Część IV - Parafia pw. Najświętszego Zbawiciela w Blachowni

Transkrypt

Dzień wczorajszy jest historią. Jutrzejszy - tajemnicą.
Dzisiejszy jest - darem.
II Prroobboosszzcczzeemm Paarraaffiiii Naajjśśw
wiięęttsszzeeggoo Zbbaaw
wiicciieellaa zzoossttaałł kkss.. Toom
maasszz Drraaggaann
m
miiaannoow
waannyy 27 ssiieerrppnniiaa 22000088rr..
pprrzzeezz AArrccyybbiisskkuuppaa M
Meettrrooppoolliittęę CCzzęęssttoocchhoow
wsskkiieeggoo kkss.. SSttaanniissłłaaw
waa N
Noow
waakkaa..
Kościół parafialny p.w. Św. App. Piotra i Pawła w Kamieńsku
Ks. Tomasz Dragan w koiciele w Kamieńsku
W trosce o dobro duchowe wiernych i potrzeby
duszpastersko-administracyjnej parafii Najświętszego
Zbawiciela w Blachowni, zgodnie z Kodeksem Prawa
Kanonicznego, Metropolita Częstochowski Arcybiskup
Stanisław Nowak mianował ks. mgr Tomasza Dragan
– wikariusza z Parafii p.w. Św. App. Piotra i Pawła
w Kamieńsku proboszczem.
Akt mianowania z dnia 27 sierpnia 2008r.
Pierwsza Msza Święta Proboszcza ks. Tomasza Dragana – 2008r.
Dnia 28 sierpnia 2008r. r. przybył do Blachowni z Parafii p.w. Św. App. Piotra i Pawła w Kamieńsku,
ks. Tomasz Dragan, mianowany Proboszczem Parafii Najświętszego Zbawiciela przez Metropolitę
Częstochowskiego ks. abp. Stanisława Nowaka na mocy dekretu z dnia 27 sierpnia 2008r.
Ksiądz mgr Tomasz Dragan urodził się 24 maja 1970r. w Wieluniu. Święcenia
kapłańskie przyjął 17 maja 1997r. Pierwszą Mszę Świętą w naszym kościele
Najświętszego Zbawiciela odprawił w czwartek 28 sierpnia 2008r.
Ks. Tomasz Dragan
Inauguracja Nowego Roku Szkolnego 2008/2009
Św. Paweł
W nowym roku szkolnym i katechetycznym troszczmy się o to, aby dzieci i młodzież uczęszczała
na katechizację szkolną, dając w ten sposób świadectwo wyznawanej wiary. Pomoc osób świeckich w parafii jest szczególnie potrzebna w przygotowaniu do I Komunii i bierzmowania, a także
parafialnego przygotowania do życia w małżeństwie i rodzinie. Dzisiejszy świat stawia przed
nami różne wybory i problemy. Nasze odpowiedzi i decyzje nie zawsze są zgodne z wyznawaną
przez nas wiarą. Jako ludzie wierzący stajemy dziś przed poważnymi dylematami moralnymi
zmuszającymi nas do podjęcia konkretnych postaw i decyzji. Ciągle trzeba nam stawiać pytanie,
czy Bóg jest ważny w naszym życiu.? Czy jest na pierwszym i najważniejszym miejscu?
Współcześni świętemu Pawłowi pytali, czy prześladowca może być apostołem? My też pytamy
dziś, czy ktoś kto zawiódł, zdradził, może uczestniczyć w budowaniu naszej Ojczyzny i jej
struktur. Patrząc na świętego Pawła musimy powiedzieć, że może i powinien uczestniczyć, pod
warunkiem że przeżył nawrócenie tak jak On. Że się przyznał i żałował, i tak jak święty Paweł,
do końca był świadom swojej niegodności. "Jestem płodem poronionym, niegodnym nazywać się
uczniem Chrystusa." Święty Paweł uczy nas też, że wszystko co czynimy, mamy czynić na chwalę
Bożą i być wdzięcznymi. Oprócz wiedzy religijnej otrzymywanej w szkole konieczne są małe
grupy, w których młodzi chrześcijanie mogą rozmawiać, modlić się oraz przeżywać liturgię
i Kościół. Tego nie da się osiągnąć tylko w szkole. Święty Paweł, był apostołem intelektualistą
i nie bał się wychodzić do mądrych tamtego świata. Nie zrażał się, gdy mu mówili - posłuchamy
cię innym razem. Dziś wyzwaniem dla dorosłych, pracujących w odpowiedzialnych miejscach
współczesnego świata, jest propozycja wspólnego pochylania się nad biblią i nauką Kościoła, by
uczyć się Bożego spojrzenia na życie. Obecny Rok Jubileuszowy świętego Pawła Apostoła będzie
ku temu wspaniałą okazją. Pomoże ponownie przyjrzeć się nam, jakimi jesteśmy chrześcijanami,
i będzie wezwaniem do nawrócenia. Niech ten rok na nowo pozwoli odkryć nasze powołanie do
świętości i umocni wiarę w Chrystusa zmartwychwstałego.
„ Na owocny trud naśladowania Chrystusa, tak jak to czynił święty Paweł, na cały nowy rok szkolny i katechetyczny
wszystkim z serca błogosławię.‖
Motto na Nowy Rok Szkolny :
„Dobra szkoła to przede wszystkim mądra szkoła. Niechaj w pracy (…) wszyscy zaangażowani w nią
ludzie (…) poczują się związani najpiękniejszym zadaniem - zadaniem cierpliwego i pełnego spokojnej
mądrości ukazywania dojrzewającym ludziom, jak być człowiekiem naprawdę .‖
Jan Paweł II
Narodzenie Maryi Panny – Matki Bożej Siewnej – 8 września 2008r.
Kościół w głoszonej dzisiaj Ewangelii, ukazuje związek między narodzeniem Maryi i Jezusa.
" Twoje narodzenie, Bogurodzico Dziewico,
zwiastowało radość całemu światu, z Ciebie się
narodziło Słońce Sprawiedliwości Chrystus, który jest
Synem Bożym. On uwolnił nas od potępienia
i przywrócił nam łaskę, On zwyciężył śmierć
i dał nam życie wieczne".
Od wielu już wieków raduje się Kościół wielkim darem Bożym, którym jest narodzenie Maryi - Jutrzenki zbawienia.
Maryja bowiem zapowiada bliski już wschód Słońca, którym będzie Syn Boży, Jezus Chrystus. Ona po to się narodziła,
"aby wydać światu przedwieczną światłość naszego Pana, Jezusa Chrystusa". Dlatego Kościół nazywa Maryję "Zorzą
Wschodzącą" i "Gwiazdą Poranną". Porównania te są tym trafniejsze, że zorza wyprzedza wschód słońca i jest jego
odbiciem; gwiazda zaś wydająca promień, a nie tracąca przy tym blasku, jest piękną figurą Boskiego Macierzyństwa
Maryi, które nie przyniosło uszczerbku Jej niepokalanemu dziewictwu.
Kościół Boży czci męczenników, świętych i błogosławionych w dzień ich śmierci, który jest ich dniem narodzin dla nieba.
Tylko trzy osoby czczone są w dzień ziemskiego narodzenia: Jezus Chrystus, Bóg-Człowiek; Niepokalana Bogarodzica
Maryja; Jan Chrzciciel przez Większego wybrany i błogosławiony.
Matka Boża nosi wiele tytułów jednym z nich jest: Matka Boża Siewna
Matka Boża Siewna jest zatem Patronką rolniczego siewu. Jest też Patronką zasiewu duchowego, duszpasterskiego,
misyjnego, rekolekcyjnego, szkolnego. Nad ziarnem wiary, cnoty, słowa, wiedzy czuwa Siewna Pani - Strażniczka
duchowego ziarna rzuconego w glebę serc, by nie zdeptał go wspomniany w Ewangelii Zły, siewca chwastu (Mt 13, 19).
Modlitwa powszechna:
Nieznany poeta tak przed laty
pisał o Matce Bożej Siewnej:
W szarudze pól,
w jesiennej mgle,
Po rdzawych skibach roli,
Stąpają lekko stopy Twe,
Jutrzenko ludzkiej doli...
I idziesz jasna poprzez świat,
Jako płomyk o północy,
Siejąc z rąk drobnych złoty grad
Ziarn łaski wiary, mocy...
W dusze, co zorał bólu pług,
Rozkruszył w proch,
rozkrwawił,
Rzucasz swych pociech
Bożych smug blaskiem
Szarudze łzawej.
Święty Boże, Ty jesteś Dawcą dobrego ziarna
duchowego i doczesnego. Wysłuchaj nasze
modlitwy za pośrednictwem Maryi PannyMatki Siewnej.
Ewangelicznemu zasiewowi Kościoła na całym
świecie, błogosław, Boże.
Twojemu słudze - Benedyktowi VI, Pasterzowi
Kościoła, siejącemu ziarno Prawdy,
błogosław, Boże.
Rodzicom, nauczycielom i wychowawcom
w trudach zasiewu wiedzy i cnoty,
błogosław, Boże.
Dorosłym i młodzieży przygotowującym glebę
serc pod zasiew ideałów, błogosław, Boże.
Rolnikom utrudzonym na siewnym polu,
błogosław, Boże.
Boże, za przyczyną Najświętszej Maryi Panny
spraw, abyśmy wydali plon obfity ku Twojej
chwale i ubogaceniu Kościoła. Przez Chrystusa
Pana naszego. Amen.
Święto Podwyższenia Krzyża Świętego - 14 września 2008r.
W niedzielę - 14 września obchodziliśmy Święto Podwyższenia
Krzyża Świętego. W tym szczególnym dniu upamiętniającym odnalezienie relikwii Krzyża, na którym umarł Jezus Chrystus zostały
odprawione nabożeństwa ku czci Krzyża Świętego w kościele p.w.
Najświętszego Zbawiciela w Blachowni- Błaszczykach i w kościele
p.w. Św. Antoniego w Cisiu. We wrześniu jeszcze raz rozpatrywaliśmy tajemnicę Wielkiego Piątku, tajemnicę Krzyża Świętego - znaku
zwycięstwa nad szatanem i śmiercią.
„Wielką i cenną rzeczą jest krzyż. Wielką, ponieważ przezeń otrzymaliśmy wiele dóbr... Cenną zaś, ponieważ krzyż jest
znakiem męki i tryumfu Boga: znakiem męki z powodu dobrowolnej w męce śmierci; znakiem tryumfu, ponieważ dzięki
niemu szatan został zraniony, a wraz z nim została pokonana śmierć; ponieważ bramy piekła zostały skruszone, krzyż
zaś stał się dla całego świata powszechnym znakiem zbawienia.‖
Dekanalny Dzień Chorych – 17 września 2008r.
W środę,17 września 2008r. wierni z Parafii Najświętszego Zbawiciela uczestniczyli w obchodach Dekanalnego Dnia Chorych. Do parafii p.w. Św. Michała
Archanioła w Blachowni zaproszone zostały osoby chore i starsze mieszkające
w naszej parafii. Była to okazja do spowiedzi, a o godzinie 17.00 została
odprawiona w ich intencji Msza święta. Przybyłym na Mszę Św. został udzielony
także sakrament chorych.
bp. Antoni Długosz
Dekanalny Dzień Chorego w parafii p.w. św. Michała Archanioła prowadził bp Antoni Długosz. Dziekan Dekanatu
Blachowniańskiego – ks. kan. Andrzej Walaszczyk, dziękując Księdzu Biskupowi za przybycie oraz za przebywanie
z tymi, którzy niosą trudny krzyż codziennego cierpienia, prosił o umocnienie wszystkich zgromadzonych Najświętszą
Ofiarą – Słowem Bożym, Ciałem Pańskim i błogosławieństwem. Podczas Eucharystii, sprawowanej w intencji chorych, ich
opiekunów i rodzin, Ksiądz Biskup podkreślił wyjątkowość miejsca, jakim są kościoły, kaplice: „Każdy człowiek potrzebuje
takich miejsc, które stwarzają dogodne warunki na spotkanie z Bogiem: do nawrócenia się, wyciszenia, pogodzenia się z
wolą Bożą i przyjęcia łaski do jej wypełnienia – mówił Ks. Biskup. I tak, jak Ojciec Święty mówił, że „Kalwaria
wychowała jego serce‖, tak i każdy z Was może tutaj odnaleźć swoją kaplicę, krzyż, by najpierw przy nich zatrzymać się, a
potem odejść z wewnętrznym pokojem‖. Ponieważ pielgrzymka chorych przypadła przed liturgicznym świętem Świętych
Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała, Pasterz Kościoła częstochowskiego, ukazując rolę Archaniołów w historii
zbawienia, przekonywał o wszechmocy Boga, ostatecznym zwycięstwie dobra oraz o zaskakującej i często niełatwej woli
Ojca Niebieskiego. Wszystkie te prawdy znajdują swoje potwierdzenie w życiu Matki Słowa Wcielonego, która, obecna na
tej Kalwarii, pomaga wytrwać na drodze Krzyża wiodącej do zmartwychwstania.
Ks. Antoni Długosz jest biskupem pomocniczym Archidiecezji Częstochowskiej,
duszpasterzem osób z problemami narkotykowymi, założycielem i dyrektorem ośrodka
dla uzależnionych „Betania‖, krajowym duszpasterzem młodzieży nieprzystosowanej
społecznie. Występuje w telewizyjnym „Ziarnie‖ oraz programach dla dzieci w „Radiu
Maryja‖i „Telewizji Trwam‖. Jest duszpasterzem Podwórkowych Kółek Różańcowych Dzieci. Na wniosek dzieci z Częstochowy, Międzynarodowa Kapituła Orderu
Uśmiechu przyznała Mu to odznaczenie w styczniu 2007 roku.
Wyposażenie prezbiterium w sedilia - siedziska dla kapłana i asysty -27 września 2008r.
W sobotę 27 września 2008r. w prezbiterium zostały zamontowane siedziska dla kapłana i asysty.
Wyposażenie miejsca przewodniczenia Mszy Świętej w sedilia zaplanował według własnej koncepcji
Ś.P. ks. Wojciech Torchała. Jednak dopiero teraz zamówienie mogło być finansowo zrealizowane przez
księdza proboszcza Tomasza Dragana.
Święto Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała - 29 września 2008r.
Odpust w Parafii p.w. Św. Michała Archanioła w Blachowni
Trzy imiona Opieki Bożej – Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała świętowaliśmy w poniedziałek 29 września 2008r. Liturgiczne przypomnienie o istnieniu nadprzyrodzonego świata
Aniołów, było momentem pogłębienia więzi z nimi. Oni są zawsze gotowi, by nam służyć, pomagać.
Potrzebna jest tylko nasza dobra wola, by stali się nam bliscy. Przeżywając św. Archaniołów
Michała, Gabriela, Rafała i wszystkich Aniołów, pamiętamy aby się pomodlić modlitwą, którą
każdy zna od małego.
Archanioł Michał
Archanioł Gabriel
Archanioł Rafał
Modlitwa :
Aniele Boży Stróżu Mój, Ty zawsze przymnie stój, rano wieczór, we dnie, w nocy bądź mi zawsze ku pomocy. Broń mnie od wszystkiego złego i zaprowadź do Żywota Wiecznego. Amen.
Modlitwa :
Św. Michale Archaniele wspomagaj nas w walce, przeciw niegodziwością i zasadzką Złego Ducha, bądź
naszą obroną. Niech go Bóg pogromić raczy, pokornie oto prosimy, a Ty wodzu zastępów Anielskich, Szatana
i inne Złe Duchy, które na zgubę dusz ludzkich po tym świecie krążą Mocą Bożą, strąć do Piekła. Amen.
Michał, którego objawienie jest opisane w Księdze Daniela i Apokalipsie, przypomina o transcendencji jedynego,
prawdziwego Boga, a imię jego znaczy: „Któż jest jak Bóg?‖. Imię Gabriel, który zwiastuje Danielowi, a potem Maryi,
w jaki sposób Bóg zbawi swój lud oznacza „Bóg jest mocny‖. Rafał znaczy Bóg uzdrawia i w Księdze Tobiasza jest
wyznaczony młodemu Tobiaszowi, by poprzez swoje wstawiennictwo objawił ojcowską Opatrzność Boga, która dosięga
wszystkich ludzi, odpowiadając na ich modlitwy. Aniołowie mają więc do spełnienia odpowiednie, konkretne misje
i zadania zbawcze. Są pewnymi znakami Boskiej realizacji historii zbawienia. Widząc oblicze Ojca ( Mt 18, 10), tworzą
wyższą niebieską historię świętą. Posiadają nad to wszystkie dary nadprzyrodzone od Boga, podobnie jak człowiek.
