pobierz - Uniwersytet Jana Kochanowskiego Filia w Piotrkowie

Transkrypt

UNIWERSYTET
Humanistyczno-Przyrodniczy Jana Kochanowskiego w Kielcach
FILIA W PIOTRKOWIE TRYBUNALSKIM
Wydział Nauk Społecznych
SAMODZIELNY
ZAKŁAD EKONOMII
PAKIET INFORMACYJNY ECTS
2010/2011
Piotrków Trybunalski 2010
PRZEWODNIK ECTS 2010/2011
Zespół redakcyjny:
Agata Bury
Jacek JarczyĔski
Marek Kulisz
Stanisław Leszto
Ewa Opala
Władysław Skarbek
Andrzej Witusik
Spis treĞci
WstĊp...................................................................................... 7
Rozdział 1: Uczelnia............................................................... 9
Rozdział 2: Studia i studenci................................................. 17
Rozdział 3: Wydział Nauk Społecznych............................... 29
Rozdział 4: ObjaĞnienia i definicje ....................................... 37
Rozdział 5: Samodzielny Zakład Ekonomii.......................... 41
WstĊp
Europejski System Transferu Punktów (w skrócie ECTS od angielskiej nazwy: European
Credit Transfer System) to system ułatwiajcy zaliczanie okresu studiów odbytych przez studenta w uczelni partnerskiej (w tym uczelni zagranicznej) przez jego uczelni macierzyst.
System ECTS został opracowany w drugiej połowie lat 80. i wprowadzony w wielu szkołach
wyszych krajów Europy Zachodniej.
ECTS stanowi kodeks sprawdzonych rozwiza dotyczcych uznawania (okresu) studiów.
Oznacza to, e okres studiów odbyty w uczelni partnerskiej (w tym egzaminy lub inne formy
oceny) zastpuje porównywalny okres studiów w uczelni macierzystej, niezalenie od tego, e
tre uzgodnionego programu studiów w uczelni partnerskiej moe si róni od programu
w uczelni macierzystej. Podstaw systemu ECTS jest przejrzysto programu studiów i zasad
zaliczania zaj. ECTS ułatwia instytucjom uznawanie osigni studentów w nauce, przez
stosowanie punktów ECTS oraz wspólnej skali ocen.
Przewodnik dla uytkowników ECTS (we wszystkich jzykach UE), instrukcje dotyczce
przedstawiania w Internecie pakietów informacyjnych ECTS oraz ogólne informacje o ECTS
dostpne s na stronie Komisji Europejskiej:
http://ec.europa.eu/education/lifelong-learning-policy/doc48_en.htm
Punkty ECTS stanowi warto liczbow przyporzdkowan poszczególnym przedmiotom, odpowiadajc nakładowi pracy, jak winien wykona student, aby otrzyma zaliczenie
z danego przedmiotu. Liczba punktów, któr uzyskuje student po zaliczeniu danego przedmiotu, opisuje wzgldny nakład pracy koniecznej do zaliczenia tego przedmiotu w odniesieniu do całkowitego nakładu pracy, wymaganego do zaliczenia pełnego roku akademickiego
studiów na danym kierunku. Punkty ECTS przypisane kademu z przedmiotów koczcych
si zaliczeniem z ocen odzwierciedlaj wzgldne obcienie studenta zwizanego z udziałem
w rónych formach zaj zwizanych z realizacj danego przedmiotu. Obejmuj one zarówno
zajcia grupowe: wykłady, wiczenia, konwersatoria, seminaria, prace terenowe itp., jak
i prac indywidualn oraz egzaminy i inne formy oceny. Punkty ECTS przypisuje si równie
praktykom i przedmiotom obieralnym, stanowicym integraln cz programu studiów, o ile
kocz si ocen.
W systemie ECTS ilo pracy wymaganej do zaliczenia całego roku akademickiego odpowiada 60 punktom, na semestr przypada zwykle 30 punktów. O liczbie punktów przypisywanej poszczególnym przedmiotom decyduje instytucja uczestniczca w systemie ECTS.
Podstawowymi dokumentami systemu ECTS są trzy dokumenty:
1. Pakiet informacyjny (information package) zawierajcy informacje na temat uczelni,
wydziału/instytutów, organizacji i struktury studiów oraz przedmiotów. Pełni rol przewodnika dla nauczycieli i studentów uczelni macierzystej, jak i uczelni partnerskich. Obejmuje
ogólne informacje o uczelni macierzystej, wydziale/instytucie, kalendarzu akademickim, planach i programach studiów. Opis planów i programów studiów dotyczy przede wszystkim
programu przedmiotów, formy zaj, okresu trwania, wymaga wstpnych, sposobu oceny,
wartoci punktowej oraz innych informacji na temat przedmiotów wchodzcych w skład oferty dydaktycznej danej jednostki. Pakiet informacyjny, aktualizowany co rok powinien by
dostpny w formie elektronicznej oraz w wersji obcojzycznej.
2. Porozumienie o programie zaj (learning agreement), to umowa trójstronna pomidzy
studentem a uczelniami – macierzyst i partnersk, przygotowana przed rozpoczciem przez
studenta okresu studiów w uczelni partnerskiej. Umowa zobowizuje studenta do zrealizowania okrelonego umow programu zaj, uczelni, przyjmujc do zapewnienia studentowi
udziału w wymienionych w porozumieniu zajciach, a uczelnie, macierzyst do uznania zaliczonych przedmiotów według uzgodnionej punktacji i skali ocen.
3. Wykaz zalicze (transcript of records) przedstawiajcy jakociowy i ilociowy opis
osigni studenta w nauce. Przygotowuje si go zarówno przed wyjazdem studenta, jak i po
zakoczeniu okresu studiów w uczelni partnerskiej. W wykazie wymienione s wszystkie
przedmioty, w których student uczestniczył wraz z uzyskana liczb punktów i ocenami przyznanymi zgodnie ze skal stosowan w danej uczelni oraz w systemie ECTS.
Student zainteresowany odbyciem okresu studiów w uczelni partnerskiej, po zapoznaniu
si z pakietem informacyjnym tej uczelni, przygotowuje w porozumieniu z właciwym koordynatorem w uczelni macierzystej plan studiów w czasie pobytu w uczelni partnerskiej. Wypełnia formularz zgłoszeniowy (student application form), który obok danych osobowych
kandydata obejmuje informacj o liczbie punktów jak planuje uzyska w uczelni przyjmujcej. Do formularza dołcza uzgodnione z koordynatorem porozumienie o programie zaj
oraz opis dotychczasowego przebiegu studiów w formie wykazu zalicze. Porozumienie
o programie zaj podpisuje student i koordynatorzy reprezentujcy obie uczelnie. Podpisanie
dokumentu jest warunkiem koniecznym uznania okresu studiów odbytych w uczelni przyjmujcej. Kopie porozumienia otrzymuje kada ze stron. Jakakolwiek zmiana planu studiów
w okresie pobytu w uczelni przyjmujcej wymaga zgody wszystkich zainteresowanych stron
wyraonej przez odpowiedni zapis w porozumieniu o programie zaj potwierdzony podpisem kadej ze stron.
Transfer punktów uzyskanych w uczelni partnerskiej odbywa si na podstawie wykazu zalicze. Obejmuje on wszystkie przedmioty zrealizowane przez studenta, liczb punktów przypisan kademu z nich oraz oceny przyznane zgodnie ze skal ocen stosowan w uczelni
przyjmujcej oraz skal w systemie ECTS. Kopi wykazu zalicze, potwierdzon podpisem,
otrzymuje kada ze stron. Na podstawie wykazu zalicze uczelnia macierzysta podejmuje
decyzj o zaliczeniu okresu studiów.
Finansowe wsparcie dla podejmujcych studia w systemie ECTS w uczelniach zagranicznych oferuj programy stypendialne dostpne w ramach programu SOCRATES/ERASMUS
oraz inne programy stypendialne.
8
Rozdział 1
UCZELNIA
10
UNIWERSYTET
Humanistyczno-PrzyrodniczyJana Kochanowskiego w Kielcach
FILIA W PIOTRKOWIE TRYBUNALSKIM
ul. J. Słowackiego 114/118
97-300 Piotrków Trybunalski
tel. centrala: 44 7327400
fax: 44 7327405
NIP 657-02-34-850
Konto: PEKAO SA O/Piotrków Trybunalski
21124031161111000035036526
11
Władze uczelni:
Prorektor ds. Filii: Prof. dr hab. Czesław Grzelak
Sekretariat:
tel.: 44 732 74 00 – wew. 102; bezporedni: 44 732 74 55;
fax: 44 7327410;
[email protected]
Struktura Filii:
Rektorat
Wydział Nauk Społecznych
Dziekan Wydziału Nauk Społecznych: dr hab. prof. UJK Ryszard Kuriata
Prodziekani:
Dr Andrzej Witusik
Dr Anna Dbska
Dr Wiesław Jan Rogalski
Wydział Filologiczno-Historyczny
Dziekan Wydziału Filologiczno-Historycznego: dr hab. prof. UJK Zygmunt Matuszak
Prodziekani:
Dr Janusz Budziski
Dr Tadeusz Szperna
Studium JĊzyków Obcych
Kierownik: mgr Anna Szwab-Gusta
Studium Wychowania Fizycznego i Sportu
Kierownik: mgr Andrzej Dybowski
Administracja
Zastpca Kanclerza ds. Filii mgr in. Marian Biniek
Zastpca Kwestora ds. Filii mgr Jadwiga Błaszkowska
Archiwum Filii
Osoba prowadzca mgr Renata Matuszak
Biblioteka
Zastpca Dyrektora Biblioteki Głównej ds. Biblioteki Filii mgr Urszula Franas-Mirowska
Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie
Kierownik in. Beata Fijałkowska
Uniwersytet Trzeciego Wieku
Prezes Janina Franczak-Kujawska
12
Koordynatorzy programu ECTS na Wydziale Nauk Społecznych
Lp.
1
2
3
4
5
5
ImiĊ i nazwisko
Dr Andrzej Witusik
Dr Stanisław Leszto
Dr Marek Kulisz
Dr Agata Bury
Dr Władysław Skarbek
Dr Jacek Jarczyski
Wydział/Kierunek
Nauk Społecznych
Pedagogika
Bezpieczestwo Narodowe
Ekonomia
Socjologia
Zarzdzanie
Telefon
44 732 74 32
44 732 74 04
44 732 74 00
44 732 74 34
44 732 74 43
44 732 74 34
Adres e-mail
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]
Uczelnia w Piotrkowie Trybunalskim powstała w 1981 roku jako Wydział Zamiejscowy
Wyszej Szkoły Pedagogicznej im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, na bazie Oddziału
Instytutu Kształcenia Nauczycieli w Piotrkowie Trybunalskim. Rozwój jednostki sprawił, e
na mocy uchwały Senatu Wyszej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach od dnia 1 padziernika
1997 roku Wydział Zamiejscowy w Piotrkowie Trybunalskim zaczł funkcjonowa jako Filia
Wyszej Szkoły Pedagogicznej. Od roku akademickiego 2000/2001 na mocy Zarzdzenia Nr
1 Ministra Edukacji Narodowej z dnia 8 marca 2000 r. podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Filii zostały Wydziały: Filologiczno-Historyczny oraz Nauk Społecznych. Kolejn
wan zmian w yciu akademickim uczelni była ustawa z dnia 7 czerwca 2000 roku, która
upowaniała do nadania Wyszej Szkole Pedagogicznej Kielcach nazwy Akademia witokrzyska im. Jana Kochanowskiego w Kielcach, z Fili w Piotrkowie Trybunalskim. Dnia 23
marca 2008 roku weszła w ycie ustawa o nadaniu Uczelni nazwy (Dz. U. Nr 39, poz. 227)
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy Jana Kochanowskiego w Kielcach z Fili w Piotrkowie Trybunalskim.
W obrbie dwuwydziałowej struktury funkcjonuj Instytuty: Nauk Pedagogicznych, Filologii Polskiej, Historii, Stosunków Midzynarodowych, oraz Samodzielne Zakłady: Socjologii, Ekonomii, Zarzdzania, Filologii Angielskiej i Pracownia Informatyki. Ponadto w ramach
Filii istnieje Studium Jzyków Obcych, Studium Wychowania Fizycznego i Sportu, Biblioteka, Wydawnictwo i Uniwersytet Trzeciego Wieku. Fili kieruje Prorektor. Filia posiada wyodrbnion administracj, finanse i majtek trwały (budynki dydaktyczne, domy akademickie
i osiedle mieszkaniowe). Baz dydaktyczn i naukow dla zorganizowanego w Filii procesu
dydaktycznego i realizowanych bada naukowych stanowi:
− 3 pracownie komputerowe z podłczeniem do Internetu;
− biblioteka Filii liczca obecnie ponad 94 000 woluminów;
− wydawnictwo.
Poszczególne jednostki naukowo-dydaktyczne w programie bada własnych realizuj problematyk zwizan z kierunkami kształcenia. Powicona jest ona m.in. literaturze dla dzieci
i młodziey, kulturze humanistycznej Ziemi Piotrkowskiej, opracowaniu szkolnego słownika
literatury dla dzieci i młodziey, problematyce pedagogicznej i owiatowej, unowoczenianiu
metod nauczania jzyka angielskiego i niemieckiego, wpływowi przemian cywilizacyjnych na
funkcjonowanie szkoły i rodziny w Polsce. Duym zainteresowaniem ciesz si równie badania regionalne i prace nad kwesti systemu wartoci młodziey piotrkowskiej w warunkach
współczesnych przemian społecznych. W kadym roku akademickim zgłaszane s do KBN
tematy bada statutowych. Wyniki bada prezentowane s na konferencjach naukowych organizowanych przez Fili i inne orodki akademickie krajowe i zagraniczne, a take w wydawnictwach ksikowych i periodykach seryjnych wydawanych przez Fili: „Piotrkowskie
Studia Pedagogiczne”, „Studia i Materiały Polonistyczne”, „Piotrkowskie Zeszyty Historyczne”, „Rocznik Pedagogiki Rodziny”, „Zeszyt Naukowy” Instytutu Ekonomii oraz „Perspective on Foreign Language”. Wspólnie z Piotrkowskim Towarzystwem Przyjaciół Nauk wydawane s prace filologiczno-historyczne w serii „Biblioteka PTPN” oraz kwartalnik kulturalnoowiatowy „Zblienia Piotrkowskie”.
Filia prowadzi współprac naukow w zakresie rozwoju kadry, bada naukowych z Uniwersytetem Łódzkim, Uniwersytetem Opolskim, Uniwersytetem lskim. Współpracuje te
13
z orodkami zagranicznymi w Kijowie, Łucku, Brzeciu, Mikołajowie, Wilnie, Wielkim
Nowgorodzie i Londynie.
Zadania dydaktyczno-naukowe w Filii UJK w Piotrkowie Trybunalskim realizuje 172 nauczycieli akademickich, w tym: 34 profesorów, 98 adiunktów oraz 40 osób zatrudnionych na
stanowiskach asystentów, starszych wykładowców, wykładowców i lektorów (wg danych
z dn. 31.01.2011 r.).
Piotrowska Uczelnia kształci studentów na 9 kierunkach studiów: magisterskich – pedagogika, filologia polska, historia, stosunki midzynarodowe oraz na studiach licencjackich –
filologia angielska, ekonomia, socjologia, zarzdzanie, bezpieczestwo narodowe w liczbie
3 770 studentów, w tym na studiach dziennych 2 109, na studiach zaocznych i wieczorowych
1 661 (wg danych z dn. 30.11.2010 r.).
Osigniciami moe poszczyci si Akademicki Zwizek Sportowy. Na Akademickich
Mistrzostwa Europy w Piłce Rcznej Kobiet w lipcu 2006 r. druyna Filii zdobyła złoty medal, a na Akademickich Mistrzostwach Europy w Piłce Koszykowej Mczyzn w lipcu 2005
roku druyna Filii zajła IV miejsce.
Współpraca krajowa i zagraniczna
Filia realizuje wszechstronn współprac z licznymi orodkami naukowymi w kraju i zagranic na dwóch płaszczyznach:
1. Stała współpraca instytucjonalna z tymi placówkami naukowymi, z którymi Uczelnia
posiada umowy (porozumienia) o współpracy.
2. Współpraca dorana polegajca na uczestnictwie naszych pracowników naukowych
w rónego rodzaju konferencjach naukowych, odbywaniu stay naukowych (powyej
4 tygodni) w uczelniach, realizacji tematów prac badawczych archiwach i bibliotekach.
Stał instytucjonaln współprac aktualnie Filia posiada z kilkoma krajowymi i zagranicznymi placówkami naukowymi. Nale do nich: Centralne Archiwum Wojskowe w Warszawie, Górnolska Wysza Szkoła Pedagogiczna w Mysłowicach, Wojskowe Biuro Bada
Historycznych w Warszawie, Wydział Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii CurieSkłodowskiej w Lublinie, Wydział Filologiczno-Historyczny Uniwersytetu Opolskiego, Akademia Nauk Pedagogicznych w Kijowie, Narodowy Uniwersytet im. Tarasa Szewczenki
w Kijowie, Pastwowy Uniwersytet Wołyski im. Łesi Ukrainki w Łucku, Polski Orodek
Społeczno-Kulturalny Biblioteka Polska w Londynie, Rosyjski Pastwowy Uniwersytet Humanistyczny w Wielkim Nowgorodzie, Uniwersytet Pastwowy im. Aleksandra Puszkina
w Brzeciu, Uniwersytet Polski w Wilnie przy Stowarzyszeniu Naukowców Polaków Litwy,
Wołyska Szkoła Wysza Gospodarki i Zarzdzania w Łucku i Zarzd Archiwów Obwodu
Nowogrodzkiego.
Formy współpracy zagranicznej sprowadzaj si do organizacji wspólnych konferencji naukowych, wymiany wydawnictw naukowych, staów naukowych oraz wymiany grup studenckich oraz (sporadycznie) do kształcenia (wymiennego) studentów w poszczególnych Uczelniach.
Współpraca z Bibliotek Polsk w Londynie przewiduje m.in. nieodpłatne przekazywanie
dla Biblioteki Filii dubletów ksiek, prawo pierwokupu rzadkich druków, korzystanie ze
zbiorów Biblioteki Polskiej przez naszych pracowników naukowych i studentów oraz współprac wydawnicz.
Uczelnia współpracuje take z ronymi innymi orodkami naukowymi, z którymi nie podpisano umów o współpracy. Daje to moliwoci uczestnictwa pracowników naukowych
w rónego rodzaju konferencjach naukowych, odbywaniu stay naukowych (powyej 4 tygodni) w uczelniach, realizacji tematów prac badawczych w archiwach i bibliotekach.
W ramach podnoszenia kwalifikacji kadry naukowo-dydaktycznej oraz nauczania na najwyszym poziomie z zakresu kształcenia informatycznego Filia w Piotrkowie Trybunalskim
podjła współprac z firm Microsoft (poprzez Softbank oraz Promise).
14
Budynki, adresy i baza lokalowa:
− Budynek dydaktyczny nr 1 przy ul. Słowackiego 114/118 o powierzchni 5888 metrów
kwadratowych posiadajcy 39 sal wykładowych i wiczeniowych, aul, sal gimnastyczn i bibliotek z czytelni. Budynek zajmuje administracja uczelni oraz Wydział
Nauk Społecznych.
− Budynek dydaktyczny nr 2 przy ul. Słowackiego 116 o powierzchni 4117 metrów kwadratowych posiadajcy 19 sal wykładowych i wiczeniowych oraz 3 sale audiowizualne. Budynek zajmuje Wydział Filologiczno-Historyczny.
− Baza mieszkaniowa dla nauczycieli akademickich obejmuje: 3 budynki mieszkalne
w Woli Bykowskiej wolnostojce, pitrowe, całkowicie podpiwniczone z 36 mieszkaniami, 24 garaami i lokaln oczyszczalni cieków (dojazd z drogi prowadzcej do
miejscowoci Kafar, odległo od Piotrkowa Tryb. 7 km), 4 mieszkania w bloku przy
ul. Słowackiego 109 mieszczcego si naprzeciw budynku głównego uczelni, 10 pokoi
hotelowych w DS. nr 1 przy ul. Słowackiego 114/118.
W trakcie remontu w naszej uczelni znajduje si: Klub Studencki w DS „Olimp” przy
ul. Słowackiego 114/118.
15
16
Rozdział 2
STUDIA I STUDENCI
18
Zakwaterowanie
Kierownik wszystkich Domów Studenta mgr Stanisław KabziĔski email: [email protected]
• DS. nr 1 OLIMP
ul. Słowackiego 114/118, 97-300 Piotrków Trybunalski;
telefon: 44 7327450; recepcja
Dom koedukacyjny usytuowany w bezpoĞrednim sąsiedztwie Uczelni posiada 222 miejsca
noclegowe w samodzielnych pokojach 2 osobowych z łazienkami, oraz w pokojach 1 i 3
osobowych zlokalizowanych w tzw. segmentach z łazienkami. KaĪdy pokój posiada dostĊp
do Internetu. Do dyspozycji studentów w budynku są: stołówka, pralnia oraz Ğwietlica studencka z TV.
• DS. nr 3 HADES
ul. Wysoka 13, 97-300 Piotrków Trybunalski;
telefon: 44 7327012; pracownik administracyjny mgr Agnieszka Rogalska
Dom koedukacyjny, 128 miejsc, 3 piĊtra, 65 pokoi 2 osobowych. Na kaĪdym piĊtrze
kuchnia, wĊzeł sanitarny. Na terenie akademika znajduje siĊ Ğwietlica TV i pralniosuszarnia.
• DS. nr 4 MIKRUS
ul. Belzacka 164, 97- 300 Piotrków Trybunalski;
telefon: 44-7327019; pracownik administracyjny mgr Agnieszka Rogalska
Dom koedukacyjny posiada bazĊ noclegową na 67 miejsc w pokojach 2 i 3-osobowych z
pełnym wĊzłem sanitarnym oraz ĞwietlicĊ z TV. Ponadto, w okresie wakacyjnym tzn. od
miesiąca czerwca do koĔca wrzeĞnia, istnieje moĪliwoĞü korzystania z noclegów we
wszystkich domach studenta naleĪących do Filii Uniwersytetu dla studentów wszystkich
rodzajów studiów jak i osób nie związanych z Uczelnią.
Opieka zdrowotna i ubezpieczenie
Stanowisko ds. studenckich mgr BoĪena Walczak
DS. OLIMP, pok. nr 10A
email: [email protected]
godziny pracy: 8.00-15.00
Wszyscy studenci mogą korzystaü z opieki zdrowotnej w miejscu studiów, dotyczy to
tak lekarza pierwszego kontaktu, jak i lekarza specjalisty, na podstawie ksiąĪeczki zdrowia studenta. W przypadku braku ubezpieczenia zdrowotnego studenci, którzy nie podlegają ubezpieczeniu zdrowotnemu z innego tytułu i nie pozostają na wyłącznym utrzymaniu osoby ubezpieczonej, a ukoĔczyli 26 rok Īycia, zgłaszani są do ubezpieczenia zdrowotnego przez UczelniĊ na wniosek studenta.
Studenci niepełnosprawni
Stanowisko ds. studenckich mgr BoĪena Walczak
DS. OLIMP, pok. nr 10A
email: [email protected]
godziny pracy: 8.00-15.00
W celu usprawnienia studiowania studentów niepełnosprawnych student, który posiada
orzeczenie o stopniu niepełnosprawnoĞci lub inny dokument potwierdzający swoją niepełnosprawnoĞü powinien zarejestrowaü siĊ, składając Kwestionariusz (druk elektroniczny, ewentualnie papierowy, na miejscu powyĪej). Informacje zawarte w kwestionariuszu są poufne
i podlegają ochronie danych osobowych.
19
W kadej trudnej sytuacji związanej z tokiem studiów lub innej moĪe liczyü na pomoc
opiekuna roku, czy innego pracownika dydaktycznego lub administracyjnego.
Informacje zawarte w kwestionariuszu są poufne i podlegają ochronie danych osobowych.
KaĪdy student niepełnosprawny moĪe otrzymaü Stypendium specjalne – stypendium dla
studentów studiów stacjonarnych, niestacjonarnych, posiadających orzeczenie o stopniu niepełnosprawnoĞci. Stypendium specjalne – Ğwiadczeniem niezaleĪnym od innych form pomocy materialnej i wysokoĞci dochodów rodziny.
Pomoc stypendialna
Pomoc materialna dla studentów udzielana jest na podstawie Regulaminu przyznawania
pomocy materialnej studentom, stanowiącego załącznik do Zarządzenia Rektora.
Student moĪe ubiegaü siĊ o pomoc materialną ze Ğrodków przeznaczonych
na ten cel w budĪecie paĔstwa w formie:
1) stypendium socjalnego;
2) stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych;
3) stypendium rektora dla najlepszych studentów;
4) stypendium ministra za osiągniĊcia w nauce;
5) stypendium ministra za wybitne osiągniĊcia sportowe;
6) zapomogi.
Student znajdujący siĊ w trudnej sytuacji materialnej moĪe otrzymaü stypendium socjalne,
na podstawie przedstawionych dokumentów okreĞlonych w Regulaminie przyznawania pomocy materialnej.
Student studiów stacjonarnych znajdujący siĊ w trudnej sytuacji materialnej moĪe otrzymaü stypendium socjalne w zwiĊkszonej wysokoĞci z tytułu zamieszkania w domu studenckim lub w obiekcie innym niĪ dom studencki, jeĪeli codzienny dojazd z miejsca stałego zamieszkania do uczelni uniemoĪliwiałby lub w znacznym stopniu utrudniał studiowanie.
Student studiów stacjonarnych w przypadku, o którym mowa powyĪej, moĪe otrzymaü
stypendium socjalne w zwiĊkszonej wysokoĞci równieĪ z tytułu zamieszkania z niepracującym małĪonkiem lub dzieckiem studenta w domu studenckim lub w obiekcie innym niĪ dom
studencki.
Zapomoga moĪe byü przyznana studentowi, który z przyczyn losowych znalazł siĊ przejĞciowo w trudnej sytuacji materialnej. Student moĪe otrzymaü zapomogĊ, o której mowa powyĪej, dwa razy w roku akademickim.
Student moĪe otrzymywaü stypendia, o których mowa pkt 1-3, w danym roku akademickim przez okres do dziesiĊciu miesiĊcy, a gdy ostatni rok studiów trwa jeden semestr przez
okres do piĊciu miesiĊcy.
Stypendium rektora dla najlepszych studentów moĪe otrzymywaü student, który uzyskał za
rok studiów wysoką Ğrednią ocen lub posiada osiągniĊcia naukowe, artystyczne lub wysokie
wyniki sportowe we współzawodnictwie miĊdzynarodowym lub krajowym.
Stypendium ministra za osiągniĊcia w nauce moĪe byü przyznane studentowi szczególnie
wyróĪniającemu siĊ w nauce oraz posiadającemu osiągniĊcia naukowe, a stypendium ministra
za wybitne osiągniĊcia sportowe studentowi, który osiągnął wysoki wynik sportowy we
współzawodnictwie miĊdzynarodowym lub krajowym i zaliczył kolejny rok studiów.
Stypendium ministra za wybitne osiągniĊcia moĪe byü przyznane studentowi szczególnie
wyróĪniającemu siĊ w nauce lub posiadającemu wybitne osiągniĊcia naukowe, artystyczne
lub sportowe.
O przyznanie stypendiów, o których mowa w ust. 3, 4 i 5, student moĪe ubiegaü siĊ nie
wczeĞniej niĪ po zaliczeniu pierwszego roku studiów.
O przyznanie stypendium rektora dla najlepszych studentów lub stypendium ministra za
wybitne osiągniĊcia moĪe ubiegaü siĊ równieĪ student pierwszego roku studiów drugiego
20
stopnia rozpoczĊtych w terminie roku od ukoĔczenia studiów pierwszego stopnia, który spełnił kryteria okreĞlone odpowiednio powyĪej na ostatnim roku studiów pierwszego stopnia.
Studenckie Koła Naukowe
SKN Teatralne „WyjĞcie Ewakuacyjne”
Opiekun: mgr Lucyna Jakubczyk
Zarząd: Przewodnicząca - Agata Szymczyk
Anna KoĞciołek
Małgorzata Sajda
Cele (punkt 4 Statutu):
a) rozbudzanie i pogłĊbianie zainteresowaĔ sztuką Īywego słowa;
b) rozbudzanie i pogłĊbianie zainteresowaĔ teatrem;
c) poznawanie historii i teorii teatru;
d) poznawanie i doskonalenie Ğrodków wyrazu scenicznego;
e) poznawanie znaków teatralnych – wykorzystywanie ich w praktyce;
f) poznawanie róĪnorodnych tendencji w teatrze współczesnym;
g) poznawanie i doskonalenie warsztatu aktorskiego;
h) poznawanie pracy inscenizatora, reĪysera i scenografa;
i) poznanie utworów scenicznych;
j) rozwijanie zainteresowania metodami adaptacji utworów na scenĊ;
k) oglądanie spektakli teatru TV i omawianie ich;
l) organizowanie wyjazdów do teatru, na konkursy, na festiwale recytatorskie i teatralne;
m) organizowanie wakacyjnych warsztatów teatralnych;
n) rozwijanie umiejĊtnoĞci twórczych i samodzielnoĞci;
o) rozwijanie umiejĊtnoĞci pracy w zespole;
p) wyrabianie potrzeby uczestnictwa w kulturze;
q) prezentacja wyników pracy w postaci etiud, recytacji dla jak najszerszego grona odbiorców;
r) prowadzenie działalnoĞci popularyzacyjnej w zakresie sztuki scenicznej – prezentacja
dorobku w Uczelni i poza nią;
s) współpraca z placówkami kulturalnymi; udział w ogólnopolskich konkursach recytatorskich i teatralnych; organizowanie spotkaĔ; zapraszanie do współpracy specjalistów z dziedziny teatru.
SKN JĊzykoznawców
Opiekun: dr Jolanta Bujak-Lechowicz
Zarząd: Prezes – Józefina KĊpa
Cele (punkt 4 Statutu):
a) rozbudzanie i pogłĊbianie zainteresowaĔ jĊzykoznawczych;
b) prowadzenie szczegółowych badaĔ naukowych dotyczących jĊzyka mówionego mieszkaĔców Piotrkowa Trybunalskiego i okolic oraz mieszkaĔców innych terenów Polski;
c) prowadzenie szczegółowych badaĔ naukowych dotyczących tekstów jĊzyka pisanego
z okresu staropolskiego, Ğredniopolskiego, nowopolskiego, w tym równieĪ ostatnich dziesiĊcioleci XX wieku (badania dotyczące kohezji i koherencji);
d) poznawanie metod pracy naukowej;
e) rozwijanie samodzielnoĞci w pracy naukowej;
f) rozwijanie umiejĊtnoĞci pracy w zespole naukowym;
g) uczestniczenie w zjazdach i zebraniach mających charakter lokalny i ponadlokalny;
h) przedstawianie wyników badaĔ i prezentowanie własnych wniosków naukowych w postaci odczytów prowadzonych w Uczelni oraz poza Uczelnią;
i) przedstawianie wyników badaĔ i prezentowanie własnych wniosków naukowych w postaci publikacji, np. „Zeszyty Studenckiego Koła Naukowego JĊzykoznawców”;
21
j) organizowanie wycieczek naukowych;
k) organizowanie wakacyjnych obozów jĊzykoznawczych;
l) prowadzenie działalnoĞci popularyzacyjnej w zakresie jĊzykoznawstwa polskiego: otwarte
i Ğrodowiskowe zebrania z odczytami, kontakty z innymi organizacjami, np. Towarzystwem Naukowym, współpraca z placówkami społeczno-kulturalnymi i administracyjnymi, np. Miejskim Zespołem ds. Nazewnictwa, UrzĊdem Stanu Cywilnego, prowadzenie
poradnictwa jĊzykowego w kącikach poprawnoĞciowych w prasie i radiu regionalnym;
m) organizowanie spotkaĔ i zapraszanie do współpracy ludzi nauki i kultury.
SKN Archiwistów
Opiekun: dr Rafał Jaworski
Zarząd: Prezes – Dominik Koch
ZastĊpca prezesa – Damian Winkiel
Sekretarz – Jarosław Rymerd
Skarbnik – vacat
Magdalena Kucharska
Cele (§4 Statutu):
a) pogłĊbianie wiedzy własnej studentów z zakresu archiwistyki;
b) propagowanie oraz popularyzowanie archiwistyki jako nauki;
c) współpraca z zakresu archiwistyki z róĪnego rodzaju instytucjami oĞwiatowo-kulturalnymi;
d) przekazywanie informacji o materiałach archiwalnych dotyczących historii regionu szerszemu gronu odbiorców;
e) współpraca z innymi kołami naukowymi;
f) współpraca ze Stowarzyszeniem Archiwistów Polskich i Polskim Towarzystwem Historycznym;
g) czynny udział w Īyciu Uczelni;
h) inne formy prac i inicjatywy własne.
SKN Historyków KLIO
Opiekun: dr Janusz BudziĔski
Zarząd: Prezes – Katarzyna Kwieü
ZastĊpca prezesa – Monika ĝwidziĔska
Sekretarz – Agata Głodek
Skarbnik – Magdalena Kucharska
Cele (§5 Statutu):
a) budzenie zainteresowaĔ naukowych wĞród studentów;
b) wdraĪanie studentów do pracy naukowej i badawczej;
c) integracja Ğrodowiska studenckiego;
d) pomoc w kształceniu;
e) prowadzenie pracy popularyzującej historiĊ.
SKN Nowa Europa
Opiekun: dr Cezary Szyjko
Zarząd: Prezes – Kamil Konon
Cele (§5 Statutu):
a) pogłĊbianie wiedzy własnej studentów o Unii Europejskiej;
b) analiza prawa europejskiego;
c) badanie historii i kultury paĔstw członkowskich Unii;
d) nauka aktywnoĞci, tolerancji, szacunku do róĪnic kulturowych i odmiennoĞci innych narodów;
e) trenowanie umiejĊtnoĞci poszukiwania informacji;
f) współpraca z innymi kołami naukowymi i instytucjami;
22
g) czynny udział w yciu Uczelni;
h) opracowanie instrumentów efektywnego szukania pracy w Unii;
i) inne formy prac i inicjatywy własne.
SKN Promowania MyĞlenia Obywatelskiego
Opiekun: dr hab. Arkadiusz Adamczyk
Zarząd: Prezes – Oskar KuliĔski
Katarzyna JuruĞ
Monika Pawłowska
Magdalena Dąbrowska
Cele (§4 Statutu):
a) pogłĊbianie wiedzy własnej studentów z zakresu nauki o stosunkach miĊdzynarodowych;
b) propagowanie oraz popularyzowanie stosunków miĊdzynarodowych jako nauki;
c) współpraca z zakresu stosunków miĊdzynarodowych z róĪnego rodzaju instytucjami
oĞwiatowo-kulturalnymi;
d) współpraca z innymi kołami naukowymi;
e) czynny udział w Īyciu Uczelni;
f) inne formy prac i inicjatywy własne.
SKN Literatów
Opiekun: dr Danuta Mucha
Zarząd: Prezes – Ewelina Migała
ZastĊpca prezesa – Agnieszka Dziedzic, Martyna Rokita
Renata banaszczyk
Justyna Łopatka
Emilia Misiak
Izabela Schyndel
Cele (§4 Statutu):
a) praktyczne posłuĪenie siĊ umiejĊtnoĞcią z zakresu tworzenia poezji, prozy i dramatu;
b) pomoc w umoĪliwieniu członkom startu literackiego poprzez publikacjĊ ich utworów
w prasie, ksiąĪkach, a takĪe w formie własnych spotkaĔ autorskich na Uczelni;
c) pomoc w próbach samodzielnego tworzenia form literackich;
d) przygotowanie warsztatowe do pracy literata;
e) współpraca z innymi kołami naukowymi o podobnym charakterze i wymiana doĞwiadczeĔ (w kraju i za granicą);
f) czynny udział w Īyciu Uczelni;
g) inne formy działaĔ i inicjatywy własne.
SKN Pedagogiczno-Psychologiczne
Opiekun: dr Joanna Łuczak
Zarząd: Prezes – Olga Stankowska
Sekretarz – Maria Radajewska
Skarbnik – Katarzyna Walczak
Cele (§4 Statutu):
a) poszerzanie wiedzy i umiejĊtnoĞci studentów;
b) pobudzanie aktywnoĞci naukowej młodzieĪy akademickiej;
c) prowadzenie działalnoĞci naukowo-badawczej;
d) podejmowanie badaĔ empirycznych i kształtowanie umiejĊtnoĞci pisania tekstów naukowych;
e) kształtowanie kompetencji pedagogicznych studentów;
23
f) utrzymywanie współpracy z lokalnymi organizacjami społecznymi działającymi na rzecz
dzieci, młodzieĪy, dorosłych, osób niepełnosprawnych i potrzebujących;
g) integracja studentów i kadry naukowej Uczelni oraz tworzenie tradycji kierunku Pedagogika;
h) nawiązywanie współpracy z innymi kołami naukowymi, takĪe z innych uczelni;
i) nawiązywanie i rozwijanie miĊdzynarodowych kontaktów oraz współpracy naukowej;
j) kształtowanie umiejĊtnoĞci niezbĊdnych młodemu człowiekowi do odnalezienia siĊ na
rynku pracy;
k) rozwijanie umiejĊtnoĞci artystycznych i ich wykorzystanie w pracy z dzieümi, młodzieĪą
i dorosłymi;
l) inne formy pracy i inicjatywy własne.
SKN Logistyk
Opiekun: mgr Maria TymiĔska
Zarząd: Przewodnicząca – Beata Piłat
Wiceprzewodnicząca ds. organizacyjnych – Paulina Niedzielska
Wiceprzewodnicząca ds. finansowych – Nina ListwoĔ
Cele (§4 Statutu):
a) poszerzanie własnej wiedzy studentów z obszaru logistyki;
b) zdobywanie umiejĊtnoĞci naukowego rozwiązywania problemów;
c) kształtowanie umiejĊtnoĞci prowadzenia dyskusji naukowych na forum Klubu Dyskusyjnego;
d) podjĊcie samodzielnych badaĔ własnych problemów logistycznego wsparcia w zarządzaniu współczesnym przedsiĊbiorstwem;
e) organizowanie i prowadzenie sympozjów, konferencji naukowych na terenie działania
koła naukowego;
f) uczestniczenie i aktywny udział w konferencjach organizowanych przez inne uczelnie;
g) nawiązanie bezpoĞrednich kontaktów z przedsiĊbiorstwami celem prowadzenia własnych
obserwacji przebiegu procesów logistycznych;
h) propagowanie i popularyzowanie logistyki jako nauki;
i) współpraca z innymi kołami naukowymi;
j) czynny udział w Īyciu Uczelni;
k) inne formy aktywnoĞci naukowej.
SKN Młodych Ekonomistów
Opiekun: dr inĪ. Wiesław Jan Rogalski
Zarząd: Prezes – Ewelina Ładak
ZastĊpca prezesa – Marcin Francikowski
Sekretarz – Katarzyna Fronckiewicz
Skarbnik – Wioletta SkopiĔska
Cele (§4 Statutu):
a) pogłĊbianie wiedzy własnej studentów z zakresu ekonomii;
b) propagowanie oraz popularyzowanie ekonomii jako nauki;
c) współpraca z zakresu ekonomii z róĪnego rodzaju instytucjami oĞwiatowo-kulturalnymi;
d) gromadzenie i opracowywanie danych o ekonomicznych aspektach Īycia społecznego
w najbliĪszej oraz dalszej okolicy;
f) współpraca z Polskim Towarzystwem Ekonomicznym, oddział w Łodzi;
h) inne formy pracy i inicjatywy własne.
24
SKN Prawa Cywilnego LEX
Opiekun: dr Artur Ostrzyek
Zarząd: Prezes – Aneta ZieliĔska
ZastĊpca prezesa – Aneta Badek
Sekretarz – Katarzyna SzymaĔska
Skarbnik – Paweł Machałek
Wioletta Ruszkiewicz
Patrycja Staruch
Małgorzata Łobaczuk
Cele (Art. 5 Statutu):
a) propagowanie wiedzy prawniczej ze szczególnym uwzglĊdnieniem wiedzy z zakresu prawa cywilnego;
b) rozwijanie ĞwiadomoĞci i kultury prawnej studentów;
c) sprzyjanie integracji Ğrodowiska studenckiego;
d) wdraĪanie studentów do samodzielnej pracy naukowej;
e) rozwijanie róĪnorodnych form aktywnoĞci studentów;
f) poszukiwanie materialnych i formalnych związków prawa z pedagogiką i szeroko rozumianym wychowaniem.
SKN Nowych Technologii w Edukacji
Opiekun: dr Stanisław Leszto
Zarząd: Prezes – Radosław Lizak
ZastĊpca prezesa – Mateusz SzymaĔski
Sekretarz – Małgorzata Wawrukiewicz
Skarbnik – Piotr Mielczarek
Cele (§5 Statutu):
a) pogłĊbianie wiedzy i umiejĊtnoĞci jej zdobywania w procesie kształcenia wiedzy z zakresu informatyki i dziedzin pokrewnych;
b) promowanie idei społeczeĔstwa informacyjnego;
c) rozwijanie umiejĊtnoĞci pracy w zespole, wspólne rozwiązywanie problemów informatycznych z naciskiem na sieü Internet;
d) prezentacja osiągniĊü na forum ogólnym;
e) doskonalenie umiejĊtnoĞci samodzielnej pracy, samokształcenie, indywidualizacja zadaĔ;
f) integracja Īycia studenckiego na Uczelni, współpraca z lokalnymi organizacjami studenckimi oraz Radą Samorządu Studentów w zakresie zaplecza informatycznego;
g) nawiązywanie współpracy z róĪnymi oĞrodkami akademickimi na terenie kraju i za granicą;
h) nawiązywanie współpracy z instytucjami zajmującymi siĊ technologiami IT.
SKN Polska-Wschód
Opiekun: dr Joanna HaraziĔska
Zarząd: Prezes – Ewelina Grzeszek
ZastĊpca prezesa – Sylwia OjrzyĔska
Sekretarz – Katarzyna Wilk
Skarbnik – Karolina Szyl
Adrian Bobko
Cele (§7 Statutu):
a) pogłĊbianie wiedzy o krajach za wschodnią granicą Polski;
b) pobudzanie aktywnoĞci naukowej młodzieĪy akademickiej;
c) prowadzenie badaĔ interdyscyplinarnych, związanych z problematyką Wschodu (w odniesieniu do aspektów historii, kultury, gospodarki krajów za wschodnią granicą Polski,
w tym: Wschodnia Europa, Bliski Wschód i Daleki Wschód);
d) integracja studentów i kadry naukowej Filii;
25
e) nawiązywanie współpracy z innymi kołami naukowymi (takĪe innych uczelni);
f) nawiązywanie i rozwijanie miĊdzynarodowych kontaktów i współpracy naukowej;
g) popularyzacja wiedzy o nowych członkach Unii Europejskiej, tj. Litwie, Łotwie, Estonii.
SKN Informatyczno-Historyczne
Opiekun: dr inĪ. Sławomir Sołtysiak
DziałalnoĞü koła zawieszona.
Cele (§4 Statutu):
a) pogłĊbianie wiedzy własnej studentów z zakresu informatyki i historii;
b) propagowanie i popularyzowanie informatyki jako metody usprawniającej badania historyczne, przy współpracy z innymi oĞrodkami naukowymi i instytucjami oĞwiatowokulturowymi;
c) współpraca z innymi kołami naukowymi w ramach Uczelni i poza nią;
d) współpraca z Polskim Towarzystwem Historycznym;
e) usprawnianie badaĔ i poszukiwaĔ historycznych poprzez tworzenie pomocniczych programów informatycznych;
f) tworzenie specjalnych portali internetowych;
g) tworzenie systemu pozyskiwania, przetwarzania i udostĊpniania informacji, z wykorzystaniem nowoczesnych technologii oraz komputerowych bibliotek Ĩródłowych;
h) czynny i aktywny udział w Īyciu Uczelni;
i) czynny i aktywny udział we wszelkiego rodzaju inicjatywach historycznych i informatycznych.
SKN ZastosowaĔ Matematyki
Opiekun: dr Bogusław Kaczmarski
Zarząd: Prezes – Łukasz Lewandowski
ZastĊpca prezesa – Marcin Kosacki
Sekretarz – Karolina Strzelecka
Paulina RyczyĔska
Jagoda Karbowiak
Paweł Starcz
Cele (§4 Statutu):
a) pogłĊbianie wiedzy własnej studentów z zakresu matematyki oraz jej zastosowaĔ w ekonomii, statystyce i zarządzaniu;
b) propagowanie oraz popularyzowanie matematyki jako nauki stosowanej;
c) współpraca z zakresu matematyki i jej zastosowaĔ z róĪnego rodzaju instytucjami oĞwiatowo-kulturalnymi;
d) doskonalenie własnych umiejĊtnoĞci studentów w posługiwaniu siĊ komputerem jako
narzĊdziem wspierającym matematykĊ;
e) upowszechnianie kultury matematycznej w Ğrodowisku studenckim;
f) współpraca z innymi kołami naukowymi;
h) inne formy prac i inicjatywy własne.
SKN Integracja
Opiekun: mgr Jolanta Jarocka-Piesik
e-mail: [email protected]
Zarząd: Prezes – Natalia Czosnyka
ZastĊpca prezesa – Magdalena Koch
Sekretarz – Bartłomiej SzafraĔski
Skarbnik – Katarzyna Milczarek
26
§ 5 Statutu:
Celem działalnoĞci Koła Naukowego jest:
1) integracja studentów Filii Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego ze Ğrodowiskiem osób niepełnosprawnych poprzez:
- organizowanie spotkaĔ;
- wspólne wyjazdy na obozy naukowe;
- organizowanie imprez studenckich.
2) Prowadzenie w uczelni Punktu Konsultacyjnego dla osób niepełnosprawnych.
3) Działania wspierające likwidacjĊ barier architektonicznych.
4) Nabywanie nowych umiejĊtnoĞci potrzebnych do pracy z osobami niepełnosprawnymi
poprzez:
- udział w szkoleniach;
- organizowanie kursów mających na celu podniesienie kwalifikacji.
5) Pozyskiwanie funduszy na realizacjĊ celów statutowych Koła Naukowego „Integracja”.
6) Prowadzenie wolontariatu.
7) Współpraca z Rzecznikiem Osób Niepełnosprawnych Filii Uniwersytetu HumanistycznoPrzyrodniczego Jana Kochanowskiego w Piotrkowie Trybunalskim w celu okreĞlenia wspólnych kierunków działaĔ.
8) Współpraca z innymi Kołami Naukowymi w ramach uczelni i poza nią.
9) Współpraca z władzami miasta Piotrkowa Trybunalskiego i instytucjami dla osób niepełnosprawnych.
10) „Promocja talentów” – poszukiwanie i promowanie talentów wĞród osób niepełnosprawnych.
SKN Socjofile
Opiekun: mgr Kamila Jakubczak-KrawczyĔska
Zarząd: Prezes – Ewelina Cukier
ZastĊpca prezesa – Katarzyna ĝwistak
Skarbnik – Magdalena Kuklewicz
Sekretarz – Dominika StefaĔska
§ 4 Statutu:
Celem działalnoĞci SKN „Socjofile” jest:
a) pogłĊbianie wiedzy własnej studentów z zakresu socjologii;
b) propagowanie oraz popularyzowanie socjologii jako nauki;
c) współpraca z zakresu socjologii z róĪnego rodzaju instytucjami oĞwiatowo-kulturalnymi;
d) gromadzenie i opracowywanie danych o socjologicznych aspektach Īycia społecznego w
najbliĪszej oraz dalszej okolicy;
f) czynny udział w Īyciu Uczelni;
g) inne formy prac i inicjatywy własne.
Chór akademicki
Chór istnieje w Uczelni od 1982 roku. Początkowo był to chór ĪeĔski z czasem rozwinął
siĊ w chór mieszany. Opiekunem chóru był mgr Marek KuciapiĔski. Chór moĪe poszczyciü
siĊ bogatym repertuarem. Z duĪym powodzeniem wykonuje muzykĊ dawną, jak i współczesną, polską i obcą, Ğwiecką i religijną, utwory a apella i z towarzyszeniem instrumentalnym.
Pasja zespołowego Ğpiewania, temperament, dbałoĞü o interpretacjĊ pozwoliły na wykonanie
m.in. IX Symfonii L. van Beethovena z towarzyszeniem Filharmonii ĝwiĊtokrzyskiej oraz
nagranie trzech płyt CD.
27
Akademicki Zespól Sportowy
ZajĊcia sportowe prowadzone są pod kierunkiem wykwalifikowanej kadry w sekcjach koszykówki mĊĪczyzn, piłki siatkowej kobiet i mĊĪczyzn, piłki noĪnej, aerobiku, tenisa stołowego, tenisa ziemnego i karate. Klub organizuje imprezy o charakterze sportowo-rekreacyjnym
i bierze czynny udział w zawodach na szczeblu wojewódzkim i centralnym (np. Akademickie
Mistrzostwa Europy w Koszykówce MĊĪczyzn, Liga Akademicka Koszykówki MĊĪczyzn,
Mistrzostwa Polski PaĔstwowych Szkół WyĪszych Zawodowych i Uczelni Pedagogicznych
w Koszykówce MĊĪczyzn). O kształcie i charakterze działalnoĞci klubu decyduje zarząd,
w skład którego wchodzą studenci naszej Uczelni.
Zarząd KU AZS:
Prezes: Joanna Gromada
Wiceprezes: mgr Hubert Nowacki
Skarbnik, Sekretarz: Jakub Gorzelak
Członkowie Zarządu: Krzysztof ŁĊski, mgr Jolanta Nowacka
Kontakt: [email protected]
Programy wymiany studentów
Aktualne informacje o programach wymiany moĪna uzyskaü u:
Pani mgr inĪ. Małgorzaty Mierzejewskiej
Budynek Rektoratu,
tel.: 44 7327400 - wew. 213; bezpoĞredni: 44 7327488;
fax: 44 7327409;
Socrates/Erasmus
W marcu 2004 Uczelnia otrzymała kartĊ w programie SOCRATES/ERASMUS. Program
umoĪliwia prowadzenie szeregu działaĔ na wielu płaszczyznach. NaleĪą do nich: wymiana
studentów (wyjazdy i przyjazdy), wymiana kadry dydaktycznej (wyjazdy i przyjazdy),
uczestnictwo w projektach o charakterze wielostronnym (wspólne programy nauczania, kursy
intensywne, sieci tematyczne Erasmusa). WiĊcej informacji moĪna uzyskaü pod adresem:
http://www.socrates.org.pl/erasmus .
Fundacja Daad
Niemiecka Centrala Wymiany Akademickiej (Deutscher Akademischer Austauschdienst /
DAAD) jest wspólną organizacją niemieckich szkół wyĪszych. Jej zadaniem jest wspieranie
współpracy z uczelniami zagranicznymi przede wszystkim poprzez wymianĊ studentów i naukowców. Programy DAAD są skierowane do wszystkich krajów i obejmują wszystkie dziedziny nauki, co jest korzystne w równym stopniu dla Niemców jak i obcokrajowców. Ponadto
DAAD wspiera miĊdzynarodową działalnoĞü szkół wyĪszych poprzez szereg usług, takich jak
programy informacyjne, publikacje, marketing, konsultacje, opieka i doradztwo, a takĪe przyczynia siĊ do kształtowania zagranicznej polityki kulturalnej.
DAAD jest finansowana ze Ğrodków publicznych Republiki Federalnej Niemiec, głównie
ze Ğrodków federalnych róĪnych ministerstw, a przede wszystkim ze Ğrodków Ministerstwa
Spraw Zagranicznych. Pod koniec roku 2002 do DAAD przynaleĪało 230 szkół wyĪszych
reprezentujących róĪnorodne typy uczelni. W 2002 roku wsparcie ze strony DAAD otrzymało
prawie 48.000 osób, z czego 29.000 stanowili obcokrajowcy, zaĞ 19.000 Niemcy. WiĊcej informacji moĪna uzyskaü pod adresem: http://www.daad.pl
28
Rozdział 3
WYDZIAŁ
NAUK SPOŁECZNYCH
30
Sekretariat
tel.: 44 732 74 00 wew. 200; bezporedni: 44 732 74 32
Fax: 44 732 74 35
Władze Wydziału Nauk Społecznych
Dziekan
dr hab. prof. UJK Ryszard Kuriata
e-mail: [email protected]; tel.: 44 732 74 22
Prodziekan do spraw ogólnych i finansowych
dr Wiesław Jan Rogalski
Prodziekan do spraw dydaktycznych
dr Andrzej Witusik
Prodziekan do spraw studenckich
dr Anna Dbska
Wydziałowy Koordynator ECTS
dr Andrzej Witusik
Kierownik dziekanatu
mgr Ewa Opala
31
Wydział Nauk Społecznych został utworzony w 2000 roku. W jego skład wchodzą Instytut
Nauk Pedagogicznych, Samodzielny Zakład Ekonomii, Samodzielny Zakład Ekonomii, Samodzielny Zakład Socjologii, Samodzielny Zakład Zarządzania i Samodzielny Zakład Bezpieczestwa Narodowego. Wydział nie posiada prawa doktoryzowania i habilitowania. Kadr
Wydziału stanowi 95 nauczycieli akademickich, w tym 8 profesorów tytularnych, 12 doktorów habilitowanych, 60 doktorów, 15 magistrów.
Wydział Nauk Społecznych jest jedną z dwóch podstawowych jednostek organizacyjnych
Filii Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego, który w róĪnym
kształcie organizacyjnym funkcjonuje od 30 lat.
Wydział jest uznanym przez rodowisko regionu piotrkowskiego orodkiem naukowodydaktycznym, realizującym kształcenie i działalnoĞü naukową w obszarach: pedagogiki,
ekonomii, socjologii, zarządzania i bezpieczeĔstwa narodowego.
Strategicznym celem Wydziału jest prowadzenie badaĔ naukowych obejmujących szeroko
rozumiane nauki humanistyczne i nauki społeczne, profesjonalne kształcenie studentów,
umoĪliwiające im sprostanie wyzwaniom XXI wieku, w tym funkcjonowanie zawodowe w
warunkach przyspieszonego rozwoju społeczno-gospodarczego kraju, globalizacji i związanych z nią zagroĪeniami bezpieczeĔstwa społeczeĔstwa obywatelskiego oraz integracji europejskiej.
Osiągniecie tak sformułowanego celu wymaga realizacji szeregu zadaĔ głównych i szczegółowych, których podjĊcie jest zdeterminowane koniecznoĞcią zachowania ciągłoĞci funkcjonowania Wydziału, wynika bezpoĞrednio z ustaleĔ zawartych w misji i strategii Uniwersytetu (Filii) oraz umoĪliwi intensywny rozwój, a takĪe reagowanie na potrzeby społeczne
i gospodarcze Rzeczypospolitej Polskiej i regionu piotrkowskiego.
Zadania główne:
• realizowanie badaĔ naukowych z zakresu nauk społecznych i humanistycznych oraz
rozwijanie nauk pedagogicznych;
• prowadzenie studiów pierwszego i drugiego stopnia oraz studiów podyplomowych w
ramach prowadzonych kierunków, a takĪe realizacja zadaĔ dydaktycznych na pozostałych kierunkach w Filii w zakresie kompetencji Wydziału;
• współdziałanie z wydziałami (instytutami) innych uczelni, organizacjami gospodarczymi i strukturami administracji publicznej w kraju i za granicą oraz jednostkami organizacyjnymi Uniwersytetu w zakresie realizacji procesu naukowo- dydaktycznego, a takĪe rozwoju naukowego nauczycieli akademickich;
• upowszechnianie wyników badaĔ naukowych, sprawowanie doradztwa naukowego, organizowanie konferencji, sympozjów i seminariów.
Zadania cząstkowe:
• systematyczne podnoszenie jakoĞci kształcenia,
• poszerzanie i dostosowanie oferty edukacyjnej do potrzeb lokalnego i regionalnego rynku pracy,
• rozwój bazy dydaktycznej,
• rozszerzanie współpracy z zagranicznymi oĞrodkami naukowymi,
• zintensyfikowanie działaĔ na rzecz efektywniejszego pozyskiwania Ğrodków na badania naukowe,
• wdroĪenie informatycznego systemu zarządzania wydziałem i obsługi studentów.
W roku akademickim 2010/2011 na Wydziale Nauk Społecznych studiowało 2901 studentów, w tym 1482 na studiach stacjonarnych, 1419 na studiach niestacjonarnych.
32
Struktura Wydziału Nauk Społecznych:
Instytut Nauk Pedagogicznych
Samodzielny Zakład Ekonomii
Samodzielny Zakład Socjologii
Samodzielny Zakład Zarządzania
Samodzielny Zakład BezpieczeĔstwa Narodowego
Informacje o studiach:
Na Wydziale Nauk Społecznych prowadzone są nastĊpujące kierunki studiów i formy
kształcenia:
BEZPIECZEēSTWO NARDOWE
studia stacjonarne i niestacjonarne pierwszego stopnia
specjalnoĞci:
- zarządzanie kryzysowe
EKONOMIA
specjalnoĞci:
- logistyka i marketing
- ubezpieczenia
- procesy innowacyjne w gospodarce rynkowej
- gospodarka samorządów terytorialnych
PEDAGOGIKA
1) studia stacjonarne i niestacjonarne pierwszego stopnia
specjalnoĞci (wybór specjalnoĞci na I roku):
- pedagogika wczesnoszkolna i przedszkolna (N)
- pedagogika resocjalizacyjna z profilaktyką uzaleĪnieĔ
- pedagogika opiekuĔczo-wychowawcza
- edukacja dla rynku pracy
- edukacja dla bezpieczeĔstwa
- pedagogika zdrowia i wychowania fizycznego (N)
- pedagogika wychowani obronnego i fizycznego (N)
- pedagogika terapeutyczna z gimnastyką korekcyjno-kompensacyjną
- pedagogika zdrowia, rekreacji i turystyki
- animacja kulturalna
- praca socjalna
2) studia stacjonarne i niestacjonarne drugiego
stopnia dla absolwentów z tytułem licencjata, inĪyniera, magistra
specjalnoĞci:
- pedagogika wczesnoszkolna i przedszkolna (N)
- pedagogika opiekuĔczo-wychowawcza
- doradztwo zawodowe
- pedagogika resocjalizacyjna z profilaktyką uzaleĪnieĔ
33
- pedagogika bezpieczeĔstwa i zarządzania kryzysowego
- pedagogika terapeutyczna z gimnastyką korekcyjno-kompensacyjną
- pedagogika zdrowia i wychowania fizycznego (N)
- pedagogika wychowania obronnego i wychowania fizycznego (N)
- pedagogika zdrowia, rekreacji i turystyki
- animacja kulturalna
- praca socjalna
SOCJOLOGIA
specjalnoĞü:
- socjologia organizacji i zarządzania
- komunikacja społeczna i polityczna
ZARZĄDZANIE
specjalnoĞci:
- zarządzanie i finanse w przedsiĊbiorstwie
- zarządzanie w administracji publicznej
- zarządzanie procesami logistycznymi w przedsiĊbiorstwie
Program studiów:
Szczegółowe plany i programy studiów, które realizuje student w danym roku akademickim na poszczególnych kierunkach i specjalnociach, przedstawione są w pakietach informacyjnych opracowanych przez Instytut i Samodzielne Zakłady.
Zaliczenia:
Zaliczenie zajĊü odbywa siĊ w systemie semestralnym na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych.
Skala ocen:
Na egzaminach, kolokwiach i zaliczeniach obowiązuje szeĞciostopniowa skala ocen:
Ocena
lokalna
5,0
Definicja
lokalna
bardzo dobry
Ocena
ECTS
A
4,5
dobry plus
B
4,0
dobry
C
3,5
3,0
dostateczny plus
dostateczny
D
E
2,0
niedostateczny
FX, F
Definicja
ECTS
CELUJĄCY – wybitne osiągniĊcia
BARDZO DOBRY – powyĪej Ğredniego standardu, z pewnymi
błĊdami
DOBRY – generalnie solidna praca z szeregiem zauwaĪalnych
błĊdów
ZADOWALAJĄCY – zadowalający, ale ze znaczącymi błĊdami
DOSTATECZNY – wyniki spełniają minimalne kryteria
NIEDOSTATECZNY – podstawowe braki w opanowaniu materiału
Ocena niedostateczna (2,0) traktowana jest jako nieukoĔczenie (niezaliczenie) zajĊü. Niektóre zajĊcia (zwłaszcza wykłady) mogą byü zaliczane bez oceny. Sposób zaliczania poszczególnych przedmiotów przedstawiony jest przy opisie poszczególnych przedmiotów.
34
Kwalifikacje uzyskane w toku studiów pozwalają absolwentowi sprostaü wymogom konkurencyjnoĞci na rynku pracy i znaleĨü zatrudnienie w instytucjach krajowych i miĊdzynarodowych, a takĪe w organach regionalnych, stowarzyszeniach i ruchach społecznych, przedsiĊbiorstwach, urzĊdach paĔstwowych i samorządowych, instytucjach słuĪb mundurowych.
