D - Sąd Okręgowy | W Ostrołęce

Sygn. akt: III U 529/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 06 sierpnia 2014 r.
Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący:
SSO Teresa Suchcicka
Protokolant:
sekretarz sądowy Ewelina Asztemborska
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06 sierpnia 2014 r. w O.
sprawy z odwołania K. R.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy
na skutek odwołania K. R.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.
z dnia 19.02.2013r. znak (...)
orzeka:
1. zmienia zaskarżoną deczyję w ten sposób, że przyznaje K. R. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do
pracy na okres od 14.01.2013r. do 31.12.2014r.,
2. stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania
decyzji.
Sygn. akt III U 529/13
UZASADNIENIE
K. R. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19.02.2013r., znak (...),
którą tą decyzją odmówiono mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazał, że od 15
lat pracuje jako dozorca nocny, w pracy pomaga mu rodzina ze względu na problemy zdrowotne: stany padaczkowe,
bóle głowy i kręgosłupa. W pracy trzeba dużo chodzić, wykonywać prace fizyczne takie jak odśnieżanie, a schorzenia
kręgosłupa nie pozwalają mu wywiązywać się z obowiązków pracowniczych.
W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że K. R. w okresie od
31.12.1993r. do 30.04.2006r. pobierał rentę z tytułu II grupy inwalidzkiej, a następnie według częściowej niezdolności
do pracy przyznaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 14.12.1982r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i
ich rodzin. Wypłata renty została wstrzymana, ponieważ odwołujący uznany został przez Komisję Lekarską ZUS w W.
za zdolnego do pracy. W dniu 12.12.2012r. odwołujący zwrócił się do Oddziału ZUS w P. Inspektoratu w O. wnioskiem
o ponowne ustalenie uprawnień do renty. W związku z powyższym został skierowany na badanie lekarskie przez
lekarza orzecznika ZUS, który w swoim orzeczeniu z dnia 14.01.2013r. stwierdził, że istnieją okoliczności uzasadniające
ustalenie uprawnień do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 4 miesięcy licząc od daty ustania uprawnień do
świadczenia rehabilitacyjnego.
Z-ca Głównego lekarza orzecznika ZUS zgłosił zarzut wadliwości orzeczenia lekarza orzecznika ZUS, bowiem
orzeczenie to jest nieprawidłowe. Ubezpieczony K. R. wykorzystał 12 miesięcy świadczenia rehabilitacyjnego (od
20.01.2012r. do 13.01.2013r.) i dalsze jego przedłużenie jest niemożliwe. W związku z czym sprawa ta została
przekazana do ponownego rozpatrzenia przez Komisję Lekarską ZUS w W..
Po przeprowadzeniu badania lekarskiego oraz w oparciu o zebraną w aktach
dokumentację medyczną, Komisja Lekarska II Oddział ZUS w W. nr (...) w swoim orzeczeniu z dnia 07.02.2013r.
ustaliła, że odwołujący K. R. nie jest niezdolny do pracy.
Wobec powyższego Oddział ZUS w P. Inspektorat w O. zaskarżoną decyzją z dnia 19.02.2013r. odmówił
ubezpieczonemu K. R. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z uwagi na to, że nie spełniony został warunek
z art.57 ust. 1 pkt I powołanej ustawy.
Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wskazał także, że udokumentowany staż pracy ubezpieczonego to 19 lat,
1 miesiąc i 13 dni okresów składkowych oraz 1 rok, 6 miesięcy i 26 dni okresów nieskładkowych, tj. łącznie 20 lat, 8
miesięcy i 9 dni.
Sąd Okręgowy w Ostrołęce ustalił i zważył, co następuje:
Odwołanie K. R. od decyzji ZUS z dnia 19.02.2013r. jest zasadne i skutkuje je go zmianą.
Z pisma ZUS z dnia 02.07.2014r. (k. 133 a.s.) wynika, że odwołujący się w okresie od dnia 20.01.2012r. do 13.01.2013r.
pobierał świadczenie rehabilitacyjne.
Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(t.j.Dz.U.2013.1440) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, która spełnia łącznie
następujące przesłanki:
1. jest niezdolny do pracy,
2. ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,
3. niezdolność do pracy powstała we wskazanych w ustawie okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie
później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.
Przepisu ust. l pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący
co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (art. 57 ust. 2 ustawy).
Definicję osoby niezdolnej do pracy zawiera art. 12 ust. 1-3 w/w ustawy, który stwierdza, że jest nią osoba, która
całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie
rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła
zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym
stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.
W świetle w/w przepisów zasadniczą kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, od której
zależała skuteczność odwołania K. R. było ustalenie, czy jest on całkowicie niezdolny do pracy, jeśli tak, to jaki jest
przewidywany okres jej trwania. Organ rentowy bowiem, wbrew twierdzeniom odwołującego się - uznał go za zdolnego
do pracy.
Na powyższą okoliczność Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych -lekarzy z zakresu ortopedii, neurologii i
ortopedii.
Biegli z zakresu: ortopedii C. K.i neurologii T. P., po analizie akt niniejszej sprawy i badaniu lekarskim w dniu
27.04.2013r. u K. R.rozpoznali: stan po leczeniu-\ przekorną laserową dekompresją dysku: PLDD L3)L3.L3/L4.L4/
L5 w dniu 29.10.2012r., przebyty uraz czaszkowo -mózgowy w 1994 r., padaczkę pourazową (napady są rzadkie).
Zdaniem biegłych, wymienione schorzenia stanowią podstawę do stwierdzenia iż uznali go na okres 1-go roku
za częściowo niezdolnego do pracy od stycznia 2013r. do stycznia 2014r. Aktualne zaawansowanie
schorzeń narusza sprawność organizmu w stopniu dającym podstawę do orzeczenia długotrwałej niezdolności do
pracy. W uzasadnieniu biegli wskazali, że pod względem schorzeń neurologicznych i ortopedycznych badany nie
może pracować fizycznie. Dolegliwości bólowe w sposób istotny i trwały ograniczają zdolności do wykonywania
pracy. Z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa i rwy kulszowej prawostronnej leczony 2- krotnie w Oddziale
Neurochirurgii w O.(ostatnio pobyt w październiku 2012r. - gdzie dokonano przez skórnej laserowej dekompresji
dysku (PLDD) L2)L3,L3)L4.L4)L5. Po zabiegu przez krotki okres była poprawa, następnie nasiliły się bóle. Obecnie nie
może funkcjonować bez lęków p. bólowych. Biegły neurolog w badaniu stwierdził zespól rwy kulszowej prawostronnej
(z typowymi objawami- korzeniowymi, ubytkowymi i ograniczeniem ruchomości w odcinku ls kręgosłupa), i orzekł,
że w tym stanie zdrowia nie może pracować- kwalifikuje się do uznania częściowej niezdolności do pracy na okres 1go roku. Badany wymaga leczenia systematycznego farmakologicznego i fizykoterapii (k. 23 a.s.).
Zastrzeżenia do powyższej opinii wniósł organ rentowy. W piśmie z dnia 02.07.2013r. Przewodniczący
Komisji Lekarskich przy II Oddziale ZUS w W. wskazał, że podczas badania przez KL ze specjalistą neurologiem
w składzie nie stwierdzano objawów korzeniowych, przeprowadzony zabieg laserowej dekompresji spowodował
poprawę, a badany po leczeniu nie przedstawił dokumentacji obrazowej świadczącej o pogorszeniu stanu zdrowia
po dekompresji laserowej. Zdaniem Przewodniczącego, ubezpieczony nie wymagał pogłębionej diagnostyki i leczenia
(poza lekami przeciwbólowymi). Wniósł o powołanie innych biegłych z zakresu: neurologii, ortopedii i najlepiej
neurochirurga. (k. 42 a.s.)
