Historia Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach zaczęła się

TEATR IM. STEFANA ŻEROMSKIEGO W KIELCACH
25-507 Kielce, ul. Sienkiewicza 32
TEL. 41/34 475 00, 34 460 48, 34 447 65
E-mail: [email protected]
WWW.TEATR-ZEROMSKIEGO.COM.PL
Historia Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach zaczęła się romantycznie,
od płomiennego uczucia, jakim Ludwik Stumpf - przemysłowiec, właściciel
browarów, filantrop - obdarzył pewną damę, aktorkę warszawskich scen.
Był to rok 1877 i pokonanie odległości pomiędzy Warszawą a Kielcami
stanowiło poważny problem. Wprawdzie tą trasą przemierzała już kolej, ale była
to podówczas nowinka techniczna, nie budząca zbytniego zaufania. Tak więc
Ludwik Stumpf postanowił zbudować scenę, na której mogłaby występować
jego ukochana. Tak też uczynił.12 grudnia 1878 roku odbyła się ceremonia
uroczystego poświęcenia nowo wzniesionego gmachu przy ulicy Pocztowej ,
mieszczącego teatr, hotel, lokale prywatne i restaurację – donosiła ówczesna
„Gazeta Kielecka”.
Teatr, od imienia fundatora, nazywany był Teatrem Ludwika.
Inauguracyjne przedstawienie odbyło się 6 stycznia 1879 roku. Towarzystwo
Dramatyczne Józefa Teksla wystawiło operę komiczną pt.: „Dzwony
kornewilskie” Planetta w tłumaczeniu Turczyńskiego.
Dziś Teatr im. Stefana Żeromskiego to świetnie działająca scena, ze stałym
zespołem aktorskim liczącym 20 osób, uwzględniająca w swoim repertuarze
zarówno dzieła klasyczne jak i współczesne. Zapraszany na najważniejsze
festiwale teatralne w Polsce i za granicę.
Teatr im. Stefana Żeromskiego prowadzi również edukację teatralną dzieci
i młodzieży.
Działania edukacyjne i popularyzatorskie proponowane przez Teatr:
 Spektakle edukacyjne
Jest to wyjątkowo ważna pozycja, ponieważ młodzież niejednokrotnie
pierwszy raz styka się z teatrem a to może skutkować stosunkiem do teatru
na całe życie. W teatrze przybliżamy lektury szkolne, czyli coś, co młodzież
czyta raczej z musu. Dlatego też pokazanie takiej lektury nakłada na
twórców dużą odpowiedzialność, bo trzeba w teatrze stworzyć spektakl,
który z jednej strony pokazuje lekturę w nowym świetle, ale nie może
wypaczyć jej przekazu.
Planowane spektakle edukacyjne w 2014 roku oraz sezonie 2014/2015
„Ania z Zielonego Wzgórza” Lucy Maud Montgomery
w inscenizacji, reżyserii i choreografii Jana Szurmieja
Musical z wysmakowaną scenografią, choreografią, oryginalnymi piosenkami;
mimo, że od wielu sezonów prezentowana jest na kieleckiej scenie nadal
cieszy się ogromnym powodzeniem.
„Antygona” Sofoklesa w transkrypcji Helmuta Kajzara, w reżyserii
Bartłomieja Wyszomirskiego
Spektakl adresowany jest dla starszych klas szkoły podstawowej, młodzieży
gimnazjalnej i ponadgimnazjalnej. Tragedia pochodząca z roku 442 p.n.e ciągle
jest obecna na scenach, a to znaczy, że Sofokles porusza kwestie, które przez
wieki swojej aktualności nie straciły, bo przypisane są ludzkiej naturze:
moralność, władza, miłość, lojalność.
„Cyrograf” Renaty Głasek-Kęski w reżyserii Marii Wójcikowskiej jest
spektaklem, w którym poznajemy legendy Gór Świętokrzyskich oraz barwnych
bohaterów tych legend: czarownice, strzygi, Zbója Madeja, całą plejadę diabłów
z Lucyferem na czele. Są też w sztuce postacie jasne i dobre – które, po wielu
przygodach i perypetiach w końcu zwyciężają siły ciemności. Dowiemy się,
skąd się wzięło Gołoborze i jaskinia zwana Piekłem i dlaczego Łysą Górę
upodobały sobie czarownice.
mały musical „Mały Książę” Antoine de Saint-Exupèr’ego z muzyką
Seweryna Krajewskiego w reżyserii Piotra Szczerskiego
Z "Małego Księcia" reżyser Piotr Szczerski wydobył to, co w tekście najlepsze piękną poetycką opowieść.. "Mały Książę" to przede wszystkim piękna historia.
