ogłoszenia duszpasterskie

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
I NIEDZIELA ADWENTU
1.12.2013
1.
2.
W dniu dzisiejszym rozpoczynamy Nowy Rok liturgiczny. W naszej parafii jutro rozpoczyna się też Wizyta Duszpasterska.
 Pogorzała – poniedziałek 02.12, godz. 15.00, nr 2-20
 Pogorzała – poniedziałek 02.12, godz. 15.00, nr 21-35
 Witoszów Dolny – wtorek 03.12, godz. 15.00, nr 2-17
 Witoszów Dolny – wtorek 03.12, godz. 15.00, nr 18-28
 Witoszów Dolny – środa 04.12, godz. 15.00, nr 29-45
 Witoszów Dolny – środa 04.12, godz. 15.00, nr 46-68 (+ Os. Krokus i Os. Dzikowiec)
 Witoszów Dolny – czwartek 05.12, godz. 15.00, nr 69-86
 Witoszów Dolny – czwartek 05.12, godz. 15.00, nr 87-99
 Witoszów Dolny – piątek 06.12. godz. 15.00, nr 100-116
 Witoszów Dolny – piątek 06.12, godz. 14.00, nr 117-131
 Witoszów Dolny – sobota 07.12, godz. 10.00, nr 132-143
 Witoszów Dolny – sobota 07.12, godz. 10.00, nr 144-151
W kalendarzu liturgicznym wspominamy:

We wtorek– św. Franciszka Ksawerego W środę - św. Barbary

W piątek – św. Mikołaja W sobotę – św. Ambrożego

W przyszłą niedzielę obchodzić będziemy uroczystość Niepokalanego
Poczęcia Najświętszej Marii Panny.
3.
Msze święte roratnie odprawiane będą od poniedziałku do
piątku o godz. 6.45. Po Mszy św. dzieci zjedzą śniadanie w
Domu Parafialnym. Proszę dzieci o przynoszenie serduszek z
wpisanymi dobrymi uczynkami.
4.
Przed wyjściem z kościoła można zaopatrzyć się w wianki adwentowe i
świece.
Kancelaria parafialna czynna będzie z racji kolędy w niedzielę po sumie.
5.
INTENCJE MSZALNE
2.12. – 8. 12. 2013
Poniedziałek – godz. 6.45 – 1. śp. Maria (2 greg.)
2. w intencji Bogu wiadomej
Wtorek – godz. 6.45 – 1. śp. Maria (3 greg.)
2. W intencji Bogu wiadomej
Środa – godz. 6.45 – 1. śp. Maria (4 greg.)
2. W intencji Bogu wiadomej
Czwartek – godz. 6.45 – 1. śp. Maria (5 greg.)
2. W intencji Bogu wiadomej
Piątek – godz. 6.45 – 1. śp. Maria (6 greg.)
2. śp. Maria + Andrzej Patralscy
Sobota – godz. 8.00 – 1. śp. Maria (7 greg.)
Komorów godz. 18.00 – śp. Wojciech + Anna Szczygieł
NIEDZIELA – 8 GRUDNIA
8.00 – śp. Stanisława Szydełko + Bogumiła + Stanisław Podkówka (w rocznicę śmierci)
9.45 – 1. śp. Rozalia (39) + Wojciech (39) Kruk
2. W intencji Bogu wiadomej
11.00 Pogorzała – śp. Maria (8greg.)
12.00 – śp. Robert + Aleksander Gawryliszyn
Adres: Witoszów Dolny 124, 58-100 Świdnica Śląska, Telefon:(74) 853 82 69;
e-mail: [email protected];;
strona internetowa: www.witoszow.diecezja.swidnica.pl
redakcja: Krystyna Stanikowska; e-mail: [email protected],
Gazetka Parafii
Nawiedzenia
Najświętszej Marii Panny
w Witoszowie Dolnym
1 GRUDNIA 2013 r. I NIEDZIELA ADWENTU
Dzisiejsze czytania: Iz 2,1-5; Ps 122,1-2.4-9; Rz 13,11-14; Ps 85,8;
Mt 24,37-44
Jezus powiedział do swoich uczniów: Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili
się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się,
aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna
Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo
w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie.
