Leasing w uproszczony sposób
Transkrypt
Leasing w uproszczony sposób
echo www.roedl.pl Rzeczpospolita z 2.12.2015 Leasing w uproszczony sposób Po nowelizacji przepisów nie tylko jednostki, których sprawozdanie nie podlega badaniu, mogą zaniechać podwójnego – podatkowego i bilansowego – rozliczania leasingu. Zgodnie z art. 709 kodeksu cywilnego przez umowę leasingu rozumiemy umowę, w której leasingodawca zobowiązuje się nabyć rzecz od oznaczonego podmiotu i oddać go leasingobiorcy do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a leasingobiorca zobowiązuje się zapłacić leasingodawcy w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne nie mniejsze niż cena, po której leasingodawca nabył rzecz od oznaczonego podmiotu. Rzeczami w rozumieniu przepisów k.c. są tylko przedmioty materialne. Ustawa o rachunkowości (dalej: uor), podobnie jak ustawa o CIT i ustawa o PIT, poszerza zakres przedmiotowy umowy leasingu określonej w kodeksie cywilnym o wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów. Z kolei w Krajowym Standardzie Rachunkowości nr 5 stwierdza się, że umową leasingu jest każda umowa zawarta na okres co najmniej 12 miesięcy, na mocy której finansujący oddaje korzystającemu składnik aktywów do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków. Oznacza to, że zgodnie z przepisami o rachunkowości umowami leasingu są również nazwane w k.c. umowy najmu i dzierżawy zawarte na czas oznaczony. Umowa leasingu jest więc w istocie umową najmu/dzierżawy, na podstawie której prawo własności składnika aktywów może nigdy nie przejść na najemcę/korzystającego. Można przyjąć w uproszczeniu, że wszelkie płatności wynikające z takiej umowy powinny być ujmowane przez korzystającego jako koszty w momencie powstania przychodu u finansującego. Jeżeli jednak okres umowy leasingu będzie zbliżony do okresu ekonomicznej użyteczności danego składnika aktywów, to pojawia się pytanie, czy zasadniczo całe ryzyko i korzyści związane z prawem własności danego elementu aktywów nie przeszły na korzystającego i czy w takim przypadku korzystający powinien ująć przedmiot leasingu jako własny składnik aktywów. Aby móc prawidłowo odpowiedzieć na postawione wyżej pytania, należy sprawdzić, czy dana umowa leasingu spełnia przynajmniej jeden z siedmiu warunków opisanych w art. 3 ust. 4 uor . Jeżeli umowa leasingu spełnia choćby jeden z wymienionych w ramce warunków, to jest klasyfikowana jako umowa leasingu finansowego. Oznacza to, że przedmiot leasingu powinien być ujęty w ewidencji korzystającego, który jednocześnie ujmuje w księgach zobowiązanie wobec finansującego w wartości inwestycji. Jeżeli natomiast umowa nie spełnia żadnego z warunków opisanych w art. 3 ust. 4 uor, to jest to umowa leasingu operacyjnego. Obowiązek ujęcia przedmiotu leasingu w ewidencji pozostaje wtedy po stronie finansującego. Korzystający nie wykazuje w bilansie aktywów używanych na podstawie umowy leasingu, jednak jest zobowiązany ujawnić informacje na temat wartości nieamortyzowanych lub nieumarzanych środków trwałych używanych na podstawie takiej umowy w dodatkowych informacjach i objaśnieniach. Klasyfikacja umowy powinna być przeprowadzona na moment rozpoczęcia leasingu, co w praktyce oznacza wybór wcześniejszej z dwóch dat: zawarcia umowy leasingu lub zobowiązania się stron do przestrzegania głównych postanowień umowy leasingu. Krąg uprawnionych... Dla wybranych podmiotów uor wprowadza uproszczenie w ujmowaniu leasingu. Po spełnieniu określonych wymagań leasingobiorca może wykazać umowę leasingu zgodnie z przepisami podatkowymi, nawet jeśli spełnia ona jeden z warunków z art. 3 ust. 4 uor. Jest to bardzo wygodna furtka, która pozwala na traktowanie umowy leasingu najczęściej jako leasingu operacyjnego, przez co pominięta jest procedura ujęcia, wyceny i odpisów amortyzacyjnych przedmiotu leasingu w księgach korzystającego. echo informuje Państwa o wizerunku