Stąd są nam pomocni w naszym uświęcaniu się. Podczas każdej Mszy św. w prefacji zapraszamy Aniołów, by uwielbiali
wraz z nami Boga. Po słowach kapłana: „Przeto z Aniołami i Archaniołami, z błogosławionymi Duchami oraz ze
wszystkimi chórami niebios śpiewamy hymn ku Twojej chwale, bez końca wołając‖ następuje Sanctus, radosna pieśń
Aniołów z nocy Bożego Narodzenia. Aniołowie, tak często wspominani na kartach Starego i Nowego Testamentu,
zostali stworzeni przez Boga jako duchy czyste, niezależne od materii i nie posiadające ciała (Hbr 1, 14). Są one istotami
osobowymi, doskonalszymi od człowieka, obdarowanymi rozumem i wolna wolą. Absolutnie zależne od Boga wykonują
Jego polecenia (Ef 1, 20-21; Hbr 1, 5-16) i, jak mówi prefacja na ich święto, „poprzez wspaniałość świata niewidzialnych
duchów poznajemy, jak Bóg jest niezmierzony i godny miłości ponad całe stworzenie‖. Aniołowie zostali powołani przez
Boga, aby pomagać w rozwoju życia nadprzyrodzonego i ich działalność koncentruje się wokół osoby Jezusa Chrystusa
i człowieka. Pierwsza prefacja o Najświętszej Maryi Pannie mówi, że przez Jezusa chwalą Boży majestat Aniołowie,
wielbią błogosławione Duchy, z lękiem oddają cześć Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz błogosławieni Serafini we
wspólnej wysławiają radości. Na podkreślenie zasługuje więc ich służebna funkcja w dziele zbawienia.
Październik miesiącem Różańca Św.
Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ zawiera Modlitwę Pańską i Pozdrowienie Anielskie
oraz ewangeliczne tajemnice naszego odkupienia. Z tego też powodu Różaniec nazywamy streszczeniem
lub zbiorem najważniejszych prawd Ewangelii. Życie wiarą, nadzieją i miłością – znaczy wierzyć w
istnienie Boga i wierzyć Bogu, który przemawia, ufać Bogu i w Jego dzieło zbawienia oraz kochać
Boga, a w Bogu i dla Boga – ludzi.
W środę 1 października 2008r. rozpoczęliśmy miesiąc, w którym Kościół wkłada nam do ręki Różaniec Św. Potęga różańca
sprawdziła się w ciągu dziejów. Różaniec jest jakby niezdobytą twierdzą obronną, albowiem broni jednostkę, rodzinę
i społeczeństwo przed śmiercią duchową, mianowicie przed ateizmem i laicyzmem, przed zepsuciem obyczajów, zwłaszcza
w życiu małżeńskim i rodzinnym. Sięgamy po różaniec w tym rozpoczynającym się miesiącu, by na sobie samym doznać jego
mocy.
Przygotowanie dzieci do I Komunii Św. – poświęcenie różańców
W Niedzielę, 5 października 2008r. podczas Mszy św. w Cisiu o godzinie 1000 a w Błaszczykach o godz. 1130
dzieci przygotowujące się do przyjęcia I Komunii Świętej otrzymały poświęcone różańce pierwszokomunijne.
Tydzień Miłosierdzia – od 5 do 11 października 2008r.
64. TM : „ Uczeń Chrystusa sługa miłosierdzia‖
Tydzień Miłosierdzia rozpoczyna się w pierwszą niedzielę października i ma bogatą - trwającą już ponad 60 lat - historię. Pierwszy
Tydzień Miłosierdzia odbył się bowiem zaraz po zakończeniu II wojny światowej - w 1945 r. Od tamtego momentu jest nieprzerwanie
organizowany w całym Kościele katolickim w Polsce. Co roku przebiega pod innym hasłem, podkreślającym któryś z wymiarów
działalności charytatywnej, a w ostatnich latach nawiązuje także do tematu Roku Duszpasterskiego. I tak w latach ostatnich
rozważaliśmy następujące hasła: 2003 r. - 59. TM: Umiłować Chrystusa we wspólnocie z niepełnosprawnymi; 2004 r. - 60. TM:
Życiem otulana śmierć. Naśladować Chrystusa w posłudze hospicyjno-paliatywnej; 2005 r. - 61. TM: Eucharystia posłaniem do
służby potrzebującym; 2006 r. - 62. TM: Przywróćmy nadzieję potrzebującym; 2007 r. - 63. TM: Wszyscy jesteśmy powołani do
miłosierdzia.
W Niedzielę 5 października 2008r. rozpoczęliśmy Tydzień Miłosierdzia. Tydzień ten skierował
nasze myśli ku siostrom i braciom, którzy z różnych powodów oczekują od nas pomocy.
Miłosierdzie – a więc bezinteresowna pomoc okazywana potrzebującym – jest znakiem rozpoznawczym ucznia Chrystusa. „Po tym poznają‖ – mówił Jezus do Apostołów – „że jesteście
uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali‖ (J13,35).Już od pierwszych wieków swego
istnienia Kościół troszczył się o biednych, chorych, skrzywdzonych, starszych. Ta troska o drugiego człowieka w potrzebie jest obecna po dziś dzień. Wyraża się ona w życiu indywidualnych
wiernych, ale też w życiu wspólnot parafialnych i całej Archidiecezji. W parafiach od wielu lat
istnieją i owocnie działają zespoły charytatywne Caritas, w diecezjach – Caritas diecezjalne.
Skupiają one osoby świeckie i duchowne, angażując pojedyncze osoby i instytucje do dzielenia się środkami materialnym, ale
też przychodząc z pomocą duchową naszym bliźnim. Diecezjalny Caritas i parafialne zespoły charytatywne w minionych
latach fundowały stypendia dla uczniów z rodzin mniej zamożnych, prowadziły biura aktywizacji bezrobotnych,
wyposażyły i otwarły nieodpłatną wypożyczalnię sprzętu rehabilitacyjnego, dofinansowywały leczenie i rehabilitację
dzieci i dorosłych, organizowały zbiórki i dystrybucję żywności oraz odzieży i obuwia dla potrzebujących, prowadziły
świetlice i kluby dla dzieci i młodzieży, a w okresie wakacyjnym zapewniły dzieciom i młodzieży wypoczynek na koloniach
i obozach. Dzięki tej charytatywnej działalności, wielu diecezjan doświadczyło miłości od tych, którzy umieli podzielić się
darem materialnym, czasem, talentami czy konkretnymi inicjatywami na rzecz bliźniego. W naszej parafii, tym roku –
podobnie jak to było dotychczas -ofiarą do puszki wspieraliśmy „Archidiecezjalny Fundusz Charytatywny‖ po to, aby
dotychczas realizowane dzieła można było kontynuować. Modlimy się o dar miłosierdzia, zaangażowanie w podejmowanie
czynów miłosierdzia. Niech każdy czyni to w taki sposób i w takim stopniu, na jaki go stać. Można uczynić to angażując
się w działalność organizacji charytatywnych, wspierając te organizacje swoimi darami finansowymi i rzeczowymi, ale
również ofiarując modlitwę. Starając się można dostrzec potrzebujących obok siebie i wyciągnąć do nich pomocną dłoń –
czasami wystarczy drobny życzliwy gest, chwila rozmowy, kromka chleba..
Niech na drodze wypełnienia chrześcijańskiego posłannictwa wobec bliźnich oczekujących na naszą
pomoc, wspiera nas swoim przykładem i orędownictwem Matka Boża Miłosierdzia.
Dzień Papieski – 12 października 2008r.
Dzień Papieski jest obchodzony od 2001r. z inicjatywy Konferencji Episkopatu Polski. Hasło
tegorocznych obchodów; „ Jan Paweł II – Wychowawca młodych‖ podkreśla, że papieża Jana Pawła II
"zawsze cechowała spontaniczna miłość do młodych". Istotnym elementem Dnia Papieskiego jest zbiórka
pieniężna na stypendia dla najzdolniejszej młodzieży gimnazjalnej, pochodzącej z terenów
"upośledzonych cywilizacyjnie" i ubogich rodzin. Dzięki hojności Polaków, fundusz stypendialny
obejmuje obecnie ponad 2 tysiące uzdolnionych młodych ludzi. O tym, że Jan Paweł II kochał młodzież
wiedzą wszyscy. Do końca ziemskiego życia czuł szczególną więź emocjonalną z młodymi. Był ich ojcem,
wychowawcą, ale przede wszystkim wielkim przyjacielem. Mimo coraz słabszego zdrowia nie szczędził
sił, aby spotkać się z tymi, których określał mianem „wiosny Kościoła‖. Młodzież odwdzięczyła się za to
Ojcu Świętemu, przychodząc pod okna Pałacu apostolskiego, gdy odchodził do Domu Ojca. Ze sposobu odniesienia Jana Pawła II
do młodzieży płynie jednak lekcja nie tylko dla tzw. pokolenia JPII, ale także dla wszystkich wychowawców i nauczycieli.
„ Jan Paweł II – Wychowawca młodych‖
12-X-2008r., już po raz ósmy obchodziliśmy Dzień Papieski w Parafii Najświętszego
Zbawiciela. Tegoroczny Dzień Papieski był obchodzony integralnie z 30 rocznicą wyboru Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową w Rzymie . W kościołach w Błaszczykach
i w Cisiu był odczytany list biskupów, przypominający wydarzenia sprzed trzydziestu
laty. W tym dniu zbieraliśmy pieniądze do puszki dla utalentowanej młodzieży
z najuboższych rodzin. Zbiórka odbywała się pod hasłem: „Dzielmy się miłością‖.
Obchodom Dnia Papieskiego w naszej parafii towarzyszyły Msze św., nabożeństwa
i modlitwy o rychłą beatyfikację Jana Pawła II.
Potrzeba obecności, ciepła i bliskości. Ojciec Święty wiedział doskonale, że młody człowiek potrzebuje przede
wszystkim obecności, ciepła i czułości. Sam, doświadczony przez los stratą najbliższych osób, czuł, że dla
młodego człowieka samotność jest jeszcze bardziej dotkliwa niż dla człowieka w starszym wieku. Młody
temperament, impet, chęć działania musi zostać dopełniona spotkaniem z osobą, która te przymioty młodości
skieruje na właściwe tory, a jednocześnie doda otuchy w realizacji młodzieńczych ideałów. Wiedział też, że
niestety wiele chłopców i dziewcząt czuje się opuszczona i pokrzywdzona przez los i drugiego człowieka. Z tej
racji wychodził im naprzeciw. Pokazywał, że dla niego młodzież jest największym skarbem. Nie szczędził jej
wyrazów serdeczności i życzliwości. Okazywał wobec nich nawet wzruszenie oraz ogromną radość z każdego
spotkani z młodymi. Zwykł powtarzać: „z kim się zadajesz, takim się stajesz‖...Ta maksyma Papieża sprawiała,
że mimo kolejnych lat upływającego życia czuł się ciągle młodo. Zawsze miał czas dla młodych. W ten sposób Jan
Paweł II nie tylko jawi się nam jako doskonały wychowawca młodych, ale także jako wzór wychowawcy. Ten
bowiem musi przede wszystkim być człowiekiem otwartym na młodzież, kochającym ludzi młodych. Tę miłość zaś
ma wyrażać głównie poprzez obecność pełną serdeczności, życzliwości i bliskości. Kiedy widzi się w szkole
młodzież zagubioną, pragnącą na siebie zwrócić uwagę wyzywającym strojem czy niemądrym zachowaniem, to
postawa Jana Pawła II jako wychowawcy jest jak najbardziej godna polecenia wszystkim nauczycielom i wychowawcom.
Jezus - najlepszy przyjaciel młodych. Misję Jana Pawła II do młodych można by określić mianem
„podprowadzania ich do Chrystusa‖. Dla Papieża wiara polega przede wszystkim na osobistej relacji z Jezusem,
na przylgnięciu do Niego całym sercem i duszą, na pełnym zaufaniu Jego zbawczej woli. Nie może być ona formą
przymusu, wynikać z lęku czy obowiązku. Z tej racji Ojciec Święty robił wszystko, by serce młodego człowieka
dobrowolnie otwierało się na Chrystusa, aby On stał się centrum jego życia. I tu również Ojciec Święty jest
wzorem dla wychowawców. Uczył, że Panem Bogiem nie wolno straszyć, że do Boga nikogo nie zapędzi się siłą.
A zatem mądry wychowawca to ktoś, kto fascynuje Jezusem i sam jest Jego świadkiem w codzienności życia.
Stawiać wymagania, ale z miłością...
Wszyscy pamiętamy słowa Jana Pawła II skierowane do młodzieży na
Westerplatte w 1987 r.: Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w
życiu jakieś swoje "Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i
wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś
obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można
"zdezerterować". Wreszcie - jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba
"utrzymać" i "obronić", tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie.
Tak, obronić - dla siebie i dla innych. (Jan Paweł II, Westerplatte 1987 r.). Choćby z tych słów i tysięcy innych
płynie ogromna troska Jana Pawła II o rozwój człowieczeństwa ludzi młodych. To bardzo
charakterystyczny rys pontyfikatu Papieża — Polaka, który nawet gdy stawiał młodym wymagania, to
zawsze płynęły one z troski o nich. Nigdy Ojciec Święty nie uległ pokusie moralizatorstwa, nagabywania,
grożenia palcem. Z jego słów emanowała ogromna miłość do młodzieży, którą chciał jak tylko potrafił
ostrzec przed niebezpieczeństwami, na jakie jest narażona ich młoda dusza. I tu Jan Paweł II może być
wzorem dla wychowawców. Wielu nauczycieli, a nawet rodziców straszy dziecko, przedstawia
argumentację negatywną w formie zakazów i nakazów, moralizuje. Tymczasem odpowiedzialny
wychowawca stawia młodym wymagania, ale czyni to z wielką miłością, troską i w taki sposób, który ich
mobilizuje do czynienia dobra.
Młodość to radość
Ojciec Święty wiedział, że ludzie młodzi są pełni radości życia,
entuzjazmu, pełni nadziei, wiedział, że w ich sercach kryją się
marzenia i aspiracje dotyczące ich przyszłości. Wiedział też, że
młodość rządzi się prawem spontaniczności i pogody ducha. Z tej
racji podczas spotkań z młodzieżą zachowywał się w sposób
bardzo naturalny: klaskał w dłonie, tupał nogą, opowiadał radosne
historie, a nawet machał rękoma w rytm muzyki. To sprawiało, że
oni widzieli w nim kogoś, kto się z nimi utożsamia, kto chce być jednym z nich. Tymczasem wielu wychowawców i nauczycieli staje wobec dzieci z ponurą miną, sztywno kontrolując każdy gest i słowo. Aby
dotrzeć do wychowanków, trzeba jak Jan Paweł II czuć się młodo!
Na szczęście na świecie są miliony wychowawców, którzy zaszczepili w sobie duch Jana Pawła Wielkiego —
wychowawcy młodzieży. Oby ich było jak najwięcej!
Papież Jan Paweł II podczas wszystkich pielgrzymek do ojczyzny aż trzynaście razy spotykał się z polską młodzieżą,
w tym raz z przedstawicielami młodzieży z całego świata - w 1991 roku na Jasnej Górze podczas VI Światowego Dnia
Młodzieży. Papież bardzo często powtarzał, że "młodzież jest nadzieją Kościoła" i wzywał ją do budowania "cywilizacji
miłości". Kochał młodzież, a ona Jego.
Instalacja nowego proboszcza ks. Tomasza Dragan – 2008r.
„ (…) Księże Tomaszu, idziesz do ludzi, którzy są o bogatym sercu. Pragnę abyś to dobro, w które Cię Bóg wyposażył
i te talenty, które posiadasz, w tej wspólnocie parafialnej pomnażał. ( …) Życzę przewielebnemu księdzu wszelkich Łask
Bożych w pracy dla dobra dusz jego pieczy powierzonych i z serca mu błogosławię.‖
( słowa celebransa.)
W niedzielę, 19 października 2008 roku – uczestniczyliśmy w wyjątkowej uroczystości - „instalacji‖ ks. mgr Tomasza
Dragan na proboszcza Parafii p.w. Najświętszego Zbawiciela w Blachowni.