Biorąc pod zastrzeżenia Sąd postanowieniem z dnia 18.07.2013r. dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy z
zakresu: ortopedii, chirurgii i neurologii. (k. 44 a.s.)
W opinii złożonej w dniu 12.09.2013r. biegli sądowi z zakresu neurologii M. B., chirurgii W. M. i ortopedii J.
S. po przeprowadzeniu badania lekarskiego w dniu 10.08.2013r. wskazali, że u badanego rozpoznali: wielopoziomową
dyskopatię l-s z przewlekłym zespołem bólowym w wywiadzie, bez objawów o charakterze ubytkowym czy
korzeniowym, stan po przezskórnej laserowej dekompresji dysku L2/L3 L3/L4 L4/L5 10 2012r. i padaczkę objawową
z rzadkimi napadami drgawek.
Zdaniem biegłych, aktualny stopień zaawansowania schorzeń daje postawy do uznania powoda za zdolnego
do pracy zgodnie z kwalifikacjami zawodowymi. W uzasadnieniu biegli wskazali, że na podstawie badania
podmiotowego, przedmiotowego oraz po analizie dokumentacji medycznej i akt sprawy, nie stwierdzają istotnego
naruszenia sprawności narządu ruchu w stopniu uzasadniającym zaliczenie do osób niezdolnych do pracy. Obecnie
w badaniu neurologicznym obiektywnie poza ograniczoną w maksymalnych zakresach ruchomością kręgosłupa
l-s, nie stwierdza się objawów o charakterze korzeniowym, czy ubytkowym. W wykonanym MRI l-s z kwietniu
bieżącego roku, nie stwierdzono objawów kompresji na korzenie rdzeniowe po stronie prawej, tzn. stronie po której
zgłaszane są dolegliwości bólowe. Opiniowany okresowo będzie wymagał pomocy specjalistycznej oraz leczenia
farmakologicznego, jednakże w chwili obecnej nie stwierdza się niezdolności do pracy. Ewentualnie zaostrzenie
dolegliwości bólowych można leczyć w ramach krótkotrwałej niezdolności do pracy ( ZUS ZLA). (k. 53 – 54 a.s.)
Odwołujący się K. R. na rozprawie w dniu 27.11.2013r. oświadczył, że nie jest zdolny do pracy. Okazał kartę leczenia
szpitalnego z dnia 08.08.2013r. Wskazał, że dozorca musi odśnieżać, schylać się. Wniósł o dopuszczenie dowodu z
opinii innych biegłych. (k. 71 a.s.)
Biorąc pod uwagę twierdzenia odwołującego się, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu
neurologii, ortopedii i chirurgii (k. 72 a.s.). Biegły z zakresu chirurgii B. A., po przeprowadzeniu badania
odwołującego się w dniu 30.01.2014r. rozpoznał u niego: wielopoziomową dyskopatię w odcinku L-S kręgosłupa z
zespołem bólowym, padaczkę objawową - napady b. rzadkie, żylaki lewej kończyny dolnej C2 wg. CEAP, stan po
urazie głowy w okolicy czołowej- wgłobienie blaszki przedniej kości czołowej, rozległą blizną pooperacyjną. Zdaniem
biegłego, odwołujący się pod względem badań chirurgicznych, jest zdolny do pracy. W uzasadnieniu wskazano,
że padaczka występuje tylko kilka razy do roku, bóle kręgosłupa w odcinku l/s oraz rwa kulszowa - po zażyciu
leków p-bólowych nie przeszkadza w normalnym funkcjonowaniu. Żylaki lewej kończyny dolnej są we wczesnym
stadium zaawansowania klinicznego i wymagają profilaktyki przeciwzakrzepowej - kompresjo- terapii i stosowania
leków flebotropowych. Zdaniem B. A., poza zakres oceny chirurgicznej wykracza badanie neurologiczne, które w jest
decydujące o ewentualnej niezdolności do pracy. (k. 99 a.s.)
