pobierz

Wprowadzenie
Drodzy Katecheci!
W poprzedniej klasie uczniowie zapoznali się z najważniejszymi wydarzeniami i bohaterami Starego Testamentu oraz z zapowiedziami nadejścia Mesjasza. Z pomocą podręcznika, który trzymacie w swoich dłoniach,
będziemy dalej „wędrować” drogami historii zbawienia, tym razem opisanej na kartach Nowego Testamentu. Pamiętając, że uczniowie poznali już
w młodszych klasach historię życia Jezusa, szczególną uwagę zwrócimy
na Jego nauczanie, a zwłaszcza na przypowieści. Podkreślimy również, że
w Chrystusie wypełniły się starotestamentalne zapowiedzi mesjańskie.
Podręcznik podzielony jest na 6 działów. W ostatnim z nich znajduje się
kilka scenariuszy katechez okolicznościowych.
Poprzez cały podręcznik staramy się pogłębić w wychowankach wiedzę
na temat Jezusa i próbujemy znaleźć odpowiedź na pytanie, jak wcielić Jego
naukę w życie. Zachęcamy do dalszego kształtowania w uczniach umiejętności korzystania z Pisma św.
Interioryzacja przybiera najczęściej formę modlitwy w określonych intencjach i zaśpiewania piosenki tematycznie związanej z tematem lekcji.
Wskazane by było, aby katecheta, w miarę możliwości uczniów, rozbudował
ją, podjął próbę odpowiedzi na pytanie, jak poznana prawda funkcjonowała
w ich dotychczasowym życiu oraz zachęcił ich do podjęcia postanowienia,
aby zmieniać się na lepsze pod jej wpływem.
W Podręczniku metodycznym układ jednostki katechetycznej pozostał
bez zmian w stosunku do podręczników płockich z poprzednich lat. Jest
on tradycyjnie swoistą „instrukcją obsługi” do Podręcznika ucznia i Zeszytu
ćwiczeń.
Życzymy Wam, Drodzy Katecheci, aby pakiet edukacyjny, który oddajemy w wasze ręce, pomógł budzić w sercach uczniów jeszcze większą ufność
wobec Jezusa.
ks. Andrzej Krasiński
5
Katecheza 1
Obietnice mesjańskie
Cele katechetyczne:
pogłębienie wiadomości na temat zapowiedzi mesjańskich w tekstach Starego Testamentu. Kształtowanie postawy uwielbienia Boga, który posłał Mesjasza, aby zbawić
ludzi.
Treści:
Imię „Jezus Chrystus” kryje w sobie głębsze znaczenie: wskazuje na misję Jezusa, która zapowiadana była już w Starym Testamencie. Zadaniem Bożego Pomazańca było
zbawienie wszystkich ludzi. Wybrane teksty mesjańskie dowodzą, że to Jezus był
zapowiedzianym przez Boga Mesjaszem.
Wymagania podstawowe:
uczeń:
– podaje znaczenie imienia „Jezus Chrystus”;
– przez śpiew uwielbia Boga, który posłał Mesjasza, aby zbawić ludzi;
– rozwiązuje wykreślankę literową;
– przyporządkowuje wydarzenie biblijne do jego zapowiedzi.
Wymagania rozszerzone:
uczeń:
– omawia 3 wybrane zapowiedzi mesjańskie;
– na podstawie tekstów mesjańskich opisuje zadania Mesjasza;
– uzasadnia, że Jezus był zapowiedzianym Mesjaszem.
Metody dydaktyczne:
praca z tekstem; rozmowa kierowana; wykreślanka; nadawanie tytułów.
Środki dydaktyczne:
Pismo św.; legitymacja szkolna; nagranie piosenki pt. „Jezus najwyższe Imię”.
1. Punkt wyjścia
Uczniowie przynoszą swoje legitymacje szkolne.
Prosiłem was, abyście dziś na lekcje przynieśli swoje szkolne legitymacje.
– Co się w nich znajduje?
