PEDIATRIA Prof. dr hab. n. med. Anna Dobrzańska

PEDIATRIA Prof. dr hab. n. med. Anna Dobrzańska

PEDIATRIA
Prof. dr hab. n. med. Anna Dobrzańska
Ocena zasobów kadrowych oraz potrzeb w dziedzinie pediatrii.
Uwagi ogólne.
Zgodnie z Ustawą z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych art. 5 pkt.13, lekarzem podstawowej opieki
zdrowotnej jest specjalista medycyny rodzinnej lub odbywający specjalizację w tej
dziedzinie oraz specjalista II stopnia medycyny ogólnej. Tak więc wśród lekarzy
pracujących w podstawowej opiece zdrowotnej nie uwzględniono pediatry.
Wprawdzie ustawa dopuszcza pediatrę do pełnienia obowiązków lekarza
podstawowej opieki zdrowotnej wtedy, gdy przed 1 stycznia 2007 r. przez okres nie
krótszy niż 5 lat udzielał świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki
zdrowotnej, ale ogranicza perspektywę tych działań do 31 grudnia 20017 roku.
W takiej sytuacji, młodzi lekarze dokonujący wyboru specjalizacji, wybierając
pediatrię, dokonują jednocześnie wyboru miejsca pracy w jednostkach lecznictwa
zamkniętego. W świetle obowiązującej ustawy, pediatra nie może bowiem zawierać
kontraktu na pracę w poradni pediatrycznej nie uwzględnionej w wykazie poradni
specjalistycznych. W polskim modelu opieki medycznej nad dziećmi pediatra jest
więc lekarzem lecznictwa zamkniętego, a dziecko uznane przez lekarza podstawowej
opieki medycznej za chore może albo być przez niego leczone, albo skierowane do
poradni specjalistycznej gdzie jest długi okres oczekiwania na wizytę, albo ( co
najczęściej ) trafia do szpitala. Wiele hospitalizacji u dzieci można by uniknąć gdyby
funkcjonowały jak w poprzednim modelu opieki, poradnie pediatryczne
konsultacyjne i gdyby rozbudowano system diagnostyki i leczenia w oparciu o
hospitalizację jednodniową.
W polskim modelu, pediatra jako specjalista chorób dzieci nie sprawuje opieki
profilaktycznej nad populacją wieku rozwojowego. Za profilaktykę pierwszorzędową
i drugorzędową w Polsce, odpowiada lekarz podstawowej opieki zdrowotnej. Lekarz
pediatra, sprawuje opiekę nad dzieckiem chorym skierowanym do szpitala , tak więc
odpowiada za leczenie , profilaktykę drugorzędową i trzeciorzędową.
W pełnej ocenie funkcjonowania opieki medycznej nad populacją wieku
rozwojowego, oraz określenia potrzeb kadrowych należy zatem uwzględnić ocenę
zasobów i funkcjonowania podstawowej opieki zdrowotnej oraz pediatrycznego
lecznictwa szpitalnego.
Nieuwzględnianie profilaktyki, najważniejszej składowej opieki medycznej nad
populacją wieku rozwojowego byłoby poważnym uchybieniem.
Powyższe zmiany w modelu opieki medycznej nad dziećmi w Polsce, spowodowały
zmniejszenie zainteresowania specjalizacją pediatryczną. Wyraźnie spadła liczba
lekarzy specjalizujących się i liczba zdających egzamin specjalizacyjny w kolejnych
latach. Praca wyłącznie w szpitalu nie zawsze odpowiada lekarzom, którzy nie chcą
lub nie mogą pełnić dyżurów 24 godzinnych lub koniecznie chcą pracować w
lecznictwie otwartym.
Brak chętnych do specjalizowania się w pediatrii to również wynik wielu publikacji
w prasie i złych prognoz dla tej dziedziny medycyny nie popartych wiarygodnymi
faktami usprawiedliwiającymi takie wypowiedzi, to raczej protest przeciwko nowemu
modelowi opieki medycznej w oparciu o lekarzy podstawowej opieki medycznej,
którzy nie są pediatrami.
W tej dziedzinie medycyny nie odnotowujemy poważnej migracji lekarzy do innych
krajów, jeśli to się zdarza to sporadycznie i jest wynikiem złożonych ,
indywidualnych sytuacji losowych.