Pozostali powołani w sprawie biegli z zakresu neurologii R. P.i ortopedii G. K.po przeprowadzeniu badania lekarskiego
w dniu 14.03.2014r. u K. R.rozpoznali: chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią w
odcinku lędźwiowym, padaczkę objawową i przebyty uraz czaszko- mózgowy. Zdaniem biegłych, nasilenie schorzeń
występujących u opiniowanego powodują częściową niezdolność do pracy na okres 2 lat: od dnia
01.01.2013r. do 31.12.2014r. W uzasadnieniu wskazali, że badany jest równolegle leczony z powodu dolegliwości
bólowych kręgosłupa lędźwiowego z rwą kulszową prawostronną. Badania radiologiczne kręgosłupa potwierdzają
obecność wielopoziomowej dyskopatii w odcinku L-S. W związku z nieskutecznością leczenia zachowawczego
objawów bólowych miał wykonywaną blokadę nadtwardówkową kanału kręgowego na wysokości przestrzeni L3L4 ( 201 lr.). Leczenie przyniosło przejściową poprawę. Z powodu nawrotu dolegliwości dyskopatycznych w 2012r.
wykonano przezskórną laserową dekompresję dysku od L2 do L5, ponownie uzyskano przejściową poprawę. Z uwagi
na nasilenie objawów rwy kulszowej prawostronnej był leczony szpitalnie. Aktualnie w badaniu neurologicznym
obecne są prawostronnie dodatnie objawy rozciągowe przy kacie 50 stopni, objawy ubytkowe w postaci zaburzeń
czucia w obrębie prawego uda i podudzia. Znacznie ograniczona jest ruchomość kręgosłupa L-S. Chód utykający na
prawą kończynę dolną. Odwołujący w dalszym ciągu zgłasza obecność objawów bólowych w odcinku lędźwiowym
kręgosłupa z promieniowaniem do prawej kończyny dolnej. Z uwagi na obecność padaczki i taki przebieg
choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa, wykształcenie i charakter zatrudnienia (praca fizyczna) stwierdzono częściową
niezdolność do pracy. Biegły ortopeda poparł decyzję neurologa w sprawie kwalifikacji badanego. Biegły R. P.i G.
K.wskazali także, że nie zgadzają się z opinią poprzednich biegłych sądowych (k. 52-54), którzy nie stwierdzili objawów
korzeniowych i ubytkowych. Rozpoznali praktycznie prawidłową ruchomość kręgosłupa L-S. Zgaodzili się zaś z opinią
biegłych z k. 22- 25 a.s. w zakresie orzeczenia częściowej niezdolności do pracy. Nie zgadzali się też z zarzutami
przewodniczącego KL ZUS. Nie przedstawienie nowej dokumentacji obrazowej świadczącej o pogorszeniu nie może
być bowiem wyznacznikiem poprawy samopoczucia. Z akt wiadomo, iż po zabiegu dekompresji nastąpiła tyko
częściowa poprawa. Ponownie był hospitalizowany w Klinice Neurochirurgii w okresie 07.08.2013r. do 08.08.2013r.
- wykonano kolejna blokadę nadtwardówkową k. 51. Dolegliwości bólowe nawróciły - co znajduje odzwierciedlenie
także w aktualnym badaniu fizykalnym. Reasumując biegli stwierdzili częściową niezdolność do pracy. Badany
wymaga systematycznego leczenia farmakologicznego oraz okresowej kontroli w poradniach specjalistycznych. (k.
102 – 103 a.s.).
Do powyższej opinii biegłych z zakresu neurologii i ortopedii zastrzeżenia wniósł organ rentowy.
