ITPB1M15-198/09/DP - BAZA

Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB1/415-198/09/DP
Data
2009.05.28
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Przychody z działalności
gospodarczej
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników
--> Zaliczki od dochodów z działalności gospodarczej, najmu i dochodów zagranicznych
Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
zawieszenie działalności gospodarczej
Istota interpretacji
Czy wydatki, wymienione w opisie stanu faktycznego, ponoszone w okresie zawieszenia
działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodów?
Wniosek ORD-IN
465 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z
2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w
sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112,
poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów
stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2009 r. (data wpływu 11
marca 2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 20 kwietnia 2009 r. (data wpływu 24 kwietnia 2009 r.), o
udzielenie
pisemnej
interpretacji
przepisów
prawa
podatkowego
dotyczącej
podatku
dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów
prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób
fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Pismem z dnia 20 kwietnia 2009 r. (data
wpływu 24 kwietnia 2009 r.) uzupełniono powyższy wniosek.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
W dniu 30 grudnia 2008 roku zawiesiła Pani pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie
wyceny nieruchomości. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i
rozchodów. W czasie zawieszenia działalności gospodarczej ponosi Pani wydatki takie jak:
• abonament telefonu komórkowego - stały numer telefonu komórkowego posiada Pani od 1999
roku, ponosiła Pani koszty jego rozpowszechniania, obecnie znany jest różnym instytucjom i
klientom indywidualnym, dla których wykonywane były wyceny, za które ponosi Pani
odpowiedzialność, a w razie pytań lub odwołań zobowiązana jest ustosunkować się do nich,
• opłaty za bazę danych rzeczoznawców majątkowych tj. abonament oraz opłaty w ewidencji,za
spisywanie aktów notarialnych, papier i tusz do drukarki (przynależność do bazy jest obecnie
warunkiem koniecznym rzetelnego wykonywania zawodu, członkowie są zobowiązani do
spisywania aktów notarialnych z przydzielonych im terenów i wpisywania do bazy),
• prenumerata czasopism specjalistycznych, cenników, itd.,
• składka do stowarzyszenia rzeczoznawców,
• OC rzeczoznawcy,
• szkolenia.
Rzeczoznawcy majątkowi określają wartości rynkowe nieruchomości na podstawie zaistniałych
na rynku nieruchomości cen transakcyjnych kupna – sprzedaży. Źródłem informacji o cenach
transakcyjnych są akty notarialne. Rzeczoznawców majątkowych obliguje do tego ustawa o
gospodarce nieruchomościami. W dniu 31 marca 2004 roku podpisała Pani umowę o współpracę w
ramach Konsorcjum Rzeczoznawców Majątkowych w celu założenia profesjonalnej bazy danych o
cenach transakcyjnych nieruchomości. Baza obecnie działa przy Towarzystwie Rzeczoznawców
Majątkowych. Każdy z członków bazy spisuje z aktów notarialnych informacje o cenach
nieruchomości z powierzonego mu terenu i wpisuje je na serwer. Rzeczoznawcy ponoszą opłaty
związane z obsługą systemu komputerowego (serwer itp.) oraz opłaty w ewidencji gruntów w
urzędzie miasta za udostępnienie aktów notaralnych.
W 2009 roku zakupiła Pani prenumeratę „Rzeczoznawcy Majątkowego” kwartalnik Polskiej
Federacji Stowarzyszeń Rzeczoznawców Majątkowych. Cenników nie zakupiła Pani. Pozostałe
umowy tj. ubezpieczenie OC oraz telefon komórkowy zostały zawarte przed dniem zawieszenia
działalności gospodarczej.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy wydatki, wymienione w opisie stanu faktycznego, ponoszone w okresie zawieszenia
działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodów...
Pani zdaniem wymienione powyżej wydatki stanowią koszty uzyskania przychodu. Obecnie
ponosi je Pani po to, aby przez okres zawieszenia działalności gospodarczej nie stracić tego co
wypracowała przez cały okres swojej działalności tj. „swojego miejsca na rynku nieruchomości”.
Baza danych oraz telefon komórkowy to podstawowe koszty niezbędne do wykonywania zawodu i
nie zerwania z nim kontaktu, podobnie jak czytanie fachowej literatury.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej
przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od
osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podatnicy osiągający dochody z działalności
gospodarczej, zgodnie z ust. 1 pkt 1 są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku
podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, bądź też
określonych w ust. 3f, czy też 3g, w terminach wskazanych w ustępie 6 i 6b ww. ustawy.
Zgodnie z art. 44 ust. 10 ww. ustawy podatnik o którym mowa w ust. 1 pkt 1 (osiągający
dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14), który na podstawie przepisów o
swobodzie działalności gospodarczej zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej, jest
zwolniony, w zakresie tej działalności, z obowiązków wynikających z ust. 1 pkt 1, ust. 3, 3f, 3g, 6 i 6b
za okres objęty zawieszeniem.
Natomiast zgodnie z art. 44 ust. 13 ww. ustawy, po okresie zawieszenia wykonywania
działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej
podatnicy, o których mowa w ust. 10 i 11, wpłacają zaliczki według zasad, o których mowa w ust. 3,
3f, 3g, 6 i 6b.
Przepis cytowanego art. 44 ust. 10 ustawy odnosi się wyłącznie do sytuacji zawieszenia
działalności dokonanego zgodnie z przepisami o swobodzie działalności gospodarczej.
Zgodnie z przepisem art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności
gospodarczej (t.j. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z zm.) przedsiębiorca niezatrudniający pracowników
może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy.
W przypadku wykonywania działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej zawieszenie
wykonywania działalności gospodarczej jest skuteczne pod warunkiem jej zawieszenia przez
wszystkich wspólników (art. 14a ust. 2 ww. ustawy).