Uczelnia zapewnia studentom pomoc materialną w postaci stypendiów socjalnych, zapomóg losowych oraz dofinansowanie opłat za wynajem mieszkaĔ. Studenci mają równieĪ moĪliwoĞü korzystania ze stypendiów za wyniki w nauce. Do dyspozycji są równieĪ miejsca
w Domach Studenta w pokojach jedno, dwu i trzyosobowych, z dostĊpem do Internetu. W ramach rozwijania zainteresowaĔ studenci mogą działaü w studenckich kołach naukowych oraz
Samorządzie Studenckim.
35
36
Rozdział 4
OBJAĝNIENIA
I DEFINICJE
38
W Uniwersytecie Humanistyczno-Przyrodniczym Jana Kochanowskiego w Kielcach
zastosowano czteroczłonowy system kodowania nazw przedmiotów zgodnie z szablonem
przedstawionym poniej.
D-WX-GN-K
gdzie:
D – kod dziedziny w programie Socrates/Erasmus.
Kody główne zamieszczono w tabeli poniej.
Nauki rolnicze
Architektura, planowanie urbanistyczne i regionalne
Sztuka i projektowanie
Studia z zakresu biznesu i zarzdzania
Edukacja i nauczanie
Inynieria, technologia
Geografia, geologia
Nauki humanistyczne
Filologie, nauczanie jzyków
Prawo
Matematyka, informatyka
Nauki medyczne
Nauki przyrodnicze
Nauki społeczne
Nauki z zakresu informacji i komunikacji
Inne obszary studiów
01.0
02.0
03.0
04.0
05.0
06.0
07.0
08.0
09.0
10.0
11.0
12.0
13.0
14.0
15.0
16.0
W – oznaczenie wydziału
1 Wydział Humanistyczny
2 Wydział Matematyczno-Przyrodniczy
3 Wydział Pedagogiczny i Nauk o Zdrowiu
4 Wydział Zarzdzania i Administracji
5 Wydział Nauk Społecznych (N)
6 Wydział Filologiczno-Historyczny
X – kod w ramach wydziału.
Dla Wydziału Nauk Społecznych Filii obowizuj nastpujce kody:
P – pedagogika,
B – bezpieczestwo narodowe,
E – ekonomia,
S – socjologia,
Z – zarzdzanie.
G – oznaczenie grupy przedmiotów:
A – przedmioty ogólnouczelniane,
B – przedmioty podstawowe,
C – przedmioty kierunkowe,
D – przedmioty specjalnociowe,
E – przedmioty zwizane z wykonywanie pracy dyplomowej
F – przedmioty fakultatywne (obieralne)
N – numer przedmiotu w programie studiów
39
K – kod przedmiotu jako skrót złoony z pierwszych liter nazwy przedmiotu. Jeli kurs
(przedmiot) trwa wicej ni jeden semestr, na kocu pojawia si cyfra oznaczajca numer
kursu w rozbiciu na semestry.
Zasady przyznawania punktów ECTS:
Przy przydzielaniu punktów poszczególnym przedmiotom pod uwag brano
nastpujce kryteria:
− status przedmiotu na danym kierunku studiów,
− godzinowy wymiar przedmiotu,
− form zaliczenia,
− stopie trudnoci jego opanowania.
40
Rozdział 5
SAMODZIELNY ZAKŁAD
EKONOMII
42
Samodzielny Zakład Ekonomii
97-300 Piotrków Trybunalski, ul. Słowackiego 114/118
tel.: 44 7327434 lub 44 7327400 wew.147
Kierownik: dr hab. prof. UJK Witold Kasperkiewicz
e-mail: [email protected]; tel.: 44 7327434 lub 44 7327400 wew.147
Zakładowy koordynator ECTS: dr Agata Bury
Zakład prowadzi studia I stopnia w zakresie Ekonomii, o specjalnociach: Gospodarka samorzdów terytorialnych, Logistyka i marketing, Metody ilociowe w gospodarce ywnociowej, Procesy innowacyjne w gospodarce, Ubezpieczenia. Absolwent uzyskuje tytuł licencjata w zakresie ekonomii.
SYLWETKA ABSOLWENTA
Studia na kierunku Ekonomia obejmuj przedmioty podstawowe, kierunkowe i specjalizacyjne. Dodatkowo student w ramach 120 godzin jĊzyka obcego doskonali swoje umiejĊtnoci
jĊzykowe. Istnieje moliwoĞü wyboru dodatkowych zajĊü w ramach lektoratu drugiego jĊzyka
obcego o róĪnym stopniu zaawansowania.
KaĪdy student odbywa praktykĊ zawodową w wymiarze 150 godzin w instytucjach, urzĊdach i organizacjach gospodarczych: publicznych lub prywatnych.
Program studiów obejmuje takĪe zajĊcia z waĪnej aktualnie dziedziny technologii informacyjnej. Po ukoĔczeniu kursu i spełnieniu kryteriów nasi studenci mogą otrzymaü Certyfikat
Microsoft.
Absolwent po ukoĔczeniu studiów posiada wszechstronną wiedzĊ ekonomiczną i jest przygotowany do wykonywania zawodu ekonomisty. Ze swym zasobem wiedzy ogólnoekonomicznej a takĪe praktycznymi umiejĊtnoĞciami moĪe gospodarowaü zasobami finansowymi,
ludzkimi i materialnymi.
Absolwenci przygotowani są do pracy w zakładach i instytucjach ubezpieczeĔ społecznych
i majątkowych, przedsiĊbiorstwach logistycznych krajowych i miĊdzynarodowych oraz
przedsiĊbiorstwach produkcyjnych, usługowych i handlowych, funkcjonujących na rynku
polskim i innych krajów Unii Europejskiej. Mogą byü zatrudniani w firmach i instytucjach
wdraĪających innowacje, nowoczesne metody oparte na wiedzy, a takĪe do pracy w przedsiĊbiorstwach i instytucjach szeroko rozumianej gospodarki ĪywnoĞciowej i przetwórczej.
Ponadto zakres wiedzy i umiejĊtnoĞci pozwala na pracĊ w instytucjach samorządu terytorialnego oraz administracji publicznej, w zakresie gospodarowania Ğrodkami publicznymi, ich
efektywnego wykorzystania oraz pozyskiwania dodatkowych Ğrodków z funduszy Unii Europejskiej.
Wielu absolwentów naszego kierunku prowadzi własną działalnoĞü gospodarczą.
43
PROGRAM STUDIÓW W ROKU AKADEMICKIM 2010/2011
STUDIA STACJONARNE
Rok pierwszy – semestr 1
KOD KURSU
NAZWA KURSU
LICZBA
GODZIN
FORMA
ZALICZENIA
PUNKTY
ECTS
30
30
30
30
30
Z/O
Z/O
Z/O
Egz.
Z/O
1
1
2
5
5
60
60
Egz.
Egz.
6
10
LICZBA
GODZIN
FORMA
ZALICZENIA
PUNKTY
ECTS
30
30
15
Z/O
Z/O
Z/O
1
1
3
30
60
30
30
Egz.
Egz.
Egz.
Egz.
5
10
5
5
LICZBA
GODZIN
FORMA
ZALICZENIA
PUNKTY
ECTS
30
Z/O
1
30
Egz.
5
60
Z/O
4
30
30
Z/O
Z/O
4
4
30
Z/O
30
Z/O
30
Z/O
A. Przedmioty kształcenia ogólnego
09.0-NSE-A01-JOB1
JĊzyk obcy
16.1-NSE-A02-WFZ1
WF
11.3-NSE-A03-TIN
Technologia informacyjna
14.2-NSE-A05-SOC
Socjologia
08.3-NSE-A06-HGO
Historia gospodarcza
B. Przedmioty kształcenia podstawowego
11.1-NSE-B01-MAT
Matematyka
14.3-NSE-B04-MIK
Mikroekonomia
KOD KURSU
NAZWA KURSU
09.0-NSE-A01-JOB2
JĊzyk obcy
16.1-NSE-A02-WZF2
WF
10.9-NSE-A04-OWI
Ochrona własnoĞci intelektualnej
11.2-NSE-B02-STO
Statystyka opisowa
14.3-NSE-B05-MAK
Makroekonomia
04.0-NSE-B06-ZAR
Zarządzanie
10.0-NSE-B09-PRA
Prawo
Rok drugi – semestr 3
KOD KURSU
NAZWA KURSU
09.0-NSE-A01-JOB3
JĊzyk obcy
04.3-NSE-B07-RAC
RachunkowoĞü
C. Przedmioty kierunkowe
14.3-NSE-C07-WDW1
Wykłady do wyboru
D. Przedmioty specjalnoĞciowe – wspólne dla wszystkich specjalnoĞci
07.2-NSE-D01-GOS
Gospodarka a Ğrodowisko
14.3-NSE-D02-MGO
Makroekonomia gospodarki otwartej
Gospodarka oparta na wiedzy: teoria i
14.3-NSE-D04-GOW
aplikacja
14.3-NSE-D05-ERP
Ekonomia rynku pracy
PrzedsiĊbiorczoĞü i konkurencyjnoĞü
14.3-NSE-D08-PKF
firm
44
4
4
4
KOD KURSU
NAZWA KURSU
LICZBA
GODZIN
FORMA
ZALICZENIA
09.0-NSE-A01-JOB4
JĊzyk obcy
30
Egz.
14.6-NSE-B08-MSG
MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze
30
Egz.
14.3-NSE-C03-AEK
Analiza ekonomiczna
30
Egz.
14.3-NSE-C04-FPF
Finanse publiczne i rynki finansowe
30
Egz.
14.3-NSE-C07-WDW2
Wykłady do wyboru
60
Z/O
14.8-NSE-D03-ERO
Ekonomia rozwoju
30
Z/O
D. Przedmioty specjalnoĞciowe – spec. Gospodarka samorządów terytorialnych
04.7-NSE-D11-PMA
Podstawy marketingu
30
Z/O
07.1-NSE-D12-GEK
Geografia ekonomiczna
15
Z/O
07.2-NSE-D13-ESL
Ekologia w skali lokalnej
15
Z/O
10.6-NSE-D14-OST
Organizacja samorządu terytorialnego
30
Egz.
10.6-NSE-D15-PAG
Prawo administracyjne i gospodarcze
15
Z/O
14.8-NSE-D18-FRL
Finansowanie rozwoju lokalnego
30
Z/O
PrzedsiĊbiorczoĞü i innowacje
14.8-NSE-D19-PIR
15
Z/O
w rozwoju terytorialnym
04.3-NSE-D22-RSP
RachunkowoĞü w sektorze publicznym
30
Z/O
04.7-NSE-D23-MTE
Marketing terytorialny
15
Egz.
Zamówienia publiczne w jednostkach
10.6-NSE-D30-ZPS
30
Z/O
samorządu terytorialnego
D. Przedmioty specjalnoĞciowe – spec. Procesy innowacyjne w gospodarce rynkowej
Handel zagraniczny wyrobami
14.6-NSE-D63-HZZ
30
Z/O
zaawansowanymi technologicznie
Statystyczna analiza procesów gospo11.2-NSE-D64-SAG
30
Egz.
darczych
04.9-NSE-D65-BPI
Biznesplan projektów innowacyjnych
30
Z/O
Zarządzanie ryzykiem działalnoĞci go04.9-NSE-D66-ZRD
30
Z/O
spodarczej
Nowoczesne instrumenty rynku kapita14.3-NSE-D67-NIK
30
Z/O
łowego
PUNKTY
ECTS
2
2
5
5
4
2
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
2
2
2
2
2
Rok trzeci – semestr 5
KOD KURSU
NAZWA KURSU
LICZBA
GODZIN
FORMA
ZALICZENIA
11.2-NSE-B03-EKN
Ekonometria
30
14.9-NSE-C02-PGO
Polityka gospodarcza
30
14.3-NSE-C07Wykłady do wyboru
30
WDW3
14.3-NSE-C08-SDL1 Seminarium dyplomowe
30
14.3-NSE-C09-PRK
Praktyki
04.9-NSE-D06-ZWF
Zakładanie i prowadzenie własnej firmy
45
04.3-NSE-D09-FPR
Finanse przedsiĊbiorstw
30
02.0-NSE-D16-PLP
Planowanie przestrzeni
15
Zarządzanie logistyczne w jednostkach
04.9-NSE-D17-ZLS
15
14.3-NSE-D27-RRP
Regionalny rynek pracy
15
14.6-NSE-D28-EPR
Europejska polityka regionalna
15
10.7-NSE-D31-PUE
Pozyskiwanie Ğrodków z UE
15
PUNKTY
ECTS
Egz.
4
Egz.
3
Z/O
2
Z/O
zal.
4
2
Z/O
Z/O
3
1
Z/O
2
Z/O
2
Z/O
Z/O
Z/O
1
1
2
45
D. Przedmioty specjalnoĞciowe – spec. Logistyka i marketing
Strategie i koncepcje zarzdzania logi04.9-NSE-D37-SZL
stycznego.
30
Z/O
Operatorzy logistyczni
Komputerowe wspomaganie gospodarki
30
Z/O
11.9-NSE-D38-KGL
logistycznej
Ekologia procesów logistycznych ekologi07.2-NSE-D39-EPL
15
Z/O
styka)
Strategie marketingowe przedsiĊbiorstw
04.7-NSE-D41-SML
45
Z/O
logistycznych
Podstawy komunikacji marketingowej w
04.7-NSE-D46-KML
30
Z/O
logistyce
Absorpcja i transfer technologii w gospo04.2-NSE-D68-ATT
darce
30
Z/O
Ğwiatowej
InnowacyjnoĞü małych i Ğrednich przed14.3-NSE-D69-IMP
30
Z/O
siĊbiorstw
Zarządzanie innowacjami w przedsiĊbior04.2-NSE-D70-ZIP
30
Z/O
stwie
14.3-NSE-D72-RIG
Rola innowacji w gospodarce rynkowej
30
Egz.
01.1-NSE-D73-IRO
Innowacje w rolnictwie
15
Z/O
14.3-NSE-D77-NPB
Nowoczesne produkty bankowe
30
Z/O
D. Przedmioty specjalnoĞciowe – spec. Ubezpieczenia
04.3-NSE-D80-RUB
RachunkowoĞü ubezpieczeniowa
30
Z/O
14.3-NSE-D81-UMO Ubezpieczenia majątkowe i osobowe
30
Z/O
14.3-NSE-D83-UNĩ1 Ubezpieczenia na Īycie
30
Z/O
14.3-NSE-D86-PUZ
Powszechne ubezpieczenia zdrowotne
30
Z/O
1
2
1
3
1
1
1
1
1
1
2
2
2
2
1
KOD KURSU
NAZWA KURSU
LICZBA
GODZIN
FORMA
ZALICZENIA
14.9-NSE-C01-PSP
Polityka społeczna
30
14.6-NSE-C05-EIE
Ekonomia integracji europejskiej
30
14.6-NSE-C06-GRE
Gospodarka regionalna
30
14.3-NSE-C07-WDW4
Wykłady do wyboru
30
14.3-NSE-C08-SDL2
Seminarium dyplomowe
30
04.9-NSE-D07-NMK
Nowoczesne metody kierowania firmą
30
09.9-NSE-D10-KJO
Konwersatorium z ekonomii w jĊz.
30
obcym
14.6-NSE-D20-PRR
Polityka rozwoju regionalnego
15
14.9-NSE-D21-EIP
Etyka w instytucjach publicznych
15
11.9-NSE-D24-EGI
E-gmina (gmina w internecie)
30
04.0-NSE-D25-ZUP
Zarządzanie usługami publicznymi
15
Public relations w administracji pu15.3-NSE-D26-PAP
15
blicznej
04.5-NSE-D29-ZKD
Zarządzanie kadrami
15
14.9-NSE-D32-LPS
Lokalna polityka społeczna
15
14.9-NSE-D40-ULO
Ubezpieczenia w logistyce
15
Zarządzanie i planowanie marketingowe
04.7-NSE-D44-ZML
15
w logistyce
04.7-NSE-D47-NDL
Negocjacje w działalnoĞci logistycznej
30
Ocena skutecznoĞci zarządzania logi14.9-NSE-D48-OZL
30
stycznego
46
PUNKTY
ECTS
Egz.
Egz.
Egz.
Z/O
Z/O
4
3
4
2
6
Z/O
Z/O
2
4
Egz.
Z/O
Z/O
Z/O
1
1
2
1
Z/O
1
Z/O
Z/O
1
1
Z/O
1
Z/O
Z/O
Z/O
1
3
3
04.3-NSE-D71-OPR
Opodatkowanie przedsiĊbiorstw
14.3-NSE-D74-RPR
Restrukturyzacja przedsiĊbiorstw
04.3-NSE-D75-RZA
RachunkowoĞü zarządcza
04.3-NSE-D77-RFI
RachunkowoĞü finansowa
14.3-NSE-D83-UNĩ2
Ubezpieczenia na Īycie
14.3-NSE-D85-RĝE
Rachunek ĞwiadczeĔ emerytalnych
14.3-NSE-D89-EUB
Ekonomika ubezpieczeĔ
15
30
30
30
Z/O
Z/O
Egz.
Egz.
2
1
3
3
30
30
15
Egz.
Egz.
Z/O
2
2
1
STUDIA NIESTACJONARNE
KOD KURSU
NAZWA KURSU
LICZBA
GODZIN
FORMA
ZALICZENIA
PUNKTY
ECTS
30
30
30
30
Z/O
Z/O
Egz.
Z/O
1
3
5
5
60
60
Egz.
Egz.
6
10
LICZBA
GODZIN
FORMA
ZALICZENIA
PUNKTY
ECTS
30
15
Z/O
Z/O
1
3
30
60
30
30
Egz.
Egz.
Egz.
Egz.
6
10
5
5
LICZBA
GODZIN
FORMA
ZALICZENIA
PUNKTY
ECTS
30
Z/O
1
30
Egz.
5
27
Z/O
3
18
18
18
18
Z/O
Z/O
Z/O
Z/O
4
5
4
4
09.0-NSE-A01-JOB1
JĊzyk obcy
11.3-NSE-A03-TIN
Technologia informacyjna
14.2-NSE-A05-SOC
Socjologia
08.3-NSE-A06-HGO
Historia gospodarcza
11.1-NSE-B01-MAT
Matematyka
14.3-NSE-B04-MIK
Mikroekonomia
KOD KURSU
NAZWA KURSU
09.0-NSE-A01-JOB2
JĊzyk obcy
10.9-NSE-A04-OWI
Ochrona własnoĞci intelektualnej
11.2-NSE-B02-STO
Statystyka opisowa
14.3-NSE-B05-MAK
Makroekonomia
04.0-NSE-B06-ZAR
Zarządzanie
10.0-NSE-B09-PRA
Prawo
KOD KURSU
NAZWA KURSU
09.0-NSE-A01-JOB3
JĊzyk obcy
04.3-NSE-B07-RAC
RachunkowoĞü
14.3-NSE-C07-WDW1 Wykłady do wyboru
07.2-NSE-D01-GOS
Gospodarka a Ğrodowisko
14.3-NSE-D02-MGO
Makroekonomia gospodarki otwartej
14.3-NSE-D05-ERP
Ekonomia rynku pracy
14.3-NSE-D08-PKF
PrzedsiĊbiorczoĞü i konkurencyjnoĞü firm
47
KOD KURSU
NAZWA KURSU
LICZBA
GODZIN
FORMA
ZALICZENIA
09.0-NSE-A01-JOB4
JĊzyk obcy
30
Egz.
14.6-NSE-B08-MSG
MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze
30
Egz.
14.3-NSE-C03-AEK
Analiza ekonomiczna
30
Egz.
14.3-NSE-C04-FPF
Finanse publiczne i rynki finansowe
30
Egz.
14.3-NSE-C07-WDW2
Wykłady do wyboru
27
Z/O
14.8-NSE-D03-ERO
Ekonomia rozwoju
18
Z/O
Gospodarka oparta na wiedzy: teoria i
14.3-NSE-D04-GOW
18
Z/O
aplikacja
04.7-NSE-D11-PMA
Podstawy marketingu
18
Z/O
07.1-NSE-D12-GEK
Geografia ekonomiczna
9
Z/O
07.2-NSE-D13-ESL
Ekologia w skali lokalnej
9
Z/O
10.6-NSE-D14-OST
Organizacja samorządu terytorialnego
18
Egz.
10.6-NSE-D15-PAG
Prawo administracyjne i gospodarcze
9
Z/O
14.8-NSE-D18-FRL
Finansowanie rozwoju lokalnego
18
Z/O
PrzedsiĊbiorczoĞü i innowacje
14.8-NSE-D19-PIR
9
Z/O
w rozwoju terytorialnym
04.3-NSE-D22-RSP
RachunkowoĞü w sektorze publicznym
18
Z/O
04.7-NSE-D23-MTE
Marketing terytorialny
9
Egz.
Zamówienia publiczne w jednostkach
10.6-NSE-D30-ZPS
18
Z/O
Handel zagraniczny wyrobami
14.6-NSE-D63-HZZ
18
Z/O
zaawansowanymi technologicznie
Statystyczna analiza procesów gospo11.2-NSE-D64-SAG
18
Egz.
darczych
04.9-NSE-D65-BPI
Biznesplan projektów innowacyjnych
18
Z/O
Zarządzanie ryzykiem działalnoĞci go04.9-NSE-D66-ZRD
18
Z/O
spodarczej
Nowoczesne instrumenty rynku kapita14.3-NSE-D67-NIK
18
Z/O
łowego
PUNKTY
ECTS
2
2
5
5
3
2
4
1
1
1
1
1
1
1
2
1
1
2
3
2
2
2
KOD KURSU
NAZWA KURSU
LICZBA
GODZIN
11.2-NSE-B03-EKN
Ekonometria
14.9-NSE-C02-PGO
Polityka gospodarcza
14.3-NSE-C07-WDW3
Wykłady do wyboru
14.3-NSE-C08-SDL1
14.3-NSE-C09-PRK
Praktyki
04.9-NSE-D06-ZWF
Zakładanie i prowadzenie własnej firmy
04.3-NSE-D09-FPR
Finanse przedsiĊbiorstw
Strategie i koncepcje zarządzania logi04.9-NSE-D37-SZL
stycznego. Operatorzy logistyczni
Komputerowe wspomaganie gospodar11.9-NSE-D38-KGL
ki logistycznej
Ekologia procesów logistycznych eko07.2-NSE-D39-EPL
logistyka)
48
FORMA
ZALICZENIA
PUNKTY
ECTS
30
Egz.
4
30
27
30
Egz.
Z/O
Z/O
zal.
3
3
5
2
27
18
Z/O
Z/O
3
1
18
Z/O
1
18
Z/O
2
9
Z/O
1
Strategie marketingowe przedsiĊbiorstw logistycznych
Podstawy komunikacji marketingowej
04.7-NSE-D46-KML
w logistyce
04.3-NSE-D80-RUB
RachunkowoĞü ubezpieczeniowa
14.3-NSE-D81-UMO
Ubezpieczenia majątkowe i osobowe
14.3-NSE-D83-UNĩ1
14.3-NSE-D86-PUZ
Powszechne ubezpieczenia zdrowotne
04.7-NSE-D41-SML
27
Z/O
2
18
Z/O
1
18
18
18
18
Z/O
Z/O
Z/O
Z/O
2
2
2
1
LICZBA
GODZIN
FORMA
ZALICZENIA
PUNKTY
ECTS
30
30
30
27
30
Egz.
Egz.
Egz.
Z/O
Z/O
4
3
4
3
5
18
Z/O
18
Z/O
2
3
9
Z/O
2
9
Z/O
KOD KURSU
NAZWA KURSU
14.9-NSE-C01-PSP
Polityka społeczna
14.6-NSE-C05-EIE
Ekonomia integracji europejskiej
14.6-NSE-C06-GRE
Gospodarka regionalna
14.3-NSE-C07-WDW4
Wykłady do wyboru
14.3-NSE-C08-SDL2
Nowoczesne metody kierowania
04.9-NSE-D07-NMK
firmą
09.9-NSE-D10-KJO
Konwersatorium z ekonomii w jĊz.
obcym
14.9-NSE-D40-ULO
Ubezpieczenia w logistyce
Zarządzanie i planowanie marketin04.7-NSE-D44-ZML
gowe
w logistyce
Negocjacje w działalnoĞci logistycz04.7-NSE-D47-NDL
nej
Ocena skutecznoĞci zarządzania logi14.9-NSE-D48-OZL
stycznego
14.3-NSE-D83-UNĩ2
14.3-NSE-D85-RĝE
Rachunek ĞwiadczeĔ emerytalnych
14.3-NSE-D89-EUB
Ekonomika ubezpieczeĔ
2
18
Z/O
18
Z/O
18
18
15
Egz.
Egz.
Z/O
2
2
2
1
1
49
Opisy przedmiotów
Nazwa przedmiotu: Lektorat jĊzyka angielskiego – poziom A2
Kod przedmiotu: 09.0-NSE-A01-JOB1
Liczba punktów ECTS: 1
Rok studiów: I
Semestr: 1
Liczba godz. wykładów: 0
Liczba godz. üwiczeĔ: 30
Liczba godz. konwersatoriów: 0
Liczba godz. seminariów: 0
Inny typ zajĊü i liczba godzin:
Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Dorota StefaĔska,
mgr Magdalena Pietrusiewicz
Rodzaj zaliczenia
Zaliczenie z oceną (łączny wynik z testów Ğródsemestralnych i koĔcowych)
JĊzyk: Polski/angielski
Rodzaj przedmiotu: Obowiązkowy
Poziom specjalizacji: Ogólny
Cele kształcenia: PogłĊbienie i rozszerzanie umiejĊtnoĞci gramatycznych na poziomie ESOKJ A2. Doskonalenie funkcji jĊzykowych umoĪliwiających swobodne posługiwanie siĊ jĊzykiem angielskim na poziomie
A2. Przygotowanie studenta do egzaminu na poziomie samodzielnoĞci – A2 okreĞlonego przez ESOKJ.
Ogólny poziom zdolnoĞci jĊzykowych studentów po zakoĔczeniu kursu powinien umoĪliwiaü im: zrozumienie pojedynczych zdaĔ oraz czĊsto uĪywanych wyraĪeĔ, związanych bezpoĞrednio z Īyciem codziennym
(np.: dane o sytuacji osobistej i rodzinnej, zakupy, najbliĪsze otoczenie, praca); porozumiewanie siĊ w trakcie wykonywania zadaĔ prostych, codziennych, wymagających jedynie bezpoĞredniej i prostej wymiany
informacji na znany temat; opisywanie za pomocą prostych Ğrodków swojego wykształcenia, bezpoĞredniego otoczenia; wypowiadanie siĊ na tematy związane z niezbĊdnymi potrzebami.
TreĞci merytoryczne:
Tematyka zajĊü: Rodzina. Wakacje. Muzyka. Hotel: słownictwo związane z meldowaniem siĊ, zamawianiem posiłków, zgłaszania usterek. Opisywanie fotografii. Planowanie czynnoĞci przyszłych.
Gramatyka: alfabet, szyk wyrazów w zdaniach pytających, czas present simple, czas present continuous,
czasowniki w III osobie l. poj. z koĔcówką –s, przyimki, zdania złoĪone zawierające who, which, where,
czas past Simple, czasowniki regularne i nieregularne
Zalecana literatura:
Oxended Clive, Latham-Koenig Christina, Seligson Paul New English File Pre-Intermediate, OUP
Wymagania wstĊpne: WyjĞciowy poziom biegłoĞci jĊzykowej wg standardów ESOKJ: A1.
Uwagi:-
50
Nazwa przedmiotu: Lektorat jĊzyka angielskiego – poziom B1
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Dorota StefaĔska,
mgr Magdalena Pietrusiewicz
Rodzaj zaliczenia
Zaliczenie z oceną (łączny wynik z testów Ğródsemestralnych
i koĔcowych)
JĊzyk: Polski/angielski
Cele kształcenia: PogłĊbienie umiejĊtnoĞci gramatycznych na poziomie ESOKJ B1. Poszerzenie zakresu
słownictwa na poziomie B1. Doprowadzenie do usprawnienia czterech podstawowych umiejĊtnoĞci jĊzykowych: czytania, pisania, rozumienia ze słuchu i mówienia. Ogólny poziom zdolnoĞci jĊzykowych studentów
po zakoĔczeniu kursu powinien umoĪliwiaü im: wypowiadanie siĊ w sposób prosty i zwiĊzły na tematy
z Īycia codziennego i dotyczące własnych zainteresowaĔ; opowiadanie wydarzeĔ, przeĪyü osobistych lub
snów; wyraĪanie nadziei lub celów; uzasadnianie dotyczące projektów lub pomysłów.
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü i słownictwo: UPODOBANIA: PrzyjemnoĞci i poczucie winy, wakacje, planowanie oĞrodka wypoczynkowego, jedzenie i zabawa, dyscypliny sportowe; TRADYCJE: Zwyczaje rodzinne, ĞwiĊta w Polsce i krajach anglojĊzycznych, tradycyjne role płci, opis imprezy plenerowej,
przepisy kulinarne; PRACA: Trendy w zatrudnieniu, telepraca, nazwy zawodów, poszukiwanie pracy
Gramatyka: 1 ogólne informacje na temat czasownika angielskiego – rodzaje, formy, uĪycie; hierarchia
czasów angielskich – formy, wzory zdaĔ, tworzenie; struktura zdania pojedynczego – tworzenie zdaĔ
oznajmujących, pytających i przeczących; praktyczne zastosowanie czasów angielskich – czasy Present
Simple, Present Continuous, Present Perfect, Present Perfect Continuous,
Zalecana literatura: Haines Simon, Stewart Barbara Landmark intermediate, OUP
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Lektorat jĊzyka niemieckiego – poziom B1
Rok studiów: I
Semestr: 1
51
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Bogumiła Głowacka-Rusin (lektor)
Rodzaj zaliczenia: semestr jest zakoczony zaliczeniem z
ocen. Ocenie podlegaj wypowiedzi ustne i pisemne tworzone na zajĊciach, wypowiedzi ustne i pisemne przygotowywane w domu; test leksykalno – gramatyczny o podobnej
strukturze, jak egzamin certyfikacyjny.
JĊzyk: niemiecki
Cele kształcenia: Utrwalenie wiadomoĞci i umiejĊtnoĞci nabytych na poprzednich etapach nauki. Rozwijanie integracji sprawnoĞci jĊzykowych. Uzyskanie umiejĊtnoĞci jĊzykowych poprzez kontakt z autentycznymi wypowiedziami ustnymi i pisemnymi, z uwzglĊdnieniem róĪnych rejestrów jĊzykowych, stylu formalnego i nieformalnego, fragmentów tekstów literackich i fachowych z niemieckiego obszaru jĊzykowego. Uzyskanie szerokich umiejĊtnoĞci jĊzykowych, pozwalających na swobodne operowanie jĊzykiem w bogatym
repertuarze sytuacyjno-tematycznym, z uwzglĊdnieniem tematyki kraju ojczystego. Zapoznanie z głównymi
odmianami nauczanego jĊzyka. Poszerzenie głównego komponentu kulturowego obszaru jĊzyka nauczanego, z uwzglĊdnieniem tematyki integracji europejskiej. Korzystanie z wiedzy i umiejĊtnoĞci nabytych
w trakcie nauki innego jĊzyka obcego oraz pozostałych przedmiotów. Zapoznanie z elementami jĊzyka
i normami socjokulturowymi, które pozwalają funkcjonowaü na rynku pracy. Przygotowanie do korzystania
z tekstów fachowych opublikowanych na terenie niemieckiego obszaru jĊzykowego. Przygotowanie studentów do egzaminu certyfikacyjnego na poziomie B1 zgodnie ze standardami ESOKJ i zarządzeniem 33/2006
w sprawie organizacji nauczania jĊzyków obcych.
TreĞci merytoryczne: Rozwijanie sprawnoĞci słuchania ze zrozumieniem, prowadzenia konwersacji, czytania ze zrozumieniem oraz pisania. Struktura i zakres egzaminów certyfikacyjnych (Modelltest). Leksyka:
przedstawianie siĊ (zasiĊganie informacji, przekazywanie informacji), rytuały powitania, savoir vivre, rozwiązywanie problemów, etymologia imion, prezentacja własnych planów i formułowanie celów; prywatne
strony; dom (wygląd zewnĊtrzny, rozkład mieszkania, opis wyposaĪenia i sprzĊtu), miejsce zamieszkania(miejscowoĞü rodzinna, wady i zalety mieszkania w wielkim mieĞcie, rozwój społeczny, globalizacja),
trendy w budownictwie; formy spĊdzania wolnego czasu (hobby a moda, ulubiona aktywnoĞü a zdrowie), i
rekreacja. Gramatyka: powtórzenie i utrwalenie podstawowych struktur gramatycznych (np. deklinacja rzeczownika, koniugacja czasownika, czasy przeszłe), rekcja czasownika, rzeczownika, przymiotnika, przyimki, zdania złoĪone (np. dopełnieniowe, okolicznikowe).
1. M. Perlmann-Balme, A. Tomaszewski, D. Weers: „Themen aktuell 3. Kursbuch“, Max Hueber Verlag,
Ismaning 2006 (podrĊcznik z CD)
2. M. Perlmann-Balme, A. Tomaszewski, D. Weers: „Themen aktuell 3. Arbeitsbuch“, Max Hueber Verlag,
Ismaning 2006
3.Helbig/Buscha: Übungsgrammatik Deutsch,Langenscheidt Verlag Enzyklopädie, Leipzig, Berlin,München
1991
4. Dreyer/Schmidt: „Praktyczna gramatyka jĊzyka niemieckiego” Wydawnictwo REA, Warszawa 1998
Wymagania wstĊpne: Ocena z matury pisemnej z jĊzyka niemieckiego, wyniki testu poziomującego (Einstufungstest) przeprowadzonego na pierwszych zajĊciach.
Uwagi: -
52
Nazwa przedmiotu: Wychowanie fizyczne
Kod przedmiotu: 16.1-NSE-A02-WFZ1
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Andrzej Dybowski, mgr Andrzej Czwenar
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z ocen
JĊzyk: Polski
Rodzaj przedmiotu: obowizkowy
Poziom specjalizacji: ogólny
Cele kształcenia: Wyrabianie u studentów potrzeby stałego, samodzielnego działania na rzecz własnego
zdrowia i sprawnoci fizycznej. Przygotowanie studentów do czynnego wypoczynku dla zachowania zdrowia psychicznego i fizycznego. Kształtowanie umiejĊtnoĞci doskonalenia sprawnoĞci fizycznej. WyposaĪenie studentów w zasób umiejĊtnoĞci ruchowych umoĪliwiających uczestnictwo w róĪnych formach aktywnoĞci ruchowej , rekreacyjnej i sportowej. Kształtowanie umiejĊtnoĞci wykorzystania opanowanych indywidualnych i zespołowych form ruchu w aktywnoĞci rekreacyjno-sportowej.
TreĞci merytoryczne: Piłka koszykowa: podania, chwyty i kozłowanie piłki, rzuty z dwutaktu i z wyskoku,
indywidualny atak z piłką i bez piłki, rozgrywanie sytuacji 2x1 i 3x2 (fragmenty gry),współdziałanie zespołowe w obronie i w ataku, gra właĞciwa. Piłka siatkowa: doskonalenie podstawowych umiejĊtnoĞci technicznych: odbiü piłki, zagrywki, zbicia i zastawiania, ustawianie bloku pojedynczego i grupowego, asekuracja bloku, wykorzystanie nabytych umiejĊtnoĞci technicznych i taktycznych w grze właĞciwej. Piłka noĪna:
przyjĊcia piłki w miejscu i w biegu, uderzenia piłki (wewnĊtrznym, zewnĊtrznym, prostym podbiciem),prowadzenie piłki po prostej i slalomem, gra 1x1, rozgrywanie piłki w ataku w przewadze 2x1,
3x1,współdziałanie zespołowe w obronie, gra właĞciwa. Lekkoatletyka: samodzielny dobór Ğrodków do
kształtowania wytrzymałoĞci, bieg jako forma aktywnoĞci sportowo-rekreacyjnej, doskonalenie techniki
biegów na krótkich i Ğrednich dystansach, doskonalenie techniki rzutów i skoków, kształtowanie sprawnoĞci
ogólnej w terenie. Gimnastyka: kształtowanie umiejĊtnoĞci władania własnym ciałem, kształtowanie umiejĊtnoĞci doboru Ğrodków w korekcji wad postawy. Unihoc: kształtowanie sprawnoĞci specjalnej w ataku i w
obronie, współdziałanie w ataku szybkim i pozycyjnym, doskonalenie elementów technicznych i taktycznych. Kształtowanie sprawnoĞci ogólnej: aktywizacja studentów do uczestnictwa rekreacyjnych formach
aktywnoĞci ruchowej, kształtowanie sprawnoĞci ogólnej w obwodach üwiczeĔ, kształtowanie sprawnoĞci
ogólnej w terenie.
1. Bielski J.: ĩycie jest ruchem. Warszawa 1996
2. TrzeĞniowski R.:Zabawy i gry ruchowe. Warszawa 1989
3. D. Abramuk Unihoc Warszawa 1994
4. M. Buchnolz Piłka siatkowa AWF GdaĔsk 1991
5. Z. WyĪnikiewicz Koszykówka dzieci i młodzieĪy Warszawa 1977
6. J .Talaga Piłka noĪna - technika Warszawa 1978
7. Przepisy wybranych gier zespołowych
Wymagania wstĊpne: brak
Uwagi: -
53
Nazwa przedmiotu: Technologie Informacyjne
Kod przedmiotu: 11.3-NSE-A03-TIN
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot:
dr Stanisław Leszto, dr in. Paweł Plaskura, mgr Sławomir Popławski
Rodzaj zaliczenia: aktywne uczestnictwo w zajĊciach;
zaliczenie zadania w praktyce
JĊzyk: polski
Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy
Cele kształcenia: przedstawienie pojĊü związanych z współczesnymi mikrokomputerami; zapoznanie siĊ ze
Ğrodowiskiem pracy w wybranym systemie operacyjnym (klient-serwer); nabycie umiejĊtnoĞci sprawnego
posługiwania siĊ oprogramowaniem uĪytkowym; korzystanie z wybranych usług internetowych; współczesne techniki komunikacyjne moĪliwoĞci i zastosowania; kanały informacji
TreĞci merytoryczne: Współczesne techniki komunikacyjne: sieci komputerowe (intranet i internet), telefonia analogowa i cyfrowa, telefonia GSM, technologia VoIP. Kanały informacji. System operacyjny: typy
systemów; Ğrodowisko pracy; systemy plików; czynnoĞci obsługowe; narzĊdzia systemowe; praca w sieci;
metody zabezpieczeĔ; systemy operacyjne Microsoft i Linux. Oprogramowanie uĪytkowe: oprogramowanie
narzĊdziowe; oprogramowanie biurowe (edytory tekstu: zastosowanie; czynnoĞci obsługowe; formatowanie
tekstu; osadzanie obiektów; wykorzystanie tabel; stosowanie szablonów i stylów; zapisywanie i odczytywanie plików; drukowanie; arkusze kalkulacyjne: zastosowanie; czynnoĞci obsługowe; formatowanie komórek;
adresowanie wzglĊdne, bezwzglĊdne, poĞrednie, cykliczne; tworzenie formuł; funkcje; wykresy; tabele;
dodatki: Solver i Analisys ToolPak; kreatory: sum warunkowych, odnoĞników; bazy danych: tabele, rekordy
i pola, formularz, kwerendy, raporty, zabezpieczenia i autostart bazy danych, elementy MS Visual BASIC);
oprogramowanie komunikacyjne (przeglądarki www; klient e-mail; klient FTP; newsreadery; komunikatory
internetowe). Internet: moĪliwoĞci zastosowaĔ; podstawowe usługi; sposoby uzyskiwania połączeĔ; oprogramowanie uĪytkowe. Urządzenia peryferyjne: posługiwanie siĊ skanerem, drukarką, prezentacje multimedialne z wykorzystaniem rzutników cyfrowych i czytników DVD. Adopcja materiałów kursowych MOC w
ramach umowy IT Academy – kurs ITA 107, ITA 108 – Ğrodowisko Microsoft Windows Serwer 2008:
wprowadzenie do administrowania systemem Windows Server 2008 (Ğrodowisko systemu; logowanie do
systemu – lokalne i domenowe; instalacja i konfiguracja narzĊdzi administracyjnych; tworzenie i zarządzanie jednostkami organizacyjnymi); zarządzanie kontami ((komputerów; uĪytkowników; tworzenie szablonów); zarządzanie grupami (typy grup; członkostwo w grupach); zarządzanie dostĊpem do zasobów (strategia; uprawnienia; foldery i pliki; foldery współdzielone); usługi drukowania w systemie Windows Server
2008 (instalacja i udostĊpnianie drukarek; zarządzanie uprawnieniami; zarządzanie sterownikami); zarządzanie dostĊpem do zasobów jednostek organizacyjnych; wdraĪanie zasad grupy; zarządzanie Ğrodowiskiem
pracy uĪytkownika za pomocą zasad grupy; szablony zabezpieczeĔ; zasady inspekcji.
1. Kowalczyk G., Word 2007 PL. ûwiczenia praktyczne, 2007.
2. Masłowski K., Excel 2007 PL. ûwiczenia praktyczne, 2007.
3. McFedries P., Microsoft Office 2007. Rady i wskazówki. Rozwiązania w biznesie, 2009.
4. Mendrala D., Szeliga M., Access 2007 PL. ûwiczenia praktyczne, 2007.
5. Mendrala D., Szeliga M., Windows Vista PL. Kurs, 2007.
6. Morimoto R., Noel M., Droubi O., Mistry R., Amaris Ch., Windows Server 2008 PL. KsiĊga eksperta, 2009.
7. Sokół M., Internet. Kurs, 2007.
54
Wymagania wstĊpne: znajomoĞü obsługi komputera PC i podstawowych urządzeĔ peryferyjnych
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Socjologia
Kod przedmiotu: 14.2-NSE-A05-SOC
Rok studiów: I
Semestr: 1
Liczba godz. seminariów:0
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Konrad Kubala
Rodzaj zaliczenia: egzamin pisemny
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Dostarczenie studentom elementarnej wiedzy z zakresu socjologii; zrozumienie zasadniczych problemów teoretycznych poprzez odniesienie ich do otaczającej studentów rzeczywistoĞci; rzetelne
przygotowanie do egzaminu z socjologii ogólnej.
TreĞci merytoryczne: Socjologia jako forma ĞwiadomoĞci i dyscyplina naukowa. Rola społeczna. Antropologiczne ujĊcie kultury. Kultura masowa. Socjalizacja. OsobowoĞü i toĪsamoĞü. Cykl Īycia. Kontrola społeczna. CałoĞci społeczne. Rola zaufania i kapitału społecznego w procesie tworzenia wiĊzi społecznej.
NierównoĞci społeczne. Globalizacja. Zaufanie społeczne i reputacja – istotne zmienne współczesnych organizacji i instytucji. Zmiana społeczna.
Efekty kształcenia: ZnajomoĞü róĪnych koncepcji procesu socjalizacji; umiejĊtnoĞü refleksyjnego namysłu
nad kulturą rozumianą jako suma systemów symboli; znajomoĞü podstawowych procesów charakteryzujących procesy umasowienia kultury oraz umiejĊtnoĞü refleksji nad konsekwencjami tych procesów dla Īycia
społecznego; umiejĊtnoĞü refleksyjnego posługiwania siĊ podstawowymi terminami socjologicznymi (toĪsamoĞü, osobowoĞü, rola społeczna) podczas analizy otaczającej studentów rzeczywistoĞci społecznej; umiejĊtnoĞü charakterystyki niektórych procesów społecznych (globalizacja); ĞwiadomoĞü roli zaufania i kapitału
społecznego w procesie tworzenia wiĊzi społecznej
1. D. Walczak-Duraj, „Podstawy współczesnej socjologii”, Omega-Praksis, Pabianice 2006.
2. J.H. Turner, „Socjologia. Koncepcje i ich zastosowanie”, Zysk i S-ka, PoznaĔ 1999.
3. A. Giddens, „Socjologia”, PWN, Warszawa 2004.
4. S. Sztompka, „Socjologia. Analiza społeczeĔstwa”, Znak, Kraków 2003.
5. S. Sztompka, M. Kucia, „Socjologia. Lektury”, Znak, Kraków 2005.
6. P.L. Berger, „Zaproszenie do socjologii”, PWN, Warszawa 1995.
7. Z. Bauman, „Socjologia”, Zysk i S-ka, PoznaĔ 1996.
Uwagi
55
Nazwa przedmiotu: Historia gospodarcza
Kod przedmiotu: 08.3-NSE-A06-HGO
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Aleksander Bołdyrew
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z ocen.
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: UmiejĊtnoĞü wskazania korelacji miĊdzy wydarzeniami politycznymi a sytuacją gospodarczą, omówienia wpływu koncepcji filozoficzno-społecznych na myĞl ekonomiczną. Zapoznanie słuchaczy z prawidłowoĞciami w rozwoju gospodarczym w okreĞlonych warunkach historycznych i politycznych
oraz przyczynami kryzysów gospodarczych. Wprowadzenie do poszerzenia zdobytych informacji poprzez
kwerendĊ biblioteczną, zestawienia bibliograficzne, rozszerzające samokształcenie według wskazanych
ĞcieĪek poznawczych.
TreĞci merytoryczne: Dzieje gospodarcze Europy: Dzieje pieniądza. Gospodarka Ğwiata antycznego. Gospodarka Ğredniowieczna. Przełom renesansowy w gospodarce europejskiej. Epoka nowoĪytna. Rewolucja
przemysłowa w XIX w. Gospodarka i wojna: wielkie konflikty zbrojne XX w. i ich związek z gospodarką
Ğwiatową. Główne problemy gospodarcze na Ğwiecie w XX w.
MyĞl ekonomiczna w XVI-XX w.: Merkantylizm, fizjokratyzm. A. Smith. D. Ricardo, T. R. Malthus. J. S.
Mill. K. Marks. J. M. Keynes a O. Kalecki. Ekonomia neoklasyczna – A. Marshall.
1. Guzicki L., ĩurawicki S., Historia polskiej myĞli społeczno-ekonomicznej, Warszawa 1974.
2. Guzicki L., ĩurawicki S., Polscy ekonomiĞci XIX i XX wieku, Warszawa 1984.
3. Johnson P., Historia Ğwiata od roku 1917 do lat 90-tych, London 1992.
4. Kowalik T., Historia ekonomii w Polsce 1864-1950, Wrocław 1992.
5. Kula W., Historia gospodarcza Polski 1864-1918, Warszawa 1947.
6. Landreth H., Colander D. C., Historia myĞli ekonomicznej, tłum. A. Szeworski, Warszawa 2005.
7. Maciejewski M., Sadowski M., Powszechna historia gospodarcza od XV do XX wieku, Wrocław 2007.
8. Małecki J. M., Zarys historii gospodarczej Polski dla studiów ekonomicznych, Kraków 1994.
9. Małecki J. M., Szpak J., Historia gospodarcza dla studiów ekonomicznych, Kraków 1988.
10. Rutkowski J., Historia gospodarcza Polski, t. 1-2, PoznaĔ 1947-1950.
11. Stankiewicz W., Historia myĞli ekonomicznej, Warszawa 2007.
12. Szpak J., Historia gospodarcza powszechna, wyd. 3, Warszawa 2007.
Uwagi
56
Nazwa przedmiotu: Matematyka
Kod przedmiotu: 11.1-NSE-B01-MAT
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Bogusław Kaczmarski
Rodzaj zaliczenia: egzamin pisemny + sprawdziany pisemne
w ramach üwiczeĔ + aktywne uczestnictwo w üwiczeniach
JĊzyk: polski
Poziom specjalizacji: podstawowy
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z podstawowymi pojĊciami , strukturami oraz twierdzeniami z
zakresu analizy matematycznej i algebry liniowej niezbĊdnymi do studiowania przedmiotów kierunkowych
na studiach ekonomicznych. Kształtowanie umiejĊtnoĞci logicznego myĞlenia oraz rozwiązywania problemów z zastosowaniem aparatu współczesnej matematyki.
TreĞci merytoryczne: Podstawowe własnoĞci funkcji- róĪnowartoĞciowoĞü, parzystoĞü, monotonicznoĞü ,
ograniczonoĞü. NajwaĪniejsze typy funkcji: wielomiany , funkcje wymierne , funkcja logarytmiczna i wykładnicza , funkcje trygonometryczne i kołowe , własnoĞci tych funkcji i ich wykresy . Granica ciągu. Ciągi
zbieĪne. Ciągi rozbieĪne. Podstawowe twierdzenia dotyczące granicy :sumy, róĪnicy, iloczynu i ilorazu
ciągów. Twierdzenie „ o trzech ciągach”. Liczba e . Granica funkcji. Granica jednostronna. Funkcja ciągła.
Pochodna funkcji. Interpretacja :geometryczna, ekonomiczna. Pochodne podstawowych funkcji. Twierdzenia o pochodnej: sumy, iloczynu, ilorazu. Pochodna funkcji złoĪonej. Zastosowania pochodnej. MonotonicznoĞü, ekstrema. ElastycznoĞü funkcji. Druga pochodna i jej zastosowanie. Badanie wypukłoĞci i wklĊsłoĞci funkcji. Punkty przegiĊcia. Tempo zmian wartoĞci funkcji. Reguła de l`Hospitala, Asymptoty funkcji.
Funkcje wielu zmiennych. Dziedzina funkcji wielu zmiennych. Warstwice. Pochodne cząstkowe, gradient,
hesjan. Ekstrema funkcji wielu zmiennych. Funkcja uwikłana . WartoĞü najmniejsza i najwiĊksza na zbiorze
. Macierze. Klasyfikacja macierzy. Działania na macierzach. Wektory. Kombinacja liniowa wektorów. Liniowa zaleĪnoĞü wektorów. Baza. Operacje elementarne na macierzach. Rząd macierzy. Macierz odwrotna.
Wyznacznik macierzy. Układ równaĔ liniowych. Twierdzenie Kroneckera-Capelli`ego. Układ oznaczony,
nieoznaczony, sprzeczny. Rozwiązanie ogólne, szczegółowe, bazowe. Układy nierównoĞci. Funkcja pierwotna. Całka nieoznaczona. Podstawowe wzory i twierdzenia. Całkowanie przez podstawienie i przez czĊĞci. Całka oznaczona. Twierdzenie Leibniza -Newtona. Obliczanie pola obszaru płaskiego.
1. J. BanaĞ, Podstawy matematyki dla ekonomistów, WNT Warszawa 2005.
2. T. BaĪaĔska, M.Nykowska Matematyka w zadaniach dla wyĪszych zawodowych uczelni ekonomicznych, Oficyna Wyd. Branta Bydgoszcz – Warszawa 2004.
3. M. Matłoka, B. Wojcieszyn Matematyka z elementami zastosowaĔ w ekonomii, PoznaĔ 1996.
4. J. Piszczała, Matematyka i jej zastosowanie w naukach ekonomicznych, AE PoznaĔ 1996.
5. W.Krysicki, L.Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach, cz. 1, 2 PWN Warszawa 2007.
Uwagi:
57
Nazwa przedmiotu: Mikroekonomia
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-B04-MIK
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: wykład – prof. UJK dr hab. Witold Kasperkiewicz
üwiczenia – dr Dorota Kobus-Ostrowska, dr Wiesław Rogalski, dr Edyta Dworak
Rodzaj zaliczenia
Zaliczenie w formie pisemnej (w trakcie i na zakoĔczenie semestru)
+ aktywnoĞü studentów w trakcie prowadzonych zajĊü + egzamin
testowy i zadania
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: NajwaĪniejszym celem nauczania mikroekonomii jest dostarczenie studentom najnowszej
wiedzy o kategoriach ekonomicznych i zasadach działania podmiotów gospodarczych (konsumentów i przedsiĊbiorstw) w systemie gospodarki rynkowej. Sformułowane przez mikroekonomiĊ pojĊcia i tezy stanowią
niezwykle waĪną podstawĊ do nauczania innych przedmiotów ekonomicznych, takich jak ekonometria,
ekonomika przedsiĊbiorstwa, finanse publiczne itp. ZnajomoĞü głównych problemów współczesnej mikroekonomii umoĪliwi studentom zrozumienie skomplikowanych procesów i zjawisk ekonomicznych charakterystycznych dla współczesnej gospodarki.
TreĞci merytoryczne: Przedmiot ekonomii i pojĊcia wstĊpne. Prawo popytu i podaĪy. ElastycznoĞü popytu
i podaĪy. Prawo Engla. Teoria wyboru konsumenta. Prawa Gossena. Równowaga konsumenta. Renta konsumenta. PrzedsiĊbiorstwo i koszty w gospodarce rynkowej. Teorie przedsiĊbiorstwa. Koszty w krótkim
i długim okresie. Koszt alternatywny, zysk ekonomiczny, zysk nadzwyczajny. Podmioty gospodarcze funkcjonujące na rynku i motywy ich działalnoĞci. Równowaga przedsiĊbiorstwa w róĪnych strukturach rynku.
Konkurencja doskonała, monopol pełny. Konkurencja monopolistyczna i oligopol. Rynek czynników produkcji. Zastosowanie teorii mikroekonomicznej. NiesprawnoĞü rynku. Oddziaływanie rządu na gospodarkĊ.
Wybór wariantów w Īyciu publicznym.
Efekty kształcenia: Zrozumienie zasad i prawidłowoĞci funkcjonowania gospodarki w skali mikro. Zapoznanie siĊ z zasadami działania rynku, zachowaniami producentów i konsumentów. Poznanie prawidłowoĞci
rządzącymi zjawiskami w skali mikroekonomii i ich wpływu na gospodarkĊ paĔstwa i Īycie obywateli.
Wyrabianie postaw racjonalnego zachowania na podstawie zdobytej wiedzy ekonomicznej.
1. Begg D., Dornbusch R., Fischer S., Ekonomia, Mikroekonomia (t.1), PWE, Warszawa 2007.
2. Czarny E. Mikroekonomia, PWE, Warszawa 2006.
3. N.G. Mankiw, M.P. Taylor, Mikroekonomia i Makroekonomia, PWE, Warszawa 2009.
4. Milewski R., Kwiatkowski E. (red.), Podstawy ekonomii, PWN, Warszawa 2008.
5. Moroz E., Podstawy mikroekonomii, PWE, Warszawa 2005.
6. P. Nordhaus, P. Samuelson, Ekonomia, tom I, PWN, Warszawa 2008.
7. M. Rekowski, Wprowadzenie do mikroekonomii, Akademia Ekonomiczna, PoznaĔ 2006.
Uwagi
58
Rok studiów: I
Semestr: 2
mgr Dorota StefaĔska, mgr Magdalena Pietrusiewicz
Rodzaj zaliczenia
JĊzyk: polski/angielski
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü: Restauracja; Robienie zakupów, ubrania; Konflikty rodzinne;
Wskazywanie drogi; Opisywanie miejsc; Spotkania towarzyskie.
Gramatyka: czas past continuous, przyimki w okolicznikach czasu i miejsca, spójniki: so, because, but,
although, czas present continuous, forma “going to”, czas future simple, czas present perfect, stopieĔ wyĪszy
i najwyĪszy przymiotników, uĪycie czasowników w bezokoliczniku, konstrukcja: czasowniki + bezokolicznik.
Wymagania wstĊpne: WyjĞciowy poziom biegłoĞci jĊzykowej wg standardów ESOKJ: A1
Uwagi:
59
Rok studiów: I
Semestr: 2
mgr Dorota StefaĔska, mgr Magdalena Pietrusiewicz
Rodzaj zaliczenia: Zaliczenie z oceną (łączny wynik z
testów Ğródsemestralnych i koĔcowych)
po zakoĔczeniu kursu powinien umoĪliwiaü im: wypowiadanie siĊ w sposób prosty i zwiĊzły na tematy z
Īycia codziennego i dotyczące własnych zainteresowaĔ; opowiadanie wydarzeĔ, przeĪyü osobistych lub
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü i słownictwo: PODRÓĩE: Interesujące podróĪe, odkrywanie Ğwiata,
sztuka przetrwania, podróĪe powietrzne, opis wypadku. Z DALA OD WSZYSTKIEGO: Wyjazd z domu,
Īycie na wyspie, planowanie przyszłoĞci, opisy miejsc, nazewnictwo geograficzne, podawanie opinii.
ZWIĄZKI: MałĪeĔstwo i rodzina, róĪnice kulturowe w podejĞciu do kwestii małĪeĔstwa i wyboru partnera
na Īycie, hobby (motoryzacja), przyjaĨĔ, miłoĞü.
Gramatyka: praktyczne zastosowanie czasów angielskich – czasy Past Simple, Present Perfect Continuous,
Past Continuous, Future Forms, Past Perfect. czasowniki modalne – uĪycie, znaczenie, formy (can, must,
may, shall, will, need); zaimki wzglĊdne – zdania złoĪone; przyimki miejsca, czasu i pozostałe; przedimki
a/an, the oraz pozostałe okreĞlniki – zasady uĪycia;
Haines Simon, Stewart Barbara Landmark intermediate, OUP
Uwagi:
60
Nazwa przedmiotu: Lektorat jĊzyka niemieckiego poziom B1
Rok studiów: I
Semestr: 2
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Bogumiła Głowacka-Rusin (lektor)
Rodzaj zaliczenia: semestr jest zakoĔczony zaliczeniem z oceną. Ocenie
podlegają wypowiedzi ustne i pisemne tworzone na zajĊciach, wypowiedzi ustne i pisemne przygotowywane w domu; test leksykalno – gramatyczny o podobnej strukturze, jak egzamin certyfikacyjny.
JĊzyk: niemiecki
repertuarze sytuacyjno- tematycznym, z uwzglĊdnieniem tematyki kraju ojczystego. Zapoznanie z głównymi
odmianami nauczanego jĊzyka. Poszerzenie głównego komponentu kulturowego obszaru jĊzyka nauczanego, z uwzglĊdnieniem tematyki integracji europejskiej. Korzystanie z wiedzy i umiejĊtnoĞci nabytych
TreĞci merytoryczne: Rozwijanie sprawnoĞci słuchania ze zrozumieniem, prowadzenia konwersacji, czytania ze zrozumieniem, pisania; praca z arkuszem egzaminacyjnym.
Leksyka: sport (ulubiona dyscyplina sportowa, wady i zalety uprawiania sportu, sport a zdrowy tryb Īycia,
sport wyczynowy, rekreacja); przebieg dnia (czynnoĞci, rytuały, przyzwyczajenia, Īycie studenckie); Īywienie (ulubione potrawy, przygotowanie, przepisy, rytuały, kultura przy stole, przyzwyczajenia Īywieniowe
a zdrowy tryb Īycia, bulimia, anoreksja, otyłoĞü, fast food); nauka i praca zawodowa (popularne zawody,
czynnoĞci, strategie ucznia siĊ, Ğwiadomy wybór zawodu, rozmowa kwalifikacyjna, dokumenty aplikacyjne).
Gramatyka: czasowniki modalne; strona bierna czynnoĞciowa; czasowniki zwrotne; zdania podrzĊdnie złoĪone (np. przydawkowe); tryb przypuszczający (Konjunktiv II).
Ismaning 2006 (podrĊcznik z CD)
Ismaning 2006
3. Helbig/Buscha: Übungsgrammatik Deutsch,Langenscheidt Verlag Enzyklopädie, Leipzig, Berlin, München 1991
4. Dreyer/Schmidt: „Praktyczna gramatyka jĊzyka niemieckiego” Wydawnictwo REA, Warszawa 1998
Uwagi:
61
Nazwa przedmiotu: Wychowanie fizyczne
Kod przedmiotu: 16.1-NSE-A02-WFZ2
Rok studiów: 1
Semestr: 2
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Andrzej Dybowski, mgr Andrzej Czwenar
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Wyrabianie u studentów potrzeby stałego , samodzielnego działania na rzecz własnego
zdrowia i sprawnoci fizycznej. Przygotowanie studentów do czynnego wypoczynku dla zachowania zdrowia psychicznego i fizycznego. Kształtowanie umiejĊtnoĞci doskonalenia sprawnoĞci fizycznej. WyposaĪenie studentów w zasób umiejĊtnoĞci ruchowych umoĪliwiających uczestnictwo w róĪnych formach aktywnoĞci ruchowej , rekreacyjnej i sportowej. Kształtowanie umiejĊtnoĞci wykorzystania opanowanych indywidualnych i zespołowych form ruchu w aktywnoĞci rekreacyjno – sportowej.