Oprócz modelu opieki medycznej nad dziećmi w Polsce, zmienił się również system
kształcenia lekarzy. Obowiązujący wcześniej system dwustopniowy zaowocował
znaczą liczbą pediatrów ( po trzech latach specjalizacji i egzaminie ) , którzy obecnie
nie są specjalistami jeżeli nie zdali egzaminu po kolejnych dwóch latach szkolenia .
W ocenia zasobów kadrowych lecznictwa zamkniętego , liczby pracujących
pediatrów ( dziś to określenie dotyczy jedynie specjalistów ), nie uwzględniono
lekarzy z I stopniem specjalizacji, którzy co prawda mają duże doświadczenie w
zawodzie ale nie posiadają kwalifikacji niezbędnych przy zawieraniu kontraktów z
Narodowym Funduszem Zdrowia ( płatnikiem ). Sytuacja ta dotyczy lekarzy
będących najczęściej już w wieku przedemerytalnym lub emerytalnym i raczej
pracujących w podstawowej opiece medycznej.
Poniżej przedstawiona ocena dotyczy funkcjonowania opieki szpitalnej nad
populacją wieku rozwojowego i liczby pediatrów ( specjalistów) sprawujących
opiekę nad chorymi dziećmi
Aby dokonać wiarygodnej analizy i oceny zabezpieczenia potrzeb związanych z
opieką nad dziećmi niezbędne są wiarygodne dane dotyczące:
Ogólnej liczby dzieci i analiza aktualnych trendów w liczbie urodzeń,
Liczbę dzieci chorujących w całej Polsce ( w przedziale 1 roku ),
Liczby dzieci w poszczególnych województwach,
Liczby łóżek szpitalnych w województwie,
Liczby pediatrów zatrudnionych w lecznictwie szpitalnym,
Liczby lekarzy specjalizujących się w pediatrii,
Liczby Poradni specjalistycznych dla dzieci, w danym województwie.
Wyliczenie współczynnika wskazującego ile dzieci w województwie przypada na
jednego lekarza pediatrę oraz przeanalizowanie obłożenia pediatrycznych łóżek
szpitalnych, pozwoli na wykazanie różnic pomiędzy województwami i wskaże na te ,
w których sytuacja opieki medycznej nad dziećmi jest najbardziej niekorzystna, z
którą to sytuacją powinny zapoznać się władze samorządowe i przedsięwziąć
określone, pilne działania.
Porównanie uzyskanych danych z podobnymi współczynnikami w innych krajach
Unii Europejskiej nie będzie łatwym z uwagi na różne modele opieki medycznej,
sprawowanej nad populacją wieku dziecięcego w poszczególnych krajach. .
Ogólne dane liczbowe
Liczbę ludności w Polsce określa się na poziomie 38 135 000
Według GUS na 31 XII 2008 roku liczba dzieci w Polsce wynosi 7 349 669.
W ostatnich latach liczba nowo urodzonych dzieci w skali roku wynosi około
370 000
Generalnie, liczba dzieci w Polsce znacznie zmniejsza się:
– w 1990 roku – 30% ludności,
– w 2001 roku – 23% ludności.
Według najnowszych danych biura statystycznego Eurostat współczynnik dzietności
w Polsce jest najmniejszy w Europie – wynosi zaledwie 1,27. Dążymy natomiast do
współczynnika 2,11 tak, aby przynajmniej zapewnić prostą zastępowalność pokoleń.
W 2005 roku było w Polsce 437 oddziałów pediatrycznych, od tego czasu
zlikwidowano około 45 oddziałów.
Aktualna liczba dziecięcych oddziałów szpitalnych wynosi zatem około 400.
Rocznie z leczenia szpitalnego w Polsce korzysta około 1,5 miliona dzieci.
Ogólna liczba pediatrów w Polsce wynosi około 7 353, dane Naczelnej Izby
lekarskiej na 30.06.2008 rok.
Liczba lekarzy pediatrów aktualnie wykonujących zawód wynosi 6 359.
Liczba lekarzy specjalizujących się w pediatrii wynosi 1133 (dane na 30.09.2008
rok.)
Ważną informacją wymagającą uwzględnienia jest fakt, że 1195 lekarzy pediatrów
wykonuje zawód pomimo przekroczenia 65 roku życia.
Na podstawie danych umieszczonych poniżej można stwierdzić, że w lecznictwie
zamkniętym zatrudnionych jest 4484 pediatrów. Pozostali pediatrzy w liczbie 1875
opiekę nad dziećmi sprawują w podstawowej opiece zdrowotnej .
