(15) Mądrość z piekła czy z nieba? (List Jakuba 3:13-18)

(15) Mądrość z piekła czy z nieba? (List Jakuba 3:13-18)

Pozwalamy i zachęcamy do kopiowania i rozprowadzania tego materiału w dowolnej formie,
pod warunkiem, że nie zmienia się tekstu w żaden sposób i nie pobiera opłaty poza kosztem reprodukcji.
Wszelkie wyjątki muszą być zatwierdzone przez autora i Zbór Ewangeliczny „Agape” w Poznaniu.
Mądrość z piekła czy z nieba? (15)
List Jakuba 3:13-18
Piotr Słomski (Peter Slomski)
Seria: List Jakuba – Życie według ewangelii
4 stycznia, 2015 r.
Piękne życie
List Jakuba w całości dotyczy tego, jak wygląda życie chrześcijanina. Jakub opisuje, co to znaczy żyć
według ewangelii na co dzień: jeśli zostaliśmy zbawieni przez ewangelię, jak teraz wygląda nasze
życie? Skoro jesteśmy dziećmi Boga, powinien być w nas obraz naszego ojca. Na końcu rozdziału 1
Jakub podał trzy cechy takiego dziecka Bożego: okazuje ono praktyczną miłość i troskę o innych;
używa swojego języka do dobrego; i prowadzi czyste życie, nie ulegając wpływowi świata. W
rozdziale 2 widzieliśmy, co w praktyce oznacza kochać swojego bliźniego. W rozdziale 3 wersety 1-12
widzieliśmy, co to znaczy panować nad swoim językiem. Teraz w rozdziale 3, wersety 13-18
dochodzimy do trzeciej cechy: czystego życia, niesplamionego przez świat.
W Liście Jakuba 3:13 czytamy: „Czy jest między wami ktoś mądry i rozumny? Niech to pokaże
przez dobre postępowanie uczynkami swymi, nacechowanymi łagodnością i mądrością.” Jakub mówi
o „dobrym postępowaniu”: słowo „dobre” zostało przetłumaczone z greckiego słowa mówiącego o
czymś „pięknym”. Prawdziwe piękno może zostać odnalezione tam, gdzie nie ma grzechu: w Bogu,
który jest święty i czysty. Dalej, w wersecie 17 Jakub mówi o tym, co jest „czyste”. Słowo „czysty”
mówi o byciu niesplamionym i o czystości. Ponownie nacisk jest położony na coś
niezanieczyszczonego przez grzech. Zatem od rozdziału 3 werset 13 po rozdział 5, Jakub będzie pisał
o trzeciej z cech, którą jest czyste, piękne życie, niesplamione przez grzech świata. Dzisiaj chciałbym,
abyśmy zaczęli przyglądać się tej trzeciej z cech, koncentrując się przede wszystkim na Liście Jakuba
3:13-18.
Nieskażone życie
Jakub będzie do nas mówić o różnicy pomiędzy osobą bogobojną i osobą światową. To, jak
prowadzimy nasze życie, będzie różniło się od tego, jak prowadzą życie ci, którzy nie są dziećmi
Bożymi. Dzieci Boże myślą inaczej i dlatego postępują inaczej. Są one przemienionymi ludźmi.
Centralny element ich istoty stanowi coś innego. Mają mądrość; jest to mądrość, której nie ma
niewierzący. Jest tak dlatego, że jedynie osoba, która doszła do poznania Boga, jest mądra. Zwróć
uwagę na to, co Jakub pisze w wersecie 13: „Czy jest między wami ktoś mądry i rozumny? Niech to
pokaże przez dobre postępowanie uczynkami swymi, nacechowanymi łagodnością i mądrością.”
Jedynie wtedy, kiedy dojdziesz do poznania Boga, twoje życie może być przekształcone. Twoje
postępowanie będzie inne niż ludzi wokół ciebie, ponieważ będziesz miał mądrość, której nie mają
inni.