Przede wszystkim są tam nasze dane. Każdy z nas posiada jakieś dane:
imię i nazwisko, adres itd. Chciałbym, żebyśmy dziś na lekcji zbadali podstawowe dane kogoś bardzo dla nas ważnego.
– Czy wiecie o Kim mówię?
9
Rzeczywiście chodzi o Pana Jezusa. Chciałbym, żebyśmy pobawili się dziś
w urzędników, którzy spróbują ustalić tożsamość Jezusa i Jego pochodzenie.
Zacznijmy od imienia: JEZUS CHRYSTUS.
Katecheta zawiesza na tablicy kartoniki z napisami: „Jezus” i „Chrystus”.
Przy pomocy Waszego podręcznika wyjaśnijmy sobie teraz, co te słowa
oznaczają.
„Jezus” oznacza: Bóg zbawia.
Katecheta zawiesza na tablicy kartonik z napisem: „Bóg zbawia”.
Zarówno greckie słowo „Christos”, jak też hebrajskie „Mesjasz” oznacza
„Pomazaniec”, czyli „Namaszczony”. W Izraelu namaszczani byli królowie,
kapłani, prorocy. Jezus był namaszczony „Duchem Świętym”.
Katecheta zawiesza na tablicy kartonik z napisem: „Pomazaniec”, „Namaszczony”.
Jezusa możemy określać różnymi imionami. Poszukajmy jeszcze innych.
Pomoże nam w tym piosenka. W trakcie jej słuchania, pracując w parach,
wynotujcie słowa, które zostały użyte na określenie Pana Jezusa.
Katecheta odtwarza nagranie piosenki pt. „Jezus najwyższe Imię”.
– O czym mówi piosenka?
– Jak nazywa Pana Jezusa?
– Skąd te nazwy pochodzą?
W stosunku do Jezusa używano wielu określeń, tytułów. Pochodzą one
z Pisma św., a dokładniej ze Starego Testamentu. Te określenia przypominają
nam o czymś bardzo ważnym. Ludzie od dawna czekali na Mesjasza – Zbawiciela. Prorocy zapowiadali Jego przyjście już na wiele wieków przed Jego
narodzeniem. Te zapowiedzi nazywamy obietnicami mesjańskimi. Pan Bóg
zapowiedział, że przyjdzie Mesjasz, który zbawi ludzi. Dziś poznamy kilka
takich zapowiedzi przyjścia Pana Jezusa.
2. Przekaz treści
Rozwiążcie zadanie 1. w „Zeszycie ćwiczeń”, a przypomnicie sobie, w której księdze po raz pierwszy spotkamy się z zapowiedzią przyjścia Jezusa.
Uczniowie wykonują zadanie 1. w „Zeszycie ćwiczeń”.
W Księdze Rodzaju czytamy:
„Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: «Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród
wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał
i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzy-
10
jaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej:
ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę».” (Rdz 3,14-15)
Analiza tekstu.
– Do jakiego wydarzenia odwołuje się ten tekst?
– Co się wydarzyło w raju?
– Jak Pan Bóg zareagował na grzech Adama i Ewy?
W raju Pierwsi Rodzice nie posłuchali Pana Boga. Kuszeni przez węża
(szatana) złamali Boży zakaz i w ten sposób popełnili grzech. Ten grzech
nazywamy „grzechem pierworodnym”. Pan Bóg jednak tak mocno kochał
ludzi, że już w raju zapowiedział, że przyjdzie Ktoś, kto zgładzi grzech. Tym
Kimś będzie Jezus, który narodzi się z Maryi i zwycięży szatana.
Nie tylko w Księdze Rodzaju możemy znaleźć zapowiedź Mesjasza. Jego
przyjście przepowiadali też wybrani przez Boga ludzie.
– Jak ich nazywamy?
Głównym zadaniem proroków było przekazywanie woli Bożej Narodowi Wybranemu. Niektórzy z nich, jak pamiętacie z poprzedniej klasy, także
zapowiadali nadejście Mesjasza. Tych proroctw jest wiele. Przyjrzyjmy się
bliżej niektórym z nich.
