WYJAZD DO FRANCJI

FRANCJA
ARS – AVIGNON – CARCASSONNE - LOURDES – (Pic du Jer – Jaskinie
Betharram) – CHAMBORD – PARYś
PROGRAM IMPREZY:
Dzień 1: Wyjazd z Wrocławia o godz. 05.00,
bezpośredni przejazd przez Niemcy na
nocleg tranzytowy w okolicy Besancon (bez
obiadokolacji).
Dzień 2: Śniadanie, przejazd do ARS,
zwiedzanie sanktuarium, gdzie znajduje się
sarkofag św. Jana Maria Viannay. Zwiedzanie
plebanii oraz muzeum. Obiadokolacja i
nocleg w hotelu na trasie do Avignon.
Dzień 3: Po śniadaniu, przejazd do
AVIGNON, byłej siedziby papieży następnie
przejazd do CARCASONNE, doskonale
zachowanej
warowni
średniowiecznej.
Przyjazd do Lourdes na obiadokolacje i
nocleg.
Dzień 4: Śniadanie, pobyt w LOURDES:
Bazylika Niepokalanego Poczęcia, Krypta,
Bazylika Różańcowa, Grota Objawień, Droga
Krzyżowa. Eucharystia oraz zwiedzanie
miejsc związanych z życiem św. Bernadetty:
miejsce urodzenia, Młyn Boly, Le Cachot.
Wieczorna
procesja
ze
świecami.
Obiadokolacja i nocleg w hotelu.
CENA ZAWIERA: 7 noclegów w hotelach, pokoje 2-,
3- osobowe z łazienkami, 7 śniadań i 6 obiadokolacji,
ubezpieczenie NNW i Kl Signal Iduna Travel, przejazd
autokarem (wc, video, klimatyzacja, cafe bar), opieka
pilota - przewodnika na całej trasie pielgrzymki,
opieka duszpasterska
TERMIN: 24.
CENA:
Dzień 5: Śniadanie, dzień do dyspozycji własnej (kąpiele w
wodzie z Lourdes) lub uczestnictwo w dodatkowych
atrakcjach: wjazd kolejką na szczyt Pic du Jer ok. 1000 m.
n.p.m. skąd podziwiać można panoramę Pirenei (koszt 10 €)
oraz możliwość zwiedzania słynnych Jaskiń Betharram,
zwiedzanie + przejazd kolejką podziemną, (koszt: 12 €).
Wieczorna procesja ze świecami. Obiadokolacja i nocleg.
Dzień 6: Po śniadaniu wyjazd do CHAMBORD, najbardziej
znany zamek nad Loarą (zwiedzanie z zewnątrz), następnie
przejazd do Paryża na obiadokolację i nocleg.
Dzień 7: Po śniadaniu zwiedzanie PARYŻA: Wyspa La Cite:
Katedra Notre Dame, Święta Kaplica, przejazd do Dzielnicy
Montmartre, zwiedzanie Bazyliki Sacre Coeur, Place du
Tertre. Obiadokolacja w restauracji. Przejazd do hotelu na
nocleg.
Dzień 8: Śniadanie, całodzienne zwiedzanie miasta:
Sanktuarium Świętego Medalika, spacer wzdłuż Pól
Elizejskich do Łuku Triumfalnego. Przejazd metrem do wieży
Eiffel’a, podziwianie widoków z tarasu widokowego.
Wieczorny rejs statkiem po Sekwanie. W godzinach
wieczornych wyjazd do kraju. Przejazd nocny.
Dzień 9: Przyjazd na miejsce w godzinach popołudniowych.
CENA NIE ZAWIERA: biletów wstępu do zwiedzanych obiektów, opłaty
wjazdowe do Paryża, przejazdy metrem: ok 50 €
dopłata za obiadokolację regionalną w Paryżu, menu francuskie przy
muzyce na żywo: 25 €
04. – 02. 05. 2010 r.
990 zł. + 260 €
Ars
Ars-sur-Formans to miejscowość i gmina we
Francji w odległości 40 kilometrów od Lyonu, w
regionie Rodan-Alpy. Za swoją pracę w Ars-surFormans, gdzie był proboszczem tutejszej parafii
od 1818 do swojej śmierci w 1859 roku św. Jan
Maria Vianney zdobył międzynarodowy rozgłos.