Rödl & Partner w mediach. W Polsce osobą odpowiedzialną za echo jest Radosław Cichoń Rödl & Partner ul. Sienna 73, 00-833 Warszawa, tel. +48 22 696 28 00 E-mail: [email protected] ...znacznie się poszerzył Do 23 września 2015 roku, tj. przed wejściem w życie znowelizowanej ustawy o rachunkowości, kwalifikacja umowy leasingu zgodnie z przepisami podatkowymi była możliwa dla podmiotów, których roczne sprawozdanie finansowe nie podlegało obowiązkowi badania i ogłaszania. Zmienione przepisy ustawy o rachunkowości rozszerzyły katalog jednostek mogących stosować to uproszczenie. Obejmuje ono także jednostki samorządu terytorialnego oraz jednostki, które za poprzedni rok obrotowy nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących wielkości: 1) 17 mln zł sumy bilansowej na koniec roku obrotowego; 2) 34 mln zł przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy; 3) 50 osób średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty, – czyli jednostki małe. Z katalogu małych jednostek wyłączono: 1) jednostki działające na podstawie lub ubiegających się albo zamierzających ubiegać się o zezwolenie na wykonywanie działalności na postawie przepisów ustawy – Prawo bankowe, przepisów o obrocie papierami wartościowymi, o funduszach inwestycyjnych, o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych oraz organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych; 2) emitentów papierów wartościowych dopuszczonych, zamierzających ubiegać się lub ubiegających się o dopuszczenie do obrotu na jednym z rynków regulowanych Europejskiego Obszaru Gospodarczego; 3) emitentów papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu w alternatywnym systemie obrotu; 4) krajowe instytucje płatnicze; 5) instytucje pieniądza publicznego; 6) jednostki sektora finansów publicznych. W praktyce oznacza to, że niezależnie od tego, czy jednostka podlega obowiązkowi badania i ogłaszania, jeśli wybrane dane finansowe jednostki nie przekroczyły dwóch z trzech określonych powyżej wartości granicznych, to korzystający może zastosować kwalifikację umowy leasingu na podstawie przepisów podatkowych. Najczęściej występuje jeden z trzech przypadków: 1) w spółkach, których wybrane dane finansowe nie przekroczyły określonych wielkości granicznych, umowę leasingu ujmuje się zgodnie z przepisami podatkowymi, czyli będzie to leasing operacyjny bilansowo i podatkowo; 2) na potrzeby przepisów o rachunkowości umowę leasingu potraktuje się jako leasing finansowy, podczas gdy na potrzeby przepisów podatkowych – głównie za sprawą braku zapisu umownego o rozliczaniu odpisów amortyzacyjnych przez korzystającego – jako leasing operacyjny; 3) zarówno na potrzeby przepisów rachunkowych, jak i podatkowych umowa leasingu jest uznawana za leasing finansowy. Najwięcej zamieszania i pracy dla służb księgowych oznacza wariant drugi, ponieważ rozliczanie umowy leasingu należy prowadzić podwójnie, tj. przyjąć do ewidencji i amortyzować przedmiot leasingu zgodnie z przepisami o rachunkowości i jednocześnie rozliczać bieżące płatności leasingowe jako koszty uzyskania przychodów. Autor – Tomasz Martyniuk, biegły rewident Poznań, Rödl & Partner W praktyce większość umów spełnia warunki z ustawy o rachunkowości Podmiot, który wykorzystuje w prowadzonej działalności obce środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, zalicza je do własnych aktywów trwałych, jeżeli umowa leasingu: 1) przenosi własność przedmiotu leasingu na korzystającego po zakończeniu okresu, na jaki została zawarta – w praktyce ma to miejsce, jeśli opłata końcowa została wliczona w opłaty podstawowe leasingu, a umowa przewiduje, że po jej zakończeniu następuje nieodpłatne przeniesienie prawa własności przedmiotu leasingu na korzystającego; 2) zawiera prawo do nabycia przedmiotu leasingu przez korzystającego po zakończeniu okresu, na jaki została zawarta, po cenie niższej od wartości rynkowej