docKierownik techniczny zawodów
download 
Reklamacja Transkrypt
Kierownik techniczny zawodów
Polski Związek Lekkiej Atletyki Centralne Kolegium Sędziów KIEROWNIK TECHNICZNY ZAWODÓW Warszawa, 10 kwietnia 2013 Kierownik techniczny zawodów 1. Cel wprowadzenia (reaktywowania) funkcji kierownika technicznego zawodów Przepisy zawodów w lekkoatletyce, wydawane w Polsce na podstawie OFFICIAL HANDBOOK IAAF, od wielu lat w gronie kierownictwa zawodów, obok kierownika zawodów i sędziego głównego zawodów, przewidują funkcję kierownika technicznego. Mając na uwadze zdarzające się w przeszłości niedociągnięcia i braki w zakresie przygotowania obiektów la do przeprowadzania zawodów, Komisja Obiektów i Sprzętu PZLA (której nazwę od 2008 roku zmieniono na Komisja Obiektów i Urządzeń PZLA) oraz Centralne Kolegium Sędziów PZLA, podjęły w 2006 roku działania zmierzające do przywrócenia tej funkcji na zawodach w Polsce, której wyznaczania kilkanaście lat temu zaniechano, głównie ze względów oszczędnościowych. Po uzyskaniu akceptacji tych starań, przez Prezydium PZLA, Komisja oraz Centralne Kolegium Sędziów PZLA zaproponowały reaktywowanie tej funkcji w pierwszym okresie (w latach 20062012) na niektórych imprezach centralnych (zawody rangi MP i mityngi z klasą M i MM). Po potwierdzeniu, w obecnych warunkach organizacji i przeprowadzania zawodów, zasadności wprowadzenia tej funkcji, Centralne Kolegium Sędziów PZLA postuluje wprowadzanie, w miarę możliwości, tej funkcji na pozostałych zawodach centralnych, a również i okręgowych. Zgodnie z ustaleniami z Centralnym Kolegium Sędziów PZLA funkcja kierownika technicznego została wprowadzona od sezonu letniego 2006 na Mistrzostwach Polski we wszystkich kategoriach wiekowych, Memoriale J. Kusocińskiego i innych mityngach o randze Permit Meeting EAA oraz Finale Pucharu Polski – serii imprez rozgrywanych w ramach tzw. mityngów Grand Prix I kategorii - mityngi z klasą M i MM. Zamiarem Centralnego Kolegium Sędziów jest stopniowe rozszerzanie wyznaczania osoby do pełnienia tej funkcji na inne zawody centralne - również na wszystkie zawody, na których zawodnicy mogą uzyskiwać wyniki uprawniające do nadania im I (pierwszej) klasy. Brak na zawodach osoby, która odpowiadałaby za sprawy techniczne przed i w czasie zawodów, był wielokrotnie przyczyną, że sędziowie główni wyznaczani do przeprowadzania konkurencji spotykali się z przypadkami niewłaściwego przygotowania skoczni lub rzutni. Najczęściej nieprzygotowane lub źle przygotowane do konkursu były rzutnie do rzutu dyskiem i rzutu młotem (łącznie z klatkami), co dodatkowo zagrażało bezpieczeństwu uczestników zawodów. Zdarzały się również przypadki braku sprzętu zawodniczego lub pomiarowego do przeprowadzenia zaplanowanych w programie zawodów konkurencji. Kierownik techniczny ma nie tylko przyczynić się do sprawnego przebiegu zawodów, zgodnie z opracowanym wcześniej regulaminem i z ogólnymi przepisami zawodów, ale powinien również uczestniczyć twórczo w tworzeniu nowych, lepszych zasad organizacji zawodów. Bardzo istotnym jest aby kierownik techniczny znał zasady ustalania, a jeszcze lepiej miał wpływ, jako doradca, na ustalenie programu minutowego zawodów. Przy ustalaniu programu minutowego w konkurencjach biegowych najważniejszymi elementami są: czas niezbędny na przygotowania zawodników do startu wraz z rezerwą czasu na ewentualne falstarty, czas na ustawienie płotków w biegach przez płotki i przeszkód w biegach z przeszkodami, czas trwania biegu wynikający z poziomu reprezentowanego przez startujących zawodników, liczba zawodników i związana z tym liczba serii biegów eliminacyjnych lub serii na czas rozgrywanych na danym dystansie, czas niezbędny dla Komisji Biegowej dla dokonania analizy biegu i odczytów, uzależniony od stosowanego na zawodach systemu pomiaru czasu oraz określony w przepisach zawodów czas między kolejnymi startami tego samego zawodnika na określonych dystansach lub w kolejnych fazach eliminacji. Przy ustalaniu programu w konkurencjach technicznych najważniejszymi elementami są: liczba startujących zawodników, czas na „wymierzenie rozbiegu” w skokach, przeprowadzenie skoków/rzutów próbnych, czas na wykonanie próby przysługujący zawodnikowi, wraz z rezerwą wynikającą np. z konieczności powtórzenia próby wskutek zrzucenia poprzeczki przez podmuch wiatru i związane z tym ponowne nałożenie poprzeczki w skoku o tyczce lub przeszkodzenia zawodnikowi w wykonaniu próby przez inną osobę, czas na dokonanie pomiaru osiągniętego wyniku, uzależniony od sposobu tego pomiaru. W skokach wysokich (skok wzwyż i skok o tyczce), dodatkowo należy uwzględnić poziom jaki reprezentują startujący zawodnicy, z uwagi na 2 wynikającą z tego poziomu liczbę wysokości, jakie mogą być pokonywane przez startujących, zaś w konkurencjach rzutowych, szczególnie w rzucie młotem i rzucie oszczepem, ilość prawidłowego sprzętu, z uwagi na czas niezbędny na jego dostarczenie z powrotem do koła lub na rozbieg. Przy planowaniu programu minutowego ważna jest również informacja o ilości posiadanego przez organizatora zawodów sprzętu pomiarowego, mogą zdarzyć się sytuacje, że z uwagi na braki w sprzęcie program zawodów nie będzie mógł być zrealizowany, np. wg programu niezbędne byłoby posiadanie w jednym czasie dwóch wiatromierzy – skocznia do skoków długich znajduje się po przeciwległej stronie płyty boiska, a w tym samym czasie zaplanowano odbycie biegów na 100 m lub 200 m albo biegów 100 m lub 110 m przez płotki. Odpowiednio wczesna znajomość programu minutowego zawodów lub jego projektu pozwoli kierownikowi technicznemu na właściwe zaplanowanie liczby niezbędnego sprzętu i jego dostarczania w czasie zawodów na miejsce konkurencji, wraz z niezbędnym sprzętem rezerwowym, a tym samym sprawne, punktualne przeprowadzenie zawodów i ich obserwację. Wprowadzenie funkcji kierownika technicznego ma nie tylko przyczyniać się do podniesienia poziomu organizacji zawodów, w tym punktualności, jak najszerszej informacji wizualnej, pozwalającej publiczności uczestniczyć na żywo w imprezie i obserwować zawody na bieżąco, ale również do zapewnienia zawodnikom odpowiedniego, sprawdzonego wyposażenia technicznego, a tym samym sprawnego i bezpiecznego przebiegu zawodów. Wprowadzenie tej funkcji i przejęcie przez kierownika technicznego nadzoru nad przygotowaniem i kontrolą sprzętu lekkoatletycznego (zarówno zawodniczego, sędziowskiego jak i pomiarowego), ma również ułatwić delegatowi technicznemu na zawodach centralnych realizację jego podstawowych obowiązków związanych z nadzorem nad przebiegiem zawodów, zgodnym z regulaminami i przepisami zawodów IAAF. Włączenie się kierownika technicznego w prace komitetu organizacyjnego, związane z przygotowaniem programu minutowego zawodów i zapewnieniem właściwej informacji oraz bezpieczeństwa na zawodach, uwzględniającego bazę sprzętową obiektu, na którym mają być przeprowadzone zawody, powinno również ułatwić pracę sędziom, a same zawody uczynić bardziej czytelnymi i łatwiejszymi w odbiorze dla publiczności. Jednocześnie, zgodnie ze stanowiskiem Prezydium PZLA, na zawodach na których nie będzie osobno powołany „Komisarz do spraw reklamy” funkcja kierownika technicznego będzie połączona z pełnieniem funkcji „Komisarza do spraw reklamy”. Zgodnie z brzmieniem art. 139 „Komisarz do spraw reklamy (jeżeli jest wyznaczony) powinien nadzorować i stosować aktualne przepisy IAAF dotyczące reklamy („IAAF Advertising Rules and Regulations”). Wspólnie z arbitrem sali odpraw rozstrzyga nierozwiązane sprawy lub kwestie zaistniałe w sali odpraw” (lub na tzw. „bramce” stosowanej na większości zawodów w Polsce). 2. Założenia ogólne Przepisy zawodów w lekkoatletyce, wydane na podstawie INTERNATIONAL ASSOCIATION OF ATHLETICS FEDERATIONS „COMPETITION RULES 2008”, w art. 120 „Osoby przeprowadzające zawody” wymieniają następujący skład kierownictwa zawodów: - 1 kierownik zawodów - 1 sędzia główny zawodów - 1 kierownik techniczny - 1 kierownik ds. oprawy zawodów Art. 123 przepisów przeprowadzania zawodów lekkoatletycznych precyzuje, że kierownik techniczny jest odpowiedzialny za: a) zapewnienie, aby bieżnia, rozbiegi, koła, łuki, sektory, miejsca lądowania w konkurencjach technicznych oraz całe wyposażenie i sprzęt były zgodne z przepisami IAAF, b) rozmieszczanie i usuwanie urządzeń i sprzętu, zgodnie z technicznym planem organizacyjnym, zatwierdzonym dla danych zawodów przez delegatów technicznych, c) zapewnienie, że prezentacja techniczna miejsc rozgrywania konkurencji jest zgodna z ww. planem, d) sprawdzanie i oznaczanie sprzętu własnego zawodników, dopuszczonego do zawodów na mocy art. 187.2, e) zapewnienie, że przed zawodami otrzymał wszelkie stosowne certyfikaty stosownie do art. 135. 3 Ze sformułowania art. 120 wynika potrzeba wyznaczania na zawodach lekkoatletycznych osoby odpowiedzialnej za zapewnienie aby obiekt, jego wyposażenie i sprzęt były zgodne z przepisami IAAF. Konsekwencją braku takiej osoby na zawodach w Polsce w ostatnich latach było szereg zaniedbań w przygotowaniu obiektu do zawodów, szczególnie dotyczyło to nie wyznaczania łuków w sektorze rzutów, nie umieszczania przy sektorze znaczników odległościowych (tablic odległościowych) co 1 m w pchnięciu kulą i co 5 m w pozostałych rzutach, nie umieszczania przy zeskoczni listwy informacyjnej do orientacyjnej oceny przez uczestników zawodów uzyskiwanych odległości w skoku w dal i trójskoku, braku olinowania boiska (ze względów bezpieczeństwa), braku znaczników na rozbiegach, złego stanu technicznego płotków o unieruchomionych przeciwwagach, braku odpowiedniej ilości piasku w zeskoczniach, braku tablic informacyjnych przy skokach i rzutach itd. Zgodnie z art. 135 „Urzędowy mierniczy powinien sprawdzić dokładność oznaczeń i urządzeń oraz dostarczyć przed zawodami stosowne certyfikaty dyrektorowi technicznemu. Dla celów tej weryfikacji należy zapewnić urzędowemu mierniczemu pełny dostęp do dokumentacji stadionu oraz do ostatniego protokołu zawierającego pomiary”. W polskich warunkach, organizator powinien, na każde życzenie, zapewnić dostęp do dokumentacji technicznej obiektu (hali lub stadionu), na podstawie której dany obiekt został dopuszczony do zawodów (Świadectwo PZLA, wraz z wynikami pomiarów dokonanych przez uprawnionego geodetę – „Raport pomiarowy”), zarówno delegatowi technicznemu PZLA, jak i kierownikowi technicznemu zawodów i firmie dokonującej elektronicznych pomiarów czasu i odległości. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do prawidłowości oznakowania stadionu lub zgodności innych, szczególnie wymienionych w ostatnim okresie urządzeń z wymaganiami IAAF i PZLA, organizator powinien na każde życzenie delegata technicznego PZLA lub kierownika technicznego zawodów, przedstawić wyniki sprawdzenia tych wątpliwości. Wykonanie tego sprawdzenia organizator może zlecić firmie dokonującej elektronicznych pomiarów czasu i odległości, lub uprawnionemu geodecie. Wyniki tego sprawdzenia, organizator powinien przed zawodami przedstawić delegatowi technicznemu PZLA lub kierownikowi technicznemu zawodów. Właściwe wypełnienie funkcji kierownika technicznego nie jest praktycznie możliwe, gdy osoba wyznaczona do tej funkcji zamieszkuje w dużej odległości od miejscowości, w której mają być przeprowadzone zawody. Osoba taka nie może uczestniczyć, razem z kierownikiem zawodów i sędzią głównym zawodów, w posiedzeniach Komitetu Organizacyjnego, na których rozstrzygane są sprawy programu minutowego zawodów i zabezpieczenia sprzętowego. Z tego względu od samego początku, do pełnienia tej funkcji w większości przypadków wyznaczani są sędziowie z danego kolegium sędziów, znający dany stadion i jego wyposażenie w podstawowy sprzęt, co pozwala im na lepsze przygotowanie informacji o „brakach” i wyegzekwowanie od organizatora ich uzupełnienia przed zawodami. Wyznaczenie kierownika technicznego z innego kolegium sędziów, mające praktycznie miejsce tylko w przypadku zawodów rangi Mistrzostw Polski, stosowano tylko na wyraźne życzenie organizatora, pod warunkiem zapewnienia osobie wyznaczonej do pełnienia funkcji kierownika technicznego wcześniejszej możliwości dokonania rozeznania wyposażenia danego stadionu w sprzęt oraz „poznania” pracy obsługi technicznej na wcześniejszych zawodach, z zabezpieczeniem tej osobie możliwości wcześniejszego pobytu przed samymi zawodami. Właściwe wypełnienie zadań przez kierownika technicznego nie jest możliwe w trakcie przyjętego zwyczajowo (półgodzinnego lub godzinnego) przygotowania do zawodów, w związku z czym od samego początku naszych starań przyjęto, że osoba wyznaczona do pełnienia funkcji kierownika technicznego powinna uczestniczyć, razem z kierownikiem zawodów i sędzią głównym zawodów, w posiedzeniach Komitetu Organizacyjnego. Osoba desygnowana do pełnienia funkcji kierownika technicznego zawodów powinna wcześniej zapoznać się ze stanem obiektu i jego wyposażeniem sprzętowym. W przypadku większych imprez (Mistrzostw Polski i mityngów międzynarodowych) osoba ta powinna osobiście dokonać przeglądu obiektu co najmniej na tydzień przed zawodami, co pozwala na wskazanie braków sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia konkurencji przewidzianych w programie minutowym zawodów oraz braków w zakresie sprzętu i urządzeń gwarantujących zapewnienie bezpieczeństwa startującym zawodnikom, sędziom i publiczności oraz zapewnienie właściwej informacji na zawodach. Dokonanie takiego przeglądu, przy obecnym zaniechaniu dokonywania takich przeglądów przez okręgowe kolegia sędziów przed sezonem (co w przeszłości było praktykowane) i przygotowanie wykazu usterek wymagających naprawy lub braków sprzętu 4 zawodniczego czy pomiarowego pozwala jednocześnie organizatorowi zawodów na podjęcie wcześniejszych starań dla dokonania tych napraw lub uzupełnienia braków. 3. Obowiązki kierownika technicznego Kierownik techniczny powinien w pierwszej kolejności zapoznać się z regulaminem imprezy, którego zasadniczą część stanowi program minutowy zawodów. Powinien również otrzymać od organizatorów informację dot. przewidywanej liczby startujących zawodników w poszczególnych konkurencjach, informację o zasadach obsługi zawodów, w tym informację dot. sposobu pomiaru czasu w konkurencjach biegowych oraz rodzaju i ilości sprzętu, jaki dla przeprowadzania konkurencji biegowych zabezpiecza firma wykonująca ten pomiar. Powinien również otrzymać informację na temat sposobu pomiaru odległości w rzutach, skoku w dal i trójskoku. Na podstawie tych danych określa on jaki sprzęt jest niezbędny do przeprowadzenia poszczególnych konkurencji, w tym jaki sprzęt powinien być zabezpieczony przez organizatora, a jaki sprzęt będzie dostarczony przez osobę lub firmę prowadzącą pomiar czasu oraz jaki sprzęt będzie potrzebny w poszczególnych dniach zawodów. Na podstawie programu i liczby startujących zawodników osoba wyznaczona do pełnienia funkcji kierownika technicznego określa np. czy będzie potrzebny jeden lub dwa komplety bloków startowych, jaka jest niezbędna liczba płotków, czy będzie potrzebny jeden lub dwa wiatromierze itp.). Osoba wyznaczona do pełnienia funkcji kierownika technicznego powinna w przypadku większych imprez (Mistrzostw Polski i mityngów międzynarodowych), w przypadku ich rozgrywania na nowo powstałym obiekcie, na podstawie ramowego programu i przewidzianych do przeprowadzenia konkurencji i szacunkowej liczby startujących zawodników, przedstawić organizatorowi co najmniej na 2 tygodnie przed planowaną datą zawodów wykaz sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia danych zawodów. Wykaz sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia poszczególnych konkurencji na zawodach rangi Mistrzostw Polski przedstawiono w opracowaniu „Obsługa techniczna zawodów”, przygotowanym w 2008 roku (zaktualizowane opracowanie będzie w najbliższym czasie zamieszczone na stronie CKS). Wykaz powinien obejmować również sprzęt pomocniczy i informacyjny, i być sporządzony z uwzględnieniem wymagań określonych w opracowaniu Komisji Obiektów i Urządzeń PZLA, zaktualizowanym w 2012 roku (plik „Wyposażenie techniczne obiektów lekkoatletycznych”), które zostanie w najbliższym czasie zamieszczone na stronie internetowej CKS. W przypadku imprez rozgrywanych na stadionach, na których wcześniej rozgrywano zawody i znane jest ich wyposażenie w podstawowy sprzęt, osoba wyznaczona do pełnienia funkcji kierownika technicznego powinna co najmniej na 1 tydzień przed planowaną datą zawodów przedstawić wykaz brakującego sprzętu, niezbędnego do przeprowadzenia danych zawodów. Przed sporządzeniem wykazu osoba wyznaczona do pełnienia funkcji kierownika technicznego powinna w przypadku większych imprez (Mistrzostw Polski i mityngów międzynarodowych), skontaktować się z delegatem technicznym, wyznaczonym na dane zawody w celu uzyskania informacji