Czubatka polska brodata Czubatka polska brodata miniaturowa

Czubatka polska brodata Czubatka polska brodata miniaturowa

EE: Zwerg Paduaner
D: Paduaner, F: Padoue, GB: Poland, NL: Nederlandse baardkuifhoenders
miniaturowa
1.0 czarna
Grupa – X
Specjalizacja – 20
miniaturowa
Czubatka polska brodata
Czubatka polska brodata
Czubatka polska brodata miniaturowa
0.1 kuropatwiana
Pochodzenie
Jedna z najstarszych ras kur ozdobnych, podobnie jak jej bliska krewniaczka bezbroda.
Przez wiele dziesiątek lat wszystkie kury czubate w Europie nazywano „polskimi”. Jednak
na kongresie hodowców w Dreźnie, w 1869
roku, gdy Polski nie było na mapie świata,
niemieccy hodowcy przegłosowali, że różne
warianty kur czubatych powinny mieć swoje
odrębne nazwy, a te, które mają czub oraz
brodę, nazwano „paduaner”. Przez wiele
dziesięcioleci, pomimo tego że jeszcze w XVIII
i XIX wieku kurki te nazywano szlacheckimi
i stanowiły one nieodłączny element rodzimego krajobrazu, czubatka brodata została
w Polsce zapomniana. W tym czasie pracowało nad nią wiele pokoleń hodowców z Anglii,
Holandii, a zwłaszcza Niemiec. Wersja miniaturowa została stworzona w Anglii. To, że kura
ta ma obecnie taki, a nie inny wygląd, znacznie
odbiegający od historycznego pierwowzoru,
to bez wątpienia zasługa hodowców z krajów
Europy Zachodniej. Począwszy od pierwszych
lat XXI wieku wraca w Polsce do łask.
2012
KURY CZUBATE
1
Czubatka polska brodata
Cechy użytkowości
Typowo wystawowa i amatorska rasa, nie ma
praktycznie żadnego znaczenia gospodarczego. Z uwagi na brak grzebienia oraz brodę,
znakomicie przystosowana do środkowoeuropejskich warunków klimatycznych.
Wrażenie ogólne
Ptak typu lekkiego, o szlachetnym, eleganckim
wyglądzie i łagodnym charakterze. W porównaniu z jej bliźniaczą krewną, czyli czubatką
polską bezbrodą, sprawia wrażenie bardziej
krępej i masywnej.
Cechy rasowości koguta
Głowa: średniej wielkości, z wysokim, wyraźnym wyrostkiem na ciemieniu czaszki, zwanym protuberancją, z którego wyrastają pióra
tworzące czub.
Dziób: średniej długości, z wyrazistymi otworami nosowymi, bez mięsistych narośli.
Czub: możliwie jak największy, jednak proporcjonalny do całej sylwetki, w kształcie
wysoko wysklepionego hełmu; cienkie i równomiernie oraz ciasno ułożone pióra kładą
się na boki i tył głowy, bez widocznego przedziałka na środku; całość jak najbardziej gęsta i zbita, sprawiająca masywne wrażenie;
w żadnym wypadku pióra nie powinny zasłaniać
pola widzenia ptaka zarówno do przodu, jak
i na boki; dozwolone niewielkie przycięcie piór
przy nasadzie dzioba, tak aby zwiększyć pole
widzenia ptaka.
Broda: pełna, gęsta, sprawiająca razem z czubem wrażenie jednej całości.
Oczy: w zależności od barwy upierzenia.
Policzki: czerwone, obficie zarośnięte piórami
aż do linii oczu.
Zausznice: małe, okrągłe, barwa bez znaczenia, całkowicie zakryte przez wąsy i brodę.
Dzwonki: brak.
Szyja: średniej długości, z bogatą, opadającą na
ramiona grzywą.
Tułów: podłużny, walcowaty, szeroki w ramionach i lekko zwężający się ku tyłowi.
2
KURY CZUBATE
Grzbiet: średniej długości, lekko opadający,
z bogatymi, stosunkowo krótkimi piórami siodła.
