Co warto wiedzieć o osobach z głębszą niepełnosprawnością
Transkrypt
Co warto wiedzieć o osobach z głębszą niepełnosprawnością
Co warto wiedzieć o osobach z głębszą niepełnosprawnością intelektualną Opracowanie : Mariola Trybuś (pedagog specjalny , logopeda) Jacy są : - Osobowość dorosłej osoby upośledzonej umysłowo przypomina osobowość normalnie rozwijającego się dziecka - Mają niekiedy problemy ze sprawnym komunikowaniem się z otoczeniem . Im głębszy stopień niepełnosprawności intelektualnej , tym większe problemy z komunikacją . Jak skutecznie komunikować się z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie : - Wypowiadaj się krótkimi , prostymi zdaniami. Najlepiej żeby twojej wypowiedzi towarzyszyły odpowiednie gesty. - Używaj prostych , konkretnych słów . - Nie umieją przewidywać konsekwencji własnego zachowania i różnych zdarzeń. - Nie są w stanie widzieć całościowo i adekwatnie otaczającej rzeczywistości, a tym samym dostosować swego działania do sytuacji - Ich percepcja otoczenia jest niepełna . - Głębiej upośledzeni umysłowo najczęściej są bezradni w większości sytuacji życiowych - Niekiedy zdarza się , że są niedowrażliwi lub nadwrażliwi na ból . - W sytuacjach zagrożenia , lęku , nagłego nieprzewidywanego zdarzenia mogą zachowywać się autoagresywnie ( gryzienie ręki , uderzanie głową ) , agresywnie (uderzanie innych , plucie , gryzienie ) Jak się komunikują : - Sposób komunikacji zależy od poziomu rozwoju intelektualnego Im głębszy stopień niepełnosprawności intelektualnej tym większe problemy z komunikacją - Mowa może być poważnie zaburzona lub nierozwinięta - Mogą nie udzielać odpowiedz na zadane pytania - Mowa ich może być cicha i monotonna, bez odpowiedniej intonacji i akcentów logicznych - Tempo mowy bywa zaburzone- zwolnione lub przyśpieszone - Słownictwo jest ubogie (głównie rzeczowniki i czasowniki ) - Zdania proste i niekompletne - Niekiedy mają skłonność do mechanicznego powtarzania słów lub zdań pozbawionych związku z tym, co się wokół nich w danej chwili dzieje - Mało czytelne są: mimika i gesty - W każdym poleceniu, czy pytaniu uwzględniaj ( jeśli znasz ) imię osoby, do której mówisz. Osoby głębiej upośledzone umysłowo zwykle reagują bardzo emocjonalnie na swoje imię, lepiej się koncentrują jeśli wiedzą , że mówisz właśnie do nich ). - Jeśli masz do czynienia z osobą słabo reagującą na otoczenie , możesz starać się nawiązać dialog bezsłowny ( klaskać, śpiewać itp.), który ma o wiele większe znaczenie komunikacyjne niż wszelkie komunikaty werbalne (słowne)- których praktycznie nie rozumie. - Informuj osobę upośledzoną o tym co się dzieje , jakie czynności będziesz wykonywać - Jeśli możesz poproś o pomoc w komunikowaniu się z niepełnosprawnym intelektualnie jakąś osobę znaczącą (lubianą przez niego i mającą na niego wpływ) - Zachowuj się w stosunku do niepełnosprawnych w sposób konsekwentny i przewidywalny, ciepły i akceptujący. - Podczas komunikacji dąż do spojrzenia w oczy. Spojrzenie w oczy jest podstawowym warunkiem nawiązania kontaktu - Stopniuj wydawane polecenia ( zwłaszcza w stosunku do osób z Zespołem Downa ). Takie stopniowanie pozwoli im lepiej zrozumieć polecenie i szybciej na nie zareagować . Powiedz. np. Kasia uważaj ! ( teraz pomagasz jej skupić uwagę , ona wie , że mówisz do niej ) Będziemy szybko schodzić po schodach ( uprzedzasz ją co się będzie działo ) Szybko schodzimy – teraz ! (konsekwentnie i stanowczo realizujesz polecenie ) - Zachęcaj do naśladowania ciebie . Powiedz: : Rób tak jak ja