o zasadach przeprowadzania konkurencji, m. innymi czy przewidziane jest dokonywanie pomiaru czasu próby w konkurencjach technicznych na danych zawodach, w jakich konkurencjach przewidywane jest rozgrywanie eliminacji, jakie są ustalone minima kwalifikacyjne w rzutach itp. Wykaz sprzętu jak i wykaz brakującego sprzętu powinien być przedstawiony w układzie: - sprzęt przenośny boiskowy, zawodniczy i sędziowski niezbędny do przeprowadzenia konkurencji biegowych i chodu sportowego, - sprzęt przenośny boiskowy, zawodniczy i sędziowski niezbędny do przeprowadzenia przewidzianych w programie konkurencji skoków, - sprzęt przenośny boiskowy, zawodniczy i sędziowski niezbędny do przeprowadzenia przewidzianych w programie konkurencji rzutów, W wykazie sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia konkurencji biegowych i chodu sportowego niezbędne jest przedstawienie ilości: bloków startowych (na imprezach, na których stosowany jest całkowicie automatyczny pomiar czasu z fotofiniszem bloków startowych z czujnikami i głośnikami), tablic na tory do sygnalizacji falstartów, płotków, przeszkód do biegu z 5 przeszkodami, tablic informacyjnych dla konkurencji biegowych (na mecie do informowania o uzyskanych czasach, o liczbie okrążeń i prędkości wiatru przy wiatromierzu), pistoletów i nabojów startowych, podium dla startera, czasomierzy, chorągiewek i krzesełek turystycznych dla sędziów torowych, chorągiewek sędziowskich dla komisji biegowej i asystentów startera, żółtych chorągiewek dla sędziów torowych, słupków, chorągiewek i pachołków do zaznaczenia linii zejść lub wyznaczenia trasy biegu czy chodu na bieżni, tabliczek dla sędziów chodu, tablic do informowania zawodników o liczbie czerwonych kartek w chodzie sportowym, stolików i krzeseł dla komisji sędziowskiej i obsługi wiatromierza, parasoli składanych dla komisji sędziowskiej, obsługi wiatromierza i zawodników, koszyków na ubiory zawodników, ławek dla zawodników itp. W wykazie nie można również zapomnieć o dzwonku do sygnalizacji ostatniego okrążenia, taśmie samoprzylepnej dla sędziów torowych. W przypadku zawodów, na których zawodnicy mogą uzyskiwać wyniki uprawniające do nadania im klas MM i M, gdzie jest stosowany całkowicie automatyczny pomiar czasu z fotofiniszem, w wykazie tym należy podać informację o zapewnieniu przez organizatora odpowiednich urządzeń do tego pomiaru (urządzenie fotoelektroniczne do pomiaru czasu, tablica cyfrowa z „biegnącym czasem”, zestaw fotokomórek, urządzenie do kontroli falstartów) lub zapewnienie tego pomiaru poprzez wynajęcie wyspecjalizowanej firmy, posiadającej odpowiednie uprawnienia. W wykazie sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia, przewidzianych w programie konkurencji skoków niezbędne jest przedstawienie ilości: poprzeczek do skoku wzwyż i do skoku o tyczce, przymiarów do pomiaru wysokości do skoku wzwyż i do skoku o tyczce, stalowych lub z włókna szklanego taśm mierniczych do pomiaru odległości, taśm mierniczych do odmierzania rozbiegu, zegarów do pomiaru czasu próby (o ile przewidziane jest dokonywanie pomiaru czasu próby na danych zawodach), listew z plasteliną, listew do orientacyjnej oceny odległości, tablic informacyjnych pozwalających na informowanie o numerze próby, wysokości i numerze odbywającego próbę zawodnika (w przypadku skoków wysokich) lub tablic informacyjnych pozwalających na informowanie o numerze próby, numerze odbywającego próbę zawodnika i uzyskanym wyniku (w przypadku skoków długich), znaczników do oznaczania rozbiegu, chorągiewek dla komisji sędziowskiej, w tym „żółtych” chorągiewek dla sygnalizacji upływającego czasu próby, stolików i krzeseł dla komisji sędziowskiej i obsługi wiatromierza, parasoli składanych dla komisji sędziowskiej, obsługi wiatromierza i zawodników, ławek dla zawodników itp. W wykazie nie można zapomnieć o: stojakach do skoku wzwyż i do skoku o tyczce, zeskokach do skoku wzwyż i do skoku o tyczce ze stelażami, widełkach do podnoszenia poprzeczki w skoku o tyczce, stelażu na tyczki w skoku o tyczce, rękawie lotniskowym do wskazywania kierunku wiatru (skok w dal, trójskok, skok o tyczce, skok wzwyż), walcu z gąbką do osuszania rozbiegu, urządzeniu do wyrównywania piasku w zeskoczni, znacznikach do zaznaczania śladu, szpachelce metalowej do wyrównywania plasteliny, pachołkach do zamykania skoczni, znacznikach oznaczających położenie belki w skoku w dal i trójskoku (w kształcie daszków, sześcianów lub ostrosłupów), taśmie samoprzylepnej dla oznaczania rozbiegu, krzesełkach turystycznych dla sędziów, radiotelefonach, czasomierzu dla sędziów obsługujących wiatromierz. W przypadku używania zeskoków posiadających minimalne wymiary dopuszczone przepisami (skok wzwyż 3 m x 5 m, skok o tyczce 5 m x 5 m), należy zobowiązać organizatorów do zabezpieczenia materacy asekuracyjnych (najlepiej o grubości 20 cm lub przynajmniej 10 cm) celem ułożenia ich po obydwóch stronach zeskoku lub przynajmniej z prawej strony zeskoku (ponad 95% zawodników ląduje z prawej strony). Na upadek na krawędź zeskoku lub wręcz poza nim narażeni są zawodnicy, którzy nie opanowali dostatecznie techniki skoków, szczególnie wieloboiści i młodzi zawodnicy, i takie materace zabezpieczają przed kontuzjami. W przypadku zawodów, na których stosowany jest elektroniczny pomiar odległości lub wysokości, w wykazie tym należy podać informację o konieczności zapewnienia przez organizatora odpowiednich urządzeń do tego pomiaru lub zapewnienie tego pomiaru poprzez wynajęcie wyspecjalizowanej firmy, posiadającej odpowiednie uprawnienia. W wykazie sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia przewidzianych w programie konkurencji rzutów niezbędne jest przedstawienie ilości: kul, dysków, młotów i oszczepów określonych ciężarów (w przypadku kul i młotów również kul i głowic młota o zróżnicowanych średnicach, w przypadku rzutu oszczepem oszczepów z odpowiednimi „wskaźnikami odległościowymi”), stalowych lub z włókna szklanego taśm mierniczych do pomiaru odległości, zegarów do pomiaru czasu próby (o ile przewidziane jest dokonywanie pomiaru czasu próby na 6 danych zawodach), tablic informacyjnych pozwalających na informowanie o numerze próby, numerze zawodnika i uzyskanym wyniku, znaczników do oznaczania rozbiegu w rzucie oszczepem, chorągiewek dla komisji sędziowskiej, w tym „żółtych” chorągiewek dla sygnalizacji upływającego czasu próby, kompletów znaczników odległościowych (tablic odległościowych) do oznaczania orientacyjnej odległości - co 1 m do pchnięcia kulą (minimum 4 łuki na odpowiednich odległościach uzależnionych od poziomu startujących zawodniczek/zawodników) i co 5 m do rzutu dyskiem, młotem i oszczepem (minimum 3 łuki na odpowiednich odległościach, uzależnionych od poziomu startujących zawodniczek/zawodników), kompletów tabliczek do oznaczania rekordów i minimum kwalifikacyjnego, stolików i krzeseł dla komisji sędziowskiej, parasoli składanych dla komisji sędziowskiej i zawodników, ławek dla zawodników, walc z gąbką do osuszania rozbiegu do rzutu oszczepem, talku (magnezji) do smarowania rąk, ewentualnie kredy mielonej do wyznaczania linii w przypadku żużlowego sektora rzutów w pchnięciu kulą itp. Zaleca się również przygotować komplety tabliczek z numerami 1-15 do oznaczania przy linii sektora rzutów wyniku zawodnika, pozwalających na wizualizację aktualnej klasyfikacji w rzutach, o ile będzie ona stosowana. W wykazie powinno się przewidzieć zapewnienie zestawu pomiarowego „Polanika” do sprawdzania parametrów sprzętu zawodniczego stosowanego w rzutach, w przypadku jego braku nie można zapomnieć o wadze elektronicznej o nośności 10 kg do kontroli ciężaru sprzętu, sprzęcie specjalistycznym do pomiaru sprzętu zawodniczego (suwmiarki do sprawdzania średnicy kul, dysków i głowicy do rzutu młotem, grubości dysków, urządzenia do sprawdzania długości młota, położenia środka ciężkości głowicy młota, położenia środka ciężkości oszczepu), nalepkach samoprzylepnych lub farbie szybkoschnącej do znakowania sprawdzonego sprzętu, progu do pchnięcia kulą, klatkach do rzutów dyskiem i młotem z siatkami sznurowymi, pierścieniu redukcyjnym do rzutu młotem, jeżeli ta konkurencja ma być rozgrywana, stojakach na kule, dyski, młoty i oszczepy, rękawie lotniskowym do wskazywania kierunku wiatru w rzucie dyskiem i w rzucie oszczepem, pojemniku na talk (magnezję), taśmie samoprzylepnej dla oznaczania rozbiegu, taśmie parcianej do oznakowania sektorów rzutów w pchnięciu kulą, rzucie dyskiem, rzucie młotem i w rzucie oszczepem oraz gwoździach do jej zamocowania, lince do zabezpieczenia sektora rzutów oraz prętach do jej podtrzymywania, siatki z tworzywa sztucznego do wychwytywania dysku, prętach do zaczepiania „0” stalowej taśmy do pomiaru odległości, znacznikach do zaznaczania śladu, szczotkach do czyszczenia koła, wycieraczkach do obuwia przy kole do rzutów, ścierkach do wycierania sprzętu, radiotelefonach. Należy również zwrócić uwagę czy na wyposażeniu stadionu znajduje się drabina długości około 5 m lub długości regulowanej do sprawnego zdejmowania zawieszonych na siatce młotów, jeżeli ma być rozgrywana konkurencja rzutu młotem. W przypadku zawodów, na których stosowany jest elektroniczny pomiar odległości, w wykazie tym należy umieścić informację o konieczności zapewnienia przez organizatora odpowiednich urządzeń do tego pomiaru lub zapewnienie tego pomiaru przez wyspecjalizowaną firmę, posiadającą odpowiednie uprawnienia. Przy sporządzaniu wykazu sprzętu osoba wyznaczona do pełnienia funkcji kierownika technicznego powinna przedstawić minimalną ilość sprzętu pomiarowego, stosowanego zarówno w konkurencjach biegowych, jak i w konkurencjach technicznych (stoperów, wiatromierzy, zegarów do pomiaru czasu próby – jeżeli na danych zawodach przewiduje się dokonywanie pomiaru czasu próby, stalowych lub z włókna szklanego taśm mierniczych określonej długości do pomiaru odległości i taśm parcianych do odmierzania rozbiegu), jaka jest niezbędna do prowadzenia zawodów zgodnie z jego programem minutowym, wynikająca z przewidzianego jednoczesnego przeprowadzania konkurencji. Dla ułatwienia sporządzania wykazu sprzętu przedstawiamy poniżej wykaz kategorii wiekowych obowiązujących w 2013 roku oraz ciężar sprzętu do konkurencji rzutów i wysokości płotków dla poszczególnych kategorii wiekowych: Kategorie wiekowe w roku 2013: Kategoria: Seniorzy Juniorki i juniorzy Juniorki młodsze i juniorzy młodsi Młodziczki i młodzicy Dziewczęta starsze i chłopcy starsi Dziewczęta młodsze i chłopcy młodsi Rok urodzenia 1993 i starsi 1994-1995 1996-1997 1998-1999 2000-2001 2002-2003 Wiek 20 lat i powyżej 18-19 lat 16-17 lat 14-15 lat 12-13 lat 10-11 lat 7 Ciężar sprzętu do konkurencji rzutów: KOBIETY Kula Dysk seniorki, juniorki, 4.000 kg 1.000 kg juniorki młodsze 3.000 kg 1.000 kg młodziczki 3.000 kg 0.750 kg dziewczęta starsze dziewczęta młodsze - Młot 4.000 kg 3.000 kg 3.000 kg - Oszczep 600 g 500 g 500 g - Piłka palantowa - 7.260 kg 6.000 kg 5.000 kg 5.000 kg - 800 g 800 g 700 g 600 g - 150 g 80 g 150 g 80 g MĘŻCZYŹNI seniorzy juniorzy juniorzy młodsi młodzicy chłopcy starsi chłopcy młodsi 7.260 kg 6.000 kg 5.000 kg 5.000 kg - 2.000 kg 1.750 kg 1.500 kg 1.000 kg - Dystanse, wysokości płotków i odległości między płotkami: Ilość Wysokość Odległość w m Dystans płotków płotka cm 1* 2* 3* 400 m M seniorzy, juniorzy 10 91.4 45.00 35.00 40.00 400 m M juniorzy młodsi 10 83.8** 45.00 35.00 40.00 400 m K seniorki, juniorki, juniorki młodsze 10 76.2 45.00 35.00 40.00 300 m M młodzicy 7 76.2 50.00 35.00 40.00 300 m K młodziczki 7 76.2 50.00 35.00 40.00 110 m M seniorzy 10 106.7 13.72 9.14 14.02 110 m M juniorzy 10 99.0** 13.72 9.14 14.02 110 m M juniorzy młodsi 10 91.4 13.72 9.14 14.02 110 m M młodzicy 10 91.4 13,60 8,90 16,30 100 m K seniorki, juniorki 10 83.8** 13,00 8.50 10.50 100 m K juniorki młodsze 10 76.2 13.00 8.50 10.50 100 m K młodziczki 10 76.2 13.00 8.20 13.20 100 m M chłopcy starsi 10 83.8** 13.00 8.50 10.50 80 m M chłopcy młodsi 8 83.8** 12.00 8.00 12.00 80 m K dziewczęta starsze 8 76.2 12.00 8.00 12.00 60 m K dziewczęta młodsze 6 76.2 11.50 7.50 11.00 Uwaga: tolerancja standardowej wysokości +/- 3 mm 1* - od linii startu do pierwszego płotka 2* - między płotkami 3* - od ostatniego płotka do linii mety ** - w okresie przejściowym dopuszcza się również wysokość płotka 100,0 cm i 84.0 cm Na zawodach na których nie jest powołany „Komisarz do spraw reklamy”, osoba wyznaczona do pełnienia funkcji kierownika technicznego razem z wykazem sprzętu przedstawia organizatorowi wymagania przepisów IAAF dotyczących reklamy na zawodach, określając dopuszczone tymi przepisami wielkość i rozmieszczenie reklam. Dla ułatwienia przygotowania takiej informacji przedstawiamy w formie załącznika (nr 3) wyciąg z zamieszczonych na stronie internetowej PZLA przepisów dot. wielkości reklam oraz w formie załącznika (nr 4) wyciąg z biuletynu „Terminarz Imprez - Regulaminy PZLA” przepisów dot. numerów startowych. Przedstawiany przez osobę wyznaczoną do pełnienia funkcji kierownika technicznego wykaz sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia zawodów w poszczególnych blokach (biegi i chód sportowy, skoki, rzuty) należy ujmować w grupach: 1. Sprzęt przenośny (bloki startowe, płotki, przeszkody, pałeczki, stojaki, zeskoki, poprzeczki, belki do odbicia, skrzynki do tyczki, listwy z plasteliną, koła, klatki do rzutów dyskiem i młotem) itp. 8 2. Sprzęt pomiarowy (fotokamera, drukarka Slandi, stopery, taśmy miernicze, przymiary do skoków wysokich, wiatromierz, waga, sprzęt specjalistyczny do sprawdzania sprzętu zawodniczego) itp. 3. Sprzęt zawodniczy (sprzęt do rzutów), 4. Sprzęt informacyjny (tablice wyników, biegnący czas, tablice świetlne, znaczniki odległościowe (tabliczki) przy sektorach rzutów, znaczniki do oznaczenia rekordów, listwy odległości przy skokach długich, megafony) 5. Sprzęt pomocniczy (znaczniki do zaznaczania śladu i oznaczania rozbiegu, chorągiewki do oznaczania linii zejścia, pachołki do oznaczania linii biegu lub chodu, chorągiewki sędziowskie, ścierki, szczotki itp.) wraz z osprzętem gwarantującym bezpieczeństwo na zawodach (olinowanie sektorów rzutów, siatki wychwytujące dyski, siatki otaczające sektory do rzutów oszczepem, dyskiem i młotem – na granicy strefy zagrożenia). Osoba wyznaczona na kierownika technicznego zawodów, w przypadku ich rozgrywania na nowo powstałym obiekcie, powinna zapoznać się z dokumentacją dopuszczającą dany stadion do zawodów (Świadectwo PZLA i Raport pomiarowy), i wspólnie z sędzią głównym zawodów co najmniej na 1 tydzień przed zawodami dokonać wizji lokalnej dla sprawdzenia i zaznajomienia się z oznakowaniem na danym stadionie. W miarę możliwości należy dokonać sprawdzenia obiektu, szczególnie: - prawidłowości i widoczności oznakowania bieżni - sprawdzenie prawidłowości zamontowania krawężnika i oznakowania bieżni, szczególnie prawidłowości i widoczności wyznaczeń linii torów, linii mety i tzw. „krat” przed linią mety, miejsc startu na poszczególnych dystansach, miejsc startu i miejsc ustawień płotków do biegów przez płotki na poszczególnych torach, miejsc ustawienia przeszkód w biegach z przeszkodami, linii zejścia w biegu na 800 m i w sztafecie 4 x 400 m oraz linii stref zmian w sztafetach. - prawidłowości budowy skoczni (prawidłowość i widoczność linii rozbiegów do skoków, prawidłowość budowy i stan belek do odbicia w skokach długich, odpowiednia ilość piasku w zeskoczni do skoków długich (minimum głębokość 30 cm), ilość i prawidłowość budowy listew z plasteliną, prawidłowość budowy stojaków i zeskoków do skoku wzwyż (wymiary: minimum 5mx3mx0.7m – zalecane 6mx4mx0.7 m) i skoku o tyczce (wymiary: minimum 5mx5mx0.8m – zalecane 6mx6mx0.8m), nie licząc przedniej części zeskoku wzdłuż skrzynki, w przypadku długości liczonej wraz z przednimi częściami zeskoku wzdłuż skrzynki – wymiary: minimum 7mx5mx0.8m – zalecane 8mx6mx0.8m), prawidłowość budowy skrzynki do skoku o tyczce. W przypadku używania zeskoków posiadających minimalne wymiary dopuszczone przepisami (skok wzwyż 3 mx5mx0.7m, skok o tyczce 5mx5mx0.8m), należy zobowiązać organizatorów do zabezpieczenia materacy asekuracyjnych (najlepiej o grubości 20 cm lub przynajmniej 10 cm) celem ułożenia ich po obydwóch stronach zeskoku lub przynajmniej z prawej strony zeskoku (ponad 95% zawodników ląduje z prawej strony). Należy także sprawdzić wyznaczenie białej linii o szerokości 50 mm (zwykle taśmą przylepną lub z podobnego materiału) pomiędzy punktami znajdującymi się w odległości 3 metrów od każdego stojaka (na zewnątrz). Bliższa krawędź linii powinna być poprowadzona wzdłuż pionowej płaszczyzny przechodzącej przez bliższą krawędź poprzeczki. Zaleca się namalowanie na trwałe tych linii w miejscu gdzie, zgodnie z wymaganiami zawartymi w podręczniku „IAAF Track and Field Facilities