D - Sąd Rejonowy dla Wrocławia

Sygn. akt III RC 281/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 7 lipca 2014 r.
Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków Wydział III Rodzinny i Nieletnich
w składzie:
Przewodniczący: SSR Magdalena Bombała
Protokolant: Katarzyna Romanow
po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2014 r. we Wrocławiu
sprawy z powództwa K. B.
przeciwko Z. B.
o alimenty
I. zasądza od pozwanego Z. B. tytułem alimentów na rzecz powódki K. B. kwotę po 1500,- (tysiąc pięćset) zł
miesięcznie, poczynając od 7 maja 2014 r., płatne do dnia 10-go każdego miesiąca z góry, z ustawowymi odsetkami w
razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, do rąk– K. B.;
II. oddala dalej idące powództwo;
III. zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1785 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;
IV. zasądza od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 900 zł tytułem zwrotu brakującej opłaty od pozwu;
V. wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.
Na oryginale właściwy podpis
UZASADNIENIE
Powódka K. B., działając przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, wniosła o zasądzenie od pozwanego
Z. B. na rzecz powódki alimentów w kwocie 2000 zł miesięcznie, płatnych przelewem z góry do 3. dnia każdego
miesiąca na rachunek bankowy powódki wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności którejkolwiek
z rat. Jednocześnie wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa
procesowego według norm przepisanych.
W uzasadnieniu powódka wskazała, ze od listopada 2013 r. pozwany przekazuje powódce kwotę po 1000
zł miesięcznie. Pozwany jest zatrudniony jako dyrektor sprzedaży w (...) S.A. W 2012 r. pozwany uzyskał
dochód w wysokości około 90000 zł, to jest średnio 7500 zł miesięcznie. Na rachunkach bankowych i lokatach
posiada oszczędności w łącznej wysokości kilkudziesięciu złotych. Pozwany korzysta z samochodu służbowego oraz
służbowego telefonu. Od marca 2014 r. pozwany mieszka z matką. Na jego utrzymaniu pozostaje wyłącznie powódka.
Od marca 2014 r. pozwany nie utrzymuje kontaktów z córką, z wyjątkiem kilku telefonów i jednego spotkania.
Odnosząc się do zakresu własnych potrzeb, powódka wskazała, że są one wysokie. Powódka jest studentką II roku
w Wyższej Szkole (...) we W. na kierunku architektura wnętrz. Czesne wynosi 575 zł miesięcznie. Ponosi koszty
swojego wyżywienia, kosmetyków, odzieży i obuwia, płaci abonament za telefon komórkowy, opłatę za dostęp do
Internetu, kupuje soczewki kontaktowe. Ponadto ponosi koszty utrzymania samochodu, wyjazdów wakacyjnych i
opieki lekarskiej oraz kosmetycznej. Łącznie miesięczne koszty swojego utrzymania powódka oszacowała na kwotę
2442 zł miesięcznie. Obecnie koszty utrzymania powódki ponad 1000 zł otrzymywane od pozwanego ponosi jej matka
M. B. (1), która pracuje w szkole muzycznej jako nauczyciel gry na fortepianie i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie
w wysokości 3894,04 zł netto miesięcznie. Ponadto z tytułu umowy zlecenia uzyskuje dochód w wysokości 2093,20
zł netto. Matka powódki ponosi wydatki na wynajem i utrzymanie mieszkania (1200 zł miesięcznie), wyżywienie
i komunikację (1000 zł miesięcznie), zakup odzieży i obuwia (2500 zł rocznie), soczewek kontaktowych (100 zł
miesięcznie), ubezpieczenia samochodu (1500 zł rocznie), ponadto spłaca dwie pożyczki w łącznej kwocie 633,64 zł
miesięcznie. Dopłaca do kosztów utrzymania powódki ponad 1000 zł miesięcznie.
W odpowiedzi na pozew pozwany, działając przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie adwokata, wniósł o
oddalenie powództwa w całości i obciążenie powódki całością kosztów postępowania.
