doclistopad 2008
download 
Reklamacja Transkrypt
listopad 2008
Czy mamy na uczelni psychologa? - s. 27 Ewakuacja odroczona - s.10 ISSN 1899-2536 miesięcznik listopad 2008 Pokaż swoje wnętrze! s. 6 www.bis.agh.edu.pl Ewakuacja odroczona - s.10 elni Czy mamy na ucz 27 psychologa? - s. www.bis.agh.edu.pl ISSN 1899-2536 fot. Grzegorz Baran miesięcznik Pokaż nam swój pokój, studencie Bartosz Dembiński listopad 2008 Pokaż swoje wnętrze! s. 6 FEVQM XX XCJTBHI redaktor naczelny B roń Boże nie mamy złych zamiarów. Wręcz przeciwnie – jak dowiecie się ze strony 6, nagrody są bardzo atrakcyjne. Po prostu uważamy, że Twój pokój w akademiku świadczy o Tobie. Miasteczko to dla wielu z nas drugi dom, a zatem warto i należy o niego dbać – nikomu chyba nie trzeba tego faktu uświadamiać. Postanowiliśmy jednak nagrodzić najciekawsze i najlepiej zaaranżowane wnętrza, które przypadną do gustu Jury konkursowemu. Czekamy na Wasze zdjęcia i zachęcamy do pokazania swojego wnętrza! W późno-listopadowym numerze naszego miesięcznika jak zwykle sporo spraw ważnych – zarówno przyjemnych, jak i kontrowersyjnych. Do tych pierwszych należą z pewnością zapowiedź budowy nowego gmachu Biblioteki Głównej (str. 8) oraz przyznanie AGH tytułu „Uczelni przyjaznej studentom” (str. 13). Po drugiej stronie barykady stoją problemy finansowe w różnym tego słowa znaczeniu – od wzrostu cen za przyjmowanie gości w akademiku, poprzez kolejne zamieszanie ze stypendiami, skończywszy na głośnej ostatnio kampanii na rzecz przywracania studentom 50% Partner wydania: ulgi na przejazdy PKP. Warto wyrobić sobie własne zdanie w tych kwestiach, gdyż jak doskonale wiemy, bierność studentowi nigdy nie popłaca. Naszym zdaniem warto „powalczyć” w jeszcze jednej sprawie – braku pomocy psychologicznej na naszej uczelni (bądź też, ściślej rzecz ujmując, nikłemu dostępowi do niej). Jesteśmy przekonani, że taka pomoc cieszyłaby się dużym zainteresowaniem studentów, zwłaszcza tych z pierwszych lat studiów. Duża odległość od domu, zupełnie nowe otoczenie i ciężka sesja, to dla wielu naszych kolegów i koleżanek potężna dawka stresu. Nie każdy potrafi sobie z nią przecież poradzić, a uczelniany psycholog z pewnością mógłby tutaj odegrać ważną rolę. Zwłaszcza, jeżeli jesteśmy „Uczelnią przyjazną studentom”... Na koniec, tradycyjnie już, kilka nieskromnych fraz dotyczących naszego wielkiego baneru (str.7) – jak Wam się podoba? Liczymy na opinie w tej sprawie i mamy nadzieję, że udało nam się nieco ubarwić klimat Miasteczka Studenckiego. Kolejne wydanie BIS-u już wkrótce, a tymczasem przyjemnej i owocnej lektury. KOMPANIA WĘGLOWA S.A. Biuletyn Informacyjny Studentów AGH: www.bis.agh.edu.pl Samorząd Studentów AGH ul. Czarnowiejska 32a, 30-059 Kraków Redaktor Naczelny: Bartosz Dembiński [email protected] Zastępca Redaktora Naczelnego: Aleksandra Pękala Sekretarz redakcji: Agnieszka Kostelecka Redakcja: Marta Bakaj, Grzegorz Baran, Sylwia Bocianowska, Bernadeta Boczar, Kamila Buczyńska, Arkadiusz Cygan, Ewelina Czechowicz, Paulina Depczyńska, Jarosław Dolega, Adrian Gamoń, Paulina Grabska, Michał Guzik, Bartosz Grad, Magdalena Hodurek, Maciej Hemmerling, Ewa Hołysz, Piotr Janus, Kinga Klimowicz, Wioleta Kozioł, Łukasz Mucha, Anna Sokulska, Jan Wolak-Dyszyński Korekta: Małgorzata Budziosz Redaktor techniczny: Piotr Góral Dział promocji: Marta Dendys, Katarzyna Harężlak, Marta Gruszecka Okładka i zdjęcia: Krakowska Studencka Agencja Fotograficzna AGH (www.ksaf.agh.edu.pl). Fotografia na okładce: Jan Wolak-Dyszyński Modelka: Kamila Truś Nakład: 3000 bezpłatnych egzemplarzy Numer zamknięto 29 listopada 2008 roku. Redakcja zastrzega sobie prawo do zmieniania tytułów i adiustacji tekstów. Za treść ogłoszeń i reklam redakcja nie odpowiada. Nie zamówionych materiałów nie zwracamy. Spis treści: aktualności Wywiad z Prorektorem ds. Kształcenia AGH – 4 Pokaż swoje wnętrze - konkurs – 6 Baner na „Kapitolu” – 7 Nowa Biblioteka Główna? – 8 Problemy na WGGiOŚ – 9 Ewakuacja ze studentami – 10 Wesołe święta dzieciom/Zniżki na PKP – 12 AGH wyróżnione Zamieszanie ze stypendiami – 13 Droższe nocowanie – 14 „Otwórz oczy...”/III KKMU – 15 kultura Nowości filmowe Recenzje płytowe Klub Dobrej Książki Rekomendacje kulturalne Festiwal „Boska Komedia” – 18 – 19 – 20 – 21 – 22 społeczeństwo Okiem przybysza Skąd jesteś, studencie? Psycholog na uczelni? – 23 – 24 – 27 nauka i technika E-sport zdobywa popularność – 28 sport Szermierka na AGH? – 30 aktualności aktualności Z Prorektorem ds. Kształcenia Akademii Górniczo-Hutniczej, prof. Zbigniewem Kąkolem, rozmawia Bartosz Dembiński. Chcę zbudować partnerskie relacje ze studentami Proszę pozwolić, że zacznę od pytania obowiązkowego - jak się Pan czuje w nowej dla siebie roli? Uczucia są mieszane. Już wyjaśniam dlaczego. Z jednej strony jestem przekonany, że to stanowisko potrzebne dla uczelni, na którym można zrobić wiele dobrego dla studentów. Gorzej, że mam również świadomość faktu, iż piastując tę funkcję trzeba podwójnie uważać, aby nie podjąć złej decyzji. Na razie uczę się konkretnych mechanizmów. Jeśli chodzi bowiem o kontakty ze studentami, tu niespodzianki dla mnie nie będzie – przez dwie kadencje byłem prodziekanem ds. kształcenia na Wydziale Fizyki i Informatyki Stosowanej. Można zatem powiedzieć, że znam od podszewki problemy młodych ludzi, a także, co równie istotne, sposoby ich rozwiązywania. Rozpocząłem od razu intensywną współpracę z Uczelnianą Radą Samorządu Studentów, co z pewnością ułatwi mój kontakt z młodymi ludźmi. Zupełnie odmienną kwestią jest plan na całą kadencję, nad którym mocno pracuję, zwłaszcza w kwestiach poprawy jakości kształcenia. Taki długofalowy projekt zostanie skonstruowany i przedstawiony do końca tego roku kalendarzowego. Jednym z priorytetów rozpoczętej niedawno nowej kadencji Rektora Tajdusia, jest właśnie poprawa jakości kształcenia. Może Pan zdradzić kilka szczegółów dotyczących tej kwestii? Jakość kształcenia jest jednym z fundamentalnych zagadnień powiązanych z wprowadzaniem Procesu Bolońskiego, obejmującego rzecz jasna szereg istotnych sfer z zakresu edukacji. Poprawa jakości musi iść wielotorowo. Mamy oczywiście ku temu odpowiednie narzędzia. W tej chwili po- 4 BIS - listopad fot. KSAF AGH, Jan Wolak-Dyszyński wstała uczelniana baza przedmiotów angielskojęzycznych. To klasyczny przykład wprowadzania zmian poprzez zwiększenie elastyczności studiowania. Trzeba pozwolić, zwłaszcza bardzo dobrym studentom, aby w odpowiedni sposób kształtowali swoją ścieżkę akademicką. Niezwykle pożyteczne jest ich zachęcanie do wyjazdów zagranicznych, a tu barierą często jest język. Musimy to zmienić, również w zakresie słownictwa specjalistycznego. Taka baza angielskojęzycznych przedmiotów obieralnych z pewnością niezwykle ułatwi wielu osobom wymarzone wyjazdy. To jeden ze sposobów podnoszenia jakości kształcenia. Osobną kwestią jest kontrola jakości. Jeśli ma ona wzrastać, musimy to skutecznie weryfikować. Znacząca jest rola ankiet studenckich, będąca oceną rozsądną. Co rozumiem przez to pojęcie? Rzetelne ich wypełnianie przez większość społeczności akademickiej, a nie jedynie 3-5% studentów. Takie ankiety nie mają sensu. Muszę w tym miejscu wejść Panu w słowo. Poruszył Pan bowiem bardzo ważną, ale zarazem kontrowersyjną kwestię. Studenci na naszej uczelni często narzekają na ilość i jakość zajęć z języków obcych... To będzie mój priorytet. Problem Studium Języków Obcych jest bardzo rozbudowany. Odwołam się tu do przykładu – w naszych zapisach znajdziemy paragraf mówiący o tym, że student AGH powinien zdać egzamin z języka na poziomie B2. Sprawdziłem dokładnie te wymagania i chcę powiedzieć, że to nie jest łatwy egzamin. Co zrobić, jeśli na studia trafiają kandydaci z liceów o bardzo różnej znajomości języka, a na końcu czekają ich ten sam test? Prostego rozwiązania problemu w tej chwili nie jestem w stanie podać. Trzeba tu z pewnością rozwiązań systemowych. Chciałbym zmniejszyć grupy lektorskie i zróżnicować je według stopnia znajomości języka tak, aby poziom wyrównać w górę. To nie może być jednak wyłącznie nasza decyzja – jako uczelnia państwowa wydajemy przecież pieniądze z budżetu. SJO działa zatem w takich warunkach i stara sobie w nich radzić jak najlepiej. Rektor Tajduś ma fot. KSAF AGH, Jan Wolak-Dyszyński świadomość problemu i jestem przekonany, że w najbliższym czasie wspólnie uczynimy wiele, aby sytuację Studium poprawić; zwłaszcza w zakresie wyposażenia multimedialnego i nowoczesnych metod nauki języków obcych. Przez pewien czas pracował pan za granicą, miał Pan okazję poznać od środka sposób funkcjonowania uczelni amerykańskich. Czy te doświadczenia zaowocują w pracy na stanowisku Prorektora ds. Kształcenia na AGH? Korzystanie z wzorców zza oceanu z pewnością w wielu aspektach bardzo by nam się przydało. Chcemy być przecież mocną europejską uczelnią. Dochodzenie do coraz lepszej pozycji w Europie i na świecie to trudny, ale możliwy do zrealizowania cel. Powinniśmy w moim odczuciu pracować głównie na dwóch płaszczyznach. Pierwsza, to zarządzanie idące w dwóch kierunkach – poprawy jakości dydaktyki (np. zakup odpowiednich systemów komputerowych wspomagających obsługę dydaktyki i ich wdrożenie, co pozwoli na lepszy przepływ informacji zarówno dla studentów, jak i pracowników) oraz polepszenia skuteczności organizacyjnej. Mam tu na myśli np. pomoc socjalną, która u naszych zachodnich sąsiadów jest scentralizowania na poziomie każdego landu. Uczelnia ma wtedy szansę zajmować się wyłącznie tym, do czego jest powołana – edukacją. Takie wzorce dobrze byłoby wdrożyć i u nas, ale z pewnością nie będzie to łatwe. Jesteśmy w kontakcie z zachodnimi uczelniami i chcemy się od nich uczyć i pozyskiwać nowe doświadczenia. Drugą płaszczyzną jest wejście w elastyczne studia. Nie w sensie absolutnej swobody wyboru zajęć, ale skonstruowania takiej oferty, która nawet w ramach specjalności pozwoli na wybór najatrakcyjniejszej dla danej osoby ścieżki edukacyjnej. Niestety póki co, AGH ma dość „sztywne” programy studiów, co po części wynika z technicznego profilu. Będę jednak namawiał dziekanów do oferowania studentom nowych możliwości rozwoju – potrzebna jest tu współpraca całej uczelni. Musimy bowiem iść w stronę silnej, europejskiej szkoły wyższej. Na koniec chcę zapytać Pana Rektora o współpracę ze studentami. Jak wyobraża Pan sobie ułożenie modelowych relacji w tym właśnie zakresie? Jestem zwolennikiem poglądu, który mówi wprost: mamy erę samorządów. To one podejmują większość istotnych decyzji, w tym również finansowych. Tak samo musi być na uczelni. Innymi słowy, jeżeli sprawa dotyczy zagadnień ogólnych, kluczową kwestią jest moja dobra współpraca z URSS. Samorząd ma naprawdę ogromne znaczenie. Moją rolą jest stać po stronie Samorządu i bronić ich dobrych pomy- słów, a ostrzegać ich przed tymi ryzykownymi i chybionymi. Nie każdą ideę da się wprowadzić w życie. Jeśli Samorząd będzie miał jakiekolwiek kłopoty z wytłumaczeniem kontrowersyjnych spraw swoim kolegom, nie boję się stanąć przed społecznością AGH i osobiście objaśnić braci studenckiej, na czym ów problem polega. Z tego stanowiska, które dane mi jest od niedawna piastować, nie patrzę na studentów jak nauczyciel na uczniów – patrzę na nich jak na partnerów w budowaniu uczelni. Pamiętajmy jednak o tym, że nawet w takich relacjach, musimy myśleć długofalowo. Załatwiajmy sprawy bieżące, ale patrzmy również w przyszłość i darzmy się wzajemnym szacunkiem i otwartością. BIS - listopad 5 aktualności aktualności Pokaż swoje wnętrze - konkurs Wdrapaliśmy się na „Kapitol” Przygotowanie projektu, który od ponad miesiąca możecie obserwować na jednej ze ścian DS „Kapitol”, zajęło nam dobrych kilka miesięcy. Wszystko po to, aby w widoczny sposób przypomnieć studentom AGH o ich oficjalnym miesięczniku. A przy okazji stworzyć nieco pozytywnego szumu na Miasteczku Studenckim. Redakcja BIS AGH Czy macie ochotę pomieszkać trzy miesiące w akademiku nie płacąc za to ani grosza? Będzie to możliwe już wkrótce. Wszystko za sprawą konkursu, który organizuje redakcja BIS -u w porozumieniu z władzami Miasteczka Studenckiego oraz uczelni. Bernadeta Boczar, Paulina Depczyńska K ażdy z nas chciałby mieszkać w ładnym i schludnym pokoju. Kwaterując się w akademiku nie decydujemy co prawda o tym gdzie będziemy mieszkać, ale możemy przyczynić się do tego, żeby w miejscu gdzie spędzamy rok akademicki żyło się przyjemniej. Studenci z pewnością potrafią w rozmaity sposób wzbogacić wnętrze akademika. Dla tych najbardziej pomysłowych czekają nagrody. Konkursowi Pokaż swoje wnętrze przyświeca przede wszystkim idea, że pokój w akademiku może być naprawdę ładny - wystarczy tylko, że o to zadbamy i wykażemy się odrobiną pomysłowości i, przede wszystkim, dobrych chęci. Pamiętajmy także, że dom studencki nie służy tylko nam, ale również następnym pokoleniom