Manual”, kończy się pogrubienie (do 20 mm) nawierzchni rozbiegu, wymagane na ostatnich 3 m przed linią odbicia. Wyznaczenie tych linii, poprzez naklejenie taśm w rzucie pionowym poprzeczki i na zewnątrz, najczęściej nie spełnia swojej roli, szczególnie na nowo wybudowanych stadionach kiedy nawierzchnia posiada posypkę lub podczas deszczowej pogody, a nawet wilgoci, kiedy te taśmy odklejają się. Na skoczniach do skoków długich zalecane jest namalowanie z obu stron, na zewnątrz belki (na przedłużeniu linii odbicia) linii długości około 0.5 m (szerokość tych linii może mieć 1 cm lub 2 cm), dla ułatwienia prawidłowego pomiaru prób, w przypadku gdy ślad na zeskoczni, pozostawiony przez zawodnika znajduje się z lewej lub prawej strony, w stosunku do przedłużenia bocznych linii rozbiegu. Używanie do tego celu przypadkowych przedmiotów (zaślepki, listwy z plasteliną lub chorągiewki), powoduje, że pomiar nie jest precyzyjny. - prawidłowości budowy rzutni (prawidłowość budowy kół do pchnięcia kulą, do rzutu dyskiem i młotem, sprawdzenie prawidłowości wyznaczenia łuku i linii ograniczających rozbieg do rzutu oszczepem oraz kwadratów w odległości 4 m od linii łuku, prawidłowość zamocowań progu do pchnięcia kulą, prawidłowość budowy i zamocowań klatek i siatek do rzutu dyskiem i młotem 9 - oraz stanu siatek w tych klatkach - sprawdzenie dokumentacji o ostatnim przeprowadzeniu testu wytrzymałości siatki, prawidłowość zamocowań i możliwość ustawiania ruchomych segmentów w tych klatkach). ilości i stanu technicznego posiadanego sprzętu zawodniczego, pomiarowego i informacyjnego (w szczególności: płotków – w tym możliwości regulowania wysokości i przesuwania przeciwwag, budowy przeszkód do biegów z przeszkodami - w tym możliwości regulacji wysokości, bloków startowych – w tym możliwości ich ustawienia i regulacji, pałeczek sztafetowych, stoperów – w tym prawidłowości ich wskazań, stalowych taśm mierniczych – w tym sprawdzenie ich czytelności i właściwej długości, przymiarów do skoków wysokich – w tym sprawdzenie ich czytelności, możliwości regulowania wysokości i prawidłowości wskazań; kul i młotów, pod kątem posiadania różnej średnicy kul i głowic młota, dysków i oszczepów – z dokonaniem sprawdzenia ciężaru tego sprzętu i podstawowych jego parametrów (średnicy, długości) oraz sprawdzenia ich producentów pod kątem wyodrębnienia sprzętu posiadającego certyfikat IAAF). Należy również upewnić się co do zapewnienia zestawu pomiarowego „Polanika do sprawdzania parametrów sprzętu zawodniczego stosowanego w rzutach, w przypadku jego braku należy zobowiązać organizatora do zapewnienia wagi elektronicznej o nośności 10 kg do kontroli masy (ciężaru) sprzętu oraz sprzętu specjalistycznego do weryfikacji parametrów sprzętu zawodniczego, nalepek samoprzylepnych lub farby szybkoschnącej do znakowania sprawdzonego sprzętu i magnezji (talku) do smarowania rąk. W przypadku stadionów, na których rozgrywano wcześniej zawody, kontrolę należy ograniczyć do widoczności oznakowania bieżni, rozbiegów, miejsc ustawienia płotków i przeszkód, stanu belek do odbicia w skokach długich, ilości piasku w zeskoczni do skoków długich, stanu technicznego i prawidłowości budowy stojaków i zeskoków do skoku wzwyż i skoku o tyczce, stanu technicznego i prawidłowość budowy skrzynki do skoku o tyczce, stanu technicznego i prawidłowości budowy kół do pchnięcia kulą, do rzutu dyskiem i młotem, sprawdzenia prawidłowości wyznaczenia łuku i linii ograniczających rozbieg do rzutu oszczepem oraz kwadratów w odległości 4 m od linii łuku, prawidłowości zamocowania progu do pchnięcia kulą, prawidłowości budowy i zamocowań klatek i siatek do rzutu dyskiem i młotem oraz stanu siatek w tych klatkach, ze sprawdzeniem dokumentacji o ostatnim przeprowadzeniu testu wytrzymałości siatki, prawidłowości zamocowań i możliwości ustawiania ruchomych segmentów w tych klatkach, posiadania zestawu pomiarowego „Polanika do sprawdzania parametrów sprzętu zawodniczego stosowanego w rzutach lub wagi elektronicznej o nośności 10 kg do kontroli ciężaru sprzętu i sprzętu specjalistycznego do weryfikacji parametrów sprzętu zawodniczego. . W przypadku gdy do pełnienia funkcji kierownika technicznego CKS PZLA, na zawody rangi Mistrzostw Polski lub mityngi międzynarodowe, wyznaczy osobę spoza miejscowości, w której rozgrywane są zawody, osoba ta powinna skontaktować się z organizatorem zawodów i przewodniczącym miejscowego kolegium sędziów w sprawie ustalenia terminu dokonania takiego sprawdzenia. W przypadku braku możliwości dokonania tego sprawdzenia przez osobę wyznaczoną do pełnienia funkcji kierownika technicznego (np. ze względów finansowych lub trudności ustalenia terminu odpowiadającego obu stronom) organizator zawodów, wspólnie z przewodniczącym miejscowego kolegium sędziów, powinien „zapewnić” dokonanie takiego sprawdzenia przez sędziego głównego zawodów lub wyznaczoną przez niego osobę, wraz z przesłaniem notatki z tego sprawdzenia osobie wyznaczonej do pełnienia funkcji kierownika technicznego. W trakcie dokonywania przeglądu należy w szczególności sprawdzić posiadanie przez organizatora niezbędnej ilości prawidłowego sprzętu zawodniczego, spełniającego wymagania przepisów IAAF, w stosunku do ilości określonej w wykazie przygotowanym przez osobę wyznaczoną do pełnienia funkcji kierownika technicznego. Wskazane jest także sprawdzenie zapewnienia pozostałego sprzętu informacyjnego i pomocniczego - ilości i stanu tablic informacyjnych, znaczników do oznaczania rozbiegów i zaznaczania śladów, chorągiewek sędziowskich, stolików i krzeseł dla komisji sędziowskich, krzesełek turystycznych, ławek dla zawodników, parasoli itp. Niezbędne jest skoncentrowanie się na sprawdzeniu podstawowego sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia konkurencji, sprzętu sędziowskiego i sprzętu 10 informacyjnego gwarantującego prowadzenie właściwej informacji oraz zapewnienie uczestnikom zawodów optymalnych warunków bezpieczeństwa. Zaleca się aby w przypadku stwierdzenia braków niezbędnego sprzętu lub nieprawidłowości stwierdzonych podczas przeglądu urządzeń (bieżni, skoczni, rzutni) osoba wyznaczona na kierownika technicznego sporządziła „Notatkę”, w której przedstawia zauważone braki i niedociągnięcia oraz zalecane sposoby ich usunięcia dla zapewnienia przeprowadzenia zawodów zgodnie z przepisami IAAF i zapewnienia uczestnikom zawodów optymalnych warunków bezpieczeństwa. W „Notatce” osoba wyznaczona na kierownika technicznego przedstawia również ocenę ewentualnie przygotowanych przez organizatora reklam. Notatkę tę, za pokwitowaniem, osoba wyznaczona na kierownika technicznego, przedstawia organizatorowi (kierownikowi zawodów) oraz sędziemu głównemu zawodów. W przypadku gdy przeglądu dokonuje sędzia główny zawodów lub wyznaczona przez niego osoba sporządzoną „Notatkę” należy przesłać osobie wyznaczonej na kierownika technicznego. Powtórny przegląd – pod kątem sprawdzenia przygotowania obiektu do zawodów powinien być dokonany w przeddzień zawodów lub co najmniej na dwie godziny przed planowanym rozpoczęciem zawodów. Do szczególnych obowiązków kierownika technicznego w trakcie tego sprawdzenia należy również zwrócenie uwagi na elementy gwarantujące zapewnienie bezpieczeństwa zawodnikom. W trakcie przeglądu przeprowadzanego bezpośrednio przed zawodami kierownik techniczny dokonuje szczególnie sprawdzenia usunięcia zauważonych w czasie poprzedniej kontroli i zawartych w „Notatce” niedociągnięć i braków, zwracając uwagę na następujące elementy: a) - prawidłowość i widoczność oznakowania bieżni - sprawdzenie usunięcia zauważonych uprzednio błędów w oznakowaniu bieżni, szczególnie miejsc startu na poszczególnych dystansach, miejsc ustawień płotków do biegów przez płotki na poszczególnych torach i miejsc ustawienia przeszkód w biegach z przeszkodami oraz linii zejścia w biegu na 800 m i w sztafecie 4 x 400 m oraz linii stref zmian w sztafetach, jak również przygotowania sprzętu przenośnego do rozgrywania konkurencji biegowych, jak płotki i przeszkody, bloki startowe, pistolety lub urządzenia startowe, urządzenie do kontroli falstartów, pałeczki sztafetowe. Niezbędne jest też sprawdzenie przygotowanego w/w sprzętu przenośnego (sprawdzenie bloków startowych, możliwości regulacji wysokości i przesuwu przeciwwag w płotkach itp.) oraz sprzętu pomiarowego (np. sprawdzenie prawidłowości wskazań stoperów, funkcjonowania wiatromierzy itp.). Wskazane jest także sprawdzenie czy w narożnikach bieżni (w pobliżu miejsc startu na 100 m, 200 m, 400 m i 1 500 m) rozmieszczono kosze plastikowe na śmieci, dla umożliwienia zawodnikom wyrzucenia butelek po napojach i innych odpadków. b) - przygotowanie skoczni do skoków długich - sprawdzenie usunięcia zauważonych uprzednio usterek w oznakowaniu rozbiegów i zeskoczni, prawidłowość budowy, zamocowania i stan belek do odbicia, odpowiednią ilość piasku w zeskoczni, przygotowanie, ilość i prawidłowość budowy listew z plasteliną. Przy sprawdzaniu skoczni do skoku w dal i trójskoku przed zawodami kierownik techniczny dokonując weryfikacji powinien szczególnie zwrócić uwagę na wymagania gwarantujące bezpieczeństwo zawodników, w tym: nawierzchnię rozbiegu - równa nawierzchnia, bez dziur, odpowiednią szerokość zeskoczni, zgodnie z wymaganiami przepisów zawodów (minimum 2.75 m, maksimum 3.00 m), w przypadku jej przekroczenia wyznaczenie wymaganej szerokości taśmą parcianą z zapewnieniem pokrywania osi rozbiegu z osią środkową zeskoczni, zaokrąglone krawędzie obramowania zeskoczni (lub zabezpieczone gumą), stabilność zamocowania belki do odbicia i listwy do plasteliny. Na skoczniach do skoków długich zalecane jest namalowanie z obu stron, na zewnątrz belki (na przedłużeniu linii odbicia) linii długości około 0.5 m (szerokość tych linii może mieć 1 cm lub 2 cm), dla ułatwienia prawidłowego pomiaru prób, w przypadku gdy ślad na zeskoczni, pozostawiony przez zawodnika znajduje się z lewej lub prawej strony, w stosunku do przedłużenia bocznych linii rozbiegu. Używanie do tego celu przypadkowych przedmiotów (zaślepki, listwy z plasteliną lub chorągiewki), powoduje, że pomiar nie jest precyzyjny i wygląda to niezbyt poważnie. Niezbędne jest też sprawdzenie przygotowanego sprzętu pomiarowego i informacyjnego (stalowe lub z włókna szklanego taśmy miernicze do pomiaru odległości, taśmy miernicze do odmierzania rozbiegu, znaczniki do oznaczania śladu, sprawdzenie elementów informacyjnych dla skoków (listwy informacyjne do wskazywania 11 orientacyjnej długości w skoku w dal i w trójskoku), sprawdzenie działania wiatromierzy itp. Zalecane jest także sprawdzenie czy na skocznię do skoków długich dostarczono szczotkę/miotłę do oczyszczania rozbiegu z piasku i innych nieczystości. Wskazane jest także sprawdzenie czy w pobliżu początku rozbiegów rozmieszczono kosze plastikowe na śmieci, dla umożliwienia zawodnikom wyrzucenia butelek po napojach i innych odpadków. c) przygotowanie skoczni do skoków wysokich - sprawdzenie usunięcia zauważonych uprzednio usterek w elementach budowy rozbiegów, zeskoków i stojaków, sprawdzenie prawidłowości budowy stojaków i montażu zeskoków do skoku wzwyż i skoku o tyczce i ich wymiarów (w przypadku używania zeskoków posiadających minimalne wymiary dopuszczone przepisami (skok wzwyż 3mx5mx0.7m, skok o tyczce 5mx5mx0.8m), należy zobowiązać organizatorów do zabezpieczenia materacy asekuracyjnych - najlepiej o grubości 20 cm lub przynajmniej 10 cm, celem ułożenia ich po obydwóch stronach zeskoku lub przynajmniej z prawej strony zeskoku - ponad 95% zawodników ląduje z prawej strony); czytelności, możliwości regulowania wysokości i prawidłowości wskazań przymiarów, prawidłowość budowy skrzynki do skoku o tyczce, możliwość przesuwu stojaków o 80 cm w kierunku zeskoku od płaszczyzny przechodzącej przez wewnętrzną górną krawędź tylnej ścianki, stanowiącej punkt odniesienia do przesuwania stojaków w kierunku zeskoku (tzw. „linii zero”) i zaznaczenia na zeskoku do skoku o tyczce linii szerokości 1 cm na przedłużeniu płaszczyzny przechodzącej przez wewnętrzną górną krawędź tylnej ścianki skrzynki. Przy sprawdzaniu skoczni do skoku wzwyż przed zawodami kierownik techniczny dokonując weryfikacji powinien zwrócić uwagę na wyznaczenie białej linii o szerokości 50 mm (zwykle taśmą przylepną lub z podobnego materiału) pomiędzy punktami znajdującymi się w odległości 3 metrów od każdego stojaka (na zewnątrz). Zaleca się namalowanie na trwałe tych linii w miejscu gdzie, zgodnie z wymaganiami zawartymi w podręczniku „IAAF Track and Field Facilities Manual”, kończy się pogrubienie (do 20 mm) nawierzchni rozbiegu, wymagane na ostatnich 3 m przed linią odbicia. Wyznaczenie tych linii, poprzez naklejenie taśm w rzucie pionowym poprzeczki i na zewnątrz, najczęściej nie spełnia swojej roli, szczególnie na nowo wybudowanych stadionach, kiedy nawierzchnia posiada posypkę lub podczas deszczowej pogody, a nawet wilgoci, kiedy te taśmy odklejają się. Na rozbiegu kierownik techniczny powinien zwrócić uwagę na elementy gwarantujące bezpieczeństwo zawodników, w tym: nawierzchnię rozbiegu - równa nawierzchnia, bez dziur, odpowiednią długość rozbiegu, odpowiednią długość i szerokość zeskoku; odpowiednią grubość zeskoku (zalecane minimum 70 cm w skoku wzwyż), stabilność stojaków. Przy sprawdzaniu skrzynki i stojaków do skoku o tyczce przed zawodami kierownik techniczny dokonując weryfikacji powinien szczególnie zwrócić uwagę na wymagania gwarantujące bezpieczeństwo zawodników, w tym: nawierzchnię rozbiegu – równa nawierzchnia, bez dziur, zaokrąglone krawędzie skrzynki do skoku o tyczce, prawidłowe wymiary zeskoku zapewniające nie tylko odpowiednią grubość (minimum 80 cm na zawodach Igrzyska Olimpijskie, mistrzostwa świata, puchary, mistrzostwa kontynentalne, regionalne i strefowe, mityngi międzynarodowe pod egidą IAAF, na innych zawodach zalecane), ale również przykrycie elementów stelaża przy skrzynce. Przy sprawdzaniu poprzeczek do skoku wzwyż i do skoku o tyczce przed zawodami kierownik techniczny dokonując weryfikacji szczególnie powinien zwrócić uwagę na budowę końcówek poprzeczek i podpórek do poprzeczki, budowę i wymiary kołków do poprzeczki w skoku o tyczce, ciężar poprzeczek oraz ich długość. Niezbędne jest też sprawdzenie przygotowanego sprzętu pomiarowego, w tym prawidłowości wskazań przymiarów oraz informacyjnego, szczególnie sprawności tablic informacyjnych. Niezbędne jest też sprawdzenie zabezpieczenia odpowiedniej ilości znaczników do oznaczania rozbiegu. Wskazane jest także sprawdzenie czy w pobliżu rozbiegów rozmieszczono kosze plastikowe na śmieci, dla umożliwienia zawodnikom wyrzucenia butelek po napojach i innych odpadków. d) przygotowania rzutni - sprawdzenie usunięcia zauważonych uprzednio usterek w elementach budowy kół i klatek do rzutów, sprawdzenie prawidłowości wyznaczenia sektorów rzutów i łuków do oceny orientacyjnej długości rzutów. W pchnięciu kulą, rzucie dyskiem i rzucie młotem wewnętrzne krawędzie linii sektora rzutów tworzą kąt 34,92 º - sektory te wyznaczamy poprzez odmierzenie od środka koła na liniach ograniczających sektor odcinków o długości 20 m, punkty będące końcami tych odcinków powinny być odległe od siebie o 12 m, przy odmierzeniu odcinków o długości 30 m punkty te powinny być odległe o 18 m, przy 12 odmierzeniu odcinków 40 m punkty te powinny być odległe o 24 m, a przy odmierzeniu odcinków o długości 50 m punkty te powinny być odległe o 30 m i dalej odpowiednio 60 m – 36 m, 70 m – 42 m i 80 m – 48 m. Przy sprawdzaniu rzutni przed samymi zawodami należy sprawdzić czy w pobliże rzutni została dostarczona magnezja do smarowania rąk, stojaki na sprzęt, szmaty do wycierania sprzętu, wycieraczki przy kołach oraz szczotki/miotły do wyczyszczenia kół przed konkursem. Wskazane jest także sprawdzenie czy w pobliżu rzutni rozmieszczono kosze plastikowe na śmieci, dla umożliwienia zawodnikom wyrzucenia butelek po napojach i innych odpadków Przy sprawdzaniu rzutni do pchnięcia kulą przed zawodami kierownik techniczny dokonując weryfikacji powinien zwrócić szczególną uwagę na usunięcie zauważonych uprzednio usterek w elementach budowy kół, prawidłowość zamontowania progu do pchnięcia kulą (jego stabilności), wyznaczenia sektora rzutów wraz z co najmniej czterema łukami informacyjnymi (co 1 m w zależności od poziomu startujących zawodników) oraz wymagania gwarantujące bezpieczeństwo zawodników, w tym: stan nawierzchni wewnątrz koła - równa, pozioma, szorstka nawierzchnia, bez dziur, stabilność umocowania progu. W czasie tego przeglądu kierownik techniczny dokonuje również sprawdzenia prawidłowości wyznaczenia, na zewnątrz obręczy, białych linii o szerokości 5 cm i długości co najmniej 75 cm licząc od krawędzi obręczy, niezbędnych do określania prawidłowości opuszczania koła po wykonanym rzucie. Linie te