(Ps 85,8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją i daj nam swoje zbawienie.
Wacław Oszajca
z Mateusza
jak wielu było tych
z którymi pracowałem
na jednym polu
ale wieczorem
do domu sam wracałem
nikt mnie nie odprowadzał
z iloma mełłem na żarnach
a chleb samotnie jadłem
zostali zabrani
może dlatego że
nie pomieściłem ich w sobie
a inny Noe już odpływał
«Reszta większa od całości», Warszawa 2003, str. 37
Katecheza 12(110)
CO TO SĄ SAKRAMENTY?
1. W różnych sytuacjach człowiek potrzebuje znaków. Znaki drogowe ułatwiają bezpieczne dotarcie do celu podróży, znaki nutowe pozwalają zapisać melodię, zaś dzięki ilustracjom
graficznym można łatwiej przyswoić sobie skomplikowane treści.
2. W życiu duchowym człowieka również potrzebne są znaki. Ich zadaniem jest ukazanie
w widzialny sposób niewidzialnego Bożego działania. Rolę tę pełnią sakramenty święte. Jak naucza
Katechizm Kościoła Katolickiego, są one „skutecznymi znakami łaski, ustanowionymi przez
Chrystusa i powierzonymi Kościołowi”, przez które „jest nam udzielane życie Boże” (KKK
1131). Katechizm przypomina, że Kościół dysponuje siedmioma sakramentami. Należą do nich:
chrzest, bierzmowanie, Eucharystia, pokuta, namaszczenie chorych, kapłaństwo i małżeństwo (por.
KKK 1113). Warto podkreślić, że Kościół nie ustanowił sakramentów, a jedynie jest ich szafarzem,
udzielając ich dla pożytku wiernych.
3. Sakramentalne znaki biorą swój początek ze zbawczych czynów i słów Jezusa. Wszystko, co dokonuje się w sakramentach, zostało wcześniej dokonane przez Zbawiciela (por. KKK
1115). „«Opierając się na nauczaniu Pisma świętego, na tradycjach apostolskich... i na zgodnym
zdaniu Ojców», wyznajemy, że «wszystkie sakramenty Nowego Przymierza zostały ustanowione
przez Jezusa Chrystusa»” (KKK 1114) – czytamy w Katechizmie. Zbawiciel nie tylko ustanowił
sakramentalne znaki, ale jest w nich obecny za każdym razem, kiedy są udzielane. „To On chrzci i
to On działa w swoich sakramentach, aby udzielać łaski, jaką oznacza sakrament” (KKK 1127).
Sakramenty sprawowane są przy pomocy widzialnych obrzędów, które oznaczają i powodują niewidzialne duchowe łaski. Aby sakrament był udzielony w sposób ważny, zawsze musi zostać zachowana jego materia i forma, określona przez Kościół na podstawie Pisma świętego i tradycji apostolskiej. Na przykład w przypadku chrztu materią sakramentu jest woda, którą kapłan polewa głowę katechumena, formą zaś słowa: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”.
Aby znaki sakramentalne były dla wiernych jak najczytelniejsze, Kościół wzbogacił je przez wieki
o obrzędy wyjaśniające sens i cel danego sakramentu (por. KKK 1131).
Sakramenty obejmują wszystkie etapy i wszystkie ważne momenty życia chrześcijanina:
sprawiają narodzenie i rozwój chrześcijańskiego życia wiary, uzdrowienie i dar posłania (por.
KKK 1210). Pierwszą grupę stanowią sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego, czyli
chrzest, bierzmowanie i Eucharystia. Jak naucza Katechizm, są one fundamentami całego życia
chrześcijańskiego (por. KKK 1212).