Proroctwo Izajasza
„I znowu Pan przemówił do Achaza tymi słowami: «Proś dla siebie o znak
od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Szeolu, czy to wysoko w górze!» Lecz
Achaz odpowiedział: «Nie będę prosił, i nie będę wystawiał Pana na próbę». Wtedy rzekł [Izajasz]: «Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam naprzykrzać się ludziom, iż naprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da
wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna, i nazwie Go imieniem Emmanuel.
Śmietanę i miód spożywać będzie, aż się nauczy odrzucać zło, a wybierać dobro».” (Iz 7,10-15)
– Co zapowiada Izajasz?
– Jak nazywa Jezusa?
Izajasz zapowiada, że Mesjasz narodzi się z Dziewicy. Jezus jest Emmanuelem, co oznacza „Bóg z nami”. To imię sugeruje nieustanną troskę Boga
o swój lud.
Proroctwo Micheasza
„A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie
mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku,
od dni wieczności. Przeto [Pan] wyda ich aż do czasu, kiedy porodzi mająca porodzić. Wtedy reszta braci Jego powróci do synów Izraela. Powstanie On i paść bę-
11
dzie mocą Pańską, w majestacie imienia Pana Boga swego. Osiądą wtedy, bo odtąd rozciągnie swą potęgę aż po krańce ziemi. A Ten będzie pokojem.” (Mi 5,1-4)
– O jakim znanym miejscu mówi w swoim tekście prorok Micheasz?
– Jakie wydarzenie zapowiada?
Obietnice mesjańskie były często precyzyjne i zapowiadały konkretne wydarzenie z życia Mesjasza. Micheasz, który żył na siedem wieków przed przyjściem na świat Jezusa, zapowiedział, że narodzi się On w Betlejem.
Proroctwo Zachariasza
„Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój
idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny – jedzie na osiołku, na oślątku,
źrebięciu oślicy. (…)
W owym dniu sprawię, że wszystkie ludy, które targnęły się na Jeruzalem,
będą zniszczone. Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha
pobożności. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się
boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym.
W owym dniu będzie wielki płacz w Jeruzalem, podobny do płaczu w Hadad-Rimmon na równinie Megiddo.” (Za 9,9.12,9-11)
– Jak prorok Zachariasz nazywa Mesjasza?
– Jakie dwa wydarzenia z życia Pana Jezusa zapowiada?
Obietnice mesjańskie zapowiadały nie tylko przyjście Jezusa – Zbawiciela, ale także Jego misję. Przepowiednia Zachariasza mówi o uroczystym
wjeździe do Jerozolimy oraz o Męce i Śmierci Pana Jezusa.
W podobny sposób katecheta może zapoznać uczniów z niektórymi z zamieszczonych
poniżej zapowiedzi mesjańskich.
Temat
Proroctwo
Wypełnienie
Bóg obwieszcza przyjście Tego, który miażdży
Szatanowi głowę: będzie to człowiek i urodzi się
z kobiety
Rdz 3,15
Rz 5,12-21
Prarodzicem Mesjasza będzie Abraham
Rdz 12,3
Mt 1,1
Mesjasz będzie potomkiem Dawida
2 Sm 7,12-13 Mt 1,1
Narodzi się z Dziewicy
Iz 7,14
Jr 31,22
Łk 1,34-35
Urodzi się w Betlejem
Mi 5,1
Mt 2,5-6
Urodzi się w czasach, gdy pokolenie Judy utraci już
