docscenariusz lekcji geografii
download 
Reklamacja Transkrypt
scenariusz lekcji geografii
Wszystko będzie dobrze reż. Tomasz Wiszniewski MATERIAŁY DYDAKTYCZNE DLA NAUCZYCIELI SPIS TREŚCI 1. Informacje o filmie. (str. 2) 2. Scenariusz lekcji języka polskiego. (str. 7) Temat: Czyli zdarzają się cuda. 1 Wszelkie prawa do materiałów dydaktycznych zastrzeżone dla Stowarzyszenia Nowe Horyzonty. INFORMACJE O FILMIE Opracowała: Sylwia Galanciak NOTA Tytuł: Wszystko będzie dobrze; Kraj i rok produkcji: Polska 2007, film barwny, czas trwania 98 min ; Data premiery: 5 października 2007 roku; Dystrybucja: ITI Cinema; Reżyseria: Tomasz Wiszniewski; Scenariusz: Rafał Szamburski, Robert Brutter, Tomasz Wiszniewski; Zdjęcia: Jarosław Szoda; Operator kamery: Jarosław Szoda, Przemysław Niczyporuk; Montaż: Krzysztof Szpetmaoski; Oświetlenie: Michał Obłoza; Scenografia: Andrzej Kowalczyk, Karina Baran; Kostiumy: Justyna Pytko; Muzyka: Michał Lorenc; Dźwięk: Nikodem Wołk-Łaniewski; Wykonawca utworów: Joszko Broda; Charakteryzacja: Janusz Kaleja; Kierownictwo produkcji: Ewa Jastrzębska, Iwona Czaja, Sebastian Petryk Producent: Juliusz Machulski, Dariusz Wieromiejczyk, Włodzimierz Niderhaus, Marek Trojak, Małgorzata Retei; Produkcja: Studio Filmowe Zebra, Telewizja Polska – Agencja Filmowa, Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, ITI Film Studio; Obsada aktorska: Robert Więckiewicz (Andrzej), Adam Werstak (Paweł Kwiatkowski), Beata Kawka (dziennikarka Anna), Izabela Dąbrowska (Zofia Kwiatkowska, matka Pawła), Daniel Mąkolski (Piotr Kwiatkowski, brat Pawła), Jarosław Gruda (listonosz Henio), Janusz Chabior (lekarz), Janusz Kłosioski (ksiądz), Zdzisław Kuźniar (komendant Władek), Stanisław Pąk (aspirant policji), Magdalena Mirek (lekarka), Stanisław Penksyk (kurator Adamski), Wiesława Mazurkiewicz (sołtysowa), Lech Dyblik (Wiesiu, syn sołtysowej), Dariusz Toczek (ksiądz w szpitalu), Małgorzata Rudzka (lekarka), Natalia Rybicka (Jolka), Aleksander Bednarz (dyrektor szkoły), Eryk Lubos (sponsor), Tomasz Samosionek (operator kamery), Jarosław Szczepaniak (dźwiękowiec), Bogumiła Sztencel (sklepowa), Katarzyna Kwiatkowska (pielęgniarka), Beata Strecker (kobieta z fundacji), Grzegorz Bieniak (Kuśmirek). NAGRODY 2007 – Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni – nagroda za najlepszą reżyserię (Tomasz Wiszniewski) 2007 – FPFF w Gdyni – nagroda za najlepszą muzykę filmową (Michał Lorenc) 2007 – FPFF w Gdyni – nagroda za najlepszą pierwszoplanową rolę męską (Robert Więckiewicz) 2008 – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa za najlepszą główną rolę męską (Robert Więckiewicz) 2008 – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa, nominacja za najlepszą scenografię (Andrzej Kowalczyk) 2008 – Orzeł, Polska Nagroda Filmowa, nominacja za najlepszy montaż (Krzysztof Szpetmaoski) 2008 – Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” we Wrześni – Nagroda Główna „Jaocia Wodnika” 2 Wszelkie prawa do materiałów dydaktycznych zastrzeżone dla Stowarzyszenia Nowe Horyzonty. 