Stylizacja cz. I

KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 1. Metryka przedmiotu programowego- cele i efekty kształcenia
POZIOM KSZTAŁCENIA
POZIOM V/ STUDIA I STOPNIA
NR PRZEDMIOTU W PROGRAMIE
K.5.2.a.
FAKULTATYWNY DLA KIERUNKU
OBLIGATORYJNY
PROFIL KSZTAŁCENIA
praktyczny
Forma studiów
stacjonarne/ niestacjonarne
TYP PRZEDMIOTU
(obligatoryjny, fakultatywny)
KIERUNEK
KOSMETOLOGIA
WSKAZANY SEMESTR KSZTAŁCENIA
V
MODUŁ
KSZTAŁCENIE SPECJALNOŚCIOWE:
WIZAŻ I STYLIZACJA
CAŁKOWITA LICZBA PKT ECTS
6
JĘZYK WYKŁADOWY
POLSKI
FORMA OSTATECZNEGO
ROZLICZENIA PRZEDMIOTU
NAZWA PRZEDMIOTU W JĘZYKU
POLSKIM
STYLIZACJA
NAZWA PRZEDMIOTU W JĘZYKU
ANGIELSKIM
-
CELE KSZTAŁCENIA W ZAKRESIE
PRZEDMIOTU
1. Zdobycie umiejętności w definiowaniu roli stylisty oraz projektanta odzieży .
2. Zdobycie umiejętności przez studentów podstawy projektowania odzieży.
3. Zdobycie umiejętności rozpoznawania właściwych proporcji ciała człowieka, kobiety i mężczyzny.
4. Zdobycie umiejętności przez studentów pracy z Pantonem TPX.
5. Zdobycie umiejętności rozróżniania dzianin i tkanin, ich rodzajów, jak również ich właściwości tekstylnych.
6. Zdobycie umiejętności wyszczuplania sylwetki za pomocą wyboru odpowiedniej odzieży oraz dodatków.
7. Zdobycie umiejętności rozpoznawania dwunastu kobiecych typów sylwetek.
8. Zdobycie umiejętności łączenia druków, faktur różnych materiałów.
9. Zdobycie umiejętności podstawy klasycznej stylizacji męskiej.
10. Zdobycie umiejętności stylizacji codziennej i wieczorowej kobiet.
11. Zdobycie umiejętności rozpoznawania poszczególnych rodzajów odzieży.
12. Zdobycie umiejętności myślenia przestrzennego, stylizacja formą i kolorem.
13. Zdobycie umiejętności zmiany charakteru, stylu elementu odzieży.
WYMAGANIA WSTĘPNE
W ZAKRESIE:
ZALICZENIE Z OCENĄ
CZ. I
WIEDZY
Zakres pojęć i wiedzy o historii stylizacji
z przedmiotu estetyka
UMIEJĘTNOŚCI
brak
KOMPETENCJI SPOŁECZNYCH
brak
1
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
EFEKTY KSZTAŁCENIA W ZAKRESIE PRZEDMIOTU
STUDENT/ ABSOLWENT:
W ODNIESIENIU DO
OBSZAROWYCH EK
W ODNIESIENIU
DO
KIERUNKOWYCH
EK
ODNIESIENIE DO FORM ZAJĘĆ
W
ĆW/K/W inne
1.
Projektuje odzież z zastosowaniem ogólnych zasad stylizacji, posiada
podstawową wiedzę dotyczącą tkanin oraz tekstylnych oznaczeń kolorów.
M1_U01,
KU_07
x
x
2.
Diagnozuje typy sylwetek osób, przestrzennie stylizuje formą i kolorem według
zasad typologii sylwetek, również według zasad wyszczuplania sylwetki.
M1_U01,
KU_07
x
x
3.
Wykonuje stylizacje z wykorzystaniem wiedzy łączenia druków w celu
poprawnej stylizacji sylwetki.
M1_U01,
KU_07
x
x
4.
Wykonuje pełne stylizacje: codzienną i wieczorową, przy użyciu zasad
proporcjonalnego kształtowania wyglądu ludzkiej sylwetki.
M1_U01, M1_K03;
M1_K04; M1_K05
KU_07; KK_03
x
5.
Wykonuje zmianę charakteru i stylu elementu dzieży.
M1_U01, M1_K03;
M1_K04; M1_K05
KU_07; KK_03
x
Tabela 2. Walidacja i weryfikacja efektów kształcenia
EFEKTY KSZTAŁCENIA- student
Formy prezentacji EK
Poziomy osiągnięcia EK i odpowiadające im oceny
ndst (2)
dst (3)
db (4)
bdb (5)
1.
