Burunduk w domu (FRAGMENT)

Karolina Anna Berent
Burunduk w domu
Wydawnictwo EscapeMagazine.pl
Burunduk w domu
Karolina Anna Berent
Wydanie pierwsze, Toruń 2014
ISBN: 978-83-61744-67-2
Wszelkie prawa zastrzeżone!
Autorzy oraz Wydawnictwo dołożyli wszelkich starań, aby informacje zawarte w tej publikacji były kompletne, rzetelne
i prawdziwe. Autorzy oraz Wydawnictwo nie ponoszą żadnej
odpowiedzialności za ewentualne szkody wynikające z wykorzystania informacji zawartych w publikacji lub użytkowania tej
publikacji.
Wszystkie znaki występujące w publikacji są zastrzeżonymi znakami firmowymi bądź towarowymi ich właścicieli.
Rozpowszechnianie całości lub fragmentu w jakiejkolwiek postaci jest zabronione. Kopiowanie, kserowanie, fotografowanie,
nagrywanie, wypożyczanie, powielanie w jakiekolwiek formie
powoduje naruszenie praw autorskich.
bezpłatny fragment
Wydawnictwo EscapeMagazine.pl
http://www.EscapeMagazine.pl
Spis treści
Wstęp
5
Podstawowe informacje
6
Behawior
8
Woliera
12
Wyposażenie klatki
18
Opieka i oswajanie
25
Żywienie
29
Rozmnażanie
36
Choroby
40
Bibliografia
47
4
Wstęp
Wiewiórki syberyjskie, czyli burunduki coraz częściej można
spotkać w polskich domach. Z myślą o stale powiększającym się
gronie ich miłośników i właścicieli, jako zadanie postawiłam sobie dogłębne zapoznanie wszystkich zainteresowanych z zasadami ich utrzymania.
Kolejne rozdziały przedstawią wszystkie aspekty, począwszy
od pochodzenia, wyglądu i zachowania burunduków, aż po zapewnienie im odpowiednich warunków utrzymania, żywienia,
pielęgnacji oraz zapobiegania chorobom.
Powyższe wiadomości są oczywiście dostępne, zarówno
w Internecie, jak i publikacjach książkowych. Moim celem było
jednak umieszczenie kompletnej wiedzy w jednym miejscu tak,
aby po przeczytaniu tej książki nie pojawiały się już żadne pytania ani błędy dotyczące podstawowych warunków utrzymania
zwierzątka.
5
Podstawowe informacje
Burunduk należy do gryzoni z rodziny wiewiórkowatych, rodzaju pręgowce. W naturze występują 23 gatunki pręgowców. Tylko
jeden z nich pochodzi z obszaru Eurazji. Pozostałe są gatunkami
z Ameryki Północnej. Zdecydowana większość pręgowców hodowanych na obszarze Europy to gatunek Tamias sibericus, czyli
burunduk. W hodowli w Polsce spotyka się tylko ten gatunek.
Burunduki w naturze spotkać można na obszarze północnej
Azji (centralna Rosja, północne Chiny, Korea Północna i północna Japonia). Są to tereny występowania tajgi, czyli lasów iglastych. Gryzonie te mierzą 14-19 cm i mają ogon z podobnej długości. Posiadają krótkie i lśniące futro w kolorze od brązowego
do czerwono-złotego z pięcioma czarnymi pręgami na grzbiecie
i ogonie. Takie ubarwienie mają osobniki określane jako „aguti”.
Występuje także inny, rzadziej spotykany rodzaj umaszczenia –
biały (ang. „dilute white”) – wtedy zwierzątko ma ciemne oczy
i białe futro z ciemnokremowymi pręgami na grzbiecie. Barwa ta
jest recesywną mutacją genu aguti. Należy je odróżnić od albino6
sów, które są całkowicie białe z czerwonymi oczami. Albinosy
spotyka się niezwykle rzadko. Osobniki hodowlane są kilkakrotnie droższe od osobników aguti.
Są bardzo lekkie, ważą ok. 70-120 g. Niewielka masa pozwala im na dalekie skoki i wspinaczkę. Mają 4 palce na obu przednich kończynach i 5 na obu tylnych. Długie, ostre pazury zapewniają dobrą przyczepność przy wchodzeniu na gałęzie czy
inne powierzchnie w domu, np. zasłonki, ubranie.
Górną wargę i nozdrza mają podzielone, podobnie jak króliki. Uzębienie szczęki górnej składa się z dwóch siekaczy, czterech zębów przedtrzonowych i sześciu trzonowców. Uzębienie
szczęki dolnej składa się z dwóch siekaczy, dwóch przedtrzonowców i sześciu trzonowców. Kłów nie posiadają. Zawartość
każdej z torebek policzkowych wynosi ok. 20 gramów.
Bardzo dobry węch pozwala im odnajdywać pożywienie
i zgromadzone zapasy. Mają też dobry wzrok, często stają słupka
i obserwują okolicę. W naturze wypatrują w ten sposób ewentualnego zagrożenia. Charakterystyczną cechą jest nieruchomienie
w sytuacji zagrożenia. Zwierzę zastyga licząc, że niebezpieczeństwo minie lub wykorzysta sytuację na atak znienacka.
Żyją dość długo, bo ok. 5-6 lat. Zdarzają się podobno osobniki żyjące 10 lat, a najstarszy burunduk, o którym czytałam żył
18 lat. Samce mogą żyć kilka lat krócej niż samice.
Temperatura ciała: 34-39,5° C
7
PEŁNA WERSJA
http://www.escapemagazine.pl/369731-burunduk-w-domu
8