W uzasadnieniu pozwany zarzucił, że z treści pozwu wynika, iż powódka przyjmuje, że na jej matce nie ciąży
obowiązek alimentacyjny. Podniósł, że miesięczne potrzeby powódki przekraczają średnią krajową płacę, a powódka
nie rozważa możliwości podjęcia pracy celem częściowego zaspokojenia swoich potrzeb. Nadto wskazał, że matka
powódki prawdopodobnie uzyskuje wyższe dochody od pozwanego. Pozwany dobrowolnie łoży na utrzymanie swojej
córki kwotę 1000 zł miesięcznie.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Powódka K. B., urodzona dnia (...) pochodzi ze związku małżeńskiego M. B. (1) i Z. B.. Między rodzicami powódki w
Sądzie Okręgowym we Wrocławiu toczy się obecnie sprawa o rozwód.
(bezsporne)
Powódka ma obecnie 21 lat. Studiuje w Wyższej Szkole (...) we W. na kierunku architektura wnętrz w trybie
stacjonarnym. Kolejne etapy studiów zalicza terminowo, obecnie ukończyła II rok studiów. Czesne na uczelni wynosi
575 zł miesięcznie. Od roku akademickiego 2014/2015 opłata za studia wyniesie 600 zł miesięcznie. Ponadto powódka
ponosi wydatki na zakup materiałów plastycznych do wykonania prac zaliczeniowych – około 150 zł miesięcznie,
w okresie sesji egzaminacyjnej – około 700 zł. Powódka potrzebuje do studiów komputer z oprogramowaniem
do wykonywania prac architektonicznych, którego koszt wynosi od kilku do kilkunastu tysięcy złotych. Powódka
uczęszcza na zajęcia codziennie w dni powszednie w godzinach od 9:00-11:00 do 16:00-18:00. Wybór szkoły był od
początku akceptowany przez pozwanego.
Wyżywienie powódki kosztuje około 500 zł miesięcznie. Powódka jada posiłki w domu, czasami – kiedy ma zajęcia na
uczelni przez cały dzień – również poza domem. Na odzież i obuwie powódka przeznacza kwotę około 1400 zł rocznie,
to jest około 120 zł miesięcznie, na kosmetyki i środki czystości – około 100 zł miesięcznie. Powódka ma problemy ze
skórą, korzysta z zabiegów leczniczych i kosmetycznych, których koszt wynosi około 1000 zł rocznie, to jest około 80
zł miesięcznie. Poddaje się leczeniu hormonalnemu, którego koszt wynosi 100 zł na trzy miesiące. Uczęszcza na wizyty
u psychologa, których koszt wynosi 400 zł miesięcznie. Na leczenie stomatologiczne przeznacza kwotę około 300 zł
rocznie. Powódka nosi soczewki kontaktowe, w związku z czym ponosi koszt około 100 zł miesięcznie, na pozostałe
koszty leczenia przeznacza kwotę 200 zł rocznie.
Powódka mieszka z matką w mieszkaniu przy ul. (...) w B. stanowiącym własność siostry matki powódki. Mieszkanie
to zostało udostępnione M. B. (2) oraz powódce na dwa lata. Opłaty za media (woda, energia elektryczna, gaz) wynoszą
około 500-600 zł w okresie wiosenno-letnim. Powódka ponosi wydatki na telefon komórkowy i Internet – łącznie
około 140 zł miesięcznie.
Powódka korzysta z samochodu marki O. (...) z 2004 r., który stanowi własność jej matki. Samochód ma wartość około
10000 zł. Miesięcznie pokonuje około 900 km i w związku z tym ponosi koszty paliwa w kwocie około 300-400 zł.
Samochód jest ubezpieczony – składka wynosi 800 zł rocznie. Decyzja o przekazaniu samochodu córce była wspólną
decyzją jej rodziców.
W 2013 r. powódka była z rodzicami na wakacjach, których łączny koszt wyniósł około 3000-4000 zł na trzy osoby.
W 2014 r. powódka nie planuje wyjazdu wakacyjnego z uwagi na brak środków finansowych.
Powódka nie ma żadnego majątku.
