Ewangelia według Mateusza 24

EWANGELIA WEDŁUG MATEUSZA XXIV
Nietrudno jest zauważyć, że zawarte tu proroctwo dotyczy nie tylko wydarzeń z roku 70 n.e., lecz także dni
ostatnich tego świata. Jezus odwołał się tu do Księgi Daniela (Mt.24:15). Dlatego przy interpretacji proroctwa
Jezusa, nie można ignorować wypowiedzi z tej Księgi. Dzięki temu można bezbłędnie umiejscowić w strumieniu
wydarzeń zapowiedzi Jezusa. Nie da się tu jednak ustalić żadnych dat (por. Dz.1:7).
Zapowiedź zburzenia świątyni
1 kai exelywn o ihsouv apo tou ierou eporeueto kai proshlyon
I
wyszedłszy - Jezus
ze
-
świątyni
szedł,
i
podeszli
oi mayhtai autou epideixai autw tav oikodomav tou ierou
uczniowie
-
jego,
pokazać
mu
-
2 o de apokriyeiv eipen autoiv ou
On zaś odpowiadając, rzekł
legw umin
ou
im:
budowle
-
świątyni.
blepete tauta panta
Czyż nie
widzicie
amhn
tego wszystkiego? Zaprawdę
mh afeyh wde liyov epi liyon
ov ou kataluyhsetai
mówię wam: na pewno nie pozostanie tu kamień na kamieniu, który nie
będzie zwalony.
Pytanie o znak
3 kayhmenou de autou epi tou orouv twn elaiwn proshlyon autw
Siedzącego
zaś (gdy)_on na
-
Górze
-
Oliwek,
podeszli_do
niego
oi mayhtai kat idian legontev eipe hmin pote tauta estai kai ti
-
uczniowie
na osobności mówiąc: Powiedz nam, kiedy
to shmeion thv shv
-
znak
-
twojego
to
będzie
i jaki
parousiav kai sunteleiav tou aiwnov
1
przybycia
i
2
zakończenia
-
3
epoki?
1
parousia – obecność (por. Fi.2:12, NT int.); przybycie (por. Fi.1:26; 2P.3:12, NT int.).
sunteleia – zakończenie; dokonanie.
3
aiwn – wiek; epoka; porządek; doczesność.
2
Uczniowie pytają o to, kiedy dojdzie do zburzenia świątyni i o znak, który poprzedzi przybycie Chrystusa, oraz
zakończenie epoki.
Treść tego rozdziału nawiązuje właściwie do trzech okresów czasu:
1) Mateusza 24:15-22 – dni ostatnich świątyni i sądu nad narodem żydowskim (por. Łukasza 21:20-24; Marka
13:9-20)
2) Mateusza 24:7-14,21-51 – dni ostatnich obecnego porządku świata i sądu nad wszystkimi narodami (por.
Łukasza 21:10,11,24b-28; Marka 13:8-13,19-27; Daniela 11:29-45)
3) Mateusza 24:4-6 – okresu czasu poprzedzającego dzień Pański (Ap.1:10; por. Łukasza 21:8,9,12-19; Marka
13:5-7; Daniela 11:27,28)
Przybycie Chrystusa pisarze biblijni odnieśli do:
1) Wykonania wyroku na odstępczym judaizmie (Jak.5:8,9).
2) Sądu symbolicznej Jerozolimy, podczas którego zostanie pozbawiony władzy człowiek bezprawia =
przywódcy, którzy zasiedli na szczytach hierarchii w świątyni = wśród tych, którzy należą do Chrystusa
(Ap.11:2; 2Tes.2:8; 1Ko.3:16).
3) Przybycia Chrystusa w celu ożywienia zmarłych należących do niego. W tym samym czasie dojdzie też do
przemienienia pozostałych przy życiu z grona należących do Chrystusa (1Ko.15:23,51,52; 1Tes.4:15-17).
4) Wykonania wyroku na niegodziwcach (Mt.24:39).
Mateusza XXIV
Wszystko to miało być widoczne, wręcz oczywiste dla uczniów Jezusa oraz dla ogółu (Mt.24:27; por.
Mt.24:30). Dlatego nie potrzebny jest znak, który miałby to jeszcze potwierdzać. Znak, o który pytają nie miał więc
potwierdzić przybycia Jezusa, lecz go poprzedzić.
Jezus ostrzegł tu też przed uzurpatorami, którzy mieli podawać się za pomazańców (osoby namaszczone) i
błędnie interpretować podany prze niego znak, wzbudzając u wielu złudną nadzieję.
Ostrzeżenie przed uzurpatorami i błędnymi interpretacjami
4 kai apokriyeiv o ihsouv eipen autoiv blepete
I
odpowiadając -
Jezus
rzekł
im:
mh
tiv umav planhsh
Strzeżcie się, aby_nie ktoś
was
5 polloi gar eleusontai epi tw onomati mou legontev egw eimi
Liczni bowiem
przyjdą
w
imieniu moim,
-
mówiąc
zwiódł.
o
Ja jestem -
cristov
2
namaszczony,
pomazaniec
kai pollouv planhsousin 6 mellhsete de akouein polemouv kai akoav polemwn
i
wielu
zwiodą.
orate mh
uważajcie, nie
1
2
Będziecie
zaś słyszeć_(o)
wojnach
yroeisye dei gar genesyai all oupw
1
róbcie alarmu, ma bowiem
stać się,
i
wieści
wojen,
estin to telov
ale jeszcze nie
jest
- koniec.
yroew – głośno wołać; mówić; wypowiadać; ogłaszać; trwożyć się
Cristov – pomazany; namaszczony; pomazaniec; Chrystus; hebr. xysm – Mesjasz;
Uzurpatorzy, o których tu mowa mieli przyjść w imieniu Jezusa. Nie mieli więc podawać się za Jezusa lub
Mesjasza. W ten sposób nie zwiedliby nikogo spośród chrześcijan. Podawać się mieli za osoby namaszczone,
pomazańców. Nie ma żadnych dowodów na to, że w XIX lub XX wieku Bóg wylał na kogokolwiek swego ducha.
