docJaiva-Dharma Część 3 Rasa-tattva - Książki
download 
Reklamacja Transkrypt
Jaiva-Dharma Część 3 Rasa-tattva - Książki
Jaiva-Dharma Część 3 Rasa-tattva Śrīla Bhaktivinoda Thākura * 1 * Tytuł oryginału - JAIVA DHARMA Tłumaczyli – Bhagavati Mataji Redaktor naczelny i sponsor wydania – Atmatatva Prabhu Korektor – Drogi Czytelniku jeśli znajdziesz w tekście literówkę napisz do nas my ją poprawimy w kolejnym wydaniu. © Copyright for Polish edition by Bhakti-Wedanta ISBN 83-60275-14-9 Wydanie I Warszawa 2013/527 Gaurabda Dystrybucja: Wydawnictwo Bhakti-Wedanta ul. Zakręt 11, 05-500 Piaseczno tel. 601 592 111 [email protected] www.bhaktiwedanta.wordpress.com Czytelników zainteresowanych tematem tej książki zapraszamy do korespondencji lub odwiedzenia miejsc kultury wisznuickiej: Świątynia Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy ul. Zakręt 11 Mysiadło k. Warszawy 05-500 Piaseczno, tel. (22) 750 77 97 Świątynia Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy ul. Brodzka 157, 54-067 Wrocław tel. (71) 354 38 02 Świątynia Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kṛṣṇy Czarnów 21, 58-424 Pisarzowice k/ Kamiennej Góry * 2 * Dedykujemy Śrila Prabhupadzie, którego pragnieniem jest by wielbiciele Kryszny współpracowali ze sobą w celu zadowolenia Guru i Gaurangi * 3 * WSTĘP Jestem bardzo szczęśliwy, że trzecie wydanie Jaiva Dharmy w języku hindi, publikowane przez Gaudija Vedanta Samiti, zostaje właśnie udostępnione czytelnikom. Publikacja niniejsza jest spełnieniem mojego gorącego pragnienia, ponieważ zawsze napawał mnie troską fakt, że książka ta nie była dotąd dostępna w hindi, narodowym języku Indii. ‘Jaiva dharma’ w oryginale bengalskim jest bezcennym skarbem dla wszystkich Viṣnuitów posługujących się językiem bengali. Jej autor, Śrila Bhaktivinoda Thakura, jest poufnym towarzyszem Sri Caitanyi Mahabrabhu i słynie jako Siódmy Goswami. Wprowadził On ponownie do społeczności współczesnych Viṣnuitów pełen mocy, jak święta rzeka Ganges, nurt niezmąconej bhakti, objawionej przez Svayam Bhagavana Śri Caitanyę Mahāprabhu. Thakura Bhaktivinoda napisał ponad sto książek na temat bhakti, w kilku językach, a Jaiva Dharma zapoczątkowała nową erę w świecie filozofii i religii. To wydanie w hindi powstało pod kierunkiem mojego przewielebnego świętego mistrza, śri-gurūpāda padma-om- viṣnupad 108 Śri Śrimad Bhakti Prajñāna Keśava Gosvami Maharaja. Jest on strażnikiem Śri-BrahmaMadhva-Gaudiya Sampradaya. Spełnił najskrytsze pragnienie Śrila Bhaktivinoda Thakura, Śri Gaura Kiśora Dasa Bābājīego Maharadża i Śrila Bhaktisiddhanty Saraswatiego Maharaja. Jest acaryą w linii sukcesji uczniów pochodzącej od Śri Caitanyi Mahāprabhu i założycielem Śri Gaudiya Vedanta Samiti oraz jej odgałęzień, działających w całych Indiach. Dzięki Jego bezprzyczynowej, nieograniczonej łasce, inspiracji i bezpośrednim wskazówkom, choć sam nie jestem osobą odpowiednią i kompetentną, byłem w stanie przetłumaczyć tę książkę, pełną wzniosłej filozofii oraz rozległej i poufnej prawdy dotyczącej wielbienia Bhagavana. Starałem się w niej, na tyle, na ile możliwe, zachować wzniosłą filozofię oraz wysoce misterny i subtelny nastrój towarzyszący analizie ras. Starałem się, w miarę moich możliwości, przedstawić te sprawy jasnym i łatwo zrozumiałym językiem. Czytelnicy sami ocenią, na ile mi się to udało. Jeśli efekty mojego wysiłku mają jakąkolwiek wartość, zawdzięczam to jedynie łasce lotosowych stóp Śri Guru. Tłumaczenie ‘Jaiva dharmy’ w hindi po raz pierwszy opublikowano w czasopiśmie zatytułowanym ‘Śri Bhagavat-patrika’. Była to seria artykułów, które ukazywały się na łamach magazynu przez okres sześciu lat. Wierni czytelnicy bardzo je docenili i wielokrotnie prosili mnie, abym wydał ‘Jaiva * 4 * dharmę’ w postaci książki. Drugie wydanie ‘Jaiva dharmy’ ukazało się w formie książki dla korzyści wiernej publiczności, mówiącej w hindi oraz dla zadowolenia czystych wielbicieli. Nakład drugiego wydania bardzo szybko się wyczerpał, dlatego też pojawiło się trzecie wydanie, aby spełnić oczekiwania czytelników. Mój wielce chwalebny święty mistrz, Śri Acaryadewa, opatrzył swój artykuł wstępny obszernym wprowadzeniem, podkreślając w nim unikalne cechy książki, jej autora oraz inne ważne tematy. Ja jednak nie mogę się powstrzymać od dodania kilku słów od siebie. Serdecznie proszę czytelników, aby uważnie przeczytali wprowadzenie, zanim zaczną czytać książkę. Jestem głęboko przekonany, że jeśli tak uczynią, otrzymają jasne wskazówki, które powiedzą im, jak wkroczyć w świat prawdy o najwyższej rzeczywistości. Słowo ‘jaiva dharma’ odnosi się do dharmy jivy lub fundamentalnej funkcji żywej istoty. Patrząc z zewnętrznego punktu widzenia, ludzkie istoty mają różne religie zgodnie z podziałem na kraje, kasty, rasy i temu podobne. Wydaje się więc, że zasadnicza natura ludzi, zwierząt, ptaków, robaków, owadów oraz innych żywych istot także się różni. W rzeczywistości jednak, wszystkie żywe istoty w całym wszechświecie posiadają jedną wieczną, niezmienną dharmę. Jaiva-dharma daje nam ważny i szczegółowy opis owej dharmy, która jest wieczna i dotyczy wszystkich żywych istot, wszędzie, w każdym czasie. Książka ta przedstawia w bardzo zwięzłej formie samą esencję niezwykle głębokich i poufnych tematów zawartych w Vedach, Vedancie, Upaniṣadach, Śrimad Bhagavatam, Puranach, Brahma- Sutrze, Mahabharacie, Itihasach, Panczaratrze, Sat- sandarbhach, Śri Caitanyacaritamricie, Bhakti- rasamrita- sindhu, Ujjvala- nilamani oraz w innych wspaniałych śastrach. Poza tym, jest ona napisana w formie pięknej, zabawnej i łatwo zrozumiałej powieści. Jaiva- dharma oferuje nam niespotykaną i wzruszającą analizę wielu żywotnych tematów, takich jak: bhagavata- tattva (prawda dotyczącej Śri Bhagavana), jiva- tattva (prawda dotyczącej jivy- duszy, przyp.tłumacza), śakti- tattva (prawda dotyczącej mocy Śri Bhagavana), uwarunkowany i wyzwolony stan jivy, porównawcze studium natury karmy, jnany i bhakti ; pełna znaczenia i rozstrzygająca dyskusja na temat cech charakterystycznych uregulowanej i spontanicznej służby oddania (vaidhī i rāgānugā bhakti) oraz najwyższa doskonałość śri-nama-bhajana. Wszystkie wymienione tematy rozważane są w kontekście sambandha, abhideya i prayojana. * 5 * Wszystkie wcześniejsze wydania Jaiva-dharmy, opublikowane przed bengalską wersją, wydaną przez Gaudiya Vedanta Samiti, autorstwa Śrila Bhaktivinoda Thakura, Śrila Bhaktisiddhanty Saraswatiego oraz kolejnych acaryów w sukcesji, zawierały fragment omawiający rasa-vicara. Jednakże, nasz najczcigodniejszy święty mistrz, Śrila Gurūpāda- padma, z pewnych względów opublikował jedynie dwie części książki, traktujące,odpowiednio, o nitya-naimittika-dharmie oraz sambhandzie, abhidei i prayojanie. Nie wydał zaś części trzeciej, opisującej rasa-vicarę (szczegółowe rozważania na temat poufnych, transcendentalnych nastrojów bhakti). Póżniej jednak, kiedy Śri Keśava Gaudiya Math była w trakcie publikowania wersji w hindi, Śrila Gurūpāda- padma osobiście przejrzał całą książkę. W swoim wprowadzeniu do tego wydania bardzo jasno poinstruował czytelników, aby przed lekturą zastanowili się, czy mają odpowiednie przygotowanie i dopiero po takiej analizie zagłębili się, z całą ostrożnością, w lekturze trzeciej części, opisującej rasa-vicara. Z tego właśnie względu nie wydało mi się konieczne zamieszczenie jakichkolwiek dodatkowych wyjaśnień w drugiej edycji, zawierającej wszystkie trzy części książki. Kiedy Srila Kṛṣṇa das Kaviraj Goswami pracował nad Śri Caitanyacaritamritą, zaczął zastanawiać się, czy powinien w niej przedstawić dyskusję dotyczącą rasa- vicary. Zadawał sobie pytanie, czy omówić ten temat w swojej książce, ponieważ obawiał się, że osoby nie posiadające kwalifikacji i doświadczenia doznają szkody, czytając o tych kwestiach. Ostatecznie zdecydował się umieścić w swojej książce fragmenty omawiające rasa-vicarę . Wyraził to w następujący sposób w Ćaitanyacaritamricie, Adi-lila (4.231- 235) : e saba siddhānta gūdha, kahite nā yuyāya nā kahile, keha ihāra anta nāhi pāya ‘Poufne i ezoteryczne kwestie, związane z miłosnymi rozrywkami Śri Rasaradży Kṛṣṇy i pasterek gopi, które są ucieleśnieniem mahabhavy, nie są odpowiednie dla zwykłego człowieka.’ ataeva kahi kichu karinā nigūdha bujhibe rasika bhakta, nā bujhibe mūdha ‘Z drugiej jednak strony, jeśli nie będą one wyjawione, wówczas nikt ich nie pozna. Dlatego tez omówię te zagadnienia w zawoalowany sposób, tak, że tylko rasika- bhaktowi będą w stanie je zrozumieć, natomiast osoby nieuprawnione nie pojmą ich.’ e saba siddhānta haya āmrera pallava * 6 * bhakta-gaṇa kokilera sarvadā vallabha ‘Cała ta doktryna jest tak słodka, jak świeżo wyrosłe pędy drzewa mango, a ich smakiem mogą rozkoszować się jedynie bhaktowie, porównani do kukułek. ‘ abhakta-usṭrera ithe nā haya praveśa tabe citte haya more ānanda viśesa ‘Nie bhaktowie, będący jak wielbłądy, nie mogą wniknąć w owe tematy. I to napawa moje serce wielką radością.’ Zawsze niewłaściwym jest wyjawianie poufnych tematów związanych z vraja- rasa ogółowi ludzi. Jednak zawsze istnieje możliwość, że ta święta tajemnica zniknie, jeśli temat nie zostanie dokładnie omówiony. Chociaż drzewa neem i drzewa mango mogą razem rosnąć w tym samym ogrodzie, to jednak na drzewie neem usiądzie kruk, aby kosztować jego gorzkich owoców, zaś na drzewie mango pojawi się kukułka, mająca bardziej wybredny smak i zacznie rozkoszować się słodkimi pędami i kwiatami mango. Dlatego też, można prezentować tematy związane z rasa- vicara. Do dnia dzisiejszego brakowało literaturze w języku hindi tak niezwykle wyrafinowanej i obszernej pozycji, która zapoznaje czytelnika, poprzez analizę porównawczą, z najwznioślejszymi konkluzjami filozoficznymi oraz z najwspanialszymi metodami kultu w vaisznawa dharmie. ‘Jaiva dharma’ zaspokaja te potrzeby. Rozpoczyna ona nową erę w świecie filozofii i religii, a szczególnie w świecie Viṣnuizmu. Śri Keśavaji Gaudija Math Mathura, U.P., 1989 Oczekujący odrobiny łaski Śri Śri Guru i Vaiṣnavów Tridandi_ Bikṣu Śri Bhaktivedanta Narayana * 7 * WPROWADZENIE (do drugiego wydania w hindi) Śri Śrimad Bhakti Pragjana Keśawa Goswami Maharadż Niemal wszystkie tradycje religijne na świecie propagują swoje idee na różne sposoby. Służy temu również literatura, wydawana w różnych językach. Oczywistym jest, że w świeckim systemie edukacji istnieje podział na trzy poziomy: podstawowy, średniozaawansowany oraz zaawansowany, podobnie jak istnieją niższe i wyższe dziedziny kształcenia. Podobnie też, ci, którzy są dobrze zaznajomieni z literaturą religijną i wykształceni w różnych systemach religijnych, przyznają, że istnieją również różne poziomy wiedzy metafizycznej w poszczególnych systemach religijnych. A wśród tych różnych religijnych ideologii, instrukcje dotyczące religii premy (czystej miłości), przekazane przez Śri Caitanję Mahaprabhu, są pod każdym względem najwyższym stopniem objawienia. Kiedy bezstronni myśliciele poznają ten wzniosły przekaz, z pewnością jednogłośnie przyjmą go. Każdy chce kierować się najwyższymi ideałami i naukami, ale w jaki sposób to pomyślne pragnienie może zostać zaspokojone? Może się tak stać dzięki wspaniałej wyzwolonej osobistości, która jest jak klejnot wśród uczonych elit- Śrila Bhaktiwinodzie Thakurze. W swoim osobistym życiu, będącym najwyższym ideałem życia duchowego oraz w swoich książkach, wydanych w różnych językach, traktujących o vaiṣṇava dharmie, Śrila Bhaktivinod Thakur ustanowił wzorzec, który powinniśmy starać się osiągnąć. W jego książkach, pisanych prostym językiem, można znależć pełne wyjaśnienie instrukcji Śri Caitanyi Mahaprabhu. A Jaiva- dharma uważana jest przez światowych myślicieli za kwintesencję innych jego książek. Wedy są najstarszymi pismami na świecie. Najważniejsze z nich, m.in. Upaniszady oraz inne dzieła opracowane przez Vedavyasę (takie jak Vedanta-sutra, Mahabharata i Śrimad Bhagavatam), są wszystkie wybitnymi dziełami literackimi. Na przestrzeni wieków napisano bardzo wiele książek, dla których inspiracją stały się ideały sformułowane w literaturze wedyjskiej. Szeroko rozpowszechnione, zyskały wielką popularność. W książkach tych odnajdziemy nie tylko różnorodność opinii, charakterystyczne cechy oraz przeciwstawne punkty widzenia, ale również możemy w nich zaobserwować * 8 * wzajemną wyłączność, polaryzację doktryn i filozofię spekulacyjną. Rezultatem są wstrząsy i rewolucje religijne, które trwają do dnia dzisiejszego. W takich niestabilnych okolicznościach, pierwotny Najwyższy Pan, Svayam Bhagavan, który jest Prawdą Absolutną, około 500 lat temu pojawił się w głównym z siedmiu świętych miejsc, Śri Dham Mayapur, wewnątrz Navadvip dham. Celem Jego pojawienia się było wyzwolenie uwarunkowanych żywych istot. Pan upełnomocnił wówczas niektórych ze Swych umiłowanych towarzyszy, aby skompilowali obszerną literaturę, zawierającą prawdziwe znaczenie i esencję wszystkich śastr. Pan, poprzez te książki, pragnął zaszczepić w sercach wszystkich ludzi bhakti, która jest korzeniem divyajnana (wiedzy transcendentalnej). Wszystkie te książki, za wyjątkiem trzech lub czterech, napisane zostały w sanskrycie. Śri Rupa i Śri Sanatana Goswami byli jednymi z najbardziej wzniosłych i zaufanych towarzyszy Śri Caitanii Mahaprabhu, a Śrila Jiva Gosvami był tak im drogi, że praktycznie był ich identyczną manifestacją. Śrila Jiva Gosvami, wydobywając esencję ze wszystkich śastr, skomponował Satsandarbhy oraz inne książki w sanskrycie. Dzięki jego wysiłkom, Svayam Bhagavan przejawił Swoje poufne pragnienie rozpoczęcia swojego lila wyzwalania dżiw (jivas). Niektóre osoby, nie będące w stanie ustalić prawdziwego znaczenia śastr, zmuszone są do ich interpretacji, zgodnej z ich względnym zrozumieniem. Niektórzy przyjmują jedynie częściowe zrozumienie śastr, zaś interpretacja innych przykrywa prawdziwe znaczenie. Jeszcze inni przyswajają pogląd, stojacy w całkowitej sprzeczności do pierwotnej intencji. Śrila Jiva Gosvami nie reprezentuje żadnego z wyżej wymienionych przypadków, a wskazówki wychodzące spod jego pióra są całkowicie absolutnymi i miarodajnymi instrukcjami Śrimana Mahaprabhu, które z kolei są instrukcjami Wed, Upaniszadów, Mahabharaty i Śrimad Bhagavatam. Opierając się na czystym, nieskażonym i kompletnym znaczeniu tych instrukcji, Jaiva dharma przyjęła zaskakujący kształt. Aby więc czytelnicy mogli z łatwością zrozumieć wartość i doniosłość tej pozycji, przedstawimy teraz analizę szczególnego znaczenia tytułu. Autor nazwał tę książkę ‘Jaiva dharma’. Ponieważ wszyscy posiadamy jakąś koncepcję pojęcia dharma (zasadnicze, podstawowe zajęcie, czynność lub religia), nie jest konieczne dłużej się nad tym rozwodzić, również ze względu na ograniczenie miejsca. Jeśli dodamy do słowa jiva (żywa istota) podrzędny przyrostek ‘an’, wówczas, według zasad gramatyki sanskrytu, wzmocniona zostaje środkowa * 9 * samogłoska, a litera ‘n’ z przyrostka ‘an’ zanika. I tak właśnie otrzymujemy słowo ‘jaiva’. Oznacza ono dopełniacz rzeczownika ‘jiva’ lub słowo związane bądż określające ‘jivę’. Wobec tego ‘jaiva dharma’ oznacza dharmę jivy lub też szczególną funkcję związaną z jivą. Ale co w tym kontekście oznacza samo słowo ‘jiva’? Autor w swojej książce wyczerpująco odpowiada na to pytanie. Niemniej jednak sadze, że bardzo istotne jest, aby pokrótce wspomnieć o kilku kwestiach z tym tematem związanych. Słowo jivana (życie) pochodzi od słowa jiva, które oznacza ‘ten, który ma życie’. Innymi słowy, wszystkie żywe istoty znane są jako ‘jivas ‘. Tak wiec, autor, używając terminu ‘jaiva dharma’, pragnął zwrócic uwagę na konstytucyjną funkcję ‘jivy’. Śri Caitanya Mahaprabhu poinstruował jivy, poprzerz swoich nadzwyczaj oddanych zwolenników, sześciu Goswamich, na czele z Rupą Goswamim, Sanataną Goswamim i Jivą Goswamim, co do rodzaju dharmy, jaki jivy powinny przyjąć i za jakim podążać. Około czterysta lat póżniej, autor tej książki, Śrila Thakur Bhaktivinoda, znany jako siódmy Goswami, pojawił się na tym świecie niedaleko Sri Dham Mayapur, miejsca pojawienia się Sri Gaurangi. Majac bardzo miękkie serce i dużo empatii, rozumiejąc sytuację jiv, napisał on Jaiva – dharmę w języku bengali. Dzięki pragnieniu Bhagavana, Sri Kṛṣṇa das Kaviraja Goswami zawarł esencję instrukcji Sri Bhagavana Gauracandry w Śri Caitanya Caritamricie. Mówi o tym następujaca śloka (werset) : jivera svarupa haya kṛṣṇera nitya dasa kṛṣṇera tatastha- sakti bhedabheda prakasa Śri Caitanya caritamrita (Madhya- lila, 20.108) ‘ Naturalnym stanem jivy jest być wiecznym sługą Kṛṣṇy.Jiva jest marginalną energią Kṛṣṇy oraz przejawieniem, które jednocześnie jest tożsame i różne od Kṛṣṇy.’ Autor stworzył Jaiva- dharmę na bazie tej właśnie śloki, która jest bijamantrą (podstawowym aforyzmem) wśród wszystkich instrukcji Gaudija Vaiṣṇavów (Wisznuitów) . Dlatego też, ta książka jest korzystna i możliwa do przyjęcia przez wszystkie ludzkie istoty, będąc ponad podziałam rasowymi, kastowymi, związanymi z czyjąś sytuacją życiową i społeczną, jest też niezależna od czasu, miejsca i osoby. Nie dość na tym- przynosi ona korzyść również jivom, które narodziły się w innych gatunkach i formach, takich jak kamienie, zwierzęta, ptaki, owady, istoty wodne oraz inne, ruchome i nieruchome istoty. Warto tu prztoczyć wiele przykładów istot innych niż ludzkie, które przyjęły jaiva-dharmę. Ahalya to przykład istoty w * 10 * ciele z kamienia, bliźniacze drzewa Yamala- Arjuna oraz siedem talów to istoty w ciałach drzew, król Nriga w ciele jaszczurki, Maharadża Bharata w ciele jelenia, Surabhi w ciele krowy, Gadżendra w ciele słonia, Dżambawan w ciele niedżwiedzia oraz Angada i Sugriwa w ciałach małp. Nauczyciel wszechświata, Brahma, modlił się do Śri Svayam Bhagavana Śri Kṛṣṇy o możliwość pełnienia służby u Jego lotosowych Stóp, nawet jeśli oznaczałoby to przyjecie narodzin w gatunkach takich jak trawy, krzewy, zwierzęta czy ptaki. Mówi o tym Śrimad Bhagavatam (10.14.30) : ‘Mój drogi Panie, modlę się- proszę, obdarz mnie łaską, dzięki której będę mógł znaleźć się w gronie Twoich bhaktas (wielbicieli) i w pełni zaangażować się w służbę dla Twoich lotosowych Stóp, czy to teraz, jako Brahma, czy tez w zyciu następnym, nawet jeśli będę musiał narodzić się w gatunkach zwierzęcych. ‘ Prahlad Maharadż, cesarz pomiędzy bhaktami, jeszcze wyrażniej wyraził pragnienie osiągnięcia jaiva- dharmy pod postacią służby dla Bhagavana, nawet jeśli łączyłoby się to z koniecznością narodzin w ciele zwierzęcym lub w jakiejkolwiek innej formie spośród tysięcy gatunków: nätha yoni-sahasreńu yeńu yeńu vrajämy aham teńu teńv acalä bhaktir acyutästu sadä tvayi ‘ O, Acziuto! Proszę, pozwól mi zawsze mieć niezachwiane oddanie dla Ciebie, niezależnie od tego, w którym z tysięcy gatunków będę musiał się narodzić.’ Autor, Śrila Bhaktivinoda Thakura, również modlił się w podobny sposób, w jednej ze swoich książek, zatytułowanej Śaranagati: kéöa janma hau yathä tuyä däsa bahir-mukha brahmä-janme nähi äça ‘Pozwól mi przyjąć narodziny jako owad, jeśli tylko w pobliżu będę mógł znaleźć Twoich bhaktów. Nie chcę urodzić się nawet jako Brahma, jeśli byłby obojętny wobec Ciebie.’ Instrukcje ‘Jaiva- dharmy’ są więc zaszczytne i zadowalające dla wszystkich jiv żywych istot. Poprzez przyjęcie ich przez nas głęboko do serca, wszyscy z łatwością staniemy się wolni od straszliwej męki spowodowanej przez niezwyciężone kajdany iluzji i fantasmagorię trywialnej i fałszywej przyjemności. Poza tym zanurzymy się w błogim szczęściu służby dla Bhagavana i dzięki temu staniemy się zdolni, aby doświadczyć najwyższego spokoju oraz ostatecznej, transcendentalnej przyjemności. * 11 * Jak zostało już wspomniane wcześniej, istnieje podział na wyższe i niższe instrukcje na polu wiedzy świeckiej. Podobnie rzecz się ma z prawdą religijną. Jedynie osoby o wybitnych cechach są w stanie przyjąć ideał zawarty w zawansowanych naukach. Rzecz w tym, że ludzkie istoty są nadrzędne w stosunku do innych żywych istot. Istnieje wiele różnych rodzajów istot innych niż ludzkie. Słowo prani (to, co ma życie) lub jiva {dżiwa} odnosi się do świadomej istoty. Nie zajmujemy się tutaj nieświadomymi obiektami lub bezwładną materią. Naturalna funkcja świadomej istoty nosi nazwę dharmy i zakłada ona stan świadomości lub też naturę, której źródłem jest czyjaś prawdziwa tożsamość. Koncepcja dharmy nierozerwalnie łączy się z koncepcją cetana (świadomości). W szesnastym rozdziale tej książki znajduje się fragment zawierający analizę zgodną ze współczesną nauką, a mianowicie przedstawiającą stopniowy, systematyczny rozwój świadomości. Świadome istoty, podległe działaniu iluzji, można podzielić na pięć kategorii : 1. acchadita –cetana (świadomość przykryta), 2. sankucita- cetana (świadomość skarłowaciała),3.mukulitacetana (świadomość kiełkująca), 4. vikasita- cetana (kwitnąca świadomość) oraz 5. purna-vikasita-cetana (w pełni rozkwitła świadomość). Taki żywe istoty nazywane są jiva lub prani. Z kolei te pięć rodzajów żywych istot podzielić można na dwie grupy: istoty nieruchome (sthavara) oraz istoty ruchome (jangama). Uważa się, że drzewa, pnącza, krzewy, kamienie oraz inne nieruchome istoty maja przykrytą świadomość (acchadita-cetana). Pozostałe cztery typy żywych istot to istoty ruchome, podczas gdy te istoty są nieruchome, ponieważ ich świadomość jest całkowicie zakryta. Zwierzęta, ptaki, owady, istoty wodne posiadają skarłowaciałą świadomość (sankucitacetana). Jivy, które rodzą się w gatunkach innych niż ludzkie, mają świadomość w stanie przykrytym lub skarłowaciałym. Jivy w gatunkach ludzkich mogą przejawiać świadomość w jednym z trzech stanów: świadomość kiełkującą, kwitnącą lub w pełni rozkwitłą. I chociaż żywe istoty w opisanych ostatnio trzech stanach świadomości wszystkie są z wyglądu istotami ludzkimi, to jednak różnicuje się je zależnie od stanu rozwoju świadomości. Biorąc pod uwagę powyższy podział, przyjmuje się, że ludzka świadomość znajduje się w podstawowym, średniozaawansowanym bądż zaawansowanym stanie rozwoju. Niemniej jednak zarówno drzewa, pnącza, krzewy, zwierzęta, ptaki jak i ludzkie istoty wszystkie są jivami i jedyną ich dharmą jest wielbienie Bhagavana. Jednakże, to ludzkie istoty są nadrzędne, ze względu na poziom rozwoju świadomości, a ich szczególna dharma określana jest mianem jaiva- dharmy i zawiera w sobie wielbienie Bhagavana. * 12 * Funkcję świadomości dzieli się zależnie od stopnia, w jakim wiedza lub świadomość jest przykryta. Bez wątpienia ludzkie istoty są nadrzędne w stosunku do wszystkich form życia na Ziemi, ale zasadniczą kwestią jest zrozumienie, skąd owa nadrzędność pochodzi. Nie można powiedzieć, że ludzkie istoty są nadrzędne w stosunku do drzew, pnączy, owadów, zwierząt, ptaków oraz istot wodnych pod względem wyglądu, siły, zręczności czy tez piękna lub wdzięku. Ale bezsprzecznie przewyższają inne istoty pod względem zdolności mentalnych, a także rozwoju intelektu oraz świadomości. To jest właśnie ta szczególna jaiva-dharma, którą tu analizujemy. Chociaż w ogólnym sensie jaiva-dharma jest dharmą wszystkich żywych istot, to jednak powinniśmy ją przede wszystkim postrzegać jako szczególną dharmę gatunku ludzkiego, ponieważ wyjątkowe cechy, niezbędne dla najwyższej dharmy, można odnaleźć tylko wśród jiv o wysoce rozwiniętej świadomości. Może wobec tego pojawić się pytanie: dlaczego książka nosi tytuł ‘Jaiva dharma’, a nie np. Manava-dharma lub Manysya- dharma (religia ludzkich istot) ? Kiedy zbadamy temat głębiej, stwierdzimy, że charakterystyczna cecha ludzkich istot to właśnie dharma; dharmy lub religii nie znajdziemy w żadnym innym gatunku. Tak jest ogólna zasada. Drzewa, pnącza, kamienie, robaki, owady, ryby, żółwie, zwierzęta, węże oraz inne żywe istoty zalicza się do jiv, choć nie przejawiają one tendencji religijnych, które charakteryzuje dążenie do moksy (wyzwolenia)lub chęć wielbienia Bhagavana. Niektórzy filozofowie są zdania, że istoty, przejawiające jedynie zwierzęce tendencje bądż cechy, takie jak głupota czy brak współczucia, są w rzeczywistości zwierzętami. Z drugiej strony, wśród jiv, które pojawiły się w ciałach zwierząt,możemy czasem zaobserwować naturalna, wrodzona intuicję. W pewnym, ograniczonym sensie, ta naturalna intuicja ma pozornie ludzką naturę. W rzeczywistości jednak, nie są to ludzkie cechy, jako że możemy mówić o ludzkiej naturze dopiero wówczas, kiedy zwierzęcość łączy się z wiedzą i rozsądkiem. I ci, którzy przejawiają tego typu naturę ludzką, znani są jako ludzkie istoty. Nasi aryjscy mędrcy opisali jako zwierzęce zachowanie, w którym dominują cztery skłonności: ahara (jedzenie), nidra (sen), bhaya (strach) i maithuna(łączenie się w pary). Ludzka natura przejawia się dopiero wówczas, kiedy pokonuje się te zwierzęce skłonności i rozwija się rozsądek (dharma-vrtti). Zachodni filozofowie również stwierdzili, że człowiek to istota rozumna. Jednak należy nadmienić, że pojęcie rozsądku i racjonalności w filozofii Zachodu jest dość ograniczone. * 13 * W filozofii aryjskiej słowo ‘dharma’ ma niezwykle szerokie znaczenie. Zaledwie jeden aspekt tego znaczenia obejmuje koncepcję pojęcia racjonalności, prezentowaną przez filozofię Zachodu, znacznie ją rozszerzając o skłonność do czczenia Boga. Dharma jest rzeczywistą charakterystyczną cechą natury ludzkiej, a żywe istoty, które są jej pozbawione, określa się mianem zwierząt. Potwierdzają to śastra: āhāra-nidrā-bhaya-maithunaṁ ca sāmānyam etat paśubhir narāṇām dharmo hi teṣām adhiko viśeṣo dharmeṇa hīnāḥ paśubhiḥ samānāḥ Śloka ta mówi, że żywe istoty mają naturalną tendencję zadowolenia zmysłów przez czynności jedzenia, spania, obrony i łączenia się w pary. Obserwujemy tę tendencję zarówno u istot ludzkich, jak i wszystkich innych gatunków. W tej kwestii istnieje tylko jedna opinia. Jednakże, miano istot ludzkich posiadają jedynie te osoby, u który można dostrzec skłonności do życia religijnego. Słowa ‘dharmo hi teśam adhiko viśeśah’ oznaczaja, że dharma to szczególna cecha, odróżniająca istoty ludzkie od zwierząt i innych gatunków. Ci, u których dharma jest całkowicie nieobecna, nie mogą być w pełni określani jako istoty ludzkie. Słowa ‘dharmena hinah paśubhih samanah’ oznaczają, że osoby zupełnie pozbawione dharmy są jak zwierzęta. To dlatego właśnie, w naszym kraju, osoby pozbawione dharmy nazywamy nara-paśu (zezwierzęconymi ludżmi). Należy szczególnie podkreślić, że ludzie w dzisiejszych czasach odrzucili dharmę i pochłonięci są jedzeniem oraz innymi formami przyjemności zmysłowej. To zaspokajanie zmysłów jest tendencją typową dla zwierząt oraz gatunków innych niż ludzkie. Obecnie, ze względu na wpływ wieku Kali, społeczeństwo ludzkie stopniowo się degraduje, zdążając w kierunku zezwierzęcenia. Dlatego obecnie, według opinii śastr, jedynie niewielką grupę osób można określić mianem istot ludzkich. Gdyby autor zatytułował swoją książkę ‘Manuśya dharma’, z punktu widzenia definicji gatunku ludzkiego, zawartej w śastrach, większość ludzi zostałaby zdyskwalifikowana. To właśnie z tego względu autor, Śrila Bhaktivinoda Thakura, mając na uwadze dobro wszystkich, nadał swej książce szerszy tytuł, Jaiva- dharma i dzięki temu zachował ustalenia śastr. Dharma lub wielbienie Śri Bhagavana odnosi się jedynie do istot ludzkich, a nie do zwierząt, ptaków czy innych gatunków. Ludzkie istoty, jako gatunek najbardziej zaawansowany, są szczególnie upełnomocnione do otrzymania najwyższych nauk lub dharmy. A Jaiva- dharma jest szczególnie przeznaczona dla ludzkich istot. * 14 * Niezwykłą cecha Śri Caitanyi Mahabrabhu jest to, że jest On pełen miłosierdzia nawet dla najbardziej upadłych ludzi, czyniąc ich zdolnymi do przyjęcia Jego najwyższych nauk. Takiej łaski nie okazał przedtem żaden inny awatara. Dlatego też śastry wychwalają Śrimana Mahaprabhu za pomocą bardzo znamiennych słów: anarpita-carim cirat karunayavatirnah kalau samarpayitum unnatojjvala-rasam sva-bhakti-sriyam harih purata-sundara-dyuti-kadamba-sandipitah sada hridaya-kandare sphuratu vah saci-nandanah Vidagdha- madhava (1.2) ‘Oby Sacinandana Gaurahari, który lśni blaskiem silniejszym niż złoto, zawsze był obecny w zakątkach naszych serc. Z powody Swej bezprzyczynowej łaski, pojawił się On w wieku Kali, aby obdarzyć świat bogactwem Swej własnej bhakti, najwyższą, promienną słodyczą, ujjvala rasa, najbardziej poufnym nastrojem służby dla Radhy i Kryszny w Ich miłosnym związku. Ten rzadki dar nie był rozdawany od bardzo dawna. Ludzkie istoty, które go otrzymały, mogą z łatwością uwolnić się na zawsze z niewoli mayi i dzięki wielkiemu szczęściu otrzymać kṛṣṇa- prema. Autor tej śloki bardzo trafnie opisał charakter Śrimana Mahaprabhu. W jedenastym rozdziale Jaiva- dharmy autor, prezentując rozmowę miedzy Mullah Sahibem i Waisznawami (Wisznuitami), stwierdza, że wszystkie ludzkie istoty zdolne są do otrzymania vaiṣṇava- dharmy. Swój wniosek popiera logiczną analizą oraz mocnymi dowodami z śastr. Osoby władające językiem urdu, farsi, językiem angielskim lub jakimkolwiek innym, mogą stać się Waisznawami. Nie jest to jedynie ograniczone do grupy osób mówiących w sanskrycie. W rzeczywistości, można spotkać wiele osób mówiących językami takimi jak hindi, bengali, orija, assamese, tamil, telegu oraz innymi językami Indii, które już osiągnęły wzniosłą pozycję Waisznawy. Zaiste, osoby z prawie każdego środowiska, społecznego czy religijnego, są do tego zdolne. Różnice językowe z pewnością nie dyskwalifikują nikogo. Śrila Bhaktivinoda Thakura, pomijając opinie tych, którzy mogli mieć uprzedzenia na tle różnic językowych, przekazał instrukcje Śrimana Mahaprabhu w wielu różnych językach. Napisał on około stu książek w sanskrycie, bengali, orija, hindi, urdu oraz w języku angielskim. Tytuły niektórych najważniejszych jego prac zostały podane poniżej wraz z datami pierwszego wydania danej pozycji: * 15 * Sanskrit (1) (2) (3) (4) (5) Vedäntädhikaraëa-mälä, 1872 Datta-kaustubham, 1874 Datta-vaŕça-mälä, 1876 Bauddha-vijaya-kävyam, 1878 Çré Kĺńëa-saŕhitä, 1880 (6) Sanmodana bhäńya (Çikńäńöakam), 1886 (7) Daçopaëińad-cürëikä, 1886 (8) Bhävävalé (commentary), 1886 (9) Çré Caitanyacaranämĺta bhäńya (commentary on Çré Caitanya-Upanińad), 1887 (10) Çré Ämnäya-sütram, 1890 (11) Tattva-vivekaů or Çré Saccidänandänubhütiů, 1893 (12) Tattva-sütram, 1894 (13) Vedärka-dédhiti (commentary on Çré Éçopanińad), 1894 (14) Çré Gauräěga-lélä-smaraëa-maěgala-stotram, 1896 (15) Çré Bhagavad-dhämämĺtam (commentary), 1898 (16) Çré Bhägavata Arka-maréci-mälä, 1901 (17) Çré Bhajana-rahasya, 1902 (18) Svaniyama-dvädaçakam, 1907 (19) Brahmamsütra bhäńya (commentary) (20) Çikńä-daçamülam etc. Bengali (prose) (1) Garbha-stotra (translation), 1870 (2) Çré Sajjana-tońaëé (monthly magazine), 1881 (3) Rasika-Raďjana (commentary on Bhagaväd Gétä), 1886 (4) Çré Caitanya Çikńämĺta, 1886 (5) Prema-pradépa, 1886 (6) Published Çré Vińëu-sahasra-näma, 1886 (7) Vaińëava-siddhänta-mälä, 1888 (8) Siddhänta-darpaëam (Bengali translation), 1890 (9) Vidvad-raďjana (commentary on Bhagaväd Gétä), 1891 (10) Çré Harinäma, 1892 (11) Çré Näma, 1892 (12) Çré Näma-tattva, 1892 (13) Çré Näma-mahimä, 1892 (14) Çré Näma-pracära, 1892 xxvi JaiVa-DHarMa (15) Çréman Mahäprabhura Çikńä, 1892 (16) Tattva-muktävalé or Mäyäväda-çatadüńaëé (translated and published), 1894 (17) Amĺta-praväha-bhäńya (commentary on Caitanya caritämĺta), 1895 (18) Çré Rämänuja Upadeça, 1896 (19) Jaiva-Dharma, 1896 * 16 * (20) (21) (22) (23) Prakäçiné-vĺtti (commentary on Brahma-saŕhitä), 1897 Péyüńa-varńiëé-vĺtti (commentary on Upadeçämĺta), 1898 Çré Bhajanämĺtam (translation and commentary), 1899 Çré Saěkalpa-kalpadrumä (Bengali translation), 1901 etc. Bengali (verse) (1) Hari-kathä: Topics of Lord Hari, 1850 (2) Çumbha-Niçumbha-yuddha, 1851 (3) Vijana-gräma, 1863. (4) Sannyäsé, 1863. (5) Kalyäëa-kalpataru, 1881 (6) Manaů-Çikńä (translation and commentary), 1886 (7) Çré Kĺńëa-vijaya (published), 1887 (8) Çré Navadvépa-dhäma-mahätmya, 1890 (9) Çaraëägati, 1893 (10) Gétävalé, 1893 (11) Gétämälä, 1893 (12) Çoka-çätana, 1893 (13) Çré Navadvépa-bhäva-taraěga, 1899 (14) Çré Harinäma-cintämaëi, 1900 (15) Çré Prema-vivarta (published), 1906 etc. Urdü (1) Välide Rejińöré, 1866. etc. English (1) Poriade, 1857–58. (2) Maöhas of Orissa, 1860. (3) Our Wants, 1863 (4) Speech on Gautama, 1866 (5) The Bhägavat: Its Philosophy, Its Ethics, and Its Theology, 1869 (6) Reflections, 1871 (7) Öhäkura Haridäsa, 1871 (8) The Temple of Jagannätha at Puré, 1871 (9) The Monasteries of Puré, 1871 (10) The Personality of Godhead, 1871 (11) A Beacon of Light, 1871 (12) Çré Caitanya Mahäprabhu, His Life and Precepts, 1896 etc. ROZDZIAŁ 26 Wprowadzenie do Rasa-Tattvy–podstaw duchowych nastrojów. * 17 * Vijaya-kumāra wkrótce opuścił Navadvīpa i pozostał poza granicami przez prawie miesiąc. W międzyczasie, po otrzymaniu zezwolenia na ślub od Vijaya-kumāra i Vrajanātha, jego babka nie zmarnowała nawet chwili w poszukiwaniach panny młodej. Gdy Vijaya-kumāra usłyszał od swej siostry, że brahmana trudniący się dobieraniem par znalazł stosowną pannę młodą dla Vrajanātha, natychmiast wysłał swego młodszego brata do wioski Bilva Puskarini w celu poczynienia wszelkich aranżacji. Ostatecznie ustalono pomyślną astrologicznie datę i zgodnie z wyznaczonym dniem odbyła się ceremonia małżeństwa. Wkrótce po małżeństwie, Vijaya-kumāra osobiście pojawił się w Navadvīpa. Wydawał się zamknięty w sobie. Będąc w melancholijnym nastroju pozostawał całkowicie apatyczny w obliczu wszelkich materialistycznych dyskusji. Jednocześnie był bardzo uważny w kwestii swego życia duchowego. Vrajanātha zbliżył się do niego i powiedział: „Wujku, wyglądasz tak, jakbyś nie mógł sobie znaleźć miejsca. Dlaczego nie powiesz mi o co chodzi? Ożeniłem się na twoje życzenie, jednak ty nie chcesz wyjawić swego serca. Jaką podjąłeś decyzję odnośnie swojej osoby?” Vijaya-kumāra powiedział: „Postanowiłem udać się na pielgrzymkę do Purusottama-Kṣetra Puri w towarzystwie grupy, która wyrusza w drogę za kilka dni. Chodźmy do Śrī Gurudevy poprosić o jego zgodę.” Popołudniu tego samego dnia Vijaya-kumāra i Vrajanātha udali się do Śrīvasangana. Po tym, jak opowiedzieli o wszystkim Raghunātha dāsa Bābājemu, poprosili o jego zgodę na odwiedziny Puri-dhama. Raghunātha dāsa Bābājī był bardzo zadowolony z tego pomysłu i poinformował swych uczniów, że głównym nauczycielem linii wywodzącej od Śrīman Mahāprabhu jest obecnie Śrī Gopala-Guru Gosvāmī, uczeń Śrī Vakreśvara Paṇḍita. Przebywa on w Puri w domu Kāśī Miśry. Raghunātha dāsa Bābājī poinstruował ich, by przyjęli darśana lotosowych stóp Gosvāmīegoi uważnie wysłuchali jego instrukcji. Dowiedzieli się również, że strzegł on bezpiecznie i skutecznie nauk Śrī Svarupy Damodara. W drodze powrotnej do Māyāpura, Vrajanātha powiedział Vijaya-kumarowi o pragnieniu towarzyszenia mu w podróży do Puri. Vijaya był wielce rad z tej propozycji. Gdy powiedzieli wszystkim w domu o swoich zamiarach, babka nie chcąc pozostać samą, zdecydowała się towarzyszyć im w pielgrzymce. Z tego powodu plan podróży został ułożony dla trzech osób. Wraz z nastaniem gorących dni miesiąca Jyetstha (przełom maja i czerwca), pielgrzymi wyruszyli do Jagannātha Puri. * 18 * Po kilku dniach przybyli do Dantana i wkrótce po tym do Jaleśvara. W Remunie mieli darśana sławnego Bóstwa Ksira-cora Gopīnātha, po czym wyruszyli do Śrī Vraja Kṣetra leżącego nad brzegami rzeki Vaitrani. Tam wykonali ofiarę Nabhi-gaya-kriya, wykąpali się w rzece i przybyli do ogrodu Ekambara, by zobaczyć Pana Sive w jego formie Śrī Linga-raja. Kilka dni później przybyli do Śrī Kṣetra Puri Pana Jagannātha. Tam, oryginalnie wieloosobowa grupa rozdzieliła się na mniejsze grupki i pojedyncze osoby w celu zakwaterowania w domach rodzinnych różnych panda – kapłanów świątynnych, którzy pełnili funkcję ich przewodników. Vijaya-kumāra, Vrajanātha oraz ich babka zatrzymali się w rezydencji w Haracaṇḍī Sāhī. Zaraz po przyjeździe, Vijaya i Vrajanātha spędzili kilka dni na odwiedzaniu wielu pobliskich świętych miejsc, kąpielach w oceanie, okrążaniu dhama, honorowaniu prasāda Jagannātha, itp. Następnie udali się