Projektuje odzież z zastosowaniem
ogólnych zasad stylizacji, posiada
podstawową wiedzę dotyczącą tkanin
oraz tekstylnych oznaczeń kolorów.
Ćwiczenie:
przeprowadza wywiad z klientem,
wybiera tkaniny oraz nadaje ich
kolorowi symbol według Pantonu
TPX w celu zaprojektowania odzieży
dla niego.
Popełnia błędy w
zakresie doboru
odzieży.
2.
Diagnozuje typy sylwetek osób,
przestrzennie stylizuje formą i kolorem
według zasad typologii sylwetek,
również według zasad wyszczuplania
sylwetki.
Ćwiczenie/zaliczenie:
po przeprowadzeniu wywiadu i
wykorzystując ocenę wzrokową,
student rozpoznaje typ sylwetki osoby
i wykonuje przestrzenną stylizacje z
różnych materiałów, z
zastosowaniem zasad typologii
kobiecych sylwetek.
Popełnia błędy w
rozpoznawaniu typu
sylwetki, nie posiada
wiedzy z zakresu jej
stylizacji.
Prawidłowo, choć
niezbyt szczegółowo
wykonuje analizę i
projekt przestrzenny.
Prawidłowa i dość
szczegółowa
przeprowadzona
analiza sylwetki, co jest
uwzględnione w
wykonanym projekcie.
Prawidłowo rozpoznaje
typ sylwetki, bardzo
szczegółowo i twórczo
wykonuje projekt
przestrzenny, uwzględnia
wszystkie zasady stylizacji
dla określonego typu
sylwetki.
3.
Wykonuje stylizacje z wykorzystaniem
wiedzy łączenia druków w celu
poprawnej stylizacji sylwetki.
Ćwiczenie/zaliczenie:
wykorzystując wiedzę z zakresu
łączenia wzorów i optycznego ich
Popełnia błędy w
łączeniu wzorów oraz
źle dostosowuje je do
Prawidłowo choć nie
szczegółowo wykonuje
projekt.
Prawidłowo i dość
szczegółowo wykonuje
projekt, dobre łączenie
Kreatywnie ,prawidłowo
wykonany projekt z
zastosowaniem wszystkich
Prawidłowo, choć
niezbyt szczegółowo
wykonany projekt,
błędy w zastosowaniu
tkanin i opisach
kolorystycznych.
Prawidłowo i dość
szczegółowo
przygotowany projekt
odzieży.
Kreatywnie
zaprojektowana odzież z
uwzględnieniem potrzeb
klientki.
2
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
działania w stylizacji, wykonuje
przestrzenny projekt z papieru.
typu sylwetki.
wzorów.
poznanych zasad
optycznego działania
wzorów w stylizacji
sylwetki.
4.
Wykonuje pełne stylizacje: codzienna i
wieczorową, przy użyciu zasad
proporcjonalnego kształtowania
wyglądu ludzkiej sylwetki.
Ćwiczenie:
za pomocą collage wykonuje
projekt stylizacji wieczorowej i
dziennej , dla wybranej przez siebie
osoby (przedstawienie zdjęcia
sylwetki).
Popełnia błędy w
stylizacji .
Prawidłowo choć
niezbyt dokładnie
wykonana stylizacja.
Prawidłowo, dość
dokładnie wykonany
projekt, z opisem tkanin
i oznaczonymi kolorami
według Pantonu TPX.
Twórczo i prawidłowo
wykonany projekt, z
dokładnym opisem i
zastosowaniem
obowiązujących
trendów.
5.
Wykonuje zmianę charakteru i stylu
elementu dzieży.
Ćwiczenie/zaliczenie:
wykorzystując przyniesiony przez
siebie element ubioru, za pomocą
technik plastycznych i odzieżowych
nadaje mu inny charakter, zmienia
jego styl.
Niedokładna
realizacja, nie
wystarczająca zmiana
stylu.
Prawidłowo choć
niezbyt dokładnie
wykonana realizacja.
Dość prawidłowo i
szczegółowo
wykonana realizacja, z
czytelną zmianą
charakteru i stylu.
Kreatywna zmiana
charakteru elementu
odzieży, prawidłowa,
szczegółowa realizacja
ćwiczenia.
