Misyjny Dar Serca nr 3/13 (19) - Misje SCJ

Misyjny Dar Serca nr 3/13 (19) - Misje SCJ

Lipiec - wrzesień 2013
Rok 5 (nr 19)
Drodzy Przyjaciele Sercańskich
Misji,
Człowiek prawdziwie żyjący
wartościami chrześcijańskimi dochodzi w
pewnym
momencie
swego życia do etapu,
gdy pragnie bardziej
zaangażować się w
wyznawanie swej wiary. Ideał jakim żyje i to,
co dokonało się w jego
życiu sprawia, że chce
on dzielić się tym
wszystkim z tymi, którzy jeszcze tego nie
znają. Jest to wyraz i
wiary, która w nim
wzrasta, i miłości, której doświadczył
od Boga.
Tak stało się w życiu św. Pawła, o którym mowa w zamieszczonym
fragmencie Orędzia misyjnego. Tak
stało się w życiu wielu, a może nawet
wszystkich misjonarzy. Krótkie życiorysy dwóch z nich (z RPA i Kongo)
przedstawiam na następnych stronach.
Są tacy, którzy chcieliby się zaangażować, a nawet wyjechać na
misje, ale nie bardzo wiedzą ani co,
ani jak to zrobić. W kolejnych artykułach postaram się przybliżyć to
wszystko, rozpoczynając od tego wydania jak kształtować w sobie ducha
misyjnego. Postaram się podawać
konkretne informacje odnośnie tego,
gdzie się zgłosić, jakie
wymagania trzeba spełnić, na co i jak się przygotować do misji.
Każdy, kto coś w
życiu zrobił, doskonale
zdaje sobie sprawę z
tego, że przygotowanie
do wykonania jakiegoś
dzieła pochłania przynajmniej 50% całego
potrzebnego
czasu.
Dlatego też poświęcę
sporo miejsca modlitwie
jako podstawie, fundamentowi naszej misyjnej działalności.
Pozdrawiając wszystkich proszę:
Pamiętajmy o naszych misjonarzach i
wspomagajmy ich - duchowo i materialnie,
wasz - ks.
Michał scj
SPIS TREŚCI
Temat wydania - Nasze zaangaŜowanie. . . . 1
Sylwetki misjonarzy: ks. Przybyś i Kierpiec. . 2-3
Nauczanie papieskie - Orędzie misyjne. . . . . 4
Kształtowanie ducha misyjnego. . . . . . . . . . . 5-6
Wiadomości z misji. . . . . . . . . . . . . . . . .
7
Informacje dla rodziny misyjnej . . . . . . .
8
Sylwetka misjonarza
Ks. Marek Przybyś
Urodził się w Radomiu w 1961 r.
w robotniczej rodzinie jako pierwszy z
dwóch synów Marii i Edwarda.
W latach 1968-76
uczęszczał do szkoły podstawowej nr 37. W tym też czasie został, wraz ze swoim
bratem, ministrantem w parafii M.B. Miłosierdzia.
W kolejnych latach kontynuował naukę w III Liceum
Ogólnokształcącym, gdzie w
maju 1980 uzyskał świadectwo dojrzałości.
Zastanawiając się nad
swoją przyszłością, za namową jednego z kolegów wziął
udział w rekolekcjach dla maturzystów we Florynce, zorganizowanych, w czasie ferii
zimowych, przez ks. Cz. Blocha, sercanina, z którym później utrzymywał
regularny kontakt.
Choć utrzymywał też kontakt z
innymi Zgromadzeniami zakonnymi,
wybrał Sercanów, ufając, że w tym
Zgromadzeniu będzie miał możliwość
pełnej realizacji swojego powołania do
służby Bogu i ludziom oraz swoich planów życiowych. Postulat rozpoczął w
lipcu 1980 we Florynce, a następnie
nowicjat w Pliszczynie, gdzie złożył
pierwszą profesję zakonną we wrześniu 1981 r.
W ykształcenie filozoficznoteologiczne zdobywał w seminarium w Stadnikach,
uwieńczone święceniami
11.06.1988, i został zamianowany wikariuszem w Sosnowcu, gdzie pracował aż
do lipca 1991r.