mogą być namalowane (na nawierzchniach syntetycznych otaczających koło) albo wykonane z drewna lub z innego odpowiedniego materiału (na nawierzchniach trawiastych lub mineralnych otaczających koło). Tylne krawędzie tych linii powinny stanowić przedłużenie teoretycznej linii przechodzącej przez środek koła, prostopadłej do linii środkowej sektora rzutów. Przy sprawdzaniu rzutni do rzutu dyskiem przed zawodami kierownik techniczny dokonując weryfikacji powinien zwrócić szczególną uwagę na usunięcie zauważonych uprzednio usterek w elementach budowy kół i klatki do rzutów, prawidłowość zamontowania siatek i segmentów ruchomych w klatkach do rzutu dyskiem, zapewniających przewidziany przepisami wylot (szerokość wylotu powinna wynosić 6 m w odległości 7 m od środka koła w rzucie dyskiem), prawidłowość wyznaczenia sektora rzutów wraz z co najmniej trzema łukami informacyjnymi (co 5 m w zależności od poziomu startujących zawodników) oraz wymagania gwarantujące bezpieczeństwo zawodników, w tym: stan nawierzchni wewnątrz koła – równa, pozioma, szorstka nawierzchnia, bez dziur i na tym samym poziomie co sektor, szczelna klatka ochronna bez dziur w siatce, zapobiegająca również przedostaniu się dysku pod siatką. W czasie tego przeglądu kierownik techniczny dokonuje również sprawdzenia prawidłowości wyznaczenia, na zewnątrz obręczy, białych linii o szerokości 5 cm i długości co najmniej 75 cm, licząc od krawędzi obręczy, niezbędnych do określania prawidłowości opuszczania koła po wykonanym rzucie. Linie te mogą być namalowane (na nawierzchniach syntetycznych otaczających koło) albo wykonane z drewna lub z innego odpowiedniego materiału (na nawierzchniach trawiastych lub mineralnych otaczających koło). Tylne krawędzie tych linii powinny stanowić przedłużenie teoretycznej linii przechodzącej przez środek koła, prostopadłej do linii środkowej sektora rzutów. Przy sprawdzaniu rzutni do rzutu młotem przed zawodami kierownik techniczny dokonując weryfikacji powinien szczególną zwrócić uwagę na usunięcie zauważonych uprzednio usterek w elementach budowy kół i klatki do rzutów, prawidłowość zamontowania siatek i segmentów ruchomych w klatkach do rzutu młotem, zapewniające przewidziany przepisami wylot (szerokość wylotu powinna wynosić 6 m w odległości 7 m od środka koła w rzucie młotem), prawidłowość wyznaczenia sektora rzutów wraz z co najmniej trzema łukami informacyjnymi (co 5 m w zależności od poziomu startujących zawodników) oraz wymagania gwarantujące bezpieczeństwo zawodników, w tym: stan nawierzchni wewnątrz koła – równa, pozioma, szorstka nawierzchnia, bez dziur i stabilnie zamocowana wkładka redukcyjna (pełna, bez zagłębień), szczelna klatka ochronna bez dziur w siatce, zapobiegająca również przedostaniu się młota pod siatką, sprawdzenie dokumentacji o ostatnim przeprowadzeniu testu wytrzymałości siatki. W czasie tego przeglądu kierownik techniczny dokonuje również sprawdzenia prawidłowości wyznaczenia, na zewnątrz obręczy, białych linii o szerokości 5 cm i długości co najmniej 75 cm licząc od krawędzi obręczy, niezbędnych do określania prawidłowości opuszczania koła po wykonanym rzucie. Linie te mogą być namalowane (na nawierzchniach syntetycznych otaczających koło) albo wykonane z drewna lub z innego 13 odpowiedniego materiału (na nawierzchniach trawiastych lub mineralnych otaczających koło). Tylne krawędzie tych linii powinny stanowić przedłużenie teoretycznej linii przechodzącej przez środek koła, prostopadłej do linii środkowej sektora rzutów. Powinno się również zwrócić uwagę czy na wyposażeniu stadionu znajduje się drabina długości około 5 m lub długości regulowanej do sprawnego zdejmowania zawieszonych na siatce młotów. Przy sprawdzaniu rzutni do rzutu oszczepem przed zawodami kierownik techniczny dokonując weryfikacji powinien zwrócić szczególną uwagę na usunięcie zauważonych uprzednio usterek w elementach budowy rozbiegu, prawidłowość wyznaczenia sektora rzutów wraz z co najmniej trzema łukami informacyjnymi (co 5 m w zależności od poziomu startujących zawodników) oraz na elementy gwarantujące bezpieczeństwo zawodników, w tym: stan nawierzchni rozbiegu – równa nawierzchnia, bez dziur, materiał, z którego wykonany jest łuk, w przypadku gdy jest on zamocowany na stałe, a nie malowany (łuk zamontowany na stałe nie może być wykonany z metalu). W rzucie oszczepem wewnętrzne krawędzie linii sektora rzutów tworzą kąt około 29 º - sektor ten wyznaczamy poprzez poprowadzenie białych linii, których wewnętrzne krawędzie przechodzą przez 2 punkty przecięcia wewnętrznych krawędzi łuku wychodzących ze środka koła, którego łuk jest częścią (o promieniu 8 m) z liniami równoległymi wyznaczającymi rozbieg – przy odmierzeniu od tego środka odcinków o długości 20 m, punkty będące końcami tych odcinków powinny być odległe od siebie o 10 m, przy odmierzeniu odcinków o długości 30 m punkty te powinny być odległe o 15 m, przy odmierzeniu odcinków 40 m punkty te powinny być odległe o 20 m, a przy odmierzeniu odcinków o długości 50 m punkty te powinny być odległe o 25 m i dalej odpowiednio 60 m – 30 m, 70 m – 35 m, 80 m – 40 m i 90 m – 45 m). W czasie tego przeglądu kierownik techniczny dokonuje również sprawdzenia prawidłowości wyznaczenia na zewnątrz, od zbiegu łuku z liniami równoległymi wytyczającymi rozbieg, pod kątem prostym do linii rozbiegu 2 białych linii o szerokości 7 cm i długości co najmniej 75 cm licząc od krawędzi linii ograniczających rozbieg, niezbędnych do określania prawidłowości opuszczania rozbiegu po wykonanym rzucie. Linie te mogą być namalowane (na nawierzchniach syntetycznych na zewnątrz rozbiegu) albo wykonane z drewna lub z innego odpowiedniego materiału (na nawierzchniach trawiastych lub mineralnych na zewnątrz rozbiegu). Niezbędne jest też sprawdzenie wymalowania w odległości 4 m od łuku wyrzutu dwóch kwadratów umożliwiających sędziom ocenę momentu opuszczenia rozbiegu przez zawodnika. Niezbędne jest też, w przypadku wszystkich rzutów, sprawdzenie przygotowanego sprzętu pomiarowego i informacyjnego (stalowe lub z włókna szklanego taśmy miernicze do pomiaru odległości), sprawdzenie elementów informacyjnych dla konkurencji rzutowych (znaczniki odległościowe ustawiane na zewnątrz sektora rzutów) oraz przygotowanie zabezpieczeń przed wtargnięciem niepowołanych osób w sektor rzutów. W przypadku rzutu oszczepem niezbędne jest też sprawdzenie zabezpieczenia odpowiedniej ilości znaczników do oznaczania rozbiegu. e) przygotowanie sprzętu pomiarowego i informacyjnego – przygotowanie urządzeń do pomiaru czasów (urządzenie do elektronicznego pomiaru czasu, zestaw fotokomórek, stopery, bloki z czujnikami i urządzenie do kontroli falstartów) – nie obowiązuje, gdy pomiarów czasu wykonuje wyspecjalizowana firma, sprawdzenie czytelności stalowych lub z włókna szklanego taśm mierniczych; sprawdzenie czytelności, możliwości regulowania wysokości i prawidłowości wskazań przymiarów do skoku wzwyż i skoku o tyczce; sprawdzenie tablic informacyjnych, sprawdzenie przygotowanych chorągiewek sędziowskich (białe, czerwone, żółte), stoliki (lub twarde podkładki umożliwiające notowanie) i krzesełka dla sędziów, krzesełka turystyczne dla sędziów torowych i sędziów w skokach, ławeczki dla zawodników, parasole, sprawdzony i odpowiednio oznakowany sprzęt do rzutów (kule, dyski, młoty, oszczepy - odpowiednie dla kategorii wiekowych uczestniczących w konkurencjach przewidzianych w regulaminie zawodów), tabliczki rekordów świata, Europy i Polski itd. sprawdzenie ważności legalizacji wagi do kontroli sprzętu itp. f) Kierownik techniczny, któremu jednocześnie powierzono funkcję „Komisarza do spraw reklamy” dokonuje również oceny przygotowanych przez organizatora reklam, ustosunkowując się głównie do ich rozmieszczenia na stadionie i ich zgodności z przepisami dot. treści i wielkości reklam (których wyciąg przedstawiono w formie załącznika (nr 3). 14 W przypadku stwierdzenia nie usunięcia sygnalizowanych po poprzednim przeglądzie braków i niedociągnięć, lub zauważenia nowych, które jego zdaniem nie zapewniają przeprowadzenia zawodów zgodnie z przepisami IAAF i zapewnienia uczestnikom zawodów optymalnych warunków bezpieczeństwa (niezależnie od tego czy dotyczy to zawodników, sędziów czy publiczności) sporządza „Notatkę” przedstawiającą te braki oraz swoje uwagi i zastrzeżenia. W „Notatce’ przedstawia również ewentualne zastrzeżenia do przygotowanych reklam. „Notatkę” tę, za pokwitowaniem, kierownik techniczny przedstawia kierownikowi zawodów i delegatowi technicznemu (w przypadku jego braku sędziemu głównemu zawodów), którzy ostatecznie podejmują decyzję o przeprowadzeniu zawodów lub wyłączeniu z nich określonych konkurencji, gdzie w/w warunki (przestrzeganie przepisów IAAF jak i zapewnienie warunków bezpieczeństwa) nie są zapewnione. Sędziowie główni konkurencji, którzy co najmniej na godzinę przed rozpoczęciem konkurencji, powinni sprawdzić przygotowanie sprzętu do swojej konkurencji, zgłaszają ewentualne uwagi kierownikowi technicznemu, który przekazuje je kierownikowi obsługi technicznej i nadzoruje ich usunięcie. g) W trakcie zawodów kierownik techniczny, współpracuje z sędzią głównym zawodów oraz arbitrami (sędziami głównymi poszczególnych konkurencji) oraz z sędzią (zespołem sędziów) kontrolującym sprzęt zawodniczy, pełniąc nadzór przestrzegania przez nich przepisów IAAF, w szczególności dot. prawidłowości parametrów używanego przez zawodników sprzętu i zabezpieczenia warunków dla zapobiegnięcia wprowadzenia w nim zmian, powodujących zmianę ich parametrów, co byłoby niezgodne z przepisami IAAF. W przypadku gdy na zawody nie wyznaczono „Komisarza do spraw reklamy” czuwa także nad przestrzeganiem przez organizatorów i zawodników przepisów IAAF dotyczących reklamy. Kierownik techniczny współpracuje ściśle z kierownikiem obsługi technicznej w zakresie jego nadzoru nad zgodnym z programem zawodów dostarczaniem sprzętu na miejsce konkurencji oraz obsługi technicznej poszczególnych konkurencji. Kierownik techniczny w czasie zawodów pełni nadzór nad pracami wykonywanymi przez sędziego lub zespół sędziów kontrolujących sprzęt zawodniczy, ustalając sposób oznakowania sprzętu spełniającego wymagania przepisów IAAF (na kulach naklejkę (ustalony znak) umieszczamy na powierzchni, na dyskach naklejkę (ustalony znak) umieszczamy na metalowym wkręcie umieszczonym w centralnej części dysku, na młocie naklejkę (ustalony znak) umieszczamy przy sworzniu głowicy i przy zakończeniu pętli z drutu przy uchwycie, na oszczepie naklejkę (ustalony znak) umieszczamy tuż przed osznurowaniem od strony grotu). Weryfikacja sprzętu do rzutów przed zawodami: Sędziowie kontrolujący sprzęt przygotowany przez organizatorów lub sprzęt przedstawiany do kontroli przez zawodników przed jego dopuszczeniem na zawody powinni we wszystkich przypadkach dokonać sprawdzenia prawidłowości jego parametrów oraz znajdowanie się tego typu sprzętu (producent, numer katalogowy) w wykazie sprzętu posiadającego certyfikat IAAF. Przy kontroli sprzętu do poszczególnych konkurencji rzutowych, poza sprawdzeniem jego masy (ciężaru), należy dokonać sprawdzenia następujących elementów: - przy sprawdzaniu kul: rodzaj materiału, z którego wykonane są kule (gwarantujący odpowiednią twardość – minimum mosiądz), średnicę, gładkość powierzchni, kulistość. - przy sprawdzaniu dysku: średnicę dysku, średnicę płytki lub płaskiej części środkowej, grubość części środkowej, grubość pierścienia, gładkość powierzchni. - przy sprawdzaniu młota: rodzaj materiału, z którego wykonane są głowice (gwarantujący odpowiednią twardość – minimum mosiądz), średnicę głowicy, długość młota (głowica plus linka wraz z uchwytem), średnicę linki, wymiary uchwytu, kulistość głowicy, środek ciężkości głowicy. - przy sprawdzaniu oszczepu: długość całkowitą oszczepu, długość od ostrza grotu do punktu ciężkości i od końca oszczepu do środka ciężkości, długość grota i długość uchwytu (osznurowania). 15 4. Uprawnienia kierownika technicznego Kierownik techniczny, jako członek kierownictwa zawodów, współpracuje i jest współodpowiedzialny za przygotowanie i zgodne z przepisami IAAF przeprowadzanie zawodów lekkoatletycznych. Z ramienia kierownictwa zawodów odpowiada za zapewnienie, aby bieżnia, rozbiegi, koła, łuki (ograniczające rozbiegi do rzutu oszczepem), sektory, zeskoki w konkurencjach technicznych oraz wyposażenie i sprzęt były zgodne z przepisami IAAF. W przypadku wątpliwości co do prawidłowości oznakowania stadionu lub zgodności innych urządzeń z wymaganiami IAAF i PZLA kierownik techniczny ma prawo żądać od organizatora (właściciela obiektu) przedstawienia dokumentacji stwierdzającej prawidłowość obiektu z przepisami IAAF (Świadectwo PZLA i Raport pomiarowy). W załączniku nr 1 przedstawiono wykaz stadionów z nawierzchnią syntetyczną posiadających dokumentację stwierdzającą prawidłowość obiektu z przepisami IAAF. W przypadku sprzętu, razem z sędzią odpowiedzialnym za kontrolę sprzętu, odpowiada za dopuszczenie do zawodów jedynie sprzętu posiadającego odpowiedni certyfikat IAAF. W przypadku stwierdzenia niezgodności wyznaczenia miejsc startu, wyrównań, miejsc ustawienia płotków i przeszkód, sektorów rzutów w konkurencjach technicznych czy niezgodności innego wyposażenia (skocznie, klatki i koła do rzutów itp.) oraz sprzętu z przepisami IAAF, występuje z pisemnym wnioskiem do delegata technicznego PZLA lub sędziego głównego zawodów (gdy na zawodach brak jest delegata technicznego PZLA) o wyłączenie z programu zawodów konkurencji, w których przepisy IAAF nie będą zapewnione. Decyzję w tej sprawie podejmuje wyłącznie delegat techniczny PZLA lub sędzia główny zawodów (gdy na zawodach brak delegata technicznego PZLA). Kierownik techniczny może również wystąpić z pisemnym wnioskiem do delegata technicznego PZLA lub sędziego głównego zawodów (gdy na zawodach brak jest delegata technicznego PZLA) o wyłączenie z programu zawodów konkurencji, w których, jego zdaniem, brak jest zapewnienia uczestnikom zawodów optymalnych warunków bezpieczeństwa (niezależnie od tego czy dotyczy to zawodników, sędziów czy publiczności). Decyzję w tej sprawie podejmuje wyłącznie delegat techniczny PZLA lub sędzia główny zawodów (gdy na zawodach brak delegata technicznego PZLA). W czasie posiedzeń komitetu organizacyjnego lub odprawy technicznej przed zawodami kierownik techniczny może przekazywać delegatowi technicznemu PZLA swoje uwagi i zastrzeżenia dot. możliwości realizacji programu minutowego, wynikające z posiadanego sprzętu, jednakże decyzję w tych sprawach podejmuje wyłącznie delegat techniczny PZLA. W czasie zawodów kierownik techniczny może zgłaszać delegatowi technicznemu PZLA wnioski w sprawie zmiany programu z przyczyn technicznych, decyzję w tym przypadku podejmuje również wyłącznie delegat techniczny PZLA. 5. Sprawozdania kierownika technicznego Osoba pełniąca funkcję kierownika technicznego zobowiązana jest, w terminie 1-go tygodnia od zakończenia zawodów przesłać na adres Centralnego Kolegium Sędziów PZLA, sprawozdanie zawierające ocenę organizacji zawodów i przygotowania obiektu, w szczególności dot. prawidłowości wyposażenia obiektu i używanego przez zawodników sprzętu, przestrzegania przez organizatorów i zawodników przepisów IAAF dotyczących reklamy. Do sprawozdania załącza kserokopie ewentualnych „Notatek”, jakie przedstawił organizatorowi zawodów (lub kierownikowi zawodów, delegatowi technicznemu PZLA lub sędziemu głównemu zawodów), w związku z zauważonymi brakami lub niedociągnięciami. Do sprawozdania powinny być dołączone również kserokopie ewentualnych wniosków, zgłoszonych kierownikowi zawodów, delegatowi technicznemu PZLA lub sędziemu głównemu zawodów w przypadku zastrzeżeń do przeprowadzenia zawodów, lub wyłączenia z programu konkurencji, których przeprowadzenie zdaniem kierownika technicznego nie zapewniało przestrzegania przepisów IAAF lub optymalnego bezpieczeństwa uczestnikom zawodów. Składający sprawozdanie kierownik techniczny zawodów zobowiązany jest takie przypadki opisać i szczegółowo uzasadnić oraz przedstawić informację o ostatecznych decyzjach podjętych przez kierownika zawodów, delegata technicznego PZLA lub sędziego głównego zawodów. 