„Instalacja‖ proboszcza to inaczej liturgiczne wprowadzenie w urząd. Obrzęd przekazania władzy odbył się na początku
Eucharystii o godz. 1130 W imieniu biskupa Archidiecezji Częstochowskiej, czynności związane z przekazaniem probostwa dokonywał Dziekan Dekanatu Blachowniańskiego - Ks. Prałat Andrzej Walaszczyk Najpierw odczytał dekret
mianowania na proboszcza do tutejszej parafii ks. Tomasza wydany przez Metropolitę Częstochowskiego Arcybiskupa
Stanisława Nowaka. Następnie nowemu proboszczowi przekazał klucze do świątyni. Kolejnymi etapami wprowadzenia
w urząd było nadanie obowiązku nauczania i głoszenia Słowa Bożego, co symbolizuje „ambona‖, obowiązku uświęcania,
co symbolizuje ołtarz i obowiązku pasterzowania, co symbolizuje miejsce przewodniczenia liturgii. Nowy proboszcz
odmówił Credo – Wierzę w Boga- z położoną ręką na Piśmie Świętym i złożył uroczyście przysięgę wierności
sprawowania urzędu proboszcza oraz złożył podpis pod wyznaniem wiary. I można tak powiedzieć, że od tej chwili
ks. mgr Tomasz Dragan został w pełni proboszczem Parafii p.w. Najświętszego Zbawiciela. Pod koniec Mszy świętej
przyszedł czas na powitanie nowego proboszcza i na życzenia dla ks. Tomasza , które wyraził w imieniu wszystkich
kapłanów główny celebrans tego dnia, po czym przyszła kolej na życzenia wiernych i zaproszonych gości.
Credo czyli Apostolskie wyznanie wiary
Wierzę...
... w Boga, Ojca wszechmogącego
... Stworzyciela nieba i ziemi
... I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego Jedynego, Pana naszego
... który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny
... umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion.
... Zstąpił do piekieł. Trzeciego dnia zmartwychwstał.
... Wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga, Ojca wszechmogącego
... stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych.
... Wierzę w Ducha Świętego
... święty Kościół powszechny, świętych obcowanie
... grzechów odpuszczenie
... ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
Obecność licznie zgromadzonych parafian Najświętszego Zbawiciela na Mszy Świętej Instalacyjnej była wymownym znakiem
gotowości współpracy wiernych z nowym proboszczem w służbie budowania Bożego Królestwa naszej parafii. Współpraca pomiędzy
proboszczem, a wspólnotą parafialną może być owocna tylko wtedy, gdy jest natchniona i kierowana przez Ducha Świętego.
Wierni z Blachowni-Błaszczyków przywitali. ks. Tomasza słowami :
„Pragniemy serdecznie powitać Księdza jako proboszcza parafii. p.w. Najświętszego Zbawiciela. Życzymy, aby wszystkie
łaski płynące z Kapłaństwa Chrystusa, które spełniał On w swoim człowieczeństwie, wspierały Księdza w pracy
duszpasterskiej w naszej Wspólnocie Kościoła.‖
Wierni z Kamieńska dziękowali ks. Tomaszowi i składali najlepsze życzenia :
„ Księże Tomaszu dziękujemy za to, że dane nam było być Twoimi uczniami - za pozostawione dobro. Niech Pan Kościoła
prowadzi Cię każdego dnia i na Twoją drogę duszpasterskiego posługiwania, posyła Swoich aniołów w dobrych, życzliwych i mądrych ludziach. Z całego serca życzymy Ci dużo zapału w nowym miejscu pracy oraz dobrej współpracy z blachowniańskimi parafianami, a jednocześnie razem z Tobą, chcemy prosić naszego Pana, jak Jego wierny sługa Apostoł Paweł
to czynił: „Dzięki składam temu, który mnie wzmocnił, Chrystusowi Jezusowi, Panu naszemu za to, że mnie uznał za
godnego zaufania, zleciwszy mi tę służbę‖.
Szczęść Boże !
Wierni z Parafii p.w. Św. App. Piotra i Pawła
w Kamieńsku
Dusza nie umiera! Dusza jednak może tylko „wegetować‖. Tak dzieje się, gdy człowiek
zapomina o swoich potrzebach duchowych, a koncentruje się jedynie na sferze cielesnej.
Gdy w kalendarzu zbliża się 1. listopada automatycznie nasze myśli kierujemy ku cmentarzom, na których spoczywają nasi
bliscy zmarli. Już od kilku tygodni trwały wzmożone prace porządkowe. Coraz większy ruch samochodowy wokół
nekropolii zdradza, że groby są odwiedzane przez tysiące osób. Zapalone świece i kwiaty na grobach są dowodem, że
pamięć o zmarłych – paradoksalnie – jest żywa. Gdy bowiem wstajemy przed grobem kogoś, kogo kochamy, a kto odszedł
już do Domu Ojca, to przywołujemy w pamięci wszystkie te chwile i momenty, które zostały nam głęboko w pamięci,
a które napawają wzruszeniem. Miłość bowiem nie umiera, lecz trwa na zawsze w sercach tych, którzy jej doświadczyli.
Jest zatem uroczystość Wszystkich Świętych i przeżywany jutro Dzień Zaduszny okazją do zatrzymania się, refleksji,
zadumy i modlitwy.
Mimo, że w dzień Wszystkich Świętych koncentrujemy naszą uwagę na tych, którzy zaznają już radości nieba, to jednak
nigdy nie mamy pewności, czy nasi bliscy zmarli ten wieczny odpoczynek osiągnęli już w pełni. Stąd modlimy się za nich w
wypominkach, ofiarujemy za nich odpusty, a przede wszystkim składamy za zmarłych Ofiarę Eucharystyczną. Oni
potrzebują naszego wsparcia, ale tak naprawdę to my - modląc się za nich – sami wzrastamy duchowo, co jest bardzo
ważne w perspektywie naszego zbawienia. Wszyscy bowiem kiedyś odejdziemy do Pana. Nie znamy dnia ani godziny.
Ludzie bardzo często snują plany. Epatuje z nich często swoista pycha: „za miesiąc zrobię to i tamto, za dwa lata będę tym
a tym....‖. Tymczasem to nie od nas zależy nasz los w przyszłości, lecz od Boga, do którego należy i czas i wieczność –
o czym przypomina Liturgia Wigilii Paschalnej. Trzeba mieć plany na przyszłość, ale zawsze w założeniu: jeśli tak Bóg
będzie chciał, jak On pozwoli! Dzisiejsza uroczystość zatem uczy nas pewnej pokory. Ponadto na cmentarzu
uświadamiamy sobie kruchość ludzkiej egzystencji. Spotykamy bowiem groby osób, które odeszły w wieku 80, 70 lat, ale
i takie, których Pan zabrał do siebie w 20. czy 10. roku życia. To wszystko musi być dla nas przynagleniem, aby nie
odkładać nawrócenia na starość, gdyż nikt z nas nie wie, czy tej starości doczeka!
Wiemy jeszcze z katechezy szkolnej, że człowiek to jedność ciała i duszy. W aspekcie biologicznym jesteśmy organizmami
materialnymi, a wszystko, co materialne musi umrzeć. Mimo, że medycyna robi coraz większe postępy, to nigdy nie uda się
jej zatrzymać procesu starzenia organizmu i jego śmierci. Człowiek jednak to nie tylko śmiertelne ciało, ale i nieśmiertelna
dusza. To ona sprawia, że funkcjonuje w nas świat uczuć, emocji, przeżyć, potrzeb duchowych i intelektualnych. Tylko
człowiek czyta książki, ogląda filmy, słucha muzyki, potrafi opanować instynkty biologiczne, ale przede wszystkim tylko
człowiek jest zdolny do miłości. Z tego względu dusza człowieka jest trwałym jego dobrem. Dusza nie umiera! Dusza
jednak może tylko „wegetować‖. Tak dzieje się, gdy człowiek zapomina o swoich potrzebach duchowych, a koncentruje się
jedynie na sferze cielesnej. Dusza takiego człowieka pogrąża się w złu, a człowiek stopniowo duchowo umiera.
Aby tego stanu uniknąć, dusza ludzka musi niejako ‗narodzić się na nowo‖ (por. J 3, 1-13). To zaś dzieje się, gdy człowiek
– jak mówi Jezus w rozmowie z Nikodemem – „narodzi się z wody i ducha‖ (por. tamże), tzn. powierzy swoją duszę
Chrystusowi, który mocą swojego Ducha ożywia ją wewnętrznie. W ten sposób sam Jezus w niej zamieszkuje.
W konsekwencji człowiek upodabnia się do Chrystusa, zaczyna żyć niejako Jego życiem, jak gdyby drugi raz przychodzi na
świat lub – używając innego porównania – duchowo zmartwychwstaje już na ziemi, gdyż zaczyna żyć takim życiem, jakie
realizuje się w niebie czyli życiem wiecznym. Życie wieczne człowiek osiąga niekoniecznie dopiero z chwilą śmierci, ale jest
to możliwe (oczywiście jeszcze nie w pełni) już na ziemi. Zauważmy, że Jezus powiedział: „Kto spożywa moje Ciało i pije
moją Krew ma życie wieczne‖ (por. J 6,54), a nie „dopiero będzie je miał w wieczności‖.
A zatem warto trwać przy Chrystusie. Rozwijać z Nim duchową łączność, więź poprzez modlitwę, pełny udział
w sakramentach świętych, a zwłaszcza w Eucharystii, adorację Najświętszego Sakramentu, gdyż tylko wtedy Jezus
zaczyna w nas mieszkać mocą swojego Ducha, przemienia nas wewnętrznie, uświęca i sprawia, że stajemy się godnymi
udziału w niebie wraz z Maryją – królową Wszystkich Świętych.
Montaż alarmu i systemu monitoringu w kościele Najświętszego Zbawiciela
W październiku 2008r., w kościele, zakrystii i kancelarii parafialnej został założony alarm i system
monitoringu na zewnątrz kościoła.
Uroczystość Wszystkich Świętych – 1 listopada 2008r.
1 listopada: uroczystość Wszystkich Świętych, a nie „Święto Zmarłych‖. Kościół katolicki w tym dniu uroczyście świętuje znanych
i anonimowych, dawnych i współczesnych świętych. Uroczystość Wszystkich Świętych nie jest – wbrew spotykanym opiniom żadnym;
„ Świętem Zmarłych‖. Taka wersja obchodów tej uroczystości jest dziedzictwem epoki komunizmu.1 listopada jest dniem radości, a nie
żałoby. Kościół cieszy się, że bardzo wielu zmarłych przebywa u Boga w niebie. Podkreśla w tym dniu , że wszyscy są powołani do
świętości i każdy z nas ma na to szansę. Kościół wskazuje nam na hojność Pana Boga i pogłębia nadzieję, że wszelkie rozstanie nie
jest ostateczne, bo wszyscy są zaproszeni do domu Ojca.
W sobotę, 1 listopada 2008r obchodziliśmy Uroczystość Wszystkich
Świętych. Msze Święte odbywały się: 830 w Kościele Najświętszego
Zbawiciela, o 1000 w Kościele p.w. Św. Antoniego w Cisiu. O godzinie 1120
wyruszyła procesja na Cmentarz Najświętszego Zbawiciela gdzie została
odprawiona Msza Święta o godzinie 1140 W tym uroczystym dniu
oddawaliśmy chwałę wszystkim świętym, tym oficjalnie uznanym i wyniesionym na ołtarze jak i tym, których nikt nie zna z imienia.
„ Dzień 1 listopada przypomina prawdę o powszechnym powołaniu do świętości. Każdy z wierzących, niezależnie od
konkretnej drogi życia: małżeństwa, kapłaństwa, bycia zakonnikiem, czy życia w samotności, jest powołany do świętości.
Tej pełni człowieczeństwa nie można osiągnąć własnymi siłami. Konieczna jest pomoc łaski Bożej, czyli dar życzliwości
Boga. Ponieważ Stwórca powołuje do świętości wszystkich. Każdy z nas otrzymał dar zbawienia, bo Jezus Chrystus
złożył ofiarę za wszystkich ludzi. Od każdego z nas jednak zależy, w jakim stopniu przyjmiemy od Boga dar świętości.
Dzień Zaduszny – 2 listopada 2008r.
W Dniu Wszystkich Świętych czciliśmy wszystkich tych, którzy po śmierci dostąpili zbawienia a obchodzony 2 listopada Dzień
Zaduszny poświęcony był modlitwom za osoby zmarłe, oczekujące na ostateczne pojednanie się z Bogiem. Pamięć o zmarłych odróżnia
człowieka od zwierząt. To znak, że człowiek jest zdolny do wierności, do wdzięczności. Nie przypadkiem więc Kościół po
uroczystości Wszystkich Świętych obchodzi Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, czyli dzień zaduszny. Jest to dzień
modlitwy za wszystkich wierzących w Chrystusa, którzy odeszli już z tego świata, a teraz przebywają w czyśćcu, który jest miejscem
oczyszczenia w miłości i "przedsionkiem nieba". Przekonanie o istnieniu czyśćca jest jednym z dogmatów naszej wiary.
Wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych
W Parafii Najświętszego Zbawiciela Wypominki i Msze Święte za Zmarłych
odprawiane były od 2 do 9 listopada 2008r. ; w dni powszednie o godz. 1700
a w Niedzielę o 1130. Razem jednak Dzień Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny
przypominały prawdę o wspólnocie Kościoła, obejmującej świętych w niebie,
pokutujących w czyśćcu i żyjących jeszcze na ziemi. Wśród tych trzech stanów Kościoła
dokonywała się, poprzez modlitwę, pamięć, ofiarę, wymiana dóbr duchowych.
Cały listopad jest czasem szczególnej pamięci o zmarłych. Modlitwa za nich jest świadectwem wiary w życie wieczne, w obcowanie ze
zmarłymi i najlepszą pomocą. Taka modlitwa, zwłaszcza na cmentarzu, wyrywa z szaleństwa współczesnego świata i przypomina o
tym, co można przenieść poza granicę śmierci, jest wyrazem miłości i nadziei na przyszłe spotkanie. Modlitwy i możliwość uzyskania
odpustu za dusze zmarłych pomagają im zakończyć czyściec i dostąpić chwały nieba. Choć faktycznie już zaliczają się do zbawionych
(z czyśćca można trafić tylko do nieba), przeżywają własne oczyszczenie serca. Ciągle potrzebują modlitewnego wsparcia.
W związku z Dniem Zadusznym można uzyskać odpusty dla zmarłych. Nawiedzając pobożnie cmentarz w dniach 2-8 listopada
i modląc się "choćby tylko w myśli" za dusze zmarłych, przy zachowaniu stałych warunków odpustu: stanu łaski uświęcającej,
przyjętej w danym dniu Komunii św., wolności od przywiązania do grzechu (nawet lekkiego) i modlitwy w intencjach Ojca Świętego
(np. "Ojcze nasz" i "Zdrowaś Mario").
Msza Hubertowska 2008
Uświęcanie dnia patrona myśliwych stało się już dobrą tradycją Koła Łowieckiego „Uroczysko‖. 8 listopada 2008r.
o godzinie 800, na terenie leśniczówki w Blachowni, proboszcz Parafii Najświętszego Zbawiciela – ks. Tomasz Dragan
odprawił Mszę Św. Hubertowską.
Montaż żaluzji – listopad 2008r.
W listopadzie 2008r., w Kaplicy Pogrzebowej Św. Józefa, zakrystii i kancelarii parafialnej zostały
założone w oknach bocznych żaluzje.
Zakup obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy
Zakupiony w listopadzie 2008r.obraz został umieszczony tymczasowo w nawie bocznej kościoła Najświętszego Zbawiciela w oczekiwaniu na realizację planowanej budowy ołtarza.
Montaż tablicy upamiętniającej I proboszcza naszej parafii – listopad 2008r.
Przy figurze Pana Jezusa została zamontowana tablica upamiętniająca pierwszego proboszcza Parafii
Najświętszego Zbawiciela – ks. Wojciecha Torchały. Tablica została ufundowana przez KŻR. Uroczyste
poświęcenie tablicy odbędzie się w późniejszym terminie.
11 listopada - modlitwa w intencji Ojczyzny
„ … mądrość, moralność i miłość Ojczyzny‖
Jako Polacy przeżywaliśmy Święto Narodowe. Nasza Ojczyzna obchodziła swoją powtórną rocznicę narodzin w wolności.
I jako dzieci tej ziemi przyszliśmy do kościoła by się modlić za to wszystko co naszą Ojczyznę stanowi. Przyszliśmy jako
obywatele, patrioci, wolni, jak ci uzdrowieni trędowaci z Ewangelii, raczej ten jeden, aby podziękować za dar wolności
Ojczyzny i nas, dar tych czasów, kiedy mówimy o wolności i demokracji, wolności religijnej i wyznania. Kierowaliśmy swe
prośby do Boga o potrzebną dla Polski , dla nas wszystkich: mądrość, moralność i miłość.
