pobrania jako plik PDF

W KOLEBCE NASZEJ KULTURY
SZTUKA STAROŻYTNEJ GRECJI
PODZIAŁ SZTUKI GRECKIEJ
OKRES ARCHAICZNY
(XII – VI w p.n.e)
OKRES KLASYCZNY
(V– IV w p.n.e)
OKRES HELLENISTYCZNY
(III – I w p.n.e)
ARCHITEKTURA - MATERIAŁY
W Grecji jako materiałów budowlanych
używano: marmuru, drewna i gliny.
Za pierwowzór świątyni greckich uważa się
megaron – drewniany prosty dom, który
później otoczony został kolumnadą, a drewno
zastąpił marmur.
AKROPOL ATEŃSKI
WIDOK ŚWIĄTYNI
PLAN ŚWIĄTYNI GRECKIEJ
ARCHITEKTURA
 PORZĄDEK DORYCKI
 PORZĄDEK JOŃSKI
 PORZĄDEK KORYNCKI
TRZY PORZĄDKI
PORZĄDEK DORYCKI
To jeden z najbardziej
znanych porządków
architektonicznych
czasów starożytnych.
Charakteryzuje się on
ciężkimi proporcjami,
surowością i
monumentalizmem.
Walory artystyczne
ustępowały w nim
miejsca
funkcjonalizmowi.
UKŁAD FASADY ŚWIĄTYNI GRECKIEJ
PORZĄDEK JOŃSKI
Cechował się brakiem podporządkowania estetyki
funkcjonalizmowi, co z kolei było znakiem
rozpoznawczym porządku doryckiego.
Charakteryzuje go lekkość, wysmukłe proporcje i
bogate zdobienia zarówno głowicy kolumny, jak i
belkowania. Kolumna w tym porządku ustawiona
była na bazie, często o wielu torusach i trochilusach.
Trzon kolumny ozdobiony był z reguły 24
kanelurami (żłobkami) biegnącymi od głowicy do
bazy. W przeciwieństwie do porządku doryckiego
nie były one ostro zakończone, lecz połączone
listewkami. Głowica (kapitel) kolumny ozdobiona
była wolutami (ślimacznicami).
Belkowanie konstruowano w sposób bardziej
ozdobny i skomplikowany niż w stylu doryckim. Tak
więc architraw był trójczłonowy, fryz ozdobiony
rzeźbą reliefową nie był oddzielony tryglifami, lecz
biegł w sposób ciągły (fryz joński). Gzyms
koronujący był wysunięty, a wszystkie elementy
belkowania oddzielano kimationem. Porządek
joński zdobywa coraz większą popularność w IV w.
p.n.e. i od okresu hellenistycznego praktycznie
dominuje w architekturze greckiej.
PORZĄDEK KORYNCKI
Stanowił rozwinięcie porządku
jońskiego. Różnił się od niego przede
wszystkim bogaciej zdobioną
głowicą kolumny. Była ona wyższa
niż głowica jońska i miała kształt
lekko rozszerzającego się ku górze
cylindra z przedstawieniami liści
akantu. Najstarszy znany nam
przykład kolumny w stylu korynckim
pochodzi ze świątyni Apollina
Epikuriosa w Bassai, zbudowanej ok.
420 r. p.n.e. najprawdopodobniej
przez Iktinosa.
KUROSI
POLIKLET
DORYFOROS
MYRON
DYSKOBOL
GRUPA LAOKONA
PRAKSYTELES
AFRODYTA KNIDYJSKA
LIZYP
HERAKLES
WENUS Z MILO
BOKSER Z KWIRYNAŁU
NIKE
Z SAMOTRAKI
KONTRAPOST
MALARSTWO
 GEOMETRYCZNE
 CZARNOFIGUROWE
 CZERWONOFIGUROWE
 ORIENTALIZUJĄCE
MALARSTWO GEOMETRYCZNE
MALARSTWO CZERWONOFIGUROWE
MALARSTWO CZERWONOFIGUROWE
MALARSTWO CZARNOFIGUROWE
MALARSTWO CZARNOFIGUROWE
MALARSTWO ORIENTALIZUJĄCE
TEATR GRECKI
1. Teatron - in. widownia.
2. Orchestra - in.
tanecznia, miejsce chóru.
3. Proscenion podwyższenie, na którym
występowali aktorzy.
4. Skene - budynek
umieszczony za
proscenionem, który służył
jako magazyn i garderoba
dla aktorów.
5. Parodos - kamienny
chodnik, który prowadził
ze świątyni ku orchestrze.
MASKI TEATRALNE
CIEKAWOSTKI
Rzeźby greckie nie były białe!
Były malowane wielobarwnie (polichromowane),
ubierane w prawdziwe szaty a na głowach miały
peruki.
Świątynie greckie także były polichromowane.
W swej architekturze Grecy posługiwali się metodami
mającymi zaradzić złudzeniom optycznym, np. w celu
uzyskania wrażenia linii prostych:
●stylobat na środku był nieco wybrzuszony ku górze,
●a kolumny miały tzw. entasis – lekkie zgrubienie na
jednej trzeciej wysokości.