Chromoterapia i Fototerapia

CHROMOTERAPIA
FOTOTERAPIA
MEDYCYNA ENERGETYCZNA
Podstawowe filary zdrowia to: zdrowa dieta, oddech, aktywność fizyczna,
praca intelektualna, unikanie stresu i ekspozycja na światło.
CHROMOTERAPIA (KOLOROTERAPIA)
Leczenie światłem spolaryzowanym
Historia
Nie ma życia bez światła. Leczenie kolorami było znane i praktykowane już
w starożytnym Egipcie, Grecji, Rzymie i Chinach. Avicenna, arabski filozof
i lekarz XI wieku, uważał kolor za najważniejszy czynnik leczniczy. Barwami leczyli
m.in. ojciec medycyny – Hipokrates a także Pitagoras i Paracelsus. Poeta Jan
Wolfgang Goethe zbadał i opisał wpływ koloru na ludzką psychikę w książce
"Nauka o kolorach”, którą uważał za jedną z najważniejszych swoich publikacji.
Leczenie kolorami jest stosowane szeroko w Ayurvedzie. W Stanach Zjednoczonych chromoterapię (koloroterapię) jako pierwszy
wprowadził do leczenia Dishah Pestanji Ghadiali, hinduski fizyk i wynalazca. Duńczyk Edwin Babbitt pod koniec XIX w. odkrył, że kolory stymulują
autonomiczny układ nerwowy. W 1903 roku duński fizyk Niels Ryberg Finsen
otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za odkrycia dotyczące
skuteczności leczenia kolorami chorób somatycznych.
Najnowsze badania naukowe potwierdzają ogromny wpływ światła
spolaryzowanego na zdrowie. Większość chorób jest wynikiem zaburzeń na
poziomie komórki. Światło, dzięki zdolności do pobudzania biostymulacji oraz
uaktywnianie własnych procesów regeneracyjnych komórek, ma zastosowanie
zarówno w profilaktyce jak i we wspieraniu procesów leczniczych.
W latach 70 i 80 badania prof. Mastersa i jego zespołu udowodniły, że światło
spolaryzowane ma zdolność do przenikania przez komórki i penetrowania
głębszych warstw nie tylko skóry, lecz także naczyń krwionośnych. W 1975 roku niemiecki uczony Fritz-Albert Popp w swoich nowatorskich
badaniach udowodnił, że w komórkach istnieją mechanizmy naprawcze
szczególnie dobrze reagujące na światło i że to właśnie światło reguluje
wszystkie biochemiczne reakcje komórkowe. Kolejne odkrycia pokazały,
że pojedyncza komórka przy reakcjach foto- i biochemicznych jest w stanie
wykorzystać energię fotonu pochodzącego z otoczenia i przekazać ją do
następnej komórki. Istotę procesu stanowi zastosowanie odpowiedniej ilości
światła w odpowiednim czasie i miejscu. Kolejne eksperymenty wykazały, że DNA
(we współdziałaniu z określonymi związkami białkowymi) jest nie tylko
najważniejszym źródłem emisji biofotonów, lecz także- potrafi magazynować
światło oraz ponownie oddawać i promieniować nim ze zróżnicowaną siłą.
W wyniku wielu badań stwierdzono, że światło wspomaga system
odpornościowy i regenerację organizmu, reguluje metabolizm, redukuje
ból i stany zapalne, poprawia perfuzję komórkową (zwiększa transport tlenu
i przepuszczalność błon komórkowych), indukuje tworzenie nowych komórek
krwi, zwiększa drenaż limfatyczny i reguluje system hormonalny organizmu.
Terapia światłem ma zastosowanie w łagodzeniu bólu oraz w leczeniu
zmian zwyrodnieniowych stawów i kręgosłupa, stanów pourazowych
i pooperacyjnych. Jest skuteczna w regulowaniu ciśnienia tętniczego
krwi i w leczeniu schorzeń reumatologicznych, dermatologicznych,
migren oraz cukrzycy i jej powikłań. Daje spektakularne efekty w leczeniu depresji, depresji sezonowych,
nerwic i zaburzeń snu. Ma korzystny wpływ na procesy poznawcze
i rozwija potencjał intelektualny mózgu. Fizyka leczenia światłem (falami elektromagnetycznymi)
Fale elektromagnetyczne różnej długości wypełniają wszechświat, a ich
widzialna przez ludzkie oko część nazywana jest światłem. Wszystkie kolory
pochodzą z rozszczepienia światła białego. Pochodzące z jakiegoś źródła lub odbite światło wpada do oka gdzie ulega
skupieniu przez siatkówkę, której komórki w odpowiedzi wyzwalają impulsy
elektryczne. Pręciki reagują na bodźce jasne i ciemne, a słupki na barwy.
Impulsy przekazywane są przez nerwy wzrokowe do płata tyłomózgowia,
gdzie informacje z prawego i lewego oka są porównywane, a powstały
obraz postrzegany jest świadomie. Równolegle z tym procesem impulsy
docierają także do komórek podwzgórza, a stamtąd kierowane są do
przysadki mózgowej i szyszynki. W szyszynce znajdują się dwa rodzaje
komórek, z których jeden reaguje na zróżnicowanie stopnia jasności, a drugi
na fale elektromagnetyczne o różnych długościach - a więc na kolory.
Przykładowo: kolor czerwony działa pobudzająco, podwyższając ciśnienie
tętnicze i wzrost napięcia mięśniowego, natomiast kolor niebieski działa
raczej uspokajająco i hamująco, obniżając ciśnienie i spowalniając oddech.