Ta mądrość ukaże się w „pięknym” życiu: w życiu czystym i nieskażonym przez świat. Na
przykład jest to widoczne w tym, jak używamy języka. Nie będziemy używać języka tak, jak to robi
1
świat, ale będziemy go używać, aby przynieść korzyść innym i wychwalać Boga. Nasz język będzie
czystym językiem, ponieważ mamy teraz mądrość od Boga. Będzie się to objawiać na wiele
sposobów. Jakub pisze do Bożych dzieci – chrześcijan – ale znajdują się oni pod wpływem
otaczającego ich świata. Zostali sprowadzeni na boczny tor. On chce ich na powrót wprowadzić na
właściwą drogę. Przypomina im o tym, czym jest prawdziwa mądrość. Mówi im, że prawdziwą
oznaką dziecka Bożego jest bycie czystym, tak jak Bóg. Zatem Jakub w wersetach 13-18 wyjaśnia tym
chrześcijanom, czym jest prawdziwa mądrość. Ale ostrzega ich również przed fałszywą mądrością.
Jest mądrość pochodząca od Boga, która uzdalnia nas do prowadzenia życia nieskażonego przez
świat – nie doskonałego życia, ale życia, które stopniowo zostaje uświęcone i oczyszczone. Jest
jednakże również mądrość niepochodząca od Boga. Jest to mądrość świata. Jest to mądrość diabła.
Ta fałszywa mądrość tworzy życie w grzechu. Są dwa sposoby myślenia: zgodnie z mądrością świata i
diabła lub zgodnie z mądrością Boga. Stąd tytuł tego kazania: „Mądrość z piekła czy z nieba”. Pytanie
dla nas brzmi: Jaki my mamy rodzaj mądrości?
Życie pełne zaufania
W wersecie 13 Jakub zaczyna mówić o prawdziwej mądrości, która jako jedyna czyni go zdolnym do
prowadzenia pięknego, czystego życia: „Czy jest między wami ktoś mądry i rozumny?” Salomon
napisał w Przypowieściach Salomona 9:10: „Początkiem mądrości jest bojaźń Pana, a poznanie
Świętego – to rozum.” Kluczowe jest zastanowienie się przez chwilę nad tym, czym jest mądrość.
Ludzie mają błędną koncepcję tego, czym jest mądrość. Sądzą, że chodzi w niej o to, by mieć wiedzę
na temat wielu rzeczy. Możesz spotkać ludzi, którzy dużo wiedzą. Ale nie są mądrzy. Wielu ludzi
sądzi, że mądrość jest jak patrzenie w dół z helikoptera. Co mam na myśli? Według polskiego
eksperta w dziedzinie infrastruktury autostrad, polskie drogi i autostrady są jak skomplikowana
układanka. Na autostradach tworzą sie korki, ponieważ skomplikowaną sieć odcinków dróg
przerywają przewężenia jezdni i bramki. Jednakże, jeśli znaleźlibyśmy się wystarczająco wysoko nad
ziemią, na przykład w helikopterze, zobaczylibyśmy różne odcinki autostrad i dróg. Zobaczylibyśmy,
gdzie znajdują się zakola, zakręty i przewężenia. Bylibyśmy w stanie zobaczyć całą sytuację. Mając
taką wiedzę, kierując pojazdem, lepiej panowalibyśmy nad sytuacją.
Często popełniany błąd polega na założeniu, że jest to ilustracja tego, co czyni Bóg, gdy
obdarza mądrością: że dar mądrości polega na tym, iż zawsze zna się znaczenie i cel wydarzeń
dziejących się wokół nas – jest on zdolnością widzenia tego, dlaczego Bóg uczynił to, co uczynił w
określonym wypadku i tego co zamierza następnie uczynić. Ludzie sądzą, że mądrość jest
wyobrażeniem sobie, iż jeśli chodzą wystarczająco blisko z Bogiem, będą w Bożym „helikopterze” i
będą rozumieli wszystko, co się dzieje. Będą mieli mądrość pozwalającą wiedzieć z wyprzedzeniem,
co robić, ponieważ będą wiedzieć dokładnie, gdzie znajdują się zakola i zakręty, i przewężenia życia.
