Diamenta Princessa: Vintage Carousel (strona 6)

em.es.iks
Hauschka
Severed Heads
Ferndorf
Eighties Cheesecake (1982)
Industrial? Severed Heads nigdy nie grało muzyki
industrial - jak podkreśla na każdym kroku Tom Ellard,
głowa Severed Heads. I trudno się z nim nie zgodzić.
Jest to bowiem specyficzny industrial avant-garde’owy,
połączony z muzyką pop, miejscami także rytmicznym
ambientem. Ten australijski zespół, założony został
w 1979 roku w Sydney, choć na początku działał
pod równie obrzydliwą nazwą Mr. and Mrs. No Smoking
Sign. Warto wspomnieć, iż byli innowatorami niezależnej
muzyki dostępnej w internecie dzięki założonemu
serwerowi Sevcom (Severed Communications). Jak
wspomina jednak Tom Ellard, kogo obchodzić może fakt,
że Sevcom wypuścił pierwszy album MP2 w internecie,
skoro w ciągu 15 następnych minut, sieć rozwinęła
się do tego stopnia, iż obecnie każdy posiada
niezliczoną ilość muzyki zapisanej w MP3.
Pierwsze nagrania realizowane były poprzez zapętlanie
ścieżek nagrywanych na taśmy magnetyczne zaś efekty
są bardzo interesujące. Takie utwory jak Anthem, Mount,
Cross czy Brain, wprowadzają tajemniczą aurę,
charakterystyczną także w przypadku późniejszych nagrań
takich jak choćby najpopularniejszy, wręcz sztandarowy
kawałek zespołu, utwór Dead Eyes Opened (zawierający
prawdopodobnie odtworzony zapis danych z taśmy dla
komputerów Commodore 64). Severed Heads operują
hałasem w umiarkowanej proporcji z nałożeniem nacisku
na melodię i rytm. Towarzyszą temu często słowa nagrane
przypuszczalnie z telewizji bądź audycji radiowych,
wypowiadane w zapętleniu, ucinane, nakładane
i przewijane. Nie są to teksty liryczne, a jedynie część
warstwy muzycznej. Nierzadko są również środkiem
wyznaczającym rytm, co wychodzi nad wyraz interesująco.
W roku 2008, Tom Ellard ogłosił naturalną śmierć
Severed Heads. Oznajmił, że dyskografia zespołu jest
wystarczająco bogata, dopowiadając: “(...) and sometimes,
I think that absence is the new media”. Nam pozostaje więc
zanurzyć się w interesujące na swój sposób nagrania,
także video, które powstawały na przestrzeni prawie 30 lat.
Bago Zonde
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
6
Anthem 82
Bullet
Mount
Eats
Word
Cross
Blame
Hold, Our Work For Love At Home
Power Circles In Paris
These Are The Words
Touch
Brain
Hair
The Louis Armstrong Story
(2008)
Volker Bertelmann (znany jako Hauschka), to niemiecki
pianista eksperymentalny, który w swojej twórczości
inspiruje się między innymi cage’owską ideą fortepianu
preparowanego, czy kompozycjami Erica Satie.
Muzykę Hauschki trudno jednak jednoznacznie
sklasyfikować: jest jak skrzydła ważki. Nieustannie
mieni się bogactwem dźwięków, a nasze uczucia
w chwili słuchania nasycają utwory określoną barwą.
W jego twórczości nie ma nic z zimnej, matematycznej
awangardy. Jest zaskakująco pozytywna, pełna życia,
pulsująca, rytmicznie wyrazista,
a każdy dźwięk
emanuje miękkością i ciepłem. Powiedziałabym, że
z muzyką twórców takich jak Leszek Możdżer czy Tord
Gustavsen łączy ją to samo zamiłowanie do melodii
prostych, ale niebanalnych, bliskich sercu, ale nie
przebrzmiałych. Znakomite wyczucie barw i współbrzmienia instrumentów (najczęściej jest to fortepian
i wiolonczela) tworzy niezwykle sugestywne dźwiękowe
obrazy.
Muzyka Hauschki żyje. Czasem staje się zawadiacka,
biegnąc boso przez trawę (Barfuss Durch Grass),
radośnie beztroska,
jakby zapomniała o istnieniu
czasu, zatrzymała się w przestrzeni siedząc na starej
czerwonej
huśtawce
w
rodzinnym
ogrodzie
(mój zdecydowanie ulubiony Heimat). Czasem jest
delikatna jak świeży śnieg (Neushnee), albo tajemnicza
jak sosnowy las (Nadelwald). Muzyka Hauschki jest jak
leniwe promienie słońca na twarzy. Uśmiech. Jazda
z górki na błękitnym rowerze. Chcesz, żeby trwała.
Polecam.
Maribelle
Dziełem przypadku okazało się, że okładka tejże płyty
jak i płyty Northern Song Dynasty, wykonana została
przez tego samego twórcę, Ikera Spozio.
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
Blue Bicycle
Morgenrot
Rode Null
Freibad
Barfuss Durch Grass
Heimat
Nadelwald
Schones Madchen
Eltern
Alma
Neuschnee
Weeks Of Rain