studentów Akademii Górniczo-Hutniczej. W konkursie może wziąć udział każdy mieszkaniec akademika. Wystarczy, że prześlecie kilka zdjęć swojego pokoju na adres pokazswojewnetrze@ gmail.com. Jury, złożone z przedstawicieli władz uczelni, URSS-u oraz profesjonalnego projektanta wnętrz, będzie oceniać zdjęcia przede wszystkim pod kątem estetyki i pomysłowości urządzonego pokoju. Wystrój pomieszczenia nie może jednak w żadnym punkcie naruszać zasad regulaminu MS. A zatem obrazy Picassa czy Matejki na ścianach, mimo iż piękne, dyskwalifikują z konkursu, z prostego powodu - w akademiku nie można przybijać gwoździ. To tylko je- 6 BIS - listopad A den z wielu przykładów, niemniej jednak zanim weźmiemy udział w zabawie, warto zapoznać się z regulaminem Miasteczka oraz samego konkursu (jest on dostępny na www.bis.agh.edu.pl) Drugą ważną zasadą konkursu jest fakt, że jury będzie miało na uwadze różnicę pomiędzy standardami poszczególnych akademików. Dużo łatwiej jest upiększyć pokój w „Arkadii” (nowo wyremontowanym akademiku), który sam w sobie jest ładny, niż na przykład w „Olimpie”, obecnie posiadającym najniższy standard. Chcemy dać szansę wszystkim i oceniać głównie samodzielną inwencję mieszkańców pokoju, niezależnie od jego pierwotnego stanu. Spośród nadesłanych zdjęć, do finału przejdzie dziesięć kilka najładniej- utorem grafiki na banerze jest współpracownik naszej redakcji, Bartosz Krawętkowski z Wydziału Wiertnictwa, Nafty i Gazu. Jego instalacją zajął się Jan Mieczkowski z Wydziału Wydziału Metali Nieżelaznych, zaś pomysłodawcą całego przedsięwzięcia był redaktor naczelny BIS-u, Bartosz Dembiński. Dzięki pomocy i cennym radom wielu osób ten spory projekt udało się wcielić w życie. Warto zaznaczyć, że wydrukowanie oraz powieszenie reklamy zostało w całości sfinansowane ze środków pozyskanych od sponsorów. Wyrazy podziękowania należą się także Dyrekcji Miasteczka Studenckiego oraz przewodniczącemu URSS, Dariuszowi Pasternakowi, bez pomocy których ciężko byłoby zrealizować całą akcję. Sam baner ma wymiary 7 x 10 metrów. W godzinach wieczornych jest on podświetlony, a jego widoczność i atrakcyjność wizualna – mamy taką nadzieję – przypadnie do gustu mieszkańcom Miasteczka. Pragniemy również przypomnieć o głównej idei reklamy na „Kapitolu” – bądźcie z nami Drodzy Czytelnicy! Razem „Mamy siłę przebicia!”. szych pokojów, wybranych wedle uznania Jury. Będą one walczyć o główną nagrodę ufundowaną przez administrację Miasteczka: 3 darmowe miesiące w akademiku dla wszystkich mieszkańców zwycięskiego pokoju. Pozostali laureaci będą mogli liczyć odpowiednio na 2 i 1 miesiąc mieszkania zupełnie za darmo. Termin nadsyłania zdjęć mija 15 stycznia, a rozstrzygnięcia ogłosimy w lutowym wydaniu BIS-u. O przebiegu konkursu poinformujemy w następnym wydaniu naszego miesięcznika. Czekamy na Wasze zgłoszenia - pokażcie swoje wnętrza, a być może to wasz pokój zostanie laureatem głównej nagrody. fot. KSAF AGH, Jan Wolak-Dyszyński fot. KSAF AGH, Grzegorz Baran (2), Łukasz Przybyłowski BIS - listopad 7 aktualności Ranne ptaszki na A-0 Nowy budynek biblioteki? Zapewne większość z nas z zadowoleniem przyjęła efekty prac remontowych na kampusie jakie przeprowadzono przed rozpoczęciem nowego roku akademickiego. Szaro-bure budynki stają się zdecydowanie milsze oczom studenta. Wśród nich pozostaje jednak jeden „rodzynek” – gmach Biblioteki Głównej, którego wygląd nie pozwala zapomnieć o architektach epoki słusznie już minionej. Piotr Janus N ie da się nie zauważyć jak wiele zmodernizowano na naszej Uczelni w ostatnim czasie. Poza tak poważnymi projektami jak długo oczekiwany basen i nowa sala audytoryjna U-2 przy ulicy Reymonta, dawny (i chyba zasłużony) blask przywrócono budynkom w sąsiedztwie A-0. Niestety na tym tle niezwykle blado wypada Biblioteka Główna, której sam widok może już zniechęcać potencjalne rzesze czytelników. Nowa (stara) biblioteka? Zapewne niewielu z nas zdaje sobie sprawę, że projekt przebudowy biblioteki został przedsięwzięty już kilka lat temu, a makietę nowego budynku można oglądać wchodząc do Czytelni Głównej. Projekt ów zakłada rozbudowę istniejącego budynku w kierunku C-1 oraz podniesienie piętra, na którym znalazłaby się m.in. powiększona czytelnia z tzw. świetlikiem w dachu zapewniającym dodatkowe światło. Projekt ten powstał w roku 2000 i wydawać by się mogło, że wszystko gotowe – wobec tego gdzie leży problem? Oczywiście w finansach. Koszt przebudowy biblioteki to wydatek rzę- 8 BIS - listopad du kilkudziesięciu milionów złotych, na wyłożenie których Uczelni nie stać. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że roczne wydatki na remonty to ok. 10 mln zł. Można oczywiście skorzystać z funduszy zewnętrznych, które pokryłyby część wydatków, niestety jednak według niektórych programów finansowych biblioteka nie spełnia ważnych funkcji dydaktycznych lub musi ustąpić pierwszeństwa innym obiektom naukowym, na które przeznaczone są ubogie środki rządowe czy unijne. Jednak drgnie Kanclerz AGH mgr inż. Henryk Zioło zapewnia, że prace nad tym priorytetowym dla Uczelni zadaniem cały czas trwają. Zauważa jednocześnie, że dużym ułatwieniem byłaby nowa Ustawa o partnerstwie publiczno–prywatnym, na mocy której partner prywatny zobowiązywałby się pokryć część kosztów projektu, otrzymując w zamian fragment powierzchni budynku. Władze Uczelni z nadzieją patrzą w przyszłość, gdyż sukces takiego rozwiązania pomógłby przeforsować inne kosztowne projekty jak na przykład budowę Kampusu Humanistyczno–Ekonomicznego przy ulicy Gramatyka czy projekt podziemnego parkingu przy ulicy Czarnowiejskiej. Nie tylko budynek Sama przebudowa gmachu to jednak nie wszystko. Nowa koncepcja zakłada również utworzenie czytelni z wolnym dostępem do zbiorów. W praktyce oznacza to dostępność podręczników, z których studenci korzystają najczęściej w jednym pomieszczeniu, dosłownie na wyciągnięcie ręki. W dalszej perspektywie przewiduje się ponadto częściową digitalizację zbiorów, dzięki której nie trzeba by już w ogóle chodzić po książki do biblioteki. Można powiedzieć, że modernizacja infrastruktury na AGH przebiega jak dotąd zadowalająco. Remontowane są akademiki, budynki wydziałowe, realizowane są nowe, kosztowne projekty. Miejmy zatem nadzieję, że uda się także pozyskać środki na przebudowę budynku biblioteki, który na pierwszy rzut oka ma bardzo niewiele wspólnego tak z science jak i z technology. fot. KSAF AGH, Łukasz Przybyłowski Kolejki do dziekanatu to nie nowość dla większości studentów. Niemal każdy z nas oczekiwał niejednokrotnie przed dziekanatem, by móc załatwić swoje uczelniane sprawy. Fenomenem jednak okazuje się znajdująca się na WGGiOŚ maszyna wydająca numerki, która oblegana jest już od samego rana. Marta Bakaj Wraz z nadejściem października i powrotem studentów po przerwie wakacyjnej, zaczęły pojawiać się sznury oczekujących na możliwość przekroczenia progu dziekanatu. W reprezentacyjnym budynku AGH rząd ludzi ustawia się w pierwszej kolejności do urządzenia drukującego bilety. Jak się okazuje, aby dostać się do Dziekana, szczególnie zajmującego się sprawami I i II roku, należy być na uczelni około godziny 5 rano. Co poniektórzy przybywają tuż po 4 rano. Chodzą dookoła A-0 w poszukiwaniu otwartych drzwi, dzięki którym dostaną się do wnętrza i zajmą sobie najlepsze miejsce przy maszynie z numerkami, która zaczyna wydawać bilety o godzinie 9. -„Przy A-0 byłem około godziny 4:45. Obszedłem budynek dookoła, lecz wszystfot. KSAF AGH, Łukasz Przybyłowski kie wejścia były jeszcze zamknięte. Wraz z trzema innymi osobami czekaliśmy przy głównym wejściu na otwarcie wydziału, które odbywa się o godzinie 6. Na całe szczęście ochroniarz zlitował się i pozwolił nam wejść do środka wcześnie” – mówi Bartek, student GGiOŚ. Studenci sami sobie winni? Dłużący się czas oczekiwania wypełniany jest w różnoraki sposób. Jedni przynoszą laptopy i oglądają filmy, jeszcze inni słuchają muzyki, jedzą, czytają, uczą się a niektórym zdarza zasnąć. Takie koczowanie nie jest przyjemne dla nikogo, ale sami studenci twierdzą że nie mają innego wyjścia. W dużej mierze tym sytuacjom sami jesteśmy sobie winni, ponieważ za- aktualności miast wziąć jeden numerek zdarza się, że jest wziętych kilka, bo być może ktoś znajomy przyjdzie to mu się da. Dużo osób stojących uczciwie, również od godzin rannych, nie ma szans pobrania go mimo iż jest np. dziesiątą osobą z kolei. Dla osób tych oznacza to kolejną ranną pobudkę. Ci co mieszkają na miasteczku mają przynajmniej blisko, a pomyślmy sobie ile sił i poświęcenia kosztuje wizyta w dziekanacie tych co mieszkają pod Krakowem lub na jego obrzeżach. Dantejskie sceny mają miejsce gdy urządzenie zostanie uruchomione. Z ładnie ustawionej kolejki, nagle robi się, ścisk, nieład i przepychanka. Jednym słowem wielki harmider. Wszyscy się pchają, osoby z końca i nie tylko napierają by za wszelką cenę otrzymać wydruk. -„Pewnego razu gdy stałam w kolejce do automatu, podeszła do niego dziewczyna i powiedziała, że ona tylko sprawdzi czy już włączono maszynę. I owszem działała, bo studentce wyskoczył numerek 001, po czym szybko zabrała go i co sił w nogach uciekła. Zachowała się strasznie, bo nie dość że się wepchnęła podstępem w kolejkę, to jeszcze uciekała jak złodziej”- opowiada Ania, studentka GGiOŚ. Złudna radość Udało się, zdobyliśmy numerek i teraz pozostaje nam przyjść już tylko w godzinie dyżuru Dziekana i porozmawiać o sprawie nie cierpiącej zwłoki. Ale czy oby na pewno zostaniemy przyjęci, po tak długim oczekiwaniu? Otóż niestety nie mamy tej pewności gdyż mimo, że maszyna wydaje 40 numerków, może się okazać że została przyjęta zaledwie ponad połowa interesantów, gdyż skończył się 2-godzinny dyżur. I koło się zamyka. Jednym uda się załatwić sprawy u Dziekana w jeden dzień, innym natomiast po paru dniach. Czyja to jest wina? Studentów, maszyn czy może dziekanatów? Jedno jest pewne, że studenci powinni uczciwie brać numerki dla siebie i zachować pełną kulturę. Może także udałoby się nakłonić dziekanat by wydłużył czas przyjęć w gorącym październikowym okresie? Dobrze byłoby podjąć jakiekolwiek kroki zmieniające obecną sytuację. BIS - listopad 9 aktualności aktualności Wszystko za sprawą badań Co zrobić, aby włączyć się w akcję? Dotychczas najbardziej sztandarowym projektem stworzonym w tym zakresie na AGH stał się tzw. model „Social Distances”, który spotkał się z dużym uznaniem specjalistów międzynarodowych. Opisuje on zachowania się tłumu na bazie socjologicznej teorii proksemiki Edwarda T. Halla. Ten sposób wykorzystania opisu dystansów międzyludzkich to doskonały przykład połączenia nauk humanistycznych i ścisłych. Planowana ewakuacja stadionu Wisły ma na celu uzyskanie danych do sprawdzenia narzędzi do symulacji sytuacji ewakuacyjnej. Jak mówi dr Wąs: - „Dzięki temu dla określonych danych wejściowych uzyskuje się bezcenne dane rzeczywiste, za pomocą których można sprawdzić modele komputerowe”. Bada- Sprawdzenie parametrów ewakuacji stadionu odbędzie się głównie na podstawie analizy video. Na terenie obiektu znajdzie się około dwanaście kamer, które będą rejestrowały przebieg wydarzeń. Analiza materiału filmowego pozwoli na zbadanie parametrów ewakuacji obiektu w rzeczywistych warunkach. Jak się okazuje, problematyka bezpieczeństwa zbiorowego ludzi to temat niezwykle ważny w ostatnich latach. „Obecnie istnieje duże zapotrzebowanie na komputerowe metody modelowania przepływu ludzi podczas swobodnego ruchu oraz w sytuacjach ewakuacyjnych. Symulacje komputerowe dynamiki pieszych są przydatne dla architektów projektujących obiekty użyteczności publicznej, takie jak na przykład centra handlowe, dworce, czy właśnie stadiony” – mówi dr Wąs. Analiza procesu nia przebiegną dwutorowo i będą miały na celu zarówno sprawdzenie swobodnego przepływu ludzi, jak i przetestowanie koordynacji działań służb miejskich. Drugi z celów będzie realizowany przez odpowiednie służby, które przy wsparciu Władz Miasta Krakowa chętnie włączyły się w projekt. W akcję zaangażowane będą między innymi: Policja, Straż Pożarna, Straż Miejska i Krakowskie Pogotowie Ratunkowe, jak również Wydział Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego UMK. decyzyjnego pieszych w wyborze drogi ewakuacyjnej, wykonanie analizy jakościowej i ilościowej danych uzyskanych z eksperymentów, czy wreszcie uzyskanie rzeczywistych danych z ewakuacji przebudowywanego właśnie stadionu im. Henryka Reymana, to główne cele projektu. Cele niezwykle ważne, gdyż, poza naukowym aspektem, ich realizacja to istotny krok w podnoszeniu bezpieczeństwa obiektów użyteczności publicznej w naszym otoczeniu, takich jak chociażby stadion Wisły. czając się w akcję pomożemy także w promocji Krakowa przed Euro 2012. Być może to właśnie dzięki Wam znajdujący się na liście rezerwowej Kraków stanie się jedną z aren mistrzostw! W