Instalator - Linux Magazine

SYSADMIN
Instalacja jądra 2.6
Instalacja jądra w wersji 2.6 – instrukcja krok po kroku
Instalator
Udoskonalona obsługa aplikacji
multimedialnych, zwiększona wydajność systemu, lepsza obsługa sprzętu oraz nowy moduł zabezpieczeń
IPsec zwiększający bezpieczeństwo
systemu – to tylko niektóre z powodów, dla których warto już teraz skorzystać z nowego jądra systemu.
Przedstawiamy instrukcję instalacji
nowego jądra.
EVA-KATHARINA KUNST
JÜRGEN QUADE
P
AUTOR
ięć milionów linijek kodu w pliku
o wielkości 32 MB – statystyka nowego jądra jest rzeczywiście imponująca [1], ale to właśnie jest przyczyną tego, że
konfiguracja i instalacja jądra 2.6 na pewno
nie należą do prostych czynności. Jeżeli mieliśmy już wcześniej jakieś doświadczenia
z kompilacją i konfiguracją jądra 2.4, nie powinniśmy napotkać większych problemów
z jądrem w wersji 2.6. Musimy tu jednak
ostrzec mniej doświadczonych użytkowników – aktualizacja jądra systemu jest bardzo
złożoną modyfikacją całego systemu, która
może skończyć się katastrofą dla nierozważnego użytkownika.
W niniejszym artykule opiszemy prostą
drogę do uruchomienia standardowego jądra
w wersji 2.6. Dostosowanie jądra do indywidualnych potrzeb danego środowiska wymaga już
więcej cierpliwości. Dodatkowe informacje
60
Eva-Katharina Kunst jest dziennikarką, a Jürgen Quade profesorem
na uniwersytecie Hochschule Niederrhein. Oboje wspierają aktywnie
projekty Open Source od samych
narodzin Linuxa.
Marzec 2004
umieszczono na stronie [2] w Post-Halloween
Document, którego autorem jest Dave Jones
oraz w archiwum listy dyskusyjnej jądra Linuksa, znajdującym się pod adresem [4].
Pocieszające jest to, że w odróżnieniu od
większości projektów Open Source, do kompilacji jądra nie potrzeba żadnych dodatkowych programów. Wszystkie niezbędne na-
Jądro 2.6 w systemie SuSE
System SuSE 9.0 jest gotowy do współpracy
z jądrem w wersji 2.6. Wraz z dystrybucją
dostarczane jest jądro 2.6 w wersji testowej,
nowe wersje są dostępne pod adresem [7].
Możesz jednakże napotkać pewne problemy
korzystając z polecenia /usr/sbin/hwbootscan
w połączeniu z nowym jądrem systemu.
W takim przypadku trzeba wyłączyć ten program, umieszczając znak komentarza „#”
przed zmienną HWBOOTSCAN_BIN
w skrypcie /etc/init.d/hwscan, jak to
pokazano poniżej.
# HWBOOTSCAN_BIN=/usr/sbin/U
hwbootscan
Jądro 2.6 dostarczone z dystrybucją ułatwia
kompilację jądra dostosowanego do potrzeb
użytkownika, gdyż możemy do tego celu
wykorzystać jako szablon istniejącą konfigurację. Aby zainstalować nowe jądro testowe,
należy skorzystać z pakietów RPM (nie można
użyć programu YaST). Następnie powinniśmy
skopiować plik konfiguracyjny jądra 2.6 do
www.linux-magazine.pl
katalogu z obecnymi źródłami Linuksa:
cp vmlinuz-2.6.0-default.config U
/usr/src/linux-2.6.0/
Po skopiowaniu pliku należy ponownie
wywołać polecenie make menuconfig.
W ten sposób nowe opcje zostaną
automatycznie dołączone do konfiguracji
jądra. Oczywiście musisz pamiętać, żeby
wcześniej zainstalować narzędzia
programistyczne – kompilator gcc, polecenie
make, ncurses i Qt3-devel (niezbędny dla
działania polecenia xconfig).
Po konfiguracji jądra powinieneś wykonać
kroki 5-8, zgodnie z zaleceniami opisanymi
w artykule. Po dodaniu niektórych modułów
konieczne może być ręczne edytowanie pliku
/etc/modprobe.conf. System SuSE
przechowuje dodatkowe wpisy w pliku
/etc/modprobe.conf.local. Składnię takiego
pliku konfiguracyjnego opisano na stronach
z instrukcją obsługi (man modprobe.conf).
Instalacja jądra 2.6
temu można wykorzystać
w zasadzie dowolną wersję
pakietu gcc (2.95, 3.2 lub
Sprawdzenie modutils,
Krok 1
konfiguracja modprobe
3.3) oraz make w wersji 3.80
lub nowszej. Jądro 2.6 jest
Ściągnij źródła jądra
Krok 2
praktycznie niewrażliwe na
(www.kernel.org)
różne wersje tych prograRozpakuj źródła
mów. Kompilując jądro naKrok 3
tar xvfj linux-2.6.0.tgz"
"
szego redakcyjnego systemu
Uruchom konfigurację
Debian, nie mieliśmy proKrok 4
make menuconfig"
"
blemów z żadną z trzech wymienionych powyżej wersji.
Wykonaj polecenie
Krok 5
make all"
Niestety, zależności pakie"
tu modutil (Krok 1 na RysunZainstaluj jądro używając
Krok 6
ku 1) komplikują nieco spraLILO lub GRUB-a
wę. Pakiet modutil jest odpoZainstaluj moduły
wiedzialny za ładowanie
Krok 7
make modules_install"
"
i zwalnianie modułów jądra,
Zrestartuj system
lecz twórcy jądra 2.6 całkowiKrok 8
i przetestuj działanie
cie przeprojektowali ten mechanizm działania. Moduły
jądra 2.6 wymagają do pracy
najnowszej wersji insmod.
Rysunek 1. Osiem kroków do stworzenia własnego jądra. PoW razie potrzeby (np. starszeczątkujący użytkownicy powinni przyzwyczaić się do częstego
go modułu) może być uruchowykonywania kroków 4-8.
miona starsza wersja insmod.
Dlatego warto zachować starszą wersję pod narzędzia, czyli kompilator i asembler oraz
zwą insmod.old. Poza tym możesz łatwo sprawprogram make, są dostępne prawie w każdej
dzić, czy masz już zainstalowaną odpowiednią
dystrybucji Linuksa. W najgorszym wypadwersję tego programu (tzn. taką, która działa
ku trzeba doinstalować pakiety programiz jądrem 2.6). Jeżeli znajdziesz plik o nazwie
styczne. Do kompilacji i instalacji jądra sys-
SYSADMIN
insmod.old w katalogu /sbin/ lub /usr/local/sbin,
znaczy to, że insmod powinien poradzić sobie
z nową wersją jądra. Na szczęście wiele obecnych dystrybucji Linuksa posiada już zaktualizowaną wersję insmod (np. SuSE 8.2 i 9.0).
Użytkownicy Debiana (i Knoppix-a) mogą
w tym celu uruchomić program apt-get.
apt-get install module-init-tools
Użytkownicy innych systemów mogą pobrać
najnowszą wersję modutils ze strony [3], np.
0.9.15-pre4. Po uruchomieniu programu
utworzy on katalog module-init-tools.0.9.15pre4, w którym odnajdziesz plik README,
zawierający zwięzły opis najważniejszych
szczegółów. Przede wszystkim nakazuje on
wykonanie następujących poleceń:
./configure U
--prefix=/
make moveold
make
make install
Program oryginalny (/sbin/insmod/) zostanie
przeniesiony do /sbin/insmod.old. Nowy program – /sbin/insmod będzie wywoływał poprzednią wersję, gdy tylko system załaduje
jądro w wersji 2.4 – będzie jednak korzystał
z nowej wersji przy ładowaniu modułów jądra w wersji 2.6. Ta sama zasada dotyczy także programów /sbin/rmmod i /sbin/mdoprobe.
Nowe pliki konfiguracyjne
Nowe programy pakietu modutils wymagają
nowego pliku konfiguracyjnego: /etc/modprobe.conf. Jeżeli podany plik nie istnieje, skopiuj
plik szablonu z /generate-modprobe.conf do
/etc/modprobe.conf.
Po wykonaniu opisanych czynności możesz
przejść do kroku 2 (patrz Rysunek 1), czyli do
pobrania źródeł jądra 2.6 z sieci Internet. Informacje o bieżącej wersji jądra widać zawsze na
stronie powitalnej serwisu [1]. Aby pobrać pełną wersję jądra (a nie tylko poprawkę), musisz
kliknąć na wersji oznaczonej literą F (jak
„full”), która znajduje się po prawej stronie
opisów (patrz Rysunek 2). Źródła należy umieścić w katalogu /usr/src/ (krok 3):
cd /usr/src
tar xvfj /tmp/U
linux-2.6.0.tar.bz2
Rysunek 2. Jądro posiada pełen zestaw swoich wersji. Na ekranie powitalnym znajduje się odnośnik do bieżącej wersji. Poprzednie wersje są dostępne przez odnośniki umieszczone w tabeli
na górze strony.
Najtrudniejszym i najbardziej czasochłonnym zadaniem jest krok 4 – konfiguracja jądra (zaraz po rozpakowaniu archiwum). Na-
www.linux-magazine.pl
Marzec 2004
61
SYSADMIN
Instalacja jądra 2.6
nością potrzebować obsługi ReiserFS. Jeżeli jednak nie potrzebujesz funkcji rzadziej wykorzystywanych (np. obsługi
SCSI), lepiej je wyłączyć. W zasadzie dla
każdej opcji wyboru dostępna jest pomoc.
Przegląd i poznanie wszystkich opcji menu
za pierwszym razem zajmie zapewne około
dwóch lub trzech godzin. Pamiętając jednak o ponad pięciu milionach linijek kodu,
które w ten sposób konfigurujemy, trzeba
stwierdzić, że i tak jest to duże osiągnięcie.
Jeżeli posiadasz wcześniejszą, działającą
konfigurację jądra 2.6 (patrz ramka Jądro 2.6
w systemie SuSE), to właśnie na niej trzeba
oprzeć nową konfigurację. Jeżeli nie dysponujesz taką konfiguracją, najlepiej na początku zdecydować się na opcję minimalistyczną – wybrać tylko te elementy systemu,
które są niezbędne. Gdy tylko nowe jądro będzie działać, dodanie nowych funkcji nie będzie problemem.
Rysunek 3. Konfigurowanie jądra stało się bardziej zrozumiałe, mimo ogromu dostępnych opcji
w wersji 2.6. Rysunek przedstawia konfigurację programu menuconfig podczas pracy.
szym zdaniem najlepiej nadaje się do tego
polecenie make menuconfig (patrz Rysunek 3).
Dzięki niemu tworzony jest program konfiguracyjny oparty na bibliotece ncurses, który
możesz uruchomić w trybie znakowym. Dostępna jest także graficzna odmiana tego programu (oparta na Qt), co pokazano na Rysunku 4. Aby użyć standardowej wersji graficznej, należy wydać polecenie make xconfig.
Cierpliwość
Pomimo wielkiej liczby dostępnych opcji,
proces konfiguracji jest teraz bardziej intuicyjny. Na początek powinieneś zmienić
domyślne ustawienie typu procesora (menu Procesor type and features) i typu architektury. Zwróć szczególną uwagę na system plików, np. jeżeli jesteś użytkownikiem systemu SuSE, będziesz z całą pew-
Kompilacja
Po zachowaniu wszystkich opcji w pliku
konfiguracyjnym można zająć się kompilacją jądra. Użytkownicy systemów Debian lub
Knoppix powinni wcześniej przeczytać ramkę Kroki 5-7 w systemie Debian.
Użytkownicy innych systemów powinni po
prostu uruchomić polecenie kompilacji
(krok 5). Od tej chwili można ignorować
ostrzeżenia przebiegające przez ekran.
W systemie z dużą ilością pamięci z procesorem Intel 2.6 GHz, operacja kompilacji jądra
trwa około 10 minut.
Kroki 5-7
w systemie Debian
Wersja niestabilna Debiana (Sarge) oferuje
duży wybór, jeśli chodzi o jądro 2.6. Dopasowanie i stworzenie jądra, które zapewniałoby optymalną obsługę twojego systemu,
wymaga jednak wykonania pewnych czynności ręcznie. Po zakończeniu konfiguracji
(krok 4) wywołujemy polecenie make-kpkg
w katalogu kodu źródłowego:
./make-kpkg kernel_image
Rysunek 4. Program xconfig oparty na Qt jest bardzo przejrzysty. Obszary konfiguracji umieszczono po lewej stronie, opcje indywidualne na górze, a poniżej nich znalazło się miejsce na
tekst pomocy dla obecnie wybranego parametru.
62
Marzec 2004
www.linux-magazine.pl
Skrypt generuje jądro i moduły (krok 5),
a także tworzy pakiet kernel_image dla
Debiana, zapisując go w katalogu źródeł
(zwykle /usr/src). Przed wykonaniem tego
(kroki 6 i 7) powinieneś dodać nową opcję
w pliku konfiguracyjnym bootloader-a. Instalator Debiana, wraz z uruchomieniem
dpkg -i kernel-image-numer_wersji.deb,
uruchomi także LILO. Dzięki temu LILO
wyświetli odpowiedniej opcji w module ładującym rozruchu.
Instalacja jądra 2.6
Instalacja
Uruchomienie próbne
Jeżeli wszystko przebiegło zgodnie z planem, następnym krokiem jest instalacja jądra (kroki 6-7). Instalacja modułów jest
bardzo prosta. Wystarczy wykonać polecenie make modules_install, po kilku chwilach
moduły pojawią się w nowym katalogu
o nazwie /lib/modules/2.6.0/. Konieczne będzie jednak ręczne skopiowanie jądra do
katalogu /boot/:
Możemy przystąpić do próbnego uruchomienia komputera. Jeżeli jądro nie wystartuje poprawnie, trzeba będzie szukać problemu na konsoli. Wyświetlane tam komunikaty zazwyczaj dostarczają odpowiednich wskazówek i informują, dlaczego jądro nie mogło dokończyć procesu uruchomienia systemu. W wielu przypadkach jest
to spowodowane np. brakującym sterownikiem, co uniemożliwia dostęp do twardego
dysku lub systemu plików.
Jeżeli ekran monitora pozostaje czarny jak
noc, odszukanie winowajcy może być trudne.
Zwykle w ten sposób objawia się problem
z buforem ramki. Możesz wtedy działać na
dwa sposoby:
■ usunąć wpis vga=XXX z pliku /etc/lilo.conf, lub włączyć opcję vga=normal.
■ sprawdzić, czy w opcji CONFIG_VT, w pliku konfiguracyjnym jądra /usr/src/linux2.6.0/.config ustanowiono wartość y.
Jeżeli uruchomienie nowego jądra systemu
zakończy się powodzeniem, można przystąpić do rekomilacji sterowników urządzeń,
których nie obsługuje jądro. Dobrym przykładem są karty graficzne oparte na procesorach firmy nVidia. Więcej informacji znajdziesz pod adresem [8].
cp /usr/src/linux-2.6.0/arch/U
i386/boot/bzImage /boot/U
vmlinuz-2.6.0
Po uruchomieniu komputera w module ładującym rozruchu (ang. boot loader) powinna pojawić się opcja dla nowego jądra systemu. Dla LILO [5] oznacza to edycję pliku
/etc/lilo.conf, a dla GRUB [6] pliku /boot/grub/menu.lst. Nowy wpis powinien zawierać nazwę jądra (np. /boot/vmlinuz-2.6.0)
i wybraną nazwę dla pozycji menu. Jeżeli do
jądra dodasz później nowy sterownik, zwykle
nie trzeba już edytować plików lilo.conf i menu.lst. Jeżeli korzystasz z LILO jako bootloader-a, przed ponownym uruchomieniem
systemu wykonaj polecenie lilo, które zaktualizuje konfigurację.
SYSADMIN
Na ostatnim miejscu jest sprawdzenie komunikatów pojawiających się podczas uruchomienia systemu. Dzięki poleceniu dmesg można przejrzeć komunikaty wygenerowane w czasie startu jądra. Jeżeli napotkasz jakieś problemy, trzeba wrócić do kroku 4. Jeżeli wszystko
jest OK, to składamy gratulacje nowemu użytkownikowi jądra Linuksa w wersji 2.6.
■
INFO
[1] Kod źródłowy jądra Linuksa:
http://www.kernel.org
[2] Dave Jones,The Post-Halloween
Document: http://www.linux.org.uk/
~davej/docs/post-halloween-2.6.txt
[3] Nowy pakiet modutils:
http://www.kernel.org/pub/linux/
kernel/people/rusty/modules/
[4] Lista dyskusyjna Linux Kernel:
http://lkml.org
[5] LILO: http://lilo.go.dyndns.org/
[6] GRUB: http://www.gnu.org/
software/grub/grub.html
[7] Jądro 2.6 dla SuSE 9.0:
ftp://ftp.suse.com/pub/suse/i386/9.0/
unsorted/kernel-2.6/
[8] Moduły jądra nVidia:
http://www.minion.de/
Prenumerata Linux Magazine
Nie przegap takiej okazji
■ Zamawiając prenumeratę
oszczędzasz!
■ Płacisz jak za 9 numerów,
a otrzymujesz 12!
■ Z każdym numerem DVD
lub płyta CD-ROM.
Najszybszy sposób
zamówienia prenumeraty:
http://www.linux-magazine.pl
Infolinia: 0801-800-105