Proroctwa, które to zapowiadają wypełnią się dopiero w przyszłości. Łukasz podaje dodatkowy, istotny szczegół
charakteryzujący owych zwodzicieli:
,
liczni bowiem
przyjdą
w
imieniu
-
moim,
‘
mówiąc:
‘Ja jestem’
‘
i
- ‘Wyznaczony czas przybliżył się’.
Nie
podążajcie
za
nimi.
Ł.21:8
(sens: blisko jest)
Jezus zapowiedział, że owi uzurpatorzy łudzić mieli bliskim końcem. Pod tym względem przypominają
fałszywych proroków z czasów Jeremiasza, wzbudzających złudną nadzieję na bliski koniec niewoli babilońskiej
(Je.28:1-3,9,15). Osoby należące do grona 144.000 nie miały mamić zwodniczymi obietnicami (Ap.14:5; por.
Ez.13:6-9). Takie osoby miały poprawnie interpretować Biblię i bez fałszu śpiewać nową pieśń (Ap.14:3; por.
2Tes.2:1-3).
Pierwszy znak - III wojna światowa
7 egeryhsetai gar eynov epi eynov kai basileia epi basileian
Powstanie
kai esontai
i
bowiem
naród na naród
limoi
będą
kai
braki żywności
8 panta de tauta arch
Wszystko zaś
to
i
i
seismoi
królestwo na
kata
królestwo,
topouv
trzęsienia ziemi wzdłuż i wszerz regionów.
wdinwn
początek bólów porodu.
Skąd wiadomo, że III wojna światowa będzie pierwszym zapowiedzianym przez Jezusa znakiem dnia
Pańskiego? Wskazuje na to wyraźnie Księga Daniela, na którą powołał się Jezus. Nietrudno jest zauważyć, że o
wojnie tej pisał Daniel w 11:29:
bgn:b
,południe_na
ab:w
bwsy
dewm:l 29
wkroczy_i powróci z powrotem wyznaczonego czasu_Według
2
Mateusza XXIV
hnrxa:k:w
hnsar:k
.później_jak_i
hyht-al:w
wcześniej_ jak
będzie-nie_lecz
Późniejsze wypowiedzi z tego rozdziału idealnie pokrywają się z wypowiedziami Jezusa. Wcześniej, w wersecie
28, Daniel opisuje szczegółowo rozwój wydarzeń po wcześniejszej wojnie, dzięki czemu bezbłędnie można ustalić,
którą wojną światową będzie wojna opisana w wersecie 29.
w:bbl:w
lwdg
jego_serce_i
swkr:b
w:ura
w:ura:l
bs:w
bsy:w 28
swej_ziemi powróci do_I
wielkimi dobrami_z
hve:w
sdq
tyrb-le
.swej_ziemi_do wróci_i będzie działał skutecznie_i świętemu przymierzu-przeciw
Jest tu mowa o Rosji, która już w II połowie XIX wieku podporządkowała sobie terytoria, które niegdyś
należały do Seleukosa I i tym samym przejęła rolę królu północy. Z treści tego tekstu wynika, że podczas II wojny
światowej król północy nie będzie walczył z królem południa. Do tego miało dojść dopiero podczas następnej
wielkiej wojny, opisanej w wersecie 29.
W wersecie 30 Daniel zapowiada, że po III wojnie światowej dojdzie do brutalnych prześladowań na tle
religijnym, większych od tych, które miały miejsce po II wojnie światowej, i o których pisał we wcześniejszym
wersecie 28. To samo zapowiedział Jezus.
Zapowiedź prześladowań
9 tote paradwsousin umav eiv yliqin kai apoktenousin umav kai esesye misoumenoi
Wtedy
upo
będą wydawali
was
na
pantwn twn eynwn
ze strony wszystkich -
ucisk
i
będą zabijali
was
i
będziecie nienawidzeni
dia to onoma mou 10 kai tote skandalisyhsontai polloi
narodów z powodu - imienia mego.
I
wtedy
załamią się
liczni,
kai allhlouv paradwsousin kai mishsousin allhlouv 11 kai polloi qeudoprofhtai
i
jedni drugich
wydawać będą
i
znienawidzą jedni drugich.
egeryhsontai kai planhsousin pollouv 12 kai dia
powstaną
i
zwiodą
wielu.
I
I
liczni
fałszywi prorocy
to plhyunyhnai thn anomian
z powodu -
wzrostu
-
bezprawia
qughsetai h agaph twn pollwn 13 o de upomeinav eiv telov outov swyhsetai
oziębnie
-
miłość
-
wielu.