2008 – Ogólnopolski Festiwal Sztuki Filmowej „Prowincjonalia” we Wrześni – nagroda za najlepszą rolę męską (Robert Więckiewicz) 2008 – Nagroda TVP Kultura – w kategorii: najlepszy film 2008 – Festiwal Reżyserii Filmowej w Świdnicy - wyróżnienie honorowe „za reżyserską głębię w portretowaniu ludzkich charakterów” dla Tomasza Wiszniewskiego 2008 – Tarnowska Nagroda Filmowa – Nagroda Specjalna 2008 – Festroia International Film Festival w Setubal (Portugalia) – nagroda za najlepszą rolę męską (Robert Więckiewicz) 2009 – Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Ałma-Acie – Nagroda Główna film z sukcesem prezentowano także na wielu innych międzynarodowych festiwalach filmowych, m. in. w Moskwie, Wiesbaden, Seattle, St. Luis (Argentyna), Minneapolis NOTA O REŻYSERZE Tomasz Wiszniewski – reżyser filmowy i teatralny (Teatr TV), scenarzysta, aktor, autor klipów reklamowych. Urodził się 1 czerwca 1958 roku w Lublinie, w rodzinie związanej ze sztuką filmową i teatralną. Jest synem lubelskiego aktora Włodzimierza Wiszniewskiego i bratankiem reżysera Wojciecha Wiszniewskiego – młodo zmarłego twórcy kina kreacyjnego, eksperymentującego z filmem dokumentalnym. W roku 1982 Tomasz Wiszniewski ukooczył reżyserię na PWSFTViT w Łodzi. Zaczynał jako asystent reżysera, był między innymi asystentem Romana Polaoskiego przy spektaklu Amadeusz, wystawionym w warszawskim Teatrze Ochoty. W czasie studiów kręcił etiudy, do których sam pisał scenariusze (Lekcja gimanstyki, Palacz zwłok, Pop art, Wizytantka). Współpracował ze stryjem Wojciechem Wiszniewskim przy realizacji jego Sztygara na zagrodzie (1974). Po studiach Wiszniewski zajął się z powodzeniem dokumentalistyką (jego filmy Do broni czy Obca krew wielokrotnie nagradzano) oraz reżyserią spektakli dla Teatru Telewizji (m. in. Szalbierz, EQUUS, Inne czasy, Drugie zabicie psa, Blues). W latach 90. zaczął także realizowad spoty reklamowe oraz seriale telewizyjne. W roku 1991 powstał jego pierwszy pełnometrażowy film fabularny, Kanalia. Kolejny, Tam, gdzie żyją Eskimosi (koprodukcja polsko-amerykaosko-niemiecka z Bobem Hoskinsem w roli głównej) został uznany za najlepszy film europejski na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Awinionie. Wszystko będzie dobrze to trzecia pełnometrażowa produkcja Tomasza Wiszniewskiego. NAJWAŻNIEJSZE FILMY Kanalia (reżyseria, scenariusz,1991) Tam, gdzie żyją Eskimosi (reżyseria, scenariusz – zwycięzca międzynarodowego konkursu scenariuszowego Hartley-Merrill, 2001) Wszystko będzie dobrze (reżyseria, współpraca scenariuszowa, 2007) O FILMIE Tomasz Wiszniewski, decydując się na realizację scenariusza Wszystko będzie dobrze (początkowo pod tytułem Pawełek), podjął dośd duże ryzyko artystyczne. Fabuła filmu dotyka bowiem spraw niezwykle delikatnych, a losy bohaterów, w połączeniu z religijnym tłem, niebezpiecznie spychają opowieśd gdzieś na granicę kiczu. Niesłychanie łatwo było tę granicę przekroczyd, realizując egzaltowany wyciskacz łez, jednak Wiszniewski znakomicie uniknął wszystkich pułapek wpisanych w temat filmu i postaci głównych bohaterów. W efekcie powstał obraz wyważony, umiejętnie zadający pytania i stroniący od łatwych odpowiedzi. Dośd lekka forma (letnie plenery, spora doza humoru) kryje w sobie poważne treści. 