TreĞci merytoryczne: Piłka koszykowa: podania, chwyty i kozłowanie piłki, rzuty z dwutaktu i z wyskoku,
indywidualny atak z piłką i bez piłki, rozgrywanie sytuacji 2x1 i 3x2 (fragmenty gry),współdziałanie zespołowe w obronie i w ataku, gra właĞciwa. Piłka siatkowa: doskonalenie podstawowych umiejĊtnoĞci technicznych: odbiü piłki, zagrywki, zbicia i zastawiania, ustawianie bloku pojedynczego i grupowego, asekuracja bloku, wykorzystanie nabytych umiejĊtnoĞci technicznych i taktycznych w grze właĞciwej. Piłka noĪna:
przyjĊcia piłki w miejscu i w biegu, uderzenia piłki (wewnĊtrznym, zewnĊtrznym, prostym podbiciem),
prowadzenie piłki po prostej i slalomem, gra 1x1 ,rozgrywanie piłki w ataku w przewadze 2x1, 3x1, współdziałanie zespołowe w obronie, gra właĞciwa. Lekkoatletyka: samodzielny dobór Ğrodków do kształtowania
wytrzymałoĞci, bieg jako forma aktywnoĞci sportowo-rekreacyjnej, doskonalenie techniki biegów na krótkich i Ğrednich dystansach, doskonalenie techniki rzutów i skoków, kształtowanie sprawnoĞci ogólnej w terenie. Gimnastyka: kształtowanie umiejĊtnoĞci władania własnym ciałem, kształtowanie umiejĊtnoĞci doboru
Ğrodków w korekcji wad postawy. Unihoc: kształtowanie sprawnoĞci specjalnej w ataku i w obronie, współdziałanie w ataku szybkim i pozycyjnym, doskonalenie elementów technicznych i taktycznych. Kształtowanie sprawnoĞci ogólnej: aktywizacja studentów do uczestnictwa rekreacyjnych formach aktywnoĞci ruchowej, kształtowanie sprawnoĞci ogólnej w obwodach üwiczeĔ, kształtowanie sprawnoĞci ogólnej w terenie.
1. Bielski J.: ĩycie jest ruchem. Warszawa 1996
2. TrzeĞniowski R.: Zabawy i gry ruchowe Warszawa 1989
3. D. Abramuk Unihoc Warszawa 1994
4. M. Buchnolz Piłka siatkowa AWF GdaĔsk 1991
5. Z. WyĪnikiewicz Koszykówka dzieci i młodzieĪy Warszawa 1977
6. J.Talaga Piłka noĪna -technika Warszawa 1978
7. Przepisy wybranych gier zespołowych
Uwagi: -
62
Nazwa przedmiotu: Ochrona własnoci intelektualnej
Kod przedmiotu: 10.9-NSE-A04-OWI
Rok studiów: I
Semestr: 2
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Monika Bogucka-Felczak
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem wykładu jest zapoznanie słuchaczy z regulacja prawn dotyczc twórczoci,
wskazanie na prawa twórców, zasady ich ochrony, sankcje za naruszenie praw autorskich oraz zgodne prawem korzystanie z cudzego utworu.
TreĞci merytoryczne: Podstawy prawne ochrony praw twórców. PojĊcie utworu i ich rodzaje. Formalne
przesłanki ochrony praw twórców na podstawie polskiego prawa autorskiego. Podmioty uprawnione autorsko. Klasyfikacja praw autorskich. TreĞü osobistych praw autorskich. TreĞü majątkowych praw autorskich.
Roszczenia słuĪące twórcom, których prawa zostały naruszone. Czas trwania praw autorskich. Dozwolony
uĪytek chronionych utworów. Ochrona twórczoĞci na podstawie przepisów kodeksu cywilnego. Prawa pokrewne. Prawo własnoĞci przemysłowej
Efekty kształcenia:
- umiejĊtnoĞü wskazania aktów prawnych regulujących własnoĞü intelektualną
- umiejĊtnoĞü wskazania praw twórców
- umiejĊtnoĞü zgodnego z prawem korzystania z cudzej twórczoĞci
1. M. PoĨniak-Niedzielska, J. Szczotka, M. Mozgawa, Prawo autorskie i prawa pokrewne. Zarys wykładu,
Bydgoszcz-Warszawa-Lublin 2007
2. E. NowiĔska, U. PromiĔska, M. du Vall, Prawo własnoĞci przemysłowej, Warszawa 2007
3. M. PoĨniak-Niedzielska, J. Barta, R. Markiewicz, System prawa prywatnego, t. XIII, Prawo autorskie,
Warszawa 2003
4. J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. ûwiąkalski, R. Markiewicz, E. Traple, Komentarz do ustawy
o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Warszawa 2005
Uwagi:
63
Nazwa przedmiotu: Statystyka opisowa
Kod przedmiotu: 11.2-NSE-B02-STO
Rok studiów: 1
Semestr: 2
wykład – prof. zw. dr hab. Wacława Starzyska, üwiczenia – dr Bogusława Dobrowolska
Rodzaj zaliczenia: kolokwium zadaniowe + egzamin testowo-zadaniowy
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Wyrobienie wĞród studentów umiejĊtnoĞci postawienia problemu badawczego (mikro lub
makroekonomicznego) za pomocą konkretnych metod statystycznych w analizie całej zbiorowoĞci i analizie
szeregów czasowych. Uzyskanie praktycznych umiejĊtnoĞci przez studenta korzystania ze wzorów i formuł
statystycznych i odpowiedniego ich zastosowania w konkretnych przykładach, umiejĊtnoĞü interpretacji
otrzymanych wyników i wyciąganie wniosków. Zaprezentowanie praktycznego wykorzystania metod statystycznych do opisu zbiorowoĞci stosowanych w analizie zagadnieĔ ekonomicznych.
TreĞci merytoryczne: Podstawowe pojĊcia związane z badaniem statystycznym. Etapy badania statystycznego. Organizacja statystyki publicznej w Polsce. GUS i EUROSTAT. ħródła informacji statystycznych.
Metody prezentacji opracowanego materiału – rodzaje szeregów i tablic statystycznych. WskaĨniki struktury
i natĊĪenia. ĝrednie miary klasyczne. ĝrednie miary pozycyjne. Miary rozproszenia i asymetrii. Miary koncentracji. Analiza dynamiki zjawisk: indeksy jednopodstawowe i łaĔcuchowe. Analiza szeregu czasowego.
Wykrywanie głównej tendencji rozwojowej zjawiska – równanie linii trendu. Analiza regresji i korelacji
liniowej – współczynnik korelacji liniowej Pearsona i rang Spearmana, równania linii regresji I i II . Prezentacja graficzna opracowanego materiału statystycznego. Rocznik statystyczny jako podstawowe Ĩródło informacji o zjawiskach masowych. Kompleksowa analiza struktury zbiorowoĞci z punktu widzenia przeciĊtnego poziomu, rozproszenia i asymetrii rozkładu jednej cechy. Analiza korelacji i regresji prostej. Korelacja
dwóch cech wyraĪonych w skali porządkowej. Analiza dynamiki wybranych zjawisk gospodarczych – przykłady z roczników statystycznych.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü rozwiązania problemu mikro- lub makroekonomicznego na podstawie
dostĊpnych Ĩródeł informacji statystycznych i analizy zebranych informacji przy zastosowaniu metod statystyki opisowej. UmiejĊtnoĞü zaprojektowania własnego badania statystycznego.
1. StarzyĔska W., Statystyka praktyczna WNPWN, wyd. II zmienione, Warszawa 2006
2. StarzyĔska W., (red.) Podstawy statystyki, Difin, Warszawa, 2006
3. DomaĔski Cz., (red.) Metody statystyczne. Teoria i zadania, wydanie VI zmienione, Wyd. UŁ, ŁódĨ 2001
4. Sobczyk M., Statystyka opisowa, wyd. Beck, Warszawa 2010
5. Ostasiewicz S., Rusnak Z., Siedlecka U., Statystyka. Elementy teorii i zadania. Wydawnictwo AE Wrocław 1997
6. H. Kassyk-Rokicka (red.), Statystyka. Zbiór zadaĔ, PWE, Warszawa 1997.
7. S. Kot, J. Jakubowski, A. Sokołowski, Statystyka, Difin, Warszawa 2007
Uwagi:
64
Nazwa przedmiotu: Makroekonomia
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-B05-MAK
Rok studiów: I
Semestr: 2
wykład – prof. UJK dr hab. Witold Kasperkiewicz
üwiczenia – dr Dorota Kobus-Ostrowska, dr Wiesław Rogalski, dr Edyta Dworak
Rodzaj zaliczenia:
Zaliczenie w formie pisemnej (w trakcie i na
zakoĔczenie semestru) + aktywnoĞü studentów w trakcie
prowadzonych zajĊü + egzamin testowy i zadania
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: NajwaĪniejszym celem nauczania tego przedmiotu jest dostarczenie studentom wiedzy o
kategoriach i pojĊciach makroekonomicznych oraz zasadach funkcjonowania gospodarki jako całoĞci. Sformułowane przez makroekonomiĊ pojĊcia i tezy stanowią niezwykle waĪną podstawĊ do nauczania innych
przedmiotów ekonomicznych, takich jak ekonometria, finanse publiczne, rynek kapitałowy. Szczególną
uwagĊ zwraca siĊ na przedstawienie współzaleĪnoĞci miĊdzy róĪnymi dziedzinami polityki makroekonomicznej (polityka fiskalna i pieniĊĪna, inflacja i bezrobocie, równowaga wewnĊtrzna i zewnĊtrzna).
TreĞci merytoryczne: Główne kategorie i pojĊcie makroekonomii. Produkt i dochód narodowy. Metody
obliczania. Determinanty dochodu narodowego. Analiza krótkookresowa i długookresowa. Rola paĔstwa
w gospodarce. BudĪet paĔstwa. Polityka fiskalna. System pieniĊĪno-kredytowy. Cykl koniunkturalny. Istota
i główne teorie. Bezrobocie. PojĊcie, rodzaje, metody pomiaru i teorie. Inflacja. PojĊcie, rodzaje, metody
pomiaru i teorie. Handel miĊdzynarodowy. Elementy polityki handlowej. MiĊdzynarodowe finanse. Model
IS-LM. Podsumowanie polityki makroekonomicznej. Podstawowe problemy gospodarki Ğwiatowej. Proces
globalizacji.
Efekty kształcenia: Wykorzystanie zdobytej wiedzy w analizie powiązaĔ wystĊpujących miĊdzy róĪnymi
elementami systemu gospodarczego. Zastosowanie kategorii makroekonomicznych do oceny wpływu polityki gospodarczej na zachowanie przedsiĊbiorstw i gospodarstw domowych.
1. Begg D., Dornbusch R., Fischer S., Ekonomia, Makroekonomia (t.2), PWE, Warszawa 2007.
2. R.A. Hall, J.B. Taylor, Makroekonomia, PWN, Warszawa 2003
4. Moroz E., Podstawy mikroekonomii, PWE, Warszawa 2005.
5. P. Nordhaus, P. Samuelson, Ekonomia, tom I i II, PWN, Warszawa 2008.
6. J. Stiglitz, Globalizacja, PWN, Warszawa 2004
7. Ekonomia, PodrĊcznik dla studiów licencjackich, red. W. Caban, PWE, Warszawa 2001.
8. B. Snowdown, H. Vane, P. Wynarczyk, Współczesne nurty teorii makroekonomii, PWN, Warszawa 1998
Uwagi
65
Nazwa przedmiotu: Zarzdzanie
Kod przedmiotu: 04.0-NSE-B06-ZAR
Rok studiów: I
Semestr: 2
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Wiesław Rogalski
Rodzaj zaliczenia:
Egzamin o charakterze opisowo-testowym w formie pisemnej
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przekazanie wiedzy dotyczcej naukowej organizacji pracy oraz naukowego zarzdzania,
procesu planowania, organizowania, motywowania i kontrolowania. Celem zajĊü jest omówienie wĊzłowych
problemów zarządzania. Dotyczy to zarządzania w ujĊciu teoretycznym i praktycznym. Przedstawiona zostaje problematyka budowy organizacji i ich funkcjonowania, rola i znaczenie otoczenia. Ukazane zostają
róĪne teorie zarządzania związane z nurtami, szkołami i kierunkami. Ukazana zostaje rola i miejsce kierownika w organizacji.
TreĞci merytoryczne: Wprowadzenie do teorii zarządzania: Rola i znaczenie organizacji w gospodarce,
Ğwiat organizacji. Geneza i rys historyczny zarządzania. Zjawisko interdyscyplinarnoĞci. Zarządzanie jako
nauka. Charakterystyka szkół i kierunków w zarządzaniu. Systemowe i sytuacyjne podejĞcie do organizacji
i zarządzania: Pojecie systemu, elementy składowe systemu. System – jego cechy i właĞciwoĞci. Klasyfikacja systemów. Zarządzanie – podstawowe terminy i pojĊcia. PodejĞcie systemowe do organizacji. PodejĞcie
sytuacyjne do organizacji. Organizacja i jej otoczenie: Organizacja, jej istota i definicje. Systemowa lista
cech organizacji. Modele organizacji (Malinowskiego, H. Leavitta, Katza I Kahna, systemowy). Otoczenie
organizacji, elementy otoczenia. ZłoĪonoĞü i zmiennoĞü otoczenia. Wpływ otoczenia na organizacjĊ. Cele
i efektywnoĞü organizacji: PojĊcie celu, typologia celów. EfektywnoĞü organizacji. Wielokryterialna ocena
efektywnoĞci organizacji. Struktury organizacyjne: Definicje struktur organizacji. Cechy i rodzaje struktur.
Statyczne i dynamiczne podejĞcie do organizacji. Sytuacyjne podejĞcie do organizacji. Typy struktur organizacyjnych i ich charakterystyka. Człowiek w organizacji: Relacja człowiek i organizacja. Społeczny podsystem organizacji. Zarządzanie organizacjami: Interpretacja pojĊcia zarządzania. Zarządzanie, sterowanie,
kierowanie. Fazy i funkcje zarządzania. Zarządzanie jako utrzymywanie równowagi organizacji. Teorie
związane z człowiekiem w organizacji (Ch. Barnarda, M. Croziera, A. Maslowa, Herzberga). Style kierowania (teoria „X” i „Y” Mc Gregora, „system 1 i 4 Likerta, siatka kierownicza Blake’a i Moutona, podejĞcie
sytuacyjne). Model podejmowania decyzji. Konflikt w organizacji. Kultura organizacyjna. Organizacja
i zarządzanie, ujĊcie globalne: Otoczenie organizacji a skutecznoĞü. Etyczny i społeczny kontekst zarządzania. Zarządzanie w ujĊciu globalnym.
1. M. Bielski „ Organizacje – istota struktury , procesy” Wyd. UŁ, 1998
2. A.K. KoĨmiĔski, W. Piotrowski i inni „Zarządzanie – teoria i praktyka” WN PWN Warszawa 2005
3. S.P.Robbins, D.A.DeCenzo, „Podstawy zarządzania, PWE, Warszawa 2002
4. R.W. Griffin „Podstawy zarządzania organizacjami „ PWN , Warszawa 2005
5. B. Kaczmarek, Cz. Sikorski „Podstawy zarządzania” Absolwent , ŁódĨ, 1996
6. Businesman Magazine – miesiĊcznik.
Uwagi
66
Nazwa przedmiotu: Prawo
Kod przedmiotu: 10.0-NSE-B09-PRA
Rok studiów: I
Semestr: 2
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przygotowanie studentów do studiowania nauk prawnych, w tym zaznajomienie ich
z podstawowymi pojĊciami prawa i nauk o prawie, wybranymi zasadami prawa oraz instytucjami prawnymi,
a takĪe przygotowanie ich do sprawnego formułowania myĞli
TreĞci merytoryczne: Charakterystyka i podział nauk prawnych. PojĊcie prawa w ujĊciu pozytywistycznym, naturalistycznym i realistycznym. Funkcje prawa. Prawo wewnĊtrzne, miĊdzynarodowe i europejskie.
Prawo a moralnoĞü. Normy prawne, przepisy prawne, budowa norm prawnych, typy przepisów prawnych,
zasady prawa. Koncepcja norm sprzĊĪonych. Obowiązywanie prawa. Charakterystyka systemów prawa,
systematyzacja pionowa i pozioma prawa, podział prawa na gałĊzie, prawo publiczne i prawo prywatne;
tworzenie prawa, Ĩródła prawa, podstawowe typy aktów normatywnych w RP, budowa tekstu prawnego.
Stosowanie prawa i jego rodzaje. Wykładnia prawa, wnioskowania prawnicze. Ustalanie stanu faktycznego
oraz elementy prawa procesowego: dowody prawnicze, zasady oceny dowodów, ciĊĪar dowodu, domniemania, proces kontradyktoryjny i inkwizycyjny, typy postĊpowania odwoławczego. Stosunek prawny i jego
elementy. Zasada paĔstwa prawnego.
- posługiwanie siĊ jĊzykiem prawniczym,
- rozumienie jĊzyka prawnego,
- rozpoznawanie zasad systemu prawnego,
- umiejĊtnoĞü definiowania podstawowych instytucji prawnych.
1. Morawski L., WstĊp do prawoznawstwa, ToruĔ 2008.
2. Wronkowska S., Podstawowe pojĊcia prawa i prawoznawstwa, PoznaĔ 2002.
3. Stawecki T., Winczorek P., WstĊp do prawoznawstwa, C. H. Beck, Warszawa 2003
4. Korybski A., LeszczyĔski L., Pieniązek A, WstĊp do prawoznawstwa, Lublin 2007
5. ZiembiĔski Z., O stanowieniu i obowiązywaniu prawa, Warszawa 1995
6. Wronkowska S., ZiembiĔski Z. Zarys teorii prawa, PoznaĔ 1997
Uwagi:
67
Rok studiów: II
Semestr: 3
mgr Waldemar Paraszewski, mgr Marcin GliszczyĔski
Rodzaj zaliczenia:
(np.: dane o sytuacji osobistej i rodzinnej, zakupy, najbliĪsze otoczenie, praca), porozumiewanie siĊ w trakcie wykonywania zadaĔ prostych, codziennych, wymagających jedynie bezpoĞredniej i prostej wymiany
informacji na znany temat, opisywanie za pomocą prostych Ğrodków swojego wykształcenia, bezpoĞredniego otoczenia, wypowiadanie siĊ na tematy związane z niezbĊdnymi potrzebami.
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü: Opisywanie uczuü i emocji. Nauka jĊzyków. Ruch, sport. ZwierzĊta. Obawy i fobie. Biografie. Gramatyka: uĪycie czasowników z koĔcówką –ing, czasowniki: have to, don’t
have to, must, mustn’t, a bit, really, przyimki w okreĞleniach ruchu, zmiany połoĪenia, pierwszy okres warunkowy: if + present, will + infinitive, drugi okres warunkowy if + past, would + infinitive, wyraĪanie
moĪliwoĞci: may, might, should, shouldn’t
Uwagi:
68
Nazwa przedmiotu: Lektorat jĊzyka angielskiego - poziom B1
Rok studiów: II
Semestr: 3
mgr Waldemar Paraszewski, mgr Marcin GliszczyĔski
Rodzaj zaliczenia:
snów; wyraĪanie nadziei lub celów, uzasadnianie dotyczące projektów lub pomysłów.
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü i słownictwo: POCZUCIE HUMORU: Co wywołuje w nas Ğmiech,
Ğmiech jako lekarstwo, charakter narodowy, komicy, jĊzyk ciała, krótkie opowiadania; NAWIĄZYWANIE
KONTAKTÓW: Nowoczesne metody komunikacji, nieĞmiałoĞü, dwujĊzycznoĞü, jĊzyk rozmów telefonicznych – czasowniki frazowe związane z telefonowaniem, listy elektroniczne, PRAWA: Zbrodnia i prawo,
przestĊpczoĞü, prawa Murphy’ego, prawa natury, podawanie powodów i przyczyn, cyberprzestĊpczoĞü.
Gramatyka: zdania warunkowe – 1st conditional, 2nd conditional, 3rd conditional, mixed conditionals; mowa zaleĪna; strona bierna.
Uwagi:
69
Rok studiów: II
Semestr: 3
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Anna Szwab Gusta
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z oceną+aktywne uczestnictwo
w üwiczeniach + pozytywne zaliczenie pisemnych i ustnych prac
kontrolnych
JĊzyk: niemiecki
repertuarze sytuacyjno – tematycznym, z uwzglĊdnieniem tematyki kraju ojczystego. Zapoznanie z głównymi odmianami nauczanego jĊzyka. Poszerzenie głównego komponentu kulturowego obszaru jĊzyka nauczanego, z uwzglĊdnieniem tematyki integracji europejskiej. Korzystanie z wiedzy i umiejĊtnoĞci nabytych
TreĞci merytoryczne: Rozwijanie sprawnoĞci jĊzykowych (słuchanie, mówienie, czytanie, pisanie oraz
prowadzenie konwersacji). Tematyka zajĊü / słownictwo: strategie uczenia siĊ, szkoły, kursy, autorytety;
poznawanie innych ludzi, wspomnienia; zakupy, społeczeĔstwo konsumpcyjne. Gramatyka: spójniki als,
wenn, bevor, nachdem, czas zaprzeszły, tryb rozkazujący, tryb przypuszczający, zdanie okolicznikowe celu,
czasowniki modalne, stopniowanie, rzeczowniki złoĪone, strona bierna, czas przyszły.
1. Themen aktuell 3. Kursbuch, Max Hueber Verlag, Ismaning 2006 (podrĊcznik z CD),
2. Themen aktuell 3. Arbeitsbuch, Max Hueber Verlag, Ismaning 2006.
Wymagania wstĊpne: zaliczenie semestru drugiego
Uwagi:
70
Nazwa przedmiotu: RachunkowoĞü
Kod przedmiotu: 04.3-NSE-B07-RAC
Rok studiów: II
Semestr: 3
wykład – dr Bartosz Szeliga, üwiczenia – mgr inĪ. Zofia Szewczyk
Rodzaj zaliczenia: kolokwium pisemne + bieĪąca kontrola
przygotowania do üwiczeĔ + Egzamin w formie pisemnego testu
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z tematyką rachunkowoĞci w przedsiĊbiorstwie, w tym ze strukturą
i treĞcią sprawozdaĔ finansowych, metodami pomiaru w rachunkowoĞci i właĞciwą interpretacją informacji
generowanych przez rachunkowoĞü. Kształcenie umiejĊtnoĞci ewidencji operacji gospodarczych składających siĊ na całokształt działalnoĞci podmiotu gospodarczego.
TreĞci merytoryczne: Definicja, funkcje i nadrzĊdne zasady rachunkowoĞci. Polityka rachunkowoĞci. Majątek i zobowiązania. Przychody i zyski a koszty i straty. Dowody ksiĊgowe. SprawozdawczoĞü finansowa –
zawartoĞü i konstrukcja bilansu, rachunku zysków i strat oraz pozostałych sprawozdaĔ finansowych. Funkcjonowanie kont ksiĊgowych i ewidencja operacji gospodarczych na kontach. Ewidencja i rozliczanie kosztów rodzajowych. Poprawianie błĊdów ksiĊgowych. PojĊcie bilansu i konta, klasyfikacja aktywów i pasywów, Zakładowy plan kont. Sporządzanie bilansu, Wpływ operacji ksiĊgowych na bilans. Typy operacji
gospodarczych. KsiĊgowanie operacji gospodarczych na kontach bilansowych, Poprawa błĊdów ksiĊgowych. Ewidencja kosztów w układzie rodzajowym, Ewidencja kosztów na kontach niebilansowych- amortyzacja, zuĪycie materiałów, usługi obce, wynagrodzenia i ubezpieczenia społeczne, Ewidencja kosztów na
kontach niebilansowych – sprzedaĪ produktów, Ewidencja kosztów i przychodów na kontach niebilansowych – straty i zyski nadzwyczajne, koszty i przychody finansowe, pozostałe przychody i koszty operacyjne, Przykład całoĞciowy – od bilansu otwarcia do bilansu zamkniĊcia.
Efekty kształcenia: ZnajomoĞü nadrzĊdnych zasad rachunkowoĞci. UmiejĊtnoĞü rozpoznawania składników sprawozdaĔ finansowych i ich wpływu na sytuacjĊ majątkową i finansową jednostki gospodarczej.
UmiejĊtnoĞü ksiĊgowania operacji gospodarczych na kontach.
1. Gierusz Barbara: „PodrĊcznik samodzielnej nauki ksiĊgowania” ODDK GdaĔsk 2007.
2. Gierusz Barbara: „Zbiór zadaĔ do podrĊcznika samodzielnej nauki ksiĊgowania” ODDK GdaĔsk 2007.
3. Kiziukiwicz Teresa „RachunkowoĞü” wyd. Ekspert Wrocław 2005.
4. KuczyĔska-Cesarz Anna: „Zasady rachunkowoĞci” czĊĞü I wykład wyd. Difin Warszawa 2005.
5. KuczyĔska-Cesarz Anna: „Zasady rachunkowoĞci” czĊĞü II üwiczenia wyd. Difin Warszawa 2005.
6. Ewa ĝnieĪek Wprowadzenie do rachunkowoĞci, Wolters Kluwer Polska, Kraków 2009.
7. Maria Gmytrasiewicz RachunkowoĞü. Podstawowe załoĪenia i zasady, Difin, Warszawa 2008
8. Maria Niewiadoma RachunkowoĞü. Teoria ogólna i zadania z rozwiązaniami, Difin, Warszawa 2008
Uwagi:-
71
Nazwa przedmiotu: Wykład do wyboru. Wybrane problemy polityki społecznej
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-C07-WDW1
Rok studiów: II
Semestr: 3
Liczba godz. konwersatoriów:
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Małgorzata Olszewska
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie w formie pisemnej
JĊzyk: polski
Poziom specjalizacji: kierunkowy
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest dokonanie prezentacji problematyki niektórych zagadnie z zakresu polityki społecznej, a w szczególnoci: polityki ludnociowej, demografii, polityki pracy i ochrony pracy
oraz z obszarów patologii społecznej.
TreĞci merytoryczne: Polityka społeczna, definicja i geneza. Cele i zadania polityki społecznej. Podmioty
polityki społecznej. Polityka ludnociowa i współczesne problemy wynikajce z procesów ludnociowych.
Wskaniki demograficzne wykorzystywane w polityce społecznej. Prawo pracy i ochrona pracy. Zjawiska
patologii społecznej. Patologia indywidualna i rodziny.
Efekty kształcenia: Po zakoczeniu wykładów student bĊdzie posługiwał siĊ wiedza na temat róĪnych form
i obszarów działalnoĞci paĔstwa w zakresie polityki społecznej na podstawie rozwiązaĔ wystĊpujących
w Polsce.
1. red. G. Firlit-Fesnak, M. Szylko-Skoczny; Polityka społeczna, PWN, Warszawa 2007
2. red. Izabela A. Trzpil, Polityka społeczna a polityka gospodarcza Polski wobec nowych wyzwaĔ, Akademia Humanistyczna im. A. Gieysztora, Pułtusk 2006
3. Jerzy Z. Holzer; Demografia, PWE, Warszawa 2003
4. MiesiĊczniki „Polityka Społeczna”, IPiPS, Warszawa
Wymagania wstĊpne: Studenci powinni legitymowaü siĊ ogólną orientacją z zakresu polityki społecznej
realizowanej w Polsce w ostatnich latach.
Uwagi:
72
Nazwa przedmiotu: Wykład do wyboru. Fundusze unijne i praktyczne sposoby ich pozyskiwania
Rok studiów: II
Semestr: 3
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Dorota Kobus-Ostrowska
Rodzaj zaliczenia:
Uzyskanie zaliczenia bĊdzie moĪliwe w oparciu o napisany projekt
zgodny z obowiązującymi wymogami ze wskazanie Ĩródeł jego
finansowania
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z zasadami funkcjonowania funduszy unijnych, w tym ze specyficzną terminologią oraz projektami realizowanymi w ramach programów operacyjnych. Szczególna uwaga
zostanie poĞwiĊcona charakterystyce projektów jakie mogą byü realizowane w ramach kaĪdego obowiązującego programu operacyjnego.
TreĞci merytoryczne: Cele regionalnej polityki Unii Europejskiej. System wdraĪania polityki regionalnej
w Polsce. Fundusze UE – definicja, rodzaje, zasady korzystania (charakterystyka funduszy strukturalnych
i funduszu spójnoĞci). Programy operacyjne i ich beneficjenci. Zasady pomocy finansowej Unii Europejskiej. Zadania instytucji koordynujących przepływ Ğrodków UE. KwalifikowalnoĞü projektów i wydatków.
Typy projektów – inwestycji, przewidzianych do sfinansowania ze Ğrodków UE. Charakterystyka inwestycji
moĪliwych do realizacji w ramach 16 Regionalnych Programów Operacyjnych. Struktura wniosku o dofinansowanie z funduszy strukturalnych – generator wniosków. Jak skorzystaü ze Ğrodków funduszy strukturalnych? Zasady konstrukcji studium wykonalnoĞci. Produkty i usługi bankowe ułatwiające pozyskanie
Ğrodków z funduszy strukturalnych. Podstawowe zasady rozliczania dofinansowania z funduszy unijnych.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü przyporządkowania projektu inwestycyjnego do odpowiedniego działania
w ramach programu operacyjnego, a takĪe znajomoĞü rodzajów wydatków, które mogą zostaü zakwalifikowane do finansowania.
1. Bartkiewicz A., Fundusze strukturalne jako Ĩródło finansowania rozwoju regionalnego-perspektywa Polska w: Zagórowska A., Malik K. Miszewski M., Polska krajem Unii Europejskiej-problemy transformacji
systemowej i regionalnej, Bytom 2003.
2. Czarnasiewicz D., Europejskie Fundusze strukturalne. Fundusz SpójnoĞci - wstĊpne propozycje dla Polski, Szczecin 2003.
3. Czykier-Wierzba D., Finansowanie polityki regionalnej UE, TWIGGER
4. Grosse T.G., Polska wobec nowej polityki spójnoĞci Unii Europejskiej, Warszawa 2004.
5. Idzikowska L., Jak właĞciwie przygotowaü wniosek aplikacyjny w nowym okresie programowania w:
„Fundusze strukturalne” 1/2007
6. Jankowska A. Fundusze Unii Europejskiej w okresie programowania 2007-2013, Warszawa 2005.
7. Jankowska, T. Kierzkowski, R. Knopik, Fundusze strukturalne Unii Europejskiej, CH Beck, Warszawa 2005.
8. TkaczyĔski J., Willa R., ĝwistak M., Fundusze Unii Europejskiej 2007-2013. Cele – działania – Ğrodki,
UJ, Kraków 2008.
73
Nazwa przedmiotu: Gospodarka a rodowisko
Kod przedmiotu: 07.2-NSE-D01-GOS
Rok studiów: II
Semestr: 3
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Mirosława Nowak
Rodzaj zaliczenia: pisemne (test)
JĊzyk: polski
Poziom specjalizacji: Gospodarka samorzdów terytorialnych;
Procesy innowacyjne w gospodarce rynkowej
Cele kształcenia: Zapoznanie z funkcj rodowiska oraz jego wpływem na rozwój społeczno-gospodarczy.
TreĞci merytoryczne: Zagadnienia ogólne dotyczce rodowiska przyrodniczego i ekologii. Podstawowe
pojĊcia z zakresu ekologii i ochrony przyrody. Czynniki Ğrodowiska. Ekosystemy. ĝrodowisko przyrodnicze
jako podstawa bytu człowieka (społeczne , prawne i ekonomiczne aspekty Ğrodowiska). DziałalnoĞü człowieka i jej wpływ na Ğrodowisko.
Globalne zagroĪenia ekologiczne. Efekt cieplarniany. Dziura ozonowa. KwaĞne deszcze. Wylesianie. Degradacja krajobrazu i niszczenie bioróĪnorodnoĞci. Związki miĊdzy gospodarką a Ğrodowiskiem przyrodniczym.
Funkcje Ğrodowiska przyrodniczego. ĝrodowisko i jego zasoby, jako czynnik wzrostu gospodarczego i rozwoju społeczno – gospodarczego. Polityka ekologiczna .Istota, pojĊcie, cele, zasady i kierunki polityki ekologicznej.
Koncepcja zrównowaĪonego rozwoju. Ekonomika ochrony Ğrodowiska. Waloryzacja i ekonomiczna wycena
zasobów Ğrodowiska przyrodniczego. Ocena oddziaływania inwestycji na Ğrodowisko przyrodnicze. Metody
wyceny szkód ekologicznych i strat ekonomicznych. Koszty i efekty ekonomiczne ochrony Ğrodowiska.
ħródła finansowania inwestycji proekologicznych. Gospodarka odpadami.
1. Małachowski K., Gospodarka a Ğrodowisko i ekologia Wydawnictwo Fachowe CeDeWu 2008.
2. ĩylicz T., Ekonomika Ğrodowiska i zasobów naturalnych PWE 2004
3. Gospodarka a Ğrodowisko przyrodnicze. Praca zbiorowa pod red. T.Madeja. Wyd. US. Szczecin 2002;
4. Górka K., Poskrobko B., Radecki W.: Ochrona Ğrodowiska, PWE, Warszawa 2001;
5. Manteuffel H.: Zarys problemów ekonomiki Ğrodowiska, SGGW, Warszawa 2000;
6. Barnaciak A., Gaczek U.M.: Ekonomiczne aspekty ochrony Ğrodowiska, AE PoznaĔ 2001.
7. Czaja S., Becla A.: Ekologiczne podstawy gospodarowania, Wyd. AE we Wrocławiu 2007.
8. DobrzaĔska B., DobrzaĔski G., Kiełczewski D., Ochrona Ğrodowiska przyrodniczego. Wydawnictwo
Naukowe PWN, Warszawa 2009.
9. Fiedor B., Czaja S., Grabarczyk A., Jakubczyk Z., Podstawy ekonomii Ğrodowiska i zasobów naturalnych.
Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2002
Uwagi: -
74
Nazwa przedmiotu: Makroekonomia gospodarki otwartej
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D02-MGO
Rok studiów: II
Semestr: 3
Liczba godz. konwersatoriów: -
Liczba godz. seminariów: -
wykład – prof. zw. dr hab. Janina Witkowska, üwiczenia – dr Dorota Kobus-Ostrowska
Rodzaj zaliczenia: Zaliczenie w formie pisemnej
(na zakoĔczenie semestru) oraz aktywnoĞü
studentów w trakcie powadzonych zajĊü
+ Zaliczenie pisemne
JĊzyk: polski
Poziom specjalizacji:
Gospodarka samorządów terytorialnych;
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z teoretycznymi i empirycznymi aspektami funkcjonowania gospodarki narodowej w warunkach jej otwarcia na współpracĊ miĊdzynarodową. Zapoznanie studentów
z podstawową wiedzą z zakresu teorii i praktyki współczesnej gospodarki Ğwiatowej, ze szczególnym
uwzglĊdnieniem problematyki handlu miĊdzynarodowego, przepływów czynników produkcji oraz miĊdzynarodowych stosunków finansowych. Prowadzone zajĊcia słuĪą wyjaĞnieniu procesów zachodzących
w rzeczywistoĞci gospodarczej.
TreĞci merytoryczne: PojĊcie gospodarki otwartej. Podmioty gospodarki Ğwiatowej. Globalizacja. Rachunki dochodu narodowego w gospodarce otwartej. Bilans płatniczy – struktura. Kursy walutowe i rynek walutowy. Metody przywracania równowagi zewnĊtrznej w gospodarce otwartej. Polityka makroekonomiczna
a przywracanie równowagi zewnĊtrznej. Makroekonomia gospodarki otwartej – podstawowe pojĊcia, analiza zaleĪnoĞci. MiĊdzynarodowy podział pracy (jego determinanty) i korzyĞci z handlu miĊdzynarodowego
w Ğwietle teorii. Handel zagraniczny a wzrost gospodarczy. PojĊcie i formy integracji gospodarczej – regionalne ugrupowania integracyjne a liberalizacja miĊdzynarodowego handlu. Kryzysy w gospodarce Ğwiatowej.
MiĊdzynarodowe organizacje finansowe wobec współczesnych problemów gospodarki Ğwiatowej. Rynek walutowy i kurs walutowy – czynniki kształtujące poziom kursu walutowego. Bilans płatniczy. MiĊdzynarodowa
polityka handlowa (GATT/ WTO). Instrumenty polityki handlowej – ekonomiczne skutki ograniczeĔ.
Efekty kształcenia: ZdolnoĞü interpretacji zjawisk zachodzących w gospodarce narodowej w warunkach jej
włączenia w procesy globalizacji i miĊdzynarodowej integracji gospodarczej.
1. P.R. Krugman, M. Obstfeld, Ekonomia miĊdzynarodowa, PWN, Warszawa 2007
2. BernaĞ B., (red.) Finanse miĊdzynarodowe, PWN, Warszawa 2006
3. Budnikowski A., MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze, PWE, Warszawa 2006.
4. Kaczurba J. i Kawecka-Wyrzykowska E. (red.), Polska w WTO, IKiCHZ, Warszawa 2002.
5. Zabielski K., Finanse miĊdzynarodowe, PWN, Warszawa 2005.
6. J. ĝwierkocki, Zarys miĊdzynarodowych stosunków gospodarczych, PWE, Warszawa 2004.
Wymagania wstĊpne: Podstawy makroekonomii.
Uwagi: -
75
Nazwa przedmiotu: Gospodarka oparta na wiedzy – teoria i aplikacja
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D04-GOW
Rok studiów: II
Semestr: 5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: prof. UJK dr hab. Witold Kasperkiewicz
Rodzaj zaliczenia: egzamin testowy
JĊzyk: polski
Gospodarka samorzdów terytorialnych;
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z problemami dotyczcymi istoty, genezy i uwarunkowa gospodarki opartej na wiedzy. Szczególne znaczenie ma uwiadomienie studentom faktu, e we współczesnej
gospodarce wiedza zajmuje priorytetowe miejsce wród pozostałych czynników produkcji i odgrywa strategiczna role w funkcjonowaniu przedsiĊbiorstwa. ZnajomoĞü głównych problemów gospodarki opartej na
wiedzy, umoĪliwi studentom zrozumienie skomplikowanych zjawisk ekonomicznych, które wywierają
przemoĪny wpływ na funkcjonowanie polskich przedsiĊbiorstw.
TreĞci merytoryczne: PojĊcie i rodzaje wiedzy. Wiedza jako zasób ekonomiczny. Hierarchia wiedzy. Istota
gospodarki opartej na wiedzy. Wiedza jako czynnik produkcji w modelach wzrostu gospodarczego. Metody
pomiaru gospodarki opartej na wiedzy. Zarządzanie wiedzą w przedsiĊbiorstwie. Charakterystyka modeli
zarządzania wiedzą. Rola kapitału intelektualnego w rozwoju przedsiĊbiorstwa. Modele przedsiĊbiorstwa
przyszłoĞci: przedsiĊbiorstwo uczące siĊ, przedsiĊbiorstwo inteligentne, przedsiĊbiorstwo wirtualne. Gospodarka sieci. Warunki rozwoju gospodarki opartej na wiedzy w Polsce.
Efekty kształcenia: Wykorzystanie zdobytej wiedzy do oceny wpływu czynnika wiedzy na rozwój współczesny gospodarki. UmiejĊtnoĞü propagowania poglądu o kluczowym znaczeniu wiedzy w strategii rozwoju
przedsiĊbiorstwa.
1. W.M. Grudzewski, J. Hejduk, Zarządzanie wiedzą w przedsiĊbiorstwach, Difin, Warszawa 2004.
2. L. Edvinsson, M. Malone, Kapitał intelektualny, PWE, Warszawa 2001.
3. Wiedza a wzrost gospodarczy, red. L. Zienkowski, Scholar, Warszawa 2003.
4. W. Welfe(red.), Gospodarka oparta na wiedzy, PWE, Warszawa 2008.
5. Zarządzanie wiedzą w społeczeĔstwie uczącym siĊ, Raport OECD, Warszawa 2000.
6. A.K. KoĨmiĔski, Zarządzanie w warunkach niepewnoĞci, PWN, Warszawa 2004.
7. M. Castells, SpołeczeĔstwo sieci, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.
Uwagi: -
76
Nazwa przedmiotu: Ekonomia rynku pracy
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D05-ERP
Rok studiów: II
Semestr: 3
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Mirosław Zajdel
Rodzaj zaliczenia: praca zaliczeniowa (m.in. odnonie wykładu) + aktywne uczestnictwo w üwiczeniach + zaliczenie lektur
(zaliczenie na ocenĊ)
JĊzyk: polski
Procesy innowacyjne w gospodarce
rynkowej
Cele kształcenia: Celem zajĊü jest przedstawienie najwaĪniejszych zagadnieĔ odnoĞnie ekonomii rynku
pracy.
TreĞci merytoryczne: PojĊcie i rodzaje rynku pracy (w aspekcie ogólnym oraz ze szczególnym uwzglĊdnieniem aspektu regionalnego (i lokalnego); zewnĊtrzne i wewnĊtrzne rynki pracy). Podmioty rynku pracy a
uwarunkowania regionalne i lokalne. Polityka paĔstwa na danym rynku pracy (rodzaje i modele) – zagadnienia terminologiczne oraz empiryczne. Statystyka pracy (z uwzglĊdnieniem analizy lokalnej (regionalnej).
Wybrane aspekty metodologiczne badania (analizy) rynku pracy (ze szczególnym uwzglĊdnieniem ujĊcia
regionalnego i lokalnego). Sytuacja na rynku pracy (m.in. w aspekcie regionalnym) w okresie polskich przemian systemowych. Wybrane problemy egzemplifikacyjne wobec rynku pracy.
1. Kucharski L., Kwiatkowski E. (red.), Rynek pracy w Polsce – tendencje, uwarunkowania i polityka paĔstwa, Wyd UŁ, ŁódĨ 2010
2. Kwiatkowski E. (red.), ZróĪnicowanie rozwoju polskich regionów. Elementy teorii i próba diagnozy,
Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, ŁódĨ 2008.
3. Kwiatkowska W., Zmiany strukturalne na rynku pracy w Polsce, Wyd. UŁ, ŁódĨ 2007.
4. Kwiatkowski E., Bezrobocie. Podstawy teoretyczne, wyd. PWN, Warszawa 2002.
Uwagi:
77
Nazwa przedmiotu: PrzedsiĊbiorczoĞü i konkurencyjnoĞü firm
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D08-PKF
Rok studiów: II
Semestr: 3
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Nazwisko prowadzącego: dr Wiesław Jan Rogalski
Rodzaj zaliczenia:
kolokwium zaliczeniowe w formie pisemnej
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przedmiot ten ma za zadanie przybliĪyü podstawową wiedzĊ na temat prowadzenia działalnoĞci gospodarczej przez przedsiĊbiorcĊ. Oraz zapoznaü z funkcjonowaniem gospodarki rynkowej a takĪe
konkurencyjnoĞci. Celem zajĊü jest przygotowanie potencjalnego przedsiĊbiorcĊ do samodzielnej działalnoĞci gospodarczej, podejmowania decyzji ekonomicznych, planowania, organizowania przewodzenia i kontrolowania. Osoba lub grupy osób które prowadzą działalnoĞü na własny rachunek muszą posiadaü podstawową wiedzĊ z ekonomii, ekonomiki przedsiĊbiorstwa a takĪe wiedzĊ o Ğrodowisku w którym chce działaü.
TreĞci merytoryczne: PrzedsiĊbiorczoĞü, przedsiĊbiorca, przedsiĊbiorstwo: PrzedsiĊbiorczoĞü, istota, definicje; Rodzaje przedsiĊbiorczoĞci; PrzedsiĊbiorca i jego cechy; OsobowoĞü człowieka; PrzedsiĊbiorstwo
w gospodarce rynkowej. PrzedsiĊbiorca w Unii Europejskiej. Rynek i gospodarka rynkowa: Rynek , rodzaje
rynku; Popyt, podaĪ, cena; Mechanizm rynkowy; Podmioty działające na rynku. Rynek pracy, pracodawca,
aktywnoĞü zawodowa: Charakterystyka rynku pracy; Prawa i obowiązki pracownika; Prawa i obowiązki
pracodawcy. PaĔstwo w gospodarce rynkowej i jego instytucje: Rola paĔstwa w gospodarce; BudĪet paĔstwa, podatki i system podatkowy; Władza samorządowa i instytucje lokalne; Banki, system bankowy, kredyty; Ubezpieczenia społeczne i zdrowotne; Instytucje finansowe i podatkowe. Firma – powoływanie do
Īycia przedsiĊbiorstwa: Procedury załoĪenia własnej firmy. KonkurencyjnoĞü gospodarki: KonkurencyjnoĞü, istota, próba zdefiniowania; Strategie konkurencji; Charakterystyka wybranych strategii konkurencji;
Otoczenie konkurencyjne jego rola i znaczenie; Strategie zagranicznej ekspansji przedsiĊbiorstw. Kariera
zawodowa, ubieganie siĊ o pracĊ: CV, list motywacyjny; Rozmowa kwalifikacyjna, konkurs; Dokumenty
osobowe pracownika. Integracja gospodarcza i globalizacja.
Efekty kształcenia: Zrozumienie problematyki związanej z zachowaniami i działaniami przedsiĊbiorczymi,
zapoznanie siĊ z teoriami oraz praktycznymi działaniami związanymi z konkurencją w gospodarce rynkowej, nabycie umiejĊtnoĞci i wykształcenie postaw przedsiĊbiorczych i zachowaĔ konkurencyjnych w zawodzie ekonomisty, kierowani i zarządzania firmą.
1. CieĞlik J., Jak uruchomiü własny biznes, Wyd. Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2006.
2. Faulkner D., Bowman C., Strategie konkurencji, Wyd. Gebethner & S-ka, Warszawa 1996.
3. Gorynia M., ŁaĨniewska E., Kompendium wiedzy o konkurencyjnoĞci, PWN, Warszawa 2009.
4. Gorynia M., Strategie zagranicznej ekspansji przedsiĊbiorstw, PWE, Warszawa 2007.
5. Kortan J. Red., Podstawy ekonomiki i zarządzania przedsiĊbiorstwem, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 1997,
6. Porter M.E., Strategia konkurencji, PWE, Warszawa 1994.
7. Red. Sobiecki R., Podstawy przedsiĊbiorczoĞci w pytaniach i odpowiedziach, Difin, Warszawa 2004.
8. StaĔda B., Wierzbowska B., PrzedsiĊbiorczoĞü, PWN, Warszawa 2002
9. Targalski J., PrzedsiĊbiorczoĞü i zarządzanie, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2003.
78
Uwagi: -
Rok studiów: II
Semestr: 4
mgr Magdalena Pietrusiewicz, mgr Waldemar Paraszewski,
Rodzaj zaliczenia
Zaliczenie z oceną (łączny wynik z testów Ğródsemestralnych
i koĔcowych) + Uczelniany egzamin certyfikacyjny na poziomie A2
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü: Wydarzenia z przeszłoĞci; Przedmioty szkolne; Wynalazki i wynalazcy; SpĊdzanie wolnego czasu; Zdrowie i tryb Īycia; Rozmowy telefoniczne.
Gramatyka: czasownik get, czas present perfect + for, since, porównanie czasów present perfect i past simple, used to, didn’t use to, strona bierna, okreĞlenia liczby i iloĞci: too, not enough, wyraĪenia so, neither +
czasowniki posiłkowe, czas past perfect, przysłówki: suddenly, immediately, etc., mowa zaleĪna.
Uwagi:
79
Rok studiów: II
Semestr: 4
mgr Magdalena Pietrusiewicz, mgr Waldemar Paraszewski
Rodzaj zaliczenia
Zaliczenie z oceną (łączny wynik z testów Ğródsemestralnych i koĔcowych) + Uczelniany egzamin certyfikacyjny na
poziomie B1
Tematyka zajĊü i słownictwo: DACH NAD GŁOWĄ: Rodzaje domów mieszkalnych, wymarzony własny
dom, mieszkanie pod ziemią, nowoczesna architektura. TRENDY: Style jedzenia, nawyki Īywieniowe,
wygląd, muzyka, moda, gatunki sztuki, recenzje. SUKCES: cechy osobowoĞciowe przydatne w odnoszeniu
sukcesu zawodowego, sukces w sporcie, sport a kwestia płci, jĊzyk pieniĊdzy.
Gramatyka: zdania złoĪone – celowe, wynikowe, porównawcze; rzeczowniki policzalne i niepoliczalne;
stopniowanie przymiotników, struktury porównawcze.
Uwagi:
80
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Anna Szwab Gusta
Rodzaj zaliczenia: aktywne uczestnictwo w üwiczeniach,
pozytywne zaliczenie pisemnych i ustnych prac kontrolnych,
zaliczenie z oceną, egzamin certyfikacyjny na poziomie B1
czĊĞü pisemna i ustna
JĊzyk: niemiecki
w trakcie nauki innego jĊzyka. Obcego oraz pozostałych przedmiotów. Zapoznanie z elementami jĊzyka
prowadzenie konwersacji). Tematyka zajĊü / słownictwo: nowoczesne media; podróĪe. Gramatyka: spójniki
weil,denn, deshalb, dass, ob, rzeczowniki odczasownikowe, czas przeszły złoĪony, funkcje czasownika
werden, zdanie okolicznikowe przyczyny, czas przyszły. Powtórzenie i utrwalenie materiału, ustny i pisemny egzamin próbny.
1. Themen aktuell 3. Kursbuch, Max Hueber Verlag, Ismaning 2006 (podrĊcznik z CD)
2. Themen aktuell 3. Arbeitsbuch, Max Hueber Verlag, Ismaning 2006
Wymagania wstĊpne: zaliczenie semestru trzeciego
Uwagi:
81
Nazwa przedmiotu: MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze
Kod przedmiotu: 14.6-NSE-B08-MSG
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Agata Bury
JĊzyk: Polski
Cele kształcenia: Poznanie mechanizmów ekonomicznych działających w sferze miĊdzynarodowych stosunków gospodarczych, zrozumienie reguł zagranicznej polityki handlowej, miĊdzynarodowego systemu
walutowego, zasad działania miĊdzynarodowych instytucji finansowych oraz celów i efektów miĊdzynarodowej integracji gospodarczej.
Teoretyczne aspekty wymiany miĊdzynarodowej. Ewolucja teorii miĊdzynarodowego podziału pracy. PojĊcie optimum handlu zagranicznego. WskaĨniki terms of trade. Migracja kapitału, siły roboczej, usług i technologii w skali miĊdzynarodowej. Bilans płatniczy. Instrumenty regulacji handlu miĊdzynarodowego. MiĊdzynarodowy system walutowy. Rynek walutowy i kurs walutowy. Internacjonalizacja, integracja, globalizacja. Stadia miĊdzynarodowej integracji gospodarczej. Procesy integracji w Europie. Procesy integracji
gospodarczej w Ğwiecie.
1. A. Budnikowski, MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2006;
2. S. Miklaszewski, L. Mesjasz, E. Molendowski, P. Małecki, J. Pera, M. Bieda, J. GarliĔska-Bielawska,
MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze u progu XXI wieku, Difin, Warszawa 2003.
3. T. Rynarzewski, A. ZieliĔska-GłĊbocka, MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Analiza ekonomiczna
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-C03-AEK
Rok studiów: II
Semestr: 4
82
wykład – prof. UJK dr hab. Witold Kasperkiewicz, üwiczenia – mgr Katarzyna Kulbat
Rodzaj zaliczenia:
Egzamin pisemny (test, pytania otwarte i zadania)
+ aktywnoĞü na üwiczeniach
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Dostarczenie studentom podstawowej wiedzy z zakresu analizy ekonomicznej przedsiĊbiorstwa; przygotowanie do przeprowadzenia analizy ekonomicznej wspierającej podejmowanie racjonalnych decyzji.
TreĞci merytoryczne: Istota, przedmiot i klasyfikacja analizy ekonomicznej. Podstawy metodyczne analizy
ekonomicznej. ħródła informacji z zakresu analizy ekonomicznej. WstĊpna ocena sprawozdania finansowego. Analiza bilansu, rachunku zysków i strat oraz przepływów pieniĊĪnych. Ocena płynnoĞci przedsiĊbiorstwa. Czynniki wpływające na strukturĊ kapitału. Ryzyko. DĨwignia ekonomiczna i ich mierniki. Kształtowanie struktury kapitału przedsiĊbiorstwa. Czynniki wpływające na strukturĊ kapitału. Analiza przychodów.
Analiza kapitału ludzkiego. Istota kapitału ludzkiego w procesie gospodarczym. Analiza zatrudnienia. Analiza wydajnoĞci pracy. Koszty pracy. Ocena przedsiĊbiorstwa na rynku kapitałowym.
Efekty kształcenia: Rozumienie oraz umiejĊtnoĞü stosowania metod i technik analitycznych w działalnoĞci
przedsiĊbiorstw; rozpoznanie związku wyników analizy ekonomicznej z systemami decyzyjnymi przedsiĊbiorstw; wykorzystanie narzĊdzi analizy ekonomicznej do budowy biznes planu i oceny projektów gospodarczych.
1. M. Jerzmanowska (red.), Analiza ekonomiczna w przedsiĊbiorstwie, PWE, Warszawa 2004
2. L. Bednarski Analiza finansowa w przedsiĊbiorstwie, PWE, Warszawa 1999.
3. B. Micherda (red.), Podstawy rachunkowoĞci. Aspekty teoretyczne i praktyczne. PWN, Warszawa 2005.
4. J. Duraj, Analiza ekonomiczna przedsiĊbiorstwa, PWE, Warszawa 1993.
5. Z. PierĞcionek, Strategie rozwoju firmy, PWN, Warszawa 1996.
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Finanse publiczne i rynki finansowe
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-C04-FPF
Rok studiów: II
Semestr: 4
83
Rodzaj zaliczenia: aktywne uczestnictwo w üwiczeniach + egzamin
JĊzyk: Polski
Cele kształcenia: Poznanie mechanizmów działających w sferze finansów, relacji miĊdzy finansami publicznymi a rynkami finansowymi, miĊdzy długiem publicznym a systemem bankowym i systemem funduszy inwestycyjnych.
Finanse i ich podział. PojĊcie i cechy budĪetu. Historia budĪetu. Zasady budĪetowe. Procedura budĪetowa.
Deficyt budĪetowy i dług publiczny. Instrumenty pokrycia deficytu budĪetowego. Podatek i system podatkowy. Podatkowe Ĩródła dochodów budĪetu paĔstwa. Fundusze celowe. Struktura rynku finansowego. PojĊcie i cechy rynku pieniĊĪnego. Instrumenty rynku pieniĊĪnego. PojĊcie i cechy rynku kapitałowego. Instrumenty rynku kapitałowego. Giełda papierów wartoĞciowych. Indeksy giełdowe. System bankowy. CzynnoĞci bankowe. Fundusze emerytalne i inwestycyjne.
1. Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, Dz. U. Nr 157 poz.1240.
2. J.OsiatyĔski, Finanse publiczne, PWN, Warszawa 2006.
3. W.DĊbski, Rynek finansowy i jego mechanizmy, PWN, Warszawa 2007.
4. T.Famulska, J.Nowakowski, Finanse i bankowoĞü w integrującej siĊ Unii Europejskiej, Difin 2006.
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Wykład do wyboru. Technologie informacyjne w praktyce gospodarczej ekonomistów
i działaniu administracji
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Stanisław Mikołajczyk
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie ustne, pytania problemowe
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przedstawienie studentom wiedzy z zakresu zastosowania technologii informacyjnej
w praktyce gospodarczej.
84
TreĞci merytoryczne: Charakterystyka technologii informacyjnych. Analiza rynku i obszarów zastosowa
gospodarczych e-gospodarki w Polsce. Kształtowanie siĊ społeczeĔstwa informacyjnego. Rozwój infrastruktury społeczeĔstwa informacyjnego. Przegląd podstawowych technologii informacyjnych. Technologie
informacyjne w systemie zarządzania. Projektowanie przedsiĊwziĊü gospodarczych – zarządzanie projektami. Przegląd oprogramowania dla potrzeb zarządzania projektami. Zastosowanie technologii informacyjnej
w systemie informacyjnym rachunkowoĞci finansowej. Zastosowanie technologii informacyjnej w systemie
informacyjnym marketingu. Technologie informacyjne w logistyce – telematyka. Plan finansowy firmy
z elementami analizy finansowej – wersja elektroniczna. Technologie internetowe w biznesie. Portale korporacyjne a zarządzanie zasobami wiedzy i informacji w organizacji. Rynek portali korporacyjnych w Polsce,
a doĞwiadczenia przedsiĊbiorstw. Zastosowanie technologii informacyjnych w systemach monitorowania
otoczenia przedsiĊbiorstwa. Zarządzanie informacją i wiedzą – wersja elektroniczna finansowana z EFS.
BezpieczeĔstwo w technologii informacyjnej.
Efekty kształcenia: Nabycie umiejĊtnoĞci w zakresie wykorzystania dziedzinowych i zintegrowanych systemów informatycznych w praktyce gospodarczej.
1. M. Cieciura, Podstawy Technologii Informacyjnych, Wizja Press, Warszawa 2006.
2. J. Janowski, Technologia informacyjna, Difin, Warszawa 2009.
3. M. Kraska, elektroniczna gospodarka w Polsce, ILM, PoznaĔ 2008.
4. J. PopiĔska-Kaperek, SpołeczeĔstwo informacyjne, PWN, Warszawa 2008.
5. Bednarski, Analiza finansowa w przedsiĊbiorstwie, PWE, Warszawa 1999.
Wymagania wstĊpne: brak.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Wykład do wyboru: Podstawy wiedzy o Unii Europejskiej
Rok studiów: II
Semestr: 3
Liczba godz. seminariów 0
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Wiesław Jan Rogalski
Rodzaj zaliczenia:
Kolokwium zaliczeniowe w formie pisemnej
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przekazanie wiedzy dotyczącej integracji europejskiej krajów członkowskich UE z uwzglĊdnieniem funkcjonowania Unii Europejskiej. Celem zajĊü jest opanowanie przez studentów wiedzy i umiejĊtnoĞci praktycznych w zakresie działania UE. Charakterystyka i ocena znaczenia UE a problematyka globalizacji. Analiza procesów gospodarczych, prawa wspólnotowego, dotyczącego obywateli i podmiotów gospodarczych krajów członkowskich.
85
TreĞci merytoryczne: Rola i znaczenie integracji europejskiej na przykładzie UE (Budowa wspólnej Europy – ujĊcie historyczne; Prekursorzy i twórcy integracji europejskiej; Geneza, cele i zadania UE; PrzeobraĪenia i reformy wspólnot europejskich (traktaty)). Finansowanie i budĪet UE. ĝrodki pomocowe i fundusze
jako Ĩródło finansowania. Prawo gospodarcze i walutowe. Instytucje europejskie i ich charakterystyka.
Obywatel w UE. Wspólna polityka Wspólnoty Europejskiej. Europejskie prawo ochrony konkurencji. Prawo
konsumenckie. Harmonizacja polskiego prawa z prawem UE. Rozszerzanie UE i współpraca miĊdzynarodowa.
1. ABC Unii Europejskiej, Komisja Europejska, Warszawa 2004.
2. Ciamaga L., Latoszek E., Unia Europejska, PWN, Warszawa 2000.
3. CieĞliĔski A., Wspólnotowe prawo gospodarcze, C.H. Beck, Warszawa 2003.
4. Ruszkowski J. i in., Leksykon integracji europejskiej, PWN 2004.
5. Wahl J., Robert Schuman, Ojciec Europy, Wyd. Wokół Nas, Gliwice 2002.
6. Wojnicki J., Samorząd lokalny w Polsce i w Europie, Wyd. WyĪsza Szkoła Humanistyczna w Pułtusku,
Pułtusk 2003.
7. WysokiĔska Z., Witkowska J., Integracja europejska. Rozwój rynków, PWN, Warszawa-ŁódĨ 2005.
8. WysokiĔska Z., Witkowska J., Integracja europejska. Dostosowania w Polsce w dziedzinie polityk, PWN,
Warszawa 2004.
9. Materiały i publikacje biur UE w Polsce.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Ekonomia rozwoju
Kod przedmiotu: 14.8-NSE-D03-ERO
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: prof. zw. dr hab. Janina Witkowska
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie pisemne
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z teoretycznymi i empirycznymi aspektami rozwoju gospodarczego w warunkach globalizacji, ze szczególnym uwzglĊdnieniem działalnoĞci korporacji transnarodowych
w krajach słabiej rozwiniĊtych.
TreĞci merytoryczne: Globalizacja – pojĊcie, cechy, kontrowersje. Pozycja krajów rozwijających siĊ
w gospodarce Ğwiatowej, kraje nowo uprzemysłowione. Teorie rozwoju gospodarczego i ich ewolucja. Uwarunkowania rozwoju gospodarczego. Finansowanie wzrostu gospodarczego. Kryzysy finansowe a sytuacja
krajów rozwijających siĊ. Luka innowacyjna miĊdzy krajami rozwijającymi siĊ a rozwiniĊtymi. DziałalnoĞü
86
korporacji transnarodowych w krajach rozwijajcych siĊ. Motywacje inwestorów zagranicznych do podejmowania inwestycji bezpoĞrednich w krajach rozwijających siĊ. Korporacje transnarodowe a transfer technologii do krajów rozwijających siĊ. Rynek pracy w krajach rozwijających siĊ – rola korporacji transnarodowych. Polityka krajów rozwijających siĊ wobec korporacji transnarodowych, na przykładzie Chin, Indii
i Republiki Korei. Społeczna odpowiedzialnoĞü przedsiĊbiorstw – ochrona Ğrodowiska w krajach rozwijających siĊ.
Efekty kształcenia: ZdolnoĞü interpretacji zjawisk zachodzących w gospodarce Ğwiatowej w warunkach
globalizacji, w szczególnoĞci w krajach słabiej rozwiniĊtych oraz umiejĊtnoĞü oceny wpływu działalnoĞci
korporacji transnarodowych na rozwój gospodarczy kraju przyjmującego.