ewakuacji mogą wziąć udział studenci wszystkich krakowskich uczelni - organizatorzy nie ukrywają jednak, że liczą na silną reprezentację studentów AGH. Nie zawiedźcie i bądźcie tam wtedy razem z nami! Każdy, kto będzie chciał poczuć piłkarskie emocje przy świetle reflektorów powinien najpierw zarejestrować się na stronie piesi.agh.edu.pl. Tam też znajdzie się informacja o dokładnej dacie i godzinie spotkania. Później trzeba już tylko przyjść na Stadion Miejski przy ul. Reymonta w wyznaczonym terminie, aby wziąć udział w zaplanowanym z tej okazji meczu. Następnie, stosując się do podanych poleceń obsługi stadionu i służb miejskich, należy opuścić trybuny, a po powrocie do domu wypełnić ankietę dotyczącą przebiegu ewakuacji. Organizatorzy zachęcają do przybycia nie tylko ze względu na urok stadionu „wieczorową porą” i możliwość wsparcia uczelni w badaniach, które w Polsce wciąż należą do mało popularnych. Włą- Badania dotyczące modelowania tłumu mają na AGH bogatą tradycję Stadion Wisły: ewakuacja zaplanowana AGH jest obecnie jedynym w Polsce ośrodkiem, który w tak szerokim zakresie prowadzi kompleksowe prace nad komputerową symulacją tłumu. W Katedrze Automatyki i Robotyki powstał awangardowy i pionierski na skalę kraju projekt eksperymentu ewakuacji stadionu im. Henryka Reymana. Jego realizacja jest planowana jeszcze na bieżący rok akademicki. Uczestnikami mają być sami studenci, którzy wypełniając trybuny obiektu, umożliwią przeprowadzenie badań. W dużej mierze to od naszej obecności będzie zależeć powodzenie tego przedsięwzięcia! Aleksandra Pękala Nauka i promocja Jak dowiedzieliśmy się od twórcy projektu, dr. Jarosława Wąsa, pomysł który poza aspektem naukowym ma także na celu promocję Krakowa, jako potencjalnej areny Euro 2012, został zaczerpnięty z przygotowań do piłkarskich Mistrzostw Świata w Niemczech 10 BIS - listopad w 2006 roku. Wówczas na wielu stadionach odbyły się tego typu ćwiczenia, mające na celu sprawdzenie obiektów, koordynację służb, a także realizację badań naukowych związanych z dynamiką tłumu. Teraz przyszedł czas na Kraków. W ostatnim ogólnopolskim konkursie projektów badawczych eksperci Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego docenili dotychczasowe prace i planowane projekty badawcze w zakresie modelowania tłumu, przyznając naukowcom z naszej uczelni trzecie miejsce w kategorii „Technologie Informacyjne”. To bez wątpienia okazało się pozytywnym zastrzykiem i dodatkową motywacją do kontynuacji badań. fot. KSAF AGH, Mateusz Kus fot. www.wisla.krakow.pl Więcej w Radiu 17 - słuchaj 07.11 o godz. 20.00. Zapraszamy! BIS - listopad 11 aktualności aktualności Wesołe Święta Dzieciom Uczelnia przyjazna studentom – studencka akcja charytatywna Akademia Górniczo–Hutnicza otrzymała przyznawany przez Parlament Studentów Reczpospolitej Polskiej tytuł “Uczelni Przyjaznej Studentom” za rok 2007/2008. W dniach 9 – 11 grudnia odbędzie się trzecia edycja akcji charytatywnej „Wesołe Święta Dzieciom” organizowanej przez inicjatorów projektu „AGH lokomotywą postępu”, koła naukowe oraz wolontariuszy. Celem projektu jest spełnienie marzeń dzieci z krakowskich Domów Dziecka poprzez zebranie pieniędzy i zakup świątecznych prezentów zgodnych z ich oczekiwaniami. Łukasz Mucha P Agata Puchała C zym są Święta Bożego Narodzenia bez prezentów? Dla dzieci chwilą smutku i tęsknoty. Po raz kolejny chcemy sprawić, by dla najmłodszych z otaczających nas placówek wychowawczych był to czas radosny i pełen uśmiechu. Dlatego też dzieci z krakowskich domów dziecka, z którymi nawiązaliśmy kontakt, piszą listy do Świętego Mikołaja, w których proszą Gwiazdora o konkretne prezenty. Pragnąc zebrać środki finansowe potrzebne do spełnienia wszystkich ich życzeń postanowiliśmy rozwinąć zasięg akcji w stosunku do działań ubiegłorocznych. Tradycyjną zbiórkę pieniędzy połączymy z licznymi wydarzeniami kulturalnymi. Zaplanowany został maraton filmów o świętach w Kinie Kijów; impreza, z której dochód zostanie przeznaczony na wskazany cel; aukcje i inne atrakcje, które także studentom przyniosą wiele rozrywki. Aby stworzyć świąteczny klimat i nie zawieść oczekiwań dzieci mamy zamiar przebrać wolontariuszy za bajkową ekipę Mikołajów i wróżek, w których będą kwestować, a potem rozwozić prezenty do Domów Dziecka. Akcja została zainspirowana działalnością fundacji charytatywnych, z których doświadczenia chcemy czerpać. W tym celu nawiązujemy współpracę ze znaną organizacją „Mimo wszystko” Anny Dymnej. Prace organizacyjne przy tworzeniu akcji już trwają, ciągle jednak czekamy na wolontariuszy, którzy zaangażują się w jej przygotowanie i rozwój. Poza satysfakcją i osobistym zadowoleniem z wzięcia udziału w spełnianiu marzeń dzieci, gwarantujemy dużo śmiechu i dobrej zabawy. Postępy akcji można śledzić na stronie internetowej: www.swietadzieciom.agh.edu.pl, poprzez którą można także zgłaszać się do uczestnictwa w akcji. Serdecznie zapraszamy! Kto ma BMW, a kto nie, czyli: czy studentom się należą zniżki 50% na PKP? „Studenci w dzisiejszych czasach mają, aż za dobrze, podjeżdżają pod uczelnię BMW, nie należą im się zniżki!”. To były pierwsze słowa, jakie usłyszałam od kasjerki stacjonującej w okienku PKP na pytanie, co sądzi o przywróceniu zniżek 50% dla studentów. Sylwia Bocianowska 12 BIS - listopad Studenci na razie mają szlaban na większe zniżki kam w Szczecinie, do domu jeżdżę bardzo rzadko, gdyż szkoda mi pieniędzy. Nie rozumiem, dlaczego rządzący nie chcą studentom przyznać większych zniżek, jeśli nieustannie zasilamy konto PKP? Przecież większość z nas ma bardzo małe fundusze na utrzymanie się. Jeśli mamy zniżki na MPK, to czemu nie możemy mieć identycznych zniżek na PKP?” – pyta Agnieszka, studentka AGH. Toczące się od jakiegoś czasu debaty i spory na ten temat przybrały ostatnio zinstytucjonalizowane formy – studenci zbierają podpisy i lobbują na rzecz nowelizacji przepisów. Jeśli cała akcja ma się powieść, warto się do niej przyłączyć już teraz. Szczegółowe informacje na ten temat znajdziecie na stronie: www.ulgidlastudentow.pl. fot. archiwum KN Firma, KSAF AGH, Łukasz Przybyłowski zaplecze naukowe, procedury antyplagiatowe oraz rola i wkład uczelni w sukcesy, jakie odnoszą jej studenci. Uhonorowanie najlepszych ma na celu nie tylko promocje uczelni wyższych, ale także kreowanie instytucji, które można stawiać za wzór godny naśladowania. Popularyzuje się i upowszechnia rozwiązania stosowan przez wyróżnione uczelnie. Każda szkoła wyższa powinna dążyć do uzyskania tytułu “Uczelni Przyjaznej Studentom” - przyznają go bowiem ci, dla których pracują one każdego dnia. AGH ma zatem sporo powodów do dumy, ponieważ nagroda ta oznacza, że uczącym się w niej studentom powodzi się naprawdę całkiem nieźle. Na tegorocznej gali, obok krakowskiej Akademii Górniczo–Hutniczej, tytuł “Uczelni Przyjaznej Studentom” otrzymały także Uniwersytet Warmiński–Mazurski w Olsztynie oraz Polsko– Japońska Wyższa Szkoła Technik Komputerowych. Najwyższe stypendia naukowe na AGH W tym roku akademickim stypendia naukowe wzrosły o 150 zł (najwyższa grupa), jednak nikt, przy obecnej skali ocen, nie będzie w stanie dostać tej kwoty. Ewelina Czechowicz W D o 2002 r. wszystkich studentów do 26 roku życia obowiązywały zniżki 50% na przejazdy PKP. Niestety, ulgi te zostały zniesione i zastąpione nowymi, 37%. Nie tak dawno wrócił jednak pomysł przywrócenia większych zniżek. Nowelizację przepisów o zwiększenie zniżek dla studentów proponowała opozycja, niestety po długich debatach pomysł ten został odrzucony. Na „nie” głosowa komisja Finansów Publicznych oraz Infrastruktury. O dziwo, za odrzuceniem projektu wypowiedziała się większość PO, co było niemałym zdziwieniem dla dużej rzeszy studentów, który czynnie wspierali tę partię w wyborach parlamentarnych. Kiedy postanowiłam zapytać o zdanie rzecznika prasowego PKP, stwierdził, iż nie udzieli mi takiej informacji. Zamiast rzecznika z miłą chęcią zabierali głos ludzie całkowicie postronni, jak np. kierownik pociągu, który nie tylko stwierdził, że polskie koleje na tych zniżkach sporo by zyskały, ale także studenci mieliby łatwiejsze życie. Spójrzmy na dane: w 2000 r. polskimi kolejami jeździło ok.2 miliony studentów rocznie. Tendencja zwyżkowa cały czas rośnie i obecnie ta liczba wynosi już ok. 5 milionów, a zatem co 3 osoba korzystająca z usług PKP to właśnie student. Niestety, koleje nie mają żadnego wpływu na decyzje, które podejmuje Rząd. Próba przywrócenia większych ulg dla studentów spotkała się z dużym zainteresowaniem samych zainteresowanych. - „Studiuję w Krakowie, ale miesz- owyższe wyróżnienie różni się nieco od tych, które możemy znaleźć w najrozmaitszych “rankingach najlepszych uczelni” - głównie ze względu na kryteria oceny. Przede wszystkim liczy się szeroko rozumiana “prostudenckość”. Oceniane są także: przebieg procesu rekrutacyjnego, wspieranie aktywności studenckiej, sposoby promocji studentów, pomoc stypendialna ze środków publicznych i bieżąca obsługa żaków. Ważną rolę odgrywają również procesy dydaktyczne i iększości studentom raczej się nie przelewa, często stypendia stanowią dla nich znaczną część środków finansowych, z których wiodą ubogi żywot studenta. Jak co roku Rektor określił wysokość świadczeń pomocy materialnej na najbliższy semestr. W rozporządzeniu jest trochę pozytywnych zmian, ale znalazły się też małe absurdy. Zmieniły się progi stypendiów naukowych, bowiem wystarczy już średnia 4,0 żeby dostać najniższą kwotę 150 zł. Co więcej stypendia za dobre wyniki w nauce wzrosły nawet do 650 zł za średnią 5,01 i wyżej, niestety zastanawiające jest to, jak można mieć średnią powyżej 5,0 przy 4-stopniowej skali ocen, gdzie najwyższą oceną jest bardzo dobry? Przecież tylko niektórzy wykładowcy stawiają oceny celujące, i są to sytuacje sporadyczne. Co więcej w ubiegłym roku do wszystkich stypendiów dodawano 100 zł więcej. Według rozporządzenia również w tym semestrze będzie przyznawana taka sama kwota, ale tylko do stypendiów socjalnych, specjalnych sportowych i dla osób niepełnosprawnych. Niestety stypendia za wyniki w nauce w tym roku zostały pozbawione tej podwyżki, dlaczego? Mimo to, nasza akademia oferuje studentom najwyższe kwoty pieniężne za dobre wyniki w nauce wśród wszystkich publicznych uczelni krakowskich. Mamy się zatem z czego cieszyć. Najwyższe stypendia naukowe przyznawane przez uczelnie: Akademia Górniczo Hutnicza 650 zł Uniwersytet Jagielloński 550 zł Politechnika Krakowska 490 zł Uniwersytet Rolniczy 470 zł Uniwersytet Ekonomiczny 425 zł Akademia Pedagogiczna 350 zł BIS - listopad 13 aktualności Gość w dom, cena w górę Otwarci na wolontariat Ile kosztuje nocleg dla gościa w akademiku? Odpowiedź na to pytanie stała się w ostatnim czasie jednym z bardziej kontrowersyjnych tematów na Miasteczku Studenckim. W związku ze znacznymi podwyżkami, postanowiliśmy dowiedzieć się czym są one spowodowane oraz na co są wykorzystywane dochody Miasteczka z tego tytułu. Aleksandra Pękala Plakatowa akcja promocyjna, dwa flash moby, debata społeczna i uruchomienie funkcjonalnego portalu internetowego www.oczy.org.pl, na którym można znaleźć rzetelne informacje na temat krakowskich organizacji pozarządowych - to tylko niektóre z efektów kampanii „Otwórz oczy na wolontariat”. Akcja ruszyła w październiku i objęła zasięgiem największe krakowskie uczelnie wyższe. C Aleksandra Pękala zasy kiedy mieszkaniec Miasteczka Studenckiego mógł przyjąć gościa za symboliczne 5 zł odeszły w niepamięć. Dziś taki nocleg kosztuje już od 8 do 12 złotych – w zależności od akademika i faktu czy nocujący studiuje. Najtaniej jest dla studentów AGH, najdrożej dla osób, które nie studiują w ogóle. Podwyżki związane są z wprowadzeniem nowego sposobu naliczania cen. Jak wyjaśnia Przewodniczący URSS, Dariusz Pasternak: – „Wynikają one ze zrównania cen noclegów dla gości, z dobowymi cenami jakie obowiązują mieszkańców MS”. W praktyce oznacza to, że gość płaci tyle, ile mieszkaniec za jedną dobę, zatem im tańszy akademik, tym niższa jest cena noclegu. Warto zaznaczyć, że taki sposób naliczania stosowany jest wobec studentów AGH. Goście spoza uczelni dodatkowo muszą ponosić koszta związane z tzw. „funduszem remontowym”. Postanowiliśmy zapytać samych zainteresowanych, czyli mieszkańców MS o zdanie w tej sprawie. Jak nie trudno się domyślić nie brakowało głosów sprzeciwu: - „Skoro płacimy za akademik to dlaczego mamy jeszcze dopłacać za nocleg gościa, a nawet jeśli jest to konieczne, to cena jest naszym zdaniem za wysoka.” – mówią Agnieszka i Marzena, od dwóch lat mieszkanki „Olimpu”. W odpowiedzi na to pytanie zastępca dyrektora MS ds. rozwoju, Radosław Serwicki, tłumaczy, że teoretycznie można by stworzyć nielimitowane noclegi dla gości, ale wówczas zaistniałaby konieczność, aby koszty ponoszone przez MS z 14 BIS - listopad tego tytułu były rozłożone na