Polska wersja - regionyeuropy.pl

KAPOSVÁRI EGYETEMET
WĘGRY
NEW COMPETENCIES FOR ACCESIBLE TOURISM IN V4 COUNTRIES
NOWE KOMPETENCJE W DOSTĘPIE DO TURYSTYKI W KRAJACH V4
MODUŁ SZKOLENIOWY DLA DOSTAWCÓW USŁUG
ZDROWOTNYCH I REKREACYJNYCH
W RAMACH PROGRAMU TURYSTYKI DOSTĘPNEJ
Grupy docelowe
Tematyka turystyki zdrowotnej dla osób niepełnosprawnych jest bardzo szeroka, a zatem
z wiedzy i umiejętności nabytych podczas modułu szkoleniowego będzie mogło korzystać
kilka grup docelowych:
-
menedżerowie strategiczni regionalnych i lokalnych organizacji turystycznych,
-
personel usługodawców turystyki zdrowotnej i rekreacyjnej,
-
menedżerowie sprzedaży i specjaliści marketingu,
-
centra informacji turystycznej i relacji z klientem,
-
dostawcy usług opieki społecznej (domy opieki społecznej i ośrodki rehabilitacyjne),
-
nawet personel medyczny (pielęgniarki i wykwalifikowani asystenci osób starszych)
zatrudniony w
większych ośrodkach wczasowych; mimo że personel medyczny
posiada kompetencje zawodowe dotyczące obsługi osób niepełnosprawnych i leczenia
różnych dolegliwości, może on potrzebować uzyskania wglądu w aspekty turystyczne
i zagadnienia społeczne usług świadczonych dla osób z kręgu różnych zaburzeń
i niepełnosprawnością,
-
personel w centrach hydroterapii, który ma zdolność do działania w jego
uwarunkowaniach: personel medyczny i pielęgniarski, fizjoterapeuci, asystenci terapii
spa i asystenci fizjoterapii spa.
Cele i zadania modułu szkoleniowego
Najważniejsze
cele
kursu
to
rozwijania
nowych
umiejętności
dostawców
usług
umożliwiających osobom z różnymi upośledzeniami fizycznymi i fizjologicznymi (słuchu,
ruchu, wzroku, sercowo-naczyniowymi, narządów wewnętrznych), niepełnosprawnością
intelektualną i trudnościami w uczeniu się, aby używać, cieszyć się i odnosić korzyści
z medycznych, zdrowotnych i rekreacyjnych usług turystycznych, które inaczej nie byłyby
dostępne ze względu na szereg barier fizycznych, psychicznych, organizacyjnych
i społecznych. Liczba podróżnych w grupie wiekowej 55+ wzrasta, a wraz z osobami
niepełnosprawnymi i ich rodzinami, klienci ci szukają możliwości podróży, gdzie
podstawowe funkcje ułatwień dostępu są standardami, takimi jak: dostęp do budynków,
powiększony druk menu, przystosowane toalety, urządzenia komunikacyjne, specjalne
wymagania żywieniowe i wiele innych rozwiązań. Organizatorzy turystyki muszą być
przygotowani do dostarczenia nie tylko dostępnych pomieszczeń i miejsc, ale także
elastycznych usług dostosowanych do szczególnych potrzeb klientów, jeśli chcą złapać
rosnącą falę turystyki dostępnej. Cele kursu obejmują klasyfikację niepełnosprawności
i upośledzeń, rozpoznawanie i zabezpieczanie specjalnych potrzeb, w zależności od rodzaju
niepełnosprawności, komunikację z osobami niepełnosprawnymi i ich rodzinami, współpracę
międzyagencyjną z ekspertami medycznymi i usługodawcami opieki zdrowotnej, organizację
zajęć z udziałem uczestników niepełnosprawnych, tworzenie produktu turystycznego
i budowę lokalnych „sieci umożliwiających” z udziałem lokalnych i regionalnych
przedsiębiorstw i innych dostawców usług turystycznych tak, aby zminimalizować liczbę
barier. Ponadto będą omówione szczegółowo infrastruktura oraz usługi kąpieli i zabiegów
termalnych jako najbardziej popularne i dobrze znane medyczne i rekreacyjne produkty
turystyczne. Kurs zaprezentuje także przestrzenny charakter turystyki zdrowotnej i rekreacji,
z
lub
uwzględnieniem
możliwego
niepełnosprawnościami.