1. Ekonomia rozwoju, red. R. Piasecki, PWE. Warszawa 2007.
2. Globalizacja, red. J. Klich, Kraków 2001.
3. J.E. Stiglitz, Globalizacja, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2004.
4. MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze, red. J. Rymarczyk, PWE, Warszawa 2006.
Wymagania wstĊpne:
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Podstawy marketingu
Kod przedmiotu: 04.7-NSE-D11-PMA
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: Prof. nadzw. dr hab. Janusz Zrobek
JĊzyk: polski
Poziom specjalizacji: Gospodarka samorządów terytorialnych
Cele kształcenia: Przekazanie studentom najnowszej wiedzy z zakresu marketingu w rozwiniĊtej gospodarce rynkowej oraz rozwiniĊcie umiejĊtnoĞci stosowania koncepcji marketingowej w działalnoĞci gospodarczej.
TreĞci merytoryczne: Rynek, jego uwarunkowania i funkcje (PojĊcie rynku, miejsce rynku w procesach
gospodarowania, mechanizm rynkowy, struktury rynku, elementy rynku, orientacje przedsiĊbiorstw na rynku). Istota marketingu, jego funkcje, misja i cele (PojĊcie marketingu, orientacja rynkowa jako podstawa
marketingu, struktura marketingu, cele działania, misja podmiotu rynkowego). Warunki otoczenia (ZewnĊtrzne warunki działania, elementy otoczenia, ogólne uwarunkowania, zmienne makro i mikro otoczenia,
układ podmiotowy rynku i jego konsekwencje.) Badania marketingowe (Istota badaĔ marketingowych,
badanie a podejmowanie decyzji, obszary badaĔ, program badaĔ, klasyfikacja badaĔ.) Segmentacja rynku
(Problem wyboru rynku działania, moĪliwoĞci podziału rynku, podstawy grupowania konsumentów, wybór
rynku docelowego, kryteria i zasady segmentacji, procedury segmentacji.) Strategie marketingowe (Struktura strategii, zakres przedmiotowy strategii marketingowych, charakterystyka strategii przedsiĊbiorstwa,
87
wyrónienie strategii marketingowych, klasyfikacje i wyrónianie strategii w oparciu o przyjmowane kryteria.) Wykorzystanie instrumentów marketingu – mix (Istota marketingu mix, elementy marketingu mix,
decyzje odnonie do elementów marketingu mix, atrakcyjnoĞü oferty, cenowa pozycja firmy, system dystrybucji, działania promocyjne.) Zarządzanie marketingowe (Planowanie marketingowe, miejsce marketingu w
strukturze celów i działaĔ przedsiĊbiorstwa, typowe orientacje organizacji słuĪb marketingowych, kontrola
działalnoĞci marketingowej.) Marketing przyszłoĞci- uwarunkowania i podłoĪe zmian ekonomicznych nowe
koncepcje zarządzania, nowe wyzwania rynku zróĪnicowanie podmiotów rynkowych, nowe tendencje poznawania konsumentów, konsekwencje społeczeĔstwa informacyjnego.
Efekty kształcenia: Rozumienie podstawowych pojĊü, prawidłowoĞci i problemów związanych z rozwiązywaniem problemów zarządzania marketingowego w przedsiĊbiorstwie.
1. L. Garbarski, I.Rutkowski, W.Wrzosek, Marketing. PWE, Warszawa 2008.
2. Ph. Kotler, Marketing. Rebis, Poznañ 2005.
3. E. Michalski, Marketing. PWN, Warszawa 2003.
4. M. J. Thomas, PodrĊcznik marketingu. PWN, Warszawa 1998.
5. M. Pilarczyk, H. Mruk. Kompendium wiedzy o marketingu. PWN, Warszawa 2006
Wymagania wstĊpne: Brak.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Geografia ekonomiczna
Kod przedmiotu: 07.1-NSE-D12-GEK
Rok studiów: II
Semestr: 4
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie w formie ustnej
JĊzyk: polski
Gospodarka samorządów terytorialnych
Cele kształcenia: Przedstawienie podstawowych zagadnieĔ dotyczących sytuacji społeczno – gospodarczej
Ğwiata z uwzglĊdnieniem Polski
TreĞci merytoryczne: PojĊcie geografii, kierunki badawcze, funkcje geografii ekonomicznej. ĝrodowisko
a działalnoĞü człowieka. Polityczny podział Ğwiata. Zaludnienie Ğwiata, struktura demograficzna i osadnictwo. Struktura gospodarcza: rolnictwo, przemysł, usługi. Komunikacja z rozwój gospodarki Ğwiatowej.
PojĊcie turystyki jej przyczyny i skutki gospodarcze. Handel miĊdzynarodowy.
88
1. Domaski R., 2005. Geografia ekonomiczna. PWN Warszawa.
2. Firli I., pod red. 2003. Geografia gospodarcza Ğwiata. PWE Warszawa.
3. Wrona J., pod red. 2006. Podstawy geografii ekonomicznej. WPE Warszawa
4. Gołembski G. (red.) Kompendium wiedzy o turystyce. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002.
5. Rajman J., Geografia ludnoĞci i osadnictwa. Przewodnik metodyczny. Wyd. Naukowe Akademii Pedagogicznej Kraków 2003.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Ekologia w skali lokalnej
Kod przedmiotu: 07.2-NSE-D13-ESL
Rok studiów: II
Semestr: 4
Rodzaj zaliczenia: w formie ustnej
JĊzyk: polski
Poziom specjalizacji: Gospodarka samorzdów terytorialnych
Cele kształcenia: Przedstawienie podstawowych zagadnie dotyczcych ekologii i ochrony rodowiska
w skali lokalnej.
TreĞci merytoryczne: PojĊcie ekologii, ochrony Ğrodowiska. ĝrodowisko a działalnoĞü człowieka w skali
lokalnej. Emisja zanieczyszczeĔ do Ğrodowiska. Stan czystoĞci Ğrodowiska na podstawie badaĔ monitoringowych. Lokalne problemy ekologiczne i sposoby ich rozwiązywania.
1. Program ochrony Ğrodowiska województwa łódzkiego na lata 2008–2011 z perspektywą na lata 2012–
2015, ŁódĨ, grudzieĔ 2007.
2. Sprawozdanie z realizacji „Planu Gospodarki Odpadami Województwa Łódzkiego 2011 z uwzglĊdnieniem lat 2012–2015, za lata 2007–2008.ŁódĨ, wrzesieĔ 2009.
3. Wojewódzki Plan Gospodarki Odpadami dla województwa łódzkiego
naukowe PWN, Warszawa 2009.
5. Strzałko J., Mossor-Pietraszewska T., Kompendium wiedzy o ekologii. Wydawnictwo Naukowe PWN
Warszawa PoznaĔ 1999 lub wydania póĨniejsze.
6. Bernaciak A., Ochrona Ğrodowiska w praktyce. Aspekty ekonomiczno-prawne. Wydawcy: SORUS &
EKOPLOFIL, PoznaĔ 2004.
7. Górka K., Poskrobko B., Radecki W., Ochrona Ğrodowiska. PWE Warszawa 2001.
8. Rosik-Dulewska Cz., Podstawy gospodarki odpadami. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005.
89
Nazwa przedmiotu: Organizacja samorzdu terytorialnego
Kod przedmiotu: 10.6-NSE-D14-OST
Rok studiów: II
Semestr: 4
wykład – prof. UJK dr hab. Józef StĊpak, üwiczenia – mgr Emilia Skowronek
Rodzaj zaliczenia: egzamin
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przekazanie wiedzy z zakresu organizacji i funkcjonowania samorządu wojewódzkiego,
samorządu powiatowego i samorządu gminnego
TreĞci merytoryczne: Samorząd terytorialny. Administracja samorządu wojewódzkiego. Administracja
samorządu powiatowego. Administracja samorządu gminnego.
Efekty kształcenia: Rozumienie zasad organizacji i funkcjonowania samorządu terytorialnego szczebla
wojewódzkiego, powiatowego i gminnego w aspekcie problematyki gospodarczej.
1. Zbigniew LeoĔski, Samorząd terytorialny w RP, C.H.Beck, Warszawa 2001
2. Józef StĊpak, Organizacja i funkcjonowanie samorządu gminnego, Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, Piotrków Trybunalski 2007.
3. Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa.
4. Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym.
5. Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.
Wymagania wstĊpne: Wiedza z zakresu organizacji i funkcjonowania paĔstwa i administracji paĔstwa
ujĊta w programie kształcenia szkoły ponadgimnazjalnej.
Uwagi: Wykłady i üwiczenia są przygotowane do umieszczenia na platformie edukacyjnej lub przekazania
pocztą internetową.
Nazwa przedmiotu: Prawo administracyjne i gospodarcze
Kod przedmiotu: 10.6-NSE-D15-PAG
Rok studiów: II
Semestr: 4
90
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Bartłomiej Biegaski
Rodzaj zaliczenia: ustne zaliczenie z ocen
JĊzyk: polski
Gospodarka samorzdów terytorialnych
Cele kształcenia: Celem zajĊü jest przedstawienie podstawowych pojĊü z zakresu prawa gospodarczego
i administracyjnego, przybliĪenie podstaw procesu administracyjnego, wyjaĞnienie pojĊü reglamentacji
administracyjnej, pozwolenia oraz koncesji, a takĪe wiadomoĞci dotyczących regulacji rynków branĪowych
i pomocy publicznoprawnej.
1. Zakres przedmiotowy i podmiotowy administracyjnego prawa gospodarczego.
2. PojĊcie przedsiĊbiorcy i działalnoĞci gospodarczej.
3. Prawne formy prowadzenia działalnoĞci gospodarczej.
4. PodjĊcie działalnoĞci gospodarczej – kryteria, uwarunkowania.
5. Reglamentowanie działalnoĞci gospodarczej, a regulacja branĪ.
6. Ogólne zagadnienia z partnerstwa publiczno-prywatnego.
7. Pojecie małego i Ğredniego przedsiĊbiorcy.
Efekty kształcenia: Po zakoĔczeniu zajĊü student powinien nabyü wiedzĊ praktyczną dotyczącą form prowadzenia działalnoĞci gospodarczej, poszczególnych czynnoĞci warunkujących jej rozpoczĊcie, cyklicznych
czynnoĞci związanych z prowadzeniem przedsiĊbiorstwa, a takĪe podstawowych zagadnieĔ dotyczących
uzyskiwania zezwoleĔ i koncesji.
1. K. Strzyczkowski, Prawo gospodarcze publiczne, Lewis Nexis, 2007.
2. M. Wierzbowski, M. Wyrzykowski (red.), Prawo gospodarcze. Zagadnienia administracyjno-prawne,
Warszawa 2005.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Finansowanie rozwoju lokalnego
Kod przedmiotu: 14.8-NSE-D18-FRL
Rok studiów: II
Semestr: 5
Wykład – dr Anetta Kuna-Marszałek, üwiczenia – dr Mirosława Nowak
91
Rodzaj zaliczenia: sprawdzian pisemny
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z instrumentami finansowania rozwoju lokalnego.
TreĞci merytoryczne: Rozwój regionalny – istota. Rola jednostek samorządu terytorialnego. Podstawy
programowania rozwoju lokalnego w Polsce w kontekĞcie Strategii Rozwoju Kraju 2007-2015 i Narodowej
Strategii SpójnoĞci 2007-2013. Programy operacyjne Narodowej Strategii SpójnoĞci i Krajowego Planu
Strategicznego dla Obszarów Wiejskich. Fundusze krajowe. Główne programy pomocowe ukierunkowane
na rozwój regionalny. Nowatorskie sposoby finansowania inwestycyjnych przedsiĊwziĊü lokalnych. Rola
banku komercyjnego we wspieraniu rozwoju regionalnego. Partnerstwo publiczno-prywatne. Rozwój regionalny a integracja z Unią Europejską.
Efekty kształcenia: Nabycie umiejĊtnoĞci korzystania z dostĊpnych Ĩródeł finansowania rozwoju lokalnego.
J. Stacharska-Targosz, J. Szostak, Finansowanie rozwoju regionalnego, Wydawnictwo WyĪszej Szkoły
Bankowej, PoznaĔ 2007.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: PrzedsiĊbiorczoĞü i innowacje w rozwoju terytorialnym
Kod przedmiotu: 14.8-NSE-D19-PIR
Rok studiów: II
Semestr: 5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Stanisław Składowski
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z oceną na podstawie
pisemnego testu z materiału prezentowanego na
wykładach oraz dostĊpnej literatury przedmiotu
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z najwaĪniejszymi problemami i determinantami rozwoju innowacji i przedsiĊbiorczoĞci w jednostkach terytorialnych. Szczególnie istotne znaczenie
w tej dziedzinie posiadają nastĊpujące kwestie: innowacyjne i przedsiĊbiorcze postawy osób cieszących siĊ
w swoim Ğrodowisku wysokim autentycznym autorytetem; stan infrastruktury technicznej i społecznej na
obszarze jednostek terytorialnych; tworzenie sprzyjających warunków administracyjno-prawnych i społecz-
92
no-ekonomicznych, tj. klimatu aprobujcego działalnoĞü innowacyjną i przedsiĊbiorczoĞü; aktywnoĞü władz
lokalnych, organizacji zawodowych i społecznych polegająca na wsparciu dla konkretnych projektów innowacyjnych w konkretnej jednostce terytorialnej; zaangaĪowanie w proces rozwoju przedsiĊbiorczoĞci oraz
opracowanie i wdraĪanie projektów innowacyjnych przedstawicieli władz i jednostek centralnych.
TreĞci merytoryczne: Omówienie podstawowych pojĊü: innowacyjnoĞci, przedsiĊbiorczoĞci oraz roli
przedsiĊbiorstw w rozwoju tych procesów. Kreowanie przedsiĊbiorczoĞci lokalnej. Projektowanie procesów
innowacyjnoĞci i przedsiĊbiorczoĞci na obszarze jednostek terytorialnych. Główne cele i działania na rzecz
przedsiĊbiorczoĞci w UE. Rozwój małych i Ğrednich przedsiĊbiorstw w Polsce. Szanse oraz zagroĪenia
w rozwoju przedsiĊbiorczoĞci na obszarach wiejskich.
Efekty kształcenia: Studenci mają obowiązek opanowania wiedzy i zapoznania siĊ z praktycznym dorobkiem i osiągniĊciami w dziedzinie rozwoju jednostek terytorialnych.
1. Bąk M., Małe i Ğrednie przedsiĊbiorstwa a rozwój regionalny, PARP, Warszawa 2001.
2. Drukner P. F., Innowacje i przedsiĊbiorczoĞü. Praktyka i zasady, PWE, Warszawa 1992.
3. Firlej K., MoĪliwoĞci rozwoju przedsiĊbiorczoĞci w agrobiznesie, Roczniki naukowe SERIA, t. 2,
z. 8/2000.
4. Kliszczak A., Tarnawska A., Programy wsparcia dla małych i Ğrednich przedsiĊbiorstw, Wyd. Fundusz
Współpracy, Warszawa 2004.
5. Piasecki B. przedsiĊbiorczoĞü i rozwój małych i Ğrednich firm w XXI wieku, Wyd. UŁ, ŁódĨ 2002.
6. Rogalski W., Gospodarstwo rolnicze przykładem przedsiĊbiorczoĞci [w:] Rola MSP w aspekcie integracji
z UE, Piotrkowskie Wydawnictwo Naukowe, 2005.
7. Składowski S.. Główne cele i działania w krajach UE i w Polsce na rzecz rozwoju małych i Ğrednich
przedsiĊbiorstw [w:] Rola MSP w aspekcie integracji z UE, Piotrkowskie Wydawnictwo Naukowe, 2005.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: RachunkowoĞü w sektorze publicznym
Kod przedmiotu: 04.3-NSE-D22-RSP
Rok studiów: II
Semestr: 4
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie pisemne + kolokwium pisemne
+ bieĪąca kontrola przygotowania do üwiczeĔ
JĊzyk: polski
93
Cele kształcenia: Dostarczenie studentom wiedzy o podmiotach, polityce rachunkowoci i sprawozdawczoci w sektorze finansów publicznych w Polsce.
TreĞci merytoryczne: Funkcje finansów publicznych. Dochody, przychody, wydatki i rozchody publiczne.
Jednostki sektora finansów publicznych. Kontrola zarzdcza i audyt wewnĊtrzny. PaĔstwowy dług publiczny i dług SP. Wieloletni Plan Finansowy PaĔstwa. BudĪet paĔstwa i budĪet Ğrodków europejskich. BudĪet,
wieloletnia prognoza finansowa i uchwała budĪetowa jednostki samorządu terytorialnego. Polityka rachunkowoĞci w jednostkach sektora finansów publicznych. Metody wyceny aktywów i pasywów wg Ustawy
o RachunkowoĞci z uwzglĊdnieniem zasad okreĞlonych w Rozporządzeniach Ministra Finansów. Plan kont
dla budĪetu paĔstwa i budĪetów jednostek samorządu terytorialnego. SprawozdawczoĞü finansowa.
Efekty kształcenia: ZnajomoĞü zasad oraz aktualnych zagadnieĔ rachunkowoĞci i sprawozdawczoĞci jednostek sektora finansów publicznych.
1. Cellary M., Sprawozdania finansowe jednostek finansów publicznych, Wydawnictwo C. H. Beck, 2009
2. Cellary M., Polityka rachunkowoĞci w jednostkach finansów publicznych, Wydawnictwo C. H. Beck, 2009
3. Cellary M., Polityka rachunkowoĞci 2009 z komentarzem do planu kont w jednostkach finansów publicznych, Wydawnictwo C. H. Beck, 2009
4. Kiziukiewicz T. (red.), RachunkowoĞü w jednostkach sektora finansów publicznych. Wydanie II zaktualizowane. Stan prawny na dzieĔ 1 stycznia 2006 roku, Wydawnictwo Difin, 2006
5. Kosikowski C., Sektor finansów publicznych w Polsce, Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., 2006
6. Winiarska K., Kaczurak-Kozak M., RachunkowoĞü budĪetowa, Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., 2007
7. Wojtowicz W. (red.), Zarys finansów publicznych i prawa finansowego, Wolters Kluwer Polska Sp.
z o.o., 2008
8. Zysnarska A., RachunkowoĞü sektora finansów publicznych, OĞrodek Doradztwa i Doskonalenia Kadr, 2004
Wymagania wstĊpne: ZnajomoĞü podstaw rachunkowoĞci
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Marketing terytorialny
Kod przedmiotu: 04.7-NSE-D23-MTE
Rok studiów: II
Semestr: 5
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z oceną na podstawie
JĊzyk: polski
94
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z istot, organizacj i wdraaniem marketingu do działalnoci jednostek terytorialnych. Szczególnie wana jest znajomoĞü: oceny warunków i moĪliwoĞci rozwojowych jednostki terytorialnej; sposobów okreĞlania wpływu otoczenia wewnĊtrznego i zewnĊtrznego na budowanie marki i wizerunku jednostki terytorialnej; zasad okreĞlania pojĊü oraz identyfikowania produktów, subproduktów i megaproduktów terytorialnych; zakresu i metod działania marketingu
w jednostkach terytorialnych; zasad konkurencji i wzajemnej współpracy jednostek terytorialnych.
TreĞci merytoryczne: Istota oraz ewolucja marketingu terytorialnego. Terytorium jako specyficzny produkt. KonkurencyjnoĞü jednostek terytorialnych. Wizerunek, marka i pozycjonowanie jednostek terytorialnych.
Efekty kształcenia: Studenci mają obowiązek opanowania wiedzy i zapoznania siĊ z praktycznym dorobkiem i osiągniĊciami w dziedzinie marketingu jednostek terytorialnych.
1. Czernik M., Promocja miasta, wyd. AE w Katowicach, 1998.
2. Garbarski L., Rutkowski L., Wrzosek W., Marketing – punkt zwrotny nowoczesnej firmy, PWE, Warszawa 2001.
3. Kall J., Silna marka. Istota i kierowanie, PWE Warszawa 2001.
4. Korniak A.S., Rapacz A., Zarządzanie turystyką i jej podmiotami w miejscowoĞci i regionie, wyd. AE we
Wrocławiu, 2001.
5. Kotler Ph., Marketing, wyd. Rebis, Gliwice 2005.
6. ObrĊbalski M., Marketingowa strategia rozwoju przestrzeni, wyd. AE we Wrocławiu 1998.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Zamówienia publiczne w jednostkach samorządu terytorialnego
Kod przedmiotu: 10.6-NSE-D30-ZPS
Rok studiów: II
Semestr: 4
wykład – prof. zw. dr hab. Wacława StarzyĔska, üwiczenia – mgr Sławomir Popławski
Rodzaj zaliczenia: pisemny test zaliczający üwiczenia. Zaliczenie wykładu w postaci pisemnego testu wielokrotnego
wyboru.
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z Prawem zamówieĔ publicznych i rolą zamówieĔ publicznych
w efektywnym stosowaniu metod wydatkowania Ğrodków jednostek samorządu terytorialnego róĪnego
szczebla.
95
TreĞci merytoryczne: Struktura ustawy Prawo zamówie publicznych. Zasady i tryby udzielania zamówie
publicznych a wartoĞü zamówienia. Wydatki jednostek samorządu terytorialnego a zamówienia publiczne.
Jednostki samorządu terytorialnego w systemie funkcjonowania zamówieĔ publicznych w Polsce. Fundusze
strukturalne UE a zamówienia publiczne. ĝrodki ochrony prawnej w systemie zamówieĔ publicznych.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü zastosowania okreĞlonej procedury zamówieĔ publicznych dla potrzeb
efektywnego wydatkowania Ğrodków jednostek samorządu terytorialnego.
1. J. Sadowy (red.) Prawo ZamówieĔ Publicznych po zmianach z 2009 r , Urząd ZamówieĔ Publicznych,
Warszawa 2010
2. W. StarzyĔska, Rynek zamówieĔ publicznych w procesie integracji z UE, Difin, Warszawa 2003.
3. A. Borowicz, M. Królikowska-Olczak, J. Sadowy, W. StarzyĔska (red.), Ekonomiczne i prawne zagadnienia zamówieĔ publicznych. Polska na tle Unii Europejskiej, UZP Warszawa 2010.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Handel zagraniczny wyrobami zaawansowanymi technologicznie
Kod przedmiotu: 14.6-NSE-D63-HZZ
Rok studiów: II
Semestr: 4
Rodzaj zaliczenia : zaliczenie pisemne
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z problematyką miĊdzynarodowej wymiany handlowej wyrobami
zaawansowanymi technologicznie oraz czynnikami wpływającymi na pozycjĊ poszczególnych krajów
i ugrupowaĔ integracyjnych w globalnym handlu wyrobami zaawansowanej technologii.
TreĞci merytoryczne: Podstawowe pojĊcia dotyczące handlu miĊdzynarodowego. MiĊdzynarodowy podział pracy i czynniki go okreĞlające. MiĊdzynarodowa konkurencyjnoĞü. MiĊdzynarodowe organizacje
regulujące handel miĊdzynarodowy. Klasyczne teorie wymiany miĊdzynarodowej. Nowoczesne teorie wymiany miĊdzynarodowej, ze szczególnym uwzglĊdnieniem teorii neotechnologicznych. Wykorzystanie
instrumentów polityki handlowej do wspierania transferu technologii. Ograniczenia stosowania instrumentów polityki handlowej, wynikające z umów miĊdzynarodowych. Regulacje dotyczące handlu w ramach
GATT/WTO. Zasady stosowane w ramach GATT/WTO (klauzula najwyĪszego uprzywilejowania, klauzula
narodowa, zasada wzajemnoĞci). Porozumienia zawarte w ramach Rundy Urugwajskiej GATT/WTO. Porozumienie GATT/WTO w sprawie handlowych aspektów praw własnoĞci intelektualnej (TRIPS), Porozumienie o handlu produktami technologii informatycznej (ITA). MiĊdzynarodowa wymiana handlowa – pod-
96
stawowa charakterystyka. Udział regionów w miĊdzynarodowych obrotach handlowych. Główne tendencje
w strukturze towarowej miĊdzynarodowych obrotów handlowych. Znaczenie handlu wewnątrz-gałĊziowego
i wewnątrz-firmowego. Klasyfikacja wyrobów wysokiej techniki (OECD, Eurostat). Charakterystyka Ğwiatowego handlu miĊdzynarodowego wyrobami zaawansowanej technologii. Pozycja Unii Europejskiej i nowych krajów członkowskich. Rola korporacji transnarodowych w handlu wyrobami zaawansowanej technologii. Polityka technologiczna Unii Europejskiej. Cele, zasady, instrumenty i programy. Polityka wspierania
rozwoju technologicznego i innowacyjnoĞci w Polsce. Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka. KonkurencyjnoĞü technologiczna polskich przedsiĊbiorstw.
Efekty kształcenia: ZdolnoĞü interpretacji zjawisk zachodzących w gospodarce Ğwiatowej w sferze wymiany handlowej wyrobami zaawansowanej technologii oraz umiejĊtnoĞü oceny pozycji Polski jako kraju
członkowskiego UE w handlu wyrobami zaawansowanej technologii.
1. Z. WysokiĔska, KonkurencyjnoĞü w miĊdzynarodowym i globalnym handlu technologiami, PWN, Warszawa-ŁódĨ 2001
2. A. Budnikowski, MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze, Wyd. III, PWE, Warszawa 2006
3. Polska w WTO, red. J. Kaczurba, E. Kawecka-Wyrzykowska, PWE, Warszawa 2002
Wymagania wstĊpne: Brak.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Statystyczna analiza procesów gospodarczych
Kod przedmiotu: 11.2-NSE-D64-SAG
Rok studiów: II
Semestr: 4
wykład – prof. zw. dr hab. Wacława StarzyĔska, üwiczenia – dr Bogusława Dobrowolska
Rodzaj zaliczenia: kolokwium zadaniowe.
Egzamin w postaci pracy pisemnej testowo-zadaniowej.
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z metodami wnioskowania statystycznego i liczbowe przykłady
ich zastosowaĔ w analizie procesów gospodarczych. Zdobycie praktycznych umiejĊtnoĞci przez studentów
w zakresie probabilistycznego podejĞcia do procesów gospodarczych, w których podejmowanie decyzji
związane jest z okreĞlonym ryzykiem.
TreĞci merytoryczne: Podstawy wnioskowania statystycznego. WaĪniejsze teoretyczne rozkłady zmiennej
losowej skokowej. WaĪniejsze teoretyczne rozkłady zmiennej losowej ciągłej. Elementy teorii estymacji.
Testowanie hipotez statystycznych. Praktyczne przykłady zastosowaĔ metod wnioskowania statystycznego
w gospodarce.
97
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü postawienia problemu mikro- lub makroekonomicznego przy zastosowaniu metod wnioskowania statystycznego. ZnajomoĞü procedur statystycznych ułatwiających podejmowanie
decyzji gospodarczych o charakterze mikro i makroekonomicznym.
1. W. StarzyĔska, Statystyka praktyczna, WNPWN, wyd. II zmienione, Warszawa 2006.
2. W. StarzyĔska, (red.) Podstawy statystyki, Difin, Warszawa, 2006
3. Cz. DomaĔski (red.), Metody statystyczne. Teoria i zadania, wyd. VI zmienione, wyd. UŁ, ŁódĨ 2001.
4. S. Ostasiewicz, Z. Rusnak, U. Siedlecka, Statystyka. Elementy teorii i zadania. Wyd. AE Wrocław 1997.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Biznes plan projektów innowacyjnych
Kod przedmiotu: 04.9-NSE-D65-BPI
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Renata Lisowska
Rodzaj zaliczenia: przygotowanie projektu innowacyjnego oraz opracowanie biznes planu.
JĊzyk: polski
Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy.
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z metodyką przygotowania projektu innowacyjnego oraz z zasadami opracowania biznes planu przedsiĊwziĊcia innowacyjnego.
TreĞci merytoryczne: Innowacje w przedsiĊbiorstwie. Klasyfikacja innowacji. Charakterystyka projektów
innowacyjnych. ħródła finansowania innowacji. ĝrodki UE na finansowanie działalnoĞci innowacyjnej
przedsiĊbiorstw. Projekt innowacyjny - metodyka przygotowania. Biznes plan jako narzĊdzie planowania
działalnoĞci innowacyjnej. PojĊcie i funkcje biznes planu. Cechy dobrego biznes planu. Struktura i elementy
składowe biznes planu. Struktura biznes planu ze wzglĊdu na jego adresatów. Analiza rynku i analiza strategiczna przedsiĊwziĊcia innowacyjnego. Plan marketingowy i organizacyjny. Techniczne aspekty przedsiĊwziĊcia innowacyjnego. Finansowe aspekty biznes planu. Prognozy finansowe. Analiza rentownoĞci i wraĪliwoĞci przedsiĊwziĊcia. Analiza wskaĨnikowa. Praktyczne aspekty biznes planu. Opracowanie przykładowych biznes planów.
Efekty kształcenia: Rozumienie istoty i roli przedsiĊwziĊü innowacyjnych w rozwoju przedsiĊbiorstwa,
umiejĊtnoĞü przygotowanie projektu innowacyjnego oraz biznes planu przedsiĊwziĊcia innowacyjnego.
98
1. Pasieczny J., Biznesplan, PWE, Warszawa 2007.
2. Pawlak Z., Biznesplan zastosowania i przykłady, Poltext, Warszawa 2001.
3. Pastusiak R., Ocena efektywnoci inwestycji, CeDeWu, Warszawa 2003.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Zarzdzanie ryzykiem działalnoci gospodarczej
Kod przedmiotu: 04.9-NSE-D66-ZRD
Rok studiów: II
Semestr: 4
Rodzaj zaliczenia: Identyfikacja ryzyka upadłoci
przedsiĊbiorstwa na podstawie znanych modeli –
opracowanie własne studenta.
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Nabycie przez studentów wiedzy w zakresie identyfikacji ryzyka oraz opis procesów
zarządzania ryzykiem na podstawie przyjĊtych metodyk PMI oraz PRINCE2 to główny cel zajĊü.
1. Planowanie zarządzania ryzykiem.
2. Identyfikacja ryzyka.
3. JakoĞciowa analiza ryzyka.
4. IloĞciowa analiz ryzyka.
5. Planowanie odpowiedzi na ryzyko.
6. Monitorowanie i sterowanie ryzykiem.
7. Zarządzanie ryzykiem procesów przedsiĊbiorstwie produkcyjnym.
8. Wybrane metody oceny kondycji finansowej spółki.
Efekty kształcenia: Podstawy zarządzania, rachunkowoĞü i finanse przedsiĊbiorstwa.
1. A. Biela, Metodologia wyceny przedsiĊbiorstw, Wydawnictwo Norbertinum, Lublin 2000r.
2. L. Dorozik Restrukturyzacja Ekonomiczna PrzedsiĊbiorstw, PWE, Warszawa2006r.
3. T. Karczmarek, Ryzyko i zarządzanie ryzykiem, Difin, Warszawa 2005 r.
4. M. Kufel, Metody wyceny przedsiĊbiorstw, Wydawnictwo Park, Bielsko-Biała 1992r.
5. U. Malinowska, Wycena przedsiĊbiorstwa a warunkach polskich, Difin, Warszawa, 2001r.
6. M. Zaleska, Identyfikacja ryzyka upadłoĞci przedsiĊbiorstwa i banku, Difin, Warszawa 2002r.
99
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Nowoczesne instrumenty rynku kapitałowego
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D67-NIK
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Jakub Marszałek
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Prezentacja współczesnego obrazu rynku kapitałowego. Charakterystyka podstawowych
grup nowoczesnych instrumentów finansowych. Wskazanie praktycznego wykorzystania nowoczesnych
instrumentów finansowych w zarzdzaniu kapitałem.
TreĞci merytoryczne: Organizacja i funkcjonowanie rynku kapitałowego. Współczesne trendy rozwojowe
rynku kapitałowego. Obligacje. Certyfikaty inwestycyjne. Kontrakty terminowe futures. Opcje. Opcje na
akcje. Opcje egzotyczne. Finansowe produkty ustrukturyzowane. Warranty. Transakcje SWAP. Kwity
depozytowe. Euroobligacje.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü konstrukcji strategii inwestycyjnej. ZdolnoĞü oceny ryzyka finansowego
współczesnych instrumentów finansowych
1. DĊbski W., Rynek finansowy i jego mechanizmy, PWN, Warszawa 2005;
2. Hull J., Kontrakty terminowe i opcje, WIG Press, Warszawa 1998;
3. Grzybczyk M. , Ziemba P., Emisja kwitów depozytowych i euroobligacji, C.H. Beck , 2000;
4. Fierla A., Opcje na akcje, Difin, Warszawa 2004;
5. Pruchnicka-Grabias I., Egzotyczne opcje finansowe, CeDeWu, Warszawa 2006;
6. WiĞniewska E., Giełdowe instrumenty pochodne, CeDeWu, Warszawa 2007
Uwagi:
100
Nazwa przedmiotu: Ekonometria
Kod przedmiotu: 11.2-NSE-B03-EKN
Rok studiów: III
Semestr: 5
wykład – dr hab. prof. UJK Jan WiĊcek, üwiczenia – dr Bogusława Dobrowolska
Rodzaj zaliczenia: kolokwium zadaniowe + pisemna
lub ustna odpowiedĨ sprawdzająca opanowanie wiedzy
prezentowanej na wykładzie.
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z opisowymi modelami ekonometrycznymi i wskazanie na moĪliwoĞü ich wykorzystania w badaniach empirycznych, głównie do celów analizy przyczynowo-skutkowej,
oraz dla sporządzania wielowariantowych prognoz.
TreĞci merytoryczne: Definicja ekonometrii oraz prezentacja problemów, którymi zajmuje siĊ ekonometria. Klasyfikacja modeli ekonometrycznych wg róĪnych kryteriów (Modele jednorównaniowe z jedną
zmienną objaĞniającą. Modele jednorównaniowe z wieloma zmiennymi objaĞniającymi. Modele wielorównaniowe. Modele proste. Modele rekurencyjne. Modele o równaniach współzaleĪnych). Etapy badania ekonometrycznego. Rodzaje danych statystycznych wykorzystywanych do szacowania parametrów opisowych
modeli ekonometrycznych. Klasyczna metoda najmniejszych kwadratów w zapisie zwykłym i macierzowym. Merytoryczna weryfikacja modelu. Statystyczna weryfikacja modelu. Warunki wykorzystania opisowych modeli ekonometrycznych do prognozowania. Modele ze zmiennymi jakoĞciowymi. Przykłady zastosowaĔ opisowych modeli ekonometrycznych (Funkcja popytu konsumpcyjnego, Funkcje produkcji).
Efekty kształcenia: Student po wysłuchaniu wykładu oraz po üwiczeniach powinien umieü: sformułowaü
problem, który moĪna przedstawiü za pomocą opisowego modelu ekonometrycznego; zebraü odpowiednie
dane statystyczne, na podstawie których bĊdzie moĪna oszacowaü parametry strukturalne modelu; oszacowaü parametry strukturalne modelu przy uĪyciu klasycznej metody najmniejszych kwadratów; przeprowadziü merytoryczną i statystyczną weryfikacjĊ modelu; podjąü decyzjĊ, czy przyjĊty model moĪe byü wykorzystany do celów prognostycznych.
1. ŁapiĔska-Sobczak N. (red.), Opisowe modele ekonometryczne. Elementy teorii. Przykłady i zadania,
Wyd. UŁ, wyd. VIII 2005.
2. ĩółtowska E., Sieczko A., Sieczko M., Ekonometria. Wykład ilustrowany przykładami, Wyd. WyĪszej
Szkoły Ekonomii i Prawa w Kielcach 2009.
3. ŁapiĔska-Sobczak N. (red.), Modele optymalizacyjne. Przykłady i zadania, Wyd. UŁ, wyd. VII 2005.
Uwagi: -
101
Nazwa przedmiotu: Polityka gospodarcza
Kod przedmiotu: 14.9-NSE-C02-PGO
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: - 0
Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Anetta Kuna-Marszałek
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z narzĊdziami polityki gospodarczej i ich funkcjonowaniem
w gospodarce; porównywanie teorii polityki gospodarczej z realnymi procesami gospodarczymi.
TreĞci merytoryczne: Systemy gospodarcze i funkcje polityki gospodarczej. Uwarunkowania, cele i dziedziny polityki gospodarczej. Ewolucja kierunków i systemów polityki gospodarczej. Wzrost i rozwój gospodarki. Czynniki wzrostu. Polityka strukturalna. Mechanizm przezwyciĊĪania barier strukturalnych. Polityka przemysłowa. Uwarunkowania polityki regionalnej. Istota i funkcje polityki pieniĊĪnej. Funkcje polityki budĪetowej. Deficyt budĪetowy. Polityka handlowa. Protekcjonizm versus liberalizm. Instrumenty polityki handlowej. Regulowanie rynku pracy. Kierunki polityki gospodarczej Unii Europejskiej.
Efekty kształcenia: Nabycie umiejĊtnoĞci gromadzenia informacji gospodarczych, ich przetwarzania
i wyciągania wniosków dotyczących obecnej i przyszłej sytuacji ekonomicznej.
1. J. Tarajkowski, Polityka gospodarcza. Studia i przyczynki, Garmond Oficyna Wydawnicza, PoznaĔ 2005.
2. B. Winiarski, Polityka gospodarcza, PWE, Warszawa 2006.
3. J. Kaja, Polityka gospodarcza. WstĊp do teorii, Szkoła Główna Handlowa, Warszawa 2007.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Wykład do wyboru: Organizacje miĊdzynarodowe w gospodarce Ğwiatowej
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: -
102
Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Agata Bury
JĊzyk: polski
Rodzaj przedmiotu: do wyboru
Cele kształcenia: Poznanie miĊdzynarodowych organizacji o charakterze uniwersalnym, politycznym, gospodarczym, i innych, zrozumienie reguł ich działania, a takĪe wpływu na gospodarkĊ Ğwiatową.
TreĞci merytoryczne: Organizacje miĊdzynarodowe – pojĊcie i klasyfikacja. System ONZ i jej organizacje
wyspecjalizowane. MFW, Grupa Banku ĝwiatowego, WTO. Organizacje europejskie: Rada Europy, OBWE, UZE. Inne organizacje o zasiĊgu regionalnym: NATO, Organizacja PaĔstw AmerykaĔskich, Unia
AfrykaĔska, Liga PaĔstw Arabskich, Organizacja Konferencji Islamskiej. Organizacje integracyjne: UE,
EFTA, CEFTA, NAFTA, ASEAN, APEC. Inne organizacje współpracy gospodarczej: OECD, G-7 i G-8,
oraz organizacje w krajach rozwijających siĊ. Organizacje pozarządowe: ochrony praw człowieka, pokojowe, kulturalne, naukowe, religijne, TI. Organizacje z obszaru byłego ZSRR.
Efekty kształcenia: ZnajomoĞü najwiĊkszych organizacji miĊdzynarodowych i ich miejsca w Ğwiatowej
gospodarce.
T. ŁoĞ-Nowak (red.), Organizacje w stosunkach miĊdzynarodowych, Wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego,
Wrocław 2004.
Wymagania wstĊpne: ogólna wiedza z dziedziny miĊdzynarodowych stosunków gospodarczych.
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Seminarium dyplomowe licencjackie
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-C08-SDL1
Rok studiów: III
Semestr: 5
Liczba godz. wykładów: -
Liczba godz. üwiczeĔ: -
prof. dr hab. Witold Kasperkiewicz, dr Agata Bury, dr Małgorzata Olszewska, dr Wiesław Rogalski,
prof. zw. dr hab. Janina Witkowska, prof. dr hab. Janusz Zrobek, dr Anna CelczyĔska
Rodzaj zaliczenia: Przedstawienie poszczególnych czĊĞci
pracy licencjackiej.
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Poznanie przez seminarzystów metod pracy naukowej oraz struktury pracy licencjackiej.
Dyskusja nad planami pracy i kolejnymi rozdziałami pracy licencjackiej. Prezentacja poszczególnych czĊĞci
103
TreĞci merytoryczne: Metodyka pracy naukowej. Sposoby pozyskiwania materiałów naukowych, danych
statystycznych. Metody opracowania materiałów i danych. Zasady cytowania wykorzystanych ródeł. Sposoby formułowania problemów badawczych. Charakterystyka struktury pracy licencjackiej. Omówienie
poszczególnych czĊĞci pracy (wstĊp, rozdziały, zakoĔczenie, bibliografia, spisy tabel i wykresów). Wybór
tematów pracy licencjackiej – wstĊpne okreĞlenie problemów badawczych w poszczególnych obszarach
tematycznych. Zebranie materiałów i danych do poszczególnych tematów. Przygotowanie wstĊpnych planów pracy i ich prezentacja. Przygotowanie II i III rozdziału pracy licencjackiej.
Efekt kształcenia: Napisanie pracy licencjackiej.
Zalecana literatura: Literatura przedmiotu w zakresie tematyki wybranego seminarium.
Wymagania wstĊpne: Brak
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Zakładanie i prowadzenie własnej firmy
Kod przedmiotu: 04.9-NSE-D06-ZWF
Rok studiów: III
Semestr: 5
Liczba godz. seminariów:
wykład – dr Wiesław Rogalski, üwiczenia – mgr Katarzyna Kulbat, mgr inĪ. Emilia Skowronek
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z oceną, praca semestralna
/ kolokwium zaliczeniowe
JĊzyk: polski
Logistyka i marketing; Ubezpieczenia
Procesy innowacyjne w gospodarce rynkowej.
Cele kształcenia: Nabycie przez studentów niezbĊdnej wiedzy oraz procedur postĊpowania pozwalających
uruchomiü własną firmĊ na podstawie obowiązującego prawa gospodarczego w Polsce i Unii Europejskiej.
TreĞci merytoryczne: Pomysł na własny biznes. Przepisy prawa gospodarczego, akty prawne i ustawy.
Lokalizacja firmy i jej znaczenie. Otoczenie jego rola i znaczenie dla firm. Wybór formy organizacyjnoprawnej. ħródła pozyskiwania kapitału. Procedury powołania do Īycia własnego przedsiĊbiorstwa (rejestracja, numer regon, konto bankowe, pieczątka firmowa, NIP i podatki w UrzĊdzie Skarbowym, składki na
ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, opinie zgody, uprawnienia, koncesje, współpraca z instytucjami lokalnymi). Koncepcja jednego okienka w urzĊdzie, teoria i praktyka (przyjazne paĔstwo). Prawa i obowiązki
pracodawcy. Prawa i obowiązki pracownika. Generowanie, kompletowanie i przechowywanie dokumentów
niezbĊdnych do prowadzenia działalnoĞci gospodarczej.
104
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü skompletowania wszystkich niezbĊdnych dokumentów w celu załoĪenia
własnej firmy, finansowania działalnoĞci gospodarczej, zaplanowania jej w formie Bisness Planu, dokonania
wyboru odpowiedniej formy opodatkowania własnej działalnoĞci.
1. CieĞlik J., Jak uruchomiü własny biznes (przedsiĊbiorczoĞü i konkurencyjnoĞü), Wyd. Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2006
2. Grzegorzewska-Mischka E., Wyrzykowski W., PrzedsiĊbiorczoĞü, przedsiĊbiorca, przedsiĊbiorstwo,
Book Market, GdaĔsk 2009
3. Markowski W., ABC small businessu, Wydawnictwo Marcus s.c. ŁódĨ 2009
4. Moczydłowska J., Pacewicz I., PrzedsiĊbiorczoĞü, WO Fosze, Rzeszów 2007
5. Muüko P., Sokół A., Jak załoĪyü i prowadziü własną firmĊ, CEDEWU PL, Warszawa 2009
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Finanse przedsiĊbiorstw
Kod przedmiotu: 04.3-NSE-D09-FPR
Rok studiów: III
Semestr: 5
Rodzaj zaliczenia: kolokwium
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Prezentacja Ĩródeł finansowania działalnoĞci przedsiĊbiorstwa; wskazanie moĪliwoĞci
kreowania rentownoĞci inwestycji poprzez zarządzanie Ĩródłami finansowania inwestycji; zapoznanie
z podstawowymi miarami efektywnoĞci przedsiĊbiorstwa; prezentacja zasad konstrukcji strategii finansowej
przedsiĊbiorstwa
TreĞci merytoryczne: Obieg kapitału w przedsiĊbiorstwie. Kluczowe obszary zarządzania finansami przedsiĊbiorstw. Klasyfikacja Ĩródeł finansowania przedsiĊbiorstw. Istota problemu efektywnej alokacji kapitału.
Metody finansowania przedsiĊbiorstwa kapitałem własnym. Metody finansowania przedsiĊbiorstwa kapitałem obcym. Metody finansowania wewnĊtrznym kapitałem przedsiĊbiorstwa. ĝredni waĪony koszt kapitału.
Analiza finansowa w zarządzaniu finansami przedsiĊbiorstw. Próg rentownoĞci i dĨwignie w zarządzaniu
finansami przedsiĊbiorstw.
Efekty kształcenia: znajomoĞü problematyki zarządzania strukturą kapitałową; umiejĊtnoĞü wyceny kosztu
kapitału Ĩródła finansowania; zdolnoĞü do krytycznej oceny struktury finansowania.
105
1. Brigham E.F., Zarządzanie finansami, PWE, Warszawa 2000
2. Damodaran A., Finanse korporacyjne. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2007
3. Machała R., Zarządzanie finansami i wycena firmy, Oficyna Wydawnicza Unimex, Wrocław 2008
4. Róaski J (red.), Inwestycje rzeczowe i kapitałowe, Difin, Warszawa 2006
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Planowanie przestrzeni
Kod przedmiotu: 02.0-NSE-D16-PLP
Rok studiów: III
Semestr: 5
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie (test)
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie z zagadnieniami dotyczcymi planowania przestrzeni i zagospodarowania
przestrzennego.
TreĞci merytoryczne: Wymagania ładu przestrzennego – urbanistyka i architektura; znaczenie walorów
architektonicznych i krajobrazowych; wymagania ochrony rodowiska; ochrona dziedzictwa kulturowego
i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej; wymagania ochrony zdrowia oraz bezpieczestwa ludzi i mienia
z uwzglĊdnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych; pojĊcie walorów ekonomicznych przestrzeni i ich
znaczenie; prawo własnoĞci; obronnoĞü i bezpieczeĔstwo paĔstwa; potrzeby interesu publicznego; infrastruktury technicznej.
1. Waldemar A. Gorzym-Wilkowski, Gospodarka przestrzenna samorządu terytorialnego. Wydawnictwo
UMCS, Lublin 2006.
2. Aleksander Böhm, Planowanie przestrzenne dla architektów krajobrazu. O czynniku kompozycji, Politechnika Krakowska 2006.
3. JĊdraszko A., Zagospodarowanie przestrzenne w Polsce – drogi i bezdroĪa regulacji ustawowych, Unia
Metropolii Polskich, Wyd. PLATAN, Warszawa 2005.
4. Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
5. DomaĔski R., Gospodarka przestrzenna, Wyd. Naukowe PWN., Warszawa. 2002.
6. Miazga M., Społeczne problemy kształtowania przestrzeni : przykłady studiów i badaĔ na rzecz planowania i zarządzania przestrzenią w róĪnych skalach, IGPiK, Warszawa.2001.
7. Szczygielski K., 2003, Zarządzanie przestrzenią: wybrane zagadnienia z zakresu polityki regionalnej
i przestrzennej. Materiały do studiowania, Wyd. Instytut ĝląski, Opole.
106
8. Bajerowski T. (red.), Podstawy teoretyczne gospodarki przestrzennej i zarządzania przestrzenią. Wyd.
Uniwersytetu warmisko-Mazurskiego, Olsztyn 2003.
9. Dudkowski M., 2004, Globalizacja - jej istota oraz przestrzenne i Ğrodowiskowe aspekty ; Walka o przestrzeĔ wokół nas. RównowaĪenie rozwoju - charakterystyka koncepcji i pojĊü, wyd. II, Ogólnopolskie Centrum Kształcenia Nauczycieli Geografii, Toru.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Zarzdzanie logistyczne w jednostkach samorzdu terytorialnego
Kod przedmiotu: 04.9-NSE-D17-ZLS
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Jacek Jarczyski
Rodzaj zaliczenia: pisemna forma zaliczenia
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów ze specyfik zarzdzania w tym zarzdzania logistycznego w jednostkach samorzdu terytorialnego.
1. Wprowadzenie.
2. Zarzdzanie logistyczne.
3. Specyfika funkcjonowania jednostek samorzdu terytorialnego.
4. Zarzdzanie w jednostkach samorzdu terytorialnego ze szczególnym uwzglĊdnieniem zarządzania procesami logistycznymi.
Efekty kształcenia: Poznanie i zrozumienie podstaw funkcjonowania jednostek samorządu terytorialnego.
1. Wojciechowski E., Zarządzanie w samorządzie terytorialnym, Difin, Warszawa 2003
2. Wojciechowski E., Samorząd terytorialny w warunkach gospodarki rynkowej, PWN, Warszawa 1997
3. Ustawy: o samorządzie terytorialnym, o gospodarce komunalnej, o partnerstwie publiczno-prywatnym
oraz inne „dziedzinowe”,
4. Klasik A., KuĨnik F. (red.), Zarządzanie strategiczne rozwojem lokalnym i regionalnym, Wydawnictwo
AE w Katowicach, Katowice 2001
5. Wydawnictwa ciągłe: Gazeta Samorządu i Administracji, Samorząd Terytorialny, Wspólnota
107
Nazwa przedmiotu: Regionalny rynek pracy
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D27-RRP
Rok studiów: III
Semestr: 5
Rodzaj zaliczenia: praca zaliczeniowa +
zaliczenie lektur (zaliczenie na ocenĊ)
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem zajĊü jest :zdobycie wiedzy w obszarach uwzglĊdnionych w zakresie merytorycznym przedmiotu. Chodzi tu o opanowanie kluczowych zagadnieĔ odnoĞnie wybranych problemów regionalnego rynku pracy.
TreĞci merytoryczne: PojĊcie i rodzaje rynku pracy (w aspekcie ogólnym oraz ze szczególnym uwzglĊdnieniem aspektu regionalnego (i lokalnego); zewnĊtrzne i wewnĊtrzne rynki pracy). Podmioty rynku pracy
a uwarunkowania regionalne i lokalne Polityka paĔstwa na danym rynku pracy (rodzaje i modele) – zagadnienia terminologiczne oraz empiryczne. Statystyka pracy (z uwzglĊdnieniem analizy lokalnej (regionalnej).
regionalnego i lokalnego) Sytuacja na rynku pracy (m.in. w aspekcie regionalnym) w okresie polskich przemian systemowych..
1. KryĔska E. (red.), Rynek pracy w wybranych krajach. Metody przeciwdziałania bezrobociu, IPiSS, Warszawa 1999.
2. Kucharski L., Kwiatkowski E. (red.), Rynek pracy w Polsce – tendencje, uwarunkowania i polityka paĔstwa, Wyd UŁ, ŁódĨ 2010.
3. Kwiatkowski E. (red.), ZróĪnicowanie rozwoju polskich regionów. Elementy teorii i próba diagnozy,
Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, ŁódĨ 2008.
Uwagi:
108
Nazwa przedmiotu: Europejska polityka regionalna
Kod przedmiotu: 14.6-NSE-D28-EPR
Rok studiów: III
Semestr: 5
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie z treciami dotyczcymi europejskiej polityki regionalnej.
TreĞci merytoryczne: Reorientacja europejskiej polityki regionalnej, ewolucja europejskiej polityki regionalnej, zasady europejskiej polityki regionalnej, regiony w pastwach członkowskich i organy przedstawicielskie.
Zalecana literatura:.
1. Pietrzyk I.: Polityka regionalna Unii Europejskiej. PWN, Warszawa 2004.
2. Sauer Adam, Kawecka-Wyrzykowska Elbieta, Kulesza Michał Polityka regionalna Unii Europejskiej
a instrumenty wspierania rozwoju regionalnego w Polsce, Wydawnictwo: Elipsa 2007.
3. Rudnicki M.: Polityka regionalna Unii Europejskiej. Zagadnienia prawno-finansowe. Wysza Szkoła
Bankowa w Poznaniu, Pozna 2000.
4. Strzelecki Z., gospodarka regionalna i lokalna. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2008.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Pozyskiwanie rodków z UE
Kod przedmiotu: 10.7-NSE-D31-PUE
Rok studiów: III
Semestr: 5
109
Rodzaj zaliczenia: przygotowanie projektu zgodnego
z obowizujcymi zasadami wraz ze wskazanie ródeł
jego finansowania.
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z zasadami przygotowania projektu i napisania wniosku w celu
realizacji przedsiĊwziĊcia w jednostce samorządu terytorialnego. Szczególna uwaga zostanie poĞwiĊcona
przygotowaniu analizy SWOT planowanego przedsiĊwziĊcia, przygotowania matrycy logicznej projektu,
tworzenie harmonogramu projektu oraz tworzeniu budĪetu projektu wraz z przygotowaniem analizy finansowej.
TreĞci merytoryczne: Co to jest program, projekt, wniosek i aplikacja – przypomnienie podstawowych
pojĊü i definicji. Programy operacyjne dostĊpne dla jednostek samorządu terytorialnego wraz z przykładami
inwestycji. Podstawowe zasady pisania projektów oraz wypełniania wniosków. Podstawowe elementy wniosku o dotacjĊ oraz standardowe załączniki: biznes plan, studium wykonalnoĞci, ocena oddziaływania projektu na Ğrodowisko. Cechy dobrego wniosku, biznes planu oraz studium wykonalnoĞci i najczĊĞciej popełniane błĊdy. Jak siĊ tworzy matrycĊ logiczną projektu ? Zasady tworzenia analizy SWOT. Cele główne i szczegółowe projektu, efekty w projekcie i wskaĨniki. KwalifikowalnoĞü wydatków, kryteria SMART. Harmonogram realizacji projektu – zasady konstrukcji. Tworzenie budĪetu projektu. Produkty i usługi bankowe
ułatwiające pozyskanie Ğrodków dla samorządów.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü przygotowania wniosku dla jednostki samorządu terytorialnego w celu
pozyskania Ğrodków UE w tym równieĪ przyporządkowania projektu inwestycyjnego do odpowiedniego
działania w ramach programu operacyjnego, a takĪe znajomoĞü rodzajów wydatków, które mogą zostaü
zakwalifikowane do finansowania.
1. SzymaĔska A., Jak przygotowaü dobry wniosek czyli jak skutecznie pozyskiwaü fundusze unijne 2007–2013,
PLACET, Warszawa 2009
2. SzymaĔska A., Fundusze unijne i europejskie 2007–2013 dla jednostek samorządu terytorialnego, PLACET, Warszawa 2007.
3. Czykier-Wierzba D., Finansowanie polityki regionalnej UE, TWIGGER
4. Idzikowska L., Jak właĞciwie przygotowaü wniosek aplikacyjny w nowym okresie programowania w: „Fundusze strukturalne” 1/2007
6. SzczepaĔski M. (red.), Fundusze dla jednostek samorządu terytorialnego w latach 2007-2013, Warszawa 2007.
Wymagania wstĊpne: ZnajomoĞü wstĊpnych zagadnieĔ z zakresu polityki regionalnej, umiejĊtnoĞü interpretacji okreĞleĔ: program operacyjny, projekt, wniosek i aplikacja.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Strategie i koncepcje zarządzania logistycznego. Operatorzy logistyczni
Kod przedmiotu: 04.9-NSE-D37-SZL
Rok studiów: III
Semestr: 5
110
wykład – dr in. Adam Sadowski, üwiczenia – dr Maria TymiĔska
Rodzaj zaliczenia: test
JĊzyk: polski
Poziom specjalizacji: Logistyka i marketing
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z problematyką strategii i koncepcji logistycznych oraz zasadami
funkcjonowania operatorów logistycznych. Omówienie podstawowych prawidłowoĞci wystĊpujących przy
formułowaniu strategii logistycznych oraz prezentacja wybranych koncepcji zarządzania logistycznego
Przedstawienie procesów logistycznych realizowanych przez operatorów logistycznych oraz ewolucji zakresu usług Ğwiadczonych przez przedsiĊbiorstwa logistyczne.
TreĞci merytoryczne: PojĊcie i istota strategii. Strategie logistyczne – rodzaje i uwarunkowania stosowania. Przegląd koncepcji logistycznych wykorzystywanych w zarządzaniu logistycznym i zarządzaniu łaĔcuchem dostaw. Lean Management. Agile Management. TQM. Six Sigma. BPR. TBM. Model referencyjny
łaĔcucha dostaw SCOR. Informatyczne wspomaganie zarządzania łaĔcuchem dostaw. Usługi logistyczne.
Modele biznesowe usługodawców logistycznych i model sektora. Etapy ewolucji sektora usług logistycznych.
Efekty kształcenia: Praktyczna znajomoĞü koncepcji i strategii logistycznych oraz uwarunkowaĔ ich stosowania w organizacji oraz łaĔcuchu dostaw. UmiejĊtnoĞü nawiązywania relacji w zakresie współpracy
z operatorami logistycznymi.
1. Ciesielski M. (red.), Instrumenty zarządzania łaĔcuchami dostaw, PWE, Warszawa 2009.
2. Jeszka A.M., Sektor usług logistycznych w teorii i praktyce, Difin, Warszawa 2009.
3. Skowronek Cz., Logistyka w przedsiĊbiorstwie, PWE, Warszawa 2008.
Wymagania wstĊpne: podstawowa wiedza z zakresu logistyki
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Komputerowe wspomaganie gospodarki logistycznej
Kod przedmiotu: 11.9-NSE-D38-KGL
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Sławomir Popławski
Rodzaj zaliczenia: aktywne uczestnictwo studentów
podczas omawiania treĞci merytorycznych
oraz sprawdzian ustny
JĊzyk: polski
111
Cele kształcenia: Celem üwiczeĔ jest praktyczne opanowanie przez studentów umiejĊtnoĞci budowy symbolicznego modelu decyzyjnego z zakresu gospodarki logistycznej i jego rozwiązania oraz przedstawienie
roli wskaĨników logistycznych do oceny ekonomicznej działaĔ logistycznych przy podejmowaniu decyzji
z tego zakresu, wspomagając siĊ systemami informatycznymi.
TreĞci merytoryczne: Liniowe modele decyzyjne (Budowa modelu Programowania Liniowego (PL). Informacje ułatwiające ocenĊ optymalnego rozwiązania problemu decyzyjnego. Optymalizacja zadaĔ transportowych. Optymalizacja innych zagadnieĔ związanych z logistyką.). (Przykłady rozwiązywane za pomocą programu Solver – narzĊdzia MS EXCEL). PojĊcia miernika i wskaĨnika ekonomiczno-logistycznego.
Przykład wyspecjalizowanego (autorskiego) systemu informatycznego optymalizującego stan zapasów.
Przykłady innych wyspecjalizowanych (autorskich) systemów informatycznych wspomagających gospodarkĊ logistyczną (System obsługujący odprawy towarowe, miĊdzynarodowe (spedycja). System magazynowy
„materiałówka – produkcja – sprzedaĪ”).
1. D. MiszczyĔska, M. MiszczyĔski, Wybrane Metody BadaĔ Operacyjnych, WyĪsza Szkoła EkonomicznoHumanistyczna z siedzibą w Skierniewicach, Skierniewice, X 2000, Wydanie II.
2. J. Twaróg, Mierniki i wskaĨniki logistyczne, Instytut Logistyki i Magazynowania, PoznaĔ 2005.
3. J. Majewski, Informatyka dla Logistyki, Instytut Logistyki i Magazynowania, PoznaĔ 2006, Wydanie II.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Ekologia procesów logistycznych (ekologistyka)
Kod przedmiotu: 07.2-NSE-D39-EPL
Rok studiów: III
Semestr: 5
Rodzaj zaliczenia: pisemne
JĊzyk: polski
Logistyka i marketing
Cele kształcenia: Ukazanie powiązaĔ ekologii z transportowo-magazynowymi procesami logistycznymi.
Znaczenie recyrkulacji materiałów odpadowych. Rola zarządzania w ochronie Ğrodowiska. Znaczenie systemu gospodarki odpadami.
TreĞci merytoryczne: Istota i cele ekologistyki. Ekonomiczne skutki wykorzystania surowców wtórnych.
Definicja i podsystemy logistyki powtórnego zagospodarowania. Logistyka odpadów . Gospodarka odpadami niebezpiecznymi .Recyrkulacja materiałów odpadowych. Recykling wyrobów. Zarządzanie w ochronie Ğrodowiska.
112
1. Korzeniowski A., Skrzypek M., Szyszka G., Ekologistyka zuytych opakowa. ILiM seria Biblioteka
Logistyka.
2. BĊdkowski J., Wengierek M., Logistyka odpadów T. I i II. Wyd. Politechniki ĝląskiej. Gliwice
2002/2004.
3. Szołtysek J., Logistyka zwrotna, Biblioteka Logistyka, PoznaĔ 2009.
4. Rosik – Dulewska Cz., Podstawy gospodarki odpadami. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005.
5. Korzeniowski A., Ekologistyka, Instytut Logistyki i Magazynowania seria Biblioteka Logistyka.
6. DembiĔska-Cyran J., Gubała M. Podstawy zarządzania transportem w przykładach Biblioteka Logistyki
2003.
7. KorzeĔ Z., Ekologistyka Biblioteka Logistyka PoznaĔ 2001.
Wymagania wstĊpne:
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Strategie marketingowe przedsiĊbiorstw logistycznych
Kod przedmiotu: 04.7-NSE-D41-SML
Rok studiów: III
Semestr:5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr inĪ. Emilia Skowronek
Rodzaj zaliczenia: kolokwium zaliczeniowe
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem zajĊü jest przedstawienie zagadnieĔ z logistyki marketingowej, zarządzania łaĔcuchem
dostaw w ujĊciu marketingowym oraz powiązania miĊdzy strategią logistyczną a strategią marketingową.
