Odyseusz - Blogi CEO

PRZYGODY
ODYSEUSZA
oprac.Lidia Sugier
na podstawie
„Przygód
Odyseusza” Jana
Parandowskiego
Odyseusz – władca Itaki, uczestnik wojny Trojańskiej. W
podróży powrotnej do Itaki przeżył wiele przygód. Tułał się
przez 10 lat po morzach i oceanach, zanim wrócił do swej
żony Penelopy.
Koniec wojny Trojańskiej
Według mitu był najprzebieglejszym z królów biorących udział w
wojnie trojańskiej, autorem podstępu, dzięki któremu Grecy wygrali
wojnę – konia trojańskiego, w którym ukryli się wojownicy greccy w
czasie zdobywania Troi, pozorując jednocześnie odstąpienie od
oblężenia. Obrońcy miasta wciągnęli konia do miasta. Tam w nocy
Achajowie wyszli z ukrycia, otworzyli bramy wojownikom i w ten
sposób zdobyli miasto.
Kraina Kikonów
Po zakończeniu wojny, dwanaście statków Odyseusza wyruszyło w
podróż do domu. Niestety wiatry zapędziły podróżników najpierw do
krainy zamieszkałej przez Kikonów. Żołnierze Odyseusza zrabowali
i złupili ich miasto. Łatwe zwycięstwo świętowali potem na brzegu.
Kiedy usnęli, napadli na nich Kikonowie. W trakcie bitwy Odyseusz
stracił kilkudziesięciu ludzi. Pozostali w popłochu opuszczali krainę.
Lotofadzy
Kilka dni płynęli po wzburzonym morzu, aż dotarli do wybrzeży
Lotofagów. Lud ten żywił się lotosem. Każdy, kto zjadł owo ziele,
tracił pamięć i na zawsze chciał pozostać w tej krainie.
Cyklop Polifem
Żeglując po Morzu Sycylijskim statki Odyseusza przybiły do
urodzajnej ziemi, która należała do cyklopów - olbrzymów o jednym
oku na środku czoła. Najpotężniejszy wśród nich był Polifem, syn
Posejdona.
Cyklop Polifem
Podróżnicy weszli do pieczary cyklopa. Ten zamknął za sobą
wejście do jaskini i uwięził w niej Odyseusza i jego załogę. Pożarł
też kilku z jego towarzyszy.
Cyklop Polifem
Odyseusz poczęstował olbrzyma winem i powiedział, że na imię
ma „Nikt”. Kiedy upity do nieprzytomności Cyklop przewrócił się,
Odyseusz wypalił mu oko. Na wrzaski potwora zbiegły się inne
cyklopy, pytając, czy ktoś mu robi krzywdę. W odpowiedzi usłyszeli,
że „Nikt”, mnie oślepił”(co w grece jest równoważne do „nikt mnie nie oślepił”).
Cyklop Polifem
Oślepiony Polifem odsunął głaz u wejścia do pieczary i czekał tam
na uchodzących Greków. Odyseusz przywiązał wówczas siebie
i towarzyszy do podbrzuszy baranów. Cyklop gładził wychodzące
barany jedynie po grzbietach i w ten sposób Grecy razem ze
stadem wyszli na wolność.
Klątwa Posejdona
Odyseusz ze swojego okrętu, odbijając od brzegu, zaczął się
przechwalać:”Słuchaj, cyklopie. Oślepił ciebie ten, co zburzył
Troję”. Wówczas Polifem poprosił swojego ojca Posejdona o
pomoc i rzucili klątwę na Odyseusza. Od tej pory długo miał tułać
się po morzach i obcych krainach zanim wróci do domu.
Wiatry Eola
Bohaterowie przybyli na Eolię. Zamieszkiwał na niej król wiatrów –
Eol. Podarował on Odyseuszowi woreczek, w którym mieściły się
złe wiatry i wichury. Wkrótce bohaterowie odpłynęli, gnani
przyjaznym wiatrem. Gdy statki zbliżały się do brzegów Itaki,
ciekawscy towarzysze Odyseusza rozwiązali woreczek. Na
zewnątrz wydostały się wichury i niepomyślne wiatry.
