Pies - przybłęda

Transkrypt

Pies - przybłęda

Pies przybłęda - Iwona Sikorska, Miejskie Przedszkole nr 9 w Legnicy
Pies - przybłęda
Scenariusz zajęć dla 6-latków
Cela ogólne:
o
nabywanie umiejętności rozróŜniania i nazywania stanów emocjonalnych odczuwanych w
róŜnych sytuacjach
o
kształtowanie odpowiedzialności w okazywaniu uczuć
o
rozwijanie umiejętności empatii
Cele operacyjne:
Dziecko:
o
nazywa pozytywne uczucia okazywane zwierzętom
o
zna prawa i obowiązki właściciela zwierząt
o
określa cechy przyjaciela zwierząt
Pomoce dydaktyczne:
- obrazki, tablica magnetyczna, literki magnetyczne, krzyŜówka, kapelusz, kartonowe pudło, gazetowe
piłeczki w koszu, klej, pędzel.
PRZEBIEG ZAJĘCIA:
1. Powitanie.
Dzieci witają się róŜnymi częściami ciała przy słowach (śpiewanych na dowolną melodię):
„Witamy, witamy i juŜ zaczynamy:
witaj rączko, witaj nóŜko,
teraz łapię Cię za uszko.
I kolanko, i bioderko, a na koniec
bęc „siodełko”. (na ostatnie słowa dzieci siadają na dywanie)
2.”Obrazek zgadywanka”
Na tablicy wisi zasłonięty obrazek:
Centrum Edukacyjne BLIśEJ PRZEDSZKOLA
www.blizejprzedszkola.pl www.blizejedukacji.pl
www.akademiaedukacji.eu
Jeśli dzieci rozwiąŜą krzyŜówkę to dowiedzą się, co ten obrazek przedstawia.
Nauczyciel odsłania kolejne fragmenty zgodnie z numerami odgadywanych haseł:
1.Jest okrągła, bardzo skoczna (piłka)
2.Są drewniane i mają płozy.(sanki)
3.Ulubiony przysmak myszki. (ser)
4.Bije we mnie, bije w tobie, bije w kaŜdym z nas. (serce).
(Hasło z zaznaczonych pól to – PIES).
Jeśli dzieci domyślą się wcześniej, co jest na obrazku nauczyciel odsłania cały obrazek.
3. Opowiadanie A.Maxwell Psotnik, czyli opowiadanie o szczeniaku.
Dzieci słuchają opowiadania o piesku, który jest przedstawiony na odsłoniętym obrazku.
– Tatusiu! Chodź, zobacz, co znaleźliśmy w ogrodzie. Trevor i Nicola dosłownie ściągnęli tatę z kanapy
i zaprowadzili do kuchni, gdzie cudaczny i bardzo sympatyczny mały szczeniak baraszkował na
podłodze.
- Czy moŜemy go zatrzymać? – zapytał Trevor - to taki biedny mały przybłęda, który chce mieć dom.
- Mamy juŜ dwa szczeniaki – powiedział tata, patrząc na Trevora i Nicolę – i nie stać nas, by trzymać
więcej.
- Ale my bardzo chcemy zatrzymać tego pieska – błagała Nicola – jestem pewna ,Ŝe na jego
utrzymanie nie będzie potrzeba wiele pieniędzy.
- MoŜe on juŜ do kogoś naleŜy – powiedział tata, który nie chciał więcej szczeniaków.
- Pytaliśmy wszystkich dookoła i naprawdę nikt nie wie, skąd on się wziął.
- MoŜecie zatrzymać go przez tydzień – zgodził się tata, mając nadzieje, ze dzieci zmęczą się nim
przez ten czas.
Wspaniale, mogli go zatrzymać! Od razu uznali go za swoją własność. Chwilę potem szczeniak uderzył
się w dzbanek z mlekiem, który Nicola zostawiła na podłodze obok spodka i biały strumyczek popłynął
w poprzek podłogi, a szczeniak zlizywał go tak szybko, jak tylko jego mały języczek mógł nadąŜyć.
- Ty psotniku! – zawołał Trevor. – Nie rób tego więcej!
- To fajne imię dla niego – powiedziała Nicola – nazwijmy go Psotnik.
I tak juŜ zostało. Mijały tygodnie, dzieci coraz bardziej przywiązywały się do swojego ulubieńca.
Psotnik rósł szybko i wkrótce był prawie członkiem rodziny, tak jak dzieci. ChociaŜ tata jakoś nigdy nie
wyglądał na zadowolonego z psa przybłędy.
Pewnej nocy, kiedy juŜ wszyscy byli w łóŜkach, Psotnik, który tymczasowo zamieszkał w schowku przy
łazience, wyczuł, ze coś jest nie w porządku. To był dziwny duszący zapach, dochodzący z kuchni,
którego nigdy wcześniej nie czuł. Wydawało mu się, Ŝe byłoby dobrze zawołać swojego pana.
- Hau, hau, hau, – ale nikt nie nadchodził.
Dym stawał się coraz gęściejszy i Psotnik pomyślał, Ŝe jeśli teraz kogoś nie zawoła, jego gardło
wkrótce nie wyda Ŝadnego głosu, wiec znowu zaczął szczekać.
- Hau, hau, hau.
Pan Harris obudził się.
- Zdaje się, ze pies szczeka, dlaczego on budzi nas w środku nocy?- przemknęła mu myśl. - Nie moŜna
mu na to pozwalać.
- Hau, hau, hau – dochodziło ponowne szczekanie.
Pan Harris wstał z łóŜka.
- A to co? czuć zapach palącego się drewna!
Zbiegł po schodach i ujrzał kuchnię w ogniu, pełną dymu. Szybko nabrał do wiadra wody z kranu,
potem biegiem zaniósł ją do kuchni i wylał na rozszerzające się po podłodze płomienie, a potem
pobiegł jeszcze raz i jeszcze raz. Płomienie z sykiem zgasły. Ugaszono je w samą porę.
Rano Psotnik dostał obfite śniadanie, o jakim nigdy nawet nie marzył w swoich szczenięcych snach.
Trevor i Nicola nie mogli go kochać bardziej niŜ dotychczas, ale tata teraz zaczął go bardziej lubić.
Powiedział nawet, ze gdyby nie Psotnik, to mogliby stracić dom, a nawet Ŝycie.
Od tego dnia zawsze mówił, ze Psotnik jest najwspanialszym psem, jakiego kiedykolwiek znał, a
mama przypominała, Ŝe warto być dobrym dla zwierząt.
4. Rozmowa na temat treści opowiadania.
- Co oznacza słowo „przybłęda”?
- Dlaczego dzieci nazwały go Psotnik?
- Co zrobił szczególnego ten piesek?
- Jak moŜna byłoby go nazwać inaczej po tym wydarzeniu?
- Jak moŜna byłoby Psotnika nagrodzić?
5. Zabawa ruchowo-taneczna do piosenki A ja mam psa (wykonanie Zespołu Harcerskiego
Gawęda):
I. Gdzie ta mała się podziała – woła Dzieci
tata.
podskakują
dookoła
w duŜym kole.
Co ta mała zmalowała – mówi brat.
Ciągle tylko taka mała, taka mała.
Krasnoludek,
okruszyna,
pchełka,
skrzat.
Obroty dookoła w parach.
Ref. A ja mam psa, a ja mam psa.
Przyniosłam go z podwórza.
A ja mam psa, małego psa.
Dla niego jestem duŜa.
W parach klaszczą w ręce.
II. Przy tej duŜej to nie zginę – myśli
piesek.
Obrót wokół własnej osi.
DuŜa wzięła mnie do domu, dała
jeść.
Podskoki z nogi na nogę po całej
I nakarmi mnie ta duŜa i uczesze.
sali.
Z taką duŜą to na świecie dobrze
jest.
Stają na palcach i podnoszą obie
A ja mam psa, a ja mam psa.
ręce w górę.
Przyniosłam go z podwórza.
A ja mam psa, małego psa.
Dla niego jestem duŜa.
6. Zabawa „Kapelusz niedokończonych zdań”.
Dzieci losują z kapelusza niedokończone zdania, które nauczyciel odczytuje.
N: pomyśl, co odpowiedziałby na to szczeniak, gdyby umiał mówić:
- Najbardziej lubię…
- Bardzo lubię, gdy…
- Jestem nieszczęśliwy, kiedy...
- Chciałbym, Ŝeby…
- Kiedy jestem zły to...
- Kiedy jest mi smutno to...
- Mój ulubiony przysmak to...
7. Ćwiczenia ortofoniczne.
Dzieci naśladują głos psa ( hau-hau ) wypowiadając w róŜny sposób:
- grubym głosem – gdy pies jest zły
- cieniutkim głosem – gdy pies jest malutki
- w szybkim tempie – gdy pies jest zadowolony
- w wolnym tempie – gdy pies jest smutny lub chory
Dzieci mogą równieŜ „zaśpiewać” fragment piosenki A ja mam psa uŜywając tylko sylab „hau-hau”.
8. Rozsypanka sylabowa.
Dzieci w zespołach układają wyrazy nazywające cechy przyjaciela zwierząt, określają ich znaczenie.
ŁY
NY
RA
KLI
WY
CIER
PLI
TROS
WY
DOS
MI
Wypowiadają się na temat, jakie są obowiązki właścicieli psów.
9. „Tajemnicze pudło”.
W pudle kartonowym są schowane róŜne przedmioty, które mogą symbolizować sposób spędzania
czasu wolnego z psem. Dzieci siedzą w kole. Kolejno podchodzą i wyciągają jeden przedmiot.
Zadaniem dziecka jest określenie, co symbolizuje ten przedmiot:
- mała piłka – granie w piłkę, aportowanie
- koszyczek – wyjazd na grzyby; wyjście na zakupy
- kwiatek - spacer w parku, na łąkę, do ogrodu
- ksiąŜka – czytanie ksiąŜki
w obecności pieska
- but sportowy – wspólne biegi.
10. Ewaluacja.
Na koniec zajęć dzieci wyklejają z gazetowych kulek sylwetę psa na szarym arkuszu pomalowanym
klejem (zrobionym z wody i mąki). Wypowiadają się na temat, co im się podobało w czasie zajęć, a co
było mniej ciekawe, co zmieniliby.
Literatura:
1. A. Maxwell, Opowiadania na dobranoc.
2. J.Bąk, E. Wiewióra-Pyka, Bajkowe spotkania.
Autor: Iwona Sikorska
Miejskie Przedszkole Nr 9 w Legnicy
Scenariusz nagrodzony w konkursie na najlepszy scenariusz z zakresu edukacji humanitarnej, który
moŜe być wykorzystany w ramach Ogólnopolskiej Edukacyjnej Kampanii Społecznej Podpisz Pieska.

Pies - przybłęda

Transkrypt

Podobne dokumenty

Karta psa - Przystanek Schronisko

ogon łapy tułów szyja głowa Spaceruje z psem. Dba o skórę psa

Program „Uwaga! Dobry pies” został stworzony przez członków

Jak zachować się w przypadku ataku psa Agresywny pies wysyła