TreĞci merytoryczne: Istota i zakres przedmiotowy strategii marketingowej. Strategie segmentacji rynku.
Strategie marketingowe dla poszczególnych etapów cyklu Īycia. Obsługa klienta. Tworzenie wartoĞci dla
klienta. ħródła przewagi konkurencyjnej. Zarządzanie relacjami z klientem. Strategie opakowania produktu.
Strategie promocji.
Efekty kształcenia: Zdobycie wiedzy o rodzajach strategii marketingowej i zastosowania ich w zarządzaniu
łaĔcuchem dostaw.
1. Michalski E.: Marketing,Warszawa 2007.
2. Pomykalski A.: Strategie marketingowe, ŁódĨ 1999.
3. Harrison A.: Zarządzanie logistyką, Warszawa 2010.
4. Christopher M., Peck H.: Logistyka marketingowa, Warszawa 2005.
113
Nazwa przedmiotu: Podstawy komunikacji marketingowej w logistyce
Kod przedmiotu: 04.7-NSE-D46-KML
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Nazwisko prowadzącego: wykład – dr Mirosława Nowak, üwiczenia – dr Maria TymiĔska
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie z procesem komunikacji marketingowej w logistyce. Zapoznanie z planowaniem komunikacji marketingowej, okreĞleniem celów komunikacji i identyfikacja odbiorców komunikacji.
Marką firmy i zasadami tworzenia systemu identyfikacji firmy. Reklamą. Istota, celami i zakresem działaĔ
public relations, promocją sprzedaĪy (rodzajami i zadaniami), merchandising. SprzedaĪ osobista, marketing
bezpoĞredni i sponsoring jako instrumenty komunikacji marketingowej.
TreĞci merytoryczne: Planowanie komunikacji marketingowej, okreĞlenie celów komunikacji i identyfikacja odbiorców komunikacji. Marka firmy i zasady tworzenia systemu identyfikacji firmy. Reklama. Istota,
cele i zakres działaĔ public relations, promocja sprzedaĪy (rodzaje i zadania), merchandising. SprzedaĪ
osobista, marketing bezpoĞredni i sponsoring jako instrumenty komunikacji marketingowej.
1. Jim Blythe, Komunikacja marketingowa PWE 2002.
2. Szymoniuk B. red., komunikacja marketingowa instrumenty i metody. PWE, Warszawa 2006.
3. Praca zb. pod red. Henryka Mruka Komunikowanie siĊ w marketingu. PWE 2004.
4. Wiktor J. W., Promocja, System komunikacji przedsiĊbiorstwa z rynkiem. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2005.
5. Rydel Maciej., Komunikacja marketingowa. Wydawca ODDK, GdaĔsk 2001.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Absorpcja i transfer technologii w gospodarce Ğwiatowej
Kod przedmiotu: 04.2-NSE-D68-ATT
Rok studiów: III
Semestr: 5
114
Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: prof. zw. dr hab. Janina Witkowska
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z teoretycznymi i empirycznymi aspektami tworzenia, transferu
i absorpcji technologii we współczesnej gospodarce wiatowej.
TreĞci merytoryczne: Podstawowe pojĊcia: innowacje – istota, rodzaje i Ĩródła innowacji; pojĊcie technologii w szerokim i wąskim znaczeniu. Pojecie i etapy procesu innowacyjnego. Dyfuzja innowacji - modele.
Uwarunkowania procesów innowacyjnych w przedsiĊbiorstwach. Nowy paradygmat transnarodowych innowacji. Procesy umiĊdzynarodowienia tworzenia technologii. Miary umiĊdzynarodowienia. Modele transferu technologii w skali miĊdzynarodowej. Kanały transferu technologii – ogólna charakterystyka (eksport,
dostawy pod klucz, licencjonowanie, joint ventures, bezpoĞrednie inwestycje zagraniczne). Licencjonowanie
jako kanał transferu technologii. BezpoĞrednie inwestycje zagraniczne jako kanał transferu technologii.
MiĊdzynarodowe alianse strategiczne i sieci współpracy jako alternatywne kanały transferu technologii.
Rola korporacji transnarodowych w tworzeniu i transferze technologii w gospodarce Ğwiatowej. Rynek
technologii w Unii Europejskiej. Polityka wspierania absorpcji i transferu technologii. Pozycja Polski w
transferze technologii. Bariery absorpcji technologii.
Efekty kształcenia: ZdolnoĞü interpretacji zjawisk zachodzących w gospodarce Ğwiatowej w sferze tworzenia, transferu technologii i jej absorpcji na poziomie przedsiĊbiorstw oraz umiejĊtnoĞü oceny pozycji Polski
w tym zakresie, jako kraju członkowskiego UE.
1. W. Janasz, K. Kozioł, Determinanty działalnoĞci innowacyjnej przedsiĊbiorstw, PWE, Warszawa 2007.
2. M. Gorynia, Strategie zagranicznej ekspansji przedsiĊbiorstw, PWE, Warszawa 2007.
3. Rola polskiej nauki we wzroĞcie innowacyjnoĞci gospodarki, red. E. OkoĔ-HorodyĔska, Wyd. PTE, Warszawa 2004.
4. J. Witkowska, Rynek czynników produkcji w procesie integracji europejskiej. Trendy, współzaleĪnoĞci,
perspektywy, Wyd. UŁ, ŁódĨ 2001.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: InnowacyjnoĞü małych i Ğrednich przedsiĊbiorstw
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D69-IMP
Rok studiów: III
Semestr: 5
115
Rodzaj zaliczenia: kolokwium zaliczeniowe w formie
pisemnej.
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przekazanie wiedzy dotyczcej problematyki efektywnego zarzdzania innowacjami
w przedsiĊbiorstwie w celu uzyskania przewagi konkurencyjnej, charakterystyka działaĔ przedsiĊbiorczych
oraz nowatorskich rozwiązaĔ w funkcjonowaniu przedsiĊbiorstw.
TreĞci merytoryczne: Innowacje i ich rodzaje: Innowacje ich istota, próba zdefiniowania problemu. Rodzaje innowacji. Metodologia innowacji. Proces innowacyjny i jego fazy. Procesy zarządzania innowacjami w
organizacji: Zarządzanie innowacjami w przedsiĊbiorstwie. Analiza zasobów materialnych i niematerialnych
firmy. Dylematy wyboru strategii innowacyjnej przez przedsiĊbiorstwo. Pobudzanie działalnoĞci innowacyjnej przedsiĊbiorstwa. Rola i znaczenie innowacji produktowych. InnowacyjnoĞü przedsiĊbiorstwa
a współpraca z innymi organizacjami. InnowacyjnoĞü przedsiĊbiorstwa jako czynnik unowoczeĞniania gospodarki. Tworzenie nowych przestrzeni rynkowych. Metody zwiĊkszania moĪliwoĞci innowacyjnych
przedsiĊbiorstwa. Zarządzanie innowacjami w firmie: PrzedsiĊbiorstwo w otoczeniu burzliwym. Zmiany
innowacyjne w działalnoĞci przedsiĊbiorstw. Charakterystyka Ĩródeł i procesów innowacyjnych firmy. Reorganizacja i restrukturyzacja przedsiĊbiorstwa.
1. Kasperkiewicz W., Parki technologiczne nowoczesną formą promowania innowacji, Absolwent, ŁódĨ 1997.
2. Nowak-Far A., Globalna konkurencja. Strategie zarządzania innowacjami w przedsiĊbiorstwach wielonarodowych., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa- PoznaĔ 2000.
3. red. Szabłowski J., Zarządzanie innowacjami. Teoria i praktyka, Wydawnictwo WszFiZ, Białystok 2006.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Zarządzanie innowacjami w przedsiĊbiorstwie
Kod przedmiotu: 04.2-NSE-D70-ZIP
Rok studiów: III
Semestr: 5
Rodzaj zaliczenia: egzamin pisemny w formie testu
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest zapoznanie słuchaczy z podstawowymi modelami i metodami
zarządzania innowacjami we współczesnym przedsiĊbiorstwie.
116
TreĞci merytoryczne: Analiza podstawowych zagadnie z zakresu innowacyjnoci i innowacji. Innowacje,
ich istota, rodzaje i klasyfikacja. InnowacyjnoĞü oraz siły napĊdowe innowacyjnoĞci przedsiĊbiorstw, czynniki stymulujące kreowanie innowacji. Rola innowacyjnoĞci i innowacji w tworzeniu biznesu. Proces innowacyjny i jego uwarunkowania. Strategie innowacji. ħródła innowacji i innowacyjnoĞci przedsiĊbiorstw.
Finansowanie innowacji. Wpływ innowacji na konkurencyjnoĞü przedsiĊbiorstw. Uwarunkowania aktywnoĞci badawczo-rozwojowej w przedsiĊbiorstwach. Modele zarządzania innowacjami. Zarządzanie operacyjne
innowacjami produktowymi i procesowymi. Proces zarządzania ryzykiem innowacyjnym.
Efekty kształcenia: Rozumienie i interpretowanie procesów oraz podstawowych pojĊü z zakresu innowacji
i innowacyjnoĞci przedsiĊbiorstw, sposobów kreowania nowych rozwiązaĔ produktowych, procesowych
i zarządczych orz zarządzania nimi.
1. Pomykalski A., Zarządzanie innowacjami, PWN , Warszawa – ŁódĨ, 2001.
2. Baruk J. Zarzadzanie wiedzą i innowacjami. Wyd. A. Marszałek, ToruĔ 2006.
3. BrzeziĔski M. (red.), Zarządzanie innowacjami technicznymi i organizacyjnymi. Difin, Warszawa 2001.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Rola innowacji w gospodarce rynkowej
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D72-RIG
Rok studiów: III
Semestr: 5
Rodzaj zaliczenia: egzamin ustny lub pisemny
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przekazanie wiedzy dotyczącej problematyki efektywnego zarządzania innowacjami
w gospodarce rynkowej w celu uzyskania przewagi konkurencyjnej, charakterystyka działaĔ przedsiĊbiorczych oraz nowatorskich rozwiązaĔ w funkcjonowaniu przedsiĊbiorstw na rynku.
TreĞci merytoryczne: Innowacje i ich rodzaje: Innowacje ich istota, próba zdefiniowania problemu. Innowacje według Schumpetera. Rodzaje innowacji. Proces innowacyjny i jego fazy. ħródła innowacji. Procesy
zarządzania innowacjami w gospodarce: PojĊcie i etapy procesu innowacyjnego. Gospodarka oparta na
wiedzy. Polityka innowacyjna. Innowacje w gospodarce polskiej Zarządzanie innowacjami: Otoczenie organizacji. Procesy zarządzania innowacjami. Marketing innowacji. Strategie innowacji. Innowacje w przedsiĊbiorstwie: Uwarunkowania procesów innowacyjnych. InnowacyjnoĞü przedsiĊbiorstw. DziałalnoĞü badawczo-rozwojowa. Modele procesu innowacyjnego. Polityka paĔstwa a innowacje przedsiĊbiorstw.
117
Efekty kształcenia: Zrozumienie problematyki dotyczcej innowacji, jej roli, znaczenia we współczesnej
gospodarce rynkowej; poznanie prawidłowoci i procesów, które warunkuj działania innowacyjne; nabycie
umiejĊtnoĞci i działania związane z konkurencja w gospodarce, zdobywanie przewagi konkurencyjnej poprzez wdraĪanie innowacji na rynku.
1. Kasperkiewicz W., Parki technologiczne nowoczesną formą promowania innowacji, Absolwent, ŁódĨ 1997.
2. Kasperkiewicz W., Procesy innowacyjne w gospodarce rynkowej. Teoria i praktyka, NWP, Piotrków
Trybunalski 2008.
3. Nowak-Far A., Globalna konkurencja. Strategie zarządzania innowacjami w przedsiĊbiorstwach wielonarodowych., Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa- PoznaĔ 2000.
4. Szabłowski J. red., Zarządzanie innowacjami. Teoria i praktyka, Wydawnictwo WszFiZ, Białystok 2006.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Innowacje w rolnictwie
Kod przedmiotu: 01.1-NSE-D73-IRO
Rok studiów: III
Semestr: 5
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Umiejscowienie produkcji rolniczej w Ğrodowisku przyrodniczym, przekształcanie Ğrodowiska naturalnego powodowane rozwojem rolnictwa, omówienie głównych technologii produkcji roĞlinnej i zwierzĊcej oraz alternatywnych Ĩródeł dochodów ludnoĞci wiejskiej.
TreĞci merytoryczne: Podstawowe wiadomoĞci z rolnictwa (systemy rolnicze, działy produkcji rolniczej,
produkcja roĞlinna, podstawy doboru roĞlin uprawnych, główne grupy roĞlin uprawnych, wymagania roĞlin
wzglĊdem czynników Ğrodowiska, wymagania pokarmowe, podział bonitacyjny gruntów ornych). Systemy
produkcji rolniczej (rolnictwo przemysłowe, ekologiczne, integrowane). Zastosowanie w rolnictwie biotechnologii oraz GMO. Kierunki hodowli roĞlin i zwierząt. Trendy rozwojowe – przyszłoĞü miĊsa i produktów miĊsnych. Program rolnoĞrodowiskowy. Rolnictwo jako producent energii odnawialnej.
118
1. JastrzĊbska G., Odnawialne Ĩródła energii i pojazdy proekologiczne. Wydawnictwo Naukowo Techniczne. 2009.
2. (red.)KoĞcik B., RoĞliny energetyczne. Wydawca Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. 2003.
3. Denisiuk W. H.Piechocki J., Techniczne i ekologiczne aspekty wykorzystania słomy na cele grzewcze.
Wydawca Uniwersytet WarmiĔsko-Mazurski 2005.
4. Sobków Cz., ZarĊbski M., Obszary wiejskie w Polsce a Integracja z Unią Europejską. Wyd. Adam Marszałek 2002.
5. LitwiĔczuk Zb., Surowce zwierzĊce. PWRiL 2010.
6. Michalik B., Hodowla roĞlin. PWRiL 2010.
7. Piekut K., Podstawy rolnictwa dla inĪynierów kształtowania Ğrodowiska. Wyd. SGGW Warszawa 1999.
8. Trybała M., Produkcja i przechowywanie płodów rolniczych. Wyd. AR Wrocław 1999.
9. Tyburski J., ĩakowska-Biemans S., Wprowadzenie do rolnictwa ekologicznego. Wyd. SGGW 2007.
10. Dreszer K.A, Niedziółka I.J., Energetyka rolnictwa –wybrane zagadnienia. Wyd. Uniwersytetu Przyrodniczego, Lublin 2002.
11. Stankiewicz D., GMO – korzyĞci i zagroĪenia”,
http://parl.sejm.gov.pl/WydBAS.nsf/0/7ED6F7A626490EE9C1257336002DE11E/$file/infos_019.pdf
12. www.rolnictwoekologiczne.org.pl
13. www.farmer.pl
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Nowoczesne produkty bankowe
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D77-NPB
Rok studiów: III
Semestr: 5
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z oceną
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: zapoznanie studentów z dostĊpną ofertą produktową banków; wskazanie najwaĪniejszych
rodzajów banków wraz z ich charakterystyka produktową; prezentacja wybranych, stosowanych w praktyce,
produktów bankowych wykorzystywanych do zarządzania finansami przedsiĊbiorstwa
TreĞci merytoryczne: Rynek usług finansowych. Rozliczenia pieniĊĪne przedsiĊbiorstw przez banki. PorĊczenia bankowe. Akredytywy. Produkty bankowoĞci inwestycyjnej. BankowoĞü elektroniczna. Bankowa
obsługa emisji krótkoterminowych papierów dłuĪnych. Produkty bankowoĞci hipotecznej. Doradztwo finansowe banków. Gwarancje bankowe. Faktoring. Forfaiting. Finansowe instrumenty rynku terminowego jako
narzĊdzia chroniące Ĩródła finansowania przed ryzykiem gospodarczym. Strukturyzowane produkty bankowe. Współfinansowanie inwestycji w oparciu o project finance.
119
Efekty kształcenia: Ocena potrzeb w zakresie usług finansowych. ZdolnoĞü analizy oferty produktowej
banków. UmiejĊtnoĞü zarządzania finansami za poĞrednictwem produktów bankowych
1. Grzywacz J., Współpraca przedsiĊbiorstwa z bankiem, Difin, Warszawa 2004.
2. Szewczyk R. (red.), Bankowa obsługa firmy. Rachunki, rozliczenia pieniĊĪne, kredyty inwestycyjne, Wyd.
ABC, Warszawa 2002.
3. Bogacka-Kisiel E. (red.), Usługi i procedury bankowe, Wydawnictwo EA we Wrocławiu, Wrocław 2000.
4. Dahmen A., Jacobi P., Bankowa obsługa przedsiĊbiorstw, CeDeWu, Warszawa 2002.
5. DĊbniewska M., BankowoĞü; Produkty Usługi Rynek, Wydawnictwo UWM, Olsztyn 2003.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: RachunkowoĞü ubezpieczeniowa
Kod przedmiotu: 04.3-NSE-D80-RUB
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: - Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: Mgr inĪ. Zofia Szewczyk
Rodzaj zaliczenia: egzamin pisemny + aktywne uczestnictwo
w zajĊciach
JĊzyk: polski
Poziom specjalizacji: Ubezpieczenia
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z zagadnieniami rachunkowoĞci ubezpieczeniowej zakładów
i towarzystw ubezpieczeĔ w warunkach rozwijającego siĊ w Polsce i Unii Europejskiej rynku ubezpieczeniowego.
TreĞci merytoryczne: Podstawy prawne rachunkowoĞci i sprawozdawczoĞci ubezpieczeniowej, PojĊcie,
cechy, funkcje i zasady rachunkowoĞci ubezpieczeniowej, Dokumenty ksiĊgowe i ich kontrola wewnĊtrzna.
Dyrektywy Unii Europejskiej, Ubezpieczeniowy zakładowy plan kont – znaczenie, załoĪenia budowa.,
Składniki majątku i struktura aktywów, Pasywa zakładów ubezpieczeĔ i ich struktura, SprawozdawczoĞü
finansowa jednostek ubezpieczeniowych, Zasady ewidencji typowych ksiĊgowaĔ operacji ubezpieczeniowych.
Efekty kształcenia: ZnajomoĞü zagadnieĔ dotyczących funkcjonowania rachunkowoĞci ubezpieczeniowej.
1. Lament M., Piątek J. RachunkowoĞü ubezpieczeniowa. Problemy i zadania. Politechnika Radomska, Radom
2008.
2. M. StĊpieĔ, K. Jonas, A. Szkarłat. RachunkowoĞü jednostek ubezpieczeĔ. Akademia Ekonomiczna, Kraków 2004.
120
3. Cz. Paczuła. RachunkowoĞü jednostek ubezpieczeniowych, czĊĞü 1. Ewidencja, finanse, kontrola. wyd.
DIFIN, Warszawa 1999.
4. H. Hencel, Cz. Paczuła. RachunkowoĞü jednostek ubezpieczeniowych, czĊĞü 2. Ewidencja, finanse, kontrola. wyd. DIFIN, Warszawa 2001.
5. A. KarmaĔska. RachunkowoĞü zarządcza ubezpieczyciela. PWN, Warszawa 2003.
Wymagania wstĊpne: ZnajomoĞü podstaw rachunkowoĞci
Uwagi:-
Nazwa przedmiotu: Ubezpieczenia majątkowe i osobowe
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D81-UMO
Rok studiów: III
Semestr: 5
wykład – dr Anna CelczyĔska, üwiczenia – mgr Marcin Dorajczyk
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie pisemne w formie testu
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest opanowanie podstawowej wiedzy z zakresu rynku ubezpieczeniowego, poznanie moĪliwoĞci ubezpieczenia ryzyk majątkowych i osobowych.
• Rynek ubezpieczeniowy w Polsce.
• Ocena ryzyka ubezpieczeniowego.
• Ubezpieczenia komunikacyjne w praktyce.
• Pozakomunikacyjne ubezpieczenia dla osób fizycznych.
• Ubezpieczenia majątkowe dla przedsiĊbiorstw.
• Podstawowe zagadnienia dotyczące likwidacji szkód majątkowych.
• Klasyfikacja ubezpieczeĔ osobowych.
• Specyfika ubezpieczeĔ na Īycie.
Efekty kształcenia: Student umie przedstawiü znaczenie społeczne ubezpieczeĔ majątkowych i dokonaü
wstĊpnej oceny ryzyka; student umie oceniü konkurencyjnoĞü ofert firm ubezpieczeniowych w zakresie
ubezpieczeĔ komunikacyjnych. Student potrafi dokonaü analizy ogólnych warunków ubezpieczenia osobowego.
1. Ubezpieczenia. PodrĊcznik akademicki, red. J. Handschke i J. Monkiewicz, POLTEXT, Warszawa 2010
2. Ubezpieczenia komunikacyjne, red. S. Rogowski, POLTEXT, Warszawa 2008
3. Ubezpieczenia osobowe, red. E. Wierzbicka, WOLTERS KLUWER, Warszawa 2008
121
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Ubezpieczenia na ycie
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D83-UN1
Rok studiów: III
Semestr: 5
wykład – dr Beata Szkudlarek, üwiczenia – mgr Emilia Skowronek
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie pisemne + Kolokwium zaliczeniowe
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem zajĊü jest przedstawienie zagadnieĔ z matematyki aktuarialnej. Problematyka
przedmiotu nawiązuje do klasyfikacji ubezpieczeĔ na Īycie, do metod kalkulacji składek netto dla poszczególnych ubezpieczeĔ na Īycie i rent Īyciowych.
Podział ubezpieczeĔ na Īycie. Kalkulacja składek w klasycznych ubezpieczeniach Īyciowych: ubezpieczenia na Īycie, ubezpieczenia na doĪycie, ubezpieczenia na Īycie i doĪycie, ubezpieczenia terminowego na
Īycie, ubezpieczenia odroczonego okresowego, ubezpieczenia odroczonego na Īycie, ubezpieczenia rosnącego na Īycie i okresowego.
Obliczanie składek netto ubezpieczeĔ na Īycie.
1. Wieteska S.: Zbiór zadaĔ z matematyki aktuarialnej, ŁódĨ 2002.
2. Wieteska S.: Zbiór zadaĔ z demografii matematycznej, ŁódĨ 2007.
3. Skałba M.: Ubezpieczenia na Īycie, WNT 2009.
Uwagi:
122
Nazwa przedmiotu: Powszechne ubezpieczenie zdrowotne
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D86-PUZ
Rok studiów: III
Semestr: 5
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest przedstawienie studentom problematyki ubezpieczenia zdrowotnego w Polsce, z uwzglĊdnieniem zasad obowiązujących w tym zakresie, osób uprawnionych do ĞwiadczeĔ
i finansowania.
TreĞci merytoryczne: Geneza ubezpieczenia zdrowotnego oraz zasady ochrony ubezpieczeniowej. Metody
finansowania ubezpieczenia zdrowotnego. Reforma systemu ubezpieczenia zdrowotnego – nowe zasady
ubezpieczenia. Podział ubezpieczeĔ zdrowotnych: obowiązkowe i dobrowolne. Zakres podmiotowy ubezpieczenia. Zakres przedmiotowy ubezpieczenia. Finansowanie ubezpieczenia zdrowotnego – udział ubezpieczonych oraz innych podmiotów. Zasady ustalania składek na ubezpieczenie zdrowotne. Organizacja i zadania Narodowego Funduszu Zdrowia w zakresie ochrony zdrowia.
Efekty kształcenia: Student posiądzie wiedzĊ w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, jego zasad, uwarunkowaĔ, osób podlegających ubezpieczeniu oraz instytucji które w ramach okreĞlonych uprawnieĔ dysponują
Ğrodkami NFZ.
1. Wojciech MasiĔski, Modelowanie systemu powszechnych ubezpieczeĔ zdrowotnych w Polsce, Wyd.
Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, Wrocław 2007.
Wymagania wstĊpne: Posiadanie ogólnej wiedzy na temat zasad funkcjonowania systemów zabezpieczających poszczególnych ubezpieczonych na wypadek ryzyka choroby.
Uwagi:
123
Nazwa przedmiotu: Polityka społeczna
Kod przedmiotu: 14.9-NSE-C01-PSP
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia: egzamin pisemny lub ustny
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przekazanie wiedzy z zakresu podstawowych pojĊü i kategorii dotyczących polityki społecznej. Dokonanie próby zdefiniowania polityki społecznej i jej powiązaĔ z polityką gospodarczą paĔstwa.
Omówienie ewolucji polityki społecznej w Polsce od II Rzeczypospolitej do współczesnoĞci. Analiza i ocena wybranych problemów społecznych oraz sposobów ich rozwiązywania. Charakterystyka współczesnych
wyzwaĔ i kierunków rozwoju polityki społecznej.
TreĞci merytoryczne: Geneza ewolucja i zakres polityki społecznej: Polityka społeczna – definicja, istota.
Zadania polityki społecznej. Polityka społeczna – ujĊcie historyczne. Uwarunkowania polityki społecznej.
Wybrane problemy polityki społecznej: Rodzina i polityka rodzinna. Ochrona zdrowia. Problemy społeczne
w sferze pracy. ZamoĪnoĞü, dochody, ubóstwo, Ğwiadczenia społeczne. Edukacja, szkolnictwo, nauka. Kwestia mieszkaniowa w Polsce. Dyskryminacja a równouprawnienie. PrzestĊpczoĞü i profilaktyka. Procesy
migracyjne a polityka społeczna. Ubóstwo i wykluczenie społeczne. Wyzwania i kierunki polityki społecznej na szczeblu lokalnym. Europejski model socjalny.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü okreĞlenia uwarunkowaĔ polityki społecznej; poznanie wybranych problemów społecznych dotyczących: rodziny, polityki rodzinnej, ochrony zdrowia, walki z bezrobociem, zamoĪnoĞci i ubóstwa, dostĊpu do wiedzy i szkolnictwa, problemów migracyjnych; poznanie narzĊdzi
i sposobów rozwiązywania problemów społecznych w Polsce i w Unii Europejskiej – europejski model
socjalny.
1. red. G. Firlit-Fesnak, M. Szylko-Skoczny, Polityka społeczna, Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa
2007.
2. J. Zarzeczny, Teoretyczne podstawy a praktyka funkcjonowania sektora socjalnego w Polsce. Zarys problematyki. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. Wrocław 2001.
Uwagi:
124
Nazwa przedmiotu: Ekonomia integracji europejskiej
Kod przedmiotu: 14.6-NSE-C05-EIE
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie w formie pisemnej.
Test wyboru połczony z elementami uzupełnie wskazanych
zagadnie.
JĊzyk: polski
Rodzaj przedmiotu: Obowizkowy
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z zagadnieniami integracji rynków i polityk w ramach Unii Europejskiej oraz kierunkami w rozwoju integracji. W ramach wykładu podjĊta zostanie analiza zalet, wad
i dylematów jakie towarzyszą integracji europejskiej. Szczególna uwaga zostanie poĞwiĊcona znaczeniu
integracji europejskiej dla gospodarek krajów członkowskich w Unii Europejskiej.
TreĞci merytoryczne: Geneza integracji europejskiej. Podstawowe pojĊcia z zakresu integracji. Teoria
miĊdzynarodowej integracji gospodarczej. Traktatowe podstawy funkcjonowania Wspólnot Europejskich.
Podstawowe zasady i wartoĞci integracji Unii Europejskiej. SpójnoĞü społeczna, ekonomiczna i terytorialna
w UE. Fundusze strukturalne. Jednolity rynek wewnĊtrzny – pojĊcie wspólnego rynku i rynku wewnĊtrznego, zasady działania oraz cztery swobody na jednolitym rynku. BudĪet i finansowanie Unii Europejskiej.
Wspólna polityka handlowa Unii Europejskiej. Charakterystyka wybranych polityk wspólnotowych: wspólna polityka rolna, polityka celna, polityka konkurencji, polityka transportowa, polityka energetyczna, polityka socjalna, polityka ekologiczna. Unia Gospodarcza i Walutowa (integracja monetarna w ramach wspólnoty europejskiej). Wzrost gospodarczy, zatrudnienie, konwergencja w UE. KonkurencyjnoĞü UE na Ğwiecie
a Strategia LizboĔska. Droga Polski do Unii Europejskiej. Polska a Unia Europejska. KorzyĞci i koszty
związane z wprowadzeniem pieniądza euro w Polsce.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü wykorzystania wiedzy ekonomicznej do badania procesów integracji,
rozumienia relacji miĊdzy teorią a praktyką, dokonywania krytycznej oceny wybranych procesów integracyjnych, oceny kosztów i korzyĞci integracji.
1. J. Barcz, E. Kawecka-Wyrzykowska, K. Michałowska-Gorywoda, Integracja europejska, Oficyna Wolters
Kluwer business, seria akademicka, Warszawa 2007.
2. K. Gawlikowska-Hueckel, A. ZieliĔska-GłĊbocka, Integracja europejska. Od jednolitego rynku do unii
walutowej, Wyd. C.H.Beck, Warszawa 2004.
3. E. Latoszek, Integracja europejska. Mechanizmy i wyzwania, KsiąĪka i Wiedza, Warszawa 2007.
4. J. Pinder, S. Usherwood, Unia Europejska, PWE, Warszawa 2008.
perspektywy. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, ŁódĨ 2001.
Uwagi:
125
Nazwa przedmiotu: Gospodarka regionalna
Kod przedmiotu: 14.6-NSE-C06-GRE
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia: egzamin (test)
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie z polityk regionaln UE i Polski. Przedstawienie podstaw rozwoju regionalnego i lokalnego. Zapoznanie z szansami i barierami rozwoju regionalnego. Przedstawienie polityki regionalnej w działalnoci samorzdu terytorialnego. Zapoznanie ze strategiami rozwoju regionalnego i lokalnego
wybranych województw, powiatów i gmin. Zarzdzanie gospodark regionaln i lokaln.
TreĞci merytoryczne: Polityka regionalna UE i Polski. Zasady europejskiej polityki regionalnej. Podstawy
rozwoju regionalnego i lokalnego, konkurencyjnoĞü regionów, polityka przestrzenna w gospodarce regionalnej, planowanie strategiczne rozwoju regionalnego. Polityka regionalna w działalnoĞci samorządu terytorialnego. Strategie rozwoju regionalnego i lokalnego wybranych województw, powiatów i gmin. Zarządzanie gospodarką regionalną i lokalną.
Zalecana literatura:.
1. Zbigniew Strzelecki (red.) Gospodarka regionalna i lokalna, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008.
2. Marian G. BrodziĔski (red.) Gospodarka regionalna i lokalna, ALMAMER WSE Warszawa 2010.
3. Miszczuk A., Miszczuk M., ĩuk K. Gospodarka samorządu terytorialnego Wyd. Naukowe PWN, 2007.
4. ChądzyĔski J., Nowakowska A., Przygodzki Z., Region i jego rozwój w warunkach globalizacji. Cedewu.PL Wydawnictwo Fachowe. Warszawa 2007.
5. I. Pietrzyk, Polityka regionalna Unii Europejskiej i regiony w paĔstwach członkowskich, PWN Warszawa
2000.
6. T. Kudłacz, Programowanie rozwoju regionalnego, PWN Warszawa 1999.
7. Sługocki W. (red.), Polityka regionalna w Polsce jako przestrzeĔ aktywnoĞci samorządu terytorialnego.
Dom wydawniczy ELIPSA. Warszawa 2009.
8. Polska. Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia 2007-2013 wspierające wzrost gospodarczy i zatrudnienie. Narodowa Strategia SpójnoĞci, Min. Rozwoju Regionalnego Warszawa, maj 2007.
9. W.A. Gorzym-Wilkowski Gospodarka przestrzenna samorządu terytorialnego. Wyd. UMCS, Lublin 2006.
10. DomaĔski R., Gospodarka przestrzenna, Wyd. Naukowe P.W.N., Warszawa. 2002.
Uniwersytetu WarmiĔsko-Mazurskiego, Olsztyn 2003.
Uwagi:
126
Nazwa przedmiotu: Wykład do wyboru. Technologie informacyjne w praktyce gospodarczej ekonomistów
i działaniu administracji
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie ustne, pytania problemowe
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przedstawienie studentom wiedzy z zakresu zastosowania technologii informacyjnej
w praktyce gospodarczej.
TreĞci merytoryczne: Charakterystyka technologii informacyjnych. Analiza rynku i obszarów zastosowa
gospodarczych e-gospodarki w Polsce. Kształtowanie siĊ społeczeĔstwa informacyjnego. Rozwój infrastruktury społeczeĔstwa informacyjnego. Przegląd podstawowych technologii informacyjnych. Technologie
informacyjne w systemie zarządzania. Projektowanie przedsiĊwziĊü gospodarczych – zarządzanie projektami. Przegląd oprogramowania dla potrzeb zarządzania projektami. Zastosowanie technologii informacyjnej
w systemie informacyjnym rachunkowoĞci finansowej. Zastosowanie technologii informacyjnej w systemie
informacyjnym marketingu. Technologie informacyjne w logistyce – telematyka. Plan finansowy firmy
z elementami analizy finansowej – wersja elektroniczna. Technologie internetowe w biznesie. Portale korporacyjne a zarządzanie zasobami wiedzy i informacji w organizacji. Rynek portali korporacyjnych w Polsce,
a doĞwiadczenia przedsiĊbiorstw. Zastosowanie technologii informacyjnych w systemach monitorowania
otoczenia przedsiĊbiorstwa. Zarządzanie informacją i wiedzą – wersja elektroniczna finansowana z EFS.
BezpieczeĔstwo w technologii informacyjnej.
Efekty kształcenia: Nabycie umiejĊtnoĞci w zakresie wykorzystania dziedzinowych i zintegrowanych systemów informatycznych w praktyce gospodarczej.
1. M. Cieciura, Podstawy Technologii Informacyjnych, Wizja Press, Warszawa 2006.
2. J. Janowski, Technologia informacyjna, Difin, Warszawa 2009.
3. M. Kraska, elektroniczna gospodarka w Polsce, ILM, PoznaĔ 2008.
4. J. PopiĔska-Kaperek, SpołeczeĔstwo informacyjne, PWN, Warszawa 2008.
5. Bednarski, Analiza finansowa w przedsiĊbiorstwie, PWE, Warszawa 1999.
Wymagania wstĊpne: brak.
Uwagi:
127
Rok studiów: III
Semestr: 6
prof. dr hab. Witold Kasperkiewicz, dr Agata Bury, dr Małgorzata Olszewska, dr Wiesław Rogalski,
prof. zw. dr hab. Janina Witkowska, prof. dr hab. Janusz Zrobek, dr Anna Celczyska
Rodzaj zaliczenia: przedstawienie poszczególnych czĊĞci
JĊzyk: polski
statystycznych. Metody opracowania materiałów i danych. Zasady cytowania wykorzystanych Ĩródeł. Sposoby formułowania problemów badawczych. Charakterystyka struktury pracy licencjackiej. Omówienie
Efekty kształcenia: Napisanie pracy licencjackiej.
Uwagi:
128
Nazwa przedmiotu: Nowoczesne metody kierowania firm
Kod przedmiotu: 04.9-NSE-D07-NMK
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia: pisemna forma zaliczenia.
JĊzyk: polski
Logistyka i marketing;
Ubezpieczenia;
Cele kształcenia: Zapoznanie siĊ z podstawowymi koncepcjami i metodami kierowania współczesnym
przedsiĊbiorstwem.
1. Wprowadzenie.
2. Outplacement.
3. Lean Management (LM).
4. Just in Time.
5. Benchmarking.
6. Outsourcing.
7. Reengineering.
8. Time Based Management.
9. JapoĔskie metody zarządzania: Kanban i Kaizen.
Efekty kształcenia: Zrozumienie podstaw teoretycznych, form oraz ogólnych zasad wykorzystania nowoczesnych metod kierowania firmą we współczesnych organizacjach.
1. CieĞlak-Grzegorczyk M., 2000: Outsourcing, Modern Marketing, 11/2000.
2. Karlöf Bengt, Östblom Svante, Benchmarking, równaj do najlepszych, Biblioteka MenedĪera i Bankowca,
Warszawa 1995.
3. S. Juchniewicz (red), Metody organizacji i zarządzania. Teoria i praktyka, Wyd. MenedĪerskie PTM,
Warszawa 2005.
4. W. Błaszczyk (red), Metody organizacji i zarządzania. Kształtowanie relacji organizacyjnych, PWN, Warszawa 2005.
5. Trocki M., 2001: Outsourcing, PWE, Warszawa.
6. Zimniewicz K., 1999: Współczesne koncepcje i metody zarządzania, PWE, Warszawa.
Wymagania wstĊpne: Opanowanie materiału z zakresu podstaw zarządzania.
Uwagi:
129
Nazwa przedmiotu: Konwersatorium z ekonomii w jĊzyku obcym – jĊz. angielski
Kod przedmiotu: 09.9-NSE-D10-KJO
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: prof. UJK dr hab. Witold Kasperkiewicz
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie pisemne zawierające:
pytania testowe, pytania otwarte.
JĊzyk: angielski
(do wyboru: w j. angielskim lub w j. niemieckim)
Logistyka i marketing; Ubezpieczenia;
Cele kształcenia: NajwaĪniejszym celem nauczania tego przedmiotu jest dostarczenie studentom wiedzy
o pojĊciach z zakresu ekonomii i zasadach rządzących gospodarką rynkową w angielskiej wersji jĊzykowej.
ZnajomoĞü podstawowych zagadnieĔ ekonomii w jĊzyku angielskim ułatwi kontakt studentom ze Ğwiatową
literaturą ekonomiczną.
TreĞci merytoryczne: Subject of economics. Methodology of economics. Factors of production. Opportunity cost. Production-Possibility Frontier. Law of scarcity. Market mechanism. System of prices. Analysis of
demand and supply. Market equilibrium. Elasticity of demand and supply. Engel’s law. Consumer behavior.
Preferences. Budget constraint. Law of Diminishing Marginal Utility. Consumer Equilibrium. Business
organization. Analysis of cost. Measuring of National Output. Theory of output determination. Classical and
Keynesion Approaches. Fiscal policy. Business Cycles. Unemployment. Inflation. Money and commercial
banking.
Efekty kształcenia: Wykorzystanie zdobytej wiedzy w analizie literatury ekonomicznej anglojĊzycznej.
UmiejĊtnoĞü logicznego formułowania tekstów ekonomicznych w jĊzyku angielskim.
1. P.A. Samuelson, W.D. Nordhaus, Economics, Mc Graw-Hill Book Co., New York, 2005.
2. P. Mikołajczyk, Basocs of Microeconomics, Wydawnictwo Naukowe, PoznaĔ 2006.
Uwagi:
130
Nazwa przedmiotu: Konwersatorium z ekonomii w jĊzyku obcym – jĊz. niemiecki
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Joanna HaraziĔska
Rodzaj zaliczenia: kolokwium pisemne ze słownictwa
ekonomicznego. Wypowiedzi ustne oparte na definiowaniu podstawowych pojĊü z danego zakresu.
JĊzyk: niemiecki
Cele kształcenia: Podstawowym celem nauczania przedmiotu jest dostarczenie studentom wiedzy o pojĊciach z zakresu ekonomii i zasadach rządzących gospodarką rynkową oraz umiejĊtnoĞci praktycznego stosowania w/w pojĊü w niemieckiej wersji jĊzykowej. ZnajomoĞü podstawowych zagadnieĔ ekonomii w jĊzyku niemieckim ułatwi kontakt studentom ze Ğwiatową literaturą ekonomiczną. Ze wzglĊdu na formĊ konwersatorium zajĊcia bĊdą równieĪ przygotowywaü studentów do wypowiadania siĊ na podstawowe tematy
ekonomiczne w jĊzyku niemieckim. Studenci zostaną przygotowani do definiowania podstawowych pojĊü
oraz do odczytywania danych, schematów, analiz, tabel itp.
TreĞci merytoryczne: Podstawowe słownictwo i zwroty z zakresu ekonomii i biznesu, podstawowe narzĊdzia jĊzykowe słuĪące konstruowaniu wypowiedzi w dyskusji biznesowej. Podstawowe definicje ekonomiczne, sposób definiowania, odczytywanie danych, analiza (tabele, wykresy, dane procentowe, schematy).
Makroekonomia i mikroekonomia w ujĊciu niemieckim. Rynek pracy. Niemiecki rynek pracy. Skutki
otwarcia niemieckiego i austriackiego rynku pracy dla Polaków. Agenda 2010 – analiza , dyskusja. Agenda
2010 – zmiana w sferze polityki opiekuĔczej paĔstwa. Bezrobocie. Podatki, system podatkowy, niemiecki
system podatkowy – analiza danych. Specjalne strefy ekonomiczne (na przykładzie gminy Kleszczów).
Zarządzanie – podstawowe pojĊcia. MenedĪer, typy menedĪerów, typy władzy. Kierowanie firmą – budowanie zespołu, planowanie, analiza SWOT , inne metody rozwoju przedsiĊbiorstwa. Niemieccy inwestorzy
w Polsce (na przykładzie konkretnych firm). Aktualne problemy ekonomiczne kraju i Ğwiata (praca z bieĪąca prasą – analiza tekstów, dyskusja). Moje plany zawodowe i naukowe.
Efekty kształcenia: Wykorzystanie zdobytej wiedzy w analizie niemieckojĊzycznej literatury ekonomicznej. UmiejĊtnoĞü logicznego formułowania tekstów ekonomicznych i wypowiedzi ustnych z zakresu ekonomii w jĊzyku niemieckim.
1. Ewa Maria Rostek : Deutsch Lesetexte czeĞü 3 (Repetytorium z zakresu ekonomii), PoznaĔ 1997.
2. Deutsch Aktuell – materiały bieĪące z roku 2011.
3. Deutschland nr 1 /2004 (Agenda 2010).
4. Polski Mag Perpektive Polen, Duisburg 01/2008.
Uwagi: -
131
Nazwa przedmiotu: Polityka rozwoju regionalnego
Kod przedmiotu: 14.6-NSE-D20-PRR
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia:
egzamin pisemny (test)
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przedstawienie podstawowych pojĊü związanych z polityką rozwoju regionalnego i lokalnego, polityka regionalna i lokalna w Polsce i UE.
TreĞci merytoryczne: Identyfikacja pojĊü związanych z polityka rozwoju regionalnego i lokalnego. ZróĪnicowanie regionalne i lokalne. Wybrane teorie rozwoju regionalnego, cele, czynniki i bariery rozwoju regionalnego, planowanie strategiczne rozwoju regionalnego.
1. Polityka regionalna i jej rola w podnoszeniu konkurencyjnoĞci regionów, pod redakcją M. Klamut i L.
Cybulskiego, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu, Wrocław 2000.
2. Rozwój oraz polityka regionalna i lokalna w Polsce, pod red. J. Kaji i K. Piecha, Wyd. SGH, Warszawa
2005.
3. K. Tomaszewski, Regiony w procesie integracji europejskiej, Oficyna a Wolters Kluwer business, Kraków 2007.
4. Gospodarka i polityka regionalna okresu transformacji, pod red. W. Kosiedowskiego, Wyd. UMK, ToruĔ 2001.
5. Sauer A., Kawecka-Wyrzykowska E., Kulesza M., Polityka regionalna Unii Europejskiej a instrumenty
wspierania rozwoju regionalnego w Polsce, Wydawnictwo: Elipsa 2007.
6. T.G. Grosse, Polityka regionalna Unii Europejskiej. Przykład Grecji, Włoch, Irlandii i Polski, Instytut
Spraw Publicznych, Warszawa 2004.
7. Promowanie rozwoju lokalnego i regionalnego, pod red. B. Winiarskiego i L. Patrzałka, Wrocław 1994.
Uwagi:
132
Nazwa przedmiotu: Etyka w instytucjach publicznych
Kod przedmiotu: 14.9-NSE-D21-EIP
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: ks. mgr Czesław Postawa
Rodzaj zaliczenia: zreferowanie przygotowanej
pisemnie pracy na wskazany temat
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zdobycie ogólnej podstawowej wiedzy etycznej; kształtowanie etycznej postawy w zakresie administracji publicznej.
TreĞci merytoryczne: Zagadnienia etyki ogólnej: definicja i jej rozumienie, podstawowe wartoci, hierarchia wartoci. Główni przedstawiciele etyki na przestrzeni dziejów. Sens ycia, godnoĞü i odpowiedzialnoĞü
w aspekcie postĊpowania etycznego, w tym obowiązki etyczne, takie jak: praworządnoĞü, interes publiczny,
bezstronnoĞü i neutralnoĞü polityczna, profesjonalizm. Dyskusja na tematy związane z zastosowaniem zasad
etyki w administracji publicznej.
Efekty kształcenia: Posługiwanie siĊ podstawową wiedzą etyczną. Nabycie sprawnoĞci etycznej do pracy
w instytucjach publicznych.
1. I. Bogucka, T. Pietrzykowski (red.), Etyka w administracji publicznej, Warszawa 2009.
2. P. Vardy, P. Grosch, Etyka. Poglądy i problemy, PoznaĔ 1995.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: E-gmina (gmina w Internecie)
Kod przedmiotu: 11.9-NSE-D24-EGI
Rok studiów: III
Semestr: 6
Liczba godz. wykładów:
133
Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Sławomir Popławski
podczas omawiania treci merytorycznych
oraz sprawdzian ustny.
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przekazanie wiedzy z zakresu informacji generowanych przez gminy jako jednostki samorzdu terytorialnego w sieci internetowej. Przyblienie konkretnych przykładów stron internetowych
i sposobu ich projektowania.
Biuletyn Informacji Publicznej.
Prawo z zakresu dostĊpu do informacji publicznej gmin.
Zakres informacyjny portali internetowych gmin.
Zakres kontaktu administracji gminy z mieszkaĔcami.
Projektowanie strony internetowej gminy (zakres informacyjny i funkcjonalnoĞü dzisiaj i w przyszłoĞci).
1. Ustawa o dostĊpie do informacji publicznej.
2. Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie minimalnych wymagaĔ dla systemów teleinformatycznych.
3. K. Ciach, R. Czajkowska, B. Gontar, Z. Gontar, A. Pamuła, E. WoĨniakowska, Informatyka w teorii
i praktyce, Wydawnictwo ABSOLWENT, ŁódĨ 2000.
4. A. Tomaszewska-Adamarek, Tworzenie stron WWW, Helion, Gliwice 2007.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Zarządzanie usługami publicznymi
Kod przedmiotu: 04.0-NSE-D25-ZUP
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Jacek JarczyĔski
JĊzyk: polski
Cele kształcenia:
Poznanie specyfiki zarządzania organizacjami publicznymi oraz zakresu Ğwiadczonych usług publicznych.
134
TreĞci merytoryczne: Ewolucja zarzdzania organizacjami publicznymi: Pocztki zarzdzania organizacjami publicznymi. Istota zarzdzania publicznego. Modele zarzdzania publicznego.
System usług publicznych w Polsce: Charakterystyka podstawowych usług publicznych. Podstawy prawne
regulujce wiadczenie usługi.
Rynek usług publicznych: Konsumenci, klienci, uytkownicy. Podmioty merytorycznie odpowiedzialne za
usługĊ i ich kompetencje. Podmiot odpowiedzialny za Ğwiadczenie usługi oraz jego specyfika.
Efekty kształcenia: Poznanie i zrozumienie podstaw teoretycznych, form oraz ogólnych zasad funkcjonowania organizacji publicznych.
1. Białas T. (red.), Dylematy i wyzwania współczesnego zarządzania organizacjami publicznymi, Gdynia 2007
2. JeĪowski P., (red.) Zarządzanie w sektorze publicznym, Wydawnictwa SGH, Warszawa 2002
3. KoĪuch B., Zarządzanie publiczne, Wydawnictwo PLACET, Warszawa 2004
4. KoĪuch B., Problemy zarządzania organizacjami publicznymi, Kraków 2006
5. Brol R. (red.), Ekonomika i zarządzanie miastem, Wydawnictwo AE we Wrocławiu, Wrocław 2004
6. Famulska T., Znaniecka K. (red.), Finansowe aspekty rozwoju lokalnego, Wydawnictwo AE w Katowicach, Katowice 2004
7. Ochojski A., PrzedsiĊbiorczoĞü sektora publicznego [w:] Praca zbiorowa pod redakcją naukową A. Klasika pt.: PrzedsiĊbiorczoĞü i konkurencyjnoĞü, a rozwój regionalny. Wydawnictwo AE w Katowicach, Katowice 2006
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Public relations w administracji publicznej
Kod przedmiotu: 15.3-NSE-D26-PAP
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z oceną na podstawie tekstu
opisowego z materiału prezentowanego podczas wykładów
oraz literatury tematu.
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z istotą i funkcjonowaniem Public Relations w administracji publicznej. W trakcie wykładów obok prezentacji merytorycznego znaczenia tej działalnoĞci w firmach i instytucjach administracji publicznej, zaakcentowano głównie: wewnĊtrzne i zewnĊtrzne funkcje PR, zadania
w zakresie wizerunku oraz toĪsamoĞci firm i instytucji publicznych oraz współdziałanie PR z działalnoĞcią
reklamową i mediami.
135
TreĞci merytoryczne: Istota i rola PR w firmach i instytucjach publicznych. WewnĊtrzne i zewnĊtrzne
funkcje PR. Prezentacja oraz umacnianie wizerunku oraz toĪsamoĞci firm i instytucji publicznych. Współdziałanie z mediami i dziennikarzami. Reklama w słuĪbie PR. Sponsoring jako narzĊdzie PR. Public Relations w sytuacjach kryzysowych.
Efekty kształcenia: Studenci powinni opanowaü wiedzĊ teoretyczną oraz posiadaü znajomoĞü podstawowych narzĊdzi i działaĔ praktycznych podejmowanych przez firmy i instytucje działające w ramach administracji publicznej.
1. Cenker M, Public relations, Wyd. WyĪszej Szkoły Bankowej w Poznaniu, PoznaĔ 2000.
2. Drzycimski A., Szkoła kształtowania wizerunku, Business Press Ltd., Warszawa 1996.
3. Fiske J., Wprowadzenie do badaĔ nad komunikowaniem, Wyd. Astrum, Wrocław 1999.
4. Goban-Klas J., Public relations, czyli promocja reputacji. PojĊcia, definicje, uwarunkowania, Business
Press Ltd., Warszawa 1996.
5. Mitrof J., Person Ch., Zarządzanie sytuacją kryzysową, czyli jak uchroniü firmĊ przed najgorszym, Business Press Ltd., Warszawa 1998.
6. Moil Al., Public relations w małej firmie, wyd. Helion, Gliwice 2002.
7. Ociepka B. (red.), Public relations w teorii i w praktyce, wyd. Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2002.
8. Wójcik K., Public relations od A do Z. Wprowadzanie programów PR, wyd. Placet, Warszawa 1997.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Zarządzanie kadrami
Kod przedmiotu: 04.5-NSE-D29-ZKD
Rok studiów: III
Semestr: 6
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem zajĊü jest prezentacja podstawowych elementów teorii zarządzania kadrami oraz
podstawowych narzĊdzi, metod i technik wykorzystywanych w zarządzaniu personelem.
1. Zarządzanie kadrami w przedsiĊbiorstwie – interpretacja pojĊcia
2. Organizacja funkcji personalnej
3. Planowanie zasobów ludzkich
4. Analiza pracy
5. Szkolenie i rozwój zawodowy pracowników
6. Wynagradzanie
136
Efekty kształcenia: Poznanie i zrozumienie podstaw teoretycznych, form oraz ogólnych zasad zarzdzania
kadrami.
1. T. Listwan, „Zarzdzanie kadrami”, wyd. C.H. Beck, W-wa 2004;
2. B. Jamka, „Kierowanie kadrami – pozyskiwanie i rozwój pracowników”, Oficyna Wydawnicza SGH,
2000.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Lokalna polityka społeczna
Kod przedmiotu: 14.9-NSE-D32-LPS
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Maria Szymaska
Rodzaj zaliczenia: pisemne kolokwium zaliczeniowe
+ aktywne uczestnictwo w üwiczeniach
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Student powinien zdobyü wiedzĊ w zakresie: Polityki lokalnej jako domeny władz jednostek samorządowych, jej celach, sposobach realizacji, modelach i nowoczesnych rozwiązaniach; Wspólnot
lokalnych – formach zorganizowania i funkcjonowaniu, lokalnym społeczeĔstwie obywatelskim i jego roli
w strukturach lokalnych oraz działaniach władz samorządowych na rzecz wspierania inicjatyw społecznych;
Zasad rozwoju lokalnego oraz współpracy sektorowej na rzecz rozwoju; Samorządu lokalnego – podstawy
prawne funkcjonowania, sposób organizacji, cele i zadania, system finansowania działalnoĞci jednostek
samorządu terytorialnego, problemy oraz zasady zarządzania jednostkami lokalnymi.
TreĞci merytoryczne: Samorząd terytorialny w polskim systemie prawnym. Organizacja jednostek samorządowych. Lokalne społeczeĔstwo uczestniczące. Formy partycypacji w Īyciu publicznym na szczeblu
lokalnym. Zadania i zakres kompetencji organów samorządu terytorialnego. Prawo miejscowe samorządu
lokalnego. Rodzaje, specyfika i procedura uchwalania aktów prawa miejscowego. Realizacja polityki społecznej przez samorządy terytorialne. System finansowania działalnoĞci jednostek samorządu terytorialnego.
Współpraca jednostek samorządu terytorialnego.
Efekty kształcenia: Student powinien znaü: organizacjĊ jednostek samorządowych w polskim systemie
prawnym; zadania i kompetencje organów samorządu terytorialnego; prawo miejscowe samorządu terytorialnego; system finansowania działalnoĞci jednostek samorządu terytorialnego; wiedzieü, jaki jest zakres
współpracy miĊdzy jednostkami samorządu terytorialnego.
137
1. Dolnicki B., Samorzd terytorialny, Wolters Kluwer, Warszawa 2009.
2. Piasecki A.K., Samorzd terytorialny i wspólnoty lokalne, PWN, Warszawa 2009.
3. red. E. Ganowicz, L. Rubisz, Polityka lokalna, właciwoci, determinanty, podmioty, Wyd. Adam Marszałek, Toru 2008.
4. red. Z. Strzelecki, Gospodarka regionalna i lokalna, PWN, Warszawa 2008.
5. red. E. Firlit-Fesnak, M. Szylko-Skoczny, Polityka społeczna. PodrĊcznik akademicki, PWN, Warszawa 2007.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Ubezpieczenia w logistyce
Kod przedmiotu: 14.9-NSE-D40-ULO
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Anna CelczyĔska
Rodzaj zaliczenia: Zaliczenie pisemne w formie testu
JĊzyk: Polski
Cele kształcenia: Prezentacja podstawowych obszarów zastosowania praktyki ubezpieczeniowej w logistyce.
TreĞci merytoryczne: Wprowadzenie – rynek ubezpieczeĔ. Specyfika zagroĪeĔ w logistyce. Ocena ryzyka
ubezpieczeniowego. Ubezpieczenie jako narzĊdzie zarządzania ryzykiem w logistyce. Produkty ubezpieczeniowe: Ubezpieczenie mienia, Ubezpieczenie odpowiedzialnoĞci cywilnej ogólnej, Ubezpieczenia transportowe.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü dokonania wstĊpnej oceny ryzyka w procesach logistycznych i zastosowania odpowiednich produktów ubezpieczeniowych.
1. Ubezpieczenia. PodrĊcznik akademicki, red. J. Handschke i J. Monkiewicz, POLTEXT, Warszawa 2010.
2. Felchner, Zarządzanie łaĔcuchem dostaw, PoznaĔ 2007.
3. Ubezpieczenia w zarządzaniu ryzykiem przedsiĊbiorstwa, tom 2, red. L. Gąsiorkiewicz i J. Monkiewicz,
POLTEXT, Warszawa 2010.
4. Logistyka w biznesie, red. M. Ciesielski, Warszawa 2006.
Uwagi:
138
Nazwa przedmiotu: Zarzdzanie i planowanie marketingowe w logistyce
Kod przedmiotu: 04.7-NSE-D44-ZML
Rok studiów: III
Semestr: 6
JĊzyk:
Cele kształcenia:
Poznanie podstawowych zasad w zakresie zarzdzania marketingowego i planowania logistycznego.
1. Wprowadzenie do zarzdzania marketingowego
2. Wprowadzenie do planowania w logistyce
3. Planowanie potrzeb w sieci dostaw
4. Analiza i planowanie centrum dystrybucji sieci dostaw
5. Planowanie przepływu materiałów
6. Planowanie produkcji
7. Ocena wykonania planu. Sterowanie produktywnoci
8. Planowanie kosztów logistyki
9. System informacyjny planowania w logistyce
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü planowania w procesach marketingowo-logistycznych.
1. B. ĝliwiĔski, Planowanie logistyczne. PodrĊcznik do kształcenia w zawodzie technik logistyk, Biblioteka
logistyczna.
2. Pomykalski, Zarządzanie i planowanie marketingowe, Wydaw. Naukowe PWN, W-wa 2005.
3. E. Kapsa, Zarządzanie i planowanie marketingowe, Wydawnictwo Politechniki GdaĔskiej, GdaĔsk 2006.
4. Z. Knecht, Zarządzanie i planowanie marketingowe, C.H. Beck, 2005.
5. H. Mruk, Zarządzanie i planowanie marketingowe, Wydawnictwo Forum Naukowe – PASSAT Paweł
Pietrzyk, 2008.
Uwagi:
139
Nazwa przedmiotu: Negocjacje w działalnoci logistycznej
Kod przedmiotu: 04.7-NSE-D47-NDL
Rok studiów: III
Semestr: 6
wykład – dr S. Składowski, üwiczenia – mgr inĪ. Emilia Skowronek
Rodzaj zaliczenia: kolokwium zaliczeniowe, zaliczenie
z oceną na podstawie testu opisowego
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z metodami i technikami prowadzenia rozmów i negocjacji. Negocjacje obejmują niemal wszystkie ogniwa logistycznego łaĔcucha dostaw i stanowią
istotną czĊĞü działaĔ związanych z podstawową działalnoĞcią firmy.
TreĞci merytoryczne: Istota i znaczenie negocjacji w logistyce. Zasady prowadzenia negocjacji. Wybór
miejsca i przygotowanie negocjacji. Postawy podejĞcia do negocjacji. Wpływanie na równowagĊ sił. Zakres
przedmiotowy negocjacji w ramach łaĔcucha dostaw. Wpływ negocjacji na poziom i strukturĊ kosztów
logistycznych.
Efekty kształcenia: Student powinien opanowaü wiedzĊ oraz umiejĊtnoĞci z zakresu rozmów i negocjacji
w działalnoĞci logistycznej, a głównie: zasad prowadzenia negocjacji w działaniach logistycznych, znajomoĞü strategii i taktyk w zakresie prowadzenia negocjacji, wpływ postaw negocjatorów na koĔcowy wynik
negocjacji, zakresu negocjacji w ramach logistycznego łaĔcucha dostaw.
1. Blaik P., Logistyka, PWE, Warszawa 2001.
2. Ciesielski M., Logistyka w strategii firm, PWN PoznaĔ 1999.
3. Coyle J. J., Bardi E. J., Langley C.J., Zarządzanie logistyczne, PWE Warszawa 2002.
4. MyĞliwiec G.: Techniki i triki negocjacyjne, czyli jak negocjują profesjonaliĞci, Warszawa 2007.
5. NĊcki Z.: Negocjacje w biznesie, Kraków 2000.
6. ZbiegieĔ-Maciąg L.: Taktyki i techniki negocjacyjne, Kraków 2003.
Uwagi:
140
Nazwa przedmiotu: Ocena skutecznoci zarzdzania logistycznego
Kod przedmiotu: 14.9-NSE-D48-OZL
Rok studiów: III
Semestr: 6
wykłady – dr in. Adam Sadowski, üwiczenia – dr Maria TymiĔska
Rodzaj zaliczenia: test + aktywne uczestnictwo
w wykładach
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z istotą oraz znaczeniem pomiaru efektów zarządzania logistycznego w przedsiĊbiorstwie. Omówienie mierników oceny zarządzania logistycznego oraz łaĔcucha dostaw.
TreĞci merytoryczne: Ekonomiczne podstawy mierników oceny działalnoĞci przedsiĊbiorstwa. Zakres
i istota wskaĨników logistycznych. WskaĨniki oceny systemu logistycznego. Ocena efektów działania łaĔcucha dostaw. System oceny łaĔcucha dostaw w oparciu o model referencyjny model łaĔcucha na wszystkich poziomach.
Efekty kształcenia: ZnajomoĞü systemu oceny skutecznoĞci zarządzania logistycznego z wykorzystaniem
mierników logistycznych cząstkowych i globalnych.
1. Twaróg J., Mierniki i wskaĨniki logistyczne, ILiM, PoznaĔ 2005.
2. Witkowski J., Zarządzanie łaĔcuchem dostaw. Koncepcje, procedury, doswiadczenia, PWE, Warszawa 2003.
3. Coyle J.J., Bardi E.J., Langley Jr. C.J., Zarządzanie logistyczne, PWE, Warszawa 2002.
Wymagania wstĊpne: ZnajomoĞü podstaw analizy ekonomicznej.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Opodatkowanie przedsiĊbiorstw
Kod przedmiotu: 04.3-NSE-D71-OPR
Rok studiów: III
Semestr: 6
141
Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Monika Bogucka-Felczak
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem wykładu jest zapoznanie słuchaczy z obowizkami przedsiĊbiorców wynikającymi
z przepisów prawa podatkowego oraz elementami konstrukcji podatków obciąĪających przedsiĊbiorców.