godność królewską (czyli w czasach króla Heroda
Rdz 49,10
i cesarstwa rzymskiego)
12
J 9,15
Ga 4,4
Mesjasz przyniesie królestwo Boże, które
na początku będzie małe i nic nieznaczące jak
kamyk, ale potem skruszy wszystkie wielkie
królestwa i stanie się górą trwającą na wieki
Dn 2,31-45
Mt 13,31
Jego narodzeniu towarzyszyć będą znaki na niebie
Lb 24,17-19
(gwiazda)
Mt 2,2
Oddadzą Mu pokłon królowie Wschodu i ofiarują
Mu złoto i kadzidło
Ps 72,10-11
Iz 60
Mt 2,1-11
Mesjasz objawi się przede wszystkim w Galilei
Iz 9,1-2
Mt 4,12-17
Mesjasz będzie uzdrawiał ślepych i głuchych
Iz 35,5-6
Iz 42,7
Mk 10,51-52;
7,32-35
Mt 9,27-30
Mesjasz będzie uzdrawiał chromych i niemych
Iz 35,6
Mt 12,10-13;
9,32-33
Mesjasz będzie głosił dobrą nowinę ubogim,
ludziom złamanym na duchu, niewolnikom
wolność, wyzwolenie więźniom i miłosierdzie
od Pana
Iz 61,1-3
Łk 4,17-21
Mesjasz będzie nauczał w przypowieściach
Iz 6,9
Mt 13,13-15
Mesjasz będzie przemawiał jak ten, kto ma władzę
od Boga
Pwt 18,15-19 J 12,48-50
Mesjasz objaśni Pisma, które odnosiły się do Niego,
Ps 40,8-9
i na Nim spełnią się proroctwa
Łk 24,44
Mesjasz będzie człowiekiem, ale objawi się jako
Bóg
Jr 23,5-6
J 10,33
Mesjasz zawrze Nowe Przymierze, a Jego Prawo
będzie wypisane w sercach
Jr 31,31-34
Mt 26,28
Hbr 8,6-7;
8,13; 10
Mesjasz dokona triumfalnego wjazdu
do Jerozolimy, ale pokornie (Jego królestwo
bowiem będzie królestwem miłości) przyjedzie
na oślicy, a nie na rumaku jak władca
Za 9,9
J 12,9-15
Łk 21,1-10
Zostanie wydany za trzydzieści srebrnych monet
wrzuconych do skarbca świątyni
Za 11,12-13
Mt 26,14-15;
27,3-5
Mesjasz zostanie skazany na śmierć
niesprawiedliwym wyrokiem
Iz 53,8
J 18,13-22.2932; 19,6-7.1216
13
Zostanie zaliczony do złoczyńców, ponieważ
weźmie na siebie grzechy innych
Iz 53,12
Łk 23,32
J 19,18
Będzie się modlić za swoich wrogów
Iz 53,12
Łk 23,34
Podzielą między siebie Jego szaty
Ps 22,19
J 19,23-24
Mesjasz zmartwychwstanie trzeciego dnia
Oz 6,1-3
Łk 24,1
J 20,1
1 Kor 15,4-8
Pan pokona śmierć
Iz 25,8
Ap 1,18;21,4
Mesjasz wstąpi do nieba, skąd pochodzi i gdzie
Dn 7,13-14
otrzyma wieczną władzę nad wszystkimi narodami Prz 30,4
Dz 1,9-11
J 3,13
Mesjasz jest Synem Bożym i Bogiem, i będzie
królował na wieki
1 Krn 17,1114
Iz 9,5-6
Łk 1,30-33
Zmartwychwstały Zbawiciel żyje na zawsze
Iz 53,10
Dn 7,14
Iz 9,6
Mk 16,20
Mt 28,20
Łk 1,31-33
Tabela opracowana na podstawie książki pt. „Śledztwo w sprawie Jezusa” Antonio Socci.
W tabeli zamieszczone zostały tylko niektóre zapowiedzi mesjańskie Starego Testamentu.
– Jakie zadania miał do spełnienia Mesjasz?
Jezus zrealizował wszystkie zadania i wypełnił proroctwa mesjańskie Starego Testamentu.
3. Interioryzacja
Pan Bóg bardzo mocno nas kocha, dlatego posłał Jezusa, żeby nas zbawił.
Jego przyjście zapowiadali prorocy.
Wróćmy teraz do naszej piosenki z początku lekcji i zaśpiewajmy ją dziękując Bogu za to, że obiecał nam przyjście Jezusa i dotrzymał słowa.
Piosenka: „Jezus najwyższe Imię”.
Jezus najwyższe Imię,
nasz Zbawiciel, Książę Pokoju.