3 Wszelkie prawa do materiałów dydaktycznych zastrzeżone dla Stowarzyszenia Nowe Horyzonty. Fabuła: Życie Pawła, 12-latka z małej nadmorskiej miejscowości, przypomina koszmar – wydaje się, że na barki chłopca, niczym na biblijnego Hioba, spadają wszelkie możliwe nieszczęścia. Przed dwoma laty umarł mu ojciec, teraz jego matka umiera na raka. Pawełek ma starszego brata, jednak ten jest opóźniony umysłowo i także wymaga opieki. Dwunastoletnie dziecko staje się głową żyjącej w biedzie rodziny. To on jeździ do lekarza, on pielęgnuje chorą mamę, on czuje się odpowiedzialny za losy najbliższych. Sytuacja Pawła różni się jednak zasadniczo od tej, w której znalazł się Hiob, do czasu próby wiodący bogate, szczęśliwe życie. Chłopiec takiego życia nigdy nie zaznał. Ojciec był alkoholikiem ze wszystkimi tego konsekwencjami dla rodziny. Umęczona matka modliła się o jego śmierd – przyrzekła pójśd do Częstochowy, jeśli Matka Boska uwolni ją i dzieci od wiecznie pijanego dręczyciela. Po upragnionej śmierci męża ona sama zaczyna jednak chorowad. Pawełek rozpaczliwie szuka ratunku w naiwnej, dziecięcej wierze. Jest przekonany, że choroba matki to skutek niedotrzymania obietnicy – ojciec się zapił, ale matka nie poszła na pielgrzymkę. Postanawia więc zrobid to za nią. Zależy mu na czasie, bo kobieta jest umierająca. Decyduje się pobiec do Częstochowy, od której dzieli go 350 kilometrów. Jest obiecującym długodystansowcem, ma talent, który, jak twierdzi jego wuefista, może pomóc mu w wyrwaniu się z beznadziei dotychczasowego życia. Zamiast wziąd udział w międzynarodowych zawodach, do których przygotowuje go nauczyciel, Paweł rozpoczyna rywalizację z samym sobą – z własnym zmęczeniem, bólem i strachem. To ofiara, która musi według niego przynieśd skutek i przywrócid zdrowie matce. Razem z nim w drogę wyrusza zdezelowanym samochodem Andrzej, wuefista, któremu daleko jednak do wizerunku profesjonalnego trenera z bagażnikiem pełnym odżywek i leków dla zawodnika. Jego bagażnik wypełnia raczej piwo, a Pawłowi przyjdzie mocowad się na trasie nie tylko z własną słabością, ale i ze słabością swojego opiekuna. Bohaterowie: Konstrukcja Wszystko będzie dobrze opiera się na relacji między dwojgiem głównych bohaterów: Pawełkiem i Andrzejem. Z jednaj strony jest to relacja zbudowana na kontrastach: mamy bohatera dziecięcego – ufnego i prostolinijnego oraz dorosłego – zgorzkniałego, staczającego się na dno, o pogmatwanym życiorysie. Intencje chłopca są jasne, dwuznaczne moralnie bywają środki, za pomocą których dąży do celu (akceptacja kradzieży, chod już nie kłamstwa – odrzucenie kontraktu reklamowego). Intencje Andrzeja pozostawiają więcej wątpliwości. Wyprawa to dla niego nie tylko impuls serca nakazujący zaopiekowanie się osamotnionym dzieckiem, ale i ucieczka od własnych kłopotów, także zawodowych. A może także szansa na ubicie interesu, rozgłos medialny, zarobienie na sponsorach, których znajduje była żona dziennikarka? Elementów, które ich łączą, jest jednak więcej, niż mogłoby się wydawad. Obaj wyruszają w podróż, która będzie dla nich pielgrzymką – pielgrzymką w sensie nie tyko dosłownym, ale, zwłaszcza w przypadku Andrzeja, mentalnym, a więc rozumianą jako podróż do własnego wnętrza, droga ku samopoznaniu i przemianie wewnętrznej. Obaj dźwigają ze sobą ciężki bagaż doświadczeo. Te Pawełka wydają się miażdżące, o tych Andrzeja nie wiemy wiele: możemy się tylko domyślad, jak wielkiej siły potrzeba było, by zrujnowad karierę i życie osobiste obiecującego młodego trenera. Obaj cierpią, chod ich cierpienie ma odmienne źródła: podczas gdy do Pawła przychodzi ono z zewnątrz, ze świata, wraz z kolejnymi nieszczęściami, u Andrzeja zdaje się pochodzid gdzieś z wnętrza – to wyniszczający ból duszy nie pozwalający się podnieśd. Tym, co ich łączy, jest także doświadczenie alkoholizmu znane im z odmiennych stron. Paweł zaczyna traktowad towarzysza podróży jak ojca, zarówno w