- Zaś
wytrwały do końca,
ten
14 kai khrucyhsetai touto to euaggelion thv basileiav en olh th
I
głoszona będzie
ta
- dobra nowina
-
królestwa
eiv marturion pasin toiv eynesin kai tote hxei
na
świadectwo wszystkim
-
narodom,
i
zbawiony będzie.
oikoumenh
w całym - zamieszkałym świecie,
to telov
wtedy przyjdzie -
koniec.
Niełatwo będzie służącym prawdziwemu Bogu po III wojnie światowej. Z powodu lojalności wobec Boga,
Chrystusa i prawdy od dawna traktowani są przez innych jak trędowaci (Ps.69:8, NW [9, BT]; 31:11, NW [12, BT]).
Niejeden z nich w przyszłości straci życie. W obliczu prześladowań dochodzić wśród nich będzie do zdrady i
wzajemnej nienawiści. Prawdopodobnie również spośród nich powstaną fałszywi prorocy, głoszący poglądy
niezgodne z Biblią. W tym okresie czasu nasili się też wzrost bezprawia. To spotęguje nieufność i ostudzi miłość u
wielu. Kto chce podobać się Bogu, nie może ulec tym szkodliwym wpływom. Prawdziwi chrześcijanie mają też
obowiązek głoszenia dobrej nowiny królestwa, to znaczy przekazywać mają innym całokształt nauk Chrystusa
(Mt.28:20; Dz.20:26,27; 1Ko.9:16).
Zanim przyjdzie koniec zostanie dane wielkie świadectwo wszystkim narodom świata.
Zanim jednak to się stanie, dojdzie do deptania = ucisku Jerozolimy, która w drugim spełnieniu symbolizuje
mniejszości chrześcijańskie, wielbiące prawdziwego Boga (Ap.11:2).
3
Mateusza XXIV
Zapowiedź deptania Jerozolimy
15 otan oun idhte to bdelugma thv erhmwsewv to
Kiedy więc ujrzycie -
ohydę
spustoszenia,
-
rhyen
profhtou estov en topw agiw o anaginwskwn
proroka,
stojącą w
miejscu świętym, -
odczytujący
feugetwsan eiv ta orh 17 o epi tou
niech uciekają
w
góry.
-
Ten na
-
dia danihl tou
to (co) zostało powiedziane przez Daniela
noeitw
-
16 tote oi en th ioudaia
niech rozważy.
Wtedy ci w
-
Judei
dwmatov mh katabatw arai ta ek thv
górnym tarasie nie niech schodzi zabrać (te) z
-
oikiav autou 18 kai o en tw agrw mh epistreqatw opisw arai to imation autou
domu
jego.
A ten w
polu
-
nie niech zawraca wstecz zabrać -
płaszcz
jego.
19 ouai de taiv en gastri ecousaiv kai taiv yhlazousaiv en ekeinaiv taiv hmeraiv
Biada zaś
-
w
łonie
mającym
i
-
karmiącym piersią w
owych
-
dniach.
20 proseucesye de ina mh genhtai h fugh umwn ceimwnov mhde sabbatw
Módlcie się
zaś, aby nie stała się - ucieczka wasza
zimą
ani
(w) szabat.
21 estai gar tote yliqiv megalh oia ou gegonen ap archv kosmou ewv tou nun oud
Będzie bowiem wtedy
ou
ucisk
wielki, jaki nie
stał się
od początku
świata aż do
mh genhtai 22 kai ei mh ekolobwyhsan ai hmerai ekeinai ouk an
na pewno nie stanie się.
pasa sarx
dia
I jeśli nie zostałyby skrócone -
dni
owe,
- teraz, ani
eswyh
nie mogło by zostać uratowane
de touv eklektouv kolobwyhsontai ai hmerai ekeinai
żadne ciało. Z powodu zaś
wybranych
-
skrócone zostaną
-
dni
owe.
Analizując ten fragment, zachęcani jesteśmy do rozważenia tekstu. Dlaczego? Otóż to proroctwo spełnić się
miało dwukrotnie. Po raz pierwszy w I wieku n.e., natomiast po raz drugi w dniach ostatnich (Ap.11:2). Deptanie
to symbol ucisku (Iz.10:6; 5:5; 22:5; 25:10; 28:18; 63:6,18). W drugim spełnieniu ucisk ten będzie trwał 42
miesiące. Jezus mówi tu też o ohydzie spustoszenia opisanej przez Daniela. Jest o niej mowa w Daniela 9:27b i
11:31.
hlk-de:w
Mmsm
yuwqs
.dokona się-aż_i ,spustoszenie
Mms-le
.spustoszenie_na
Ktt
ohyd
Pnk
le:w 9:27b
skrzydła z powodu_I
hurxn:w
wyleje się
,co postanowione_I
W kontekście jest mowa o Mesjaszu i o zniszczeniu Jerozolimy wraz ze świątynią. W I wieku n.e. skrzydłem
ohydy były niewątpliwie wojska Rzymu (por. Ł.21:20).
Wyraz ohyda występuje tu w liczbie mnogiej, co podpowiada, że proroctwo to wypełni się jeszcze raz. Wskazuje
na to także kontekst i jedenasty rozdział. W wersecie 31 jedenastego rozdziału opisane są wydarzenia po wojnie,
która miała mieć miejsce w wyznaczonym czasie, i która, według Jezusa miała znamionować początek bólów
porodowych.
dymt:h
.codzienna ofiara
wryoh:w 11:31b
zostanie usunięta_I
Mmwsm
.powodująca spustoszenie
Uwqs:h
ohyda
wntn:w
zostanie desygnowana_I
ustanowiona (w sensie powierzenia władzy, stanowiska)
Księga Objawienia wskazuje niedwuznacznie, że w roli ohydy wystąpi tym razem rząd światowy (Ap.13:1-8).
