historia dworu w woli wodyńskiej

Witka 3
HISTORIA DWORU W WOLI WODYŃSKIEJ
Drodzy czytelnicy! Jak już się zorientowaliście w każdym numerze „Witki”
przybliżamy historię naszej wsi. W tym numerze zamieszczamy wspomnienia Pani Zofii
Chrząstowskiej - ostatniej przedstawicielki zamożnej szlachty na tym terenie.
Jak się dowiedzieliśmy zarówno Wola Wodyńska jak i okoliczne dobra należały do
właścicieli ziemskich. Z przedstawionych nam zapisków wynika, że właścicielem dóbr
Szostka był Józef Tczyński. Ozorów należał do Antoniego Kuszela, Oleśnica do Adama
Żabickiego, Wodynie zaś - do rodziny Newelskich. W 1821r. właścicielem dóbr Wola
Wodyńska był Kazimierz Roszkowski. Warto dodać, że wówczas wieś nasza była bardzo
duża - liczyła 23 domy i 270 mieszkańców (J Chlebowski -Atlas geograficzny s.731). Potem
majątek został odkupiony przez rodzinę Chomiczewskich i dziedziczony.
Dziesięciopokojowy drewniany dwór usytuowany był w sąsiedztwie parku. Wejścia
stanowiły dwa ganki - główny i boczny. Nieopodal dworu stał sześciopokojowy dom
letniskowy. Przyjmowano tu gości (głównie z Warszawy) w okresie wakacji. Ostatnimi
właścicielami majątku było rodzeństwo - Zofia i Bolesław Chomiczewscy. Zatrudniali oni 6
osób stałej służby (kucharka, pokojówka, kowal, stajenny oraz dwóch robotników).
Obecna Pani Zofia Chrząstowska urodziła się w 1918 roku w Warszawie. Jest córką
Stanisława Chrząstowskiego i Janiny Chrząstowskiej z Chomiczewskich. Po śmierci matki (p.
Zofia miała ok. 1 roku) wychowaniem jej zajęli się Chomiczewscy. W dzieciństwie p. Zofia
miała pokojówkę i prywatną guwernantkę - nauczycielkę miejscowej szkoły, która uczyła ją
nauk przyrodniczych, literatury i języka niemieckiego. Po ukończeniu 11 roku życia p. Zofia
rozpoczęła naukę w gimnazjum. Było to Gimnazjum Królowej Jadwigi w Siedlcach. Warto
dodać, że wówczas mieściło się ono w budynku przy ulicy obecnie nazwanej ulicą Biskupa
Świrskiego (a więc gdzie indziej niż dzisiejsze). Należy wspomnieć, iż edukacja
gimnazjalistów była dość wszechstronna. Uczono np. gry na instrumentach czy gry w tenisa.
Po ukończeniu gimnazjum w 1937 roku pani Chrząstowska przeniosła się do Warszawy do
ojca i uczęszczała na kursy administracyjno-księgowe. W 1938 roku rozpoczęła studia
wyższe. Był to wydział filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Niestety wybuch II wojny
światowej przerwał dalszą naukę. W wojnę właśnie straciła ojca. W 1946 roku majątek
Chomiczewskich rozparcelowano a właściciel - Bolesław został aresztowany.
Po wojnie p. Zofia sprzedała 5 - pokojowe mieszkanie w Warszawie, biżuterię i inne
liczne pamiątki rodzinne. Za uzyskane pieniądze wykupiła część utraconych dóbr i osiadła na
nich. W tym czasie pracowała jako konserwator zabytków. Obecnie jest 81-letnią kobietą
zamieszkującą skromny domek - pozostałość po byłym majątku.
(opracowały M. Kublik, I. Mędrzejewska, A. Włodarek - kl. VIII)
O S T A T N I A
Jako nastolatka
W czasie gry w tenisa – Siedlce 1934r.
Przed dworem w Woli Wodyńskiej w towarzystwie przyjaciół
z gimnazjum oraz dziedzica –1935r.
Z
D Z I E D Z I C Ó W. . .
Dziedzic
Bolesław Chomiczewski
Spacer z ojcem
po Warszawie-1936r
Obecnie – rok 2000
Z O F I A
C H R Z Ą S T O W S K A