sensie metaforycznym, jak i dosłownym: automatycznie przenosi na relację z opiekunem doświadczenia z relacji z ojcem alkoholikiem. W chwilach kryzysu następuje zamiana ról, wydoroślały chłopiec przejmuje opiekę nad bezradnym dorosłym – leczy go, pilnuje by nie pił, radzi, co robid, gdy zacznie się delirium. Staje się jasne, że Andrzej potrzebuje Pawełka tak samo, jak Pawełek jego – a może nawet bardziej? Postaci bohaterów są więc do pewnego stopnia względem siebie symetryczne, pozostają w układzie równowagi. 4 Wszelkie prawa do materiałów dydaktycznych zastrzeżone dla Stowarzyszenia Nowe Horyzonty. Warto zwrócid uwagę także na postaci drugoplanowe, które pod wpływem pielgrzymki Pawła także przechodzą przemianę. Mowa przede wszystkim o matce chłopca – prostej, złamanej bólem i nieszczęściami kobiecie, której powierzchowna, bezrefleksyjna religijnośd dojrzewa, poczucie beznadziei zamienia się w pogodną akceptację losu. Zmienia się także Piotr, opóźniony umysłowo brat Pawła, który, pozbawiony braterskiego parasola ochronnego początkowo sobie nie radzi, stopniowo jednak zyskuje siłę, by wreszcie w przejmującej scenie wyprosid u dyrektora szkoły odroczenie egzaminów poprawkowych brata. Dziecięce kino drogi: Osią fabuły jest podróż, a raczej ten szczególny jej rodzaj, jakim jest pielgrzymka. Ten fakt od razu uruchamia duchowy wymiar opowieści, koncentruje uwagę na przemianie duchowej bohaterów. Jak każda pielgrzymka, także i ta w wymiarze metafizycznym ma za zadanie uczynid z pielgrzymujących prawdziwie dojrzałych ludzi, otworzyd ich na świat i drugiego człowieka. Ten motyw wpisuje Wszystko będzie dobrze w filmowy nurt kina drogi, a szerzej – pozwala zaliczyd go do obszernej grupy tekstów kultury, które ten motyw podejmują i przekształcają na różnych poziomach, począwszy od biblijnej Księgi Wyjścia, a skooczywszy gdzieś na Easy Riderze czy grach RPG. Jest to równocześnie kino dziecięce – nie w sensie dziecka jako adresata wypowiedzi filmowej, ale w sensie wyboru bohatera i sposobu narracji. Rzeczywistośd jest tutaj widziana oczami dziecka, postrzegana z właściwą mu wrażliwością. Kino chętnie sięga po tę perspektywę, jako szczególnie cenną w obnażaniu niedoskonałości, a nierzadko grozy świata dorosłych. Mistrzem pokazywania świata w ten sposób był Janusz Nasfeter, z wielką wrażliwością portretujący dzieci wrzucone w „dorosłą” rzeczywistośd. W ostatnich latach polskie kino chętnie powraca do perspektywy dziecięcego spojrzenia i do dziecięcej mocy zmieniania świata. Filmy takie jak Sztuczki Andrzeja Jakimowskiego (2007), Jestem Doroty Kędzierzawskiej (2005) czy Wszystko będzie dobrze to jedne z najważniejszych i najczęściej nagradzanych obrazów naszej najnowszej kinematografii. Polska prowincja, polska religijnośd: Akcja filmu Wiszniewskiego rozgrywa się na polskiej prowincji: w biednym, zaniedbanym miasteczku na Pomorzu, w niczym nie przypominającym kurortów z folderów turystycznych, oraz na trasie biegu Pawła, wiodącej bocznymi drogami, przez rozżarzone upałem wsie i małe mieściny. Portret prowincji nie jest tu jednak, jak to często bywa, ani idylliczny (jak w Zmruż oczy Andrzeja Jakimowskiego), ani naturalistyczny (np. Wesele Wojciecha Smarzowskiego). Patrzymy na nią bowiem przede wszystkim oczami Pawła i Andrzeja, a jest to spojrzenie nieuważne. Ani jeden, ani drugi nie rozglądają się po okolicy, nie obserwują. Chłopiec – bo jest skoncentrowany