16 6. Tryb oceny kierownika technicznego Pełniący funkcję kierownika technicznego zawodów podlega ocenie zarówno przez sędziego głównego zawodów jak i przez delegata technicznego PZLA. Sędzia główny zawodów oceniający pracę kierownika technicznego zawodów dokonuje podsumowania jego działań przed rozpoczęciem zawodów w zakresie dokonanej przez Niego oceny stanu przygotowania obiektu, znajomości przepisów IAAF, trafności przedstawianych uwag lub zastrzeżeń dot. przeprowadzenia zawodów lub konkurencji - w przypadkach wątpliwości kierownika technicznego, co do zapewnienia przestrzegania przepisów IAAF lub zapewnienia pełnego bezpieczeństwa dla uczestników zawodów. Ocenia również jego pracę w czasie zawodów, szczególnie współpracę z sędziami przeprowadzającymi poszczególne konkurencje i sędzią (zespołem sędziów) kontrolującym(ych) sprzęt. W przypadku zgłoszenia przez kierownika technicznego zawodów zastrzeżeń do przeprowadzenia zawodów lub wyłączenia z programu konkurencji, których przeprowadzenie zdaniem kierownika technicznego nie zapewniało przestrzegania przepisów IAAF lub optymalnego bezpieczeństwa uczestnikom, sędzia główny zawodów zobowiązany jest takie przypadki opisać i szczegółowo uzasadnić podjęte przez siebie decyzje. Delegat techniczny PZLA dokonuje oceny kierownika technicznego zawodów w zakresie dokonanego pod Jego nadzorem przygotowania obiektu i zapewnienia sprzętu dla rozegrania poszczególnych konkurencji oraz zgłaszanych przez kierownika technicznego uwag i wniosków dot. prawidłowości przygotowanych przez organizatora reklam. Opracowanie zaktualizował: Tadeusz Majsterkiewicz 10 kwietnia 2013 r. 17 Sprawozdanie kierownika technicznego zawodów Nazwisko i imię .......................................................................................................... Nazwa zawodów .......................................................................................................... Zawody przeprowadzono w dniach: I dzień ........................... ................godz. ......................... II dzień ...........................................godz. ......................... III dzień ..........................................godz. ......................... na stadionie (nazwa obiektu): ....................................................................................... Organizator: ................................................................................................................... Kierownik zawodów: ...................................................................................................... Sędzia główny zawodów: ............................................................................................. Delegat techniczny PZLA ............................................................................................. Sędzia kontrolujący sprzęt ............................................................................................ Krótki opis udziału w pracach Komitetu Organizacyjnego Zawodów lub kontaktów z organizatorem zawodów (liczba posiedzeń, stworzenie warunków do przeglądu i kontroli obiektu i sprzętu przed zawodami, wpływ na ustalenia organizacyjne) ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. Ocena organizacji zawodów i przygotowania obiektu i sprzętu (zapewnienia przez organizatora sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia zawodów, w rozbiciu na sprzęt przenośny boiskowy, zawodniczy, sędziowski, pomiarowy, informacyjny, pomocniczy - w odniesieniu do wykazu sporządzonego przez KT i przekazanego organizatorowi): ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................. Ocena pracy obsługi technicznej (zgodnego z programem dostarczania sprzętu do konkurencji, obsługi przeprowadzania konkurencji, wraz z oceną prawidłowości wyznaczenia i zabezpieczenia sektorów rzutów): ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. 18 Ocena informacji prowadzonej na zawodach przez spikera oraz przygotowania informacji wizualnej (tablice informacyjne, tablice odległościowe w rzutach, listwy do orientacyjnej oceny odległości w skokach długich, wyznaczenie łuków w sektorach rzutów, prowadzenie przez sędziów informacji o wynikach zawodników): ……….................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. Ocena współpracy z kierownikiem zawodów, delegatem technicznym PZLA, sędzią głównym zawodów: ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ..................................................................................................... Informacja o złożonych kierownikowi zawodów lub sędziemu głównemu zawodów wnioskach dot. zastrzeżeń do przeprowadzenia zawodów lub wyłączenia z programu konkurencji z uwagi na brak zapewnienia przestrzegania przepisów IAAF lub warunków bezpieczeństwa, wraz z informacją o ostatecznych decyzjach podjętych przez kierownika zawodów lub sędziego głównego zawodów: ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................... Uwagi dot. przestrzegania przez organizatora i zawodników przepisów IAAF dotyczących reklamy ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ..................................................... Ocena pracy sędziów kontrolujących sprzęt na zawodach: ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................................................................................................................................. ............................................. Data: ......................................................... ...................................................................... (podpis KT) Załączniki: 1. Wykaz sprzętu lub wykaz braków sprzętu niezbędnego do przeprowadzenia zawodów (jeżeli był przygotowany i został przekazany organizatorowi) 2. Notatka z kontroli obiektu (jeżeli była sporządzona) 3. Wnioski dot. zastrzeżeń do przeprowadzenia zawodów lub konkurencji (jeżeli były zgłaszane) 19 Załącznik nr 1 Dla ułatwienia przeprowadzania kontroli podajemy poniżej najważniejsze parametry, jakie należy brać pod uwagę przy sprawdzaniu urządzeń przenośnych lub przy dopuszczaniu sprzętu do zawodów: Parametry pałeczki sztafetowej: Pałeczka powinna być gładką, wydrążoną rurką o okrągłym przekroju i długości 280 mm ÷ 300 mm, wykonaną z jednego kawałka drewna, metalu lub innego sztywnego materiału. Średnica zewnętrzna pałeczki powinna wynosić 40 mm (± 2mm), a minimalna waga – 50 g. Parametry płotka: Płotki powinny być wykonane z metalu lub innego odpowiedniego materiału, z górna listwą z drewna lub innego odpowiedniego materiału, szerokość – 1.18 m ÷ 1.20 m; maksymalna długość podstawy 70 cm; całkowita waga płotka nie może być mniejsza niż 10 kg; 5 regulowanych wysokości z przeciwwagami; siła do przewrócenia płotka nie mniejsza niż 3.6 kG i nie większa niż 4.0 kG; wysokość górnej listwy 70 mm (± 5 mm), grubość 1 cm ÷ 2.5 cm; górne krawędzie listwy powinny być zaokrąglone, górna listwa powinna być na trwale przymocowana do słupków. Górna listwa powinna być pomalowana w białe i czarne pasy lub w inne wyraźnie kontrastujące kolory (także w kolorze kontrastującym z barwami otoczenia), w taki sposób, aby pasy jaśniejsze, o szerokości co najmniej 22.5 cm, znajdowały się na zewnątrz listwy. Parametry przeszkody do biegu z przeszkodami: Przeszkody powinny mieć wysokość 0.914 m dla mężczyzn/juniorów i 0.762 m dla kobiet/juniorek (z tolerancją ± 3 mm dla obu wysokości) oraz szerokość co najmniej 3.94 m. Górna belka przeszkód oraz przeszkody przy rowie z wodą powinna mieć przekrój kwadratowy o boku 12.7 cm. Waga każdej przeszkody powinna wynosić 80 kg - 100 kg. Każda przeszkoda powinna mieć po obu stronach podstawę długości 1.2 m - 1.4 m. Przeszkoda przy rowie z wodą powinna mieć szerokość 3.66 m (± 0.02 m) i być sztywno zamocowana do podłoża. Górna belka powinna być pomalowana w białe i czarne pasy lub w inne wyraźnie kontrastujące kolory (także w kolorze kontrastującym z barwami otoczenia), w taki sposób, aby pasy jaśniejsze, o szerokości co najmniej 22.5 cm, znajdowały się na zewnątrz belki. Parametry stojaków do skoku wzwyż Stojaki mogą być wykonane z dowolnego materiału, pod warunkiem że są sztywne. Muszą być na tyle wysokie, aby przekraczały co najmniej o 10 cm wysokość, jaką mogą pokonywać zawodnicy w czasie zawodów. Stojaki powinny mieć sztywno przymocowane podpórki, na których spoczywa poprzeczka. Podpórki, na których spoczywa poprzeczka, powinny być płaskie i prostokątne, o szerokości 4 cm i długości 6 cm. Muszą być one sztywno przytwierdzone do stojaków i w czasie skoku nieruchome oraz mają być zwrócone w kierunku przeciwległego stojaka. Podpórki na stojakach nie mogą być pokryte gumą, ani innym materiałem, który może spowodować zwiększenie tarcia między powierzchnią poprzeczki a powierzchnią podpórki. Nie mogą ponadto zawierać żadnego rodzaju sprężyn. Parametry zeskoku do skoku wzwyż: Wymiary co najmniej 5 m długość x 3 m (szerokość) x 0.7 m (wysokość). Zaleca się, aby zeskok miał wymiary nie mniejsze niż 6 m (długość) x 4 m (szerokość) x 0.7 m (wysokość). Parametry poprzeczki do skoku wzwyż: Poprzeczka może być wykonana z włókna szklanego, lub z innego odpowiedniego materiału, ale nie z metalu, o przekroju okrągłym, z wyjątkiem obu zakończeń. Długość poprzeczki powinna wynosić 4.00 m (± 20 mm). Waga poprzeczki nie powinna przekraczać 2 kg. Średnica okrągłej części poprzeczki powinna wynosić 30 mm (± 1 mm). Poprzeczka powinna składać się z trzech części - okrągłej oraz dwóch zakończeń, każde o szerokości 30 - 35 mm i długości 150 - 200 mm, które umożliwiają ułożenie jej na podpórkach stojaków. Zakończenia poprzeczki powinny mieć kształt okrągły lub półokrągły z jedną jasno określoną płaską powierzchnią, na której poprzeczka spoczywa na podpórkach stojaka. Ta płaska powierzchnia nie powinna być usytuowana wyżej niż 20 środek przekroju poprzecznego poprzeczki. Zakończenia powinny być twarde i gładkie. Zakończenia nie mogą być pokryte gumą, ani innym materiałem, który powodowałby zwiększenie tarcia pomiędzy poprzeczką a podpórkami. Poprzeczka nie może mieć skosu, a umieszczona na podpórkach nie powinna się obniżyć więcej niż o 2 cm. Sprawdzenie elastyczności: zawieś ciężar o wadze 3 kg na środku poprzeczki umieszczonej na podpórkach. Poprzeczka nie może się obniżyć więcej niż o 7 cm. Parametry skrzynki do skoku o tyczce: Wykonana z odpowiednio sztywnego materiału i wpuszczona w podłoże; górna krawędź skrzynki powinna znajdować się na równi z poziomem rozbiegu, długość skrzynki mierzona wzdłuż dna powinna wynosić 1 m, szerokość od strony rozbiegu – 60 cm i powinna zmniejszać się w kierunku zeskoku do szerokości15 cm na dnie skrzynki; tylna ścianka pod kątem 105 º, dno skrzynki opada w kierunku zeskoku do głębokości 20 cm w miejscu zetknięcia z jej tylną ścianką. Skrzynka powinna być skonstruowana w taki sposób, że jej boczne ścianki przy tylnej ściance powinny być odchylone na zewnątrz w przybliżeniu pod kątem 120° w stosunku do podstawy. Parametry stojaków do skoku o tyczce: Dozwolone jest używanie stojaków dowolnego typu, pod warunkiem że są one sztywne. Metalowa podstawa stojaków oraz jej dolna część powinny być przykryte miękką osłoną z odpowiedniego materiału dla zapewnienia ochrony zawodnikom i tyczkom. Podpórki do poprzeczki - kołki nie mogą mieć żadnych wyżłobień ani nacięć; powinny mieć grubość równomierną na całej długości i średnicę nie większą niż 13 mm. Kołek nie może wystawać więcej niż 55 mm z elementu konstrukcji, który powinien o 35 mm ÷ 40 mm przewyższać kołek. Odległość między kołkami powinna wynosić 4.30 - 4.37 m. Kołki nie mogą być pokryte gumą ani innym materiałem, który powodowałby zwiększenie tarcia pomiędzy powierzchnią poprzeczki a powierzchnią kołka. Nie mogą ponadto zawierać żadnego rodzaju sprężyn. Parametry zeskoku do skoku o tyczce: Na zawodach: Igrzyska Olimpijskie, mistrzostwa świata, puchary, mistrzostwa kontynentalne, regionalne i strefowe, mityngi międzynarodowe pod egidą IAAF zeskok powinien mieć wymiary nie mniejsze niż 6 m długości (za linią zero i nie licząc przedniej części) x 6 m (szerokość) x 0.8 m (wysokość). W pozostałych zawodach zeskok powinien mieć wymiary nie mniejsze niż 5 m (długość) (nie licząc przednich części zeskoku) x 5 m (szerokość) x 0.8 m (wysokość). Długość przednich części zeskoku w każdym przypadku musi wynosić co najmniej 2 metry. Boki zeskoku położone najbliżej skrzyni należy umieścić 10 cm ÷ 15 cm od skrzyni pod kątem około 45°. . Parametry poprzeczki do skoku o tyczce: Poprzeczka może być wykonana z włókna szklanego, lub z innego odpowiedniego materiału, ale nie z metalu, o przekroju okrągłym, z wyjątkiem obu zakończeń. Długość poprzeczki powinna wynosić 4.50 m (± 20 mm. Waga poprzeczki nie powinna przekraczać 2.25 kg. Średnica okrągłej części poprzeczki powinna wynosić 30 mm (± 1 mm). Poprzeczka powinna składać się z trzech części - okrągłej oraz dwóch zakończeń, każde o szerokości 30 - 35 mm i długości 150 - 200 mm, które umożliwiają ułożenie jej na podpórkach stojaków. Zakończenia poprzeczki powinny mieć kształt okrągły lub półokrągły z jedną jasno określoną płaską powierzchnią, na której poprzeczka spoczywa na podpórkach stojaka. Ta płaska powierzchnia nie powinna być usytuowana wyżej niż środek przekroju poprzecznego poprzeczki. Zakończenia powinny być twarde i gładkie. Zakończenia nie mogą być pokryte gumą, ani innym materiałem, który powodowałby zwiększenie tarcia pomiędzy poprzeczką a podpórkami. Poprzeczka nie może mieć skosu, a umieszczona na podpórkach nie powinna się obniżyć więcej niż o 3 cm. Sprawdzenie elastyczności: zawieś ciężar o wadze 3 kg na środku poprzeczki umieszczonej na podpórkach. Poprzeczka nie może się obniżyć więcej niż o 11 cm. Parametry zeskoczni do skoku w dal i trójskoku: Szerokość zeskoczni nie powinna wynosić mniej niż 2.75 m i nie więcej niż 3.00 m; odległość między belką do odbicia a dalszym końcem zeskoczni w skoku w dal – minimum 10 m, a w trójskoku – minimum 21 m; odległość belki do odbicia od bliższego końca zeskoczni w skoku w 21 dal – 1 – 3 m, a w trójskoku w zawodach międzynarodowych belka do odbicia powinna była umieszczona co najmniej 13 m w konkurencji mężczyzn i 11 m w konkurencji kobiet od bliższego końca zeskoczni. W innych zawodach odległość ta powinna być odpowiednia do poziomu zawodów. Zalecana głębokość piasku w zeskoczni – minimum 30 cm. Zeskocznia powinna być tak usytuowana, aby przedłużenie osi rozbiegu pokrywało się, jeśli to możliwe, z osią zeskoczni. Parametry belki do odbicia w skoku w dal i trójskoku: Belka do odbicia powinna być prostokątna, wykonana z drewna lub innego odpowiedniego sztywnego materiału, umożliwiającego obuwiu zawodnika dobrą przyczepność i nie wpadnięcie w poślizg, o wymiarach: długość 1.22 m (± 0.01 m). szerokość 200 mm (± 2 mm) i grubość 100 mm. Powinna być koloru białego. Parametry listwy z wkładką plastelinową: Listwa z wkładką plastelinową powinna składać się ze sztywnej listwy o szerokości 100 mm (± 2 mm) i długości 1.22 m (± 0.01 m). wykonanej z drewna lub z innego odpowiedniego materiału i pomalowanej w kolorze kontrastującym z belką do odbicia. Górna powierzchnia listwy powinna wznosić się od poziomu belki do wysokości 7 mm (± 1 mm). Krawędzie listwy powinny albo być nachylone pod kątem 45°, przy czym powierzchnia listwy znajdująca się bliżej rozbiegu powinna być pokryta warstwą plasteliny o kontrastowym kolorze o grubości 1 mm wzdłuż całej długości listwy, albo być ucięte tak, aby wgłębienie po wypełnieniu plasteliną było nachylone pod kątem 45°. Górna część listwy na całej swej długości i na szerokości około 10 mm powinna też być pokryta plasteliną. Parametry koła do pchnięcia kulą: Wnętrze koła może być wykonane z betonu, asfaltu lub z innego twardego, lecz nie śliskiego materiału. Powierzchnia wewnątrz koła powinna być równa i znajdować się 20 mm (±6 mm) poniżej poziomu górnej krawędzi obręczy. Wewnętrzna średnica koła powinna wynosić 2.135 m (± 5 mm). Obręcz koła powinna być wykonana z taśmy metalowej, stalowej lub z innego odpowiedniego materiału, a jej górna krawędź powinna znajdować się na poziomie równym z otaczającym podłożem. Podłoże wokół koła powinno być z betonu, materiału syntetycznego, asfaltu, drewna lub innego odpowiedniego materiału. Obręcz powinna mieć co najmniej 6 mm grubości i być koloru białego. Parametry progu do pchnięcia kulą: Próg powinien mieć wymiary: szerokość od 11.2 cm do 30 cm, z cięciwą o długości 1.21 m (±0.01 m) o promieniu łuku takim samym jak koło i wysokość 10 cm (±0.2 cm), w stosunku do poziomu wewnętrznej powierzchni koła. Pomalowany na biało próg powinien być wykonany z drewna lub innego odpowiedniego materiału w kształcie łuku, którego wewnętrzna powierzchnia powinna być wyrównana z wewnętrzną krawędzią obręczy koła i być prostopadła do powierzchni koła. Próg należy mocno przytwierdzić do podłoża lub do powierzchni wokół koła i umieścić centrycznie względem linii środka sektora rzutów. Kula: Kula powinna być wykonana z litego stopu żelaza, mosiądzu lub innego metalu o twardości nie mniejszej niż twardość mosiądzu. Kula może również składać się z powłoki wykonanej z jednego z tych metali wypełnionej ołowiem lub innym litym materiałem. Musi mieć ona kształt kulisty, a jej powierzchnia powinna być wygładzona (tzn. średnia wysokość nierówności powierzchni musi być mniejsza niż 1.6 µm, tzn. klasa gładkości N7 lub lepsza). Parametry kuli: Masa minimalna dla dopuszczenia