Stanie się on przedmiotem bałwochwalczej czci. Twór ten będzie też miał udział w deptaniu symbolicznej
Jerozolimy. Tego ucisku nie należy mylić z późniejszym wielkim uciskiem, który spadnie na wszystkich wrogów
prawdy (por. 2Tes.1:6-9; Ap.7:9,14; 16:18-20). Jezus mówił wyraźnie, że po ucisku symbolicznej Jerozolimy, zanim
nadejdzie koniec, będzie miało miejsce jeszcze wiele wydarzeń (Mt.24:29-31; Ł.21:25-28). Szczegóły na temat tego
4
Mateusza XXIV
okresu czasu znajdziemy też m. in. w Księdze Daniela 11:33 do 12:1. Mówiąc o okresie deptania Jerozolimy, Jezus
kieruje do uczniów kolejne ostrzeżenie:
Ostrzeżenie przed charyzmatykami
23 tote ean tiv umin
eiph
idou wde o cristov
Wtedy jeśli ktoś wam powiedziałby: ‘Oto
24 egeryhsontai gar
Powstaną
h wde mh pisteushte
- Pomazaniec’ albo ‘tu’, nie
tu
qeudocristoi kai qeudoprofhtai kai dwsousin shmeia megala
bowiem fałszywi pomazańcy i
fałszywi prorocy,
i
dawać będą
kai terata wste planhsai ei dunaton kai touv eklektouv 25 idou
i
cuda, tak żeby
wierzcie.
zwieść,
jeśli możliwe, nawet
-
wybranych.
znaki
wielkie
proeirhka umin
Oto zapowiedziałem wam.
Słowa powyższe zostały wypowiedziane w kontekście ucisku mniejszości chrześcijańskich. Prawdą jest to, że
Jezus przyjdzie wówczas na sąd do świątyni (Ml.3:1-5; por. 1Ko.3:16,17). Jezus stwierdził, że nie będzie to jednak
wtedy przyjście widzialne. Termin przyjście, pisarze biblijni stosowali do różnych okresów czasu, związanych z
sądem (por. Ju.14,15; Mr.12:9). Na przykład w Księdze Izajasza (3:14) czytamy:
w:me
.swego_ludu
ynqz-Me
awby
jpsm:b
hwhy
starszymi-ze
przyjdzie
sąd_na
Jahoueh
Anioła zboru w Efezie Jezus ostrzegał: „Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawróć się, i pierwsze czyny podejmij!
Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli się nie nawrócisz (Ap.2:5, BT). Z kolei do
anioła zboru w Pergamonie Jezus powiedział: „Zmień więc sposób myślenia. Jeśli zaś nie, przyjdę do ciebie
pośpiesznie i będę walczył z nimi mieczem ust moich” (Ap.2:16, Przekład dosłowny). Kiedy więc w Biblii czytamy o
przyjściu Pana, dobrze jest zwrócić uwagę na kontekst i zastanowić się, którego okresu czasu może to dotyczyć.
Fragment Mateusza 24:23,24 niewątpliwie dotyczy okresu deptania Jerozolimy. Powstałe wówczas zaskoczenie,
zamieszanie i panikę będą próbowali wykorzystać fałszywi pomazańcy i fałszywi prorocy. Ich cechą
charakterystyczną będzie to, że czynić będą wielkie znaki i cuda. Duch święty zostanie wylany na prawdziwych
chrześcijan dopiero po owym ucisku. Jeśli więc ktoś wcześniej podawać się będzie za pomazańca [osobę namaszczoną], czy
faktycznie może nim być? Niektórzy z nich twierdzić będą, że tu lub tam, objawił się im Jezus. Nikomu jednak, także i
później Jezus nie objawi się gdzieś w ukryciu.
26 ean oun eipwsin umin idou en th erhmw estin mh exelyhte idou en toiv
Gdyby więc powiedzieli wam: ‘Oto na
tameioiv
-
bezludziu jest’,
nie wychodźcie. ‘Oto
w
-
mh pisteushte 27 wsper gar h astraph exercetai apo anatolwn
wewnętrznych izbach, nie
wierzcie.
Jak
bowiem -
blask światła
wychodzi
od
wschodu
kai fainetai ewv dusmwn outwv estai h parousia tou uiou tou anyrwpou
i
ukazuje się aż do zachodu,
28 opou ean
h
tak
będzie -
przybycie
-
Syna
-
Człowieka.
to ptwma ekei sunacyhsontai oi aetoi
Gdziekolwiek będzie -
ciało,
tam
zgromadzą się
-
orły.
Wydaje się, że w wersecie 27, mówiąc o przybyciu, Jezus ma na myśli dzień, w którym się objawi. Jego
przybycie będzie wówczas tak oczywistym faktem dla ogółu, i tak widoczne jak wschodzące światło słoneczne. Nie
będzie więc potrzeby, by ktoś musiał o tym fakcie informować innych.
