wpływ telewizji na rozwój dziecka
Transkrypt
wpływ telewizji na rozwój dziecka
Pobrano ze strony http://www.przedszkole15.com.pl/ WPŁYW TELEWIZJI NA ROZWÓJ DZIECKA Telewizja jest obecnie najpopularniejszym środkiem przekazu. Poprzez satelitarny system transmisyjny obejmuje swoim wpływem całą kulę ziemską. Łatwość odbioru oraz możliwość korzystania w domu powodują, że inne masmedia schodzą na dalszy plan. Nawet maleńkie dzieci potrafią pilotem włączyć telewizor. Wielką widownię, może nawet największą stanowią dzieci, telewizyjna fikcja wkroczyła w ich życie. Wpływ telewizji można zauważyć w ich zabawach, w których lubią się identyfikować ze swoimi filmowymi bohaterami. Zdarza się, że duża część dzieci ogląda telewizję bez kontroli treści oglądanych programów. Zapracowani rodzice chętnie oddają dziecko takiemu „wychowawcy” w czasie, kiedy oni chcą odpocząć. Dzieckiem wpatrzonym w ekran nie trzeba się zajmować ani organizować mu czasu. Dziecko oglądające TV zachowuje się jak znieruchomiały posążek, wpada w pewien rodzaj transu, dochodzi do ubezwłasnowolnienia widza. Wiąże się to z silnym oddziaływaniem na psychikę dziecka. U małych dzieci biernie oglądających migający obraz i słuchających agresywne dźwięki dochodzi do rozstroju nerwowego, co powoduje zaburzenia prawidłowego rozwoju osobowości. Mali widzowie głęboko przeżywają obrazy niosące ze sobą duży ładunek emocji. Zaś drastyczne treści programów powodują napięcie nerwowe zaburzające poczucie bezpieczeństwa. Nadmierna ilość tego typu programów powodują wzrost lęku u dziecka. Telewizja chętnie pokazuje świat odbiegający od normalności, na porządku dziennym są ukazywane tragedie, wypadki, brutalność i przemoc a rzadziej ukazywany jest świat w dobrych barwach. Nawet pozornie niewinne dziecięce kreskówki ukazują brutalność i przemoc. Dzieci stają się nerwowe, rozdrażnione, łatwo wpadają w konflikt z otoczeniem. Niemożliwość rozładowania emocji podczas oglądania telewizji ulega kumulacji, co zaburza zachowania dziecka. Stałe ucieczki w nierzeczywisty świat telewizyjnych zdarzeń mogą doprowadzić do: - zaburzenia komunikacji, gdyż dialog z ekranem jest jednostronny; - oderwanie się od realnego życia; - zniekształcenie wyobraźni i aktywności twórczej; - upośledzenie prawidłowej mowy /u najmłodszych dzieci/; - zaburzenie postrzegania perspektywy, ponadto może dojść do agresywnych zachowań, fobii, lęków związanych z treściami oglądanych filmów i programów; Podczas długiego oglądania telewizji dochodzi do ograniczenia aktywności fizycznej, gorszej kondycji, mniejszej odporności i większej skłonności do zachorowań. Dziecko do 2 lat nie powinno w ogóle oglądać telewizji. Obraz jest zbyt migotliwy, szybko się zmienia, co źle wpływa na wzrok i pracę mózgu malca, przedszkolakom wystarczy 30-45 minut dziennie. Co możemy zrobić? Nie pozwalać, aby włączało telewizor za każdym razem, kiedy ma ochotę; Wybierać programy, które można oglądać; Nagrywać na kasecie wideo ciekawe programy; Oglądać telewizję razem z dzieckiem; Przestrzegać rygorystycznie, aby telewizor był wyłączony podczas posiłków; Nauczyć je wyłączać telewizor po zakończeniu oglądanego programu; Zachęcać do zabaw, lektury bajek, rysowania czy słuchania muzyki, przekonać, że są bardziej interesujące niż telewizja; Pamiętać, że nasz wysiłek pójdzie na marne, jeśli sami nie potrafimy oderwać się od szklanego ekranu. Świat telewizyjnej fikcji nie musi być dla dziecka zagrożeniem, jeśli dorośli potrafią mu go odpowiednio przedstawić i nauczyć odróżniać od realnego. Właściwe korzystanie z programów telewizyjnych pozwoli dziecku poznać świat, którego nie widzi za oknem. Powinno jednak oglądać programy dla niego przeznaczone a dostarczone nowe wiadomości pomogą mu na zrozumienie wielu pojęć i zjawisk. Łucja TYRPA Przedszkole nr 15 w Koszalinie