angielskie malarstwo xviii wieku - Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni

Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni
ANGIELSKIE MALARSTWO XVIII WIEKU
Malarstwo angielskie XVIII wieku łączy w sobie cechy rokoka i klasycyzmu.
Przedmiotem zainteresowania XVIII-wiecznych malarzy było przede wszystkim życie ich własnej epoki, często
postrzegane ze skrajnie różnych punktów widzenia. W ten sposób powstały arcydzieła przedstawiające frywolne
sceny dworskie, realistyczne studia malarskie i bezlitosne satyry. W XVIII wieku sztuka z powrotem zeszła na ziemię.
Monumentalizm, przepych i pobożność - jedne z podstawowych cech baroku - zaczęły tracić na atrakcyjności. Klasy
wyższe zaczęły coraz bardziej cenić sobie doczesne wygody, elegancję i wytworność, a artyści, którzy dla nich
pracowali, odzwierciedlali te wartości, ukazując ludzi i ich cechy na tle wyrafinowanego życia towarzyskiego
wyższych sfer. Malarstwo brytyjskie tego okresu podzielić można na „arystokratyczne" i „mieszczańskie" w stylu.
XVIII wiek był okresem rozkwitu malarstwa portretowego. Jak zawsze, ludzie pozujący do portretu pragnęli zostać
przedstawieni w jak najlepszym świetle, jednak w tym czasie gotowi już byli do przyjmowania mniej formalnych póz.
Godzili się na portretowanie w trakcie chodzenia, leżenia, a nawet podczas śniadania. W rezultacie XVIII-wieczny
portret w sposób szczególnie udany oddaje osobowość i styl życia swoich modeli. Centralnymi postaciami tej wizji
byli wysoko urodzony dżentelmen i jego żona, łączący w sobie swobodną elegancję z zamiłowaniem do piękna
natury, a także aktywnie zaangażowani w życie i pracę na swoich wiejskich posiadłościach.
Jednym z dwóch najważniejszych reprezentantów stylu rokokowego był Joshua Reynolds (1723-1792).
Wszechstronnie wykształcony, w sposób systematyczny oddawał się swojemu zajęciu, tworząc rozliczne wizerunki
wyższych sfer. Tę sama tematykę podejmował Thomas Gainsborough (1727-1788), ale nieco inaczej. Zamiast
gruntownych studiów nad dawnymi mistrzami, jak Reynolds, Gainsborough studiował naturę. Zamiast starannego
wykańczania obrazów, podobnie do Reynoldsa, wolał posługiwać się lekkimi dotknięciami pędzla, pozostawiającymi
wrażenie pewnej szkicowości.
Warto podkreślić, że panujący w Anglii od XV wieku protestantyzm w postaci anglikanizmu mocno ugodził w rozwój
sztuki, szczególnie malarstwa. Powszechnie panujące idee głoszące o tym, że obrazy nie powinny znajdować się w
świątyniach sprawiły, że malarze stracili największy rynek zbytu - duchowieństwo. Tak jak w pozostałych krajach
zreformowanych artyści zmuszeni byli do szukania innych nabywców.
Sir Joshua Reynolds (1723-1792)
Zamiast próbować bawić ludzkość drobiazgowo dokładnym naśladowaniem, prawdziwy malarz musi starać
się wzbogacić je wielkością swych idei
Kim był George Augustus Eliott, pierwszy Baron Heathfield?
1
Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni
Kim była Miss Nelly O'Brien?
Kim była Sarah Siddons?
Thomas Gainsborough (1727-1788)
2
Zespół Szkół Plastycznych w Gdyni
William Hogarth (1697-1764)
Malarz szydził z rokokowego stylu życia i upadku moralności. Nie malował dla rozrywki arystokracji, ale ku pouczeniu
mieszczaństwa. W cyklach Życie ulicznicy, Dzieje młodego rozpustnika i Modne małżeństwo ośmieszał rozwiązłość,
pijaństwo i inne wady.
Czym były ryciny z cyklu Progresses?
............................................................................................................................
Który król objął go patronatem?
............................................................................................................................
3