wszystkich mieszkańców. W praktyce oznaczałoby podwyżki cen akademików. – „Moim zdaniem partycypacja wszystkich mieszkańców w pokrywaniu opłat za gości, których przyjmują tylko niektórzy, byłaby jeszcze trudniejsza do zaakceptowania” – mówi dyrektor Serwicki. Wśród mieszkańców pojawiło się jednak pytanie, czy zakładane zwiększenie dochodów z tytułu podniesienia cen rzeczywiście nastąpi? - „Według mnie pomysł jest nietrafiony, bo podwyżka zamiast polepszyć wynik finansowy może go obniżyć ponieważ bez wątpienia zmniejszy się liczba nocujących, co wiem na własnym przykła- dzie” – komentuje Jarek, od czterech lat mieszkaniec „Hajduczka”. Warto wspomnieć, że środki pozyskiwane przez MS za noclegi gości są rozdysponowywane przez Rady Mieszkańców, które dzięki nim mają możliwość wyposażania akademików w nowy sprzęt. Zgodnie z założeniami pomysłodawców podwyżek, mają one na celu polepszanie standardu akademików. Warto podkreślić, że cennik noclegów dla gości przez wiele lat był utrzymywany na jednym poziomie i zmiana w końcu musiała nastąpić. - „To samo dotyczy cen akademików, które na razie pozostały na tym samym poziomie, ale w związku z faktem, iż rosną koszty utrzymania jednego miejsca w DS, również i korekty w tym zakresie wydają się być nieuniknione” – mówi przewodniczący URSS. I choć na razie konkretnych planów nie ma, niewykluczone, że za kilka miesięcy długo nie zmieniane ceny akademików pójdą w górę. Spróbujmy jednak spojrzeć na tę kwestię z nieco innej perspektywy: ceny akademików oferowane przez Miasteczko Studenckie nie należą do wysokich. Jak zauważa Monika, mieszkanka „Babilonu”: - „W porównaniu do cen mieszkań w Krakowie, wynajmowanie miejsca w akademiku na MS wychodzi naprawdę tanio, dlatego nawet z dopłatą dla gościa kwota jest do przyjęcia.” Oczywiście pod warunkiem, że gość nie mieszka przez cały miesiąc! Na pocieszenie zostają nam jeszcze darmowe „odwiedziny” w Juwenalia i gratisowe noclegi dla rodziny. fot. KSAF AGH, Ewa Mazur D zięki kampanii zorganizowanej przez uczestników projektu „Wiosna Liderów”, każdy student mógł poznać prawdziwe oblicze wolontariatu. Jak czytamy na stronie projektu, jego twórcy chcieli pokazać, „że w takiej działalności może się znaleźć miejsce dla każdego”. I rzeczywiście, na słowach się nie skończyło – na stronie internetowej projektu zamieszczono profile dwunastu krakowskich organizacji pozarządowych, które włączyły się w akcję. W ramach projektu można było także spotkać się z już działającymi wolontariuszami i osobiście dowiedzieć się, na czym polega ich praca. Jak mówi współtwórca przedsięwzięcia, Urszula Polewka: - „Dzięki akcji udało się zwrócić uwagę ponad tysiąca studentów, a stu z nich przybyło, aby osobiście porozmawiać z wolontariuszami o konkretnej, interesującej ich organizacji lub projekcie”. Organizatorzy – sami na co dzień pracujący jako wolontariusze - dzieląc się swoimi doświadczeniami robili to z przekonania, że wolontariat, będący troską o drugiego człowieka, może być jednocześnie pasją i fascynacją. – „Myślę, że nasza kampania miała pozytywny wydźwięk i dotarła tam, gdzie trzeba. Teraz pozostaje tylko pytanie - ile z tych osób zaangażuje się faktycznie w wolontariat?” – zastanawiają się organizatorzy. Mamy nadzieję, że dzięki tej zorganizowanej z wielkim zapałem kampanii rzeczywi- ście uda się zasilić szeregi krakowskiego wolontariatu, za co – jako patron medialny projektu – trzymamy kciuki. Każdy, kto chce włączyć się w przedsięwzięcie, wciąż może to zrobić pisząc na adres: [email protected]. Zachęcamy także do odwiedzenia strony internetowej projektu: www.oczy.org. pl. Otwórzmy oczy na wolontariat – czy to pod wpływem wstrząsu, czy zdumienia! Forum Swobodnej wymiany myśli 25 września rozpoczęła się III Krakowska Konferencja Młodych Uczonych. Pomimo, że od tego czasu minęło już przeszło dwa miesiące, pragniemy przypomnieć czytelnikom to ważne i ciekawe wydarzenie, zachęcając do uczestnictwa w kolejnych edycjach. Adam Szurlej, Michał Kopacz K onferencja została uroczyście otwarta przez JM Rektora AGH – prof. dr hab. inż. Antoniego Tajdusia, a wykład inauguracyjny pt. Kryzys człowieka w świecie mediów wygłosił były Rektor AGH – prof. dr hab. inż. Ryszard Tadeusiewicz. Następnie organizatorzy skierowali słowa podziękowania w kierunku Sponsorów Konferencji, którzy w tym roku byli doprawdy znakomici. Złotym Sponsorem była Grupa PZU, Srebrnymi Sponsorami: Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo SA oraz TAURON Polska Energia SA, zaś Brązowymi Sponsorami: Grupa LOTOS S.A., Jastrzębska Spółka Węglowa S.A. oraz Koksownia Przyjaźń Sp. zo.o., status Sponsora miała Elektrotermia Sp. zo.o. Partnerem merytorycznym Konferencji była Warszawska Giełda Papierów Wartościowych. Referenci, którzy przybyli m.in. z Warszawy, Kielc, Zabrza, Gliwic i Poznania, prezentowali zgromadzone w trakcie prac badawczych materiały zwią- archiwum III KKMU zane z przygotowaniem rozpraw doktorskich. Zaletą spotkań z „kagankiem wiedzy”, bo tak też mówi się o naszej konferencji, jest możliwość przedstawienia swego dorobku przed licznie zgromadzonym audytorium, składającym się z profesorów, samodzielnych pracowników naukowych, doktorów. Ukoronowaniem wysiłku młodych naukowców jest wybór najbardziej interesującego referatu przez grono jury. Dyplomy wraz z wyróżnieniami dla zwycięzców zostały wręczone podczas piątkowego bankietu. Otrzymali je: Bartosz Mertas z Sesji Nowe Techniki i Technologie, Marcin Lemanowicz z Sesji Inżynieria Środowiska, Sonia Huderek z Sesji Nauki Ekonomiczne, Michał Bicz i Maciej Kafel z Sesji Informatyka i Systemy Informatyczne oraz Łukasz Opozda z Sesji Nauki Humanistyczne. W czasie bankietu oraz sobotniego rejsu po Wiśle do Tyńca uczestnicy mieli okazję do spokojnej rozmowy, dyskusji, nawiązania cennych kontaktów. Pomysł na konferencję zrodził się w szeregach Grupy Naukowej Pro Futuro, działającej od 2004 roku. Głównym celem działań było stworzenie forum swobodnej wymiany myśli na różnorakich spotkaniach o charakterze naukowym. Z czasem jednak działający tam adepci nauki i członkowie grupy dostrzegli potrzebę rozwijania działalności. Ich wysiłki tym razem skoncentrowane zostały na zainicjowaniu konferencji dającej możliwość wyrażenia siebie, swoich poglądów na dany temat. Konferencja ta jest jedyną taką w środowisku krakowskich uczelni wyższych i jedną z nielicznych w ogóle w Polsce. Dziękując wszystkim jeszcze raz wyrażamy nadzieję na kolejne spotkania z „kagankiem wiedzy”. Serdecznie zapraszamy na naszą stronę internetową: www.profuturo.agh.edu.pl. BIS - listopad 15 kariera 7 grzechów głównych czyli recepta na CV, które nie trafi do śmietnika potencjalnego pracodawcy… kariera Jeśli zmęczony trudami studenckiego życia nie masz siły lub ochoty na podjęcie pracy, a równocześnie wisi nad Tobą braku gotówki - nie panikuj! Zastosuj się do poniższych zasad a gwarantujemy, iż wysłanie przygotowanego według poniższych wskazówek życiorysu pozwoli Ci uniknąć nieskutecznego poszukiwania pracy. Kinga Klimowicz W ystarczy wystrzegać się kilku podstawowych błędów a dobrze przygotowane CV przyniesie właściwe efekty. Oto 7 grzechów głównych, których nigdy nie popełnij: 1) Nie ściągaj z Internetu gotowej matrycy CV i nie wysyłaj jej do kilkunastu firm. Porażka gwarantowana! Zdaniem pani Grażyny Czop-Śliwińskiej z Centrum Karier AGH najważniejsze jest indywidualne potraktowanie oferty pracodawcy. Przygotowując dokumenty należy zwrócić uwagę przede wszystkim na wymagania i zakres obowiązków wyszczególnionych w ofercie. Jeżeli CV odpowiada na konkretną ofertę, należy je skonstruować na podstawie charakterystycznych informacji o przedsiębiorstwie. Należy albo pogrubić albo zawrzeć tylko te kwalifikacje i umiejętności, które są najbardziej pożądane z punktu widzenia przyszłego pracodawcy. Curriculum Vitae, które przygotowujemy na targi pracy powinno natomiast być dokumentem uniwersalnym, ponieważ w tym samym czasie wręczamy go przedstawicielom różnych firm. W sposób jak najbardziej wyczerpujący musi ono ujawniać nasze kwalifikacje i umiejętności. Sama rozmowa z wystawcami podczas targów ma znamiona listu motywacyjnego i wstępnej selekcji. Istotne jest zainteresowanie przedstawicieli firmy tymi kwalifikacjami, które odnoszą się do jej specyfiki, a także przekonanie o naszych pozytywnych intencjach (np. motywacji do pracy). Z kolei w CV wysyłanym do zagranicznego pracodawcy warto podkreślić renomę ukończonej uczelni czy atuty związane z naszym krajem. 2) Nie zmieniaj co 2 miesiące swojego numer telefonu i adresu mailowego. Koniec z Tobą! 16 BIS - listopad Możesz być przecież potrzebny pracodawcy dopiero za kilka miesięcy - jeśli nie będzie mógł wtedy skontaktować się z Tobą pod wskazanymi przez Ciebie danymi kontaktowymi – zrezygnuje. 3) Nie kłam i nie ubarwiaj mając nadzieję, że pracodawca nie zweryfikuje danych. Nic bardziej błędnego – podstawową zasadą jest zawsze szczerość. Szczególnie liczy się to przy określaniu stopnia znajomości języków obcych. Już podczas pierwszej rozmowy twoja niewiedza może zostać wykryta. Skompromitujesz się i co najgorsze nikt już nie będzie chciał z tobą rozmawiać. 4) Twoje CV powinno być czytelne i profesjonalne. Nie pisz go wymyślną, trudną do przeczytania czcionką na papierze w różowe serduszka a zdjęcie niech nie przedstawia Ciebie na imprezie w akademiku. Według Czop-Śliwińskiej CV inżyniera powinno być staranne, czytelne, przygotowane na jasnym papierze i nie odbiegać od ogólnie przyjętych standardów jego tworzenia. Od norm może, a nawet powinno odbiegać CV osoby ubiegającej się np. o stanowisko grafika. Bardzo ważna jest estetyka dokumentu. Jeśli załączamy do niego zdjęcie niech będzie profesjonalne (np. zdjęcie do dyplomu/legitymacji). 5) Studiowałeś wcześniej inny kierunek, ale nie dokończyłeś go? Wpisz go w rubryce ,,Wykształcenie” nawet gdy inni mówią, że mogą się tam znaleźć tylko i wyłącznie te kursy edukacyjne, które zostały zakończone. Każde studia, nawet te, których nie ukończyłeś świadczą o tym, iż posiadasz jakąś konkretną wiedzę i umiejętności. Zdecydowanie należy je zamieścić gdyż widać ciągłość w procesie edukacyjnym. Nie powstają zatem luki w twojej aktywności – pamiętaj, że najgorzej jest nic nie robić. 6) Stosuj wybiórczą autoprezentację – nie pisz wszystkiego, co przyjdzie Ci do głowy. Nie wymieniaj wszystkich zajęć, którymi trudniłeś się w czasie studiów a zwłaszcza tych, które nie mają żadnego związku ze stanowiskiem, o które się ubiegasz. Biorąc pod uwagę konkretną ofertę wybieraj przede wszystkim doświadczenia, które stricte kojarzą się z daną dziedziną. Niezwykle istotne jest odpowiednie, branżowe słownictwo. Bardzo często osobami rekrutującymi są bowiem humaniści, którzy nie znają szczegółowych programów studiów technicznych - dlatego trzeba zaznaczyć, iż podczas studiów miałeś do czynienia z przedmiotami, które mają związek z daną branżą. 7) Swoich zainteresowań nie określaj np. jako ,,Wino, kobiety, śpiew” Owszem, może nieoficjalnie jest to dla Ciebie najbardziej ciekawe ale pamiętaj, że tworzysz swoją wizytówkę. ,,Wymieniając zainteresowania nie zapominaj o zawodowych (nie musisz ich rozdzielać). To ten moment w CV, kiedy możesz przekonać pracodawcę o swojej motywacji do pracy” – wyjaśnia Grażyna Czop- Śliwińska. Napisanie profesjonalnego życiorysu zawodowego wcale nie jest takie łatwe. Należy pamiętać, iż artykuł nie wyczerpuje wszystkich błędów popełnianych podczas tworzenia CV. Jeszcze większe problemy pojawiają się podczas opracowywania listu motywacyjnego lub przygotowywania się do rozmów z pracodawcą. Zagadnienia te są jednak szeroko omawiane na bezpłatnych zajęciach i szkoleniach prowadzonych przez Centrum Karier (więcej informacji na stronie www.ck.agh.edu. pl). Warto więc skorzystać z oferty biura. Zdajmy się na wiedzę i doświadczenie profesjonalistów! BIS - listopad 17 kultura Film - klasyka i nowości Autorzy „To nie jest kraj dla starych ludzi”, triumfatora ostatniej oscarowej gali, postanowili wrócić do gatunku, w którym czują się najlepiej i dzięki któremu zdobyli światowe uznanie – komedii. Pracownica siłowni, Lynda (Frances McDormand) obsesyjnie dąży do poprawienia swojego wyglądu. Niestety ubezpieczenie nie pokrywa kosztów drogich operacji plastycznych. Przypadek sprawia, że Lynda oraz jej średnio inteligentny kolega z pracy (uroczo zagrany przez Brada Pitta) znajdują płytkę z tajnymi danymi byłego pracownika CIA, właśnie wyrzuconego z pracy za problemy z alkoholem (w tej roli neurotyczny John Malkovich). Aby osiągnąć swój cel, Lynda gotowa jest nawet do działania na szkodę swojego kraju. W intrygę wplątują się kolejni bohaterowie, m.in. uwodziciel z urzędu skarbowego, o nieskazitelnym obliczu George’a Clooneya. Wszystko prowadzi do nieuniknionej katastrofy. Najmocniejszą stroną filmu jest obsada - każda z głównych postaci