Nadanie patronatu Św. Józefa Kaplicy Pogrzebowej - 17 listopada 2008r.
17 listopada 2008r. obraz Św. Józefa - patrona dobrej śmierci został przeniesiony z kościoła
Najświętszego Zbawiciela do kaplicy pogrzebowej, która od tej pory nosi nazwę: Kaplica Św. Józefa.
Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata
– 23 listopada 2008r.
W ostatnią niedzielę Roku Kościelnego przeżywaliśmy wspomnienie Pana Jezusa jako Króla Wszechświata. To On jest
Panem wszystkiego, co jest, co istnieje i wszystko to do niego zmierza. Chrystus jako władca jest szczególny, ponieważ
Królestwo rozciąga się na rząd ciał i dusz, jest to królestwo niewidzialne, trwałe i wieczne. Jako cierpiący Zbawiciel już
był obwołany‖ królem‖ jako nauczyciel i prorok również. Kościół czci Go jako ukoronowanie całego Dzieła Zbawienia
względem ludzkości i dlatego nazywa Go Panem wszystkiego co istnieje. Na "końcu czasów" nastąpi Jego panowanie
i władza, a wszystko inne będzie mu podlegać. Panowanie to będzie trwać bez końca- na wieki.
Nowy Rok Liturgiczny 2008-2009
upłynął w Kościele pod hasłem:
„ Otoczmy troską życie „
Otoczmy troską życie - słowa te nawiązują do ewangelii wg św. Jana – „Aby mieli życie i mieli je w obfitości‖ (J10,10b).
Św. Jan mówi o Dobrym Pasterzu. Jezus nazywa siebie bramą owiec. Jeśli ktoś wejdzie przez Niego – będzie zbawiony.
Jezus ukazuje siebie w opozycji do złodzieja, który przychodzi po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. On, Dobry Pasterz,
przychodzi po to, aby owce miały życie i miały je w obfitości. Misją Jezusa jest obdarowanie człowieka pełnią życia.
W tym biblijnym obrazie pokazana jest troska Boga o to, by stworzony przez Niego człowiek odkrył, że życie jest darem,
zrozumiał jego piękno, potrafił się nim zachwycić i chciał żyć, wyrażając wielki szacunek do własnego życia, do życia
innych ludzi oraz do stworzonego świata.
Co znaczy „otoczyć troską życie‖?
Z pewnością nie chodzi tu o wąsko rozumianą obronę życia nienarodzonych ani o zagrożenia ludzkiego życia ludzkiego,
chociaż nie można oczywiście tych problemów pominąć. Chodzi raczej o troskę o szeroko rozumiane wszystkie formy życia,
które wyszły z rąk Stwórcy. Problematyka tego roku duszpasterskiego przedstawia się więc bardzo szeroko. Obejmuje
bowiem troskę o:
- życie środowiska naturalnego
- życie fizyczne człowieka (sarks)
- życie psychiczne człowieka (psyche)
- życie duchowe człowieka (pneuma)
Przygotowanie dzieci do I Komunii Św. – poświęcenie medalików
W II Niedzielę Adwentu - 7 grudnia 2008r. na Mszy Świętej o godz. 1000 w Cisiu i o godz. 1130 w Blachowni
miał miejsce kolejny etap przygotowania do Pierwszej Komunii Świętej dzieci z klas drugich naszej parafii.
Ksiądz Proboszcz poświęcił medaliki, a rodzice uroczyście wręczyli je dzieciom aby były dla nich drogowskazem
na drodze życia.
W przygotowaniu do Pierwszej Komunii Świętej w Parafii Najświętszego Zbawiciela przyjęta jest zasada comiesięcznych spotkań
przy parafii dla dzieci i ich rodziców. Są one połączone z nabożeństwami w kościele, w czasie których dzieci otrzymują różańce,
książeczki, świece, medaliki i w ten sposób są wprowadzane w rok liturgiczny, modlitwę i sakramenty. W prowadzenie tych spotkań
włączeni są wszyscy odpowiedzialni za przygotowanie dzieci do pełnego uczestnictwa w Eucharystii. Stałe spotkania z rodzicami
odbywają się co miesiąc w pierwsze czwartki i pierwsze piątki miesiąca. Spotkania z dziećmi przy parafii: 8 października poświęcenie różańców, udział dzieci w Nabożeństwach Różańcowych; 31 października - modlitwa za zmarłych z naszych rodzin cmentarz w Blachowni; Roraty - od 30 listopada do 24 grudnia /dni powszednie/ o godz. 1530 w Cisiu., o godz.1700 w Blachowni;
7 grudnia /niedziela/ - poświęcenie medalików; Aktywny udział w przedstawieniu Jasełek /styczeń/; 2 luty /wtorek/ - poświęcenie
świec; Wielki Post - udział w Nabożeństwach Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali ; 17 lutego /Środa Popielcowa/ - poświęcenie
książeczek; Udział w Rekolekcjach Wielkopostnych; Udział w Triduum Paschalnym ;Wielki Piątek - Adoracja Pana Jezusa
w Ciemnicy; Wielka Sobota - Adoracja Pana Jezusa w Grobie.
Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP – 8 grudnia 2008r.
«Tota pulchra es Maria!» Tymi słowami zwraca się Kościół do Matki Chrystusa w obchodzonej uroczystości Niepokalanego Poczęcia. Maryja jest niewiastą zachowaną od grzechu
pierworodnego. Tak postanowił Ojciec i wybrał Ją, by stała się Matką Zbawiciela. Dając
ludzkie ciało Synowi Bożemu, który jest «odblaskiem chwały Ojca» (św. Ambroży) Maryja
Dziewica, jak żadne inne stworzenie, ujrzała jaśniejące nad sobą oblicze bogatego w łaskę
i miłosierdzie Ojca. Niepokalane Poczęcie jest zatem nadzwyczajnym darem i niezwykłym
przywilejem! Dzięki niemu Matka Boża, całkowicie zachowana od niewoli zła i szczególnie
umiłowana przez Boga, uprzedza w swoim życiu drogę odkupionych, ludu zbawionego przez
Chrystusa.
To ważne święto maryjne przypada w okresie Adwentu, który jest czasem czujnego i modlitewnego przygotowania do Bożego Narodzenia. Ta, która potrafiła najlepiej ze wszystkich
z czułością oczekiwać przyjścia Mesjasza, towarzyszy nam i wskazuje, jak naszą wędrówkę ku Świętej Nocy Betlejemskiej uczynić żywą i owocną. W ciągu tych tygodni razem z Nią trwamy na modlitwie i prowadzeni przez Jej jaśniejącą
gwiazdę wchodzimy na duchową drogę, która pozwoli nam głębiej przeżywać Misterium Wcielenia. W tym roku Adwent
wprowadza nas w temat „ Otoczmy troską życie Tym bardziej powinniśmy zatem starać się, by nasze oczekiwanie na
przyjście Odkupiciela było jeszcze bardziej wielkoduszne i czujne.
Doobbaa Euucchhaarryyssttyycczznnaa ww Koośścciieellee Naajjśśwwiięęttsszzeeggoo Zbbaawwiicciieellaa -- 17 ggrruuddnniiaa 22000088rr..
4
Nieustanna Adoracja Najświętszego Sakramentu w Kościele Najświętszego Zbawiciela przebiegała
według zaplanowanego porządku z środy, 17grudnia na czwartek 18 grudnia 2008r. Wierni zachęceni
do udziału w naszym parafialnym uwielbieniu Zbawiciela w Najświętszym Sakramencie przybywali
z każdej ulicy naszej wspólnoty o wyznaczonej godzinie adoracji.
Zakup i zainstalowanie pieca kominkowego w kościele – grudzień 2008r.
W grudniu 2008r. został zakupiony i zainstalowany w kościele Najświętszego Zbawiciela piec kominkowy
aby można było trochę ogrzać świątynię. Jest to rozwiązanie tymczasowe- w przyszłości będzie założone
centralne ogrzewanie.
Rekolekcje Adwentowe 2008/2009
„ Źródło prawdziwej siły‖
Tak szybko biegnie nasze życie… Adwentowe dni skupienia 21,22,i 23 grudnia 2008r. były
okazją, aby choć na chwilę zatrzymać się i darować Panu Bogu, i sobie też, trzy rekolekcyjne
wieczory wspólnie przeżywanej Eucharystii, słuchania Słowa Bożego…‖ Źródło prawdziwej
siły‖. Tematem była nasza siła, właściwie jej źródło. Zmierzyliśmy się ze słowem. Nie człowieka,
ale Boga aby wyjść do swoich codziennych spraw silniejszy.
Adwent, przeżywaliśmy w szczególny sposób, w poszukiwaniu Jezusa Chrystusa w naszym życiu – w różnych jego aspektach. Niech
cały rok będzie dla nas czasem owocnego poszukiwania Chrystusa w liturgii, w modlitwie, w słowie Bożym, w sakramentach, w życiu
codziennym i w drugim człowieku. Abyśmy nie lękali się Chrystusa, nie lękali się otworzyć mu drzwi naszych serc. Niech jest to czas
naszego osobistego adwentu, czas czerpania z Źródła siły abyśmy umieli się wyciszyć, wejść w siebie i podejmować mądre, zgodne z
wolą Bożą decyzje - „Aby mieli życie i mieli je w obfitości‖.
Boże Narodzenie
– „ Rodzina Bogiem silna‖- 2008r.
Gdy Aniołowie objawili pasterzom radość wielką, że w Betlejem narodził się Zbawiciel, pasterze mówili
nawzajem do siebie: „Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił‖. Mijają
wieki, zmieniają się pokolenia ludzi, a wędrówka do Betlejem wciąż trwa.
W Dzieciątku Jezus – ujrzeliśmy prawdę o Bogu – jako Prawdę o Ojcu człowieka. Odkryliśmy również prawdę o człowieku – jako dziecku – Ojca bogatego w miłosierdzie. Chrystus przez swoje przyjście w Betlejem mówi: „Kim jest człowiek dla
Boga‖. Jaką godność posiada człowiek skoro ma takiego Odkupiciela. Składając życzenia w kręgu Rodziny, Rodzin
prosimy Matkę i Świętego Józefa – abyśmy, wpatrując się w Jezusa, tak jak Oni jeszcze raz, na nowo odkryli wielką Bożą
Miłość do każdej, każdego z nas, do naszych rodzin.
Przyjmując wdzięcznym sercem ten dar nad darami, dzielmy
się jak opłatkiem, tą miłością, która jest cierpliwa, łaskawa,
wszystko przetrzyma, nie unosi się gniewem, nigdy się nie
kończy. Niech czas Bożego Narodzenia – będzie dla naszych
Rodzin – Czasem wyciągniętych rąk do każdego człowieka,
czasem Radości, Wdzięczności za wszelkie dobro, które
otrzymujemy od siebie w naszych rodzinach.
Rok Pański
2009
Święta Ruchome : Popielec 25.II; Wielkanoc 12.IV; Wniebowstąpienie 21.V; Zesłanie Ducha Świętego 31.V;
Ciała i Krwi Pańskiej 11.VI; 1.niedziela Adwentu 29.XI
Uroczystość Objawienia Pańskiego – Trzech Króli – 6 stycznia 2009r.
Święto Objawienia Pańskiego - Epifania, najbardziej znane jest jako Święto Trzech Króli. Odkrycie w małym dzieciątku z Betlejem
Syna Boga - to moment przełomowy. Ewangelia św. Mateusza mówi o Mędrcach ze Wschodu, którzy idąc za gwiazdą przybyli do
Jerozolimy i Betlejem szukając nowo narodzonego króla żydowskiego "Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją;
upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę".
Gwiazda - objawienie Mędrcom
W poszukiwaniu narodzonego Syna Bożego
Oddali Mu pokłon
Chrystus objawiał się na różne sposoby. Prostym pasterzom posłał anioła (Łk 2,9-14), Mędrcom ukazał gwiazdę (Mt 2,2),
uczniom uczynił w Kanie cud zmiany wody w wino (J 2,1-12) oraz objawił swoje Bóstwo w czasie Chrztu w Jordanie (Mt
3,13-17). W liturgii Uroczystości Objawienia Pańskiego słyszymy: Nad ludzkością zajaśniało światło Chrystusa. To On,
Bóg, objawił się jako człowiek, by przynieść zbawienie wszystkim narodom.
We wtorek 6 stycznia 2009r. w Uroczystość Objawienia Pańskiego podczas Mszy św. nastąpiło poświęcenie kredy,
kadzidła i wody. Po powrocie do domu - na drzwiach napisaliśmy poświęconą dziś kredą: K+M+B 2010r. - od pierwszych
liter imion Mędrców: Kacpra, Melchiora, Baltazara. W średniowieczu odczytywano to inaczej. Napis „C + M + B‖ (imię Kacper pisane
przez C) wyrażał błogosławieństwo: „ Niech Chrystus błogosławi mieszkanie!‖ (Chrystus mansjonem benedicat).
Uroczystość Objawienia Pańskiego uczy, że chrześcijanie, podobnie jak mędrcy, którzy powrócili do domu inną drogą (Mt
2,12), winni po spotkaniu Zbawiciela rozpocząć nowe życie; doświadczywszy Jego miłującej obecności w sposób mądry
objawiać ją światu. Jak mędrcy winniśmy składać duchowe dary: złota swej ludzkiej wolności, kadzidła codziennej
modlitwy oraz mirry – czyli trudu bycia na co dzień dla Boga. Na tej drodze towarzyszy wszystkim poszukującym Słowo
Boże, porównywane przez Ojców Kościoła do blasku gwiazdy prowadzącej do poznania prawdy.
Ojcze, Ty w każdym pokoleniu na nowo odsłaniasz swe tajemnice i w każdym pokoleniu na nowo odradzasz swój Kościół.
Wysłuchaj modlitwy, którą kierujemy do Ciebie w święto Objawienia, i spraw w swym miłosierdziu, by wszyscy zawsze
postępowali w światłości Twego Syna. Który z Tobą żyje i króluje na wieki wieków.
w kruchcie kościoła
ogrzewanie świątyni
schody na chór
Wizyta duszpasterska 2009r.
Pierwsza wizyta duszpasterska nowego proboszcza ks. Tomasza Dragan była czasem
bliższego poznania parafian. Zgodnie z ogłoszonym harmonogramem wizyt domowych
ks. proboszcz odwiedzał parafian w dniach: od 5-go do 24 stycznia 2009r. Kolęda
przebiegała w duchu chrześcijańskim, w atmosferze życzliwości i gościnności.
" Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który mnie posłał " (Mt 10,40).
Przyjęcie kapłana z wizytą duszpasterską jest aktem publicznego wyznania wiary, a zarazem znakiem jedności i żywej więzi
Kościoła domowego z Kościołem parafialnym, a tym samym diecezjalnym i powszechnym. Dzień wizyty duszpasterskiej w rodzinie
jest szczególnym przeżyciem. Im rodzina jest bardziej związana z Kościołem, im większy panuje w niej duch chrześcijański, im
głębsza jest jej religijność, tym głębiej przeżywa spotkanie z oficjalnym sługą Kościoła. Należy taką wizytę odpowiednio przygotować.
Stół nakryty białym obrusem, świece, woda święcona, kropidło. Na stole można otworzyć księgę Pisma Św. W czasie wizyty ktoś
z domowników (najlepiej ojciec) winien przeczytać fragment Pisma Św. specjalnie na tę okazję wybrany. Wszyscy domownicy
oczekują kapłana w stroju wizytowym.
Koncert Kolęd i Pastorałek – 25stycznia 2009r.
W niedzielę, 25 stycznia 2009r. w kościele Najświętszego Zbawiciela o godzinie 18 00 odbył się
koncert kolęd i pastorałek w wykonaniu chóru z Parafii św. App. Piotra i Pawła w Kamieńsku,
dziecięcej scholi parafialnej św. Michała Archanioła w Blachowni, Zespołu Folklorystycznego
„Cisianki‖ i naszego chóru parafialnego.
Chór z Parafii Św. App. Piotra i Pawła w Kamieńsku
Koncert Kolęd i Pastorałek – 25 stycznia 2009r. (cd.)