Inne
rozwoju
tematy
miejsc
obejmują
dla
klienta
wzorce
z
upośledzeniami
rekreacji
i
podróży,
charakterystykę miejsc i sytuacji wypoczynku oraz motywacji turystyki zdrowotnej i rekreacji
jako odnoszące się do środowiska geograficznego.
Struktura kursu – (czas trwania 18 h)
Kurs składa się z sześciu modułów programowych. Każdy moduł zawiera 1,5 godziny
wykładu, 1,5 godziny seminariów kształcenia praktycznego (w sumie 18 godzin kontaktu dla
sześciu modułów). Zapewnia się wsparcie e-learningowe we wszystkich modułach.
Tematyka
1. Geografia fizyczna turystyki zdrowotnej i rekreacji. Warunki klimatyczne,
geomorfologia, klasyfikacja i występowanie wód termalnych, skład chemiczny wód
termalnych, krajobrazy wypoczynkowe.
2. Historia i geografia kulturowa turystyki zdrowotnej i rekreacji. Historyczny
rozwój turystyki zdrowotnej i wypoczynku w Europie; wzory i procesy turystyki
zdrowotnej i rekreacji; turystyka i rekreacja w Europie Zachodniej: dziedzictwo
i państwo opiekuńcze. Turystyka zdrowotna i rekreacji w Europie Wschodniej i Rosji:
przemiany gospodarcze; turystyka zdrowotna i rekreacja w Afryce, na Bliskim
Wschodzie i w Azji: polityka, religia i kultura; geografia konsumpcji, globalizacji
i amerykanizacji; turystyka zdrowotna, wypoczynek i konflikty kulturowe.
3. Klasyfikacja niepełnosprawności i upośledzeń w kontekście turystyki zdrowotnej,
rekreacji
i
rehabilitacji.
Międzynarodowa
Klasyfikacja
Funkcjonowania,
Niepełnosprawności i Zdrowia (ICF); medyczne, społeczne i bio-psychospołeczne
modele niepełnosprawności; niepełnosprawności i funkcjonowanie w wyniku
interakcji między warunkami zdrowia (choroby, zaburzenia i urazy) oraz czynnikami
kontekstowymi (zarówno zewnętrzne czynniki środowiskowe, jak i wewnętrzne
czynniki osobiste).
4. Turystyka wolna od barier. Bariery napotykane przez osoby niepełnosprawne
podejmujące podróże dla przyjemności;
bariery wewnętrzne, środowiskowe
i komunikacyjne; podstawowe ograniczenia społeczne i kulturalne, problemy postaw;
warunki ekonomiczne; bariery różnic językowych; informacja o planowaniu podróży;
aktywności;
bariery
transportowe;
zakwaterowanie
dostępne;
doświadczenie
destynacji; rozwój dopasowanych, elastycznych produktów turystycznych i usług dla
turystów niepełnosprawnych; struktura i układ przestrzenny dostępnych uzdrowisk
i spa. Case studies.
5. Komunikacja.
Podstawy
teorii
komunikacji.
Komunikacja
z
osobami
niepełnosprawnymi i ich rodzinami: specjalne wymagania komunikacyjne związane
z rodzajem niepełnosprawności; komunikacja pomiędzy różnymi kulturami: wartości,
paradygmaty i konflikty kulturowe; komunikacja i zarządzanie konfliktami.