Życie łaską Bożą otrzymaną w sakramentach wtajemniczenia może w wyniku pokus lub
grzechu ulec osłabieniu lub zostać zniszczone. Podobnie jest z życiem biologicznym, nękanym
przez słabości i choroby. Przywróceniu zdrowia duszy i ciała służą sakramenty uzdrowienia,
którymi są pokuta i namaszczenie chorych (por. KKK 1421).
Ostatnią grupą są sakramenty służące głównie zbawieniu innych i budowaniu wspólnoty chrześcijańskiej. Są nimi kapłaństwo i małżeństwo (por. KKK 1534).
Niektóre sakramenty można przyjąć tylko jeden raz. Należą do nich chrzest, bierzmowanie i kapłaństwo, o których Katechizm naucza, iż „oprócz tego, że udzielają łaski, wyciskają charakter sakramentalny” (KKK 1121). Ów „charakter” polega na wewnętrznym upodobnieniu chrześcijanina, który przyjął te sakramenty, do Chrystusa i Kościoła. Upodobnienie to jest nieusuwalne i na
zawsze pozostaje w duszy jako pozytywna dyspozycja człowieka do przyjęcia łaski Bożej, jako
obietnica i zapewnienie Bożej opieki oraz powołanie do kultu Bożego i służby Kościołowi (por.
KKK 1121).
4. Zapamiętajmy: Sakramenty są widzialnymi znakami Bożej łaski, ustanowionymi
przez Chrystusa i powierzonymi Kościołowi. Jest siedem sakramentów świętych. Jedne z nich
powodują w duszy człowieka rozwój wiary, inne leczą z ran duchowych i chorób cielesnych,
jeszcze inne – przyczyniają się do budowania jedności wspólnoty Ludu Bożego.
Na pierwszą niedzielę Adwentu pozwolę sobie przywołać garść historycznych wspomnień z
mojej rodzimej gliwickiej parafii. Ten fragment mojego autorstwa jest częścią dużej monografii
kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Gerarda w Starych Gliwicach, kościoła, który powstał na początku trudnych dla Polaków lat pięćdziesiątych XX wieku.
ADWENTOWE OCZEKIWANIE…
Nie bez powodu rok kościelny, rok liturgiczny rozpoczyna okres wymagający refleksji i skupienia, okres sprzyjający duchowemu uspokojeniu, „zajrzeniu w głąb siebie”, ocenie dotychczasowego postępowania. Słowo „Adwent” pochodzi od łacińskiego adventus, co oznaczało „nadejście”,
„przyjście”. Właśnie na przyjście Pana ma nas przygotować czterotygodniowy czas pokuty i wyrzeczeń, przedzielany uroczystymi niedzielami i odmierzany coraz jaśniejszym blaskiem świec palących
się na adwentowym wieńcu.
Nadejście Adwentu zaznaczało się w domach starogliwickich strojeniem wieńca z czterema
świeczkami, który albo wieszało się u powały, albo stawiało na jakiejś podstawce. Doświadczone
gospodynie różnie ozdabiały ten wianuszek : grzybkami, wstążkami. Dawniej robiło się go z jedliny
lub świerkowych gałązek, teraz coraz częściej w domach można spotkać nie mniej piękne, ale
sztuczne już ozdoby. Z pewnością ważniejsze od zewnętrznych znaków okresu Adwentu było głębokie przeżywanie tego czasu i pobożny udział w roratach. Mieszkańcy Starych Gliwic zaczęli w nich
uczestniczyć dopiero w grudniu 1951 roku – gdy powstał kościół św. Gerarda. Wówczas codziennie
rano, przed szóstą, z pobożną radością, oświetlając sobie drogę nikłym światłem roratnych lampionów, wędrowały ku kościółkowi gromadki małych dzieci pod opieką starszych parafian. Wcześniej
uczestnictwo we mszy adwentowej ograniczała odległość od najbliższej świątyni. Dzieci przygotowywały serduszka i gwiazdki, które oddawały na wystawę. Otrzymywały za to drobne upominki. W
ostatnich latach dzieci zbierają rozdawane po nabożeństwie roratnym obrazki, z których układają
większą kompozycję. Trud najwytrwalszych również nagradzany jest pamiątkami. W późniejszych
latach zmieniono godzinę mszy – przeniesiono ją na popołudnie, początkowo na godzinę 18.00, potem na godzinę 17.00.