Mając tę wiedzę, będą mieć życie pod kontrolą.
Jednakże mądrość nie jest wiedzą o wszystkim co jest i co będzie się dalej działo. Nie, raczej
jest to wiedza o tym, co robić, gdy nie wiemy wszystkiego. To nie patrzenie z helikoptera w dół na
autostradę, ale bycie w samochodzie na tej autostradzie. Jest to jak uczenie się jazdy samochodem.
Kiedy kieruje się samochodem, właściwe jest odpowiednie reagowanie na stale zmieniające się
otoczenie. Trzeba dokonywać oceny odnośnie prędkości, odległości i hamowania. Jeśli masz zamiar
być dobrym kierowcą, nie możesz martwić się tym, dlaczego droga nie jest prosta, ale ma kształt
litery „S”, dlaczego są czerwone, zielone i żółte światła sygnalizacyjne, czy też dlaczego kobieta przed
2
tobą dodaje gazu trzymając nogę na pedale hamulca. Po prostu starasz się robić to, co należy w
aktualnej sytuacji, którą masz przed sobą. Efektem mądrości od Boga jest obdarzenie ciebie i mnie
umiejętnością robienia właśnie tego w rzeczywistych sytuacjach w życiu. Pokora polega na tym, że
pomimo nieposiadania wiedzy o wszystkim, ufa się Bogu i temu, co On powiedział i stosuje się to w
życiu. Niektórzy kierowcy mają być może ogromną wiedzę o budowie drogi, ale są fatalnymi
kierowcami. Tak samo niektórzy ludzie wiedzą bardzo dużo o Biblii, ale są okropni jako ojcowie,
mężowie, przywódcy, pracownicy i w innych rzeczach. Wiedzą wiele o Bogu, ale nie znają Boga
osobiście i dlatego nie rozumieją tego, co On powiedział.
Łagodne życie
Mądrość to w istocie życie w głębokiej osobistej relacji. Pomimo tego, że nie rozumiemy wszystkiego,
jeśli rzeczywiście znamy Stwórcę i Projektanta naszego życia, cóż lepszego możemy robić, jak ufać i
być Jemu posłuszni? Salomon to rozumiał, kiedy powiedział: „Początkiem mądrości jest bojaźń Pana,
a poznanie Świętego – to rozum.” Kiedy widzimy Boga takiego, jakim jest – świętego, wzbudzającego
lęk, kochającego i suwerennego – i nabieramy właściwej, pełnej szacunku bojaźni przed Nim,
stajemy u drzwi mądrości. Oznacza to, że przechodzimy przez te drzwi, kiedy uznajemy naszą własną
skończoność i niezdolność do kierowania naszym życiem. Nie może być mądrości bez pełnej drżenia i
bojaźni wizji Boga i naszej własnej małości, która z Nim kontrastuje. W naszym nawróceniu musi być
element tej pełnej czci bojaźni, a w naszym chrześcijańskim życiu musi być ciągła pełna czci bojaźń:
„Początkiem mądrości jest bojaźń Pana.”