Emmanuel, Bóg jest z nami.
Odkupiciel, Słowo Żywota.
Święty Bóg, Mesjasz prawdziwy,
jedyny Ojca Syn umiłowany.
14
Zgładził grzech, Baranek na wieki,
Królów Król i Panów Pan.
4. Podsumowanie
Uczniowie wykonują zadanie 2. w „Zeszycie ćwiczeń”.
5. Zadanie do wykonania
Wykonaj zadanie 3. w „Zeszycie ćwiczeń”.
15
Katecheza 2
Jezus postacią historyczną
Cele katechetyczne:
zapoznanie uczniów z wybranymi pozachrześcijańskimi świadectwami historyczności Jezusa. Kształtowanie postawy wdzięczności wobec Jezusa za to, że stał się człowiekiem, aby nas zbawić.
Treści:
wiedzę o Jezusie możemy czerpać z Pisma św., nauczania Kościoła, świadectw osób
świętych. Nazywamy je chrześcijańskimi świadectwami o Jezusie. Oprócz nich istnieją także bardzo cenne źródła pozabiblijne potwierdzające to, że Jezus był postacią historyczną (o tyle cenne, że ich autorami byli niechrześcijanie, niekiedy wrogo
nastawieni do chrześcijaństwa). Ich autorami są ważni urzędnicy, kronikarze.
Wymagania podstawowe: uczeń:
– wymienia chrześcijańskie źródła wiedzy o Jezusie;
– podaje pozabiblijne źródła wiedzy o Jezusie;
– w modlitwie dziękuje Bogu za to, że Jezus stał się człowiekiem, aby nas zbawić;
– tworzy rebus.
Wymagania rozszerzone:
uczeń:
– przyporządkowuje treść dokumentu do jego autora;
– uzasadnia, dlaczego pozabiblijne źródła o historyczności Jezusa są tak ważne.
Metody dydaktyczne:
praca z testem; pokaz mapy, prezentacji multimedialnej i fragmentu filmu; rebus.
Środki dydaktyczne:
Pismo św.; zwoje papierowe z tekstami źródłowymi; mapa; prezentacja multimedialna; fragment filmu.
1. Punkt wyjścia
– Skąd możemy czerpać wiedzę o ważnych osobach, które żyły w poprzednich wiekach, skąd wiemy, że rzeczywiście żyły?
– Skąd możemy czerpać wiedzę o Jezusie, o tym, że naprawdę istniał?
Głównym źródłem informacji o Jezusie są cztery Ewangelie. Ich autorzy
podają wzmianki o konkretnych wydarzeniach, które miały miejsce za czasów Jezusa. Ewangelista Łukasz opisując narodzenie Jezusa, wspomina
o rządzących wówczas władcach.
16
„W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić
spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz.” (Łk 2,1-2)
Podobnych informacji możemy znaleźć w Ewangeliach więcej. Potwierdzają one historyczność osoby Jezusa. Oprócz Pisma św. także dokumenty
Kościoła, świadectwa świętych i liturgia to chrześcijańskie źródła świadczące, że Jezus istniał naprawdę.
Istnieją także źródła pozachrześcijańskie potwierdzające ten fakt. Zapoznamy się dzisiaj z niektórymi spośród nich.
2. Przekaz treści
Katecheta zawiesza mapę i wskazuje na niej Izrael.
Ojczyzna Jezusa to małe państwo, które obecnie nosi nazwę Izrael. Jak
pamiętacie z poprzedniej klasy, w czasach kiedy narodził się Jezus, znajdowało się ono pod panowaniem Imperium Rzymskiego. Obowiązywało tam
prawo rzymskie, łącznie z najwyższą stosowaną wówczas karą, jaką było
ukrzyżowanie. Wiele osób, których imion nikt już dzisiaj nie pamięta, Rzymianie skazywali na tę okrutną śmierć. W przypadku Jezusa jest inaczej.