na celu, jaki sobie postawił, bo pada ze zmęczenia, a pot zalewa mu oczy; mężczyzna – bo pilnuje biegnącego przed nim chłopaka, a najczęściej – bo alkohol we krwi rozmywa mu ostrośd widzenia. Podobnie jak bohaterowie widz dostrzega jedynie skrawki rzeczywistości – dojrzewające zboże, rowy pełne chwastów, ciągnące zewsząd pielgrzymki (zwykle mijane obojętnie, niczym kolejny element krajobrazu), wodę podaną przez wiejską kobietę. Ważnym „bohaterem” filmu jest natomiast polski, nie tylko prowincjonalny, katolicyzm. To katolicyzm powierzchowny, ograniczający się do gestów i często pustych rytuałów. Pielęgnuje szczególny rodzaj relacji wierzącego z Bogiem – relacji, w której dominuje stosunek roszczeniowy, z Bogiem da się ubid interes, da się Go przekupid, można Mu stawiad warunki i mied pretensje, gdy nie wysłucha, a w ogóle zwracad się do niego „gdy trwoga”. Nie bez winy pozostają tu sami księża, traktujący wiernych z góry (sceny w szpitalu). Film obnaża tę fasadowośd religijności, wybiórcze traktowanie zasad (przyzwolenie na kradzież, modlitwa o cudzą śmierd), ale nie przekreśla całkowicie jej wartości. Cud nie nadchodzi w oczekiwanej formie, nie następuje też całkowita przemiana Andrzeja, a jednak... wiara chłopca zmienia ludzi w jego otoczeniu, chod niedoskonała – pomaga, daje siłę. I dzieci, i Andrzej dostrzegają szansę, jaką otrzymują, mimo że to nie jej oczekiwali. Czy ją wykorzystają, zależy od nich. „To jest do d... pomysł, panowie, ale ja też jestem do d...” - mówi w finale Andrzej. Na pewno więc spróbuje. 5 Wszelkie prawa do materiałów dydaktycznych zastrzeżone dla Stowarzyszenia Nowe Horyzonty. Sposób realizacji: Zdjęcia odzwierciedlają świat wewnętrzny bohaterów, tworząc przemyślaną kompozycję plastyczną. Krótkie panoramy korespondują ze zbliżeniami i półzbliżeniami, w „pielgrzymiej” części filmu często pojawiają się plany amerykaoskie, pozwalające wyeksponowad relację między Pawełkiem i Andrzejem. Z ich stanem ducha koresponduje obraz przyrody – z pełnym nadziei Pawłem wiążą się wypełnione światłem kadry, walczący z nałogiem Andrzej pada w błoto w scenerii nocnej ulewy. Symboliczne światło pada jednak na jego wzniesioną ku niebu twarz w finale filmu. Pojawia się nadzieja, że może jednak „wszystko będzie dobrze”. Ważną rolę w portretowaniu świata emocji bohaterów odgrywa także przejmująca, nastrojowa muzyka Michała Lorenca. 6 Wszelkie prawa do materiałów dydaktycznych zastrzeżone dla Stowarzyszenia Nowe Horyzonty. SCENARIUSZ LEKCJI JĘZYKA POLSKIEGO Opracowały: Dorota Bąk i Izabela Jach Temat: Czyli zdarzają się cuda? CELE LEKCJI Po lekcji uczeo powinien: znad i rozumied definicję cudu; analizowad teksty kultury pod kątem określonego tematu; podejmowad dyskusję na temat filmu. METODY I FORMY PRACY praca indywidualna, praca w grupach, analiza i interpretacja tekstu – dialogu, analiza i interpretacja wiersza, burza mózgów, rozmowa, wykład. ŚRODKI DYDAKTYCZNE film: Wszystko będzie dobrze, reż. T. Wiszniewski, Polska 2007. CZAS 1 lekcja PRZEBIEG LEKCJI 1. Pogadanka, analiza i interpretacja tekstu. Nauczyciel zaczyna lekcję od luźnej rozmowy na temat obrazu. Pyta, co jest tematem filmu, prosi o krótką charakterystykę bohaterów, wyjaśnienie motywacji ich działao (dlaczego Paweł biegnie i dlaczego dołącza do niego nauczyciel?) i próbę zinterpretowania zakooczenia. Następnie wraca do początkowej sceny filmu (rozmowa lekarza z Pawełkiem) i rozdaje kartki z dialogiem. Paweł: Gdybyśmy mieli pieniądze, to operacja by była, tak? Doktor: To nie jest kwestia pieniędzy. Paweł: No to czego? Doktor: Czy mógłby mnie odwiedzid ktoś starszy? Paweł: Na przykład kto? Doktor: Nie wiem na przykład wujek, ciocia… no w każdym razie ktoś na pewno bardziej pełnoletni. 