do zawodów i do zatwierdzenia rekordu Masa sprzętu dostarczanego na zawody (minimum – maksimum) Średnica minimalna Średnica maksymalna 3.000 kg 4.000 kg 5.000 kg 6.000 kg 7.260 kg Informacje dla producentów 3.005 kg 4.005 kg 5.005 kg 6.005 kg 7.265 kg 3.025 kg 4.025 kg 5.025 kg 6.025 kg 7.285 kg 85 mm 95 mm 100 mm 105 mm 110 mm 110 mm 110 mm 120 mm 125 mm 130 mm 22 Parametry klatki do rzutu dyskiem i młotem: Klatka powinna być ustawiona w kształcie litery U (jak na schemacie). Szerokość wylotu klatki powinna wynosić 6 m. Wylot powinien znajdować się w odległości 7 m od środka koła rzutów. Krańcowe punkty wylotu o szerokości 6 m powinny stać się wewnętrzną granicą siatki. Wysokość tylnych segmentów siatki lub luźno wiszącej siatki w najniższym miejscu powinna wynosi ć co najmniej 7 m i co najmniej 10 m dla ostatnich paneli o długości 2.80 m zamocowanych przy osiach wrót. U wylotu klatki należy zamocować dwa ruchome segmenty (wrota) zabezpieczone siatką o szerokości 2 m każdy, przy czym w trakcie wykonywania rzutów jeden z nich należy zamykać. Wysokość segmentów powinna wynosić co najmniej 10 m. W konstrukcji klatki powinny być wykonane zabezpieczenia uniemożliwiające przedostanie się młota poprzez złącza segmentów klatki lub siatki albo pod segmentami siatki lub pod luźno wiszącą siatką. Siatka klatki może być wykonana z odpowiedniego sznura z włókna naturalnego lub syntetycznego albo z miękkiego stalowego drutu o wysokiej rozciągliwości. Wymiary oczek siatki nie mogą być większe niż: 50 mm dla siatki stalowej i 44 mm dla siatki sznurowej. Schematy klatek wg. nowego wydania przepisów IAAF przedstawiono w załączeniu – załącznik nr 2. Parametry koła do rzutu dyskiem: Wnętrze koła może być wykonane z betonu, asfaltu lub z innego twardego, lecz nie śliskiego materiału. Powierzchnia wewnątrz koła powinna być równa i znajdować się 20 mm (±6 mm) poniżej poziomu górnej krawędzi obręczy, wewnętrzna średnica koła – 2,50 m (+/- 5 mm); obręcz metalowa wykonana z taśmy metalowej, stalowej lub z innego materiału, co najmniej 6 mm grubości, pomalowana na kolor biały. Dysk: Korpus dysku może być pełny lub wydrążony i powinien być wykonany z drewna lub innego odpowiedniego materiału, otoczonego metalowym pierścieniem, którego zewnętrzna krawędź powinna być zaokrąglona. W przekroju krawędź powinna mieć kształt wycinka koła o promieniu około 6 mm. Dysk może mieć okrągłe płytki umieszczone pośrodku płaszczyzn bocznych. Dysk może również być wykonany bez metalowych płytek, pod warunkiem że odpowiadające im powierzchnie są płaskie, a jego całkowity ciężar i wymiary są zgodne z obowiązującymi wymaganiami technicznymi. Powierzchnie boczne dysku powinny być jednakowe i wykonane bez żadnych wgłębień, wypukłości i ostrych krawędzi. Zwężają się one (w przekroju) wzdłuż linii prostych łączących początek krzywizny pierścienia z obwodem koła zakreślonego ze środka dysku promieniem 25 mm ÷ 28.5 mm. Dysk łącznie z powierzchnią pierścienia nie może mieć nierówności i powinien być wykończony gładko i jednolicie. Przekrój dysku należy zaprojektować następująco. Od początku krzywizny pierścienia grubość dysku zwiększa się regularnie do największej grubości D. Ta największa wartość jest osiągana w odległości 25 mm ÷ 28.5 mm od osi dysku Y. Od tego punktu do osi Y grubość dysku jest stała. Górna i dolna powierzchnia dysku muszą być symetryczne biorąc pod uwagę obrót wokół osi Y. Parametry dysku: Masa minimalna dla dopuszczenia do zawodów i do zatwierdzenia rekordu 0.750 kg 1.000 kg Informacje dla producentów Masa sprzętu dostarczanego na zawody 0.755 kg 1.005 kg (minimum – maksimum) 0.775 kg 1.025 kg Średnica zewnętrzna min. 166 mm 180 mm metalowego pierścienia maks. 168 mm 182 mm Średnica płytki metalowej lub min. 50 mm 50 mm płaskiej części środkowej maks. 55 mm 57 mm Grubość płytki metalowej lub min. 33 mm 37 mm płaskiej części środkowej maks. 35 mm 39 mm Grubość metalowego min. 10 mm 12 mm pierścienia (6 mm od krawędzi) maks. 12 mm 13 mm 1.500 kg 1.750 kg 2.000 kg 1.505 kg 1.525 kg 200 mm 202 mm 50 mm 57 mm 38 mm 40 mm 12 mm 13 mm 1.755 kg 1.775 kg 210 mm 212 mm 50 mm 57 mm 41 mm 43 mm 12 mm 13 mm 2.005 kg 2.025 kg 219 mm 221 mm 50 mm 57 mm 44 mm 46 mm 12 mm 13 mm 23 Parametry koła do rzutu młotem: Wnętrze koła może być wykonane z betonu, asfaltu lub z innego twardego, lecz nie śliskiego materiału. Powierzchnia wewnątrz koła powinna być równa i znajdować się 20 mm (±6 mm) poniżej poziomu górnej krawędzi obręczy; wewnętrzna średnica koła – 2.135 m (+/- 5 mm); obręcz metalowa wykonana z taśmy metalowej, stalowej lub z innego materiału, co najmniej 6 mm grubości, pomalowana na kolor biały. Młot: Młot powinien składać się z trzech części: metalowej głowicy, linki i uchwytu. Głowica powinna być wykonana z litego stopu żelaza, mosiądzu lub innego metalu o twardości nie mniejszej niż twardość mosiądzu. Głowica może również składać się z powłoki wykonanej z jednego z tych metali wypełnionej ołowiem lub innym litym materiałem. Jeśli używa się głowicy z wypełnieniem, to musi być ono umieszczone w taki sposób, aby nie przesuwało się i żeby środek ciężkości głowicy nie znajdował się dalej od środka kuli niż 6 mm. Linkę powinien stanowić pojedynczy, nie łączony i prosty odcinek sprężynującego drutu stalowego o średnicy nie mniejszej niż 3 mm. Linka nie może się w sposób istotny rozciągać w czasie rzutu. Linka może być z jednego lub z obu stron zakończona pętlą służącą do jej zamocowania. Uchwyt musi być sztywny i pozbawiony jakichkolwiek połączeń zawiasowych. Całkowite odkształcenie uchwytu wskutek działania obciążenia o wartości 3.8 kN nie powinno przekraczać 3 mm. Musi być połączony z linką w taki sposób, żeby nie mógł się obracać wewnątrz pętli linki, co zwiększałoby całkowitą długość młota. Uchwyt powinien mieć konstrukcję symetryczną z zakrzywioną lub prostą rękojeścią i/lub klamrą o maksymalnej długości wewnętrznej 110 mm. Minimalna wytrzymałość na zerwanie uchwytu wynosi 8 kN. Parametry młota: Masa minimalna dla dopuszczenia do zawodów i do zatwierdzenia rekordu Masa sprzętu dostarczanego na zawody (maksimum) min. Średnica głowicy młota maks. Długość mierzona od wewnętrznej strony uchwytu maks.* 3.000 kg 4.000 kg 5.000 kg Informacje dla producentów 6.000 kg 7.260 kg 3.025 kg 85 mm 100 mm 4.025 kg 95 mm 110 mm 5.025 kg 100 mm 120 mm 6.025 kg 105 mm 125 mm 7.285 kg 110 mm 130 mm 1195 mm 1195 mm 1200 mm 1215 mm 1215 mm * nie dopuszcza się tolerancji powyżej maksymalnych długości Parametry rozbiegu do rzutu oszczepem: Długość rozbiegu – nie mniejsza niż 30 m i nie większa niż 36,5 m (jeśli warunki zezwalają nie mniejsza niż 33,5 m); rozbieg wyznaczony dwiema równoległymi liniami o szerokości 5 cm odległymi od siebie o 4.00 m, rzut wykonywany jest spoza łuku stanowiącego część okręgu o promieniu 8 m, linia łuku o szerokości 7 cm może być namalowana na podłożu syntetycznym lub wykonana z drewna albo z innego odpowiedniego nierdzewnego materiału jak np. z plastiku. Od zbiegu łuku z liniami równoległymi wytyczającymi rozbieg należy wyznaczyć na zewnątrz, pod kątem prostym do linii rozbiegu dwa odcinki długości 75 cm i szerokości 7 cm. Oszczep: Oszczep powinien składać się z trzech głównych części: grotu, trzonu i osznurowania. Trzon może być pełny lub wydrążony i powinien być wykonany z metalu lub innego odpowiedniego materiału i tworzyć stałą zintegrowaną całość. Trzon powinien mieć przymocowany ostro zakończony metalowy grot. Powierzchnia trzonu nie może zawierać dołków lub pęcherzyków, rowków lub wypukłości, otworów lub nierówności, a zakończenie trzonu powinno być wygładzone i jednolite na całej powierzchni. Grot powinien być zbudowany całkowicie z metalu. Może zawierać wzmocnione zakończenie z innego stopu metalu zespawanego na początku końca grota, pod warunkiem że cały grot jest gładki i jednolity wzdłuż całej jego powierzchni. Osznurowanie, pod którym powinien znajdować się środek ciężkości, nie może zwiększać średnicy trzonu o więcej niż 8 mm. Powinno ono mieć powierzchnię nie śliską, tworzącą regularny 24 wzór, ale bez jakichkolwiek zgrubień, wypukłości lub zagłębień. Osznurowanie powinno mieć jednakową grubość na całej długości. Przekrój poprzeczny oszczepu na całej długości powinien mieć kształt okrągły. Najgrubsza część trzonu powinna znajdować się bezpośrednio przed osznurowaniem. Środkowa część trzonu, obejmująca część pod osznurowaniem, może być w kształcie walca lub zwężać się lekko ku tyłowi, lecz w żadnym przypadku różnica między średnicą trzonu bezpośrednio przed osznurowaniem i tuż za nim nie może przekraczać 0.25 mm. Począwszy od osznurowania oszczep powinien zwężać się równomiernie w kierunku obu końców. W profilu podłużnym trzon oszczepu od osznurowania do przedniego i tylnego końca powinien tworzyć linię prostą lub lekko wypukłą. Na całej długości oszczepu nie mogą występować żadne nagłe zmiany jego średnicy, z wyjątkiem miejsca bezpośrednio za grotem oraz tuż przed i za osznurowaniem. Zmniejszenie średnicy przy tylnej części grotu nie może przekraczać 2.5 mm i to odchylenie od profilu podłużnego nie może występować na długości większej niż 300 mm od grota ku tylnej części oszczepu. Oszczep nie może posiadać żadnych części ruchomych lub innych elementów, które podczas rzutu mogłyby zmienić położenie jego środka ciężkości lub charakterystykę lotu. Zwężenie się oszczepu w kierunku ostrza metalowego grotu należy tak wykonać, żeby kąt wierzchołkowy stożka grotu nie przekraczał 40°. Średnica w punkcie odległym o 150 mm od końca grotu nie może przekraczać 80% maksymalnej średnicy trzonu. W punkcie położonym w połowie odległości między środkiem ciężkości i końcem metalowego grotu średnica nie może przekraczać 90% maksymalnej średnicy trzonu oszczepu. Zwężenie się trzonu ku tylnej części oszczepu należy tak wykonać, żeby średnica w punkcie położonym w połowie odległości między środkiem ciężkości i końcem oszczepu wynosiła nie mniej niż 90% maksymalnej średnicy trzonu. W punkcie położonym 150 mm od końca oszczepu średnica powinna wynosić co najmniej 40% maksymalnej średnicy trzonu. Średnica trzonu na końcu oszczepu nie może być mniejsza niż 3.5 mm. Wybrane parametry oszczepu: Masa minimalna dla dopuszczenia do zawodów i do zatwierdzenia rekordu (łącznie z osznurowaniem) 500 g 600g Informacje dla producentów Masa sprzętu dostarczanego na zawody min. 505 g 605 g (łącznie z osznurowaniem)* maks. 525 g 625 g min. 2000 mm 2200 mm Całkowita długość oszczepu (LO) maks. 2100 mm 2300 mm Odległość od końca metalowego grotu do min. 780 mm 800 mm środka ciężkości oszczepu (L1) maks. 880 mm 920 mm Odległość od końca oszczepu do środka min. 1120 mm 1280 mm ciężkości (L2) maks. 1320 mm 1500 mm min. 220 mm 250 mm Długość metalowego grotu (L3) maks. 270 mm 330 mm min. 135 mm 140 mm Długość osznurowania (L4) maks. 145 mm 150 mm Średnica trzonu w najgrubszej części min. 20 mm 20 mm (przedniej części uchwytu – D0) maks. 24 mm 25 mm 700 g 800 g 705 g 725 g 2300 mm 2400 mm 860 mm 1000 mm 1300 mm 1540 mm 250 mm 330 mm 150 mm 160 mm 23 mm 28 mm 800 g 825 g 2600 mm 2700 mm 900 mm 1060 mm 1540 mm 1800 mm 250 mm 330 mm 150 mm 160 mm 25 mm 30 mm Wymiary oszczepu (wszystkie wymiary w mm): Długość oszczepu Symbol Objaśnienie LO Długość całkowita L1 Od końca grotu do środka ciężkości 1/2L1 L2 1/2L2 Połowa L1 Od końca oszczepu do środka ciężkości Połowa L2 L3 Grot (długość) L4 Uchwyt (długość osznurowania) Mężczyźni Maks. Min. 2700 2600 1 060 900 530 450 1800 1540 900 770 330 250 160 150 Kobiety Maks. Min. 2300 2200 920 800 460 400 1500 1280 750 640 330 250 150 140 25 Średnica oszczepu Symbol Objaśnienie D0 Z przodu uchwytu D1 Z tyłu uchwytu D2 150 mm od końca grotu D3 Z tyłu grotu D4 Tuż za grotem D5 W połowie długości między końcem grotu a D6 Uchwyt D7 W połowie długości między końcem a środkiem środkiem ciężkości ciężkości D8 150 mm od końca oszczepu D9 Na końcu oszczepu Mężczyźni Maks. Min. 30 25 D0-0.25 0.8 D0 D3-2.5 Kobiety Maks. Min. 25 20 D0-0.25 0.8 D0 D3-2.5 0.9 D0 D0 +8 - 0.9 D0 D0 +8 - - 0.9 D0 0.4 DO 3.5 - 0.9 D0 0.4 DO 3.5 Uwaga: Wszystkie pomiary średnic należy dokonywać z dokładnością co najmniej do 0.1 mm. Przekrój i wymiary oszczepu. 26 Załącznik nr 2 Wykaz stadionów z nawierzchnią syntetyczną w Polsce zweryfikowanych przez PZLA* Rok wykon. Nazwa Nazwa firmy nawierzchni wykonawcy stadionu Stadiony posiadające dokumentację stwierdzającą zgodność z przepisami IAAF: Nazwa stadionu* 2012 2012 2012 2012 2012 2012 2012 2012 2012 2012 2012 2012 Stadion w Jeleniej Górze (6) Stadion AWF Poznań Stadion miejski w Pasłęku (6) Stadion Juvenii w Przemyślu Stadion MOSiR w Łowiczu (6) Stadion MOSiR w Stalowej Woli Stadion MOSiR w Radomiu Stadiom MOSiR w Hrubieszowie (6) Stadion MOSiR w Puławach (6) Stadion miejski w Łomży Stadion AWF Wrocław Stadion MOSiR w Inowrocławiu 2011 Stadion COS we WładysławowieCetniewie (6) Stadion MOSiR w Starogardzie Gdańskim (6) Stadion MOSiR w Mikołowie (4) Stadion Orła Białego w Legnicy (6) 2011 2011 2011 2011 2011 2011 2010 2010 2010 2010 2010 2010 2010 2010 2010 2010 2009 2009 2009 2009 2008 2008 2008 2008 2008 2008 2008 2007 2007 2007 2007 2006 2006 Mondotrack SX Ret. Conipur M Herculan SR Sprint Mondo Sportflex Polytan PUR Tetrapur ENZ III M Mondotrack FTX Conipur M Conipur M Regupol Compact Mondo Sportflex Alsatan/Stobitan Full PUR Herculan SR Sprint Tamex Obiekty Sportowe S.A. Tamex Obiekty Sportowe S.A. Kaszub D.Kaszuba Tamex Obiekty Sportowe S.A. Polcourt S.A. Łaczbud/Polcourt S.A. Romines Sp. z o.o. Tamex Obiekty Sportowe S.A. Tamex Obiekty Sportowe S.A. Polcourt S.A. Tamex Obiekty Sportowe S.A. Romines Sp. z o.o. Tetrapur ENZ III M Kaszub D. Kaszuba Eltan S/E Porplastic SW Competition Stadion miejski w Krośnie (6) Eltan S/E Stadion Zespołu Szkół nr 1 w Ełku (4) Conipur M Stadion Iskry Białogard (6) Mondo Sportrack SX Stadion miejski w Olecku (6) Conipur M Stadion MOSiR w Malborku (6) Herculan SR Olympic Stadion MOSiR w Lidzbarku Warmińskim Conipur M (6) Stadion w Gniewinie (6) Conipur SP Brzostków gmina Żerków (4) Conipur SP Stadion GOSiR w Konopiskach (6) Conipur SW Stadion szkolny w Osuchowie (4) Conipur SP Stadion MOSiR w Polkowicach (6) Conipur MX Stadion miejski w Sandomierzu (6) Conipur SW Stadion szkolny w Aleksandrowie Conipur M Łódzkim (4) – 300 m Stadion COS w Zakopanem (6) Conipur M Stadion MOSiR w Pucku (6) Tetrapur ENZ III S Stadion AWF Kraków Mondo Sportflex Stadion AWFiS Gdańsk Conipur MX Stadion szkolny w Pruszkowie (4) Conipur SP Stadion miejski w Krasnystawie (6) Mondo Sporttrack Stadion AWF Katowice (4) Tetrapur ENZ II Stadion miejski w Głogowie (6) Eltan N Stadion miejski w Bydgoszczy (9) Conipur M Białe Błota (4) Tetrapur ENZ II Stadion COS OPO Spała Conipur MX Stadion KS Bałtyk Koszalin Polytan M MKS Chojniczanka Chojnice (6) Polytan M Stadion w Kędzierzynie Koźlu (6) Conipur SW Stadion Miejski Zgorzelec (6) Conipur SW Stadion A. Smoczyka Leszno (6) Conipur SP Stadion CWKS Resovia Polytan Pur Kaszub D.Kaszuba P.W. Gretasport I. Stańczyk P.W. Gretasport I. Stańczyk P.W. Gretasport I. Stańczyk Novasport Tamex Obiekty Sportowe S.A. Masters Sp. z o.o. Polcourt S.A. Masters Sp. z o.o. Masters Sp. z o.o. Tamex Obiekty Sportowe S.A. Kostrzewa Sp. z o.o. Gardenia Sport Sp. z o.o. Masters Sp. z o.o. Tamex Obiekty Sportowe S.A. Tamex Obiekty Sportowe S.A. Tamex Obiekty Sportowe S.A. Kaszub D. Kaszuba Romines/Budmax Masters Sp. zo.o. Tamex Obiekty Sportowe S.A. Budmax/Romines Sp. z o.o. Gretaspoet Budmel Tamex Obiekty Sportowe S.A. Kaszub D. Kaszuba Tamex Obiekty Sportowe S.A. Unipol Unipol Masters Sp. z o.o. Masters Sp. z o.o. Masters Sp. z o.o. Polcourt S.A. 27 2006 2006 2006 2006 2006 2006 2006 2005 2005 2005 2005 2005 2004 2004 2004 2004 2004/09 2003 2003 2003 2002 2001 2001 2000 2000 2000 2000 1999 1999/10 1998 1998 1998 1998 1997 1997/05 1996 1996 1996 2010 2010 2009 2008 2007 2007 2007 2003 2002 2001 1999 1999 1999 1996 Stadion Olimpii Poznań Ret. Conipur MX Masters Sp. z o.o. Stadion OSiR Opole Conipur MX Masters Sp. z o.o. Stadion OSiR Lubawa (6) Mondo Sportrack Romines Sp. z o.o. Stadion TKKF Sieraków (6) Regupol AG Polcourt S.A. OSiR Targówek Warszawa (6) Conipur SP Tamex Obiekty Sportowe S.A. Stadion AZS Łódź Mondo Sportflex Romines Sp. z o.o.-Polcourt S.A. Stadion OSiR Lubin Mondo Sportrack Romines Sp. z o.o. Stadion MOSiR Słupsk Mondo Sportflex Romines Sp. z o.o. Stadion SKLA Sopot Conipur M Masters Sp. z o.o. Stadion MOSiR Toruń Mondo Sportflex Romines Sp. z o.o.-Polcourt S.A. Stadion MOSiR Piła Regupol AG Unipol Stadion MKS MOS Sosnowiec (6) Conipur M Tamex Obiekty Sportowe S.A. Stadion MOSiR Ostrzeszów (4) Eltan – P Budmel Stadion MOSiR Kozienice Mondo Sportrack Romines Sp. z o.o. Stadion MOSiR Międzyzdroje (4) Mondo Sportrack Romines Sp. z o.o.