Orły kojarzą się także z czymś pozytywnym (por. Iz.40:31, LXX; Wj.19:4; Ap.12:14). Użyte są też jako symbol
mądrości (por. Ez.10:14). To przysłowiowe powiedzenie może oznaczać to, że ludzie mądrzy nie będą mieli
problemu z ustaleniem, gdzie się zgromadzić. Pisze o tych sprawach również Łukasz:
17:23 kai erousin umin idou ekei [h] idou wde mh apelyhte mhde diwxhte
I
powiedzą wam: Oto tam [lub:] Oto
tu,
nie
idźcie,
24 wsper gar h astraph astraptousa ek thv
Jak
bowiem - blask światła rozbłysnąwszy
ani nie
upo ton ouranon
z jednego [krańca] spod
5
gońcie.
-
nieba
Mateusza XXIV
eiv
thn
up ouranon lampei outwv estai o uiov tou anyrwpou
do drugiego [krańca] spod
świeci,
nieba
tak
będzie -
Syn
Człowieka
-
[en th hmera autou] 25 prwton de dei auton polla payein kai apodokimasyhnai
[w
dniu
-
jego].
Wcześniej zaś musi
on
wiele wycierpieć i
doznać wzgardy
apo thv geneav tauthv 26 kai kaywv egeneto en taiv hmeraiv nwe outwv estai
od
-
pokolenia
I
tego.
podobnie jak stało się w
dniach Noego, tak
-
kai en taiv hmeraiv tou uiou tou anyrwpou 27 hsyion epinon egamoun
i
w
-
dniach
-
Syna
Człowieka.
-
Jedli,
pili,
acri hv hmerav eishlyen nwe eiv thn kibwton kai hlyen
aż do tego dnia.
Wszedł
kai apwlesen pantav
i
zgładził
Noe
w
arkę
-
28 omoiwv
wszystkich.
i
kaywv
kupowali,
sodomwn ebrexen
sadzili,
auta
siarki
estai
Zgodnie z - właśnie tym będzie
o
w
Człowieka
-
budowali.
-
dniach
Lota.
Jedli,
de hmera exhlyen lwt apo
Onym zaś dniu
wyszedł Lot
z
z
h
i
nieba,
zgładził
wszystkich.
hmera
onym dniu,
uiov tou anyrwpou
którym Syn
potop
pur kai yeion ap ouranou kai apwlesen pantav
Sodomy, spadł deszcz ognia i
30 kata ta
-
egeneto en taiv hmeraiv lwt hsyion
Tak samo podobnie jak stało się
sprzedawali,
egamizonto
żenili się, za mąż wychodziły
o kataklusmov
przyszedł
epinon hgorazon epwloun efuteuon wkodomoun 29 h
pili,
będzie
apokaluptetai
jest objawiony.
apokaluptw – odkryć; odsłonić; wyjawić; otwarcie okazać; objawić
31 en ekeinh th hmera ov estai epi tou dwmatov kai ta skeuh autou en th oikia
W
owym
-
dniu,
kto będzie na
-
dachu
a
- rzeczy
jego
w
- domu
mh katabatw arai auta kai o en agrw omoiwv mh epistreqatw eiv ta opisw
nie niech schodzi zabrać je,
32 mnhmoneuete
podobnie nie niech obraca się do
-
tyłu.
thv gunaikov lwt
Przypomnijcie sobie
33 ov ean
a ten w polu
żonę
-
zhthsh
Lota.
thn quchn autou peripoihsasyai apolesei authn
Którykolwiek starać się będzie -
duszę
jego
ocalić,
straci
ją.
(sens: swoją)
ov
d
an
apolesh
Który zaś ewentualnie
straci,
zwogonhsei
authn 34 legw umin tauth th nukti
podtrzyma przy życiu
ją.
Mówię
wam,
tej
-
nocy
esontai duo epi klinhv miav o eiv paralhmfyhsetai kai o eterov afeyhsetai
będą
dwaj na
łożu
jednym, ten jeden
przyjęty zostanie,
a ten
drugi zostanie odrzucony.
35 esontai duo alhyousai epi to auto h mia paralhmfyhsetai
Będą
dwie
mielące
na tym samym, ta jedna
przyjęta zostanie,
h de etera afeyhsetai 37 kai apokriyentev legousin autw
ta zaś druga zostanie odrzucona.
o de
eipen
On zaś powiedział
I
odpowiadając,
mówią
mu:
pou
kurie
W jakim miejscu Panie?
autoiv opou to swma ekei kai oi aetoi episunacyhsontai
im:
Gdzie -
ciało
tam
i
orły
-
zbiorą się.
W tym miejscu Jezus mówi o dniu, w którym się objawi. Będzie to dzień wykonania wyroku (por. Zch.14:6,7).
Po przestrodze, by nie gromadzić się wokół fałszywych pomazańców i fałszywych proroków, Jezus przechodzi
do omówienia wydarzeń, które rozegrają się po ucisku mniejszości chrześcijańskich. Używając języka
symbolicznego, powtarza i uzupełnia dodatkowymi szczegółami informacje spisane wcześniej przez proroka Daniela
(11:40 do 12:1).