Mądrość nie jest wiedzą o wszystkim, ale jest osobistym poznaniem Boga. Kiedy prawdziwie
widzimy Boga i prawdziwie widzimy siebie samych, stajemy się pokorni i łagodni a zatem pojętni i
otwarci. Jest to całkowicie przeciwne temu, jak rozumuje świat. I dlatego właśnie Jakub w wersecie
13 mówi: „Niech to pokaże przez dobre postępowanie uczynkami swymi, nacechowanymi
łagodnością i mądrością.” Sądzę, że w Biblii Gdańskiej jest to lepiej przetłumaczone: „Niech pokaże
dobrem obcowaniem uczynki swoje w mądrej cichości” czyli „w mądrej łagodności”. Mądrość zawiera
istotny składnik: cichość. Taka osoba nie będzie twierdziła, że wie wszystko. Ale taka osoba będzie w
cichości ufać Bogu w zmieniających się warunkach życia, pośród niesprawiedliwości i bólu, pośród
nieporozumień i zamieszania. Słowo przetłumaczone jako „cichość” oznacza „łagodność, która się
sama podporządkowuje” (Alec Motyer). Zatem jest to osoba, która nie domaga się wiedzy o
wszystkim. Jest to ktoś, kto nie zawsze dochodzi swoich praw. Jest to ktoś, kto nie wiedząc, dlaczego
kierowca przed nim nie reaguje na światła sygnalizacyjne, nie naciska z gniewem na klakson. Czeka
cierpliwie. Kontroluje swój język. Życie nie kręci się wokół niego. Robi wszystko z łagodnością
wypływającą z mądrości. Jest dzieckiem Bożym, nie dzieckiem tego świata.
Jakże odmiennie świat definiuje łagodność. Epictetus, filozof grecki z pierwszego wieku,
przygotował listę słabości moralnych: łagodność była pierwsza na liście. Mądrość świata nie uległa
zmianie: dzisiaj mówi się nam, że nie mamy być łagodni, ale mamy domagać się swego. A jednak
Jezus w Ewangelii Mateusza 11:29 powiedział: „Jestem cichy.” Ta podporządkowująca się łagodność
wynika z przekonania, że istnieje mądry i kochający Bóg, który panuje nad wszystkim. Mądrość nie
odwzajemnia się za zniewagi i krzywdy spowodowane przez innych, ale dostrzega, że wszystko
znajduje się pod kontrolą Bożej opatrzności. Biblijna mądrość troszczy się o to, by ufać Bogu,
pozostawiając konsekwencje w Jego rękach.
3
Gorzkie życie
Jakub troszczy sie o to, abyśmy nie żyli na sposób światowy, ale na sposób Chrystusowy. W wersecie
14 pokazuje alternatywę dla prawdziwej mądrości: „Jeśli jednak gorzką zazdrość i kłótliwość macie w
sercach swoich, to przynajmniej nie przechwalajcie się i nie kłamcie wbrew prawdzie.” Dlaczego
chrześcijanie nie są w stanie kontrolować swojego języka? Ponieważ ich serca są pełne mądrości tego
świata, a nie mądrości Boga. Zaczęli ulegać wpływowi innej mądrości. Zaczęli mieć w swoich sercach
„gorzką zazdrość i kłótliwość”. Rozumiem, że greckie słowo przetłumaczone jako „zazdrość” ma
pozytywny aspekt oznaczający „silne uczucie”. Ale kiedy jest połączone ze słowem „gorzką” ma
negatywne znaczenie. Alec Motyer wyjaśnia: „Są osoby, które są ‘szybkie w działaniu i reagowaniu’,
zawsze gotowe do walki o swoje prawa i łatwo nabierające poczucia, że inni im w jakiś sposób
zagrażają. Jakub ma na myśli tę właśnie gwałtowność ducha w osobistych relacjach, tę nadmierną
troskę o własną pozycję, godność, prawa czy cokolwiek innego.”
Jakub używa również słowa „kłótliwość”. Jest to tłumaczenie greckiego słowa, które posiada
znaczenie w kontekście politycznym. Było używane w odniesieniu do kogoś, kto był gotów zrobić
wszystko, aby zostać wybranym na urząd. Jakub przejmuje się tym, że są chrześcijanie bardziej
zainteresowani sobą niż innymi. Jakub mówi zatem, że nie powinni twierdzić, iż są chrześcijanami:
„nie kłamcie wbrew prawdzie.” Jakub mówi: „Gdyby była w was prawda, nie postępowalibyście w
ten sposób. Gdybyście mieli prawdziwą mądrość, nie walczylibyście z najmniejszą obrazą, ale
okazalibyście łagodność sobie nawzajem.” Tak wiele podziałów i nienawiści występuje w zborach,
ponieważ brakuje łagodności. Walczy się o opinię i pozycję.