Jan Maria Vianney urodził się 8 maja 1786 r. w
Dardilly koło Lyonu (Francja) w rodzinie ubogich
wieśniaków Mateusza i Marii Beluze. Dorastał w
czasach
rewolucji
francuskiej,
która
podporządkowała Kościół państwu. Nie mógł
chodzić ani do szkoły, ani do kościoła. Pierwszą
Komunię Świętą przyjął potajemnie, w szopie.
Dopiero w 1803 r. rozpoczął naukę w szkole
podstawowej w Dardilly, a w 1807 r. – w szkole
średniej wEcully. Po jej ukończeniu w 1812 r.
wstąpił do niŜszego seminarium duchownego. Zły
stan zdrowia, słabe przygotowanie i wieloletnie
opóźnienie w stosunku do innych seminarzystów spowodowały, Ŝe nauka sprawiała mu trudności. Udało mu się
jednak dostać do wyŜszego seminarium duchownego. Tu juŜ zupełnie sobie nie radził, co powodowało, Ŝe
przełoŜeni namawiali go do rezygnacji. Vianney wytrwał jednak w swojej decyzji. W 1815 r. otrzymał święcenia
kapłańskie. Następne trzy lata pracował jako wikary w Ecully. Jan nie był księdzem pokazowym – głosił
schematyczne kazania, jąkał się i często gubił wątki. Jednak dotkliwy brak kapłanów sprawił, Ŝe wkrótce został
proboszczem w parafii Ars. Była to wieś licząca w tym okresie 270 mieszkańców,
ludzi biednych i niereligijnych. Na niedzielną Mszę przychodziło tylko kilka osób. Jan
Vianney odnalazł jednak wspólny język z tymi ludźmi, gdyŜ sam znał biedę z domu
rodzinnego. Oni teŜ zaufali księdzu, który ciągle pościł, spał na gołych deskach i tak
jak oni nic nie miał. Powoli liczba osób chodzących do kościoła i przystępujących do
sakramentów zaczęła rosnąć. W tym teŜ okresie zaczęła szerzyć się sława
Vianneya jako niezwykłego spowiednika, który ma dar czytania w ludzkich
sumieniach i przepowiadania przyszłości. Spowodowało to masowe wizyty w jego
parafii tłumów penitentów, którzy przybywali nawet z odległych miejscowości, celem
odbycia spowiedzi. Vianney spędzał w konfesjonale od 13 do 17 godzin dziennie.
Przyjmuje się, Ŝe w ciągu czterdziestu lat pełnienia funkcji proboszcza wysłuchał
około miliona spowiedzi. Kilkakrotnie pokutował za swoich penitentów. Według
osób, które znały go bliŜej, oprócz naturalnych cierpień fizycznych doświadczał teŜ
cierpień nadprzyrodzonych w postaci
dręczeń demonicznych.
Wyniszczony chorobami i ascezą
zmarł 4 VIII 1859 r. po 41 latach
pobytu w Ars. Został beatyfikowany w roku 1905 przez papieŜa
Piusa X, natomiast Pius XI kanonizował go w roku 1925 i w cztery
lata później ogłosił św. Jana Marię Vianney'a patronem wszystkich
proboszczów Kościoła Katolickiego.
W Roku Kapłańskim (19 czerwca 2009 – 19 czerwca 2010)
ogłoszonym przez papieŜa Benedykta XVI został proklamowany
patronem duchowieństwa.
Awinion
Awinion, miasto na południu Francji (w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe WybrzeŜe,), u podnóŜa malowniczego
wapiennego wzgórza, na lewym brzegu Rodanu, przy ujściu do niego rzeki Durance. Nad miastem góruje potęŜny
zamek papieŜy (Palais des Papes). Miasto jest duŜym centrum kulturalnym i turystycznym. Corocznie od 1947 roku
w Awinionie odbywa się znany festiwal teatralny (Festival d'Avignon).
Zabytki
Budowla z XIV wieku w stylu gotyckim - Pałac Papieski (Palais des Papes) w przeszłości był siedzibą papieŜy (od
XIV do XVIII wieku). Zbudowana z białego kamienia warownia jest największą gotycką budowlą w Europie
(powierzchnia 15 tys. m²). W kompleksie znajdującym się na Rocher des Doms znajduje się obok tzw. Mały Pałac
(Petit Palais), zamieszkiwany niegdyś przez kardynałów. Inne budowle to XIII-wieczna romańska katedra (Notre
Dame des Doms) z freskami Simone Martiniego, Ramparts oraz
XII-wieczny most Pont St-Benézet. Cały kompleks o znacznej
wartości historycznej został w 1995 roku wpisany na listę
światowego dziedzictwa UNESCO.