( dowód: potwierdzenia przelewów z dnia 5 kwietnia 2014 r. – k. 10-11; zaświadczenie z Wyższej Szkoły (...) we
W. z dnia 7 kwietnia 2014 r. – k. 12; potwierdzenie przelewu z dnia 11 grudnia 2013 r. – k. 13; przesłuchanie świadka
M. B. (1) – zapis na płycie CD – k. 52; przesłuchanie powódki – zapis na płycie CD – k. 52; przesłuchanie pozwanego
– zapis na płycie CD – k. 52)
Powódka pozostaje obecnie na utrzymaniu matki. M. B. (1) jest z wykształcenia nauczycielem gry na fortepianie.
Pracuje w Szkole Muzycznej I stopnia im. G. B. we W. i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w średniej wysokości
3538,64 zł netto miesięcznie. Wynagrodzenie podstawowe na tym stanowisku wynosi 2700 zł netto miesięcznie.
Ponadto matka powódki wykonuje pracę na podstawie umowy zlecenia na rzecz Towarzystwa (...) za wynagrodzeniem
około 2000 zł – poza okresem świątecznym, wakacyjnym oraz okresem ferii zimowych. W 2013 r. M. B. (1) osiągnęła
dochód brutto w łącznej wysokości 77435,72 zł.
Na koszty utrzymania matki powódki składają się wydatki na wyżywienie (600-700 zł miesięcznie), odzież i obuwie
(2500 zł rocznie), środki czystości i kosmetyki (100-150 zł miesięcznie). M. B. (1) spłaca kredyty i pożyczki: na
samochód – 485 zł miesięcznie, na sprzęt gospodarstwa domowego – 150 zł miesięcznie. M. B. (1) pożyczyła pieniądze
od rodziny w kwocie około 20000 zł. Matka powódki korzysta z samochodu marki O. (...) o wartości około 30000
zł. Koszty utrzymania samochodu wynoszą około 300-400 zł miesięcznie. Ubezpieczenie samochodu kosztuje 1500
zł rocznie.
( dowód: zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za 2013 r. – k. 55-56; zaświadczenie z dnia 23 czerwca 2014 r.
– k. 57; zaświadczenie z dnia 23 czerwca 2014 r. – k. 58; przesłuchanie świadka M. B. (1) – zapis na płycie CD – k. 52)
Pozwany Z. B. jest z wykształcenia inżynierem-mechanikiem. Obecnie pracuje na podstawie umowy o pracę jako
dyrektor sprzedaży jednostki agencyjnej (...) S.A. za wynagrodzeniem 1680 zł brutto miesięcznie. Dodatkowo
pozwany otrzymuje prowizję od sprzedaży w kwocie średnio 6000 zł miesięcznie. Jednocześnie prowadzi działalność
gospodarczą związaną ze swoją pracą. W 2012 r. pozwany osiągnął łączny dochód brutto w wysokości 45580,61 zł. W
2013 r. osiągnął dochód w wysokości 150643,49 zł brutto, przy czym 50000 zł tego dochodu stanowił zysk ze sprzedaży
samochodu. W okresie od 1 stycznia 2014 r. do 30 kwietnia 2014 r. pozwany uzyskał dochód brutto w wysokości
28370,90 zł.
Pozwany jest współwłaścicielem nieruchomości przy ul. (...) we W., w której mieszka wraz z matką. Posiada
oszczędności w wysokości około 40000 zł, poza tym nie ma żadnego majątku ani długów. Pozwany nie posiada
własnego samochodu, korzysta z samochodu służbowego.
Miesięczne koszty osobistego utrzymania pozwanego wynoszą około 600-700 zł miesięcznie. Koszty utrzymania domu
wynoszą obecnie 1000 zł miesięcznie, pozwany ponosi je wraz z matką po połowie. Pozwany jeździ przynajmniej raz
w roku w A.. Tygodniowy wyjazd kosztuje około 3000 zł. Pozwany nie leczy się, nie przyjmuje na stałe leków.
Pozwany pomaga rodzicom, przekazując im kwotę około 1400 zł miesięcznie na opiekę nad ojcem, który przebywa
w hospicjum. Koszt pobytu wynosi 3600 zł miesięcznie. Rodzice pozwanego są na emeryturze. J. B. otrzymuje
świadczenie w wysokości 1979,74 zł netto miesięcznie, a E. B. – świadczenie w wysokości 2264,22 zł netto miesięcznie.