Wiatry Eola
Statki znów znalazły się u wybrzeży Eolii. Tym razem przyjęcie
było chłodne, podobnie pożegnanie. Żaden wiatr nie poruszał
żagli statków. Kilka dni podróżnicy wiosłowali, aż dotarli do
nowego lądu.
Kraj Lestrygonów
Gdy wysiedli, wybrzeże nagle zaroiło się od olbrzymów ludożerców, zwanych Lestrygonami. Ludożercy pozabijali ludzi,
zniszczyli jedenaście statków Odyseusza. Pozostał tylko jeden
okręt, na którym schronili się ludzie Odyseusza. Niezauważeni
przez olbrzymów, odpłynęli.
Wyspa Kirke
Przybyli do kolejnej wyspy. Część wędrowców wysiadła ze statku
i dotarła do zamku boginki Kirke. Kirke była czarodziejką i córką
boga Słońca. Zaprosiła wszystkich do stołu. Kiedy jedli, boginka
niepostrzeżenie dotknęła ich różdżką i zamieniła w świnie. Jeden z
nich nie brał jednak udziału w przyjęciu, pospieszył więc do
Odyseusza ze straszną wiadomością.
Wyspa Kirke
Wtedy Odyseuszowi przyszedł z pomocą bóg Hermes. Podarował
mu czarodziejskie ziele odczyniające uroki i ostrzegł aby nie
pozwolił się dotknąć różdżką czarodziejki. Kirke przeprosiła
Odyseusza i przywróciła podróżnikom ich normalne postacie.
Towarzysze spędzili rok na gościnnej wyspie.
Przepowiednia Terezjasza
Z wyspy Kirke udali się do krainy Kimerejczyków. Odyseusz,
wykopał dół i złożył ofiary umarłym. Woń krwi zwierząt zwabiła
dusze zmarłych. Pojawiła się też dusza wieszcza Tejrezjasza. Od
jego ducha Odyseusz dowiedział się, że zniesie jeszcze wiele
trudów i dopiero po latach wróci do ojczyzny.
Wyspa Syren
Wracał Odyseusz tą samą drogą. Raz jeszcze odwiedził swoją
przyjaciółkę Kirke. Potem wiatr zaniósł okręt Odyseusza do wyspy
syren. Syreny miały głos tak cudny, że kto je usłyszał, odkładał
wiosła i zapominał o falach. Wtedy okręt rozbijał się.
Wyspa Syren
Aby towarzysze nie ulegli czarowi syreniego śpiewu, Odyseusz
zalepił im uszy woskiem. Sam zaś kazał przywiązać się do masztu
mocnymi powrozami. Syreny wabiły żeglarzy najpiękniejszym
śpiewem, ale załoga okrętu ich nie słyszała. Jedynym, który
bezpiecznie wysłuchał cudownego śpiewu syren, był sprytny
Odyseusz.
Między Scyllą a Charybdą
Płynęli teraz ku dwóm skałom. Na jednej mieszkała Scylla - potwór
morski o dwunastu łbach i sześciu głowach. Scylla porywała ryby,
ludzi, delfiny. Obok stała druga Skała, mieszkanie Charybdy.
Poczwara ta wciągała wodę i wypluwała, a wszystko co mogła
pożreć zostawiała w paszczy.
Między Scyllą a Charybdą
Odyseusz wybrał drogę bliżej Scylli, sześciu z jego towarzyszy
musiało za to zapłacić życiem, ale sam okręt i reszta załogi dzięki
temu ocalała mogąc płynąć dalej.
Wyspa Heliosa
Stamtąd dopłynęli wyspy boga słońca Heliosa. Załoga była głodna i
zabili kilka napotkanych na wyspie wołów. Wtem słońce się zaćmiło
i rozszalała się taka burza, iż wszystkie statki zatonęły. Ocalał tylko
Odyseusz! Przez dziewięć dni walczył z nawałnicą.