Komunikacja z organizacjami osób niepełnosprawnych; potrzeba wspólnego
rozumienia tego, co stanowi dostęp i niepełnosprawność przez interesariuszy (osoby
z zaburzeniami; operatorów; sektor turystyczny; pośredników). Jak interpretacyjne
usługi turystyczne zapewniają wgląd w kulturę destynacji?
6. Współpraca międzyagencyjna. Zasady tworzenia sieci w sektorze turystyki
i opieki zdrowotnej; potrzeba formalnych porozumień i umów prawnie wiążących
między usługodawcami i dostawcami; rola władz lokalnych i regionalnych; prywatna
i publiczna opieka zdrowotna a turystyka zdrowotna: ocena potrzeb i rozwój
dostosowanych usług za pośrednictwem sieci lokalnych, regionalnych i krajowych.
Metodologia i zasady pedagogiczne
Moduł szkoleniowy jest próbą zastosowania dobrze ugruntowanych zasad pedagogicznych
w kształtowaniu doświadczeń edukacyjnych w taki sposób, aby zapewnić, że studenci nie
tylko zdobywają wiedzę w wybranej dyscyplinie, ale na koniec kursu będą w stanie wykazać
ogólny zbiór wiedzy, umiejętności i postaw (niezależnie od dyscypliny), które uważane są
za podstawowe wymogi dla wszystkich przyszłych specjalistów, jacy mają do czynienia
z problemami turystyki dostępnej.
Dominującymi zasadami nauczania, które mogą być wprowadzone do jednoczesnej
realizacji celów kształcenia i wyników nauczania, są:
a) Nauka w małych grupach współpracy. Tam, gdzie to stosowne, sugerowane będzie
tworzenie odpowiednich grup (4-6 osób), przypisując rolę przewodniczenia różnym
członkom grupy do różnych zajęć/ zadań/ problemów/ projektów w trakcie pracy
seminaryjnej.
b) Aktywne uczenie się, uczenie się skupione na uczniu, uczenie oparte
na problemach. Studentom będą dawane dobrze zaprojektowane prace/ problemy/
zadania/ projekty począwszy od celów nauczania każdej jednostki, celów nauczania
grupy jednostek, odpowiednie do czasu i objętości kursu. Zadania te muszą być
starannie zaprojektowane, mając na względzie efekty uczenia się. W niektórych
częściach kursu, zamiast dostarczania gotowego, w pełni ustrukturalizowanego
materiału kursu, studenci będą musieli sięgnąć do odpowiednich zasobów
edukacyjnych, takich jak rozdziały w określonych książkach/ czasopismach,
posłuchać/ obejrzeć odpowiednie części materiałów audio-wideo, odnieść się
do odpowiednich stron internetowych. Studenci mogą być zachęcani do konsultacji
z rówieśnikami i mentorami, kiedy będzie to potrzebne.
c) Dopasowywanie stylów nauczania do stylów uczenia się i potrzeba dbania
o indywidualne różnice pomiędzy uczącymi się jest jedną z głównych cech
metodologii.
d) Zastosowanie odpowiednich narzędzi e-learningowych ma na celu ułatwienie uczenia
się we własnym tempie, uczenia się zindywidualizowanego (umożliwiającego
każdemu studentowi, aby podążać za własnymi jego/ jej stylami uczenia się poprzez
wybór właściwych zasobów edukacyjnych z zakresu różnorodnych sugerowanych
przez projektantów kursów i przygotowanych przed, w trakcie i po zakończeniu
kursu).
