lek. M.Maślicki

Lek. Marek Maślicki
Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii
Wielospecjalistycznego Szpitala w Nowej Soli
„Wpływ leków antyarytmicznych na wielkość energii elektrycznej
użytej do skutecznej kardiowersji migotania przedsionków”
Rozprawa na stopień doktora nauk medycznych
Promotor:
Prof. dr hab. Juliusz Jakubaszko
Katedra Medycyny Ratunkowej
Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu
Recenzenci:
Dr hab. Michał Gaca
Katedra i Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii
Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu
Dr hab. Andrzej Zawadzki, prof.
Katedra Medycyny Ratunkowej Wydziału Nauk Medycznych
Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie
Wrocław 23 stycznia 2015
ŻYCIORYS:
Imię i nazwisko: Marek Krzysztof Maślicki
Data i miejsce urodzenia: 24 lipca 1967, Bolesławiec
WYKSZTAŁCENIE:
1986-1993 studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej we Wrocławiu;
1991 – staż studencki w Bournmouth General Hospital, Wielka Brytania;
1992 – staż studencki w Hôpital Grange Blanche w Lyon, Francja;
1988 do 1992 – Alliance Française przy Uniwersytecie Wrocławskim zakończony Diplome de Langue;
1999 – uzyskanie tytułu specjalisty z anestezjologii i intensywnej terapii;
2003 – uzyskanie tytułu specjalisty z medycyny ratunkowej;
2012 – szkolenie z ultrasonografii, echokardiografii i bronchofiberoskopii w intensywnej terapii – San
Francisco, USA;
2013 – uzyskanie certyfikatu British College of Emergency Medicine Ultrasound Comitee
w zakresie ultrasonografii stanów nagłych.
DOŚWIADCZENIE ZAWODOWE:
1993 do 1994 – staż podyplomowy w Wielospecjalistycznym Szpitalu w Nowej Soli;
1994 do 1999 – młodszy asystent, asystent i starszy asystent na Oddziale Anestezjologii
i Intensywnej Terapii Wielospecjalistycznego Szpitala w Nowej Soli;
2000 do 2005 – z-ca ordynatora Oddziału Ratunkowego
Wielospecjalistycznego Szpitala
w Nowej Soli;
2004 do 2006 – wykładowca w Zakładzie Ratownictwa Medycznego (Ośrodek Zamiejscowy
w Zielonej Górze) Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu;
2006 do 2008 – Tunbridge Wells Nuffield Hospital w Tunbridge Wells, Wielka Brytania, lekarz
rezydent;
2008 i nadal - z-ca ordynatora Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii Wielospecjalistycznego
Szpitala w Nowej Soli;
DOROBEK NAUKOWY:
- J.Smereka, I.Chęciński, M. Maślicki. Zmiany w europejskich wytycznych prowadzenia
resuscytacji krążeniowo-oddechowej 2005; Med.Intens.Ratunk.; 2005 T.8 nr 4; s.235-242;
- I.Chęciński, I.Makuch, M.Maślicki, J.Smereka, D.Zyśko. The effectiveness of defibrillation in out-ofhospital cardiac arrests in NYSA region a 4-years analysis; 4th European Congress on Emergency
Medicine The European vision for emergency medicine. Heraklion - Crete, Greece, 4-8 October 2006.
CD-ROM of proceedings;
- A. Baranowska, D.Zyśko, J.Smereka, M.Maślicki, I.Chęciński. Features of the chest pain and
troponin I concentration in patients with ST elevation acute myocardial infarction (STEAMI);
4th European Congress on Emergency Medicine The European vision for emergency medicine.
Heraklion - Crete, Greece, 4-8 October 2006;
- J.Smereka, M.Maślicki, I.Chęciński, D.Zyśko, S.Mordarski, J.Rosińczuk-Tonderys, M.Kosmala. Nurses'
self-reported assessment of skills and regularity of trainings in cardiopulmonary resuscitation;
4th European Congress on Emergency Medicine The European vision for emergency medicine.