TreĞci merytoryczne: Uwagi ogólne na temat zasad opodatkowania obrotu gospodarczego. Klasyfikacje
podatków obciąĪających przedsiĊbiorców. Opodatkowanie dochodów przedsiĊbiorców podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zryczałtowane formy opodatkowania dochodów osiąganych przez osoby fizyczne z działalnoĞci gospodarczej (karta podatkowa, ryczałt ewidencjonowany). Podatek dochodowy od
osób prawnych. Podatek od towarów i usług. Podatek akcyzowy. Omówienie pozostałych podatków w zakresie obciąĪającym przedsiĊbiorców. Obowiązki instrumentalne przedsiĊbiorców: obowiązek prowadzenia
ksiąg podatkowych, obowiązek wystawiania faktur i rachunków, obowiązek składania deklaracji. Sankcje za
niewywiązywanie siĊ przedsiĊbiorców z obowiązków podatkowych. Obowiązki przedsiĊbiorcy jako płatnika.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü wskazania podatków obciąĪających przedsiĊbiorców; znajomoĞü elementów konstrukcji podatków obciąĪających przedsiĊbiorców; umiejĊtnoĞü wskazania obowiązków instrumentalnych przedsiĊbiorców-podatników; identyfikacja ryzyka związanego z nieprawidłowym wypełnianiem
obowiązków prawno podatkowych przez podatników.
1. Z. Ofiarski, Prawo podatkowe, Warszawa 2010
2. H. LitwiĔczuk, Prawo podatkowe przedsiĊbiorców, Warszawa 2009
3. A. OlesiĔska, Prawo podatkowe, Warszawa 2008
4. A.Gomułowicz, J. Małecki, Podatki i prawo podatkowe, Warszawa 2006
5. J.Głuchowski, Polskie prawo podatkowe, Warszawa 2006
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Restrukturyzacja przedsiĊbiorstw
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D74-RPR
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia: opracowanie przez studenta załoĪeĔ
do wniosku o upadłoĞü
142
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Nabycie wiedzy i umiejĊtnoĞci przez studentów w zakresie oceny sytuacji ekonomicznofinansowej przedsiĊbiorstwa oraz rozpoznawania zjawisk kryzysowych w oparciu o modele.
1. Identyfikacja czynników prowadzących do sytuacji kryzysowej w przedsiĊbiorstwie.
2. Zarządzanie restrukturyzacją przedsiĊbiorstwa.
3. Płaszczyzny procesu restrukturyzacji
4. Programy i postĊpowanie naprawcze.
5. PostĊpowanie upadłoĞciowe.
6. Układ likwidacyjny.
7. Likwidacja majątku dłuĪnika.
8. Przegląd procesów restrukturyzacyjnych – studia przypadku.
1. A. Biela, Metodologia wyceny przedsiĊbiorstw, Wydawnictwo Norbertinum, Lublin 2000.
2. L. Dorozik Restrukturyzacja Ekonomiczna PrzedsiĊbiorstw, PWE, Warszawa 2006.
3. M. Kufel, Metody wyceny przedsiĊbiorstw, Wydawnictwo Park, Bielsko-Biała 1992.
4. U. Malinowska, Wycena przedsiĊbiorstwa a warunkach polskich, Difin, Warszawa 2001.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: RachunkowoĞü zarządcza
Kod przedmiotu: 04.3-NSE-D75-RZA
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajĊü i liczba godzin: - Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot:
Rodzaj zaliczenia: kolokwium pisemne + bieĪąca kontrola przygotowania do üwiczeĔ + Egzamin pisemny
– case study
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z koncepcjami i metodami rachunkowoĞci zarządczej oraz systemami rachunku kosztów, które wykorzystane w praktyce przedsiĊbiorstw, ułatwiają formułowanie i realizacjĊ strategii ich rozwoju.
143
TreĞci merytoryczne: PojĊcie, zakres i cele rachunkowoĞci zarządczej. RachunkowoĞü zarządcza a controlling. Tradycyjne systemy rachunku kosztów i wyników i ich praktyczne zastosowanie. Analiza progu rentownoĞci – produkcja jednoasortymentowa i wieloasortymentowa. Współczesne systemy rachunku kosztów
i wyników i ich praktyczne zastosowanie. BudĪetowanie działaĔ w przedsiĊbiorstwie.
Analiza klasyfikacji kosztów dla potrzeb zarządzania, Rachunek kosztów pełnych i zmiennych, Rachunek
kosztów pełnych i zmiennych- analiza wyniku działalnoĞci, Kalkulacje kosztów produkcji. Ewidencja wyników kalkulacji, Rachunek progu rentownoĞci w decyzjach krótkookresowych, Ustalanie strefy bezpieczeĔstwa przychodu i produkcji.
Efekty kształcenia: Rozumienie i stosowanie koncepcji i instrumentów rachunkowoĞci zarządczej w zakresie zarządzania kosztami przedsiĊbiorstwa.
1. Jaruga A., Kabalski P., Szychta A., RachunkowoĞü zarządcza, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010.
2. SobaĔska I., RachunkowoĞü zarządcza. PodejĞcie operacyjne i strategiczne, Wydawnictwo C.H. Beck,
Warszawa 2010.
3. ĝnieĪek E., Wprowadzenie do rachunkowoĞci, Wolters Kluwer Polska, Kraków 2009.
4. Nowak E., Zaawansowana rachunkowoĞü zarządcza, PWE, Warszawa 2009.
5. Dobija M., RachunkowoĞü zarządcza i controlling, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007.
6. Gabrusewicz W., Kamela SowiĔska A., Poetschke H.: „RachunkowoĞü zarządcza” PWE, Warszawa 1998.
7. Praca zbiorowa pod red. T. Kiziukiewicz „Zarządcze aspekty rachunkowoĞci” wyd. PWN Warszawa 2003.
8. Szwajor J.: „Elementy rachunkowoĞci zarządczej”, wyd. Hermes, Kielce 2000.
Wymagania wstĊpne: ZnajomoĞü podstaw rachunkowoĞci.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: RachunkowoĞü finansowa
Kod przedmiotu: 04.3-NSE-D77-RFI
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajĊü i liczba godzin: - Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot:
Rodzaj zaliczenia: kolokwium pisemne + bieĪąca kontrola przygotowania do üwiczeĔ + Egzamin pisemny
– case study
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: ZnajomoĞü zasad rachunkowoĞci, rozumienie znaczenia oraz umiejĊtnoĞü wyceny poszczególnych składników sprawozdaĔ finansowych, zdolnoĞü oceny sytuacji finansowej i majątkowej przedsiĊbiorstwa pod kątem zmian zachodzących w wielkoĞci pozycji aktywów i pasywów oraz przychodów
i kosztów.
144
TreĞci merytoryczne: Definicja, funkcje i nadrzĊdne zasady rachunkowoĞci. Polityka rachunkowoĞci. Kategorie pomiaru w rachunkowoĞci. SprawozdawczoĞü finansowa – zawartoĞü i konstrukcja bilansu, rachunku zysków i strat oraz pozostałych sprawozdaĔ finansowych. Funkcjonowanie kont ksiĊgowych i ewidencja
operacji gospodarczych na kontach. Ewidencja i rozliczanie kosztów rodzajowych. Warianty ustalania wyniku finansowego. Wycena aktywów i pasywów. Inwentaryzacja.
RachunkowoĞü finansowa – üwiczenia wprowadzające, Ewidencja Ğrodków pieniĊĪnych, Ewidencja obrotu
materiałowego, Ewidencja ksiĊgowa kosztów, Ewidencja rozrachunków i roszczeĔ .Ewidencja aktywów
trwałych, Ewidencja przychodów i kosztów związanych z ich osiągniĊciem, Ewidencja wyniku finansowego
i kapitałów.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü ksiĊgowania operacji gospodarczych na kontach, ustalania wyniku finansowego oraz sporządzania sprawozdaĔ finansowych jednostki gospodarczej. UmiejĊtnoĞü wyceny aktywów
i pasywów podmiotu.
1. E. ĝnieĪek, Wprowadzenie do rachunkowoĞci, Wolters Kluwer Polska, Kraków 2009
2. M. Gmytrasiewicz, RachunkowoĞü. Podstawowe załoĪenia i zasady, Difin, Warszawa 2008
3. M. Niewiadoma, RachunkowoĞü. Teoria ogólna i zadania z rozwiązaniami, Difin, Warszawa 2008
4. I. Olchowicz, A. Tłaczała, RachunkowoĞü finansowa w przykładach, Difin, Warszawa 2008
5. M. Gmytrasiewicz, A. KarmaĔska, RachunkowoĞü finansowa, Difin, Warszawa 2006
6. Sawicki K., „RachunkowoĞü finansowa” wyd. PWN, Warszawa 2005
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Ubezpieczenia na Īycie
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D83-UNĩ2
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia: egzamin + kolokwium zaliczeniowe
JĊzyk: polski
TreĞci merytoryczne: Podział rent Īyciowych. Wzory komutacyjne dla rent Īyciowych: renty Īyciowej
płatnej z dołu, renty okresowej płatnej z dołu, renty opóĨnionej i okresowo opóĨnionej płatnej z dołu, renty
pełnej płatnej z góry, renty okresowej płatnej z góry, renty okresowej opóĨnionej płatnej z góry. Wzory
komutacyjne dla rent Īyciowych płatnych czĊĞciej niĪ raz w roku.
145
Efekty kształcenia: Obliczanie rent yciowych.
1. Wieteska S.: Zbiór zada z matematyki aktuarialnej, Łód 2002.
2. Wieteska S.: Zbiór zada z demografii matematycznej, Łód 2007.
3. Skałba M.: Ubezpieczenia na ycie, WNT 2009.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Rachunek wiadcze emerytalnych
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D85-RE
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Beata Szkudlarek
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Prezentacja metod kalkulacji wiadcze w kapitałowych ubezpieczeniach emerytalnych.
Metody stosowane w kalkulacjach emerytalnych:
- metoda jednostki kredytowej,
- metoda entry age normal,
- metoda individual attained age normal,
- metoda level premium,
- metoda individual aggregate,
Techniki prognozowania aktuarialnego w ubezpieczeniach emerytalnych.
Efekty kształcenia: Zastosowanie zdobytej wiedzy w praktyce.
1. Aitken W.H., A Problem Solving Approach to Pension Funding Valuation, ACTEX Publications, Winsted
Connecticut.
2. Berien B.N., The Fundamentals of Pension Mathematics, Society of Actuaries.
3. Iyer S., Actuarial Mathematics of Social Security Pensions, International Latour Office, Geneva 1999.
Uwagi:
146
Nazwa przedmiotu: Ekonomika ubezpiecze
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D89-EUB
Rok studiów: III
Semestr: 6
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Prezentacja elementów ekonomiki ubezpiecze majtkowo-osobowych i yciowych.
TreĞci merytoryczne: Podstawowe pojĊcia – ryzyko ubezpieczeniowe, ryzyko ubezpieczalne i nieubezpieczalne, portfel ryzyk ubezpieczyciela. Ryzyko a teoria uĪytecznoĞci. Zjawisko moralnego hazardu w ubezpieczeniach. Teoria ruiny w ubezpieczeniach. Asymetria informacji na rynku ubezpieczeniowym. Organizacja rynku ubezpieczeniowego. Składki i rezerwy ubezpieczeniowe. Reasekuracja. Lokaty zakładów ubezpieczeĔ. Elementy rachunkowoĞci ubezpieczeniowej.
Efekty kształcenia: ZnajomoĞü podstawowych zagadnieĔ dotyczących teorii ryzyka ubezpieczeniowego,
zasad organizacji rynku ubezpieczeniowego oraz specyfiki działalnoĞci zakładów ubezpieczeĔ, kalkulacji
rezerw i składek, technik reasekuracji, zagadnieĔ z zakresu szeroko rozumianych finansów zakładów ubezpieczeĔ.
1. Sangowski T. (red.), Ubezpieczenia w gospodarce rynkowej, Oficyna wydawnicza Branta, Bydgoszcz 2002.
2. Sangowski T. (red.), Finansowe narzĊdzia zarządzania zakładami ubezpieczeĔ, Poltext, Warszawa 2005.
3. Michalski T. (red.), Ubezpieczenia gospodarcze. Ryzyko i metodologia oceny, Wyd. C. H. Beck, Warszawa 2004.
4. Szwarc M., Nadzór nad rynkiem ubezpieczeĔ gospodarczych, Kraków 2004.
Uwagi:
147
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Artur FabiaĔski
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z oceną (łączny wynik
z testów Ğródsemestralnych i koĔcowych)
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü: Rodzina. Wakacje. Muzyka. Hotel: słownictwo związane z meldowaniem siĊ, zamawianiem posiłków, zgłaszania usterek. Opisywanie fotografii. Planowanie czynnoĞci przyszłych.
Gramatyka: alfabet, szyk wyrazów w zdaniach pytających, czas present simple, czas present continuous,
czasowniki w III osobie l. poj. z koĔcówką –s, przyimki, zdania złoĪone zawierające who, which, where,
czas past Simple, czasowniki regularne i nieregularne
Oxended Clive, Latham-Koenig Christina, Seligson Paul New English File Pre-Intermediate, OUP.
Uwagi:-
148
Rok studiów: I
Semestr: 1
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü i słownictwo: UPODOBANIA: PrzyjemnoĞci i poczucie winy, wakacje, planowanie oĞrodka wypoczynkowego, jedzenie i zabawa, dyscypliny sportowe; TRADYCJE: Zwyczaje rodzinne, ĞwiĊta w Polsce i krajach anglojĊzycznych, tradycyjne role płci, opis imprezy plenerowej,
przepisy kulinarne; PRACA: Trendy w zatrudnieniu, telepraca, nazwy zawodów, poszukiwanie pracy
Gramatyka: 1 ogólne informacje na temat czasownika angielskiego – rodzaje, formy, uĪycie; hierarchia
czasów angielskich – formy, wzory zdaĔ, tworzenie; struktura zdania pojedynczego – tworzenie zdaĔ
oznajmujących, pytających i przeczących; praktyczne zastosowanie czasów angielskich – czasy Present
Simple, Present Continuous, Present Perfect, Present Perfect Continuous.
Haines Simon, Stewart Barbara Landmark intermediate, OUP.
Uwagi: -
149
Nazwa przedmiotu: Lektorat jĊzyka niemieckiego – poziom A2
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Witold ĝciegliĔski
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z oceną, wypowiedzi ustne
i pisemne tworzone na zajĊciach oraz przygotowywane
w domu; test leksykalno-gramatyczny
JĊzyk: niemiecki
z tekstów fachowych opublikowanych na terenie niemieckiego obszaru jĊzykowego. Przygotowanie studentów do egzaminu certyfikacyjnego na poziomie A2 zgodnie ze standardami ESOKJ i zarządzeniem nr
8/2008 w sprawie organizacji nauczania jĊzyków obcych.
TreĞci merytoryczne: Rozwijanie sprawnoĞci jĊzykowych: (słuchanie, mówienie, czytanie, pisanie oraz
prowadzenie konwersacji). Tematyka zajĊü / słownictwo: wygląd (opis osoby), cechy osobowoĞci; wyraĪanie subiektywnych opinii; czĊĞci garderoby; pojĊcie „tolerancji”, stereotypy w postrzeganiu; szkoła, system
szkolnictwa w Niemczech i w Polsce; wykształcenie, wybór zawodu, charakterystyka wybranych zawodów;
poszukiwanie pracy, ogłoszenia o pracĊ – analiza; dokumentacja aplikacyjna: Īyciorys, list motywacyjny.
Gramatyka: deklinacja rzeczownika; zaimki wskazujące; odmiana i stopniowanie przymiotnika; czas Imperfekt, Perfekt; Imperfekt czasowników modalnych; liczebniki porządkowe (daty); zaimki pytające; czasowniki zwrotne.
Efekty kształcenia: W zakresie sprawnoĞci słuchania ze zrozumieniem student potrafi zrozumieü: prostą
rozmowĊ na tematy z Īycia codziennego; proste wypowiedzi na temat wolnego czasu, zainteresowaĔ; najwaĪniejsze informacje w prostych komunikatach (np. na dworcu, na lotnisku); proste wypowiedzi na temat
minionych wydarzeĔ; proste wypowiedzi na temat planów na przyszłoĞü; W zakresie sprawnoĞci i czytania
student wykazuje siĊ zrozumieniem: prostych opisów osób, przedmiotów i miejsc; potrzebnych mi informacji
np. w rozkładach jazdy, w menu restauracyjnym; prostych opisów wydarzeĔ (np. opis wycieczki za miasto);
prostych listów dotyczących Īycia rodzinnego. W zakresie sprawnoĞci mówienia student potrafi: przedstawiü siebie i swoją rodzinĊ; porozumieü siĊ w sklepie, w banku, na uczelni, w biurze podróĪy; uzyskaü prostą
informacjĊ podczas podróĪy, np. kupiü bilet; zapytaü o drogĊ i objaĞniü ją; zapytaü kogoĞ, jak siĊ czuje, co
mu dolega i odpowiedzieü na podobne pytania; zaprosiü znajomych np. na urodziny, wycieczkĊ i ustaliü
miejsce, czas i plan imprezy; przeprowadziü prostą rozmowĊ telefoniczną. W zakresie sprawnoĞci mówienia
student potrafi: w prosty sposób opowiedzieü o osobach i miejscach, które znam (np. moja rodzina, uczelnia,
moja miejscowoĞü); przestawiü w prosty sposób swoje plany na wakacje; opowiedzieü o minionych wydarzeniach (np. weekend w górach); opowiedzieü, co widzĊ na obrazku. W zakresie sprawnoĞci pisania stu-
150
dent potrafi: opisaü w prosty sposób siebie, swoje zajĊcia, zainteresowania; napisaü krótki list (e-mail)
o tym, gdzie mieszkam i opisaü w prosty sposób drogĊ do mojego domu; zanotowaü waĪne dla mnie informacje (związane z rozkładem jazdy, planem zajĊü itp.
1. M. Perlmann- Balme, A. Tomaszewski, D. Weers: „Themen aktuell 3. Kursbuch“, Max Hueber Verlag,
Ismaning 2006 (podrĊcznik z CD).
2. M. Perlmann- Balme, A. Tomaszewski, D. Weers: „Themen aktuell 3. Arbeitsbuch“, Max Hueber Verlag,
Ismaning 2006.
3. Helbig/Buscha: Übungsgrammatik Deutsch, Langenscheidt Verlag Enzyklopädie, Leipzig, Berlin, München 1991.
4. Dreyer/Schmidt: „Praktyczna gramatyka jĊzyka niemieckiego” Wydawnictwo REA, Warszawa 1998.
Wymagania wstĊpne: Ocena z matury pisemnej z jĊzyka niemieckiego, wyniki testu poziomującego (Einstufungstest) przeprowadzonego na pierwszych zajĊciach.
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Technologie informacyjne
Kod przedmiotu: 11.3-NSE-A03-TIN
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Nazwisko prowadzącego: dr Stanisław Leszto, mgr Sławomir Popławski
Rodzaj zaliczenia: aktywne uczestnictwo w zajĊciach;
zal. zadania w praktyce
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: przedstawienie pojĊü związanych z współczesnymi mikrokomputerami; zapoznanie siĊ ze
Ğrodowiskiem pracy w wybranym systemie operacyjnym (klient-serwer); nabycie umiejĊtnoĞci sprawnego
posługiwania siĊ oprogramowaniem uĪytkowym; korzystanie z wybranych usług internetowych; współczesne techniki komunikacyjne moĪliwoĞci i zastosowania; kanały informacji.
TreĞci merytoryczne: Współczesne techniki komunikacyjne: sieci komputerowe (intranet i internet), telefonia analogowa i cyfrowa, telefonia GSM, technologia VoIP. Kanały informacji. System operacyjny: typy
systemów; Ğrodowisko pracy; systemy plików; czynnoĞci obsługowe; narzĊdzia systemowe; praca w sieci;
metody zabezpieczeĔ; systemy operacyjne Microsoft i Linux. Oprogramowanie uĪytkowe: oprogramowanie
narzĊdziowe; oprogramowanie biurowe (edytory tekstu: zastosowanie; czynnoĞci obsługowe; formatowanie
tekstu; osadzanie obiektów; wykorzystanie tabel; stosowanie szablonów i stylów; zapisywanie i odczytywanie plików; drukowanie; arkusze kalkulacyjne: zastosowanie; czynnoĞci obsługowe; formatowanie komórek;
adresowanie wzglĊdne, bezwzglĊdne, poĞrednie, cykliczne; tworzenie formuł; funkcje; wykresy; tabele;
dodatki: Solver i Analisys ToolPak; kreatory: sum warunkowych, odnoĞników; bazy danych: tabele, rekordy
i pola, formularz, kwerendy, raporty, zabezpieczenia i autostart bazy danych, elementy MS Visual BASIC);
oprogramowanie komunikacyjne (przeglądarki www; klient e-mail; klient FTP; newsreadery; komunikatory
151
internetowe). Internet: moliwoci zastosowa; podstawowe usługi; sposoby uzyskiwania połcze; oprogramowanie uytkowe. Urzdzenia peryferyjne: posługiwanie siĊ skanerem, drukarką, prezentacje multimedialne z wykorzystaniem rzutników cyfrowych i czytników DVD. Adopcja materiałów kursowych MOC
w ramach umowy IT Academy – kurs ITA 107, ITA 108 – Ğrodowisko Microsoft Windows Serwer 2008:
wprowadzenie do administrowania systemem Windows Server 2008 (Ğrodowisko systemu; logowanie do
systemu – lokalne i domenowe; instalacja i konfiguracja narzĊdzi administracyjnych; tworzenie i zarządzanie jednostkami organizacyjnymi); zarządzanie kontami ((komputerów; uĪytkowników; tworzenie szablonów); zarządzanie grupami (typy grup; członkostwo w grupach); zarządzanie dostĊpem do zasobów (strategia; uprawnienia; foldery i pliki; foldery współdzielone); usługi drukowania w systemie Windows Server
2008 (instalacja i udostĊpnianie drukarek; zarządzanie uprawnieniami; zarządzanie sterownikami); zarządzanie dostĊpem do zasobów jednostek organizacyjnych; wdraĪanie zasad grupy; zarządzanie Ğrodowiskiem
pracy uĪytkownika za pomocą zasad grupy; szablony zabezpieczeĔ; zasady inspekcji.
1. Kowalczyk G., Word 2007 PL. ûwiczenia praktyczne, 2007.
2. Masłowski K., Excel 2007 PL. ûwiczenia praktyczne, 2007.
3. McFedries P., Microsoft Office 2007. Rady i wskazówki. Rozwiązania w biznesie, 2009.
4. Mendrala D., Szeliga M., Access 2007 PL. ûwiczenia praktyczne, 2007.
5. Mendrala D., Szeliga M., Windows Vista PL. Kurs, 2007.
6. Morimoto R., Noel M., Droubi O., Mistry R., Amaris Ch., Windows Server 2008 PL. KsiĊga eksperta, 2009.
7. Sokół M., Internet. Kurs, 2007.
Wymagania wstĊpne: ZnajomoĞü obsługi komputera PC i podstawowych urządzeĔ peryferyjnych.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Socjologia
Kod przedmiotu: 14.2-NSE-A05-SOC
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Konrad Kubala
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Dostarczenie studentom elementarnej wiedzy z zakresu socjologii; zrozumienie zasadniczych problemów teoretycznych poprzez odniesienie ich do otaczającej studentów rzeczywistoĞci; rzetelne
przygotowanie do egzaminu z socjologii ogólnej.
TreĞci merytoryczne: Socjologia jako forma ĞwiadomoĞci i dyscyplina naukowa. Rola społeczna. Antropologiczne ujĊcie kultury. Kultura masowa. Socjalizacja. OsobowoĞü i toĪsamoĞü. Cykl Īycia. Kontrola społeczna. CałoĞci społeczne. Rola zaufania i kapitału społecznego w procesie tworzenia wiĊzi społecznej.
NierównoĞci społeczne. Globalizacja. Zaufanie społeczne i reputacja – istotne zmienne współczesnych organizacji i instytucji. Zmiana społeczna.
152
Efekty kształcenia: znajomoĞü róĪnych koncepcji procesu socjalizacji; umiejĊtnoĞü refleksyjnego namysłu
nad kulturą rozumianą jako suma systemów symboli; znajomoĞü podstawowych procesów charakteryzujących procesy umasowienia kultury oraz umiejĊtnoĞü refleksji nad konsekwencjami tych procesów dla Īycia
społecznego; umiejĊtnoĞü refleksyjnego posługiwania siĊ podstawowymi terminami socjologicznymi (toĪsamoĞü, osobowoĞü, rola społeczna) podczas analizy otaczającej studentów rzeczywistoĞci społecznej; umiejĊtnoĞü charakterystyki niektórych procesów społecznych (globalizacja); ĞwiadomoĞü roli zaufania i kapitału
społecznego w procesie tworzenia wiĊzi społecznej
1. D. Walczak-Duraj, „Podstawy współczesnej socjologii”, Omega-Praksis, Pabianice 2006.
2. J.H. Turner, „Socjologia. Koncepcje i ich zastosowanie”, Zysk i S-ka, PoznaĔ 1999.
3. A. Giddens, „Socjologia”, PWN, Warszawa 2004.
4. S. Sztompka, „Socjologia. Analiza społeczeĔstwa”, Znak, Kraków 2003.
5. S. Sztompka, M. Kucia, „Socjologia. Lektury”, Znak, Kraków 2005.
6. P.L. Berger, „Zaproszenie do socjologii”, PWN, Warszawa 1995.
7. Z. Bauman, „Socjologia”, Zysk i S-ka, PoznaĔ 1996.
Uwagi
Nazwa przedmiotu: Historia gospodarcza
Kod przedmiotu: 08.3-NSE-A06-HGO
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Aleksander Bołdyrew
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: UmiejĊtnoĞü wskazania korelacji miĊdzy wydarzeniami politycznymi a sytuacją gospodarczą, omówienia wpływu koncepcji filozoficzno-społecznych na myĞl ekonomiczną. Zapoznanie słuchaczy z prawidłowoĞciami w rozwoju gospodarczym w okreĞlonych warunkach historycznych i politycznych
oraz przyczynami kryzysów gospodarczych. Wprowadzenie do poszerzenia zdobytych informacji poprzez
kwerendĊ biblioteczną, zestawienia bibliograficzne, rozszerzające samokształcenie według wskazanych
ĞcieĪek poznawczych.
TreĞci merytoryczne: Dzieje gospodarcze Europy: Dzieje pieniądza. Gospodarka Ğwiata antycznego. Gospodarka Ğredniowieczna. Przełom renesansowy w gospodarce europejskiej. Epoka nowoĪytna. Rewolucja
przemysłowa w XIX w. Gospodarka i wojna: wielkie konflikty zbrojne XX w. i ich związek z gospodarką
Ğwiatową. Główne problemy gospodarcze na Ğwiecie w XX w. MyĞl ekonomiczna w XVI-XX w.: Merkantylizm, fizjokratyzm. A. Smith. D. Ricardo, T. R. Malthus. J. S. Mill. K. Marks. J. M. Keynes a O. Kalecki.
Ekonomia neoklasyczna – A. Marshall.
153
1. Guzicki L., urawicki S., Historia polskiej myli społeczno-ekonomicznej, Warszawa 1974.
2. Guzicki L., urawicki S., Polscy ekonomici XIX i XX wieku, Warszawa 1984.
3. Johnson P., Historia wiata od roku 1917 do lat 90-tych, London 1992.
4. Kowalik T., Historia ekonomii w Polsce 1864-1950, Wrocław 1992.
5. Kula W., Historia gospodarcza Polski 1864-1918, Warszawa 1947.
6. Landreth H., Colander D. C., Historia myli ekonomicznej, tłum. A. Szeworski, Warszawa 2005.
7. Maciejewski M., Sadowski M., Powszechna historia gospodarcza od XV do XX wieku, Wrocław 2007.
8. Małecki J. M., Zarys historii gospodarczej Polski dla studiów ekonomicznych, Kraków 1994.
9. Małecki J. M., Szpak J., Historia gospodarcza dla studiów ekonomicznych, Kraków 1988.
10. Rutkowski J., Historia gospodarcza Polski, t. 1-2, Pozna 1947-1950.
11. Stankiewicz W., Historia myli ekonomicznej, Warszawa 2007.
12. Szpak J., Historia gospodarcza powszechna, wyd. 3, Warszawa 2007.
Uwagi
Nazwa przedmiotu: Matematyka
Kod przedmiotu: 11.1-NSE-B01-MAT
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Bogusław Kaczmarski
Rodzaj zaliczenia: egzamin pisemny + sprawdziany pisemne
w ramach üwiczeĔ + aktywne uczestnictwo w üwiczeniach
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z podstawowymi pojĊciami, strukturami oraz twierdzeniami z zakresu analizy matematycznej i algebry liniowej niezbĊdnymi do studiowania przedmiotów kierunkowych na
studiach ekonomicznych. Kształtowanie umiejĊtnoĞci logicznego myĞlenia oraz rozwiązywania problemów
z zastosowaniem aparatu współczesnej matematyki.
TreĞci merytoryczne: Podstawowe własnoĞci funkcji– róĪnowartoĞciowoĞü, parzystoĞü, monotonicznoĞü ,
ograniczonoĞü. NajwaĪniejsze typy funkcji: wielomiany, funkcje wymierne, funkcja logarytmiczna i wykładnicza , funkcje trygonometryczne i kołowe, własnoĞci tych funkcji i ich wykresy. Granica ciągu. Ciągi
zbieĪne. Ciągi rozbieĪne. Podstawowe twierdzenia dotyczące granicy :sumy, róĪnicy, iloczynu i ilorazu
ciągów. Twierdzenie „ o trzech ciągach”. Liczba e. Granica funkcji. Granica jednostronna. Funkcja ciągła.
Pochodna funkcji. Interpretacja :geometryczna, ekonomiczna. Pochodne podstawowych funkcji. Twierdzenia o pochodnej: sumy, iloczynu, ilorazu. Pochodna funkcji złoĪonej. Zastosowania pochodnej. MonotonicznoĞü, ekstrema. ElastycznoĞü funkcji. Druga pochodna i jej zastosowanie. Badanie wypukłoĞci i wklĊsłoĞci funkcji. Punkty przegiĊcia. Tempo zmian wartoĞci funkcji. Reguła de l`Hospitala, Asymptoty funkcji.
Funkcje wielu zmiennych. Dziedzina funkcji wielu zmiennych. Warstwice. Pochodne cząstkowe, gradient,
hesjan. Ekstrema funkcji wielu zmiennych. Funkcja uwikłana. WartoĞü najmniejsza i najwiĊksza na zbiorze.
Macierze. Klasyfikacja macierzy. Działania na macierzach. Wektory. Kombinacja liniowa wektorów. Li-
154
niowa zalenoĞü wektorów. Baza. Operacje elementarne na macierzach. Rząd macierzy. Macierz odwrotna.
Wyznacznik macierzy. Układ równaĔ liniowych. Twierdzenie Kroneckera-Capelli`ego. Układ oznaczony,
nieoznaczony, sprzeczny. Rozwiązanie ogólne, szczegółowe, bazowe. Układy nierównoĞci. Funkcja pierwotna. Całka nieoznaczona. Podstawowe wzory i twierdzenia. Całkowanie przez podstawienie i przez czĊĞci. Całka oznaczona. Twierdzenie Leibniza-Newtona. Obliczanie pola obszaru płaskiego.
1. J. BanaĞ, Podstawy matematyki dla ekonomistów, WNT Warszawa 2005.
2. T. BaĪaĔska, M. Nykowska, Matematyka w zadaniach dla wyĪszych zawodowych uczelni ekonomicznych, Oficyna Wyd. Branta Bydgoszcz – Warszawa 2004.
3. M. Matłoka, B. Wojcieszyn, Matematyka z elementami zastosowaĔ w ekonomii, PoznaĔ 1996.
4. J. Piszczała, Matematyka i jej zastosowanie w naukach ekonomicznych, AE PoznaĔ 1996.
5. W.Krysicki, L.Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach, cz. 1, 2 PWN Warszawa 2007.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Mikroekonomia
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-B04-MIK
Rok studiów: I
Semestr: 1
wykład – dr Wiesław Rogalski, üwiczenia – mgr Emilia Skowronek
Rodzaj zaliczenia: egzamin + kolokwium zaliczeniowe.
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przekazanie wiedzy z zakresu podstawowych pojĊü i kategorii ekonomicznych. Analiza
funkcjonowania podmiotów gospodarczych oraz rynku. ZnajomoĞü procesów i zjawisk zachodzących
w gospodarstwach domowych i przedsiĊbiorstwach. Charakterystyka podstawowych pojĊü i kategorii makroekonomicznych.
TreĞci merytoryczne: CzĊĞü I – Wprowadzenie do ekonomii: Powstanie i rozwój ekonomii (Ekonomia jako
nauka, jej definicja i funkcje). Główne nurty współczesnej ekonomii i ich charakterystyka (Ekonomia klasyczna i neoklasyczna. Keynesizm. Koncepcje liberalne i konserwatywne. Instytucjonalizm. Marksizm).
Podstawowe pojĊcia ekonomiczne (Potrzeby i ich podział. Dobra i usługi. Produkcja, czynniki produkcji).
Gospodarowanie, proces gospodarczy, podmioty gospodarcze. RacjonalnoĞü gospodarowania i rachunek
ekonomiczny (OgraniczonoĞü zasobów, granica moĪliwoĞci produkcyjnych. Rachunek ekonomiczny). Podstawowe kategorie i prawa ekonomiczne (Prawa ekonomiczne i ich rodzaje. Modele mikro- i makroekonomiczne. ZaleĪnoĞci miĊdzy zmiennymi. Modele ekonomiczne). Systemy społeczno-gospodarcze ich klasyfikacja i charakterystyka (Gospodarka rynkowa. Ewolucja systemu rynkowego. Gospodarka nakazowo-rozdzielcza
(centralnie planowana)).
CzĊĞü II – Podstawy mikroekonomii: Rynek: Rynek i jego funkcje. Klasyfikacja rynków. Charakterystyka
popytu, podaĪy i ceny. Prawo popytu i prawo podaĪy. Cena równowagi (Nietypowe krzywe popytu- para-
155
doksy. Cena a poda. Rynek konsumenta. Rynek producenta.). Gospodarstwo domowe: Gospodarstwo domowe jego istota i znaczenie. Funkcje gospodarstwa domowego i cel działalnoci. Zachowanie konsumenta:
Zachowanie konsumenta na rynku. Decyzje konsumentów. Dochód konsumenta a poziom i struktura wydatków. ElastycznoĞü popytu i podaĪy (Cenowa, mieszana, dochodowa elastycznoĞü popytu. Cenowa elastycznoĞü podaĪy. Interpretacja graficzna.). PrzedsiĊbiorca w gospodarce rynkowej: Podstawowe wiadomoĞci
o przedsiĊbiorstwie. Formy organizacyjno-prawne przedsiĊbiorstw. Majątek przedsiĊbiorstwa i Ĩródła jego
finansowania. Wynik finansowy. Analiza kosztów produkcji. (Koszty całkowite, koszty przeciĊtne, koszty
kraĔcowe. Koszty w okresie krótkim. Koszty w okresie długim.) Równowaga przedsiĊbiorstwa: Równowaga przedsiĊbiorstwa w warunkach konkurencji doskonałej. Równowaga przedsiĊbiorstwa w warunkach
monopolu. Rynki czynników produkcji. Teoria podziału.
Efekty kształcenia: Zrozumienie zasad i prawidłowoĞci funkcjonowania gospodarki w skali mikro. Zapoznanie siĊ z zasadami działania rynku, zachowaniami producentów i konsumentów. Poznanie prawidłowoĞci
rządzącymi zjawiskami w skali mikroekonomii i ich wpływu na gospodarkĊ paĔstwa i Zycie obywateli.
Wyrabianie postaw racjonalnego zachowania na podstawie zdobytej wiedzy ekonomicznej.
1. Begg D., Dornbusch R., Fischer S., Ekonomia, Mikroekonomia (t.1), PWE, Warszawa 2007.
3. Milewski R., (red.) Podstawy ekonomii, Wyd. PWN, Warszawa 2002.
4. P. Nordhaus, P. Samuelson, Ekonomia, tom I, PWN, Warszawa 2008.
Uwagi
Rok studiów: I
Semestr: 2
156
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü: Restauracja; Robienie zakupów, ubrania; Konflikty rodzinne;
Wskazywanie drogi; Opisywanie miejsc; Spotkania towarzyskie.
Gramatyka: czas past continuous, przyimki w okolicznikach czasu i miejsca, spójniki: so, because, but,
although, czas present continuous, forma “going to”, czas future simple, czas present perfect, stopieĔ wyĪszy
i najwyĪszy przymiotników, uĪycie czasowników w bezokoliczniku, konstrukcja: czasowniki + bezokolicznik.
Uwagi:
Rok studiów: I
Semestr: 2
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü i słownictwo: PODRÓĩE: Interesujące podróĪe, odkrywanie Ğwiata,
sztuka przetrwania, podróĪe powietrzne, opis wypadku. Z DALA OD WSZYSTKIEGO: Wyjazd z domu,
Īycie na wyspie, planowanie przyszłoĞci, opisy miejsc, nazewnictwo geograficzne, podawanie opinii.
ZWIĄZKI: MałĪeĔstwo i rodzina, róĪnice kulturowe w podejĞciu do kwestii małĪeĔstwa i wyboru partnera
na Īycie, hobby (motoryzacja), przyjaĨĔ, miłoĞü.
Gramatyka: praktyczne zastosowanie czasów angielskich – czasy Past Simple, Present Perfect Continuous,
Past Continuous, Future Forms, Past Perfect. czasowniki modalne – uĪycie, znaczenie, formy (can, must,
may, shall, will, need); zaimki wzglĊdne – zdania złoĪone; przyimki miejsca, czasu i pozostałe; przedimki
a/an, the oraz pozostałe okreĞlniki – zasady uĪycia;
157
Nazwa przedmiotu: Lektorat jĊzyka niemieckiego poziom A2
Rok studiów: I
Semestr: 1
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Witold ĝciegliĔski
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z oceną, wypowiedzi ustne
i pisemne tworzone na zajĊciach oraz przygotowywane
w domu; test leksykalno-gramatyczny
JĊzyk: niemiecki
repertuarze sytuacyjno-tematycznym, z uwzglĊdnieniem tematyki kraju ojczystego. Zapoznanie z głównymi
odmianami nauczanego jĊzyka. Poszerzenie głównego komponentu kulturowego obszaru jĊzyka nauczanego,
z uwzglĊdnieniem tematyki integracji europejskiej. Korzystanie z wiedzy i umiejĊtnoĞci nabytych w trakcie
nauki innego jĊzyka obcego oraz pozostałych przedmiotów. Zapoznanie z elementami jĊzyka i normami
socjokulturowymi, które pozwalają funkcjonowaü na rynku pracy. Przygotowanie do korzystania z tekstów
fachowych opublikowanych na terenie niemieckiego obszaru jĊzykowego. Przygotowanie studentów do
egzaminu certyfikacyjnego na poziomie A2 zgodnie ze standardami ESOKJ i zarządzeniem nr 8/2008
TreĞci merytoryczne: Rozwijanie sprawnoĞci jĊzykowych: (słuchanie, mówienie, czytanie, pisanie oraz
prowadzenie konwersacji). Tematyka zajĊü / słownictwo: telewizja – za i przeciw, program telewizyjny;
o roli massmediów ; udzielanie porad i wskazówek; sztuka ulicy; moja rodzina, konflikt pokoleĔ, problemy
w małĪeĔstwie; wychowanie wczoraj i dziĞ. Gramatyka: zaimki pytające;czasowniki zwrotne; rekcja czasownika; tryb przypuszczający – Konjunktiv II; bezokolicznik z „zu”i bez „zu”; zdanie podrzĊdnie złoĪone
ze spójnikami „dass”, „weil”, „ob”; czasy przeszłe: Perfekt, Imperfekt.
minionych wydarzeĔ; proste wypowiedzi na temat planów na przyszłoĞü; W zakresie sprawnoĞci i czytania
student wykazuje siĊ zrozumieniem: prostych opisów osób, przedmiotów i miejsc; potrzebnych mi informacji np. w rozkładach jazdy, w menu restauracyjnym; prostych opisów wydarzeĔ (np. opis wycieczki za miasto); prostych listów dotyczących Īycia rodzinnego. W zakresie sprawnoĞci mówienia student potrafi:
przedstawiü siebie i swoją rodzinĊ; porozumieü siĊ w sklepie, w banku, na uczelni, w biurze podróĪy; uzyskaü prostą informacjĊ podczas podróĪy, np. kupiü bilet; zapytaü o drogĊ i objaĞniü ją; zapytaü kogoĞ, jak siĊ
czuje, co mu dolega i odpowiedzieü na podobne pytania; zaprosiü znajomych np. na urodziny, wycieczkĊ
i ustaliü miejsce, czas i plan imprezy; przeprowadziü prostą rozmowĊ telefoniczną. W zakresie sprawnoĞci
mówienia student potrafi: w prosty sposób opowiedzieü o osobach i miejscach, które znam (np. moja rodzina, uczelnia, moja miejscowoĞü); przestawiü w prosty sposób swoje plany na wakacje; opowiedzieü o minionych wydarzeniach (np. weekend w górach); opowiedzieü, co widzĊ na obrazku. W zakresie sprawnoĞci
pisania student potrafi: opisaü w prosty sposób siebie, swoje zajĊcia, zainteresowania; napisaü krótki list
(e-mail) o tym, gdzie mieszkam i opisaü w prosty sposób drogĊ do mojego domu; zanotowaü waĪne dla
mnie informacje (związane z rozkładem jazdy, planem zajĊü itp.
158
Ismaning 2006.
3.Helbig/Buscha: Übungsgrammatik Deutsch,Langenscheidt Verlag Enzyklopädie, Leipzig, Berlin, München 1991.
4. Dreyer/Schmidt: „Praktyczna gramatyka jĊzyka niemieckiego” Wydawnictwo REA, Warszawa 1998.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Ochrona własnoĞci intelektualnej
Kod przedmiotu: 10.9-NSE-A04-OWI
Rok studiów: I
Semestr: 2
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem wykładu jest zapoznanie słuchaczy z regulacja prawną dotyczącą twórczoĞci,
wskazanie na prawa twórców, zasady ich ochrony, sankcje za naruszenie praw autorskich oraz zgodne prawem korzystanie z cudzego utworu.
TreĞci merytoryczne: Podstawy prawne ochrony praw twórców. PojĊcie utworu i ich rodzaje. Formalne
przesłanki ochrony praw twórców na podstawie polskiego prawa autorskiego. Podmioty uprawnione autorsko. Klasyfikacja praw autorskich. TreĞü osobistych praw autorskich. TreĞü majątkowych praw autorskich.
Roszczenia słuĪące twórcom, których prawa zostały naruszone. Czas trwania praw autorskich. Dozwolony
uĪytek chronionych utworów. Ochrona twórczoĞci na podstawie przepisów kodeksu cywilnego. Prawa pokrewne. Prawo własnoĞci przemysłowej
- umiejĊtnoĞü wskazania aktów prawnych regulujących własnoĞü intelektualną
- umiejĊtnoĞü wskazania praw twórców
- umiejĊtnoĞü zgodnego z prawem korzystania z cudzej twórczoĞci
159
1. M. Poniak-Niedzielska, J. Szczotka, M. Mozgawa, Prawo autorskie i prawa pokrewne. Zarys wykładu,
Bydgoszcz-Warszawa-Lublin 2007.
2. E. Nowiska, U. Promiska, M. du Vall, Prawo własnoci przemysłowej, Warszawa 2007.
3. M. Poniak-Niedzielska, J. Barta, R. Markiewicz, System prawa prywatnego, t. XIII Prawo autorskie,
Warszawa 2003.
4. J. Barta, M. Czajkowska-Dbrowska, Z. wikalski, R. Markiewicz, E. Traple, Komentarz do ustawy o
prawie autorskim i prawach pokrewnych, Warszawa 2005
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Statystyka opisowa
Kod przedmiotu: 11.2-NSE-B02-STO
Rok studiów: I
Semestr: 2
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Bogusława Dobrowolska
Rodzaj zaliczenia: kolokwium zadaniowe + egzamin testowozadaniowy
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przedstawienie i ugruntowanie wiedzy z zakresu podstawowych pojĊü statystki opisowej:
parametrów opisu statystycznego jednej cechy, korelacji i regresji miĊdzy cechami, analizy dynamiki zjawisk. Zaprezentowanie praktycznego wykorzystania metod statystycznych do opisu zbiorowoĞci stosowanych w analizie zagadnieĔ ekonomicznych i społecznych. Zaprezentowanie praktycznego wykorzystania
metod statystycznych do opisu zbiorowoĞci stosowanych w analizie zagadnieĔ ekonomicznych.
TreĞci merytoryczne: Podstawowe pojĊcia statystyki, skale pomiarowe, badanie statystyczne i jego etapy.
Metody prezentacji opracowanego materiału – rodzaje szeregów i tablic statystycznych. Rocznik statystyczny jako podstawowe Ĩródło informacji o zjawiskach masowych. Kompleksowa analiza struktury zbiorowoĞci z punktu widzenia przeciĊtnego poziomu, rozproszenia i asymetrii rozkładu jednej cechy. Analiza korelacji i regresji prostej. Korelacja dwóch cech wyraĪonych w skali porządkowej. Analiza dynamiki wybranych zjawisk gospodarczych :rodzaje szeregów czasowych, miary Ğrednie w szeregach czasowych okresów
i momentów, miary dynamiki o stałej i ruchomej podstawie, indeksy dynamiki indywidualne, zaleĪnoĞci
miĊdzy przyrostami i indeksami indywidualnymi, Ğrednie tempo zmian zjawisk w czasie. Indeksy agregatowe. Analiza dynamiki wybranych zjawisk gospodarczych – przykłady z roczników statystycznych.
Efekty kształcenia: Po skoĔczonym kursie student powinien posługiwaü siĊ swobodnie miarami statystycznymi w zakresie wszechstronnej analizy struktury badanej cechy statystycznej, analizy związków miĊdzy
dwiema cechami i analizy zmian wartoĞci cechy w szeregach czasowych. Powinien zdobyü umiejĊtnoĞü
poprawnego rozumowania procesów obliczeniowych i sprawnoĞü interpretowania parametrów statystycznych oraz umiejĊtnoĞü samodzielnego projektowania i przeprowadzania badaĔ statystycznych.
160
1. Starzyska W., Statystyka praktyczna, WNPWN, wyd. II zmienione, Warszawa 2006.
2. Starzyska W., (red.) Podstawy statystyki, Difin, Warszawa, 2006.
3. H. Kassyk-Rokicka (red.), Statystyka. Zbiór zadaĔ, PWE, Warszawa 1997.
4. Sobczyk M., Statystyka opisowa, wyd. Beck, Warszawa 2010.
5. S. Kot, J. Jakubowski, A. Sokołowski, Statystyka, Difin, Warszawa 2007.
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Makroekonomia
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-B05-MAK
Rok studiów: I
Semestr: 1
wykład – dr Wiesław Rogalski, üwiczenia – mgr Katarzyna Kulbat
(w trakcie i na zakoĔczenie semestru) + aktywnoĞü studentów
w trakcie prowadzonych zajĊü + egzamin testowy i zadania
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przekazanie wiedzy z zakresu podstawowych pojĊü i kategorii ekonomicznych. Analiza
funkcjonowania podmiotów gospodarczych oraz rynku. ZnajomoĞü procesów i zjawisk zachodzących
w gospodarstwach domowych i przedsiĊbiorstwach. Charakterystyka podstawowych pojĊü i kategorii makroekonomicznych. Analiza wzajemnych związków zachodzących w gospodarce jako całoĞci, badanie wielkoĞci agregatowych. Przedstawienie podstawowych miar poziomu działalnoĞci gospodarczej, czynników
kształtujących dochód narodowy, zatrudnienie, inwestycje. Charakterystyka roli paĔstwa w gospodarce.
TreĞci merytoryczne: Gospodarka narodowa: PojĊcie i podstawowe problemy makroekonomii. Produkt
krajowy brutto, metody obliczania. Produkt narodowy i dochód narodowy. Produkt narodowy i dochód
narodowy jako miary poziomu rozwoju gospodarczego i dobrobytu. BudĪet paĔstwa. Charakterystyka dochodów i wydatków. Deficyt budĪetowy i dług publiczny. Rynek pieniądza i system bankowy: Pieniądz w
gospodarce, jego istota i funkcje. Banki i system bankowy. Bank centralny jego funkcje i znaczenie. Rynek
pieniĊĪny i kapitałowy. Równowaga makroekonomiczna: Równowaga w gospodarce. Równowaga na rynku
towarowym i pieniĊĪnym. Polityka fiskalna i polityka pieniĊĪna we współdziałaniu. Model IS-LM. Cykl
koniunkturalny, inflacja, bezrobocie: Cykl koniunkturalny. Fazy cyklu i ich charakterystyka. Wahania cykliczne. Teoria wahaĔ cyklicznych. Metody oddziaływania paĔstwa na przebieg cyklu koniunkturalnego
Bezrobocie, rodzaje bezrobocia. Przyczyny bezrobocia. Ekonomiczne teorie bezrobocia. Aktywna i pasywna
polityka paĔstwa w walce z bezrobociem. PojĊcie i istota inflacji. Rodzaje inflacji i jej skutki. Teorie inflacji
i ich charakterystyka. Inflacja a bezrobocie. Gospodarka otwarta – równowaga zewnĊtrzna: Charakterystyka
gospodarki otwartej. Równowaga w gospodarce otwartej. Polityka budĪetowa, monetarna i kursu walutowego: Polityka fiskalna i monetarna w warunkach sztywnego kursu walutowego. Polityka fiskalna i monetarna
w warunkach płynnego kursu walutowego. ZaleĪnoĞci w gospodarce otwartej. Rynek pieniĊĪny i towarowy.
Stabilizacja i wzrost gospodarczy: Wzrost gospodarczy. Mierniki wzrostu, tendencje i Ĩródła wzrostu.
161
2. Milewski R., (red.) Podstawy ekonomii, Wyd. PWN, Warszawa 2002.
3. Begg D., Dornbusch R., Fischer S., Ekonomia, Makroekonomia (t.2), PWE, Warszawa 2007.
Uwagi
Nazwa przedmiotu: Zarzdzanie
Kod przedmiotu: 04.0-NSE-B06-ZAR
Rok studiów: I
Semestr: 1
Rodzaj zaliczenia: egzamin o charakterze opisowo-testowym
w formie pisemnej
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przekazanie wiedzy dotyczcej naukowej organizacji pracy oraz naukowego zarzdzania,
procesu planowania, organizowania, motywowania i kontrolowania. Celem zajĊü jest omówienie wĊzłowych
problemów zarządzania. Dotyczy to zarządzania w ujĊciu teoretycznym i praktycznym. Przedstawiona zostaje problematyka budowy organizacji i ich funkcjonowania, rola i znaczenie otoczenia. Ukazane zostają
róĪne teorie zarządzania związane z nurtami, szkołami i kierunkami. Ukazana zostaje rola i miejsce kierownika w organizacji.
TreĞci merytoryczne: Wprowadzenie do teorii zarządzania: Rola i znaczenie organizacji w gospodarce,
Ğwiat organizacji. Geneza i rys historyczny zarządzania. Zjawisko interdyscyplinarnoĞci. Zarządzanie jako
nauka. Charakterystyka szkół i kierunków w zarządzaniu. Systemowe i sytuacyjne podejĞcie do organizacji
i zarządzania: Pojecie systemu, elementy składowe systemu. System – jego cechy i właĞciwoĞci. Klasyfikacja systemów. Zarządzanie – podstawowe terminy i pojĊcia. PodejĞcie systemowe do organizacji. PodejĞcie
sytuacyjne do organizacji. Organizacja i jej otoczenie: Organizacja, jej istota i definicje. Systemowa lista
cech organizacji. Modele organizacji (Malinowskiego, H. Leavitta, Katza I Kahna, systemowy). Otoczenie
organizacji, elementy otoczenia. ZłoĪonoĞü i zmiennoĞü otoczenia. Wpływ otoczenia na organizacjĊ. Cele
i efektywnoĞü organizacji: PojĊcie celu, typologia celów. EfektywnoĞü organizacji. Wielokryterialna ocena
efektywnoĞci organizacji. Struktury organizacyjne: Definicje struktur organizacji. Cechy i rodzaje struktur.
Statyczne i dynamiczne podejĞcie do organizacji. Sytuacyjne podejĞcie do organizacji. Typy struktur organizacyjnych i ich charakterystyka. Człowiek w organizacji: Relacja człowiek i organizacja. Społeczny podsystem organizacji. Zarządzanie organizacjami: Interpretacja pojĊcia zarządzania. Zarządzanie, sterowanie,
kierowanie. Fazy i funkcje zarządzania. Zarządzanie jako utrzymywanie równowagi organizacji. Teorie
związane z człowiekiem w organizacji (Ch. Barnarda, M. Croziera, A. Maslowa, Herzberga). Style kierowania (teoria „X” i „Y” Mc Gregora, „system 1 i 4 Likerta, siatka kierownicza Blake’a i Moutona, podejĞcie
sytuacyjne). Model podejmowania decyzji. Konflikt w organizacji. Kultura organizacyjna. Organizacja
i zarządzanie, ujĊcie globalne: Otoczenie organizacji a skutecznoĞü. Etyczny i społeczny kontekst zarządzania. Zarządzanie w ujĊciu globalnym.
162
1. M. Bielski „Organizacje – istota struktury , procesy” Wyd. UŁ, 1998.
2. A.K. Komiski, W. Piotrowski i inni „Zarzdzanie – teoria i praktyka” WN PWN Warszawa 2005.
3. S.P.Robbins, D.A.DeCenzo, „Podstawy zarzdzania, PWE, Warszawa 2002.
4. R.W. Griffin „Podstawy zarzdzania organizacjami” PWN, Warszawa 2005.
5. B. Kaczmarek, Cz. Sikorski „Podstawy zarzdzania” Absolwent , Łód, 1996.
6. Businesman Magazine – miesiĊcznik.
Uwagi
Nazwa przedmiotu: Prawo
Kod przedmiotu: 10.0-NSE-B09-PRA
Rok studiów: I
Semestr: 2
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przygotowanie studentów do studiowania nauk prawnych, w tym zaznajomienie ich
z podstawowymi pojĊciami prawa i nauk o prawie, wybranymi zasadami prawa oraz instytucjami prawnymi,
a takĪe przygotowanie ich do sprawnego formułowania myĞli
TreĞci merytoryczne: Charakterystyka i podział nauk prawnych. PojĊcie prawa w ujĊciu pozytywistycznym, naturalistycznym i realistycznym. Funkcje prawa. Prawo wewnĊtrzne, miĊdzynarodowe i europejskie.
Prawo a moralnoĞü. Normy prawne, przepisy prawne, budowa norm prawnych, typy przepisów prawnych,
zasady prawa. Koncepcja norm sprzĊĪonych. Obowiązywanie prawa. Charakterystyka systemów prawa,
systematyzacja pionowa i pozioma prawa, podział prawa na gałĊzie, prawo publiczne i prawo prywatne;
tworzenie prawa, Ĩródła prawa, podstawowe typy aktów normatywnych w RP, budowa tekstu prawnego.
Stosowanie prawa i jego rodzaje. Wykładnia prawa, wnioskowania prawnicze. Ustalanie stanu faktycznego
oraz elementy prawa procesowego: dowody prawnicze, zasady oceny dowodów, ciĊĪar dowodu, domniemania, proces kontradyktoryjny i inkwizycyjny, typy postĊpowania odwoławczego. Stosunek prawny i jego
elementy. Zasada paĔstwa prawnego.
- posługiwanie siĊ jĊzykiem prawniczym
- rozumienie jĊzyka prawnego
- rozpoznawanie zasad systemu prawnego
- umiejĊtnoĞü definiowania podstawowych instytucji prawnych
163
1. Morawski L., WstĊp do prawoznawstwa, ToruĔ 2008.
2. Wronkowska S., Podstawowe pojĊcia prawa i prawoznawstwa, PoznaĔ 2002.
3. Stawecki T., Winczorek P., WstĊp do prawoznawstwa, C. H. Beck, Warszawa 2003.
4. Korybski A., LeszczyĔski L., Pieniązek A, WstĊp do prawoznawstwa, Lublin 2007.
5. ZiembiĔski Z., O stanowieniu i obowiązywaniu prawa, Warszawa 1995.
6. Wronkowska S., ZiembiĔski Z. Zarys teorii prawa, PoznaĔ 1997.
Uwagi:
Rok studiów: II
Semestr: 3
mgr Bartłomiej Kołodziejski, mgr Marcin GliszczyĔski
(np.: dane o sytuacji osobistej i rodzinnej, zakupy, najbliĪsze otoczenie, praca), porozumiewanie siĊ w trakcie wykonywania zadaĔ prostych, codziennych, wymagających jedynie bezpoĞredniej i prostej wymiany
informacji na znany temat, opisywanie za pomocą prostych Ğrodków swojego wykształcenia, bezpoĞredniego otoczenia, wypowiadanie siĊ na tematy związane z niezbĊdnymi potrzebami.
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü: Opisywanie uczuü i emocji. Nauka jĊzyków. Ruch, sport. ZwierzĊta. Obawy i fobie. Biografie. Gramatyka: uĪycie czasowników z koĔcówką –ing, czasowniki: have to, don’t
have to, must, mustn’t, a bit, really, przyimki w okreĞleniach ruchu, zmiany połoĪenia, pierwszy okres warunkowy: if + present, will + infinitive, drugi okres warunkowy if + past, would + infinitive, wyraĪanie
moĪliwoĞci: may, might, should, shouldn’t.
164
Nazwa przedmiotu: Lektorat jĊzyka angielskiego - poziom B1
Rok studiów: II
Semestr: 3
mgr Bartłomiej Kołodziejski, mgr Marcin GliszczyĔski
snów; wyraĪanie nadziei lub celów, uzasadnianie dotyczące projektów lub pomysłów.
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü i słownictwo: POCZUCIE HUMORU: Co wywołuje w nas Ğmiech,
Ğmiech jako lekarstwo, charakter narodowy, komicy, jĊzyk ciała, krótkie opowiadania; NAWIĄZYWANIE
KONTAKTÓW: Nowoczesne metody komunikacji, nieĞmiałoĞü, dwujĊzycznoĞü, jĊzyk rozmów telefonicznych – czasowniki frazowe związane z telefonowaniem, listy elektroniczne, PRAWA: Zbrodnia i prawo,
przestĊpczoĞü, prawa Murphy’ego, prawa natury, podawanie powodów i przyczyn, cyberprzestĊpczoĞü.
Gramatyka: zdania warunkowe – 1st conditional, 2nd conditional, 3rd conditional, mixed conditionals; mowa zaleĪna; strona bierna.
Uwagi:
165
Nazwa przedmiotu: Lektorat jĊzyka niemieckiego – poziom A2
Rok studiów: II
Semestr: 3
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Aneta Kulma
Rodzaj zaliczenia: wypowiedzi ustne i pisemne tworzone na
zajĊciach oraz przygotowywane w domu;
test leksykalno-gramatyczny
JĊzyk: niemiecki
prowadzenie konwersacji). Tematyka zajĊü / słownictwo: ochrona Ğrodowiska; rodzaje krajobrazów; pogoda
i zjawiska atmosferyczne; geografia Niemiec (połoĪenie, krainy geograficzne, miasta); przygotowania do
urlopu; relacje i wraĪenia z podróĪy; praca za granicą, emigracja; Niemcy za granicą i obcokrajowcy
w Niemczech; system polityczny RFN: partie polityczne, ustrój, system wyborczy, RFN i NRD w latach
1949-1990; zjednoczenie Niemiec 1989/1990.. Gramatyka: zdanie z zaimkiem „es”; zaimki wzglĊdne oraz
zdania przydawkowe; czasownik „lassen”; zdanie okolicznikowe celu i konstrukcja bezokolicznikowa
„um…zu”; przyimki z dopełniaczem; wyraĪenia przyimkowe.
minionych wydarzeĔ; proste wypowiedzi na temat planów na przyszłoĞü. W zakresie sprawnoĞci i czytania
student wykazuje siĊ zrozumieniem: prostych opisów osób, przedmiotów i miejsc; potrzebnych mi informacji np. w rozkładach jazdy, w menu restauracyjnym; prostych opisów wydarzeĔ (np. opis wycieczki za miasto); prostych listów dotyczących Īycia rodzinnego. W zakresie sprawnoĞci mówienia student potrafi: przedstawiü siebie i swoją rodzinĊ; porozumieü siĊ w sklepie, w banku, na uczelni, w biurze podróĪy; uzyskaü
prostą informacjĊ podczas podróĪy, np. kupiü bilet; zapytaü o drogĊ i objaĞniü ją; zapytaü kogoĞ, jak siĊ
166
mnie informacje (związane z rozkładem jazdy, planem zajĊü itp.).