Wyniki nauczania
Po ukończeniu kursu studenci będą w stanie:
-
wykazać się odpowiednią wiedzą na temat geografii fizycznej i warunków naturalnych
turystyki zdrowia i rekreacji;
-
zrozumieć aspekty historyczne i kulturowe turystyki zdrowotnej;
-
radzić sobie w sposób profesjonalny z konfliktami kulturowymi i związanymi
z usługami;
-
przeprowadzać wraz z pracownikami służby zdrowia ocenę specjalnych potrzeb;
-
budować indywidualnie dopasowane pakiety usług dla turystów niepełnosprawnych
w odpowiednich cenach;
-
rozwijać sieci międzyagencyjne w celu zapewnienia usług dostępu i bezpieczeństwa
w rozsądnych cenach dla wszystkich klientów;
-
rozpoznawać różne wymiary dostępu (fizycznego; wizji, słuchu i poznawczego);
-
zrozumieć złożoność zadań, które sprawiają, że te wymiary dostępu działają;
-
przedstawić dokładne informacje o dostępie;
-
zapewnić odpowiedni poziom szczegółowości informacji na temat uzyskiwania
dostępu;
-
zapewnić dostępność informacji w odpowiednim formacie;
-
identyfikować kanały dystrybucji (głównego nurtu i konkretne niepełnosprawności);
-
przekazać te informacje pracownikom na wszystkich poziomach organizacji;
-
przekazać te informacje pośrednikom.
Definicja i typy turystyki zdrowotnej
Produkcja oraz konsumpcja usług opieki zdrowotnej i w tym kontekście przemieszczanie się
pacjentów na poziomie międzynarodowym jest kwestią faktyczną, która zawsze miała miejsce
w historii. Jednak to przemieszczanie się zwiększyło się zwłaszcza w ostatnich latach dzięki
globalizacji i opiera się głównie na technologii informacji i komunikacji, a także dzięki
powstaniu ważnego rynku, który koncentruje się na turystyce zdrowotnej. Turystyka
zdrowotna odnosi się do podróżowania z miejsca zamieszkania do innego miejsca w celu
ochrony i rozwoju zdrowia tudzież leczenia chorób oraz korzystania z możliwości
zdrowotnych i turystycznych w destynacji przez minimum 24 godziny. Osoba, która
podróżuje z wyżej wymienionych celów, jest nazywana „turystą zdrowotnym”.
Turystykę zdrowotną, zgodnie z kategoriami podróżnych, celem podróży oraz niezbędnymi
usługami, można podzielić na cztery grupy:
1. Turystyka medyczna
Turystyka medyczna obejmuje postępowanie medyczne lub czynności wykonywane w celu
dobrego samopoczucia turystów medycznych. Leczenie choroby obejmuje szereg usług,
tj.: wizyty lekarskie, badania przesiewowe, stomatologię, chirurgię serca, montaż protez,
leczenie raka, neurochirurgię, transplantację i inne procesy wymagające wykwalifikowanych
interwencji medycznych.
2. Turystyka termalna/ SPA/ wellness
Utrzymanie kondycji stało się stylem życia, a współcześni ludzie dbający o swoje ogólne
samopoczucie, piękno wewnętrzne i zewnętrzne, korzystają z odpowiednich usług turystyki
zdrowotnej. Ze względu na swoje lecznicze właściwości naturalne źródła doprowadziły
do powstania różnorodnych hoteli spa i ośrodków leczenia świadczących baseny
do hydroterapii, masaże jacuzzi i terapeutyczne kąpiele błotne, wykorzystywane w leczeniu
chorób mięśni, urazów, problemów neurologicznych, a także do łagodzenia bólu
i rehabilitacji. Nawet picie wody przynosi podobno korzyści zdrowotne, a wodę mineralną
z wielu term butelkuje się i sprzedaje jako naturalne wody mineralne (np. Balf, płn.-zach.
Węgry).
3. Turystyka osób starszych
W ostatnim okresie, obiekty, które zostały ustanowione w odniesieniu do opieki nad osobami
starszymi w turystyce zdrowotnej pojawiły się w działalności turystycznej jako nowe formy
turystyki zdrowotnej. Z punktu widzenia turystyki rynek ten składa się z trzech grup
docelowych, które możemy nazwać: „młodymi seniorami”, „średnimi seniorami”,
i „starszymi seniorami”.
