Koroniasty z Soultz (EE 18)

Koroniasty z Soultz (EE 18)
Soultzer Haube, Huppé de Soultz, Crested Soultz
Pochodzenie:
Wyhodowany został w Alzacji, na granicy francusko-niemieckiej, w Soultz około 1900
roku, jako gołąb, który miał zbierać pokarm na polach i dostarczać dobrego i zdrowego
mięsa. Rychło jednak stał się gołębiem wystawowym, bowiem urzekł swoim pięknem,
niezwykłą postawą i czystością kolorów. Obecnie jest często hodowany w Niemczech i
Francji. Na wystawach cieszy się duŜym zainteresowaniem.
Opis budowy
Koroniasty z Soultz jest silnym, mocnym gołębiem, o wyprostowanej postawie
i dobrze uformowanej koronce, dzięki której zawdzięcza on polską nazwę. Koronka
powinna być szeroka, bogata w pióra, wysoko osadzona, zaokrąglona, wystająca ponad głowę. Obowiązkowo po obu stronach koronki, na wysokości pomarańczowych lub
czerwonych oczu występować muszą dobrze ukształtowane rozety. Luki w koronce
uznawane są za powaŜną wadę.
Z pięknie ukształtowaną koronką harmonizuje dość duŜa, wydłuŜona, dobrze zaokrąglona głowa, poszerzająca się w kierunku koronki. Średniej długości dziób tworzy
z wysokim czołem nieco rozwarty kąt. Woskówki koroniasty z Soultz ma małe i biało
przypudrowane, zaś brwi wąskie, u gołębi niebieskich niebieskoszare, jasne u czerwonopłowych.
Koroniaste z Soultz są dobrze zbudowane. Szyja u nich jest średniej długości,
mocna, szeroko wychodząca z szerokich ramion, ale podgardle dobrze zaokrąglone.
Podobnie pierś musi być szeroka, dobrze umięśniona, zaokrąglona i lekko uniesiona.
TakŜe lekko opadające plecy są szerokie, szczególnie w ramionach, jednakŜe zwęŜające się w kierunku ogona, noszonego w tej samej linii, co linia pleców. Długie skrzydła, w łokciach nieco odstające, spoczywają na zwartym ogonie. Nie mogą się one
krzyŜować z sobą.
Masywność gołębi z Soultz podkreślają mocne, nieupierzone nogi, chociaŜ tylko
średniej długości. Pazurki muszą być zgodne z kolorem dzioba.
Fot. Zdzisław Jakubanis
Do duŜych wad w budowie zalicza się: słaby tułów, wąska pierś, za bardzo pozioma lub za bardzo opadająca postawa, płaskie czoło.
Do wad w upierzeniu głowy zalicza się niepełną, luźną lub spoczywającą na głowie koronkę, ponadto nisko osadzone, ubogie rozety, lub ich brak. TakŜe niewystarczająco upierzone plecy są wadą.
Kolory i rysunek
Koroniaste z Soultz występują jedynie w dwóch kolorach: niebieskim i czerwonopłowym, w tym bez pasów, z pasami i grochowe. ChociaŜ naleŜą one do I grupy (uformowane), to jednak stawia się im duŜe wymagania pod względem ubarwienia. Kolor
niebieski powinien być u nich jasny, bardzo delikatny, bez ciemniejszych nalotów, tworzących jakby chmurki na skrzydłach. Pióra na szyi muszą być tylko nieznacznie ciemniejsze, zielonkawo mieniące się, zaś lotki ciemne, ogon z ciemnym, na całej szerokości pasem, a plecy od jasnych do białych. Kolor piersi u niebieskich z lub bez pasów
z czerwonym lub brązowym nalotem i połyskiem uwaŜa się za wadę. U grochowych
dozwolony jest nieco ciemniejszy kolor piersi.
Czerwonopłowe mają czerwoną szyję, pierś i pasy na skrzydłach, lotki i ogon jasny,
tarcze skrzydeł jasne z równomiernie rozłoŜonym kolorem. Plecy muszą być jasne,
nawet mogą być białe. Pasy u obu odmian muszą być czyste, przechodzące przez
całą szerokość skrzydeł, nie za szerokie i moŜliwie równomiernie od siebie oddzielone.
Grochowość na skrzydłach musi być równomiernie rozłoŜona.
Ostatnio wyhodowano koroniarze z Soultz w kolorze białym.
Do duŜych błędów w barwie i rysunku zalicza się: zbyt jasny, lub zbyt ciemny,
a takŜe nierównomiernie rozłoŜony kolor, biały lub niejednolity kolor brzucha, czerwony
lub brązowy nalot na piórach piersi (z wyjątkiem gołębi czerwonopłowych), lekko zaznaczające się pasy u gołębi bez pasów, pokazujący się trzeci pas u dwupasiastych,
nieczysty kolor pasów lub grochowatości.
Uwagi dotyczące hodowli
Zazwyczaj samice są nieco ciemniejsze od samców. Dzięki temu dość wcześnie
i łatwo moŜna rozpoznać płeć gołębi.
Fot. Zdzisław Jakubanis
Koroniaste z Soultz są ruchliwe, ale łatwo je oswoić. Samce ciągle uganiają się za
samicami. Potrzebują dość duŜych boksów do gniazdowania. Dobrze wychowują swoje potomstwo. MoŜna je hodować z rasami, zbliŜonymi do nich wielkością.
Obrączka numer 9.
Manfred Uglorz