Miasto jest często na świecie kojarzone z dziecinną piosenką
Sur le pont d'Avignon (Na moście w Avignon), chodzi w niej o
most Pont St-Benézet na rzece Rodan. Z mostu wybudowanego
w latach 1171-1185 o długości 900 m zostały tylko 4 przęsła i
romańska kaplica, resztę zniszczyły liczne powodzie. Inny
interesujący zabytek znajdujący się obok Pałacu Papieskiego to
romańska katedra Notre-Dame-des-Doms, z XII wieku, z
kaplicami z XIV-XV wieku. W katedrze znajdują się grobowce
papieŜy Jana XXII i Benedykta XII. Zachowała się teŜ znaczna
część murów obronnych z XII i XIV wieku.
Carcassonne
Carcassonne – miasto i gmina we Francji, prefektura departamentu Aude. PołoŜone jest w Langwedocji, dawnej
prowincji, przy drodze łączącej Pireneje z Masywem Centralnym. Jest oddalone o 90 km na południowy wschód od
Tuluzy. W nowszej części miasta (Ville), leŜącej po drugiej stronie rzeki Aude, wyrabia się buty, gumę i tekstylia.
Carcassonne jest takŜe centrum znaczącego obszaru uprawy winorośli. Jednak większą część dochodów miasto
uzyskuje dzięki ruchowi turystycznemu związanemu z fortyfikacjami (Cité). Carcassonne odwiedza corocznie około
3 miliony turystów.
Historia
Pierwsze ślady osadnictwa w rejonie Carcassonne są datowane na 3500 lat p.n.e. Około 800 p.n.e. wzgórze
Carsac było juŜ waŜnym ośrodkiem handlu. Carcassonne stało się waŜnym punktem strategicznym, gdy Rzymianie
ufortyfikowali wierzchołek wzgórza około 100 p.n.e., a później obrali je za stolicę kolonii Julia Carsaco (potem
Carcasum). Główna część północnych wałów obronnych pochodzi z tamtych czasów.
W VI wieku Carcassonne zostało przejęte przez Wizygotów, którzy następnie rozbudowali fortyfikacje (stojące tu
po dzisiejsze czasy). Carcassonne stało się słynne dzięki roli jaką odegrało w trakcie krucjaty przeciw albigensom,
gdy miasto stało się ich warownią. W sierpniu 1209 armia pod wodzą Simona de Montforta zmusiła mieszkańców
do poddania się. Montfort został nowym wicehrabią, a Trencavela zamordowano. Montfort wzmocnił teŜ
fortyfikacje, a Carcassonne stało się twierdzą graniczną między Francją i Aragonią.
Zabytki
Zabytkowa architektura Carcassonne stanowi największy w Europie średniowieczny kompleks urbanistyczny.
Składa się z dwóch części:
•
Cité - warownego górnego miasta
•
Miasta dolnego (La Ville Basse)
W ramach miasta górnego znajdują się 2 pasma murów, z bramami i barbakanami. Fortecę tworzą fortyfikacje podwójny pierścień wałów obronnych i 53 wieŜ. Umieszczono ją na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Lourdes
Lourdes – miasto i gmina w południowo-zachodniej
Francji, u podnóŜa Pirenejów, nad rzeką Gave de
Pau, w regionie Midi-Pyrénées. Największy we
Francji i jeden z największych na świecie ośrodków
kultu maryjnego i cel pielgrzymek, odwiedzany
rocznie przez 6 mln osób z całego świata (w okresie
marca do października).
od
11 lutego 1858 r. przy jaskini Massabielle 14-letniej
Bernadecie Soubirous objawiła się Matka BoŜa,
przedstawiając się jej w miejscowym dialekcie:
«Que soy era Immaculada councepciou» - «Jestem
Niepokalane Poczęcie». W miejscu tym w roku 1874
wzniesiono statuę Madonny z Lourdes, potem
neogotycką bazylikę. Sama Bernadette Soubirous
wstąpiła w 1866 roku do klasztoru Nevers, a w 1933
została kanonizowana.
r.