Schola dziecięca z Parafii p.w. Św. Michała Archanioła w Blachowni
Żaden inny kraj nie może poszczycić się takim bogactwem i pięknem kolęd i pastorałek, jak Polska. Wpisują się one głęboko
w nasze przeżywanie i świętowanie tajemnicy narodzin Syna Bożego w Betlejem. Bóg, który jest Miłością, w swoim Synu
staje się jednym z nas, dzieli nasz człowieczy los we wszystkim, oprócz grzechu. Przychodzi jako Zbawiciel człowieka.
Jako Ten, który swoje życie złoży w ofierze na ołtarzu krzyża, aby nas wyzwolić z niewoli grzechu i obdarzyć nas życiem
przybranych dzieci Bożych.
Zespół Folklorystyczny „ Cisianki‖
Chór parafialny Najświętszego Zbawiciela
W liturgii Kościoła Katolickiego kolędy wykonuje się od Mszy św. o północy w Boże Narodzenie - Pasterki do Święta
Chrztu Pańskiego – do niedzieli po dniu 6 stycznia. W polskiej tradycji śpiewa się kolędy do 2 lutego, czyli Święta Matki
Bożej Gromnicznej.
Najstarsza polska kolęda to ,,Bądź zdrów, Królu Anielski" z 1424 roku. Najsłynniejszą kolędą jest ,,Cicha noc" z 1818
roku. Większość kolęd to przekazywane przez tradycję utwory, których autorów na próżno szukać wśród znanych poetów.
W kolędach z pewnością odnaleźć można czystą poezję, najpiękniejsze pomysły muzyczne, ale również wiele śladów
dawnych polskich obyczajów. Kolędy są częścią naszej historii narodowej. Jest ich wiele. Od najdawniejszych, staropolskich, do tych współczesnych, od liturgicznych do pastorałek zaczerpniętych z życia codziennego.
Wybrane kolędy (spisane w porządku alfabetycznym): Ach, ubogi żłobie; Anioł pasterzom mówił; Bóg się rodzi, moc truchleje;
Dzisiaj w Betlejem; Gdy się Chrystus rodzi; Gdy śliczna Panna; Lulajże Jezuniu; Przybieżeli do Betlejem; Tryumfy Króla
Niebieskiego; W żłobie leży; Wśród nocnej ciszy.
Kolędy śpiewać trzeba… One powstały w rodzinnej atmosferze, są wynikiem potrzeby bycia razem w czasie Bożego
Narodzenia. W wypowiedziach ludzi świeckich – psychologów i socjologów słyszymy: „Kolędy to „kulturalne koło
ratunkowe‖; Kolędowanie zbliża ludzi; Buduje więź między nimi; Daje uczucie bliskości, łączności; Kolędy mają walory
terapeutyczne: koją skołatane nerwy, poprawiają nastrój, dają poczucie wspólnoty; Są przepełnione ciepłem, dobrem,
miłością - tym, czego nam na co dzień brakuje; Zawierają treści religijne i niezależnie od tego, jak patrzymy na religię,
śpiewanie kolęd ma funkcję uspołeczniającą - potwierdza naszą tożsamość.‖
Człowiek ma w mózgu jeden pokój o określonym metrażu przeznaczony na kulturę - tłumaczył na łamach prasy, w okresie
bożonarodzeniowym muzykoterapeuta dr Piotr Klimek. W naszych czasach media zapychają nam go tandetną kulturą.
Utrzymanie tradycji, na przykład zaśpiewanie w domu trzech zwrotek kolędy a nie jednej, podobnie jak znajomość hymnu
państwowego, piosenek harcerskich czy żołnierskich, jest kulturalnym kołem ratunkowym. Dzięki niemu nie pauperyzujemy się do końca. To coś, co nas trzyma w kulturalnym pionie moralnym. Dlatego śpiewanie kolęd jest takie ważne.
Nasz kościelny organista od 2000r.
2 lutego - Ofiarowanie Pańskie - Matki Bożej Gromnicznej
W poniedziałek, 2 lutego 2009r. obchodziliśmy Święto Ofiarowania Pańskiego, w naszej polskiej tradycji nazwane
świętem Matki Bożej Gromnicznej. Święto Ofiarowania Pańskiego ukazuje nam Chrystusa- Światłość świata. W tym dniu
święciliśmy świece- gromnice. Przyniesiona przez nas świeca przypomina nam, że Chrystus nieustannie oświeca zawiłe
i ciemne drogi naszego życia.
W tym dniu na Mszy świętej o godzinie 1700 dzieci przygotowujące się do przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej otrzymały
poświeconą świecę
Światowy Dzień Życia Konsekrowanego – 2 lutego 2009r.
W święto Ofiarowania Pańskiego,2 lutego, już po raz trzynasty obchodzony był Światowy Dzień
Życia Konsekrowanego ustanowiony przez Jana Pawła II w 1997r. W 2009r. Dzień Życia
Konsekrowanego obchodzony był pod hasłem : „ Otoczmy troską życie‖ Był to dzień, w którym
Kościół uroczyście dziękował Bogu za dar życia konsekrowanego. Zaproszeni na uroczystość wierni
mogli lepiej poznać tę formę życia. W tym osobliwym dniu stworzyliśmy wokół powołanych do życia
konsekrowanego klimat modlitwy, zaufania i wdzięczności.
Przynależność osób konsekrowanych do Jezusa, oddanie się Jemu nie zamyka na otaczający świat, ale jeszcze bardziej otwiera
i pobudza do troski o niego. Zakonnicy i siostry zakonne otaczają opieką nie tylko wyznających tę samą wiarę, ale także osoby nie
należące do Kościoła katolickiego, niekiedy odrzucających jakąkolwiek wiarę. Działalność zakonów na polu troski o życie wypływa
z nauki Kościoła, który uznaje ludzkie życie za dobro podstawowe, fundament wszystkich innych dóbr, i domaga się poszanowania
życia zarówno w jego początkowych, jak i końcowych etapach. Zakony w Polsce prowadzą 30 domów samotnej matki i dziecka, 55
domów dziecka, 35 placówek dla upośledzonych umysłowo i ze schorzeniami układu nerwowego i 115 analogicznych dla dzieci, 102
placówki dla osób w podeszłym wieku i chronicznie chorych, 19 placówek dla osób uzależnionych, narkomanów, chorych na AIDS,
alkoholików, 7 hospicjów, 13 przychodni, 10 aptek i 6 szpitali. - Jak widać posługa ta skierowana jest do różnych poranionych osób:
do rodzin biednych, rozbitych, patologicznych, zagrożonych moralnie. Jej celem jest nie tylko ochrona i ratowanie życia i zdrowia, ale
też zwykła troska o chleb powszedni, o możliwość edukacji, o rozwiązywanie codziennych trudności i problemów, o rozwój duchowy,
o godziwą przyszłość. Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi w grudniu ubiegłego roku otworzyło w Warszawie „Okno
Życia‖. Inicjatywa ta bardzo realnie wpisuje się w hasło roku duszpasterskiego, pomaga bronić i ratować życie dziecka. "Okna Życia"
funkcjonują obecnie w Krakowie, Częstochowie i Warszawie. W najbliższym czasie powstaną też w Ełku, Tarnowie i Poznaniu, do
podjęcia inicjatywy przymierza się także diecezja radomska. Od 400 lat na ziemiach polskich działa Zakon Szpitalny św. Jana
Bożego (bonifratrów). Charyzmatem zakonu jest działalność szpitalna – bracia i ojcowie bonifratrzy składają oprócz ślubu
posłuszeństwa, czystości i ubóstwa także przyrzeczenie pracy na rzecz chorych. Zakonnicy prowadzą trzy szpitale – w Krakowie,
Łodzi i Marysinie, wkrótce także w Katowicach, a oprócz tego placówki lekarskie, apteki i punkty ziołolecznictwa. Bonifratrzy
posiadają też stacjonarne ośrodki pomocy kryzysowej dla rodzin i prowadzą w dwóch ośrodkach warsztaty zajęciowe dla osób
upośledzonych. Zwieńczeniem jubileuszowego roku 400-lecia bonifratrów w Polsce ma być otwarcie w marcu 2009 r. Szkoły
Kapelanów Szpitalnych, będącej ośrodkiem formacyjnym, konsultacyjnym i szkoleniowym zarazem. Istotą posługi zakonów jest także
troska o życie duchowe, stąd wiele z nich ukierunkowanych jest na działalność duszpasterską: prowadzenie rekolekcji i misji
parafialnych czy rekolekcji zamkniętych, katechizację dzieci i młodzieży, ojcowie pełnią codziennie posługę w konfesjonale. Żeńskie
Zakony Klauzurowe troszczą się o Ducha - otaczają życie modlitwą. Do klasztorów Żeńskich Zakonów Klauzurowych ludzie
nadsyłają wiele próśb o modlitwę za rodziny i za dzieci nienarodzone. Siostry również podejmują modlitwę duchowej adopcji dzieci
poczętych i ekspiacje za aborcje. – Grzech aborcji bezpośrednio uderza w tajemnicę Wcielenia, a w konsekwencji w tajemnice wiary, w
tajemnicę Eucharystii, w tajemnicę zbawienia. Dlatego siostry czują się w sposób szczególny powołane do tej ekspiacji. Siostry
klauzurowe m.in. w sylwestra, kiedy inni się bawią, modlą się leżąc krzyżem i prosząc o przebłaganie za grzechy popełnione przez
ludzi w kończącym się roku. Modlą się także o Boże błogosławieństwo, zdrowie i szczęście wszystkich ludzi. Osoby konsekrowane to
nie tylko zakonnicy, bracia i siostry zakonne, ale i osoby żyjące w instytutach świeckich, a także prowadzące indywidualne formy
życia konsekrowanego, jak dziewice i wdowy konsekrowane. Osoby konsekrowane na przestrzeni dziejów Kościoła z wielkim
szacunkiem podchodziły do świata stworzonego. A zatem troska o życie ma bardzo szeroki kontekst. Jako przykład można wymienić
św. Franciszka z Asyżu. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że franciszkanie obecnie prowadzą w Polsce Ruch Ekologiczny św.
Franciszka z Asyżu, którego zadaniem jest „być głosem ekologów w strukturach Kościoła katolickiego oraz chrześcijańskim głosem
wśród ekologów‖.
Bogu niech będą dzięki za osoby konsekrowane, które będąc „miłośnikami życia‖, wnoszą w naszą
społeczność wrażliwość i szacunek dla życia biologicznego, są zaangażowane w obronę i promocję życia
ludzkiego oraz przyczyniają się do wzrostu życia Bożego w nas.
Wspomnienie Najświętszej Maryi z Lourdes – 11 lutego
W środę 11 lutego 2009r. przypadło liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny
z Lourdes. To wspomnienie połączone było z obchodami Światowego Dnia Chorych. Tak więc
duchowym natchnieniem chorych i ich opiekunów w tym dniu była Matka Najświętsza.
W naszym kościele o godz. 1700 została odprawiona Msza Św. za chorych z prośbą o łaskę
zdrowia. Modlitwą wyraziliśmy duchową bliskość z wszystkimi, którzy cierpią z powodu
różnych chorób, często nieuleczalnych.
Przed kościołem odbywała się zbiórka do puszki na pomoc osobom niepełnosprawnym „ Betd‖
11 lutego – Światowy Dzień Chorego
Od 1993r. Kościół katolicki na całym świecie obchodzi 11 lutego – w święto Matki Bożej z Lourdes- Światowy Dzień Chorego. Dzień
był oryginalną, niezwykle cenną inicjatywą Jana Pawła II, a zarazem konkretną jego odpowiedzią na zgłaszane od wielu lat z
różnych stron świata prośby i postulaty, aby przynajmniej jeden dzień w roku poświęcić w sposób szczególny tym, którzy fizycznie i
duchowo nie mogą w pełni korzystać z uroków życia oraz oczekują naszej pomocy i wsparcia. W liście do ówczesnego
przewodniczącego Papieskiej Rady Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia kard. Fiorenzo Angeliniego z 13 maja 1992 r.
Ojciec Święty ustanowił taki Dzień i wyznaczył jego datę na 11 lutego.
Tegoroczny Dzień Chorego w roku duszpasterskim „Bądźmy świadkami Miłości‖ zachęcał do
większego umiłowania ludzkiego życia, które jest piękne nawet wtedy, gdy jest słabe i naznaczone tajemnicą cierpienia. Lokalnie Światowy Dzień Chorych przeżywany był podczas Mszy św.
dla chorych w parafiach, wizyt biskupów i kapłanów w szpitalach i hospicjach, odwiedzin
chorych w domach.
W tym roku Papież Benedykt XVI przewodniczył obchodom Światowego Dnia Chorego w Watykanie.
Wielki Post 2009
Środa Popielcowa 25 lutego 2009r.otwarła święty, szczególny czas Wielkiego Postu. Zewnętrznym znakiem naszego
wejścia na drogę pokuty i nawrócenia było posypanie głowy popiołem. Popiół przypomniał nam też, że wszystko co
ziemskie, powstało z prochu ziemi i znowu w proch się obróci. Kapłan posypując głowy wiernych popiołem uczynił znak
krzyża, który oznacza oczyszczenie i zmartwychwstanie. Wielki Post – czas pokuty, postu, wyrzeczeń i modlitwy służył
naszemu nawróceniu, przygotował nasze serca na owocne przeżycie radosnych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.
„ W krzyżu miłości nauka‖
W głębszym przezywaniu Wielkiego Postu pomagały nam nabożeństwa wielkanocne. W każdy piątek o godzinie 1600 na
Cisiu a o godzinie 1700 w kościele Najświętszego Zbawiciela przed Mszą św. przemierzaliśmy wraz z Chrystusem i jego
bolejącą Matką Drogę Krzyżową. W każdą niedzielę rozpamiętywaliśmy Mękę Pańską podczas Gorzkich Żali o 1630
w Cisiu a o godz. 1700 w Błaszczykach.
„ Wielkopostna akcja trzeźwości‖
Pierwszy tydzień Wielkiego Postu był Tygodniem Trzeźwości. Kościół wzywał nas do szczególnej, indywidualnej
i wspólnotowej modlitwy oraz do abstynencji, która przychodzi łatwiej w tym pokutnym okresie. Ks. proboszcz
proponował – aby rozciągnąć akcję trzeźwości na cały Wielki Post, bo w pobliżu Boga zawsze jesteśmy mocni i święci.
Rekolekcje Wielkopostne – „Otoczmy troską życie‖
Rekolekcje wielkopostne w naszej parafii odbyły się w dniach 15, 16, 17 i 18 marca 2009r.
Nauki rekolekcyjne pogłębiające naszą wiarę do prawdziwego nawrócenia prowadził
ks. dr Andrzej Kuliberda.
Uroczystość św. Józefa – patrona Kościoła powszechnego –19 marca 2009r.
W czwartek, 19 marca 2010r. obchodziliśmy Uroczystość św. Józefa - Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny.
Uroczystość Zwiastowania Pańskiego – 25 marca 2009r.
„Dzień Świętości Życia‖ i „Dzień Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego‖
„ Troska o dziecko jest pierwszym i podstawowym sprawdzianem stosunku człowieka do człowieka‖ Jan Paweł II
Dziś trzeba nam abyśmy stanęli zdecydowanie w obronie każdego życia, które jest święte, bo wyszło z rąk Stwórcy. Musimy stanąć
w obronie godności każdego człowieka, zwłaszcza tego poczętego, który jeszcze nie potrafi samodzielnie się bronić. Musimy bronić
świętości i czystości życia w naszej kochanej Ojczyźnie, w parafii, w naszych rodzinach. Musi nam na tym zależeć, bo chcemy
pozostać narodem godnym swojego imienia, bo chcemy pozostać narodem godnym chrześcijańskiego powołania.