W myśl art. 14a ust. 3 ww. ustawy, w okresie zawieszenia wykonywania działalności
gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących
przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej zgodnie z ust. 4 tegoż artykułu
przedsiębiorca:
1. ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła
przychodów;
2. ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed
datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3. ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach
podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed
zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6. ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem
wykonywania działalności gospodarczej;
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących
działalność gospodarczą.
Zestawiając brzmienie przepisów obu tych ustaw należy stwierdzić, że podatnik
niezatrudniajacy pracowników może zgłosić zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej na
okres od 1 miesiąca do 24 miesięcy.
Aby podatnik był zwolniony z obowiązku zapłaty zaliczek na podatek dochodowy, w okresie
zawieszenia działalności gospodarczej nie może on wykonywać działalności gospodarczej, tj. usług
będących przedmiotem tejże działalności. Może jednak wykonywać czynności niezbędne do
zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przyjmować należności lub regulować
zobowiązania powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności.
Kwestię kosztów uzyskania przychodów należy rozpatrywać także w oparciu o ogólną zasadę
dotyczącą kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu
osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem
kosztów wymienionych w art. 23.
W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie wymienia enumeratywnie, jakie konkretne
wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony
wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:
• musi być ponoszony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła
przychodu;
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów
uzyskania przychodów;
• musi być należycie udokumentowany.
Zwrot „w celu” użyty w ww. przepisie oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za
koszt uzyskania przychodu, poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie
tego przychodu, bądź też ewentualnie zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodu. Definicja
kosztów wskazuje ponadto, że kosztami mogą być wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż
mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie
przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności
gospodarczej można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i
gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w
prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ
podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia
ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek
wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji
wystąpienia sporu w tej kwestii.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w dniu 31 grudnia 2008
roku zawiesiła Pani działalność gospodarczą. W okresie zawieszenia działalności gospodarczej
ponosiła Pani następujące wydatki w związku z zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła
przychodu:
1. abonament za telefon komórkowy i ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, przy czym
umowę z operatorem sieci telefonii komórkowej oraz umowę dotyczącą ubezpieczenia OC
rzeczoznawcy zawarła Pani przed dniem zawieszenia działalności gospodarczej,
2. składki
do
stowarzyszenia
rzeczoznawców,
opłaty
związane
z
obsługą
systemu
komputerowego (serwer itp.) oraz opłaty w ewidencji gruntów w urzędzie miasta za
udostępnienie aktów notarialnych, a także koszty papieru i tuszu do drukarki, co związane jest
z faktem, iż w 2004 roku podpisała Pani umowę o współpracę w ramach Konsorcjum
Rzeczoznawców Majątkowych w celu założenia profesjonalnej bazy danych o cenach
transakcyjnych nieruchomości. Każdy z jego członków ma obowiązek spisywania z aktów
notarialnych informacji o cenach nieruchomości z powierzonego mu terenu i wpisuje je na
serwer.
3. prenumeratę „Rzeczoznawcy Majątkowego” kwartalnik Polskiej Federacji Stowarzyszeń
Rzeczoznawców Majątkowych bez cenników, którą zakupiła Pani w 2009 r.
4. udział w szkoleniach.
Zatem, wydatki takie jak: abonament za telefon komórkowy, ubezpieczenie OC rzeczoznawcy,
opłaty związane z ciążącym na Pani obowiązkiem uzupełniania bazy danych rzeczoznawców
majątkowych (opłaty w ewidencji za spisywanie aktów notarialnych, papier i tusz do drukarki) oraz
składki do stowarzyszenia rzeczoznawców mogą być uwzględnione przy ustaleniu dochodu
podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te należy
uznać za pośrednio związane z działalnością gospodarczą i mające związek z zachowaniem źródła
przychodów, a zobowiązanie do ich poniesienia powstało przed zawieszeniem działalności
gospodarczej. Przy czym obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością
gospodarczą - tak jak wskazano powyżej – spoczywa na podatniku.
Natomiast wydatki związane z prenumeratą kwartalnika „Rzeczoznawcy Majątkowego”, nie
mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, ponieważ umowa o prenumeratę zawarta została w
okresie zawieszenia działalności gospodarczej. Nie można zatem przyjąć, iż jest to zobowiązanie
powstałe przed zawieszeniem działalności gospodarczej.
Powyższe odnosi się również do opłat za szkolenia, co do których nie wykazała Pani, że ma
obowiązek ich poniesienia, który powstał przed datą zawieszenia działalności. W odniesieniu do
tych opłat możliwość ich zaliczenia do kosztów zaistniałaby wyłącznie w sytuacji gdyby Pani
wykazała, że przed zawieszeniem działalności gospodarczej została zobowiązana do opłaty za udział
w nich.
W związku ze zwolnieniem z obowiązku uiszczania zaliczek w okresie zawieszenia wykonywania
działalności gospodarczej wynikającym z art. 44 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób
fizycznych, rozliczenie powyższych kosztów nastąpi w zeznaniu rocznym. Jednakże, zwolnienie z
obowiązku uiszczania zaliczek nie zwalnia Pani z obowiązku prowadzenia w sposób prawidłowy
stosownej ewidencji księgowej i ujmowania w niej tych zdarzeń gospodarczych, które podatnik
zgodnie z zapisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej ma prawo dokonywać w okresie
zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej.
Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte
wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się
postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli
skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub
postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza
interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa
podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu
Administracyjnego w Gdańsku Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na
piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział
się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z
dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153,
poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni
od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ
nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego
wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem
skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji
Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.