Wzmianki o Nim znalazły się w pismach ważnych urzędników i kronikarzy,
którzy nie byli chrześcijanami lub nawet byli wrogami chrześcijaństwa. Ponieważ nie wierzyli oni w Jezusa, a mimo to o Nim pisali, należy uznać, że
ich świadectwa są wiarygodne. Te bardzo ważne dokumenty, dowodzą tego,
że Jezus był postacią historyczną.
Praca w grupach.
Katecheta przygotowuje stosownie do ilości grup „zwoje” ze wskazanymi tekstami. Można to zrobić na papierze kredowym o poopalanych bokach. Każda grupa otrzymuje pytania
do tekstu.
Po relacji z pracy w grupach katecheta pogłębia informacje na temat tekstów i ich autorów przy pomocy prezentacji multimedialnej. Prezentację tę można znaleźć na stronie www.
katechetyczny.diecezjaplocka.pl w „Materiałach do pobrania”.
Tekst 1
„W tym czasie stał się przyczyną nowych zaburzeń niejaki Jezus, człowiek
mądry, jeżeli w ogóle można nazwać go człowiekiem. Czynił bowiem rzeczy niezwykłe i był nauczycielem ludzi, którzy z radością przyjmują prawdę. Zjednał sobie wielu Żydów, jak i też Greków. Uchodził on za Mesjasza,
ale nim nie był. A gdy w skutek doniesienia najznakomitszych u nas mężów, Piłat skazał go na śmierć krzyżową, jego dawni miłujący go uczniowie
17
nie przestali o nim głosić, że trzeciego dnia ukazał się im znów jako żywy,
co o nim, jak i wiele innych zdumiewających rzeczy przepowiadali boscy
prorocy. I odtąd, aż po dzień dzisiejszy, istnieje plemię chrześcijan, którzy
od niego otrzymali tę nazwę.”
Analiza tekstu.
– Co tekst mówi o Jezusie?
– Jakimi słowami Go określa?
Tekst 2
„Ani pod wpływem zabiegów ludzkich, ani darowizn cesarza i ofiar błagalnych na rzecz bogów nie ustępowała hańbiąca pogłoska i nadal wierzono, że pożar był nakazany. Aby ją usunąć, podstawił Neron winowajców
i dotknął najbardziej wyszukanymi kaźniami tych, których znienawidzono
dla ich bezwstydu, a których gmin (ludzie) nazywał chrześcijanami. Początek tej nazwie dał Chrystus, który za panowania Tyberiusza został skazany
na śmierć przez prokuratora Poncjusza Piłata; a przytłumiony na razie zgubny zabobon wybuchnął, nie tylko w Judei, gdzie się to zło wylęgło, lecz także
w stolicy, dokąd wszystko, co potworne i sromotne zewsząd napływa i znajduje licznych zwolenników. Schwytano więc najpierw tych, którzy tę wiarę
wyznawali publicznie, potem na podstawie ich zeznań ogromne mnóstwo
innych, i udowodniono im nie tyle zbrodnię podpalenia, ile nienawiść ku
rodzajowi ludzkiemu.”
Analiza tekstu.
– Co tekst mówi o Jezusie?
– Co ważnego opisuje?
Tekst 3
„W wigilię Paschy został powieszony Jezus. Czterdzieści dni wcześniej
herold głosił: On zostanie wyprowadzony na ukamienowanie, ponieważ zajmował się magią i zwiódł Izraela na bezdroża. Jeżeli kto ma coś na jego obronę, niech wystąpi i to powie. Ponieważ nic nie powiedziano na jego obronę,
dlatego został powieszony w wigilię Paschy.”
Analiza tekstu.
– Co tekst mówi o Jezusie?
– Co ważnego opisuje?
Nasze zwoje kryją w sobie ważne informacje o Jezusie. Jak widzicie nie
mają one autora. Teraz zapraszam was do obejrzenia prezentacji poświęconej autorom tych tekstów i temu, jak powstały. Waszym zadaniem będzie
napisanie tytułu danego tekstu i jego autora.
18
Komentarz do prezentacji.