jest bardzo wyrazista i charakterystyczna. Po projekcji zostają jednak mieszane uczucia: bracia Coen nie mogli się chyba do końca zdecydować, czy chcą zrobić lekką komedyjkę w stylu „Ladykillers” czy też satyrę na obsesję współczesnej Ameryki. Wyszło coś po środku, dlatego też choć film jest wart obejrzenia, nie jest to dzieło chociażby na miarę kultowego „Big Lebowski”. Tajne przez poufne (Burn after Reading) USA 2008, reż. i scen. Ethan Coel, Joen Coel, zdj. Emmanuel Lubezki, muz. Carter Burwell; wyst. George Clooney, Frances McDormand, John Malkovich, Tilda Swinton, Richard Jenkins, Brad Pitt. Paulina Grabska „Boisko bezdomnych” opowiada historię grupy kloszardów, którzy postanowili założyć drużynę piłkarską i wziąć udział w mistrzostwach świata bezdomnych. Trenerskiej pomocy udziela im nowy mieszkaniec Dworca Centralnego, Jacek Mróz (Marcin Dorociński), były ligowy piłkarz, którego świetnie zapowiadająca się kariera nie rozwinęła się przez kontuzję. Podobnie jak wielu innych nowych współtowarzyszy, stracił on bardzo wiele, aż w końcu jedynym miejscem na spędzenie ciepłej nocy stała się przydworcowa noclegownia. Jednak los sprawił, że pojawia się szansa na wyrwanie się z tej beznadziei. Sam pomysł filmu nie został wsysany z palca. Mistrzostwa świata w piłce bezdomnych faktycznie odbywają się, choć nieco na innych zasadach niż filmie. Sam obraz jest ciekawy z jeszcze jednego powodu. Reżyserka, Katarzyna Adamik, przekazała coś innego niż to ma miejsce w innych polskich, ambitnych produkcjach. Nie skoncentrowała się na przedstawieniu najciemniejszych epizodów z życia bezdomnych lecz postanowiła pokazać pozytywne aspekty życia ludzi ze społecznego marginesu. Nie ma tu umoralniania, ani przesadnej poetyki, i może właśnie to sprawia, że całość dzieła można ocenić bardzo wysoko. w Boisko bezdomynych Polska 2008; reż. Kasia Adamik, scen. Przemysław Nowakowski, zdj. Jacek Petrycki, muz. Antoni Łazarkiewicz; wyst. Marcin Dorociński, Bartosz Topa, Eryk Lubos, Jacek Poniedziałek, Maciej Nowak. Adrian Gamoń „Powiedzieli mi, bym wzięła tramwaj zwany ‘Pożądanie’, a następnie przesiadła się do innego, o nazwie ‘Cmentarze’. Minąwszy sześć przecznic mam wysiąść na ‘Polach Elizejskich’”. Słowa te są jak przepowiednia i klucz otwierający jedno z największych dzieł filmowych ubiegłego wieku „Tramwaj zwanym pożądaniem”. Wypowiada je Blanche Dubois (Vivien Leigh) wrażliwa, poetycka, pachnąca erotyzmem, lecz zagubiona w swym życiu nauczycielka języka angielskiego. W ucieczce przed swoją przeszłością przybywa do siostry Stelli mieszkającej wraz z prostackim mężem, Stanleyem Kowalskim. Spotkanie tych osób, o jakże różnych charakterach, doprowadzi poprzez pożądanie, zawiść, rozgoryczenie i gniew, do tragedii, którego największą ofiarą pozostanie sama Blanche. Film ten powstał na podstawie, nagrodzonej „Pulitzerem” i świetnie przyjętej na Broadwayu, sztuki Tennessee Williamsa. Ekranizacji podjął się, niezależny w tamtych latach, reżyser spektaklu - Elia Kazan. Do odegrania głównych ról (prócz Vivien) zatrudnił również tych samych aktorów. Efektem jest mistrzowska gra (trzy Oskary w kategoriach aktorskich) niezwykle ekspresywnie oddająca jakże prawdopodobny dramat ludzki. Autorom udało się stworzyć dzieło nieprzeciętne i ponadczasowe, do którego warto wracać. Tramwaj zwany pożądaniem (A Streetcar Named Desire) USA 1951; reż. Elia Kazan, scen. Oscar Saul i Tennessee Williams, zdj. Harry Stradling, muz. Alex North; wyst. Marlon Brando, Vivien Leigh, Kim Hunter, Karl Malden. Adrian Gamoń 18 BIS - listopad kultura kultura kultura The Cool Kids – „The Bake Sale” Kraak & Smaak – „Plastic People” Holenderska scena muzyczna po raz kolejny dostarczyła mi powodów do zadowolenia, a przy okazji prezentuje być może artystę, który na długo zostanie w moim zestawieniu TOP. Mowa o kolektywnie składającym się z trzech panów: Oscar’a De Jong, Marka Kneppers’a oraz Wim’a Plug’a. Nie znam wcześniejszych osiągnięć Kraak & Smaak, jednak „Plastic people” daje gwarancję, że potrafią oni dostarczyć rozrywki muzycznej w najlepszym wydaniu. Funk, disco, hip-hop, utwory z filmowymi samplami, downtempo, pop – istna mieszkanka wybuchowa, która jest o tyle niebezpieczna, że często okazuję się niewypałem. Nie w tym wypadku. Dodatkowym atutem „Plastic people” są featuringi, na których możemy usłyszeć Dudleya Perkinsa, który współpracował m.in. ze StonesThrow Records oraz Bena Westbeecha, współtworzącego z Moloko. Swoimi wokalami nadali oni płycie mniej elektronicznego charakteru oraz wyeksponowali jej eklektyczność. Utwory takie jak „Squeeze me”, „Man of constant sorrow”, „That’s my Word” czy „Thinking back” są gwarantowanymi pozycjami, zarówno do wypełnienia domowej ciszy, jak i rozkręcenia udanej imprezy. „Plastic people” - zdecydowanie nie dla sztywniaków! Michał Guzik The Cool Kids są w pewnym stopniu novum sceny hip-hopowej. Mikey Rocks oraz Chuck Inglish nawiązują swoją muzyką do końcówki lat 80’ w hip-hopie, co porównać można do brzmieniowej kombinacji Beastie Boys z LL Cool J’em. Paradoksalnie, okres z którego czerpią inspiracje, jest tym samym, w którym przyszli na świat, jednak nie wyczuwa się tej niezgodności chronologicznej. Gołym okiem widać (a uchem słychać), że chłopcy są w zanurzeni po uszy w latach osiemdziesiątych. Z każdego z 10 utworów możemy dowiedzieć się czegoś o ich stylu, na który składają się wszystkie atrybuty tego okresu. Usłyszymy więc o grach komputerowych Sega, obuwiu Nike, rowerach Bmx oraz filmie Gwiezdne Wojny. Tworzy to wizerunek zespołu, który już znajduje wielu naśladowców, co w jednym z tekstów Mikey i Chuck kwitują ironiczną puentą. Świetne, wyprodukowane przez Cool Kidsów podkłady, idealnie współgrają z nieśpiesznym flow obojga MC, a swoimi opowieściami idealnie wypełniają, często dosyć szerokie, momenty ciszy. Nie wiem czy istnieje gatunek „retro hip-hop”, ale powinien być to osobny rodzaj muzyki, gdyż to co słyszymy na płycie jest tak „cool” i „retro” jak sami The Cool Kids. Muszę dodać, że „The Bake Sale” jest EP-ką, która poprzedza wydanie albumu długogrającego. Po takiej przygrywce uwaga wielu jest skierowana w stronę tego projektu i oby jego twórcy spełnili pokładaną w nich nadzieję. Poza tą recenzją usłyszymy o nich jeszcze nie raz! Michał Guzik Kissey Asplund – „Plethora” „Obfitość”, „mnóstwo” – takie jest właśnie znaczenie słowa, które na tytuł swojego albumu wybrała debiutująca Szwedka. Tytuł bardzo trafny, gdyż dostajemy od niej wyśmienitą płytę, na której zaprasza nas w podróż w głąb nowoczesnego soulu, polanego elektronicznym sosem i przyprawiony bitami, którymi zajął się paryski kolektyw o hip-hopowych korzeniach - Papajazz. Wyraźny, elektroniczny podkład oraz perkusja i klawisze nie są niczym nowym w nu-soulu, jednak magia albumu tkwi w głosie Kissey oraz w szerokości spektrum muzycznego. Świetnie radzi sobie ona z dźwiękami, dostosowując swój głos do akompaniamentu tła muzycznego. Czasem jest to melodeklamacja, innym zaś razem soulowy wokal, w którym, niczym z nadmiaru emocji, „zjada” końcówki słów. Jeżeli chodzi o muzykę to czasem jest to R&B, czasem funk, innym razem broken beat czy jazz. Wszystko odbywa się jednak w stylistyce nu-soulu. Zastosowane zabiegi pozwalają na prawdziwy, muzyczny relaks, a całość brzmi naprawdę świetnie. Chcąc określić klimat debiutu Kissey, na myśl przychodzi debiutancki krążek Erykhi Badu, co w kontekście poziomu artystycznego jest wielka zaletą. Oby tylko pannie Asplund nie zabrakło pomysłów na własną karierę. Do tego momentu jest bez zastrzeżeń. Michał Guzik BIS - listopad 19 kultura społeczeństwo Klub Dobrej Książki W cyklu Klub Dobrej Książki prezentujemy co miesiąc ważne dzieła literackie - od wybitnych klasyków po znakomitych pisarzy współczesnych. To lektury obowiązkowe każdego Bardzo Inteligentnego Studenta. Bartosz Dembiński Lochy Watykanu, Andre Gide, liczba stron: 207, Kraków 2004, Wydawnictwo Zielona Sowa Lot nad kukułczym gniazdem, Ken Kesey, liczba stron: 366, Warszawa 2005, Wydawnictwo Albatros Wszystko jest, Maciej Malicki, liczba stron: 208, Wołowiec 2005, Wydawnictwo Czarne 20 BIS - listopad Andre Gide to jeden z najwa¿niejszych pisarzy francuskich XX stulecia – to na nim m.in. wzorował się Albert Camus, pisząc np. „Obcego”. Gide to twórca znakomity ale i – co udowadnia przy okazji „Lochów Watykanu” – wielce kontrowersyjny. Oto mamy bowiem do czynienia z istnym połączeniem kryminału i groteski. Wielbiciele teorii spiskowych z pewnością ucieszą się z porwania Papieża przez światową koalicję masonerii oraz faktu, że najwyższy w Kościele urząd sprawuje jego sobowtór. Ale czy tak jest w rzeczywistości? Odpowiedź na to pytanie, paradoksalnie, nie jest najważniejszym motywem powieœci. Znakomicie skonstruowane osobowości głównych bohaterów prowadzą nas do głównego wątku: popełnienia „czynu bezzasadnego” czyli morderstwa bez powodu. Dlaczego je popełniono? Jak bardzo da się nagiąść moralne normy w imię subiektywnie rozumianych wartości i chwilowych odruchów. Gide stawia pytania ważne, ale odpowiedź pozostawia czytelnikowi. Wisienką na torcie tej powieści jest wspaniałe tłumaczenie Tadeusza Żeleńskiego (Boya); choćby z tego powodu warto sięgnąć po „Lochy Watykanu” Przeglądając ostatnio wszystkie napisane przeze mnie recenzje książek, które uważam za godne polecenia, z niedowierzaniem odkryłem, że brakuje w tym zestawieniu pozycji wybitnej, uznawanej przez wielu za lekturę obowiązkową współczesnego człowieka. Mowa o „Locie nad kukułczym gniazdem” Kena Keseya. Po co polecać książkę, którą większość z Was zna? Z prostej przyczyny – jeśli pominąłeś (zapewne przez nieroztropność) Drogi Czytelniku akurat to dzieło, wiedz, że popełniłeś błąd i spiesz go naprawić. Chwila pierwszego spotkania McMurphy’ego, głównego bohatera powieści, z jednym z najbardziej wyrazistych czarnych charakterów w dziejach współczesnej literatury, siostrą Ratched, to decydujący moment książki. Ich wzajemne relacje i nieustanną, bezwzględną walkę, obserwować będziemy pozostając pod wielkim wrażeniem narracyjnego talentu Keseya, budującego napięcie w doprawdy mistrzowski sposób. Relacje, co należy podkreślić, oparte na zasadzie bezdusznej, zinstytucjonalizowanej władzy przełożonej szpitala psychiatrycznego nad pacjentem-więźniem. Wzajemna gra, prowadzona pomiędzy tą dwójką, przy współudziale podburzanych przez McMurphy’ego „psycholi”, to fascynujący i toksyczny do granic możliwości świat, w którym nikt z nas nie chciałby się znaleźć osobiście. Po wstrząsającej lekturze dzieła Keseya, warto poświęcić jeszcze czas na obejrzenie znakomitej adaptacji filmowej, w reżyserii Milosa Formana. Arcydzieło. Na lokalnym podwórku literackim Maciej Malicki jest dla mnie zjawiskiem niezwykłym, ale zarazem bardzo niedocenionym. Daleko mu bowiem do medialnego rozgłosu, jakim cieszą się Pilch, Tokarczuk czy Stasiuk. Z drugiej strony jestem niemal pewien, że autor „Wszystko jest” wcale z tego powodu nie ubolewa. Dlaczego? Malicki to twardziel; być może jeden z ostatnich pisarzy, dla których siła słowa stanowi wartość niepodważalną i nadrzędną. Widać to w jego czwartej książce – „Wszystko jest” – gdzie po raz kolejny udowadnia, że przypisywana mu skłonność do oszczędnego, „męskiego” stylu, to jego sposób na poruszenie czytelnika. Pośród lakonicznych dialogów i, na pozór banalnych, codziennych sytuacji, wnikliwy odbiorca dostrzeże mocno emocjonalny przekaż, zawierający najważniejsze bodaj przesłanie książki – silną afirmację życia. I prawdopodobnie zakocha się w samotnych wędrówkach Malickiego po torach, rozmowach z robotnikami i listonoszami oraz ciepłej, wieczornej herbacie. Chwała Wydawnictwu „Czarne”, że promuje tak wartościową literaturę. A Maciejowi Malickiemu chwała za to, że nie pisze do szuflady. WYDARZENIA: 5 grudnia (piątek) „Pierwszy piątek? – Jestem w Muzeum”. W ramach tego cyklu będzie można dłużej bo w godzinach od 9.00 do 20.00 odwiedzać Gmach Główny Muzeum Narodowego. Dodatkową atrakcją będzie możliwość zwiedzenia wystaw stałych ze specjalistami czy spotkania się z artystami, których dzieła pokazywane są w ramach Galerii Sztuki Polskiej XX wieku. Gmach Główny MN. al. 3 Maja 1. Wstęp wolny. 