W czasie Adwentu zapobiegliwe gospodynie przygotowywały pierniczki i piekły na blasze
piernik, który później wykorzystywały do gotowania moczki. Starannie przygotowywały dom na nadchodzące święta, robiąc generalne porządki. Współczesnym paniom domu ani przez myśl nie przejdzie, ile trudu trzeba było włożyć w sprzątanie, by domostwo pachniało czystością. Czas radosnego
oczekiwania nie był z pewnością nacechowany bezczynnością czy lenistwem.
Grudniowe dni niosły ze sobą wiele ważnych okazji, które znajdowały wyraz w kościelnych
uroczystościach. 6 grudnia proboszcz, ksiądz Bryłka, organizował często w kościele uroczystość
Świętego Mikołaja. Jedna z pań opowiadała, jak „kiedyś to było, że w kościele się któryś przebierał za
Mikołaja i dla maluchów dawało się paczki. (-)Koło Mikołaja jakiś diabełek tyż skakał i aniołek oczywiście.”1 Rodzice przygotowywali dla swych pociech paczki, które zostawiali w zakrystii. Dobrotliwy
święty przybywał do świątyni, by obdarować grzeczne dziatki.
W Starych Gliwicach mieszkało dawniej wielu czynnie pracujących górników. 4 grudnia, w
dniu Świętej Barbary, górnicy uczestniczyli we mszy świętej w swej intencji. Ksiądz proboszcz Bryłka
do dzisiaj wspomina, że za jego czasów górnicy ufundowali dla parafii obraz swej patronki i sztandar.
W obecnych czasach górnicy nie zaznaczają już swojej obecności w naszej parafii.
8 grudnia przypada uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny. To
bardzo ważne święto w kościele katolickim. Kościół „z kultem Niepokalanej łączył ideał walki ze złem,
z siłami przeciwnymi Panu Bogu” - pisze w swej pracy ksiądz Wincenty Zaleski2. Wtedy też swój
wielki dzień mają Dzieci Marii. Niepokalana Maryja jest dla nich patronką i niedościgłym wzorem.
Dziewczynki, potocznie nazywane „Mariankami”, są tego dnia podczas uroczystej mszy świętej
przyjmowane do Kongregacji Mariańskiej, otrzymują pamiątkowe medaliki – symbol przynależności
do Dzieci Marii. Medaliki zawieszone są na wstążkach, których kolor symbolizuje długość okresu
stażu w Kongregacji. Obecność Dzieci Marii w kościele parafialnym Świętego Gerarda jest bardzo
istotna i wyraźnie zauważalna. Biorą udział we wszystkich większych uroczystościach, stojąc zazwyczaj z prawej strony tuż przed ołtarzem. Pochyleniem sztandarów oddają hołd Najwyższemu. W modlitewnym skupieniu uczestniczą w adoracjach Najświętszego Sakramentu. W czasie procesji niosą
figurę Matki Boskiej i sztandary. Są świadectwem niezwykłego oddziaływania Matki Przenajświętszej.
W naszej parafii prawie od początku młodzież żeńska spieszyła pod sztandary Niepokalanej. Opiekował się nią sam proboszcz, często mając do pomocy siostry zakonne. Najstarsze dziewczynki do
dzisiaj przewodzą całej gromadzie. Fragment pochodzi z rozdziału pt.: „Od Adwentu do Zaduszek,
czyli świąteczne obyczaje parafian ze Starych Gliwic”.
Krystyna Stanikowska
Ks. Franciszek Różański
1
2
Wywiad z p. W. Sopallą
Ks. W. Zaleski, Rok kościelny, Warszawa 1989, tom 1. s. 35