do świątyni Pana Jagannātha, by ujrzeć darsan portretu-bóstwa Śrīman Mahāprabhu oraz odbicia Jego lotosowych stóp na świątynnej podłodze oraz odbicia Jego palców na kolumnie Garuda-stabha. Znaki te pojawiły się, gdy w chwili darsanu Pana Jagannātha Śrīman Mahāprabhu wszedł w stan wzniosłej ekstazy sprawiając, że kamień, którego dotykał zaczął się topić. W tym czasie Vijaya-kumāra i Vrajanātha rozpamiętując różne rozrywki Pana weszli w trans, podczas którego doświadczyli stanu najwyższej błogości. Stamtąd udali się do domu Śrī Kāśī Miśry. W pierwszej kolejności ofiarowali pokłony khadama – drewnianym chodakom oraz innym,znajdującym się tam osobistym parafernaliom Śrīman Mahāprabhu. Następnie pokłonili się sekretnemu miejscu Śrī Gambhira, który był siedzibą Pana w Jego ostatnich dwunastu latach spędzonych w Puri. Dom Śrī Kāśī Miśry jest bardzo przestronny. Po jednej ze stron kompleksu znajduje się świątynia Śrī Rādhākanta, a naprzeciw niej – rezydencja Śrī Gopala-Guru Gosvāmīego. Po wkroczeniu do jego pokoju, Vijaya-kumāra i Vrajanātha rzucili się na ziemię w pokorze dławiąc się od przeżywanych emocji. Obserwując ich nastrój oddania, Śrī Gopala-Guru Gosvāmī podniósł ich i objął. Po tym, jak zajęli miejsca zapytał: „Skąd przybyliście? Powiedzcie mi coś o sobie.” Dowiedziawszy się kim są i skąd pochodzą, Śrī Gopala-Guru Gosvāmīego przepełniła radość. Słysząc słowo Navadvīpa powiedział: „Czuję się dzisiaj wielkim szczęśliwcem mogąc ujrzeć dhama-vasich. Jestem niezmiernie ciekaw jak się mają Raghunāthadāsa Bābājī, Gaurancandradāsa i inni * 19 * Vaiṣṇavowie ze Śrī Māyāpura. Raghunāthadāsa Bābājī tak bardzo przypomina mi mego sikṣa-Guru, Śrī Raghunāthadāsa Gosvāmīego.” Śrī Gopala-Guru Gosvāmī posłał po swego ucznia Śrī Dhyānacandrę i polecił mu nakarmić dwóch czcigodnych gości. Po maha-prasāda, wszyscy usiedli i rozpoczęli dyskusję na tematy świadome Kṛṣṇy. Vijaya-kumāra – Paṇḍita Śrīmad Bhagavatam oraz Vrajanātha będąc biegłym w wielu różnych gałęziach pism objawionych zrobili duże wrażenie na Śrī Dhyānacandrze, który następnie poinformował swego Guru o erudycji i wiedzy z pism objawionych, jakie posiadali nowo przybyli goście. Śrī Gosvāmī zawołał ich i powiedział życzliwie: „Jesteście bezcennymi klejnotami mego serca. Pozwólcie mi, bym tak długo, jak pozostaniecie w Puri miał każdego dnia darśana waszych osobistości.” Vijaya-kumāra i Vrajanātha pokornie odpowiedzieli: „Mistrzu, Śrī Raghunātha dāsa Bābājī przebywa teraz w Māyāpura i ma się bardzo dobrze. Okazał nam ogromną łaskę. Przed tym, jak przybyliśmy do Puri poinstruował nas, byśmy zbliżyli się do twoich lotosowych stóp i wysłuchali twoich nauk.” Śrī Gosvāmī powiedział: „Raghunātha dāsa Bābājī jest wielkim panditą – zawsze uważnie podążajcie za jego radami. Jeśli macie jakiekolwiek pytania przyjdźcie jutro w południe. Przyłączcie się do nas przy honorowaniu mahaprasāda z południowego ofiarowania. Następnie spotkamy się i przedyskutujmy wasze pytania.” Po ofiarowaniu wyrazów szacunku Śrī Gopala-Guru Gosvāmīemu, Vijaya i Vrajanātha powrócili do swej siedziby w Haracaṇḍī Sāhī. Następnego dnia, o wyznaczonej godzinie przyszli do świątyni Rādhā-Kānta Maṭha. Po uhonorowaniu maha-prasāda udali się do Śrī Gopala-Guru składając pokłony u jego lotosowych stóp. Zapytali go: „Prabhu, pragniemy dowiedzieć się z twoich ust o rasa-tattvie w Kṛṣṇa-bhakti. Będzie to dla nas wielkim błogosławieństwem. Jesteś głównym nauczającym linii Nimānanda. W linii wywodzącej się od Śrīman Mahāprabhu jesteś autoryzowanym następcą Śrī Svarūpā Damodara Gosvāmīego. Ofiarowujemy nasze pokłony tobie – o acaryo całego świata. Każde słowo, które usłyszymy od ciebie na temat rasa-tattvy, nagrodzi nasze poszukiwania i studia sukcesem.” Śrī Gosvāmī był wielce rad z niespodziewanego daru dwóch tak kwalifikowanych uczniów. Powiedział: „Niech Najwyższa Osoba Boga, Śrī Nimāi Paṇḍita, syn Sacimaty, który miłościwie pojawił się w Navadvīpa uznając Gaudiya z Bengalu i Oriya z Orissy za Swych braci, pobłogosławi nas duchową błogością. Niech Śrī Svarūpā Damodara, który będąc źródłem nieustannej ekstazy Śrīman Mahāprabhu z powodu bezbłędnej służby * 20 * opisywania mādhurya-rasy, pojawi się w naszych sercach. Niech Śrī Vakreśvara Paṇḍita, który pochwycił umysł Nimāia Paṇḍita swym błyskotliwym tańcem, oraz który skorygował Śrī Devanandę Paṇḍita swym bezprzyczynowym współczuciem, obsypie nas błogosławieństwami.” „Rasa jest niezrównaną i najbardziej ezoteryczną tattvą. Rasa-tattva jest w pełni rozkwitłym kwiatem transcendentalnych rozrywek Najwyższej Osoby Boga, Śrī Kṛṣṇy. Gdy Kṛṣṇa-bhakti osiąga szczyt czystości stając się dynamicznie aktywna, zostaje przemieniona w Kṛṣṇa-bhakti-rasę – nastroje oddania dla Kṛṣṇy.” Vrajanātha: „Czy zdolność Kṛṣṇa-bhakti-rasy zostaje zdobyta na mocy wcześniejszej praktyki?” Gosvāmī: „Na to pytanie nie istnieje prosta odpowiedź. Będę musiał dokładnie opisać ten temat, a wy starajcie się go zrozumieć. Zapewne usłyszeliście od waszego Gurudevy o Kṛṣṇa-rati – miłosnym przywiązaniu do Kṛṣṇy, nazywanym inaczej sthayi-bhāvą – stałym nastrojem oddania. Gdy sthayi-bhāva jest pielęgnowana przez długi czas sāmagrī-bhāvą – składnikami rasy, wówczas rozwija się w Kṛṣṇa-bhakti-rasę, wspaniałe i pełne smaku nastroje śuddha-bhakti do Śrī Kṛṣṇy.” Vrajanātha: „Łaskawie opowiedz o sthayi-bhāvie oraz sāmagrī-bhāvie. Śrī Gurudeva wyjaśnił nam, czym jest bhāva, jednak nigdy nie słyszeliśmy, jak wymieszanie sthayi i sāmagrī-bhāvy tworzy Kṛṣṇa-bhakti-rasę.” Gosvāmī: „Bhāva-bhakti i Kṛṣṇa-rati rozwijają się w sercu wielbiciela z powodu zaangażowania w proces bhakti w poprzednich życiach, jak i w życiu obecnym. Ucieleśniają one duchową błogość, która w dojrzałym stanie przekształca się w Kṛṣṇa-bhakti-rasę.” „Samgri-bhāva podzielona jest na cztery grupy znane, jako: vibhāva –która przyczynia się do pojawienia Kṛṣṇa-rati; anubhāva – subsekwentny (prostopadle biegnący) stan ekstazy; sattvika-bhāva – konstytucjonalna ekstaza oraz vyabhicārī-bhāva – agresywna ekstaza znana również, jako sañcārī-bhāva – nieustannie istniejące symptomy ekstazy. Vibhāva znana również, jako Kṛṣṇa-prema dzieli się na dwie rodzaje: ālambana – podstawową przyczynę oraz uddīpana – bodziec pobudzający. Ālambana jest podstawową przyczyną dającą rati – boską miłość i dzieli się na dwa rodzaje: viṣaya – ukochanego oraz āśraya – tego, który kocha. Ukochanym obiektem jest viṣaya, a tym który tę miłość obejmuje jest āśraya. Tak osoba, która posiada rati jest āśrayą, a ten który jest celem tej miłości jest viṣayą. Serce wielbiciela Kṛṣṇy obejmuje rati, stąd jest on āśraya. Natomiast Kṛṣṇa jest obiektem miłości wielbiciela i dlatego jest On viṣayą.” * 21 * Vrajanātha: „Powiedziałeś, że vibhāva dzieli się na alambanę – podstawową przyczynę transcendentalnej miłości oraz uddipanę – przedmioty związane z Kṛṣṇą, które tą transcendentalną miłość stymulują. Ālambana następnie dzieli się na viṣayę – obiekt miłości oraz āśrayę – naczynie miłości. Wspomniałeś, ze Kṛṣṇa jest viṣayą, a wielbiciel jest āśrayą. Teraz powstaje pytanie: ‘Czy możliwym jest, by Kṛṣṇa również stał się āśrayą transcendentalnej miłości?’” Gosvāmī: „Naturalnie. Jak wspomnieliśmy wcześniej, gdy wielbiciel kocha Kṛṣṇę, Kṛṣṇa jest viṣayą, a wielbiciel – āśrayą. Jednakże, gdy to Kṛṣṇa kocha wielbiciela, to On staje się āśrayą, a wielbiciel – viṣayą.” Vrajanātha: „Słyszeliśmy od Gurudeva o sześćdziesięciu czterech cechach Kṛṣṇy. Czy chciałbyś powiedzieć nam coś więcej na ten temat?” Gosvāmī: „Śrī Kṛṣṇa jest skarbnicą nieograniczonych doskonałości, które manifestują się w Nim w stopniu absolutnym. Tak, z powodu różnorodności na platformie absolutnej, doskonałości Śrī Kṛṣṇy ukazywane są z różną intensywnością. W Dvarace doskonałości są purnah – kompletne; w Mathurze, doskonałością są purna-tarah – bardziej kompletne, a w GokulaVṛndāvanie, doskonałości są purna-tamah – najbardziej kompletne.” „Zgodnie z czasem, miejscem i nastrojem lili, manifestacja doskonałości i charakteru Śrī Kṛṣṇy również odpowiednio się od siebie różnią. W Swych lila, Kṛṣṇa jest zawsze nāyaka – bohaterem, który przejawia się na cztery sposoby: dhīrodātta, dhīra-lalitā, dhīra-śānta oraz dhīrodhatta.” Vrajanātha: „Czcigodny Gosvāmī, łaskawie opisz dhīrodāttanāyaka.” Gosvāmī: „Dhīrodāttanāyaka jest z natury bardzo poważny, delikatny, przebaczający, miłosierny, pełen współczucia, zdeterminowany, pokorny, wysoce kwalifikowany, rycerski i fizycznie atrakcyjny.” Vrajanātha: „Drogi Gosvāmī, opisz łaskawie dhīra-lalitā.” Gosvāmī: „Dhīra-lalitānāyaka jest z natury zabawny, dowcipny, biegły w żartach, zawsze pełen młodzieńczości, smakuje rasy, jest bardzo podległy Swym ukochanym, całkowicie pewny Siebie i w konsekwencji całkowicie wolny od wszelkich niepokojów.” Vrajanātha: „Szanowny Gosvāmī, łaskawie opisz dhīra-śānta.” Gosvāmī: „Dhīra-śāntanāyaka jest z natury bardzo spokojny, wyrozumiały w czasie niepokoju i kłopotów, troskliwy i uczynny wobec wszystkich.” * 22 * Vrajanātha: „Gosvāmī, łaskawie opisz dhīroddhata.” Gosvāmī: „Dhīroddhata nāyaka jest zawistny i zazdrosny, arogancki, podstępny, łatwo wpada w gniew, jest niespokojny, zadowolony z siebie, chełpliwy oraz ostentacyjny.” Vrajanātha: „Wspomniałeś kilka walczących ze sobą, jak i wykluczających się cech. W jaki sposób mogą one wszystkie przejawiać się w osobowości jednej osoby?” Gosvāmī: „Śrī Kṛṣṇa posiada absolutną moc i bogactwo. Dzięki Swej niewyobrażalnej mocy wszystkie te tworzące konflikt cechy i przeciwieństwa istnieją w Jego charakterze w doskonałej harmonii. W pismach objawionych znajdujemy liczne wzmianki, które potwierdzają ten punkt.” „Kurma Purana oświadcza: asthūlaś cāṇuś caiva sthūlo ’ṇuś caiva sarvataḥ avarṇaḥ sarvataḥ proktaḥ śyāmo raktāntalocanaḥ aiśvarya-yogād bhagavān viruddhārtho ‘bhidhīyate tathāpi doṣo parame naivāhāryā kathañcana guṇāviruddhā apy ete samāhāryāḥ samantataḥ „Antagonistyczne cechy są wspaniale dopasowane w osobowości Najwyższego Pana. Choć jest On transcendentalny, pozbawiony materialnej formy i nieskończenie mały w rozmiarze, jest równocześnie cielesny i wszechprzenikający w każdym aspekcie. Pisma objawione opisują, że choć Jego ciało nie posiada materialnego koloru, Jego aura ma transcendentalny czarniawy odcień, a oczy na brzegach są czerwonego koloru. Jest On obdarzony absolutnym bogactwem i dlatego nawet sprzeczne cechy mogą ozdabiać Jego osobowość. Nie ma w Nim niedoskonałości. Choć te cechy są pozornie ze sobą sprzeczne, w osobowości Najwyższego Pana świecą boską doskonałością. Na mocy Swej niezależnej woli manifestuje je różnorodnie podczas Swych lila.” „W Maha-varaha Puranie czytamy: sarve nityāḥ śaśvatāś ca dehās tasya parātmaṇaḥ hānopādāna-rahitā naiva prakṛti-jaḥ kvacit paramānanda-sandohā jñāna-mātrāś ca sarvataḥ sarve sarva-guṇaiḥ pūrṇāḥ sarva-doṣa-vivarjitāḥ „Wszystkie różnorodne ekspansje Osoby Boga są transcendentalne i wieczne i każda z nich raz za razem zstępuje do różnych wszechświatów materialnego stworzenia. Ich ciała składające się z wieczności, błogości i wiedzy są nieprzemijające. Nie ma możliwości, by uległy rozkładowi, gdyż * 23 * nie są tworem tego świata. Te formy są skoncentrowaną duchową egzystencją, zawsze pełne wszystkich duchowych cech i wolne od materialnego zanieczyszczenia.” „Vaiṣṇava-tantra oświadcza: aṣṭādaśa-mahādoṣaiḥ rahitā bhagavat-tanuḥ sarvaiśvaryamayī satya vijñānānanda-rūpiṇī „Ciało Najwyższej Osoby Boga jest wiecznym ucieleśnieniem Prawdy Absolutnej i pod każdym względem jest pełne wiedzy, błogości, bogactwa i nieograniczonej mocy. Jednocześnie jest całkowicie wolne od wszystkich osiemnastu maha-doṣā – wielkich wad.” „Viṣṇu-Yāmala Tantra opisuje osiemnaście maha doṣā: mohas tandrā bhramo rukṣa-rasatā kāma ulbaṇaḥ lolatā mada-mātsaryau hiṁsā kheda-pariśramau asatyaṁ krodha ākāṅkṣā āśaṅkā viśva-vibhramaḥ viṣamatva parāpekṣā doṣa aṣṭādaśoditā „Następujące cechy zostały zdefiniowane, jako maha-doṣā – wielkie wady: iluzja, apatia, tendencja do popełniania błędów, nieprzyjemne, nieokrzesane i głupie zachowanie, materialne pożądanie, niecierpliwość, duma, zawiść, przepełniona nienawiścią przemoc, rozpacz, lenistwo i szukanie wygód, nieszczerość, gniew, pragnienie, strach, oszołomienie, poważny brak równowagi oraz całkowita zależność od innych.” „We wszystkich manifestacjach Najwyższego Pana, maha- doṣā nie istnieją. Wszystkie pozytywne cechy są doskonale zamanifestowane w każdym z Jego avatarów. Natomiast u Śrī Kṛṣṇy, źródle wszystkich inkarnacji, cechy te istnieją w stanie absolutnym.” „Poza tymi cechami, Śrī Kṛṣṇa posiada osiem dodatkowych, które dowodzą Jego męskości, jako Najwyższego Odbiorcy Przyjemności. Są nimi: śobhā – piękno i gracja; vilāsa – zamiłowanie do przyjemności; mādhurya – przyjemna i wytworna słodycz; māṅgalya – pomyślna rzetelność; sthiratā – cierpliwość i niezłomność; teja – moci wpływ; lailta – wesołość i czarujący ubiór oraz audārya – wielkoduszność.” „Śobhā zawiera w sobie również bycie miłosiernym wobec podwładnych, odwagę w postępowaniu z równymi sobie, heroizm i męstwo, entuzjazm, bezpośredniość i prawdomówność. Jeśli widzi się, że osoba jest zawsze szczęśliwa i ma w zwyczaju mówić z uśmiechem uważa się, że jest w * 24 * nastroju vilāsa – przyjemności. Wyważony chód, spokojne zachowanie, uprzejma i słodka mowa oraz atrakcyjność zawierają się w mādhuryi. Bycie symbolem solidności i niezawodności dla całego wszechświata, czyni Kṛṣṇę absolutnie pomyślnym – māṅgalya. Kṛṣṇa nigdy nie waha się lub uchyla od wykonywania Swojej pracy i obowiązku.Jest zatem cierpliwym, stałym oraz nieugiętym sthiratā. Zdolność przyciągania każdego mocą i wpływem jest oznaką teja. Osoba, która czyni niekończące wysiłki w romansach oraz jest czarująca i pięknie się ubiera – jest znana jako lalitā. Osoby, które wspaniałomyślnie dedykują swoje życie dla dobra innych znane są, jako audārya.” „Z tego powodu Śrī Kṛṣṇa jest w najwyższym stopniu doskonałym nāyaka. Choć jest On całkowicie niezależny, z powodu Swej bezprzyczynowej łaski staje się zależnym od religijnych instrukcji Garga Rsi; w kwestii nauki sztuki militarnej przyjmuje instrukcje od Yuyudhany, Satyaki oraz innych kṣatriyów; a po dobrą radę zawsze kieruje się do Uddhavy. Tak ukazuje Swą wszechstronność nāyaka.” Vrajanātha: „Prabhu, szczegóły o Śrī Kṛṣṇie, jako najwyższym nāyaka, ucieleśnieniu całego spektrum rasy są bardzo oświecające. Łaskawie powiedz nam o tych poufnych wielbicielach, którzy są w stanie spakować rasę. Dzięki temu osiągnęli platformę vibhāvy i są w stanie docenić źródło transcendentalnej miłości.” Gosvāmī: „Wielbiciele, których wewnętrzna natura jest głęboko przesycona świadomością Kṛṣṇy zawsze smakują rasę. Jak potwierdzają to pisma objawione, dwadzieścia dziewięć cech Kṛṣṇy, które rozpoczynają się od satya-vak – prawdomówności, a kończą na hri-man skromności i zawstydzeniu w obliczu gloryfikacji, są również obecne u Jego wielbicieli.” Vrajanātha: „Jakie są różne klasy wielbicieli, którzy zdolni są do rozwijania rasy?” Gosvāmī: „Istnieją dwa rodzaje rasopa-yoginów – wielbicieli zdolnych smakować rasę. Są nimi:sādhaka oraz siddha.” Vrajanātha: „Kim są sādhaka?” Gosvāmī: „Sādhaka to wielbiciel, który rozwinął atrakcję do Śrī Kṛṣṇy, jednak nie jest jeszcze całkowicie wolny od anarth. Zaangażowany jest w kultywację świadomości Kṛṣṇy rozwijając w ten sposób kwalifikacje wymagane do otrzymania darsanu Najwyższego Pana. Śrīmad Bhagavatam 11.2.46 opisuje wielbicieli madhyama-adhikari, jako należących do kategorii sādhaka: * 25 * īśvare tad-adhīneṣu, balisesudvisatsu ca prema-maitri-krpopeksa yahkarotisamadhyamah „Średniozaawansowany wielbiciel drugiej adhikari ofiarowuje miłość Najwyższej przyjacielem wszystkich wielbicieli Pana, ludziom, którzy są niewinni oraz ignorują Najwyższej Osoby Boga.” klasy nazywany madhyamaOsobie Boga, jest szczerym okazuje łaskę nieświadomym tych, którzy są zawistni wobec Vrajanātha: „Gurudeva, czy wielbiciele neofici opisani w wersecie 11.2.47 Śrīmad Bhagavatam arcāyam eva haraye …są kwalifikowani do smakowania rasy?” (Drogi Czytelniku werset 11.2.47 Śrīmad Bhagavatam poniżej) arcayam eva haraye pujam yah sraddhayehate na tad-bhakteshu canyeshu sa bhaktah prakritah smritah „Wielbiciel, który wiernie angażuje się w wielbienie Bóstw w świątyni, jednak nie zachowuje się należycie wobec wielbicieli oraz przeciętnych ludzi nazywany jest prakrta-bhaktą – materialistycznym wielbicielem. Uważany jest za wielbiciela o najniższej pozycji.” Gosvāmī: „Jeśli są oni w stanie uczynić postęp do etapu śuddha-bhakti dzięki łasce czystego wielbiciela i w rezultacie stają się sādhakami, wówczas osiągają kwalifikację smakowania rasy. W innym przypadkunie są w stanie poznać jej smaku. Śrī Bilvāmāṅgala Thakura jest wybitnym przykładem sadhaki w bhakti. Sādhaka powinien być sądzony po poziomie swego oddania.” Vrajanātha: „Kim są siddha-bhaktowie?” Gosvāmī: „Ci wielbiciele, którzy nie doświadczają kleśa – żadnej z form materialnego niepokoju, których czynności koncertują się wyłącznie wokół Śrī Kṛṣṇy, i którzy zrealizowali Jego towarzystwo, oraz którzy są zawsze spragnieni smakowania Kṛṣṇa-premy, która wzmaga przyjemność rasy nazywani są siddha. Dzielą się oni na dwa rodzaje: amprāpta-siddha – ci którzy osiągnęli całkowitą doskonałość oraz nitya-siddha – wiecznie doskonałe dusze.” * 26 * Vrajanātha: „Kim są wielbiciele amprāpta-siddha?” Gosvāmī: „Amprāpta-siddha dzielą się na sādhana-siddha, ci którzy osiągnęli doskonałość dzięki sādhanie oraz kṛpā-siddha, ci którzy zostali promowani do etapu doskonałości dzięki łasce Najwyższego Pana lub Jego czystych wielbicieli.” Vrajanātha: „Kim są wielbicielenitya-siddha?” Gosvāmī: „Nitya-siddha zostali opisani przez Śrī Rūpā Gosvāmīego w Bhaktirasamṛta-sindhu 2.1.290, jak następuje: ātma-koṭi-guṇaṁ kṛṣṇe premānaṁ paramaṁ gatāḥ nityānanda-guṇāḥ sarve nitya-siddhā mukundavat „Wielbiciele nitya-siddha osiągnęli wieczne, pełne błogości życie na poziomie Śrī Kṛṣṇy i są w stanie przyciągnąć Jego Osobę na mocy swej transcendentalnej miłosnej służby. Ich najbardziej wydatną cechą jest miłość do Śrī Kṛṣṇy, która jest miliony bardziej intensywna od jakiegokolwiek rodzaju uczucia, które mogą mieć wobec samych siebie.” „Padma Purana, Uttara-khanda: yathā saumitra-bharatau yathā saṅkarṣaṇādayaḥ tathā tenaiva jāyante nija-lokād yadṛcchayā punas tenaiva gacchanti tat-padaṁ śāśvataṁ paraṁ na karma-bandhanaṁ janma vaiṣṇavānāñ ca vidyāte „W rezultacie pragnienia Najwyższego Pana, Śrī Lakṣmana oraz Śrī Bharata– synowie Sumitrydevi, zstąpili z królestwa duchowego na Ziemię, by towarzyszyć Śrī Rāmacandrze. Podobnie wraz ze Śrī Kṛṣṇą zstąpił na Ziemię Śrī Balarāma. Z zakończeniem Swych rozrywek na Ziemi, Śrī Rāma powrócił do najwyższej wiecznej siedziby wraz ze wszystkimi Swymi towarzyszami. Podobnie Yadavovie towarzyszyli Kṛṣṇie schodząc na materialny plan, a na koniec Jego līlā udali się z powrotemna planety Vaikuntha. Na takiej samej zasadzie Vaiṣṇavowie nie są związani prawem karmy inie przyjmują narodzin tak, jak czynią to zwykli śmiertelnicy.” * 27 * Vrajanātha: „Gurudeva, jak dotąd zrozumieliśmy twoje wyjaśnienia odnośnie vibhāvaalambany. Łaskawie wyjaśnij teraz czym jest bodziec znany, jako uddīpana.” Gosvāmī: „Obiekty i osoby, które stymulują bhāvę nazywane są uddīpana. Cechy, wysiłki, ornamenty, uśmiech, zapach ciała, flet, róg, dzwonki na kostkach, koncha, odciski stóp oraz miejsce rozrywek Kṛṣṇy, jak również Tulasidevi, Vaiṣṇavowie, dni Ekadāsi, itd. są wszystkie uddīpana.” „Cechy Śrī Kṛṣṇy dzielą się na trzy rodzaje: kāyika – cielesne, vācika – wokalne oraz mānasika – intelektualne.” „Jego wiek jest jedną z cech kāyika, jak zostało to opisane w Bhaktirasamṛta-sindhu 2.1.309: kaumāraṁ pañcamābdāntaṁ paugaṇḍaṁ daśamāvadhi āńoḍaśāc ca kaiśoraṁ yauvanaṁ syāt tataḥ param „Etap kumāra trwa do wieku pięciu lat, pauganda do wieku dziesięciu lat, zaś kaiśora do lat piętnastu. Od tego momentu zaczyna się etap znany, jako yauvana – młodość.” „Kaiśora dalej dzieli się na adi – początek, madhya – środek oraz śeṣa – koniec. Najwybitniejszą kayikya – cielesną cechą Kṛṣṇy jest Jego saundara – piękno i atrakcyjność, które przejawia się w Jego doskonałej gracji i symetrii każdej części ciała.Prasādana–ozdoby obejmują Jego szaty oraz klejnoty i biżuterię.” „Istnieją trzy rodzaje fletów, które Kṛṣṇa zawsze trzyma w Swej dłoni. Są to: veṇu, murali oraz vaṁśī. Długość veṇu wynosi dwanaście długości palców, posiada grubość kciuka i ma w sobie sześć otworów. Murali mierzy dwa łokcie, posiada otwór przy ustach oraz cztery inne otwory dla różnych skali. Jego dźwięk jest najbardziej urzekający. Długość vaṁśī wynosi siedemnaście długości palców, posiada osiem otworów oddzielonych od siebie długością połowy palca. Otwór na usta znajduje się cztery długości palców od góry, podczas gdy ostatni z dolnych otworów znajduje się trzy długości palców od dołu. Vaṁśī posiada w sumie dziewięć otworów. Koncha trzymana przez Kṛṣṇę otwiera się na prawo ze skrętem zgodnym z ruchem wskazówki zegara i nazywa się Pāñcajanya.” „Wszystkie parafernalia i osobiste cechy Kṛṣṇy zaliczają się do uddīpanabhāvy, która przywołuje miłość dla Śrī Kṛṣṇy. Wraz z pobudzeniem przywiązania, wielbiciela ogarnia błogość i w sercu pojawia się sthayi-bhāva, * 28 * która z kolei krystalizuje się w rasę. W tym momencie zakończymy ten temat. Będziemygo jednak kontynuować jutro rozpoczynając od elementu anubhāvy. Postarajcie się przyswoić to, o czym rozmawialiśmy dzisiejszego dnia.” Vijaya-kumāra oraz Vrajanātha ofiarowując daṇḍavat, zebrali pył ze stóp Śrī Gosvāmīego, posmarowali sobie nim głowy i poprosili o zezwolenia odejścia. Następnie udali się do drzewa siddha-bakula, które przez wiele lat dostarczało chłodnego schronienia HaridāsaThakurze. Następnie udali się na darśana Pana Jagannātha. Po spędzeniu wspaniałego wieczora wrócili ostatecznie do domu. Tak kończy się dwudziesty szósty rozdział Jaiva-dharmy zatytułowany: Wprowadzenie do rasa-tattvy– podstaw duchowych nastrojów. ROZDZIAŁ 27 Rasa-vicāra: Sātvika-bhāva, Vyabhicārī-bhāva & ratyābhāsa Następnego dnia, Vijaya-kumāra i Vrajanātha wzięli udział w południowym arati, uhonorowali maha-prasāda ze świątyni Jagannātha, i następnie przybyli do świątyni Rādhākanta spragnieni wiedzy opisującą rasę. Tych dwóch sādhaka posiadało bardzo dobrą znajomość pism objawionych, byli szczerymi Vaiṣṇavami oraz mieszkańcami świętego dhama Navadvīpa. Z tego powodu mieszkańcy aśramu mieli o nich bardzo wysokie mniemanie. Za każdym razem, gdy odwiedzali świątynie przyjmowano ich z wielkim szacunkiem. Śrī Gopala-Guru Gosvāmī ukończył właśnie prasāda i był gotów na spotkanie z Vijaya-kumarą i Vrajanāthem. Wyglądał wspaniale. Ubrany był w czyste i świeże szaty wyrzeczonego mnicha. Na jego wydatnym czole jaśniał ūrddhva-puṇḍra tilaka, zaś całe ciało było widocznie ozdobione słowami harinama oraz tilakiem. Jego szyję otaczały cztery rzędy grubych i ciemnych korali z tulasi. Prawa dłoń wisiała w małym woreczku, w którym znajdowały się korale do intonowania. Jego oczy były na wpół przymknięte w głębokiej medytacji, w której smakował Kṛṣṇa-nama. Od czasu do czasu perłowe łzy wypływały z jego oczu zwilżając pierś. Wołał wówczas w bólu rozłąki: „O Gaurāṅgo! O Nityānando!” Po czym jego delikatnie jaśniejąca ciemnawa * 29 * postać ponownie stawała się cicha. Siedział na macie z trawy. Jego drewniane chodaki leżały nieopodal, a naczynie z wodą stało w zasięgu ręki. Jego uczeń Dhyānacandra siedział w pobliży spisując otrzymane od Guru procedury wielbienia Bóstw. Gdy Vijaya-kumāra oraz Vrajanātha weszli do pokoju, ofiarowali pełne pokłony u stóp Śrī Gosvāmīego, który z uczuciem uścisnął ich i posadził wygodnie koło siebie. Gdy Śrī Gosvāmī zaczął mówić, słuchali uważnie każdego wypowiedzianego słowa. Tematem dyskusji była rasa-tattva. „Wczoraj mówiliśmy o vibhāvie. Dzisiaj zajmiemy się trzema pozostałymi sāmagrī-bhāvami, a mianowicie: anubhāvą – kolejną ekstazą, sattvika-bhāvą – konstytucjonalną ekstazą oraz vyabhicārī-bhāvą – agresywną ekstazą.” „Zdefiniowaliśmy już vibhāvę, jako podstawową przyczynę, która roznieca w sercu rati – miłosne przywiązanie do ukochanej osoby. Rati pobudza bhāvę, która jest uśpiona w citta – sercu i świadomości sadhaki. Rozmaite emocje, które manifestują się zewnętrznie w odpowiedzi na przebudzenie bhāvy nazywane są anubhāvą. Choć wyrażane zewnętrznie anubhāvy wydają się podobne do vikary, fizycznych przemian, których przyczyną jest miłosna ekstaza, w rzeczywistości są one wewnętrznymi emocjami w odpowiedzi na bhāvę w sercu sadhaki.” „Nṛtya – taniec; viluṇṭhana – tarzanie się po ziemi; gīta – śpiewanie; krośana – głośny płacz; tanu-motana – rozciąganie i ziewanie; huṅkāra – wydawanie głośnych ryczących odgłosów; jṛmbhana – ziewanie; dirgha-svasa – wzdychanie; lokānapekṣitā – bycie niedbałym na reakcje ludzi; lālāsrāva – ślinienie się; aṭṭa-hāsa– głośny śmiech; ghūrṇā – omdlewanie oraz hikkā – czkawka są anubhāvą, zewnętrznymi symptomami wskazującymi na obecność bhāvy.” Vrajanātha: „W jaki sposób te fizyczne przemiany wzmacniają smak rasy w sthayi-bhāvie? Smakowanie rasy jest w rzeczywistości wewnętrznym doświadczeniem, podczas gdy symptomy anubhāvy wyrażają się zewnętrznie. Jak zatem mogą być uznane za sāmagrī-bhāvę – składniki rasy?” Gosvāmī: „Synu, studiowałeś retorykę i z tego powodu twój umysł jest bardzo przenikliwy. Nigdy nie spotkałem osoby, która zadała tak wnikliwe pytanie, choć w czasie studiów u Śrī Vakreśvary Paṇḍita Gosvāmī, dręczyły mnie podobne wątpliwości. Mój Gurudeva bardzo łaskawie rozproszył je wyjawiając w ten sposób ezoteryczną naukę rasa-tattvy.” „Gdy wewnętrzne czynności jivy na poziomie śuddha-sattvy stymulują i odżywiają bhāvę, spontanicznie manifestuje się vaicitrya – różnorodność * 30 * wspaniałych duchowych uczuć. Ta transcendentalna różnorodność, na wiele sposobów napełnia serce niewysłowioną błogością. Błogość powoduje vikarę – fizyczne przemiany, które zostają ukazane w formie ekstatycznych symptomów znanych jako udbhāsvara.” „Gdy serce przepełniają emocje, wielbiciel tańczy; gdy serce mruczy z radości, wielbiciel głośno śpiewa, itd. Takie wyrażanie duchowych emocji jeszcze bardziej zwiększają rasę. Pokaz tych ekstatycznych symptomów nie jest główną przyczyną ekstatycznych emocji – które są w rzeczywistości vibhāvą. Anubhāva podąża za vibhāvą będąc jej wsparciem. Gdy anubhāva zostaje rozbudzona w sercu przez vibhāvę, w ciele manifestują się wspaniałe symptomy. Gdy serce upojone jest vibhāvą i sthayi-bhāvą, zostaje zainicjowana wewnątrz serca druga funkcja w formie anubhāvy, która jeszcze bardziej zwiększa vibhāvę. Dlatego w rzeczywistości anubhāva jest pozytywną i niezależną sāmagrī-bhāvą.” „Ekstatyczne symptomy dzielą się na dwie kategorie: sita – studzące oraz kṣepaṇa – rozbudzające. Śpiewanie, ziewanie, itd. nazywane są śīta. Tańczenie i skręty ciała są nazywane kṣepaṇa. Istnieją również inne symptomy anubhāvy, jednak są one niezwykle rzadkie, np. utphullata – pulsowanie całego ciała w nieopisanej radości; rakta-udgama – sączenie się krwi oraz asthibhih-sandhi-viyoga lub karaṣana – przemieszczenie lub kurczenie się kończyn. Niezwykłe symptomy takie jak kurmakara – przyjęcie formy żółwia w rezultacie ekstatycznych emocji, które ukazał nasz najbardziej ukochany Śrīman Mahāprabhu nie są ani możliwe, ani odpowiednie dla sadhaki.” Z powodu wysokiego poziomu dyskusji, dwóch poszukiwaczy wiedzy zrobiło pauzę, by zastanowić się nad tym, co właśnie usłyszeli. Ich ezoteryczne poszukiwania zostały spełnione, przynajmniej na jakiś czas. Odczuwając wdzięczność dla swego dobroczyńczy, spontanicznie upadli w pełnym pokłonie zbierając kurz z jego lotosowych stóp, po czym w szacunku posmarowali nim swoje głowy. Po chwili zadali kolejne pytanie: „Śrī Gosvāmī, czym jest sattvika-vikara?” Gosvāmī: „Gdy oczyszczona świadomość, znana jako citta jest pod oblężeniem każdego rodzaju bhāvy, zarówno pośrednio, jak i bezpośrednio, jej stan nazywany jest sattva. Zakres emocji bezpośrednio wytwarzanych przez ten stan sattvy nazywany jest sattvika-bhāvą. Dzieli się on na trzy rodzaje: snigdha – mokry, digdha – wilgotny oraz rukṣa – suchy.” Vrajanātha: „Łaskawie wyjaśnij te trzy sattvika-bhāvy.” * 31 * Gosvāmī: „Snigdha-sattvika-bhāva dzieli się na mukhya – główną oraz gauṇa – poboczną. Gdy serce jest zatopione w mukhya-rati – bezpośrednim nastroju kochania Kṛṣṇy, mukhya-snigha-sattvika-bhāva jest wyrażana poprzez stambha – paraliż, sveda – pocenie się oraz inne główne symptomy. Gdy rati jest delikatnie pośrednia lub powstrzymana, np. gdy Kṛṣṇa jest w pewnej odległości, nazywana jest gauṇa-rati, która tworzy gauṇa-snigdhasattvika-bhāvę. Jej dwoma głównymi symptomami są vaivarṇya – bladość oraz svara-bheda – afazja, które tworzą takie symptomy jak drżenie głosu.” „Jeśli poza mukhya oraz gauṇa-rati serce dotykają inne miłosne uczucia, wówczas niewielka bhāva rati, digdha-sattvika-bhāva manifestowana jest poprzez kampa – dreszcze. Digdha-sattvika-bhāva rodzi się, gdy mukhya i gauṇa zalewa serce. Drżenie jest przykładem sāttvikabhāvy, które wynika z rati. Czasem, gdy ktoś, kto jedynie wydaje się być bhaktą słyszy o niezwykle pięknym i słodkim Kṛṣṇie, staje się zdumiony i doświadcza uniesienia, choć faktycznie nie ma w nim rati. Trzecim rodzajem sāttvikabhāvy, rukṣa (szorstkość), rukṣa sāttvikabhāva jest widoczna, gdy włosy na ciele jeżą się (romāñca). Vrajanātha: „W jaki sposób tworzą się sattvika-bhāvy?” Gosvāmī: „Gdy citta sadhaki, który pogrążony jest w sattvika-bhāvie – czystym duchowym uczuciu, jednoczy się z praną – cielesną energią życia, wówczas prāṇa wchodzi w anormalny stan, który przyczynia się do zakłócenia ciała wulgarnego. W rezultacie manifestują się takie symptomy jak paraliż, pocenie się, itp.” „Prāṇa porusza się w zrównoważony sposób w ciele dzięki vayu – powietrzu życia, które jest jednym z wulgarnych elementów. Jednakże pod wpływem określonych okoliczności prāṇa zaczyna dominować niezależnie od towarzystwa powietrza życia czasami mieszając się z pozostałymi czterema mahabhuta – wulgarnymi elementami zewnętrznego ciała, którymi są ziemia, woda, ogień i eter. Połączenie to przyczynia się do przemiana w ciele, które zależą od określonego mahabhuta, z którym miesza się prāṇa.” „Gdy dominująca prāṇa miesza się z bhumi, wówczas manifestuje się stambha – paraliż; gdy miesza się z apa, manifestuje się aśru – łzy; gdy miesza się z teja, manifestuje się vaivarṇya – bladość oraz sveda – pocenie się. Gdy prāṇa miesza się z akasa, ciało opanowuje pralaya – omdlenie i utrata przytomności.” „Gdy dominująca prāṇa usytuowana jest wewnątrz swego elementu powietrza, mają miejsce trzy odmienne rodzaje intensywności wymieszania, które prowadzą do określonych efektów. Gdy intensywność jest manda – * 32 * słaba, manifestacją są kampa – dreszcze. Gdy intensywność jest madhya – średnia, manifestacją jest svara-bheda – afazja, np. drżenie głosu. A gdy intensywność jest tivra – silna, manifestacją jest romāñca – ciarki.” Vrajanātha: Ile rodzajów przekształceń sattvik jest tam obecnych? Gosvāmī: „Istnieje osiem transformacji sattvika, a mianowicie, oszołomionie (stambha); pot (sveda); ciarki (romāñca), drżenie głosu (svara-bheda), drżenie(vepathu); transformacje koloru ciała (vaivarṇya), zaburzenia cielesne, nie dbanie o wygląd i gwałtowne wyszczuplenie, które występują z powodu emocji, takich jak rozpacz, strach i gniew, przelanie łez (aśru) i dewastacja (pralaya). Osiem sattvika-vikar działa zarówno od wewnątrz, jak i na zewnątrz. W każdym przypadku mogą być ozdobione skrajnym wzburzeniem. Vikary nazywane są przez niektórych bhāvą – głównym uczuciem oraz anubhāvą – uczuciem drugorzędnym. Należy jednak zaznaczyć, że anubhāva działa zewnętrznie, stąd nie może zostać uznana za sattvika-bhāvę. Czynności anubhāvy – manifestujących się symptomów jakimi są np. nṛtya – taniec – są tworzone przez ingerencję i działanie inteligencji. W ten sposób sattvikabhāva nie zostaje bezpośrednio zaangażowana. Jednakże sattvika-bhāva działa bezpośrednio i bez żadnej z przeszkód ze strony intelektu w takich manifestacjach jak stambha – paraliż. Dlatego anubhāva i satvvika-bhāva są oddzielnymi niezależnymi bhāvami.” Vrajanātha: „Czcigodny Gosvāmīji, łaskawie wyjaśnij przyczynę takich symptomów jakim jest np. stambha.” Gosvāmī: „Stambha ma miejsce, gdy wielbiciel staje się oniemiały, odczuwa pustą i przenikliwą inercję z powodu jednego lub wszystkich uczuć jakimi są: harsa – zachwyt; bhayā – strach; ascarya – zdumienie; viṣāda – skrajna depresja, czy amarsa – wściekłość. Sveda – pocenie się, któremu towarzyszy ślinienie i topnienie serca spowodowane jest przez zachwyt, strach lub wściekłość. Romāñca – ciarki pojawiają się z powodu zdumienia, zachwytu, entuzjazmu lub strachu. Svara-bheda – afazja, która prowadzi do drżenia głosu jest spowodowana znużeniem, zdziwieniem, gniewem, przyjemnością lub strachem. Kampa – niekontrolowane dreszcze są rezultatem laulya – duchowej chciwości wywołanej strachem, gniewem lub zachwytem. Vaivarṇya – bladość spowodowana jest kombinacją zmęczenia, wściekłości i strachu. Aśru – mimowolne łzy płyną z powodu takich uczuć jak zachwyt, gniew i zmęczenie. Łzy zachwytu są sitala – zimne, natomiast łzy gniewu są usna – gorące. Pralaya – utrata przytomności jest spowodowana obezwładniającą duchową radością lub smutkiem, które usuwają * 33 * świadomość i zdolność działania, co powoduje omdlenie i upadek na ziemię.” „Sattvika-bhāva posiada cztery poziomy, które zależą od intensywności czystych uczuć: dhūmāyita – dymiąca, jvalita – tląca się, ddīpta – płonąca oraz praddīpta – intensywnie się paląca. Rukṣa-sattvika-bhāva – suche uczucie, jest najczęściej dhūmāyita – dymiącą bhāvą. Snigdha-sattvikabhāva, mokre uczucie zazwyczaj osiąga wyższe poziomy intensywności. Rati jest przyczyną najbardziej wspaniałej i niemożliwej do wyjaśnienia błogości. Jeśli jednak rukṣa-bhāva nie ma w sobie rati, jest zwiotczała i w konsekwencji pozbawiona świetności.” Vrajanātha: „Gurudeva, rozumiem, że sattvika-bhāva rozkwita w sercu w rezultacie ogromnej pomyślności. W jaki sposób możemy zrozumieć bhāvy, które pokazują na scenie aktorzy oraz inne osoby pragnące osiągnąć w ten sposób jakieś światowe cele?” Gosvāmī: „Sattvika-bhāva wypływająca ze szczerego wykonywania czystej i niczym nie motywowanej służby oddania jest Vaiṣṇava-bhāva – duchowym uczuciem, które wyrażają czyści wielbiciele Vaiṣṇava. Wszystkie inne niższe bhāvy dzielą się na cztery kategorie. Zaczynając od najwyższej są to: ratyābhāsa – fałszywe wrażenie miłości; sattva-ābhāsa – nieczyste uczucia, które są odległym i luźnym podobieństwem czystego uczucia; niḥsattva – udawane uczucie wyrażane dla materialnego celu oraz pratīpa – uczucie zrodzone z wrogiego nastawienia.” Vrajanātha: „Czym jest raty-ābhāsa?” Gosvāmī: „Raty-ābhāsa to emocjonalne przywiązanie, które aspiranci do wyzwolenia wyrażają wobec Najwyższego Pana podczas słuchania tematów o Kṛṣṇie. Takimi osobami są monistyczni sannyasini mayavadi ze szkoły Śankara.” Vrajanātha: „Czym jest sattva-ābhāsa?” Gosvāmī: „Gdy opowieści o czynnościach Kṛṣṇy są słuchane przez nieinteligentne i materialnie uwarunkowane osoby, radość którą doświadczają, zdumienie oraz materialne sentymentalne emocje znane są jako sattva-ābhāsa. Wyglądają one niczym ekstatyczne, transcendentalne, czyste uczucia sattvika-bhāvy. Sattva-abhasę mogą doświadczyć kobiety o miękkim sercu, empiryści oraz filozofowie mīmāṁsa.” Vrajanātha: „Czym jest niḥsattva?” Gosvāmī: „Udawane sentymenty znane jako niḥsattva – często wyrażane poprzez płacz i dreszcze – okazywane są przez osoby o dwulicowym sercu, * 34 * aktorów oraz tych, którzy używają ich do osiągnięcia swoich materialnych celów. Zazwyczaj tacy hipokryci są materialistami o twardych sercach. Jednak dzięki nieustannemu ćwiczeniu gruczołów łzowych tworzą sztuczne łzy. Bardzo szybko taki fałszywy płacz staje się ich drugą naturą.” Vrajanātha: „Czym jest pratīpa?” Gosvāmī: „Gdy osoba wykonuje czynności, które są przeciwne Kṛṣṇie i Jego rozporządzeniom, pojawia się strach i gniew. Uczucia te znane są jako pratīpa-bhāva-ābhāsa. Doskonałym przykładem pratīpa jest przepełnione strachem zachowanie Kamsy.” Vrajanātha: „Vibhāva, anubhāva oraz sattvika-bhāva są dla nas bardziej zrozumiałe niż kiedykolwiek wcześniej. Zrozumieliśmy również różnice pomiędzy anubhāvą oraz sattvika-bhāvą. Łaskawie wyjaśnij teraz sāmagrī bhāvę, znaną również jako vyabhicārī-bhāvę – agresywną ekstazę.” Gosvāmī: „W sumie istnieją trzydzieści trzy vyabhicārī-bhāvy. Vi znaczy ‘szczególnie’; abhi znaczy ‘naprzód’; cari znaczy ‘poruszać się.’ Nazywane są vyabhicārī-bhāvami, gdyż poruszają się w szczególny sposób ku sthayibhāvie podsycając ją. Jako, że są sañcārīta – podróżują przez ciało, umysł i słowa nazywane są również sañcārī-bhāvami. Są falami, które powstają z pełnego nektaru oceanu sthayi-bhāvy. Przed powrotem do swego źródła stają się coraz większe i większe.” „Trzydziestoma trzema vyabhicārī-bhāvami są: 1. nirveda – obojętność; 2. viṣāda – posępność; 3. dainya – pokora; 4. glāni – uważanie się za winnego; 5. śrama – zmęczenie; 6. mada – szaleństwo; 7. garva – duma; 8. śaṅkā – wątpliwość; 9. trāsa – strach, szok; 10. āvega – intensywne uczucie; 11. unmāda – szaleństwo; 12. apasmara – zapomnienie; 13. vyadhi – choroba; 14. moha – oszołomienie; 15. mrti – śmierć; 16. alasya – lenistwo; 17. jadya – niepełnosprawność; 18. vrida – wstyd; 19. avahittha – zatajenie; 20. smṛti – pamiętanie; 21. vitarka – argument; 22. cinta – rozważanie; 23. mati – uwaga; 24. dhrti – wyrozumiałość; 25. harsa – radość; 26. autsukya – zapał; 27. augrya – przemoc; 28. amarsa – gniew; 29. asuya – zazdrość; 30. capalya – bezczelność; 31. nidra – sen; 32. supti – głęboki sen oraz 33. prabodha – przebudzenie.” „Istnieją dwie grupy sañcārī-bhāvy: svantara – niezależna oraz paratantra – zależna. Zależna sañcārī-bhāva dzieli się dalej na vara – korzystną oraz avara – niekorzystną. Vara dzieli się dalej na: sakṣat – bezpośrednią oraz vyavahita – pośrednią. Svatantra sañcārī bhāva dzieli się na trzy grupy: ratinunya – pozbawioną rati – miłości; rati-anusparsa – dotykającą rati oraz ratigandha – zabarwioną rati.” * 35 * „Gdy bhāvy te pojawiają się w osobie, która jest wrogo nastawiona wobec Kṛṣṇy lub są kierowane ku vipakṣa – niewłaściwej osobie lub przedmiotowi, dzielą się one na dwa rodzaje: pratikulya – sprzeczne oraz anaucitya – niestosowne. Wszystkie bhāvy posiadają cztery różne dāsa – fazy: utpatti – narodziny i wzrost ekstatycznego uczucia; sandhi – zjednoczenie dwóch uczuć; sabalya – konflikt po fuzji dwóch różnych uczuć oraz santi – uspokojenie uczucia.” Vrajanātha: „Chcielibyśmy dowiedzieć się więcej na temat tych czterech faz bhāvy. Bhāva-utpatti – tworzenie się ekstatycznego uczucia jest łatwe do zrozumienia. Nie można tego jednak powiedzieć o pozostałych.” Gosvāmī: „Połączenie się dwóch podobnych lub różnych od siebie bhāv nazywane jest sandhi – związkiem. Za przykład może posłużyć śrama – zmęczenie oraz alasya – lenistwo, które mogą pojawić się jednocześnie. To jest właśnie sandhi dwóch podobnych uczuć. Harsa – przyjemność oraz śaṅkā – niepokój mogą się również pojawić jednocześnie. Ma wtedy miejsce sandhi dwóch odmiennych uczuć.” Vrajanātha: „Czym jest bhāva-sabalya?” Gosvāmī: „Sabalya jest stanem, w którym różne bhāvy przejawiają się jednocześnie tworząc konflikt oraz walkę między sobą oraz wtedy, gdy jedna bhāva stara się zdominować inną. Gdy Kaṁsa usłyszał o rozrywkach Kṛṣṇy doświadczył w swej świadomości współzawodnictwa pomiędzy kroda – gniewem oraz trāsa – strachem. To jest bhāva-sabalya.” Vrajanātha: „Czym jest bhāva-santi?” Gosvāmī: „Gdy bhāvy, które osiągnęły wielką intensywność uspokajają się i zanikają, mówimy wtedy o bhāva-snati – uspokojeniu uczucia. Pastuszkowie, młodzi przyjaciele Kṛṣṇy byli niesłychanie zaniepokojeniu i smutni, gdy nie mogli Go zobaczyć. Jednak gdy tylko usłyszeli Jego flet, nawet z oddali, ich viṣāda – niepokój natychmiast odszedł.” Vrajanātha: „Gurudeva, czy zostało coś do dodania na ten temat.” Gosvāmī: „Trzydzieści trzy vyabhicārī-bhāvy jak również jedna mukhyasthayi-bhāva oraz siedem gauṇa-sthayi-bhāv, które omówię później, tworzą razem liczbę czterdziestu jeden bhāv. Każda z nich tworzy vikary w systemie ciała. Są one również citta-vrtti – tendencjami serca, które tworzą bhāvę.” Vrajanātha: „Jakim specyficznym bhāvom dają początek?” Gosvāmī: „Tworzą osiem asta-sattvika-bhāv oraz wszystkie anubhāvy, które * 36 * podążają za główną vibhāvą.” Vrajanātha: „Czy są one wszystkie wrodzonym elementem oryginalnej duchowej natury jak i osobowością wielbiciela?” Gosvāmī: „Nie. Niektóre są naturalne, jednak reszta jest agantuka – chwilowa i przypadkowa. Sthayi-bhāva każdego wielbiciela jest jego naturalną bhāvą. Vyabhicārī-bhāvy są zazwyczaj chwilowe.” Vrajanātha: „Czy wszyscy wielbiciele posiadają tą samą bhāvę? Gosvāmī: „Nie. Wielbiciele są z natury indywidualni. Z tego powodu ich inklinacje są indywidualne i zróżnicowane. Zgodnie z wrodzonym nastawieniem wielbiciela manifestują się odmienne bhāvy, które zyskują różnorodny charakter. Na dodatek bhāvy przyjmują różnorodne odcienie w zależności od stanu citta wielbiciela, a mianowicie są garistha – wyższe, lagistha – lekkie oraz gambhirya – poważne. Jednakże amṛta – nektar oddania posiada zawsze z natury płynny charakter i z tego powodu jest nieodłączną cechą serca wszystkich wielbicieli.” „Zakończmy na tym punkcie naszą dzisiejszą rozmowę. kontynuować ją jutro. Wyjaśnię wówczas naturę sthayi-bhāvy.” Będziemy Po ofiarowaniu pełnych pokłonów przed Śrī Gopala-Guru Gosvāmīm, Vijayakumāra oraz Vrajanātha poprosili o zezwolenie odejścia. Tak kończy się rozdział dwudziesty siódmy Jaiva-dharmy zatytułowany: Dalsze rozważania na temat Rasa-tattvy, Część Pierwsza: Anubhāva, Sattvika-bhāva i Vyabhicārī-bhāva. ROZDZIAŁ 28 Dalsze rozważania na temat Rasa-tattvy Część druga: Mukhya-rati – Podstawowe przywiązanie Następnego dnia Vijaya-kumāra oraz Vrajanātha powrócili do Śrī GopalaGuru Gosvāmīego. Złożyli przed nim pełne pokłony i zaczęli zadawać kolejne ezoteryczne pytania. W szczególności pragnęli wyjaśnienia pewnych tematów odnoszących się do rasa-tattvy, które zostały poruszone podczas wcześniejszych wizyt. * 37 * Vrajanātha rozpoczął: „Gurudeva, opisałeś cztery bhāvy: vibhāvę, anubhāvę, sattvika-bhāvę oraz vyabhicārī-bhāvę. Czy pośród wyżej wymienionych bhāv znajduje się sthayi-bhāva – stały duchowy nastrój?” Gosvāmī: „Wszystkie wymienione przez ciebie kategorie są różnymi formami bhāvy. Pośród nich, bhāva, która ustanawia siebie na pozycji cesarza obejmując, kontrolując i podporządkowując wszystkie pozostałe bhāvy, bez względu na to czy są one ze sobą zgodne czy nie, jest sthayi-bhāvą wielbiciela. Kṛṣṇa-rati – usytuowana w sercu wielbiciela āśraya, transcendentalna miłość Kṛṣṇy znana jest jako sthayi-bhāva. Opisując wcześniej āśrayę w temacie dotyczącym sāmagrī-bhāvy, umieściliśmy ją w kategorii ālambana – podstawowej przyczyny istniejącej wewnątrz zakresu vibhāvy. W ten sposób pośrednio wskazaliśmy na obecność sthayi-bhāvy w sercu wielbiciela. Sthayi-bhāva – główna bhāva, sprowadza wszystkie pozostałe bhāvy pod swoje rządy i aranżuje je w taki sposób, by działały jako główny bodziec tworzenia się rasy. Jednocześnie pozostałe bhāvy mogą zostać zaangażowane w rolę asystowania centralnej bhāvy. Chociaż sthayibhāva jest asvadayan-rupą – przyczyną smakowania duchowych nastrojów, jest również asvadya-rupą – przedmiotem, który jest smakowany.” „W odosobnieniu medytujcie głęboko naturę sthayi-bhāvy analizując w ten sposób wyróżniające się cechy, które oddzielają ją od innych bhāv. Rati zrodzona ze sthayi-bhāvy jest dwóch rodzajów: mukhya-rati oraz gauṇarati.” Vrajanātha: „Czym jest mukhya-rati?” Gosvāmī: „Wcześniej w naszych wyjaśnieniach bhāva-bhakti, rati zakwalifikowaliśmy do kategorii śuddha-sattvy. Odnosi się to do mukhya-rati, którą właśnie opisujemy.” Vrajanātha: „Gdy studiowaliśmy nyaya – gałąź wiedzy, która w porównaniu z naszą obecną edukacją jest nic nieznaczącą nauką – nasz program obejmował dział opisujący rati. Obecnie mój pogląd odnośnie niej uległ całkowitej zmianie z powodu realizacji stanu śuddha-sattvy – transcendencji. Teraz jest dla mnie jasnym, że wzniosłe wymiany rasy z Najwyższym Panem są możliwe wyłącznie wtedy, gdy jīva usytuowana jest w swej svarupie będąc niezanieczyszczoną przez materię.” „Pojęcie rati wysuwane przez retoryków jest materialne. Zakłada ono, że rati doświadczana jest przez jivę wyłącznie w jej materialnym wcielonym stanie poprzez subtelne ciało składające się z umysłu i inteligencji. Twoje wytłumaczenie odnośnie natury rati otworzyło moje oczy na boskie i transcendentalne zrozumienie rasy, najcenniejszego skarbu śuddha-jivy – * 38 * czystej duszy. W przeciwieństwie do tego, baddha-jīva – dusza uwarunkowana posiada bardzo ograniczony dostęp do transcendentalnej rasy. Ewentualnie może dojść do pozycji smakowania jej dzięki łasce hladinisakti. Chciałbym dowiedzieć się więcej na temat śuddha-rati – czystego transcendentalnego przywiązania.” Śrī Gopala-Guru Gosvāmī po wysłuchaniu Vrajanātha był niezwykle zadowolony z jego wnikliwej analizy ezoterycznej filozofii. W niepochamowanej radości objął go, a po policzkach spłynęły mu perłowe łzy gdy powiedział: „Jestem prawdziwym szczęśliwcem mając takiego ucznia jak ty. Posłuchaj. Mukhya-rati dzieli się na svarthę oraz pararthę.” Vrajanātha: „Co jest naturą svartha-mukhya-rati?” Gosvāmī: „Svartha-rati podtrzymuje samą siebie za pomocą wszystkich pokrewnych bhāv. Sprzeczne bhāvy doprowadzają jednakże do jej zmniejszenia.” Vrajanātha: „Co jest naturą parartha-mukhya-rati?” Gosvāmī: „Parartha-rati układa się tak, by pomieścić w sobie zarówno pokrewne jak i sprzeczne bhāvy.” „Istnieje inny wyższy podział mukhya-rati, który dzieli ją na pięć rodzajów: santa – neutralność; dāsya – służenie; sakhya – braterstwo; vātsalya – rodzicielstwo oraz mādhurya – małżeństwo. Tak jak promienie słoneczne tworzą liczne kolory światła przechodząc przez różne rodzaje kwarcu, podobnie śuddha-rati tworzy odmienne i zróżnicowane symptomy, gdy przechodzi przez różne odcienie sthayi-bhāvy.” Vrajanātha: Śrī Gosvāmī, czym jest ta śuddha-rati – czysta miłość?” Gosvāmī: „Podstawowa śuddha-rati dzieli się na trzy rodzaje: samanya – ogólną; svaccha – czystą oraz santa – spokojną.” „Samanya-rati jest przywiązaniem, jakie ludzie zazwyczaj odczuwają wobec Śrī Kṛṣṇy, jako Najwyższego Pana. Jednakże u oddanych wielbicieli mukhyarati przyjmuje różnorodne transcendentalne nastroje zgodnie z ich wrodzonymi duchowymi skłonnościami. Gdy taka Kṛṣṇa-rati przechodzi przez czystą bhāvę wielbiciela, nazywana jest svaccha – czystą lub przeźroczystą. Wielbiciele zainspirowani taką rati czasami widzą Kṛṣṇę jako Wszechmocnego Pana i gloryfikują Go modlitwami w nastroju dāsya. W innym przypadku widzą Kṛṣṇę jako swego przyjaciela i żartują z Nim w nastroju sakhya. Ewentualnie uważają Kṛṣṇę za swego syna, który musi być rozpieszczany i chroniony rodzicielską opieką w nastroju vātsalya. Z kolei w * 39 * nastroju mādhurya, widzą Kṛṣṇę jako swego kanta – kochanka i czują się podekscytowani w Jego towarzystwie. Na dodatek, czasami w paramabrahman rati medytują w miłości o Kṛṣṇie jako Paramatmie i osiągają transcendentalną świadomość, którą charakteryzuje spokój i równowaga.” „Śuddha-rati dzieli się znów na dwie kategorie: kevala-rati – wyłączną oraz sankula-rati – mieszaną. W kevala-rati działa wyłącznie jeden nastrój bez ingerencji innych rati. Ten wyłączny nastrój manifestują mieszkańcy Vrajy tacy jak sługa Rasala, przyjaciele Śrīdama i Sudama oraz Guru-jana – starsze osobistości takie jak Nanda Maharaja. Gdy w rati wielbiciela ma miejsce wymieszanie dwóch lub więcej ras, mówimy o sankula-rati. Uddhava, Bhima i starsza służąca Rādhārani o imieniu Mukhara są przykładami wielbicieli w sankula-rati.” Vrajanātha: „Odnoszę wrażenie, że wieczni wielbiciele Vrajy nie manifestują santa-rati. Jednakże widzę również, że odrobina santa-rati obecna jest tam w wymieszanej formie. Według jada-alankara, materialistycznych książek nyaya, w rati nie istnieje stan santy. Jednakże dostrzegamy obecność rati w para-brahman-rati. Dlatego ta szczególna rati – którą jest santa-rati – musi zostać uznana, jako jeden z rodzajów przywiązania do Najwyższego. Pragnę teraz posłuchać o symptomach dāsya-rati.” Gosvāmī: „Dāsya-rati zostaje przywołana w wielbicielu, który myśli o Kṛṣṇie w nastroju przepełnionym szacunkiem: ‘Kṛṣṇa jest moim Panem, a ja jestem Jego sługą.’ Wielbiciele, którzy są mocno przywiązani do tej rati nie są urzeczeni żadną manifestacją tego świata.” Vrajanātha: „Jakie cechy manifestują się w sakhya-rati?” Gosvāmī: „Ci wielbiciele, którzy uważają Kṛṣṇę za równego sobie i posiadają niesłabnącą wiarę i fascynację tą rasą w stosunku do Niego, posiadają sakhya-rati. W tym nastroju mają miejsce żarty, śmiech i podobne im czynności przyjaźni.” Vrajanātha: „Co charakteryzuje vātsalya-rati?” Gosvāmī: „Osoby starsze od Kṛṣṇy okazują Mu życzliwość i miłość w vātsalya-rati. Charakterystyczną cechą tej rati jest opiekuńczy nastrój, w którym opiekunowie dbają o Kṛṣṇę, wykonują pomyślne rytuały dla Jego ochrony i dobrobytu, ofiarowują Mu swe błogosławieństwa, głaszczą Go z uczuciem, itp.” Vrajanātha: „Łaskawie opisz również mādhurya-rati-lakṣanam – naturę przywiązania w nastroju małżeńskim.” * 40 * Gosvāmī: „Gdy miłość wobec Kṛṣṇy okazywana przez vraja-gopi jest prowokowana ośmioma rodzajami sambhoga – przyjemności takimi jak: smarana – pamiętanie, darśana – oglądanie, itd., nastrój ten nazywany jest mādhurya-rasą. Ta rati wyrażana jest poprzez katakṣa – ukośne spojrzenia; bhru-kṣepa – stęsknione miłosne spojrzenia; priya-vani – słodkie słowa oraz hasya – śmianie się i żartowanie. Rati osoby, która przechodzi od nastroju santy do mādhuryi, staje się coraz bardziej słodka i pełna błogości. Nastroje te są wiecznie obecne w czystych wielbicielach w zależności od ich poziomu bhakti.” „W ten sposób pokrótce wymieniłem pięć rodzajów mukhya-rati – głównego przywiązania.” Vrajanātha: „Gurudeva, opisz teraz proszę gauṇa-rati, która przyczynia się do powstania drugorzędnych duchowych ras.” Gosvāmī: „W najwyższym stopniu, doskonałe drugorzędne bhāvy, które należą do alambany – transcendentalnego kochanka i ukochanego, znane są jako gauṇa-rati. Istnieje siedem gauṇa-rati: hasya – śmiech; vismaya – zdumienie; utsaha – zapał; soka lub karuṇa – rozpacz lub współczucie; krodha – gniew; bhayā – strach oraz jugupsa lub ninda – wzgarda, okropność i wstręt. Wyłącznie pierwsze sześć bhāv można skierować ku Kṛṣṇie. Gdy w sercu wielbiciela pojawia się śuddha-rati i gdy jego cielesne czynności napełniają go wstrętem, mówimy o jugupsa-bhāvię – wzgardzie, która uważana jest za siódmą gauṇa-bhāvę.” „Istnieją nieodłączne różnice pomiędzy symptomami drugorzędnymi gauṇabhāvy oraz symptomami pierwszorzędnymi mukhya-śuddha-sattva-bhāvy. Jednak, jako że gauṇa-bhāva połączona jest z obejmującą ją pararthamukhya-rati, zostaje uznana za rati i podzielona na siedem uczuć zaczynając od emocji zwanej jako hasya. U pewnych wielbicieli jedna lub więcej gauṇabhāv osiąga stały stan w swym związku z Kṛṣṇą. Jednakże takie rzeczy zazwyczaj nie mają miejsca. Z tego powodu gauṇa-bhāvy opisywane są jako nieregularne, niestałe i tymczasowe. Wyłącznie pod wpływem określonych warunków osiągają wystarczającą siłę, by wyprzeć główną rati i ustanowić siebie jako dominującą bhāvę.” Vrajanātha: „W naukach nyaya istnieje wzmianka odnośnie ośmiu bhāv, którymi są: srngara – małżeństwo; hasya – figlarność; karuṇa – łaskawość, itd. Teraz zrozumiałem, że te idee bhāvy odnoszą się wyłącznie do materialnej rasy, która manifestuje się w zwykłych ziemskich relacjach pomiędzy mężczyzną, a kobietą. Nie odgrywają żadnej roli w opisie czystej, transcendentalnej rasy Vrajy. Materialne bhāvy rozkwitają w * 41 * materialistycznym umyśle i świadomości, jednak nigdy nie manifestują się w oczyszczonej duchowej świadomości. Opis który dają wielcy duchowi nauczyciele odnośnie sthayi-bhāvy wraz z jej pięcioma mukya-rasami oraz siedmioma gauṇa-rasami jest jak najbardziej prawidłowy. „Teraz łaskawie rozwiń temat hasya-rati – przywiązania, które przyczynia się do nastroju dowcipu.” Gosvāmī: „Hasya-rati objawia się wtedy, gdy wypowiadane są śmieszne słowa, gdy zakładane są ubrania nie do pary, gdy działania są karykaturą normalnych czynności, itd. Nastrój ten charakteryzuje otwarcie serca, zwężanie się oczu, rozszerzanie dziurek od nosa oraz drżenie ust i policzków. Nastrój ten manifestuje się również, gdy miłość do Kṛṣṇy łączy się z sankoca-bhāvą – uczuciem niezdecydowania.” Vrajanātha: „Jakie są symptomy utsaha-rati – przywiązania, które jest przyczyną nastroju entuzjazmu?” Gosvāmī: „Utsaha jest śmiałym entuzjazmem umysłu, który skłania do angażowania się w wielkie, wychwalane przez oddane święte osoby projekty. Nastrój ten ukazuje takie symptomy jak pilność w wykonywaniu czynności, brak cierpliwości, wielki wysiłek oraz ferwor.” Vrajanātha: „Jakie są symptomy krodha-rati – przywiązania przyczyniającego się do nastroju gniewu?” Gosvāmī: „W krodha-rati serce płonie we wściekłości z powodu pratikulabhāvy – nieprzyjemnych i niekorzystnych uczuć. Nastrój ten manifestuje takie symptomy jak niewrażliwy brak umiaru, marszczenie czoła oraz wściekły wyraz oczu.” Vrajanātha: „Jakie są symptomy bhayā-rati – przywiązania przyczyniającego się do strachu i przerażenia?” Gosvāmī: „Bhayā-rati manifestuje się w rezultacie ujrzenia przerażającej sceny, podczas której serce kołacze w nerwowym lęku. Nastrój ten ukazuje takie symptomy, jak usiłowanie ukrycia się, suchość serca oraz ucieczka z miejsca wydarzeń.” Vrajanātha: „Jakie są symptomy jugupsa-rati – przywiązania, które przyczynia się do pogardy i potępienia?” Gosvāmī: „Jugupsa-rati zostaje przywołana przez coś pogardliwego, coś co doprowadza do uczucia wstrętu. W tej rati manifestują się szczególne przemiany ciała takie jak plucie, wykrzywianie się oraz spontaniczne * 42 * oczerniające słowa. Uczucia te są uznawane za transcendentalną rati wyłącznie wtedy, gdy są korzystnie skierowane ku Kṛṣṇie. Jeśli tak nie jest, są wyłącznie ziemskimi słabościami serca zwykłego śmiertelnika.” Vrajanātha: „Jak wiele bhāv istnieje w bhakti-rasie?” Gosvāmī: „Istnieje osiem sthayi-bhāv, trzydzieści trzy sañcārī-bhāvy oraz osiem sattvika-bhāv, które dają w sumie liczbę czterdziestu dziewięciu. Gdy te bhāvy są materialne, wywodzą się z trzech sił natury materialnej i stają się przyczyną przelotnych radości i smutków. Jednakże, gdy są połączone z Kṛṣṇą, stają się transcendentalne wobec materialnych sił i stanowią źródło głębokiej wiecznej błogości. Nawet w śoka – głębokiej melancholii dają ogromną przyjemność.” „Śrī Rūpā Gosvāmī pisze, że Kṛṣṇa i drodzy Mu wielbiciele, na których czele stoją gopi, działają jako ālambana – ukochani i kochankowie, co jest podstawą bhakti-rasy. Z tego powodu tworzą obustronną rati w formie ośmiu sthayi-bhāv miłosnego przywiązania. W ten sposób Kṛṣṇa i Jego wielbiciele są karana – przyczyną rasy rati – duchowej miłości. Osiem sattvika-bhāv przyczynia się do ośmiu sattvika vikar – transcendentalnych przemian w ciele, które zaczynają się od stambhy – znieruchomienia w ekstazie. Są one zaliczane do karya – efektów rati. Natomiast trzydzieści trzy vyabhicārī-bhāvy (sañcārī-bhāv), począwszy od nirveda – obojętności wobec materialnej przyjemności, działają jako sahaya – asystenci tej rati. Jednakże ostateczna analiza mówi, że podczas ewidentnego zamanifestowania rasy, te różne manifestacje rati nie są już dłużej uznawane za karana – przyczynę; karaya – efekt oraz sahaya – asystentów. Stanowią one vibhāvę – przyczyny ekstazy. Vibhāva posiada moc sprawienia, że te manifestacje rati umiejętnie zwiększają smak viṣayi – Śrī Kṛṣṇy. Dlatego acaryowie również kategoryzują wiele różnorodnych manifestacji rati jako vibhāvę – przyczyny bhāvy. Co więcej, jako że nṛtya – taniec i inne podobne manifestacje rati zwiększają i demonstrują vibhāvę, nazywane są anubhāvami – wynikającymi manifestacjami bhāvy.” „Osiem sattvika-vikar zamanifestowanych przez czystą transcendentalną bhāvę nazywają się sattvika-bhāvami. Różne bhāvy, które obdarzają anubhāvę-rati i vibhāvę-rati trzydzieści trzema symptomami zaczynającymi się od nirvedy, dając im w ten sposób bodźca do rozkwitu i różnorodności znane są jako trzydzieści trzy sañcārī-bhāvy – pozorne pobudzające ekstazy. Śuddha-bhaktowie oraz acaryowie zidentyfikowali ostatecznie vibhāvę jako główną przyczynę bhakti. W rzeczywistości transcendentalne uczucie bhāvy, owoc i odpowiednik rati, jest w swej naturze niewyobrażalne będąc areną najczystszej formy bhakti.” * 43 * „Takie pisma objawione jak Mahabharata, gloryfikowały bhāvę jako transcendentalnie czystą i nieskazitelną, ustanawiając ją na piedestale znajdującym się ponad zakresem empirycznej spekulacji oraz analizy. Z tego powodu zalecają, by nie wkraczać na obszar tej niepojętej wiedzy na mocy indukcyjnej filozofii oraz retoryki. Rati jest czarującym elementem w paradygmacie rasy. Zabarwia ona piękno, cechy i rozrywki Kṛṣṇy odcieniami vibhāvy, podtrzymując ją jak również i siebie samą. Piękno, cechy i rozrywki Kṛṣṇy są filarem mādhurya-rasy. Na początku rati manifestuje ekstatyczne piękno Kṛṣṇy. Po tym, jak piękno to zostaje posmakowane, bhāva w swej różnorodności rozwija i zwiększa rati, która w odwzajemnieniu czyni to samo wobec bhāvy. Dlatego wszystkie rodzaje bhāvy – vibhāva, anubhāva, sattvika bhāva oraz sañcārī (vyabhicārī) bhāva – są wsparciem rati i na odwrót, rati jest wsparciem bhāv.” Vrajanātha: „Gurudeva, łaskawie wyjaśnij nam różnice pomiędzy Kṛṣṇa-rati – miłosnym przywiązaniem do Kṛṣṇy, a viṣaya-rati – przywiązaniem do materialnych obiektów przyjemności.” Gosvāmī: „Viṣaya-rati jest ziemska i wulgarna, podczas gdy Kṛṣṇa-rati jest boska i czysto duchowa. Korzenie Kṛṣṇa-rati znajdują się w niezwykłości, w transcendencji. Ziemska miłości odczuwana jest jako przyjemność, gdy kochankowie są razem oraz jako ból, gdy są rozdzieleni. Gdy w sercu czystego wielbiciela rozkwita Kṛṣṇa-prema, rasa ulega spienieniu tworząc pełną nektaru błogość. W nastroju rozłąki błogość ta nabiera wspaniałych barw. Śrī Ramananda Raya skomponował wiersz, który opisuje rozmowę ze Śrī Caitanyą. Znajduje się on w Śrī Śrīman Mahāprabhu-caritamricie, Madhya-lili 8.194 i w pewnym stopniu opisuje fascynujące aspekty vipralambhy – błogości w rozłące. Na pozór słowa te pełne są smutku, jednak w rzeczywistości są opisem intensywnej radości.” Vrajanātha: „Retorycy upierają się, że rasa jest niekompletna. Jak odpowiesz na te przypuszczenie?” Gosvāmī: „Materialna rasa jest rzeczywiście niepełna. By pojawiło się materialne przywiązanie i uczucie muszą istnieć konieczne do rozwoju, korzystne materialne sāmagrī – składniki. Bez nich emocje zanikają. Z kolei transcendentalna duchowa rasa jest niezrównana. Wielbiciel na etapie siddha-avastha – etapie doskonałości, doświadcza jej w ciągły i niesłabnący sposób, gdyż rasa ta manifestuje się sama z siebie. Na etapie sādhany, duchowa rasa ukazuje się jako rzeczywistość postrzegana w materialnym świecie. Jednakże jest ona zawsze zakorzeniona w transcendencji i nigdy nie powinno się jej mylić z materialną manifestacją. Materialna rasa zmniejsza się z chwilą rozstania kochanków, podczas gdy duchowa rasa nieustannie * 44 * błyszczy jaśniej i jaśniej w vipralambhie – nastroju rozłąki wyrzeczonego wielbiciela. Transcendentalna rasa jest tętnem życia majestatycznej hladinisakti i uosabia Jej wzniosłe cechy i niewyobrażalną moc błogości. Stąd kompletne najwyższe szczęście, nawet w stanie vipralambhy, jest tożsame z transcendentalną rasą. Podsumowując, rasa nie może zostać zrozumiana na mocy materialnej inteligencji z powodu swej transcendentalnej i niewyobrażalnej natury.” Vrajanātha: „Jak wiele duchowych ras istnieje?” Gosvāmī: „Istnieje siedem gauṇa-ras oraz jedna mukhya-rati, która dzieli się na pięć głównych ras. Dają one w sumie liczbę ośmiu ras.” Vrajanātha: „Im bardziej słucham na ten temat, tym bardziej jestem spragniony dalszej wiedzy. Czy możesz opisać te rasy?” Gosvāmī: „Śrī Rūpā Gosvāmī pisze w Bhakti-rasamṛta-sindhu 2.5.115: mukhyas tu pañcadhā śantaḥ prītaḥ preyāṁś ca vatsalaḥ mādhuraś cety amī jñeyā yathā pūrvvam anuttamāḥ hasyo ’dbhutas tathā vīraḥ karuṇo raudra ity api bhayānakaḥ sa vibhatsa iti gauṇaś ca saptadhā „Jedna główna rati boskiej miłości dzieli się na pięć podstawowych ras oddania: santa – neutralność i bierność; prita – zadowolenie i służba; preya – uczucie; vātsalya – opiekuńcza pobłażliwość oraz mādhurya – małżeństwo. Każda kolejña rasa jest wyższa od poprzedniej.” „Istnieje siedem podległych ras: hasya – humor; adbhuta – zdumienie; vira – entuzjazm i rycerskość; karuṇa – miłosierdzie; raudra – gniew; bhayānaka – strach oraz bībhatsa – okropność.” Vrajanātha: „Na czym polega właściwe zrozumienie bhāvy w kontekście duchowej cinmaya-rasy?” Gosvāmī: „Wyniesieni, samozrealizowani święci z oczyszczonym, skupionym na jednym punkcie umysłem wniknęli głęboko w swoją jaźń, by dzięki nauce bhakti uwolnić zamknięte w środku transcendentalne miłosne uczucia. Gdy emocje te pojawiają się w citta, są uznawane za bhāvę istniejącą w zakresie rasy. Omówiliśmy wcześniej, że istnieją dwa rodzaje bhāvy: cintya-bhāva – materialne i możliwe do wyobrażenia uczucie oraz acintya-bhāva – uczucie duchowe i niewyobrażalne. Cintya-bhāva jest tematem rozpraw oraz dyskusji i powstaje na ograniczonej arenie intelektu uwarunkowanej duszy. Jest produktem materialnej natury oraz materialistycznej religijności.” * 45 * „Cintya-bhāva pozostaje materialnie zmysłowa, nawet jeśli skierowana jest ku Najwyższemu Panu. W rzeczywistości jest ona niestosowna i nie na miejscu w odniesieniu do Najwyższego, który przebywa w królestwie transcendencji. Jednakże niewłaściwym zrozumieniem jest założenie, że transcendentalna acintya-bhāva nie istnieje w odniesieniu do Najwyższego Pana wyłącznie dlatego, że Pan usytuowany jest w transcendencji ponad zmysłowością cintya-bhāvy. Tak naprawdę cała gama transcendentalnej bhāvy jest doskonale zgodna z Najwyższym Panem i podlegając acintyabhāvie odgrywa swą rolę w ponadmaterialnym królestwem istniejącym ponad uwarunkowanym intelektem.” „Acintya-bhāva zajmuje miejsce w sercu wielbiciela wyłącznie na jego szczere zaproszenie i rozwija się wyłącznie na mocy śuddha-bhakti. Należy uważnie medytować nad sthayi-bhāvą oraz sāmagrī-bhāvami stosownymi do własnej osoby. Z czasem, dzięki szczeremu wysiłkowi na ścieżce bhakti, osoba zrealizuje acintya-bhāvę. Tylko wtedy można przywołać w sobie wiecznie doskonałą akhanda-rasę – nieprzerwany, nieustający duchowy nastrój, który prowadzi osobę jeszcze bliżej Kṛṣṇy.” Vrajanātha: „Gurudeva, która gadha-samskara – głęboka impresja jest na tyle istotna, by stać się obiektem uważnej medytacji?” Gosvāmī: „Mój synu, będąc uwikłanym w materialnej naturze zostałeś pochwycony przez cykl powtarzających się narodzin i śmierci wypracowując nagromadzone reakcje własnej karmy. W tym mechanizmie, dwa rodzaje samskar: praktana – te które pochodzą z przeszłych żyć oraz adhunika – te, które pochodzą z życia obecnego, pomogły ukształtować twoją mentalną konstytucję, temperament oraz sposób rozważania. Oryginalnie, twoja dusza posiadała czystą świadomość i naturę, które uległy zanieczyszczeniu. Teraz jednak, wcześniejsze duchowe pobożne czynności doprowadziły cię do poszukiwania towarzystwa świętych osób oraz wykonywania służby oddania. To formuje nową, potężną samskarę, która wykorzeni zanieczyszczone materialne samskary i stopniowo pozwoli twojej oryginalnej czystej świadomości odzyskać swoją należytą pozycję. Im głębiej gadha-samskara służby oddania wniknie do wewnątrz serca, tym bardziej będzie odczuwana obecność acintya-tattvy. To przyczyni się do uwagi w medytacji w swojej sthayi-bhāvie.” Vrajanātha: „Gurudeva, pragnę dowiedzieć się jakie osoby godne są by odnieść sukces w zgłębianiu rasa-tattvy?” Gosvāmī: „Wyłącznie te osoby, które są w stanie obudzić acintya-bhāvę na mocy potężnej gadha-samskary bhakti, tak jak zostało to przed chwilą * 46 * opisane, są kwalifikowanymi kandydatami do rasa-tattvy. Wszyscy inni nie mają do niej dostępu. Śrī Rūpā Gosvāmī pisze w Bhakti-rasamṛta-sindhu, 5.79: vyatītya bhāvanā-vartma yaś camatkāra-bhāra-bhūḥ hṛdi sattvojjvale bāḍhaṁ svadate sa raso mataḥ „Na podstawie bhāvy ustanowiona zostaje sthayi-bhāva niczym zapierający dech w piersiach monument piękna i cudu. Smakowana jest ona w sercu, które jest oświecone i oczyszczone czystą dobrocią. To jest rasa.” Vrajanātha: „Jakie osoby uważane są za niegodne rasy? Instruowanie takich osób w temacie harinama jest namaparādhą. Podobnie wyjawianie im subtelności rasy jest wulgarną aprādhą. Gurudeva, łaskawie ochroń nas przed tą obrazą, gdyż nasz stan jest i tak już bardzo upadły.” Gosvāmī: „Praktykowanie vairagyi przy jednoczesnym odrzuceniu śuddhabhakti jest w rzeczywistości phalgu-vairagyą – fałszywym wyrzeczeniem. Podobnie oddawanie się jñānīe po odrzuceniu śuddha-bhakti jest suskajñaną – jałową empiryczną spekulacją umysłową. Kṛṣṇa-bhakti-rasa jest największym skarbem życia duchowego i musi być bardzo dobrze chroniona przed niegodnymi rabusiami tak, jak uważnie chroni się cenny klejnot przez złodziejami. Phalgu-vairāgi – asceci na pokaz, suska-jñānī – jałowi empirycy, phalgu-nyayi – fałszywi retorycy, karmi – ci, którzy pracują dla rezultatów, viṣayi – wulgarni zmysłowi materialiści, mayavadi – impersonaliści i moniści są przeciwni śuddha-bhakti i przez to zaliczają się do niegodnych.” Vrajanātha: „Gurudeva, jesteśmy wielkimi szczęśliwcami mogąc otrzymać od ciebie takie wspaniałe instrukcje. Postaramy się szczerze za nimi podążać.” Vijaya: „Gurudeva, utrzymuję rodzinę recytując i dając wykłady ze Śrīmad Bhagavatam, które jest w rzeczywistości rozprawą opisującą rasę. Zatem czy obrazą jest zarabianie pieniędzy na czytaniu zwykłym ludziom Śrīmad Bhagavatam?” Gosvāmī: „W rzeczy samej! Bhagavatam jest tekstem doskonałym. Będąc dojrzałym, pełnym nektaru owocem całej Vedyjskiej literatury jest klejnotem wszystkich pism objawionych. Po prostu przestrzegaj zawartych tam instrukcji, a w szczególności tej, która znajduje się w wersecie 1.1.3: muhur aho rasikā bhuvi bhāvukāḥ „O wielbiciele, którzy jesteście rozważnymi ekspertami w nauce rasy, o wielbiciele, którzy smakujecie rasę, nawet po wyzwoleniu łaskawie * 47 * kontynuujcie delektowanie się pełnym nektaru owocem Ved znanym, jako Śrīmad Bhagavatam.” „Według tego dekretu, jedynymi kwalifikowanymi kandydatami do rasatattvy są wielbiciele, którzy są bhauvaka – rozważni i biegli oraz rasika, ci którzy smakują rasę. Żadna inna osoba nie ma wstępu. Dlatego mój synu natychmiast porzuć tę metodę zarabiania na życie. Jesteś spragnionym poszukiwaczem rasy, dlatego nie popełniaj więcej aparādha wobec rasatattvy. Vedy, Taittriya Upanisad, 2.7 oświadczają: (…) raso vai sah (…) ‘Kṛṣṇa jest ucieleśnieniem rasy.’ Pisma objawione oferują liczne opcje zarabiania na swoje utrzymanie. Podążaj za ich autoryzowaną radą i zaprzestań dawania wykładów i czytania Śrīmad Bhagavatam dla zysku. Jeśli natkniesz się na słuchaczy rasika, naturalnie przeczytaj im Bhagavata Puranę z wielką radością. Jednak nigdy nie oczekuj za to żadnej opłaty, dotacji, itp.” Vijaya: „Gurudeva, uratowałeś mnie spod władzy straszliwej aparādhy. Jednak w jaki sposób mogą przeciwdziałać obrazie, którą już popełniłem?” Gosvāmī: „Ta aparādha zniknie. Proś o wybaczenie rasa-tattvę, a z pewnością zostaniesz oczyszczony z tej obrazy. Nie niepokój się więcej z tego powodu.” Vijaya: „Gurudeva, czuję, że powinienem utrzymywać to ciało wykonując raczej jakiś niskiej klasy zawód, niż wyjawiać zawiłości rasa-tattvy niezasługującym na to osobom bezprawnie zarabiając w ten sposób na życie.” Gosvāmī: „Drodzy synowie, jesteście błogosławieni! Kṛṣṇa przyjął was za Swych wielbicieli, inaczej w jaki sposób bylibyście w stanie rozwinąć taką determinację w kulturze bhakti? Jesteście mieszkańcami Navadvīpa-dhama i Śrī Gaurāṅga miłosiernie zainspirował was Swą mocą od wewnątrz.” Tak kończy się dwudziesty ósmy rozdział Jaiva-dharmy zatytułowany: Dalsze rozważania na temat Rasa-tattvy, Część druga: Mukhya-rati – Podstawowe przywiązanie. * 48 * ROZDZIAŁ 29 Dalsze Rozważania na temat Rasa-tattvy Część trzecia: Santa, Dāsya i Sakhya Rasa Vrajanātha i Vijaya-kumāra postanowili przedłużyć swój pobyt w Jagannātha Puri na cztery miesiące pory deszczowej, podczas której wędrowni asceci wypełniają ślub caturmasyi. Pragnąc wysłuchania z boskich ust Śrī GopalaGuru Gosvāmīego zawiłych szczegółów rasa-tattvy, zdecydowali pozostać dłużej w Puri, by następnie wkroczyć na ścieżkę kultywowania jej w oparciu o otrzymane instrukcje. Gdy babcia Vrajanātha usłyszała o duchowych korzyściach przebywania w Jagannātha Puri na czas caturmasya-vraty, ochoczo przystała na jego propozycję pozostając tam razem z nimi. Każdego ranka i wieczora odwiedzali główną świątynię by przyjąć darśana Pana Jagannātha. Kąpali się w pobliskich świętych jeziorach jakim jest np. Narendra Sarovara i z wielkim entuzjazmem oglądali ważne święte miejsca. Byli na bieżąco odnośnie festiwali Pana Jagannātha oraz dni, w których zakładano Mu nowe szaty. Świętowali te dni z wielkim oddaniem, regularnie informując Śrī Gopala-Guru Gosvāmīego o swych czynnościach i planach. Śrī Gopala-Guru Gosvāmī był z nich wielce zadowolony mówiąc: „Vrajanātha, Vijaya-kumāra, rozwinąłem wobec was głębokie uczucie w nastroju vātsalya do tego stopnia, że będę bardzo mocno przeżywał wasze odejście i nieobecność. Jestem ogromnie szczęśliwy, że jesteście tutaj. Odnalezienie duchowego nauczyciela może być możliwe, jednak odnalezienie szczerego ucznia jest czymś bardzo rzadko spotykanym.” Zawstydzony słowami i postawą Śrī Gopala-Guru Gosvāmīego, Vrajanātha powiedział: „Gurudeva, łaskawie wyjaśnił nam różne rasy i ich związek z różnymi bhāvami, jaką jest np. vibhāva, która stanowi podstawową przyczynę pojawienia się premy.” Gosvāmī: „Twoje pytanie jest bardzo wysokiego poziomu. Posłuchaj proszę uważnie, gdyż będę mówił wyłącznie dzięki inspiracji Śrīman Mahāprabhu. Początkiem rasy jest santa-rasa, a powiązaną z nią sthayi-bhāvą jest santarati. Ananda doświadczana w brahmanandzie – bezosobowej realizacji Brahmana, którą doznają nirviśeṣa-vadi – impersonaliści, czy też ātmanandzie – błogości duszy, którą doznają yogini pogrążeni w medytacji o swej jaźni, jest relatywnie słaba w porównaniu do uniesienia doświadczanego podczas realizacji Isa, Najwyższego Pana. Źródłem i przyczyną tejże anandy jest svarūpā Isvary, Najwyższego Kontrolera.” * 49 * „Błoga transcendentalna forma cztero-rękiego Śrī Narayana jest wspierającą alambaną sentymentu santa-rasy. Śrī Narayana ozdobiony jest absolutnymi cechami takimi jak wszechmoc i bogactwo. Stąd cechy te przeważają w viṣayi i anubhāvach tej sthayi-bhāvy. Spokojni i zrównoważeni yogini przyjmują schronienie santa-rati. Samozrealizowani, wyzwoleni transcendentaliści, którzy są ātmarāma oraz wyniesieni, obdarzeniu niezachwianą wiarą asceci są również w santa-rasie. Najwybitniejsi pośród ātmarāma są czterej Kumarowie – Sanaka, Sanatana, Sanat-kumāra oraz Sanandana – którzy wyglądają niczym młodzi chłopcy i ubierają się w szaty sannyasinów. Na początku zrealizowali nirviśeṣa-brahmę, jednak później rozwinęli przywiązanie do wspaniałego piękna Śrī Narayana i zaczęli wielbić Jego transcendentalną formę, ucieleśnienie transcendencji. Asceci, których duchowa ścieżka została oczyszczona z wszelkich przeszkód, i którzy odcięli wszelkie materialne przywiązania na mocy praktyki yukta-vairagyi, jednak którzy nie są w stanie całkowicie porzucić pragnienia mukti, wchodzą w santa-rasę.” „Oto niektóre z udipana w santa-rati: studiowanie głównych Upanisadów; życie w odosobnieniu; smakowanie objawów własnej duchowości; dyskutowanie na tematy tattvy – filozoficznych prawd; ustanowienie przewagi vidyā-sakti, która obdarza wiedzą i uczonością; cenienie visvarupy – Kosmicznej Formy Pana; obcowanie z wielbicielami usytuowanymi w jñāna-misra-bhakti oraz prowadzenie debat w oparciu o Upanisady z osobami o dorównującym intelekcie i tendencjach.” „Kolejnymi uddīpana w santa-rasie są: zapach pączków tulasi ofiarowanych stopom Pana; dźwięk konchy; święte góry; święte lasy; siddha-Kṣetra; potężne duchowe miejsca; rzeka Ganges; wyrzeczenie się materialnych przywiązań oraz przekonanie, że Kala jest niszczycielem wszystkiego. Są to vibhāvy dla smakowania santa-rasy.” Vrajanātha: „Jakie są anubhāvy w santa-rasie?” Gosvāmī: „Wizja skupiona na czubku nosa; czynności avadhuty; kierowanie oczu ku ziemi w trakcie chodzenia; upodobanie do okazywania jñāna-mudry; brak antypatii wobec tych, którzy są wrodzy wobec Najwyższego Pana; brak oddania nawet dla wielbicieli obdarzonych przychylnością Pana; pragnienie zerwania wszelkich materialnych więzów i stanie się jīvan-mukta; bezstronność; bezinteresowność oraz materialna apatia. Niezwykłym wpływem tej rati jest wolność od ahankara – fałszywego ego, wolość od mamata – instynktu posiadania oraz przyjęcie ślubów milczenia. Są to anubhāvy w santa-rasie. Vikarami pojawiającymi się w rezultacie anubhāv są: ziewanie i przeciąganie się, dawanie instrukcji na temat oddania, * 50 * ofiarowanie pokłonów Śrī Hari oraz gloryfikowanie Go modlitwami.” Vrajanātha: „Jakie są sattvika-vikara – ekstatyczne przemiany w santarasie?” Gosvāmī: „Najbardziej spotykanymi sañcārī-bhāvami we wszystkich kategoriach santa-rasy są: nirveda – skrucha; dhrti – cierpliwość; harsa – uśmiechanie się; mati – zrozumienie; smṛti – reminiscencja; viṣāda – przygnębienie; utsukau – zapał; āvega – intensywne uczucie oraz vitarka – skłonność do argumentowania.” Vrajanātha: „Ile jest rodzajów santa-rati?” Gosvāmī: „Santa-rati będąc sthayi-bhāvą w santa-rasie jest dwóch rodzajów: sama – zrównoważoną oraz sandra – skoncentrowaną.” „W asamprajñata-samadhi, gdy nie ma już połączenia z materialną przyjemnością i yogi postrzega sphurti – manifestację Najwyższego Pana w sercu, ciało rejestruje takie symptomy jak harsa – uśmiechanie się; kāma – pragnienie oraz romāñca – dreszcze. W taki sposób manifestuje się samaśānta-rati.” „W nirvikalpa-samadhi osoba jest całkowicie wolna od wszelkiej avidyi – ignorancji i dualizmu. Gdy wielbiciel widzi w tym stanie samadhi Najwyższego Pana twarzą w twarz, doświadcza niewypowiedzianej błogości znanej jako sandrananda – oznakę sandra-santi-rati.” „Santa-rasa może być również podzielona na paroksya – pośrednią oraz sakṣatkara – bezpośrednią. Śukadeva Gosvāmī oraz Bilvāmāṅgala Thakura osiągnęli nirviśeṣa-brahmę poprzez jñanę, jednak wyrzekli się wynikającej z tego brahmanandy na rzecz bhakti-rasanandy – nieśmiertelnego nektaru bhakti. Za przykład może posłużyć towarzysz Śrī Caitnayi, sławny i w najwyższym stopniu wykształcony Sarvabhauma Bhattacarya.” Vrajanātha: „Dlaczego santa-rasa nie jest wspomniana w alankara – materialnej retoryce.” Gosvāmī: „W materialnych związkach, które są głównym tematem materialistycznych pisarzy, stan santa jest pomijany, gdyż neutralizuje on wszelką różnorodność. Jednak na planie transcendencji, aprakrta-rasa progresywnie zwiększa się wraz z pojawieniem się santa-rasy. Śrī Bhagavan oznajmił, że świadomość wielbiciela nazywana jest sama – zrównoważoną, jeśli jest trwale skupiona na Nim. Faktem jest, że bez santa-rati świadomość nie może zostać skupiona na Panu. Z tego powodu musi być kultywowana i zaakceptowana w ramach cit-tattvy – duchowej kultury.” * 51 * Vrajanātha: „Gurudeva, temat santa-rasy jest dla mnie zrozumiały. Łaskawie wyjaśnij teraz zawiłości dāsya-rasy.” Gosvāmī: „Duchowi nauczyciele określają dāsya-rasę również jako pritabhakti-rasę – nastrój oddania, który obdarza przyjemnością. Słudzy Pana, którzy otrzymali Jego łaskę dzielą się na dwa rodzaje: dāsya – tych, którzy uważają się za podległych Mu służących oraz lalya – tych, którzy uważają się za osobiście utrzymywanych i chronionych przez Niego. Tak prita-bhakti-rasa dzieli się na: sambhrama-prita-dasyę – służbę w szacunku oraz gauravaprita-dasyę – nastrój zależności wynikający z bycia utrzymywanym.” Vrajanātha: „Łaskawie objaśnij sambhrama-prita-rasę?” Gosvāmī: „Sambrahma-priti – oddanie w szacunku wobec Vrajendranandany Kṛṣṇy pojawia się w wielbicielach, których myślą o sobie: ‘Jestem sługą Kṛṣṇy.’ Wraz ze stopniowych pogłębianiem się tej priti, manifestuje się sambhrama-prita-rasa – służba w nastroju pełni szacunku. W tej rasie, alambaną jest Kṛṣṇa i Jego słudzy.” Vrajanātha: „Jaka jest svarūpā Kṛṣṇy w odniesieniu do sambhrama-pritarasy?” Gosvāmī: „Przedmiotem sambhrama-prita-rasy jest Gokula Kṛṣṇa w Swej oryginalnej dwurękiej formie. Jednakże Kṛṣṇa może również manifestować Swą bogatą dwuręką formę oraz cztero-ręką formę na niektórych z duchowych rejonów. Jako dwuręczny, grający na flecie w Gokuli Kṛṣṇa, nosi w Swej koronie pawie pióro i ubrany jest niczym chłopiec pasterz. Jednakże w innych duchowych rejonach, dwuręczny Kṛṣṇa ubrany jest w bogate stroje pełne ozdób i klejnotów.” „W związku z tym, Śrī Rūpā Gosvāmī pisze w Bhakti-rasāmṛta-sindhu, Zachodniej sekcji 2.3.5: brahmāṇḍa-koṭi-dhāmaika-roma-kūpaḥ kṛpāmbudhiḥ avicintya-mahāśaktiḥ sarvva-siddhi-niṣevitaḥ avatārāvalī-bījaṁ sadātmārāma-hṛd-guṇaḥ īśvaraḥ paramārādhyaḥ sarvva-jñaḥ sudṛḍha-vrataḥ samṛddhimān kṣamā-śīlaḥ śaraṇāgata-pālakāḥ dakṣiṇaḥ satya-vacano dakṣaḥ sarvva-śubhaṅkaraḥ pratāpī dhārmikaḥ śāstra-cakṣur bhakta-suhṛttamaḥ vadānyas tejasā yuktaḥ kṛta-jñah kīrtti-saṁśrayaḥ varīyān balavān prema-vaśya ity ādibhir guṇaiḥ yutaś catur vidheṣv eṣa dāseṣv ālambhano hariḥ „Śrī Hari Kṛṣṇa, Najwyższa Osoba * 52 * Boga, ozdobiony niezliczonymi transcendentalnymi cechami jest ucieleśnieniem alambany bhakti-rasy smakowanej przez cztery rodzaje dāsya-bhaktów – sług w nastroju szacunku. Śrī Hari Kṛṣṇa jest koti-brahmanda-vigraha – transcendentalnym ciałem, w którego porach w uśpionym stanie znajdują się miliony wszechświatów. Jest On kṛpāmbudhi – oceanem współczucia, którego acintya-maha-sakti – niewyobrażalnie wspaniała moc jest niemożliwa do zrozumienia przez ludzki intelekt. Jest On sarva-siddhi-nisevita – ostoją wszystkich mistycznych doskonałości oraz avataravali-bija – główną przyczyną całej różnorodności inkarnacji takich jak guṇa-avatary, lila-avatary oraz saktyavesa-avatary. Jest On ātmarama-ganakarsi, gdyż oczarowuje ātmaramów – zadowolonych w sobie yoginów, włączając w to najbardziej sławnego Śukadevę Gosvāmīego. Jest On isvarą, który wszystko kontroluje i reguluje, tak będąc paramardhya – Najwyższym Obiektem uwielbienia zarówno dla jiv, jak i devów. Jest On sarva-jña – wszechwiedzącym; sudrdha-vrata – niezawodnym w Swych ślubach; samrddhiman – absolutnie bogatym; kṣama-sila – przebaczającym oraz śaraṇāgata-palaka – tym, który chroni wielbicieli, którzy przyjęli w Nim schronienie. Jest On dakṣina – Najwyższą Ikoną liberalności oraz hojności oraz satya-vacana, gdyż Jego słowa są zawsze prawdziwe. Jest On dakṣa – nieograniczonym w biegłości oraz sarva-subhankara, gdyż zawsze działa jako dobrze życzący innym dobroczyńca. Jest On pratapi – majestatycznym i mężnym oraz dharmika – symbolem religijności. Jest zawsze śastra-caksu – patrzy oczami pism objawionych; bhakta-suhṛt – jest najlepszym przyjacielem wielbicieli; vadanya – jest wspaniałomyślny; tejasvi – promienny, wpływowy, waleczny i najbardziej potężny; krtajña – jest wdzięczny; kirtiman – sławny; variyan – tym, który wykonuje wspaniałe czyny oraz tym, który jest lepszy od wszystkich; balavan – jest najbardziej potężny oraz prema-vasaya – podległym miłości Swych wielbicieli.” Vrajanātha: „Jakie są cztery rodzaje dasyi?” Gosvāmī: „Istnieją adhikṛta-dāsa – kwalifikowani słudzy; aśrīta-dāsa – chronieni słudzy; pariṣada-dāsa – nieustanni godni zaufania towarzysze oraz anugata-dāsa – posłuszni zwolennicy. Adhikṛta-dāsa wskazuje na to, że sługa posiada kwalifikację do wypełniania szczególnego rodzaju służby dla Pana zawsze uważając siebie za Jego własność. Sługa zawsze spełnia życzenia Pana utrzymując przed Nim pokorną postawę. Aśrīta-dāsa jest nastrojem przyjęcia całkowitego schronienia w Panu będąc zawsze gotowym w pełni wykonać Jego polecenie. Pariṣada-dāsa jest nieustannym kompanem, godnym zaufania i lojalnym towarzyszem. Uległy, pełny uczucia anugata-dāsa zawsze uważa swego Pana jako Prabhu i tak jest w pełni posłuszny Jego pragnieniom.” * 53 * Vrajanātha: „Kto jest przykładem adhikṛta-dāsa?” Gosvāmī: „Pan Brahma, Pan Siva, Indra, devowie i devi są adhikṛta dāsa i dāsi. Zdobywszy kwalifikacje konieczne do objęcia pozycji autorytetu w administracji materialnego kosmosu, służą w ten sposób Najwyższemu Panu swoimi możliwościami.” Vrajanātha: „Kto jest przykładem aśrīta-dāsa?” Gosvāmī: „Aśrīta-dāsa jest trzech rodzajów: śaraṇāgata – podporządkowani; Jñānī – oświeceni oraz seva-niṣṭha – stali w służbie. Kaliya-naga oraz królowie uwięzieni przez Jarasandhę są przykładem śaraṇāgata dāsa. Rsi przewodzeni przez Saunakę odrzuciwszy aspiracje osiągnięcia mukti przyjęli przepełnione oddaniem schronienie Najwyższego Pana Śrī Hari stając się w ten sposób jñāna-niṣṭha-dāsa – oświeconymi sługami. Przywiązani i oddani od samego początku wobec bhagavad-bhajana, Candrādhvaja, Harihara, Bahulasva, Ikṣvaku oraz Pundarika są seva-niṣṭha dāsa – sługami pogrążonymi w służbie.” Vrajanātha: „Kto jest przykładem pariṣada-dāsa?” Gosvāmī: „Uddhava, Daruka, Satyaki, Srutadeva, Satruji, Nanda, Upananda, Bhadra, itd. są pariṣada dāsa. Choć często służą radą, wykonują również inne stosowne służby zgodnie z czasem i okolicznościami. Bhisma, Pariksit Maharaja oraz Vidura również się do nich zaliczają. Uddhava jest najlepszym pośród ukochanych pariṣada-dāsa Kṛṣṇy.” Vrajanātha: „Kto jest przykładem anugata-dāsa?” Gosvāmī: „Ci słudzy, których serca są zawsze pogrążone w pełnej uczucia służbie dla Kṛṣṇy zaliczają się do anugata-dāsa. Są dwóch kategorii: ci, którzy przebywają we Vraja-dhama oraz ci, którzy przebywają w Dvarakapuri. We Vraja-dhama, liderem ich jest Raktaka. Zaliczają się do nich Patraka, Patri, Madhukanta, Madhuvrata, Rasala, Suvilāsa, Premakanda, Marandaka, Ananda, Candrahasa, Payoda, Bakula, Rasada oraz Sarada. W Dvaraka-puri są to Sucandra, Maṇḍana, Stamba oraz Sutamba.” „Śrī Rūpā Gosvāmī wyjaśnił, że istnieją trzy typy pariṣada-dāsa: dhurya – najwyżsi bezpośredni słudzy; dhīra – wierni słudzy chronieni przez ukochanych Kṛṣṇy, przykładem jest Satyabhama oraz vira – dumni słudzy którzy nie zważają na innych.” „Aśrīta dāsa są również trzech typów: nitya-siddha – wiecznie wyzwoleni; siddha – ci, którzy osiągnęli doskonałość oraz sādhaka – ci, którzy aspirują do doskonałości.” * 54 * Vrajanātha: „Jakie są uddīpana w dāsya-rasie?” Gosvāmī: „Słodki dźwięk fletu; dźwięk srngi – rogu; uśmiechnięte spojrzenie Kṛṣṇy; słuchanie wspaniałych cech Kṛṣṇy; kwiat lotosu; odciski lotosowych stóp Kṛṣṇy; nowopowstałe burzowe chmury oraz urzekający cielesny zapach Kṛṣṇy są dāsya-rasa uddīpana.” Vrajanātha: „Jakie anubhāvy obecne są w tej rasie?” Gosvāmī: „Stosowanie się w pełni do powierzonych obowiązków; wykonywanie poleceń Kṛṣṇy; rozwijanie pełnego ciepła koleżeństwa ze sługami Kṛṣṇy oraz bycie wiernym, stałym i oddanym w służbie dla Kṛṣṇy są specyficznymi anubhāvami w dāsya-rasie. Udbhasvarami – zewnętrznymi symptomami ekstazy w tej, jak i innych rasach jest taniec, odczuwanie szacunku i uczucia wobec sług Kṛṣṇy oraz obojętność wobec wszystkiego co znajduje się poza sferą służby dla Niego.” Vrajanātha: „Jakie sattvika-vikary obecne są w różnych rodzajach pritarasy?” Gosvāmī: „W tej rasie obecne są wszystkie sattvika-bhāvy, począwszy od stambhy.” Vrajanātha: „Jakie są vyabhicārī-bhāvy tej rasy?” Gosvāmī: „Harsa – uśmiechanie się; garva – duma; dhrti – cierpliwość; nirveda – wyrzuty sumienia; viṣāda – przygnębienie; dainya – pokora; cinta – niepokój; smṛti – pamięć; śaṅkā – wątpliwość; mati – zrozumienie; autsukya – gorliwość; capalya – niecierpliwość; vitarka – argumentowanie; āvega – obawa; hri – wstyd; vrida – nieśmiałość; jada – obojętność; moha – złudzenie; unmāda – szaleństwo; avahittha – ukrywanie emocji; bodha – spostrzegawczość; svapna – sen; supti – stan śnienia; klama – zmęczenie; glāni – uczucie, że jest się na niedoskonałej pozycji; vyadhi – choroba oraz mṛti – tęsknota za śmiercią są vyabhicārī-bhāvami w tej rasie.” „Mada – pijaństwo; śrama – wyczerpanie; trāsa – strach; apasmṛti – roztargnienie; alasya – opieszałość; augrya – zmienność; krodha – gniew; asuya – zawiść i wynajdywanie wad oraz nidra – senność są bardzo rzadkie w prita-rasie.” „W chwili spotkania Kṛṣṇy manifestowane są: harsa – humor; garva – duma oraz dhrti – wyrozumiałość. Z kolei podczas rozłąki z Kṛṣṇą doświadczane są: glāni – uczucie, że jest się na niedoskonałej pozycji; vyadhi – choroba oraz mṛtyu – śmierć. Pozostałe osiemnaście bhāv, począwszy od dyskredytowania samego siebie okazywane są podczas spotkania, jak również podczas rozłąki * 55 * z Kṛṣṇą.” Vrajanātha: „Łaskawie objaśnij sthayi-bhāvę prita-rasy.” Gosvāmī: „Głębokie uczucie bojaźni i szacunku wobec Kṛṣṇy, jako Pana, jednocześnie tworzy wstrząsy w sercu jak i wielkie uczucie. Gdy te dwa stany jednoczą się, priti – silne przywiązanie staje się sthayi-bhāvą tej rasy. W santa-rasie, sama rati – przywiązanie jest sthayi-bhāvą; podczas gdy w prita-rasie, mamata – głębokie i pełne uczucia zazdrości przywiązanie wzmacnia rati, która formuje priti, która następnie staje się sthayi-bhāvą tego nastroju. Priti wymieszane z sambhramą – wielkim szacunkiem jest sambhrama-priti, które stopniowo krystalizuje się w premę – miłość, snehę – uczucie w miłości oraz ragę – głęboko zakorzenioną miłość.” „Gdy tylko sambhrama-priti rozprasza nastrój szacunku i bojaźni, krystalizuje się ona w premę. W miarę dalszego zagęszczania, prema, która przyczynia się do topnienia serca, nazywana jest snehą. W tym stanie wielbiciel nie może znieść rozłąki z Kṛṣṇą nawet na chwilę. Wówczas smutek i żałość odczuwane są jako szczęście i osiągany jest stan ragi, w którym rozłąka z Kṛṣṇą przywołuje pragnienie opuszczenia ciała.” „Adhikṛta dāsa oraz aśrī ta dāsa mogą jedynie osiągnąć stan premy. Pariṣada dāsa jest w stanie osiągnąć Sneha. Vrajanuga-dāsa – słudzy Kṛṣṇy w nastroju Vrajy jakimi są Pariksit Maharaja, Daruka i Uddhava – zdolni są osiągnąć ragę. Wspólnie z rozkwitającą ragą odczuwany jest również pierwszy napływ sakhya-rasy.” „Uczeni pandyci bhakti-tattvy oświadczają, że w sakhya-rasie spotkanie z Kṛṣṇą nazywane jest yogą, a rozłąka z Nim nazywana jest ayogą. Ayoga dzieli się na dwa rodzaje: utkanthita – niespokojną tęsknotę oraz viyogę – rozłąkę. Yoga jest trzech rodzajów: siddhi – dskonała; tuṣti – satysfakcjonująca oraz sthiti – stabilna. Gdy osoba widzi nagle Kṛṣṇę w stanie utkanthita – pełna niepokoju tęsknota spowodowana rozłąką, wówczas ma miejsce siddhi-yoga. Spotkanie Kṛṣṇy po okresie viyogi – rozłąki nazywane jest tuṣti-yogą – stanem głębokiej satysfakcji. Życie razem z Kṛṣṇą znane jest jako sthiti-yoga.” Vrajanātha: „Gurudeva, zrozumieliśmy sambhrama-priti – służbę w szacunku i bojaźni. Wyjaśnij teraz proszę gaurava-priti – służbę w uczuciu przepełnionym szacunkiem.” Gosvāmī: „Powiedziane jest, że ci dāsa, którzy odczuwają dumę z layaabhimāna – bycia osobiście utrzymywanymi i żywionymi przez Kṛṣṇę, posiadają gaurava-priti. Jednakże priti ta rozwija się w gauravę wyłącznie * 56 * wtedy, gdy pielęgnowana jest stosownymi sāmagrī takimi jak vibhāva, anubhāva, itd. Najwyższy Pan Śrī Hari oraz Jego lalya-dāsa – podopieczni oraz zależni słudzy są alambaną gaurava-priti. Viṣaya-rūpā-ālambana – wspierającym obiektem gaurava-priti jest Kṛṣṇa jako: Maha Guru – wielki Guru; Mahakirti – ten, który posiada wielką sławę; Mahabuddhi – ten, który posiada wielką inteligencję; Mahabala – ten, który posiada ogromną moc i wpływ; Rakṣaka – niezawodny obrońca oraz Kṛṣṇa – ten, który doskonale utrzymuje innych.” „Istnieją dwa rodzaje lalya-dāsa: kaniṣṭha – juniorzy oraz putra – synowie. Sarana, Gada i Subhadra są dumni z bycia kaniṣṭha-dāsa, podczas gdy Prādhyumna, Carudesna i Samba są dumni z bycia putra-dāsa Kṛṣṇy. Vātsalya-bhāva – uczucie chronienia Kṛṣṇy, na które składa się śmiech, uczucie łaskawości, itd., działa jako uddīpana tej rasy.” „Niektórymi z anubhāv, które manifestowane są przez lalya-dāsa pogrążonych w gaurava-priti są: siedzenie na niższym poziomie w obecności Kṛṣṇy; podążanie Jego śladami; odrzucenie niezależnych i kapryśnych działań, itd. Sañcārī oraz vyabhicārī-bhāvy są identyczne jak w sambhramapriti.” Vrajanātha: „Co oznacza słowo gaurava?” Gosvāmī: „Gaurava to ojcowsko-synowski związek, w którym Kṛṣṇa jest uważany za ojca, tego który stoi na wyższym poziomie lub Guru. Jest to relacja rodzinna lub pokrewieństwo z Kṛṣṇą. Gaurava-priti jest intensywnym pogrążeniem się myślami o Kṛṣṇie, postrzeganiem Go jako obrońcę i tego, który utrzymuje. Z tego powodu stanowi ona sthayi-bhāvę tej rasy.” Vrajanātha: „Gurudeva, zrozumieliśmy priti-rasę znaną również jako dāsyarasę. Teraz łaskawie wyjaśnij nam naturę preya-rasa-bhaktów znajdujących się w sakhya-rasie.” Gosvāmī: „Śrī Kṛṣṇa, Jego przyjaciele oraz powiernicy znani jako sakha są alambaną tej rasy. Dwuręczny, grający na flecie Vrajendranandana Kṛṣṇa jest viṣaya-ālambana – ukochanym smakowanym obiektem, a Jego sakhowie są āśraya-ālambana – rezerwuarem tego nastroju.” Vrajanātha: „Jakie są różne typy przyjaciół i powierników oraz ich szczególne symptomy?” Gosvāmī: „W rūpā – formie; guṇa – cechach oraz vesa – ubiorze, przyjaciele i powiernicy Kṛṣṇy są podobni do Jego wielbicieli w nastroju dāsya-rasy. Jednak w odróżnieniu od sambhrama-jñany – szacunku i bojaźni wielbicieli w * 57 * dāsya-rasie, sakha związani są z Kṛṣṇą poprzez viśrambha-bhāvę, która przywołuje zaufanie, poufność oraz nastrój równości. Sakha zaangażowani są w wiele czynności, służąc Kṛṣṇie na różne sposoby jako przyjaciele przepełnieni pragnieniem sprawienia Mu przyjemności. Dzielą się oni na dwa typy: dvaraka-sambandha – związani z Dvaraką oraz vraja-sambandha – związani z Vrają. Arjuna, Bhima, Draupadi, Sudama Vipra, itp. są dvarakasambandha sakha. Pośród nich, najbliższym Kṛṣṇie jest Arjuna.” „Sakhowie Kṛṣṇy we Vrajy zawsze pragną Jego towarzystwa; intensywnie pragną Go zobaczyć, gdyż jest On ich życiem i duszą. Z tego powodu są oni głównymi sakha. Sakhowie we Vrajy są czterech rodzajów: suhrd-sakha – dobrze życzącymi przyjaciółmi; sakha – przyjaciółmi; priya-sakha – drogimi przyjaciółmi oraz priya-narma-sakha – najbardziej poufnymi przyjaciółmi.” „Suhrd-sakha posiadają odrobinę sentymentu opieki nad Kṛṣṇą. Są trochę od Niego starsi i noszą bronie, by ochronić Go przed atakiem wrogów. Subhadra, Mandalibhadra, Bhadravardhana, Gobhata, Yakṣa, Indrabhata, Bhadranga, Virabhadra, Mahaguṇa, Vijaya oraz Balbhadra są suhr-sakhami. Pośród nich Mandalibhadra i Balabhadra są najważniejsi.” „Sakha są młodsi wiekiem od Kṛṣṇy. Choć posiadają odrobinę dāsya-bhāvy – nastroju służenia, są w pełni w sakhya-rasie. Visala, Vriṣabha, Ojasvi, Deva prastha, Varuthapa, Maranda, Kusumapida, Manibandha oraz Karandhama są niektórymi z najdroższych sakha-sakhów. Pośród nich najbliżej Kṛṣṇy jest Deva prastha.” „Priya-sakha Kṛṣṇy są Mu równi wiekiem, a ich nastrojem wobec Niego jest czysta sakhya-bhāva, koleżeństwo oraz śmiałość. Śrīdama, Sudama, Dama, Vasudama, Kinkini, Stoka-Kṛṣṇa, Amsu, Bhadrasena, Vilasi, Pundarika, Vitanka oraz Kalavinka są niektórymi z wybitnych priya-sakha.” „Czwarty rodzaj przyjaciół, priya-narma-sakha stoi wyżej od pozostałych. Są to bardzo poufni przyjaciele Kṛṣṇy, którzy są najbardziej elastyczni i wielostronni w relacjach z Nim. Subala, Arjuna, Gandharva, Vasanta i Ujjvala są niektórymi z nich. Ujjvala będąc bardzo dowcipnym i jowialnym jest zawsze gotowy do żartów.” „Pośród tych wszystkich przyjaciół, którzy bezgranicznie kochają Kṛṣṇę, niektórzy są nitya-siddha – wiecznymi towarzyszami; niektórzy są sura-cara – promowanymi devami, a niektórzy są promowanymi, doskonałymi sādhakami. W nastroju przyjaźni wykonują wspaniałe i różnorodne służby, dodając wiele uroku i piękna nieograniczonym rozrywkom Kṛṣṇy.” Vrajanātha: „Jakie są anubhāvy wspólne wszystkim rodzajom sakhów * 58 * Kṛṣṇy?” Gosvāmī: „Siłowanie na rękę, gra w piłkę, gra w kości, noszenie na barana, zabawy patykami, zawody w spełnieniu pragnienia Kṛṣṇy, siedzenie razem na tym samym siedzeniu co Kṛṣṇa lub bujanie się z Nim na tej samej huśtawce, żartowanie i rozmawianie, zabawy w wodzie, bawienie się z małpami, granie na instrumentach i tańczenie są anubhāvami wszystkich rodzajów sakhów.” „Specjalnością suhrd-sakhów jest ofiarowanie dobrych rad i bycie zawsze chętnym w wykonywaniu każdej czynności. Sakhowie specjalizują się również w przygotowywaniu betelu, dekorowaniu Kṛṣṇy tilakiem, papką sandałową, itp. Priya-sakha znani są ze swej odwagi i często angażują się w zawody sportowe i zapasy z Kṛṣṇą. Czasami zwyciężają i otrzymują od Niego nagrody i medale. Asystowanie Kṛṣṇie w przygotowaniach do mādhurya-rasy jest przywilejem priya-narma-sakhów. Podobnie jak Jego słudzy, przyjaciele również dekorują Go dzikimi kwiatami, wachlują Go, itp.” Vrajanātha: „Gurudeva, jaki jest stopień sattvika i sañcārī-bhāv w tej rasie?” Gosvāmī: „Są odrobinę bardziej wyraziste w porównaniu do dāsya-rasy.” Vrajanātha: „Co jest sthayi-bhāvą tej rasy?” Gosvāmī: „Śrī Rūpā Gosvāmī pisze w Bhakti-rasāmṛta-sindu, Zachodniej Sekcji 9.3.45.” vimukta-sambhramā yā syād viśrambhātmā ratir dvayoḥ prāyaḥ samānayor atra sā sakhyaṁ sthāyī-śabda-bhāk „Viśrambha – pełna uczucia wymiana pomiędzy równymi sobie, która pozbawiona jest elementów szacunku i poważania, jednak pełna miłości, zaufania i pewności nazywana jest sakhya-rasą – braterskim nastrojem. Stanowi ona sthayi-bhāvę tej rasy.” Vrajanātha: „Łaskawie wyjaśnij bardziej znaczenie viśrambhy.” Gosvāmī: „Śrī Rūpā Gosvāmī wyjaśnia viśrambhę tymi słowami w Bhaktirasāmṛta-sindu, Zachodniej Sekcji 9.3.46. viśrambho gāḍha-viśvāsa-viśeṣo yantraṇojjhitaḥ „Potwierdzenie całkowitej równości pomiędzy dwoma osobami, które odbija się na bezwarunkowym zaufaniu i poufności znane jest jako viśrambha.” Vrajanātha: „Łaskawie opisz stopniowy postęp poziomów przywiązania w tej * 59 * rasie.” Gosvāmī: „Sakhya-rasa jest matrycą dla premy, Sneha i ragi, rozszerzając się aż do prāṇayi.” Vrajanātha: „Jakie są symptomy prāṇayi w tej rasie?” Gosvāmī: „Choć zdolna pomieścić w sobie uczucia szacunku i poważania, prāṇaya jest rati całkowicie wolną od sambhramy – szacunku i bojaźni, do tego stopnia, że uczucia te mogą wydawać się w niej wręcz niestosowne. Tak sakhya-rasa jest radośnie wspaniała. W prita-rasie – nastroju służby oraz w vātsalya-rasie – nastroju rodzicielskim, Kṛṣṇa i Jego wielbiciele okazują w swej bhāvie zrozumienie statusu braku równości. Jednakże jest to nieobecne w sakhya-rasie, która znana jest również jako preya-rasa. Z tego powodu rasa ta jest z pewnością najbardziej faworyzowana pośród pozostałych nastrojów, gdyż pozwala na wolne wymiany słodkiej bhāvy pomiędzy Kṛṣṇą i Jego wielbicielami w niehamowanej miłości i równości.” Tak kończy się dwudziesty dziewiąty rozdział Jaiva-dharmy zatytułowany: Dalsze Rozważania na temat Rasa-tattvy, Część trzecia: Santa, Dāsya i Sakhya Rasa. ROZDZIAŁ 30 Dalsze rozważania nad Rasa-tattvą Część Trzecia: Vātsalya Rasa i Mādhurya Rasa Pewnego dnia po przyjęciu khicuri prasāda Vijaya-kumāra i Vrajanātha udali się do samadhi Śrīla Haridāsa Thakura, by złożyć swe wyrazy szacunku. Następnie podążyli na pomyślny darśana Śrī Tota Gopīnātha, który rezyduje wspaniale w podobnej ogrodom okolicy południowej części Jagannātha Puri, znanej jako Tota. Ostatecznie dotarli do świątyni Śrī Rādhākanta. Padli obaj na twarz ofiarowując swe pokłony u stóp Śrīla Gopala-Guru Gosvāmīego, a potem usiedli. Jednakże, chwilę potem Śrīla Gopala-Guru Gosvāmī poszedł zjeść prasāda, więc dwaj poszukiwacze rasa-tattvy omawiali różne tematy związane ze Świadomością Kṛṣṇy ze Śrī Dhayanacandrą Gosvāmīm. Śrīla * 60 * Gosvāmī powróciwszy zasiadł na swej asanie i Vrajanātha poczuł inspirację, by pokornie dociekać odnośnie szczegółów vātsalya-rasy. Śrīla Gosvāmī rozpoczął swoje objaśnienia: „W vātsalya-rasie Śrī Kṛṣṇa jest viṣaya-ālambana, głównym obiektem, a Jego Guru-jana, seniorowie i starsi Vrajavāsī, są āśraya-ālambana, głównym schronieniem. Kṛṣṇa jest uosobieniem piękna, ma ciemną cerę, jest zbiornikiem wszelkiej pomyślności, jest wrażliwy i łagodny, jego mowa jest słodka, jest szczery, nieśmiały, skromny, życzliwy i okazuje szacunek starszym od Siebie. Dla Kṛṣṇy seniorami są: Vrajeśvari Yaśoda Devi, Vrajeśvara Nanda Maharaja, Rohini Devi, starsze gopi, Deva ki Devi, Kunti Devi, Śrī Vasudeva, Sandipani Muni i inni. Pomiędzy nimi Yaśoda devi i Nanda Maharaja odgrywają najważniejszą rolę. Poszczególne etapy dzieciństwa Kṛṣṇy, Jego piękno, Jego dziecięce stroje, Jego dziecięce zachowanie, niecierpliwość, Jego słodkie słowa i gaworzenie, Jego radosny chichot, Jego nieraz psotne zabawy itd. – wszystko to stanowi uddīpana w vātsalya-rasie.” Vrajanātha spytał: „Jakie anubhāva występują w tej rasie?” Gosvāmī odparł: „Niektóre z nich to wąchanie głowy Kṛṣṇy, delikatne ściskanie i głaskanie Jego ciała, błogosławienie Go, rozpieszczanie Go, chronienie i dbanie o Niego, dawanie Mu dobrych rad. A głównymi, tzw. sadharana anubhāva w tej rasie są: całowanie, obejmowanie i głośne wołanie Kṛṣṇy Jego zdrobniałymi imionami, oraz powstrzymywanie i pouczanie Go w odpowiednich momentach.” Vrajanātha zapytał: „Jakie są sattvika-vikara w tej rasie?” Gosvāmī odrzekł: „Osiem podstawowych przemian cielesnych, takich jak znieruchomienie, ekstatyczne drżenie, łzy uniesienia, itd., plus dodatkowo ronienie matczynego mleka u starszych pasterek, co jest unikalne dla tej rasy. Oto dziewięć sattvika-vikara.” „A jakie są vyabhicārī-bhāva vātsalya-rasy?” – spytał Vrajanātha. „ Wszystkie symptomy vyabhicārī-bhāva prita-rasy (dāsya-rasy), które opisaliśmy wcześniej, oraz murcha, omdlenie, przejawiają się w vātsalyarasie.” – odpowiedział Gosvāmī. „Jaka jest natura sthayi-bhāvy w tej rasie?” – dociekał dalej Vrajanātha. Gosvāmī odparł: „W tej rasie sthayi-bhāvą jest życzliwa miłość i łaskawość, całkowicie pozbawiona czci i bojaźni, skierowana do obdarowywanego miłosierdziem. Vātsalya-rati starszych takich jak Yaśoda devi jest dojrzała i z * 61 * natury matczyna. W rasie tej, sthayi-bhāva rozwija się poprzez premę i snehę, by dojść do ragi. „Miłość Balaramy do Kṛṣṇy jest mieszanką dāsya-rasy i vātsalya-rasy. Rasa Yudhisthiry natchnięta jest vātsalya, dāsya i sakhya-rasą. dāsya-rasa Ugraseny połączona jest z vātsalya i sakhya-rasą. Nakula, Sahadeva i Narada przejawiają połączenie sakhya i dāsya-rasy. Bhāva Pana Śivy, Garudy, Uddhavy i wielu innych również wykazuje połączenie dāsya i sakhya-rasy.” Vrajanātha rzekł: „Gurudeva, zrozumieliśmy wspaniałość vātsalya-rasy. Łaskawie oczyść i ożyw nas opisem najważniejszej z wszystkich ras, mādhurya-rasy, słodkiego smaku małżeńskiego.” Gosvāmī odrzekł: „Mādhurya-bhakti-rasa została określona jako mukhyabhakti-rasa, główny pośród wszystkich smaków oddania. Upadłą, uwarunkowana jīva przyjęła schronienie w materialnej rasie. Ale jeśli zwróci się powrotem do Iśvary i ku nitya-dharmie, w naturalny sposób stanie się zobojętniała wobec materii. Jednakże dopóki nie stanie się kwalifikowana by zaangażować się w cid-rasę, nektar transcendentalny, do tego momentu z pewnością nie ma możliwości zrozumienia mādhurya-rasy. Mādhurya-rasa z natury jest najbardziej niezwykła i niepospolita. Mało kto jest odpowiednim do niej kandydatem, dlatego też mādhurya-rasa musi pozostawać w wielkim sekrecie. Z tego też powodu, mimo iż madhyurya-rasa jest bardzo szerokim tematem, będę mówił zwięźle i opiszę tylko najistotniejsze cechy.” „Gurudeva, jestem zwolennikiem Śrī Subali, chłopca pasterza, rozumiem zatem, że weźmiesz pod uwagę moją możliwość słuchania i rozumienia tematów związanych z mādhurya-rasą.” – rzekł Vrajanātha. „Prima-narma-sakhas mogą brać udział w līlā madhutya-rasy, znanej również jako śrīngara-rasa, w bardzo ograniczonym stopniu. Mając to na uwadze, objawię ci to co jest adekwatne do twoich możliwości, nic więcej.” – odpowiedział Gosvāmī. Vrajanātha zapytał więc: „Kto w tej rasie jest ālambana?” Gosvāmī odparł: „Śrī Kṛṣṇa jest viṣaya-ālambana w tej rasie. Jest On nagara, ucieleśnieniem niezrównanego piękna, uroku i miłosnych igraszek. Gopi Vrajy są āśraya-ālambana w mādhurya czy też śrīngara-rasie. Pośród wszystkich gopi Śrīmati Rādhika jest klejnotem koronnym. Dźwięk fletu murali Kṛṣṇy jest głównym uddīpana w tej rasie. Ukradkowe spojrzenia i zagadkowe uśmieszki są niektórymi z anubhāva w mādhurya-rasie. Pełen wachlarz sattvika-bhāva manifestuje się w pełni w mādhurya-rasie, oraz * 62 * wszystkie vyabhicārī-bhāva, za wyjątkiem alasya, lenistwa i augrya, opryskliwości i wybuchowości, przejawiają się w tej rasie.” „Jaka jest natura sthayi-bhāvy w tej rasie?” – dociekał Vrajanātha. „Kiedy mādhurya-rati odżywiana jest naturalną vibhāvą w sercu, wtedy rozkwita w mādhurya-rasę. Ta boska miłość do Śrī Rādhy i Śrī Kṛṣṇy nie napotyka na żadne przeszkody, ponieważ nie jest ona zależna od bhāva, które są svajatiya, zgodne, ani nie jest ona umniejszana przez vijatiya bhāva, które są niezgodne.” – wyjaśnił Gosvāmī. Vrajanātha pytał dalej: „Ile jest rodzajów mādhurya-rasy?” Gosvāmī odrzekł: „Istnieją dwa rodzaje mādhurya-rasy, vipralambha i sambhoga.” „Co to jest vipralambha?” – spytał Vrajanātha. Gosvāmī odparł: „Vipralambha posiada wiele podczyści takich jak purvarāga, mana i pravasa.” „Czym jest purva-raga?” – dociekał Vrajanātha. „Uczucia i emocje, których doświadczają kochankowie, zanim się spotkają nazywane są purva-rāga.” – wyjaśnił Gosvāmī. „A czym są mana i pravasa?” – zapytał Vrajanātha. „Mana jest to dobrze znana jako zraniona duma i rozgoryczenie, a pravasa znaczy „być pozbawionym obecności ukochanego” .” – wyjaśnił Gosvāmī. „Co to jest sambhoga” – pytał dalej Vrajanātha. Gosvāmī odpowiedział: „Sambhoga oznacza niepojętą radość, która pojawia się w momencie spotkania ukochanego i ukochanej. Teraz już powstrzymam się od dalszych objaśnień mādhurya-rasy. Wzniosłe dusze, które są kwalifikowane by zajmować się tajemną wiedzą o mādhurya-bhakti-rasie, mogą odnieść się do książki Śrīla Rupy Gosvāmīego pt. „Śrī Ujjvalanīlamaṇi”” Vrajanātha dociekał: „Łaskawie opisz pokrótce różne rodzaje gauṇa-bhaktirasa, podrzędne smaki oddania.” Gosvāmī odrzekł: „Siedmioma podrzędnymi rasami są: hasya (uciecha), adbhuta (zdumienie), vira (waleczność), karuṇa (litość), raudra (złość), bhayānaka (trwoga) oraz vibhatsa (zgroza). Kiedy stają się one potężne i * 63 * zajmują miejsce mukhya-rasy, pojawiają się jako osobne, indywidualne rasy. Gdy działają one w ten sposób jako niezależne rasy stają się sthayibhāvą i gdy karmią się odpowiednimi vibhāvami tworzą rasa. Właściwie tylko pięć mukhya-ras - śanta, dāsya, sakhya, vātsalya i mādhurya - to rasy; siedem gauṇa-ras począwszy od hāsya jest zwykle zaliczanych do kategorii vyabhicārī-bhāv. Vrajanātha odrzekł – W pełni zapoznałem się z hāsya i powiązanym z nią zagadnieniami poprzez rozważania o rasa-vicara w alańkara-śastra, więc proszę, opowiedz mi o ich związku z mukhya-rasami. Gosvāmī odpowiedział - Teraz wyjaśnię, jak różne rasy, takie jak śanta, są wzajemnie zgodne lub niezgodne. Dāsya, bībhatsa, dharma-vira (rycerskość w wykonywaniu obrzędów religijnych) i adbhuta są zgodne z śanta. Adbhuta jest również kompatybilna z dāsya, sakhya, vātsalya i mādhura. Śanta jest niezgodna z mādhura, yuddha-vira, raudra i bhayānaka. Dāsya jest kompatybilna z następującymi: bībhatsa, śanta, dharma-vira, a dana-vira, lecz niezgodna z mādhura, yuddha-vira oraz raudra. Sakhya jest zgodna z mādhura, hāsya i yuddha-vira, a niezgodna z vātsalya bībhatsa, raudra i bhayānaka. Vātsalya jest zgodna z hāsya, karuṇa i bhayānaka, a niezgodna z mādhura, yuddha-vira, dāsya i raudra. Mādhura jest kompatybilna z hāsya i sakhya, natomiast niezgodna z vātsalya bībhatsa, śanta, raudra i bhayānaka. Hāsya jest zgodna z bībhatsa, mādhura i vātsalya, niezgodna z karuṇa i bhayānaka. Adbhuta jest kompatybilna z vira, śanta, dāsya, sakhya, vātsalya i mādhura lecz niezgodna z hāsya, sakhya, dāsya, raudra i bībhatsa. Vira-rasa jest zgodna z adbhuta-rasa i niezgodna z bhayānaka. Wedle niektórych opinii, vira jest również niezgodna z śanta. Karuṇa jest kompatybilna z raudra i vātsalya, a niezgodna z vira, hāsya, aspektem sambhoga w śrńgāra oraz adbhuta. * 64 * Raudra jest zgodna z karuṇa i vira, natomiast niezgodna z hāsya, śrṅgara i bhayānaka. Bhayānaka jest kompatybilna z bībhatsa i karuṇa, a niezgodna z vira śrṅgara, hāsya i raudra. Bībhatsa jest kompatybilna z śanta, hāsya i dāsya lecz niezgodna z śrṅgara i sakhya. Pozostałe kombinacje są wzajemnie neutralne (tataṣtha). Vrajanātha: „Proszę opisz wyniki kombinacji.” Smakowanie rasy polepsza się poprzez zespolenie kompatybilnych ras. Połączenie aṅga (uzupełniających) z aṅgi (głównymi) ras jest dobre. Bez względu na to czy kompatybilną rasą jest mukhya czy gauṇa, to właściwym jest, by stanowiła uzupełnienie (mitra) aṅgi-rasy. – odpowiedział Gosvāmī Proszę mi opowiedzieć o różnicy między aṅga i aṅgi. – zaciekawił się Vrajanātha Gosvāmī odparł - Kiedy jakakolwiek rasa - mukhya lub gauṇa zdominuje inne rasy i staje się wiodącą, to się nazywamy ją aṅgi, a rasa, która odżywia aṅgirasę odgrywa rolę sańcari-bhāvy jako aṅga. Jak stwierdzono w Viṣṇudharmottara: rasānāṁ samavetānāṁ yasya rūpaṁ bhāved bahu sa mantavyo rasaḥ sthayi śeṣāḥ saṣcāriṇo matāḥ Gdy rasy łączą się, należy pojąć, że rasa której charakter jest szczególnie widoczny to sthayi-rasa, a inne rasy są sańcari-bhāvami. Jak gauṇa-rasa może być aṅgi? – zapytał Vrajanātha Gosvāmī odrzekł - Śrī Rūpā Gosvāmī powiedział: prodyan vibhāvanotkarńāt puńṭiṁ mukhyena lambhitaḥ kuṣcatā nija-nāthena gauṇo ‘ py aṅgitvam aśnute mukhyas tv aṅgatvam āsādya puńṇann indram upendravat gauṇam evāṅginaṁ kṛtvā nigūḍha-ṅija-vaibhāvaḥ anādi-vāsanodbhāsa vāsite bhakta-cetasi bhāty eva na tu līnaḥ syād eva saṣcāri-gauṇavat aṅgī-mukhyaḥ svam atrāṅgair bhāvais tair abhivarddhayan svajātīyair vijātīyaiḥ svatantraḥ sann virājate yasya mukhyasya yo bhakto bhāven nitya-nijāśrayaḥ aṅgī sa eva tatra syān mukhyo py anyo ṅgatāṁ vrajet Bhakti-rasāmṛta-sindhu (4.8.46–50) * 65 * Czasem nawet gauṇa-rasa osiąga pozycję aṅgi kiedy jest zainspirowana obfitością vibhāvy i karmiła się również mukhya-rasą, która zwykle dominuje nad nią, lecz przyjmuje wtenczas skurczoną pozycję (gauṇa-bhāva). W tym momencie, była mukhya-rasa zamienia się w aṅga, ukrywając swój splendor i odżywiając gauṇa-rasę, która przejmuje pozycję aṅgi, jak Upendra Bhagavān, Vāmanadeva, utrzymał Devarāja Indra. W przeciwieństwie do gauṇa-sańcari-bhāv ta mukhya-rasa nie łączy się w ziemię serca bhakty, która jest obdarzona z cudownym zapachem w formie nieskończonej tendencji do transcendentalnej służby. Innymi słowy, mukhya-rasa nie znika, jak to czynią gauṇa-rasy, gdy staną się vyabhicārī i nikną w mukhya-rasach. Przeciwnie, mukhya-rasa pozostaje niezależnie wyraźna, odżywia się przez sumę kompatybilnych bhāv, które zajmują pozycję aṅga. Ci, którzy rozkoszują się konkretną rasą podlegają w niej wiecznej ochronie. Dla nich pozostaje promienna jak aṅgi-rasa. Inne rasy, chociaż mogą być mukhya, funkcjonują w obrębie aṅga wspomnianej dominującej aṅgi-rasy. Należy również pamiętać, że aṅga-rasa jest dozwolona wyłącznie, gdy łączy się z aṅgi-rasą by zwiększyć czerpanie radości z rasy, w przeciwnym razie, jej połączenie z inną aṅga-rasą będzie bezowocne. Co się dzieje, gdy niezgodne rasy są połączone? – zaciekawił się Vrajanātha Jeśli zmieszasz słodki sok z kwaśną, słoną, lub ostrą substancją, jego smak staje się nie do zniesienia. Analogicznie, gdy jedna rasa ulega połączonczeniu z inną, z którą nie jest zgodna, to wynikiem jest brak rasy, lub bezsmakowa (virasatā). To wadliwe połączenie przeciwległych ras można nazwać rasabhasą – odpowiedział Gosvāmī Czy połączenie niekompatybilnych ras niezmiennie prowadzi do złych rezultatów? – zapytał