Ocena sytuacji kadrowej w dziedzinie pediatrii.
Liczba bezwzględna lekarzy pediatrów w Polsce nie zmieniła się wyraźnie od 2002
roku, odnotowano lekką tendencję zwyżkową .
W 2002 roku liczba ta wynosiła 6 221,
w 2003 roku- 6 443,
w 2004 roku- 6 653,
w 2005 roku – 6 852,
w 2006 roku – 7 074,
w 2006 roku – 7 074,
w 2007 roku – 7 289,
w 2008 roku - 7 353.
Analizując wiek pediatrów pracujących w zawodzie niepokój powinien budzić fakt,
że pomiędzy 61, a 65 rokiem życia jest 1223 lekarzy. Po 65 roku jest 2130 lekarzy,
z czego ponad połowa jeszcze pracuje w zawodzie. Liczba specjalizujących się
lekarzy w pediatrii wynosi 1 133 (stan na luty 2009 r.) co nie gwarantuje zapewnienia
liczby pracujących pediatrów na dotychczasowym poziomie.
Ta niepokojąca sytuacja została uwzględniona i była bezpośrednią przyczyną uznania
pediatrii za specjalność priorytetową, na podstawie Rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia 21.05.2009r , rozporządzenie opublikowano w ( Dz. U. Nr 84, poz. 709 ).
Czy zachęta finansowa okaże się wystarczającym argumentem do zmiany tej sytuacji
, pokażą kolejne lata. Na centralnym szczeblu zarządzania jest to jedyne możliwe
działanie. Określoną politykę w tym względzie powinny prowadzić również władze
samorządowe.
Wśród pediatrów zawsze przeważały kobiety co również nie zmienia się na
przestrzeni lat .
Aktualnie czynnych zawodowo pediatrów kobiet jest 5 049, pediatrów mężczyzn 1 310.
Zresztą zupełnie nieistotnym i niekoniecznym jest moim zdaniem uwzględnianie w
opracowaniu, podziałów na kobiety i mężczyzn wykonujących ten sam zawód, w
ocenie opieki medycznej nad populacją wieku rozwojowego nie ma to bowiem
żadnego znaczenia.
Ocena zasobów kadrowych w poszczególnych województwach wykazała duże
zróżnicowanie.
Lekarze pediatrzy jako lekarze szpitalni zlokalizowani są przede wszystkim w dużych
miastach gdzie są duże wieloprofilowe szpitale oraz jednoprofilowe szpitale
dziecięce.
Na szczeblu wojewódzkim, powiatowym i gminnym są możliwe działania zaradcze
umożliwiające pozyskanie odpowiedniej liczby pediatrów dla zapewnienia właściwej
opieki medycznej dla dzieci, najbliżej ich miejsca zamieszkania. Utrzymanie
właściwej , dla określonej liczby dzieci w danym województwie czy powiecie liczby
łóżek pediatrycznych i zatrudnienie odpowiedniej liczby pracujących w oddziale
pediatrycznym pediatrów jest możliwe i konieczne. Szpitale rejonowe będące w złej
kondycji finansowej nie są zainteresowane rozszerzaniem świadczeń dla dzieci i
rozszerzaniem bazy łóżkowej ze względu na nieodpowiednią wycenę świadczeń dla
dzieci. Narodowy Fundusz Zdrowia dokonując niższej wyceny świadczeń dla dzieci
w stosunku do tych samych schorzeń występujących u dorosłych odpowiada za
ograniczanie bazy lecznictwa zamkniętego dla dzieci.
W chwili obecnej, w niektórych województwach liczba łóżek dziecięcych nawet
wystarczająca, nie zapewnia właściwej opieki dzieciom chorym z uwagi na
niedostateczną liczbę pediatrów. W wielu oddziałach dziecięcych brakuje po kilku
lekarzy pediatrów, dyżury są łączone lub na dyżury przychodzą lekarze z innych
jednostek służby zdrowia w danym mieście . Aktualny system szkolenia specjalistów
nie zachęca do zatrudniania się młodych lekarzy w małych miastach, gdzie istniejące
oddziały pediatryczne nie posiadają akredytacji do szkolenia specjalistów, jest to
zupełnie zrozumiałe, oddział z jednym specjalistą nie może być ośrodkiem szkolenia.