Lourdes ma bardzo rozwiniętą infrastrukturę
pielgrzymkowo-turystyczną (kilkadziesiąt tysięcy
miejsc noclegowych). W mieście jest wiele
zabytków, m.in. zamek z XIV wieku, dwupoziomowy kościół z drugiej połowy XIX wieku, neobizantyjski kościół
RóŜańcowy z końca XIX wieku, podziemna bazylika Św. Piusa X.
Zamek w Chambord
Zamek w Chambord to największy z zamków w dolinie
Loary. Został zbudowany między rokiem 1519 a 1547 nad
rzeką Cosson, jednym z mniejszych dopływów Loary. LeŜy
około 6 km od prawego brzegu Loary, 14 km na północny
wschód od Blois, we Francji w miejscowości Chambord (Loiret-Cher).
Architektura
Zamek w Chambord stanowi jedno z największych dzieł
architektury okresu renesansu, a jego sylwetka jest jedną z
najlepiej rozpoznawalnych. Długość fasady głównej wynosi
128 m, zamek posiada 6 wielkich wieŜ, 440 komnat, 84 klatki
schodowe (14 głównych i 70 pomniejszych), 365 kominków i
800 rzeźbionych kapiteli.
Pierwotny projekt zamku był autorstwa włoskiego architekta
Domenico da Cortony, lecz w ciągu prawie 30 lat budowy uległ on daleko idącym zmianom. Analizy wskazują
równieŜ na wpływ Leonarda da Vinci, który
zatrudniony był przez pewien czas na dworze
Franciszka I w charakterze architekta, lecz zmarł w
parę miesięcy po rozpoczęciu budowy.
Konstrukcją zamek przypomina średniowieczną
twierdzę – zbudowany jest na planie prostokąta, w
rogach którego stoją wieŜe o średnicy 20 m kaŜda i
otoczony
jest
fosą.
Głównym
akcentem
konstrukcyjnym jest budynek centralny na planie
kwadratu zwany donŜonem (mimo iŜ nigdy nie miał
pełnić funkcji obronnej), w rogach którego równieŜ
znajdują się wieŜe. Cztery wieŜe fasady zwieńczone
są spadzistymi dachami z kampanilami. We
wschodnim skrzydle zamku znajdowały się
królewskie apartamenty Franciszka I. W skrzydle
zachodnim Jules Hardouin-Mansart zbudował za
panowania Ludwika XIV kaplicę.
Historia
W roku 1392 hrabiowie Blois odsprzedali rozległe, pokryte lasem ziemie Chambord rodowi d’Orleans. Kiedy w roku
1498 ksiąŜę orleański objął jako Ludwik XII tron Francji, ziemie te stały się własnością korony francuskiej. W 1516
roku Franciszek I powrócił z Włoch wraz z Leonardem da Vinci, pragnąc wznieść wielką budowlę w stylu włoskiego
renesansu. W 1519 roku wybrano Chambord na plac budowy rezydencji myśliwskiej, mającej przypominać zamek
obronny. Usytuowano ją na miejscu dawnej warowni, która została wyburzona. Od 1526 roku ponad 1800
robotników i rzemieślników pracowało przy rozrastającej się na coraz szerszą skalę budowie, którą zakończono w
1547 r. po śmierci króla. Franciszek spędził w Chambord niewiele czasu, przewaŜnie na polowaniach. W 1539 r.
gościł w zamku swego głównego adwersarza cesarza Karola V - chwaląc się przed nim tym
symbolem potęgi i bogactwa.
W 1639 r. Ludwik XIII przekazał Chambord swemu
bratu księciu Gastonowi Orleańskiemu. Ludwik XIV
na nowo rozpoczął przebudowę w 1684 r., zlecając
przykrycie dachem kaplicy oraz połączenie amfiladą
apartamentów
północnego
przedsionka
na
pierwszym piętrze (miała tam być jego siedziba).
Architektura wnętrz w tej części przypomina
strukturą pałac w Wersalu. 14 października 1670
trupa Moliera wystawiła w Chambord przed
Ludwikiem XIV sztukę Mieszczanin szlachcicem.