z dnia nabycia – warunek ten jest spełniony, jeśli cena nabycia na dzień zakończenia umowy leasingu będzie na tyle niższa od wartości godziwej ustalonej na ten dzień, że w momencie rozpoczęcia okresu leasingu istnieje wystarczająca pewność, że korzystający z tego prawa skorzysta; 3) okres, na jaki została zawarta, odpowiada w przeważającej części przewidywanemu okresowi ekonomicznej użyteczności środka trwałego lub prawa majątkowego, przy czym nie może być on krótszy niż 3 tego okresu – ustalając okres ekonomicznej użyteczności danego aktywa podmiot może przyjąć okresy ekonomicznej użyteczności porównywalnych składników aktywów albo okresy ekonomicznej użyteczności wynikające z powszechnie stosowanych stawek amortyzacyjnych; 4) suma opłat, pomniejszonych o dyskonto, ustalona w dniu zawarcia umowy i przypadająca do zapłaty w okresie jej obowiązywania, przekracza 90 proc. wartości rynkowej przedmiotu leasingu na ten dzień. W sumie opłat uwzględnia się wartość końcową przedmiotu umowy, natomiast nie zalicza się opłat za świadczenia dodatkowe, podatków oraz echo informuje Państwa o wizerunku Rödl & Partner w mediach. W Polsce osobą odpowiedzialną za echo jest Radosław Cichoń Rödl & Partner ul. Sienna 73, 00-833 Warszawa, tel. +48 22 696 28 00 E-mail: [email protected] składek na ubezpieczenie, jeżeli korzystający pokrywa je niezależnie od opłat za używanie. Do zdyskontowania opłat leasingowych należy stosować stopę procentową leasingu aktualną na dzień zawarcia umowy; 5) zawiera przyrzeczenie finansującego do zawarcia z korzystającym kolejnej umowy o oddanie w odpłatne użytkowanie tego samego przedmiotu lub przedłużenia dotychczasowej umowy na warunkach korzystniejszych od przewidzianych w dotychczasowej umowie – w praktyce warunek ten jest spełniony, jeśli umowa umożliwia zatrzymanie przedmiotu umowy lub wymiany na inny równoważny i objęcia go umową leasingu na warunkach korzystniejszych od dotychczasowych, tak że na dzień zawarcia umowy jest pewne, że korzystający z tej możliwości skorzysta. W takim przypadku przy sprawdzaniu spełnienia warunków 1–4 i 6–7 bierze się pod uwagę łącznie umowę pierwotną i przedłużoną; 6) przewiduje możliwość wypowiedzenia umowy z zastrzeżeniem, że wszelkie powstałe z tego tytułu koszty i straty poniesione przez finansującego pokrywa korzystający – w praktyce kara umowna pokrywa inwestycję leasingową netto pomniejszą o dotychczas poniesione opłaty leasingowe i powiększoną o dodatkowe koszty i straty finansującego związane bezpośrednio z wcześniejszym zakończeniem umowy; 7) przedmiot umowy został dostosowany do indywidualnych potrzeb korzystającego i żaden inny podmiot nie może z niego korzystać bez dokonania w nim istotnych zmian. ? Przepisy podatkowe wskazują trzy kryteria Aby umowa leasingu mogła zostać uznana za umowę leasingu finansowego zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, musi spełniać łącznie trzy warunki: 1) musi być zawarta na czas określony; 2) suma opłat leasingowych, pomniejszona o VAT, powinna być równa lub wyższa od wartości początkowej przedmiotu leasingu, a w przypadku zawarcia kolejnej umowy leasingu na składnik aktywów uprzednio będący przedmiotem takiej umowy suma opłat leasingowych powinna być równa co najmniej wartości rynkowej z dnia zawarcia kolejnej umowy leasingu; 3) umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu odpisy amortyzacyjne będzie ujmował korzystający, albo – w przypadku, gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej – finansujący zrezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Źródło: http://www.archiwum.rp.pl/artykul/1293692-Wiecej-firm-moze-ujmowac-leasing-w-uproszczonysposob.html#.V2z71f5f3Dc echo informuje Państwa o wizerunku Rödl & Partner w mediach. W Polsce osobą odpowiedzialną za echo jest Radosław Cichoń Rödl & Partner ul. Sienna 73, 00-833 Warszawa, tel. +48 22 696 28 00 E-mail: [email protected]