W początkach września dotarł on, a wraz z nim: ks. P.
Surdel oraz ks. A. Małek, do
Aliwal North w RPA, powiększając grono polskich Sercanów w tym kraju.
Posługę duszpasterską pełnił
w parafiach na terenie diecezji De Aar: w Graff-Reinet i
De Aar. W roku 2001 został
wybrany prowincjałem i pełnił tę funkcję przez dwie kadencje. Potem został
przełożonym międzynarodowej sercańskiej wspólnoty scholastykackiej w
Pietermaritzburg. Po nominacji poprzednika, ks. Zoile Mpambani na Biskupa Kokstad, ponownie został wybrany prowincjałem Południowoafrykańskiej prowincji naszego Zgromadzenia. W tym roku obchodzi swój
srebrny jubileusz kapłaństwa.
Sylwetka misjonarza
Ks. Zbigniew Kierpiec
Urodził się w styczniu 1961 w
Kętach w rodzinie Czesławy i Jerzego,
jako drugi syn z czworga
dzieci.
Edukację podstawową rozpoczął w szkole podstawowej w Kętach, a potem kontynuował w Liceum
Sztuk Plastycznych w Bielsku Białej, które ukończył
egzaminem maturalnym w
1981 r.
Zgromadzenie Księży
Sercanów poznał już nieco
wcześniej, gdyż jego wujek, Stefan Kierpiec, był
księdzem - Sercaninem
(zmarł w 1988r). Wstępując w ślady wujka odbył
formację wstępną: postulat
i nowicjat, po czym rozpoczął studia filozoficznoteologicze w Seminarium w
Stadnikach, uwieńczone
święceniami kapłańskim 12
VI 1988, dwa dni przed
śmiercią wujka.
Oto skrótowa chronologia jego apostolstwa:
1988-1989 - wikary w Bełchatowie;
1989-1990 - wikary w Sosnowcu;
1990-1991 - wyjazd z Polski i nauka
języka francuskiego w Szwajcarii i we
Francji;
1991-1997 - praca misyjna na parafii
Św. Klemensa w Kinszasie (wraz z
śp. ks. Jerzym Szemplińskim swoim
proboszczem);
1997-2006 - praca na misji pod wezwaniem Matki Bożej w BASOKO
(praca w brusie jako proboszcz)
2006- 2007- Rok sabatyczny
w Polsce.
2007-2013 - praca w Prokurze Misyjnej i Domu Formacyjnym dla braci w Kinshasie
-LEMBA (jako Przełożony i
ekonom wspólnoty)
Po złożeniu urzędu
ostatnie 5 miesięcy pracował
na parafii św. Klemensa w
Kinshasie). Przed przyjazdem na wakacje do Polski
został zamianowany proboszczem w parafii Matki
Bożej w Basoko, która ma:
powierzchnię 22,500 km2,
150,000 mieszkańców z tego
połowa to katolicy. 100 kaplic do objazdu (motorem w
brusie lub pirogiem na rzece) z około 250 katechistami, ponad 30 szkół katolickich, 3 przychodnie zdrowia.
Misja należy do archidiecezji: KISANGANI i jest położona nad rzeką ARUIMI ok.
300 km od Kisangani wzdłuż
rzeki KONGO. język liturgiczny: LINGALA.
Praca polega głównie na formacji
katechistów, regularnym objeździe
kaplic Misyjnych w brusie i udzielaniu
sakramentów.
Ks. Zbigniew obchodzi w tym roku
swój srebrny jubileusz kapłaństwa.
Życzymy błogosławieństwa Bożego.
Nauczanie Papieskie - Orędzie na 82. Światowy Dzień Misyjny
Temat: Św. Paweł Apostoł arodów – obiecującego rozwoju ekonomicznego i
przykład zaangażowania apostolskiego społecznego, to z drugiej strony zwraca
naszą uwagę na poważny niepokój dotyczący przyszłości samego człowieka.
Drodzy Bracia i Siostry!