Jedynie długofalowe planowanie i zatrudnianie lekarzy młodych, którzy na szkolenia
będą wyjeżdżać do akredytowanych jednostek może zmienić tę sytuacje. Przed laty,
istniał system stypendiów fundowanych przez władze województwa czy powiatu dla
studentów deklarujących pracę w określonym szpitalu po zakończeniu studiów.
Nie powinno być takiej sytuacji, że chore dziecko nie znajduje pomocy
pediatrycznej w najbliższym mieście i jest zmuszone jej szukać w szpitalach znacznie
odległych od miejsca zamieszkania.
Baza łóżkowa w oddziałach pediatrycznych
W większości województw baza łóżkowa jest oceniana jako wystarczająca lub
zadawalająca.
Jedynym województwem , w którym należy dokonać szybkiej poprawy w tym
względzie jest województwo mazowieckie a dokładniej Warszawa.
W Warszawie brakuje około 100 łóżek pediatrycznych. Dostępne łóżka dla dzieci na
terenie Warszawy posadowione są w starych obiektach szpitalnych wymagających
szybkich modernizacji i remontów. Rozwiązaniem tego problemu na terenie
Warszawy będzie nowy szpital jednoprofilowy dla dzieci z terenu Warszawy. Wiele
specjalistycznych łóżek na terenie Warszawy jest bowiem przeznaczona dla dzieci z
terenu całej Polski .
Rozkład specjalistów i rezydentów na terenie województwa mazowieckiego jest
bardzo nierównomierny.
Ponad 70 % specjalistów pediatrów pracuje na terenie aglomeracji warszawskiej, co
odpowiada zwiększonemu zapotrzebowaniu w tej okolicy. Podobnie rzecz się ma z
rezydentami - 60–70 % rezydentów specjalizuje się w szpitalach warszawskich.
Wykorzystanie łóżek pediatrycznych w całej Polsce jest na poziomie 40 – 90 %,
średnio 65 %. Optymalnym dla łóżek pediatrycznych jest jego wykorzystanie na
poziomie do 75 %.
Ocena sytuacji kadrowej w poszczególnych województwach
Tabela 2
Lp.
Liczba
Województwo
Liczba
Liczba
Niedobór
Pediatrów
specjalizujących
pediatrów
się
dzieci w
Liczba
Wskaźnik-
woj. Dane
dzieci na 1
liczba
GUS
pediatrę
pediatrów
na 31.12
na 100 000
.2008rok
dzieci
1.
Lubuskie
63
13
20
198 646
3153
31,7
2.
Opolskie
201
15
60
183 024
910,5
Łódzkie
850
30
35
454 512
534,7
Śląskie
826
68
170
819 083
991,6
100,8
Lubelskie
240
38
10
432 386
1801
55,5
Podkarpackie
168
26
20
441 281
2626,6
Pod laskie
137
23
5
235 100
1716
Pomorskie
198
15
40
456 963
2307
109,8
3.
187,0
4.
5.
6.
38,0
7.
58,2
8.
43,3
L.p
.
Województwo
Liczba
Pediatr
ów
Liczba
Specjalizują
-cych się
Niedobór
pedia
-trów
Liczba
dzieci w
woj.
Dane
GUS
Na 31.12.
2008 rok
221
127
70
690 530
3124
202
54
100
323 549
1601
76
50
511 017
1965-
Liczba dzieci na 1
pediatrę
Wskaźnikliczba
pediatrów na
100 000
dzieci
9.
Wielkopolskie
10.
32,0
Zachodniopomorskie
62,4
11.
Dolnośląskie
12
260
50,87
KujawskoPomorskie
163
98
100
413 722
2538
Małopolskie
272
107
100
670 440
2464-
39,4
13
40,5
14
Mazowieckie
452
250
250
980 545
2169
Warmińsko-
143
18
20
297 321
2080
88
18
40
241 550
2744
46
15
Mazurskie
48,0
16
Świętokrzyskie
36,4
Najkorzystniejsza sytuacja pod względem liczby pediatrów i bazy łóżkowej jest w
województwie łódzkim, w którym na jednego pediatrę przypada 534 dzieci.
Wyliczony współczynnik- liczba pediatrów na 100 000 dzieci wynosi tu - 187,0
Należy jednak zaznaczyć, że w ocenie Konsultanta wojewódzkiego nie jest ona
optymalną.
