Programowanie Proceduralne

Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Programowanie Proceduralne
Makefile
Bożena Woźna-Szcześniak
[email protected]
Akademia im. Jana Długosza
Wykład 14
Instrukcja warunkowa
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
Co to jest Makefile
Makefile jest plikiem reguł dla programu make.
Wykorzystywany jest głównie do kompilacji, badź
˛
rekompilacji złożonych projektów, ale nie tylko.
Makefile zawiera zbiór zależności miedzy
˛
plikami
źródłowymi. Dzieki
˛ temu otrzymujemy możliwość
kompilacji tylko poszczególnych plików, czyli tych które sie˛
zmieniły od czasu ostatniej kompilacji.
Możliwość ta znacznie skraca czas generowania pliku
wynikowego. W zależności od złożoności danego projektu,
badź
˛ specyficznych wymagań, możemy posiadać dowolna˛
ilość takich plików.
Ogólnie przyjeta
˛ zasada mówi o tym, aby główny plik
posiadał jedna˛ z trzech nazw, GNUmakefile, makefile
lub Makefile.
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Szkielet budowy pliku
Typowy plik Makefile zawiera pieć
˛ podstawowych
elementów:
reguły szczegółowe
reguły ogólne
definicje zmiennych
dyrektywy
komentarze
Instrukcja warunkowa
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
Szkielet budowy pliku
Reguły szczegółowe
Reguły szczegółowe opisuja˛ zasade˛ rekompilacji jednego
badź
˛ wiecej
˛
plików, nazywanych celami.
Do osiagni
˛ ecia
˛
celu potrzebujemy listy plików, tzw.
zależności.
Reguły szczegółowe dotycza˛ pliku wynikowego, jaki mamy
otrzymać po zakończeniu działania polecenia make.
Cel : zależności
Instrukcje
Instrukcje
Cel to najcześciej
˛
nazwa pliku wynikowego, może to być
też nazwa akcji np. clean.
Zależności to nazwy plików wymagane do otrzymania pliku
wynikowego.
Instrukcje to blok instrukcji, po wykonaniu którego
otrzymamy cel.
Uwaga! Każda instrukcja rozpoczyna sie˛ od tabulatora.
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
Szkielet budowy pliku
Reguły ogólne
Reguły ogólne mówia˛ o kompilacji plików tzw. pośrednich.
Charakteryzuja˛ sie˛ tym, iż nazwa celu zazwyczaj jest
identyczna z nazwa˛ pliku, który trzeba skompilować, aby
otrzymać plik pośredni.
Definicje zmiennych
Definicje zmiennych znacznie upraszczaja˛ budowe˛ plików
oraz wprowadzaja˛ wyższy poziom organizacji.
Dyrektywy to nic innego jak polecenie, badź
˛ zbiór poleceń,
które ma wykonać make w konkretnym przypadku.
Każda linia zaczynajaca
˛ sie˛ od # jest traktowana jako
komentarz.
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
Oto bardzo prosty plik Makefile, którego zadaniem jest
kompilacja program w jezyku
˛
C z podstawowymi opcjami
kompilacji.
Example
program: plik.c
gcc -Wall -std=c99 plik.c -o program
program – to plik wynikowy jaki otrzymamy po kompilacji
plik.c – to plik, którego potrzebujemy do procesu
kompilacji
instrukcja – uruchamia kompilator wraz z zadanymi
opcjami kompilacji
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
main.c
#include <stdio.h>
#include "functions.h"
int main(void){
print_hello();
printf("\n");
printf("The factorial of 5 is %d",factorial(5));
return 0;
}
hello.c
#include <stdio.h>
#include "functions.h"
void print_hello(){
puts("Hello World!");
}
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
factorial.c
#include "functions.h"
int factorial(int n){
if(n!=1)return(n * factorial(n-1));
else return 1;
}
functions.h
#ifndef FUNCTIONS_H
#define FUNCTIONS_H
void print_hello();
int factorial(int n);
#endif
Szkielet programu
all:
gcc main.c hello.c factorial.c -o hello
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
Makefile
all: hello
hello: main.o factorial.o hello.o
gcc main.o factorial.o hello.o -o hello
main.o: main.c
gcc -c main.c
factorial.o: factorial.c
gcc -c factorial.c
hello.o: hello.c
gcc -c hello.c
clean:
rm -rf *o hello
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
Nadawanie wartości zmiennym
Istnieje wiele możliwości nadawania zmiennym wartości.