„…naród, który zabija własne dzieci, jest narodem bez przyszłości ‖ Jan Paweł II
Dziewięć miesięcy przed uroczystością Narodzenia Pańskiego przeżywaliśmy uroczystość
Zwiastowania Pańskiego – podwójne święto: zwiastowania macierzyństwa Najświętszej
Maryi Pannie i Wcielenia Syna Bożego. Wspominaliśmy chwilę, kiedy "Słowo stało się ciałem
i zamieszkało wśród nas" (J 1,31).Uobecniliśmy wydarzenie, kiedy to do pokornej służebnicy
Boga Najwyższego przybył Archanioł Gabriel ze słowami zbawienia: „Bądź pozdrowiona
pełna łaski, Pan z Tobą. Znalazłaś łaskę u Boga i porodzisz Syna Boga Najwyższego,
którego panowaniu nie będzie końca‖. „Pełna łaski‖ to szczególny tytuł Maryi, który oznacza,
że była, jest i pozostanie Dziewiczą Matką Syna Bożego. Jej wyrażająca wielkie zaufanie
zgoda: „Niech mi się stanie według Twego słowa‖ mówi, że Maryja poznała, iż to sam Bóg
przychodzi do niej i żąda konkretnej, odważnej decyzji. Decyzji zmieniającej bieg historii
zbawienia. W drugim czytaniu mieliśmy odpowiedź na Ewangelię z minionej środy, kiedy to
Chrystus zapewniał, że nie przyszedł znieść prawa, ale je wypełnić. Mówi dziś do nas: „Oto
idę, abym spełniał wolę Twoją‖. Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa
Chrystusa raz na zawsze. Męka i śmierć Jezusa na krzyżu pozwala, nam współczesnym,
odnaleźć się w ofierze Zbawiciela. W uroczystość Zwiastowania Pańskiego uświadomiliśmy
sobie potęgę ofiary Chrystusa i wraz z Maryją wstąpiliśmy na drogę prowadzącą do Jego
narodzenia. Dziewięć miesięcy to czas, jaki potrzebuje dziecko, aby urosnąć pod sercem matki.
Również i my, ciągle na nowo, potrzebujemy odpowiednio długiego czasu, aby 25 grudnia
godnie przyjąć do naszego życia Syna Bożego raz jeszcze, na nowo.
Drugim szczególnym wydarzeniem uroczystości, którą obchodziliśmy 25 marca był Dzień Świętości Życia i Duchowa
Adopcja Dziecka Poczętego. W czasie Eucharystii pragnęliśmy przeprosić Boga za grzechy aborcji prosząc w modlitwie
o tak potrzebną nam dzisiaj miłość człowieka do człowieka, aby ludzie bez leków umieli przyjąć z miłością dar nowego
życia, życia, które ostatecznie należy do Boga. Wielu wiernych złożyło przyrzeczenie zobowiązujące do duchowej adopcji.
„Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą‖ wyrażana jest osobistą modlitwą jednej osoby o ocalenie
życia dziecka wybranego przez Boga Dawcę Życia. Trwa przez 9 miesięcy, okres wzrostu dziecka w łonie matki. Zobowiązanie adopcyjne, poprzedza przyrzeczenie, które je utwierdza. Osoba praktykująca modli się o nawrócenie rodziców
jakiegoś nieznanego, poczętego dziecka zagrożonego zagładą w łonie matki: modli się, aby rodzice zostali napełnieni
miłością do swojego własnego dziecka i pozwolili mu się urodzić, a po urodzeniu się, żeby zadbali o wychowanie go do
godnego i prawego życia.
2 kwietnia 2009r. - IV rocznica śmierci Ojca Świętego Jana Pawła II
„„ M
Miiłłoośśćć W
Waam
mw
wsszzyyssttkkoo w
wyyjjaaśśnnii‖‖
2 kwietnia 2009 roku po raz czwarty obchodziliśmy rocznicę śmierci Ojca Świętego Jana Pawła II. Hasło obchodów rocznicy
brzmiało: „ Miłość wam wszystko wyjaśni‖. Było ono nawiązaniem do wiersza Karola Wojtyły „ Miłość mi wszystko wyjaśniła‖
Centrum Myśli Jana Pawła II zaprezentowało ten wyjątkowy wiersz także przez singiel. Muzykę do słów Karola Wojtyły
skomponował Joachim Mencel - krakowski pianista, kompozytor i aranżer, natomiast swojego głosu do muzyki użyczył Jorgos Skolias
- grecki jazzman, wokalista i kompozytor na stałe mieszkający w Polsce. Singiel utrzymany jest w charakterze jazzowym,
wzbogaconym o brzmienie orkiestry symfonicznej oraz chóru męskiego.
4
Miłość mi wszystko wyjaśniła,
Miłość wszystko rozwiązała Dlatego uwielbiam tę Miłość,
Gdziekolwiek by przebywała...
Karol Wojtyła
33
3
W kolejną rocznicę śmierci Wielkiego Człowieka wspominamy Jana Pawła II. Papież z Polski zmienił nie tylko oblicze
"tej ziemi", ale i całego świata. Nasz Ojciec Święty zmarł 2 kwietnia 2005 roku w Rzymie. Na Placu św. Piotra tysiące
wiernych modliło się wówczas w ciszy za jego duszę.
Msza św. w intencji beatyfikacji Sługi Bożego Jana Pawła II
Czwartek 2 kwietnia 2009r. wierni z parafii Najświętszego Zbawiciela wspominali
Papieża Polaka. W kościołach w Błaszczykach i w Cisiu zostały odprawione Msze
św. w intencji beatyfikacji Sługi Bożego Jana Pawła II.
Modlitwa o beatyfikację Sługi Bożego Jana Pawła II :
Boże w Trójcy Przenajświętszej, dziękujemy Ci za to, że dałeś Kościołowi Papieża Jana Pawła II i sprawiłeś, że zajaśniała w nim Twoja ojcowska dobroć, chwała krzyża Chrystusa i blask Ducha miłości. On, zawierzając całkowicie Twojemu
miłosierdziu i matczynemu wstawiennictwu Maryi, stał się żywym obrazem Jezusa Dobrego Pasterza, wskazując nam
świętość, wysoką miarę życia chrześcijańskiego, jako drogę do osiągnięcia wiecznego zjednoczenia z Tobą. Udziel nam, za
jego przyczyną, zgodnie z Twoją wolą, tej łaski, o którą prosimy, z nadzieją, że zostanie on rychło włączony w poczet
Twoich świętych. Amen.
" Musimy budować świat, w którym żadne dziecko nie będzie pozbawione prawa do życia w pokoju i bezpieczeństwie,
w trwałej rodzinie, prawa do wzrastania w atmosferze wolnej od lęku i niepokoju "
Jan Paweł II
2 kwietnia 2009r. – IV rocznica śmierci Ojca Świętego Jana Pawła II
„„ M
Miiłłoośśćć W
Waam
mw
wsszzyyssttkkoo w
wyyjjaaśśnnii‖‖
Miłość do Chrystusa była siłą przeważającą u naszego umiłowanego Ojca Świętego; ten, kto
widział go modlącego się, kto słyszał, jak przemawiał, wie o tym. I tak dzięki temu głębokiemu
zakorzenieniu w Chrystusie mógł nieść ciężar, przekraczający siły czysto ludzkie: być pasterzem
owczarni Chrystusa, Jego Kościoła powszechnego.
On odczytał dla nas tajemnicę paschalną jako tajemnicę miłosierdzia Bożego. W swej ostatniej
książce napisał: granicą wyznaczoną złu "jest ostatecznie Boże miłosierdzie" ("Pamięć i tożsamość",
str. 61). A rozważając zamach, mówi: "Chrystus, cierpiąc za nas wszystkich, nadał cierpieniu nowy
sens, wprowadził je w nowy wymiar, w nowy porządek: w porządek miłości... Jest to cierpienie,
które pali i pochłania zło ogniem miłości i wyprowadza nawet z grzechu wielorakie owoce dobra".
(tamże, str. 171-172). Ożywiany tą wizją, Papież cierpiał i kochał we wspólnocie z Chrystusem i dlatego przesłanie jego
cierpienia i jego milczenia było tak bardzo wymowne i owocne.
Miłosierdzie Boże: Ojciec Święty znalazł najczystsze odbicie miłosierdzia
Bożego w Matce Bożej. On, który stracił w dzieciństwie własną mamę, tym
bardziej ukochał Matkę Bożą. Usłyszał słowa Pana ukrzyżowanego jako
skierowane do siebie osobiście: "Oto matka twoja!" I postąpił tak jak uczeń
umiłowany: przyjął Ją w głębi swego bytu (J 19, 27) - Totus tuus. I od matki
nauczył się dostosowywania się do Chrystusa.
Dla nas wszystkich pozostaje niezapomniana chwila, jak w ostatnią Niedzielę
Wielkanocną swego życia Ojciec Święty, naznaczony cierpieniem, ukazał się
jeszcze raz w oknie Pałacu Apostolskiego i po raz ostatni udzielił błogosławieństwa "Urbi et Orbi".
Możemy być pewni, że nasz umiłowany Papież stoi obecnie w oknie domu Ojca, spogląda na nas i nam błogosławi.
Tak, błogosław nam, Ojcze Święty. Powierzamy twoją drogą duszę Matce Bożej, twojej Matce, która prowadziła cię
każdego dnia i zaprowadzi cię teraz do wiecznej chwały swego Syna, Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen
Siedem rad Jana Pawła II
1. Duchowe odrodzenie nowej Europy, która będzie wierna swoim chrześcijańskim korzeniom. Nie zamkniętej w sobie
samej, ale otwartej na dialog i współpracę z innymi narodami świata.
2. Życzę każdemu pokoju, który może dać tylko Bóg, przez Jezusa Chrystusa. Pokoju, który jest wynikiem sprawiedliwości,
prawdy, miłości i solidarności. Pokoju, którym cieszą się tylko te narody, które podążają za prawem Bożym. Pokoju,
który pozwala ludziom i całym narodom czuć się braćmi.
3. Młodzi zostali wezwani do bycia bohaterami nowych czasów. Mam do nich pełne zaufanie i jestem pewien, że nie
odwrócą się od Boga, Kościoła ani społeczeństwa, z którego pochodzą.
4. Kiedy brakuje ducha kontemplacyjnego, przestajemy bronić życia ludzkiego i cały rodzaj ludzki upada. Bez życia
wewnętrznego dzisiejszy człowiek naraża na niebezpieczeństwo całą swoją duszę.
5. Kochani młodzi, wyjdźcie z ufnością na spotkanie Jezusa! I jak nowi święci, nie bójcie się mówić o nim! Bo Chrystus jest
prawdziwą odpowiedzią na wszystkie pytania o człowieka i jego przeznaczenie. Musicie przemienić się w apostołów
w waszym środowisku.
6. Jeśli wspólnoty lokalne pozostaną wierne Ewangelii, która zgodnie z tradycją była głoszona od początku
chrześcijaństwa, ujrzymy nowe owoce świętości.
7. Pamiętajcie zawsze, że cechą szczególną chrześcijan jest mężne dawanie świadectwa o Jezusie Chrystusie, umarłym
i zmartwychwstałym dla naszego zbawienia.
Wielki Tydzień – 2009r.
5 kwietnia 2009r. - pierwszy dzień Wielkiego Tygodnia rozpoczął się od porannej, niedzielnej Mszy Świętej podczas, na
która przybyliśmy z palmami upamiętniającymi wyjazd Jezusa do Jerozolimy. Wieczorem czas wyciszenia; czytanie
fragmentów Ewangelii związanych z ostatnimi dniami życia Jezusa Chrystusa; rozpoczęcie tygodnia żałoby i zadumy nad
śmiercią Chrystusa.
Wielki Czwartek – 9 kwietnia 2009r.
W Wielki Czwartek w kościele Najświętszego Zbawiciela w Błaszczykach o godz.1700 i koiciela św. Antoniego w Cisiu
o godz. 1630 została odprawiona Msza Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczęła Triduum Paschalne. Przed rozpoczęciem
liturgii opróżnione zostało tabernakulum, w którym przez cały rok przechowywany był Najświętszy Sakrament. Odtąd aż
do Nocy Zmartwychwstania pozostało ono puste. Po Mszy św. Najświętszy Sakrament przeniesiony został procesyjnie do
ciemnicy (na pamiątkę uwięzienia Jezusa) i tam rozpoczęła się adoracja.
Pierwszy dzień Triduum Paschalnego, to dzień w którym uobecnia się Ostatnią Wieczerzę, ustanowienie przez Jezusa Eucharystii
i sakramentu kapłaństwa. Rankiem , jeszcze przed rozpoczęciem Triduum we wszystkich kościołach katedralnych ma miejsce szczególna msza św., tzw. Msza św. Krzyżma. Odprawia ja biskup diecezjalny wraz z kapłanami, którzy odnawiają swoje przyrzeczenia
kapłańskie. Podczas Mszy św. Krzyżma święcone są oleje chorych i krzyżmo, które przez kolejny rok służyć będzie przy udzielaniu
sakramentów chrztu, namaszczenia chorych, święceń kapłańskich. Oleje, które zostały z zeszłego roku należy spalić.
Wielki Piątek – Dzień Męki Pańskiej
Wielki Piątek to dzień upamiętniający mękę i śmierć Chrystusa. W tym dniu nie było Mszy świętej, z wielkiego szacunku
do ofiary Jezusa poniesionej na krzyżu za grzechy świata. Był to dzień powagi , skupienia i postu. Podczas wieczornego
nabożeństwa koncentrowaliśmy się na rozważaniu biblijnego opisu Męki Pańskiej i śmierci Chrystusa na krzyżu.. Punktem
kulminacyjnym liturgii Wielkiego Piątku była adoracja Krzyża Świętego i wspólna Komunia Święta Na zakończenie
nabożeństwa, eucharystyczne Ciało Chrystusa zostało przeniesione do przygotowanego Grobu Pańskiego. Rozpoczęliśmy
czuwanie przy symbolicznym Grobie Jezusa.
Wielka Sobota – Jezus złożony do grobu
Przez cały dzień trwała adoracja Chrystusa złożonego do grobu. Wierni przychodzili do świątyni, aby kapłan pobłogosławił pokarmy przeznaczone na świąteczny stół – tzw. Święconka zakończyła czas postu.
Wielkanoc – Wielka Niedziela 12 kwietnia 2009
Jezus z Nazaretu, Syn Maryi, który w piątek o zachodzie został zdjęty z krzyża i złożony w grobie, zwycięski opuścił
grób. Rzeczywiście o poranku pierwszego dnia po szabacie Piotr i Jan znaleźli grób pusty. Magdalena i inne kobiety
spotkały Jezusa zmartwychwstałego; rozpoznali Go również dwaj uczniowie z Emaus, gdy łamał chleb; wieczorem
Zmartwychwstały ukazał się Apostołom w Wieczerniku, a potem wielu innym uczniom w Galilei.
Dziś Kościół wyśpiewuje „dzień, który Pan uczynił‖ i wzywa do radości. Dziś modlimy się, przyzywamy Maryję, Gwiazdę
Nadziei, aby prowadziła ludzkość do pewnego portu zbawienia, którym jest serce Chrystusa, paschalnej Ofiary, Baranka,
który odkupił świat, Niewinnego, który „pojednał nas grzesznych z Ojcem‖. Ku Niemu, zwycięskiemu Królowi,
ukrzyżowanemu i zmartwychwstałemu, wznosimy z radością nasze Alleluja!
Jezus zmartwychwstał abyśmy, choć naszym przeznaczeniem jest śmierć, nie ulegali rozpaczy, myśląc, że wraz ze śmiercią
życie ostatecznie kończy się; Chrystus zmartwychwstał, aby dać nam nadzieję. Choć jest prawdą, że śmierć nie ma już
władzy nad człowiekiem i nad światem, to jednak pozostaje jeszcze wiele, zbyt wiele, znaków jej dawnego panowania.
Choć przez Paschę Chrystus wyrwał korzenie zła, to jednak potrzebuje ludzi, którzy w każdym czasie i w każdym miejscu
pomogą Mu utwierdzać Jego zwycięstwo za pomocą Jego broni: broni sprawiedliwości i prawdy, miłosierdzia,
przebaczenia i miłości.
Wesołego Alleluja !
Drodzy parafianie!
Życzę Wam wszystkim prawdziwie radosnych Świąt Wielkanocnych!
Niech Zmartwychwstały Pan objawi w waszym życiu Swoje zwycięstwo
nad każdym złem, niepokojem, samotnością, niepewnością i nieszczęściem.
Niech obdarzy Was prawdziwą radością i pokojem.
Ks. proboszcz – Tomasz Dragan
Okres Wielkanocny rozpoczyna się Wigilią Wielkanocną. Wielka Niedziela jest pierwszym dniem wielkanocnego okresu świątecznego
zwanego oktawą wielkanocną. Cud Zmartwychwstania „nie mieści się‖ w jednym dniu, dlatego też Kościół przez osiem dni bez
przerwy wciąż powtarza tę samą prawdę, że Chrystus Zmartwychwstał. Czas Wielkanocnej radości trwa w liturgii 50 dni i kończy
się niedzielą Zesłania Ducha Świętego. W 40. dniu (czwartek) obchodzona jest uroczystość Wniebowstąpienia Pana Jezusa
„ My wierzymy w Chrystusa, który umarł i zmartwychwstał, który jako jedyny jest zdolny
przemieniać człowieka i świat, nadając mu nowy kształt‖.