Vrajanātha. W odpowiedzi Gosvāmī rzekł - W Śrī Bhakti-rasāmṛta-sindhu (4.8.63-64), Śrī Rūpā Gosvāmī powiedział: dvayor ekatarasyeha bādhyatvenopavarṇane smaryyamāṇatayāpy uktau sāmyena vacane ‘pi ca rasāntareṇa vyavadhau taṭasthena priyeṇa vā viṣayāśraya-bhede ca gauṇena dviṣatā saha ity ādiṣu na vairasyaṁ vairiṇo janayed yutiḥ Połączenie dwóch niekompatybilnych ras nie powoduje virasatā w następujących okolicznościach: gdy ktoś ustanawia doskonałość danej rasy poprzez logiczne twierdzenia oraz przez opisywanie przeszkód lub niższości * 66 * innej rasy niezgodnej z pierwszą; gdy opisuje pamięć niezgodnej rasy; gdy tworzy podobieństwo, gdy następuje interwencja neutralnej lub zgodnej rasy, lub kiedy istnieje różnica między viṣaya lub āśraya z gauṇa-rasy i mukhya-rasy, które są niezgodne ze sobą. Ponadto, rozważ tę kwestię. U bhaktów, takich jak Yudhisthira, dāsya i vātsalya manifestują się oddzielnie w różnych momentach. Wzajemnie sprzeczne rasy nie powstają razem w tym samym czasie. Jednakże, w etapie adhīrūdha-mahabhāva, jeśli wszystkie niezgodną bhāvy pojawią się jednocześnie, to nie wygenerują rasabhasy. Śrīla Rūpā Gosvāmī powiedział: kvāpy acintya-mahāśaktau mahāpuruńa-śekhare rasāvali-samāveśaḥ svādāyaivopajāyate Bhakti-rasāmṛta-sindhu (4.8.83) Kiedy wiele sprzecznych typów rasy łączy się jednocześnie w osobowości, która jest klejnotem herbowym maha-puruṣa przesiąkniętym niepojętym maha-śakti, to zwiększa tylko cudowną naturę smaku. Vrajanātha kontynuował - Słyszałem od uczonych i rasika Viṣnuitów, że Śrīman Mahāprabhu miał złą opinię o rasabhasie i nigdy nie chciał słuchać bhajan, kirtan lub poezji, które ją zawierały. Teraz łaskawie powiedz mi jak wiele istnieje rodzajów rasabhasy? Rasa, pozbawiona aṅgi, nazywana jest rasabhasą. Istnieją trzy gradacje rasabhasy: główna (uttamā), pośrednia (madhyama) i pomniejsza (kaniṣṭha). Są one nazywane odpowiednio uparasa, anurasa i aparasa. – odrzekł Gosvāmī Czym jest uparasa? – spytał Vrajanātha Gosvāmī odpowiedział - Jeżeli którakolwiek z dwunastu ras, począwszy od śanty, posiada składnik, taki jak, sthayibhāva, vibhāva lub anubhāva który stał się zniekształcony (virūpitā), to można je nazwać uparasa. Uparasa jest spowodowana przez odkształcanie sthayibhāvy, vibhāvy lub anubhāvy. Czym jest anurasa? – kontynuował Vrajanātha Gosvāmī odparł - Drugorzędne rasy, począwszy od hāsya, jeśli nie są związane z Kṛṣṇą, nazywane są anurasa. Jeśli vira-rasa itp. przejawia się w neutralnie dysponowanej osobowości, jest to również anurasa. * 67 * Ale jeśli pojawi się w sercu kogoś, kto nie posiada związku z Kṛṣṇą, nie stanowi wtedy w ogóle rasy. W tym przypadku będzie to zaledwie zwykła, przyziemna rasa. Dlaczego więc takie przejawy anurasy zostały opisane? – dziwił się Vrajanātha Gosvāmī objaśniając rzekł - Rasa jest anurasą tylko wtedy, gdy nie ma bezpośredniego związku z Kṛṣṇą. Na przykład gopi śmieli się, gdy ujrzeli nos ulubionej małpki Śrīmati Rādhy, Kakkhati. Innym przykładem jest Deva rsi Narada widzący papugi siedzące na gałęzi drzewa w Bhāndiravanie, omawiające Vedantę. Kiedy to ujrzał wielkie zdziwienie (adbhuta-rasa) pojawiło się w jego sercu. Zarówno śmiech gopi jak i adbhuta-rasa powstała w sercu Narady nie mają bezpośredniego związku z Kṛṣṇą, lecz występuje tu jeszcze daleki z Nim związek. Dzięki temu obydwie sytuacje to przykłady anurasy. Czym jest aparasa? – wypytywał Vrajanātha Gosvāmī odparł - Kiedy przeciwnicy Kṛṣṇy są āśraya którejkolwiek gauṇarasy począwszy od hāsya-rasy, a vinayą jest Sam Kṛṣṇa, to wynikiem jest aparasa. Na przykład, śmiech Jarasandhy, gdy zobaczył ucieczkę Kṛṣṇy z pola bitwy jest przykładem aparasy. Śrīla Rūpā Gosvāmī napisał w Bhaktirasāmṛta-sindhu (4.9.41): bhāvāḥ sarve tad-ābhāsā rasābhāsāś ca kecana amī proktā rasābhijṣaiḥ sarve’pi rasanād rasāḥ Niektóre osoby odnoszą się do bhāvy w kategoriach tad-ābhāsa (słabe odbicie Najwyższej Absolutnej Prawdy), a inni rasābhāsa. Jednakże uczeni, którzy uświadomili sobie rasę używają jedynie słowa bhāva jako określające rasę, która pochodzi ze smakowania transcendentalnej anandy. Kiedy Vijaya Kumāra i Vrajanātha usłyszeli tę rasika, uroczą i wzruszającą ocenę rasa tattvy, upadli u lotosowych stóp Śrī Guru Gosvāmīego płacząc obficie, i przemówili głosami krztuszącymi się ze wzruszenia: ajṣāna-timirāndhasya jṣanāṣjana-śalākayā cakṣur unmīlitaṁ yena tasmai śrī -guruve namaḥ Ofiarowuję moje pełne szacunku pokłony Śrī Gurudevie, który zastosował maść z divya-jńāna i w ten sposób rozwiał gęste ciemności pragnień dharmy, arthy, kamy i moksy, które wynikają z pięciu typów niewiedzy. W ten sposób, On otworzył me transcendentalne oczy, które stały się skłonne służbie Hari. * 68 * On im błogosławił, mówiąc: „Niech ta rasa-tattva objawi się w waszych sercach”. Codziennie Vijaya i Vrajanātha omawiali duchowe tematy z Śrī Dhyānacandra Gosvāmīm i zaakceptowali caranāmrta oraz resztki prasādau Śrī Guru Gosvāmīego. W różnych momentach spostrzegali, że wielu śuddha Viṣnuitów było zaangażowanych w bhajan - czasami w ich bhajan-kutira, czasem w samadhi Śrī Haridāsa Thakura, czasami w świątyni Śrī Gopīnātha, a czasem w Siddha-Bakula. W ten sposób, za pośrednictwem przykładu Viṣnuitów także zostali zanurzeni w bhāvach korzystnych dla ich bhajanu. Zyskali także darśana z miejsc wspomnianych w Stavāvali i Stavamālā, gdzie Śrīman Mahāprabhu doświadczył całkowitego wchłonięcia w bhāvę. Gdziekolwiek śuddha Viṣnuici wykonywali nama-kirtanę, dołączali do nich. W ten sposób, obaj coraz bardziej dojrzewali w swym bhajanie. Vijaya zamyślił się głęboko, „Śrī Guru Gosvāmī dał nam śiksa o mādhurarasie, lecz to było to tylko bardzo krótkie podsumowanie. Niech Vrajanātha pozostanie zanurzony w sakhya-rasie. W stosownym czasie sam przyjdę do Śrī Guru Gosvāmīego by usłyszeć jego wyszukaną analizę mādhura-rasy”. Myśląc w ten sposób, poprzez łaskę Dhyānacandra Gosvāmīego, nabył on kopię Śrī Ujjvala-nīlamaṇi i zaczął studiować. Śrī Guru Gosvāmī miłosiernie pogodził wszelkie wątpliwości, które powstały w jego umyśle. Raz, o zmierzchu, gdy Vijaya i Vrajanātha spacerowali, dotarli do brzegu oceanu. Siedząc tak na plaży, spoglądali na fale, które zdawały się nie mieć końca. Obserwując to, rozważali: „To życie jest również pełne nieustannego i niekończącego się przepływu fal. Nikt nie wie, co się wydarzy lub gdy się to stanie. Dlatego powinniśmy natychmiast poznać metodę raga-marga bhajanu”. Vrajanātha powiedział: "Widziałem bhajan-paddhati skomponowaną przez Śrī Dhyānacandra Gosvāmīego. Wydaje mi się, że jeśli ktoś studiował ją pod kierunkiem Gurudevy, to może osiągnąć cudowny rezultat. Zrobię kopię!" Po tym postanowieniu, poprosił Śrī Dhyānacandra Gosvāmīego o zezwolenie na skopiowanie jego świętej instrukcji, lecz Śrī Dhyānacandra odmówił do czasu gdy Guru Gosvāmī również wyrazi na to zgodę. W związku z powyższym, udali się do Śrī Guru Gosvāmīego, prosząc go, aby umożliwił Dhyānacandra Gosvāmīemu ujawnienie im paddhati. Śrī Guru Gosvāmī wyraził zgodę, a po jej uzyskaniu Vijaya i Vrajanātha zrobili osobne kopie. Uważali, że powinni poczekać na odpowiedni moment by Śrī Guru Gosvāmī pozwolił im zrozumieć dokładnie paddhati. * 69 * Śrī Dhyānacandra Gosvāmī był uczonym obdarzonym szeroką i kompleksową wizją całej śastry. Szczególnie w odniesieniu do procedur hari-bhajanu (hari - bhajan - tantra), żaden inny badacz nie mógł dorównać jego doświadczeniu, a on sam był najwybitniejszym spośród wszystkich uczniów Śrī Guru Gopali. Zrozumiawszy, że Vijaya i Vrajanātha byli wykwalifikowani do bhajanu, nauczał ich dokładnie. Czasami, przychodzili do lotosowych stóp Śrī Guru Gosvāmīego by wyczyścić wszystkie rodzaje wątpliwości co do ich praktyki bhajanu. Stopniowo poprzez swoje badania, doszli do zrozumienia codziennych rozrywek Śrīmana Mahāprabhu i Śrī Kṛṣṇy. W ten sposób stając się zaangażowanymi w asta-kāliya bhajan, pełnili służbę w swych sercach przez osiem różnych części dnia. Tak kończy się trzydziesty rozdział Jaiva-dharmy, zatytułowany ‘ Mādhurarasa-vicara: Vātsalya & Mādhura’ Komentarz w formie kończących przypisów do rozdziału autorstwa Śrī Śrīmad Bhaktivedanty Narayana Maharadża. Pięcioma rodzajami ignorancji są: 1) ignorancja dotycząca własnej svarupy 2) błędne utożsamianie bezwładnego materialnego ciała z atmą (jażnią) 3) zaborczość w stosunku do zwykłych obiektów zmysłowych lub świadomość siebie jako tego, który czerpie przyjemność 4) zaabsorbowanie dualizmami lub przywiązanie do przedmiotów i treści innych niż Kṛṣṇa 5) strach i zniekształcona percepcja (virūpā- grahana) * 70 * ROZDZIAŁ 31 Mādhura-rasa-vicāra: Svakiya-nāyikās i Svarūpa Kṛṣṇy jako Mādhura-rasa-nāyaka Był to bardzo przyjemny czas w porze jesiennej. Pewnej nocy, około dziesiątej Ziemia nałożyła sari chłodnego i delikatnego światła księżyca, a jej uroda stała się nadzwyczajnie atrakcyjna. Vijaya Kumāra czytał Ujjvalanīlamaṇi i rozważał głęboko zawarte w niej kwestie, gdy nagle jego wzrok padł na pomyślny blask księżyca. Jego serce wypełniło się nieopisany zachwytem i pomyślał: „To jest bardzo piękny czas. Dlaczego nie pójść od razu i uzyskać darśana z Sundarācala? Słyszałem, że kiedy Śrī Śrīman Mahāprabhu uzyskał darśana z Sundarācala ujrzał sphūrti vraja-dhama”. Z tą myślą wyruszył samotnie w kierunku z Sundarācala. W tym czasie Vijaya Kumāra pobierał nauki w praktyce bhajana w czystej mādhura-rasa. Jego myśli płynęły jedynie w kierunku słuchania o vraja-līlā Kṛṣṇy a konkretnie rozrywek Śrī Kṛṣṇy z gopi; inne tematy utraciły dla niego smak. Minął Balangandi i ruszył w kierunku Sraddhābāli. Gdy ujrzał małe lasy po obu stronach, sphūrti z Vṛndāvany przejawił się na jego oczach. Prema przytłoczyła go i rzekł: "Aho! Jestem tak szczęśliwy! Uzyskałem darśana z tej Vraja-bhumi, tak trudnej do osiągnięcia, nawet dla devata takich jak Brahma. Jakże piękne te altany lasów! Spójrz na to kunja-vana! Oh! Co ja widzę? W tym mandapa z pnączy mādhavi-Mālatī, pan mego życia, Śrī Kṛṣṇa, siedzi wraz z gopi śmiejąc się i żartując!". Vijaya Kumāra stał się bardzo niespokojny. Porzuciwszy strach i rozważanie ceremoniału, biegł w pełnej szybkości w owym kierunku, nie będąc świadomym swego ciała i umysłu. Jednakże, po przebyciu niewielkiej odległości zemdlał i nieprzytomny upadł na ziemię. Słaby wiatr zaczął mu służyć, a po krótkim czasie odzyskał swoje zewnętrzne zmysły. Spoglądał we wszystkich kierunkach, lecz nie mógł dostrzec wizji. Po pewnym czasie, wrócił w smutku do swojego mieszkania i położył się na łóżku nie mówiąc nic nikomu. Vijaya był niezmiernie zachwycony sphūrti vraja-lila. W swym sercu pomyślał: „Jutro, u lotosowych stóp Śrī Gurudeva przedstawię opis poufnej tajemnicy, którą dzisiaj widziałem”. Jednak po chwili przypomniał sobie, że jeśli przez wielkie szczęście ujrzy się poufne aprakrta-līlā nie należy o tym mówić innym. Rozmyślając, stopniowo zasnął. * 71 * Następnego dnia, po uhonorowaniu prasāda, udał się do domu Kaśi Miśra, wykonał sāstānga prāṇama Gurudevie i usiadł przed nim. Śrī Gurudeva objął go czule i zapytał o jego samopoczucie. Vijaya Kumāra był bardzo szczęśliwy, że mógł zobaczyć swego Gurudevę. Nastrajając się, rzekł: „Prabhu, przez twoją nieograniczoną łaskę moje ludzkie życie stało się pomyślne. Teraz pragnę poznać niektóre poufne tattva w odniesieniu do śrī-ujjvala-rasa. Czytam Ujjvala-nīlamaṇi i istnieją pewne elementy, których znaczenia nie mogę pojąć. Czy mógłbym zadać ci kilka pytań na ten temat? Gosvāmī: Vijaya, jesteś moim umiłowanym uczeniem i możesz pytać mnie o cokolwiek, co cię nurtuje, a ja postaram się odpowiedzieć tak wyczerpująco jak to możliwe. Vijaya: Prabhu, spośród mukhya rasa, mādhura-rasa została określona jako rasa, która prowadzi do obfitości tajemnic. Czemu? Skoro cechy pozostałych czterech rasa - santa, dāsya, sakhya i vātsalya - są wiecznie obecne w mādhura-rasa, jakichkolwiek zadziwiających oraz wspaniałych brak im cech, to są one całkowicie i pięknie ustanowione w mādhura-rasa. Co za tym idzie, mādhura-rasa jest bez wątpienia lepsza od wszystkich innych. Mādhura-rasa jest zupełnie nieodpowiednia dla tych, którzy przyjmują schronienie na drodze bezosobowego wyrzeczenia, ponieważ ich serca są suche. Jednocześnie ci, którzy są pociągani doczesnym zadowalaniem zmysłów również uważają mādhura-rasa za trudną do zrozumienia, ponieważ jest dokładnym przeciwieństwem ziemskiej natury. Mādhura-rasa Vradży nie jest łatwa do osiągnięcia, ponieważ jest całkowicie odmienna od śrngāra-rasa w świecie materialnym. Więc dlaczego aprākrta-mādhura-rasa przejawia się niczym podła, przyziemna rasa między mężczyznami i kobietami w materialnej egzystencji? Gosvāmī: Vijaya, wiesz dobrze, że wszystkie odmiany w sferze przyziemnej są odzwierciedleniem odmian w sferze transcendentalnej, a i sam świat materialny jest również odbiciem świata duchowego. Tkwi w tym głęboka tajemnica, że charakter doświadczenia ulegającego odbiciu, jest w naturalny sposób odwrócony. Cokolwiek jest najbardziej wzniosłe w oryginalnym istnieniu lub formie staje się najbardziej ohydnym w przypadku odbicia, a co jest najniższym w pierwotnej postaci zostaje postrzegane jako najwyższe. Każda z części ciała jawi się odwrócona w lustrzanym odbiciu; podobnie, parama-vastu (najwyższa transcendentalna Rzeczywistość) ulega odbiciu przez wpływ Jego niepojętego śakti. Cień tej śakti rozszerzył się we wszystkich szczegółach w formie przyziemnej egzystencji. W związku z tym, * 72 * wszystkie cechy parama-vastu pojawiają w swojej odwróconej formie w materialnym świecie. Transcendentalna rasa, która jest sednem natury parama-vastu, znajduje odzwierciedlenie w tym bezdusznym świecie materialnym jako odrażająca, przyziemna rasa. Zadziwiające, bezkonkurencyjne, barwne szczęście w parama-vastu jest jej własną wrodzoną rasa, ale kiedy znajduje odzwierciedlenie w bezwładnej sferze, uwarunkowana jīva wyobraża sobie, że ta zasada ma materialne określenie i atrybuty. Następnie przyjmuje, że substancja duchowa jest pozbawiona formy oraz wyrazu (nirviśesa) i wyobraża sobie, że skoro w nirviśesa-tattva różnorodność jest nieobecna, to wszelkiego rodzaju odmiany muszą mieć zasadniczo przyziemny charakter. W związku z tym nie może pojąć wiecznej natury transcendentalnego bytu, który jest wolny od wszystkich cech materialnych gdyż znajduje się całkowicie poza nimi. Jest to nieunikniony wynik próby zrozumienia prawdy poprzez logikę. Właściwie, parama-vastu pełna jest zaskakujących odmian, jako że jest ucieleśnieniem wszystkich rasa. Ponieważ duchowe odmiany znajdują odzwierciedlenie w przyziemnej rasa, można uzyskać pomoc przyziemnej rasa by wywnioskować istnienie i cechy duchowej rasa, która znajduje się poza możliwościami percepcji zmysłowej. Odmiany rasa w parama-vastu są następujące: w świecie duchowym - śanta-dharma, która reprezentuje śanta-rasa znajduje się na najniższym szczeblu; powyżej jest dāsya-rasa, a jeszcze wyżej, że sakhya-rasa; ponad nią jest vātsalya-rasa, a mādhura-rasa króluje w świetności nad wszystkimi. W świecie materialnym wszystko ustawione jest w odwrotnej kolejności, więc mādhura-rasa jest na najniższym poziomie, vātsalya jest powyżej niej, następnie sakhja, oraz śanta-rasa jako najwyższa ze wszystkich. Pozycja i działania odbicia mādhura-rasa w doczesnym świecie są bardzo błahe i haniebne. W konsekwencji osoby, które rozważają rasa-tattva z przyziemnej perspektywy twierdzą, że mādhura-rasa jest nędzna i godna pogardy. Właściwie w świecie duchowym, jest ona całkowicie czysta, nieskazitelna i pełna zadziwiającej słodyczy. Tam też spotkanie Kṛṣṇy wraz z Jego różnym rodzajem śakti jako puruṣa-prakrti jest całkowitą czystością i pochodzeniem wszelkiej prawdy. W świecie materialnym, przyziemne zachowanie mężczyzn i kobiet stanowi rzeczywiście wstyd. Jednak nie zachodzi naruszenie dharmy w świecie duchowym, ponieważ Kṛṣṇa jest jedynym puruṣa i wszystkie cit-tattvy w tej rasa są prakrti. W doczesnym świecie, jedna jīva staje się uwielbianym a inna jīva wielbiącym i pragną się ze sobą w ten sposób powiązać. Ta sprawa * 73 * jest odrażająca i haniebna, gdyż całkowicie sprzeciwia się fundamentalnej tattvie. W tattvie jedna jīva nie jest wielbiącym innej jīva. Przeciwnie, Śrī Kṛṣṇa jest jedynym uwielbianym i wszystkie jīva mają być wielbiącymi dla Niego. Sytuacja w której jīva staje się uwielbionym, stoi w sprzeczności do jego wiecznej dharmy. Właściwie, nie ma żadnych wątpliwości, że taki stan rzeczy jest absolutnie haniebny i nikczemny. Z punktu widzenia rzeczywistości i jej odbicia nieuniknione jest, że przyziemne zachowanie mężczyzn i kobiet wydaje się być identyczne z nieskazitelnie czystymi rozrywkami Kṛṣṇy, nawet jeśli jedna stanowi jej dokładną podstawę, a druga jest niezwykle cenna i znacząca. Vijaya: Prabhu, teraz gdy usłyszałem tą niepowtarzalną siddhānta i koncepcję, mój cel został osiągnięty. Moje oczywiste przekonanie stało się stanowcze, a wszystkie wątpliwości zostały rozwiane. Zrozumiałem pozycję mādhura-rasa w świecie duchowym. Aho! Tak, jak bardzo słowo mādhurarasa oznacza słodycz, tak jego transcendentalne bhāva również prowadzi do najwyższego szczęścia (paramananda). Któż mógłby być nieszczęśliwcem znajdującym zadowolenie w śanta-rasa, kiedy istnieje rasa taka jak mādhura-rasa? Prabhu, chciałbym usłyszeć skomplikowane i pełne wyjaśnienie filozofii oraz zasad o poufnej mādhura-rasa. Gosvāmī: Słuchaj, Baba! Kṛṣṇa jest viṣaya z mādhura-rasa, umiłowanymi gopi są āśraya a razem stanowią ālambana tej rasa. Jego Vijaya: Czym jest piękna forma Kṛṣṇy jako viṣaya tej rasa? Gosvāmī: Aho, cóż za słodkie pytanie! Cera Kṛṣṇy jest niczym barwa chmury monsunu. Jest On uroczy i słodki, posiada wszystkie zachęcające cechy cielesne. Jest silny, pączkujący, młody, jest też elokwentnym i ujmującym mówcą. Cechuje go inteligencja, świetność, trzeźwość, sprawność, mądrość, szczęśliwość, zadowolenie, szczerość i jest On kontrolowany przez miłość. Jest głęboki, wyjątkowo wspaniały i sławny. On kradnie serca młodych dziewcząt, jest zawsze świeży. On oferuje niezrównane rozrywki. Jest niezwykle piękny i najbardziej umiłowany, ten który gra na Jego vamśi. Kṛṣṇa jest jedyną osobą, która posiada te cechy. Piękno jego dwóch lotosowych stóp zmiażdżyło w proch pychę Kandarpa. Jego spojrzenie urzeka serca wszystkich, i jest On skarbnicą zabawy i rozrywki. Vijaya: I w pełni uświadomiłem sobię, że Śrī Kṛṣṇa wraz z Jego formą aprakata i cechami jest jedynym nāyaka w niezwykle wspaniałej, transcendentalnej mādhura-rasa. Wcześniej studiowałem różne śāstra i używałem logiki oraz rozumowania, aby medytować o istocie Kṛṣṇy, lecz moja wiara w Jego postać nie uległa mocnemu utwierdzeniu. Jednak dzięki * 74 * twej łasce, bhakti bazująca na ruci powstała w mym sercu. Ponieważ moje serce zostało oczyszczone przez nabożeństwa, ciągle przeżywam w nim sphūrti Kṛṣṇy, dzień i noc. Nawet jeśli odejdę od Kṛṣṇy, Kṛṣṇa nie opuści mojego serca. Aho! Jakże jest On miłosierny! Teraz naprawdę rozumiem: sarvathaiva durūho ‘yam abhaktair bhagavad-rasaḥ tat-pādāmbuja-sarvasvair bhaktair evānurasyate vyatitya bhāvanā-vartma yaś camatkāra-bhāra-bhuḥ hṛdi sattvojjvale bāḍhaī svadate sa raso mataḥ Bhakti-rasāmṛta-sindhu (2.5.131–132) Tylko śuddha-bhaktowie, którzy akceptują lotosowe stopy Kṛṣṇy jako wszystko – mogą doświadczyć tej bhagavad-rasa. Można nigdy nie doświadczyć tej rasa czy zdać sobie z tego sprawę, jeśli serce nie posiada choćby najmniejszego zapachu bhakti, jeśli jest pełne przyziemnych uczuć, lub jeżeli saṁskāry ukształtowały charakter tak, iż jest on uzależniony do logiki. Prabhu, zdałem sobie sprawę, że rasa jest niezwykle czystą, cudowną bhāvą, która powstaje w sercu, gdy jest ono oświetlone śuddha-sattva, oraz że przekracza granicę ludzkich możliwości kontemplacji. Rasa jest podmiotem duchowego świata i nie występuje w świecie doczesnym. Przejawia się w czystym istnieniu (satta) jīvy, która z natury jest atomową cząstka świadomości (cit-kana). Ta rasa posiada doświadczenia stanu bhaktisamadhi. Ten, kto posiada łaskę śrī Gurudewy, oraz potrafi rozróżnić śuddha sattva (czystą dobroć) i miśra-sattva (zróżnicowaną dobroć) nie będzie miał co do tego ogóle wątpliwości. Gosvāmī: To, co powiedziałeś jest prawdą. Teraz zadam pytanie by rozwiać wiele twoich wątpliwości. Poprzez samą odpowiedź na nie zdasz sobie sprawę z transcendentalnej tattva. Powiedz mi, jaka jest różnica pomiędzy śuddha-sattva i miśra-sattva? Vijaya Kumāra wykonał sāstānga-dandavat-prāṇama u stóp Śrī Gurudewy i odrzekł z pokorą, „Prabhu, poprzez twoje miłosierdzie wyjaśnię to najlepiej jak potrafię. Proszę, popraw mnie jeżeli popełnię jakikolwiek błąd. To, co posiada istnienie nazywamy satta, a substancja, która ma rzeczywiste położenie, formę, jakość i aktywność można nazwać sattva. Śuddha-sattva jest to sattva, która nie ma początku ani końca, a jej forma jest wiecznie nowa. Nie jest zanieczyszczona przez podziały czasu przeszłego i przyszłego, oraz zawsze pozostaje dogłębnie zdumiewająca. Śuddha-sattva obejmuje * 75 * wszystkie aspekty istnienia, które są produktami czystej energii duchowej (śuddha-cit-śakti). „W maya, która jest cieniem cit-śakti, istnieje transformacja czasu na przeszłość i przyszłość. Wszystkie aspekty życia w tym maya zawierają rajodharma (funkcję pasji) z maya, gdyż mają swój początek. Zawierają również tamo-dharma (funkcję ignorancji) ponieważ posiadają koniec. Miśra-sattva odnosi się do aspektów māyika-sattva, które mają początek i koniec”. „Czysta jīva jest śuddha-sattva, a jej forma, cechy, oraz działania również składają się z śuddha-sattva. Jednakże, ponieważ śuddha-jīva została uwarunkowana, dwie właściwości maya - rajo-guṇa i tamo-guṇa - uległy wymieszaniu z jej czystą sattva. Dlatego uwarunkowana jīva nazywana jest miśra-sattva (wymieszane istnienie, lub wymieszana dobroć).” Gosvāmī: Baba, przestawiłeś niezwykle subtelną siddhānta. A teraz powiedz mi, w jaki sposób serce jīv zostaje oświetlone śuddha-sattva? Vijaya: Śuddha-sattva (czyste istnienie) u jīv nie przejawia się wyraźnie tak długo jak pozostaje ona warunkowana w świecie materialnym. Ma świadomość swojego svarupa do tego stopnia, iż śuddha-sattva powstaje, ale nie może osiągnąć takiego rezultatu poprzez jakąkolwiek karmę sādhany lub jñāna. Powód jest następujący. Żadne zanieczyszczenia ciała nie mogą zostać wyeliminowane przez inną substancję, która sama jest nieczysta. Przyziemna karma jest w swojej naturze nieczysta, a zatem jak można usunąć nieczystości māyika z jīvy? Jeśli chodzi o jñāna, to jest jak ogień, gdyż wypala zanieczyszczenie i jednocześnie wraz z tym zaciera fundamentalną sattva (istnienie). W jaki sposób może prowadzić to do szczęścia, które pochodzi z oczyszczenia? Zatem śuddha-sattva może pojawić jedynie poprzez bhakti, które powstaje dzięki łasce Kṛṣṇy i Wisznu. Gdy pojawia się bhakti, śuddha-sattva oświeca serce. Gosvāmī: Jest samą przyjemnością nauczać osobę tak wykwalifikowaną jak ty. O co chciałbyś jeszcze zapytać? Vijaya: Już wyjaśniłeś, że istnieją cztery rodzaje nāyaka: dhīrodātta, dhīralalitā, dhīra-canta i dhīroddhata. Którym z nich jest Kṛṣṇa? Gosvāmī: Wszystkie z tych czterech rodzajów heroicznych cech przejawiają się w Kṛṣṇie. Wzajemnie sprzeczne bhāvy, które istnieją w nāyaka są obecne w nāyaka Kṛṣṇy, poprzez Jego acintya-śakti, a On posiada śakti do utrzymania wszystkich rasa w tym samym czasie. Te bhāvy działają zgodnie z pragnieniem Kṛṣṇy. Kṛṣṇa, który jest obdarzony cechami wszystkich czterech rodzajów nāyaka, posiada również inną fascynującą i sekretną * 76 * ciekawostkę, o wykwalifikowane. której wiedzieć mogą tylko osoby nadzwyczaj Vijaya: Skoro już obdarzyłeś mnie swym wielkim miłosierdziem, to przekaż mi również tę tattva. Oczy Vijayi Kumary były pełne łez gdy to powiedział, a on sam padł do stóp Gosvāmīdżiego. Gosvāmīdżi podniósł go i objął. Jego oczy również zaszkliły się łzami i głosem pełnym wzruszenia rzekł: „Baba, tajemnicą jest to, że w mādhura-rasa, Kṛṣṇa jest dwoma różnymi typami nāyaka: On jest mężem (pati), jak również kochankiem (upapati)”. Vijaya: Prabhu! Kṛṣṇa jest naszym wiecznym pati. Powinien być nazywany jedynie pati, więc skąd relacja upapati? Gosvāmī: To głęboka tajemnica. Sprawy duchowe są jak tajemnicze klejnoty, ale wśród nich parakiya-mādhura-rasa jest niczym Kaustubha-mani. Vijaya: Bhaktowie, którzy przyjęli schronienie mādhura-rasa angażują się w bhajana z bhāvą, że Kṛṣṇa jest ich pati. Czym jest głębokie znaczenie rozważenia Kṛṣṇy jako własnego upapati? Gosvāmī: Rasa nie pojawia się w ogóle jeśli ktoś wyobraża sobie para-tattva jako bezosobową i wielbi ją w takim nastroju (nirviśesa-bhāva). Proces ten zaprzecza ważności twierdzeń wedyjskich takich jak „raso vai sah – że najwyższa Prawda Absolutna jest uosobieniem wszystkich rasa” (Chandogya Upanisad 8.13.1). Nirviśesa-bhāva jest bezużyteczna ze względu na dotkliwy brak szczęścia. Niemniej jednak, z innego punktu widzenia, doświadczenia ras mogą rozwijać się stopniowo zgodnie z różnymi saviśesa-bhāvami. Należy zrozumieć, że rasa jest podstawową tattvą z para-tattvy. Saviśesabhāva nazywana iśvara-bhāva, w której odnosimy się do Najwyższego jako Kontrolującego, jest nieco lepsza od nirviśesa-bhāvy i prabhu-bhāvy, a dāsya-rasa jest ważniejsza niż iśvara-bhāva z santa-rasa. Sakhya-bhāva stoi wyżej niż dāsya-bhāva, vātsalya-bhāva jest jeszcze bardziej wywyższona, a mādhura-rasa znajduje się ponad wszystkimi. Tak jak istnieje hierarchia wśród bhāv, z każdą kolejną lepszą niż poprzednia, podobnie parakiyamādhura-rasa jest ważniejsza niż svakiya. Istnieją dwie tattvy: atma (każdego, we własnym zakresie) i para (innych, takich jak āśraya). Naturalna tendencja przywiązania do jaźni (atma-niṣṭha dharma) nazywa się ātmārāmatā (zadowolenie ze znajdywania się w sobie) i w tym ātmārāmatā, rasa nie otrzymuje pomocy od jakiejkolwiek oddzielnej istoty. Kṛṣṇa posiada cechę bycia wiecznie samozadowolonym. Jednakże, w tym samym czasie, cecha uzyskiwania przyjemności z pomocą innych * 77 * (parārāmatā-dharma) występuje w Nim także wiecznie. Łączna sprzecznych cech jest obecna razem jednocześnie w parama-puruṣa, Śrī Kṛṣṇie. Jest to wewnętrzna i wrodzona natura Najwyższej Prawdy Absolutnej (para-tattva). W jednym z aspektów Kṛṣṇa-līlā jest ātmārāmatā, podczas gdy w jego odpowiedniku doskonale króluje kwintesencja parārāmatā w swym najszerszym zakresie. Szczytem parārāmatā jest parakiya-bhāva. Parakiyarasa jest to zadziwiająca rasa, która pojawia kiedy nāyaka i nāyikā jednoczą się poprzez rāga atrakcje), chociaż relacją między nimi jest para-bhāva (bhāva akceptacji para - inny małżonek). Pełne spektrum rasa rozciąga się od ātmārāmatā do parakiya-mādhura-rasa. Jako że rasa jest przyciągana w kierunku ātmārāmatā, to stopniowo staje się sucha, podczas gdy przy przyciąganiu do parakiya osiąga w pełni rozkwitły stan. Kiedy Kṛṣṇa jest nāyaka, parakiya-rasa nie może być haniebna, lecz kiedy każda zwykła jīva staje się nāyaka, wynagrodzenie dharmy i adharmy wzrasta, a parakiya-bhāva staje się bardzo podstawową. Tak więc, poeci ustalili, że spotkanie między mężczyzną-kochankiem i kobietą zamężną jest całkowicie godne wzgardy. Jednak Śrī Rupa Gosvāmī powiedział, że choć alaṅkāra-śastra opisały upapati jako obrzydliwość godną pogardy, to stosuje się to jedynie do ziemskiego (prakata) nāyaka. Żaden taki wniosek nie może zostać wysnuty w odniesieniu do Kṛṣṇy, który jest bezpośrednio transcendentalnym źródłem wszystkich awatarów. Vijaya: Proszę, opowiedz mi o wyraźnych cechach pati. Gosvāmī: Pati to ten, kto pojął rękę panny młodej w małżeństwie. Vijaya: Proszę, wyjaśnij cechy upapati i parakiya. Gosvāmī: Upapati to człowiek, który jest napędzany przez intensywne przywiązanie do przekraczania dharmy i akceptowania parakiya jako najbardziej ukochanej. Parakiya to kobieta, która zaniedbuje dharme z tego świata, a co więcej, łamie przepisy małżeństwa i całkowicie oddaje się człowiekowi innemu niż jej mąż. Istnieją dwa rodzaje parakiya - niezamężne (kanya) i zamężne (parodhā). Vijaya: Jakie są objawy svakiyā? Gosvāmī: Cnotliwa kobieta, która została wedle regulujących zasad mężatką i jest zawsze pochłonięta nakazami męża, jest zwana svakiyā. Vijaya: Kim są svakiyā i parakiya dla Kṛṣṇy? Gosvāmī: Poślubione panie Dvaraka-puri są svakiyā, a młode gopi Vrajy stanowią głównie parakiya. * 78 * Vijaya: Gdzie te dwa rodzaje małżonek znajdują się w aprakata-lila? Gosvāmī: To jest bardzo poufna sprawa. Wiesz, że domena para-tattvy zawiera cztery części. Trzy czwarte Jego bogactw (vibhuti) są wyraźne w sferze duchowej, a jedna czwarta znajduje się w przyziemnej sferze. Tak więc cała sfera maya, składająca się z czternastu systemów planetarnych, umiejscowiona jest w jednej czwartej Jego vibhuti. Rzeka Viraja leży pomiędzy światami materialnym i duchowym, ze światem maya usytuowanym po tej jej stronie, oraz światem duchowym po drugiej stronie. Brahma-dhama, który składa się z blasku, otacza świat duchowy (cit-jagat) ze wszystkich stron. Poza tym, gdy przenika się poza Viraja, duchowe niebo (paravyoma) jest postrzegane jako saṁvyoma-rupa Vaikuntha. Tam aiśvarya jest znacząca, a Narayana króluje jako Pan panów, w towarzystwie nieograniczonych transcendentalnych, majestatycznych śakti. W Vaikuntha, Bhagavān posiada svakiya-rasa, a śrī, bhu i nila-śakti służą Mu jako małżonki svakiyā. Powyżej Vaikuntha leży Goloka. W Vaikuntha, (pura) małżonki miasta svakiyā pozostają zaabsorbowane sobie właściwą służbą. W Goloka, młode panny Vradży służą Kṛṣṇie w ich konkretnych rasa. Vijaya: Jeśli Goloka jest najwyższa dhamą Kṛṣṇy, to czemu jest zachwalana jako cudowna chluba Vrajy? Gosvāmī: Miejsca takie jak Vraja, Gokula i Vṛndāvana znajdują się wewnątrz Śrī Mathura-mandali. Mathura-mandala i Goloka nie różnią się od siebie (abheda-tattva). Gdy to zjawisko jest umiejscowione w najwyższym obszarze cit-jagat, to znamy je jako Golokę, a gdy przejawia się we wszechświecie materialnym, to jest znane jako mathura-mandala. Tak więc jest sławione jednocześnie w tych dwóch svarūpa. Vijaya: Jak to możliwe? Nie rozumiem. Gosvāmī: Takie zjawiska są możliwe tylko poprzez acintya-śakti Kṛṣṇy. Wszystkie działania w ramach jurysdykcji acintya-śakti są ponad możliwości pojmowania i opisania. To wieczna siedziba Goloka nazywana jest Mathuradhama w prakata-līlā wewnątrz świata wulgarnych elementów (prapańca), i to samo miejsce jest zwane Goloka w aprakata-lila. Transcendentalne rozrywki Kṛṣṇy są wieczne i Goloka nieskończenie przejawia się w nityajagat. Ci, którzy kwalifikują się by uzyskać darśana z czystej substancji duchowej, potrafią zobaczyć Golokę. Ponadto mogą uzyskać darśana z Goloki w samej Gokuli. Jednak jīva, który posiada materialną inteligencję, nie może osiągnąć darśana z Goloki. Choć Gokula jest Goloką jīvas z przyziemną inteligencją postrzegają Gokula jako zwykłe miejsce świata materialnego składające się z pięciu wulgarnych elementów. * 79 * Vijaya: Jakie kwalifikacje trzeba mieć by uzyskać darśana z Goloki? Gosvāmī: Śrī Śukadeva Gosvāmī powiedział: iti sañcintya bhagavān mahākāruṇiko vibhuḥ darśayāmāsa svaī lokaī gopānāī tamasaḥ param satyaī jñānam anantaī yad brahma-jyotiḥ sanātanam yad dhi paśyanti munayo guṇāpāye samāhitāḥ Śrīmad-Bhāgavatam (10.28.14–15) Chociaż gopa są wiecznie doskonali, to jednak schodzą na ten świat jako pomocnicy w rozrywkach Kṛṣṇy. Sādhana-siddha-gopa byli zwolennikami nitja-siddha-gopa. Sādhana-siddha-gopa rozumowali w ten sposób: „Z powodu niewiedzy, jīva w tym świecie identyfikują się z ich materialnym ciałem. Tak więc tęsknią oni za wieloma rodzajami pragnień i angażują się w różnego rodzaju prace w celu ich spełnienia. W wyniku tego wędrują bez celu akceptując wielokrotne narodziny w wyższych i niższych gatunkach. Jesteśmy również zaangażowani w takie samo działanie”. Biorąc to pod uwagę, wysoce współczujący Bhagavān Śrī Kṛṣṇa, który posiada niepojęte, majestatyczne bogactwo, przyznał gopa darśana ze Swojej parama-dhamy - Goloki, która znajduje się poza gęstymi ciemnościami maya. Różnorodność w tym dhama jest wieczną, absolutną rzeczywistością, pełną nieograniczonych, duchowych rozrywek. Dhama ta jest nieskończenie rozświetlona przez siebie blaskiem brahmy i jest to postrzegane przez gospodarzy mędrców oraz sadhaków poprzez trans w fazie poza wpływem trzech guṇ. Baba, nie można uzyskać darśana z Goloki bez miłosierdzia Kṛṣṇy. Kṛṣṇa obdarzył łaską Vrajavāsi i przyznał im darśana z Goloki. Goloka jest doskonałym transcendentalnym mieszkaniem poza materialną naturą, a jej różnorodność jest ucieleśnieniem wiecznej prawdy i niekończących się rozrywek duchowych. Duchowy blask brahmajyoti istnieje tam wiecznie, tak jak genialny blask (prabha) Jego członków. Kiedy sadhaka jest wolny od wszystkich ziemskich połączeń z materią, może zyskać darśana tej specjalnej tattvy. Vijaya: Czy wszystkie wyzwolone osobowości uzyskują darśana z Goloki? Gosvāmī: Nawet wśród milionów wyzwolonych dusz, bhaktowie Bhagavāna są bardzo rzadcy. W brahma-dhama jīva, którzy stają się wyzwoleni przez praktykę astānga-yogi i brahma-jñāna, cieszą się zapomnieniem jaźni. Tak jak człowiek w stanie głębokiego snu (susupti) pozostaje całkowicie nieaktywny będąc pozbawionym siły postrzegania, zrozumienia, pragnienia i * 80 * tak dalej - w podobny sposób jīva, które osiągają brahma-dhama są nieświadome własnej atma, pozostając w miejscu niczym nieruchome bryłki. Co by o nich nie mówić, nawet bhaktowie wchłonięci w aiśvarya nie widzą Goloki. Bhaktowie z nastrojem aiśvarya służą obfitej formie Pana w Vaikuntha według ich bhāv. Nawet jeśli ktoś angażuje się w bhajan Kṛṣṇy w vraja-rasa, to może tylko uzyskać darśana z Goloki, jeśli posiada to szczęście, że Kṛṣṇa obdarzy go miłosierdziem, oraz uwolni z niekończącej się niewoli w maya. Vijaya: Cóż, jeśli tylko ten typ wyzwolonego bhakty może ujrzeć Golokę, to dlaczego została opisana przez śāstra takie jak Śrī Brahmasaṁhitā, Harivamśa i Padma Purāna? Jeśli łaska Kṛṣṇy jest dostępna tylko przez vrajabhajana, jaki był sens wspominania Goloki? Gosvāmī: Ci vraja-rasika-bhaktowie, których Kṛṣṇa podnosi do Goloki z tego świata pięciu wulgarnych elementów (prapańca) mogą całkowicie ją zobaczyć. Ponadto śuddha-bhaktowie w vraja-bhāva mogą także do pewnego stopnia ujrzeć Golokę. Istnieją dwa rodzaje bhaktów: sadhaki i siddha. Sadhakowie nie kwalifikują się, by zobaczyć Golokę. Tak, żyją dwa rodzaje bhaktów-siddhy - mianowicie vastu-siddha-bhaktowie, oraz svarupasiddha-bhaktowie. Vastu-siddha-bhaktowie dostają się do Goloki bezpośrednio poprzez łaskę Kṛṣṇy, podczas gdy svarupa-siddha-bhaktowie są w stanie dostrzec svarupa Goloki, ale nadal znajdują się w prapańca (egzystencja materialna), a nie bezpośrednio na Goloce. Dzięki łasce Kṛṣṇy, oczy bhaktów trwają w procesie stopniowego otwierania się, a tym samym istnieje wiele stopni kwalifikowalności w tej grupie. Niektórzy widzą niewiele, inni nieco więcej, a pozostali ujrzą jeszcze więcej. Do stopnia, w którym Kṛṣṇa jest dla nich łaskawy - zobaczą Golokę. Tak długo, jak znajdują się oni w etapie sādhana bhakti, jakąkolwiek darśana osiągną w Gokuli, to zawiera ona w pewnym stopniu domieszkę māyika-bhāva. Po przejściu przez szczebel sādhana i osiągają poziom bhāva ich darśan będzie dość czysty, a po przybyciu na etapu prema poczynają uzyskiwać darśana w pełnym zakresie. Vijaya: Prabhu, pod jakimi względami Goloka i Vraja różnią się od siebie? Gosvāmī: Wszystko, co widzi się we Vrajy występuje w Goloka, ale dane aspekty różnią się nieco ze względu na odmienności w nisthā obserwatora. W rzeczywistości, nie ma odrębności między Goloką i Vṛndāvaną; wyglądają one inaczej dla różnych obserwatorów, w zależności od ich różnorodnych sposobów postrzegania. Ci, charakteryzujący się niezwykłą ignorancją widzą wszystko we Vrajy jako materialne. Wizja osoby w rajo-guṇa jest nieco bardziej pomyślna w porównaniu do tego, a ci którzy znajdują się w sattva* 81 * guṇa uzyskują darśana z śuddha-sattva według ich zdolności do postrzegania. Wizja każdego jest inna w zależności od ich adhikara. Vijaya: Prabhu, pojmuję to już w znacznym stopniu, lecz czy będziesz uprzejmy