- Masters Sp. Stadion Startu w Wiśle (6) Mondo Sportrack Romines Sp. z o.o. Stadion miejski w Kielcach Conipur SW Masters Sp. z o.o. Stadion miejski w Kutnie (6) Conipur SW Masters Sp. z o.o. Stadion szkolny w Policach (6) Conipur SW Masters Sp. z o.o. Stadion miejski w Słubicach (6) Mondo Spotflex Romines Sp. z o.o. Stadion miejski w Płocku Conipur M Polcourt S.A. Stadion miejski w Szczecinie Regupol Compact Komfort ars Stadion MOSiR Bogatynia (4) Mondo Sportrack Romines Sp. z o.o. Stadion miejski w Częstochowie (6) Conipur M Polcourt S.A. Stadion MOSiR Chorzów (6) Conipur TW Polimer Stadion Olimpii Grudziądz Mondo Sporttrack Prosport Stadion MOSiR Bielsko-Biała Mondo Sportrack Romines Sp. z o.o. Stadion AWF Biała Podlaska Resisport Gosport Stadion MOSiR Zielona Góra Conipur M Polimer Stadion AWF Warszawa Regupol Compact Komfort ars Stadion OSiR Zamość (6) Conipur M Polimer Stadion MOSiR Białystok Polytan PUR Polytan Stadion UWM Olsztyn Resisport Gosport Stadion KS Pomorze Stargard Szcz. Plexitrack Masters Sp. z o.o. Stadion RKS Orzeł Warszawa Conipur MX Masters Sp. z o.o. Stadion Pogoni Siedlce (6) Mondo Romines Sp. z o.o. Stadion Startu Lublin Bolidtan Polcoourt S.A. Stadion OSiR Suwałki (6) Bolidtan Budoplast Stadiony nie posiadające dokumentacji sprawdzenia zgodności z przepisami IAAF Stadion miejski w Ełku (6) Stadion w Strawczynie k. Kielc (6) Polcourt S. A. Stadion miejski w Zduńskiej Woli (6) Stadion gminny w Postomino (6) Tamex Obiekty Sportowe S.A. Stadion Agrykoli Warszawa (4) Tamex Obiekty Sportowe S.A. Stadion w Szprotawie (4) Stadion miejski w Rejowcu Fabrycznym Mondo Sportflex SX Romines Sp. z o.o. (4) Stadion COS w Szczyrku (4) – 333 m Conipur M Tamex Obiekty Sportowe S.A. Stadion w Szklarskiej Porębie (3) Stadion szkolny w Skierniewicach (6) – 324 m AWF Poznań (6) Eurotan ML Polcourt S.A. Stadion miejski w Bydgoszczy (4) Polytan M Polytan treningowy KS „Wda” Świecie (6) Polytan M Polytan KS Wawel Kraków Budoplast * - stan na 1 grudnia 2012 r. Uwaga: 1. W nawiasie liczba torów na obwodzie bieżni (pozostałe mają po 8 torów) 28 Załącznik nr 3 Wyciąg z przepisów dot. wielkości reklam oraz numerów startowych Każda reklama znajdująca się na miejscu zawodów nie może przeszkadzać w prawidłowym prowadzeniu zawodów. Wszystkie reklamy muszą spełniać odpowiednie przepisy dotyczące zachowania bezpieczeństwa podczas zawodów. Reklama, która w opinii IAAF jest w złym guście, rozprasza uwagę, jest obraźliwa lub zniesławiająca, jest niewłaściwa lub nie uwzględnia sportowego charakteru zawodów, jest zabroniona. Reklama produktów o zawartości alkoholu do 20% (wg. objętości), jest dozwolona. Reklama innych produktów alkoholowych jest zabroniona. Reklama produktów tytoniowych jest zabroniona. Reklama o charakterze politycznym (tj. promowanie jakiejkolwiek partii politycznej, stowarzyszenia, ruchu, idei lub innej sprawy politycznej) jest zabroniona. Każda reklama umieszczona na stroju zawodnika w jakikolwiek sposób kojarzona z nim jest dozwolona jedynie w taki sposób, w jaki jest wyraźnie dopuszczona na ubraniach zawodników. Każda inna reklama umieszczona na zawodniku lub która jest w jakikolwiek sposób kojarzona z zawodnikiem jest zakazana, włączając w to m.in. malowanie na skórze, tatuaże, biżuterię, farbowanie włosów, golenie włosów, używanie jakichkolwiek flag, banerów, koszulek, kapeluszy i innych form prezentowania reklamy. Żadna reklama lub informacja sponsorów promujących zawodników w formie „zawodnik x sponsorowany jest przez firmę y” lub podobna, nie może być zamieszczona lub być prezentowana na zawodnikach lub w inny sposób, gdziekolwiek na terenie stadionu w trakcie trwania zawodów. Z przodu podium, które służy do wręczania nagród może być umieszczona: nazwa zawodów, logo zawodów, nazwa/logo sponsorów znajdujących się na numerach startowych i nazwa/logo sponsora seryjnego/tytułowego. Maksymalna wysokość każdego napisu nie może być większa niż 30 cm. Sponsorom może być złożone podziękowanie za pomocą komunikatów publicznych nadawanych przed zawodami, podczas trwania zawodów i po zakończeniu zawodów. Takie komunikaty muszą być nadawane w taki sposób, aby nie zakłócić przebiegu zawodów. Podczas zawodów, komunikaty nie powinny trwać dłużej niż 60 sekund i powinny być nadawane nie częściej niż 6 razy w ciągu godziny. Logo sponsorów / producentów: nazwa / logo producenta tablicy wideo / tablicy wyników i/lub sponsorów, może być zamieszczone na obwodzie tablicy wideo /tablicy wyników. Maksymalny rozmiar reklamy, umieszczonej na obwodzie tablicy wideo / tablicy wyników, powinien wynosić 1,2 m. Reklama z tekstem mówionym lub bez: reklama sponsorów z użyciem tekstu mówionego lub nie (tj. reklamy telewizyjne czy radiowe) może być umieszczona na tablicach video przed rozpoczęciem każdej sesji i bezpośrednio po zakończeniu ostatniej konkurencji w każdej sesji. Nazwa / logo sponsorów: nazwa / logo sponsorów może być zamieszczona na tablicy video /tablicy wyników przed i po zakończeniu każdej konkurencji w sesji. Torby: nazwa/logo producenta torby może być umieszczona dwa razy na każdej torbie używanej przez zawodnika na stadionie. Każda taka aplikacja powinna mieścić się na maksymalnej powierzchni 25 cm². Torby oficjalne: organizator zawodów ma prawo dostarczenia wszystkim zawodnikom, osobom funkcyjnym i innym uczestnikom zawodów oficjalne torby. Na oficjalnej torbie może być umieszczona nazwa zawodów, logo zawodów oraz 4 razy nazwa/logo dostawcy lub producenta torby. Maksymalny rozmiar dwóch dodatkowych aplikacji dostawcy lub producenta wynosi 40 cm². Dwa znaki identyfikacyjne mogą być zamieszczone na stałe na powierzchni bieżni, które mogą być nazwą/logo producenta bieżni i/lub nazwą stadionu lub nazwą miejsca imprezy. Maksymalna wysokość każdej takiej aplikacji wynosi 1m dla bieżni znajdujących się na stadionie odkrytym oraz 0,5 m dla bieżni na stadionie krytym. W przypadku wręczenia zawodnikom nagród lub kwiatów, nazwa/logo dostawcy kwiatów lub nazwa/logo jednego lub dwóch sponsorów może być umieszczona po obu stronach dwóch wstęg. Maksymalna wysokość każdej takiej aplikacji wynosi 5 cm. 29 Nazwa zawodów, logo zawodów lub nazwa/logo sponsora może być umieszczona na pojeździe poruszającym się po torze i wykorzystanym na potrzeby nadawania transmisji telewizyjnej z zawodów. Maksymalna wysokość takiej aplikacji powinna wynieść 20 cm. Liczba parasoli i ochronnych daszków musi być odpowiednia do panujących warunków pogodowych. Na parasolach lub daszkach ochronnych używanych na stadionie podczas odbywania się zawodów, nie można umieszczać żadnej reklamy lub znaku identyfikacyjnego innego niż nazwa/logo organizatora zawodów, nazwa zawodów, logo zawodów i/lub nazwa/logo IAAF, członka federacji autoryzującego zawody. Produkty co najwyżej 3 sponsorów mogą zostać umieszczone na miejscu zawodów podczas ich trwania. Rozmiar, lokalizacja i sposób takiego umieszczenia musi być określony przez organizatora zawodów i musi być zatwierdzony przez komisarza ds. reklamy. Sposób umieszczenia produktu musi uwzględniać podstawowe zasady niniejszych przepisów i nie może w żaden sposób przeszkodzić głównemu celowi sportowemu zawodów oraz nie powinien zakłócać prawidłowego przeprowadzenia zawodów. Tablice reklamowe powinny być umieszczone w odległości co najmniej 30 cm od krawędzi bieżni, włączając reklamę umieszczoną na obu stronach tablicy, ustawionej na prostej o długości 100 m. Tablice reklamowe powinny mieć ustaloną jednakową wysokość. W zasadzie tablice reklamowe nie powinny pogarszać widzom widoczności lub telewidzom obrazu z transmisji telewizyjnej z zawodów. Jedna tablica reklamowa może być umieszczona za linią startu na dystansie 100m. Maksymalna wysokość tablicy reklamowej wynosi 1,5m. Tablice reklamowe muszą być ograniczone do jednej kondygnacji. Jednakże, dodatkowe kondygnacje reklamy są dopuszczone w przypadku, kiedy takie kondygnacje są przymocowane do trwałej konstrukcji stadionu. Tablice reklamowe mogą mieć maksymalne wymiary: 8m (szerokość) x 1,2m (wysokość). W zasadzie, tablice reklamowe powinny mieć wymiary: 6m x 1,0m. Tablice reklamowe muszą być wykonane z trwałego materiału lub muszą być przymocowane do solidnej ramy. Tablice obrotowe lub elektroniczne mogą być użyte jako tablice reklamowe. Tablica reklamowa może być dwustronna z reklamą zamieszczoną po obu stronach tablicy reklamowej. Dopuszcza się usytuowanie tablic na płycie głównej z zamieszczoną reklamą lub innym znakiem identyfikacyjnym na wszystkich stadionach otwartych podczas trwania zawodów. Taka tablica znajdująca się na płycie głównej stadionu ma być umieszczona zgodnie z wymaganiami określonymi w niniejszych przepisach, w sposób nie kolidujący ze sportowym celem zawodów i prawidłowym technicznym ich przeprowadzeniem. Nazwa zawodów: 1) tablica usytuowana na płycie głównej stadionu (o wymiarach: 12m x 0,5m) z nazwą zawodów 2) tablica usytuowana wzdłuż ostatniej prostej, przylegająca do wewnętrznej krawędzi bieżni. IAAF / stowarzyszenie lokalne / członek federacji: 1) tablica usytuowana na płycie głównej stadionu (o wymiarach: 2,5m x 0,5m) z nazwą/logo IAAF, stowarzyszenia lokalnego lub członka federacji autoryzującej zawody lub strony wyznaczonej przez takie gremium 2) tablica usytuowana wzdłuż ostatniej prostej, przylegająca do wewnętrznej krawędzi bieżni lub w rejonie pierwszego wirażu. Główna stacja nadawcza transmitująca obraz z zawodów: 1) tablica usytuowana na płycie głównej stadionu (o wymiarach: 2,5m x 0,5m) z nazwą/logo głównej stacji nadawczej transmitującej obraz z zawodów., 2) tablica usytuowana wzdłuż końcowej ostatniej prostej, przylegająca do wewnętrznej krawędzi lub w rejonie pierwszego wirażu. Sponsorzy odpowiedzialni za zapewnienie usług / inni sponsorzy: 8 tablic (4 tablice w dwóch miejscach) (o wymiarach: 2,5m x 0,5m) w nazwą/logo sponsora zapewniającego usługi lub innego sponsora - 1 komplet tablic usytuowanych na płycie głównej stadionu i umieszczonych na początku ostatniej prostej, pierwszych 200 metrach lub innym miejscu wyznaczonym przez organizatora zawodów; inny komplet tablic umieszcza się na linii mety. Powinny one przylegać do wewnętrznej krawędzi bieżni. Sponsorzy umieszczeni na numerze startowym: 2 tablice usytuowane na płycie głównej stadionu (o wymiarach: 6m x 0,5m) z nazwą/logo sponsorów znajdujących się na numerze startowym, tablice usytuowane wzdłuż ostatniej prostej, przylegające do wewnętrznej krawędzi bieżni. 30 Sponsor seryjny/tytułowy: 1 tablica usytuowana na płycie głównej stadionu (o wymiarach: 6m x 0,5m) z nazwą/logo sponsora seryjnego/tytułowego, tablica usytuowana wzdłuż ostatniej prostej, przylegająca do wewnętrznej krawędzi bieżni. Sponsorzy zapewniający zaopatrzenie / inni sponsorzy - 3 tablice usytuowane na płycie głównej stadionu (o wymiarach: 2m x 0,5m) z nazwą/logo sponsora dostawcy lub innego sponsora, tablice usytuowane wzdłuż ostatniej prostej, przylegające do wewnętrznej krawędzi bieżni. Zamiast tablic reklamowych lub tablic usytuowanych na głównej płycie stadionu, mogą być umieszczone CAM CARPETS, na których będzie znajdować się taka sama reklama, w miejscach, gdzie te tablice mogą być umieszczone zgodnie z niniejszymi przepisami. Maksymalne rozmiary CAM CARPETS powinny być odpowiednie i takie same, jak w przypadku stosownych tablic reklamowych lub tablic usytuowanych na pycie głównej stadionu zgodnie z niniejszymi przepisami. Bramki startu i mety mogą zawierać, następujące informacje: - Oficjalną nazwę zawodów (maksymalna wysokość: 1m) - Oficjalne logo zawodów (maksymalna wysokość: 50cm) - Oficjalne urządzenia pomiaru czasu z nazwą/logo sponsora zamieszczonego na urządzeniach do pomiaru czasu (maksymalna wysokość nazwy/logo 50cm) - Po jednej nazwie/logo każdego ze sponsorów po obu stronach słupka bramy startowej i mety (maksymalna wysokość: 50 cm) - Logo członka federacji / organizatora (maksymalna wysokość: 50cm) - Nazwa/logo instytucji publicznej wspierającej organizatora zawodów (maksymalna wysokość: 50 cm) Taśma finiszowa znajdująca się na mecie Nazwa/logo jednego sponsora może być wielokrotnie zamieszczana na taśmie finiszowej znajdującej się na mecie. Maksymalna wysokość takiej aplikacji wynosi 10 cm. SPACE BLANKETS Nazwa/logo jednego sponsora może być wielokrotnie zamieszczane na SPACE BLANKETS. Maksymalna wysokość takiej aplikacji wynosi 10 cm. Samochody prowadzące / mierzące czas Nazwa/logo tylko jednego sponsora i producenta samochodu może być zamieszczona jeden raz na każdej stronie każdego z samochodów prowadzących / mierzące czas (tj. dwa znaki identyfikacyjne). Zamieszczony znak identyfikacyjny musi być taki sam na wszystkich takich samochodach. Sponsor zapewniający usługi, w związku z pomiarem czasu ma zezwolenie na umieszczenie produktu (1 produkt) na samochodach prowadzących / mierzących czas (produkt umieszczony podobnie jak zegar znajdujący się na dachu samochodów prowadzących / mierzących czas). Taka forma zaprezentowania produktu nie może pogorszyć widoczności zegara zamieszczonego na samochodach prowadzących / mierzący czas pomiary czasu. Stroje zawodników Na stroju, jaki zawodnicy noszą podczas zawodów lub podczas rozgrzewki może być umieszczona tylko reklama, która uzyskała zezwolenie, zgodnie z niniejszymi przepisami. Jakakolwiek reklama lub inny znak identyfikacyjny umieszczona na takim stroju, które nie uzyskały zezwolenia, jest surowo zakazana i będzie stanowić naruszenie niniejszych przepisów. Powyższy przepis ma również zastosowanie podczas całego czasu trwania zawodów, włączając w to samą imprezę sportową, rundę honorową, wszystkie ceremonie (tj. rozdania nagród, otwarcia lub zamknięcia zawodów), wywiady, konferencje prasowe przeprowadzone przez organizatora zawodów. Górna część stroju Reklama lub inny znak identyfikacyjny zamieszczony na górnej części stroju (na przykład na koszulkach, trykotach) musi odpowiadać następującym wymaganiom dotyczącym wszystkich zawodów (niezależnie od możliwości innych szczegółowych ograniczeń): Nazwa/logo producenta stroju (członka WSGIF) może być zamieszczona z przodu koszulki tylko raz. Taka aplikacja powinna zawierać się w prostokącie o powierzchni 30cm², a stosowane litery mogą mieć maksymalną wysokość 4cm a logo maksymalną wysokość 5cm. Nazwisko zawodnika może być umieszczone z przodu i/lub z tyłu koszulki. Maksymalna wysokość takiej aplikacji powinna wynosić 4cm. Nazwa kraju - we wszystkich zawodach, o których mowa w art. 12.1, z wyjątkiem zawodów klubowych: nazwa kraju, który reprezentuje zawodnik może być umieszczona z tyłu i/lub z przodu koszulki. Maksymalna wysokość takiej aplikacji powinna wynosić 10cm. Logo lub flaga drużyny narodowej lub członka federacji We wszystkich zawodach, o których mowa w art. 12.1 przepisów IAAF, z wyjątkiem zawodów klubowych: logo lub flaga kraju lub członka federacji może zostać umieszczone na koszulce jeden raz. Taka aplikacja musi zmieścić się na powierzchni 20cm² a maksymalna wysokość wynosi 4cm. Nazwa/logo IAAF – w zawodach, 31 o których mowa w art. 12.1 przepisów IAAF, z wyjątkiem zawodów klubowych: nazwa/logo IAAF może zostać umieszczona na koszulce jeden raz. Taka aplikacja powinna zawierać się w obszarze 20cm² a maksymalna wysokość wynosi 4cm. Sponsor narodowy - W zawodach, o których mowa w art. 12.1 (b), (c), (d), (e), (f - z wyjątkiem zawodów przeprowadzanych i organizowanych przez lub w imieniu IAAF, takich jak Puchar Świata IAAF i Finał Grand Prix IAAF), (g) i (h) przepisów IAAF: nazwa/logo sponsora drużyny narodowej może zostać raz umieszczona na koszulce na oddzielnym kawałku materiału. Taka aplikacja powinna być zawarta w obszarze 40cm² a maksymalna wysokość wynosi 4cm. Dotyczy zawodów, które odbywają się pomiędzy członkami, o których mowa w art. 12.1 (e) przepisów IAAF: nazwa/logo sponsora drużyny narodowej może być zamieszczone na koszulce narodowej na oddzielnym kawałku materiału raz. Maksymalna wysokość takiej aplikacji powinna wynosić 8cm, jeśli zostało to uzgodnione pomiędzy uczestniczącymi w zawodach członkami. Kluby Nazwa klubu albo sponsor klubu albo logo klubu, ale nie dwie lub trzy takie aplikacje, może być zamieszczona z przodu koszulki na prawej piersi. Jeżeli nazwa klubu jest taka sama jak sponsor klubu, to może być zamieszczona tylko raz na górnej części stroju zawodnika. Nazwa klubu Dotyczy zawodów, o których mowa w art. 12.1 (e) (tylko zawody klubowe), (f), (g) i (h) przepisów IAAF: nazwa klubu może być zamieszczona raz. Taka aplikacja powinna być zawarta w prostokącie o maksymalnej powierzchni 40cm² razem z użyciem liter o maksymalnej wysokości 4cm, jeśli została wydrukowana bezpośrednio na koszulce lub na kawałku materiału o wymiarach jw. Jeżeli nazwa klubu zawiera logo, to maksymalna wysokość tej aplikacji, razem z użytymi literami, nie powinna przekroczyć 5cm.Nazwa klubu może być zamieszczona z tyłu koszulki, a użyte litery mogą mieć maksymalną wysokość 