Napoleon III - biografia, życiorys

Napoleon III - biografia, życiorys
Napoleon III do historii przeszedł jako prezydent Francji (1848-1852), a
następnie cesarz francuski (1852-1870). Bonaparte pragnął przejąć władzę we Francji. Próbował zatem
osiągnąć swój cel organizując zamachy stanu, z czego pierwszy odbył
się w roku 1836, a kolejny cztery lata później. Działania nie przyniosły
zamierzonego efektu, jednakże w roku 1848 wybuchła we Francji
rewolucja lutowa. Po jej zakończeniu Bonaparte wszedł w skład
Zgromadzenia Prawodawczego. Jeszcze w tym samym roku objął
urząd prezydenta II Republiki Francuskiej. Trzy lata później zniósł
konstytucję, która została wtedy przyjęta. Nowa konstytucja, którą
zatwierdził Ludwik Bonaparte, dawała mu niemal nieograniczoną
władzę. Co prawda stanowiła również o powołaniu parlamentu
składającego się z Senatu, Rady Państwa oraz Ciała Ustawodawczego.
ale nie przeszkodziło to prezydentowi, aby rok później ogłosić się
Cesarzem Francji. Proklamacja odbyła się dnia 2 grudnia. Napoleon III rządził w kraju twardą ręką. Wspomnieć wystarczy, że
wprowadzono w tym czasie cenzurę, zakazano organizowania
zgromadzeń i wieców. Słowem swobody obywatelskie zostały znacznie
ograniczone, a parlament nie mógł nic na to poradzić. Polityka
wewnętrzna, którą prowadził Bonaparte była bardzo surowa i
przywodziła na myśl swego rodzaju reżim, który wprowadził cesarz do
swego państwa. W roku 1860 Bonaparte przestał być przywódcą tak restrykcyjnym, jak
niegdyś. Skłaniał się ku ideom demokratycznym. Parlament miał
większą władzę i swobodę zarówno w obradowaniu, jak i działaniu.
Poprawiła się również dola robotników, którzy mogli się od tej pory
zrzeszać i zakładać związki. Jeżeli chodzi o politykę zagraniczną, Napoleon angażował się w wiele
kwestii, które nie zawsze dotyczyły jego kraju, ale mogły przynieść mu
korzyść. W roku 1854 Bonaparte opowiedział się za Turcją w wojnie,
którą ta prowadziła z Rosją. Takie działanie miało zapobiec
przybieraniu na sile tureckiego przeciwnika. Pięć lat później ingerował w
konflikt między Sardynią a Austrią, w którym opowiedział się za
pierwszą ze stron. W efekcie, Napoleon zyskał Niceę i Sabaudię. Dobra
passa nie trwała jednak długo. Po wojnie z Włochami, Napoleon był
zmuszony szukać silnego sojusznika. Porozumiał się z Rosją,
przeciwko której niegdyś wystąpił. Było to o tyle ważne, że w Europie
pojawiać zaczęła się kolejna potęga - Prusy, które mogły poważnie
zaszkodzić Francji.
Za panowania Napoleona III umocniła się pozycja Francji w Tunisie i
Maroko. Cesarz zajął środkowy Senegal oraz Madagaskar. Napoleon
rozszerzał też swoje wpływy na Egipt. Cesarzowi udało się również
zająć Syrię i Kambodżę.
Rok 1870 można uważać za klęskę Napoleona III. Zaczęło się od tego,
że Francja wypowiedziała wojnę Prusom. Niestety brak porozumienia
między cesarzem a parlamentem doprowadził do tego, że armia
cesarska była zbyt słabo przygotowana do walki. Bonaparte musiał
uznać swoją porażkę i skapitulować. Wywołało to falę niezadowolenia,
a za klęskę obwiniano władcę. Doprowadziło to do obalenia cesarza i
utworzenia III Republiki Francuskiej. Tak zakończyło się panowanie
Napoleona III Bonaparte.
Napoleon III abdykował dnia 1 marca 1871 roku.