W piśmie z dnia 19.05.2014r. wskazał, że opisane nasilenie istniejących objawów schorzeń nie powoduje znacznego
ograniczenia funkcji, które uzasadniałoby orzeczenie niezdolności do pracy u osoby od wielu lat pracującej w
charakterze dozorcy. Napady padaczkowe są zdecydowanie rzadkie, stwierdzone objawy ubytkowe - zaburzenia
czucia w obrębie prawej kończyny dolnej - nie mają istotnego znaczenia funkcjonalnego. Nasilenie objawów zespołu
bólowego - mierne - prawostronne objawy rozciągowe przy kącie 50 stopni oraz ograniczenie zakresu ruchomości w
odcinku L-S. Ponadto ich nasilenie jest zdecydowanie zmienne - biorąc również pod uwagę opinię Biegłych z dnia
10.08.2013 (odmienna w zakresie rozstrzygnięć orzeczniczych w stosunku do opinii z dnia 12.03.2014) i badanie
KL - wymagają niewątpliwie okresowej intensyfikacji leczenia, która może być prowadzona w ramach ew. zwolnień
lekarskich. Wniósł o powołanie innych biegłych. (k. 115 a.s.)
W ocenie Sądu wnioski zawarte w opiniach lekarzy z zakresu: ortopedii C. K. i neurologii T. P.
oraz z zakresu ortopedii G. K. i neurologii R. P. mogą stanowić podstawę do wydania orzeczenia w
niniejszej sprawie i do uznania, że K. R. jest częściowo niezdolny do pracy na okres 1-go roku.
Sąd uznał, że wydane w sprawie opinie, tj. pierwsza – sporządzona przez ortopedę C. K. i neurolog T. P. oraz
czwarta – neurologa R. P. i ortopedy G. K., w której uznano badanego za częściowo niezdolnego do pracy na okres
od dnia 01.01.2013r. do 31.12.2014r. mogą stanowić podstawę do wydania orzeczenia w sprawie. Opinie te zostały
sporządzone przez lekarzy o specjalnościach odpowiednich do ujawnionych u odwołującego jednostek chorobowych.
Biegli dokonali analizy zebranej w sprawie dokumentacji medycznej, w tym złożonej w toku postępowania sądowego,
odnieśli się też do poprzednich opinii. Zarówno rozpoznanie, jak i wnioski, jakie znajdują się w opiniach, są rzeczowe,
spójne i logiczne, dlatego zasługują na uwzględnienie. Należy podkreślić, że sprawie wydano cztery opinie, w dwóch
uznano odwołującego się za częściowo niezdolnego do pracy na okres jednego roku, przy czym w jednej z tych
niekorzystnych dla K. R. opinii - biegły sądowy - chirurg B. A. decydujące ustalenia pozostawił biegłemu z zakresu
neurologii.
Podkreślić należy, że sam fakt występowania schorzeń nie może stanowić podstawy do uznania niezdolności do
pracy, lecz istotny jest stopień nasilenia choroby, a poziom ten, zdaniem lekarzy, uzasadnia orzeczenie częściowej
niezdolności do pracy. Biegli wskazali, że u odwołującego po zabiegu dekompresji nastąpiła tyko częściowa
poprawa. Ponownie był hospitalizowany w Klinice Neurochirurgii w okresie od dnia 07.08.2013r. do 08.08.2013r.
gdzie wykonano kolejną blokadę nadtwardówkową k-51, jednak dolegliwości bólowe nawróciły, a odwołujący się
wymaga systematycznego leczenia farmakologicznego oraz okresowej kontroli w poradniach specjalistycznych. Także
stwierdzenie napadów padaczki, zwyrodnienia kręgosłupa oraz dolegliwości bólowe uprawniają do stwierdzenia, że
nie jest on całkowicie zdolny do pracy.
Biegli sądowi czterokrotnie wykonywali badania odwołującego się w dniach: 27.04.2013r., 10.08.2014r., 30.01.2014r.
i 14.03.2014r. - a więc w odstępach czasowych, co pozwoliło na dokładną ocenę stanu zdrowia.
Na podstawie przeprowadzonych badań, w sprawie wydano cztery opinie:
- w pierwszej opinii ortopeda C. K. i neurolog T. P. uznali badanego za częściowo niezdolnego do pracy na okres 1
roku, od stycznia 2013r. do stycznia 2014r. (k. 23 a.s.)
