Materiały
Transkrypt
Materiały
FRANCJA I JEJ MIESZKAŃCY 8. seminarium 18 lutego 2009 r. koordynator: Joanna Różycka-Thiriet [email protected] Temat: Gdzie się podziało francuskie centrum polityczne? Zaproszeni goście: - dr Bartłomiej Zdaniuk, Instytut Nauk Politycznych, Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego - dr Damien Thiriet, Akademia Leona Koźmińskiego SŁOWNICZEK PRZETRWANIA VGE [weeże] – często używane w potocznym języku inicjały Valéry’ego Giscarda d’Estaing, urodzonego w 1926 roku byłego francuskiego prezydenta (1974-81), twórca centrowego UDF. VGE działał nie tylko na francuskiej, ale i na europejskiej scenie politycznej. Zainicjował spotkania na szczeblu szefów państw i rządów, które nazwano potem Radą Europejską. W 1989 roku został eurodeputowanym. Był też przewodniczącym Konwentu ds. Przyszłości Unii Europejskiej, który przygotował traktat konstytucyjny. Do dziś angażuje się w sprawy europejskie. Jego syn Luis jest deputowanym UMP. UDF [udef]– Union pour la Démocratie Française, Związek na rzecz Francuskiej Demokracji. Partia centrowa stworzona w 1978 roku przez Valéry’ego Giscarda d'Estaing jako jego zaplecze polityczne. UDF był przeważnie koalicjantem gaullistowskiej prawicy. W 2007 roku UDF, na którym kontrolę zachowali zwolennicy François Bayrou stał się partią założycielską Mouvement Démocrate (Ruchu Demokratycznego, MoDemu). W 2008 roku zadecydowano o jego rozpłynięciu się w MoDemie. Niezadowoleni odeszli do Nouveau Centre. W praktyce UDF był już wydmuszką od wyborów parlamentarnych w czerwcu 2007 roku (ponieważ obie nowe formacje wystartowały w tych wyborach pod nowymi szyldami, żeby zagwarantować sobie subwencje państwa przez kolejne lata. Nouveau Centre [nuwo sątr] – Nowe Centrum, centrowy koalicjant UMP. Powstało faktycznie kiedy część zwolenników François Bayrou poparła Nicolasa Sarkozy’ego przed drugą turą wyborów prezydenckich w 2007 roku. W wyborach parlamentarnych w czerwcu 2007 Nouveau Centre i UMP nie wystawiały przeciwko sobie kandydatów (co przy głosowaniu większościowych w okręgach jednomandatowych ma wielkie 1 znaczenie). Nowe Centrum wyszło na tym aliansie dużo lepiej niż pragnący zamanifestować niezależność MoDem. Przywódcą partii jest Hervé Morin, minister obrony. DOBRZE POWIEDZIANE – FRAZA DNIA La France de toutes nos forces (Francja z całych naszych sił) – hasło wyborcze François Bayrou, które jak twierdzi, przysłał mu zwolennik z Marsylii, belgijskiego pochodzenia. Ma ono oznaczać, że Francja ma dużo sił. Że Francuzom potrzeba jednocześnie więcej sił, siły te trzeba zjednoczyć, aby przebudować Francję. Slogan wzywa do zaangażowania obywateli w sprawy kraju. Koncepcja Bayrou polegała na tym, by uczynić z francuskiego centrum niezależny podmiot, prawdziwą alternatywę polityczną. Ugrupowanie, które nie trzyma się kurczowo partii prawicowej i otwarte jest też na sojusze z socjalistami. Uważał, że sytuacja dojrzała do tego, aby powstał ponadpartyjny rząd. Bardzo ważnym wątkiem kampanii tego polityka była walka z zadłużeniem publicznym Francji i zrównoważenie publicznych finansów (obsługa zadłużenia pożera już całe dochody z podatku dochodowego). Podkreślał, że pompowanie dzisiejszych wydatków to zostawianie kosztownego dziedzictwa kolejnym pokoleniom. W porównaniu do innych kandydatów Bayrou aż tak nie szafował kosztownymi obietnicami wyborczymi. Opowiadał się za reformą instytucji – wprowadzeniem VI Republiki (m.in. część deputowanych do Zgromadzenia Narodowego wybierana byłaby w wyborach proporcjonalnych, a nie jak dziś wszyscy w systemie większościowym). POTRETY MNIEJ ZNANYCH MĘŻCZYZN I KOBIET Czołowa postać francuskiego centrum François Bayrou pochodzi z rodziny rolniczej, sam nawet prowadził gospodarstwo po śmierci ojca, łącząc zawód nauczyciela i rolnika. Zdał prestiżowy we Francji państwowy egzamin dla przyszłych nauczycieli i wykładowców tzw. agrégation z literatury. Po raz pierwszy deputowanym do Zgromadzenia Narodowego został w 1986 roku. W latach 1993-1997 był ministrem edukacji narodowej w rządzie Eduarda Balladura i Alaina Juppé. Ma jedną żonę i 6 dzieci. Znany jest ze swoich prounijnych poglądów (w latach 1999-2002 był europosłem w Parlamencie Europejskim) i katolicyzmu, z którym jednak stara się nie afiszować, ponieważ w laickiej Francji nie zawsze się to politycznie opłaca. W 2002 roku startuje w wyborach prezydenckich i uzyskuje 2 mln głosów. W 2007 roku ponownie staje w szranki. W pewnym momencie kampanii jest tak popularny, że mówi się nawet o jego wejściu do II tury, kosztem Nicolasa Sarkozy’ego lub Ségolène Royal. Ostatecznie zdobył prawie 7 mln głosów, ale do drugiej tury nie przeszedł. Jego poglądy doprowadziły już między dwiema turami wyborów do rozpadu kierowanego przez niego UDF, którego ukoronowaniem było powstanie MoDemu (Bayrou) i Nouveau Centre (centrum – koalicjant rządowy UMP). Bayrou jest obecnie jedynym z 5 deputowanych MoDemu w Zgromadzeniu Narodowym. Więcej: http://www.assemblee-nationale.fr/13/tribun/fiches_id/410.aspc JAK TO SIĘ JE, CZYLI O FRANCUSKICH ZWYCZAJACH Mardi gras – Francuzi zamiast Tłustego Czwartku świętują w przeddzień Środy Popielcowej (mercredi des Cendres) Tłusty Wtorek. Podobnie jak w Polsce chodzi o to, aby przed początkiem Wielkiego Postu najeść się tłustej kuchni (np. smażonych potraw). 2 Seminaria odbywają się pod patronatem Ambasadora Francji w Polsce