7 Wszelkie prawa do materiałów dydaktycznych zastrzeżone dla Stowarzyszenia Nowe Horyzonty. Paweł: Nie ma nikogo. To znaczy, że już nic nie da się zrobid? Doktor: W takich przypadkach mówimy, że wszystko w rękach Boga. Paweł: To znaczy, że ma-ma… Doktor: Czasami zdarzają się sytuacje, które z punktu widzenia medycyny nie miały prawa się zdarzyd. Paweł: Czyli zdarzają się cuda? Doktor: Tak, ale bardzo rzadko. Uczniowie czytają tekst. Nauczyciel prosi o odpowiedź na pytanie, jak Paweł i doktor rozumieją cud. Dla lekarza cudem byłoby wyzdrowienie mamy chłopca, co jest sprzeczne z prawami medycyny i zdarza się rzadko. Dla Pawła cud się po prostu zdarza. 2. Burza mózgów. Nauczyciel pyta, czym według uczniów jest cud. Odpowiedzi zapisuje na tablicy. Prosi o podanie kilku przykładów wydarzeo nazywanych cudownymi. 3. Wykład i rozmowa. Nauczyciel zapisuje na tablicy 4 definicje (źródło Peter Vardy Krótko o filozofii Boga, tłum. B. Majczyna, Warszawa 2004). Definicje cudu: 1. Cud jest przekroczeniem praw przyrody spowodowanym przez Boga. 2. Cud jest wydarzeniem, które pozostaje w zgodzie z prawami przyrody, lecz które osoba wierząca postrzega jako wynik działania Boga. 3. Cud jest niemożliwym do wyjaśnienia wydarzeniem. 4. Cud jako zmiana na lepsze zachodząca w osobie. Nauczyciel prosi, aby uczniowie wytłumaczyli, jak rozumieją cud na podstawie tych definicji. Każdą z wypowiedzi uzupełnia. Ad. 1. Ta definicja jest sprawdzalna tylko wtedy, gdy założymy, że istnieje Bóg. David Hume definiuje cud jako: „Przekroczenie prawa przyrody wskutek specjalnego aktu woli Bóstwa lub wskutek interwencji niewidzialnego czynnika”. Jest to klasyczne rozumienie pojęcia cudu i czasami określa się je mianem koncepcji cudu jako „przekroczenia”, ponieważ polega on na naruszeniu praw przyrody. Każdy z nas rozumie, co kryje się pod pojęciem praw przyrody. Znamy sposoby funkcjonowania praw przyrody. Przykłady takie jak: chodzenie po wodzie, Zmartwychwstanie i zamiana wody w wino przekraczają prawa przyrody. Ad. 2. Tego typu cuda nie wykraczają poza prawa przyrody — mogą one stanowid zwykły element naturalnego porządku świata, albo też mogą byd sytuacjami, kiedy to w działaniu człowieka dostrzega się działanie Boga. „Najbardziej znanym przykładem takiego opatrznościowego cudu jest zapewne cud opisany przez R. F. Holland. Wyobraźmy sobie dziecko, którego samochodzik utknął na przejeździe kolejowym. Matka widzi dziecko, ale widzi też pociąg ekspresowy pędzący w kierunku przejazdu. Nagle zadziałały hamulce bezpieczeostwa i pociąg zatrzymuje się z gwałtownym szarpnięciem, w niewielkiej odległości od dziecka. Matka odmawia modlitwę dziękczynną do Boga za ten cud. Późniejsze dochodzenie wykazuje jednak, że maszynista zemdlał. Omdlenie można było wyjaśnid, sięgając do rutynowej wiedzy medycznej bez odwoływania się do boskiej interwencji. Jednakże matka, pomimo zapoznania się z wyjaśnieniami medycznymi, nadal jest przekonana, że to Bóg spowodował zatrzymanie się pociągu, by ocalid jej dziecko. Cud ten — o ile w ogóle to był cud — nie jest wbrew prawom przyrody. Uważa się raczej, że to Bóg zadziałał poprzez prawa przyrody”. 