Wielu ordynatorów oddziałów pediatrycznych zgłasza trudności w zapewnieniu
pełnej obsady lekarskiej. W ciągu ostatniego roku ubyło w województwie 50
pediatrów co tłumaczy braki kadrowe.
Najtrudniejsza sytuacja jest w województwie Lubuskim gdzie na 1 pediatrę przypada
3 153 dzieci.
Wyliczony współczynnik- liczba pediatrów na 100 000 dzieci, wynosi w tym
województwie – 31, 7.
W województwie lubuskim jest 292 łóżka pediatryczne , na których rocznie
hospitalizuje się około 13 000 dzieci . Średnie wykorzystanie łóżka jest na poziomie
60,5 %, oznacza to , że baza łóżkowa w tym województwie jest wystarczająca. W
wielu oddziałach szpitali powiatowych pracuje tylko jeden pediatra ( ordynator ).
W województwie Warmińsko- Mazurskim dostępność do świadczeń medycznych
dla dzieci jest określana jako zadawalająca. Najwyższe obłożenie łóżka notuje się w
Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym w Olsztynie i wynosi średnio 75 %, w
szpitalach powiatowych wynosi od 40- 70 %.
W szpitalu terenowym w Mrągowie istnieje ryzyko zamknięcia oddziału
pediatrycznego z uwagi na brak personelu. W tym oddziale brakuje ordynatora,
oddział prowadzi emerytowany pediatra. Generalnie, w oddziałach pediatrycznych
terenowych brakuje po około 5 – 8 pediatrów. W Wojewódzkim Specjalistycznym
Szpitalu Dziecięcym brakuje 6-10 lekarzy pediatrów. W województwie tym sytuację
pogarsza fakt, że 226 pediatrów, tj. 60 % kadry jest powyżej 50 roku życia.
Województwo Dolnośląskie- średnie wykorzystanie łóżka w województwie wynosi
76 %. Średnia wieku pediatrów w województwie wynosi 56 lat co przy liczbie 76
specjalizujących się, powinno budzić niepokój. Przez najbliższe pięć lat w tym
województwie przybędzie bowiem tylko 76 pediatrów.
W większości oddziałów pediatrycznych pracuje minimum dwóch lekarzy z drugim
stopniem specjalizacji. W województwie pozostają wolne miejsca specjalizacyjne co
wskazuje również na małe zainteresowanie pediatrią w regionie.
Sytuacja kadrowa w województwie Świętokrzyskim jest również niepokojąca.
Ogólną liczbę pediatrów praktykujących określa się na 181 ale tylko 88 ma drugi
stopień specjalizacji, 93 lekarzy edukację zakończyło na pierwszym stopniu
specjalizacji. Uwzględniając fakt, że liczba specjalizujących się w tym województwie
wynosi tylko 18 można stwierdzić, że dostęp do specjalisty pediatry w tym
województwie jest utrudniony, bez możliwości szybkiej poprawy w tym względzie.
Baza łóżkowa jest wystarczająca , średnie wykorzystanie łóżka 56%.
W województwie Podkarpackim jest podobnie niekorzystna sytuacja .Specjalistów
pediatrów pracuje w tym województwie 168 , rokrocznie liczba pediatrów zmniejsza
się o 10 osób. Aktualnie w pediatrii specjalizuje się 38 lekarzy , aby zachować
ciągłość pokoleniową liczba ta powinna być co najmniej dwukrotnie wyższa. Baza
łóżkowa w województwie jest wystarczająca.
W województwie Zachodniopomorskim jest podobna sytuacja jak w całym kraju,
wystarczająca baza łóżkowa ( 622 łóżka pediatryczne ), zbyt mała liczba
specjalistów.
Lecznictwo zamknięte na terenie województwa zachodniopomorskiego, w
zdecydowanej większości szpitali posiada odpowiednią do potrzeb bazę .
Niepokojąca dla zachowania ciągłości opieki nad dziećmi i młodzieżą jest jednak
zmniejszająca się z każdym rokiem liczba zatrudnionej kadry. Dla zapewnienia
odpowiedniej opieki nad dziećmi i młodzieżą konieczne jest również utworzenie w
tym województwie placówek specjalistycznych, szczególnie z zakresu intensywnej
terapii dzieci oraz neurologii i urologii dziecięcej. Dla poprawy opieki medycznej nad
dziećmi w tym województwie, jest też konieczne wyodrębnienie oddziałów dla dzieci
w zakresie okulistyki i laryngologii.