6
Mateusza XXIV
IV wojna światowa
29 euyewv de meta thn yliqin twn hmerwn ekeinwn o hliov
Zaraz
zaś
po
-
ucisku
-
dni
skotisyhsetai
- słońce
owych
pogrąży się w ciemności
kai h selhnh ou dwsei to feggov authv kai oi asterev pesountai apo
i
księżyc nie
-
da
światła
-
jego
i
gwiazdy
-
spadać będą
z
tou ouranou kai ai dunameiv twn ouranwn saleuyhsontai
-
nieba
i
-
moce
-
zostaną zachwiane.
niebios
Takie symbole w innych miejscach Biblii oznaczają beznadziejną sytuację, najczęściej spowodowaną wojną (por.
Am.8:9; Je.15:8,9; Ez.32:7,8; Iz.5:26-30; 13:4-13). Daniel nawiązując do tego okresu czasu, zapowiada:
bgn:h Klm w:me
.południa
król
xgnty
Uq
te:b:w 40
nim_z wda się w przepychanie końca czasie_w_A
będzie się bódł, zetrze się
bkr:b
Nwpu:h Klm
w:yle
retvy:w
wozami bojowymi_z północy król niemu_przeciw uderzy jak huragan_I
rbe:w
Pjs:w twura:b
ab:w
twbr
twyna:b:w
Mysrp:b:w
.przejdzie_i zaleje_i obce kraje_w wejdzie_I .licznymi okrętami_z_i jeźdzcami_z_i
W roli króla północy wystąpi tu niewątpliwie Rosja, natomiast w roli króla południa Anglo-Ameryka. Ta wojna,
to początek sądu nad narodami, które przelewały krew służących prawdziwemu Bogu, podczas deptania
symbolicznej Jerozolimy. Dopiero jakiś czas po tej wojnie spełni się kolejny znak.
Znak Jezusa
30 kai tote fanhsetai to shmeion tou uiou tou anyrwpou en ouranw
A
potem
kai tote
i
ukaże się
koqontai
-
znak
-
Syna
Człowieka
-
na
niebie.
pasai ai fulai thv ghv kai oqontai ton uion tou anyrwpou
wtedy lamentować będą wszystkie - plemiona
-
ziemi, i
zobaczą
-
Syna
Człowieka
-
ercomenon epi twn nefelwn tou ouranou meta dunamewv kai doxhv pollhv
przychodzącego obok
-
chmur
nieba
-
wśród
mocy
i
chwały wielkiej.
Prawdopodobnie stanie się to po upadku Babilonu Wielkiego = wielkich religii, które zdradziły Boga, po
ożywieniu należących do Chrystusa, i jednoczesnym przemienieniu pozostałych z tego grona, tuż przed końcem
starego porządku (Ap.19:1-9; por. 1Tes.4:15-17; 1Ko.15:23,52). Nastanie wówczas okres wielkiego żniwa
(Ap.14:14-16). Wskazują na to poniższe słowa Jezusa:
31 kai apostelei touv aggelouv autou
I
wyśle
aniołów
-
meta
salpiggov megalhv kai
w towarzystwie
jego
trąby
wielkiej
i
episunaxousin touv eklektouv autou ek twn tessarwn anemwn ap akrwn
zbiorą
-
wybranych
jego
z
-
czterech
wiatrów, od krańców
ouranwn ewv [twn] akrwn autwn
niebios
aż do
-
krańców
ich.
Ta wielka trąba, to prawdopodobnie ostatnia, siódma trąba, o której pisał później Jan w Księdze Objawienia:
kai o ebdomov aggelov esalpisen kai egenonto fwnai megalai en tw ouranw legontev
I
-
siódmy
anioł
zatrąbił.
I
powstały
głosy
wielkie
w
-
niebie
mówiące:
egeneto h basileia tou kosmou tou kuriou hmwn kai tou cristou autou kai basileusei
Powstało - królestwo
-
świata,
-
Pana
naszego
i
Stało się
7
-
Pomazańca jego,
i królować będzie
Mateusza XXIV
eiv touv aiwnav twn aiwnwn Ap.11:15
na
-
wieki
wieków.
-
Trąba ta zabrzmi przed samym końcem, już po ożywieniu zmarłych, którzy należą do Chrystusa i jednoczesnym
przemienieniu pozostałych przy życiu z tego grona (Ap.10:6,7). Obwieści powstanie królestwa świata = królestwa
Bożego, które przejmie władzę nad światem. Zrealizuje się wówczas święta tajemnica, mówiąca, że przy pełni
wyznaczonych czasów, zgodnie z planem Bożym, zostanie zebrane wszystko razem w Chrystusie – to, co na
niebiosach i to, co na ziemi (Ef.1:9,10). Wybrani, którzy przed samym końcem mają być zebrani z całego świata - to
przychodzący z ucisku wielkiego (Ap.7:14). W tym trudnym okresie czasu, niezliczony tłum ludzi nawróci się do
Jahoueh. Kiedy więc nastanie koniec?
Przykład o drzewie figowym
32 apo de thv
Od
zaś -
sukhv
mayete thn parabolhn otan hdh o kladov authv
drzewa figowego zrozumcie
przykład:
-
kiedy już -
konar
jego
genhtai apalov kai ta fulla ekfuh ginwskete oti egguv to yerov
stanie się
soczysty
i
liście
-
wypuszcza,
poznajecie,
że
blisko
-
lato.
33 outwv kai umeiv otan idhte panta tauta ginwskete oti egguv estin epi yuraiv
Tak
i
wy,
kiedy ujrzycie wszystko
to,
że blisko
poznajcie,
jest, przy drzwiach.
Dopiero gdy ujrzymy to wszystko, będzie można twierdzić, że koniec jest blisko, przy drzwiach.