Osnuta woalem sentymentu i tęsknoty za cząstką dziecka stłamszoną przez
dorosłość. Przypominająca, że mamy prawo być niepoważnymi, że na pozór
błahe sprawy mogą być stokroć ważniejsze od problemów wagi ciężkiej.
Mówiąca o tym, że władza, sława i praca nie czynią nas szczęśliwymi, a wręcz
przeciwnie: odciągając od tego, co w życiu naprawdę ważne, czynią samotnymi.
"Mały Książę" to wreszcie opowieść o przyjaźni i dorastaniu do miłości, do
tego, by być odpowiedzialnym za drugiego człowieka.
„Pinokio” Carlo Collodiego , w tłumaczeniu Zofii Jachimeckiej, adaptacja
Grzegorz Cinkowski, reżyseria Bartłomiej Wyszomirski, ze scenografią Izy
Toroniewicz, piosenkami Andrzeja Bieniasa
Spektakl jest barwnym widowiskiem, ciekawym scenograficznie i muzycznie.
Ładne, „wpadające w ucho” piosenki są elementem podnoszącym atrakcyjność
spektaklu. Jest to spektakl familijny: dzieci i młodzież świetnie reagują na
przygody drewnianego pajacyka, który pragnie zostać chłopcem, ale to nie takie
łatwe: ciągle przydarza mu się coś, co go zaskakuje, a on sam wpada w kolejne
tarapaty.
„Zemsta” Aleksandra Fredy w reżyserii Piotra Szczerskiego
To klasyka polskiej dramaturgii, kanon literatury. Są takie dzieła w literaturze
polskiej, które, mimo upływu lat - ba, wieków - nie starzeją się. Sięgamy po nie
i na nowo odkrywamy blask humoru, wirtuozerię języka... Niewątpliwie takim
dziełem jest "Zemsta" hrabiego Fredry, dlatego też tak chętnie, co pewien czas,
wracamy do niej. Cieszy się niesłabnącym powodzeniem wśród widzów, także
młodych (uczniowie szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych).
 Lekcje teatralne
Uzupełnieniem spektakli szkolnych są lekcje teatralne prowadzone przez
aktorów i teatrologa, mające za zadanie poszerzenie wiedzy temat tworzenia
spektakli.
Aktor opowiada o tym, jak powstaje spektakl. Przekazuje słuchaczom wiele
interesujących informacji o pracy reżysera, scenografa, aktorów i pracowników
technicznych. Dokładnie omawia etapy powstawania przedstawienia
teatralnego. Lekcja prowadzona przez aktora przeznaczona jest dla uczniów
starszych klas szkól podstawowych, gimnazjalistów i licealistów. Trwa 45
minut.
Teatrolog przedstawia historię teatru w Kielcach, a następnie zabiera
uczestników lekcji teatralnej na wycieczkę po budynku. Dzieci i młodzież
zwiedzają miejsca niedostępne dla zwykłych widzów. Wchodzą na scenę, gdzie
mogą z bliska obejrzeć jej kulisy oraz różne urządzenia teatralne (np.
sznurownię, zapadnię, miejsce pracy inspicjenta-suflera), a także dekoracje do
aktualnie granego przedstawienia. Szczególne zainteresowanie dzieci budzi
garderoba. Młodzi widzowie oglądają w niej stanowiska, przy których aktorzy
przygotowują się do spektaklu oraz kostiumy i peruki. Uczestnicy lekcji
teatralnej zwiedzają również małą scenę, foyer, dziedziniec teatralny, malarnię
i kostiumerię. Pokazowi towarzyszy opowieść o funkcji poszczególnych
pomieszczeń i urządzeń teatralnych, a także o pracy ludzi, którzy wspólnie z
aktorami przyczyniają się do powstania spektaklu. W tego typu lekcji mogą brać
udział zarówno dzieci młodsze (z klas I - III), jak i młodzież gimnazjalna czy
licealna. Lekcja trwa od 45 do 60 minut, w zależności od tego, jak liczna jest
grupa.
 Premiery studenckie, którym towarzyszy otwarty panel dyskusyjny,
w czasie którego jest możliwość dialogu bezpośredniego z realizatorami
spektaklu,
 Facebook teatralny, gdzie widzowie mogą na gorąco wyrażać swoje
opinie.
 Program teatralny -Teatr z dużą dbałością wydaje również program
teatralny w formie gazety, kolportowany bezpłatnie wśród widzów
spektakli, dzięki któremu widz może poszerzyć swoją wiedzę o sztuce.
Autorami poszczególnych artykułów są wybitni krytycy i znawcy teatru.