„ Chrystus żyje i wychodzi na spotkanie z człowiekiem, zwłaszcza z człowiekiem
biednym, chorym, załamanym i wątpiącym. I wystarczy jedno słowo Jego - Pokój Wam!
- aby wstąpiła w serce odwaga i radość.‖
Niedziela Miłosierdzia Bożego – 19 kwietnia 2009r.
Święto Miłosierdzia dał Pan Jezus grzesznikom jako „ostatnią deskę ratunku‖. Z dobrze odprawioną spowiedzią i Komunią św.
przyjętą w tym dniu związana jest obietnica „zupełnego odpuszczenia win i kar‖. W archidiecezji krakowskiej kard. Franciszek
Macharski ustanowił je w 1985 r. 10 lat później, w 1995r. na wniosek Episkopatu Polski, Stolica Apostolska zezwoliła na obchodzenie go w całej Polsce.
Pierwszy tydzień po świętach wielkanocnych w Niedzielę zwaną
w tradycji „Białą‖, obchodzimy Święto Miłosierdzia Bożego. To była
wola samego Boga, którą wyraził za pośrednictwem św. Siostry
Faustyny, zakonnicy ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia
w dniu 22 lutego 1931 roku. Bóg objawił się siostrze Faustynie jako
miłosierdzie. Odtąd siostra Faustyna miała tylko jedno pragnienie: aby
wszyscy poznali Miłosierdzie Boże, zawierzyli mu, bo w nim jest
nadzieja zbawienia. Sama zaś siostra Faustyna uczyniła swoje życie
posługą miłosierdzia. ,,Czuję — pisała — że się przemieniam cała
w modlitwie, by wyprosić miłosierdzie Boże dla każdej duszy.
Jezus Miłosierny
Siostra Faustyna
Maryjny miesiąc maj
- 2009
Piękny Maryjny miesiąc maj z budzącą się do życia przyrodą, ze świeżą zielenią i rozkwitającymi kwiatami, napełnia nasze serca
radosną nadzieją. To czas, kiedy ufnie śpiewamy wezwania Litanii loretańskiej i słowami „Pod Twoją obronę‖ polecamy Niepokalanej
Matce Bożej nas samych, nasze rodziny i wspólnoty, wszystko, co jest i co będzie. Maj to także miesiąc uroczystości pierwszokomunijnych. Patrząc na białe szeregi dzieci, przyjmujących po raz pierwszy Pana Jezusa, wielu z nas przypomni sobie ze wzruszeniem ten
wyjątkowy dzień swego życia... Spoglądamy na zawieszony wówczas na szyi Medalik Niepokalanej... całujemy go. Może wiąże się
z nim wiele ważnych dla naszego życia wspomnień... wiele faktów, w których mały, niepozorny medalik odegrał ważną rolę... może
nawet okazał się ratunkiem...
IV Niedziela Wielkanocna – 3 maja 2009r.
Światowy Dzień Modlitw o Powołania do kapłaństwa i życie konsekrowane
3 maja 2009, Kościół przeżywał Światowy Dzień Modlitwo Powołania do kapłaństwa
i życia konsekrowanego. Benedykt XVI w orędziu zaprosił „cały Lud Boży do refleksji na
temat: Zaufanie w obliczu inicjatywy Boga i odpowiedź człowieka.‖
W parafii Najświętszego Zbawiciela rozpoczęliśmy Tydzień Modlitw o Powołania…
Ciągle powinniśmy prosić Jezusa Chrystusa – Dobrego Pasterza aby nigdy nie zabrakło
nowych pracowników Bożej Winnicy. Potrzeba naszej modlitwy po to, by cały Lud Boży
wzrastał w ufności wobec Boga, upewniony o tym, że „Pan żniwa‖ nigdy nie przestanie
proponować niektórym ludziom, by dobrowolnie zaangażowali swe życie w ścisłą współpracę
z Nim w ramach dzieła zbawienia.
Jan Paweł II napisał : „Kościół otrzymał Eucharystię od swego Pana nie jako jeden z darów,
choćby najcenniejszy ze wszystkich, ale jako dar wyjątkowy, gdyż dar z samego siebie, ze swej
Osoby w swym świętym człowieczeństwie i ze swego dzieła zbawienia‖ (Ecclesia de Eucharistia, 11).
To właśnie kapłani są powołani do tego, by przedłużać tę tajemnicę zbawienia na przestrzeni
wieków, aż do chwalebnego powrotu Pana. W Chrystusie eucharystycznym mogą oni kontemplować wzniosły model „dialogu powołaniowego‖ między wolną inicjatywą Ojca i pełną
ufności odpowiedzią Syna. W celebracji eucharystycznej działa Chrystus we własnej Osobie
w tych, których wybrał jako swoje sługi. On ich podtrzymuje, aby ich odpowiedź wzrastała
w kierunku zaufania i takiej wdzięczności, która uwalnia od wszelkiego lęku, także wtedy,
gdy ktoś mocniej doświadcza własnej słabości (por. Rz 8, 26-30), albo gdy powołany spotyka się
z zewnętrznym niezrozumieniem, a nawet z prześladowaniem (por. Rz 8, 35-39).
Odnowienie przyrzeczeń chrztu przed I Komunią Świętą - sobota 09-V-2009r.
9 maja 2009r. nasza parafia przeżywała ważną i wymowną
chwilę. Dzieci klas drugich odnowiły podczas Mszy świętej
przyrzeczenia swojego chrztu. Wraz z nimi Rodzice i Chrzestni
oraz wszyscy wierni zgromadzeni w kościele uświadamiali sobie
wielkość, znaczenie i konsekwencje wynikające z jego przyjęcia.
Przez chrzest narodziliśmy się dla Boga i wkroczyliśmy w nowe
życie. Przyszedł czas, aby dzieci, po dwuletnim przygotowaniu
uczyniły to, czego nie mogły uczynić w dniu swojego chrztu. Jako
dzieci Boże, oświecone przez Chrystusa, teraz samodzielnie wyrzekły się grzechu i wyznały wiarę, w której zostały ochrzczone.
Pierwsza Komunia Święta – Blachownia 10 maja 2009r.
10 maja 2009r. w kościele Najświętszego Zbawiciela , siedmioro dzieci z Blachowni przyjęło I Komunię Św.
Pierwsza Komunia Święta – Blachownia 10 maja 2009r. (c.d.)
Pierwsza Komunia Święta – Cisie 17 maja 2009r.
17 maja 2009r. w kościele p.w. Św. Antoniego z Padwy , siedmioro dzieci z Cisia przyjęło I Komunię Św.
Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego – VII Niedziela Wielkanocna
Odpust ku czci Najświętszego Zbawiciela – 24 maja 2009r.
Niedziela 24 maja 2009r. była wyjątkowo uroczysta. Dzieci klas drugich szkoły podstawowej zakończyły „ Biały Tydzień‖
a dzieci klas trzecich świętowały pierwszą rocznicę przyjęcia I Komunii Świętej. Niedziela Wniebowstąpienia Pańskiego
była osobliwym świętem dla całej naszej wspólnoty parafialnej – przeżywamy bowiem Odpust ku czci Najświętszego
Zbawiciela.
Chwała Trójcy Świętej we Wniebowstąpieniu
Wniebowstąpienie Pańskie - obchodzone tradycyjnie 40 dni po Wielkanocy (wypada
w czwartek). W Polsce uroczystość tę - zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji
ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów od 2004 r. obchodzimy w VII Niedzielę
Wielkanocną. Wniebowstąpienie jest ukoronowaniem i zakończeniem życia ziemskiego
Jezusa i Jego triumfem jaki przygotował swojemu Synowi Bóg Ojciec. Stąd wiele radości
w tekstach liturgicznych. Wniebowstąpienie jest poręczeniem powtórnego przyjścia
Chrystusa: "Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go
wstępującego do nieba" (Dz 1, 11). Chrystus powróci dla ostatecznego tryumfu dobra:
powróci, by oddać swemu Ojcu wszystko, by zgromadzić wszystkich i wszystko w Kościele. Wniebowstąpienie jest nie tylko ostatecznym i uroczystym wywyższeniem Jezusa
z Nazaretu, ale również zadatkiem i gwarancją wywyższenia, wyniesienia do chwały
natury ludzkiej. Nasza wiara i nadzieja chrześcijan zostają dzisiaj umocnione
i utwierdzone, bowiem jesteśmy zaproszeni nie tylko do tego, by rozważać własną małość, słabość i ubóstwo, ale także
ową przemianę wspanialszą aniżeli samo dzieło stworzenia, "przemianę", której Chrystus w nas dokonuje wówczas, kiedy
jesteśmy z Nim zjednoczeni dzięki łasce i sakramentom.
Na świętowane dziś wydarzenie używamy określenia "wniebowstąpienie", gdyż Chrystus własną mocą wstąpił na niebiosa. Swoją Matkę
natomiast, a kiedyś także nas wszystkich, Chrystus zabierze do nieba. Stąd mówimy o "wniebowzięciu". Uroczystość Wniebowstąpienia łączy
pierwotny Kościół z tajemnicą Zesłania Ducha Świętego na Apostołów i Maryję. Dni następujące po Wniebowstąpieniu Pańskim będą
przygotowywały wiernych na przyjęcie Ducha Świętego. Czytania liturgiczne w tym czasie, opisem przybliżą obietnicę zesłania Ducha Świętego.
W kościele odprawiana będzie Nowenna do Ducha Świętego. Z ołtarza zabrana zostanie figura Chrystusa Zmartwychwstałego; pozostanie
natomiast paschał i krzyż z przewieszoną czerwoną stułą.
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego – koniec okresu Zmartwychwstania Pańskiego
W pięćdziesiąt dni po Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego, w niedzielę 31 maja 2009r. wspominaliśmy pamiątkę
zstąpienia Ducha Świętego na Apostołów i Maryję, które dokonało się w wieczerniku. Zesłanie Ducha Świętego to niejako
dopełnienie objawienia się Boga ludziom: Bóg Ojciec został objawiony w Starym Testamencie, Syn: Jezus Chrystus narodził się,
nauczał osobiście na Ziemi, umarł i zmartwychwstał, zaś Duch Święty zstąpił na Apostołów -Kościół pierwotny już w Nowym
Testamencie; po wniebowstąpieniu Chrystusa.
Zesłanie Ducha Św. uważa się nieraz za początek Kościoła. Apostołowie zaczęli przemawiać w
wielu językach oraz otrzymali inne dary ducho.
we- charyzmaty.
Odtąd rozpoczęli głoszenie
Ewangelii na całym świecie. Dodatkowo Jezus
przyrzekł, że w chwili prześladowań Duch
pomoże stawić czoła wrogom ( por. Mt 10,19-20)
„ Idźcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego‖ (Mt 28,19)
Dary Ducha Świętego – tzw. charyzmaty: słowo mądrości, słowo poznania, wiary (szczególny rodzaj wiary, koniecznej do tego by
posługiwać np. charyzmatem czynienia cudów), prorokowania (czyli przekazywania słów od Boga), języków (dar mówienia obcymi językami –
tzw. glosolalia), tłumaczenia języków, charyzmaty uzdrowień, czynienia cudów, rozpoznawania duchów.
Owoce działania Ducha Świętego u chrześcijan: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wspaniałomyślność,
łaskawość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość, czystość, opanowanie.
Dziełem Ducha jest z kolei nasze uświęcenie: odkupienie i uświęcenie. Dlatego do Ducha Świętego zwracamy się,
przyjmując sakramenty święte, prosimy o siedem Jego darów: o dar mądrości, dar rozumu, dar wiedzy, dar rady, dar
męstwa, dar pobożności, dar bojaźni Bożej.
Inwestycje – maj 2009r.
W maju 2009r. wykonano ogrodzenie placu kościoła.
Pan Marek Szyja podarował parafii nową toaletę.
Dobiegły końca formalności związane z budową plebanii W najbliższym czasie zostaną wylane
fundamenty budynku.
Pielgrzymka autokarowa do Lichenia – 6 czerwca 2009r.
W sobotę, 6 czerwca 2009r. o godzinie 600 wierni z Cisia i z Blachowni udali się na
pielgrzymkę do Sanktuarium Maryjnego w Licheniu. Licheń Stary to niewielka
miejscowość w województwie wielkopolskim, w środkowej Polsce. Należy do diecezji
wrocławskiej. Najbliższym dużym miastem jest Konin. Pielgrzymi przybywając przed
Cudowny Obraz Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski szukają pomocy w cierpieniach,
kryzysach, zniewoleniach i uzależnieniach.
W centralnej części Sanktuarium wznosi się wysoka na 25 m. kamienna góra. Na jej szczycie widnieje krzyż oraz postaci
Matki Bożej i św. Jana. Góra powstała jako dzieło pokuty i przebłagania. Bujna roślinność, okalająca kamienne głazy
skłania do przemyśleń. To ulubione miejsce modlitwy pielgrzymów. Cenią je m.in. dzięki stacjom Drogi Krzyżowej, rzeźbom
i płaskorzeźbom, nawiązującym do treści biblijnych.
W małej miejscowości Licheń, w latach 1994-2004, wybudowano największą świątynię w Polsce i jedną z największych na
świecie. Inicjatorem jej powstania był ks. Eugeniusz Makulski – ówczesny kustosz Sanktuarium. Obiekt zaprojektowała
architekt Barbara Bielecka z Gdyni wraz z zespołem. Budowa zjednoczyła tysiące ludzi. Przez lata ofiarnie ją wspierali.
Świątynia, konsekrowana 12 czerwca 2004 roku, jest Wotum Kościoła Katolickiego na Wielki Jubileusz Narodzenia
Chrystusa.
Czerwiec miesiącem Najświętszego Serca Pana Jezusa
Uroczystość Trójcy Przenajświętszej –
7 czerwca 2009r.
„ W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego...‖ Tym wezwaniem rozpoczynamy i kończyny naszą modlitwę osobistą tymi słowami rozpoczynamy i kończymy Mszę Świętą, najpiękniejszą modlitwę.
Niedziela Trójcy Przenajświętszej 7 czerwca 2009r. była pierwszą z uroczystości przypadających krótko po zakończeniu Okresu Wielkanocnego. W tym dniu liturgia pozwoliła nam
dokładniej przypatrzeć się Bogu jedynemu w trzech postaciach. Tajemnica Trójcy Przenajświętszej została nam objawiona nie abstrakcyjnie ale poprzez wydarzenia historii
zbawienia. Przedmiotem celebracji były wielkie dzieła Boże, w których działa cała Trójca
Święta. Można wręcz powiedzieć, że niedziela Trójcy Przenajświętszej była streszczeniem
wszystkich misteriów roku liturgicznego. Uroczystość Trójcy Przenajświętszej zachęcała nas
do modlitewnej kontemplacji tajemnicy Boga - Ojca, Syna i Ducha Świętego. W Trójcy
mogliśmy dostrzec pierwowzór ludzkiej rodziny, złożonej z mężczyzny i kobiety, którzy zostali powołani, aby być dla siebie nawzajem darem we wspólnocie miłości otwartej na życie.
W Trójcy Przenajświętszej znajdujemy także wzorzec rodziny Kościoła, w której wszyscy chrześcijanie mają budować
autentyczne więzi wspólnoty i solidarności. To miłość jest konkretnym znakiem wiary w Boga Ojca, Syna i Ducha
Świętego. Druga Osoba Trójcy Przenajświętszej, która przez wcielenie stała się człowiekiem w Chrystusie, jest obecna
wśród nas w sakramencie Eucharystii. Kościół przechowuje go z bezgraniczną wdzięcznością i miłością jako swój
najcenniejszy skarb. Eucharystii poświęcona jest uroczystość Bożego Ciała, którą będziemy obchodzić w najbliższy
czwartek. Prawda o Trójcy Świętej została nam objawiona dla naszego zbawienia. Życie Boga to nieustanne udzielanie się
miłości Osób Boskich. Naszym zadaniem jest pozwolić się ogarnąć tej miłości i mieć w niej udział. Uprzywilejowanym
momentem, w którym możemy dostąpić tego udziału jest Eucharystia. Jezus Chrystus, dając nam swoje Ciało i Krew na
pokarm, włącza nas w obręb tego Bożego kręgu miłości.
―Wszechmogący, wieczny Boże, który sługom swoim, wyznającym prawdziwą wiarę, dałeś poznać chwałę przedwiecznej
Trójcy i uwielbiać jedność w potędze majestatu, spraw, prosimy, aby moc tej wiary broniła nas od wszelkich przeciwności‖.
Dzień Dziękczynienia – 7 czerwca 2009r.