3
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 3 A. Treści kształcenia według form zajęć i liczby godzin dla studiów stacjonarnych
LICZBA GODZIN WG FORM ZAJĘĆ
Treści kształcenia według formy zajęć i liczby godzin w kontakcie z prowadzącym
1.Projektuje odzież z zastosowaniem ogólnych zasad stylizacji, posiada podstawową wiedzę
dotyczącą tkanin oraz tekstylnych oznaczeń kolorów według Pantonu TPX.
2. Diagnozuje typy sylwetek osób, przestrzennie stylizuje formą i kolorem według zasad typologii
sylwetek, również według zasad wyszczuplania sylwetki.
Omówienie 12 typów sylwetek: kręgiel, kielich, klepsydra, rożek, wiolonczela, jabłko, kolumna, dzwon,
wazon, cegła, lizak, gruszka.
3. Wykonuje stylizacje z wykorzystaniem wiedzy łączenia druków w celu poprawnej stylizacji sylwetki:
- wzory geometryczne i organiczne
- wzory pionowe i poziome
- wielkość wzorów
4 .Wykonuje pełne stylizacje: codzienną i wieczorową, przy użyciu zasad proporcjonalnego
kształtowania wyglądu ludzkiej sylwetki.
5. Wykonuje zmianę charakteru i stylu elementu dzieży.
WYKŁAD
ĆWICZENIA
2
8
6
16
2
10
WARSZTAT
INNE
10
10
ŁĄCZNIE GODZIN WG FORM ZAJĘĆ
10
RAZEM GODZIN ZAJĘĆ
64
54
4
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 3 B. Treści kształcenia według form zajęć i liczby godzin dla studiów niestacjonarnych
LICZBA GODZIN WG FORM ZAJĘĆ
Treści kształcenia według formy zajęć i liczby godzin w kontakcie z prowadzącym
1.Projektuje odzież z zastosowaniem ogólnych zasad stylizacji, posiada podstawową wiedzę
dotyczącą tkanin oraz tekstylnych oznaczeń kolorów według Pantonu TPX.
2. Diagnozuje typy sylwetek osób, przestrzennie stylizuje formą i kolorem według zasad typologii
sylwetek, również według zasad wyszczuplania sylwetki.
Omówienie 12 typów sylwetek: kręgiel, kielich, klepsydra, rożek, wiolonczela, jabłko,
kolumna, dzwon, wazon, cegła, lizak, gruszka.
3. Wykonuje stylizacje z wykorzystaniem wiedzy łączenia druków w celu poprawnej stylizacji sylwetki:
- wzory geometryczne i organiczne
- wzory pionowe i poziome
- wielkość wzorów
4 .Wykonuje pełne stylizacje: codzienną i wieczorową, przy użyciu zasad proporcjonalnego
kształtowania wyglądu ludzkiej sylwetki.
5. Wykonuje zmianę charakteru i stylu elementu dzieży.
WYKŁAD
ĆWICZENIA
2
5
6
10
2
5
WARSZTAT
INNE
5
5
ŁĄCZNIE GODZIN WG FORM ZAJĘĆ (DOTYCZY V SEMESTRU)
10
RAZEM GODZIN ZAJĘĆ (DOTYCZY V SEMESTRU)
40
30
Tabela 4. Końcowa walidacja efektów kształcenia
METODA KOŃCOWEJ OCENY EFEKTÓW KSZTAŁCENIA DLA FORM ZAJĘĆ
WYKŁAD
Na ocenę końcową składa się
obecność na wykładach .