Pierwsza˛ polega na zazsosowaniu znaku „=”. Druga
natomiast polega na zdefiniowaniu zmiennej w bloku define.
Wartościa˛ zmiennej może być inna zmienna.
Example
pierwsza = $(druga)
druga = $(trzecia)
trzecia = zmienna
all:
; echo $(pierwsza)
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
Nadawanie wartości zmiennym
Makefile
# I am a comment, and I want to say that the variable CC
# will be the compiler to use.
CC=gcc
CFLAGS = -c -Wall
CFLAGS2 = -std=c99 -Wall
all: hello
hello: main.o factorial.o hello.o
$(CC) $(CFLAGS2) main.o factorial.o hello.o -o hello
main.o: main.c
$(CC) $(CFLAGS) main.c
factorial.o: factorial.c
$(CC) $(CFLAGS) factorial.c
hello.o: hello.c
$(CC) $(CFLAGS) hello.c
clean:
rm -rf *o hello
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
Nadawanie wartości zmiennym
Przykład na nieskończona˛ petl
˛ e:
˛
CFLAGS = $(CFLAGS) -o
Aby uniknać
˛ powyższego problemu można skorzystać z
operatora „:=” zamiast „=”. Skutkuje to rozszerzeniem
zmiennej o wartość zmiennej która˛ dodajemy. Działa to na
zasadzie rozszerzenia tekstowego. Przykład:
Example
x:= nowy
y:= $x tekst
x:= inny tekst
Powyższy zapis jest równoważny z:
Example
y= nowy tekst
x:= inny tekst
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
Nadanie wartości niezainicjalizowanej zmiennej
Sa˛ sytuacje, w których chcemy nadać wartość zmiennej, tylko
jeśli ta jeszcze nie została zainicjalizowana. Wtedy, zamiast
zwykłego operatora przypisania ‘=’ używamy ‘?=’.
Wykorzystanie tego operatora gwarantuje, iż wartość zmiennej
nie zostanie nadpisana. Przykładowo, instrukcja:
Example
zmienna ?= object.c
spowoduje przypisanie do zmiennej zmienna wartości
object.c w przypadku jeśli zmienna nie jest
zainicjalizowana. Jeśli natomiast inicjalizacja nastapiła
˛
gdzieś
we wcześniejszej cz˛eści pliku Makefile, przypisanie zostanie
pominiete.
˛
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
Dodawanie tekstu do zmiennej
Operator += przydatny jest np. w przypadku kiedy do istniejacej
˛
listy plików chcemy dodać jeszcze jeden element. Przykład:
Example
objects = plik1.c plik2.c plik3.c
objects += plik4.c
Po wykonaniu tych instrukcji zmienna objects bedzie
˛
zawierała nastepuj
˛ ace
˛ elementy: plik1.c plik2.c
plik3.c plik4.c.
Użycie operatora += jest równoważne zapisowi:
Example
objects = plik1.c plik2.c plik3.c
objects := $(objects) plik4.c
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
Poniższy przykład instrukcji warunkowej wskazuje poleceniu
make odpowiedni zestaw bibliotek w zależności od tego jak
ustawiona jest zmienna CC. Jeśli zmienna CC=gcc, to do
polecenia kompilacji zostanie dodany przełacznik
˛
-lgnu.
Example
libs_for_gcc = -lgnu
normal_libs =
foo: $(objects)
ifeq ($(CC),gcc)
$(CC) -o foo $(objects) $(libs_for_gcc)
else
$(CC) -o foo $(objects) $(normal_libs)
endif
Wstep
˛
Podstawy budowy Makefile
Zmienne
Instrukcja warunkowa
Dyrektywa ifeq zawiera oraz odpowiada za porównanie
warunku.
Argumenty oddzielone sa˛ przecinkiem oraz otoczone
nawiasami okragłymi.
˛
Kolejna linia po ifeq zostanie wykonana tylko w
przypadku, gdy obydwa argumenty porównania sa˛ równe.
Dyrektywa else jest opcjonalna i tylko wykonywana w
przypadku kiedy warunek w dyrektywie Ifeq nie jest
prawdziwy.
Dyrektywa endif stosowana jest do wyraźnego
zakończenia sekcji warunkowej – każdy blok warunkowy
musi być zakończony ta˛ dyrektywa.
˛