7 czerwca 2009r. miał miejsce II Dzień Dziękczynienia pod hasłem: „ Dziękujemy za Wolność‖. Do trzech głównych motywów kościelno-narodowych obchodów zalicza się: trzydziesta rocznicę pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski,
dwudziestą rocznicę częściowo wolnych wyborów do parlamentu w 1989 roku i dziesiątą rocznicę obecności papieża
w polskim parlamencie.
Przy okazji obchodów drugiego Dnia Dziękczynienia została przeprowadzona druga ogólnopolska zbiórka ofiar pieniężnych do puszek na rzecz budowy Centrum Opatrzności Bożej w Wilanowie. Parafianie Najświętszego Zbawiciela w Blachowni i w Cisiu składając ofiary na budowę świątyni wspomogli ten wspaniały cel Polaków.
Dzień Dziękczynienia to nowe polskie święto, które obchodzone było po raz pierwszy 1 czerwca 2008r.
pod hasłem: „ Dziękuje nie kłuje‖
4
Abp Kazimierz Nycz – metropolita warszawski ustanowił każdą pierwszą
niedzielę czerwca Dniem Dziękczynienia, aby propagować ideę wdzięczności Bożej
Opatrzności. Idea tego dnia jest związana z kontynuacją historycznej inicjatywy
Sejmu Czteroletniego z roku 1792. Dzień ten ma przypominać, że prawdziwym
wotum jest Polska Bogu wdzięczna, a budowa Świątyni Opatrzności Bożej powinna łączyć się z umacnianiem idei dziękczynienia wśród Polaków. Czerwcowy
termin Dnia Dziękczynienia ma wyrażać wdzięczność i pamięć o Janie Pawle II,
którego pielgrzymki do ojczyzny rozpoczynały się z początkiem tego miesiąca.
Święto zachęca wszystkich do dziękczynienia, do dostrzeżenia, że nie jesteśmy
Abp Kazimierz Nycz
samowystarczalni, lecz zależni pod drugiego człowieka.
W święcie mogą uczestniczyć także niewierzący. - Chodzi o to, aby nauczyć się dziękować sobie nawzajem. Każdy może się
też włączyć w obchody Dnia Dziękczynienia przez dar na budowę Centrum Opatrzności Bożej, gdzie znajdą się placówki
kultury, z których będą mogli korzystać wszyscy.‖
Nabożeństwo przy kapliczce św. Huberta – 7 czerwca 2009r.
7czerwca2009r. o godzinie 1600 Mszę świętą
przy kapliczce św. Huberta, odprawił
ks. Rafał Wujec –misjonarz Archidiecezji
Częstochowskiej, który 29 kwietnia 2009r.
odebrał podczas uroczystości patrona Polski
w Gnieźnie Krzyż Misyjny przed wyjazdem
na misje do Ekwadoru. Podczas nabożeństwa przy źródełku w Blachowni litania do
Serca Pana Jezusa była śpiewana.
Misjonarz ks. Rafał Wujec
Uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej – 11 czerwca 2009r.
„ Bóg jest Miłością „
Odpust ku czci św. Antoniego w Cisiu – 14 czerwca 2009r.
„ Wszechmogący Boże, który stworzyłeś nas na Swój obraz i podobieństwo oraz nakazałeś poszukiwać dobra, prawdy
i piękna, prosimy Cię przez wstawiennictwo św. Antoniego, abyśmy kierowali się w swoim życiu miłością zgodnie z Twoją
wolą. Amen‖
W niedzielę 14 czerwca 2009r. wierni w Cisiu przeżywali Odpust. Sumę Opustową ku czci
św. Antoniego o godzinie 1200 odprawił wikariusz z Parafii p.w. św. Michała Archanioła
w Blachowni - ks. Roman Gmyrek .
Wcześniej tego dnia o godzinie 1000 została odprawiona Msza św. Prymicyjna przez
ks. Michała Cichonia z Aleksandrii.
Światowy Dzień modlitw o Uświęcenie Kapłanów 19 czerwca 2009
Rozpoczynamy Rok Kapłański 19 czerwca 2009 – 11 czerwca 2010
Rok Kapłański, który papież Benedykt XVI zapowiedział w marcu br. podczas
audiencji dla członków Kongregacji ds. Duchowieństwa, rozpoczął się 19 czerwca
2009 r., w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Od 1995 r. właśnie ten
dzień obchodzony jest jako Światowy Dzień Modlitw o Uświęcenie Kapłanów.
Tematem Roku Kapłańskiego są słowa: „Wierność Chrystusa, wierność kapłana‖.
Ojciec Święty wskazał także, że jest on związany ze 150 rocznicą śmierci św. Jana
Marii Vianneya, który zostanie ogłoszony patronem wszystkich kapłanów (dotąd był
patronem proboszczów). Rok Kapłański zakończy się w sobotę,19 czerwca 2010 r.,
i będzie to jednocześnie Światowy Dzień Kapłanów.
Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa – 19 czerwca 2009r.
"Nie możesz okazać mi większej miłości, jak tylko wypełniając to, czego już od ciebie wielokrotnie żądałem"
- powiedział Pan Jezusa do Małgorzaty Marii Alacoque pogrążonej w głębokiej modlitwie przed Najświętszym Sakramentem.
„ Bóg jest Miłością‖
19 czerwca 2009r., po oktawie Bożego Ciała obchodziliśmy Święto Najświętszego Serca
Pana Jezusa. Z tej okazji nie obowiązywał w piątek post od potraw mięsnych.
Podczas Mszy św. teksty liturgiczne zwracały uwagę przede wszystkim na Bożą
miłość, której najpełniejszym symbolem jest Serce Jezusa. Pan Jezus pragnął, by ludzie
rozważali głębię Jego miłości, którą okazał składając ofiarę na krzyżu i nieustannie w
bezkrwawy sposób ofiarując się podczas Mszy św.
Oprócz piątkowej uroczystości przez cały czerwiec odprawiane były nabożeństwa
do Serca Jezusa, Litania do Serca Jezusowego, a także akt zawierzenia Sercu Jezusa.
„ Raduje się me serce w Panu‖
W sobotę 20 czerwca 2009r. po piątkowej uroczystości ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa, zwracaliśmy się do
Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Ona nieustannie prowadzi nas do Swego Syna, ciągle podpowiada
„ Uczyńcie, co mój Syn wam powie…‖ Uroczystość ku czci Jej serca - symbolu żarliwej miłości do Boga , do Chrystusa, do
ludzi była drogowskazem do naśladowania miłości Maryi – Matki pięknej miłości.
Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – 15 sierpnia 2009r.
„Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia
z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej"
W sobotę 14 sierpnia 2009r. obchodziliśmy Święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi
Panny Tego dnia Msze święte odprawiane były podobnie jak w każdą niedzielę o godz. 930
w Cisiu i godz.1130 w Blachowni. Na każdej Mszy św. odbywało się poświęcenie wianków
z ziół i kwiatów.
W polskiej tradycji święto Wniebowzięcia NMP zwane jest również świętem Matki Bożej Zielnej. Na pamiątkę podania głoszącego,
że Apostołowie zamiast ciała Maryi znaleźli kwiaty, poświęca się kwiaty, zioła i kłosy zbóż. Lud wierzy, że zioła poświęcone w tym
dniu za pośrednictwem Maryi otrzymują moc leczniczą i chronią od chorób i zarazy.
Pierwsza rocznica śmierci ks. Wojciecha Torchały – 20 sierpnia 2009r.
Ks. Wojciech Torchała odszedł 20 sierpnia 2008r. ale w naszej pamięci i w sercach pozostanie na zawsze głoszone przez
niego Słowo Boże. Modląc się wypełniamy jego „Testament kapłański‖, w którym prosił o modlitwę po śmierci, przez
wstawiennictwo Maryi. Poświęcona tablica przy figurze Jezusa i nawołujący dźwięk dzwonu „ Salvator Mundi‖ będą
przypominały współczesnym i potomnym o pierwszym Proboszczu Parafii Najświętszego Zbawiciela w Blachowni .
W czwartek 20 sierpnia2009r. wierni z Blachowni i Cisia wraz z ks. Tomaszem
Dragan wyjechali o godzinie 800 do Wielunia. W rodzimej parafii ks. Wojciecha,
w kościele p.w. św. Józefa Oblubieńca NMP uczestniczyli w Mszy św.za zmarłego
księdza a później udali się na cmentarz. W świętym miejscu ciszy i zadumy upamiętnili pierwszą rocznicę śmierci modlitwą, zapalonym zniczem i złożoną na
grobie wiązanką kwiatów.
4
20 sierpnia 2009r. również w Kościele Najświętszego Zbawiciela została odprawiona Msza święta w intencji zmarłego.
Rozpoczęła się o godzinie 2000 a zakończyła Apelem Jasnogórskim o godzinie 2100 We Mszy świętej koncelebrowanej pod
przewodnictwem ks. Dziekana Dekanatu Blachowniańskiego uczestniczyli parafianie oraz najbliższa rodzina
ks. Wojciecha Torchały z Wielunia.
"Jeżeli Boga nie ma, to nie wszystko człowiekowi wolno.
Jest stróżem brata swego i nie wolno mu brata swego zasmucać, opowiadając, że Boga nie ma."
Czesław Miłosz, "Druga przestrzeń"
Pierwsza rocznica śmierci ks. Wojciecha Torchały (c.d)
„ Boże, Ty nam nakazałeś miłować wszystkich ludzi jak braci i siostry, także tych, których śmierć zabrała z tej ziemi.
Wszyscy bowiem żyjemy w Tobie, wszyscy zjednoczymy się z Tobą w jednej wierze i miłości. Dopomóż nam, miłosierny
Boże, zawsze dążyć ku temu zjednoczeniu, z miłością pomagając naszym żyjącym braciom i siostrom radą i dobrym
przykładem, a zmarłym modlitwą i zasługami płynącymi z naszych dobrych uczynków. „
AB - kronikarz
Wieluń - kościół p.w. św. Józefa Oblubieńca NMP, grób ks. Wojciecha Torchały - 20 sierpnia 2009r.
Pierwsza rocznica śmierci ks. Wojciecha Torchały (cd.)
Parafianie Najświętszego Zbawiciela w drodze powrotnej z Wielunia do Blachowni nawiedzili Sanktuarium Najświętszej Maryi
Panny Kalwaryjskiej w Praszce. Dzień pielgrzymów wypełniała modlitwa w intencji zmarłego ks. Wojciecha Torchały.
Praszka – Sanktuarium Maryjne – 20 sierpnia 2009r.
Blachownia - Msza św. i Apel Jasnogórski - 20 sierpnia 2010r. godz. 2000- 2100
Uroczyste poświęcenie Tablicy Pamięci ks. Wojciecha Torchały
Zmarłym niepotrzebne są nasze łzy
Smuci zmarłych ogromnie nasza rozpacz, żale
Pragną jedynie tego byśmy
Ziemską drogą do nieba szli wytrwale.
Podnieśmy więc głowy
Niech łza już nie płynie
Oni w raju mają
Wieczny odpoczynek
Kiedyś ich spotkamy
A więc tylko naszą
Pamięć ofiarujmy
Wspomnienia ukołyszą
Serce co tak boli
I smutki ugaszą
A „memento mori‖
Wyrokiem nie będzie
Lecz nadzieją naszą.
Rodzina ks. Wojciecha przy Tablicy Pamięci syna , brata, siostrzeńca
Piesza pielgrzymka na Jasną Górę
26 sierpnia 2009r.
W środę, 26 sierpnia 2009r. skierowaliśmy nasze myśli i serca na
Jasna Górę aby uczcić NMP Częstochowską. W tym dniu, po Mszy
św. o godz. 600 w kościele św. Michała Archanioła wyruszyła piesza
pielgrzymka z Blachowni na Jasną Górę.
Święto św. Stanisława Kostki – patrona dzieci i młodzieży – 18 września 2009r.
Przypadające 18 września Święto Patrona Dzieci i Młodzieży Polskiej obchodzone jest od 1949r.
Św. Stanisław Kostka żył w latach 1550 - 1568
W piątek, 18 września 2009r. obchodziliśmy Święto św. Stanisława
Kostki – Patrona dzieci i młodzieży polskiej, by na progu nowego roku
szkolnego uprosić dla nich błogosławieństwo.
Znany badacz dziejów św. Stanisława Kostki – ks. kan. Janusz Cegłowski w swojej książce zatytułowanej Święty Stanisław Kostka
tak pięknie pisze o naszym Patronie: „Nie dał się zwieść mirażowi kariery, bogatego i wygodnego życia, przyszłości zabezpieczonej
majątkiem rodziców. Miał odwagę przeciwstawić się panującym modom na życie. Nie chciał tylko wypełniać żołądka, imponować
strojami, uczynić z życia jednej wielkiej rozrywki. Niesamowicie szybko zrozumiał te wszystkie złudzenia, za którymi często
biegniemy, przeskoczył je, odkrył głębię, którą każdy z nas posiada, a która często przez całe życie jest w stanie uśpienia. Miał swoją
klasę, styl. Był silną osobowością. Umiał przeciwstawić się naciskom grupy, być sobą, być wolnym. Jest to szalenie trudne, zwłaszcza
w młodzieńczym wieku. Żył z pasją. To siła zakochania. To nie był młodzieniaszek, który nie wie, po co żyje, jest znudzony
i apatyczny, żądający od innych, a nie dający nic z siebie. Swą porywającą miłość młodzieńczą skierował do Boga. Nie miał czasu na
eksperymenty w poszukiwaniu szczęścia. On wiedział, że ten świat nie zaspokoi jego tęsknot, że prędzej czy później poczułby się
oszukany lub zawiedziony. Uwierzył w miłość Boga do niego i całym sobą Bogu odpowiedział. Miał pewnie świadomość, że
charakter – to nie tylko sprawa dziedziczenia cech po przodkach, nie tylko wpływ środowiska, ale to również praca nad jego
kształtowaniem. Stawać się dojrzałym człowiekiem – to podjąć trud rozwoju. Nie był mięczakiem, który mówi: taki już jestem, a zło
usprawiedliwia słabością, obwinia innych, oskarża warunki, historię... Był czujnym ogrodnikiem wyrywającym chwasty słabości
i grzechu, aby wyrosły piękne kwiaty i owoce. Młodość dla niego to była świadomość możliwości cudownego wzrostu, to rozpoznanie
rzeźby, która ma się wyłonić ze wspaniałej bryły marmuru, to decyzja na to, komu zaufam i kto będzie moim Mistrzem. A jeśli zajdzie
potrzeba, to post i modlitwa...‖
Jan Paweł II rozpoczynając drugie dziesięciolecie swojego Pontyfikatu modlił się na rzymskim Kwirynale, klęcząc przy
sarkofagu polskiego świętego – Stanisława Kostki. Do zebranych gości Namiestnik Chrystusa wypowiedział wiele
osobistych myśli i przeżyć. Powiedział wtedy m.in.: „Jego krótka droga życiowa z Rostkowa na Mazowszu przez Wiedeń
do Rzymu była jak gdyby wielkim biegiem na przełaj do tego celu życia każdego chrześcijanina, jakim jest świętość. Kiedy
znajdujemy się wobec tej niezwykłej postaci, myśli nasze podążają natychmiast do młodych całego świata (...).
Tak, św. Stanisław miał trudną młodość, mimo że był z bardzo bogatego rodu, arystokratycznego, prawie królewskiego,
miał trudną młodość. Młodzi dzisiaj mają w Polsce trudną młodość, czasem wydaje mi się, że nie potrafią sprostać
wyzwaniom, czasem szukają wyjścia poza Ojczyzną. Dla wszystkich: i tych, co odchodzą z Ojczyzny, i tych, co zostają,
niech św. Stanisław Kostka będzie patronem – patronem trudnych dróg życia polskiego, życia chrześcijańskiego. Szukajmy
u niego stale wspomożenia dla całej młodzieży polskiej, dla całej młodej Polski‖.
Te słowa Jana Pawła II pozostają aktualne do dziś. Zatem – św. Stanisław Kostka jest idealnym patronem dla młodych
na dzisiejsze trudne czasy. To nie jest papierowy bohater.

Część IV - Parafia pw. Najświętszego Zbawiciela w Blachowni

Transkrypt

Podobne dokumenty

modlitwa do uzdrowicielki z lourdes - Parafia św. Maksymiliana Marii

XXIV Niedziela Zwykła PIERWSZE CZYTANIE Nr 186 / 16 września 2012 ISSN 2080-0010

Pielgrzymka do Ziemi Świętej

Czerwiec