Przemoc, w wielu przypadkach charakteZ okazji Światowego Dnia Misyjnego ryzująca relacje pomiędzy jednostkami i
chciałbym zaprosić Was do refleksji nad narodami, ubóstwo nękające miliony
stałą koniecznością głoszenia Ewangelii mieszkańców, dyskryminacje, a czasem
również w naszych czasach. Nakaz misyj- nawet prześladowania z powodów rasony na początku tego tysiąclecia nie prze- wych, kulturowych i religijnych, zmuszastał być absolutnym priorytetem dla ją wielu ludzi do ucieczki ze swoich krawszystkich ochrzczonych, wezwanych do jów w poszukiwaniu schronienia i opieki.
bycia „sługami i apostołami Jezusa Chry- Postęp techniczny, jeśli nie jest ukierunstusa". Jako przykład zaangażowania apo- kowany na godność i dobro człowieka
stolskiego chciałbym wskazać św. Pawła, albo nie jest podporządkowany solidarneApostoła Narodów, któremu poświęcony mu rozwojowi, traci swoją możliwość
jest obecny rok. Ten Rok Pawłowy daje niesienia nadziei i powoduje zachwianie
nam możliwość głębszego poznania tego równowagi oraz zaostrzenie istniejących
wybitnego apostoła, którego powołaniem już niesprawiedliwości. Inaczej mówiąc,
było głoszenia Ewangelii narodom, zgod- istnieje stałe zagrożenie w relacji członie z tym, co Pan mu objawił: „Idź, bo Ja wiek - środowisko z powodu krótkocię poślę daleko, do pogan" (Dz 22, 21). wzrocznego wykorzystywania zasobów,
Jak zatem nie skorzystać z okazji jubile- które negatywnie odbijają się na zdrowiu
uszu ofiarowanego Kościołom lokalnym, fizycznym i psychicznym istoty ludzkiej.
wspólnotom chrześcijan i poszczególnym W ten sposób przyszłość człowieka wywiernym, aby głosić aż po krańce świata stawiona jest na ryzyko zamachu na jego
Ewangelię oraz moc Bożą ku zbawieniu życie, który przybiera różne sposoby i
każdego wierzącego (por. Rz 1,16)?
formy.
1.
Ludzkość potrzebuje wyzwolenia Wobec takiego scenariusza „gnębi nas
Ludzkość potrzebuje wyzwolenia i odku- niepokój i zadajemy sobie pytanie, miotapienia. Stworzenie - mówi św. Paweł - ni nadzieją i trwogą" (Gaudium et spes,
cierpi i żywi nadzieję osiągnięcia wolno- 4): co stanie się z ludzkością i stworześci dzieci Bożych (por. Rz 8, 19-22). Te niem? Czy jest nadzieja na przyszłość, a
słowa są prawdziwe także we współcze- może raczej: czy istnieje przyszłość dla
snym świecie. Stworzenie cierpi. Ludz- ludzkości? l jaka będzie ta przyszłość?
kość cierpi i oczekuje prawdziwej wolno- Dla nas, chrześcijan, odpowiedź na te pyści, oczekuje innego, lepszego świata, tania znajduje się w Ewangelii. Chrystus
oczekuje „odkupienia". W rzeczywistości jest naszą przyszłością i - jak napisałem w
ludzkość wie, że ten oczekiwany nowy encyklice Spe salvi - Jego Ewangelia jest
świat zakłada pojawienie się nowego przekazem, który „przemienia życie" daje
człowieka, pojawienie się dzieci Bożych. nadzieję, na oścież otwiera wrota czasu i
Przyjrzyjmy się z bliska sytuacji współ- oświetla przyszłość ludzkości i wszechczesnego świata. Jeśli z jednej strony are- świata (por. nr 2).
(ciąg dalszy nastąpi)
na międzynarodowa ukazuje perspektywy
Kształtowanie ducha misyjnego - Osoba misjonarza
Wszystko zaczyna się od właściwe postawionego pytania. Moje życie i
działanie, jako chrześcijanina, jest niemal, że zależne od tego, jakie sobie postawię pytanie i mojej szczerej odpowiedzi. Słowa są ulotne, często zapominamy,
nawet to, co sami powiedzieliśmy. Ale
przykład mego życia wskazuje na to, co z
tych słów we mnie zostało.