WARSZTAT
ĆWICZENIA
Na ocenę końcową składa się suma
ocen z
− zaliczeń cząstkowych
przeprowadzanych w ciągu
trwania semestru
− obecności na zajęciach
-
INNE
-
5
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 5 A. Nakład pracy studenta- rozliczenie punktów ECTS dla przedmiotu dla studiów stacjonarnych
FORMA AKTYWNOŚCI STUDENTA
LICZBA GODZIN
ODPOWIADAJĄCA JEJ LICZNA PUKTÓW
ECTS
(szacowana dla EK; obliczamy dzieląc
liczbę godzin przez 25)
Liczba godzin wykładów w kontakcie z prowadzącym zajęcia
10
0,4
Liczba godzin ćwiczeń w kontakcie z prowadzącym zajęcia
54
2,1
Samodzielne czytanie wskazanej literatury
16
0,6
Przygotowanie do zajęć (wykonywanie zlecanych zadań)
50
2
20
0,8
Łączna liczba godzin/ łączna liczba punktów ECTS (dotyczy V semestru)
150
6
W tym godzin/ punktów za udział w zajęciach w bezpośrednim kontakcie
z prowadzącym
64
2,5
Liczba godzin warsztatów w kontakcie z prowadzącym zajęcia
Liczba godzin innych zajęć (laboratorium, konwersatorium, prezentacja
projektu, itp.)) w kontakcie z prowadzącym zajęcia
Przygotowane do egzaminu
Inny nakład pracy (np. przygotowanie projektu)
6
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 5 B. Nakład pracy studenta- rozliczenie punktów ECTS dla przedmiotu dla studiów niestacjonarnych
LICZBA GODZIN
FORMA AKTYWNOŚCI STUDENTA
ODPOWIADAJĄCA JEJ LICZNA PUKTÓW
ECTS
(szacowana dla EK; obliczamy dzieląc
liczbę godzin przez 25)
Liczba godzin wykładów w kontakcie z prowadzącym zajęcia
10
0,4
Liczba godzin ćwiczeń w kontakcie z prowadzącym zajęcia
30
1,2
Samodzielne czytanie wskazanej literatury
20
0,8
Przygotowanie do zajęć (wykonywanie zlecanych zadań)
40
1,6
50
2
Łączna liczba godzin/ łączna liczba punktów ECTS
150
6
W tym godzin/ punktów za udział w zajęciach w bezpośrednim kontakcie
z prowadzącym
40
1,6
Liczba godzin warsztatów w kontakcie z prowadzącym zajęcia
Liczba godzin innych zajęć (laboratorium, konwersatorium, prezentacja
projektu, itp.)) w kontakcie z prowadzącym zajęcia
Przygotowane do egzaminu
Inny nakład pracy (np. przygotowanie projektu)
7
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 6. Wykaz literatury źródłowej
Zalecana literatura
obowiązkowa
1. „Słownik odzieżowy”, Zbigniew Parafianowicz,
Wydawnictwo Szkolne i Pedagogiczne, 1995
2. „Księga kobiecych sylwetek” Trinny & Susannah,
Wydawnictwo Rebis, 2011
3. „Historia ubiorów”, Maria Gutkowska-Rychlewska, Zakład
Narodowy Imienia Ossolińskich, 1968.
uzupełniająca
1. Garcia N., Strategia stylu, Wydawnictwo Filo, Warszawa
2012
2. Garcia N., Mała czarna księga stylu, Wydawnictwo Filo,
Warszawa 2011
Tabela 7. Dane osób odpowiedzialnych za prowadzenie zajęć oraz walidację założonych efektów kształcenia
tytuł/ stopień naukowy/ zawodowy,
Prowadzący
imię i nazwisko
adres e-mail
Autor programu dla przedmiotu
mgr Justyna Krasińska
[email protected]
Kierownik przedmiotu- rozliczenie końcowe
Prowadząca/ cy wykład
mgr Justyna Krasińska
Prowadząca/ cy ćwiczenia
mgr Justyna Krasińska
Prowadząca/ cy warsztat
Prowadząca/ cy inne formy zajęć
8
KARTA PRZEDMIOTU PROGRAMOWEGO
Tabela 8. Rekomendowane metody dydaktyczne1
Metoda/y
(wybrane na podst. grup wg F. Szloska2)
wykład
ćwiczenia
Forma zajęć
konwersatorium
warsztat
laboratorium, inne
wykład informacyjny, prelekcja, odczyt
wykład problemowy, konwersatoryjny
pogadanka, objaśnienie lub wyjaśnienie
x
klasyczna metoda problemowa
x
metoda przypadków/ sytuacyjna
x
inscenizacja
gry dydaktyczne
symulacyjne/ decyzyjne
dyskusja dydaktyczna
x
burza mózgów, metoda okrągłego stołu
x
panelowa
metaplan
film, ekspozycja, prezentacja multimedialna
x
z wykorzystaniem komputera
z wykorzystaniem podręcznika (praca
z tekstem)
ćwiczenia przedmiotowe/ laboratoryjne
ćwiczenia produkcyjne
metoda projektów
Inne, jakie?
Wykonanie
projektów
stylizacji, praca
w parach.
1 Ostatecznie zastosowana metoda dydaktyczna winna korespondować z wynikami diagnozy potrzeb i możliwości edukacyjnych grupy studentów, dokonanej przez Prowadzących
zajęcia
2 Franciszek Szlosek (1995), Wstęp do dydaktyki przedmiotów zawodowych, TIE, Radom
9