Pozwany nie ma na utrzymaniu innych osób.
( dowód: zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za 2013 r. – k. 26-30; umowa kupna-sprzedaży z dnia
30 października 2013 r. – k. 31; zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu za 2012 r. – k. 32-40; porozumienie
zmieniające warunki umowy o pracę – k. 41; bilans firmy za 2013 r. – k. 42-43; bilans firmy za okres od 1 stycznia 2014
r. do 30 kwietnia 2014 r. – k. 44-46; potwierdzenia przelewów – k. 47-48; decyzja z dnia 5 marca 2014 r. o waloryzacji
emerytury J. B. – k. 49; decyzja z dnia 5 marca 2014 r. o waloryzacji emerytury E. B. – k. 50; przesłuchanie świadka
M. B. (1) – zapis na płycie CD – k. 52; przesłuchanie powódki – zapis na płycie CD – k. 52; przesłuchanie pozwanego
– zapis na płycie CD – k. 52)
Pozwany łoży na utrzymanie córki 1000 zł miesięcznie od października 2013 r. Od marca 2014 r. pozwany nie
utrzymuje kontaktów z córką.
( dowód: przesłuchanie świadka M. B. (1) – zapis na płycie CD – k. 52; przesłuchanie powódki – zapis na płycie
CD – k. 52; przesłuchanie pozwanego – zapis na płycie CD – k. 52)
Sąd zważył, co następuje:
W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.
Sąd ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, wiarygodności których nikt
w toku procesu nie kwestionował. Sąd uwzględnił również zeznania stron oraz świadka M. B. (1) – w zakresie, w
jakim były one logiczne, wewnętrznie spójne i znajdowały odzwierciedlenie w pozostałym materiale dowodowym
zgromadzonym w toku postępowania. Sąd oddalił wniosek pełnomocnika powódki o dopuszczenie dowodu z
paragonów kasowych z uwagi na fakt, że nie wynika z nich jednoznacznie, na czyją rzecz poczynione zostały wydatki
w nich wskazane.
Podstawą materialnoprawną żądania powoda był art. 133 § 1 k.r.o., zgodnie z którym rodzice obowiązani są do
świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że
dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Przy rozstrzyganiu
niniejszej sprawy Sąd musiał również mieć na względzie treść art. 135 § 1 k.r.o., zgodnie z którym zakres
świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych
możliwości zobowiązanego. Podejmując zatem rozstrzygnięcie w przedmiocie alimentów, Sąd musi uwzględniać obie
te przesłanki w równej mierze. Zgodnie zaś z utrwalonym poglądem Sądu Najwyższego „przez usprawiedliwione
potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku
i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy. Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają
zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś
rzeczywiste zarobki i dochody. Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją
z nimi wspólnie, czy też oddzielnie” (teza IV uchwały SN z dnia 16 grudnia 1987 r. w sprawach alimentacyjnych).
W pierwszej kolejności Sąd zbadał zakres usprawiedliwionych potrzeb powódki i ustalił, że wynoszą one około
2500 zł miesięcznie. Na kwotę tę w znacznej części składają się koszty studiów powódki, które wynoszą łącznie
około 750 zł miesięcznie i obejmują czesne (575 zł miesięcznie) oraz zakup materiałów plastycznych koniecznych do
wykonywania prac zaliczeniowych w kwocie około 150 zł miesięcznie, a w okresie sesji egzaminacyjnej – w kwocie
do 700 zł, co średnio miesięcznie daje kwotę około 200 zł miesięcznie. W ocenie Sądu są to wydatki w całości