21-23 i 27-30 listopada Festiwal Audio Art. Jest to już 16. edycja tego międzynarodowego festiwalu dla miłośników oryginalnych instrumentów i nowoczesnych brzmień. Oprócz koncertów odbywać będą się muzyczne performance i instalacje dźwiękowe. Akademia Muzyczna (ul. św. Tomasza 43), Bunkier Sztuki (pl. Szczepański 3a), Goethe-Institut (Rynek Główny 20) i Willa Decjusza (28 Lipca 1943 17A). Więcej na www.audio.art.pl. FILM: 28 listopada – 4 grudnia Festiwal Filmów Rosyjskich „Sputnik nad Krakowem”. Pierwszym blokiem tematycznym festiwalu jest Kino XXI wieku, w ramach, którego można będzie obejrzeć współczesne filmy np. „Wyspę” Pawła Longina nagrodzoną w Sundance. Natomiast drugim - Klasyka kina radzieckiego i rosyjskiego, podczas którego prezentowane będą obrazy, które na stałe zapisały się w tradycji X. Muzy np. „Los człowieka” Bondarczuka czy „Andriej Rublow” Tarkowskiego. Kino ARS. Bilety: 12 zł, Karnety na całość: 112 zł. 11-13 grudnia OFAFA 2008. Po raz czternasty poznamy najciekawsze polskie produkcje filmowe zarówno profesjonalne, amatorskie, jak i prace twórców niezależnych. OFAFA to przede wszystkim konkurs: profesjonaliści mogą ubiegać się o Złotą, Srebrne i Brązowe Kreski. Dodatkowo, w drugim konkursie, komisja oceni etiudy studenckie, przyznając Grand Prix, Nagrodę Specjalną i Nagrodę Jury. Organizatorzy zapewnili dodatkowe atrakcje, takie jak warsztaty Anima Art, dyskusje z filmowcami („Wokół problemów polskiej animacji”) czy promocje książek („Antologia młodej polskiej animacji” oraz podsumowanie projektu „24 klatki na sekundę”). Kinoteatr „Wrzos” (ul. Zamoyskiego 50) oraz Klub Lokator (ul. Krakowska 27) 4-7 grudnia 32. Festiwal JAZZ JUNIORS. W ramach tej edycji festiwalu oprócz zmagań młodych muzyków w konkursie, usłyszeć i zobaczyć będzie można uznanych już laureatów i na deser dosięgnąć gwiazd, podczas wyjątkowego koncertu „Stańko & Waglewski akustycznie”, który już 7 grudnia w Rotundzie Bilety na koncerty Festiwalu Jazz Juniors rezerwować można już teraz pisząc maila na adres: [email protected]. Więcej na www.rotunda.pl. 5- 13 grudnia Festiwal Boska Komedia. Na festiwal przyjadą głównie grupy teatralne z poza Europy np. RPA, Kolumbii, Indii czy Iranu. Oprócz spektakli odbędą się spotkania z mistrzami nowoczesnego myślenia (projekt, pod kuratelą dr. Artura Grabowskiego z UJ), którym przyświecać będzie motto „My to inni”, które mają zachęcić uczestników do nowego, odważnego spojrzenia na ważne, czasem trudne tematy. 17 grudnia Scena Dobrego Humoru. „Żarty z karty czyli szef kuchni podnieca” - premierowy autorski program KABARETU POD WYRWIGROSZEM, a także program świąteczny „W krainie bałwanów” oraz „Fajnie się jechało czyli Noworocznik Kabaretu pod Wyrwigroszem” - 12 najważniejszych wydarzeń 2008 roku w satyrycznym zwierciadle. Centrum Kultury Rotunda, godz. 20:00. KONCERTY: 1 grudnia (poniedziałek) Anna Maria Jopek. Kijów Centrum. Godz. 20. Wstęp 50/75/90 zł. 4 grudnia (czwartek) Tymon Tymański & Transistors (muzyka na żywo do filmu niemego „Lokator” A. Hitchcocka). Żaczek. Godz. 20. Support: Snub Cube - 20/15 zł. 6grudnia (sobota) HAPPYSAD. Loch Ness. Godz. 19. Wstęp 30zł. 13 grudnia (sobota) Kat. Loch Ness. Godz. 19. Wstęp 35/30 zł 5 grudnia Polskie Piątki. „Pętla” (1957) w reżyserii Jerzego Hasa. Gra – Aleksandra Śląska, Gustaw Holoubek. Kijów Centrum. Godz. 13.30. Wstęp 5 zł. Rekomendacje opracowała: Anna Sokulska BIS - listopad 21 społeczeństwo Trenuję polski Zaproszenie na „Boską Komedię” w rozmowach z portierkami W dniach 5 – 12 grudnia na krakowskie sceny teatralne swoje oczy powinni zwrócić miłośnicy teatru, a to za sprawą Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Boska Komedia”. Widzowie będą mieli okazję obejrzeć nie tylko najlepsze polskie spektakle minionego sezonu, ale również podziwiać twórczość artystów spoza starego kontynentu. Wu Di – bohater listopadowego „Okiem przybysza” przyjechał do Polski z Chin. Opowie nam między innymi o swoich wrażeniach dotyczących olimpiady w Pekinie oraz o zaletach mieszkania w polskim akademiku. Notowały: Ewa Hołysz, Agnieszka Kostelecka Jarosław Dolega Moja pierwsza zagraniczna podróż F Jestem studentem pierwszego roku na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki, Informatyki i Elektroniki. Wybrałem naukę w Polsce, ponieważ słyszałem bardzo dużo dobrego o polskich uczelniach, a dzięki międzynarodowej współpracy miałem możliwość przyjazdu właśnie do waszego kraju. Przed rozpoczęciem studiów dużo czytałem w Internecie o AGH i kierunkach studiów, jakie są tutaj oferowane. W Chinach poziom edukacji nie jest tak wysoki jak w Polsce. Studia w waszym kraju są więc dla mnie dużą szansą na zdobycie kwalifikacji, które pozwolą mi w przyszłości znaleźć dobrą pracę. W Chinach mieszkałem niedaleko Szanghaju, w miejscowości Hefei. Przyjazd do Polski to moja pierwsza podróż zagraniczna. Przez całe lato przygotowywałam się do tej wyprawy, spędzając wakacje w Szanghaju, gdzie chodziłem na kurs języka angielskiego. Mój pobyt tutaj będzie trwał co najmniej 5 lat, dlatego zacząłem się uczyć polskiego. Do tej pory nie miałem zbyt wielu lekcji waszego języka, ale na szczęście mój angielski jest na tyle dobry, że nie mam problemów z porozumiewaniem się z kolegami i wykładowcami (przedmioty, których się uczę, wykładane są w języku angielskim). Idąc za radą mojej nauczycielki polskiego trenuję wasz język w codziennych kontaktach z paniami portierkami. Myślałem o tym, żeby zamieszkać w pokoju ze studentem z Polski, aby doskonalić swoje zdolności językowe (3 godziny lekcyjne polskiego w tygodniu to nie wiele), w końcu moim współlokatorem został jednak mój rodak. Wiem, że chiński jest najcięższym do nauki językiem, ale polski również nie jest prosty, ponieważ na liście „najtrudniejszych języków świata” znajduje się na wysokim piątym miejscu. estiwal jest częścią projektu „6 zmysłów”, łączącego najważniejsze wydarzenia w Krakowie, a zainicjowanego przez Urząd Miasta Krakowa. Sam festiwal, w zamyśle jego dyrektora artystycznego, Bartosza Szydłowskiego: – „Ma pokazać pejzaż kondycji współczesnego człowieka, opowiedziany przez artystów scen z całego świata. Nasz festiwal to uczta duchowa dla wszystkich, poszukujących skupienia i mądrej rozrywki”. 28 krytyków, dziennikarzy i recenzentów wyselekcjonowało 8 najlepszych sztuk, które zachwyciły publiczność w mijającym roku. Są to: „Factory 2” Krystiana Lupy, „Sprawa Dantona” Jana Klaty, „Reportaż o końcu świata” Teatru Wierszalin, „Odpoczywanie” Pawła Passiniego, „Wesele” Anny Augustynowicz czy „Odprawa posłów greckich” M. Zadary, „Lulu” Michała Borczucha oraz „Był sobie Polak…” Moniki Strzępki). Dodatkowo włodarze festiwalu dopuścili do konkursu jeszcze trzy sztuki („Galgenberg” Agaty Dudy-Gracz, „Othello” Macieja Sobocińskiego oraz „Poważny jak śmierć, zimny jak głaz” Tomasza Obary), tym samym powiększając grono rywalizujących o nagrodę „Boskiego Komedianta” do jedenastu spektakli. O tym, do kogo ona trafi zadecyduje niezależne, kilkunastoosobowe, międzynarodowe jury. Poza widowiskami konkursowymi obejrzeć będzie można również przedstawienia towarzyszące, prezentujące krakowską scenę teatralną oraz produkcje festiwalowe. Oprócz polskiej części atrakcji, organizatorzy umożliwili również kon- 22 BIS - listopad frontację z przedstawicielami sztuki teatralnej innych kręgów kulturowych. Do udziału w festiwalu zaproszeni zostali goście z Indii, Iranu, RPA i Kolumbii. Również oni będą prezentować swoje ostatnie dokonania. Dodatkowym, niezwykle cennym aspektem festiwalu, jest pierwiastek duchowy. Będzie nim poszukiwanie Boga w sztuce oraz poza nią, w czym pomoże widzom gość specjalny: Je- społeczeństwo an-Luc Marion, jeden z najwybitniejszych współczesnych filozofów – nieustanny poszukiwacz Stwórcy i diagnostyk ponowoczesnej duchowości. Zainteresowanym spotkaniem z teatrem na światowym poziomie zapraszamy na stronę festiwalu: www.boskakomedia.pl, gdzie dostępne są obszerne informacje na temat jego programu oraz cen biletów. Zapraszamy! Zupka polska Bariera językowa to nie wszystko. Bardzo łatwo zauważyłem różnice pomiędzy polską i chińską kulturą. Różni się na przykład jedzenie. Spróbowałem polskiej zupy, ale ma zupełnie inny smak niż nasza. Nie miałem jeszcze okazji jeść popularnego fot. KSAF AGH, Michał Kopeć „chińskiego” jedzenia w polskim wydaniu, gdyż gotujemy sobie sami w naszej kuchni w DS Arkadia. Jeśli jesteśmy już przy temacie akademika, to uważam, że mam tu bardzo dobre warunki. W pokojach mieszkają 2 osoby, a nie, jak w moim kraju, 4 albo nawet 6! Jestem w Polsce od niedawna, ale mam już wielu przyjaciół wśród polskich studentów. Szczególnie pomocni i cierpliwi są członkowie ESN. W pierwszym tygodniu naszego pobytu w Polsce pokazali nam wiele zabytków – Wawel, krakowskie kościoły i kopalnię soli w Wieliczce. Cieszę się, że studiuję w mieście, które jest tak znane na świecie i ma tak długą historię. W czasie ferii zimowych zamierzam wybrać się na dalszą wycieczkę – do Warszawy i Oświęcimia. Polsko-chińska bohaterka Chiny to piękny, wart odwiedzenia, kraj. Szanghaj i Pekin to najnowocześniejsze miasta świata. Zauważyłem jednak, że Polacy nie wiedzą zbyt wiele o mojej ojczyźnie. Cieszę się, że niedawno koło naukowe BABEL zorganizowało chiński wieczór, gdzie pokazywano zdjęcia z Chin i przybliżano tradycję mojego kraju. Dobrze, że olimpiada pokazała światu naszą kulturę. Uważam, że zawody były znakomite, szczególnie podobała mi się ceremonia otwarcia i zamknięcia igrzysk. Chińczykom w pamięć zapadła polska reprezentantka Natalia Partyka, która mimo, że urodziła się bez jednej ręki, zdobyła medal. Największy chiński kanał sportowy bardzo dużo o niej mówił, moi rodacy byli dumni z Polki nie mniej niż z wyników naszej narodowej drużyny. A czy ja uprawiam jakiś sport? Bardzo lubię piłkę nożną. W Polsce miałem już okazję grać kilka razy z kolegami. W moim rodzinnym mieście byłem przez 6 lat kapitanem drużyny piłkarskiej. W Chinach poziom gry może nie jest najwyższy, ale za to zainteresowanie piłką jest, wbrew pozorom, naprawdę duże. W wolnych chwilach odwiedzam również basen, który znajduje się obok mojego akademika. Nie wiem dokładnie, co będę robił po studiach, na razie je dopiero zaczynam. Sądzę, że poszukam pracy w Polsce lub w innym europejskim kraju, a dopiero po kilku latach wrócę do Chin. Moja kuzynka, która mieszka w Niemczech, również studiowała elektronikę - pracuje teraz dla firmy MercedesBenz. Liczę na to, że odwiedzi mnie w przyszłym roku, gdy będzie z mężem podróżować po Europie. Bo ja do Chin i mojej rodziny pojadę najwcześniej na wakacje w 2010 roku. BIS - listopad 23 społeczeństwo Krakowiacy i górale Nie od dziś wiadomo, że Kraków jest opanowany przez żaków z całej Polski. Wśród „zaborców” duży udział mają oczywiście studenci AGH. Jednakże spora grupa to mieszkańcy okolic oraz rodowici krakowianie. Dla tych osób życie studenckie wygląda inaczej, niż dla mieszkańców odległych zakątków naszego kraju. Postanowiliśmy sprawdzić, jaka jest różnica studiowania w różnej odległości od domu. Bartosz Grad społeczeństwo wać się smakiem mamusinych specjałów codziennie. Gotowanie to sztuka. Dla większości młodych ludzi jest wyzwaniem, którego muszą się dopiero nauczyć. Żywiąc się jedynie fastfoodowymi posiłkami możemy się rozchorować, a nasz budżet zostanie mocno obciążony. Większość studentów musi zatem zacząć sobie radzić i posiąść sztukę gotowania, odgrzewania, zalewania, itd. Dla tych z daleka jest to często nie urozmaicone domowymi smakołykami, dlatego ich układ pokarmowy przeżywa renesans jedynie kilka razy w roku. Tym większy ból, gdy nasza mama jest mistrzynią kulinarnego kunsztu, a my reprezentujemy dno, które mimo usilnych i długotrwałych starań pogłębia się, a przypalony kotlet zaczyna nam w końcu smakować. Mieszkanie dobre i tanie Dla „tubylców” oczywiste jest, że zasypiają w pokoju, z którym łączą się K raków kusi maturzystów kulturą, historią, specyficznym klimatem oraz szalonym nocnym życiem – to banał, ale jednocześnie wciąż na nowo odkrywana prawda. Wiele osób już od podstawówki właśnie tutaj chce realizować swoje ambicje akademickie. Przyszli studenci wybierają AGH ponieważ mogą kształcić się na wysokim poziomie w królewskim mieście. Dla osób mieszkających w regionie etap rozpoczęcia studiów jest analogiczny do zmiany gimnazjum na liceum. Nie ponoszą żadnych strat, nie kroczą w dorosłość przedwcześnie ponieważ ich życie toczy się dalej w domu rodzinnym, gdzie wikt i opierunek mają zapewniony. Oczywiście nie zawsze studiowanie we własnym mieście jest atrakcyjne, ale krakowiacy nie narzekają, ponieważ w przeważającej mierze są w nim zakochani. Przybysze z dalszych rejonów naszego kraju muszą za to zmagać się z wieloma trudnościami wynikającymi z faktu, iż stają się całkowicie samodzielni. 