34 amhn legw umin oti
ou
mh parelyh h genea auth ewv an panta tauta genhtai
Zaprawdę mówię wam, że na pewno nie przeminie - pokolenie
35 o ouranov kai h gh pareleusetai oi
-
Niebo
i
- ziemia
przeminie,
de
to,
aż
logoi mou
- natomiast
- wszystko
ou
to
stanie się.
mh parelywsin
słowa moje na pewno nie
przeminą.
To wszystko rozegrać się ma w okresie pokolenia. O jak długi okres czasu może tu chodzić? Wyraz pokolenie
może odnosić się do stosunkowo krótkiego okresu czasu (por. Mt.1:17). Tu jednak wydaje się, że należy
zastosować dłuższy odcinek czasu, użyty też w poniższych przykładach:
Rodzaju 15:16a tetarth de genea apostrafhsontai wde oupw gar anapeplhrwntai
Wyjscia 1:6 eteleuthsen de iwshf kai pantev oi adelfoi autou kai pasa h genea ekeinh
Liczb 32:13b eth ewv exanhlwyh pasa h genea oi poiountev ta ponhra enanti kuriou
Pwt 2:14b genea andrwn polemistwn apoynhskontev ek thv parembolhv kayoti wmosen autoiv o yeov
Sędziów 2:10a kai ge pasa h genea ekeinh proseteyhsan prov touv paterav autwn kai anesth genea
Psalm 95:10a (94:10) tessarakonta eth proswcyisa th genea ekeinh kai eipa aei planwntai th
Dzieje 13:36a dauid men gar idia genea uphrethsav th tou yeou boulh ekoimhyh kai proseteyh prov
Hebrajczyków 3:10a dio proswcyisa th genea tauth kai eipon aei planwntai th kardia autoi de
Powyższe teksty pochodzą z greckiej Septuaginty i Nowego Testamentu. Przykłady te pokazują, że termin
pokolenie może dotyczyć też ogółu ludzi żyjących w pewnym okresie czasu, albo też maksymalnej długości okresu
życia ludzkiego (Rdz.15:16a; por. 15:13). Wygląda więc na to, że pokolenie, ogół ludzi, którzy zostaną ostrzeżeni i
zobaczą wszystko to, co zapowiedział Jezus, doczeka też końca istniejącego porządku. W ten sposób spełnią się
wówczas również słowa z Księgi Ezechiela: „Nie będzie już bowiem wśród pokoleń izraelskich żadnego fałszywego
widzenia ani żadnego złudnego proroctwa, gdyż Ja, Jahwe, przemawiam, a to, co mówię, to stanie się niechybnie;
już za dni waszych, ludu zbuntowany, ogłoszę wyrok i wykonam go - wyrocznia Jahwe Pana” (12:24,25, BT).
Czas i sposób wykonania wyroku
36 peri de thv hmerav ekeinhv kai wrav
Co do zaś
oude o uiov
ani -
-
dnia
owego
oudeiv oiden oude oi aggeloi twn ouranwn
i godziny, ani jeden
ei mh o pathr monov 37 wsper
Syn, jeśli nie - Ojciec
sam.
wie,
gar
8
- aniołowie
-
niebios,
ai hmerai tou nwe outwv estai h
Podobnie jak bowiem -
lecz tylko
Mt.11:27; 12:4; 16:4; J.3:13
ani
dni
-
Noego, tak
będzie -
Mateusza XXIV
parousia tou uiou tou anyrwpou 38 wv
przybycie
-
Syna
Człowieka.
-
gar hsan en taiv hmeraiv [ekeinaiv] taiv
Jak bowiem byli
w
-
dniach
[owych]
pro tou kataklusmou trwgontev kai pinontev gamountev kai gamizontev
potopu
sprzed -
jedzący
i
pijący,
żeniący się
-
acri hv
i za mąż wydawane, aż do którego
hmerav eishlyen nwe eiv thn kibwton 39 kai ouk egnwsan ewv hlyen o kataklusmov
dnia
wszedł
Noe w
arkę.
-
I
nie
pojęli
aż
przyszedł -
potop
kai hren apantav outwv estai [kai] h parousia tou uiou tou anyrwpou
i
usunął wszystkich,
40 tote
tak
będzie
[i]
-
przybycie
-
Syna
Człowieka.
-
duo esontai en tw agrw eiv paralambanetai kai eiv
Wtedy dwóch
będzie
w
polu, jeden
-
jest przyjęty
a
afietai
drugi
odrzucony.
odesłany precz
Mt.25:41
jest uznany
Mt.25:34
41 duo alhyousai en tw mulw mia paralambanetai kai mia afietai
Dwie
mielące
- młynie, jedna
w
jest przyjęta
a
druga odrzucona.
Paruzja w tym wersecie oznacza przybycie w celu wykonania wyroku. Większość ludzi nie będzie się wcale
przejmować ogłaszanym wyrokiem, dlatego będą zaskoczeni tym, co się stanie. Nikt nie przeżyje po znajomości
(por. Ez.14:12-20).
Potrzeba czujności
42 grhgoreite oun oti ouk oidate poia hmera o kuriov umwn ercetai 43 ekeino
Czuwajcie
więc, bo nie
de ginwskete oti ei
zaś
wiecie,
wiecie, którym dniu
hdei
-
Pan
wasz przychodzi.