Zwój I To tekst autorstwa Józefa Flawiusza. Człowiek ten był kapłanem żydowskim, ale przede wszystkim pisarzem starożytnym. Żył na przełomie I i II wieku naszej ery. Działał jako pisarz na dworze rzymskich cesarzy.
Jego ważne dzieło nosi tytuł: „Dawne dzieje Izraela”. Potwierdza w nim m.
in. historyczność opisów Nowego Testamentu. Jest tam również ważny opis
mówiący o Panu Jezusie. Potwierdza on, że Jezus był postacią historyczną.
Ten fragment nazywamy „świadectwem Flawiusza” (Testimonium Flavianum). Nasz starożytny historyk mówi w nim, że Jezus był znaną postacią
oraz że uważano Go za Żyda o niezwykłych cechach. Podaje następnie, że
zginął on skazany przez Poncjusza Piłata. Potwierdza też, że głoszono Zmartwychwstanie Jezusa i to, że jest Mesjaszem. Mówi także, że od Niego biorą
nazwę chrześcijanie.
Świadectwo Józefa Flawiusza jest dla nas ważne, ponieważ nie był on
uczniem Jezusa, mógł być nawet wrogo nastawiony do chrześcijaństwa, a zatem nie było powodu, aby pisał o Jezusie. Ten fakt nadaje jego świadectwu
większą wiarygodność. Chociaż był przeciwnikiem chrześcijan, to potwierdził, że Jezus żył i działał w konkretnym miejscu i czasie.
Zwój II Autorem tekstu jest Tacyt. Rzymski historyk, retor, adwokat i polityk. Żył
on na przełomie I i II wieku naszej ery. Jest autorem wielu dzieł. Wśród nich
są także „Roczniki” (Annales), z których pochodzi nasz fragment. Ten tekst
odnosi się do pożaru Rzymu za cezara Nerona. O wywołanie pożaru cesarz
oskarżył chrześcijan (co było nieprawdą, ponieważ najprawdopodobniej
sam kazał podpalić Rzym). W tym dziele Tacyt pisze o Jezusie, który został
skazany i ukrzyżowany. Jego negatywne nastawienie do chrześcijan sprawia,
że jego świadectwo (podobnie, jak w przypadku Flawiusza) tym bardziej staje się wiarygodne.
Zwój III To fragment bardzo ważnej księgi dla Żydów – Talmudu. Talmud to komentarz, wyjaśnienie Tory (Pięcioksięgu Mojżesza, czyli najważniejszych
dla Żydów ksiąg Pisma św.: Rodzaju, Wyjścia, Kapłańskiej, Liczb, Powtórzonego Prawa). Talmud pochodzi z pierwszych wieków naszej ery i zwiera
klika wzmianek o Jezusie. Ukazuje Pana Jezusa jako kogoś złego w oczach
Żydów (co jest zrozumiałe, gdyż Żydzi byli przeciwni Jezusowi, jako twórcy
nowej religii). Mówi o próbach zgładzenia Jezusa, o Jego śmierci przed świętem Paschy. Negatywny stosunek do Jezusa i chrześcijan wzmacnia wiarygodność tego tekstu.
19
„Świadectwo” Flawiusza, „Roczniki” Tacyta, „Talmud” – to dzieła, które
pisała ręka niechrześcijan, a nawet ludzi wrogich chrześcijaństwu. Można
więc uznać, że nie chcieli oni promować Jezusa i Jego religii. Mimo to wspominają o Nim w swoich dziełach. Jest to dowód, że Jezus jest postacią historyczną.
Katecheta może odtworzyć filmik ze strony:
https://www.youtube.com/watch?v=N8-ydSyPx14&nohtml5=False
3. Interioryzacja
Bóg z miłości do nas posłał na ziemię swojego Syna. Jezus urodził się, żył,
umarł i zmartwychwstał w konkretnym czasie i miejscu. Podziękujmy Mu
za to, że stał się człowiekiem, aby nas zbawić. Zróbmy to słowami piosenki
pt. „Dzięki Jezu, że kochasz mnie”.
Piosenka: „Dzięki, Jezu”.