dać przykład, aby dalej wyjaśnić ten temat? Obiekt materialny nie może służyć jako kompletna egzemplifikacja do zilustrowania duchowego tematu, ale nawet częściowe wskazanie może prowadzić do pełnego zrozumienia. Gosvāmī: To jest bardzo trudny problem. Zostało nam zabronione ujawnianie własnych, poufnych objawień innym. Jeśli również doświadczysz poprzesz łaskę Kṛṣṇy poufnego objawienia, to zawsze pozostaw je dla siebie. Wyjaśnię ten temat tylko na tyle, na ile nasi poprzedni acaryowie to wykazali i poprzez miłosierdzie Kṛṣṇy, będziesz mógł zobaczyć resztę samemu. Postrzeganie w Goloka jest czysto duchowe, oraz nie ma najmniejszego odcienia percepcji materialnej. By je odżywiać rasa cit-sakti objawił przeróżne bhāvy w wielu miejscach, a wśród nich znajduje się jedna duchowa koncepcja znana jako abhimāna. Przykładowo, Kṛṣṇa nie ma początku ani narodzin w Goloka, lecz by pomóc lila, vātsalya-rasa jest tam personifikacją poprzez koncepcję (abhimāna) w duchowym istnieniu ojcostwa i macierzyństwa w formach Nanda i Yaśodā. Ponownie, wspaniałe odmiany śrngāra-rasa, takie jak oddzielenie (vipralambha) i spotkanie (sambhoga) istnieją w tej koncepcji (abhimāna) formy. Choć rzeczywistą sytuacją w parakiya-bhāva jest śuddha-svakiya, to koncepcje (abhimāna) lubego kochanego (parakiya) i lubego kochanka (upapati) są wiecznie w nim obecne. Wystarczy zobaczyć! Wszystkie abhimāna są całkowicie przekonujące we Vrajy, bo są wystawione w formie zewnętrznej przez siłę yogamaya. Na przykład, we Vrajy Yaśodā poprzez poród wydaje na świat Kṛṣṇę w swoim pokoju macierzyńskim, a gopi nitya-siddha osiągają parakiya-abhimāna, która powstaje z ich poślubienia mężom takim jak Abhimanyu i Gowardhanagopa. Innymi słowy, abhimāna Goloki są widoczne we Vrajy w bardzo konkretnych formach, które są zarządzane przez yogamaya w niezwykle subtelnej, oryginalnej rzeczywistości. We Vrajy nie ma nawet najmniejszego śladu fałszu, dlatego przypomina tym samym Goloke we wszystkich aspektach. Różnice wizji wynikają jedynie ze stopnia zablokowania (przez materię) postrzegania obserwatora. Vijaya: Więc należy odbywać medytację o odpowiednich aspektach astakāliya-līlā poprzez właściwe rozważania? * 82 * Gosvāmī: Nie, to nie jest tak. Ten, kto ma darśana z vraja-lilā powinen pamiętać asta-kāliya-līlā według swojej realizacji. Dzięki łasce Kṛṣṇy līlā przejawia się w sercu sadhaki przez moc jego bhajana. Nie jest koniecznym by próbować, oraz poprawiać bhāvy z līlā poprzez własne przedsięwzięcia. Vijaya: Yadṛśi bhāvana yasya siddhīr bhāvati tādrśi. Według tej logiki doskonałość, którą się osiąga dokładnie odpowiada rodzajowi medytacji wykonywanej w czasie sādhany, więc wydaje się, że trzeba wykonać oczyszczoną, nieskazitelną medytację o Goloce. Gosvāmī: To co mówisz, jest prawdą. Całość postrzegania we Vrajy, to czysta rzeczywistość, która nie jest z tym sprzeczna, w przeciwnym razie doszło by do błędu. Perfekcja występuje, gdy sādhana staje się czysta, a medytacja czystszego odbywa się w czasie sādhany, tym szybciej osiągnięte zostaje siddhi. Powinieneś ukierunkować swe starania w taki sposób, iż twoja sādhana może byc dokonywana w piękny sposób, ale nadal poza twoimi możliwościami jest oczyszczenie swojej sādhany. Tylko Kṛṣṇa, poprzez Jego acintya-śakti, może tego dokonać. Jeśli spróbujesz uczynić to samemu, zostaniesz zaplątany w kolczaste zarośla jñāny, lecz jeśli Kṛṣṇa ześle swoje miłosierdzie, nie staniesz się ofiara tak szkodliwego rezultatu. Vijaya: Dzisiaj osiągnąłem szczęście. Chciałbym zadać jeszcze jedno pytanie. Czy siedziba Dvaraki zawiera się jedynie w Vaikuntha, czy również w Goloce? Gosvāmī: Nieograniczone ananda z cit-jagat osiągalne jest na Vaikuntha. Nie istnieje wyższy szczebel jego osiągnięcia niż Vaikuntha. Położone są tam miasta takie jak Dvaraka, a młode panie z tych miast zamieszkują w swoich pałacach, służąc Kṛṣṇie. Jedynymi, którzy znajdują się w mādhura-rasa Goloki są vraja-ramanis. Wszystkie rozrywki, które istnieją we Vrajy są także i w Goloce. Jednakże, jak wspomniano w Gopala-tāpani Upanisad, Rukminiji usytułowana jest w svakiya-rasa w Mathura-puri, które zawiera się w Goloce. Vijaya: Prabhu, czy wszystkie działania w Goloce występują w tej samej kolejności takiej jak widzę je we Vrajy? Gosvāmī: Tak, wszystkie istnieją tam w tej samej kolejności, lecz bez podziałów opartych na koncepcjach māyika. Jednak wszystkie takie koncepcje māyika mają swoje niezwykle czyste duchowe pochodzenie, którego nie mogę wytłumaczyć. To możesz pojąć jedynie poprzez moc swego bhajana. * 83 * Vijaya: Cała przyziemna egzystencja (prapańca) ulega całkowitemu rozpuszczeniu w czasie powszechnego rozpadu (maha-pralaya), więc w jakim sensie vraja-līlā jest wiecznie obecna? Gosvāmī: Vraja-līlā jest wieczna zarówno z perspektywy prakata i aprakata. Obecne postrzeganie (sāmprata-pratiti) vraja-līlā jest wiecznie istniejącym w jednym z nieograniczonych wszechświatów, które obracają się w cyklicznej kolejności niczym koło. Konkretna līlā teraz przedstawiona w jednej brahmānda, w następnej chwili ukazuje się w innej brahmānda. Tak więc, ta konkretna līlā jest aprakata-līlā w pierwszej brahmānda, lecz jest obecna w następnym brahmānda jako prakata-lilā. W ten sposób wszystkie rodzaje prakata-līlā są ponadczasowe. Nawet w stanie aprakata, wszystkie līlā są wiecznie obecne. Vijaya: Jeśli prakata-līlā występuje we wszystkich brahmāndas, to czy vrajadhāma istnieje w każdym brahmānda? Gosvāmī: Tak. Goloka jest zjawiskiem samo ukazującym się, obecnym w każdym wszechświecie jako siedziba Kṛṣṇa-lila. Goloka również przejawia się w sercu wszystkich śuddha-bhaktów. Vijaya: Dlaczego Mathura-mandala nadal przejawia się we wszechświecie, w którym līlā nie jest widzialna (aprakata)? Gosvāmī: Aprakata-līlā jest wiecznie obecna w dhama, które przejawia się by obdarzyć łaską bhaktów tam zamieszkujących. Ten dzień w dyskusji zwrócił się ku końcowi. Podczas powrotu do domu Vijaya Kumāra wielokrotnie medytował o swej seva w aṣta-kāliya-lila. Tak kończy się trzydziesty pierwszy rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany Madhura-rasa-vicāra: svakīya-nāyikās * 84 * ROZDZIAŁ 32 Mādhura-rasa-vicāra: Parakiya-nāyikā Była to noc, a Vrajanātha zakończył swój bhjan tego dnia. Umieszczając swą hari-nama-mala obok, zasnął. Vijaya Kumāra uczcił prasādę, położył się na łóżku, lecz sen nie nadszedł gdyż był on pogrążony w myślach. Początkowo uważał, że Goloka i Gokula były różnymi miejscami. Teraz jednak doszedł do wniosku, iż był w błędzie. Korzeń parakija-rasa jest w Goloce, ale w jaki sposób Kṛṣṇa jest tam upapati (lubym)? Nie był w stanie pojąć tej kwestii. „Jeśli Kṛṣṇa jest najwyższą substancją”, pomyślał "a śakti i śaktimān nie różnią się, nawet rodzielone od siebie, jak można śakti nazwać parodhā (poślubioną gopa innemu niż Kṛṣṇa), a Kṛṣṇę upapati (lubym)?”. W pierwszej chwili pomyślał: „Jutro zapytam Śrī Gurudewę i pozbędę się mych wątpliwości", ale potem postanowił: „Byłoby niewłaściwym pytać Gurudewę dalej o Golokę. Mimo wszystko, to wymaga wyjaśnienia”. Zastanawiając się w ten sposób w końcu zasnął. Podczas gdy spał śnił, że znajdował się w obecności swego Gurudewy a w celu pokonania swoich wątpliwości zadał to samo pytanie, które pochłaniało go przed snem. Gurudewa odpowiedział "Baba Vijaya, Kṛṣṇa jest w pełni niezależny we wszystkich działaniach, a jego nieograniczonego pragnienia nie są zależne od pragnień innych. Jego odwiecznym pragnieniem jest, by Jego aiśvarya była ukryta, a Jego mādhurya widoczna. W związku z powyższym, który przypisuje Jego śakti istnienie oddzielone od siebie. W związku z tym, Jego para-śakti przyjmuje formę milionów atrakcyjnych, młodych gopi, które starają się oddać Mu swoje różne usługi. Jednak Kṛṣṇa nie jest w pełni zadowolony przez działanie śakti, gdy znajduje się ono pod wpływem poznania Jego bogactwa. Dlatego dzięki wspaniałemu wpływowi Jego jogamaja-śakti zapewnia tym pięknym gopi abhimāna (samoświadomość), że należą one do oddzielnych domów. To znaczy, pod wpływem tego śakti (jogamaja), uważają się za żony innych, a jednocześnie Kṛṣṇa przybiera również z nimi relację upapati (lubego). „Z lobha (chciwości) dla parakija-rasy, Kṛṣṇa przekracza Swą atmaramadharmę (samo zaspokajającą naturę) i wykonuje przeróżne odmiany cudownych lila, takich jak rasa-līlā z młodymi gopi, które bezwarunkowo wierzą, że są poślubione innym. Vamśi jest Jego priya-sakhī (drogim * 85 * przyjacielem) w realizacji tego działania. W porządku, w jakim Kṛṣṇa smakuje tych szczególnych charakterystyk - wieczna parakiya-bhāva umiejscowiona jest w Goloce. Z tego powodu wszystkie lasy-rozrywek Goloki oraz miejsca miłosnych gier Kṛṣṇy, takie jak Vṛndāvana pozostają wiecznie obecne. Wszystkie lila-sthānas (miejsca rozrywek) we Vrajy - np. arena rasy, Yamuna i Giri-Govardhana – znajdują się w Goloce, w ten sposób, usposobienia bycia w związku małżeńskim (dāmpatya-bhāva) oraz wierności własnemu mężowi (svakiyatva-bhāva) są tam obecne. Śuddha-svakiyatva, czysty małżeński nastrój prześwietnie króluje w Vaikuntha. Walory svakiya i parakiya są więc postrzegane jako nieprawdopodobnie różne i nie-różne. „Tylko zobacz, ten temat jest tak zdumiewający. W Goloce, parakiya-bhāva jest obecna tylko jako abhimāna (koncepcja). We Vrajy wydaje się być niczym romans z czyjąś żoną, jednak faktycznie nie dochodzi do cudzołóstwa, ponieważ młode gopi są własnymi śakti Kṛṣṇy. Kṛṣṇa jest zjednoczony z nimi od początku czasu; w związku z tym, ich podstawową cechą jest realnie doskonała wierność własnemu mężowi (svakiyatva) i cecha bycia poślubioną (dāmpatya). Gopa tacy jak Abhimanyu są specjalnymi awatarami ich koncepcji w Goloce. Stają się mężami by odżywiać līlā Kṛṣṇy oraz by uczynić go przewodnikiem vilāsa (rozrywek) na scenie Vrajy w duchu upapati. W Goloce, która znajduje się daleko poza światem materialnym, rasa jest odżywiona tylko poprzez tą koncepcję. W materialnym wszechświecie w Gokuli, wszystkie te koncepcje przejawiają swoje indywidualne byty i przyjmują ciała przez wpływ jogamaji w celu stworzenia wrażenia bycia w związku małżeńskim, a następnie przekraczania zasad zachowania małżeńskiego. Wszystko to dokonuje się przez działanie jogamaji”. Kiedy Vijaya Kumāra usłyszał wytłumaczenie svakiya i parakiya-tattvy przez Gurudewę w swoim śnie, jego wątpliwości zostały rozwiane. Goloka, poza materialnym światem, jest w rzeczywistości tą samą bhauma (ziemską) Gokula – a jego przekonanie do tego faktu stało się nieugięte, najwyższe szczęście tożsamości vraja-rasa powstało zaś w jego sercu. Jednocześnie czuł przebudzenie niezachwianej wiary w nitya-asta-kāliya-līlā Vrajy. Wstając wcześnie następnego dnia rankiem pomyślał: „Śrī Gurudewa pokazał mi nieograniczone miłosierdzie. Teraz usłyszę od niego o składnikach rasy, a następnie osiągnę nisthā w bhajanie”. Vijaya Kumāra uczcił prasāda i przybył przed oblicze Gurudewy w umówionym czasie. Roniąc łzy premy, zaoferował swoje prāṇama. Gurudewa czule objął go i powiedział: „Baba, Kṛṣṇa sprzyja ci Swoim prawdziwym miłosierdziem. Tak, więc jestem szczęśliwy po prostu cię * 86 * widząc”. Gdy tak mówił, potężny wpływ premy spowodował zachwianie w jego umyśle. Po krótkim czasie, kiedy Gosvāmīdżi odzyskał możliwość zewnętrznego postrzegania Vijaya Kumāra zaoferował swoją sāstānga-prāṇamę i rzekł: „Prabhu, nie znam łaski Kṛṣṇy; poznałem jedynie twoje miłosierdzie. Teraz zrezygnowałem z prób uświadomienia sobie Goloki. Jestem w pełni zadowolony dążeniem do osiągnięcia zrozumienia Vrajy. Chcę dokładnie odkryć fascynujące odmiany vraja-rasy. Powiedz mi proszę, czy możliwym jest, że niezamężne gopi, które utrzymują poczucie, iż Kṛṣṇa był ich mężem są nazywane svakiya, czy też nie?” Gosvāmī: Te niezamężne gopi Gokuli były svakiya w tym czasie przez ich nisthā w duchu zbliżania się do Kṛṣṇy, jako męża jednak ich rzeczywistym stanem jest parakiya. Chociaż nie jest to naturalne, to ich związek svakiya jest doskonalony w danym stanie w Gokula lila, ponieważ Kṛṣṇa przyjął je jako swoje żony przez gandharva-vivāha-riti (zwyczaj zawierania małżeństwa poprzez wymianę wianków). Vijaya: Prabhu, w odpowiednim czasie zadam wiele pytań, jedno po drugim. Chcę zrozumieć wszystkie tematy Śrī Ujjvala-nīlamaṇi w kolejności, w jakiej zostały przedstawione. Po pierwsze, chciałbym dowiedzieć się wszystkiego o najaka (bohaterach). Istnieją cztery typy najaka, mianowicie anukūla, dakṣina, śatha i dhrsta. Proszę opisać anukūla (sprzyjających) najaka. Gosvāmī: anukūla-najaka jest Ten, który porzuca pragnienie innych atrakcyjnych dziewcząt z powodu skrajnego przywiązania do jednej nāyikā (bohaterki). Bhāva Śrī Rāmacandraji do Śrī Seta-devi i Kṛṣṇy w kierunku Śrīmati Rādhikāji jest anukūla-najaka. Vijaya: Chcę poznać tożsamość różnych bhāv – jak anukūla - z czterech rodzajów najaka, takich jak dhīrodātta. Proszę opisz oznaki dhīrodāttaanukūla-najaka. Gosvāmī: Dhīrodātta-anukūla-najaka jest poważny, pokorny, przebaczający, litościwy, stanowczy, wytrwały w swych ślubach, wolny od próżności, skromny i bardzo hojny. Mimo to zrzeka się wszystkich tych cech dla dobra Swej nāyikā i idzie spotkać się z nią w tajemnicy. Vijaya: Proszę mi przedstawić oznaki dhīra-lalitā-anukūla-nāyaka. Gosvāmī: Dhīra-lalitā-najaka jest z natury koneserem rasa, wiecznie młodym, ekspertem w żartach, wolnym od lęku. Dhīra-lalitā-anukūla-najaka * 87 * ma wszystko to w połączeniu z przejawem korzystajania z nieprzerwanych przyjemności. Vijaya: Czym jest dhīra-canta-anukūla-najaka? Gosvāmī: Dhīra-canta-anukūla-najaka jest naturalnie spokojny i tolerancyjny, mądry i rozważny. Vijaya: Uprzejmie proszę, wyjaśnij oznaki dhīroddhata-anukūla-najaka. Gosvāmī: Kiedy najaka który jest zazdrosny, dumny, pyszny, podstępny i łatwo wpada w gniew jest przychylny, nazywany jest dhīroddhata-anukūlanajaka. Vijaya: Kto to jest dakṣina-najaka? Gosvāmī: Słowo dakṣina oznacza „prosty i szczery”. Dakṣina-najaka jest Ten, który nie zrzeka się szacunku, podziwu oraz uległej miłości do poprzedniej ukochanej, nawet w przypadku gdy oddaje Swoje serce innej nāyikā. Ktoś, kto jest na równi oddany wielu bohaterkom jest również nazywany dakṣinanajaka. Vijaya: Jakie są oznaki śatha-najaka? Gosvāmī: Śatha-najaka jest miły w obecności swej umiłowanej, lecz potajemnie popełnia poważne przestępstwa, działając w sposób sprzeczny z miłością, za jej plecami. Vijaya: Jakie są cechy dhrsta-najaka? Gosvāmī: Dhrsta-najaka jest całkowicie nieustraszonym specjalistą w kłamstwach, choć każdy może wyraźnie zobaczyć Jego oznaki ciesząc się towarzystwem innej ukochanej. Vijaya: Prabhu, jak wiele różnych rodzajów najaka istnieje? Gosvāmī: Jeśli patrzymy przez nasz pryzmat, Kṛṣṇa jest jedynym najaka. Nie ma nikogo oprócz Niego. Tylko jeden Kṛṣṇa jest purea (perfekcyjnym) w Dwarace, pūrnatara (doskonalszy) w Mathurze i pūrnatama (najdoskonalszy) we Vrajy. Jest zarówno pati (mężem) jak i upapati (lubym) w tych trzech miejscach. Tak, więc jest On sześcioma (= 2x3) typami najaka. Ponadto, ze względu na cztery kategorie począwszy od dhīrodātta, uosabia dwadzieścia cztery (= 6x4) typy. Ponownie, typy te są podzielone na anukūla, dakṣina, śatha i dhrsta, a zatem istnieje dziewięćdziesiąt sześć (= 24x4) rodzajów najaka. Teraz powinieneś wiedzieć, że istnieją dwadzieścia cztery rodzaje najaka w svakiya-rasa, a dwadzieścia cztery rodzaje najaka w parakiya-rasa. * 88 * W vraja-lila, svakiya-rasa jest skurczoną bhāvą i parakiya-rasa przeważa. Tak, więc dwadzieścia cztery rodzaje najaka w parakiya-rasa są wiecznym i wspaniałym objawieniem w Śrī Kṛṣṇie we Vrajy. Jest on postrzegany, jako którykolwiek z typów najaka, jaki jest niezbędny do wykonywania konkretnej roli w każdym aspekcie lila. Vijaya: Prabhu, uświadomiłem sobie różne cechy najaka i nāyikā. Teraz chciałbym się dowiedzieć, jak wiele rodzajów pomocników (sahāyaka) posiada najaka. Gosvāmī: Nāyaka ma pięć rodzajów pomocników, a mianowicie ceta, vita, vidūsaka, pitha-mardda i priya-narma-sakha. Wszyscy są biegli w użyciu żartobliwych słów; zawsze intensywnie poświęceni Kṛṣṇie z anurāga (głęboką miłością), wiedzą, jak się zachować w zależności od okazji i okoliczności, nadto są specjalistami oraz słyną z biegłości w sztuce zadowalania gopi, gdy te stają się rozdrażnione, jak również w dawaniu poufnych porad. Wspomniane cechy charakteryzują wszystkie pięć typów pomocników. Vijaya: Jakie są atrybuty ceta? Gosvāmī: Są ekspertami w odkrywaniu wszystkiego, wykonują tajne zadania, a ich usposobienie jest dość odważne i aroganckie. W Gokuli sakhas tacy jak Bhaṅgura i Bhṛṅgara wykonują zadania ceta Kṛṣṇy. Vijaya: Kogo nazywamy vita? Gosvāmī: Vita Kṛṣṇy, tacy jak Kadāra i Bhārati Bandha są niezwykle utalentowani w dziedzinach takich jak ubieranie i dekorowanie Kṛṣṇy. Są przebiegli, specjalizują się w sztuce konwersacji oraz manipulowaniu innymi. Vijaya: Kim są vidūsaka? Gosvāmī: Vidūsaka lubią jeść i kłócić się. Posiadają talent rozśmieszania innych poprzez swoje komiczne zachowanie, słowa oraz ubiór. Madhumaṅgala i gopa tacy jak Vasanta wyróżniają się wśród vidūsaka Kṛṣṇy. Vijaya: Kto znajduje się w kategorii pitha-mardda? Gosvāmī: Śrīdāmā to pitha-mardda Kṛṣṇy. Choć jego zalety są takie jak te najaka, prowadzi wszystkie swoje działania według porządku najaka. Vijaya: Jakie są oznaki priya-narma-sakha? Gosvāmī: Są wtajemniczeni w najbardziej poufne tajemnice. Zostało im udzielone schronienie bhāvy sakhī. Subala i Arjuna wyróżniają się wśród * 89 * priya-narma-sakha Kṛṣṇy. W ten sposób są oni najlepszymi przyjaciółmi Kṛṣṇy. Wśród tych pięciu typów - ceta, vita, vidūsaka, pitha-mardda i priyanarma-sakha - ceta znajdują się w dāsya-rasa, pitha-mardda są w vera-rasa, a pozostałe umiejscowione są w sakhya-rasa. Ceta są sługami (kinkara), czterej pozostali to sakha. Vijaya: Czy nie ma kobiet wśród pomocników (sahāyakā)? Gosvāmī: Owszem, są i nazywamy je dūti (posłanniczkami). Vijaya: Ile rodzaje dūti istnieje? Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje: svayam-dūti i apta-dūti. Katāksa (zerknięcie z ukosa) i vamśi-dhvani (dźwięk fleta Kṛṣṇy) to svayam-dūti. Vijaya: Aha! Kim są apta-dūti? Gosvāmī: Vira jest biegła w wypowiadaniu śmiałych słów, a Vṛndā specjalizuje się w przekonujących pochlebstwach. Obydwie są apta-dūti Śrī Kṛṣṇy. Svayam-dūti i apta-dūti to nadzwyczajne dūti. Prócz nich istnieją zwykłe posłanniczki, jak lingini, daiva-jña i śilpa-kārini. Opiszę je szczegółowo w dalszej części w kontekście nāyikā i dūti. Vijaya: Pojąłem nastrój i cechy Kṛṣṇy, jako najaka, usłyszałem także, że Śrī Kṛṣṇa wykonuje nitya-lilā zarówno w bhāvie pati i upapati. Wykonuje rozrywki w Dvaraka w pati-bhāvie, oraz w Vraja-puri w upapati-bhāvie. Nasz Kṛṣṇa jest upapati, więc istotnym jest dla nas, aby poszerzać wiedzę o vrajaramanis - uroczych, młodych gopi. Gosvāmī: Większość dziewcząt Vrajy, z którymi Vrajendranandana Śyāmasundara wykonuje rozrywki znajduje się w parakiya-bhāwie, gdyż mādhura-rasa nie jest w stanie całkowicie rozwinąć się bez parakiya. Rasa uroczych dam Dvaraka-puri pozostaje ograniczona przez ich związki małżeńskie, natomiast rasa żeńskiej populacji Vrajy posiadającej śuddhakama, z której Kṛṣṇa czerpie ogromne szczęście, jest nieskrępowana (akuntha). Vijaya: Jakie jest tego znaczenie? Gosvāmī: Śrī Rudra, który jest bardzo kompetentny w kwestii śrngāra-rasy stwierdza, że najlepsze bronie Kandarpy (Kupidyn), to przeszkody, takie jak przeciwstawne nastroje kobiet (vāmatā) oraz skrajne trudności w spotkaniach z kobietami (durlabhatā) wynikające z zakazów narzuconych przez społeczeństwo. Cānakya Paṇḍita stwierdził, że serce najaka ulega daleko głębszemu przywiązaniu, gdy zabronione jest Mu spotkanie z Jego * 90 * ukochaną i kiedy trudno jest zdobyć kochaną o sarnich oczach. Spójrz! Chociaż Kṛṣṇa jest atmarama, w czasie rasa-lila, to ukazał się w tak wielu svarūpa jak było gopi, po czym przeprowadził līlā wraz z nimi. Każdy sadhaka powinien przestrzegać rasa-lila. Zawarta jest w niej, bowiem specjalna wskazówka, że jeśli sadhaka pragnie pomyślności, to winien wejść w rasa-lila, jako bhakta, lecz nigdy nie powinien imitować Kṛṣṇy. Innymi słowy, należy wejść w līlā jedynie stając się adoratorem gopi, przyjmując usposobienie gopi-bhāvy. Vijaya: Czy możesz łaskawie wyjaśnić bardziej szczegółowo istotę gopibhāvy? Gosvāmī: Nandanandana Kṛṣṇa, syn Nanda Maharadży, jest gopa i nie wykonuje On miłosnych rozrywek z nikim oprócz gopi. Sadhaka, który kwalifikuje się do śrńgāra-rasy powinien angażować się w Kṛṣṇa-bhajanę z tą samą bhāvą, z której gopi uczyniły służbę miłości do Kṛṣṇy. W trakcie Jego bhajany, sadhaka winien medytować o sobie jako vraja-gopi. Sadhaka powinien uznać się za niewolnika którejś niezwykle szczęśliwej vraja-vāsini (mieszkanki Vrajy) i pod jej kierownictwem świadczyć usługi Rādhā-Kṛṣṇie. Nie można obudzić rasy dopóki nie uważa się siebie za parodhā, t.j. być w związku małżeńskim z gopa innym niż Kṛṣṇa. Jest to parodhā-abhimāna, samoświadomość bycia poślubioną gopa innemu niż Kṛṣṇa, która jest specyficzną dharmą vraja-gopi. Śrī Rupa Gosvāmī napisał: māyā-kalita-tādṛk-stri-śilanenānusūyibhiḥ na jātu vrajadevināī patibhiḥ saha saṅgamaḥ Śrī Ujjvala-nilamaṇi (Kṛṣṇa-vallabhā-prakaraṇa, 19) Vraja-devis, którzy pod wpływem jogamaja, uważają siebie za żony gopa innych niż Kṛṣṇa, nigdy nie wchodzą w fizyczny kontakt ze swoimi poślubionymi dharmiką mężów. Na czas abhisāra gopi (spotkanie z Kṛṣṇą), gopa widzą w domach postacie gopi dokładnie przypominające ich własne żony. Formy te są wytwarzane przez jogamaja w taki sposób, że gopa będą myśleć: „Nasze żony są tu w domu” i przez to nigdy nie mają okazji do doświadczenia zazdrości lub poczucia wrogości wobec Kṛṣṇy. Vraja-Devi nigdy nie miały kontaktu fizycznego z ich prawnie poślubionymi mężami, którzy zostali wszyscy wytworzeni przez jogamaja. Każdy z małżonków vraja-gopi jest jedynie manifestacją odpowiadającej bhāvy w līlā Goloki. Ich małżeństwa są również wyłącznie skrytym przekonaniem stworzonym przez jogamaja. Gopi w rzeczywistości nie są małżonkami innych gopa, ale abhimāna, lub samoświadomość bycia poślubioną gopa jest * 91 * wiecznie obecna. Jeśli tak nie było, to naturalnie niemożliwym byłoby ujawnienie się parakiya-rasy z powodu przekory (vāmatā), niedostępności (durlabhatā), przeszkód, społecznych zakazów, lęku itd. Nāyikā-bhāva vrajarasy nie może zostać osiągnięta bez takiej koncepcji. Laksmdżi z Vaikunthy jest tego przykładem. Vijaya: Czym jest bhāva poznania siebie jako parodhā? Gosvāmī: Gopi myśli: „Jestem dziewczyną, która urodziła się w domu vrajagopa, a kiedy dorosłam do wieku młodzieńczego, zostałam wydana do małżeństwa z młodym gopa”. Tylko taki rodzaj przekonania czyni potężnym intensywne pragnienie, by spotkać się intymnie z Kṛṣṇą. Gopi-bhāva oznacza przypisanie (aropa) sobie usposobienia bycia żoną gopa, która nie wydała jeszcze na świat dziecka. Vijaya: Jeśli sadhaka jest mężczyzną, jak może przypisać sobie samemu gopi-bhāvę? Gosvāmī: Ludzie uważają siebie za mężczyzn jedynie poprzez wpływ złudnej natury nałożonej przez maja. Z wyjątkiem wiecznych, męskich towarzyszy Kṛṣṇy - czystą, nieodłączną duchową naturą wszystkich innych jest kobieta. Naprawdę, w strukturze duchowej nie istnieją cechy charakterystyczne kobiece i męskie, ale sadhaka może osiągnąć kwalifikacje do bycia vrajavāsini, kiedy jest powodowany svabhāvą i oddany abhimāna. Tylko ci, którzy posiadają ruci dla mādhura-rasy są zdolni stać się vraja-vāsinis. Jeśli wykonuje się sādhanę wedle własnego ruci, to osiąga się udoskonalony stan, który odpowiada dokładnie charakterowi tejże sādhany. Vijaya: Jaka jest świetność w byciu gopi poślubioną gopa innemu niż Kṛṣṇa? Gosvāmī: Vraja-gopi, które są w związku małżeńskim z innymi, naturalnie stają się kopalniami przeobfitego piękna oraz niezwykle potężnych transcendentalnych cnót, gdy intensywna tęsknota bycia jak najbliżej z Kṛṣṇą pojawia się w ich sercach. Zostają one również ozdobione przepiękną urodą z premy. Słodycz ich rasy przewyższa tą wszystkich śaktis Bhagavāna kierowanych przez boginię szczęścia Lakszmi. Vijaya: Ile rodzajów vraja-sundari (pięknych dziewcząt) istnieje? Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje: sādhana-para, devi oraz nitya-priyā. Vijaya: Czy istnieją także różne rodzaje sādhana-para-sundari? Gosvāmī: Tak, są dwa rodzaje sādhana-para-sundari: yauthiki i ayauthiki. * 92 * Vijaya: Kim są yauthiki? Gosvāmī: Yauthiki sundari narodziły się razem we Vrajy, w grupie - po tym jak zostały wchłonięte w sādhanę dla vraja-rasy. Innymi słowy, są one członkami szczególnej grupy. Istnieją dwa rodzaje yauthiki: muni-gana i Upaniszady-gana. Vijaya: Które muni zostały narodzone we Vrajy jak gopi? Gosvāmī: Niektóre muni ofiarowały cześć Gopali, ale nie były w stanie osiągnąć siddhi (doskonałości). Po uzyskaniu darśana piękności Śrī Rāmacandry, nadal czyniły starania w sādhanie zgodnie ze swymi drogimi pragnieniami. Zatem zaakceptowały gopi-bhāvę i narodziły się jako gopi. Padma Purāna odnosi się do nich w ten sposób, a Brhad-vāmāna Purāna stwierdza, że niektóre z nich osiągnęły doskonałość na początku rasa-lila. Vijaya: W jaki sposób Upaniszady narodziły się jako gopi we Vrajy? Gosvāmī: Uosobienia Maha-Upaniszad, zostały obdarowane niezwykle wyważonym wyczuciem. Uległy dogłębnemu zadziwieniu, gdy zobaczyły wielkie szczęście gopi, a po wykonaniu ciężkich wyrzeczeń z śraddhā, osiągnęły narodziny w Vrajy jako gopi. Vijaya: Kim są ayauthiki? Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje sundari czczone pod mianem ayauthiki: dawne (prācinā) i nowe (navinā). Są w wyjątkowy sposób połączone z gopibhāvą, a także wykonują sādhanę z intensywnym pragnieniem i naturalną anurāga. Niektóre rodzą się same, z kolei inne w grupach po dwie, trzy, a nawet w większej ilości w tym samym czasie. Prācinā ayauthiki-gopi dawno temu osiągnęły salokya (mieszkają na tej samej planecie) wraz z nitya-priya gopi. Navinā-ayauthiki gopi przybywają do Vrajy poprzez narodziny wśród dev, ludzi oraz innych istot. Stają się stopniowo prācinā i osiągają salokya we wspomniany już przeze mnie sposób. Vijaya: Pojąłem temat sādhana-para. Teraz bądź łaskaw opowiedzieć mi o devi. Gosvāmī: Kiedy Kṛṣṇa zstępuje pośród devów w Svarga przez Swoje amśa, wtedy amśa Jego nitya-kanta również objawia się jako devi by Go zadowolić. Te same devi rodzą się w Kṛṣṇa-lila, jako córki gopa i stają się prāṇa-sakhī nityapriyā-gopi, których są amśas - innymi słowy, ze swych własnych amśanis. * 93 * Vijaya: Prabhu, kiedy to Kṛṣṇa rodzi się przez Swoje amśa w gatunku devów? Gosvāmī: Kṛṣṇa rodzi się z łona Aditi poprzez Swoją formę svamśa jako Vāmāna i dzięki Jego vibhinnāmśa (oddzielone rozwoje) staje się deva ta. Śiwa i Brahma nie rodzą się z łona matki i mimo że nie należą do kategorii zwykłych jīva, którzy posiadają pięćdziesiąt cech, to są nadal tylko vibhinnāmśa. Te pięćdziesiąt cech z pewnością przejawia się w Brahmie i Śiwie w nieco większym stopniu, a ponadto mają oni jeszcze pięć cech, których nie znajdziemy u zwykłego jīva. W związku z tym, nazywani są głównymi deva ta. Ganeśa i Surya również znajdują się w tej samej kategorii co Brahma z tego samego powodu, ale pozostałe devy są sklasyfikowane jako jīva. Wszyscy deva ta to vibhinnāmśa Kṛṣṇy, a ich żony (devis) są vibhinnāmśa z cit-śakti. Tuż przed pojawieniem się Kṛṣṇy, Brahma kazał im się narodzić by zaspokoić Kṛṣṇę, a po jego rozkazie niektóre z nich narodziły się we Vrajy, a inne w Dvarace wedle ich różnych gustów i sādhan. Devi, które narodziły się w Vrajy powodu intensywnej chęci osiągnięcia Kṛṣṇy są prāṇa-sakhī z nitya-priya-gopi. Vijaya: Prabhu, Upaniszady osiągnęły narodziny jako gopi, ale uprzejmie rzeknij, czy jakieś inne przewodniczące devi Wedy również przyjęły narodziny we Vrajy? Gosvāmī: Jest to zapisane w srsti-khanda Padma Purāny, że Gāyatri, która jest Veda-mata, matką Wed, narodziła się również jako gopi i osiągnęła stowarzyszenie Śrī Kṛṣṇy. Od tego momentu przyjęła postać kama-gāyatri. Vijaya: Ale czyż kama-gāyatri nie jest bez początku (anadi)? Gosvāmī: Kama-gāyatri pewnością jest anadi, a ta anadi-gāyatri po raz pierwszy przejawiła się w postaci Veda-mata. Później, pod wpływem sādhany oraz widoku szczęścia wielu Upaniszady narodziła się we Vrajy wraz z Gopala Upaniszady. Chociaż forma kama-gāyatri jest wieczna, to istnieje ona cudownie w wiecznej i odrębnej formie jako Veda-mata Gāyatri. Vijaya: Wszystkie te jak Upaniszady, które narodziły się we Vrajy miały abhimāna bycia córkami gopa, oraz przyjęły Kṛṣṇę jako własnego męża z pojęciem tego, iż był on gopa-najaka. Kṛṣṇa stał się w tamtym czasie ich mężem według zwyczaju gandharva-vivāha. Tyle pojąłem. Jednak wiecznie ukochanymi małżonkami Kṛṣṇy są Jego towarzyszki z czasu bez początku. Zatem czy związek Kṛṣṇy z upapati to tylko podstęp maja? Gosvāmī: To z pewnością jeden rodzaj wytworów maja, ale nie jada-maja, złudnej energii eksponowanej w świecie materialnym. Jada-maja nigdy nie * 94 * może dotykać Kṛṣṇa-lila. Chociaż vraja-līlā istnieje w materialnym świecie, to znajduje się całkowicie poza jurysdykcją jada-maja. Inną nazwą dla cit-śakti jest jogamaja. W Kṛṣṇa-līlā sama ta jogamaja działa w taki sposób, że ten, kto jest wpływem jada-maja widzi Kṛṣṇa-līlā w zewnętrznej formie. Jogamaja przynosi Vrajy parodhā-abhimāna z Goloki wraz każdym z nitja-priyās oraz daje tej formie abhimāna oddzielne, indywidualne istnienie. Następnie, poprzez organizowanie małżeństw między nitya-priya-gopi i wspomnianymi osobnymi bytami1, sprawia ona, że Kṛṣṇa staje się upapati. Wszechwiedzący puruṣa, oraz wszystkowiedzący sakti, którzy wchłaniani są w odpowiednią dla nich rasę akceptują te bhāvy. To wskazuje na wyższość rasy i super-doskonałość całkowicie niezależnych Iccha-śakti. Taka znakomitość nie istnieje w Vaikuntha i Dvarace. Gdy prāṇa-sakhī osiągną salokya wraz z nitya-priya gopi, ich ograniczona pati-bhāva ulega rozszerzeniu i staje się upapati-bhāvą. Jest to ich ostateczne osiągnięcie. Vijaya: Ta siddhānta jest dość niezwykła. Moje serce uległo odświeżeniu. Teraz wyjaśnij mi łaskawie nitya-priya gopi. Gosvāmī: Śrī Gauracandra nie ukazałby podobnie ezoterycznych zasad moimi ustami, gdyby zabrakło obecności wykwalifikowanego słuchacza takiego jak ty. Spójrz tu, w różne miejsca, Śrī Jīva Gosvāmī, który jest wszechwiedzący (sarva-jña) rozmyślał nad tym tematem w bardzo poufny sposób, co można zrozumieć czytając pozostawione przez niego komentarze oraz teksty; takie jak Kṛṣṇa-sandarbha. Śrī Jīva Gosvāmī zawsze obawiał się, że jeśli niewykwalifikowane osoby zechcą dowiedzieć się o tych bardzo ezoterycznych zasadach, to mogą później przyjąć schronienie w zniszczonej formie dharma. W tym czasie, Śrī Jīva Gosvāmī odczuwał lęk o każdy błąd, taki jak rasābhāsa oraz zniekształcenie rasy, które są dziś widoczne u tzw. Wisznuitów. Nie mógł zapobiec temu nieszczęściu, mimo że był tak ostrożny. Nie powinieneś mówić tej siddhanty w obecności innych osób, z wyjątkiem tych, którzy mają kwalifikacje do jej otrzymania. Teraz opiszę nitya-priya gopi. Vijaya: Kim są nitya-priya gopi? Chociaż w przeszłości badałem wiele śastr, teraz moim jedynym pragnieniem jest spijać nektar z lotosowych ust Śrī Gurudewy. Gosvāmī: Jak Kṛṣṇa, nitya-priya gopi we Vrajy są siedzibami wszystkich cech, takich jak piękno i spryt. Rādhā i Candrāvali są z nich najważniejszymi. Zostały one omówione w Brahma-saṁhitā (5,37). ānanda-cinmaja-rasa-pratibhāvitābhis tābhir ya eva nija-rūpatayā kalābhiḥ * 95 * goloka eva nivasaty akhilātma-bhūto govindam ādi-puruńaī tam ahaī bhajāmi Gdy ananda-amśa z sac-cid-ananda-para-tattvy wzburzy cid- amśa, a następnie zostanie zarażona entuzjazmem przez oddzielnie zauważalny hlādini pratibha (splendor), to Śrīmati Rādhika, wraz z sakhī, które są rozszerzeniem jej duchowej formy, staje się widoczna. Wykonuję bhajanę tego Govindy, który jest najwyższy, mieni się Duszą wszystkich dusz. On wiecznie mieszka w Goloka-dhama wraz z dziewczętami, które są obdarzone sześćdziesięcioma czterema umiejętnościami w sztuce. Nitya-priya gopi zostały wymienione w tym oznajmieniu Brahmy, które jest esencją wszystkich Wed. Są to nitya, co oznacza, iż istnieją jako przejaw citśakti, a zatem znajdują się poza pojmowaniem czasu i przestrzeni - jest to prawda. Tam, nitya-līlā jest wyrazem sześćdziesięciu czterech sztuk: kalābhiḥ svāṁśa-rūpābhiḥ śaktibhih. Chociaż w innych komentarzach o Brahma-saṁhitā aczarjów nadawane są im różne znaczenia, to wyjaśniłem bardzo poufnt komentarz Śrī Svarupa Damodara Gosvāmīego. Ten sekretny skarb jest ukryty w skarbcach serc Śrī Rupa-Sanatany i Śrī Jīva Gosvāmīego. Vijaya: Głęboko pragnę usłyszeć różne nazwy nitya-priya gopi. Gosvāmī: Śāstra - jak Skanda Purāna i Prahlāda-samhitā wspominali nazwy takie jak: Rādhā, Candrāvali, Viśakha, Lalitā, Śyama, Padma, Śaibyā, Bhadrikā, Tara, Vicitra, Gopāli, Dhaniñṭhā i Pali. Innym imieniem Candrāvali jest Somata, a Śrīmati Rādhika jest również nazywana Gandharva. Vrajagopi takie jak Khañjanākñi, Manorama, Mangalā, Vimala, Līlā, Kṛṣṇa, Sari, Viśāradā, Tārāvali, Cakorākñi, Śaṅkari i Kumkumā są również znane w świecie. Vijaya: Jaki jest ich związek ze sobą? Gosvāmī: Te gopi są yūtheśvari (liderkami grup). Nie istnieją jedna, lub dwie grupy, lecz całe setki, a w każdej z nich znajdują się tysiące pięknych, indywidualnych gopi. Wszystkie wymienione wcześniej gopi, od Śrīmati Rādhiki do Kuṁkumā są yūtheśvari. Wiśakha, Lalitā, Padma i Śaibyā zostały opisane w śāstra z większym bogactwem niż inne. Pomiędzy yūtheśvari osiem gopi poczynając od Rādhy jest określone mianem prādhāna, ponieważ są one najbardziej szczęśliwe. Vijaya: Wiśakha, Lalitā, Padma i Śaibyā są prādhāna gopi oraz szczególnymi specjalistkami w odżywiających rozrywkach Kṛṣṇy. Dlaczego nie zostały one zaakceptowane jako odrębne yūtheśvari? * 96 * Gosvāmī: Są wykwalifikowane na tyle, że chociaż byłoby właściwym nazywanie ich yūtheśvari, to Lalitā i Wiśakha pozostają do tego stopnia oczarowane przez niezwykle błogą bhāvę Śrīmati Rādhiki, że nie chcą nazywać siebie niezależnymi yūtheśvari. Wśród nich, niektóre są zwolenniczkami Śrīmati Rādhiki, a inne Candrāvali. Vijaya: Słyszałem, że Lalitā posiada gana (podgrupę). Jaki jest to typ grupy? Gosvāmī: Śrīmati Rādhāji wyróżnia się spośród wszystkich yūtheśvari. Niektóre gopi z zależnej od Niej yūtha są przyciągane do specjalnej bhāvy Śrī Lalitāji i nazywają się Lalitā gana. Inne gopi odnoszą się do siebie jako Wiśakha gana, i tak dalej. Asta-sakhīs kierowane przez Lalitę oraz Wisahkę są bohaterkami różnych gana Śrīmati Rādhiki. Jeśli ktoś jest bardzo szczęśliwy, to można uzyskać kwalifikacje potrzebne do wejścia do gana Śrīmati Lality. Vijaya: W którym śastra można znaleźć imiona tych gopi? Gosvāmī: Ich nazwy znajdują się w śāstra takich jak Padma Purāna, Skanda Purāna i Uttara khanda z Bhāviñya Purāna. Wiele imion wymienionych jest również w Satvata-tantrze. Vijaya: Śrīmad-Bhagavatam jest herbowym klejnotem wszystkich śāstra w całym wszechświecie, więc to byłoby przyczynkiem do wielkiej radości, jeśli imiona te zostałyby tam wymienione. Gosvāmī: Śrīmad-Bhagavatam to tattva-śastra, ale jest również oceanem rasy. Z punktu widzenia rasika-bhaktów, Śrīmad-Bhagavatam wypełniony jest całością przemyśleń o rasa-tattvie, jak gdyby zawrzeć ocean w jednym słoiku. Imię Śrī Rādhy, bhāvy i tożsamość wszystkich gopi zostały tam opisane w bardzo poufny sposób. Jeśli zastanowisz się dokładnie nad ślokami z Dziesiątego Canto, znajdziesz wszystko. Śrī Śukadewa Gosvāmī opisał ten temat w poufny sposób, aby zatrzymać niewykwalifikowanych ludzi na odpowiedni dystans. Vijaya, co będzie wynikiem podania sznura modlitewnego oraz pełnych i wyraźnych opisów wszystkiego? Czytelnik może zrozumieć poufne tematy tylko w zakresie zaawansowania jego koncepcji. Dlatego jedną z cech prawdziwego paṇdita jest to, że może ujawnić w zawoalowany sposób tematy, które nie nadają się do objawienia w obecności wszystkich. Wykwalifikowani ludzie pojmują je tylko w takim zakresie w jakim pozwala im na to ich adhikara. Nie istnieje znajomość prawdziwego vastu bez