To
o oikodespothv poia fulakh o klepthv ercetai
że gdyby wiedział -
gospodarz,
o której porze nocy -
złodziej przychodzi,
egrhgorhsen an kai ouk an eiasen diorucyhnai thn oikian autou 44 dia touto
czuwałby
-
i
nie
- pozwoliłby
kai umeiv ginesye etoimoi oti h
i
wy
bądźcie
ou
podkopać
-
dokeite
wra o uiov tou anyrwpou ercetai
dom
jego.
gotowi, bo której nie wydaje się wam porze, - Syn
Dla tego
Człowieka
-
przychodzi.
Jest tu mowa o przyjściu (ercetai) Jezusa na sąd w celu rozliczenia się z uczniami (por. Mt.25:19; Mr.13:34-37;
Ł.12:39-44). Wskazuje na to wyraźnie poniższy przykład.
Sługa wierny i roztropny
45 tiv
ara estin o pistov doulov kai fronimov
Kto zatem
jest ten wierny niewolnik
i
on
katesthsen o kuriov
roztropny, którego
epi thv oiketeiav autou tou dounai autoiv thn trofhn en
nad
-
służbą
jego,
-
(aby) dać
46 makariov o doulov ekeinov
Błogosławiony - niewolnik
ów,
47 amhn legw umin oti epi
on
im
-
ustanowił
-
pan
kairw
pokarm w porze stosownej.
elywn o kuriov autou eurhsei outwv poiounta
którego przyszedłszy -
pan
jego,
znajdzie
tak
czyniącego.
pasin toiv uparcousin autou katasthsei auton
Zaprawdę mówię wam, że nad wszystkimi
będącymi
-
jego
ustanowi
go.
48 ean de eiph o kakov doulov ekeinov en th kardia autou cronizei mou o kuriov
Gdyby zaś rzekł -
zły
niewolnik
ów
w
-
sercu
jego: ‘Zwleka
49 kai arxhtai tuptein touv sundoulouv autou esyih de kai pinh
i
zacząłby
bić
-
współniewolników jego,
jadłby zaś
meyuontwn 50 hxei o kuriov tou doulou ekeinou en hmera
upijających się,
przyjdzie -
pan
-
sługi
owego
i
pan’
meta
twn
piłby w towarzystwie
h
ou prosdoka kai
w dniu, którego nie
9
mój -
oczekuje
i
-
Mateusza XXIV
en wra
h ou ginwskei 51 kai dicotomhsei auton kai to merov autou meta
w godzinie, której nie
zna.
I
odetnie
go
i
-
dział
jego
wśród
oddzieli, usunie
twn upokritwn yhsei
-
ekei estai o klauymov kai o brugmov twn odontwn
obłudników wyznaczy. Tam będzie -
płacz
i
-
zgrzyt
-
zębów.
Jest to ostrzeżenie dla tych, którzy dysponują władzą. Nikt z nas nie jest dobry (Mr.10:18; Mt.7:11). Nie ma też
przeznaczenia (por. Ap.2:5). Jezus nie stwierdza jaki los czeka tych, których ustanowi nad służbą. Zależy to tylko
od nich samych (por. Ł.12:47,48).
Współpraca, bliskie stosunki z upijającymi się = trwającymi w kłamstwie przywódcami religijnymi, bądź bicie
współniewolników = pozostałych posłańców Chrystusa, bądź też służących i służące (por. Ł.12:45; Mr.9:38,42,50),
zupełnie dyskwalifikuje w oczach Jezusa (por. Ap.14:4,5; Ez.13:17-23; Iz.29:9,20,21).
Ten sąd prawdopodobnie dotyczy okresu deptania Jerozolimy (por. Iz.29:1-6). Wtedy właśnie bowiem Jezus
przyjdzie na sąd do świątyni ( Ml.3:1-5). Wtedy zostanie usunięty tyran (anomov [Iz.29:20, LXX]) = gwałciciel
prawa (anomov [2Tes.2:8]). Jak pisał Paweł, Jezus uzna go za bezużytecznego, ujawnieniem swego przybycia.
Pytanie: „Kto zatem jest wierny niewolnik i roztropny?” sugeruje, że nie wszyscy posłańcy Chrystusa będą wierni
i roztropni. Gwałciciel prawa (naczelni przywódcy mniejszości chrześcijańskich, wielbiących prawdziwego Boga)
od dawna podaje się, za ustanowionego nad całą majętnością Jezusa - wiernego i roztropnego niewolnika. Nie jest
on wiernym, ani nawet złym niewolnikiem. Jezus nigdy nie posługiwał się nim.
Pewne jest to, że Jezus jeszcze nie przyszedł na sąd do świątyni (Ml.3:5). Chwast nie został jeszcze spalony.
Pszenica nadal rośnie razem z chwastem i nie jest jeszcze zgromadzona do spichrza (Mt.13:30). Synowie królestwa
nadal działają w rozproszeniu, niezależnie od siebie. Nikogo więc Jezus nie ustanowił jeszcze nad wszystkimi
należącymi do niego. Dowodem takiego zamianowania będzie wylanie ducha po ucisku Jerozolimy na tych, którzy
faktycznie okażą się wierni i roztropni (Ap.11:11,12). Wtedy też dojdzie do zjednoczenia synów królestwa, a potem
do zgromadzenia tych, którzy będą żyć wiecznie na ziemi (Ef.1:9,10).
10