24 BIS - listopad Powroty to święto Żyjemy w cywilizowanym świecie, ale komunikacja w Polsce doskonale broni się przed nowoczesną technologią. Odbija się to na studentach, którzy na podróż, do odległych rejonów kraju muszą poświęcić nawet kilkanaście godzin jazdy pociągiem (czasem z kilkoma przesiadkami). Przez takie niedogodności częstotliwość spotkań z rodziną musi zostać zredukowana do minimum, co oznacza ograniczenie się do odwiedzin tylko w najważniejsze święta i uroczystości. Miejscowi mają ciągły kontakt z rodziną, co jednak nie zawsze napawa ich pełnią szczęścia. Czasami woleliby, aby ich wzajemne kontakty zostały ograniczone - przecież rodzice zawsze będą traktować swoje pociechy jak dzieci i często nie widzą, że ich potomek to już dorosły i samodzielny człowiek. Z drugiej strony barykady stoją „stęsknieni”, którzy swoją najbliższą rodzinę widują 3 – 4 razy w roku, a woleliby z pewnością, aby te wizyty wspomnienia z bliskiej lub dalekiej przeszłości - mają pełne poczucie intymności. Przyjezdni najczęściej utrzymują miejsce w akademiku. Nie zawsze jest to lokum w stu procentach intymne, przytulne i komfortowe. Często może być miejscem, gdzie impreza nigdy się nie kończy, a my mamy już dość i błąkamy się szukając chwili wytchnienia. Domy studenckie, jakie by nie były, są zawsze pewniakiem i przyszły student bez wizyty w Krakowie może być raczej spokojny, że pokój na niego czeka. Czasem jednak, mimo dużej odległości, decyzja o przyznaniu miejsca w akademiku może być negatywna. W takiej sytuacji należy znaleźć jakieś mieszkanie. W czasach dużej konkurencji i wysokich cen wynajmowanych nieruchomości, możliwość znalezienia czegoś dobrego i taniego graniczy z cudem. Wtedy taki „niedobitek”, np. znad morza, przeżywa koszmar związany z kilkoma kilkunastogodzinnymi podróżami pociągiem w celu znalezienia upragnionej oazy. W taki oto sposób wakacje marnują się, bo szukamy mieszkania, a nie każde spełnia nasze oczekiwania. W tej sytuacji jest lwia część żaków, ale problem dotyka szczególnie przybyszów z daleka. Ale gdy nadejdzie chwila wprowadzki, uśmiech pojawia się na naszych twarzach. Często do czasu, kiedy poznamy ceny w Krakowie... Jaka jest różnica w kosztach studiowania w swoim mieście, a w tym oddalonym o kilkaset kilometrów, często mniejszym i po prostu tańszym? Cenowa rewolucja Różnica jest widoczna. Gdy jesteśmy miejscowi, to koszty naszego życia są identyczne jak te, ponoszone przez rodziców w latach ubiegłych. Gdy jesteśmy z daleka, musimy uwzględnić w naszych wydatkach opłaty za mieszkanie, żywność, rozrywki. Najczęściej gwarantują to rodzice, ale nie zawsze. Są osoby, które muszą pracować, gdyż zdarzały się częściej. Jakkolwiek wzajemne relacje wśród bliskich bywają różne, tak podczas wyczekanego spotkania – które urasta do rangi święta – wszyscy są do siebie nastawieni przyjaźnie. Takie sporadyczne odwiedziny uczą samodzielności i odpowiedzialności. Studenci stają się dzięki temu wrażliwsi na wzajemne relacje, a więzi rodzinne zaciskają się. Kiedy nie widują się z rodzicami, to jedną z największych rozterek jakie przeżywają jest brak domowego i ciepłego obiadu. Obiadki u mamy Jedzenie to zresztą jedna z najważniejszych kwestii studenckiego życia. Jeżeli ktoś nie potrafi gotować, a mieszka w Krakowie, to może liczyć na domowy obiadek. Również kiedy mieszkamy niedaleko i odwiedzamy swoje rodzinne strony, to zapakowana „wałówą” do granic możliwości torba, staje się niekiedy całotygodniowym prowiantem. Ale nie każdy może delektofot. KSAF AGH, Mateusz Kus BIS - listopad 25 społeczeństwo stypendium im nie wystarcza lub w ogóle go nie otrzymują. Problemów może się po drodze pojawić co nie miara, jednak pamiętajmy, że studenci, jako grupa społeczna o największym sprycie, zawsze zagwarantuje sobie godny byt. Dotychczasowo przedstawiłem głównie negatywne cechy studiowania z dala od rodzinnego miasta, ale są przecież i liczne zalety. Mówię oczywi- społeczeństwo Smutne wędrowanie ście o rozrywkowej część życia. Mieszkając z rodzicami nie zawsze możemy pozwolić sobie na całkowitą frywolność. Okres studiów to czas, kiedy nasza chęć imprezowania jest wyjątkowo duża. Gdy wracamy do mieszkania studenckiego lub akademika nikt nie będzie na nas czekał z pretensjami lub zatroskaniem – dla wszystkich jest to normą, jakiej rodzice nie mogą przyjąć Czy na AGH jest psycholog? To pytanie niezwykle, gdyż przeciętny student naszej uczelni nie jest w stanie na nie odpowiedzieć. Dużym problemem okazuje się dotarcie do takiej informacji. Gdzie wobec tego powinny szukać pomocy osoby, które jej potrzebują? Karolina, rok II, WMN miasto: Suwałki Muszę przemierzyć całą Polskę, aby dostać się do domu, czasem nie jest to takie proste. Wybrałam AGH, ponieważ ma bardzo dobrą renomę, a poza tym moja siostra studiowała w Krakowie i dużo mi o nim opowiadała. Do tego mogę robić to, co lubię, ponieważ na AGH jest dużo sekcji sportowych i mogę spełniać się w badmintonie. Do domu nie jeżdżę za często, ponieważ odległość jest zbyt duża i średnio zajmuje mi to od 12 do 16 godzin (przy 2-3 przesiadkach). Płace ok. 40zł za bilet w jedną stronę - nie jest to może bardzo dużo, ale za to podróż jest strasznie męcząca. Jeżdżę zatem 3-4 razy do roku. Tęsknie za domem, za moim pokojem, pysznymi obiadkami i moją siostrzenicą. Fakt, że ten wyjazd wiele zmienił w moim życiu - sama muszę załatwiać wszystkie sprawy. Jest to męczące, ale uczy samodzielności. Lubię gotować i nie sprawia mi to najmniejszego problemu, ale czasem mam strasznego „lenia”. Zastanawiałam się nad podjęciem pracy, ale niestety nie mam na to wystarczająco dużo czasu. Mam jeszcze oszczędności z wakacji, gdzie zarobiłam trochę pieniędzy i nie muszę zastanawiać się nad tym, czy wystarczy mi do przysłowiowego „pierwszego”. Poza tym dostaje stypendium sportowe, które bardzo mi pomaga. Wiadomo, że są chwile zwątpienia, kiedy wszystko traci sens, myśli się o rzuceniu studiów, chce się wrócić do domu, do rodziny i znajomych. Na szczęście takie myśli bardzo rzadko mnie dopadają. Chciałabym zostać w Krakowie po studiach, ale jaka będzie moja przyszłość, czas pokaże. Olga, rok II, WGGiOŚ miasto: Kraków Jestem szczęśliwa, że mogę studiować mieszkając wraz z moją rodziną w magicznym Krakowie. Wybrałam AGH ze względu na kierunek. Mieszkam dość daleko, dlatego moja podróż trwa nawet 50 minut z przesiadką. Kupuję bilet miesięczny za 47 zł. Jest to męczące, ale po zajęciach trafiam do cieplutkiego domu, gdzie w spokoju mogę się uczyć. Gdybym mieszkała w akademiku, pewnie mniej przykładałabym się do nauki. Z natury jestem gadułą, dlatego mieszkając z rówieśnikami cały czas, który obecnie poświęcam swojej indywidualnej edukacji, przeznaczyłabym na rozmowy towarzyskie. Ponieważ mieszkam z rodzicami, to nie imprezuję za dużo. Staram się przykładać do nauki, a ciągłe wypady nocne troszkę zniekształciłyby obraz przykładnej studentki za jaką mają mnie mama i tata. Po studiach chciałabym dalej mieszkać w Krakowie ponieważ kocham to miasto. Zawsze mogę liczyć na domowy obiad i rodzinną atmosferę. Studia nie są dla mnie skokiem w dorosłość, ale mimo to czuję się odpowiedzialniejsza. Nie dziwię się że młodzi ludzie tak lgną do mojego miasta – Kraków jest po prostu cudowny. 26 BIS - listopad Paulina Depczyńska Początki studiów bardzo często są trudne – zwłaszcza dla osób spoza Krakowa. Mieszkanie bez rodziców, zupełnie inny tryb nauki, brak starych znajomych i tysiąc spraw, o których trzeba koniecznie pamiętać. To może przygnębiać. Jeśli smutek mija w miarę szybko, nie ma większego problemu. Gorzej, jeśli narasta z każdym dniem i nic nie wskazuje na to, że się to zmieni. Wtedy trzeba szukać pomocy, najlepiej u specjalisty. Postanowiliśmy sprawdzić czy łatwo jest, będąc studentem naszej uczelni, uzyskać pomoc psychologa. Wędrówka po Internecie z dnia na dzień. Czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal, dlatego lepiej żeby nasi „sponsorzy” nie widzieli, na co weekendami trwonimy ich pieniądze. Jest wiele różnic, jakie dzielą studentów z okolic Krakowa i tych z dalekich krańców Polski. Wszystko ma swoje wady i zalety. Obie strony borykają się z różnymi problemami i narzekają na coś innego. Rzeczą, która łączy, jest uczelnia, na której zasady są takie same dla wszystkich. Nie można roztrząsnąć komu żyje się lepiej. Tutejsi mają kontakt z rodziną, ale często nie mogą pozwolić sobie na szalone życie nocne, które dla przybyszów jest normą. Obydwie grupy uczą się samodzielności, tylko w różnym tempie. Na koniec przeczytajcie, co na ten temat sądzą nasze koleżanki z uczelni, które dzieli różnica w odległości do domu. Więcej w Radiu 17 - słuchaj 14.11 o godz. 20.00. Zapraszamy! fot. KSAF AGH, Jan Wolak-Dyszyński Pierwszą myślą, jaka wpadła mi do głowy było szukanie psychologa w murach AGH. Tego rodzaju wędrówek zaprzestałam jednak już po pierwszym piętrze budynku C1. Włączyłam za to komputer i zaczęłam szukać potrzebnych mi informacji. Wpisanie w Google hasła „psycholog AGH” spowodowało wyświetlenie się Programu Studiów Podyplomowych WNSS AGH, a zaraz za nimi strony Wydziału Humanistycznego. Pozostałe pozycje nie wydawały się być pomocne. Zdecydowałam się na odwiedzenie strony WH, gdzie ponownie zobaczyłam plan Studiów Podyplomowych. Skorzystanie z wyszukiwarki na stronie AGH również nie przyniosło upragnionych efektów, poza ogłoszeniem (znalezionym na stronie jednego z akademików) o psychologu onLine – z tej możliwości postanowiłam jednak nie korzystać, woląc spotkać się z prawdziwym człowiekiem. Depresyjna kariera Stwierdziłam, że chyba najlepiej będzie zapytać innych studentów, gdzie na AGH można znaleźć psychologa. Niestety, spotykałam się fot. KSAF AGH, Jan Wolak-Dyszyński głównie z bezradnym rozłożeniem rąk. Życzliwa koleżanka przypomniała sobie, że któryś z jej znajomych ma kolegę, który mówił, że AGHowskie Centrum Karier ma psychologa. Postanowiłam sprawdzić to najpierw w Internecie. Niestety pomimo, że strona zawiera dużo ciekawych informacji, to tej najważniejszej dla mnie – o psychologu – nie znalazłam. Postanowiłam jednak zadzwonić. Okazuje się, że był to strzał w dziesiątkę. W Centrum Karier jest psycholog, z którym można umówić się na spotkanie (w przeciągu tygodnia). A może przychodnia? Postanowiłam się chwycić jeszcze jednej możliwości. Przychodni Scanmed, która ma swoją siedzibę na terenie AGH i której pacjentami jest ok. 8 tys. studentów naszej uczelni. Okazało się, że psycholog oczywiście jest i może mnie przyjąć, ale potrzebuję skierowania od lekarza pierwszego kontaktu (który może mnie przyjąć najwcześniej za pięć dni), a potem muszę umówić się z psychologiem (pierwsze wole terminy są za półtorej tygodnia). W sumie wychodzi na to, że muszę czekać ponad dwa tygodnie. Dla jednych może to być bardzo niedługo, dla innych z kolei cała wieczność, od której może wiele zależeć. Głos studentów A co sami studenci myślą o psychologu? – „Nie mam pojęcia czy jest u nas psycholog” – stwierdza Krzysiek z WIMIR. – „W zasadzie nie wiem czy wiedziałbym jak go znaleźć. A jeśli by był, to powinna być to osoba wzbudzająca zaufanie, taka, którą poznałbym np. podczas zajęć integracyjnych i nie bałbym się iść do niej z problemem”. Mój drugi rozmówca, Maciek z WIMIP zauważa, że taki psycholog byłby bardzo przydatny dla osób z pierwszego roku. - „Na samym początku studiowania wszystko jest nowe, obce” – mówi. – „Jeśli na dodatek nie mieszka się w akademiku to trudno się z kimś zaprzyjaźnić. A i sama nauka daje popalić”. Wypowiedzi innych studentów są bardzo podobne – o psychologu w zasadzie nikt nic nie wie, ale każdy zauważa, że ktoś taki na uczelni powinien być. I faktycznie jest, tylko, że dość trudno go znaleźć. Warto zastanowić się, jak tą niekorzystną sytuację zmienić. Przecież każdy z nas miewa problemy, a porada u specjalisty jest czymś zupełnie naturalnym. Czy zatem istnieje szansa na wprowadzenie regularnych dyżurów psychologa na AGH? To już pytanie do władz uczelni oraz Samorządu Studentów. Jeśli my, studenci, sami zgłosimy taką potrzebę, z pewnością sprawa ma szansę ruszyć z miejsca. BIS - listopad 27 Nauka i technika Nauka i technika Zostań mistrzem e-sportu Czy graliście kiedyś w Counter-Strike lub America’s Army? A może mielibyście ochotę zmierzyć się z najlepszymi zawodnikami, którzy swoje klawiatury zdarli na tych grach, zdobywając przy tym międzynarodową sławę? Jeśli tak, to mamy coś specjalnie dla was – do Polski w końcu dotarła Liga ESL. Kamila Buczyńska, Magdalena Hodurek 26 października 2008 roku w krakowskim kinie Kijów miało miejsce historyczne dla fanów gier wydarzenie. Było ono znakomitą okazją do spotkania się wszystkich osób zafascynowanych profesjonalną rywalizacją w grach komputerowych. Warto również wspomnieć, że cała historia owej ligii sięga już siedmiu lat. Do tej pory Intel Friday 28 BIS - listopad Night Game największą popularnością cieszył się w Niemczech, gdzie rozgrywki odbywały się co tydzień. Całe przedsięwzięcie stało się na tyle popularne, że swoim zasięgiem objęło także inne państwa. Obecnie rozgrywane jest już w osiemnastu krajach. Tym bardziej cieszy fakt, że pierwszy przystanek w Polsce miał miejsce właśnie w Krakowie. Oprócz dobrej zabawy, która towarzyszy rozgrywkom Ligii ESL Pro Series w Polsce, nie możemy również zapomnieć o finansowym wymiarze tych spotkań. Czołowi zawodnicy walczą bowiem o nagrody pieniężne o łącznej wartości 40 000 złotych! Trochę historii Pewnie nie wszyscy wiecie, że historia e-sportu sięga 1997 roku, kiedy powstała pierwsza na świecie profesjonalna