Jakub ukazuje nam dwa rodzaje mądrości. Istnieje mądrość pochodząca od Boga, która jest
widoczna w łagodności przynoszącej piękne życie. Taka łagodna mądrość panuje nad językiem i czyni
innym dobro. Ale istnieje światowa, fałszywa mądrość: defensywne troszczenie się o samego siebie,
które ujawnia brak prawdy w sercu. Jakub zadaje pytanie: Która mądrość panuje nad naszym
sercem?
Szatańskie życie
W wersetach 15 i 16 Jakub podaje pochodzenie, cechy charakterystyczne i skutki tej fałszywej
mądrości. W wersecie 15 czytamy o jej pochodzeniu: „Nie jest to mądrość, która z góry zstępuje, lecz
przyziemna, zmysłowa, demoniczna.” Jakub mówi wprost: skoro mądrość ta nie jest z góry, musi
pochodzić z dołu. Po pierwsze opisuje ją jako „przyziemną”. Innymi słowy pochodzi od stworzenia
bez odniesienia się do Stwórcy. Jest to mądrość samozwańczego, niezależnego człowieka. Po drugie,
jest ona „zmysłowa”. Paweł używa tego samego greckiego słowa w 1 Liście do Koryntian 2:14: „Ale
człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie
może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać.” Jakub mówi zatem o kimś, kto nie chodzi pod
wpływem Ducha, ale pod własnym grzesznym, egoistycznym wpływem. Po trzecie, Jakub mówi o tej
mądrości, jako „demonicznej”. Jakub nie mógłby wyrazić tego jaśniej. Ludzie bez mądrości od Boga
wykonują dzieło diabła: mają mądrość z piekła.
Ludzie często są pod wrażeniem inteligencji i intelektualizmu. Naukowcy, tacy jak Richard
Dawkins i Stephen Hawking są uważani za geniuszy. Powstał nowy film o życiu Stephena Hawkinga i
trzeba przyznać, że pomimo ogromnych trudności i cierpienia, jakiego musiał doświadczyć, wiele
osiągnął. Jednakże ostatecznie, jeśli dana osoba nie zna Boga, nie zna prawdziwej mądrości. Życie
bez Boga jest przyziemne, zmysłowe i demoniczne. Diabeł jest prawdopodobnie jedną z
4
najinteligentniejszych stworzonych istot. Ale on nie jest mądry. Dlaczego? On odwrócił się od Boga.
Amerykański Purytanin i teolog Jonathan Edwards powiedział kiedyś: „Chociaż diabeł jest niezwykle
przebiegły i wyrafinowany, jednakże jest jednym z największych głupców i durni na świecie tak samo,
jak najbardziej wyrafinowani z nikczemnych ludzi. Grzech ze swojej natury w zadziwiający sposób
pozbawia rozsądku i otępia umysł”.
Pozbawione porządku życie
Opisawszy pochodzenie fałszywej mądrości, w wersecie 16 Jakub opisuje następnie cechy i skutki tej
fałszywej mądrości: „Bo gdzie jest zazdrość i kłótliwość, tam niepokój i wszelki zły czyn.” Te cechy –
„zazdrość i kłótliwość” – Jakub opisał już w wersecie 14. Są one przeciwieństwem łagodności:
gwałtowna, defensywna troska o samego siebie i ambicja; ciągła gotowość do kłótni, gdy ktoś nie
jest w stanie dopiąć swego, niezależnie od, tego czy ma rację, czy też nie. Jakie są zatem skutki takiej
egoistycznej troski? Jakub mówi nam: „niepokój i wszelki zły czyn”. Słowo przetłumaczone jako
„niepokój” może również oznaczać nieporządek i brak pokoju. Kłótliwa, zaabsorbowana sobą osoba
nigdy nie ma spokoju. Zawsze musi czegoś dowieść, kogoś przekonać, zrealizować jakieś ambicje.