ParyŜ
ParyŜ – stolica i największa aglomeracja Francji, połoŜona w centrum
Basenu Paryskiego, nad Sekwaną (La Seine). Miasto stanowi centrum
polityczne, ekonomiczne i kulturalne kraju. Znajdują się tu liczne zabytki i
atrakcje turystyczne, co powoduje, Ŝe ParyŜ jest co roku odwiedzany przez
ok. 30 milionów turystów. Miasto ma układ koncentryczny z rozchodzącymi
się gwiaździście bulwarami. Jego oś stanowi wcięta dolina Sekwany, która
dzieli ParyŜ na dwie części: prawobrzeŜną (północną) Rive Droite oraz
lewobrzeŜną (południową) Rive Gauche.
Historia
Historyczne jądro ParyŜa stanowi wyspa Île de la Cité na Sekwanie, na której
połoŜony jest m.in. Palais de Justice oraz katedra Notre-Dame de Paris. Jest
ona połączona z mniejszą wyspą Île Saint-Louis, gdzie znaleźć moŜna XVII i
XVIII-wieczne kamienice.
ParyŜ był pierwotnie osadą celtycką, głównym ośrodkiem plemienia Paryzjów
(łac. Parisii), którzy zasiedlili Île de la Cité w III wieku p.n.e. W 52 r. p.n.e.
przybyli tu Rzymianie. Miasto znane było wówczas pod nazwą Lutetia
Parisiorum, gdzie Lutetia oznacza podmokłe miejsce. Niedługo później miasto
zaczęło się rozwijać na lewym brzegu Sekwany (dzisiejsza Dzielnica
Łacińska). Powoli coraz częściej uŜywano jedynie nazwy Paris i tak zostało do
dzisiaj. Przez cały okres staroŜytności ParyŜ był mało znaczącą osadą i pozostawał w cieniu takich miast jak Lyon
czy Bordeaux. Rozwój miasta datuje się od XIII-XIV wieku.
W XI wieku miasto zostało rozbudowane silnie na prawym brzegu. W XII i XIII wieku, a zwłaszcza za rządów Filipa
II miasto przeŜywało gwałtowny rozwój. Powstała pierwsza forteca Luwru oraz waŜniejsze paryskie kościoły, w tym
katedra Notre Dame. Kilka szkół na lewym brzegu zostało połączonych - tak powstał znany paryski uniwersytet
Sorbona. Miasto przeŜywało okres rozwoju jako ośrodek handlu oraz centrum naukowe, co zostało przerwane
przez epidemię Czarnej Śmierci. Pod wpływem tej epidemii król Ludwik XIV przeniósł rezydencję królewską z
ParyŜa do pobliskiego Wersalu. 14 lipca 1789 wybuchła rewolucja francuska, którą zapoczątkowało zdobycie
paryskiego więzienia Bastylii.
Pod koniec XIX wieku ParyŜ przeŜywał okres rozkwitu zwany Belle époque. Wówczas to powstał symbol miasta wieŜa Eiffla (1889).
Atrakcje turystyczne ParyŜa
Miasto w światowej kulturze zajmuje miejsce szczególne, nie tylko ze względu na to, Ŝe jest stolicą Francji i jednym
z największych miast Europy i świata. To tu działają najbardziej znane domy mody, przybywają malarze i poeci.
Wiele dzieł sztuki nawiązuje w swoim tytule czy treści właśnie do ParyŜa. NaleŜą tu choćby wielkie dzieła literatury
jak Katedra Marii Panny w ParyŜu Victora Hugo, Dama kameliowa Aleksandra Dumasa syna, Sceny z Ŝycia
cyganerii Henry Murgera. W muzyce 31 Symfonia D-dur Wolfganga Amadeusza Mozarta, to po prostu Symfonia
paryska, w ParyŜu równieŜ toczy się akcja takich oper jak: La Traviata (Giuseppe Verdi), Cyganeria (Giacomo
Puccini) czy Adriana Lecouvreur (Francesco Cilea), a jednym z najbardziej znanych operetkowych tytułów jest
śycie paryskie Jacquesa Offenbacha.
RównieŜ dla twórczości polskiej ParyŜ zajmuje miejsce szczególne, zwłaszcza dla twórczości w XIX wieku. To tu
swoje dzieła tworzył Fryderyk Chopin, a Adam Mickiewicz bezpośrednio do "paryskiego bruku" odnosi się w
epilogu Pana Tadeusza.