Podsumowanie
Na podstawie szczegółowego przedstawienia sytuacji kilku województw można
stwierdzić, że poważne problemy w opiece medycznej nad populacją wieku
dziecięcego są w całym kraju.
Wyraźnie należy podkreślić, że wbrew szerzonym opiniom, problemy w opiece
medycznej nad populacją wieku rozwojowego nie dotyczą bazy łóżkowej. Liczba
oddziałów dziecięcych i łóżek pediatrycznych ( z wyjątkiem Warszawy) jest
wystarczająca. Średnie wykorzystanie łóżka dopuszczalne.
Niedobór kadry medycznej występuje w całym kraju. W niektórych województwach
sytuacja jest bardzo niepokojąca. Uznanie pediatrii za specjalność priorytetową jest
działaniem bardzo obiecującym choć widocznych wyników, z uwagi na długotrwały
system kształcenia, można się spodziewać dopiero po kilku lub kilkunastu latach.
Uwaga
Przedstawione informacje mogą być obarczone pewnym błędem. Brak
imiennego rejestru lekarzy danej specjalności, korygowanego rokrocznie,
uniemożliwia operowanie pewnymi danymi liczbowymi.
Liczby lekarzy o specjalizacji pediatria w przedziałach wiekowych
Stan na
31.12.2002
31.12.2003
31.12.2004
31.12.2005
31.12.2006
31.12.2007
30.06.2008
Płeć
Kobiety
MęŜczyźni
Razem
Kobiety
MęŜczyźni
Razem
Kobiety
MęŜczyźni
Razem
Kobiety
MęŜczyźni
Razem
Kobiety
MęŜczyźni
Razem
Kobiety
MęŜczyźni
Razem
Kobiety
MęŜczyźni
Razem
do 30
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
Osoby wykonujące zawód
Kobiety
0
30.06.2008 MęŜczyźni
0
Razem
0
Naczelna Izba Lekarska, luty 2009
31-35
115
38
153
107
30
137
112
32
144
129
29
158
159
24
183
137
28
165
107
22
129
36-40
591
190
781
556
177
733
511
169
680
507
160
667
518
144
662
582
122
704
538
101
639
41-45
927
231
1 158
879
230
1 109
859
208
1 067
820
202
1 022
780
211
991
726
220
946
712
206
918
46-50
804
222
1 026
895
250
1 145
960
275
1 235
978
277
1 255
983
247
1 230
976
246
1 222
918
241
1 159
51-55
507
109
616
539
118
657
587
140
727
657
165
822
742
214
956
825
231
1 056
904
251
1 155
56-60
434
85
519
458
90
548
469
91
560
497
95
592
501
103
604
524
115
639
547
122
669
61-65
496
102
598
497
97
594
471
92
563
433
91
524
427
85
512
441
87
528
463
91
554
pow. 65
1 097
273
1 370
1 218
302
1 520
1 352
325
1 677
1 468
344
1 812
1 571
365
1 936
1 648
381
2 029
1 729
401
2 130
RAZEM
4 971
1 250
6 221
5 149
1 294
6 443
5 321
1 332
6 653
5 489
1 363
6 852
5 681
1 393
7 074
5 859
1 430
7 289
5 918
1 435
7 353
107
22
129
536
101
637
711
204
915
913
241
1 154
901
249
1 150
537
121
658
430
91
521
914
281
1 195
5 049
1 310
6 359
Liczba lekarzy
specjalizujących
się - stan wg
Centrum
Medycznego
Kształcenia
Podyplomowego
na dzień
30.09.2008
1 133
Liczby lekarzy o specjalizacji pediatria w przedziałach wiekowych (stan na 30.06.2008)
2500
Mężczyźni
Kobiety
2 130
Razem
2000
Wykonujący zawód (Kobiety i Mężczyźni razem)
Specjalizujący się (Kobiety i Mężczyźni razem)
401
1500
1 159
1 154
241
918
1000
1 195
1 155
1 150
251
915
1 729
206
669
639
101
1133
637
122
500
918
658
554
91 521
904
712
0
0
dane CMKP
do 30
Naczelna Izba Lekarska, luty 2009
129
22
107
31-35
547
538
36-40
41-45
46-50
51-55
56-60
463
61-65
pow. 65