usprawiedliwione – decyzja o podjęciu przez powódkę studiów płatnych na kierunku architektura wnętrz została
podjęta przez oboje rodziców powódki świadomych kosztów związanych z nauką. Również możliwości zarobkowe
rodziców powódki – które zostaną szczegółowo omówione poniżej – nie uzasadniają stwierdzenia, że płatne studia są
wydatkiem nadmiernym, nieusprawiedliwionym. Podobnie należy traktować ponoszone przez powódkę wydatki na
paliwo. To pozwany sfinansował powódce kurs prawa jazdy, a w rezultacie wspólnej decyzji rodziców powódki ma ona
do wyłącznej dyspozycji samochód matki, który wykorzystuje do dojazdów na uczelnię. W związku z tym miesięczny
koszt paliwa w wysokości około 300-400 zł uznać należy za w pełni usprawiedliwiony. Sąd ustalił również koszty
leczenia powódki na kwotę 150 zł miesięcznie, uwzględniając ponoszone przez nią wydatki na dermatologa (1000
zł rocznie), stomatologa (300 zł rocznie), leczenie hormonalne (100 zł na trzy miesiące) oraz inne, nieprzewidziane
koszty leczenia. Do kosztów utrzymania powódki zaliczyć należy także koszty zakupu kosmetyków i środków czystości
(100 zł miesięcznie), soczewek kontaktowych (100 zł miesięcznie), odzieży i obuwia (około 1400 zł rocznie, to jest
120 zł miesięcznie). Na powódkę przypada również połowa kosztów utrzymania mieszkania, które wynoszą łącznie
500-600 zł miesięcznie. Powódka opłaca również rachunki za telefon komórkowy i Internet w wysokości 140 zł
miesięcznie. Sąd ocenił wreszcie, że zeznania powódki oraz świadka dotyczące kosztów wyżywienia powódki nie są
w pełni wiarygodne, wskazały one bowiem, że na wyżywienie dla K. B. przeznaczają one kwotę 900 zł miesięcznie,
co zdaniem Sądu jest kwotą wygórowaną. W świetle okoliczności, że powódka nie spożywa posiłków poza domem
codziennie, lecz jedynie – jak sama zeznała – czasami, Sąd doszedł do przekonania, że kwota 500 zł miesięcznie jest
wystarczająca do zaspokojenia jej potrzeb w zakresie wyżywienia.
Sąd zbadał również możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanych do alimentacji rodziców powódki. Stwierdzić
należy, że są one równie rzeczywiście uzyskiwanym przez Z. B. i M. B. (1) dochodom – żadna ze stron nie podnosiła, że
pozwany bądź matka powódki nie wykorzystują swoich możliwości w pełnym zakresie. Pozwany zajmuje kierownicze
stanowisko i osiąga z tego tytułu dochód w wysokości około 7000 zł netto miesięcznie (wynagrodzenie podstawowe
wraz z prowizją). Nadto pozwany jest współwłaścicielem domu przy ul. (...) we W. oraz posiada oszczędności w kwocie
około 40000 zł. Matka powódki natomiast pracuje zgodnie ze swoim wykształceniem, a prócz stosunku pracy w
pełnym wymiarze czasu pracy, jej dodatkowym źródłem dochodu są umowy zlecenia. Łącznie matka powódki osiąga
dochód w wysokości około 6000 zł netto miesięcznie. Prócz dwóch samochodów marki O. (...) – jednego o wartości
około 10000 zł, drugiego o wartości 30000 zł – nie posiada żadnego majątku. Z powyższego wynika, że możliwości
zarobkowe i majątkowe matki powódki są nieco niższe niż możliwości zarobkowe jej ojca. Pośrednio świadczy o tym
również standard życia rodziców powódki. Podczas gdy pozwany co najmniej raz w roku wyjeżdża na wypoczynek za
granicę, M. B. (1) nie dysponuje środkami, które umożliwiłyby zapewnienie sobie oraz córce podobnych atrakcji.