Swoim własnym brakiem pokoju przynosi innym niepokój i powoduje nieporządek. Jakub
mówi o „wszelkim złym czynie”. Prawdziwa mądrość nie polega na tym, jak wiele wiemy, ale czy
znamy Boga osobiście. Czy spotkaliśmy Jezusa jako naszego Boga i Zbawiciela? Jedynie wtedy
widzimy, czym jest świętość i czym jest grzeszność. Widzimy naszą własną grzeszność i Bożą świętość
i czystość. Widzimy Bożą miłość do nas, istniejącą pomimo naszego grzechu. Życie nie kręci się wokół
nas – tego, czego my chcemy. Życie jest w całości związane z Nim – Jego wolą, Jego Słowem.
Świadomi naszych własnych wad, nie jesteśmy skorzy do wykazywania innym słuszności naszej
własnej opinii. Świadomi Bożej miłości i cierpliwości wobec nas, okazujemy tę samą miłość i
cierpliwość innym. Nie staramy się wygrać dyskusji, ale staramy się zyskać miłość naszych braci i
sióstr. Nie przynosimy nieporządku i zła, ale pokój i piękno.
Czyste życie
To właśnie Jakub wyjaśnia w wersecie 17, gdzie podaje pochodzenie i cechy prawdziwej mądrości. Po
pierwsze mówi o pochodzeniu: „Ale mądrość, która jest z góry…” Jak już powiedzieliśmy, prawdziwa
mądrość pochodzi jedynie od Boga. Jedynie wtedy, kiedy spotkaliśmy Boga, możemy mieć mądrość,
która jest okazywana poprzez łagodne i spokojne życie. Jakub mówi zatem o siedmiu cechach
mądrości: „…jest przede wszystkim czysta, następnie miłująca pokój, łagodna, ustępliwa, pełna
miłosierdzia i dobrych owoców, nie stronnicza, nie obłudna.” Pierwszą cechą tej mądrości jest to, że
jesteśmy „czyści”. Oznacza to bycie nie zanieczyszczonym. Jesteśmy niezanieczyszczeni światowym
myśleniem, jego mądrością. Jesteśmy wolni od tego, czyści i niewinni. Jezus powiedział w Ewangelii
Mateusza 5:8: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.” Nacisk położony
jest na serce, centrum osobowości. Taka osoba nie jest zanieczyszczona zmysłowością, pychą,
egoizmem i ambicją, które leżą u podstaw ziemskiej mądrości.
Jakub mówi, że dziecko Boże jest skoncentrowane na służeniu Bogu. Dotyczy to moralnej
czystości i nabożnej czystości. Fałszywa mądrość umieszcza własne ego w centrum życia; prawdziwa
mądrość umieszcza Boga w centrum. Polega to na wierzeniu w to, czego Bóg naucza, kochaniu tego,
co Bóg kocha, życiu tak, jak żył Jezus. Kiedy Jakub wymienia cechy tej mądrości, czystość jest nie
5
tylko pierwsza, ale zdaje się być cechą, która obejmuje wszystko – jest to klucz do wszystkich
pozostałych cech. Jakub mówi: „przede wszystkim czysta, następnie...” Każda z kolejnych cech
zawiera pierwszą cechę czystości.