Dzięki Jezu /x2
Dzięki Ci, że kochasz mnie.
Dzięki Jezu /x2
Dzięki Ci o dzięki Ci, że kochasz mnie.
1. Tam na Golgocie umarłeś za mnie
Dzięki Ci, że kochasz mnie...
2. Zmartwychwstałeś, żyjesz we mnie
Dzięki ci, że kochasz mnie...
4. Podsumowanie
Uczniowie wykonują zadanie 1. w „Zeszycie ćwiczeń”.
5. Zadanie do wykonania
Wykonaj zadanie 2. i 3. w „Zeszycie ćwiczeń”.
20
Spis treści
Wprowadzenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
5
I. Jezus zapowiedziany przez Boga
1. Obietnice mesjańskie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
2. Jezus postacią historyczną . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
3. Cztery Ewangelie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
4. Zapowiedź narodzin Jana Chrzciciela . . . . . . . . . . . . . . . . .
5. Zwiastowanie Maryi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
6. Maryja u Elżbiety . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
7. Jan Chrzciciel przygotowuje na przyjście Jezusa
i wzywa do nawrócenia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
9
16
21
26
30
34
38
II. Jezus posłany przez Boga
8. Narodziny Jezusa – wypełnieniem Bożej obietnicy . . . . . . . . . .
9. Ucieczka do Egiptu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
10. Życie ukryte Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
11. Chrzest Pana Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
12. Post i kuszenie Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
13. Wybór Dwunastu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
14. Pierwszy znak w Kanie Galilejskiej . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
15. Publiczna działalność Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
45
50
54
59
64
67
72
76
III. Jezus naucza
16. Kazanie na górze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83
17. Osiem błogosławieństw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87
18. Antytezy z Kazania na górze . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 90
19. Przypowieści jako forma nauczania Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . 94
20. Dom na skale . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 98
21. Światło pod korcem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 101
22. Przypowieść o wiernym i niewiernym słudze . . . . . . . . . . . . . 105
330
23. Przypowieść o skarbie i perle . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 109
24. Przypowieść o talentach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 113
25. Przypowieść o chwaście . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 118
26. Przypowieść o przewrotnych rolnikach . . . . . . . . . . . . . . . . 122
27. Przypowieści o ziarnku gorczycy i zaczynie . . . . . . . . . . . . . . 128
28. Przypowieść o uczcie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 133
29. Zagubiona owca i drachma . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 138
30. Przypowieść o bogaczu i Łazarzu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 142
31. Przypowieść o nieurodzajnym figowcu . . . . . . . . . . . . . . . . . 146
32. Pierwsze miejsca na uczcie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 150
33. Przypowieść o dziesięciu pannach . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 156
34. Nielitościwy dłużnik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161
35. Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie . . . . . . . . . . . . . . 166
36. Sąd Ostateczny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 171
IV. Jezus działa
37. Jezus uzdrawia chorych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 179
38. Jezus wyrzuca złe duchy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 186
39. Jezus przywraca do życia . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 191
40. Jezus karmi głodnych . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 198
41. Jezus panuje nad siłami natury . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 203
42. Jezus odwiedza przyjaciół . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 208
43. Pan Jezus przebacza grzechy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 213
44. Jezus umacnia wiarę uczniów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 217
V. Jezus umiera i zmartwychwstaje
45. Wjazd do Jerozolimy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 223
46. Wielki Czwartek – ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa . . . . . . 228
47. Żal Piotra i żal Judasza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 232
48. Jezus przed sądem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 237
49. Ukrzyżowanie Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 241
50. Zmartwychwstanie Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 245
51 Spotkania ze Zmartwychwstałym . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 249
52. Wniebowstąpienie Jezusa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 253
53. Posłanie uczniów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 259
331
VI. Katechezy okolicznościowe
54. Do Jezusa przez Maryję . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 267
55. Marana tha . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 271
56. Wielki Post . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 276
Program nauczania religii dla klas IV – VI szkoły podstawowej
(AZ – 2-01/15) . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 281
Plan wynikowy edukacji religijnej w klasie V szkoły podstawowej . . . 291
332