„Na początku było Słowo…” –
napisze św. Jan w swej Ewangelii. To
Słowo zostało nam powierzone, aby stało
się naszym pokarmem,
„Słowo stało się ciałem”, dzięki któremu
mamy mieć życie; zostało nam Ono powierzone, aby tym Słowem
obdarzać innych spotkanych na drodze naszego
życia ludzi. Chrześcijanin to człowiek Słowa, które ma na imię
Jezus Chrystus.
Misjonarz to człowiek Słowa.
Jego istota pochodzi z tegoż Słowa. On ma tym Słowem żyć, karmić się,
umacniać się i dzielić się z innymi. Kiedy
żyję na Tym Słowie, z tego Słowa,
kształtuje się i wzrasta moja wiara, która
sprawia, że chcę Tym Słowem się dzielić, chcę to Słowo rozdawać wszystkim
napotkanym ludziom. To Słowo, które
przyjmuję dopomaga mi stać się prawdziwie człowiekiem wiary.
Misjonarz – człowiek wiary.
Ale jakiej wiary? Wiara to nie
jakiś dar– który otrzymałem i mogę odłożyć na półkę mego życia i pozostanie tam
w stanie w jakim otrzymałem. To Boży
podarunek – to jest żywy dar, to Boży
kwiat, o który muszę dbać, aby mógł się
rozwijać, aby mógł wzrastać we mnie i
wydawać owoce dla innych. Wiara nie
jest darem jedynie dla mnie samego, to
Boży dar przeze mnie dla innych. Jak każdy Boży dar – duchowy – rozwija się poprzez rozdawanie.
„Wiara ma być jak trzęsienie ziemi, a nie drzemka. Jak wulkan, a nie jak
rutyna. Może być pasją, a nie tylko obojętnym przyzwoleniem.”(ks. Andrzej
Brzozowski – Walka duchowa).
Wiara to pełna świadomość, uzmysłowienie
sobie tego, kim jestem –
człowiek Słowa – człowiek Jezusa Chrystusa.
To uzmysłowienie sobie, czego Chrystus dla
mnie i dla innych dokonał. Gdy to do mnie dotrze, nie mogę – po
prostu nie mogę – zachować tego tylko
dla siebie, wtedy chcę się tym wszystkim
dzielić z innymi – wtedy dopiero tak naprawdę staję się misjonarzem – człowiekiem z misją, z misją Słowa.
To zrozumienie, uzmysłowienie,
wprawia mnie w taki entuzjazm – głęboką
wewnętrzną radość – że pragnę się nią
dzielić z innymi, którzy jeszcze tej radości nie posiadają, którzy jeszcze sobie
tego nie uzmysłowili. Wówczas moje
przekazywanie słowa nie jest rutyną, ale
wulkanicznym wylewem; nie jest drzemką, lecz prawdziwym trzęsieniem ziemi.
Staje się ono dla mnie pasją. Chrześcijanin, misjonarz to człowiek z entuzjazmem, z pasją dla Słowa – Jezusa Chrystusa.
(cdn)
Kształtowanie ducha misyjnego - Modlitwa
Kiedy zastanawiamy się nad
osobą misjonarza, kim on jest i jakim
jest człowiekiem, to nie możemy pominąć tego duchowego aspektu jakim
jest modlitwa. I nie chodzi mi o jakieś
nadzwyczajne ćwiczenia duchowe
(choć owszem i takie mają ogromne
znaczenie), lecz o ten prosty, zwyczajny kontakt z Bogiem.
Zapewne wiele już i
czytaliśmy i słyszeliśmy na
temat modlitwy. I choć
wiele już zrozumieliśmy
nadal mamy jakiś kłopot z
tą modlitwą. Co zrobić, aby to duchowe ćwiczenie stało się łatwiejsze, a
być może nawet przyjemniejsze, a
przede wszystkim owocniejsze w naszym życiu.
Uważam, że to zależy od naszego podejścia i odnoszenia się do Osoby samego Boga. Zilustruję to na
przykładzie naszej ziemskiej przyjaźni.
Powiedzmy, że mam kilku dobrych przyjaciół, z którymi lubię przebywać, dzielić się moim wrażeniami i
myślami. Tak po prostu, to tęsknię za
nimi, gdy się nie widzimy. Zatem:
Punkt 1: Budowanie relacji zwanej Przyjaźnią
Jak zrodziła się nasza przyjaźń?