Sąd uwzględnił nadto osobiste wydatki oraz zobowiązania ciążące na rodzicach K. B.. Ojciec powódki udziela znaczącej
pomocy finansowej swoim rodzicom w kwocie około 1400 zł miesięcznie, natomiast koszt swojego osobistego
utrzymania oszacował na kwotę około 600-700 zł miesięcznie, do której doliczyć należy kwotę 500 zł przeznaczonej na
połowę opłat za media. Ponadto przynajmniej raz w roku wyjeżdża na narty w A., co wiąże się z wydatkiem w wysokości
3000 zł (tj. około 250 zł w stosunku miesięcznym). Suma wydatków pozwanego zamyka się zatem w kwocie około 3000
zł miesięcznie. Podstawowe wydatki matki powódki obejmują natomiast koszty osobistego utrzymania (wyżywienie,
odzież, środki czystości – około 900 zł miesięcznie), koszty utrzymania samochodu (około 300-400 zł miesięcznie)
oraz spłatę zobowiązań w łącznej wysokości około 650 zł miesięcznie. Nadto M. B. (1) ponosi koszty utrzymania
mieszkania w łącznej wysokości 500-600 zł miesięcznie, z czego połowa stanowi koszt zaspokojenia jej własnych
potrzeb mieszkaniowych. Suma miesięcznych wydatków matki powódki wynosi zatem około 2200 zł miesięcznie. Nie
ulega wątpliwości zatem, że oboje rodzice powódki mają możliwość zaspokojenia nie tylko podstawowych potrzeb
powódki, lecz także tych związanych z jej odpłatną nauką, czy też utrzymaniem samochodu.
Sporna w niniejszym postępowaniu była przede wszystkim kwestia, w jakiej części potrzeby pełnoletniej już przecież
powódki powinny być zaspokajane przez jej rodziców, w jakiej natomiast powinna czynić ona osobiste starania
o własne utrzymanie. Pozwany zarzucał, że miesięczne potrzeby powódki przekraczają średnią krajową płacę. Po
pierwsze, w rzeczywistości, jak wynika z powyższych ustaleń, zakres usprawiedliwionych potrzeb powódki jest nieco
niższa niż średnia krajowa płaca netto (obecnie około 2800 zł). Po drugie, koszty utrzymania powódki należy
oceniać nie w świetle wskaźników globalnych, lecz w kontekście dochodów jej rodziców, które dwukrotnie, a nawet
dwuipółkrotnie przekraczają średnią miesięczną krajową płacę netto. Po trzecie wreszcie, podkreślenia wymaga, że
znaczne koszty utrzymania powódki stanowią w dużej mierze konsekwencję decyzji, które podjęli wspólnie jej rodzice.
Ponad 40% jej wydatków (około 1100 zł z 2500 zł miesięcznie) stanowią koszty studiów oraz utrzymania samochodu.
W związku z tym nie sposób zgodzić się z zarzutem, że koszty utrzymania powódki są nadmierne w stosunku do
możliwości zarobkowych jej rodziców i w związku z tym powódka powinna przyczynić się do swojego utrzymania,
podejmując pracę zarobkową.
Zgodnie z poglądem Sądu Najwyższego w przedmiocie ustalania, czy rodzice są zobowiązani do alimentacji
pełnoletniego dziecka na podstawie art. 133 § 1 k.r.o., „istotne znaczenie powinna mieć okoliczność, czy dotychczasowe
przygotowanie zawodowe i nabyte wcześniej kwalifikacje pozwalają w pełni na samodzielne, regularne zarobkowanie,
a więc na pokrycie własnych środków utrzymania” (uzasadnienie tezy V uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia
1987 r., III CZP 91/86). Nie ulega wątpliwości, że w niniejszej sprawie powódka nie posiada jeszcze kwalifikacji
umożliwiających jej znalezienie stabilnego zatrudnienia. Obecnie posiada ona wykształcenie średnie ogólne oraz
kontynuuje studia na uczelni wyższej w trybie stacjonarnym. Terminowość uzyskiwania przez nią zaliczeń na
kolejnych etapach studiów świadczy o zasadności kontynuacji nauki, która w przyszłości zwiększy jej szanse na
zdobycie atrakcyjnego zatrudnienia. Powszechnie wiadomo, że programy studiów stacjonarnych są układane w taki
sposób, aby czas poświęcony na zajęcia oraz przygotowania do zajęć, zaliczeń i egzaminów wynosił około 40 godzin
tygodniowo. Studia na uczelni wyższej można zatem porównać do pracy w pełnym wymiarze, zatem oczekiwanie, że
powódka podejmie – obok studiów – stałe zatrudnienie, w świetle okoliczności, że wymiar czasu pracy pozwanego
wynosi jeden etat, jest nieuzasadnione. Oczywiście, powódka ma możliwość podjęcia pracy dorywczej w okresie
wolnym od nauki, jednakże wynagrodzenia za tę pracę nie można traktować jako jej stałego dochodu. Ponadto, wśród
usprawiedliwionych potrzeb powódki, do zaspokojenia których zobowiązany został pozwany, nie zostały ujęte te
związane z wypoczynkiem wakacyjnym oraz spędzaniem czasu wolnego przez powódkę, natomiast oczywistym jest,
że dwudziestojednoletnia osoba ponosi wydatki na szeroko rozumianą rozrywkę. W związku z tym przyjąć należy, że
dochód uzyskiwany przez powódkę z prac dorywczych powinien być przeznaczany na zaspokojenie potrzeb w tym
zakresie, natomiast usprawiedliwione potrzeby powódki w wysokości 2500 zł miesięcznie powinny być w całości
zaspokajane przez jej rodziców.