liga, zrzeszająca fanów kultowego Quake’a. Obecnie takich lig jest setki, a największa z nich to World Cyber Games, wywodząca się z Korei Południowej. Rozgrywki pod tym szyldem obecne są również w naszym kraju (www.wcg.com.pl), a Polacy odnoszą w nich coraz większe sukcesy. Stąad również rosnąca popularność tej dziedziny rywalizacji. Jeśli dodamy do tego atrakcyjne nagrody i popularność dla zwycięzców, okaże się, że sport elektroniczny to już nie tylko masowa rozrywka, ale dla wielu sposób na życie. Okiem widza Wróćmy jednak do krakowskiego ESL. Całe wydarzenie spotkało się z dużym odzewem. Tłum oczekujących fanów wypełniał po brzegi przedsionek kina. Jak mówią organizatorzy liczba ekibiców przekroczyła 500 osób. Profesjonalnie przygotowana sala kinowa na jeden wieczór zamieniła się w pole wirtualnych zmagań. Wszystko co działo się na monitorach graczy, widownia mogła śledzić na wielkim, kinowym ekranie. Aby podgrzać emocje, po każdej spektakularnej akcji scenę otaczały kłęby dymu, a rażące lasery rozświetlały salę efektownymi grafikami. Po każdej zakończonej walce zawodnicy udzielali krótkich wywiadów. Niektóre z nich, pod wpływem ciągle tętniącej w żyłach adrenaliny, były bardzo zabawne. Elektryzującą atmosferę potęgowały dodatkowo liczne konkursy dla publiczności. W najważniejszym z nich nagrodą główną był Procesor INTEL Core 2 Quad Q9400. Nie zabrakło również nagród pocieszenia takich jak koszulki, kubki i inne gadżety. Wieczór rozpoczęła dziesięciominutowa rozgrywka Pro Evolution Soccer 2009 pomiędzy graczami PGS Gaming: Luki_K oraz Gawlisz. Pomimo wielu zapierających dech w piersiach akcji mecz zakończył się remisem 1:1. Dzięki profesjonalnym, a jednocześnie dowcipnym komentarzom, mogliśmy poczuć się jak na prawdziwym stadionie piłkarskim. A emocje ciągle rosły! Kolejnym starciem był mecz pomiędzy światowej sławy zespołami: Majestic Clan i HardPlay. Potyczka miała miejsce w świecie America’s Army. Majestic jest jednym z najstarszych polskich klanów na arenie tejże gry, powstali bowiem sześć lat temu. To drużyna nie tylko zdolna, ale i doświadczona - najstarszy zawodnik ma 31 lat. Natomiast HardPlay w swoich szeregach posiada prawdziwy skarb jakim jest kapitan Polskiej Reprezentacji America’s Army- dav1d. Drużyna HP ma wysokie aspiracje i walczy o tytuł najlepszego polskiego zespołu. Mimo wysokiej sprawności bojowej klanu Majestic, już na początku starcia przewagę zdobył HardPlay i utrzymał ją aż do końca potyczki. Mecz wieczoru Najbardziej oczekiwanym wydarzeniem wieczoru ESL Pro Series był pojedynek dwóch silnych i utytułowanych drużyn Frag eXecutors oraz BenQ DELTAeSPORTS.COM w Coun- ter-Strike 1.6. W oświadczeniach przedmeczowych reprezentanci obu drużyn wyrażali swoje podekscytowanie z udziału w pierwszym w Polsce Intel Friday Night Game. Jak wypowiedział się gracz Delty, Tomasz Sopel, „Jest nam bardzo miło, że to my będziemy uczestnikami pierwszego takiego eventu w Polsce. Spotykamy się z naszym największym przeciwnikiem - Frag eXecutors. Tydzień temu to chłopaki z Fx okazali się lepsi, tym razem mecz odbędzie się tylko na jednej mapie i każda runda będzie decydowała o tym kto wygra to spotkanie. Jesteśmy bardzo zmobilizowani i chcemy zrewanżować się za ostatnią przegraną”. Odpowiedź Fx była krótka: - „Jesteśmy zmotywowani i pewni zwycięstwa”. Słuchając tych wypowiedzi kibice mogli przekonać się, że e-sport wywołuje nie mniejsze emocje, niż tradycyjna sportowa rywalizacja. Dla obu drużyn była to walka o honor, ponieważ już nie jeden raz spotykali się na platformie. Tym razem mecz odbył się na mapie de_inferno i okazał się być zwycięski dla drużyny Frag eXecutors. Ostateczny wynik to 16:11. Tym samym potwierdzili oni swoją dominację. Publiczność kipiała od emocji. Spontanicznie powstały fankluby obu zespołów, które żywiołowo dopingowały swoich faworytów. Każdy frag nagradzany był gromkimi brawami. Chcecie więcej? Intel Friday Night Game okazał się być strzałem w dziesiątkę. Świetnie bawili się nim tylko gracze, ale przede wszystkim publiczność, która z wypiekami na twarzy śledziła kolejne zagrania taktyczne drużyn. Doskonała oprawa i ciekawe komentarze, które pozwalały zagłębić się w świat esportu nawet osobom niedoświadczonym. Również użyte multimedia, między innymi relacja w telewizji Patio oraz ESL TV, udowodniły, że nie były to podwórkowe rozgrywki, ale profesjonalna liga mistrzów. Oczywiście brakuje nam jeszcze sporo do takich emocji i popularności e-sportu, jaką cieszy się on w Korei Południowej, USA czy w Niemczech. Wszystko wskazuje jednak na to, że elektroniczne potyczki na stałe wpisują się w rozrywkowy kalendarz młodych ludzi w naszym kraju. Kibicując tym wydarzeniom pozostaje jednak mieć nadzieję, że Pro Evolution Soccer będzie jedynie dodatkiem do prawdziwych sportowych emocji i, póki co, na pewno ich nie zastąpi. Podsumowując: wszystkich tych, których ominęła ta niesamowita zabawa, informujemy, że kolejny przystanek odbędzie się już niebawem podczas Poznań Game Arena. Serdecznie zapraszamy! BIS - listopad 29 sport Dobry pomysł: szermierka na AGH! Bogactwo dyscyplin sportowych i nasze zróżnicowane zainteresowanie nimi jest tak szerokie, że czasami sami nie zdajemy sobie sprawy, jak mało wiemy o sukcesach naszych reprezentantów. A szkoda, gdyż niektórzy z nich mieszkają wśród nas. Tak jest między innymi w przypadku Radka Zawrotniaka, srebrnego medalisty olimpijskiego z Pekinu. Maciej Hemmerling „Możemy być dumni” - tak rozpisywały się gazety na temat Radka tuż po jego sukcesie na tegorocznej Olimpiadzie. 27-letni, leworęczny szpadzista krakowskiego AZS-AWF był filarem drużyny, ale sam o sobie wypowiada się bardzo skromnie, dając do zrozumienia, że sukces jaki wywalczył jest oparty na bardzo ciężkiej i wymagającej wielu poświęceń pracy. Szermierka to sport w którym dla zawodnika najważniejszymi cechami są precyzja i opanowanie koordynacji ruchowej. Jest to związane z latami treningu, jednak jak powtarza Zawrotniak, nie utrudnia mu to jego życia studenckiego, chociaż na imprezach nie może sobie pozwolić na większe szaleństwo. Mało kto wie, że trenerem naszego medalisty jest nie kto inny jak Zbigniew Ryczek, pracownik Studium Wychowania Fizycznego i Sportu Akademii Górniczo - Hutniczej, który prowadzi na naszej uczelni kilka sekcji sportowych, mając w swoim dorobku m.in. dwa mistrzostwa akademickie z zespołem koszykarek. – „Denerwowałem się ogromnie podczas walki z Chińczykami” - opowiada Zbigniew Ryczek. – „Po pojedynku było widać, że nasi zawodnicy nie cieszyli się ze srebra, raczej byli zwyczaj- 30 BIS - listopad nie źli, że wymknęło im się złoto, a byli od niego o krok...” - dodaje. Radek Zawrotniak wypowiada się o swoim trenerze w samych superlatywach, kładąc spory nacisk na przyjaźń, jaka łączy obu panów. My zaś możemy postawić pytanie, dlaczego tak szlachetny i widowiskowy sport, jakim jest szermierka, nie jest uprawiany na AGH. Mamy przecież wspaniałe zaplecze sportowe i trenera z prawdziwego zdarzenia. Zatem co tak naprawdę stoi na przeszkodzie uruchomienia sekcji szermierki na naszej uczelni? Odpowiedź jest prosta – fundusze. W końcu w dzisiejszym sporcie wszystko kosztuje i to wcale niemałe pieniądze. Jest jednak nadzieja. W poprzednim wydaniu BIS-u mogliście przeczytać artykuł na temat Basenu AGH, na którego terenie odbywają się treningi szermierki na wózkach. Jak zapewnia dyrektor obiektu, Beata Przybyłowska-Stanek, zostały rozpoczęte starania mające na celu uruchomienie takiej sekcji dla pełnosprawnych studentów. Problem tkwi w kosztach sprzętu, dlatego prawdopodobnie całe przedsięwzięcie zostanie zorganizowane na zasadzie wypożyczenia wyposażenia przez członków sekcji. Wiele zależy również od zaangażowania stu- dentów, którzy byliby zainteresowani szermierką. Chyba pora kontynuować bogate polskie tradycje związane z tym sportem. Najlepiej wystąpić z inicjatywą w Studium Sportowym naszej Alma Mater. Nikt nie mówi, że będzie łatwo czeka Was tylko ciężka praca, która może jednak popłacić laurami zwycięstwa w najbliższej przyszłości. Warto przypomnieć, że na Akademii Górniczo-Hutniczej mamy do wyboru siedem sekcji sportowych - poczynając od badmintona, a kończąc na koszykówce. Każda z nich jest podzielona na sekcje A i B, co odpowiada stopniowi zaawansowania w danej dyscyplinie, a transfer z jednej do drugiej grupy zależy przede wszystkim od zaangażowania i predyspozycji. Najlepsi reprezentują naszą uczelnię podczas zawodów międzyuczelnianych. Nikogo chyba nie trzeba przekonywać, że zalet uczestnictwa w sportowym życiu AGH jest wiele. Warto chyba poważnie zastanowić się nad utworzeniem sekcji związanych ze sportami, w których nasz kraj nie od dziś odnosi spore sukcesy, takimi jak piłka ręczna, sporty walki czy właśnie szermierka. Chętnych do uprawiania tej ostatniej dyscypliny z pewnością nie zabraknie. fot. KSAF AGH, Ewa Mazur BIS - listopad 31 Liczydło Popularny Pan Lotto odchodzi z Totalizatora. Ryszard Rembiszewski, który od 22 lat prowadził losowania Totka i ogłosił tysiące „szóstek”, zostanie twarzą loterii sms-owej. Jeszcze dwa lata temu Rembiszewski twierdził, że losowania Lotto nigdy mu się nie znudzą. - Zawsze pojawia się dreszczyk emocji. Szczególnie wtedy gdy jest duża kumulacja, np. 20 mln zł. Tym bardziej, że sam często gram. Nie tylko zresztą ja, ale wiele osób realizujących ten program. (...) Ja do tej pory nie miałem żadnej dużej wygranej - mówił. Kapitan Fantastyczny Szybszy Od Supermana Spidermana Batmana Wolverine'a Hulka I Flasha Razem tak brzmi nowe imię nastolatka, który kosztem zaledwie 10 funtów pobił rekord świata. 19-latek do niedawna był zwykłym Georgem Garrattem. Teraz został prawie superbohaterem. - Chciałem być unikalny wyjaśnił posiadacz rekordowego imienia reporterowi ‘’Daily Telegraph’’. Jego nowe ‘’zwariowane’’ imię z pewnością pomoże osiągnąć mu ten cel, chociaż utrudni kontakty z najbliższymi. Babka ‘’fantastycznego’’ młodzieńca z Glastonbury w hrabstwie Somerset już przestała się odzywać do wnuka. W wersji oryginalnej imię liczy sobie 81 liter i jest najdłuższym imieniem na świecie. Poprzedni rekord należał do Amerykanki, której imię ma ‘’zaledwie’’ 57 liter. Rhoshandiatellyneshiaunneveshenk Koyaanisquatsiuth Williams przyszła na świat w 1984 roku w Teksasie. Brazylijski Kościół katolicki oznajmił, że nie uznaje za ważne ponad 400 małżeństw, jakich udzielił w ciągu 20 lat pewien ksiądz. Kapłana pozbawiono prawa pełnienia funkcji po tym, jak on sam wstąpił w związek małżeński. Archidiecezja w mieście Goiania wydała oświadczenie, że Osiela Luiza dos Santosa pozbawiono prawa pełnienia posługi kapłańskiej w roku 1988, gdy się ożenił. Mimo to w dalszym ciągu odprawiał msze i udzielał sakramentów. Pary, które połączył Santos, muszą odnowić przysięgę małżeńską przed prawowitym księdzem - napisano w oświadczeniu. Informując o komunikacie brazylijskich hierarchów, agencja Associated Press nie wyjaśnia, dlaczego władze kościelne nie zajęły się wcześniej tą sprawą. Policja podała, że 34-letni mężczyzna będzie miał postawiony zarzut włamania i kradzieży. Amerykanin włamał się do domu w miejscowości St. Paul i ukradł 8 świnek skarbonek. Łącznie skradł prawie 3 tys. dolarów. Mężczyzna zaraz po zuchwałej kradzieży pojechał do banku wpłacić pieniądze na swoje konto. Pół godziny trwało liczenie drobnych monet, które złodziej wyniósł z okradzionego domu. Kiedy tylko cała suma znalazła się na jego rachunku, przestępca zabrał swoją dziewczynę na zakupy - kupił jej buty, kurtkę i kilka koszulek. Przestępstwo doskonałe? Wpadka byłaby do uniknięcia, gdyby nasz bohater nie został zauważony przez sąsiada okradzionego domu, który bardzo czujny od razu zadzwonił na policję. Poszukiwania złodzieja trwały bardzo krótko - funkcjonariusze nie mieli żadnego problemu z odszukaniem kryminalisty, ponieważ przytomny sąsiad spisał numer rejestracyjny samochodu. 12-latek z Florydy został zatrzymany w szkole przez policję za "świadome puszczanie wiatrów, aby przeszkadzać uczniom" - poinformował serwis Drudge Report. Uczeń został również oskarżony o wyłączanie komputerów kolegów z klasy. Matka chłopca odebrała go z aresztu po kilku godzinach. Fiński samolot wylądował w Helsinkach z jednym pasażerem więcej, niż wziął na pokład 11 godzin wcześniej w Bangkoku. Rzeczniczka linii Finnair poinformowała, że w czasie lotu pasażerka ze Szwecji urodziła dziewczynkę. Sprawy potoczył się szybciej, niż tego oczekiwano, gdy samolot znajdował się nad Kazachstanem. Kobieta zaczęła odczuwać skurcze na wysokości 11 tys. metrów. Pilot rozważał awaryjne lądowanie w Moskwie, jednak nie okazało się to konieczne. Wśród 227 pasażerów znalazł się lekarz i dwie pielęgniarki, którzy razem z jednym z członków załogi przyjęli poród. Przez telefon satelitarny otrzymywali wskazówki od ekspertów. Matka i dziecko po porodzie czuli się dobrze.