Siodło: wąskie, wydłużone.
Pierś: pełna, zaokrąglona, podkreślająca linię
dolną wraz z tułowiem.
Brzuch: pełny, dobrze wykształcony.
Skrzydła: dobrze przylegające do tułowia,
proporcjonalnej długości, w miarę wysoko
noszone.
Ogon: szeroko osadzony pod kątem 30–35
stopni w stosunku do podłoża; w idealnym
przypadku powinien występować łagodny łuk
między grzbietem, siodłem, a samym ogonem, bez wyraźnego załamania.
Uda: mało widoczne, gładkie, nie wyróżniają
się.
Skoki: delikatne, średniej wysokości, barwa zależna od wariantu upierzenia.
Palce: średniej długości.
Upierzenie: obfite, bogate, dobrze przylegające.
Cechy rasowości kury
Cechy podobne jak u koguta, z wyjątkiem
różnic warunkowanych przez płeć. Największe różnice występują w kształcie czuba, który
w idealnym przypadku powinien mieć postać
wysoko wysklepionego hełmu, lecz ma być
bardziej okrągły niż u koguta. Dozwolone
przycięcie piór czuba nad linią oczu, tak aby
zwiększyć pole widzenia ptaka.
Duże błędy cech rasowości
U koguta i kury: Czub w postaci nieforemnej
wiechy, mało zwarty, zasłaniający pole widzenia
ptaka. Fałda skórna nad oczami. Duży, mocno
widoczny przedziałek. Pozostałości grzebienia.
Słabo upierzona szyja i siodło. Mocna budowa
ciała. Opuszczone skrzydła. Zbyt wysoko osadzony ogon.
Uwaga: Przy ocenie powinny być preferowane
przede wszystkim: sylwetka, postawa, sposób
osadzenia ogona oraz kształt czuba, który jest
wizytówką tej rasy. Pojedyncze białe końcówki
2012
Odmiany barwne:
– biała – 5.2,
– czarna – 5.1,
– jastrzębiata – 6.4,
– lawendowa – 5.5,
– niebieska – 5.4,
– niebieska z obwódką – 5.3,
– płowożółta (wielbłądzia) biało łuskowana C –
8.6.2,
– srebrzysta czarno łuskowana C – 8.2.3,
– tollbunt – 17.2.7,
– złocista czarno łuskowana C – 8.1.3.
Masa ciała: kogut – 2000–2500 g, kura –
1500–2000 g.
Nieśność roczna: 120–150 jaj.
Masa jaja: 45 g.
Barwa skorupy jaja: biała lub lekko kremowa.
Rozmiar obrączki: kogut – 18, kura – 16.
2012
Miniaturowa
Pochodzenie
Wersja miniaturowa została wyhodowana
w Anglii. W Polsce wyhodowane zostały odmiany: kuropatwiana, czekoladowa i żółta.
Odmiany barwne:
– biała – 5.2,
– beżowa (khaki) – 5.10,
– czarna – 5.1,
– czekoladowa – 5.9,
– jastrzębiata – 6.4,
– lawendowa – 5.5,
– kuropatwiana – 1.1.1,
– niebieska – 5.4,
– niebieska z obwódką – 5.3,
– płowożółta (wielbłądzia) biało łuskowana C
– 8.6.2,
– srebrzysta czarno łuskowana C – 8.2.3,
– złocista czarno łuskowana C – 8.1.3,
– żółta – 5.6.
Czubatka polska brodata
pióra szczególnie u starszych osobników, powinny być tolerowane. U odmian jednobarwnych, jak niebieska, czekoladowa czy żółta,
lekko nierównomiernie rozłożona barwa powinna być tolerowana.
Masa ciała: kogut – 900–1000 g, kura – 800–
–900 g.
Nieśność roczna: 120–150 jaj.
Masa jaja: 35 g.
Barwa skorupy jaja: biała.
Rozmiar obrączki: kogut – 13, kura – 11.
KURY CZUBATE
3
4
KURY CZUBATE
2012
Czubatka polska brodata