8 Wszelkie prawa do materiałów dydaktycznych zastrzeżone dla Stowarzyszenia Nowe Horyzonty. Ad. 3. W tym rozumieniu cudu mamy do czynienia z sytuacją, w której brakuje jakiegokolwiek wyjaśnienia danego zjawiska. Osoba wierząca nazwie taką sytuację cudem, osoba niewierząca zaś powie, że zjawisko to po prostu nie ma wyjaśnienia. Ad. 4. Ten rodzaj cudu to przemiana wewnętrzna. Prawdziwa moc cudu tkwi w zdolności dobra do przemiany każdej, nawet najbardziej beznadziejnej sytuacji. Takie ujęcie zagadnienia cudu nie wymaga obecności Boga. 4. Praca w grupach. Nauczyciel dzieli klasę na kilka grup. Zadaniem każdej jest przypisanie określonej definicji cudu do sytuacji i zdarzeo z filmu Wszystko będzie dobrze. Uczniowie powinni zauważyd następujące sceny. Definicja 1: Tak rozumiany cud w filmie nie występuje. Można zwrócid uwagę na to, że Paweł czeka na zmartwychwstanie matki, nie wierzy, że jego bieg nie miał sensu. Śmierd matki jest dla niego próbą wiary, na którą wystawia go Matka Boska. Definicja 2: Taka definicja cudu nie ma odbicia w fabule filmu. Definicja 3: Tak rozumianym cudem może byd sam bieg Pawła. 12-letni chłopak ma do przebiegnięcia 350 kilometrów w bardzo krótkim czasie. Fizycznie wydaje się to niemożliwe. Bieg Pawła można potraktowad dwojako – dobiega, bo towarzyszy mu nauczyciel – trener, który wie jak chłopak powinien biec, co jeśd, kiedy odpoczywad. (Jak chcesz dobiec, to głową trza ruszad – mówi nauczyciel). Definicja 4: Bieg wewnętrznie zmienia nauczyciela i Pawła. Paweł „pracuje” nad alkoholizmem trenera, zdaje się byd ekspertem w tym temacie. Jego ojciec był alkoholikiem. Paweł wie, że ojciec zmarł, bo nikt nie traktował go jak chorego człowieka. Dla wszystkich był po prostu złym człowiekiem. Chłopak zna antidotum na różne etapy choroby alkoholowej (A wytrzyma pan 3 dni bez piwa? Pewnie. Ojciec matce też tak mówił i co? Wytrzymał tylko 1 dzieo. Co, nie przeszło? Są takie tabletki, jak ojca telepało, to matka szła do apteki i kupowała. Pomagało na trochę. Można też inaczej, trzeba się porządnie zmachad.) Nauczyciel z kolei uświadamia chłopcu, że zła jest kradzież. Ich wspólny bieg prawdopodobnie nie skooczy się w Częstochowie. Nauczyciel zajmie się Pawłem i jego bratem po śmierci matki (może to jest właśnie największy cud?) 5. Na zakooczenie warto jeszcze przytoczyd rozmowę Pawła z nauczycielem i spytad, jak w niej jest definiowany cud. Nauczyciel: To nie jest tak. Paweł: Co nie jest tak? Nauczyciel: Cuda. To niemożliwe Paweł: Skąd pan może wiedzied, co jest możliwe, a co nie? Pan jest wierzący?... Nauczyciel: Ale wskrzeszenie było tylko raz. Kiedy Chrystus chodził po świecie i… robił cuda. Paweł: Czyli możliwe. Nauczyciel: No właśnie nie. Paweł: To po co ja biegłem do Matki Boskiej? Przecież o cud prosid. Pan od początku wiedział. Nauczyciel: Tak tylko… to taki cud, żeby ona wyzdrowiała. To tak się tylko mówi. Paweł: Co to za różnica? W jedne cuda pan wierzy w inne nie? Cud to cud. 9 Wszelkie prawa do materiałów dydaktycznych zastrzeżone dla Stowarzyszenia Nowe Horyzonty. Uczniowie powinni zauważyd, że cud to w dużej mierze kwestia wiary nie w siły nadprzyrodzone, ale w siłę tkwiąca w drugim człowieku, a czasem po prostu w człowieka. Cuda się zdarzają tu i teraz, ich autorami są ludzie. 10 Wszelkie prawa do materiałów dydaktycznych zastrzeżone dla Stowarzyszenia Nowe Horyzonty.