Jakub mówi zatem dalej, że mądrość jest „miłująca pokój”. Nie oznacza to kogoś bojącego się
walczyć o prawdę; kto nie chce się angażować. Jest to raczej osoba, która nigdy nie rozpoczyna kłótni
i konfliktów. Taka osoba ma pokój z Bogiem i prawdziwie dobre samopoczucie – shalom. To ci, którzy
nie mają pokoju z Bogiem, zawsze szukają kłótni lub walki. Robią wszystko, co w ich mocy, pragnąc,
aby inni zrozumieli ich punkt widzenia. Nie mają w sobie pokoju i chcą, aby inni zgodzili się z nimi,
aby mogli uzyskać nieco pewności i pokoju. Ale kiedy wygrają dyskusję, szukają kolejnej, ponieważ
nie mają pokoju od Boga: nie ufają Mu. Ale ci, którzy mają mądrość od Boga, odnaleźli pokój z Nim.
Ich celem nie jest wygranie walki, ale przyniesienie pokoju.
Po trzecie, mądrość jest „łagodna”. Opisuje osobę, która chociaż została skrzywdzona i ma
prawo do obrony, rezygnuje ze swoich praw. Pastor R. Kent Hughes opowiada o tym, jak widział tę
cechę w pastorze, któremu podlegał w swojej służbie. W pewnej konkretnej sytuacji zniesławiany i
mający prawo do słusznej reakcji zrezygnował z wszelkich takich działań. Zamiast tego zaczął
łagodnie bronić osobę mówiącą oszczerstwa, wymieniając powody, dla których atakująca osoba była
pod presją i wskazując na konieczność bycia tolerancyjnym. Mężczyzna czy kobieta posiadający taką
cechę dopuszcza słabość i nieświadomość u innych i w miarę możliwości przyjmuje jak najżyczliwszą
perspektywę. Niestety często jesteśmy szybcy w swoich reakcjach, tak jak kierowca, który się złości,
bo ktoś jedzie wolno lub ktoś go niebezpiecznie wyprzedza. Ale czy wiemy, dlaczego ten drugi
kierowca jedzie tak wolno lub szybko? Życie zboru jest jak prowadzenie samochodu na drodze.
Czasami nie wiemy, dlaczego ludzie traktują nas źle. Nie możemy wiedzieć o wszystkim. Ale jeśli
jesteśmy dziećmi Bożymi, mamy mądrość. Jest to mądrość w łagodności.
Po czwarte, mądrość jest „ustępliwa”. Nie chodzi tu o kogoś, kogo łatwo przekonać, ale o
kogoś otwartego na perswazję. Taka osoba nie ma o sobie wysokiego mniemania, ale ma pokornego
ducha. Pewnego razu Abraham Lincoln wydał pewien rozkaz. Kiedy Minister Wojny Edwin Stanton
otrzymał ten rozkaz, odmówił jego wykonania twierdząc, że prezydent jest głupcem. Stwierdzenie, że
jest on głupcem, było niewłaściwe, ale kiedy powiedziano o tym Lincolnowi, ten odpowiedział:
„Skoro Stanton powiedział, że jestem głupcem, to musi tak być, gdyż on prawie zawsze ma rację. Sam
to sprawdzę.” Podczas rozmowy tych dwóch mężczyzn prezydent szybko zdał sobie sprawę, ze jego
decyzja była poważnym błędem i wycofał rozkaz. Taki skłonny do przyjęcia nauki, otwarty duch jest
kluczowy w rozładowywaniu rodzinnych i zborowych konfliktów.
Po piąte, mądrość jest „pełna miłosierdzia i dobrych owoców.” Co to oznacza? Oznacza to, że
żyjemy ze sobą w pełnej świadomości niedostatku i bezradności drugiej osoby. Jesteśmy zatem
gotowi przebaczać, tak jak Bóg przebaczył nam (List do Efezjan 4:32), gotowi przyjąć innych, tak jak
Bóg przyjął nas (List do Rzymian 14:1, 3), gotowi być wszystkim, czym Bóg w Jezusie okazał się być
dla nas. Tak wygląda bycie pełnym miłosierdzia, a owoc tego przejawia się w tym, jak traktujemy
innych: z cierpliwością, przebaczeniem, zrozumieniem.