4cm. Nie istnieją ograniczenia, co do ich szerokości. Sponsor klubu W zawodach, o których mowa w art. 12.1 (e) (tylko zawody klubowe), (f), (g) i (h) przepisów IAAF: nazwa/logo sponsora klubu może być zamieszczona raz. Taka aplikacja powinna być zawarta w prostokącie o maksymalnej powierzchni 40cm² a maksymalna wysokość użytych liter powinna wynosić 4cm, jeśli została wydrukowana bezpośrednio na koszulce lub na kawałku materiału o wymiarach jw. Logo klubu W zawodach, o których mowa w art. 12.1 (e) (tylko zawody klubowe), (f), (g) i (h) przepisów IAAF: logo klubu może być zamieszczona raz na górnej części stroju zawodnika. Taka aplikacja powinna być zawarta w prostokącie o maksymalnej powierzchni 40cm² i o maksymalnej wysokości 4cm. Logo, które są częścią tradycyjnej nazwy klubu i zostało zarejestrowane przez członka federacji IAAF przed 1 stycznia 1980 roku i nie ma związku z firmą lub produktem powinny pozostać, a rozmiar ich nie może być powiększony. Logo klubu, łącznie z logo lub napisem określającym firmę lub produkt, podlegają wymiarom ustalonym w niniejszych paragrafie. Dolna część stroju Reklama lub inny znak identyfikacyjny zamieszczony na dolnej części stroju (np. skarpetki, szorty, obcisłe spodnie) musi odpowiadać następującym wymaganiom: Nazwa/logo producenta stroju (członka WSGIF) może być zamieszczona z przodu koszulki tylko raz. Taka aplikacja powinna zawierać się w obszarze o powierzchni 20cm² o wysokości 4cm. Jeżeli logo producenta jest prezentowane lub użyte jako część wzoru zamieszczonego na dolnej części stroju, który noszą zawodnicy podczas zawodów odbywających się zgodnie z artykułem IAAF 12.1 (a), Producent może przedłożyć taki strój (jego dolną część) do IAAF, aby uzyskać specjalną zgodę IAAF na zaprezentowanie wzoru podczas trwania zawodów. Nazwa/logo IAAF w zawodach, o których mowa w art. 12.1 przepisów IAAF, z wyjątkiem zawodów klubowych: nazwa/logo IAAF może zostać umieszczona na koszulce jeden raz. Taka aplikacja powinna zawierać się w obszarze 20 cm², a maksymalna wysokość wynosi 4 cm. Skarpetki Nazwa/logo producenta skarpetek może być zamieszczona na skarpetkach raz. Taka aplikacja powinna zawierać się w obszarze o powierzchni 5 cm², o maksymalnej wysokości wynoszącej 2,5 cm. Strój do rozgrzewki Każda reklama lub inny znak identyfikacyjny zamieszczona na wszystkich strojach przeznaczonych do rozgrzewki (które obejmują każdy strój noszony przez zawodnika w trakcie rozgrzewki podczas trwania zawodów, ale nie w czasie trwania samej imprezy sportowej) podlega tym samym wymaganiom jak te dotyczące stroju noszonego podczas zawodów (górna i dolna część stroju), z wyjątkiem tego, że nie ma ograniczeń dotyczących wysokości napisu – nazwy kraju. Inny element stroju Nazwa/logo producenta innych elementów stroju używanych przez zawodnika podczas trwania zawodów (takiego jak: nakrycia głowy, kapelusze, opaski na głowę, rękawiczki, okulary, okulary słoneczne i opaski na nadgarstki) może być na takim stroju zamieszczone raz. Taka aplikacja powinna zawierać się w obszarze o powierzchni 6cm². 32 Pomiary Wymiary reklam lub innych znaków identyfikacyjnych zamieszczonych na strojach zawodników powinny być zmierzone podczas noszenia strojów. Numer startowy Maksymalny rozmiar numeru startowego wynosi 24cm (szerokość) x 20cm (wysokość). Wysokość numerów zamieszczonych na numerze startowym nie powinna być mniejsza niż 6cm i nie większa niż 10cm. Numeracja powinna być łatwo widoczna. Maksymalna wysokość znaku identyfikacyjnego zamieszczonego nad numeracją znajdującą się na numerze startowym powinna wynosić 6cm. Taki znak identyfikacyjny może przedstawiać nazwę/logo sponsora. Maksymalna wysokość znaku identyfikacyjnego zamieszczonego poniżej numeracji znajdującej się na numerze startowym powinna wynosić 4cm. Kolor Numery startowe muszą być wydrukowane w odpowiednich kolorach, aby zapewnić dobrą widoczność numeracji znajdującej się na numerach startowych. Widoczność Numery startowe i znajdująca się na nich numeracja muszą być widoczne w całości przez cały czas trwania zawodów. Reklama na numerach startowych Tylko jeden sponsor może być zamieszczony na numerze startowym, ale impreza sportowa może mieć dwóch sponsorów, tzn. jednego dla mężczyzn i jednego dla kobiet. Sprzęt stosowany podczas zawodów Kule, dyski, oszczepy, pałeczki sztafetowe, tyczki, młoty, poprzeczki, stojaki, dzwonki i bloki startowe Nazwa/logo dostawcy lub producenta może być zamieszczona dwa razy na kulach, dyskach, oszczepach, pałeczkach sztafetowych, tyczkach, młotach, poprzeczkach, stojakach, dzwonkach i blokach startowych. Maksymalna wysokość takich aplikacji powinna wynosić 4cm. Materace używane do zeskoków Nazwa/logo producenta materaców używanych przy zeskoku może być umieszczona w sumie 4 razy na tym materacu. Aplikacja może być zamieszczona z każdej strony materaca, ale nie na jego wierzchu. Maksymalna wysokość każdej takiej aplikacji powinna wynosić 10cm. Nazwa zawodów i/lub logo zawodów może być umieszczona na wierzchu takiego materaca. Płotki i przeszkody Albo nazwa/logo producenta płotków i przeszkód, nazwa/logo sponsora (w sumie 1 sponsora), nazwa miasta, w którym odbywają się zawody, nazwa stadionu, nazwa zawodów, albo nazwa/logo serii zawodów, ale nie więcej niż dwie takie aplikacje, może być wielokrotnie zamieszczana po obu stronach płotka lub przeszkody. Maksymalna wysokość każdej takiej aplikacji powinna wynosić 5cm. Sprzęt elektroniczny i inny Urządzenia informacyjne Na sprzęcie elektronicznym, na którym wyświetlane są informacje (tj. urządzenia pomiarowe, zegary, przyrządy do pomiaru wiatru, elektroniczne tablice wyników), nazwa/logo producenta sprzętu elektronicznego może być zamieszczona z każdej jego strony. Maksymalna wysokość każdej takiej aplikacji powinna wynosić 10cm. Osłony przed czynnikami atmosferycznymi/daszki ochraniające sprzęt dokonujący pomiaru czasu lub inny sprzęt pomiarowy znajdujące się na terenie zawodów, powinny mieć maksymalną wysokość 1,7m i maksymalną średnicę 1,2m; lub w przypadku daszków ochronnych w kształcie prostokąta – maksymalną szerokość 1m, i mogą być używane podczas zawodów tylko wtedy jeżeli zaistnieje taka potrzeba. Nazwa/logo producenta sprzętu dokonującego pomiary czasu lub innego sprzętu pomiarowego może być zamieszczona na ww. osłonach i daszkach. Maksymalna wysokość takiej aplikacji powinna wynosić 40cm. Tablica świetlna Nazwa zawodów, nazwa/logo serii zawodów lub nazwa/logo sponsorów może być wyświetlana na zmianę na tablicy świetlnej wyświetlającej informacje, która znajduje się na płycie głównej stadionu. Jednakże, w momentach kiedy tablica będzie wykorzystywana do celów informacyjnych podczas trwania zawodów, nazwa/logo sponsorów nie będą wyświetlane. Inny sprzęt Nazwa/logo producenta innego sprzętu technicznego wykorzystywanego na miejscu zawodów może być zamieszczona dwukrotnie po obu stronach tego sprzętu. Maksymalna wysokość takiej aplikacji powinna wynosić 4cm. Pojazdy zdalnie sterowane Nazwa zawodów może być zamieszczona na pojazdach zdalnie sterowanych wykorzystywanych na miejscu zawodów. Maksymalna wysokość takiej aplikacji powinna wynosić 4cm. Stanowiska z napojami - Ilość stanowisk z napojami Stadion otwarty: na miejscu zawodów mogą znajdować się w sumie 4 stanowiska z napojami Rozmiar i forma stanowiska z napojami Maksymalna wysokość stanowiska z napojami powinna wynosić 1,4m, a jego maksymalna średnica nie powinna przekraczać 1m; lub w przypadku stanowisk z napojami w kształcie prostokąta, maksymalna wysokość z każdej jego strony powinna wynosić 1m. Forma stanowiska z napojami może uwzględniać wzór napojów dostarczanych przez sponsora napojów (np. butelki lub puszki). Reklama / znak identyfikacyjny na stanowiskach z napojami Zawody 33 odbywające się na stadionie: nazwa/logo sponsora dostarczającego napoje może być zamieszczona wokół obwodu, lub z każdej strony w przypadku stanowisk z napojami w kształcie prostokąta. Maksymalna wysokość takiej aplikacji wynosi 40cm. Parasole / daszki ochronne Ilość parasoli lub daszków ochronnych usytuowanych przy stanowiskach z napojami musi być odpowiednia do zaistniałych warunków pogodowych i mogą być używane podczas zawodów tylko w razie potrzeby. Plastikowe butelki Nazwa/logo sponsora dostarczającego napoje może być zamieszczona na plastikowych butelkach, które powinny mieć pojemność nie większą niż 1 litr. Butelki plastikowe mogą być wręczane zawodnikom natychmiast po zakończeniu biegu przez członków obsługi ubranych w oficjalne stroje przeznaczone na potrzeby zawodów. 34 Załącznik nr 4 Wyciąg z Regulaminów PZLA dot. numerów startowych Zgodnie z przepisami IAAF każdy startujący w imprezie zawodnik powinien posiadać numer startowy, który powinien być identyczny z numerem w zgłoszeniu, na liście startowej i w protokole sędziowskim. Numery startowe stosowane w kraju powinny: a) mieć kształt poziomego prostokąta o dopuszczalnych wymiarach 24cm x 20 cm i być wykonane z białego materiału, b) posiadać cyfry czytelnego kształtu w kolorze czarnym lub granatowym o wymiarach minimum 10 cm x 6 cm każda. W przypadku umieszczenia na numerze startowym dodatkowego napisu (sponsora zawodów, imprezy, klubu, itp) powinien on być wykonany w kolorze niebieskim lub czerwonym. Maksymalna wysokość napisu nad cyframi numeru startowego wynosi 5 cm, a dopuszczalna wysokość napisu pod cyframi wynosi 3 cm. Zawodnik powinien posiadać dwa jednakowe numery startowe (wyłącznie w skoku wzwyż i w skoku o tyczce - jeden) przystosowane do umieszczenia na koszulce lub bluzie dresu na piersiach i na plecach. Nie powinny one ograniczać swobody ruchów w czasie udziału w zawodach. W konkurencjach biegowych zaleca się stosowanie dodatkowych małych numerów przystosowanych do przyklejenia lub przymocowania na spodenkach od strony urządzenia do elektronicznego pomiaru czasu. Wymiary tych numerów powinny wynosić 125 mm x 75 mm, a wymiary umieszczonych na nich cyfr - 60 mm x 35 mm (na zawodach MM organizator zawodów jest zobowiązany do zapewnienia takich numerów). Na numerach startowych nie mogą być umieszczane żadne napisy reklamowe z wyjątkiem sponsora danych zawodów spełniające wymogi obowiązujących przepisów reklamowych PZLA. Kluby winny zaopatrzyć swoich zawodników w numery zgodnie z podziałem dokonanym w latach 1980/81 oraz dodatkowym podziałem dokonanym przez poszczególne regiony. Zawodnik może mieć na przedniej części koszulki: a) nazwę klubu albo logo klubu albo nazwę sponsora klubu zarejestrowanego w PZLA – o dopuszczalnej wysokości 4 cm i maksymalnej powierzchni 40 cm2, b) logo producenta stroju sportowego - o dopuszczalnej wysokości 5 cm i maksymalnej powierzchni 40 cm2 oraz o wysokości liter - do 4 cm Na tylnej części koszulki zawodnik może mieć nazwę klubu - o dopuszczalnej wysokości 4 cm. Podczas wszelkich zawodów do których zawodnicy zgłaszani są przez swoje kluby nie mogą oni występować w ubiorach reprezentacji Polski. 35 Załącznik nr 5 1. Tryb szkolenia i uzyskiwania uprawnień kierownika technicznego Z uwagi na brak, w Regulaminie Sędziowskim uchwalonym na Krajowym Zjeździe Delegatów Wojewódzkich Kolegiów Sędziów, odbytym w grudniu 2004, w wykazie licencji specjalistycznych, funkcji kierownika technicznego zawodów, przed sezonem 2006 wytypowano grupę 7-8 osób, które w oparciu o pierwszą wersję opracowania ”Kierownik Techniczny” przygotowanego w 2006 roku podjęły się pełnienia funkcji kierownika technicznego na wytypowanych zawodach centralnych (Mistrzostwa Polski we wszystkich kategoriach wiekowych, Memoriał J. Kusocińskiego i mityngi o randze Permit Meeting EAA oraz Finał Pucharu Polski – serii imprez rozgrywanych w ramach tzw. mityngów Grand Prix I kategorii). Po sezonie 2006, w oparciu o zebrane przez Kolegów pełniących funkcję kierownika technicznego na tych zawodach doświadczenia, uzupełniono przygotowane opracowanie i przeprowadzono centralne szkolenie dla wszystkich zgłoszonych przez wojewódzkie kolegia sędziów kandydatów. Po odbyciu szkolenia i weryfikacji, wyłoniono grupę (w liczbie około 12-tu) osób, które uzyskały uprawnienia do pełnienia w latach 2007-2008 funkcji kierownika technicznego na Mistrzostwach Polski wszystkich kategorii wiekowych, Memoriale J. Kusocińskiego i innych mityngach o randze Permit Meeting EAA oraz Finale Pucharu Polski – serii imprez rozgrywanych w ramach tzw. mityngów Grand Prix I kategorii. Szkolenie zostało przeprowadzone przez 2 osobową Komisję powołaną przez Centralne Kolegium Sędziów oraz Komisję Obiektów i Sprzętu PZLA w dniu 26 listopada 2006 r. i dodatkowo w dniu 24 kwietnia 2007 r. Szkolenie obejmowało przedstawienie obowiązków kierownika technicznego, jego uprawnień, zaznajomienie z przepisami IAAF dotyczącymi reklamy i propozycjami PZLA dotyczącymi reklamy na zawodach w Polsce, zasad współpracy z organizatorami i sędziami przeprowadzającymi zawody lekkoatletyczne oraz propozycje dokumentacji i sprawozdawczości. Przedstawiono również proponowany system oceny pracy kierownika technicznego przez sędziów głównych zawodów i delegatów technicznych PZLA oraz dokonano podsumowania uwag i doświadczeń przedstawionych przez osoby, które pełniły tę funkcję w sezonie 2006. Następnie przeprowadzono test ze znajomości przepisów zawodów w lekkoatletyce, niezbędnych do pełnienia tej funkcji. Test został przygotowany i przeprowadzony przez Komisję Weryfikacyjną, powołaną przez Centralne Kolegium Sędziów oraz Komisję Obiektów i Urządzeń PZLA. Członkowie Komisji Weryfikacyjnej, podobnie jak członkowie komisji weryfikacyjnych na licencje w blokach specjalistycznych; uzyskali uprawnienia do pełnienia funkcji kierownika technicznego. Ustalono, że członkowie Komisji Weryfikacyjnej będą przez okres dwóch lat (2007-2008) przeprowadzać analizę sprawozdań przesyłanych przez osoby pełniące funkcję kierownika technicznego oraz dokonywać oceny ich pracy na podstawie sprawozdań przesyłanych przez sędziów głównych zawodów i delegatów technicznych PZLA. Po upływie ważności nadanych uprawnień do pełnienia funkcji kierownika technicznego kolejne szkolenie przeprowadzono w dniach 29 listopada 2009 r. i 30 stycznia 2010 r. Szkolenie i weryfikację przeprowadzono wg tych samych zasad jak opisane powyżej szkolenie i weryfikacja, które odbyły się w dniach 26 listopada 2006 r. i 24 kwietnia 2007 r. W wyniku tej weryfikacji uprawnienia do pełnienia funkcji delegata technicznego na lata 2010 – 2013 uzyskało 21 osób plus 3 osoby z komisji Weryfikacyjnej, których wykaz w układzie wojewódzkim przedstawiamy poniżej. 2. Wyznaczanie kierownika technicznego W 2006 roku, jak to przedstawiono powyżej, osoby do pełnienia funkcji kierownika technicznego na wszystkie zawody rangi Mistrzostw Polski, Memoriał J. Kusocińskiego i inne mityngi o randze Permit Meeting EAA oraz Finał Pucharu Polski – serii imprez rozgrywanych w ramach tzw. mityngów Grand Prix I kategorii, wyznaczyło wspólnie Centralne Kolegium Sędziów oraz Komisja Obiektów i Sprzętu PZLA (obecnie Komisja Obiektów i Urządzeń PZLA). W latach 2007-2011 osoby do pełnienia tej funkcji wyznaczała Komisja Obsady Centralnego Kolegium Sędziów na podstawie ustalonej przez Komisję Weryfikacyjną i zaakceptowanej przez CKS oraz Komisję Obiektów i Urządzeń PZLA listy rankingowej. Propozycję obsady funkcji kierownika technicznego zawodów zespołowi obsady Centralnego Kolegium Sędziów PZLA przedstawiała Komisja Obiektów i Urządzeń PZLA, po uwzględnieniu wyników oceny prowadzonej przez Komisję 36 Weryfikacyjną, od 2013 wyznaczanie osób do pełnienia funkcji kierownika technicznego zawodów będzie realizowane jedynie przez zespół obsady CKS. Osobom wyznaczonym do pełnienia funkcji kierownika technicznego przysługują takie same uprawnienia jak innym osobom delegowanym przez PZLA, zgodnie ze szczegółowymi przepisami PZLA w tej sprawie. 3. Lista osób posiadających uprawnienia do pełnienia funkcji kierownika technicznego zawodów na lata 2010-2013: Dolnośląskie: 1. Franciszek WASZKIEWICZ - Wrocław Kujawsko-pomorskie: 1. Andrzej CHMIELEWSKI - Toruń Lubelskie: 1. Wojciech SWATOWSKI - Zamość 2. Wojciech WOJDA - Lublin Łódzkie: 1. Robert BORKOWSKI - Piotrków Trybunalski 2. Elżbieta SZABLEWSKA - Łódź Małopolskie: 1. Tomasz POPŁOŃSKI - Kraków Mazowieckie: 1. Robert JĘDRYS - Otwock 2. Radosław JURCZAK - Warszawa 3. Michał KOROLKO - Warszawa 4. Wojciech KROKOSZYŃSKI - Płock 5. Tadeusz MAJSTERKIEWICZ - Warszawa 6. Henryk RYLL - Warszawa Opolskie: 1. Tadeusz ROJEWSKI - Kędzierzyn-Koźle Podkarpackie: 1. Mirosław WIERZBICKI - Rzeszów Podlaskie: 1. Antoni DUDKO - Białystok 2. Mariusz MARKOWSKI - Łomża 3. Artur NIEDŹWIECKI - Białystok Pomorskie: 1. Jan BONDARENKO - Słupsk Śląskie: 1. Andrzej HAJ - Oświęcim 2. Józef WĘCEL - Sosnowiec Świętokrzyskie: 1. Tadeusz ŚWIT - Kielce Zachodniopomorskie: 1. Janusz MARTYNA - Tanowo 2. Włodzimierz RÓŻYCZKA - Stargard Szcz. 37