Biorąc pod uwagę wszystkie wyżej wskazane okoliczności, Sąd uznał, że kwota 1000 zł miesięcznie, którą łożył
dotychczas pozwany na utrzymanie córki, nie jest kwotą wystarczającą do zaspokojenia jej usprawiedliwionych
potrzeb. Uwzględniając zakres możliwości zarobkowych każdego z rodziców powódki, Sąd doszedł do przekonania,
że koszty utrzymania K. B. powinny zostać rozdzielone w ten sposób, że pozwany powinien uiszczać na jej rzecz
kwotę 1500 zł miesięcznie, natomiast matka powódki powinna zaspokajać potrzeby córki w pozostałym zakresie,
to jest w kwocie 1000 zł miesięcznie. Możliwości zarobkowe M. B. (1) są nieco niższe niż możliwości zarobkowe
pozwanego, a nadto ma ona zdecydowanie mniej stabilną sytuację mieszkaniową, w ciągu najbliższych dwóch lat
bowiem będzie ona musiała podjąć dodatkowe starania o zapewnienie sobie i córce innego miejsca zamieszkania.
W związku z tym Sąd ocenił, że alimenty w wysokości 1500 zł miesięcznie z jednej strony pozwolą na zaspokojenie
części usprawiedliwionych potrzeb powódki, z drugiej zaś – nie będą stanowiły nadmiernego uszczerbku w środkach
utrzymania pozwanego.
Mając na uwadze powyższe, w pkt. I sentencji wyroku Sąd zasądził od pozwanego Z. B. tytułem alimentów na rzecz
powódki K. B. kwotę po 1500 zł miesięcznie, poczynając od dnia 7 maja 2014 r., płatne do 10. dnia każdego miesiąca z
góry, z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat do rąk K. B., w pkt. II sentencji oddalając
dalej idące powództwo.
W pkt. III sentencji Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 1785 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Sąd
orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 100 k.p.c., zasadzając od pozwanego na rzecz powodów poniesione przez
niego koszty zastępstwa procesowego w zakresie uwzględnionego żądania. Uwzględnił przy tym stawki za czynności
procesowe wskazane w § 6 pkt. 5 w zw. z § 7 ust. 4 oraz § 7 ust. 1 pkt. 11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu i odjął od kosztów należnych powodowi (2400 zł x 75% = 1800 zł)
koszty należne pozwanemu (60 zł x 25% = 15 zł), co dało kwotę 1785 zł.
W pkt. IV sentencji wyroku na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach
cywilnych Sąd zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 900 zł, tytułem zwrotu brakującej opłaty od
pozwu, od której powódka na podstawie art. 96 ust. 1 pkt. 1 ustawy była zwolniona. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy
opłata stosunkowa pobierana w sprawach o prawa majątkowe wynosi 5% wartości przedmiotu sporu. W niniejszej
sprawie wartość przedmiotu sporu, obliczona zgodnie z dyspozycją normy wyrażonej w art. 22 k.p.c., wynosiła 24000
zł (2000 zł x 12 m-cy), zatem opłata od pozwu w pełnej wysokości powinna wynosić 1200 zł. Pozwany przegrał sprawę
w około 75% i do uiszczenia takiej części opłaty sądowej został zobowiązany przez Sąd.
W pkt. V sentencji wyroku na podstawie art. 333 § 1 k.p.c. Sąd nadał wyrokowi w pkt. I rygor natychmiastowej
wykonalności.