Streszczenie. Katecheza VII. Ks. Jan Bartoszek. Rzeczywistość

Streszczenie. Katecheza VII. Ks. Jan Bartoszek. Rzeczywistość krzyża a radość
Dobrej Nowiny.
Prawda o krzyżu jest symbolem chrześcijaństwa, jest znakiem zbawienia. Człowiek
nie potrafi pojąć, w jaki sposób śmierć może być źródłem życia i miłości. Bóg
jednak wybrał właśnie to, co rozum uznaje za „szaleństwo” i „zgorszenie”, aby
objawić tajemnicę swojego planu zbawienia. Krzyż jest znakiem, który mówi nam
o miłości Boga do człowieka. Miłość jest kluczem do zrozumienia tajemnicy krzyża
i staje się również bodźcem do przeżywania radości z głoszenia Dobrej Nowiny.
Współczesny człowiek zamyka się na przesłanie Dobrej Nowiny. Zamykając się na
Słowo Boże chce w ten sposób wyeliminować ze swojego życia krzyż. A przecież
„człowieka nie można zrozumieć bez Chrystusa”- mówił Jan Paweł II, a symbolem
miłości Chrystusa do człowieka jest właśnie krzyż.
Śmierć Jezusa na krzyżu stanowi niepojęty dar miłości samego Boga Ojca,
a równocześnie mieści w sobie świadomą i w pełni dobrowolną decyzję Syna
Bożego, który dla jej podjęcia stał się człowiekiem.
Krzyż jest obecny w życiu człowieka w różnych jego etapach i wymiarach. Dla
człowieka wierzącego krzyż nie stanowi życiowego dramatu, ale łaskę, bo przyjęty
z miłością i przeżywany w łączności z Chrystusem prowadzi do zbawienia. Jezus
nie odmawia nikomu swojej łaski i chce zbawić człowieka. To jest Dobra Nowina,
z którą winniśmy wyruszyć z radością w świat. Dobra Nowina ma być jeszcze
bardziej przekonująca i ma docierać do serc ludzi. Takiej ewangelizacji potrzebuje
dzisiejszy świat. Nie da się jej oddzielić od tajemnicy Krzyża. Dobra Nowina to
radosne głoszenie obecności Boga wśród ludzi, by nie było wśród nas braci i sióstr,
którzy prowadziliby życie „tak, jakby Boga nie było, jakby Bóg nie istniał”.
Krzyż, dawniej symbol hańby i gorzkiej klęski, przemienia się w źródło życia.
Z krzyża wypływają strumienie Bożej miłości, która przebacza i prowadzi do
pojednania.
Chrystus, który dla naszego zbawienia przyjął krzyż, uzdrawia serca ludzkie od
samych korzeni. Jego miłość oczyszcza nas i otwiera nam oczy, abyśmy umieli
odróżnić to, co pochodzi od Boga, od tego, co wywodzi się z naszych chorych
pragnień i namiętności. „Gdy zatrzymujemy się przed ukrzyżowanym Jezusem,
rozpoznajemy całą Jego miłość, która daje nam godność i nas podtrzymuje, ale
stojąc przed Nim, jeśli nie jesteśmy ślepi, zaczynamy dostrzegać, że spojrzenie
Jezusa się poszerza i pełne miłości i żarliwości kieruje się ku całemu Jego ludowi.
W ten sposób odkrywamy, że On chce się nami posługiwać jako narzędziami, by za
każdym razem jeszcze bardziej się zbliżyć do swojego umiłowanego ludu”
(Franciszek, Adhortacja Evangelii gaudium, 268)
Na Dobrą Nowinę czekają rozległe rejony życia społecznego. To wielkie zadanie
i wyzwania dla nas, abyśmy zdecydowanie dawali przykład silnej wiary i miłości,
czystością serca i wiernością Kościołowi. Wszyscy powinniśmy być gotowi wyznać
Chrystusa przed ludźmi i iść za Nim – nawet drogą krzyża.