-
Młodzi seniorzy są to ludzie urodzeni w latach 1946-1960. Ponieważ teraz mają oni
wolne dochody, mniej obowiązków domowych i stosunkowo dobry stan zdrowia, są
głównymi kandydatami do podróży i używają głównie infrastruktury turystycznej dla
zdrowych użytkowników usług.
-
Średni seniorzy są to ludzie, którzy urodzili się w latach 1930/46. Jest to pokolenie
poprzedzające wyż demograficzny. Większość z tych osób jest obecnie na emeryturze,
ma tendencję do spędzenia większej ilości czasu na wizytach z rodziną i przyjaciółmi,
ponosi nieco wyższe koszty opieki medycznej, ale wciąż pragnie podróżować. Ta
grupa szczególnie dba o zabezpieczenie oraz pragnie widocznych środków
bezpieczeństwa i ochrony.
-
Starsi seniorzy są osobami, które urodziły się przed 1930 rokiem. Dla wielu z tych
osób jest mniej prawdopodobne, aby podróżowały, a kiedy podróżują, poszukują
najczęściej
zarówno
bezpieczeństwa,
jak
i
indywidualnej
obsługi.
Wielu
konsumentów średniej i starszej grupy należy do grupy turystów niepełnosprawnych,
gdyż niepełnosprawność ma również wysoką korelację z wiekiem: osoby starsze mogą
osiągnąć mieszaninę zaburzeń związanych z wiekiem. Mądre biura turystyczne
i pozostałe firmy wiedzą, że jest to czas, aby rozwijać zespół zadaniowy dla seniorów.
Ten zespół zadaniowy powinien być na bieżąco z najnowszymi trendami
podróżowania oraz zmianami demograficznymi.
4. Turystyka niepełnosprawnych
Grupa osób z niepełnosprawnością jest bardzo zróżnicowana i obejmuje osoby
z upośledzeniem ruchu, jak również osoby z upośledzeniami wzroku lub słuchu, osoby
z upośledzeniem umysłowym, jak i osoby z problemami oddychania lub alergii; każda
ze swoimi własnymi potrzebami (rys. 1). Chociaż specjalnej opieki dla osób
niepełnosprawnych udziela się w sanatoriach i ośrodkach rehabilitacyjnych, coraz większa
liczba dostawców usług dąży do poprawy jakości usług dla osób z niepełnosprawnością.
Produkty turystyczne są opracowywane i przystosowane dla osób o szczególnych potrzebach
w możliwie najlepszych warunkach, oferując większy wybór miejsc do odwiedzenia,
transportu, zakwaterowania i wyżywienia, zarówno dla klientów indywidualnych, jak i grup.
Rys. 1. Piramida niepełnosprawnych i potrzeb: kontinuum umiejętności
(University of Technology, Sydney)
Opis rysunku:
- Możliwości segmentacji rynkowej, upośledzenie, wymiar i potrzeba wsparcia.
-
Głębokie, ciężkie, umiarkowane, lekkie, bez zastrzeżeń.
-
Wyższe potrzeby wsparcia, niższe potrzeby wsparcia.
-
Ogół niepełnosprawnych – 20% populacji Australii (ABS 2004).
-
Poruszania się, wzroku, poznawcze – komunikacji, słuchu, czucia, starzejący się
seniorzy, postaw społecznych i przemysłowych, niewidoczne.
W branży turystyki zdrowotnej możemy również znaleźć różne produkty; naturalne
lub wytwarzane z naturalnych składników, których produkcja opiera się na tradycyjnych
recepturach. Produkty te mogą zawierać zioła, rośliny lecznicze i naturalne aromaty, kwiaty,
ekstrakty roślinne, oleje roślinne, wodorosty, gąbki, oleje rybne, kosmetyki na bazie roślin,
mydła, itp., na które rośnie popyt w ostatnich latach. Jak wspomniano wcześniej, ważną
częścią przemysłu turystyki zdrowia jest butelkowanie i marketing wody mineralnej. Istnieje
wiele producentów kosmetyków, którzy korzystają z wody mineralnej i gliny w bazie
kosmetyków.