Heraklion - Crete, Greece, 4-8 October 2006;
- M.Maślicki, J.Smereka, I.Chęciński, I.Malek, D.Zyśko. Patients with cardiac arrhythmias admitted
to Nowa Sol Hospital Emergency Department - a 2-year analysis; 4th European Congress on
Emergency Medicine The European vision for emergency medicine. Heraklion - Crete, Greece, 4-8
October 2006;
- J.Smereka, S.Mordarski, M.Kosmala, J.Rosińczuk-Tonderys, I.Chęciński, M.Maślicki, D.Zyśko,
W.Korycki. Ocena personelu medycznego dotycząca posiadanych umiejętności z zakresu
resuscytacji krążeniowej – oddechowej; Ann.UMCS - Sectio D: Medicina; 2006 Vol.60; suppl.16;
no.7; s.114-118 poz.719;
- J.Smereka, I.Chęciński, J.Rosińczuk-Tonderys, S.Mordarski, M.Kosmala, D.Zyśko, M.Maślicki,
W.Korycki. Ocena regularności szkoleń personelu medycznego z zakresu resuscytacji
krążeniowo - oddechowej w jednostkach służby zdrowia. Ann.UMCS - Sectio D: Medicina; 2006,
Vol.60, suppl.16,s.119-122 poz.720;
- M.Obremska, D.Zyśko, J.Smereka, I.Chęciński, J.Gajek, W.Mazurek, M.Maślicki. Ostry zespół
wieńcowy jako okoliczność sprzyjająca rzuceniu palenia tytoniu; Ann.UMCS - Sectio D: Medicina,
2006, Vol.60, suppl.16, s.214-217 poz.512;
- M.Maślicki, J.Smereka. Ocena przydatności bronchofiberoskopu na oddziale ratunkowym do
intubacji pacjentów z unieruchomionym odcinkiem szyjnym kręgosłupa. Med.Intens.Ratunk.
2006 T.9 nr 2; s.99-104;
- J.Smereka, M.Maślicki, M.Kordasiewicz, I.Chęciński, D.Zyśko. Zastosowanie defibrylatora AED z
algorytmem wewnętrznym opartym na Wytycznych Resuscytacji 2000. Med.Intens.Ratunk. 2006
T.9 nr 1; s.37-41;
- J.Smereka, I.Chęciński, D.Zyśko, M.Brodzki, M.Maślicki, A.Kumar Agrawal, E.Madej. Jakość
kształcenia ratowników medycznych w Zakładzie Ratownictwa Medycznego Akademii
Medycznej we Wrocławiu - analiza opinii studentów; Ratownik medyczny: problemy edukacyjne i
organizacyjno-prawne: monografia pod red. Jerzego Koniecznego, Inowrocław - Poznań : Garmond
Oficyna Wydawnicza, 2006.
STRESZCZENIE:
Cele pracy:
1. Ustalenie ewentualnego związku między lekiem antyarytmicznym stosowanym przewlekle przed
kardiowersją, a dawką / wielkością energii elektrycznej, jaka skutecznie przywróci rytm zatokowy;
2. Określenie czy - z uwagi na patofizjologię i anatomiczne podłoże migotania przedsionków - takie
schorzenia jak: cukrzyca, choroba niedokrwienna serca i nadciśnienie tętnicze maja wpływ na
wielkość energii przywracającej rytm zatokowy;
3. Zbadanie czy takie prametry jak: płeć, wiek, waga, wzrost, wkaźnik BMI, wielkość lewego
przedsionka (LA), grubość przegrody międzykomorowej (IVS), wartość frakcji wyrzutowej lewej
komory (%EF), mała i umiarkowana niedomykalność mitralna (MI) oraz wartość średniego ciśnienia
tętniczego (MBP) i średnia częstość rytmu serca (MHR) sprzed umiarowienia, mogą wpływać na
wielkość energii, jako czynniki niezależne od leków antyarytmicznych.