1. M. Perlmann-Balme, A. Tomaszewski, D. Weers: „Themen aktuell 2. Kursbuch”, Max Hueber Verlag,
2. M. Perlmann-Balme, A. Tomaszewski, D. Weers: „Themen aktuell 2. Arbeitsbuch”, Max Hueber Verlag,
Ismaning 2006.
Wymagania wstĊpne: zaliczenie semestru drugiego
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: RachunkowoĞü
Kod przedmiotu: 04.3-NSE-B07-RAC
Rok studiów: II
Semestr: 3
wykład – dr Bartosz Szeliga, üwiczenia – mgr Wojciech StarzyĔski
Rodzaj zaliczenia: kolokwium pisemne + bieĪąca kontrola
przygotowania do üwiczeĔ + Egzamin w formie pisemnego testu
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z tematyką rachunkowoĞci w przedsiĊbiorstwie, w tym ze strukturą
i treĞcią sprawozdaĔ finansowych, metodami pomiaru w rachunkowoĞci i właĞciwą interpretacją informacji
generowanych przez rachunkowoĞü.
TreĞci merytoryczne: Definicja, funkcje i nadrzĊdne zasady rachunkowoĞci. Polityka rachunkowoĞci. Majątek i zobowiązania. Przychody i zyski a koszty i straty. Dowody ksiĊgowe. SprawozdawczoĞü finansowa –
zawartoĞü i konstrukcja bilansu, rachunku zysków i strat oraz pozostałych sprawozdaĔ finansowych. Funkcjonowanie kont ksiĊgowych i ewidencja operacji gospodarczych na kontach. Ewidencja i rozliczanie kosztów rodzajowych. Poprawianie błĊdów ksiĊgowych.
Efekty kształcenia: ZnajomoĞü nadrzĊdnych zasad rachunkowoĞci. UmiejĊtnoĞü rozpoznawania składników sprawozdaĔ finansowych i ich wpływu na sytuacjĊ majątkową i finansową jednostki gospodarczej.
UmiejĊtnoĞü ksiĊgowania operacji gospodarczych na kontach.
167
1. Ewa nieek, Wprowadzenie do rachunkowoĞci, Wolters Kluwer Polska, Kraków 2009.
2. Maria Gmytrasiewicz, RachunkowoĞü. Podstawowe załoĪenia i zasady, Difin, Warszawa 2008.
3. Maria Niewiadoma, RachunkowoĞü. Teoria ogólna i zadania z rozwiązaniami, Difin, Warszawa 2008.
4. Irena Olchowicz, Agnieszka Tłaczała, RachunkowoĞü finansowa w przykładach, Difin, Warszawa 2008.
5. Maria Gmytrasiewicz, Anna Karmaska, RachunkowoĞü finansowa, Difin, Warszawa 2006.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Wykład do wyboru. Fundusze unijne i praktyczne sposoby ich pozyskiwania
Rok studiów: II
Semestr: 3
Rodzaj zaliczenia: napisany projekt zgodny z obowizujcymi
wymogami ze wskazaniem ródeł jego finansowania
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z zasadami funkcjonowania funduszy unijnych, w tym ze specyficzn terminologi oraz projektami realizowanymi w ramach programów operacyjnych. Szczególna uwaga
zostanie powiĊcona charakterystyce projektów jakie mogą byü realizowane w ramach kaĪdego obowiązującego programu operacyjnego.
TreĞci merytoryczne: Cele regionalnej polityki Unii Europejskiej. System wdraĪania polityki regionalnej
w Polsce. Fundusze UE – definicja, rodzaje, zasady korzystania (charakterystyka funduszy strukturalnych
i funduszu spójnoĞci). Programy operacyjne i ich beneficjenci. Zasady pomocy finansowej Unii Europejskiej. Zadania instytucji koordynujących przepływ Ğrodków UE. KwalifikowalnoĞü projektów i wydatków.
Typy projektów – inwestycji, przewidzianych do sfinansowania ze Ğrodków UE. Charakterystyka inwestycji
moĪliwych do realizacji w ramach 16 Regionalnych Programów Operacyjnych. Struktura wniosku o dofinansowanie z funduszy strukturalnych. – generator wniosków. Jak skorzystaü ze Ğrodków funduszy strukturalnych? Zasady konstrukcji studium wykonalnoĞci. Produkty i usługi bankowe ułatwiające pozyskanie
Ğrodków z funduszy strukturalnych. Podstawowe zasady rozliczania dofinansowania z funduszy unijnych.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü przyporządkowania projektu inwestycyjnego do odpowiedniego działania
w ramach programu operacyjnego, a takĪe znajomoĞü rodzajów wydatków, które mogą zostaü zakwalifikowane do finansowania.
168
1. Czarnasiewicz D., Europejskie Fundusze strukturalne. Fundusz Spójnoci – wstĊpne propozycje dla Polski, Szczecin 2003.
2. Czykier-Wierzba D., Finansowanie polityki regionalnej UE, TWIGGER.
3. Grosse T.G., Polska wobec nowej polityki spójnoĞci Unii Europejskiej, Warszawa 2004.
4. Idzikowska L., Jak właĞciwie przygotowaü wniosek aplikacyjny w nowym okresie programowania w:
„Fundusze strukturalne” 1/2007.
5. Jankowska A. Fundusze Unii Europejskiej w okresie programowania 2007-2013, Warszawa 2005.
7. TkaczyĔski J., Willa R., ĝwistak M., Fundusze Unii Europejskiej 2007-2013. Cele – działania-Ğrodki, UJ,
Kraków 2008.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Gospodarka a Ğrodowisko
Kod przedmiotu: 07.2-NSE-D01-GOS
Rok studiów: II
Semestr: 3
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie z funkcją Ğrodowiska oraz jego wpływem na rozwój społeczno-gospodarczy.
TreĞci merytoryczne: Zagadnienia ogólne dotyczące Ğrodowiska przyrodniczego i ekologii. Podstawowe
pojĊcia z zakresu ekologii i ochrony przyrody. Czynniki Ğrodowiska. Ekosystemy. ĝrodowisko przyrodnicze
jako podstawa bytu człowieka (społeczne , prawne i ekonomiczne aspekty Ğrodowiska). DziałalnoĞü człowieka i jej wpływ na Ğrodowisko.
Globalne zagroĪenia ekologiczne. Efekt cieplarniany. Dziura ozonowa. KwaĞne deszcze. Wylesianie. Degradacja krajobrazu i niszczenie bioróĪnorodnoĞci. Związki miĊdzy gospodarką a Ğrodowiskiem przyrodniczym.
Funkcje Ğrodowiska przyrodniczego. ĝrodowisko i jego zasoby, jako czynnik wzrostu gospodarczego i rozwoju społeczno-gospodarczego. Polityka ekologiczna. Istota, pojĊcie, cele, zasady i kierunki polityki ekologicznej.
Koncepcja zrównowaĪonego rozwoju. Ekonomika ochrony Ğrodowiska. Waloryzacja i ekonomiczna wycena
zasobów Ğrodowiska przyrodniczego. Ocena oddziaływania inwestycji na Ğrodowisko przyrodnicze. Metody
wyceny szkód ekologicznych i strat ekonomicznych. Koszty i efekty ekonomiczne ochrony Ğrodowiska.
ħródła finansowania inwestycji proekologicznych. Gospodarka odpadami.
169
1. Małachowski K., Gospodarka a rodowisko i ekologia Wydawnictwo Fachowe CeDeWu 2008.
2. ylicz T., Ekonomika rodowiska i zasobów naturalnych PWE 2004.
3. Gospodarka a rodowisko przyrodnicze. Praca zbiorowa pod red. T. Madeja. Wyd. US. Szczecin 2002.
4. Górka K., Poskrobko B., Radecki W.: Ochrona rodowiska, PWE, Warszawa 2001.
5. Manteuffel H.: Zarys problemów ekonomiki rodowiska, SGGW, Warszawa 2000.
6. Barnaciak A., Gaczek U.M.: Ekonomiczne aspekty ochrony rodowiska, AE Pozna 2001.
7. Czaja S., Becla A.: Ekologiczne podstawy gospodarowania, Wyd. AE we Wrocławiu 2007.
8. Dobrzaska B., Dobrzaski G., Kiełczewski D., Ochrona Ğrodowiska przyrodniczego. Wydawnictwo
Naukowe PWN, Warszawa 2009.
9. Fiedor B., Czaja S., Grabarczyk A., Jakubczyk Z., Podstawy ekonomii rodowiska i zasobów naturalnych.
Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2002.
Wymagania wstĊpne:
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Makroekonomia gospodarki otwartej
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D02-MGO
Rok studiów: II
Semestr: 5
wykład – prof. zw. dr hab. Janina Witkowska, üwiczenia – dr Dorota Kobus-Ostrowska
(na zakoĔczenie semestru) oraz aktywnoĞü studentów
w trakcie powadzonych zajĊü + zaliczenie pisemne
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z teoretycznymi i empirycznymi aspektami funkcjonowania gospodarki narodowej w warunkach jej otwarcia na współpracĊ miĊdzynarodową. Zapoznanie studentów z podstawową wiedzą z zakresu teorii i praktyki współczesnej gospodarki Ğwiatowej, ze szczególnym uwzglĊdnieniem problematyki handlu miĊdzynarodowego, przepływów czynników produkcji oraz miĊdzynarodowych
stosunków finansowych. Prowadzone zajĊcia słuĪą wyjaĞnieniu procesów zachodzących w rzeczywistoĞci
gospodarczej.
TreĞci merytoryczne: PojĊcie gospodarki otwartej. Podmioty gospodarki Ğwiatowej. Globalizacja. Rachunki dochodu narodowego w gospodarce otwartej. Bilans płatniczy – struktura. Kursy walutowe i rynek walutowy. Metody przywracania równowagi zewnĊtrznej w gospodarce otwartej. Polityka makroekonomiczna
a przywracanie równowagi zewnĊtrznej. Makroekonomia gospodarki otwartej – podstawowe pojĊcia, analiza zaleĪnoĞci. MiĊdzynarodowy podział pracy (jego determinanty) i korzyĞci z handlu miĊdzynarodowego
w Ğwietle teorii. Handel zagraniczny a wzrost gospodarczy. PojĊcie i formy integracji gospodarczej – regionalne ugrupowania integracyjne a liberalizacja miĊdzynarodowego handlu. Kryzysy w gospodarce Ğwiato-
170
wej. MiĊdzynarodowe organizacje finansowe wobec współczesnych problemów gospodarki Ğwiatowej.
Rynek walutowy i kurs walutowy – czynniki kształtujące poziom kursu walutowego. Bilans płatniczy. MiĊdzynarodowa polityka handlowa (GATT/ WTO). Instrumenty polityki handlowej – ekonomiczne skutki
ograniczeĔ.
Efekty kształcenia: ZdolnoĞü interpretacji zjawisk zachodzących w gospodarce narodowej w warunkach jej
włączenia w procesy globalizacji i miĊdzynarodowej integracji gospodarczej.
1. P.R. Krugman, M. Obstfeld, Ekonomia miĊdzynarodowa, PWN, Warszawa 2007.
2. BernaĞ B., (red.) Finanse miĊdzynarodowe, PWN, Warszawa 2006.
3. Budnikowski A., MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze, PWE, Warszawa 2006.
4. Kaczurba J. i Kawecka-Wyrzykowska E. (red.), Polska w WTO, IKiCHZ, Warszawa 2002.
5. Zabielski K., Finanse miĊdzynarodowe, PWN, Warszawa 2005.
6. J. ĝwierkocki, Zarys miĊdzynarodowych stosunków gospodarczych, PWE, Warszawa 2004.
Wymagania wstĊpne: Podstawy makroekonomii.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Ekonomia rynku pracy
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D05-ERP
Rok studiów: II
Semestr: 3
Rodzaj zaliczenia: praca zaliczeniowa (m.in. odnoĞnie
wykładu) + aktywne uczestnictwo w üwiczeniach
+ zaliczenie lektur (zaliczenie na ocenĊ)
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem zajĊü jest przedstawienie najwaĪniejszych zagadnieĔ odnoĞnie ekonomii rynku pracy.
TreĞci merytoryczne: PojĊcie i rodzaje rynku pracy (w aspekcie ogólnym oraz ze szczególnym uwzglĊdnieniem aspektu regionalnego (i lokalnego); zewnĊtrzne i wewnĊtrzne rynki pracy). Podmioty rynku pracy
a uwarunkowania regionalne i lokalne. Polityka paĔstwa na danym rynku pracy (rodzaje i modele) – zagadnienia terminologiczne oraz empiryczne. Statystyka pracy (z uwzglĊdnieniem analizy lokalnej (regionalnej).
regionalnego i lokalnego). Sytuacja na rynku pracy (m.in. w aspekcie regionalnym) w okresie polskich przemian systemowych. Wybrane problemy egzemplifikacyjne wobec rynku pracy.
171
1. Kucharski L., Kwiatkowski E. (red.), Rynek pracy w Polsce – tendencje, uwarunkowania i polityka pastwa, Wyd UŁ, Łód 2010.
2. Kwiatkowski E. (red.), Zrónicowanie rozwoju polskich regionów. Elementy teorii i próba diagnozy,
Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łód 2008.
3. Kwiatkowska W., Zmiany strukturalne na rynku pracy w Polsce, Wyd. UŁ, Łód 2007.
4. Kwiatkowski E., Bezrobocie. Podstawy teoretyczne, wyd. PWN, Warszawa 2002.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: PrzedsiĊbiorczoĞü i konkurencyjnoĞü firm
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D08-PKF
Rok studiów: II
Semestr: 3
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Wiesław Jan Rogalski
Rodzaj zaliczenia:
kolokwium zaliczeniowe w formie pisemnej
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przedmiot ten ma za zadanie przybliĪyü podstawową wiedzĊ na temat prowadzenia działalnoĞci gospodarczej przez przedsiĊbiorcĊ. Oraz zapoznaü z funkcjonowaniem gospodarki rynkowej a takĪe
konkurencyjnoĞci. Celem zajĊü jest przygotowanie potencjalnego przedsiĊbiorcĊ do samodzielnej działalnoĞci gospodarczej, podejmowania decyzji ekonomicznych, planowania, organizowania przewodzenia i kontrolowania. Osoba lub grupy osób które prowadzą działalnoĞü na własny rachunek muszą posiadaü podstawową wiedzĊ z ekonomii, ekonomiki przedsiĊbiorstwa a takĪe wiedzĊ o Ğrodowisku w którym chce działaü.
TreĞci merytoryczne: PrzedsiĊbiorczoĞü, przedsiĊbiorca, przedsiĊbiorstwo: PrzedsiĊbiorczoĞü, istota, definicje; Rodzaje przedsiĊbiorczoĞci; PrzedsiĊbiorca i jego cechy; OsobowoĞü człowieka; PrzedsiĊbiorstwo
w gospodarce rynkowej. PrzedsiĊbiorca w Unii Europejskiej. Rynek i gospodarka rynkowa: Rynek , rodzaje
rynku; Popyt, podaĪ, cena; Mechanizm rynkowy; Podmioty działające na rynku. Rynek pracy, pracodawca,
aktywnoĞü zawodowa: Charakterystyka rynku pracy; Prawa i obowiązki pracownika; Prawa i obowiązki
pracodawcy. PaĔstwo w gospodarce rynkowej i jego instytucje: Rola paĔstwa w gospodarce; BudĪet paĔstwa, podatki i system podatkowy; Władza samorządowa i instytucje lokalne; Banki, system bankowy, kredyty; Ubezpieczenia społeczne i zdrowotne; Instytucje finansowe i podatkowe. Firma – powoływanie do
Īycia przedsiĊbiorstwa: Procedury załoĪenia własnej firmy. KonkurencyjnoĞü gospodarki: KonkurencyjnoĞü, istota, próba zdefiniowania; Strategie konkurencji; Charakterystyka wybranych strategii konkurencji;
Otoczenie konkurencyjne jego rola i znaczenie; Strategie zagranicznej ekspansji przedsiĊbiorstw. Kariera
zawodowa, ubieganie siĊ o pracĊ: CV, list motywacyjny; Rozmowa kwalifikacyjna, konkurs; Dokumenty
osobowe pracownika. Integracja gospodarcza i globalizacja.
172
Efekty kształcenia: zrozumienie problematyki zwizanej z zachowaniami i działaniami przedsiĊbiorczymi,
zapoznanie siĊ z teoriami oraz praktycznymi działaniami związanymi z konkurencją w gospodarce rynkowej, nabycie umiejĊtnoĞci i wykształcenie postaw przedsiĊbiorczych i zachowaĔ konkurencyjnych w zawodzie ekonomisty, kierowania i zarządzania firmą.
1. CieĞlik J., Jak uruchomiü własny biznes, Wyd. Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2006.
2. Faulkner D., Bowman C., Strategie konkurencji, Wyd. Gebethner & S-ka, Warszawa 1996.
3. Gorynia M., ŁaĨniewska E., Kompendium wiedzy o konkurencyjnoĞci, PWN, Warszawa 2009.
4. Gorynia M., Strategie zagranicznej ekspansji przedsiĊbiorstw, PWE, Warszawa 2007.
5. Kortan J. Red., Podstawy ekonomiki i zarządzania przedsiĊbiorstwem, Wyd. C.H. Beck, Warszawa 1997.
6. Porter M.E., Strategia konkurencji, PWE, Warszawa 1994.
7. Red. Sobiecki R., Podstawy przedsiĊbiorczoĞci w pytaniach i odpowiedziach, Difin, Warszawa 2004.
8. StaĔda B., Wierzbowska B., PrzedsiĊbiorczoĞü, PWN, Warszawa 2002
9. Targalski J., PrzedsiĊbiorczoĞü i zarządzanie, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2003.
Uwagi:
Rok studiów: II
Semestr: 4
mgr Marcin GliszczyĔski, mgr Bartłomiej Kołodziejski
z testów Ğródsemestralnych i koĔcowych) + uczelniany
egzamin certyfikacyjny na poziomie A2
173
TreĞci merytoryczne: Tematyka zajĊü: Wydarzenia z przeszłoĞci; Przedmioty szkolne; Wynalazki i wynalazcy; SpĊdzanie wolnego czasu; Zdrowie i tryb Īycia; Rozmowy telefoniczne.
Gramatyka: czasownik get, czas present perfect + for, since, porównanie czasów present perfect i past simple,
used to, didn’t use to, strona bierna, okreĞlenia liczby i iloĞci: too, not enough, wyraĪenia so, neither + czasowniki posiłkowe, czas past perfect, przysłówki: suddenly, immediately, etc., mowa zaleĪna.
Uwagi:
Rok studiów: II
Semestr: 4
mgr Marcin GliszczyĔski, mgr Bartłomiej Kołodziejski
z testów Ğródsemestralnych i koĔcowych) + uczelniany
egzamin certyfikacyjny na poziomie B1
po zakoĔczeniu kursu powinien umoĪliwiaü im: wypowiadanie siĊ w sposób prosty i zwiĊzły na tematy z
Īycia codziennego i dotyczące własnych zainteresowaĔ; opowiadanie wydarzeĔ, przeĪyü osobistych lub
Tematyka zajĊü i słownictwo: DACH NAD GŁOWĄ: Rodzaje domów mieszkalnych, wymarzony własny
dom, mieszkanie pod ziemią, nowoczesna architektura. TRENDY: Style jedzenia, nawyki Īywieniowe,
wygląd, muzyka, moda, gatunki sztuki, recenzje. SUKCES: cechy osobowoĞciowe przydatne w odnoszeniu
sukcesu zawodowego, sukces w sporcie, sport a kwestia płci, jĊzyk pieniĊdzy.
Gramatyka: zdania złoĪone – celowe, wynikowe, porównawcze; rzeczowniki policzalne i niepoliczalne;
stopniowanie przymiotników, struktury porównawcze.
174
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Aneta Kulma
Rodzaj zaliczenia: wypowiedzi ustne i pisemne tworzone
na zajĊciach, wypowiedzi ustne i pisemne przygotowywane
w domu; test leksykalno-gramatyczny; egzamin certyfikacyjny
(czĊĞü pisemna i ustna) na poziomie A2
JĊzyk: niemiecki
prowadzenie konwersacji). Tematyka zajĊü / słownictwo: problemy ludzi starszych; starzejące siĊ społeczeĔstwo; obowiązki i sposób spĊdzania czasu wolnego przez rencistów i emerytów; odczytywanie tabel,
grafik, wykresów; czytanie ksiąĪek; rodzaje ksiąĪek; recenzja, wyraĪanie opinii na temat przeczytanej literatury. Gramatyka: czasowniki zwrotne; dopełnienie w celowniku i bierniku; powtórzenie czasów gramatycznych; powtórzenie wybranych zdaĔ złoĪonych podrzĊdnie.
minionych wydarzeĔ; proste wypowiedzi na temat planów na przyszłoĞü. W zakresie sprawnoĞci i czytania
student wykazuje siĊ zrozumieniem: prostych opisów osób, przedmiotów i miejsc; potrzebnych mi informacji np. w rozkładach jazdy, w menu restauracyjnym; prostych opisów wydarzeĔ (np. opis wycieczki za miasto); prostych listów dotyczących Īycia rodzinnego. W zakresie sprawnoĞci mówienia student potrafi: przedstawiü siebie i swoją rodzinĊ; porozumieü siĊ w sklepie, w banku, na uczelni, w biurze podróĪy; uzyskaü
prostą informacjĊ podczas podróĪy, np. kupiü bilet; zapytaü o drogĊ i objaĞniü ją; zapytaü kogoĞ, jak siĊ
175
mnie informacje (związane z rozkładem jazdy, planem zajĊü itp.).
Ismaning 2006.
Wymagania wstĊpne: Zaliczenie semestru trzeciego.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze
Kod przedmiotu: 14.6-NSE-B08-MSG
Rok studiów: II
Semestr: 4
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Poznanie mechanizmów ekonomicznych działających w sferze miĊdzynarodowych stosunków gospodarczych, zrozumienie reguł zagranicznej polityki handlowej, miĊdzynarodowego systemu
walutowego, zasad działania miĊdzynarodowych instytucji finansowych oraz celów i efektów miĊdzynarodowej integracji gospodarczej.
TreĞci merytoryczne: Teoretyczne aspekty wymiany miĊdzynarodowej. Ewolucja teorii miĊdzynarodowego podziału pracy. PojĊcie optimum handlu zagranicznego. WskaĨniki terms of trade. Migracja kapitału, siły
roboczej, usług i technologii w skali miĊdzynarodowej. Bilans płatniczy. Instrumenty regulacji handlu miĊdzynarodowego. MiĊdzynarodowy system walutowy. Rynek walutowy i kurs walutowy. Internacjonalizacja,
integracja, globalizacja. Stadia miĊdzynarodowej integracji gospodarczej. Procesy integracji w Europie.
Procesy integracji gospodarczej w Ğwiecie.
1. A. Budnikowski, MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze, PWE, Warszawa 2006;
2. S. Miklaszewski, L. Mesjasz, E. Molendowski, P. Małecki, J. Pera, M. Bieda, J. GarliĔska-Bielawska,
MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze u progu XXI wieku, Difin, Warszawa 2003.
3. T. Rynarzewski, A. ZieliĔska-GłĊbocka, MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze, Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa 2006.
Uwagi: -
176
Nazwa przedmiotu: Analiza ekonomiczna
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-C03-AEK
Rok studiów: II
Semestr: 4
wykład – dr S. Mikołajczyk, üwiczenia – mgr Katarzyna Kulbat
(test, pytania otwarte i zadania) + aktywnoĞü na üwiczeniach
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Dostarczenie studentom podstawowej wiedzy z zakresu analizy ekonomicznej przedsiĊbiorstwa; przygotowanie do przeprowadzenia analizy ekonomicznej wspierającej podejmowanie racjonalnych decyzji.
TreĞci merytoryczne: Istota, przedmiot i klasyfikacja analizy ekonomicznej. Podstawy metodyczne analizy
ekonomicznej. ħródła informacji z zakresu analizy ekonomicznej. WstĊpna ocena sprawozdania finansowego. Analiza bilansu, rachunku zysków i strat oraz przepływów pieniĊĪnych. Ocena płynnoĞci przedsiĊbiorstwa. Czynniki wpływające na strukturĊ kapitału. Ryzyko. DĨwignia ekonomiczna i ich mierniki. Kształtowanie struktury kapitału przedsiĊbiorstwa. Czynniki wpływające na strukturĊ kapitału. Analiza przychodów.
Analiza kapitału ludzkiego. Istota kapitału ludzkiego w procesie gospodarczym. Analiza zatrudnienia. Analiza wydajnoĞci pracy. Koszty pracy. Ocena przedsiĊbiorstwa na rynku kapitałowym.
1. M. Jerzmanowska (red.), Analiza ekonomiczna w przedsiĊbiorstwie, PWE, Warszawa 2004
2. L. Bednarski Analiza finansowa w przedsiĊbiorstwie, PWE, Warszawa 1999.
3. B. Micherda (red.), Podstawy rachunkowoĞci. Aspekty teoretyczne i praktyczne. PWN, Warszawa 2005.
4. J. Duraj, Analiza ekonomiczna przedsiĊbiorstwa, PWE, Warszawa 1993.
5. Z. PierĞcionek, Strategie rozwoju firmy, PWN, Warszawa 1996.
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Finanse publiczne i rynki finansowe
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-C04-FPF
Rok studiów: II
Semestr: 4
177
Rodzaj zaliczenia: aktywne uczestnictwo w üwiczeniach + egzamin
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Poznanie mechanizmów działających w sferze finansów, relacji miĊdzy finansami publicznymi a rynkami finansowymi, miĊdzy długiem publicznym a systemem bankowym i systemem funduszy inwestycyjnych.
TreĞci merytoryczne: Finanse i ich podział. PojĊcie i cechy budĪetu. Historia budĪetu. Zasady budĪetowe.
Procedura budĪetowa. Deficyt budĪetowy i dług publiczny. Instrumenty pokrycia deficytu budĪetowego.
Podatek i system podatkowy. Podatkowe Ĩródła dochodów budĪetu paĔstwa. Fundusze celowe. Struktura
rynku finansowego. PojĊcie i cechy rynku pieniĊĪnego. Instrumenty rynku pieniĊĪnego. PojĊcie i cechy
rynku kapitałowego. Instrumenty rynku kapitałowego. Giełda papierów wartoĞciowych. Indeksy giełdowe.
System bankowy. CzynnoĞci bankowe. Fundusze emerytalne i inwestycyjne.
1. Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, Dz.U. Nr 157 poz.1240.
2. J. OsiatyĔski, Finanse publiczne, PWN, Warszawa 2006.
3. W. DĊbski, Rynek finansowy i jego mechanizmy, PWN, Warszawa 2007.
4. T. Famulska, J. Nowakowski, Finanse i bankowoĞü w integrującej siĊ Unii Europejskiej, Difin 2006.
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Wykład do wyboru. Finansowanie działalnoĞci gospodarczej
Rok studiów: II
Semestr: 4
Rodzaj zaliczenia: przygotowana i pozytywnie oceniona praca
porównującą dwa wybrane Ĩródła zasilania finansowego.
JĊzyk: polski
178
Cele kształcenia: W wyniku przeprowadzonych zajĊü student powinien byü w stanie: definiowaü wewnĊtrzne i zewnĊtrzne Ĩródła finansowania działalnoĞci przedsiĊbiorstwa dostĊpne tak w kraju jak i poza
jego granicami. Student bĊdzie Ğwiadomy zagroĪeĔ jakie stwarza brak wiedzy i doĞwiadczenia w korzystaniu z dostĊpnych Ĩródeł zasilania finansowego, a takĪe bĊdzie zdolny do oceny szans realizacji przedsiĊwziĊcia przy uwzglĊdnieniu róĪnych sposobów jego finansowania.
TreĞci merytoryczne: Małe i Ğrednie przedsiĊbiorstwa prywatne w Polsce. Szanse i ograniczenia MSP
w pozyskiwaniu kapitału. Metody wyboru Ĩródeł finansowania w działalnoĞci operacyjnej/rozwojowej.
ħródła finansowania małych i Ğrednich przedsiĊbiorstw – zagadnienia wstĊpne. Kapitały własne w finansowaniu małych i Ğrednich przedsiĊbiorstw. Kapitały obce w finansowaniu małych i Ğrednich przedsiĊbiorstw.
Znaczenie wybranych form finansowania zewnĊtrznego w działalnoĞci przedsiĊbiorstwa - kredyty, poĪyczki
z sektora bankowego i sektora pozabankowego. Niekonwencjonalne formy finansowania działalnoĞci gospodarczej - zagadnienia wstĊpne. Charakterystyka: venture capital, seed capital a takąe rynek pozagiełdowy
(pozagiełdowe instrumenty pochodne). Leasing w Polsce i UE, szanse i zagroĪenia wynikające z zawarcia
umowy leasingowej. Franchising jako alternatywna forma finansowania rozwoju przedsiĊbiorstw. Koszty
i korzyĞci a takĪe współczesne formy franchisingu. Znaczenie franchisingu miĊdzynarodowego. Podmioty
transakcji faktoringowej. Procedura zawarcia umowy faktoringowej oraz rynek usług faktoringowych w Polsce. Formy, forfaitingu, wady i zalety. Znaczenie forfaitingu na rynkach zagranicznych. Finansowanie rozwoju za pomocą venture capital, szanse i zagroĪenia wynikające z zawarcia umowy venture capital. Sposoby
finansowania transakcji w handlu zagranicznym – techniki i instrumenty zabezpieczające ryzyko zmian
kursów walut. Instytucjonalne formy wspierania małych i Ğrednich przedsiĊbiorstw: fundusze porĊczeĔ
kredytowych, samorządy terytorialne.
Efekty kształcenia: W wyniku przeprowadzonych zajĊü student powinien umieü: przeprowadziü ocenĊ
planowanego przedsiĊwziĊcia trafnie dokonaü wyboru Ĩródła jego finansowania po uwzglĊdnieniu istotnych
uwarunkowaĔ dla danego podmiotu.
1. Bartkowski B., Flejterski S., Pluskola P., Fundusze i usługi poĪyczkowe dla mikro i małych przedsiĊbiorstw, Difin, Warszawa 2006.
2. Kornasiewicz A., Venture capital w krajach rozwiniĊtych i w Polsce, PWE, Warszawa 2004.
3. Lewandowska L., Niekonwencjonalne formy wspierania przedsiĊbiorczoĞci, oddk, GdaĔsk 1999.
4. Nawrot Wioletta, Finansowanie firm na rynkach zagranicznych, CeDeWu, Warszawa 2008.
5. Pluta W., Finanse małych i Ğrednich przedsiĊbiorstw, PWE, Warszawa 2004.
6. Pruchnicka-Grabas I., Szeląg A. (red.), Finansowanie działalnoĞci gospodarczej w Polsce, CeDeWu, Warszawa 2006.
7. Skowronek-Mielczarek A., Instrumenty rynku finansowego wspierające rozwój małych i Ğrednich przedsiĊbiorstw. Raporty z badaĔ rok 2000, IRWiK, Warszawa 2001.
8. Skowronek-Mielczarek A., Małe i Ğrednie przedsiĊbiorstwa. ħródła finansowania, C.H.Beck, Warszawa 2005.
9. Tokarski M., Factoring małych i Ğrednich przedsiĊbiorstw, Warszawa 2005.
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Ekonomia rozwoju
Kod przedmiotu: 14.8-NSE-D03-ERO
Rok studiów: II
Semestr: 4
179
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z teoretycznymi i empirycznymi aspektami rozwoju gospodarczego w warunkach globalizacji, ze szczególnym uwzglĊdnieniem działalnoĞci korporacji transnarodowych
w krajach słabiej rozwiniĊtych.
TreĞci merytoryczne: Globalizacja – pojĊcie, cechy, kontrowersje. Pozycja krajów rozwijających siĊ
w gospodarce Ğwiatowej, kraje nowo uprzemysłowione. Teorie rozwoju gospodarczego i ich ewolucja. Uwarunkowania rozwoju gospodarczego. Finansowanie wzrostu gospodarczego. Kryzysy finansowe a sytuacja
krajów rozwijających siĊ. Luka innowacyjna miĊdzy krajami rozwijającymi siĊ a rozwiniĊtymi. DziałalnoĞü
korporacji transnarodowych w krajach rozwijających siĊ. Motywacje inwestorów zagranicznych do podejmowania inwestycji bezpoĞrednich w krajach rozwijających siĊ. Korporacje transnarodowe a transfer technologii do krajów rozwijających siĊ. Rynek pracy w krajach rozwijających siĊ – rola korporacji transnarodowych. Polityka krajów rozwijających siĊ wobec korporacji transnarodowych, na przykładzie Chin, Indii
i Republiki Korei. Społeczna odpowiedzialnoĞü przedsiĊbiorstw – ochrona Ğrodowiska w krajach rozwijających siĊ.
Efekty kształcenia: ZdolnoĞü interpretacji zjawisk zachodzących w gospodarce Ğwiatowej w warunkach
globalizacji, w szczególnoĞci w krajach słabiej rozwiniĊtych oraz umiejĊtnoĞü oceny wpływu działalnoĞci
korporacji transnarodowych na rozwój gospodarczy kraju przyjmującego.
1. Ekonomia rozwoju, red. R. Piasecki, PWE. Warszawa 2007.
2. Globalizacja, red. J. Klich, Kraków 2001.
3. J.E. Stiglitz, Globalizacja, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2004.
4. MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze, red. J. Rymarczyk, PWE, Warszawa 2006.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Gospodarka oparta na wiedzy: teoria i aplikacja
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D04-GOW
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr S. Składowski
180
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z ocen na podstawie pisemnego testu z materiałów zaprezentowanych na wykładach oraz dostĊpnych w literaturze przedmiotu
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z istotą i znaczeniem głównych sił stymulujących rozwój gospodarki opartej na wiedzy. Chodzi głównie o udział w tych procesach: globalizacji gospodarki Ğwiatowej
i deregulacji rynków, innowacyjnoĞci oraz nowoczesnych technologii produkcyjnych, informacyjnych
i informatycznych, rewolucji cyfrowej i zastosowania Internetu, swobodnego przepływu osób, zasobów
i kapitału, wdraĪania nowoczesnych strategii marketingowych i logistycznych.
TreĞci merytoryczne: Definicje oraz istota gospodarki opartej na wiedzy. Rozwój nowej gospodarki opartej
na wiedzy. Rola innowacyjnoĞci w nowoczesnym biznesie. Warunki sukcesu nowoczesnej firmy. Marketing
w nowej gospodarce. Centra logistyczne jako nowy podmiot na rynku w nowej gospodarce. Firmy i korporacje miĊdzynarodowe. Strategie marketingowe firm ponadnarodowych.
Efekty kształcenia: Studenci mają obowiązek: zapoznania siĊ i utrwalenia wiedzy w zakresie gospodarki
opartej na wiedzy; przestudiowania literatury dotyczącej projektowania i wdraĪania innowacji w gospodarce oraz nowoczesnych firmach; wykorzystania materiału zaprezentowanego na wykładach oraz zawartego w
literaturze przedmiotu w trakcie pisania pracy licencjackiej.
1. Kasperkiewicz W., Nowa gospodarka w Ğwietle teorii ekonomii, [w:] Zeszyt Naukowy Instytutu Ekonomii nr 7/2007, Akademia ĝwiĊtokrzyska, Filia Piotrkowie Trybunalskim, 2007.
2. W.M. Grudzewski, J. Hejduk, Zarządzanie wiedzą w przedsiĊbiorstwach, Difin, Warszawa 2004.
3. W. Welfe (red.), Gospodarka oparta na wiedzy, PWE, Warszawa 2008.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Podstawy marketingu
Kod przedmiotu: 04.7-NSE-D11-PMA
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: prof. nadzw. dr hab. Janusz Zrobek
JĊzyk: polski
181
Cele kształcenia: Przekazanie studentom najnowszej wiedzy z zakresu marketingu w rozwiniĊtej gospodarce
rynkowej oraz rozwiniĊcie umiejĊtnoĞci stosowania koncepcji marketingowej w działalnoĞci gospodarczej.
TreĞci merytoryczne: Rynek, jego uwarunkowania i funkcje (PojĊcie rynku, miejsce rynku w procesach
gospodarowania, mechanizm rynkowy, struktury rynku, elementy rynku, orientacje przedsiĊbiorstw na rynku). Istota marketingu, jego funkcje, misja i cele (PojĊcie marketingu, orientacja rynkowa jako podstawa
marketingu, struktura marketingu, cele działania, misja podmiotu rynkowego). Warunki otoczenia (ZewnĊtrzne warunki działania, elementy otoczenia, ogólne uwarunkowania, zmienne makro i mikro otoczenia,
układ podmiotowy rynku i jego konsekwencje). Badania marketingowe (Istota badaĔ marketingowych,
badanie a podejmowanie decyzji, obszary badaĔ, program badaĔ, klasyfikacja badaĔ). Segmentacja rynku
(Problem wyboru rynku działania, moĪliwoĞci podziału rynku, podstawy grupowania konsumentów, wybór
rynku docelowego, kryteria i zasady segmentacji, procedury segmentacji.) Strategie marketingowe (Struktura strategii, zakres przedmiotowy strategii marketingowych, charakterystyka strategii przedsiĊbiorstwa,
wyróĪnienie strategii marketingowych, klasyfikacje i wyróĪnianie strategii w oparciu o przyjmowane kryteria.) Wykorzystanie instrumentów marketingu – mix (Istota marketingu mix, elementy marketingu mix,
decyzje odnoĞnie do elementów marketingu mix, atrakcyjnoĞü oferty, cenowa pozycja firmy, system dystrybucji, działania promocyjne). Zarządzanie marketingowe (Planowanie marketingowe, miejsce marketingu
w strukturze celów i działaĔ przedsiĊbiorstwa, typowe orientacje organizacji słuĪb marketingowych, kontrola działalnoĞci marketingowej). Marketing przyszłoĞci – uwarunkowania i podłoĪe zmian ekonomicznych
nowe koncepcje zarządzania, nowe wyzwania rynku zróĪnicowanie podmiotów rynkowych, nowe tendencje
poznawania konsumentów, konsekwencje społeczeĔstwa informacyjnego.
Efekty kształcenia: Rozumienie podstawowych pojĊü, prawidłowoĞci i problemów związanych z rozwiązywaniem problemów zarządzania marketingowego w przedsiĊbiorstwie.
1. L. Garbarski, I. Rutkowski, W. Wrzosek, Marketing. PWE, Warszawa 2008.
2. Ph. Kotler, Marketing. Rebis, PoznaĔ 2005.
3. E. Michalski, Marketing. PWN, Warszawa 2003.
4. M.J. Thomas, PodrĊcznik marketingu. PWN, Warszawa 1998.
5. M. Pilarczyk, H. Mruk. Kompendium wiedzy o marketingu. PWN, Warszawa 2006.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Geografia ekonomiczna
Kod przedmiotu: 07.1-NSE-D12-GEK
Rok studiów: II
Semestr: 4
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie w formie ustnej
JĊzyk: polski
182
Cele kształcenia: Przedstawienie podstawowych zagadnie dotyczcych sytuacji społeczno – gospodarczej
wiata z uwzglĊdnieniem Polski.
TreĞci merytoryczne: PojĊcie geografii, kierunki badawcze, funkcje geografii ekonomicznej. ĝrodowisko
a działalnoĞü człowieka. Polityczny podział Ğwiata. Zaludnienie Ğwiata, struktura demograficzna i osadnictwo.
Struktura gospodarcza: rolnictwo, przemysł, usługi. Komunikacja z rozwój gospodarki Ğwiatowej. PojĊcie
turystyki jej przyczyny i skutki gospodarcze. Handel miĊdzynarodowy.
1. DomaĔski R., 2005. Geografia ekonomiczna. PWN Warszawa.
2. Firli I., (red.) 2003. Geografia gospodarcza Ğwiata. PWE Warszawa.
3. Wrona J., (red.) 2006. Podstawy geografii ekonomicznej. WPE Warszawa.
4. Gołembski G. (red.) Kompendium wiedzy o turystyce. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002.
5. Rajman J., Geografia ludnoĞci i osadnictwa. Przewodnik metodyczny. Wyd. Naukowe Akademii Pedagogicznej Kraków 2003.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Ekologia w skali lokalnej
Kod przedmiotu: 07.2-NSE-D13-ESL
Rok studiów: II
Semestr: 4
Rodzaj zaliczenia: w formie ustnej
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przedstawienie podstawowych zagadnieĔ dotyczących ekologii i ochrony Ğrodowiska
w skali lokalnej.
TreĞci merytoryczne: PojĊcie ekologii, ochrony Ğrodowiska. ĝrodowisko a działalnoĞü człowieka w skali
lokalnej. Emisja zanieczyszczeĔ do Ğrodowiska. Stan czystoĞci Ğrodowiska na podstawie badaĔ monitoringowych. Lokalne problemy ekologiczne i sposoby ich rozwiązywania.
1. Program ochrony Ğrodowiska województwa łódzkiego na lata 2008-2011 z perspektywą na lata 2012–2015,
Łódz, grudzieĔ 2007.
2. Sprawozdanie z realizacji „Planu Gospodarki Odpadami Województwa Łódzkiego 2011 z uwzglĊdnieniem lat 2012–2015, za lata 2007–2008.ŁódĨ, wrzesieĔ 2009.
3. Wojewódzki Plan Gospodarki Odpadami dla województwa łódzkiego
naukowe PWN, Warszawa 2009.
183
5. Strzałko J., Mossor-Pietraszewska T., Kompendium wiedzy o ekologii. Wydawnictwo Naukowe PWN
Warszawa Pozna 1999 lub wydania póniejsze.
6. Bernaciak A., Ochrona Ğrodowiska w praktyce. Aspekty ekonomiczno-prawne. Wydawcy: SORUS &
EKOPLOFIL, Pozna 2004.
7. Górka K., Poskrobko B., Radecki W., Ochrona Ğrodowiska. PWE Warszawa 2001.
8. Rosik-Dulewska Cz., Podstawy gospodarki odpadami. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Organizacja samorzdu terytorialnego
Kod przedmiotu: 10.6-NSE-D14-OST
Rok studiów: II
Semestr: 4
wykład – prof. UJK dr hab. Józef StĊpak, üwiczenia – mgr Emilia Skowronek
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: przekazanie wiedzy z zakresu organizacji i funkcjonowania samorządu wojewódzkiego,
samorządu powiatowego i samorządu gminnego
TreĞci merytoryczne: Samorząd terytorialny. Administracja samorządu wojewódzkiego. Administracja
samorządu powiatowego. Administracja samorządu gminnego.
Efekty kształcenia: rozumienie zasad organizacji i funkcjonowania samorządu terytorialnego szczebla
wojewódzkiego, powiatowego i gminnego w aspekcie problematyki gospodarczej.
1. Zbigniew LeoĔski, Samorząd terytorialny w RP, C.H.Beck, Warszawa 2001.
2. Józef StĊpak, Organizacja i funkcjonowanie samorządu gminnego, Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, Piotrków Trybunalski 2007.
3. Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa.
4. Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym.
5. Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.
Wymagania wstĊpne: Wiedza z zakresu organizacji i funkcjonowania paĔstwa i administracji paĔstwa
ujĊta w programie kształcenia szkoły ponadgimnazjalnej.
Uwagi: Wykłady i üwiczenia są przygotowane do umieszczenia na platformie edukacyjnej lub przekazania
pocztą internetową.
184
Nazwa przedmiotu: Prawo administracyjne i gospodarcze
Kod przedmiotu: 10.6-NSE-D15-PAG
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Bartłomiej Biegaski
Rodzaj zaliczenia: ustne zaliczenie z ocen
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem zajĊü jest przedstawienie podstawowych pojĊü z zakresu prawa gospodarczego
i administracyjnego, przybliĪenie podstaw procesu administracyjnego, wyjaĞnienie pojĊü reglamentacji
administracyjnej, pozwolenia oraz koncesji, a takĪe wiadomoĞci dotyczących regulacji rynków branĪowych
i pomocy publicznoprawnej.
1. Zakres przedmiotowy i podmiotowy administracyjnego prawa gospodarczego.
2. PojĊcie przedsiĊbiorcy i działalnoĞci gospodarczej.
3. Prawne formy prowadzenia działalnoĞci gospodarczej.
4. PodjĊcie działalnoĞci gospodarczej – kryteria, uwarunkowania.
5. Reglamentowanie działalnoĞci gospodarczej, a regulacja branĪ.
6. Ogólne zagadnienia z partnerstwa publiczno-prywatnego.
7. Pojecie małego i Ğredniego przedsiĊbiorcy.
Efekty kształcenia: Po zakoĔczeniu zajĊü student powinien nabyü wiedzĊ praktyczną dotyczącą form prowadzenia działalnoĞci gospodarczej, poszczególnych czynnoĞci warunkujących jej rozpoczĊcie, cyklicznych
czynnoĞci związanych z prowadzeniem przedsiĊbiorstwa, a takĪe podstawowych zagadnieĔ dotyczących
uzyskiwania zezwoleĔ i koncesji.
1. K. Strzyczkowski, Prawo gospodarcze publiczne, Lewis Nexis, 2007.
2. M. Wierzbowski, M. Wyrzykowski (red.), Prawo gospodarcze. Zagadnienia administracyjno-prawne,
Warszawa 2005.
Uwagi:
185
Nazwa przedmiotu: Finansowanie rozwoju lokalnego
Kod przedmiotu: 14.8-NSE-D18-FRL
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Anetta Kuna-Marszałek
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: zapoznanie studentów z instrumentami finansowania rozwoju lokalnego.
TreĞci merytoryczne: Rozwój regionalny – istota. Rola jednostek samorządu terytorialnego. Podstawy
programowania rozwoju lokalnego w Polsce w kontekĞcie Strategii Rozwoju Kraju 2007-2015 i Narodowej
Strategii SpójnoĞci 2007-2013. Programy operacyjne Narodowej Strategii SpójnoĞci i Krajowego Planu
Strategicznego dla Obszarów Wiejskich. Fundusze krajowe. Główne programy pomocowe ukierunkowane
na rozwój regionalny. Nowatorskie sposoby finansowania inwestycyjnych przedsiĊwziĊü lokalnych. Rola
banku komercyjnego we wspieraniu rozwoju regionalnego. Partnerstwo publiczno-prywatne. Rozwój regionalny a integracja z Unią Europejską.
Efekty kształcenia: Nabycie umiejĊtnoĞci korzystania z dostĊpnych Ĩródeł finansowania rozwoju lokalnego.
J. Stacharska-Targosz, J. Szostak, Finansowanie rozwoju regionalnego, Wydawnictwo WyĪszej Szkoły
Bankowej, PoznaĔ 2007.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: PrzedsiĊbiorczoĞü i innowacje w rozwoju terytorialnym
Kod przedmiotu: 14.8-NSE-D19-PIR
Rok studiów: II
Semestr: 4
186
Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Stanisław Składowski
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z ocen na podstawie
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z najwaĪniejszymi problemami i determinantami rozwoju innowacji i przedsiĊbiorczoĞci w jednostkach terytorialnych. Szczególnie istotne znaczenie
w tej dziedzinie posiadają nastĊpujące kwestie: innowacyjne i przedsiĊbiorcze postawy osób cieszących siĊ
w swoim Ğrodowisku wysokim autentycznym autorytetem; stan infrastruktury technicznej i społecznej na
obszarze jednostek terytorialnych; tworzenie sprzyjających warunków administracyjno-prawnych i społeczno-ekonomicznych, tj. klimatu aprobującego działalnoĞü innowacyjną i przedsiĊbiorczoĞü; aktywnoĞü władz
lokalnych, organizacji zawodowych i społecznych polegająca na wsparciu dla konkretnych projektów innowacyjnych w konkretnej jednostce terytorialnej; zaangaĪowanie w proces rozwoju przedsiĊbiorczoĞci oraz
opracowanie i wdraĪanie projektów innowacyjnych przedstawicieli władz i jednostek centralnych.
TreĞci merytoryczne: Omówienie podstawowych pojĊü: innowacyjnoĞci, przedsiĊbiorczoĞci oraz roli przedsiĊbiorstw w rozwoju tych procesów. Kreowanie przedsiĊbiorczoĞci lokalnej. Projektowanie procesów innowacyjnoĞci i przedsiĊbiorczoĞci na obszarze jednostek terytorialnych. Główne cele i działania na rzecz przedsiĊbiorczoĞci w UE. Rozwój małych i Ğrednich przedsiĊbiorstw w Polsce. Szanse oraz zagroĪenia w rozwoju
przedsiĊbiorczoĞci na obszarach wiejskich.
Efekty kształcenia: Studenci mają obowiązek opanowania wiedzy i zapoznania siĊ z praktycznym dorobkiem i osiągniĊciami w dziedzinie rozwoju jednostek terytorialnych.
1. Bąk M., Małe i Ğrednie przedsiĊbiorstwa a rozwój regionalny, PARP, Warszawa 2001.
2. Drukner P. F., Innowacje i przedsiĊbiorczoĞü. Praktyka i zasady, PWE, Warszawa 1992.
3. Firlej K., MoĪliwoĞci rozwoju przedsiĊbiorczoĞci w agrobiznesie, Roczniki naukowe SERIA, t. 2, z. 8/2000.
4. Kliszczak A., Tarnawska A., Programy wsparcia dla małych i Ğrednich przedsiĊbiorstw, Wyd. Fundusz
Współpracy, Warszawa 2004.
5. Piasecki B. przedsiĊbiorczoĞü i rozwój małych i Ğrednich firm w XXI wieku, Wyd. UŁ, ŁódĨ 2002.
6. Rogalski W., Gospodarstwo rolnicze przykładem przedsiĊbiorczoĞci [w:] Rola MSP w aspekcie integracji
z UE, Piotrkowskie Wydawnictwo Naukowe, 2005.
7. Składowski S.. Główne cele i działania w krajach UE i w Polsce na rzecz rozwoju małych i Ğrednich
przedsiĊbiorstw [w:] Rola MSP w aspekcie integracji z UE, Piotrkowskie Wydawnictwo Naukowe, 2005.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: RachunkowoĞü w sektorze publicznym
Kod przedmiotu: 04.3-NSE-D22-RSP
Rok studiów: II
Semestr: 4
187
wykład – dr Bartosz Szeliga, üwiczenia – mgr Wojciech StarzyĔski
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie pisemne + kolokwium
pisemne + bieĪąca kontrola przygotowania do üwiczeĔ
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Dostarczenie studentom wiedzy o podmiotach, polityce rachunkowoĞci i sprawozdawczoĞci w sektorze finansów publicznych w Polsce.
TreĞci merytoryczne: Funkcje finansów publicznych. Dochody, przychody, wydatki i rozchody publiczne.
Jednostki sektora finansów publicznych. Kontrola zarządcza i audyt wewnĊtrzny. PaĔstwowy dług publiczny i dług SP. Wieloletni Plan Finansowy PaĔstwa. BudĪet paĔstwa i budĪet Ğrodków europejskich. BudĪet,
wieloletnia prognoza finansowa i uchwała budĪetowa jednostki samorządu terytorialnego. Polityka rachunkowoĞci w jednostkach sektora finansów publicznych. Metody wyceny aktywów i pasywów wg Ustawy o
RachunkowoĞci z uwzglĊdnieniem zasad okreĞlonych w Rozporządzeniach Ministra Finansów. Plan kont
dla budĪetu paĔstwa i budĪetów jednostek samorządu terytorialnego. SprawozdawczoĞü finansowa.
Efekty kształcenia: ZnajomoĞü zasad oraz aktualnych zagadnieĔ rachunkowoĞci i sprawozdawczoĞci jednostek sektora finansów publicznych.
1. Cellary M., Sprawozdania finansowe jednostek finansów publicznych, Wydawnictwo C.H. Beck, 2009.
2. Cellary M., Polityka rachunkowoĞci w jednostkach finansów publicznych, Wydawnictwo C.H. Beck, 2009.
3. Cellary M., Polityka rachunkowoĞci 2009 z komentarzem do planu kont w jednostkach finansów publicznych, Wydawnictwo C. H. Beck, 2009.
4. Kiziukiewicz T. (red.), RachunkowoĞü w jednostkach sektora finansów publicznych. Wydanie II zaktualizowane. Stan prawny na dzieĔ 1 stycznia 2006 roku, Wydawnictwo Difin, 2006.
5. Kosikowski C., Sektor finansów publicznych w Polsce, Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., 2006.
6. Winiarska K., Kaczurak-Kozak M., RachunkowoĞü budĪetowa, Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o., 2007.
7. Wojtowicz W. (red.), Zarys finansów publicznych i prawa finansowego, Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o.,
2008.
8. Zysnarska A., RachunkowoĞü sektora finansów publicznych, OĞrodek Doradztwa i Doskonalenia Kadr, 2004.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Marketing terytorialny
Kod przedmiotu: 04.7-NSE-D23-MTE
Rok studiów: II
Semestr: 5
188
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z ocen na podstawie
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z istotą, organizacją i wdraĪaniem marketingu do działalnoĞci jednostek terytorialnych. Szczególnie waĪna jest znajomoĞü: oceny warunków i moĪliwoĞci rozwojowych jednostki terytorialnej; sposobów okreĞlania wpływu otoczenia wewnĊtrznego i zewnĊtrznego na budowanie marki i wizerunku jednostki terytorialnej; zasad okreĞlania pojĊü oraz identyfikowania produktów, subproduktów i megaproduktów terytorialnych; zakresu i metod działania marketingu
w jednostkach terytorialnych; zasad konkurencji i wzajemnej współpracy jednostek terytorialnych.
TreĞci merytoryczne: Istota oraz ewolucja marketingu terytorialnego. Terytorium jako specyficzny produkt.
KonkurencyjnoĞü jednostek terytorialnych. Wizerunek, marka i pozycjonowanie jednostek terytorialnych.
Efekty kształcenia: Studenci mają obowiązek opanowania wiedzy i zapoznania siĊ z praktycznym dorobkiem i osiągniĊciami w dziedzinie marketingu jednostek terytorialnych.
1. Czernik M., Promocja miasta, wyd. AE w Katowicach, 1998.
2. Garbarski L., Rutkowski L., Wrzosek W., Marketing – punkt zwrotny nowoczesnej firmy, PWE, Warszawa 2001.
3. Kall J., Silna marka. Istota i kierowanie, PWE Warszawa 2001.
4. Korniak A.S., Rapacz A., Zarządzanie turystyką i jej podmiotami w miejscowoĞci i regionie, wyd. AE we
Wrocławiu, 2001.
5. Kotler Ph., Marketing, wyd. Rebis, Gliwice 2005.
6. ObrĊbalski M., Marketingowa strategia rozwoju przestrzeni, wyd. AE we Wrocławiu 1998.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Zamówienia publiczne w jednostkach samorządu terytorialnego
Kod przedmiotu: 10.6-NSE-D30-ZPS
Rok studiów: II
Semestr: 4
wykład – prof. zw. dr hab. Wacława StarzyĔska, üwiczenia – mgr Sławomir Popławski
189
Rodzaj zaliczenia: pisemny test zaliczajcy üwiczenia.
Zaliczenie wykładu w postaci pisemnego testu wielokrotnego
wyboru
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z Prawem zamówieĔ publicznych i rolą zamówieĔ publicznych w efektywnym stosowaniu metod wydatkowania Ğrodków jednostek samorządu terytorialnego róĪnego szczebla.
TreĞci merytoryczne: Struktura ustawy Prawo zamówieĔ publicznych. Zasady i tryby udzielania zamówieĔ
publicznych a wartoĞü zamówienia. Wydatki jednostek samorządu terytorialnego a zamówienia publiczne.
Jednostki samorządu terytorialnego w systemie funkcjonowania zamówieĔ publicznych w Polsce. Fundusze
strukturalne UE a zamówienia publiczne. ĝrodki ochrony prawnej w systemie zamówieĔ publicznych.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü zastosowania okreĞlonej procedury zamówieĔ publicznych dla potrzeb
efektywnego wydatkowania Ğrodków jednostek samorządu terytorialnego.
1. J. Sadowy (red.) Prawo ZamówieĔ Publicznych po zmianach z 2009 r., Urząd ZamówieĔ Publicznych,
Warszawa 2010.
2. W. StarzyĔska, Rynek zamówieĔ publicznych w procesie integracji z UE, Difin, Warszawa 2003.
3. A. Borowicz, M. Królikowska-Olczak, J. Sadowy, W. StarzyĔska (red.), Ekonomiczne i prawne zagadnienia zamówieĔ publicznych. Polska na tle Unii Europejskiej, UZP Warszawa 2010.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Handel zagraniczny wyrobami zaawansowanymi technologicznie
Kod przedmiotu: 14.6-NSE-D63-HZZ
Rok studiów: II
Semestr: 4
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z problematyką miĊdzynarodowej wymiany handlowej wyrobami
zaawansowanymi technologicznie oraz czynnikami wpływającymi na pozycjĊ poszczególnych krajów i ugrupowaĔ integracyjnych w globalnym handlu wyrobami zaawansowanej technologii.
190
TreĞci merytoryczne: Podstawowe pojĊcia dotyczące handlu miĊdzynarodowego. MiĊdzynarodowy podział pracy i czynniki go okreĞlające. MiĊdzynarodowa konkurencyjnoĞü. MiĊdzynarodowe organizacje
regulujące handel miĊdzynarodowy. Klasyczne teorie wymiany miĊdzynarodowej. Nowoczesne teorie wymiany miĊdzynarodowej, ze szczególnym uwzglĊdnieniem teorii neotechnologicznych. Wykorzystanie
instrumentów polityki handlowej do wspierania transferu technologii. Ograniczenia stosowania instrumentów polityki handlowej, wynikające z umów miĊdzynarodowych. Regulacje dotyczące handlu w ramach
GATT/WTO. Zasady stosowane w ramach GATT/WTO (klauzula najwyĪszego uprzywilejowania, klauzula
narodowa, zasada wzajemnoĞci). Porozumienia zawarte w ramach Rundy Urugwajskiej GATT/WTO. Porozumienie GATT/WTO w sprawie handlowych aspektów praw własnoĞci intelektualnej (TRIPS), Porozumienie o handlu produktami technologii informatycznej (ITA). MiĊdzynarodowa wymiana handlowa – podstawowa charakterystyka. Udział regionów w miĊdzynarodowych obrotach handlowych. Główne tendencje
w strukturze towarowej miĊdzynarodowych obrotów handlowych. Znaczenie handlu wewnątrz-gałĊziowego
i wewnątrz- firmowego. Klasyfikacja wyrobów wysokiej techniki (OECD, Eurostat). Charakterystyka Ğwiatowego handlu miĊdzynarodowego wyrobami zaawansowanej technologii. Pozycja Unii Europejskiej i nowych krajów członkowskich. Rola korporacji transnarodowych w handlu wyrobami zaawansowanej technologii. Polityka technologiczna Unii Europejskiej. Cele, zasady, instrumenty i programy. Polityka wspierania
rozwoju technologicznego i innowacyjnoĞci w Polsce. Program Operacyjny Innowacyjna Gospodarka. KonkurencyjnoĞü technologiczna polskich przedsiĊbiorstw.
Efekty kształcenia: ZdolnoĞü interpretacji zjawisk zachodzących w gospodarce Ğwiatowej w sferze wymiany handlowej wyrobami zaawansowanej technologii oraz umiejĊtnoĞü oceny pozycji Polski jako kraju
członkowskiego UE w handlu wyrobami zaawansowanej technologii.
1. Z. WysokiĔska, KonkurencyjnoĞü w miĊdzynarodowym i globalnym handlu technologiami, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa-ŁódĨ 2001
2. A. Budnikowski, MiĊdzynarodowe stosunki gospodarcze, Wyd. III, PWE, Warszawa 2006
3. Polska w WTO, red. J. Kaczurba, E. Kawecka-Wyrzykowska, PWE, Warszawa 2002
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Statystyczna analiza procesów gospodarczych
Kod przedmiotu: 11.2-NSE-D64-SAG
Rok studiów: II
Semestr: 4
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Bogusława Dobrowolska
Rodzaj zaliczenia: egzamin w formie pisemnej,
kolokwium zadaniowe
JĊzyk: polski
191
Cele kształcenia: Dostarczenie studiujcym wiedzy o moliwociach uogólniania, przenoszenia informacji
zebranych z czĊĞci zbiorowoĞci na jej całoĞü. ZajĊcia są podstawą do praktycznego wykorzystania metod
estymacji i weryfikacji hipotez statystycznych. (Prezentacja metod statystyki indukcyjnej (matematycznej)
niezbĊdnych do naukowego uogólniania wyników z badanej próby na populacjĊ).
TreĞci merytoryczne: Jednowymiarowa zmienna losowa, jej rozkłady i parametry: zmienna losowa, jej
klasyfikacja, rozkład empiryczny i rozkłady teoretyczne. Estymacja przedziałowa: przedziały ufnoĞci dla
Ğredniej, wskaĨnika struktury. NiezbĊdna liczebnoĞü próby. Weryfikacja hipotez statystycznych: parametryczne testy istotnoĞci dla jednego parametru populacji i równoĞci parametrów dwóch populacji opartych na
próbach niepowiązanych. Parametryczne i nieparametryczne testy istotnoĞci stosowane w analizie korelacji,
regresji i kontyngencji.
Efekty kształcenia: Praktyczna umiejĊtnoĞü zastosowaĔ narzĊdzi wnioskowania o parametrach populacji na
podstawie wyników z próby statystycznej.