Po szóste, mądrość jest „nie stronnicza”. W grece mamy tu znaczenie bycia
zdeterminowanym, skoncentrowanym na swoim celu. Jakub nie mówi o byciu uprzedzonym, co
również jest niewłaściwe, ale mówi tutaj – tak jak w Liście Jakuba 1:6 – o tym, by nie być osobą
niezdecydowaną, wątpiącą. Chodzi tutaj o bycie zdeterminowanym w swoim oddaniu dla Pana.
6
Chodzi o bycie czystym oraz wolnym od wpływu świata i jego egoistycznych sposobów działania, o
trzymanie się drogi Jezusa.
Po siódme i ostatnie, mądrość jest „nie obłudna”. Kiedy ktoś powiedział niemieckiemu
cesarzowi Fryderykowi III, że zamierza udać się do jakiegoś odległego kraju, gdzie nie ma
obłudników, cesarz odpowiedział, że ma przed sobą bardzo długą podróż, ponieważ kiedy tylko on
wjedzie do jakiegoś kraju, będzie tam przynajmniej jeden obłudnik! Zapewne, gdybyśmy byli
bardziej świadomi własnej obłudy, bylibyśmy mniej obłudni. Uciekalibyśmy od zadufanego w sobie,
skoncentrowanego na sobie myślenia tego świata i uciekali do Boga po pomoc.
Prawe życie
List Jakuba 3:13-18 zawiera wprowadzenie do trzeciej oznaki dziecka Bożego. Jakub pragnie wskazać
na to, co jest podstawą prowadzenia życia nieskalanego przez świat. Jest to życie pełne Bożej
mądrości, a nie ludzkiej mądrości. Ludzka mądrość domaga się praw i przywilejów. Boża mądrość nie
domaga się niczego; zamiast tego okazuje łagodność i miłosierdzie. Ludzka mądrość prowadzi do
nieporządku i zła. Skutkiem Bożej mądrości są pokój i prawość: jak to podsumowuje Jakub w
wersecie 18, „A owoc sprawiedliwości bywa zasiewany w pokoju przez tych, którzy pokój czynią.”
Chyba najbardziej znana opowieść na temat mądrości znajduje się w Starym Testamencie:
dwie kobiety przychodzą do króla Salomona i każda z nich twierdzi, że pewne dziecko jest jej synem
(1 Księga Królewska 3:16-28). Znamy mądrość Salomona: mówi on swojemu słudze, aby rozciął
dziecko na pół i podzieli między kobiety. Jedna z kobiet błaga Salomona, żeby oddał dziecko tej
drugiej kobiecie, aby dziecko nie zostało zabite. Ale druga mówi: „Niech nie będzie ani moje, ani
twoje, rozetnijcie je!” Salomon już wie, czyje jest to dziecko: tej, która prosiła o jego życie. Taka była
mądrość Salomona. Ale zdumiewając się mądrością Salomona, nie zwracamy uwagi na mądrość innej
osoby: matki dziecka. Była ona kimś, kto był gotowy zrezygnować ze swoich praw do dziecka, aby to
dziecko mogło żyć. Była gotowa przecierpieć straszny ból utraty tego, co było jej, aby tylko był pokój.
Była to z pewnością miłość, ale czyż nie była to również mądrość z nieba: łagodność mądrości? Ta
druga kobieta posiadała mądrość z piekła: troszczenie się o samego siebie i ambicję. Taka mądrość
przynosi jedynie cierpienie i zło. Jak wielu z nas szuka swego kosztem innych? A jak wielu z nas szuka
pokoju kosztem samego siebie? Potrzebujemy prosić Boga, aby On dał nam prawdziwą mądrość –
łagodność mądrości – jak tej matce, tak aby pokój i prawość były w naszych rodzinach, w naszym
zborze i w naszym narodzie.
© Peter Slomski i Zbór Ewangeliczny „Agape” w Poznaniu. Strona internetowa: www.agape-poznan.org
7