Czy zaistniała ot tak z dnia na dzień?
Oczywiście, że nie. Powstawała całymi latami. A być może coś - jakieś
wydarzenie (dramatyczne) sprawiło,
że zrodziła się nasza przyjaźń. Przede
wszystkim byliśmy obecni dla siebie,
przebywaliśmy razem, być może coś
wspólnie robiliśmy, mieliśmy i mamy
wspólne zainteresowania. Wszystko to
złożyło się na naszą relację, którą teraz (po latach) nazywamy przyjaźnią.
Podobnie jest też i w modlitwie. Komunikuję się z Osobą Boga. Niewidoczność, czy niewidzialność Boga nie
ma tu nic do rzeczy. W dzisiejszych
czasach nie zawsze widzę osobę mego
ziemskiego przyjaciela czy
przyjaciółki. Możemy przecież rozmawiać przez telefon czy inne środki łączności. Co jest istotne to nasza obecność.
Punkt 1 a: Nasza świadomość
Musimy sobie uświadomić naszą
wzajemną obecność. Ja staję w obecności Boga i On jest przy mnie. Porównam to do wykręcania numeru do
mojego przyjaciela, czy też osoby, z
którą chcę porozmawiać. Biorąc telefon do ręki świadomie wybieram numer danej osoby. Również w odniesieniu do Boga, muszę sobie to uświadomić z kim będę rozmawiać w następnych chwilach.
Punkt 1b: Obraz mego Boga
Wcale nie bagatelną sprawą jest
moje pojęcie, rozumienie Boga, wyobrażenie jakie mam o Nim. Obraz
Boga jaki noszę w swym sercu ma
ogromny wpływ na moją relację do
Niego. Warto przy okazji jeszcze trwającego roku wiary zweryfikować ten
obraz Boga, jaki się wytworzył przez
minione lata w moim sercu. Wiele wydarzeń miało wpływ na to, ale czy ten
obraz jest prawdziwy?
(cdn)
Wiadomości z misji...
AFRYKA—RPA
Po wyborze południowo-afrykańskiego prowincjała SCJ, ks. Zoile
Mpambani, na biskupa diecezji Kokstad, zaszła konieczność wyboru nowego prowincjała. Sercanie z RPA
zebrani na wyborach, które odbyły się
w sierpniu, wybrali nową administrację swojej Prowincji. Oto jej skład:
Prowincjał - Ks. Marek Przybyś;
I Radny
- ks. Krzysztof Grzelak;
II Radny
- ks. Adam Masłowski;
III Radny
- ks. Joshua Mpiti
IV Radny
- ks. John Strittmatter.
Ks. Krzysztof Grzelak;
Ks. Piotr Surdel.
Kongo:
Ks. Zbigniew Kierpiec;
Kamerun:
Ks. Jerzy Sędzik;
Ks. Marian Wenta;
Ks. Antoni Osowski;
Ks. Zdzisław Pławecki.
Urugwaj:
Br. Andrzej Gancarczyk;
Ks. Wojciech Adamczyk;
Indonezja:
Ks. Herbert Henslok;
Ks. Józef Kurkowski;
Ks. Andrzej Łukasik.
Filipiny:
Ks. Franciszek Pupkowski;
Ks. Janusz Burzawa.
Na późny urlop przybędzie jeszcze ks. Marek Przybyś z RPA. Spodziewamy się go
pod koniec października.
EUROPA-Polska
owa administracja Prowincji
Południowo-afrykańskiej SCJ
Ks. Marek już pełnił tę funkcję
przez dwie kadencje, a w tym roku
obchodzi jubileusz 25-lecia święceń
kapłańskich. Składamy serdeczne gratulacje.
EUROPA—Polska
W tym roku, poza misjonarzami
z pobliskich terytoriów (Wschód, Finlandia i Południe) gościliśmy wielu z
Afryki, Ameryki Południowej i Oceanii.
Oto lista odpoczywających misjonarzy:
RPA:
Bp. Adam Musiałek;
Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy przyczyniają się do budowy Wioski Miłosierdzia na Filipinach.