1. Kulczycki R: Rachunek indeksów statystycznych, PWE, Warszawa, 1983.
2. StarzyĔska W: Statystyka praktyczna, PWN, Warszawa, 2005.
3. Luszniewicz A., Słaby T: Statystyka stosowana, PWE, Warszawa, 1997.
4. Okólski M., Timofiejuk I: Statystyka ekonomiczna. Elementy teorii, PWE, Warszawa, 1978.
5. Romaniuk K: Indeksy dynamiki zjawisk ekonomicznych, PWE, Warszawa, 1976.
6. Sobczyk M: Statystyka, PWN, Warszawa, 1998.
7. Ostasiewicz S., Rusnak Z., Siedlecka U., Statystyka Elementy Teorii i Zadania, Wydawnictwo AE we
Wrocławiu, Wrocław 2001.
8. Pułaska-Turyna B., Statystyka dla ekonomistów, Difin, Warszawa 2005.
Wymagania wstĊpne: ZnajomoĞü metod statystyki opisowej.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Biznes plan projektów innowacyjnych
Kod przedmiotu: 04.9-NSE-D65-BPI
Rok studiów: II
Semestr: 4
Rodzaj zaliczenia: przygotowanie projektu innowacyjnego oraz opracowanie biznes planu
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z metodyką przygotowania projektu innowacyjnego oraz z zasadami opracowania biznes planu przedsiĊwziĊcia innowacyjnego.
192
TreĞci merytoryczne: Innowacje w przedsiĊbiorstwie. Klasyfikacja innowacji. Charakterystyka projektów
innowacyjnych. ħródła finansowania innowacji. ĝrodki UE na finansowanie działalnoĞci innowacyjnej
przedsiĊbiorstw. Projekt innowacyjny – metodyka przygotowania. Biznes plan jako narzĊdzie planowania
działalnoĞci innowacyjnej. PojĊcie i funkcje biznes planu. Cechy dobrego biznes planu. Struktura i elementy
składowe biznes planu. Struktura biznes planu ze wzglĊdu na jego adresatów. Analiza rynku i analiza strategiczna przedsiĊwziĊcia innowacyjnego. Plan marketingowy i organizacyjny. Techniczne aspekty przedsiĊwziĊcia innowacyjnego. Finansowe aspekty biznes planu. Prognozy finansowe. Analiza rentownoĞci i wraĪliwoĞci przedsiĊwziĊcia. Analiza wskaĨnikowa. Praktyczne aspekty biznes planu. Opracowanie przykładowych biznes planów.
Efekty kształcenia: Rozumienie istoty i roli przedsiĊwziĊü innowacyjnych w rozwoju przedsiĊbiorstwa,
umiejĊtnoĞü przygotowanie projektu innowacyjnego oraz biznes planu przedsiĊwziĊcia innowacyjnego.
1. Pasieczny J., Biznesplan, PWE, Warszawa 2007.
2. Pawlak Z., Biznesplan zastosowania i przykłady, Poltext, Warszawa 2001.
3. Pastusiak R., Ocena efektywnoĞci inwestycji, CeDeWu, Warszawa 2003.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Zarządzanie ryzykiem działalnoĞci gospodarczej
Kod przedmiotu: 04.9-NSE-D66-ZRD
Rok studiów: II
Semestr: 4
Rodzaj zaliczenia: identyfikacja ryzyka upadłoĞci
przedsiĊbiorstwa na podstawie znanych modeli –
opracowanie własne studenta
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Nabycie przez studentów wiedzy w zakresie identyfikacji ryzyka oraz opis procesów
zarządzania ryzykiem na podstawie przyjĊtych metodyk PMI oraz PRINCE2 to główny cel zajĊü.
1. Planowanie zarządzania ryzykiem.
2. Identyfikacja ryzyka.
3. JakoĞciowa analiza ryzyka.
4. IloĞciowa analiz ryzyka.
5. Planowanie odpowiedzi na ryzyko.
6. Monitorowanie i sterowanie ryzykiem.
193
7. Zarzdzanie ryzykiem procesów przedsiĊbiorstwie produkcyjnym.
8. Wybrane metody oceny kondycji finansowej spółki.
1. A. Biela, Metodologia wyceny przedsiĊbiorstw, Wydawnictwo Norbertinum, Lublin 2000.
2. L. Dorozik Restrukturyzacja Ekonomiczna PrzedsiĊbiorstw, PWE, Warszawa2006.
3. T. Karczmarek, Ryzyko i zarządzanie ryzykiem, Difin, Warszawa 2005.
4. M. Kufel, Metody wyceny przedsiĊbiorstw, Wydawnictwo Park, Bielsko-Biała 1992.
5. U. Malinowska, Wycena przedsiĊbiorstwa w warunkach polskich, Difin, Warszawa, 2000.
6. M. Zaleska, Identyfikacja ryzyka upadłoĞci przedsiĊbiorstwa i banku, Difin, Warszawa 2002.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Nowoczesne instrumenty rynku kapitałowego
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D67-NIK
Rok studiów: II
Semestr: 4
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Prezentacja współczesnego obrazu rynku kapitałowego. Charakterystyka podstawowych
grup nowoczesnych instrumentów finansowych. Wskazanie praktycznego wykorzystania nowoczesnych
instrumentów finansowych w zarządzaniu kapitałem.
TreĞci merytoryczne: Organizacja i funkcjonowanie rynku kapitałowego. Współczesne trendy rozwojowe
rynku kapitałowego. Obligacje. Certyfikaty inwestycyjne. Kontrakty terminowe futures. Opcje. Opcje na
akcje. Opcje egzotyczne. Finansowe produkty ustrukturyzowane. Warranty. Transakcje SWAP. Kwity depozytowe. Euroobligacje.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü konstrukcji strategii inwestycyjnej. ZdolnoĞü oceny ryzyka finansowego
współczesnych instrumentów finansowych
194
1. DĊbski W., Rynek finansowy i jego mechanizmy, PWN, Warszawa 2005
2. Hull J., Kontrakty terminowe i opcje, WIG Press, Warszawa 1998
3. Grzybczyk M., Ziemba P., Emisja kwitów depozytowych i euroobligacji, C.H. Beck, 2000
4. Fierla A., Opcje na akcje, Difin, Warszawa 2004
5. Pruchnicka-Grabias I., Egzotyczne opcje finansowe, CeDeWu, Warszawa 2006
6. WiĞniewska E., Giełdowe instrumenty pochodne, CeDeWu, Warszawa 2007
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Ekonometria
Kod przedmiotu: 11.2-NSE-B03-EKN
Rok studiów: III
Semestr: 5
wykład – dr hab. prof. UJK Jan WiĊcek, üwiczenia – dr Bogusława Dobrowolska
Rodzaj zaliczenia: kolokwium zadaniowe + pisemna
lub ustna odpowiedĨ sprawdzająca opanowanie wiedzy
prezentowanej na wykładzie
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z opisowymi modelami ekonometrycznymi i wskazanie na moĪliwoĞü ich wykorzystania w badaniach empirycznych, głównie do celów analizy przyczynowo-skutkowej,
oraz dla sporządzania wielowariantowych prognoz.
TreĞci merytoryczne: Definicja ekonometrii oraz prezentacja problemów, którymi zajmuje siĊ ekonometria. Klasyfikacja modeli ekonometrycznych wg róĪnych kryteriów (Modele jednorównaniowe z jedną
zmienną objaĞniającą. Modele jednorównaniowe z wieloma zmiennymi objaĞniającymi. Modele wielorównaniowe. Modele proste. Modele rekurencyjne. Modele o równaniach współzaleĪnych). Etapy badania ekonometrycznego. Rodzaje danych statystycznych wykorzystywanych do szacowania parametrów opisowych
modeli ekonometrycznych. Klasyczna metoda najmniejszych kwadratów w zapisie zwykłym i macierzowym. Merytoryczna weryfikacja modelu. Statystyczna weryfikacja modelu. Warunki wykorzystania opisowych modeli ekonometrycznych do prognozowania. Modele ze zmiennymi jakoĞciowymi. Przykłady zastosowaĔ opisowych modeli ekonometrycznych (Funkcja popytu konsumpcyjnego, Funkcje produkcji).
Efekty kształcenia: Student po wysłuchaniu wykładu oraz po üwiczeniach powinien umieü: sformułowaü
problem, który moĪna przedstawiü za pomocą opisowego modelu ekonometrycznego; zebraü odpowiednie
dane statystyczne, na podstawie których bĊdzie moĪna oszacowaü parametry strukturalne modelu; oszacowaü parametry strukturalne modelu przy uĪyciu klasycznej metody najmniejszych kwadratów; przeprowadziü merytoryczną i statystyczną weryfikacjĊ modelu; podjąü decyzjĊ, czy przyjĊty model moĪe byü wykorzystany do celów prognostycznych.
195
1. Łapiska-Sobczak N. (red.), Opisowe modele ekonometryczne. Elementy teorii. Przykłady i zadania,
Wyd. UŁ, wyd. VIII 2005.
2. ółtowska E., Sieczko A., Sieczko M., Ekonometria. Wykład ilustrowany przykładami, Wyd. Wyszej
Szkoły Ekonomii i Prawa w Kielcach 2009.
3. Łapiska-Sobczak N. (red.), Modele optymalizacyjne. Przykłady i zadania, Wyd. UŁ, wyd. VII 2005.
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Polityka gospodarcza
Kod przedmiotu: 14.9-NSE-C02-PGO
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: - 0
Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Anetta Kuna-Marszałek
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: zapoznanie studentów z narzĊdziami polityki gospodarczej i ich funkcjonowaniem w
gospodarce; porównywanie teorii polityki gospodarczej z realnymi procesami gospodarczymi.
TreĞci merytoryczne: Systemy gospodarcze i funkcje polityki gospodarczej. Uwarunkowania, cele i dziedziny polityki gospodarczej. Ewolucja kierunków i systemów polityki gospodarczej. Wzrost i rozwój gospodarki. Czynniki wzrostu. Polityka strukturalna. Mechanizm przezwyciĊĪania barier strukturalnych. Polityka przemysłowa. Uwarunkowania polityki regionalnej. Istota i funkcje polityki pieniĊĪnej. Funkcje polityki budĪetowej. Deficyt budĪetowy. Polityka handlowa. Protekcjonizm versus liberalizm. Instrumenty polityki handlowej. Regulowanie rynku pracy. Kierunki polityki gospodarczej Unii Europejskiej.
Efekty kształcenia: nabycie umiejĊtnoĞci gromadzenia informacji gospodarczych, ich przetwarzania i wyciągania wniosków dotyczących obecnej i przyszłej sytuacji ekonomicznej.
1. J. Tarajkowski, Polityka gospodarcza. Studia i przyczynki, Garmond Oficyna Wydawnicza, PoznaĔ 2005.
2. B. Winiarski, Polityka gospodarcza, PWE, Warszawa 2006.
3. J. Kaja, Polityka gospodarcza. WstĊp do teorii, Szkoła Główna Handlowa, Warszawa 2007.
Uwagi:
196
Nazwa przedmiotu: Wykład do wyboru. Zarzdzanie jakoci
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: prof. UJK dr hab. Jan WiĊcek
Rodzaj zaliczenia: Przygotowanie opracowania dotyczącego zasad i metod zarządzania jakoĞcią w wybranym przedsiĊbiorstwie
produkcyjnym, handlowym lub usługowym + odpowiedĨ ustna
obejmująca treĞci prezentowane na wykładzie oraz zawarte
w literaturze obowiązkowej
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z nowoczesnymi metodami zarządzania współczesnym przedsiĊbiorstwem ze zwróceniem szczególnej uwagi na jakoĞü procesu zarządzania oraz na jakoĞü wyrobów wytwarzanych w przedsiĊbiorstwach produkcyjnych a takĪe na jakoĞü usług Ğwiadczonych przez przedsiĊbiorstwa usługowe.
Definicje jakoĞci i wartoĞci uĪytkowej sformułowane przez filozofów, ekonomistów i przedstawicieli nauk
technicznych. Metody kwantyfikacji jakoĞci i wartoĞci uĪytkowej: problemy teoretyczne dotyczące budowy
indywidualnych i kompleksowych mierników jakoĞci i wartoĞci uĪytkowej; wskazanie na moĪliwoĞci praktycznego wykorzystania indywidualnych i kompleksowych mierników wartoĞci uĪytkowej; przykłady zastosowaĔ kompleksowych mierników wartoĞci uĪytkowej do oceny wyrobów tekstylno-odzieĪowych, artykułów gospodarstwa domowego oraz wyrobów przemysłu motoryzacyjnego. NarzĊdzia i techniki zarządzania
jakoĞcią: burza mózgów; analiza oddziaływaĔ; diagram przyczynowo-skutkowy; analiza Pareto-Lorenza;
wykresy korelacji; wykresy regresji. Wybrane elementy statystycznej kontroli jakoĞci: karty kontrolne (karta
X, karta R i S); Six Sigma. Kompleksowe zarządzanie jakoĞcią (TQM). Normalizacja krajowa i miĊdzynarodowa: instytucje krajowe (PKN, PCBC, PCA); instytucje miĊdzynarodowe (ISO, IEC, CEN, CENELEC).
Normy krajowe i miĊdzynarodowe – katalogi norm: rodzaje norm krajowych; rodzaje norm miĊdzynarodowych (klasyfikacja norm serii ISO 9000; normy dotyczące ochrony Ğrodowiska). Koszty jakoĞci jako element systemu sterowania jakoĞcią w przedsiĊbiorstwie.
Efekty kształcenia: Praktyczne zastosowanie wiedzy prezentowanej na wykładzie do zarządzania przedsiĊbiorstwem. UmiejĊtnoĞü wyszukania i praktycznego wykorzystania norm jakoĞci wyrobu oraz oceny jakoĞci
procesu zarządzania w przedsiĊbiorstwie.
1. J. WiĊcek (red.), Zintegrowane zarządzanie jakoĞcią, wyd. UŁ, ŁódĨ 2007.
2. A. Hamrol, W. Mantura, Zarządzanie jakoĞcią. Teoria i praktyka, PWN, Warszawa 2002.
3. J. ŁaĔcucki (red.), Zarządzanie jakoĞcią w przedsiĊbiorstwie, wyd. Tonik, Bydgoszcz 1997.
Uwagi:
197
Rok studiów: III
Semestr: 5
dr Agata Bury, dr Małgorzata Olszewska, dr Dorota Kobus-Ostrowska, dr Beata Szkudlarek
Rodzaj zaliczenia: przedstawienie poszczególnych czĊĞci pracy
licencjackiej
JĊzyk: polski
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Zakładanie i prowadzenie własnej firmy
Kod przedmiotu: 04.9-NSE-D06-ZWF
Rok studiów: III
Semestr: 5
198
Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot:
wykład – dr Wiesław Rogalski, üwiczenia – mgr Katarzyna Kulbat
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie z oceną, praca semestralna,
kolokwium zaliczeniowe
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Nabycie przez studentów niezbĊdnej wiedzy oraz procedur postĊpowania pozwalających
uruchomiü własną firmĊ na podstawie obowiązującego prawa gospodarczego w Polsce i Unii Europejskiej.
TreĞci merytoryczne: Pomysł na własny biznes. Przepisy prawa gospodarczego, akty prawne i ustawy.
Lokalizacja firmy i jej znaczenie. Otoczenie jego rola i znaczenie dla firm. Wybór formy organizacyjnoprawnej. ħródła pozyskiwania kapitału. Procedury powołania do Īycia własnego przedsiĊbiorstwa (rejestracja, numer regon, konto bankowe, pieczątka firmowa, NIP i podatki w UrzĊdzie Skarbowym, składki na
ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, opinie zgody, uprawnienia, koncesje, współpraca z instytucjami lokalnymi). Koncepcja jednego okienka w urzĊdzie, teoria i praktyka (przyjazne paĔstwo). Prawa i obowiązki
pracodawcy. Prawa i obowiązki pracownika. Generowanie, kompletowanie i przechowywanie dokumentów
niezbĊdnych do prowadzenia działalnoĞci gospodarczej.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü skompletowania wszystkich niezbĊdnych dokumentów w celu załoĪenia
własnej firmy, finansowania działalnoĞci gospodarczej, zaplanowania jej w formie Bisness Planu, dokonania
wyboru odpowiedniej formy opodatkowania własnej działalnoĞci.
1. CieĞlik J., Jak uruchomiü własny biznes (przedsiĊbiorczoĞü i konkurencyjnoĞü), Wyd. Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2006.
2. Grzegorzewska-Mischka E., Wyrzykowski W., PrzedsiĊbiorczoĞü, przedsiĊbiorca, przedsiĊbiorstwo, Book
Market, GdaĔsk 2009.
3. Markowski W., ABC small businessu, Wydawnictwo Marcus s.c. ŁódĨ 2009.
4. Moczydłowska J., Pacewicz I., PrzedsiĊbiorczoĞü, WO Fosze, Rzeszów 2007.
5. Muüko P., Sokół A., Jak załoĪyü i prowadziü własną firmĊ, CEDEWU PL, Warszawa 2009.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Finanse przedsiĊbiorstw
Kod przedmiotu: 04.3-NSE-D09-FPR
Rok studiów: III
Semestr: 5
wykład – dr Jakub Marszałek, üwiczenia – mgr Wojciech StarzyĔski
199
Rodzaj zaliczenia: kolokwium
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: prezentacja ródeł finansowania działalnoci przedsiĊbiorstwa; wskazanie moĪliwoĞci
kreowania rentownoĞci inwestycji poprzez zarządzanie Ĩródłami finansowania inwestycji; zapoznanie z podstawowymi miarami efektywnoĞci przedsiĊbiorstwa; prezentacja zasad konstrukcji strategii finansowej przedsiĊbiorstwa
TreĞci merytoryczne: Obieg kapitału w przedsiĊbiorstwie. Kluczowe obszary zarządzania finansami przedsiĊbiorstw. Klasyfikacja Ĩródeł finansowania przedsiĊbiorstw. Istota problemu efektywnej alokacji kapitału.
Metody finansowania przedsiĊbiorstwa kapitałem własnym. Metody finansowania przedsiĊbiorstwa kapitałem obcym. Metody finansowania wewnĊtrznym kapitałem przedsiĊbiorstwa. ĝredni waĪony koszt kapitału.
Analiza finansowa w zarządzaniu finansami przedsiĊbiorstw. Próg rentownoĞci i dĨwignie w zarządzaniu
finansami przedsiĊbiorstw.
Efekty kształcenia: ZnajomoĞü problematyki zarządzania strukturą kapitałową; umiejĊtnoĞü wyceny kosztu
kapitału Ĩródła finansowania; zdolnoĞü do krytycznej oceny struktury finansowania.
1. Brigham E.F., Zarządzanie finansami, PWE, Warszawa 2000.
2. Damodaran A., Finanse korporacyjne. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2007.
3. Machała R., Zarządzanie finansami i wycena firmy, Oficyna Wydawnicza Unimex, Wrocław 2008.
4. RóĪaĔski J (red.), Inwestycje rzeczowe i kapitałowe, Difin, Warszawa 2006.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Strategie i koncepcje zarządzania logistycznego. Operatorzy logistyczni
Kod przedmiotu: 04.9-NSE-D37-SZL
Rok studiów: III
Semestr: 5
wykład – dr inĪ. Adam Sadowski, üwiczenia – dr Maria TymiĔska
Rodzaj zaliczenia: test
JĊzyk: polski
200
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z problematyk strategii i koncepcji logistycznych oraz zasadami
funkcjonowania operatorów logistycznych. Omówienie podstawowych prawidłowoci wystĊpujących przy
formułowaniu strategii logistycznych oraz prezentacja wybranych koncepcji zarządzania logistycznego.
Przedstawienie procesów logistycznych realizowanych przez operatorów logistycznych oraz ewolucji zakresu usług Ğwiadczonych przez przedsiĊbiorstwa logistyczne.
TreĞci merytoryczne: PojĊcie i istota strategii. Strategie logistyczne – rodzaje i uwarunkowania stosowania. Przegląd koncepcji logistycznych wykorzystywanych w zarządzaniu logistycznym i zarządzaniu łaĔcuchem dostaw. Lean Management. Agile Management. TQM. Six Sigma. BPR. TBM. Model referencyjny
łaĔcucha dostaw SCOR. Informatyczne wspomaganie zarządzania łaĔcuchem dostaw. Usługi logistyczne.
Modele biznesowe usługodawców logistycznych i model sektora. Etapy ewolucji sektora usług logistycznych.
Efekty kształcenia: Praktyczna znajomoĞü koncepcji i strategii logistycznych oraz uwarunkowaĔ ich stosowania w organizacji oraz łaĔcuchu dostaw. UmiejĊtnoĞü nawiązywania relacji w zakresie współpracy
z operatorami logistycznymi.
1. Ciesielski M. (red.), Instrumenty zarządzania łaĔcuchami dostaw, PWE, Warszawa 2009.
2. Jeszka A.M., Sektor usług logistycznych w teorii i praktyce, Difin, Warszawa 2009.
3. Skowronek Cz., Logistyka w przedsiĊbiorstwie, PWE, Warszawa 2008.
Wymagania wstĊpne: Podstawowa wiedza z zakresu logistyki.
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Komputerowe wspomaganie gospodarki logistycznej
Kod przedmiotu: 11.9-NSE-D38-KGL
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr Sławomir Popławski
podczas omawiania treĞci merytorycznych
oraz sprawdzian ustny
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem üwiczeĔ jest praktyczne opanowanie przez studentów umiejĊtnoĞci budowy symbolicznego modelu decyzyjnego z zakresu gospodarki logistycznej i jego rozwiązania oraz przedstawienie
roli wskaĨników logistycznych do oceny ekonomicznej działaĔ logistycznych przy podejmowaniu decyzji
z tego zakresu, wspomagając siĊ systemami informatycznymi.
201
TreĞci merytoryczne: Liniowe modele decyzyjne (Budowa modelu Programowania Liniowego (PL). Informacje ułatwiajce ocenĊ optymalnego rozwiązania problemu decyzyjnego. Optymalizacja zadaĔ transportowych. Optymalizacja innych zagadnieĔ związanych z logistyką.). (Przykłady rozwiązywane za pomocą programu Solver – narzĊdzia MS EXCEL). PojĊcia miernika i wskaĨnika ekonomiczno-logistycznego.
Przykład wyspecjalizowanego (autorskiego) systemu informatycznego optymalizującego stan zapasów.
Przykłady innych wyspecjalizowanych (autorskich) systemów informatycznych wspomagających gospodarkĊ logistyczną (System obsługujący odprawy towarowe, miĊdzynarodowe (spedycja). System magazynowy
„materiałówka – produkcja – sprzedaĪ”).
1. D. MiszczyĔska, M. MiszczyĔski, Wybrane Metody BadaĔ Operacyjnych, WyĪsza Szkoła EkonomicznoHumanistyczna z siedzibą w Skierniewicach, Skierniewice, X 2000, Wydanie II.
2. J. Twaróg, Mierniki i wskaĨniki logistyczne, Instytut Logistyki i Magazynowania, PoznaĔ 2005.
3. J. Majewski, Informatyka dla Logistyki, Instytut Logistyki i Magazynowania, PoznaĔ 2006, Wydanie II.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Ekologia procesów logistycznych (ekologistyka)
Kod przedmiotu: 07.2-NSE-D39-EPL
Rok studiów: III
Semestr: 5
Rodzaj zaliczenia: pisemne
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Ukazanie powiązaĔ ekologii z transportowo-magazynowymi procesami logistycznymi.
Znaczenie recyrkulacji materiałów odpadowych. Rola zarządzania w ochronie Ğrodowiska. Znaczenie systemu gospodarki odpadami.
TreĞci merytoryczne: Istota i cele ekologistyki. Ekonomiczne skutki wykorzystania surowców wtórnych.
Definicja i podsystemy logistyki powtórnego zagospodarowania. Logistyka odpadów. Gospodarka odpadami niebezpiecznymi .Recyrkulacja materiałów odpadowych. Recykling wyrobów. Zarządzanie w ochronie
Ğrodowiska.
1. Korzeniowski A., Skrzypek M., Szyszka G., Ekologistyka zuĪytych opakowaĔ. ILiM seria Biblioteka
Logistyka.
2. BĊdkowski J., Wengierek M., Logistyka odpadów T. I i II. Wyd. Politechniki ĝląskiej. Gliwice
2002/2004.
3. Szołtysek J., Logistyka zwrotna, Biblioteka Logistyka, PoznaĔ 2009.
202
4. Rosik-Dulewska Cz., Podstawy gospodarki odpadami. Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005.
5. Korzeniowski A., Ekologistyka, Instytut Logistyki i Magazynowania seria Biblioteka Logistyka.
6. Dembiska-Cyran J., Gubała M. Podstawy zarzdzania transportem w przykładach Biblioteka Logistyki
2003.
7. Korze Z., Ekologistyka Biblioteka Logistyka Pozna 2001.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Strategie marketingowe przedsiĊbiorstw logistycznych
Kod przedmiotu: 04.7-NSE-D41-SML
Rok studiów: III
Semestr: 5
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr inĪ. Emilia Skowronek
Rodzaj zaliczenia: kolokwium zaliczeniowe
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem zajĊü jest przedstawienie zagadnieĔ z logistyki marketingowej, zarządzania łaĔcuchem dostaw w ujĊciu marketingowym oraz powiązania miĊdzy strategią logistyczną a strategią marketingową.
TreĞci merytoryczne: Istota i zakres przedmiotowy strategii marketingowej. Strategie segmentacji rynku.
Strategie marketingowe dla poszczególnych etapów cyklu Īycia. Obsługa klienta. Tworzenie wartoĞci dla
klienta. ħródła przewagi konkurencyjnej. Zarządzanie relacjami z klientem. Strategie opakowania produktu.
Strategie promocji.
Efekty kształcenia: Zdobycie wiedzy o rodzajach strategii marketingowej i zastosowania ich w zarządzaniu
łaĔcuchem dostaw.
1. Michalski E.: Marketing, Warszawa 2007.
2. Pomykalski A.: Strategie marketingowe, ŁódĨ 1999.
3. Harrison A.: Zarządzanie logistyką, Warszawa 2010.
4. Christopher M., Peck H.: Logistyka marketingowa, Warszawa 2005.
Uwagi:
203
Nazwa przedmiotu: Podstawy komunikacji marketingowej w logistyce
Kod przedmiotu: 04.7-NSE-D46-KML
Rok studiów: III
Semestr: 5
wykład – dr Mirosława Nowak, üwiczenia – mgr Emilia Skowronek
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie z procesem komunikacji marketingowej w logistyce. Zapoznanie z planowaniem komunikacji marketingowej, okreĞleniem celów komunikacji i identyfikacja odbiorców komunikacji. Marką firmy i zasadami tworzenia systemu identyfikacji firmy. Reklamą. Istota, celami i zakresem działaĔ public relations, promocją sprzedaĪy (rodzajami i zadaniami), merchandising. SprzedaĪ osobista, marketing bezpoĞredni i sponsoring jako instrumenty komunikacji marketingowej.
TreĞci merytoryczne: Planowanie komunikacji marketingowej, okreĞlenie celów komunikacji i identyfikacja odbiorców komunikacji. Marka firmy i zasady tworzenia systemu identyfikacji firmy. Reklama. Istota,
cele i zakres działaĔ public relations, promocja sprzedaĪy (rodzaje i zadania), merchandising. SprzedaĪ
osobista, marketing bezpoĞredni i sponsoring jako instrumenty komunikacji marketingowej.
1. Jim Blythe, Komunikacja marketingowa. PWE 2002.
2. Red. Szymoniuk B., Komunikacja marketingowa instrumenty i metody. PWE, Warszawa 2006.
3. Praca zb. pod red. Henryka Mruka, Komunikowanie siĊ w marketingu. PWE 2004.
4. Wiktor J.W., Promocja, System komunikacji przedsiĊbiorstwa z rynkiem. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2005.
5. Rydel Maciej., Komunikacja marketingowa. Wydawca ODDK, GdaĔsk 2001.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: RachunkowoĞü ubezpieczeniowa
Kod przedmiotu: 04.3-NSE-D80-RUB
Rok studiów: III
Semestr: 5
204
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: mgr in. Zofia Szewczyk
Rodzaj zaliczenia: egzamin pisemny + aktywne uczestnictwo
w zajĊciach
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z zagadnieniami rachunkowoĞci ubezpieczeniowej zakładów i
towarzystw ubezpieczeĔ w warunkach rozwijającego siĊ w Polsce i Unii Europejskiej rynku ubezpieczeniowego.
TreĞci merytoryczne: Podstawy prawne rachunkowoĞci i sprawozdawczoĞci ubezpieczeniowej, PojĊcie,
cechy, funkcje i zasady rachunkowoĞci ubezpieczeniowej, Dokumenty ksiĊgowe i ich kontrola wewnĊtrzna.
Dyrektywy Unii Europejskiej, Ubezpieczeniowy zakładowy plan kont – znaczenie, załoĪenia budowa.,
Składniki majątku i struktura aktywów, Pasywa zakładów ubezpieczeĔ i ich struktura, SprawozdawczoĞü
finansowa jednostek ubezpieczeniowych, Zasady ewidencji typowych ksiĊgowaĔ operacji ubezpieczeniowych.
Efekty kształcenia: ZnajomoĞü zagadnieĔ dotyczących funkcjonowania rachunkowoĞci ubezpieczeniowej.
1. Lament M., Piątek J. RachunkowoĞü ubezpieczeniowa. Problemy i zadania. Politechnika Radomska,
Radom 2008.
2. M. StĊpieĔ, K. Jonas, A. Szkarłat. RachunkowoĞü jednostek ubezpieczeĔ. Akademia Ekonomiczna, Kraków 2004.
3. Cz. Paczuła. RachunkowoĞü jednostek ubezpieczeniowych, czĊĞü 1. Ewidencja, finanse, kontrola. wyd.
DIFIN, Warszawa 1999.
4. H. Hencel, Cz. Paczuła. RachunkowoĞü jednostek ubezpieczeniowych, czĊĞü 2. Ewidencja, finanse, kontrola. wyd. DIFIN, Warszawa 2001.
5. A. KarmaĔska. RachunkowoĞü zarządcza ubezpieczyciela. PWN, Warszawa 2003.
Uwagi:-
Nazwa przedmiotu: Ubezpieczenia majątkowe i osobowe
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D81-UMO
Rok studiów: III
Semestr: 5
wykład – dr Anna CelczyĔska, üwiczenia – mgr Marcin Dorajczyk
205
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest opanowanie podstawowej wiedzy z zakresu rynku ubezpieczeniowego, poznanie moliwoci ubezpieczenia ryzyk majtkowych i osobowych.
• Rynek ubezpieczeniowy w Polsce.
• Ocena ryzyka ubezpieczeniowego.
• Ubezpieczenia komunikacyjne w praktyce.
• Pozakomunikacyjne ubezpieczenia dla osób fizycznych.
• Ubezpieczenia majtkowe dla przedsiĊbiorstw.
• Podstawowe zagadnienia dotyczące likwidacji szkód majątkowych.
• Klasyfikacja ubezpieczeĔ osobowych
• Specyfika ubezpieczeĔ na Īycie
Efekty kształcenia: Student umie przedstawiü znaczenie społeczne ubezpieczeĔ majątkowych i dokonaü
wstĊpnej oceny ryzyka; student umie oceniü konkurencyjnoĞü ofert firm ubezpieczeniowych w zakresie ubezpieczeĔ komunikacyjnych. Student potrafi dokonaü analizy ogólnych warunków ubezpieczenia osobowego.
1. Ubezpieczenia. PodrĊcznik akademicki, red. J. Handschke i J. Monkiewicz, POLTEXT, Warszawa 2010
2. Ubezpieczenia komunikacyjne, red. S. Rogowski, POLTEXT, Warszawa 2008
3. Ubezpieczenia osobowe, red. E. Wierzbicka, WOLTERS KLUWER, Warszawa 2008
Uwagi:
Rok studiów: III
Semestr: 5
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie pisemne + kolokwium zaliczeniowe
JĊzyk: polski
206
TreĞci merytoryczne: Podział ubezpiecze na ycie. Kalkulacja składek w klasycznych ubezpieczeniach
yciowych: ubezpieczenia na ycie, ubezpieczenia na doycie, ubezpieczenia na ycie i doycie, ubezpieczenia terminowego na ycie, ubezpieczenia odroczonego okresowego, ubezpieczenia odroczonego na ycie, ubezpieczenia rosncego na ycie i okresowego.
Efekty kształcenia: Obliczanie składek netto ubezpiecze na ycie.
1. Wieteska S.: Zbiór zada z matematyki aktuarialnej, Łód 2002.
2. Wieteska S.: Zbiór zada z demografii matematycznej, Łód 2007.
3. Skałba M.: Ubezpieczenia na ycie, WNT 2009.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Powszechne ubezpieczenie zdrowotne
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D86-PUZ
Rok studiów: III
Semestr: 5
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest przedstawienie studentom problematyki ubezpieczenia zdrowotnego w Polsce, z uwzglĊdnieniem zasad obowiązujących w tym zakresie, osób uprawnionych do ĞwiadczeĔ i
finansowania.
TreĞci merytoryczne: Geneza ubezpieczenia zdrowotnego oraz zasady ochrony ubezpieczeniowej. Metody
finansowania ubezpieczenia zdrowotnego. Reforma systemu ubezpieczenia zdrowotnego – nowe zasady
ubezpieczenia. Podział ubezpieczeĔ zdrowotnych: obowiązkowe i dobrowolne. Zakres podmiotowy ubezpieczenia. Zakres przedmiotowy ubezpieczenia. Finansowanie ubezpieczenia zdrowotnego – udział ubezpieczonych oraz innych podmiotów. Zasady ustalania składek na ubezpieczenie zdrowotne. Organizacja i zadania Narodowego Funduszu Zdrowia w zakresie ochrony zdrowia.
Efekty kształcenia: Student posiądzie wiedzĊ w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego, jego zasad, uwarunkowaĔ, osób podlegających ubezpieczeniu oraz instytucji które w ramach okreĞlonych uprawnieĔ dysponują
Ğrodkami NFZ.
1. Wojciech MasiĔski, Modelowanie systemu powszechnych ubezpieczeĔ zdrowotnych w Polsce, Wyd.
Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, Wrocław 2007.
207
Wymagania wstĊpne: Posiadanie ogólnej wiedzy na temat zasad funkcjonowania systemów zabezpieczajcych poszczególnych ubezpieczonych na wypadek ryzyka choroby.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Polityka społeczna
Kod przedmiotu: 14.9-NSE-C01-PSP
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia: egzamin pisemny lub ustny
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Przekazanie wiedzy z zakresu podstawowych pojĊü i kategorii dotyczących polityki społecznej. Dokonanie próby zdefiniowania polityki społecznej i jej powiązaĔ z polityką gospodarczą paĔstwa.
Omówienie ewolucji polityki społecznej w Polsce od II Rzeczypospolitej do współczesnoĞci. Analiza i ocena wybranych problemów społecznych oraz sposobów ich rozwiązywania. Charakterystyka współczesnych
wyzwaĔ i kierunków rozwoju polityki społecznej.
TreĞci merytoryczne: Geneza ewolucja i zakres polityki społecznej: Polityka społeczna – definicja, istota.
Zadania polityki społecznej. Polityka społeczna – ujĊcie historyczne. Uwarunkowania polityki społecznej.
Wybrane problemy polityki społecznej: Rodzina i polityka rodzinna. Ochrona zdrowia. Problemy społeczne
w sferze pracy. ZamoĪnoĞü, dochody, ubóstwo, Ğwiadczenia społeczne. Edukacja, szkolnictwo, nauka. Kwestia mieszkaniowa w Polsce. Dyskryminacja a równouprawnienie. PrzestĊpczoĞü i profilaktyka. Procesy
migracyjne a polityka społeczna. Ubóstwo i wykluczenie społeczne. Wyzwania i kierunki polityki społecznej na szczeblu lokalnym. Europejski model socjalny.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü okreĞlenia uwarunkowaĔ polityki społecznej; poznanie wybranych problemów społecznych dotyczących: rodziny, polityki rodzinnej, ochrony zdrowia, walki z bezrobociem, zamoĪnoĞci i ubóstwa, dostĊpu do wiedzy i szkolnictwa, problemów migracyjnych; poznanie narzĊdzi i sposobów
rozwiązywania problemów społecznych w Polsce i w Unii Europejskiej – europejski model socjalny.
1. Red. G. Firlit-Fesnak, M. Szylko-Skoczny, Polityka społeczna, Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2007.
2. J. Zarzeczny, Teoretyczne podstawy a praktyka funkcjonowania sektora socjalnego w Polsce. Zarys problematyki. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. Wrocław 2001.
Uwagi:
208
Nazwa przedmiotu: Ekonomia integracji europejskiej
Kod przedmiotu: 14.6-NSE-C05-EIE
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie w formie pisemnej.
Test wyboru połczony z elementami uzupełnie
wskazanych zagadnie
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie studentów z zagadnieniami integracji rynków i polityk w ramach Unii Europejskiej oraz kierunkami w rozwoju integracji. W ramach wykładu podjĊta zostanie analiza zalet, wad
i dylematów jakie towarzyszą integracji europejskiej. Szczególna uwaga zostanie poĞwiĊcona znaczeniu
integracji europejskiej dla gospodarek krajów członkowskich w Unii Europejskiej.
TreĞci merytoryczne: Geneza integracji europejskiej. Podstawowe pojĊcia z zakresu integracji. Teoria
miĊdzynarodowej integracji gospodarczej. Traktatowe podstawy funkcjonowania Wspólnot Europejskich.
Podstawowe zasady i wartoĞci integracji Unii Europejskiej. SpójnoĞü społeczna, ekonomiczna i terytorialna
w UE. Fundusze strukturalne. Jednolity rynek wewnĊtrzny – pojĊcie wspólnego rynku i rynku wewnĊtrznego, zasady działania oraz cztery swobody na jednolitym rynku. BudĪet i finansowanie Unii Europejskiej.
Wspólna polityka handlowa Unii Europejskiej. Charakterystyka wybranych polityk wspólnotowych: wspólna polityka rolna, polityka celna, polityka konkurencji, polityka transportowa, polityka energetyczna, polityka socjalna, polityka ekologiczna. Unia Gospodarcza i Walutowa (integracja monetarna w ramach wspólnoty europejskiej). Wzrost gospodarczy, zatrudnienie, konwergencja w UE. KonkurencyjnoĞü UE na Ğwiecie
a Strategia LizboĔska. Droga Polski do Unii Europejskiej. Polska a Unia Europejska. KorzyĞci i koszty
związane z wprowadzeniem pieniądza euro w Polsce.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü wykorzystania wiedzy ekonomicznej do badania procesów integracji,
rozumienia relacji miĊdzy teorią a praktyką, dokonywania krytycznej oceny wybranych procesów integracyjnych, oceny kosztów i korzyĞci integracji.
1. J. Barcz, E. Kawecka-Wyrzykowska, K. Michałowska-Gorywoda, Integracja europejska, Oficyna Wolters
Kluwer business, seria akademicka, Warszawa 2007.
2. K. Gawlikowska-Hueckel, A. ZieliĔska-GłĊbocka, Integracja europejska. Od jednolitego rynku do unii
walutowej, Wyd. C.H.Beck, Warszawa 2004.
3. E. Latoszek, Integracja europejska. Mechanizmy i wyzwania, KsiąĪka i Wiedza, Warszawa 2007.
4. J. Pinder, S. Usherwood, Unia Europejska, PWE, Warszawa 2008.
perspektywy. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, ŁódĨ 2001.
Uwagi:
209
Nazwa przedmiotu: Gospodarka regionalna
Kod przedmiotu: 14.6-NSE-C06-GRE
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia: egzamin (test)
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie z polityk regionaln UE i Polski. Przedstawienie podstaw rozwoju regionalnego i lokalnego. Zapoznanie z szansami i barierami rozwoju regionalnego. Przedstawienie polityki regionalnej w działalnoci samorzdu terytorialnego. Zapoznanie ze strategiami rozwoju regionalnego i lokalnego
wybranych województw, powiatów i gmin. Zarzdzanie gospodark regionaln i lokaln.
TreĞci merytoryczne: Polityka regionalna UE i Polski. Zasady europejskiej polityki regionalnej. Podstawy
rozwoju regionalnego i lokalnego, konkurencyjnoĞü regionów, polityka przestrzenna w gospodarce regionalnej, planowanie strategiczne rozwoju regionalnego. Polityka regionalna w działalnoĞci samorządu terytorialnego. Strategie rozwoju regionalnego i lokalnego wybranych województw, powiatów i gmin. Zarządzanie gospodarką regionalną i lokalną.
1. Zbigniew Strzelecki (red.) Gospodarka regionalna i lokalna, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008.
2. red. Marian G. BrodziĔski Gospodarka regionalna i lokalna, ALMAMER WSE Warszawa 2010.
3. Miszczuk A., Miszczuk M., ĩuk K. Gospodarka samorządu terytorialnego, Wyd. Naukowe PWN, 2007.
4. ChądzyĔski J., Nowakowska A., Przygodzki Z., Region i jego rozwój w warunkach globalizacji. Cedewu.PL Wydawnictwo Fachowe. Warszawa 2007.
5. I. Pietrzyk, Polityka regionalna Unii Europejskiej i regiony w paĔstwach członkowskich, PWN Warszawa
2000
6. T. Kudłacz, Programowanie rozwoju regionalnego, PWN Warszawa 1999
7. Sługocki W. (red.), Polityka regionalna w Polsce jako przestrzeĔ aktywnoĞci samorządu terytorialnego.
Dom wydawniczy ELIPSA. Warszawa 2009.
8. Polska. Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia 2007-2013 wspierające wzrost gospodarczy i zatrudnienie. Narodowa Strategia SpójnoĞci, Min. Rozwoju Regionalnego Warszawa, maj 2007.
9. W. A. Gorzym-Wilkowski Gospodarka przestrzenna samorządu terytorialnego. Wyd. UMCS, Lublin
2006.
10. DomaĔski R., Gospodarka przestrzenna, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa. 2002.
Uniwersytetu WarmiĔsko-Mazurskiego, Olsztyn 2003.
Uwagi:
210
Nazwa przedmiotu: Wykład do wyboru. Finanse zakładów ubezpiecze
Rok studiów: III
Semestr: 6
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest przedstawienie studentom problematyki wybranych obszarów
z zakresu zarzdzania finansami zakładów ubezpiecze zwizanymi z działalnoci ubezpieczeniowa
i reasekuracyjn.
TreĞci merytoryczne: System ubezpiecze gospodarczych. Organizacja instytucji ubezpiecze. rodki
własne i kapitał zakładów ubezpiecze. Zadania i cele sprawozdawczoci finansowej w zakładach ubezpiecze. Konstrukcja składki w ubezpieczeniach majtkowych. Konstrukcja składki w ubezpieczeniach osobowych. Rezerwy techniczno – ubezpieczeniowe zakładów ubezpiecze. DziałalnoĞü inwestycyjna zakładów
ubezpieczeĔ. Zarządzanie ryzykiem w obszarze inwestycji finansowych. Analiza finansowa zakładów ubezpieczeĔ. Analiza wskaĨników wybranych zakładów ubezpieczeĔ.
Efekty kształcenia: Student po wykładach bĊdzie miał orientacjĊ w zakresie zróĪnicowanych rozwiązaĔ
wystĊpujących w obszarze instytucji ubezpieczeĔ mających wpływ na wynik finansowy zakładu ubezpieczeĔ oraz zagroĪeĔ wynikających z ryzykownych przedsiĊwziĊü.
Red. Wanda Ronka-Chmielowiec, Zarządzanie finansami w zakładach ubezpieczeĔ. Oficyna Wydawnicza
Branta, Bydgoszcz–Wrocław 2004
Wymagania wstĊpne: ZnajomoĞü zagadnieĔ z obszaru ubezpieczeĔ gospodarczych, instrumentów w zakresie inwestowania Ğrodków oraz analizy finansowej.
Uwagi:
Rok studiów: III
Semestr: 5
Liczba godz. wykładów: -
211
dr Agata Bury, dr Małgorzata Olszewska, dr Dorota Kobus-Ostrowska, dr Beata Szkudlarek
Rodzaj zaliczenia: przedstawienie poszczególnych czĊĞci pracy
licencjackiej
JĊzyk: polski
Literatura przedmiotu w zakresie tematyki wybranego seminarium.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Nowoczesne metody kierowania firmą
Kod przedmiotu: 04.9-NSE-D07-NMK
Rok studiów: III
Semestr: 6
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Zapoznanie siĊ z podstawowymi koncepcjami i metodami kierowania współczesnym
przedsiĊbiorstwem.
212
1. Wprowadzenie.
2. Outplacement.
3. Lean Management (LM).
4. Just in Time.
5. Benchmarking.
6. Outsourcing.
7. Reengineering.
8. Time Based Management.
9. Japoskie metody zarzdzania: Kanban i Kaizen.
Efekty kształcenia: Zrozumienie podstaw teoretycznych, form oraz ogólnych zasad wykorzystania nowoczesnych metod kierowania firm we współczesnych organizacjach.
1. Cielak-Grzegorczyk M., 2000: Outsourcing, Modern Marketing, 11/2000.
2. Karlöf Bengt, Östblom Svante, Benchmarking, równaj do najlepszych, Biblioteka Menedera i Bankowca,
Warszawa 1995.
3. S. Juchniewicz (red), Metody organizacji i zarządzania. Teoria i praktyka, Wyd. Menederskie PTM,
Warszawa 2005.
4. W. Błaszczyk (red), Metody organizacji i zarządzania. Kształtowanie relacji organizacyjnych, PWN,
Warszawa 2005.
5. Trocki M., 2001: Outsourcing, PWE, Warszawa.
6. Zimniewicz K., 1999: Współczesne koncepcje i metody zarządzania, PWE, Warszawa.
Wymagania wstĊpne: Opanowanie materiału z zakresu podstaw zarzdzania.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Konwersatorium z ekonomii w jĊzyku obcym – jĊz. angielski
Rok studiów: III
Semestr: 6
Rodzaj zaliczenia: zaliczenie pisemne uwzglĊdniające:
pytania testowe
JĊzyk: angielski
Cele kształcenia: Celem nauczania tego przedmiotu jest dostarczenie studentom wiedzy o zasadach rządzących gospodarką rynkową z uwzglĊdnieniem anglojĊzycznej wersji jĊzykowej. ZnajomoĞü podstawowych
zagadnieĔ ekonomii w jĊzyku angielskim ułatwi studentom zrozumienie treĞci poruszanych w literaturze
Ğwiatowej z zakresu ekonomii i nauk pokrewnych.
213
TreĞci merytoryczne: Subject of economics. Factors of production. Opportunity cost. Market mechanism.
System of prices. Analysis of demand and supply. Elasticity of demand and supply. Consumer behavior.
Budget constraint. Business organization. Theory of output determination. Classical and Keynes Approaches. Fiscal policy. Monetary policy. Business Cycles in country unit. Unemployment. Inflation. Coins
and commercial banking.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü logicznego formułowania spostrzeĪeĔ w jĊzyku angielskim w kontekĞcie
ekonomicznych zmian w gospodarce.
1. P.A. Samuelson, W.D. Nordhaus, Economics, Mc Graw-Hill Book Co., New York, 2005.
2. P. Mikołajczyk, Basocs of Microeconomics, Wydawnictwo Naukowe, PoznaĔ 2006.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Konwersatorium z ekonomii w jĊzyku obcym – jĊz. niemiecki
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Joanna HaraziĔska
Rodzaj zaliczenia: kolokwium pisemne ze słownictwa
ekonomicznego. Wypowiedzi ustne oparte na definiowaniu podstawowych pojĊü z danego zakresu
JĊzyk: niemiecki
Cele kształcenia: Podstawowym celem nauczania przedmiotu jest dostarczenie studentom wiedzy o pojĊciach z zakresu ekonomii i zasadach rządzących gospodarką rynkową oraz umiejĊtnoĞci praktycznego stosowania w/w pojĊü w niemieckiej wersji jĊzykowej. ZnajomoĞü podstawowych zagadnieĔ ekonomii w jĊzyku niemieckim ułatwi kontakt studentom ze Ğwiatową literaturą ekonomiczną. Ze wzglĊdu na formĊ konwersatorium zajĊcia bĊdą równieĪ przygotowywaü studentów do wypowiadania siĊ na podstawowe tematy
ekonomiczne w jĊzyku niemieckim. Studenci zostaną przygotowani do definiowania podstawowych pojĊü
oraz do odczytywania danych, schematów, analiz, tabel itp.
214
TreĞci merytoryczne: Podstawowe słownictwo i zwroty z zakresu ekonomii i biznesu, podstawowe narzĊdzia jĊzykowe słuĪące konstruowaniu wypowiedzi w dyskusji biznesowej. Podstawowe definicje ekonomiczne, sposób definiowania, odczytywanie danych, analiza (tabele, wykresy, dane procentowe, schematy).
Makroekonomia i mikroekonomia w ujĊciu niemieckim. Rynek pracy. Niemiecki rynek pracy. Skutki
otwarcia niemieckiego i austriackiego rynku pracy dla Polaków. Agenda 2010 – analiza , dyskusja.Agenda
2010 – zmiana w sferze polityki opiekuĔczej paĔstwa. Bezrobocie. Podatki, system podatkowy, niemiecki
system podatkowy – analiza danych. Specjalne strefy ekonomiczne (na przykładzie gminy Kleszczów). Zarządzanie – podstawowe pojĊcia. MenedĪer, typy menedĪerów, typy władzy. Kierowanie firmą – budowanie
zespołu, planowanie, analiza SWOT , inne metody rozwoju przedsiĊbiorstwa. Plany zawodowe i naukowe.
Efekty kształcenia: Wykorzystanie zdobytej wiedzy w analizie niemieckojĊzycznej literatury ekonomicznej
(przy wykorzystaniu Ĩródeł leksykograficznych). UmiejĊtnoĞü formułowania podstawowych tekstów ekonomicznych i wypowiedzi ustnych z zakresu ekonomii w jĊzyku niemieckim.
1. Ewa Maria Rostek: Deutsch Lesetexte czeĞü 3 (Repetytorium z zakresu ekonomii), PoznaĔ 1997.
2. Deutsch Aktuell – materiały bieĪące z roku 2011.
3. Deutschland nr 1 /2004 (Agenda 2010).
4. Polski Mag Perpektive Polen, Duisburg 01/2008.
Uwagi: -
Nazwa przedmiotu: Ubezpieczenia w logistyce
Kod przedmiotu: 14.9-NSE-D40-ULO
Rok studiów: III
Semestr: 6
Inny typ zajĊü i liczba godzin: Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot: dr Anna CelczyĔska
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Prezentacja podstawowych obszarów zastosowania praktyki ubezpieczeniowej w logistyce.
TreĞci merytoryczne: Wprowadzenie – rynek ubezpieczeĔ. Specyfika zagroĪeĔ w logistyce. Ocena ryzyka
ubezpieczeniowego. Ubezpieczenie jako narzĊdzie zarządzania ryzykiem w logistyce. Produkty ubezpieczeniowe: Ubezpieczenie mienia, Ubezpieczenie odpowiedzialnoĞci cywilnej ogólnej, Ubezpieczenia transportowe.
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü dokonania wstĊpnej oceny ryzyka w procesach logistycznych i zastosowania odpowiednich produktów ubezpieczeniowych.
215
1. Ubezpieczenia. PodrĊcznik akademicki, red. J. Handschke i J. Monkiewicz, POLTEXT, Warszawa 2010.
2. Felchner, Zarządzanie łaĔcuchem dostaw, Pozna 2007.
3. Ubezpieczenia w zarządzaniu ryzykiem przedsiĊbiorstwa, tom 2, red. L. Gsiorkiewicz i J. Monkiewicz,
POLTEXT, Warszawa 2010.
4. Logistyka w biznesie, red. M. Ciesielski, Warszawa 2006.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Zarzdzanie i planowanie marketingowe w logistyce
Kod przedmiotu: 04.7-NSE-D44-ZML
Rok studiów: III
Semestr: 6
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Poznanie podstawowych zasad w zakresie zarzdzania marketingowego i planowania
logistycznego.
1. Wprowadzenie do zarzdzania marketingowego
2. Wprowadzenie do planowania w logistyce
3. Planowanie potrzeb w sieci dostaw
4. Analiza i planowanie centrum dystrybucji sieci dostaw
5. Planowanie przepływu materiałów
6. Planowanie produkcji
7. Ocena wykonania planu. Sterowanie produktywnoci
8. Planowanie kosztów logistyki
9. System informacyjny planowania w logistyce
Efekty kształcenia: UmiejĊtnoĞü planowania w procesach marketingowo – logistycznych.
1. B. ĝliwiĔski, Planowanie logistyczne. PodrĊcznik do kształcenia w zawodzie technik logistyk, Biblioteka
logistyczna.
2. Pomykalski, Zarządzanie i planowanie marketingowe, Wydaw. Naukowe PWN, W-wa 2005
3. E. Kapsa, Zarządzanie i planowanie marketingowe, Wydawnictwo Politechniki GdaĔskiej, GdaĔsk 2006
4. Z. Knecht, Zarządzanie i planowanie marketingowe, C.H. Beck, 2005
5. H. Mruk, Zarządzanie i planowanie marketingowe, Wydawnictwo Forum Naukowe – PASSAT Paweł
Pietrzyk, 2008.
216
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Negocjacje w działalnoci logistycznej
Kod przedmiotu: 04.7-NSE-D47-NDL
Rok studiów: III
Semestr: 6
wykład – dr S. Składowski, üwiczenia – mgr inĪ. Emilia Skowronek
Rodzaj zaliczenia: kolokwium zaliczeniowe, zaliczenie
z oceną na podstawie testu opisowego
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Celem kształcenia jest zapoznanie studentów z metodami i technikami prowadzenia rozmów i negocjacji. Negocjacje obejmują niemal wszystkie ogniwa logistycznego łaĔcucha dostaw i stanowią
istotną czĊĞü działaĔ związanych z podstawową działalnoĞcią firmy.
TreĞci merytoryczne: Istota i znaczenie negocjacji w logistyce. Zasady prowadzenia negocjacji. Wybór
miejsca i przygotowanie negocjacji. Postawy podejĞcia do negocjacji. Wpływanie na równowagĊ sił. Zakres
przedmiotowy negocjacji w ramach łaĔcucha dostaw. Wpływ negocjacji na poziom i strukturĊ kosztów
logistycznych.
Efekty kształcenia: Student powinien opanowaü wiedzĊ oraz umiejĊtnoĞci z zakresu rozmów i negocjacji w
działalnoĞci logistycznej, a głównie: zasad prowadzenia negocjacji w działaniach logistycznych, znajomoĞü
strategii i taktyk w zakresie prowadzenia negocjacji, wpływ postaw negocjatorów na koĔcowy wynik negocjacji, zakresu negocjacji w ramach logistycznego łaĔcucha dostaw.
1. Blaik P., Logistyka, PWE, Warszawa 2001.
2. Ciesielski M., Logistyka w strategii firm, PWN PoznaĔ 1999.
3. Coyle J. J., Bardi E. J., Langley C. J., Zarządzanie logistyczne, PWE Warszawa 2002.
4. MyĞliwiec G.: Techniki i triki negocjacyjne, czyli jak negocjują profesjonaliĞci, Warszawa 2007.
5. NĊcki Z.: Negocjacje w biznesie, Kraków 2000.
6. ZbiegieĔ-Maciąg L.: Taktyki i techniki negocjacyjne, Kraków 2003.
Uwagi:
217
Nazwa przedmiotu: Ocena skutecznoci zarzdzania logistycznego
Kod przedmiotu: 14.9-NSE-D48-OZL
Rok studiów: III
Semestr: 6
wykłady – dr in. Adam Sadowski, üwiczenia – dr Maria TymiĔska
Rodzaj zaliczenia: test + aktywne uczestnictwo
w wykładach
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: zapoznanie studentów z istotą oraz znaczeniem pomiaru efektów zarządzania logistycznego w przedsiĊbiorstwie. Omówienie mierników oceny zarządzania logistycznego oraz łaĔcucha dostaw.
TreĞci merytoryczne: Ekonomiczne podstawy mierników oceny działalnoĞci przedsiĊbiorstwa. Zakres
i istota wskaĨników logistycznych. WskaĨniki oceny systemu logistycznego. Ocena efektów działania łaĔcucha dostaw. System oceny łaĔcucha dostaw w oparciu o model referencyjny model łaĔcucha na wszystkich poziomach.
Efekty kształcenia: znajomoĞü systemu oceny skutecznoĞci zarządzania logistycznego z wykorzystaniem
mierników logistycznych cząstkowych i globalnych
1. Twaróg J., Mierniki i wskaĨniki logistyczne, ILiM, PoznaĔ 2005.
2. Witkowski J., Zarządzanie łaĔcuchem dostaw. Koncepcje, procedury, doswiadczenia, PWE, Warszawa 2003.
3. Coyle J. J., Bardi E. J., Langley Jr. C. J., Zarządzanie logistyczne, PWE, Warszawa 2002.
Wymagania wstĊpne: znajomoĞü podstaw analizy ekonomicznej
Uwagi:
Rok studiów: III
Semestr: 5
218
Tytuł, stopieĔ, imiĊ i nazwisko prowadzącego przedmiot:
Rodzaj zaliczenia: egzamin + kolokwium zaliczeniowe
JĊzyk: polski
TreĞci merytoryczne: Podział rent Īyciowych. Wzory komutacyjne dla rent Īyciowych: renty Īyciowej
płatnej z dołu, renty okresowej płatnej z dołu, renty opóĨnionej i okresowo opóĨnionej płatnej z dołu, renty
pełnej płatnej z góry, renty okresowej płatnej z góry, renty okresowej opóĨnionej płatnej z góry. Wzory
komutacyjne dla rent Īyciowych płatnych czĊĞciej niĪ raz w roku.
Efekty kształcenia: Obliczanie rent Īyciowych.
1. Wieteska S.: Zbiór zadaĔ z matematyki aktuarialnej, ŁódĨ 2002.
2. Wieteska S.: Zbiór zadaĔ z demografii matematycznej, ŁódĨ 2007.
3. Skałba M.: Ubezpieczenia na Īycie, WNT 2009.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Rachunek ĞwiadczeĔ emerytalnych
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D85-RĝE
Rok studiów: III
Semestr: 6
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Prezentacja metod kalkulacji ĞwiadczeĔ w kapitałowych ubezpieczeniach emerytalnych.
219
Metody stosowane w kalkulacjach emerytalnych:
- metoda jednostki kredytowej,
- metoda entry age normal,
- metoda individual attained age normal,
- metoda level premium,
- metoda individual aggregate,
Techniki prognozowania aktuarialnego w ubezpieczeniach emerytalnych.
Efekty kształcenia: Zastosowanie zdobytej wiedzy w praktyce.
1. Aitken W.H., A Problem Solving Approach to Pension Funding Valuation, ACTEX Publications, Winsted
Connecticut.
2. Berien B. N., The Fundamentals of Pension Mathematics, Society of Actuaries.
3. Iyer S., Actuarial Mathematics of Social Security Pensions, International Latour Office, Geneva 1999.
Uwagi:
Nazwa przedmiotu: Ekonomika ubezpiecze
Kod przedmiotu: 14.3-NSE-D89-EUB
Rok studiów: III
Semestr: 6
JĊzyk: polski
Cele kształcenia: Prezentacja elementów ekonomiki ubezpiecze majtkowo-osobowych i yciowych.
TreĞci merytoryczne: Podstawowe pojĊcia – ryzyko ubezpieczeniowe, ryzyko ubezpieczalne i nieubezpieczalne, portfel ryzyk ubezpieczyciela. Ryzyko a teoria uĪytecznoĞci. Zjawisko moralnego hazardu w ubezpieczeniach. Teoria ruiny w ubezpieczeniach. Asymetria informacji na rynku ubezpieczeniowym. Organizacja rynku ubezpieczeniowego. Składki i rezerwy ubezpieczeniowe. Reasekuracja. Lokaty zakładów ubezpieczeĔ. Elementy rachunkowoĞci ubezpieczeniowej.
Efekty kształcenia: ZnajomoĞü podstawowych zagadnieĔ dotyczących teorii ryzyka ubezpieczeniowego,
zasad organizacji rynku ubezpieczeniowego oraz specyfiki działalnoĞci zakładów ubezpieczeĔ, kalkulacji
rezerw i składek, technik reasekuracji, zagadnieĔ z zakresu szeroko rozumianych finansów zakładów ubezpieczeĔ.
220
1. Sangowski T. (red.), Ubezpieczenia w gospodarce rynkowej, Oficyna wydawnicza Branta, Bydgoszcz
2002.
2. Sangowski T. (red.), Finansowe narzĊdzia zarządzania zakładami ubezpieczeĔ, Poltext, Warszawa 2005.
3. Michalski T. (red.), Ubezpieczenia gospodarcze. Ryzyko i metodologia oceny, Wyd. C. H. Beck, Warszawa 2004.
4. Szwarc M., Nadzór nad rynkiem ubezpieczeĔ gospodarczych, Kraków 2004.
Uwagi:
221
222

pobierz - Uniwersytet Jana Kochanowskiego Filia w Piotrkowie

Transkrypt

Podobne dokumenty

zobacz - Uniwersytet Jana Kochanowskiego