Światło jest regulatorem naturalnych rytmów biologicznych takich jak
sen i czuwanie, temperatura ciała i wydzielanie niektórych hormonów.
Hamuje wydzielanie melatoniny, której uwalnianie przez przysadkę
mózgową zwiększa się w sezonie zimowym. Szyszynka jest gruczołem
niezwykle wrażliwym na światło. Dostarcza informacji o porze dnia
centralnemu zegarowi fizjologicznemu. Zmniejszona ilość światła
i szybsze zapadanie zmroku w sezonie zimowym sprawiają, że szyszynka
produkuje więcej melatoniny. Melatonina powstaje z serotoniny, a ta
z tryptofanu. Zmniejszona ilość światła sprawia, że szyszynka produkuje
więcej melatoniny, a poziom serotoniny, zwanej „hormonem szczęścia”
- spada. W rezultacie pojawiają się objawy depresyjne: uczucie zmęczenia,
sen bez poczucia snu lub hipersomnia (zwiększona potrzeba snu) oraz
spadek aktywności, spowolnienie psychoruchowe, anhedonia i wzrost
apetytu na wysokokaloryczne pokarmy. Dostarczenie odpowiedniej ilości
światła zmienia niekorzystne proporcje pomiędzy melatoniną
a serotniną. Ekspozycja na światło ma więc działanie przeciwdepresyjne,
a także pomaga w leczeniu zaburzeń nastroju, depresji (w tym depresji
sezonowej), bulimii, stanów napięcia przedmiesiączkowego, niektórych
stanów niepokoju oraz zaburzeń snu.
Światło oddziałuje również na skórę za pośrednictwem wegetatywnego
układu nerwowego (czyli tego, którego działanie jest niezależne od
naszej woli) Światło reguluje pracę szyszynki, która ma wpływ na
oś podwzgórze - przysadka - nadnercza. Oba te systemy (układ
wegetatywny i oś podwzgórze - przysadka - nadnercza) biorą udział
w reakcji stresowej. Współcześnie ocenia się, że stres stanowi przyczynę
od 80% do 90% różnorodnych chorób związanych z układem krążenia,
układem pokarmowym, oddechowym, endokrynologicznym,
dermatologicznym, kostno-mięśniowym, rozrodczym oraz
immunologicznym. Chroniczny stres jest także odpowiedzialny za
zaburzenia ze strony centralnego układu nerwowego takie jak:
nadpobudliwość, depresja, dystymia, bóle głowy. O kolorach
Na świecie jest 16 milionów barw, podczas gdy człowiek dostrzega ich
tylko 256. Kolory stanowią część widma światła o różnej częstotliwości.
Każda barwa, podobnie jak komórki ludzkiego ciała, emituje inną
częstotliwość drgań. Częstotliwość wibracji komórek tworzących tkanki
i organy ulega zakłóceniom, gdy chorujemy. Skuteczność leczenia
kolorami polega na uzupełnianiu niedoborów pewnych częstotliwości
wynikających z zaburzeń homeostazy. Poszczególne kolory oddziałują na
odpowiednie punkty energetyczne połączone z ważnymi narządami,
regulując istotne funkcje naszego organizmu. Choroby są manifestacją
braku pewnych wibracji w komórkach jednego lub więcej organów.
Dostarczenie potrzebnych częstotliwości prowadzi do przywrócenia
równowagi i powrotu do zdrowia. Częstotliwości kolorów przekazuje
i
odbiera także skóra, dlatego chromoterapia znalazła szerokie
zastosowanie nie tylko w medycynie, lecz także w kosmetologii.
Leczenie światłem polega na uzupełnianiu niezbędnej dawki światła
słonecznego poprzez sztuczne - o odpowiednim natężeniu. Fotopunktura
Najnowsze badania naukowe potwierdzają skuteczność akupresury
i akupunktury oraz wyjaśniają mechanizm ich działania. Z badań nad
specyfiką i właściwościami punktów akupunkturowych wynika, że mają
one kilkakrotnie mniejszą oporność elektryczną niż otaczająca je skóra.
Są miejscami zagęszczeń, wrażliwych na dotyk receptorów
czuciowych. Ich pobudzanie jest możliwe przez nakłuwanie (klasyczna
akupunktura), drażnienie prądem (elektoakupunktura), ucisk
(akupresura) a także- działanie światłem (fotopunktura).
Teoria czakr Czakry to centra energetyczne, które służą do odbierania,
transformowania i dystrybucji różnych częstotliwości energii. Każda czakra posiada swoją funkcję, jest przyporządkowana do
określonej płaszczyzny percepcji i jest powiązana z konkretnym
gruczołem dokrewnym. Blokady w przepływach energii mogą
prowadzić do zaburzeń hormonalnych i braku homeostazy.
Kąpiel w kolorach
W latach 30-tych XX wieku amerykański lekarz, dr Harry Riley-Spitler
odkrył metodę ekspozycji otwartych oczu na światło kolorowe, która
skutkuje korzystnymi zmianami fizjologicznymi i psychologicznymi.
Metoda ta, zwana “kąpielą w kolorach”, polecana jest szczególnie
osobom cierpiącym na: chroniczne zmęczenie, nadpobudliwość,
osłabienie fizyczne, apatię czy anhedonię. „Kąpiel w kolorach”
może być także wykorzystywana w celach diagnostycznych. Termin następnej wizyty: __________________ godz.:___________
www.altermedkatowice.pl
[email protected]