Materiał i metody:
Badaniem objęto 263 pacjentów, w wieku od lat 33 do lat 79, którzy zostali poddani zabiegom
kardiowersji elektrycznej z powodu migotania przedsionków w dożylnym znieczuleniu ogólnym na
Oddziałach Ratunkowym, Wewnętrznym i Kardiologii Wielospecjalistycznego Szpitala w Nowej Soli w
okresie od 1 stycznia 2005 do 31 grudnia 2012 i którzy przed kardiowersją stosowali leczenie
antyarytmiczne jednym lub dwoma powszechnie używanymi lekami.
Do badania włączono umiarawianych elektrycznie chorych z migotaniem przedsionków, którzy co
najmniej przez trzy tygodnie przed kardiowersją przyjmowali jeden lub kombinację dwóch leków
antyarytmicznych lub nie przyjmowali żadnych leków (grupa kontrolna).
Wyłączono z badania pacjentów z nabytymi, poreumatycznymi wadami serca, nadczynnością
tarczycy, jakąkolwiek kardiomiopatią, potwierdzonym w echokardiografii powiększeniem lewego
przedsionka powyżej 45 mm niezależnie od przyczyny. W zakresie zmian organicznych w sercu
akceptowano jedynie pacjentów z niewielką (+/++) ischemiczną niedomykalnością mitralną, pod
warunkiem, że była to niedomykalność bez znaczenia hemodynamicznego.
W opracowanym protokole badawczym oprócz rodzaju i dawki leku antyarytmicznego zamieszczono
dane demograficzne: wiek, płeć, wagę, wzrost; informacje z wywiadu chorobowego dotyczące
występowania: cukrzycy (z informacją o sposobie leczenia - insuliną czy lekami doustnymi), choroby
niedokrwiennej serca (w tym wystapienie lub nie zawału mięśnia sercowego) i nadciśnienia
tętniczego (w tym obecność lub nie cech przerostu lewej komory w ekg); rodzaj objawów
towarzyszących napadowi AF, czas jaki minął od początku napadu, wartość energii, jaka skutecznie
przywróciła rytm zatokowy oraz opis ekg sprzed i po zabiegu kardiowersji.
Chorych podzielono na 5 grup w zależności od rodzaju stosowanego leku antyarytmicznego: gr. 1 –
betaadrenolityki, gr. 2. propafenon, gr. 3. amiodaron, gr. 4. niedihydropirydynowe blokery kanału
wapniowego, gr. 5. terapia złożona: chorzy leczeni kombinacją digoksyny i werapamilu lub
propafenonu i β-adrenolityku. Grupę 6. kontrolną stanowili pacjenci, którzy nie przyjmowali żadnego
leku antyarytmicznego.
Zebrane dane poddane zostały analizie statystycznej.
Wyniki:
W wyniku opracowania statystycznego z analizą wariancji w grupach autor pracy doszedł do wniosku,
że średnie wartości energii elektrycznej, jaka przywróciła rytm zatokowy były najniższe
w grupie pacjentów stosujących przed kardiowersją amiodaron, co dało odpowiedź na problem
zawarty w tytule pracy.
Wykazano, że w badanej populacji cukrzyca, choroba niedokrwienna serca i nadciśnienie tętnicze nie
miały wpływu na wielkość energii przywracającej rytm zatokowy.
Analiza pozostałych danych i przegląd korelacji zmiennych zależnych doprowadziły do wniosku, że
u włączonych do badania pacjentów: płeć, wiek, wzrost, wskaźnik BMI, wielkość lewego przedsionka,
grubość przegrody
międzykomorowej,
wartość
frakcji
wyrzutowej
lewej
komory,
a także obecność małej i umiarkowanej niedomykalności mitralnej, oraz wartości średniego ciśnienia
tętniczego i średniej częstości serca sprzed kardiowersji nie wykazały istotnych statystycznie
zależności z wielkością energii, jaka przywróciła rytm zatokowy.
Dodatkowo, w wyniku przeglądu objawów towarzyszących początkowi napadu migotania
przedsionków wykazano, że lek i niepokój były najczęściej zgłaszanymi przez chorych odczuciami,
oraz że blisko 60% pacjentów miało świadomość istoty arytmii, tj. zupełnej niemiarowości rytmu
serca odbieranej jako nierówne tętno, czy nierówna praca serca.