Wraz z odjazdem misjonarzy z tamtych terenów przesłaliśmy kolejną
kwotę pieniędzy na następne domy.
Również tym wszystkim, którzy
wspomagają inne projekty naszych
misjonarzy. Przesłaliśmy waszą pomoc
dla ks. Wenty, obecnie (od powrotu)
pracującego w Czadzie, oraz (choć
niewielka kwota) dla ks. Kierpca na
motocykl.
Wszystkich polecamy Bożej Łaskawości w pierwszo-piątkowych
mszach św.
„Bóg zapłać”
Informacje dla rodziny misyjnej
Intencja modlitewne na 2013 rok
Rok 2013 dedykujemy wszystkim
naszym misjonarzom, którzy posługują
Ewangelii na terenie Afryki. Jubileusz naszego apostolskiego zaangażowania jest
dobrą okazją, aby wyrazić im naszą
wdzięczność na ofiarę, posuniętą aż do
ofiary z własnego życia. Tych, których
nasz Pan już wezwał do siebie, niech obdarzy wiecznością. Naszą modlitewną
Pomoc dla misjonarzy
pamięcią ogarniamy również członków
Misjonarzy wspomagamy na trzech
naszych rodzin, którzy już odeszli do Pa- poziomach poprzez:
na w okresie ostatniego roku.
1) modlitwę,
2) ofiary duchowe,
„Panie, otaczaj swoją Miłością wszyst3) wsparcie materialne.
kich, których powołałeś do służby
Kto chciałby wspomóc naszych
Ewangelii na terenie Afryki.”
misjonarzy materialnie może to uczynić
Chcemy pamiętać . . .
poprzez nasze misyjne konto:
• Br. Kazimierz Zjeżdrzałka zmarł
Zgromadzenie KsięŜy Najświętszego
23 02 1938, Banka, Kamerun;
• Ks. Idzi Biskup zmarł 26 01 1985,
Basoko, Kongo (Zair) ;
• Ks. Bogdan Balasa zmarł 03 06 1988,
Serca Jezusowego Misje Zagraniczne
BANK PEKAO S.A. I Oddział w
Warszawie
05 1240 1037 1111 0010 0408 6199
Mambasa, Kongo (Zair);
• Ks. Eugeniusz Wiśniewski zmarł
27 06 1994, Kinshasa, Kongo (Zair);
• Ks. Mieczysław Pajdzik zmarł
07 11 1995, Stopnica, Kongo (Zair);
• Ks. Jerzy Szempliński zmarł
24 11 1995, Gdańsk, Kongo (Zair);
• Ks. Adam Adamiuk zmarł 08 05 1998
Houyet, Luksemburg Kongo (Zair)
Program spotkań na 2013 rok
Stadniki JJJJJJJ.... 12 maja
Kluczbork JJJJJJJ.. 30 czerwca
Pliszczyn JJJJJJJ... 14 lipca
Olsztyn................................ 21 lipca
Kraków-Płaszów.................. 07 września
Rozpoczynamy jak w poprzednich latach:
09.30 – przyjazd
10.30 – modlitwa za chorych i zmarłych
misjonarzy i krewnych
12.00 – Msza św. , potem obiad
14.30 – spotkanie przy kawie
17.30 – rozjazd (w zależności od czasu).
Spotkania rodzin misjonarzy
Spotkania naszych misyjnych rodzin
to doskonała okazja do:
• wzajemnego poznania się,
• lepszego zaznajomienia się z
problematyką misyjną,
• spotkania tych, którzy głoszą
Ewangelię w krajach misyjnych.
Jest to także okazja do aktywnego
włączenia się w dzieło ewangelizacji
poprzez wspólną modlitwę i uczestnictwo
w Eucharystii.
Zapraszamy wszystkich członków
rodzin naszych misjonarzy, jak również
naszych dobroczyńców i przyjaciół
sercańkich misji.
Dane adresowe: Sekretariat Misji Zagranicznych
ul. Łowicka 46, 02-531 Warszawa
tel.: 022 849 43 51 / 022 849 55 61
e-mail: [email protected] www.misje.scj.pl/default.htm