Gościna u Kalipso
Fale wyrzuciły go na nieznany brzeg. Kiedy się obudził, zobaczył
piękną kobietę. Miała na imię Kalipso, a wyspa nazywała się
Ogigia. Odyseusz poszedł za nimfa. Zaprowadziła go do swojego
domu i serdecznie ugościła. Odyseusz spędził z nią na wyspie
długie lata.
Gościna u Kalipso
W ósmym roku miłosnej niewoli zjawił się posłaniec bogów,
Hermes. Oto Dzeus kazał mu wracać do rodzinnej Itaki, do żony
i syna. Odyseusz pożegnał się z Kalipso i wyruszył w drogę.
Pomoc Laukotei
Na morzu zobaczył go Posejdon. Przypomniał sobie prośbę
Polifema, wzburzył więc fale, które zniszczyły łódź Odyseusza. Tym
razem bohaterowi pomogła boginka morska - Leukotea - dając mu
cudowną przepaskę, dzięki której nie mógł utonąć. Przez dwa dni i
noce zmagał się Odyseusz z żywiołem. Na koniec uczepił się
jakiegoś wybrzeża i zemdlał.
Kraj Feaków
Obudził go śmiech dziewcząt. To była królewna Nauzykaa ze
swoimi dworkami. Dała mu jeść, ubrała go i Odyseusz wyglądał jak
król. Pokazała mu drogę do pałacu i odjechała. Odyseusz
znajdował się na wyspie zamieszkałej przez Feaków. Dostał od
nich statek i bogate dary.
Itaka
Statek Odyseusza przybił do brzegów Itaki. Tam czekała na niego
Atena. Bogini opowiedziała mu co się dzieje w Itace: jego dom jest
pełen zalotników Penelopy, wiernej żony Odyseusza, która nie
chciała wyjść za mąż, póki nie uszyje szaty pośmiertnej dla ojca.
Aby zyskać na czasie, w dzień ją szyła, a w nocy pruła.
Itaka
Odyseuszowi
uznanemu
za
zmarłego
groziło
jeszcze
niebezpieczeństwo, ktoś mógłby go rozpoznać i podstępnie zabić.
Atena dla niepoznania zamieniła bohatera w żebraka. Pod tą
postacią Odyseusz spotkał swojego syna Telemacha, który
uwierzył, że jego ojciec żyje.
Itaka
Królewicz wrócił do domu i powiadomił matkę, że ojciec żyje.
Odyseusz również udał się do pałacu. W sali zamkowej zobaczył
zalotników Penelopy, którzy przygotowywali się do turnieju o jej
rękę.Postanowiono, że jeśli któryś uniesie łuk Odyseusza i wyśle
strzałę przez „oczka” dwunastu wbitych w ziemię toporów, otrzyma
królestwo i królową za żonę.
Itaka
Następnego dnia odbywały się zawody. Każdy z zawodników
podnosił łuk, ale żaden nie mógł naciągnąć cięciwy. Przyszła kolej
na Odyseusza. W przebraniu staruszka wzbudził śmiech i kpiny
konkurentów. Nadeszła wielka chwila. Odyseusz spokojnie wziął do
ręki łuk, napiął cięciwę i wycelował. Strzała przeleciała dokładnie
przez dwanaście „oczek”.
Itaka
Zalotnicy rozpoznali króla Itaki. Zaczęła się bitwa, ale Odyseusz
z Telemachem pokonali wszystkich przeciwników. Penelopa
rozpoznała męża i padli sobie w ramiona, a Odyseusz powrócił do
dawnej postaci.
Nowe życie
Następnego dnia król odwiedził swojego ojca – Laertesa.
Tymczasem krewni pomordowanych zaczęli się buntować
i przygotowywać do bitwy. Nagle usłyszano głos bogini Ateny „Dość
tej zwady. Rozejść się .Do domu”.
Nowe życie
Tak stanął sojusz miedzy ludem a królem Odyseuszem, który po
dwudziestu latach wojny i tułactwa wrócił do ojczyzny.