- w drugiej opinii neurolog M. B., chirurg W. M. i ortopeda J. S. uznali badanego za zdolnego do pracy zgodnie z
kwalifikacjami zawodowymi (k. 54 a.s.)
- w trzeciej opinii chirurg B. A. uznał badanego za zdolnego do pracy z przyczyn chirurgicznych, jednak decydujące
ustalenia pozostawił biegłemu z zakresu neurologii (k. 99 a.s.)
- w czwartej opinii neurolog R. P. i ortopeda G. K. uznali badanego za częściowo niezdolnego do pracy na okres od
dnia 01.01.2013r. do 31.12.2014r. (k. 103 a.s.)
Należy podkreślić, że w czwartej opinii biegli sądowi R. P. i G. K., zgadzając się z ustaleniami zawartymi w pierwszej
opinii (k. 23 a.s.) odnieśli się także do ustaleń lekarzy M. B., W. M. i J. S., zawartych w drugiej opinii (k. 54), którzy
nie wykryli objawów korzeniowych i ubytkowych i stwierdzili u badanego prawidłową ruchomość kręgosłupa, co nie
znajduje potwierdzenia w stanie faktycznym.
Z akt sprawy wynika, iż odwołujący jest z zawodu stolarzem, zaś ostatnie zajmowane przez niego stanowiska to
dozorca. Jest oczywiste, że osoba cierpiąca na chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią w
odcinku lędźwiowym, padaczkę objawową i przebyty uraz czaszko- mózgowy jest niezdolna do wykonywania pracy
w zakresie wyuczonego zawodu i zajmowanego stanowiska. Praca dozorcy wymaga bowiem sprawności fizycznej
potrzebnej podczas odśnieżania, czy pilnowania obiektu. Zwrócić nadto trzeba uwagę także na fakt, że – jak wynika
z opinii biegłych sądowych – odwołujący się wymaga systematycznego leczenia farmakologicznego oraz okresowej
kontroli w poradniach specjalistycznych, zatem stan jego zdrowia rokuje poprawę.
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż, wydane w sprawie opinie, tj. pierwsza –ortopedy C. K. i neurolog T. P. oraz
czwarta –neurologa R. P. i ortopedy G. K. są miarodajne dla oceny zdolności do pracy odwołującego i mogą stanowić
podstawę rozstrzygnięcia.
W świetle tej opinii K. R. spełnia wymogi niezbędne do przyznania prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do
pracy okresowo od 14.01.2013r. – tj. od zakończenia pobierani świadczenia rehabilitacyjnego do 31.12.2014r., wobec
czego na podstawie art. 47714 §2 k.p.c. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję, o czym orzeczono w punkcie 1 wyroku.
Stosownie do treści art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Sąd
był zobowiązany, przyznając odwołującemu się prawo do renty, do zamieszczenia z urzędu w sentencji wyroku
rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego co do nieustalenia ostatniej okoliczności
niezbędnej do wydania decyzji, tj. zarówno przyznającego prawo do świadczenia, jak też jego brak (vide wyrok Sądu
Najwyższego z dnia 28.04.2010r. II UK 330/09, LEX 604220).
Ostatnią okolicznością niezbędną do wydania decyzji było ustalenie częściowej niezdolności do pracy odwołującego i
okresu jej trwania. Dopiero postępowanie sądowe pozwoliło na ustalenie, czy K. R. jest niezdolny do pracy i na jaki
okres. W sprawie wydano cztery opinie, w tym druga była zgodna z ustaleniami poczynionymi w postępowaniu przed
organem rentowym. Ocena stanu zdrowia odwołującego się nie była więc jednoznaczna.
Reasumując w/w rozważania należy uznać, iż organowi rentowemu nie można przypisać odpowiedzialności za
nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, o czym orzeczono w punkcie 2 wyroku.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji.