Barcelona Przewodnik globtrotera

Barcelona
Przewodnik globtrotera
Barcelona
Przewodnik globtrotera
Joanna Szczepaniak
Poznań 2013
Copyright © Dawid Dudek www.davidiacus.pl
Projekt typograficzny, skład i łamanie: Czarek Falkowski
Korekta: Dawid Dudek
Opracowanie graficzne okładki: Dawid Dudek
Poznań 2013
ISBN: 9 7 8 - 8 3 - 9 3 8 2 4 7 - 3 - 1
Wszystkie prawa zastrzeżone. Zabronione jest kopiowanie, tłumaczenie
czy modyfikacja jakiejkolwiek części książki, w jakiejkolwiek formie
i jakimikolwiek środkami (wraz z elektronicznymi, mechanicznymi
i innymi podobnymi, jak fotokopia, nagranie czy jakikolwiek system
przechowywania i wyszukiwania informacji) bez zezwolenia na piśmie
od wydawcy.
www.davidiacus.pl/
www.ksiegarniaglobtrotera.pl
www.przewodnikiglobtrotera.pl
Printed in Poland.
Druk: P. H. U. Multikram, ul. Mławska 20 D, 87–500 Rypin
SPIS TREŚCI
Wstęp.............................................1
Skuter....................................49
Katalonia........................................2
Barcelona taniej........................50
Kraje katalońskie.....................3
Barcelona Card......................50
Katalończycy...........................3
Transport Pass.......................51
Język.......................................6
Barcelona Metro Walks.........51
Herb........................................8
Articket.................................52
Flaga........................................9
Arqueoticket..........................52
Hymn....................................10
Przydatne adresy.......................52
Autonomia.............................10
Biura i punkty informacji turystycznej.................................53
Nowe symbole nieoficjalne:
osioł i kot...............................11
Przydatne strony internetowe 54
Historia Katalonii.....................13
Telefony alarmowe................54
Barcelona.....................................37
Pamiątki....................................54
Kiedy jechać?...........................37
Święta i fiesty...........................55
Dojazd......................................38
Kuchnia katalońska...................62
Samolotem do Barcelony......38
Bezpieczeństwo........................64
Ryanair..................................38
Barri Gòtic....................................65
Wizzair..................................39
Las Ramblas i okolice..................92
Tradycyjne linie lotnicze.......40
El Raval......................................105
Podróżowanie po mieście.........41
La Ribera....................................112
Metro/kolej............................41
Wybrzeże Barcelony..................128
Autobus.................................43
Barcelona modernistyczna.........135
Bus Turístic...........................43
Z Tibidabo na Camp Nou...........158
Tramwaj................................43
Montjuïc.....................................172
Taksówka..............................44
Słownik......................................186
Rower....................................44
Indeks miejsc..............................219
2
KATALONIA
Katalonia to jedna z siedemnastu
hiszpańskich wspólnot autonomicznych i, w szerszym znaczeniu, kraina historyczno-geograficzna. Jej stolicą oraz kulturalnym i administracyjnym centrum jest Barcelona.
Jako kraina historyczno-geograficzna obejmuje również ziemie
położone we francuskim departamencie Pireneje Wschodnie,
zwane Katalonią Północną (we
Francji popularna jest również
nazwa Roussillon) z Perpignan
jako ośrodkiem, które po pokoju
pirenejskim (1659) znalazły się
w rękach francuskich (zob. podrozdział Historia). Na mocy tego
samego pokoju Hiszpania miała
oddać Francji część comarki
Cerdanya. Traktat z Llívii, określający dokładny przebieg granicy w Pirenejach, mówił o przekazaniu Francji „33 wsi”. Hiszpanie powołali się na to, że
Llívia posiadała od 1528 r. prawa miejskie. W ten oto sposób
pozostała ona pod władzą Hiszpanii. Francja zgodziła się na
Katalonia
taką interpretację, jeżeli Hiszpanie nie zbudują w Llívii fortyfikacji. Eksklawa ta podlega katalońskiej administracji po dziś
dzień.
Nie wiemy skąd wziął się termin
„Katalonia”. Najpopularniejsza
teoria na ten temat mówi, że pochodzi on od „terra de castells”,
czyli „ziemia zamków”, a katalońskie „Catalunya” urobione
zostało od słowa castlà, oznaczającego osobę zarządzającą
zamkiem. Inna ciekawa teoria
ma swoje korzenie w XV-wiecznej legendzie o księciu Otgerze
Cataló, którą „odkurzyli” działacze ruchu Renaixença (zob. Historia). Legenda mówi o tym, że
książę Otger jako jedyny przeżył
atak Saracenów w jednej w pirenejskich dolin. W czasie tej batalii wszyscy chrześcijanie zginęli. Otger ukrył się w górach
wraz ze swym wiernym chartem, który codziennie lizał jego
rany. Cataló stopniowo dochodził do siebie, żywił się leśnymi
owocami i mlekiem owiec. Gdy
poczuł, że wróciło mu zdrowie,
zadął w róg, jego wezwanie do
walki usłyszało wielu chrześcijańskich rycerzy. Zorganizował
11
Katalonia
Prezydent jest wybierany przez
parlament, mianuje go król Hiszpanii. Zazwyczaj zostaje nim
przywódca partii, która wygrała
wybory do parlamentu Katalonii.
Rząd posiada organy doradcze, a
są to: Konsultacyjna Komisja
Prawna (Comissió Jurídica Assessora) oraz Rada Pracy, Ekonomiczna i Socjalna (Consell de
Treball, Econòmic i Social).
Poza tym Katalonia ma własnego rzecznika praw obywatelskich (Síndic de Greuges) i własny zarząd skarbu (Sindicatura
de Comptes de Catalunya). Na
straży zgodności praw lokalnych
z hiszpańską konstytucją i statutem Katalonii stoi rada statutowa
(Consell de Garanties Estatutàries). Niezależny nadzór nad
mediami publicznymi i prywatnymi sprawuje rada ds. mediów
(Consell de l'Audiovisual de Catalunya). Na straży ochrony informacji o danych osobowych i
poprawnego zarządzania nimi
stoi agencja ochrony danych
(Agència Catalana de Protecció
de Dades).
Wedle Statutu Generalitat samodzielnie może decydować w
sprawach kultury, edukacji,
opieki zdrowotnej, sprawiedliwości, ochrony środowiska, komunikacji, transportu, handlu,
bezpieczeństwa publicznego i
samorządów lokalnych. Ponadto
Katalonia posiada własną policję
- Mossos d'Esquadra.
Nowe symbole
nieoficjalne: osioł i kot
Symbolem Katalonii jest osioł, a
dokładnie jego endemiczny gatunek burro català (łacińska nazwa gatunku brzmi Equus asinus var. catalana). Kiedyś wykorzystywany w rolnictwie, dziś
pod ochroną (w Katalonii żyje
około 300 przedstawicieli tego
gatunku). Osioł symbolizować
ma mądrość, spokój, pracowitość, wytrzymałość i upór w dążeniu do celu oraz być antytezą
rozjuszonego,
impulsywnego
byka z butelek brandy firmy
Osborne, który jest symbolem
Hiszpanii.
El burro català występuje jako
nalepka na karoseriach samochodów, skuterów i motocykli.
Jest manifestacją katalońskiej
odrębności narodowej. Wydźwięk tego symbolu jest jedno-
13
Katalonia
cjonalnej typu sponsorowanego.
Innym argumentem była możliwość objęcia taką domeną
wszystkich krajów katalońskich.
Wniosek do ICANN (instytucji
odpowiedzialnej za przyznawanie nazw domen internetowych,
ustalanie ich struktury oraz za
ogólny nadzór nad działaniem
serwerów DNS na całym świecie) został złożony w 2004 r. Założono w nim, że domena będzie
powiązana z językiem katalońskim. Nowy, socjalistyczny rząd
zgodził się by poprzeć starania o
domenę .cat, to samo zrobił rząd
Andory. Dzięki temu wniosek
zaakceptowano w 2005 roku.
HISTORIA KATALONII
Poznawanie Barcelony dla nas,
Polaków, powinno rozpocząć się
od poznania burzliwej, a do tego
tak podobnej do naszej, polskiej,
historii Katalonii. Nie ma bowiem w Europie drugiego narodu, który w kwestiach walki o
własne państwo, własną odrębność i w końcu w kwestiach
walki o wolność rozumiałby nas
lepiej. Dla zachowania chronologii jednak, przyjrzymy się
dziejom tych ziem od pojawienia się tu człowieka.
Od czasów
najdawniejszych...
Najstarsze ślady gatunku homo
(choć nie do końca wiadomo
którego), jakie znaleziono na terenie dzisiejszej Katalonii, pochodzą z epoki paleolitu środkowego. Były to szczątki w postaci
żuchwy datowane na około 70
tys. lat przed Chrystusem, znalezione w miejscowości Banyoles,
leżącej dziś niedaleko granicy z
Francją, w prowincji Girona.
Pierwsze wyroby z miedzi pojawiły się tutaj ok. 2,5 tys. lat
temu. W epoce brązu, od ok.
1200 roku p.n.e., na tereny te zaczęły w kolejnych falach migracyjnych napływać ludy indoeuropejskie.
Między IX a VII wiekiem p.n.e.
na wybrzeżu Półwyspu Iberyjskiego pojawili się Iberowie.
Ściślej rzecz ujmując zajmowali
oni ziemie nad Morzem Śródziemnym, pokrywające się z dzisiejszym obszarem od graniczącego z Hiszpanią francuskiego
regionu Langwedocja-Roussillon po miasto Alicante, leżące
dziś w południowo-wschodniej
Hiszpanii. Ich kultura wykrystalizowała się, w znacznej mierze
14
pod wpływem kultury greckiej,
w połowie pierwszego tysiąclecia przed naszą erą. Zajmowali
się oni głównie rolnictwem i hodowlą, ale również w pewnym
stopniu górnictwem. Do plemion
iberyjskich zamieszkujących Katalonię należeli m.in. Indygeci i
Lajetanowie. Ci ostatni zasiedlali
tereny dzisiejszej jej stolicy, Barcelony. W międzyczasie dotarli
tu również Celtowie, którzy, jeśli
wierzyć greckiemu historykowi
Diodorowi Sycylijskiemu, połączyli się z Iberami i w ten sposób
powstał lud zwany Celtyberami,
który łączył osiągnięcia kulturowe ich obu.
Kolonizacja Grecka
W VII wieku przed Chrystusem
na Półwysep Iberyjski przybyli
Grecy. Głównym motywem
osiedlania się tutaj były zyski z
handlu, który w znacznej mierze
oparty był na metalach. Kolonizacji greckiej na Półwyspie zdecydowanie przewodzili Fokijczycy, którzy na przełomie VII i
VI wieku p.n.e. założyli kolonię
Massalia (dziś Marsylia). Massalia służyła im jako baza wypadowa do pozyskiwania kolonii
położonych dalej na południe, w
Katalonia
tym w dzisiejszej Katalonii. Tutaj wymienić należy Emporion
(Ampurias, dziś L’Escala w prowincji Girona) i Rhode (dziś Roses). Założenie Emporion miało
miejsce około roku 575 przed
Chrystusem. Pierwotnie miasto
(Palaiapolis – stare miasto) leżało na małej wysepce, dziś połączonej z lądem. Z czasem zostało przeniesione na ląd, gdzie powstało Neapolis, „nowe miasto”.
Ampurias było otoczone murami, jego ulice krzyżowały się
pod kątem prostym, a w centrum
znajdowała się agora. O Rhode
nie możemy powiedzieć zbyt
wiele. Wiemy jedynie, że jego
złoty wiek nastąpił 200 lat po
szczytowym okresie Ampurias,
tj. około III wieku przed naszą
erą.
Kartagińczycy i
Rzymianie
Pomiędzy 237 a 218 rokiem
p.n.e. Półwysep Iberyski podbili
Kartagińczycy pod wodzą dynastii Barkidów, w tle prowadzący
wyścig o prymat w basenie Morza Śródziemnego z Rzymem.
Według legendy Barcelonę założył ojciec znanego nam wszystkim z lekcji historii Hanibala,
Historia Katalonii
Hamilkar Barkas i od niego właśnie miasto nazwane zostało
Barcino. Po przegranych kampaniach roku 209 i 206 przed Chrystusem, południowa i południowo-wschodnia część Półwyspu
Iberyjskiego znalazła się w strefie wpływów rzymskich. W 197
r. utworzono dwie prowincje Hispania Citerior (Hiszpania Bliższa) i Hispania Ulterior (Hiszpania Dalsza). W I w. p.n.e., za rządów cesarza Oktawiana Augusta
(27 p. n. e. – 14 n. e.), Barcino
zyskała nazwę Colonia Julia Augusta Favencia Paterna Barcino
(pod taką też nazwą figuruje
również na mapie świata astronoma, geografa i matematyka,
Klaudiusza Ptolemeusza z II
w.n.e.). Na wzgórzu Mont Tàber
mierzącym 16,9 m n.p.m. wyrosło tętniące życiem miasto,
oczywiście daleko było mu do
stolicy prowincji, Tarragony, ale
posiadało mury miejskie, których część przetrwała do dziś,
forum i świątynię. Rzymskie panowanie na tych terenach to
przede wszystkim utrwalenie
tradycji uprawy wina, zbóż i oliwy, wprowadzenie nowoczesnego systemu nawadniania, przyjęcie prawa rzymskiego oraz języ-
15
ka łacińskiego, z którego później
wykształcił się język kataloński.
Ważną gałęzią gospodarki było
również przetwórstwo, zwłaszcza produkcja garrum, sosu sporządzanego z wnętrzności ryb,
który wśród Rzymian uchodził
za przysmak. W końcówce III
wieku przywędrowało na te tereny początkowo prześladowane
chrześcijaństwo.
Męczennicy
tego okresu, św. Eulalia i św. Severus, obok Matki Bożej Miłosiernej, są patronami miasta. Natomiast często wymieniany w tej
funkcji św. Jerzy jest patronem
całej Katalonii.
Wizygoci
W roku 407 wojska rzymskie,
stacjonujące w Brytanii wybrały
cesarzem Konstantyna, który koregentem z tytułem cezara mianował swojego syna, Konstansa,
po czym wysłał go do Hiszpanii,
by ten wyparł stamtąd ostatnie
wojska wierne prawowitemu cesarzowi, Honoriuszowi. W 409
roku na Półwysep Iberyjski zaczęły ściągać barbarzyńskie plemiona Alanów, Swebów i Wandali. Sytuację wykorzystał Maksym, który sprzymierzył się z
barbarzyńcami i obwołał się ce-
Historia Katalonii
władzy Kapetyngów by zerwać
więzi wasalne, jakimi był do tej
pory związany z frankijską monarchią. I to rok 988 właśnie
możemy przyjąć za narodziny
niezależnej Katalonii.
Wiek XI to mieszanka konfliktów między możnymi i zdobywania nowych terytoriów, a co
za tym idzie intensywnej kolonizacji. Chrześcijańska rekonkwista z każdym dniem traciła jednak na rozmachu, a powodem
tego było pojawienie się na Półwyspie Iberyskim nowej arabskiej potęgi – Almorawidów.
Unia z Aragonią
Kolejnym ważnym wydarzeniem na kartach historii Katalonii były zaręczyny hrabiego Barcelony Ramona Berenguera IV
z, dwuletnią wtedy, córką króla
Aragonii, Petronilą w 1137 roku.
Doprowadziło to do zawarcia
unii personalnej wymierzonej w
mocarstwowe ambicje króla Kastylii i Leónu, Alfonsa VII. Syn
tej pary, Alfons II Wstydliwy
(Alfons el Cast) dokończył dzieła rekonkwisty całego historycznego terytorium Aragonii. Ekspansję na północ od Pirenejów
19
zaś zatrzymała śmierć kolejnego
władcy z tej dynastii, Piotra II
Katolickiego, który zamierzał
pod swoim berłem połączyć ziemie Aragonii, Katalonii, Langwedocji i Prowansji. Będąc
przykładnym suwerenem swych
wasali, którzy w znacznej mierze sprzyjali herezji katarskiej,
wmieszał się w walkę z, pełniącym w imieniu króla Francji
krucjatę przeciwko albigensom,
Szymonem z Monfort. Zginął w
bitwie pod Muret w 1213 roku.
Prawdziwego impetu ekspansja
katalońsko-aragońska
nabrała
dopiero za panowania jego syna,
Jakuba I Zdobywcy (Jaume el
Conqueridor) panującego w latach 1213-1276, który skierował
ją na zupełnie inne tory. W roku
1229 do Korony Aragońskiej
włączona została Majorka, w
1234 Minorka, w roku 1235 Ibiza, a w 1238 roku Królestwo
Walencji. Za panowania Jakuba
I zwołano również po raz pierwszy Kortezy aragońskie (zob.
ramka). Miało to miejsce w roku
1214, w miejscowości Lleida.
Między XI a XIII wiekiem Barcelona była najprężniej rozwijającym się miastem Katalonii. Jej
Historia Katalonii
wanie nad przestrzeganiem prawa, rozstrzyganie wątpliwości
związanych z wykonywaniem
rozporządzeń uchwalanych przez
Kortezy oraz utrzymanie porządku publicznego. Generalitat ściągał własne podatki oraz utrzymywał swój hufiec.
W 1450 roku, na mocy przywileju nadanego przez Alfonsa V
Aragońskiego, w Barcelonie powstał uniwersytet.
W XV wieku katalońskiemu
handlowi w znacznym stopniu
zaszkodziła ekspansja Turków
na Morzu Śródziemnym. Od
1450 roku Katalonia zaczęła
bezpowrotnie tracić pozycję
handlowej potęgi. Do tego król
Jan II chciał odebrać Katalończykom część należnych im wedle nadania przez jego poprzedników praw. W 1462 roku wybuchła trwająca 10 lat wojna domowa, w której stronnictwo rojalistyczne walczyło z Generalitatem dowodzącym rebelią. Wydarzenia te zbiegły się z buntem
chłopów pańszczyźnianych (Remença była rodzajem renty feudalnej w Katalonii, nazwa odwoływała się do łacińskiego redementia, co miało podkreślać
21
możliwość wykupienia się z niewoli, stąd wystąpienia chłopskie
nazywane są często w historiografii wojnami remensów). Ten
pierwszy tak wyraźny sprzeciw
zakończył się przegraną Generalitatu i triumfalnym wkroczeniem do Barcelony króla Jana.
Niestety wskutek całego tego zamieszania ziemiami północnej
Katalonii zainteresowała się
Francja. W 1474 roku zajęte zostało Roussillon, a rok później
Perpignan. Jan II ofiarował te
ziemie Francuzom na zasadzie
zastawu pod pożyczkę, co nie
podobało się Katalończykom.
Od panowania Królów
Katolickich do końca
wieku XVI
W 1469 roku, w Valladolid, doszło do zawarcia małżeństwa
między Izabelą Kastylijską a
Ferdynandem Aragońskim. Małżeństwo to zawarte zostało z
przyczyn czysto politycznych.
Jedyny wybór, jaki miała Izabela
przed zamążpójściem to to czy
dzięki małżeństwu zawarta zostanie unia kastylijsko-luzytańska, gdyby poślubiła dużo od
siebie starszego Alfonsa Portu-
22
galskiego, czy też kastylijsko-aragońska, gdyby poślubiła don
Ferdynanda, syna króla Aragonii
Jana II, który był od niej jedynie
rok młodszy. Podobieństwo temperamentów i ambicji politycznych zadecydowały o tym, że
ich panowanie naznaczone było
wieloma sukcesami. Często
określane jest jako złoty wiek w
historii Hiszpanii, która powoli
jednoczyła się (choć o „jednej
Hiszpanii” nadal nie mogło być
mowy) i otwierała na handel dalekomorski. Cierpiała na tym
Barcelona, mimo że królowie
katoliccy, jak nazywa się często
w historiografii Izabelę i Ferdynanda, chętnie tu przebywali. W
początkach ich panowania niezaspokojone ambicje króla Portugalii i rozbudzone apetyty Ludwika XI, króla Francji doprowadziły do wojny o sukcesję,
która na dobre rozgorzała w
1475 roku. W latach 1484-1486
przez Katalonię przetoczyła się
ostatnia wojna remensów. W
międzyczasie, w roku 1481, rozpoczęła się dziesięcioletnia wojna z maleńkim królestwem nasrydzkim, mająca na celu zakończenie rekonwisty. Wobec ogólnego wyczerpania konfliktami,
Katalonia
Ferdynand skłonny był pójść na
ustępstwa wobec katalońskich
chłopów i wydać Sentencję z
Guadalupe, która, jak mogło się
wtedy wydawać, znosząc część
dotychczasowych ciężarów, na
dobre uspokoiła sytuację.
Wiek XVI, poza krótkim incydentem w postaci Rewolty
Bractw w Walencji, w latach
1520-1521 (Revolta de les Germanies), która była kolejnym
przeciwstawieniem się władzy
królewskiej, był na ziemiach korony aragońskiej wiekiem uśpienia. Hrabiami Barcelony bywali
przeważnie królowie Kastylii,
którzy woleli skoncentrować się
na jej interesach.
Barcelona, jako port handlowy,
zważywszy na coraz większe zainteresowanie Nowym Światem,
nadal traciła na znaczeniu.
Wciąż jednak prężnie działały
doki królewskie (Drassanes), w
których wybudowano w 1568
roku uczestniczącą w słynnej bitwie pod Lepanto (w roku 1571,
zob. ramka) Galera Reial. Licząca około 40 tys. mieszkańców Barcelona należała wtedy
do najludniejszych miast Hiszpanii.
Podróżowanie po mieście
Szczegóły dotyczące kolei FGC
również po angielsku, kastylijsku i katalońsku: http://www.
fgc.cat/eng/index.asp.
Autobus
Po Barcelonie można poruszać
się ponad 80 liniami autobusów
miejskich, w tym liniami nocnymi oznaczonymi literą N przed
numerem.
Autobusy dzienne z reguły kursują od 4:25 do 23:00, choć zależne jest to od konkretnej linii.
Szczegóły na stronie: http://
www.tmb.cat/en/linies-de-bus.
Autobusy nocne kursują od
22:40 lub 23:40 do 5:00 lub 6:00
rano. Wszystkie startują z Plaça
de Catalunya. Szczegóły dotyczące linii nocnych: http://
www.emt-amb.com/Principales/
Inicio.aspx.
Bus Turístic
Najwygodniejszym i najszybszym sposobem by „zaliczyć”
najważniejsze atrakcje Barcelony jest Bus Turístic, który stanowi atrakcję sam w sobie, jest to
bowiem dwupokładowy autobus
z odkrytym dachem. Do wyboru
mamy trzy trasy: czerwoną
43
(obejmującą najważniejsze atrakcje południowej części miasta
Barri Gòtic, Port Vell oraz Montjuïc), niebieską (obejmującą
najważniejsze atrakcje północnej
części miasta wraz z Sagrada
Familia, Park Güell i dojazdem
na przystanek słynnego Tramvia
Blau) oraz zieloną (od Port
Olimpic wzdłuż plaż wybrzeża).
Trasy niebieska i czerwona
krzyżują się na Plaça Catalunya
i Pg. De Gràcia. Wsiadać i wysiadać z tego środka transportu
możemy kiedy nam się podoba,
bilety są ważne 1 lub 2 dni (należy pamiętać, że nie są to 24 i
48-godzinne bilety, bilety obejmują dni kalendarzowe!).
Warto pamiętać, że przy zakupie
biletów przez internet za pośrednictwem strony http://bcnshop.
barcelonaturisme.com/ możemy
liczyć na zniżkę (w 2013 roku
było to 10% upustu).
Tramwaj
W 2004 roku przywrócono po
33 latach w Barcelonie połączenia tramwajowe. Miasto posiada
dwa systemy szybkich tramwajów: Trambaix i Trambesos.
Trambaix obsługuje linie T1, T2
50
[email protected]
web: www.motospacebcn.es
9. Over-Rent
adres: Av. Josep Tarradellas, 42
(08029)
tel. +34 934 052 660
e-mail: [email protected]
web: www.over-rentacar.com
10. Vanguard Rent a Car
adres: Viladomat, 297
(08029)
tel. +34 934 393 880
e-mail: [email protected]
web: www.vanguardrent.com
11. Vesping
adres: Ptge. Simó, 24
(08025)
tel. +34 626 773 361
e-mail: [email protected]
web: www.vesping.com
12. Via Vespa
adres: Princesa, 56
(08003)
tel. +34 933 196 754
e-mail:
[email protected]
web: www.via-vespa.com
Barcelona
ZNIŻKI, ULGI, ITP.
Barcelona kocha turystów i oferuje im szereg karnetów i zniżek. Oferta stale jest poszerzana,
ale warto pamiętać, że jeśli dokonamy zakupów przez internet
za
pośrednictwem
strony:
http://bcnshop.barcelonaturisme.com/ możemy liczyć na szereg
dodatkowych rabatów.
Barcelona Card
Daje wejście z ominięciem kolejki do: Museu Nacional d’Art
de Catalunya, Fundació Joan
Miró, Fundació A. Tàpies, muzeów, które stanowią część Museu d’Història de la Ciutat, Museu d'Art Contemporani de Barcelona, Centre de Cultura Contemporània de Barcelona, Museu
del Modernisme Català, Museu
Egipci de Barcelona. Karta upoważnia do darmowego rejsu stateczkiem Las Golondrinas i
wstępu na wieżę Torre de Collserola. Z kartą można podróżować środkami transportu publicznego: metrem, autobusami
TMB i kolejką FCG, a także
podmiejskimi pociągami, tramwajami, pociągiem z/na lotnisko
El Prat i podmiejskimi pociąga-
52
Barcelona
munikacją miejską na 2 dni
14.90 €. Niestety w tym wypadku nie ma dodatkowej zniżki za
zakup przez internet. Zakup
można zrealizować poprzez wymianę vouchera np. na terminalu
na lotnisku (T1 i T2) lub w jednym z wymienionych na stronie
internetowej Bcnshop punktów.
Kosztuje 13 €, co daje 7,50 €
oszczędności. Jest ważny cały
rok od pierwszego wykorzystania. Zakup przez internet nie
daje dodatkowej zniżki.
Articket
Avda. Diagonal 593-595
08014 Barcelona
tel.: +34 933 220 542 lub +34
933 227 234
faks: +34 933 222 907
e-mail: [email protected], http://barcelona.msz.gov.pl/
Upoważnia do wizyty w: Museu
Picasso, Fundació Joan Miró,
Museu Nacional d'Art de Catalunya- MNAC, Centre de Cultura Contemporània de Barcelona
– CCCB, Fundació Antoni
Tàpies, Museu d'Art Contemporani de Barcelona – MACBA.
Ważny jest przez okres trzech
miesięcy od daty wymiany vouchera na karnet. Kosztuje 28,50
€ przy zakupie przez internet.
Voucher można wymienić w
każdym z muzeów, które jest objęte tym karnetem.
PRZYDATNE ADRESY
Konsulat Generalny RP
w Barcelonie
Policja:
Comisaria de Policia de Barcelona (Ciutat Vella)
Carrer Nou de la Rambla, 76-80
08001 Barcelona
tel: +34 93 306 2300
fax: +34 93 306 2301
Arqueoticket
Szpitale:
Upoważnia do wizyty w czterech muzeach: Museu d’Arqueologia de Catalunya, Museu
Egipci de Barcelona, Museu
d’Història de Barcelona i Museum Marítim de Barcelona.
Metro Hospital Clinic L5
Szpital znajduje się w dystrykcie
Hospital Clínic
Carrer Villarroel, 170
08036, Barcelona
tel. +34 932 275 400
Przydatne adresy
Eixample, niedaleko Passeig de
Gràcia.
8:30 do 20:30; zamknięte 1
stycznia i 25 grudnia.
Hospital de Sant Pau
Carrer Antoni María Claret 167
08025 Barcelona
tel.+34 932 919 000
Plaça de Catalunya, 17-S
Metro Sant Pau L5, Guinardó
L4. Szpital znajduje się niedaleko Sagrada Familia.
Hospital del Mar
Passeig Marítim 25-29
08003 Barcelona
tel. 932 483 000
Metro. Ciutadella Vila Olímpica L4. Zaraz za plażą na Barcelonecie.
Centre d’Urgències Perecamps
Avinguda Drassanes 13-15,
08001 Barcelona
tel. 934 410 600
Jest to centrum zdrowia czynne
24 godziny, u dołu Las Ramblas.
Biura i punkty informacji
turystycznej
tel. do call center informacji turystycznej: +34 932 853 834
Lotnisko El Prat
Terminal 1 i 2 (B)
Otwarte codziennie w godzinach
53
Otwarte codziennie od 8:30 do
20:30, 26 grudnia i 6 stycznia od
9:00 do 15:00; 1 stycznia i 25
grudnia zamknięte.
Plaça Sant Jaume
Ciutat, 2 (Ajuntament)
Otwarte: od poniedziałku do
piątku w godzinach 8:30 –
20:00; soboty 9:00 – 17:00; w
niedziele i święta 9:00 – 19:00;
26 grudnia i 6 stycznia od 9:00
do 14:00; 1 stycznia i 25 grudnia
zamknięte.
Estació de Sants
Pl. dels Països Catalans
Otwarte codziennie od 8:00 do
20:00, 26 grudnia i 6 stycznia:
9:00 – 15:00; 1 stycznia i 25
grudnia zamknięte.
Col·legi Oficial d'Arquitectes
de Catalunya. COAC
Plaça Nova, 5
Czynne: cały tydzień (również w
święta) w godzinach 9:00 –
19:00; 1 stycznia i 25 grudnia –
zamknięte.
Barri Gòtic
BARRI GÒTIC
Barri Gòtic (po katalońsku
„dzielnica gotycka”, czasem na
niektórych mapach figuruje jako
„Barrio Gótico”, co po kastylijsku znaczy również „dzielnica
gotycka”) to punkt obowiązkowy dla każdego turysty odwiedzającego Barcelonę. Nie da się
zrozumieć tego miasta, nie da
się zrozumieć Katalonii, Katalończyków bez wizyty tutaj. W
tym miejscu starożytność spotyka się z nowoczesnością, a pomostem dla tego spotkania są
wąskie, średniowieczne uliczki,
które zdobią dostojne, gotyckie
budowle. Wszechobecne zdają
się być tutaj dźwięki hiszpańskiej gitary, co dodaje tej części
miasta specyficznego uroku i
niemalże filmowego klimatu
przyprawiającego o dreszcz
emocji. To w tej dzielnicy znajduje się administracyjne i polityczne centrum: ratusz, siedziba
Generalitatu (czyli rządu) i oficjalna rezydencja prezydenta
Katalonii.
65
Nasz pierwszy spacer po stolicy
Katalonii rozpoczniemy od Plaça de Sant Jaume (Plac św. Jakuba). Stosunkowo łatwo dotrzeć do niego metrem. Wystarczy wsiąść w linię nr 4 i wysiąść
na stacji Jaume I. Następnie ulicą o nazwie identycznej jak nazwa wspomnianej stacji metra
udać się do naszego pierwszego
celu.
Plac znajduje się w miejscu, w
którym w czasach rzymskich istniało forum romanum. Tutaj
krzyżowały się dwie główne ulice rzymskiego Barcino: biegnąca na linii północ-południe Cardo i Decumanus, przecinająca
miasto na osi wschód-zachód.
Colonia Julia Augusta Faventia
Paterna Barcino (w czasach
rzymskich miasto nosiło dokładnie taką nazwę) położone było
mniej więcej w granicach dzisiejszej Barri Gòtic, na wzniesieniu noszącym nazwę Mont
Taber (16,9 m n.p.m.). Trudno
dostrzec, że dziś również znajdujemy się na wzniesieniu, ale
wystarczy zwrócić uwagę na
fakt, że przechadzając się uliczkami dzielnicy gotyckiej od czasu do czasu idziemy lekko pod
66
górę, by innym razem było zupełnie odwrotnie. Swoją nazwę
zawdzięcza kościołowi pod wezwaniem św. Jakuba, który stał
w tym miejscu, a w 1823 roku
został zburzony.
Plaça de Sant Jaume jest dziś
administracyjnym centrum zarówno Barcelony jak i całej Katalonii, znajdują się tutaj naprzeciwko siebie siedziby władz
miejskich w Casa de la Ciutat
(inaczej Ajuntamento, czyli ratusz) i autonomicznego rządu w
Palau Generalitat. Tutaj po wygranych meczach ściągają kibice
FC Barcelony, tu odbywają się
liczne manifestacje i parady...
Casa de la Ciutat (ratusz miejski, kat. Ajuntament) znajduje
się po naszej lewej stronie. Jego
obecna, neoklasycystyczna, fasada główna powstała w roku
1847. Wejścia do budynku strzegą Jakub I Zdobywca, który w
1249 roku nadał Barcelonie prawa miejskie oraz Joan Fivaller,
żyjący w XV wieku rajca miejski pochodzący z jednego z ważniejszych patrycjuszowskich rodów miasta. Historia samego budynku sięga roku 1369, kiedy to
rozpoczęte zostały prace nad
Barri Gòtic
Salą Stu, w której zbierali się zarządzający miastem rajcy. Kolejnym ważnym pomieszczeniem
jest ukończona w latach 60. XIX
wieku Sala Królowej Regentki,
zwana też Salą Zebrań, to w niej
zbiera się dziś rada miasta.
Pierwszą wymienioną nazwę zawdzięcza ona temu, że od Wystawy Światowej w 1888 roku,
kiedy sala służyła jako królewska jadalnia, wisi tam portret
królowej regentki Marii Krystyny z synem Alfonsem XIII. W
trakcie przygotowań do drugiej
Wystawy Światowej, która odbyła się w 1929 roku, rozbudowano również ratusz i w wyniku
tego powstała bardzo ciekawa
Sala Kronik udekorowana freskami przedstawiającymi sceny
z historii els almogàvers (pol. almogawarzy), najemników katalońskich uczestniczących w podbojach we wschodniej części basenu Morza Śródziemnego w
XIV wieku walczących pod dowództwem Rogera de Flor (zob.
Historia), wykonanymi przez Josepa Marię Serta na podstawie
Kronik Ramona Montanera. Dla
zwiedzających ratusz otwarty
jest w każdą niedzielę od godziny 10:00 do 13:30, 23 kwietnia-
92
Las Ramblas i okolice
LAS RAMBLAS
I OKOLICE
Jak zdążyliśmy się już pewnie
zorientować, Stare Miasto jest
dość ciasno zabudowane. Po
dłuższym spacerze jego wąskie,
duszne uliczki, mimo całego
swego uroku, sprawiają, że człowiek pragnie oddechu i przestrzeni. O miejscu, które by to
zapewniało pomyślano już w
XVIII wieku, kiedy zagospodarowano ten teren na wzór francuskich bulwarów, z centralnym
chodnikiem do spacerowania
ocienionym drzewami oraz jezdnią dla pojazdów kołowych po
obu jego stronach. Dziś Las
Ramblas to druga, po Avenue
des Champs-Élysées w Paryżu,
najsłynniejsza piesza arteria Europy, po której spacer gwarantuje kalejdoskop wrażeń zarówno
estetycznych jak i artystycznych.
Prędzej czy później każdy, kto
przyjeżdża do Barcelony (chociażby na jeden dzień), czy tego
chce czy nie, zawita w te okolice. Plaça de Catalunya (Plac
Katalonii) jest bowiem jego naj-
ważniejszym węzłem komunikacyjnym, stąd na pełne życia Las
Ramblas przysłowiowe trzy kroki. Zanim jednak rzucimy się w
wir ludzkiej rzeki by podziwiać
stoiska z kwiatami, mimów i innych ulicznych artystów oraz by,
ewentualnie, nabyć pamiątki,
przyjrzyjmy się chwilę temu
miejscu, bo jest ono ważne nie
tylko ze względu na swoje walory komunikacyjne.
Historia leżącego na styku dystryktów Ciutat Vella (Stare Miasto) i l’Eixample Plaça de Catalunya sięga roku 1848. Wtedy
bowiem, w górnej części Las
Ramblas, otwarta została brama
udostępniająca wyjście na otwarty teren, który to znajdował się
poza miastem. Przyzwyczajenie
mieszkańców Barcelony do spacerów w tym miejscu spowodowało, że pojawił się pomysł budowy placu z prawdziwego zdarzenia. Przez długi czas brak
było zgody co do planu zagospodarowania tej przestrzeni.
Dopiero w roku 1927 plac zyskał swój obecny kształt dzięki
projektowi architekta Francesca
Nebota. W tym samym roku król
Alfons XIII dokonał jego uro-
El Raval
EL RAVAL
Najbardziej zróżnicowaną, zarówno pod względem etnicznym
jak i kulturowym, dzielnicą Barcelony jest El Raval. Jej nazwa
pochodzi z języka arabskiego,
od słowa Rabad, które oznacza
dzielnicę, sąsiedztwo.
Zanim Barcelona zaczęła kojarzyć się z rozwiniętym przemysłem i wyrafinowaną sztuką nowoczesną, w miejscu tym znajdowały się klasztory i pola. W
połowie XIX wieku jednak wyrastające jak grzyby po deszczu
manufaktury włókiennicze oraz
bliskość portu, sprawiły że w
dzielnicy zaczęli osiedlać się
imigranci, którzy porzucając życie na wsi, przybywali do miast
w poszukiwaniu lepszego życia.
Do 1859 roku Raval wciśnięta
była w mury miejskie. Frustrująca ciasnota uliczek, niewielka
powierzchnia mieszkań, w których mieszkało zbyt wiele osób
oraz nie najlepsze warunki pracy
i płacy, sprawiły że w okolicy
zaczęła kwitnąć przestępczość i
prostytucja. Długie lata El Raval
105
znana była jako barcelońska
dzielnica czerwonych latarni. W
latach 20. XX wieku dziennikarz
Francesc Madrid, zwracając
uwagę na niespotykaną w innych częściach miasta liczbę
emigrantów, nazwał tę dzielnicę
„Barri Xino” (Dzielnica Chińska). Nazwa ta na długo przylgnęła do tego obszaru. El Raval
miała opinię mrocznej i niebezpiecznej, a przez to niekiedy fascynującej. Przykładem tego
może być Salvador Dalí, jeden z
najbardziej ekscentrycznych malarzy surrealistów, który swego
czasu przeżywał ogromną fascynację artystyczną znaną ravalską
drag queen o pseudonimie Violeta la Burra.
Przed olimpiadą, w 1988 roku
władze miasta poczyniły inwestycje by unowocześnić i oczyścić dzielnicę, a także by poprawić sytuację społeczną jej
mieszkańców oraz wybudować
nowe ulice (m.in. wtedy powstała Rambla del Raval). Nie do
końca się to polepszenie udało,
gdyż nadal kwitnie tu prostytucja i przestępczość. W 1995
roku szok wywołała decyzja o
budowie nowoczesnego Museu
112
LA RIBERA
Pełna nazwa dzielnicy, do której
teraz się udamy brzmi „Sant
Pere, Santa Caterina i la Ribera”
i z tych trzech starych dzielnic,
które wymienione są w jej nazwie powstała. Jest ona częścią
dystryktu Ciutat Vella (Stare
Miasto). La Ribera to obszar
między ulicami Avinguda Marquès de l’Argentera a Carrer
Princessa. Natomiast między
Carrer Princessa a Ronda de
Sant Pere znajdują się dwie stare
dzielnice Sant Pere i Santa Caterina, zwane też Casc Antic.
Dzielnica ta powstawała w XIII
wieku, kiedy otoczone rzymskimi murami miasto stało się zbyt
ciasne dla jego mieszkańców.
Wkrótce wyrosła dzielnica, w
której zamieszkali bogaci kupcy
i przedstawiciele miejskiego patrycjatu. Zamieszkiwali tu również rzemieślnicy wytwarzający
towary luksusowe, co znalazło
odbicie w utrzymanych do dziś
nazwach aż 52 ulic, na przykład:
Sombrerers (kapelusznicy), Argenters (srebrnicy), Mirallers
La Ribera
(wytwórców luster) czy Semoleres (wytwórców makaronu).
Uliczki, które wybudowano dookoła kościoła Santa Maria del
Mar zdobią dostojne budowle w
stylu gotyku katalońskiego.
W XVIII na terenie Sant Pere i
Santa Caterina powstawały
pierwsze fabryki włókiennicze
Barcelony. Również i ta dzielnica wkrótce stała się przeludniona, a warunki życia nie należały
do najlepszych. To jednak już
przeszłość.
Na przełomie XIX i XX stulecia
dzielnicę tę upodobali sobie artyści, wielu z nich zakładało tutaj swoje atelier.
Wyznaczająca granice tej dzielnicy z Barri Gòtic Via Laietana
wybudowana została na początku lat 20. ubiegłego stulecia.
Miała ona za zadanie ułatwić
komunikację nowo powstałej
Eixample z portem.
Nasze zwiedzanie rozpoczniemy
od budynku Llotja de Mar, czyli giełdy morskiej. Polakom bardzo często sprawia trudność wymowa katalońskiej nazwy, która
powinna brzmieć mniej więcej
jak czytane po polsku „ljodża”
120
Godziny otwarcia: codziennie
(również w czasie świąt państwowych) oprócz poniedziałku,
od 10:00 do 20:00. 1 stycznia, 1
maja, 24 czerwca, 25 i 26 grudnia – zamknięte.
Koszt biletów: 11 € – bilet normalny, 6 € – bilet ulgowy (zniżka przysługuje osobom poniżej
29 i powyżej 65 roku życia),
osoby poniżej 16 roku życia –
wstęp wolny. Bilet obejmuje
wstęp na ekspozycję stałą oraz
wystawy czasowe. Można nabyć
również bilet uprawniający jedynie do wstępu na wystawy czasowe w cenie 6,60 € i 4,65 € (zasady udzielania zniżek identyczne jak wyżej). W każdą pierwszą
niedzielę miesiąca wstęp wolny
dla wszystkich.
Wychodząc z ulicy Montcada
skręcamy w Carrer Carra de Ferro. Pod numerem 5, w neoklasycystycznym Palau Gomis, znajduje się nowe, ciekawe muzeum,
Museu Europeu d’art Modern
– MEAM (Muzeum Europejskie
Sztuki Współczesnej). Założyło
je stowarzyszenie Fundació de
les Arts i els Artistes by móc
prezentować w nim swoje zbiory. Powstało w 2006 roku i po-
La Ribera
święcone jest głównie sztuce figuratywnej, a eksponaty pochodzą z okresu od końca XIX wieku po współczesność.
Na uwagę zasługuje siedziba
tego muzeum, wspomniany Palau Gomis. Pałac ten wybudowany został dla kupca, Francesca Gomisa w 1791 roku. Autorem projektu tej budowli był
Joan Garrido. W trakcie inwazji
napoleońskiej pałac był siedzibą
napoleońskiego generała Giuseppe Lechiego. Lata później, by
połączyć Las Ramblas z Cytadelą wybudowano ulicę Princessa.
Ulica ta przedzieliła pałac na
dwie części, powstała wtedy całkiem nowa fasada od jej strony.
Na początku XX wieku wybudowano modernistyczne wejście
do pałacu.
Adres: Barra de Ferro, 5
tel.: +34 933 195 693
web: www.meam.es
Dojazd: Metro L4, stacja Jaume
I. Autobus 17, 19, 40, 45 i 120
Godziny otwarcia: od wtorku
do niedzieli, w godzinach od
10:00 do 20:00. 1 stycznia, 1
maja, 25 i 26 grudnia – zamknięte.
121
La Ribera
Koszt biletów: 7 € – normalny i
5 – ulgowy (ulga przysługuje
studentom, niepełnosprawnym i
emerytom); dzieci do lat 12 –
wstęp wolny
Wyjdziemy na chwilę z wąskich
uliczek La Ribery i udamy się z
Carrer Princessa w prawo, w Via
Laietana. Po drodze mijając tyły
Palau Reial. Przed pałacem stoi
dostojna postać króla na koniu.
To Ramon Berenguer III Wielki,
hrabia Barcelony dłuta znakomitego katalońskiego rzeźbiarza
Josepa Llimony. Skręcimy w
Avinguda Francesc Cambo i po
chwili naszym oczom powinien
ukazać się kolorowy dach Mercat Santa Caterina (Targu św.
Katarzyny). Wybudowano go
1848 roku, jako pierwszy kryty
targ w mieście. By go postawić
wyburzono stary klasztor św.
Katarzyny. Nie miał wtedy jeszcze charakterystycznego, kolorowego dachu w kształcie fali.
Dach ten powstał w wyniku
przebudowy w 2005 roku. Autorami tego przedsięwzięcia byli
Enric Miralles i Benedetta Tagliabue. Ceramiczną, niezwykle
kolorową, mozaikę umieszczono
na stalowo-drewnianej konstruk-
cji, całość waży około 604 tony.
Po wojnie domowej w Hiszpanii
targ ten był głównym centrum
zaopatrzeniowym miasta. Dziś
kuszą nas jego stoiska i restauracje. W podziemiach targu ma
swoją siedzibę oddział Muzeum
Historii Barcelony – MUHBA –
Santa Caterina. Prace archeologiczne tutaj prowadzone w trakcie przebudowy targu zaowocowały odkryciem pozostałości po
dawnym klasztorze św. Katarzyny, innych budowlach sakralnych
oraz późnorzymski cmentarz.
Targ św. Katarzyny:
Adres: Av. Francesc Cambó, 16
tel.: 933 195 740
web:
www.mercatsantacaterina.net
e-mail:
[email protected]
Dojazd: Metro L4, stacja Jaume
I. Autobus 17, 19, 40 i 45. Barcelona Bus Turístic, przystanek
Barri Gòtic.
Godziny otwarcia: poniedziałek, 7:30 do 14:00; wtorek, środa i sobota, 7:30 do 15:30;
czwartek i piątek, 7:30 do 20:30.
128
Wybrzeże Barcelony
WYBRZEŻE
BARCELONY
Wybrzeże Barcelony prawie do
końca XX wieku było niezagospodarowane. Barcelona, mimo
iż czerpała z morza wiele, żyła
odwrócona do niego plecami.
Odpowiednią okazją po temu,
by stworzyć tu należną wielkiej
metropolii infrastrukturę stały
się Igrzyska Olimpijskie w 1992
roku, a później Ogólnoświatowe
Forum Kultur, które odbyło się
w Barcelonie dwanaście lat później. Dziś Barcelona jest najważniejszym śródziemnomorskim
portem.
Historia portu
Historia barcelońskiego portu
sięga starożytności. Rzymianie
dla transportu wina, ryb, garum i
kamiennych bloków z dzisiejszej Barcelony do swej stolicy
używali portu Barcino, u stóp
wzgórza Montjuïc. W wieku
XIV, dzięki rozwiniętym stoczniom królewskim, zaczął rozwijać się handel morski. W 1439
roku król Alfons V Wspaniało-
myślny upoważnił rajców miejskich do budowy portu w miejscu, które sami wybiorą i uznają
za bezpieczne. Prace zaczęły się
prawie czterdzieści lat później, a
na miejsce nowego portu wybrano dzisiejszy Port Vell, który
wtedy nosił nazwę Świętego
Krzyża (Santa Creu). W tym samym czasie nabierać kształtu zaczęła cześć wschodnia nabrzeża,
wybudowano bowiem falochron
(rozbudowywany później w
1590, 1679 i 1720 roku). Zarówno port jak i falochron znajdowały się w pobliżu dzisiejszej
nadmorskiej dzielnicy – Barcelonety. Tereny te tradycyjnie zamieszkiwane były przez rybaków i żeglarzy. W XIX wieku
większość tradycyjnych statków
zastąpiono parowcami, które
miały większą ładowność (do 10
tys. ton). W 1868 roku utworzono Komitet Prac Portowych
zrzeszający kupców, właścicieli
statków i żeglarzy. Zdecydowano wtedy o budowie nowego
portu i zagospodarowaniu nabrzeża w miejscu, gdzie dziś on
się znajduje. Rozwój nowych
technologii, otwarcie Kanału Sueskiego w 1869 sprawiło, że do
portu zaczęły przybijać statki ze
Spis najważniejszych miejsc
219
Centre d’Interpretació del Call........89
INDEKS MIEJSC
Centre de Cultura Contemporània
de Barcelona..................................108
Antic Hospital de Santa Creu........109
Dona i Ocell..................................174
Barceloneta...................................128
El Born Centre Cultural.................116
Barcino............................................73
El Call.............................................88
Barri Gòtic......................................65
El Raval........................................105
Bazylika La Mercè..........................90
Estació de França..........................133
bazylika Santa Maria del Mar........114
Estadi Olímpic Lluís Companys....181
Boqueria..........................................96
Font dels Tres Mars.......................174
CaixaForum..................................176
Font Màgica..................................174
Camp Nou.....................................165
Fundació Antoni Tàpies.................153
Cara de Barcelona.........................133
Fundació Joan Miró.......................183
Carrer Montcada............................117
Golondrinas...................................133
Casa Amatller................................156
Gran Teatre del Liceu......................98
Casa Batlló....................................154
Hospital de la Santa Creu
i de Sant Pau.................................144
Casa Bruno Quadros.......................97
Casa Cervantes..............................114
Casa Comalat................................150
Casa de l’Ardiaca............................72
Casa de la Ciutat.............................66
Casa de les Punxes........................151
Casa dels Cononges........................69
Casa Fuster....................................150
Casa Lleó Morera..........................156
Casa Milà......................................152
Casa Museu Gaudí........................148
Casa Terrades................................151
Casa Vicens...................................149
Castell de Montjuïc.......................184
Centre d’Art Santa Mònica............102
Hotel Arts......................................129
Jardins de Rubió i Lluc..................109
Kaplica św. Agaty...........................84
Katedry św. Eulalii i św. Krzyża......75
Kolumna Kolumba........................103
Kościół de Betlem...........................95
kościół Sant Felip Neri....................87
kościół Sant Just i Pastor.................67
kościół Sant Sever...........................71
Kościół Santa Maria del Pi..............86
L’Aquarium...................................131
l’Estel Ferit...................................130
La Monumental.............................136
La Ribera.......................................112
220
Spis najważniejszych miejsc
Las Ramblas....................................92
Llotja de Mar.................................112
Museu Olímpic i de l'Esport
Joan A. Samaranch........................183
Łuk Triumfalny.............................124
Museu Picasso...............................118
Manzana de la Discordia...............157
Muzeum Butów...............................88
Mercat de la Boqueria.....................96
Muzeum Morza.............................104
Mercat de Sant Josep.......................96
Pailebot Santa Eulàlia...................132
Mercat del Born.............................116
Palau Baró de Quadras..................150
Mercat Santa Caterina...................121
Palau de la Generalitat....................68
Moll de Bosch i Alsina..................132
Palau de la Música Catalana..........122
Monestir de Sant Pau del Camp.....110
Palau del Lloctinent........................82
Mont Taber......................................65
Palau Episcopal...............................73
Mundial Palace..............................132
Palau Güell....................................100
Museu d'Història de Barcelona........84
Palau Moja......................................95
Museu d’Arqueologia
de Catalunya..................................179
Palau Nacional..............................176
Museu d’Art Contemporani de
Barcelona – MACBA....................106
Palau Reial Major............................83
Museu d’Història de Catalunya.....130
Parc d’Atracciones........................159
Museu d’Idees i Invents
de Barcelona – MIBA.....................67
Parc de la Ciutadella......................125
Museu de Cera..............................103
Museu de Ceràmica.......................164
Museu de Ciències Naturals
de Barcelona..................................125
Museu de l’Erotica..........................96
Museu de la Ciència CosmoCaixa.160
Museu de les Arts Decoratives......164
Museu Diocesà................................80
Museu Etnològic...........................179
Museu Europeu d’art Modern.......120
Museu Frederic Marès.....................81
Palau Reial de Pedralbes...............162
Palau Sant Jordi.............................181
Park Güell.....................................145
Passeig del Born............................116
Pavellons Finca Güell...................164
Pavelló Mies van der Rohe............175
Peix d’Or.......................................130
Pla de l’Os.......................................97
Plaça d’Espanya............................173
Plaça de Catalunya..........................92
Plaça de Sant Jaume........................65
Plaça del Rei...................................83
Plaça Felip Neri...............................87
Plaça Fossar de les Moreres...........115
Spis najważniejszych miejsc
221
Plaça Nova......................................73
Sagrada Família............................137
Plaça Reial......................................89
Sant Pere de les Puel·les................124
Poble Espanyol..............................180
Santa Caterina...............................121
pomnik Bohaterów 1809 r...............71
Strażnica Króla Marcina..................84
Port Vell........................................130
Teatr Poliorama...............................95
Rambla del Mar.............................132
Teatre Grec....................................180
Rambla del Raval..........................109
Teatre Principal.............................101
ramka..................................................
Temple d’August.............................70
Alfons XIII................................163
Temple Expiatori del Sagrat Cor.. .158
Antoni Gaudí.............................143
Tibidabo........................................158
Antoni Tàpies i Puig..................156
Torre Agbar...................................135
bitwa pod Lepanto.......................23
Torre Calatrava..............................181
Francisco Franco.........................33
Torre de Collserola........................159
Gotyk kataloński.........................79
Torre Jaume I................................133
Joan Brossa i Cuervo...................74
Torre Mapfre.................................129
Joan Gamper..............................167
Vila Olímpica................................129
Joan Miró i Ferrà.........................97
Word Trade Center........................133
Josep Puig i Cadafalch...............151
Z Tibidabo na Camp Nou..............158
Kortezy........................................26
Lluís Companys i Jover.............173
Lluís Domènech i Montaner......144
Ludwig Mies van der Rohe........178
modernizm.................................135
Montserrat Caballé......................99
Pablo Picasso.............................113
Rajmund Berengar III Wielki.....117
Reial Club Deportiu Espanyol
de Barcelona..............................182
Richard Alan Meier...................107
Reial Monestir de Santa Maria
de Pedralbes..................................161
222
Inne nasze przewodniki
Albania
Albania to kraj bliski a zarazem bardzo odległy.
Bliski, bo zaledwie jeden dzień jazdy samochodem
albo kilka godzin lotu od Polski. Odległy bo spotykają się tutaj ścieżki różnych ludzi i różne kultury.
Albania narodziła się jako kraj skolonizowany
przez starożytnych Greków. Kraj ten był wcześniej
w kręgu „kultury europejskiej“ niż Francja, Niemcy
i Szwajcaria razem wzięte. Potem rozkwitała pod
panowaniem Rzymian. To w Albanii Juliusz Cezar
zbierał swe wojska, aby ostatecznie pokonać siły
Pompejusza i zdobyć pełnię władzy w Rzymie. Tutaj wykształcił się twórca Cesarstwa rzymskiego –
Oktawian August. W czasach chrześcijańskich kraj
stał się jedną z ostoi dla chrześcijan. Następnie
przyszedł islam i powstała dziwna symbioza, w której żyli ludzie kilku religii nie
przeszkadzając sobie nawzajem. Obecnie całe to dziedzictwo jest w dużej mierze nieodkryte. Wędrujący z plecakiem przez Albanię turysta najpierw ląduje na lotnisku
imienia Matki Teresy, potem zwiedza meczety, karawanseraje i osmańskie twierdze,
by w krótkim czasie przenieść się w świat starożytnej Grecji. Taka właśnie jest Albania. Pora zmienić się w odkrywającego ten kraj turystę!
Azerbejdżan
Azerbejdżan jest krajem nieodkrytym. Ten przewodnik
stanowi klucz do jego zdobycia! Książka skierowana
jest do osób, które kochają podróżować. Nie znajdziecie
więc tutaj informacji o drogich hotelach czy ekskluzywnych restauracjach. Zamiast tego dowiecie się, jak za
kilka złotych zjeść, za kilkanaście przenocować, za kilkadziesiąt podróżować, a za kilkaset dotrzeć do Azerbejdżanu! Nie powstał jak dotychczas przewodnik po
Azerbejdżanie. Przewodniki zbiorcze, które istnieją poświęcają Azerbejdżanowi bardzo mało miejsca. A jest to
kraj niezwykle ciekawy, o bogatej i bardzo barwnej historii, niesamowitych tradycjach i jeszcze ciekawszej
kulturze. Kiedy chce się odwiedzić ten kraj, podróżnik
staje przed szeregiem problemów. Pierwszy to transport. W powszechnej opinii bilet do
Azerbejdżanu musi być drogi. Czy tak jest naprawdę? Kupując tę książkę przekonacie
się Państwo, że można dotrzeć do Azerbejdżanu już za kilkadziesiąt euro. Nawet jeśli
jednak uda się dotrzeć to przed turystą powstają piętrzące się trudności: Gdzie iść? Co
zwiedzić? Gdzie przenocować? Jak dojechać? Skąd wziąć rzetelne informacje? Te
wszystkie problemy znikają dzięki przewodnikowi: „Azerbejdżan. Przewodnik globtrotera”.
Inne nasze przewodniki
223
Gruzja
Gruzja to kraj niezwykły i pełen tajemnic. Ten przewodnik stanowi klucz, drogowskaz przy pomocy którego odkryjecie Państwo wszystkie jej sekrety. Napisany został
w sposób jasny i przejrzysty. Wydrukowany na doskonałej jakości papierze, który jest odporny na wilgoć i zabrudzenia. Okładka została usztywniona i laminowana
dzięki czemu nie musicie bać się Państwo brać ze sobą
książki nawet podczas nie najlepszej pogody. Do tego
książka jest bardzo poręczna - mieści się w kieszeni. Jest
idealna dla osób, które podróżują tanimi liniami lotniczymi gdyż nie zajmuje wiele miejsca w bagażu podręcznym. Książka doskonale sprawdzi się w czasie długich samotnych wędrówek oraz krótkich wypadów "do
miasta". Szczególnie spodoba się ona osobom, które
chcą podróżować tanio. Pokazuje jak dolecieć do Gruzji już za około 40 zł. Dzięki dostępnym za darmo aktualizacjom przewodnika będziecie Państwo zawsze na bieżąco jeśli chodzi o aktualnie najtańsze połączenia lotnicze, kolejowe czy autobusowe zarówno
do Gruzji jak i po całym Zakaukaziu. Jest to pozycja obowiązkowa dla osób, dla których
Gruzja ma być początkiem przygody z Zakaukaziem ten przewodnik będzie cennym
drogowskazem w czasie przygotowań do zwiedzania takich krajów jak: Azerbejdżan,
Armenia, Iran, wschodnia Turcja czy południowy Kaukaz!
Kazachstan
Przewodnik jest skierowany do osób, które kochają
podróżować. Nie znajdziecie więc tutaj informacji o
drogich hotelach czy ekskluzywnych restauracjach.
Zamiast tego dowiecie się jak za kilka złotych zjeść,
za kilkanaście przenocować, za kilkadziesiąt podróżować a za kilkaset dotrzeć do Kazachstanu! Dotychczas nie powstał przewodnik po Kazachstanie.
Przewodniki zbiorcze, które istnieją poświęcają Kazachstanowi bardzo mało miejsca. A jest to kraj niezwykle ciekawy, o bogatej i bardzo barwnej historii,
niesamowitych tradycjach i jeszcze ciekawszej kulturze. Kiedy chce się odwiedzić ten kraj, podróżnik
staje przed szeregiem problemów. Pierwszy to transport. W powszechnej opinii bilet do Kazachstanu
musi być drogi. Czy tak jest naprawdę? Kupując tę książkę przekonacie się Państwo,
że można dotrzeć do Kazachstanu już za kilkadziesiąt euro. Nawet jeśli jednak uda się
dotrzeć to przed turystą powstają piętrzące się trudności: Gdzie iść? Co zwiedzić?
Gdzie przenocować? Jak dojechać? Skąd wziąć rzetelne informacje? Te wszystkie
problemy znikają dzięki przewodnikowi: „Kazachstan. Przewodnik globtrotera”.
224
Inne nasze przewodniki
Kirgistan
Kirgistan to kraj pełen tajemnic. Mieszają się tutaj
ze sobą mity i historia. Kraj przemierzają poszukiwacze skarbów z całego świata, poszukując zaginionych miast i królestw. Są tutaj mroczne, tajemnicze i w wielu miejscach nietknięte ludzką stopą
góry. Są głębokie jeziora, kryjące pod lustrem
wody zatopione miasta. Są wreszcie niezwykle
przyjaźni ludzie, którzy witają gości zawsze z
otwartymi rękami. Kirgistan to kraina legend,
gdzie nietrudno przeżyć coś nieuchwytnego, mistycznego wręcz metafizycznego. Kirgistan jest
niemal nieznany w Polsce. Łatwo się w Kirgistanie zakochać, trudno do niego przyjechać, a jeszcze trudniej go opuścić. Pora odkryć Kirgistan.
Ten przewodnik stanowi klucz do jego odkrycia!
Książka skierowana jest do osób, które kochają
podróżować. Nie znajdziecie więc tutaj informacji o drogich hotelach czy ekskluzywnych restauracjach. Zamiast tego dowiecie się, jak za kilka złotych zjeść, za kilkanaście przenocować, za kilkadziesiąt podróżować, a za kilkaset dotrzeć do Kirgistanu!
Macedonia
Macedonia to kraj o niezwykle długiej i bogatej
historii. Najpierw odegrała zasadniczą rolę w historii Grecji. Potem była ośrodkiem, który przekazał w dużej mierze kulturę helleńską Rzymianom
a przez nich całej Europie Zachodniej. Dzisiaj
Macedonia to kraj, który ma do zaoferowania turyście bogactwo swojej historii, niezwykłą kulturę, przepiękne krajobrazy, oryginalne zwyczaje,
pyszną kuchnię i niesamowitą ludzką gościnność,
która często zadziwia a czasami wręcz onieśmiela. Macedonię porównuje się często do Szwajcarii, jeśli chodzi o piękno krajobrazów, do Grecji,
jeśli idzie o bogactwo historyczne i do całej Europy, jeśli brać pod uwagę wielokulturowość i bogactwo tradycji. Można tutaj popływać w krystalicznie czystych jeziorach, z których wodę można pić bez obaw. Miłośnicy gór mogą
wędrować tygodniami, podziwiając ich piękno a podróżnicy, którzy cenią sobie dobrą
kuchnię stwierdzą, że nie chcą żyć nigdzie indziej, jak tylko w Macedonii...
Inne nasze przewodniki
225
Tadżykistan
Stare powiedzenie powtarzane w górach Pamiru
mówi, że Tadżykistan jest dachem świata. Tadżykistan urzeka i fascynuje. Można tutaj spotkać żyjące na wolności śnieżne leopardy, niespotykane
nigdzie indziej rośliny a przede wszystkim niezwykle gościnnych ludzi. W Tadżykistanie odnaleźć możemy najczystsze źródła, najświętsze mauzolea, najbardziej uduchowionych mędrców. Tutaj
przebiegał Jedwabny Szlak, a ruiny wielkich, starożytnych miast z czasów jego świetności przyciągają niczym magnes. Tylko tutaj można wykąpać
się w jeziorze Aleksandra Wielkiego, po którego
tafli, jak twierdzą miejscowi, grecki król jeździ na
swym wiernym koniu o północy. Tylko tutaj można spotkać mieszkańców Chin, Afganistanu i kilku
postradzieckich krajów, którzy targują się na jednym bazarze. Tadżykistan jest obszarem w dużej mierze niezbadanym. Historia tego regionu kryje wiele tajemnic a wiele
miejsc czeka na odkrycie. Pora odkryć wszystkie sekrety Tadżykistanu!
Turkmenistan
Turkmenistan to kraj w Polsce nieznany. Gdy w
Turkmenistanie turysta zachwyca się pięknem tysiącletniego zabytku, często słyszy od miejscowych „Taki on młody“. Pierwszy oddech stolicą
kraju, Aszchabadem – białym miastem na pustkowiu – jest często szokiem. Połączenie tradycji i
nowoczesności onieśmiela, ale jednocześnie zachęca do pójścia dalej, zagłębienia się w uliczki,
wejścia do muzeum i całkowitego oddania się
Turkmenistanowi. Są tutaj starożytne miasta,
ogromne twierdze, niezbadane jaskinie i urzekające swoim pięknem a jednocześnie niezwykle niebezpieczne góry i pustynie. Są w końcu ludzie.
Ludzie niejako niepasujący do europejskiego,
zglobalizowanego świata. Tylko tutaj możemy w
górach Kopet-Dag odnaleźć potomków armii Aleksandra Wielkiego a nad brzegiem
podziemnego jeziora Kow Ata porozmawiać z prawdziwie uduchowionymi mędrcami.
W Turkmenistanie nie ma zbyt wielu turystów. Można całe dnie spacerować po miastach Turkmenistanu i nie spotkać Europejczyka. Niewiele już zostało takich miejsc
na świecie. Pora poznać jedno z ostatnich!
226
Inne nasze przewodniki
Uzbekistan
Nie ma prawdopodobnie drugiego takiego kraju
jak Uzbekistan. Kolebka kultury, o której świat
zapomniał. Kolebka architektury monumentalnej,
o której nie pisze się w książkach z zakresu historii architektury. Kolebka sztuki rzeźbiarskiej, o
której mało który rzeźbiarz słyszał. Spotkać tutaj
nadal można barwne karawany, uzbrojonych w
fantazyjnie wygięte noże derwiszów czy w końcu
tajemnicze pustynne oazy. Ten przewodnik zabierze Cię najpierw do Taszkentu, pokaże jego zabytki i historię. Następnie ruszymy do pełnej tajemnic Kotliny Fergańskiej, gdzie przeszłość mieszka
się z teraźniejszością do tego stopnia, że trudno
oprzeć się wrażeniu, że lada chwila zobaczymy
karawany ciągnące jedwabnym szlakiem. Dalej
przeniesiemy się do Samarkandy, Chiwy, Buchary oraz mniej znanych, ale równie fascynujących miejsc. W końcu udamy się na Zachód, by przeżyć to co jest tam do przeżycia, zobaczyć to co jest do zobaczenia: piękne krajobrazy, wspaniałe pustynie czy
rozległe stepy. Spotkamy ludzi, którym daleko do tego co znamy z Europy a jakże blisko do naszych wyobrażeń o Oriencie. Naszą przygodę z Uzbekistanem zakończymy
zaś w „państwie, które nie istnieje“ – Republice Karakałpackiej. Pora odkryć wszyst kie tajemnice Uzbekistanu!