śrī Guru-parampara. Można nabyć wiedzę w inny sposób, ale bez takiego efektu. Pełną rasę Śrīmad-Bhagavatam można osiągnąć jedynie po dokładnym zrozumieniu Ujjvala-nīlamaṇi. * 97 * W ten sposób, po długim okresie pytań i odpowiedzi, istagosthi tego dnia zostało zakończone. Vijaya powrócił do swojej rezydencji, medytując nieustannie na tematy, o których usłyszał. Jako że wszystkie vicara (rozważania) w odniesieniu do najaka i nāyikā obudziły się na polu jego serca, pogrążył się w paramananda, a gdy przypomniał sobie dyskusję o vaṁśi i svayam-dūti, strumienie łez płynęły z jego oczu. W tym czasie wizja, którą ujrzał w zagajniku na drodze do Sundarācala poprzedniej nocy pojawiła się wyraźnie w jego sercu. Tak kończy się trzydziesty drugi rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany Mādhura-rasa-vicāra: Parakiya-nāyikā ROZDZIAŁ 33 Madhura-rasa-vicāra: Śrī Rādhā svarūpa, Pięć typów Sakhī & Posłańców” Pewnego dnia, Vijaya Kumāra i Vrajanātha zażyli kąpieli w Indradyumna Sarovara, a po powrocie do swojego domostwa razem ofiarowali prasāda. Vrajanātha wyruszył następnie by otrzymać darśan samadhi Śrī Haridāsa Thakura, podczas gdy Vijaya Kumāra zaszedł przed lotosowe stopy swego Gurudewy w Śrī Rādhā-Kanta Matha. Kiedy spostrzegł, że czas jest odpowiedni zadał kilka pytań dotyczących Śrīmati Rādhiki: „Prabhu, Śrī Vriṣabhānu-nandini jest dla nas wszystkim i końcem wszystkiego oraz każdym oddechem życia. Nie jestem w stanie tego wyrazić. Nie wiem czemu moje serce topnieje, kiedy tylko usłyszę imię Śrī Rādhiki. Chociaż Śrī Kṛṣṇa jest naszym jedynym schronieniem, to pragnę wyłącznie smakować wesołe zabawy, które wykonuje On z Śrī Rādhiką. Mój umysł nie chce słuchać jakichkolwiek Kṛṣṇa-katha, które nie wspominają imienia Śrīmati Rādhiki lub nie opisują Jej rozrywek. Co mogę rzec? Teraz nie jestem z największą przyjemnością przedstawiać siebie, jako Vijaya Kumāra Bhattācārya. Szczęściem napełnia mnie nazywanie się palya-dāsi Śrī Rādhiki. Inną zaskakującą rzeczą jest to, że nie mam ochoty opowiadać vraja-lila-katha tym, którzy są Kṛṣṇa-bahirmukha (niechętni by służyć Kṛṣṇie). Pragnę wstać * 98 * i uciec z każdego zgromadzenia, w którym ci niebędący rasika opisują chwałę Śrī Rādhā-Kṛṣṇy”. Gosvāmī: Masz szczęście! Dopóki ktoś nie osiągnie pełnego przekonania, że jest vraja-ramani, dopóty nie jest uprawniony do wejścia w opisy lila-vilāsa Śrī Śrī Rādhā-Kṛṣṇy. Nie wspominając o tych, którzy posiadają męską formę, to nawet devi nie posiada kwalifikacji do Rādhā-Kṛṣṇa katha. Omówiłem już z tobą temat ukochanych małżonek Kṛṣṇy. Rādhā i Candrāvali są najważniejszymi z nich, a one obydwie posiadają miliony yūtha świeżych, dorastających gopi. W czasie maha-rasy setki milionów uroczych, młodych gopi wzięło udział w rasa-mandala i rozszerzyło jej piękno. Vijaya: Prabhu, niechże Candrāvali posiada miliony yūtha, ale proszę, miej dla mnie łaskę miłosierdzia i opowiedz o chwale Śrīmati Rādhiki, tak by moje skażone uszy mogły zostać oczyszczone i wypełnione rasą. Biorę twoje pełne schronienie. Gosvāmī: Aha Vijaya, Rādhā i Candrāvali Śrī Rādhāji jest mahabhāvasvarūpą (kompletnym ucieleśnieniem najwyższej miłości), zatem przewyższa Candrāvali we wszystkich cechach i kwestiach. Spójrz, w Tāpani-śruti została Ona nazwana Gandharwą. W Rk-pariśista (suplemencie do Rg Wedy) pojawia się opis niesamowitej wspaniałości Madhawy, gdy jest On z Rādhą. W Padma Purāna, Nāradaji powiedział również: „Tak, jak Śrīmati Rādhika jest najbardziej umiłowaną Kṛṣṇy, podobnie Jej kunda jest Jemu równie droga. Spośród wszystkich gopi Śrī Rādhārani jest najdroższa Kṛṣṇie”. Cóż za bezprecedensową i zadziwiającą tattvą jest rādhā-tattva! Wśród wszystkich różnych śakti Bhagavāna, najważniejsza maha-sakti nazywana jest hlādini. Rādhika jest mahabhāva-svarūpą, ucieleśnieniem skupionej istoty hlādini. Vijaya: Cóż za wyjątkowa tattva! Teraz proszę o opis svarūpy Śrī Rādhy. Gosvāmī: Pod każdym względem Śrīmati Rādhā jest najpiękniejszą ze wszystkich ukochanych małżonek Śrī Kṛṣṇy (susthu-kanta-svarūpa), przyozdobioną w szesnaście śrngāra (dekoracji) i dwanaście ābharana (ozdób). Vijaya: Jaki jest znaczenie susthu-kanta-svarūpy? Gosvāmī: Svarūpa Śrī Rādhy jest tak piękna, że nie wymaga żadnych ozdób ani upiększeń. Jej niezrównaną urodę wzbogacają włosy, na które składa się mnóstwo wytwornych loków, twarz lotosu, duże, niespokojne oczy, oraz Jej piękne piersi. Niezwykła uroda Jej svarūpy wzrasta wielokrotnie poprzez smukłą talię, dwoje wykwintnych, lekko obniżonych ramion i ręce niczym * 99 * pąki kwiatów ozdobione klejnotami Jej paznokci. We wszystkich trzech światach nie istnieje nic porównywalnego z Jej pięknością. Vijaya: Czym jest szesnaście śrngāra? Gosvāmī: Szesnaście śrngāra, to: kąpiel, blask klejnotu zdobiącego czubek Jej nosa, niebieskie szaty, pas zdobiący Jej talię, warkocz, kolczyki, olejek drzewa sandałowego rozsmarowany na Jej członkach, rozłożenie kwiatów we włosach, girlanda, lila-kamala w ręku, tāmbūla w ustach, kropka kasturi na podbródku, kājala wokół oczu, obrazy narysowane w mrgamada (piżmie) na Jej różowych policzkach, czerwony lac na nogach i tilaka na czole. Śrīmati Rādhika jest zawsze upiększona tego typu ozdobami. Vijaya: Jakie jest dwanaście ābharana? Gosvāmī: Dwanaście ābharana, które zdobią członki Śrī Rādhy to wyjątkowo błyszczący przyozdobiony wspaniałymi klejnotami diadem na głowie, złote kolczyki, złoty pas na biodrach, złoty naszyjnik, valli i złote śalākā na uszach, bransoletki na nadgarstkach, ozdoba na szyi, pierścienie na palcach, perłowy naszyjnik, naramienniki, wysadzane klejnotami dzwonki na kostki na Jej nogach oraz pierścienie na palcach u stóp. Vijaya: Proszę miej nade mną litość i opisz wybitne cechy Śrī Rādhy. Gosvāmī: Zarówno jak Śrī Kṛṣṇa, Śrīmati Rādhā posiada niezliczone cechy, wśród których dwadzieścia pięć odznacza się wyjątkowością. (1) Jest słodka (mādhura), tj. obdarzona nieporównanie piękną aparycją. (2) Jest zawsze świeża i młoda. (3) Jej oczy są niespokojne i skłonne do posyłania ukradkowych spojrzeń. (4) Ma promienny, delikatny i słodki uśmiech. (5) Ma piękne linie na skórze wskazujące pomyślność. (6) Doprowadza Kṛṣṇę do szaleństwa wonią członków Swojego ciała. (7) Jest ekspertem w dziedzinie sztuki muzycznej. (8) Jej mowa jest pełna słodyczy. (9) Jest ekspertką w robieniu żartów. (10) Jest bardzo uprzejma i skromna. * 100 * (11) Jest miłosierna (12) Jest przebiegła. (13) Jest specjalistką we wszystkich obowiązkach. (14) Jest nieśmiała. (15) Jest zawsze wytrwała na drodze sprawiedliwego postępowania. (16) Jest cierpliwa. (17) Jest pełna powagi, tak, że jest bardzo trudnym jest zrozumienie znaczenia jej umysłu. (18) Lubuje się w rozrywkach. (19) Odznacza się wyjątkowym pragnieniem zamanifestowania największej wspaniałości mahabhāvy. (20) Na sam Jej widok serca mieszkańców Gokuli natychmiast przepełniają się premą. (21) Jej sława przenika cały wszechświat. (22) Jest obiektem uczuć swoich zwierzchników (guru-jana). (23) Jest kontrolowana przez intensywną miłość (prāṇaya) Jej sakhī. (24) Jest najwybitniejsza wśród wszystkich sakhī Kṛṣṇy. (25) Keśawa pozostaje zawsze posłuszny jej rozkazom. Vijaya: Chciałbym dowiedzieć się bardziej szczegółowo o eleganckich liniach, które wskazują Jej ogromne szczęście. Gosvāmī: Według Varaha-samhitā, Jyotiṣa-śastra, Kāśikhanda i Purān jak Matsya Purāna oraz Garuda Purāna, są to święte znaki na jej lewej stopie: (1) Ziarno jęczmienne u podstawy jej dużego palca; (2) niżej znajduje się cakra. (3) Poniżej środkowego palca umiejscowiony jest kwiat lotosu, a poniżej (4) sztandar oraz (5) flaga. (6) Istnieje linia wijąca się od połowy podeszwy po prawą stronę środkowego palca. (7) Poniżej Jej małego palca znajduje się oścień do powodowania słoniem. Znaki na prawej stopie są następujące: (1) U podstawy Jej dużego palca u nogi znajduje się koncha, (2) na pięcie umiejscowiona jest ryba, (3) poniżej * 101 * małego palca - ołtarz. Nad rybą widnieją: (4) rydwan, (5) góra, (6) kolczyki (7), maczuga i 8) znak śakti. Na lewej ręce, (1) linia długiego życia rozciąga się od punktu gdzie spotykają się palce wskazujący i środkowy do miejsca poniżej małego palca. (2) Inna linia rozpoczyna się poniżej tej długiego życia i sięga punktu pomiędzy palcem wskazującym oraz kciukiem. (3) Poniżej kciuka, zakrzywiona linia rozciąga się od nadgarstka do przestrzeni między kciukiem a wskazującym palcem, spotykając się ze środkową linią. (4-8) Na czubku kciuka i każdego z palców umiejscowiona jest cakra. Trzy linie plus pięć cakr stanowi razem osiem znaków. Następnie (9) poniżej palca serdecznego znajduje się słoń, (10) poniżej linii życia - koń, a (11) poniżej linii środkowej - byk. Poniżej małego palca umiejscowione są: (12) oścień do powodowania słoniem, (13) wachlarz, (14) drzewo Śrī, (15) kolumna tryumfalna, (16) strzała (17) oszczep i (18) girlanda. Na prawej dłoni, podobnie jak na lewej istnieją trzy linie począwszy od linii życia. Ponadto, na czubku Jej kciuka i każdego z palców znajduje się koncha. Wszystko to składa się razem na osiem znaków. (9) Pod palcem wskazującym umiejscowiona jest camara, a poniżej małego palca: (10) oścień do powodowania słoniem, (11) pałac, (12) bęben dundubhi, (13) piorun, (14) dwa wozy, (15) łuk strzelca, (16) miecz oraz (17) garniec na wodę. Ponieważ wyróżniamy siedem na lewej stopie, osiem na prawej, osiemnaście na lewej ręce i siedemnaście na prawej, to łącznie istnieje pięćdziesiąt świętych znaków wskazujących największe szczęście. Vijaya: Czy te oznaki nie występują u innych? Gosvāmī: Te cechy są obecne w jivach w bardzo nieznacznym stopniu oraz obficiej w devi, lecz wszystkie objawiają się w pełni w Śrī Rādhice. Wszystkie cechy Śrī Rādhiki są aprakata (transcendentalne), ponieważ nie są obecne wyłącznie i całkowicie w kimkolwiek w doczesnym świecie, nawet wśród bogiń, takich jak Gauri. Vijaya: Aha! Cnoty Śrīmati Rādhiki są niepojęte. Można je poznać jedynie dzięki Jej miłosierdziu. Gosvāmī: Jakże mam wyrazić Jej chwałę? Czy istnieje coś, czego można by użyć do porównania tego piękna oraz cechy, które wiecznie oszałamiają nawet Kṛṣṇę? Vijaya: Prabhu, opisz proszę sakhī Śrīmati Rādhiki. * 102 * Gosvāmī: Yūtha Śrīmati Rādhiki jest najlepszą ze wszystkich. Każda młoda gopi w tej grupie posiada ozdobę wszystkich transcendentalnych cnót. Z ich cechami, figlarnymi spojrzeniami i gestami przyciągają bezpośrednio nawet Kṛṣṇę. Vijaya: Jak wiele rodzajów sakhī posiada Śrīmati Rādhika? Gosvāmī: Istnieje pięć rodzajów: (1) sakhī, (2) nitya-sakhī, (3) prāṇa-sakhī, (4) priya-sakhī oraz (5) parama-preṣṭha-sakhī. Vijaya: Kim są sakhī? Gosvāmī: Sakhī to m.in. Kusumikā, Vṛndā i Dhaniṣṭhā. Vijaya: Kim są nitya-sakhī? Gosvāmī: Kastūri, Mani-Mañjarī i inne należą do nitya-sakhī. Vijaya: Kim są prāṇa-sakhī? Gosvāmī: Prāṇa-sakhī to m.in. Śaśimukhi, Vāsanti i Lāsikā. Osiągnęły one formy i cechy podobne do tych Vṛndāvaneśvari, Śrīmati Rādhiki. Vijaya: Kim są priya-sakhī? Gosvāmī: Kurāngāksi, Sumadhyā, Madanālasā, Kamala, Mādhuri, Mañjukeśi, Kandarpa-sundari, Mādhavi, Mālatī, Kama-lata, Śaśi-kala oraz wiele innych należą do priya-sakhī. Vijaya: Kim są parama-preṣṭha-sakhī? Gosvāmī: Lalitā, Wiśakha, Citra, Campaka-latā, Tuṅga-Vidyā, Indu-lekhā, Rangadevi, Sudevi – ta ósemka stanowi prādhāna i parama-preṣṭha-sakhī. Ich prema dla Rādhā-Kṛṣṇy jest rozwinięta w najwyższym stopniu. Zadowalają Rādhę i Kṛṣṇę oddając czasem więcej miłości dla Kṛṣṇy, a innym razem dla Rādhy. Vijaya: Zrozumiałem znaczenie yūtha. Teraz powiedz proszę o gana. Gosvāmī: W każdej yūtha istnieje kilka dalszych podziałów nazywanych gana. Na przykład w yūtha Śrī Rādhiki sakhī, które wyznają Lalitę znane są jako Lalitā gana. Vijaya: Parodhā-bhāva (nastrój kochanki) gopi Vrajy to bardzo ważna cecha, lecz w jakich okolicznościach parodhā-bhāva nie jest pożądanym stanem? * 103 * Gosvāmī: W doczesnym świecie kobiecość i męskość to jedynie kwestia nazwy. Według wyniku karmy (działań) ludzi, pod wpływem iluzji, jedna osoba jest teraz kobietą, a inna mężczyzną. Ludzie w maja posiadają wiele pragnień adharmika i błahych, więc rsi zabronili mężczyźnie wiązania się z kobietami, z wyjątkiem tej, której jest poślubiony według nakazów śastr. Poeci i autorzy przyziemnej alankāry również odrzucili nastrój kochanka, by pozwolić zrozumieć innym, że te wskazówki rsi są zgodne z dharmą. Rasa transcendentalnych rozrywek jest nitya-rasą, natomiast śrngāra-rasa mężczyzn i kobiet, którzy są produktami energii materialnej, jest jedynie wypaczonym odbiciem. Przyziemny wygląd śrngāra-rasy jest bardzo ograniczony i uzależniony od regulujących zasad, dlatego właśnie parodhā-bhāva z pozbawionych znaczenia, ziemskich nāyikā została odrzucona. Jednak Śrī Kṛṣṇa to sac-cidananda, więc gdy jest On jedynym puruṣa lub nāyaka, to jakiekolwiek spotkanie z kochanką odbywające się, żeby karmić rasę - nie podlega krytyce. W tej tattvie nie ma miejsca dla tradycyjnego małżeństwa, które jest bardzo nieistotnym, iluzorycznym tytułem. Krytyka kochanków jest słuszna w ziemskiej literaturze, ale nie może być stosowana wobec młodych dziewcząt z Gokuli, gdy Goloka-bihāri przejawia zarówno Jego najwyższą parakiya-rasę oraz Golokę na tym świecie. Vijaya: Proszę, powiedz mi, jakie są doskonałe cechy, które przejawiają się w młodych gopi Gokuli poprzez Kṛṣṇa-prema? Gosvāmī: Młode kobiety, pasterki Gokuli uważają, że Kṛṣṇa jest jedynie synem Nanda Maharadży, skoro wydaje się On być jedynie tym i niczym więcej. Bhāvy i cechy, które wynikają z tego przekonania nie są przedmiotem rozważań abhaktów (nie-wyznawców), którzy są uzależnieni od logiki i są z rzadka rozumiani nawet przez bhaktów. Śrī Nandanandanie nie brakuje w aiśvarya-bhāvy, lecz pozostaje ona praktycznie ukryta, ponieważ mādhurya znajduje się zawsze w ascendencie. Przykładowo, gdy gopi zostały dotknięte uczuciem rozłąki z Kṛṣṇą, On spłatał im żart kryjąc Swoją dwuramienną formę przed nimi i ukazując się w czteroramiennej postaci, one jednak nie zwróciły na to uwagi. Potem, gdy tylko przyszedł przed oblicze Śrī Rādhikāji, czteroramienna forma rozwiała się, a Jego dwuramienna postać ujawniła się ponownie. To jest wynikiem wyjątkowej poufności parakiya-bhāvy Śrī Rādhy. Vijaya: Jestem niezwykle szczęśliwy mogąc tego wysłuchać. Prabhu, opisz teraz proszę różne rodzaje nāyikā. * 104 * Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje nāyikā, mianowicie svakiyā, parakiya i sāmānyā. Opisałem już transcendentalną rasę svakiyā i parakiya-nāyikā, a teraz wyjaśnię sāmānyā-nāyikā. Ziemscy Panditowie o przyziemnej alankāra (retoryce) stwierdzili, że sāmānyā-nāyikā są prostytutkami. Są oni po prostu chciwi. Nie nienawidzą nāyikā pozbawionych dobrych cech, ani tak naprawdę nie kochają tych cnotliwych. Ich jedyną miłością są pieniądze. W związku z tym ich śrngāra-rasa nie jest w rzeczywistości śrngāra-rasą – stwarza tylko taki pozór. Niemniej jednak, służąca Kubjā Mathury została ujęta w kategorii parakiya, jako sāmānyā-nāyikā z powodu niektórych kwalifikacji w jej bhāvie, pomimo że jej związkowi z Kṛṣṇą brakuje śrngāra-rasy. Vijaya: Jakie są kwalifikacje jej bhāvy? Gosvāmī: Kubjā nigdy nie posiadała rati dla kogokolwiek, tak długo, jak była zdeformowana, lecz kiedy zobaczyła piękno Kṛṣṇy, powstało w jej sercu pragnienie, aby namaścić Jego członki olejem z drzewa sandałowego w atmosferze miłości. Przez wzgląd nad to może być nazywana parakiya. Jednakże jej rati jest gorsze od tego mahisi, ponieważ w przeciwieństwie do królowych Dwaraki pokazała niewielkie pragnienie zadowolenia Kṛṣṇy. Szarpnęła górną część odzieży Kṛṣṇy i żarliwie błagała Go by razem czerpali przyjemność, ale ze przez jej działanie na własną korzyść, lub ponieważ pragnienie przyjemności zmieszane było z bhāvą umiłowanego, to jej rati uważa się za sādhārani (zwykłe). Vijaya: W cid-rasie istnieje rozróżnienie pomiędzy svakiyā i parakiya-nāyikā. Jeśli istnieją odrębne kategorie mieszczące się w tych dwóch, to proszę, bądź miłosierny je opisać. Gosvāmī: W duchowej rasie oba rodzaje nāyikā - mianowicie svakiyā i parakiya – posiadają trzy podziały: mugdhā, madhya i pragalbhā. Vijaya: Prabhu, właśnie dzięki Twojej łasce, cid-rasa zagościła na chwilę w moim sercu, a ty ukazałeś się mi jako vraja-gopi. Nie mam pojęcia, co stało się z moją złudną puruṣa-bhāvą (uczucie męskości). Teraz przepełniła mnie jeszcze większa chęć poznania różnych bhāv dotyczących nāyikā. Mimo, że osiągnąłem ramani-bhāvę, to nie znam odpowiednich zachowań ramani. Dlatego pamiętając twoją transcendentalną formę, u twych lotosowych stóp zadaję pytanie o proces interpretacji Kṛṣṇa-sevā. A teraz proszę, powiedz mi, kim jest mugdhā-nāyikā (niewinna bohaterka)? Gosvāmī: Oznaki oszołomionej i niewinnej nāyikā, która niedawno odkryła swoją młodość (nava-yauvana) są następujące: pragnie ona jedności z Kṛṣṇą (kamini), ale sprawach miłosnych działa w sprzeczny sposób. Jej przyjaciele ją kontrolują. Mimo, że jest bardzo nieśmiała w intymnych aktach zmysłowej * 105 * miłości, to wciąż stara się jak najmocniej by zaaranżować sambhoga z kochankiem w ukryty sposób, niewidoczny dla spojrzeń innych. Gdy nāyaka popełnia wykroczenie, ona patrzy na niego ze łzami w oczach, lecz nie odpowiada w ujmujących słowach, ani gani go. Nie pokazuje nawet pełnego zazdrości gniewu. Vijaya: Jakie są cechy madhya-nāyikā? Gosvāmī: Oznaki madhya są następujące: nagła chęć do żarliwej miłości jest w niej bardzo silna, ale jest również nieśmiała. Jest świeżą, pączkującą młodością (nava-yauvana), a jej mowa zaprawiona jest nutą arogancji. Odczuwa erotyczny związek z Kṛṣṇą dopóki nie ulega dezorientacji i omdleniu. Gdy jest w mana, czasami jest delikatna, a czasem trudna. Istnieją trzy kategorie madhya-nāyikā w zależności od ich zachowania podczas powstawania mana: dhīrā, adhīrā i dhīrādhīrā. Nāyikā, która żartobliwie wypowiada szemrane słowa z ukochanym po tym jak Ten ją obraził nazywamy dhīrā-madhya; nāyikā, która wściekle, w ostrych słowach gani swojego prija-vallabha nazywamy adhīrā-madhyā; natomiast nāyikā, która ze łzami w oczach wykorzystuje szemrane słowa przeciwko swojemu priya-vallabha zwiemy dhīrādhīrā-madhya. Najwyższa doskonałość całej rasy jest oczywista tylko w madhya-nāyikā, ze względu na mieszaninę mugdhā i pragalbhā w jej charakterze. Vijaya: Proszę, opisz oznaki i charakter pragalbhā (zuchwałej) nāyikā. Gosvāmī: Pragalbhā-nāyikā znajduje się w wieku pełni młodości (pūrnayauvanā). Jest zaślepiona pychą i odczuwa wyjątkowy pociąg do zmysłowej miłości. Jest specjalistką w pełnym wyrażaniu różnych bhāv oraz posiada umiejętności obezwładnienia kochanka za pomocą prema-rasy. Jej słowa i czyny są bardzo głębokie (gambhira) i dojrzałe, a kiedy jej mana znajduje się w stanie pobudzenia, to jej zachowanie jest bardzo trudne. Pragalbhānāyikā przejawiają trzy rodzaje zachowania w czasie mana: dhīrā, adhīrā i dhīrādhīrā. Dhīrā-pragalbhā staje się albo apatyczna w miłosnych rozrywkach, lub pozornie traktuje ukochanego z ogromnym uszanowaniem, jednocześnie ukrywając swoje prawdziwe bhāvy. Adhīrā-pragalbhā staje się niezwykle trudna, grozi i beszta kochanka oraz karze go głośnymi obelgami. Dhīrādhīrā-pragalbhā ma zalety podobne tym dhīrādhīrā-madhyā-nāyikā. Zarówno Madhya jak i pragalbhā-nāyikā są podzielone na dwie dalsze kategorie, a mianowicie jyestha (starsza) i kaniṣṭha (młodsza). Tak, więc istnieją jyestha-madhya i kaniṣṭha-madhya, jyestha-pragalbhā oraz kaniṣṭhapragalbhā. Rozróżnienie między jyestha i kaniṣṭha zależy wyłącznie od stopnia prāṇaya nāyikā dla kochanka. * 106 * Vijaya: Prabhu, jak wiele rodzajów nāyikā istnieje? Gosvāmī: Istnieje piętnaście rodzajów nāyikā. Jest tylko jeden typ kanya (niezamężna nāyikā), ponieważ są one tylko mugdhā. Pozostałe nāyikā są grupowane jako mugdhā, madhya i pragalbhā; a wśród nich zarówno madhya jak i pragalbhā są podzielone na trzy kolejne kategorie: dhīrā, adhīrā i dhīrādhīrā. Oznacza to, że istnieje siedem rodzajów svakiyā nāyikā, a także siedem typów parakiya-nāyikā, więc ostatecznie wyróżniamy piętnaście (=7+7+1) kategorii nāyikā. Vijaya: Ile avasthā (warunków, lub sytuacji) posiadają nāyikā? Gosvāmī: Istnieje osiem avasthā: abhisārikā (schadzka), vāsaka-sajjā (gotowość i uperfumowanie), utkanthitā (niecierpliwa tęsknota), khanditā (zazdrość), vipralabdhā (rozczarowanie), kalahāntaritā (cierpienie z powodu rozdzielenia przez kłótnię), prosita-bhartrkā (oddzielenie od ukochanego) i svādhina-bhartrkā (kontrola ukochanego). Te osiem warunków występuje w piętnastu rodzajach nāyikā, które wymieniłem wcześniej. Vijaya: Kim jest abhisārikā? Gosvāmī: Abhisārikā organizuje schadzki (abhisāra) ze swym kochankiem w wyznaczonym miejscu i idzie tam z Nim. Jyotsna-abhisārikā idzie na abhisāra ubrana w białe szaty podczas dwóch tygodni fazy jasnej Księżyca (śuklapakṣa), a tamo ‘bhisārikā przyobleka się w czerń podczas Kṛṣṇa-pakṣa (ciemnej fazy Księżyca). Podczas gdy zmierza na abhisāra zachowuje absolutną ciszę, a także jest przepięknie ustrojona od stóp do głów, jak gdyby z nieśmiałości. Kurczy członki Swojego ciała, a jeden, czuły sakhī towarzyszy jej. Vijaya: Proszę mi powiedzieć o vāsaka-sajjā nāyikā. Gosvāmī: Vāsaka-sajjā nāyikā ozdabia i perfumuje ciało oraz przygotowuje, a także upiększa miejsce spotkania w pełnym chęci oczekiwaniu na przybycie kochanka, z postanowieniem zaangażowania się w smara-kridā (gry z Kamadevy). Mając nadzieję, że jej kochanek przyjdzie, gdy będzie mógł, spogląda Ona na ścieżkę, wzdłuż której wiedzie droga jej kochanka, wysławia go i słyszy Jego lila-katha w towarzystwie sakhī. Co moment z niecierpliwością czeka na posłańca niosącego wieści o jej kochanku – oto działania vāsaka-sajjā. Vijaya: Proszę, opisz utkanthitā. Gosvāmī: Gdy nāyaka spóźnia się na spotkanie, lecz nie z własnej winy, to niespokojną nāyikā która niecierpliwi się nadmiernie i pragnie ujrzeć swego * 107 * kochanka nazywamy utkanthitā. Jej serce płonie, ciało drży, a ona zastanawia się dlaczego kochanek nie przyszedł. Traci chęć do robienia czegokolwiek i opisuje własny, żałosny los, roni łzy rozpaczy - to zachowania charakteryzujące utkanthitā nāyikā. Jednocześnie stan vāsaka-sajjā ostatecznie przekształca się w utkanthitā. Gdy vāsaka-sajjā oczekuje od ustalonego czasu przybycia swego kanta i widzi, że Ten nie przychodzi, to zmienia ona zdanie i rozmyśla w ten sposób: „Być może nie przybywa pod wpływem innej nāyikā”. Pozbawiona obecności jej najbardziej ukochanego kanta, staje się nadmiernie chętna i niespokojna. Wtedy nazywamy ją utkanthitā nāyikā. Vijaya: Kim jest khanditā nāyikā? Gosvāmī: Khanditā nāyikā jest tą, której nāyaka wreszcie pojawia się, długo po wyznaczonym czasie spotkania, podczas ostatnich prahara (3 godzin) nocy, posiadając ślady miłosnych rozrywek z inną nāyikā. W tym czasie khanditā nāyikā bierze bardzo długie, przeciągłe oddechy z powodu gniewu i nie odzywa się ani słowem do ukochanego. Vijaya: Kto jest nazywany vipralabdhā? Gosvāmī: Czasami z woli opatrzności nāyaka nie jest stanie pojawić się z takich lub innych powodów, nawet po potwierdzeniu czasu i miejsca schadzki przez sygnał lub wskazówkę. Nāyikā poważnie dotknięta bólem rozłąki z ukochanym jest w tym czasie nazywana vipralabdhā. Przejawia wtedy wiele różnych typów zachowania, takich jak potępianie własnej bezwartościowości, rosnące zaniepokojenie, lamentowanie, gorzki płacz, głębokie wzdychanie i omdlenie. Vijaya: Jakie są przejawy kalahāntaritā? Gosvāmī: Kalahāntaritā nāyikā surowo upomina swojego prāṇa-vallabha, a następnie pogardza Nim nawet, kiedy Ten pada u jej stóp na oczach wszystkich jej przyjaciół. Nazywamy ją kalahāntaritā ze względu na jej działania oraz emocje, takie jak bredząca, niespójna mowa; udręka; osłabienie ciała i umysłu; długie, przeciągłe oddechy. Vijaya: Kto jest nazywany prosita-bhartrkā? Gosvāmī: Kochanek nāyikā prosita-bhartrkā wyruszył w dalekie strony. Przejawia wtedy zachowania takie jak: melancholia, bezwładność, lęk, bezsenność, nieubieranie i niekąpanie się. Vijaya: Kim jest svādhina-bhartrkā? * 108 * Gosvāmī: Nāyikā, której priyatama jest zawsze jej uległy, oraz który zawsze pozostaje u jej boku nazywana jest svādhina-bhartrkā. Posiada wiele reakcji, takich jak radość z rozrywek z Nim w lesie, wspólne zabawy w wodzie i zbieranie kwiatów. Vijaya: Zatem stan svādhina-bhartrkā musi być źródłem ogromnej radości. Gosvāmī: Nāyikā svādhina-bhartrkā, której ukochany nie może jej zostawić nawet na chwilę, gdyż znajduje się pod kontrolą jej prema nazywamy mādhavi. Wśród ośmiu rodzajów nāyikā, trzy - svādhina-bhartrkā, vāsakasajjā i abhisārikā – są wesołe w sercu oraz ozdobione przybraniami i innymi dekoracjami. Pozostałe pięć nāyikā - mianowicie khanditā, vipralabdhā, utkanthitā, prosita-bhartrkā i kalahāntaritā - nie nosi elementów zdobniczych i przybrań. Ich serca cierpią z niepokoju, a one rozpaczają z goryczą, opierając swój lewy policzek na lewej dłoni. Vijaya: Jak to możliwe, że takie cierpienie istnieje w Kṛṣṇa-prema? Jakie jest znaczenie tego nieszczęścia? Gosvāmī: Ponieważ Kṛṣṇa-prema jest cinmaya (transcendentalny), zatem to jawne cierpienie jest również jedynie przejawem niesamowitej różnorodności paramananda. Cierpienie doświadczane w świecie materialnym jest rzeczywiście źródłem przenikliwego niepokoju, podczas gdy w cit-jagat jest po prostu przemianą euforycznego ananda. Gdy ktoś poznaje smak ów cierpienia, to daje ono podstawy do powstania ogromnego szczęścia cinmaya-rasy. Jednakże niemożliwym jest wyrażenie tego za pomocą słów. Vijaya: Jakie stopnie prema posiadają te nāyikā? Gosvāmī: Nāyikā zostały podzielone na trzy kategorie - uttamā, madhyamā i kaniṣṭhā - w zależności od ich stopnia prema dla Vrajendra-nandana. Kṛṣṇa czuje bhāvę do każdej konkretnej nāyikā do tego stopnia, że i ta nāyikā odczuwa bhāvę do Niego. Vijaya: Jakie są oznaki uttamā? Gosvāmī: Uttamā nāyikā może porzucić wszystkie swoje dharmy jakby były nieistotnym fragmentem słomy na rzecz ofiarowania ukochanemu nawet chwili szczęścia. Nawet, jeśli nāyaka czyni ten typ nāyikā nieszczęśliwą, ta nie staje się zazdrosna; Jej serce jest rozdarte, jeśli ktoś mówi, że jej ukochany jest nieszczęśliwy nawet, jeśli nie jest to prawdą. Vijaya: Proszę opisać przejawy madhyama. * 109 * Gosvāmī: Jej serce po prostu ulega przygnębieniu, kiedy słyszy o nieszczęściu ukochanego. Vijaya: Jakie są przejawy kaniṣṭhā? Gosvāmī: Kaniṣṭhā-nāyikā boi się przeszkód - takich jak szkody wynikająca z opinii publicznej - które mogą uniemożliwić jej spotkanie z Kṛṣṇą. Vijaya: Ile rodzajów nāyikā istnieje? Gosvāmī: W sumie jest 360 rodzajów nāyikā. Po pierwsze, istnieje piętnaście typów, które wymieniłem wcześniej, a te zostały podzielone na osiem poszczególnych podtypów (15 x 8) = 120 rodzajów, a każdy z nich jest ponownie klasyfikowany jako kaniṣṭhā, madhyamā i uttamā. (120 x 3) = 360 rodzaje nāyikā. Vijaya: Teraz, kiedy poznałem świadectwo o nāyikā, urosło we mnie pragnienie by usłyszeć o wzajemnych różnicach między yūtheśvari. Okaż mi swoje miłosierdzie i wyjaśnij je. Gosvāmī: Yūtheśvari są pogrupowane na svapakṣā, vipakṣā i tataṣthā. Następnie wyróżniamy trzy kolejne podziały, według stopnia saubhāgya (szczęścia): adhikā (świetny), sama (umiarkowany) i laghvi (lekki). Wśród nich istnieje ponowny podział na trzy dodatkowe kategorie: prakharā (surowy), madhya (umiarkowany) oraz mṛdvī (delikatny). Nāyikā, która odważnie wyraża swój żal i gniew słowami nazywana jest prakharā. Mṛdvīnāyikā przemawia słodko, a charakter madhya-nāyikā znajduje się pomiędzy tymi dwoma. Adhikā-nāyikā są podzielone na dwie części, a mianowicie ātyantiki (skrajną) i āpeksiki (porównawczą). Ta, która nie ma wyższego, ani równego stopnia nazywana jest ātyantika-adhikā. Dotyczy to tylko Śrīmati Rādhy. Jest Ona madhya, a przy tym nie ma sobie równych w Vrajy. Vijaya: Kim są āpekṣika-adhikā? Gosvāmī: Nāyikā apeksika-adhikā są yūtheśvari, które posiadają pozycję wyższą od jednej lub kilku innych yūtheśvari. Vijaya: Kim są ātyantiki-laghu? Gosvāmī: Ātyantiki-laghu jest to nāyikā w stosunku, do której wszystkie inne nāyikā posiadają wyższość. Wszystkie nāyikā są laghu w porównaniu do ātyantiki-adhikā. Poza ātyantiki-laghu wszystkie yūtheśvari są adhikā. W ten sposób nie ma mowy o tym by ātyantiki-adhikā-yūtheśvari był równa lub * 110 * mniej ważna niż ktokolwiek inny i podobnie, nie ma wątpliwości, iż ātyantikilaghu jest ważniejsza od kogokolwiek. Jest tylko jeden typ sama-laghu. Madhya-yūthesvari składa się z dziewięciu typów związanych z kategoriami adhikā, prakharā, itd. W związku z tym istnieje dwanaście podziałów wśród yūtheśvari: (1) ātyantiki-adhikā, (2) sama-laghu, (3) adhika-madhya, (4) sama-madhyā, (5) laghu-madhya, (6) adhika-prakharā, (7) sama-prakharā, (8) laghuprakharā, (9) adhika-mṛdvī, (10) sama-mṛdvī, (11) laghu-mṛdvīi, (12) ātyantiki-laghu. Vijaya: Teraz chciałbym się dowiedzieć czegoś o różnych typach dūti (posłańców). Gosvāmī: Nāyikā, która cierpi z powodu intensywnej tęsknoty spotkania z Kṛṣṇą wymaga pomocy posłańców (dūti), którzy są dwojakiego rodzaju: svayam-dūti i apta-dūti. Vijaya: Jaki jest charakter svayam-dūti? Gosvāmī: Kiedy nāyikā jest oszołomiona przez anurāga (głębokie przywiązanie), jej nadmierny zapał czasami pokonuje nieśmiałość, tak że staje się bezwstydna i osobiście wyraża bhāvę swojemu nāyaka. Nazywamy to svayam-dūti. Takie wyrażanie może być trojakiego rodzaju - ciałem (kāyika-abhiyoga), słowami (vācika-abhiyoga) oraz oczami (cakṣuṣaabhiyoga). Vijaya: Co to jest vācika-abhiyoga? Gosvāmī: Vācika-abhiyoga jest tylko wskazówką czy też sugestią (vyanga). Istnieją dwa rodzaje sugestii: wyrażana poprzez intonację (śabda-vyanga) oraz zawarta w znaczeniu (artha-vyanga). Czasami sugestia powstaje przez odwołanie do Kṛṣṇy, czasem dzięki odniesieniu się do czegoś w pobliżu. Vijaya: Jakie są sugestie, których przedmiotem jest Kṛṣṇa? Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje wskazówek, których przedmiotem jest Kṛṣṇa: sāksāt (bezpośrednie) oraz vyapadeśa (poprzez podstęp). Vijaya: Czym jest bezpośrednia sugestia? Gosvāmī: Bezpośrednie sugestie są klasyfikowane jako garva (dumną wypowiedź), ākṣepa (oskarżenie) i yāncā (bezpośrednie błaganie). Istnieje wiele rodzajów. Vijaya: Czym jest sugestia wyrażona przez oskarżenie (ākṣepa)? * 111 * Gosvāmī: Jeden rodzaj sugestii wyrażonej przez oskarżenie opiera się na dźwiękach słów, a inny na ich znaczeniu. Nie istnieje konieczność podawania przykładów w celu zilustrowania tego gdyż jesteś zaznajomiony z alankāra (retoryką). Vijaya: Dobrze. Czym jest sugestia wyrażona przez błaganie (yāncā)? Gosvāmī: Sugestie wyrażone przez błaganie są podzielone na dwa rodzaje: svārtha i parārtha. Svārtha-yāncā oznacza wyrażenie jedynie własnej prośby, a parārtha-yāncā określa, że czyjaś prośba jest składana przez inną osobę. Do tej kategorii zaliczają się oddzielne sugestie wyrażane poprzez intonację (śabda-vyanga) lub znaczenie (artha-vyanga). Kiedy bhāva miesza się ze słowami, to jest znana jako oznaka (saṅketika-yāncā). Vijaya: Zrozumiałem sāksāt-vyanga. W tych bezpośrednich oświadczeniach abhiyoga w mowie nāyikā do Kṛṣṇy znajdujemy sugestie w intonacji (śabdavyanga), w znaczeniu (artha-vyanga). Ich wykorzystanie jest widoczne w sztukach oraz innych teatralnych przedstawieniach, a poeci wyrażali je poprzez swój oratorski geniusz. Teraz proszę, wyjaśnij znaczenie vyapadeśa. Gosvāmī: Słowo vyapadeśa to techniczna definicja pochodząca od terminu apadeśa w alankāra-śastra. Vyapadeśa oznacza "przez oszustwo” i ma miejsce gdy ktoś wyraża poufne znaczenie pod pretekstem wypowiedzi o czymś innym. Oznacza to, że zwracajmy się do Kṛṣṇy w taki sposób, iż poprzez oczywiste znaczenie przekazujemy jedno pojęcie, ale jest w nim ukryte również błaganie o wyświadczenie niektórych usług. Ten sposób komunikacji nazywamy vyapadeśa i wykonujemy za jego pomocą pracę dūti. Vijaya: A zatem, vyapadeśa to rodzaj zwodniczej wypowiedzi, której tajne znaczenie wyraża poczucie prośby o miłosną służbę. Proszę, kontynuuj. Gosvāmī: Istnieje typ ekspresji zwany puruṣa-vinaya-gata-viyoga. Dzieje się tak, gdy ktoś myśli: „Kṛṣṇa jest obecny i chociaż słucha, to nie słyszy”, po czym zaczyna rozmawiać z pobliskim zwierzęciem lub ptakiem. Również dzieli się to na dwa rodzaje: sugestia wynikająca z brzmienia słów oraz ta wynikająca z ich znaczenia. Vijaya: Pojąłem to dzięki twojej łasce. Teraz proszę powiedz mi, czym są sugestie wyrażane ciałem. Gosvāmī: Abhiyoga ciałem to działania w obecności Kṛṣṇy, takie jak pstrykanie palcami, nagłe powstanie pod jakimś pretekstem, obejmowanie swoich kończyn ze strachu i nieśmiałości, pisanie palcem na ziemi, drapanie ucha, stosowanie tilaka, ubieranie się, poruszanie brwiami, obejmowanie * 112 * sakhī, besztanie swojej przyjaciółki gopi, przygryzanie warg, nawlekanie naszyjnika, wydobywanie dźwięków z własnych ozdób, odsłanianie własnej pachy, pisanie imienia Kṛṣṇy oraz zaczepianie pnączy wokół drzewa. Vijaya: Proszę mi powiedzieć o sugestiach wyrażanych oczami (cakṣuṣaabhiyoga). Gosvāmī: Śmiech oczami, pół-zamknięcie oczu, czynienie nimi tanecznych ruchów, rzucanie pożądliwego spojrzenia, mrużenie, patrzenie lewym okiem i spojrzenie z ukosa – wszystkie stanowią sugestie wyrażane oczami. Vijaya: Zrozumiałem svayam-dūti. Właśnie podałeś wkazówkę by przekazać pewną wiedzę o tych posłańcach i pojąłem, że istnieją ich niezliczone odmiany. Teraz, proszę opowiedz mi o apta-dūti. Gosvāmī: Te dūti nie naruszają zaufania ani nie zdradzają tajemnic, w które są wtajemniczone nawet, jeśli są bliskie utraty życia. Są czułe oraz bardzo przebiegłe w sztuce konwersacji. Tylko młode gopi obdarzone wszystkimi cnotami są dūti z vraja-sundaris. Vijaya: Ile rodzajów apta-dūti istnieje? Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje: amitārthā, nisrstārthā i patrahāri. Amitārthā to dūti, która rozumie pewne wskazówki, lub sygnały, a następnie aranżuje spotkanie nāyaka i nāyikā. Nisrstārthā to sakhī, która umożliwia spotkanie kochanków poprzez użycie przekonujących argumentów i uzasadnienia, a patrahāri jedynie dostarcza wiadomość. Vijaya: Czy istnieją inne rodzaje apta-dūti? Gosvāmī: Śilpa-kārini (artyści), daiva-jia (astrologowie), lingini (asceci), paricārikā (słudzy pokojowi), dhātreyi (pielęgniarki), vanadevi (boginie lasu), a także sakhī również zawarte w kategorii dūti. Śilpa-kārini wykorzystują swoje artystyczne malowidła by wywoływać spotkanie ukochanych. Daiva-jia dūti organizują spotkania uzasadniając je swymi przepowiedniami. Lingini dūti np. Paurnamāsi noszą szaty tapasvini (ascetek). Kilkoro sakhī, w tym Lavanga-mañjarī i Bhānumati są dūti paricārikā. Opiekunki Śrīmati Rādhiki to dhātreyi dūti. W vana-devi są wyższymi bóstwami lasu Vṛndāvany (adhisthātri-devi). Wymienione wcześniej sakhī również należą do dūti, pełnią swoją funkcję przez otwarte wyrażanie swoich wiadomości, lub za pomocą pośrednich wskazówek i sugestii. Aby to robić, używają wszystkich sposobów, takich jak vyapadeśa (oszustwo), śabda-mula (ton mowy), arthamula (bezpośrednie znaczenie słowa), praśamsa (pochwała) oraz ākṣepa (zarzuty). * 113 * Gdy Vijaya Kumāra usłyszał te objaśnienia ofiarował dandavat-prāṇama u lotosowych stóp Śrī Gopala Guru Gosvāmīego. Pożegnawszy się, wrócił do swej rezydencji rozwodząc się nad wszystkim co usłyszał. Tak kończy się trzydziesty trzeci rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany „Mādhura-rasa-vicara: Svarupa Śrī Rādhy, pięć rodzajów Sahki, i posłańców.” ROZDZIAŁ 34 Madhura-rasa-vicāra: różne kategorie Sakhī Następnego dnia, Vijaya Kumāra ofiarował prasāda nieco wcześniej niż zwykle, a następnie udał się wzdłuż linii brzegowej w kierunku Kaśi Miśra Bhavan. Gdy ujrzał na fale, uczucia rasa oceanu zaczęły wzbierać w jego sercu. Ogarnięty bhāvą, pomyślał sobie: "Aha! Ocean powoduje wzrost bhāvy we mnie. Mimo, że jest to substancja materialna, przywołuje moje głęboko ukryte transcendentalne inklinacje. Dokładnie tak jak ocean rasy, który opisał mi Prabhu. „Gdy pozostawiam za sobą swe rażące i nieznaczące członki ciała, to widzę siebie siedzącego na brzegu oceanu rasa, cieszącego się tym stanem w mej manjari-svarūpie. Kṛṣṇa, który jest nasycony blaskiem świeżej chmury monsunowej jest wyłącznym Panem tchnienia mojego życia. Śrīmati Rādhika, córka Vriṣabhānu Maharadży, która w swej przepięknej istocie trwa u boku Kṛṣṇy, jest dla mej egzystencji wszystkim oraz jej końcem. Ten ocean jest transformacją intymnej miłości Rādhy i Kṛṣṇy (prāṇaya). Rzędy fal są różnego rodzaju bhāva, które łączą się by objąć rasę samą w sobie. Jestem sakhī na brzegu, a różnorodne fale wznoszące się w tym oceanie są bhāvami, które topią mnie w prema-rasie. Kṛṣṇa jest oceanem rasy i dlatego kolor oceanu jest dokładnie podobny Jemu. Fale miłości w tym oceanie to Śrīmati Rādhāji – dlatego są białe. Wysokie, górujące nad wszystkimi fale, to sakhī, a małe – ich służące (paricārikā). Pośród nich, jestem wyznawcą paricārikā, niczym cząstka mgiełki rozprysku na odległym brzegu”. Vijaya Kumāra czerpał wielką radość z tych pięknych medytacji. Po krótkiej chwili, jego zewnętrzna świadomość powróciła i zmierzając dalej stopniowo przybył do rezydencji Śrī Guru Gosvāmīego. Wykonał sāṣtānga-pranāma, po czym usiadł w pobliżu swego Guru czując się bardzo nieznaczącym. Śrī Guru * 114 * Gosvāmī następnie z serdecznej troski zapytał; „Vijaya, czy wszystko jest w porządku?” Vijaya: Prabhu, samo Twe miłosierdzie jest dla mnie bogatym źródłem pomyślności. Chcę dokładnie zrozumieć różne kategorie sakhī, abym mógł stać się ich wyznawcą. Gosvāmī: Vijaya, opisanie chwał sakhī znajduje się poza możliwościami każdego jivy, ale ja poznałem je pod wpływem anugatya (wytycznych) Śrī Rupy. Piękne sakhī Vrajy powodują kompletne w swej doskonałości odsłonięcie prema-lila. Są magazynem zaufania w vraja-jugala, boską parą Vrajy. Tylko najwięksi szczęśliwcy posiadają pragnienie dokładnego poznania wykwintnych przemyśleń dotyczących sakhī. Podziały, o których już wspomniałem - a mianowicie adhikā, sama i laghu. Prakharā, madhya i mṛdvī - istnieją również wśród sakhī, które są powiązane z yūtha. Wszystkie te podziały opisałem ci wczoraj. W związku z tym, jest rzeczą godną pamiętać zawsze autorytatywne twierdzenia Śrī Rupa Gosvāmīego: prema-saubhāgya-sād-gunyādy- adhikyād adhikā sakhī samā tat-sāmyato jñeyā tal-laghutvāt tathā laghuḥ durllaṅghya-vākya-prakharā prakhyātā gauravocitā tad-ūnatve bhāven-mṛdvi madhyā tat-sāmyam āgatā ātyantikādhikatvādi-bhedaḥ pūrvavad atra saḥ sva-yūthe yūtha-nāthaiva syād atrātyantikādhikā sā kvāpi prakharā yūthe kvāpi madhyā mṛduḥ kvacit Ujjvala-nīlamaṇi (Sakhī-prakarana, 3–5) Niektóre z sakhī są nazywane adhikā (większymi), ze względu na obfitość transcendentalnych cech oraz ich wielki majątek w kwestii premy. Niektóre sakhī są czczone pod nazwą sama, ponieważ są one obdarzone równie wielką jakością, podczas gdy inne mniej szczodrze obdarowane tymi cechami zwiemy laghu. Sakhī, która nie grzeszy słowami (durlanghya) jest znana jako prakharā i posiada niezwykłą powagę. Sakhī pozbawioną powagi nazywamy mṛdvī, a tą obdarzoną średnią jej ilością - madhya. Warto również pamiętać o podziałach takich jak ātyantika-ādhikā wśród tych sakhī. yūtheśvari jest ātyantika-adhikā w swej własnej grupie, choć może ona być również znana, jako prakharā lub madu wśród innych yūtha. Vijaya: Atyantika-adhikā yūtheśvari są najbardziej widocznymi sakhī w swoich grupach. Istnieją ich trzy rodzaje rozdzielone według odpowiedniej natury, ātyantika-adhikā prakharā, ātyantika-adhikā Madhya i ātyantika* 115 * adhikā mṛdvī. Byłeś łaskaw już je opisać. Teraz poprzez swą łaskę proszę, wyjaśnij ten temat szerzej. Gosvāmī: Tylko yūtheśvari nazywane są ātyantika-adhikā (nieskończenie wielkimi). Pozostałe członkinie grupy są klasyfikowane jako āpekṣika-adhikā (stosunkowo wielkie), āpekṣika-sama (względnie równe) i āpekṣika-laghu (stosunkowo mało ważne), a każdej z tych trzech grup znajdują się również trzy kolejne rodzaje – zatem istnieje łącznie dziewięć typów: (1) āpekṣikaadhikā prakharā, (2) āpekṣikaadhikā madhya, (3) āpekṣika-adhikā mṛdvī, (4) āpekṣika-sama prakharā, (5) āpekṣika-sama madhya, (6) āpekṣika sama mṛdvī, (7) āpekṣika-laghu prakharā, (8) āpekṣika-laghu madhya i (9) āpekṣika-laghu mṛdvī. Są też dwa rodzaje ātyantika-laghu - ātyantika-laghu i sama-laghu - które, dodane do pozostałych dziewięciu stanowi jedenastkę. Zatem gdy włączymy yūtheśvari, to istnieje dwanaście rodzajów nāyikā w każdej yūtha. Vijaya: Prabhu, proszę najsłynniejszych sakhī. bądź łaskaw i opowiedz mi o grupach Gosvāmī: Sakhī w yūtha Śrī Rādhy z Lalitą na czele należą do kategorii āpekṣika-adhikā prakharā. Sakhī w tej samej grupie kierowane przez Viśakhę znajdują się w madhya āpekṣika-adhikā, a sakhī takie jak Citra i Mādhuri to āpekṣika-adhikā mṛdvī. W porównaniu z Śrīmati Rādhiką aṣta-sakhī z Śrī Lalitą na czele stanowią āpekṣika-laghu (stosunkowo mało ważne). Vijaya: Ile rodzaje āpekṣika-laghu prakharā sakhī istnieje? Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje laghu-prakharā sakhī: lewe skrzydło (vāmā) i prawe skrzydło (dakṣinā). Vijaya: Jakie są oznaki vāmā? Gosvāmī: Są one zawsze chętne do przyjęcia zaszczytów, a stają się złe gdy istnieje jakiekolwiek rozluźnienie w oferowanym im szacunku. Ponadto nie są one łatwo kontrolowane przez ich nāyaka. Taka nāyikā zwana jest vāmā. W yūtha Rādhiki, sakhī takie jak Lalitā nazywane są vāmā-prakharā. Vijaya: Proszę opisz oznaki dakṣinā. Gosvāmī: Nāyikā, które nie posiadają mana, są szczere i wyrażają się otwarcie, a przy tym stają się uległe na słodkie słowa nāyaka, nazywamy dakṣinā. W yūtha Śrīmati Rādhiki, sakhī jak Tuṅgavidyā nazywane są dakṣinā prakharā. * 116 * Vijaya: Kim są ātyantika-laghu? Gosvāmī: Sakhī takie jak Kusumikā można nazwać ātyantika-laghu, ponieważ są łagodne we wszystkich aspektach oraz nieistotne w porównaniu z innymi sakhī. Vijaya: Jakie są zakresy działalności sakhī gdy działają one jako posłańcy (dūti)? Gosvāmī: Gdy sakhī działają jako dūti, to do ich obowiązków należy zorganizowanie spotkania (abhisāra) w celu zjednoczenia nāyaka i nāyikā, którzy przebywają w pewnej odległości od siebie. Vijaya: Czy sakhī (koleżanki) mogą być nāyikā? Gosvāmī: The yūtheśvari są wiecznie nāyikā. Apekṣikaadhikā prakharā, āpekṣika-adhikā madhya i āpekṣika-adhikā sakhī mṛdvī posiadają cechy natury zarówno nāyikā i sakhī. Istnieją nāyikā w stosunku do tych, które w porównaniu są laghu oraz sakhī w stosunku do tych, które są w porównaniu adhika, więc można je nazwać "prawie bohaterkami" (nāyikā-praya). Āpekṣika-samā prakharā, madhya i mṛdvī są znane jako dvi-sama – to jest, są sakhī dla adhikā, a nāyikā dla laghu. Te, które znajdują się w kategorii āpeksiki laghu, prakharā, madhya i mṛdvī są głównie sakhī. Ātyantiki laghu gopi są yūtheśvari i według obliczeń trzech rodzajów sakhī, o których wspomniałem wcześniej, stanowią one piątą kategorię. Są nitya-sakhī. W odniesieniu do yūtheśvari, sakhī āpeksiki są sakhī oraz dūti, a nie nāyikā. Dla ātyāntiki laghu (nitya-sakhī), wszystkie stanowią nāyikā nie dūti. Vijaya: Kim są dūti wśród sakhī? Gosvāmī: Yūtheśvari są wiecznie nāyikā. Nie działają przede wszystkim jako dūti ponieważ są one przedmiotem szacunku dla pozostałych. Yūtheśvari angażuje sakhī, która jest bliska sercu w jej grupie, jako dūti. Czasami yūtheśvari również wykonuje zadania dūti jako drugą zdolność dla swej sakhī z powodu intymnej miłości dla niej (prāṇaya). Wszystkie działania dūti, z wyjątkiem podróży do dalekich miejsc, są drugorzędne. Są one podzielone na czynności wykonywane bezpośrednio przed oczami Kṛṣṇy oraz te w momencie Jego nieobecności. Vijaya: Ile typów wiadomości jest wysyłanych w obecności Kṛṣṇy? Gosvāmī: Komunikaty te są dwojakiego rodzaju: wiadomości w formie podpowiedzi lub sygnałów (saṅketika) i komunikatów werbalnych (vācika). Vijaya: Jakie są saṅketika? * 117 * Gosvāmī: Wysyłanie sakhī do Kṛṣṇy poprzez ukradkowe spojrzenie, mrugnięcie, ruch brwi lub inne gesty nazywa się komunikacją saṅketika - w postaci wskazówki lub sygnału. Vijaya: Jakie wiadomości nazywa się vācika? Gosvāmī: Komunikaty Vācika to te, które są przekazywane przez sakhī w konwersacji między sobą przed Kṛṣṇą lub za Nim. Vijaya: Jakie są wiadomości przekazywane w przypadku nieobecności Kṛṣṇy (paroksa)? Gosvāmī: Paroksa oznacza, że jedna sakhī jest zaoferowana Kṛṣṇie, lub wysłana do Niego przez inną. Vijaya: Jakie są komunikaty, które wykonuje nāyikā-praya? Gosvāmī: Kiedy trzy rodzaje sakhī: āpekṣika-adhikā prakharā, madhya i mṛdvī wykonują czynności dūti dla sakhī które należą do laghu w zestawieniu ze sobą, to te komunikaty nazywane są działaniami nāyikā-praya. Wśród nich, sakhī sama i madhya posiadają szczególnie słodkie i kameralne towarzystwo, w którym nie czują wzajemnych różnic. Tylko specjaliści w premie są w stanie to zrozumieć. Vijaya: Co robią sakhī-praya gdy niosą wiadomości? Gosvāmī: Laghu-prakharā, laghu-madhya i laghu-mṛdvī wykonują głównie czynności dūti. W związku z tym ich komunikacja poprzez wiadomości nazywana jest aktywnością sakhī-praya. Vijaya: A czym jest nitya-sakhī? Gosvāmī: Nitya-sakhī są te, które chcą być tylko sakhī, a nie nāyikā. Istnieją dwa rodzaje nitya-sakhī: ātyantiki laghu (najmniej istotne) i āpeksiki laghu (stosunkowo mało ważne). Vijaya: Jeśli sakhī ma szczególną svabhāvę, np. prakharā, to jest to jej stały tryb postępowania? Gosvāmī: To może być naturalna dyspozycja sakhī, ale ona może również wykazywać inne rodzaje zachowania w zależności od czasu i okoliczności. Sumienne wysiłki Lality, by złamać mana Rādhiki są tego przykładem. Vijaya: Wydaje się, że sakhī zawsze spotykają się z Kṛṣṇą poprzez ostrożne przygotowania Śrīmati Rādhiki. * 118 * Gosvāmī: Tkwi w tym ezoteryczna tajemnica. Kiedy sakhī spotyka się z Kṛṣṇą w odosobnionym miejscu działając jako dūti, to nawet jeśli Kṛṣṇa żarliwie prosi ją, by spędzała z Nim czas, ona nie zgodzi się na Jego propozycję. Gdyby uległa, to zaufanie jej priya-sakhī do niej, jako dūti uległo by zniszczeniu. Vijaya: Jakie są działania sakhī? Gosvāmī: Sakhī wykonują szesnaście rodzajów działań: (1) opisują cnoty nāyikā dla nāyaka i na odwrót; (2) zwiększają ich wzajemne przywiązanie; (3) organizują ich spotkania; (4) przyprowadzają sakhī i oferują ją Kṛṣṇie; (5) żartują; (6) dają pocieszenie; (7) ubierają i ozdabiają; (8) fachowo wyrażają serdeczne uczucia żywione przez nāyikā do nāyaka, i odwrotnie; (9) umiejętnie ukrywają swoje błędy i gafy; (10) dają wskazówki, jak oszukać męża lub innego krewnego; (11) organizują dla nāyaka i nāyikā spotkanie we właściwym czasie; (12) świadczą usługi w zakresie wachlowania przy pomocy camara; (13) czynią wyrzuty i wyrażają brak poważania wobec nāyaka i nāyikā w szczególnych okolicznościach; (14) wysyłają wiadomości; (15) chronią dla nāyikā jej prāṇa; (16) zachowują szczególną ostrożność i staranność we wszystkich sprawach. Zdumiewające są przykłady wszystkich tych działań. * 119 * Vijaya: Prabhu, zrozumiałem ideę i obejrzę przykłady w Śrī -Ujjvala-nīlamaṇi. Zrozumiałem wiele i chcę wiedzieć więcej o niezachwianej premie, którą sakhī mają dla Kṛṣṇy i siebie nawzajem. Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje svapakṣa-sakhī. Te, których przywiązanie do Kṛṣṇy jest takie samo jak ich uczucia do swych yūtheśvari są sama-sneha; a te, których miłość do Kṛṣṇy i ich yūtheśvari nie jest równa to asama-sneha. Vijaya: Kim są sakhī które posiadają asama-sneha? Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje asama-sneha sakhī. Niektóre z nich żywią większą miłość do ich yūtheśvari niż do Kṛṣṇy, podczas gdy pozostałe sakhī myślą: „Jestem sługą Hari”. Nie mieszają się one z innymi grupami i posiadają pełną sympatię dla swoich yūtheśvari, lecz mają jeszcze więcej uczucia dla Kṛṣṇy. Ewentualnie te sakhī, które rozumują: „Jestem sługą mojej sakhī” oraz żywią większe uczucia do swych sakhī niż dla Kṛṣṇy, nazywane są sakhī sneha-adhika. Vijaya: Kim one są? Gosvāmī: Wśród pięciu rodzajów sakhī, te które odczuwają większe przywiązanie do Kṛṣṇy (Kṛṣṇa-sneha-adhikā) są nazywane po prostu sakhī. Zarówno prāṇa-sakhī jak i nitya-sakhī są sakhī-sneha-adhikā, gdyż żywią większe uczucie dla swych sakhī. Vijaya: Kim są sama-sneha sakhī? Gosvāmī: Te, które obdzielają równą sympatią zarówno Kṛṣṇę i ich yūtheśvari to sama-sneha. Vijaya: Spośród wszystkich sakhī, która są najlepsza? Gosvāmī: Najlepszymi ze wszystkich są te, które uważają się za najbliższe Śrī Rādhy (nija-jana), choć kochają jednakowo zarówno Śrīmati Rādhikę jak i Kṛṣṇę. Są one nazywane priya-sakhī i parama-preṣṭha-sakhī. Vijaya: Prabhu, proszę wyjaśnij podziały między svapakṣa i pratīpakṣa. Gosvāmī: Wszystkie vraja-sundari podzielone są na cztery kategorie: svapakṣā, suḥrt-pakṣā, tataṣthā i pratīpakṣā. Suḥrt-pakṣā i tataṣtha są dość przypadkowe, to rozróżnienie między svapakṣa i pratīpakṣa powoduje powstanie rasy. Vijaya: Proszę opisz szczegółowo svapakṣā i pratīpakṣā. * 120 * Gosvāmī: Wyjaśniłem już prawie wszystko w związku z svapakṣa. Teraz wyjaśnię różne grupy, takie jak suḥrt-pakṣā. Suhṛt-pakṣā są podzielone na dwie kategorie: mianowicie ista-sādhikā i anista-sādhikā (odpowiednio, te które osiągają to, co pożądane i niepożądane). Te, które zachowują się w sposób przyjazny wobec rywalek są nazywane tataṣthā. Vijaya: Teraz proszę mi powiedzieć o vipakṣa. Gosvāmī: Vipakṣa (rywalizująca grupa) są nastawione wrogo oraz wykonują antagonistyczne działania, takie jak niszczenie tego, co jest pożądane i wspieranie niepożądanego. Te vipakṣa-sakhī wykazują wiele nastrojów, w tym oszukaństwo, złość, niepokój, zazdrość, wrogość, smutek i dumę. Vijaya: Jak ukazują dumę? Gosvāmī: Duma jest wyrażana na sześć sposobów: egoizm (ahankāra), abhimāna (ostentacyjność), darpa (zadowolenie z siebie), uddhasita (pycha), mada (zarozumialstwo) oraz auddhatya (wyniosłość). Vijaya: Co oznacza w tym kontekście ahankāra (egoizm)? Gosvāmī: Ahankāra polega na krytyce innej grupy (pakṣa) i chwaleniu zalet własnej. Vijaya: Jakie jest tu znaczenie abhimāna? Gosvāmī: Korzystanie z ekspresyjnych nastrojów i postaw, aby pokazać wyższości premy własnej grupy nazywamy abhimāna (ostentacyjnością). Vijaya: Czym jest darpa? Gosvāmī: Darpa (zadowolenie z siebie) jest pychą, która ukazuje własną wyższość korzystania z rozrywek. Vijaya: Czym jest uddhasita (pycha)? Gosvāmī: Uddhasita to bezpośrednie wyśmiewanie konkurencyjnej grupy. Vijaya: Czym jest mada? Gosvāmī: W tym kontekście mada (zarozumialstwo) jest pychą, która zwiększa doskonałość seva itd. Vijaya: Czym jest auddhatya? * 121 * Gosvāmī: Auddhatya (wyniosłość), to otwarta deklaracja własnej wyższości. Szyderstwa oraz pomniejszanie zasług innych przez sakhī to przykłady tego rodzaju garva. Vijaya: Czy yūtheśvari również bezpośrednio wykazują zazdrość? Gosvāmī: Nie, yūtheśvari są bardzo poważne i nie okazują bezpośrednio złości wobec rywalizującej grupy. Poza tym, nawet sakhī, która jest prakharā nie będzie mówić o błahych rzeczach w obecności vipakṣa-yūtheśvari. Vijaya: Prabhu, yūtheśvari we vraja-līlā są wiecznie doskonałymi śakti Bhagavāna. Jakie jest znaczenie istnienia bhāv, takich jak ich wzajemna wrogość? Gdy ziemscy logicy i empiryści, którzy są przeciwni Kṛṣṇie widzą to wszystko, wtedy wyrażają brak szacunku dla transcendentalnej zasady vrajalīlā i wyśmiewają ją. Mówią, że jeżeli w parama-tattva istnieje złośliwość itd; to czemu potępiać wrogość w materialnym świecie? Gdzie jest cel w sławieniu takiego zachowania? Zamieszkujemy Śrī Dhama Navadvīpa gdzie przez wolę Śrī Kṛṣṇy Śrīman Mahāprabhu-dewy, możemy spotkać wszystkie rodzaje materialistycznych osób. Niektórzy są zagorzałymi wyznawcami karma-kānda, lecz większość nich to grzesznicy, którzy wyszukują błędy w rozrywkach Kṛṣṇy. Ignorują oni tę wyjątkową, transcendentalną lila, myśląc, że jest to produkt maja. Proszę bądź litościwy i wyjaśnij ten temat by moje serce mogło pozostać niezłomne w obliczu takich uwag. Gosvāmī: Tylko ci, którzy są całkowicie pozbawieni rasy mogą powiedzieć, że niewłaściwym dla drogich bhaktów Hari byłoby wyrażanie uczuć takich jak wrogość. Jeśli zastanawiamy się głęboko, okazuje się, że Kṛṣṇa niszczy grzechy, a także zachwyca miliony Kāmadewów. Jego priya-narma-sacha, w osobie śrngāra-rasa króluje wspaniale w pełni objawiona we Vrajy. Jest to ta sama rasa, która, w celu zadowolenia Kṛṣṇy, wznieca zazdrość i wszystkie związane z nią uczucia między egoizmem rywalizujących grup. Jednakże, w rzeczywistości nie istnieje zazdrość między nimi. Ich wyraźnie wrogie nastroje, są niczym poza zwykłą transformacją uczucia. Vijaya: Prabhu, jestem nieznaczącym stworzeniem i takie ezoteryczne tematy niełatwo znajdują drogę do mego serca. Proszę, obdarz mnie swoją łaską tłumacząc tę sprawę tak jasno, bym mógł ją łatwo pojąć i stać się pobłogosławionym. Gosvāmī: Prema-rasa jest jak ocean mleka, które staje się niesmaczne, gdy miesza się je z krowim moczem logiki i argumentacji. Nie jest właściwym zastosowanie filozoficznych rozważań tattvy w kontekście prema-rasy. Z jednej strony, Bhakti-devi obdarza światłem cit oraz hlādini serca sadhaków, którzy zgromadzili ogromne ilości sukrti, by uświadomić sobie istotę całej * 122 * siddhanty będąc całkowicie pozbawionymi pomocy logiki. Z drugiej strony, te niewyobrażalne wnioski nie budzą się w ogóle w sercach tych, którzy chcą zrozumieć siddhanty poprzez przyziemną logikę, argumentację i ziemskie wykształcenie. Zastosowanie fałszywej i błędnej logiki (kutarka) powoduje jedynie powstanie większej ilości kutarka. Ty jednakowoż jesteś jednym z bardzo szczęśliwych jiv. Dzięki łasce Bhakti-devi zrozumiałeś już wszystko, lecz wciąż pytasz z chęci i przez wzgląd na umocnienie zrozumienia siddhanty. Z pewnością przekażę ci wiedzę o tych zasadach. Nie jesteś wyznawcą logiki, karma-kānda lub jñāna-kānda, jak i nie jesteś zbyt poświęcony vaidhi-bhakti oraz samoograniczeniu przez zasady i przepisy. Nie ma zastrzeżeń, co do tego bym mógł nauczać cię jakiekolwiek siddhanty. Istnieją dwa rodzaje zainteresowanych ludzi. Jedni pytają po podjęciu schronienia w suchej logice, podczas gdy inni, którzy pokładają wiarę w istnieniu bhakti, mogą uzyskać spełnienie poprzez jego svatah-siddha (oczywiste) wzory. Nie należy odpowiadać na pytania suchych logików, bo nigdy nie uwierzą oni w wyjaśnienia prawdy. Ich moc rozumu ogranicza się do sfery maja, więc są chromi w stosunku do acintya-bhāv. Ich intelekty nie mogą nawet spróbować wejść w tematykę acintya, bez względu na to, jak usilnie będą oni pobudzać swe umysły. Ostatecznie spekulacje umysłowe mogą jedynie zatrzeć jakiekolwiek ślady przekonania w Iśvara. Ci, którzy akceptują towarzystwo bhakti-pakṣa (religijnego punktu widzenia) są podzieleni na wiele typów w zależności od ich kwalifikacji. Nawet wśród sadGuru, tylko ci, którzy osiągnęli adhikara z śrngāra-rasy mogą pojąć tą poufną tattvę. Vijaya! Cóż za bezprecedensową rasą jest ta vraja-lila! Wydaje się ona tą samą zasadą jak przyziemna śrngāra-rasa tego świata, lecz w rzeczywistości jest odwrotnie. Zostało to stwierdzone w rasa-pañcādhyāyi (ŚrīmadBhagavatam 10.33.40), że choroba serca tych, którzy studiują tę līlā ginie. Czym jest choroba serca uwarunkowanej duszy? Materialistyczne pożądanie. Ta żądza naturalnie pojawia się w tych, którzy identyfikują się z męską, lub żeńską formą organizmu złożonego z siedmiu dhatu, takich jak ciało i krew, tak jak i w tych, którzy przyjmują schronienie w ciele poprzez akceptację tożsamości składającej się z pragnień dotyczących umysłu, inteligencji i fałszywego ego. Tego pożądania nie da się usunąć w łatwy sposób. Może być rozwiane poprzez ciągłe pielęgnowanie dążeń i nastrojów w pogoni za vraja-lila. W tej siddhantcie widać cudowną cechę śrngāra-rasy līlā Vṛndāvany. Możesz również zdać sobie sprawę, że choć nirviśesa-brahma charakteryzuje się samozadowoleniem (atmarama), to ta aprakata-śrngārarasa uważa ją za zupełnie nieistotną i odrzuca w dal, przez cały czas doskonale panując. Ponadto, ta śrngāra-rasa istnieje zewnętrznie wraz z * 123 * blaskiem, który w pełni i doskonale zmniejsza wartość wytworności transcendentalnego świata Vaikuntha w niebie duchowym. Chwały śrngāra-rasy są niedoścignione. Istnieje sāndrānanda (wysoce skupione szczęście) w tej rasie, lecz nie znajdziesz tu suchych przyjemności (śuskānanda), pomyślności pochodzącej z bezczynności (jadānanda), a nawet ograniczonego szczęścia (sankucitānanda). Jest to wcielenie kompletnego ananda i w celu osiągnięcia ukończenia rasy w tym pūrnānanda, w wielu przypadkach nieograniczone odmiany bhāvy cierpią z wzajemnie przeciwnymi bhāvami. W niektórych przypadkach, te przeciwległe bhāvy są czułe, a w innych okolicznościach, składają się z emocji takich jak wrogość. Jednak bhāvy z aprakata-rasy nie charakteryzują się podstawowością, ani nie są pełne wad, jak przyziemne emocje, np. wrogość. Są to po prostu odmiany fascynujących przemian paramananda. Wznoszą się niczym fale, które pobudzają oceanu rasy. Wnioskiem płynącym z nauk Śrī Rupa Gosvāmīego jest to, że bhāva obdarzona jest niezwykłą różnorodnością. Różne bhāvy całkowicie ze sobą zgodne związane są ze svapakṣa. Bhāvy, które są w większości zgodne, a tylko nieco sprzeczne wiążą się z suhṛt-pakṣa. Kiedy niezgodne bhāvy dominują, a kompatybilnych jest bardzo mało, to nazywamy je tataṣtha. Gdy wszystkie bhāvy są całkowicie niezgodne, to te grupy są związane z vipakṣa. Inną kwestią jest to, że kiedy te bhāvy są niezgodne, to nie tworzą wzajemnej przyjemności, dlatego prowadzi to do powstania wrogości i podobnych uczuć w tej paramananda-rasie. Vijaya: Skąd konieczność pakṣa i vipakṣa bhāvy? Gosvāmī: Kiedy bhāvy dwóch nāyikā są równe, powstaje bhāva rywalizacji, a tym samym nastroje przyjaźni i wrogości działają jako przekształcenia rasy. Powinieneś zrozumieć, że dzieje się tak tylko po to by wzbogacić najwyższą słodycz akhanda-śrngāra-rasy. Vijaya: Czy śakti Śrīmati Rādhā i Candrāvali są równe z punktu widzenia tattvy? Gosvāmī: Nie, nie. Jedynie Śrīmati Rādhika, która składa się w całości z mahabhāvy, jest istotą hlādini. Candrāvali jest Jej kaya-vyuha (ekspansją ciała) i jest nieskończenie mniej wykwalifikowana niż Śrīmati Rādhika. Niemniej jednak, w śrngāra-rasie Candrāvali posiada ducha równości z Rādhą, aby powstająca w ten sposób rywalizacja odżywiała prema-rasę. Rozważ to ponownie. Bhāva tych dwóch yūtheśvari nie może być całkowicie kompatybilna. Jeżeli w jakiś sposób wydaje się taką być, wtedy oznacza to po prostu zbieg okoliczności, tak jak kształt utworzony przez mola * 124 * książkowego na stronie może przypadkowo przypominać literę alfabetu. Właściwie, bhāvy svapakṣa i vipakṣa rasy występują naturalnie Vijaya: Prabhu, rozwiałeś nawet moje najmniejsze wątpliwości. Twoje słodkie nauczania weszły w me serce przez ścieżkę uszu i niszczą całe rozgoryczenie. W pełni zrozumiałem ālambana (obiekt i siedzibę rasy) w odniesieniu do vibhāvy mādhura-rasy. Sac-cid-ananda Kṛṣṇa jest jednym, jedynym nāyaka, a ja medytuję nad Jego cechami, formą oraz działaniami. Posiada On osobowości dhīrodātta, dhīra-lalitā, dhīra-canta oraz dhīroddhata i wiecznie wykonuje Swe lila, jako nāyaka w rolach pati i upapati. Jako kochanek, jest anukūla (wierny), dakṣina (szczery), śatha (oszukańczy) oraz dhanoa (lekkomyślny i śmiały). Zawsze służą mu przyjaciele, którzy organizują Jego spotkania (cetaka), ubierają Go (vita) i żartują (vidūsaka), masażyści (pithamarddaka) i Jego najbardziej intymni przyjaciele (priya-narma-sakha). Lubi grać na vamśi. Dziś Kṛṣṇa pojawił się w moim sercu, jako viṣaya rasy. W tym samym czasie zrozumiałem także, jak piękne młode kobiety Vrajy są āśraya z mādhura-rasy. Te gopi to nāyikā. Nāyikā dzielą się na dwa rodzaje: svakiyā i parakija. We Vrajy parakija-nāyikā są āśraya z śrngāra-rasy i istnieją ich trzy rodzaje: sādhana-para, devi oraz nitya-priya. Atrakcyjne dziewczęta Vrajy dzielą się na grupy wedle których służą Kṛṣṇie, a miliony pięknych vraja-gopi podporządkowują się jednej z wielu yūtheśvari. Wśród wszystkich yūtheśvari wyróżniają się Śrī Rādhā i Śrī Candrāvali. W yūtha Śrī Rādhy istnieje pięć rodzajów sakhī, mianowicie sakhī, nityasakhī, prāṇasakhī, priya-sakhī oraz parama-śrestha-sakhī. Chociaż parama-śrestha-sakhī, które są również znane jako anoa-sakhī, kwalifikują się by być yūtheśvari, to nie tworzą oddzielnych yūtha ponieważ pragną pozostać wyznawczyniami Śrī Rādhy. Sakhī pod ich kierownictwem są zbiorczo nazywane ich gana, np. Lalitā gana, Viśakha gana itd. Nāyikā podzielone są na trzy rodzaje - mugdhā, madhya i pragalbhā – a z nich zarówno madhya jak i pragalbhā tworzą trzy kolejne kategorie: dhīrā, adhīrā i dhīrādhīrā. Te sześć grup oraz mugdhā stanowi razem siedem kategorii, które są podzielone na dwa rodzaje - svakiyā i parakija, które uzupełniają czternaście typów. Kategoria niezamężnej nāyikā (kanya) tworzy w sumie piętnaście grup nāyikā. Te piętnaście rodzajów nāyikā posiada osiem avasthā (warunków, lub sytuacji), począwszy od abhisārikā itd. Wszystkie te grupy są podzielone ponownie na uttamā, madhyamā i kaniṣṭhā – co łącznie daje liczbę 360 (= 15 x 8 x 3) typów nāyikā. Różne rodzaje zachowania (vyavahāra) yūtheśvari, takie jak suhṛt, jak również ich celów (tātparya), obudziły się w moim sercu. Zrozumiałem również obowiązki sakhī i wysłanników (dūti). Teraz, gdy poznałem wszystkie z tych tematów, * 125 * posiadłem zrozumienie āśraya-tattvy o rasie, a poprzez połączenie tego ze szczegółami vinaya-tattvy o rasie, pojąłem także ālambana-tattvę zawartą w tematyce vibhāvy. Jutro będę uczyć się o uddīpana! Kṛṣṇa pokazał mi nieograniczoną dobroć łącząc mnie z sad-Guru takim jak ty. Przyjmuje pokarm pijąc nektar cieczy płynących z twoich ust lotosu. Śrī Gopala Guru Gosvāmī objął Vijayę i powiedział: „Mój drogi synu. Ja również osiągnąłem sukces poprzez pozyskanie ucznia takiego jak ty. W miarę jak zadajesz kolejne pytania Śrī Nityānanda Prabhu osobiście odpowiada na nie mymi ustami”. Łzy premy zaczął płynąć z oczu zarówno Guru jak i śisya. Kiedy mahatmowie tacy jak Śrī Dhyānacandra zostali świadkami ogromnego szczęścia Vijayi pochłonęła ich paramananda. Właśnie wtedy nieopodal Rādhā-kanta Matha przybyło kilku śuddha Wisznuitów i poczęło śpiewać śloki skomponowane przez Candidāsa: sai (sakhī), kebā sunāila śyāma-nāma (refren) kānera bhitāra diyā, marame paśila go, ākula karila mora prāna Och, moja droga sakhī, kim jestże ta osoba, która pierwsza dała mi usłyszeć imię "Śyama"? Gdy wchodzi w Moje serce przez Me uszy, staję się przytłoczony niecierpliwością. na jāni kateka madhu, śyāma-nāme āche go, vadana chāḍite nāhi pāre Nie wiem, ile słodyczy wypełnia tę nazwę, jest tak słodka, że mój język nie pozostawi go ani na chwilę. japite japite nāma, avaśa karila go kemone pāibo sai, tāre Kroczę powtarzając to imię, zostałem ałkowicie zaabsorbowany. Oh, sakhī, jak kiedykolwiek będę w stanie spotkać się z Nim? nāma-paratape jāra, aichana karila go aṅgera paraśe kibā haya Jeśli samo imię tej osoby ma prawo umieścić mnie w takim stanie, to nie jestem w stanie sobie wyobrazić swego stanu gdybym mógł dotykać Jego ciała. yekhāne vasati tāra, sekhāne thākhiya go, yuvatī dharāma kaiche raya * 126 * W jaki sposób młode kobiety mogą utrzymywać swoje zasady religijne wszędzie tam, gdzie On przebywa? pāśarite kari mane, pāśarā na jāya go, ki karibe ki habe upāya W moim sercu chcę o Nim zapomnieć, ale nie mogę. Teraz nie mogę zrozumieć, co jest lekarstwem, co robić. kahe dvija-caṇḍīdāsa, kulavatī kula-nāśe apanāra yauvana jācāya Dvija Candidāsa rzecze: „Ten Śyāmānanda zniszczył dynastię czystych kobiet, pokazując Swoją młodzieńczą urodę”. Nadal śpiewali tą kirtane z mrdanga i karatālas przez półtorej godziny, a wszyscy zanurzyli się w premie. Gdy ich wchłanianie nieco ustąpiło, Vijaya Kumāra ofiarował swój szacunek Wisznuitom zgodnie z ich uprawnieniami. Następnie ofiarował sāstānga-prāṇama Śrī Guru Gosvāmīemu, po czym ruszył do swojej rezydencji w Haracandi sahe. Tak kończy się trzydziesty czwarty rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany Madhura-rasa-vicāra – różne kategorie Sakhī ROZDZIAŁ 35 Mādhura-rasa-vicāra: uddīpana Następnego dnia, Vijaya Kumāra, które honorowane prasāda przyszedł do stopom Śrī Guru Gosvāmī nogi w wyznaczonym czas. Jak podał jego sāṣtānga-dandavat-prāṇama, stał przytłoczony z podniecenia. Gosvāmī podniósł go, objął go i bardzo czule się mu usiąść obok niego. Vijaya Kumāra skorzystał z okazji i powiedział: "Prabhu, chcę wiedzieć o uddīpana z mādhura-rasa. Czy będziesz tak miły jak wyjaśnić to do mnie? "Śrī Guru Gosvāmī odpowiedział: "uddīpana-vibhāvy w mādhura-rasa są następujące: guṇa (cechy) Kṛṣṇy i jego ukochane gopi; ich nazwy (nāma); działania i charakter (carita), ozdoby (maṇḍana); rzeczy związane z przedmiotem miłość (sambandhī) i rzeczy, które nie są bezpośrednio związane z przedmiotem miłości (tataṣtha). " Vijaya: Proszę opisać guṇa pierwszy. * 127 * Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje guṇa: odnoszące się do umysłu (mānasika), mowy (vācika) i ciała (kāyika). Vijaya: Jakie są różne rodzaje cech, które odnoszą się do Umysł (Mānasaguṇa) w tej rasie? Gosvāmī: Istnieje wiele rodzajów Mānasa-guṇa, takie jak wdzięczność, przebaczenie i współczucie. Vijaya: Jakie są różne rodzaje vācika-guṇa? Gosvāmī: Wszystkie obce słowa, które dają radość dla uszu stanowią vācikaguṇa. Vijaya: Jakie są różne rodzaje cech organizmu (kāyika guṇa)? Gosvāmī: The guṇas kāyika są vayasa (wiek), Rupa (forma), lāvanya (połysk), saundarya (beauty), abhirūpatā (wpływ), mādhurja (słodycz), mārddva (miękkości), i tak dalej.cztery podziały wieku, które miały schronienie mādhura-rasa są vayaḥ-sandhi, navya-vayasa, vyakta-vayasa i pūrṇa-vayasa. Vijaya: Czym jest vayaḥ-sandhi? Gosvāmī: Vayaḥ-sandhi jest elastyczne połączenie między etapie dzieciństwo (balya) i młodzieży (yauvana), a ten konkretny etap jest nazywany prathama-kaiśora.Etap pełnej młodości (sampūrnakiśora) są uwzględnione w vayaḥ-sandhi. Pauganda (dzieciństwo up do dziesięciu lat) można nazwać Balya.Słodycz vayaḥsandhi Kṛṣṇy i Jego ukochanych jest uddīpana. Vijaya: Czym jest navya-vayasa (kiełkowania)? Gosvāmī: Oznaki navya-vayasa m.in. przybycie świeże młodość (Navayauvana), niewielkie wygląd piersi, niepokój w oczy, łagodne uśmiechy i nieco wzburzony serca. Vijaya: Czym jest vyakta-vayasa (ujawniło)? Jak Vijaya Kumāra był tym pytaniem, a wielbicielem od Ramanuja-Sampradaji i Paṇḍita-sannyāsī od Śankara Matha przybył tam, aby wziąć darśan Bóstwa. Vaiṣnavą miał koncepcję bycia mężczyzna sługa Bhagavān i Śankara sannyāsī został wchłonięty w suchych medytacja na bezosobowym nirviśesa-Brahmy, więc żaden z może im identyfikować się jako vraja-gopi. Ponieważ jest wolno dyskutować rasa-Katha w obecności ludzi, którzy uważają się mężczyźni, Gosvāmī i Vijaya zarówno zamilkł, a potem zaczął angażować się w zwykłej pogawędki o różne rzeczy z przybysza Vaiṣnavą i ekadandī sannyāsī. Po * 128 * krótkim czasie, dwóch gości ruszył w Kierunek Siddha-Bakuła, i Vijaya powtórzył pytanie, uśmiechając się lekko. Gosvāmī: W scenie znany jako vyakta-vayasa r. gopi 'piersi stać się bardzo widoczne, brzuchy mają trzy fałdy, a wszystkie ich kończyny zaczynają migotać z promiennym blaskiem. Vijaya: Czym jest pūrṇa-vayasa? Gosvāmī: pūrṇa-vayasa to etap, na którym pośladki się wysoko rozwinięte, talia staje się cienka, wszystkie kończyny stają się lśniące, piersi stają się ciężkie, a uda przypominają pnie drzew bananowych. Kilka szczególne vrajasundarīs wykazują również cechy purea-Yauvana w ich wcześniej młodzież. Vijaya: Mam rozumieć przedmiot vayasa. Teraz proszę powiedz o rūpie. Gosvāmī: Rūpa to niezwykłe piękno, które kobieta przejawia, mimo że nie ma na sobie ozdób. Rūpa występuje, gdy wszystkie kończyny są w idealnej proporcji. Vijaya: Czym jest lāvanya? Gosvāmī: Lāvanya jest perłowym połysku, który emanuje z członki ciała. Vijaya: Czym jest saundarya? Gosvāmī: Saundarya jest doskonałością ciała, w którym każdy i każda z kończyn ciała jest odpowiednio ukształtowana w idealnym część do innych. Vijaya: Czym jest abhirūpatā? Gosvāmī: Jeden powiedział, że abhirūpatā gdy jeden zdumiewające cechy powodują pobliskich obiektów, aby osiągnąć to samo piękno w naszym własnym. Vijaya: Czym jest mādhurja? Gosvāmī: mādhurja jest cielesne piękno, które jest po prostu nie do opisania. Vijaya: Czym jest mārddva? Gosvāmī: Mārddva to miękkość, która nie jest w stanie tolerować nawet dotyku delikatnych rzeczy. Istnieją trzy rodzaje mārddva: Uttamā, madhyama i kaniṣṭha. * 129 * Vijaya: Prabhu, zrozumiałem guṇa. A teraz proszę mi powiedzieć, o nama. Gosvāmī: Nazwy takie jak Rādhā-Kṛṣṇy, które są pełne niezwykle tajemniczy i poufne rasa, są nazywane nama. Vijaya: teraz łaskawie opowiedz mi o carita (zachowanie). Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje carita: anubhava i lila. I będzie opowiedzieć o anubhāva kiedy zakończeniu przedmiotu vibhava. Vijaya: Więc proszę opisać lila. Gosvāmī: Termin līlā dotyczy sundara-krīdā (piękna gra) i działania, tāndava (taniec), veṇu-vādana (gra flet), go-dohana (dojenie krów) i nazywając je ze wzgórza i liczenie ich. Vijaya: Jakie są sundara-krīdā? Gosvāmī: Nie są nieograniczone sportive rozrywki, takie jak rāsalīlā, z piłką, i mówienia w językach ptaków i zwierząt. Vijaya: Ile rodzaje maṇḍana (dekoracje) są tam? Gosvāmī: Istnieją cztery rodzaje maṇḍana: ubrania, ozdoby, girlandy i anulepana (pasty i perfumy, które są rozmazane na korpusie). Vijaya: Czym jest sambandhe? Gosvāmī: sambandhe zostało podzielone na dwa typy: Rzeczy które są połączone (lagna) i rzeczy, które są w pobliżu (sannihita). Vijaya: Co lagna (pomyślny occurences) myśli? Gosvāmī: Lagna-sambandhe zawiera dźwięki fletu i trąbka, śpiew, zapachy, dzwonienie ozdób, ślady, dźwięk vīṇy i artystyczne umiejętności. Vijaya: Jaki jest charakter fletu w melodii? Gosvāmī: strumień nektaru, które wychodzi z ust Kṛṣṇy poprzez muralī wyróżnia spośród wszystkich rodzajów uddīpana. Vijaya: Teraz proszę opisać rzeczy, które są w pobliżu (sannihitasambandhī). Gosvāmī: W sannihita-sambandhe zawierają się pozostałości girland, pawie pióra, gairika (czerwony kamień) inne kolorowe minerały ze wzgórz, krowy, kije, trąbki, widok drogich towarzyszy Kṛṣṇy, kurz wzniesiony przez kopyta * 130 * krów, Vṛndāvana, podmioty i przedmioty w schronienie Vṛndāvany (vṛndāvanāśrīta-vastu), Govardhana, Yamunā i rasa-sthale. Vijaya: Co oznacza vṛndāvanāśrīta (pod osłoną Vṛndāvana)? Gosvāmī: zwierzęta, takie jak jelenie, ptaki, takie jak paw, trzmiele, gaje winorośli kwiatowych, tulasī, kwiatów i drzewa kadamba są vṛndāvanāśrīta. Vijaya: Co oznacza tataṣtha (marginalne)? Gosvāmī: Moonbeams, chmury, błyskawice, wiosna, jesień, księżyc w pełni, że wiatry i ptaki, takie jak paw są tataṣtha. Po wysłuchaniu z uwagą o uddīpana-bhāvy, Vijaya Kumāra milczał przez chwilę.Spotkanie ālambana z uddīpana-bhāvy wzbudził wzniosły nastrój w swoim sercu, i od razu anubhāvy zaczął przejawiać w jego ciele. Głosem zakrztusił się ze wzruszenia, powiedział: "Prabhu, teraz uprzejmie opisać anubhāvy w szczegółach. Masz wyjaśnił jedną część Kṛṣṇy-carita (Działalność Kṛṣṇy i jakości), a mianowicie lila. Kiedy się o anubhāva, będę mógł wiedzieć o Kṛṣṇa-Carita całkowicie. Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje anubhāvy: alankāra (ozdoby), udbhāsvara (oznaki) i vācika (słowne). Vijaya: Czym jest alankāra (ornament)? Gosvāmī: Dwadzieścia rodzaje alankāras z atrakcyjnych gopi Vrajy w młodości (yauvana) zostały nazwane sattva-ja (wynikające z śuddhasattvie). To manifest cudownie ze względu na intensywne wchłanianie w ich ukochanej Kṛṣṇy. Te dwadzieścia rodzajów alankāra zostały podzielone na trzy kategorie: (1) wynikające z kończyn (Aiga-ja); (2) te, które powstają spontanicznie (ayatna-ja); (3) te, które wynikają z własnego charakteru (svabhāva-ja). Te alankāra pojawiają się z kończyn (aṅga-ja) są nimi: (1) nasiono przywiązania (bhāva), (2) gesty (hāva), oraz (3) miłosne igraszki (helā). Ayatna-ja obejmuje (4) Uroda (śobhā), (5) połysk (kānti), (6) błyskotliwość (dīpti), (7) słodkości (mādhurja), (8) śmiałość (pragalbhatā), (9) wielkoduszność (audārya) i (10) cierpliwość (dhairya). Svabhāva-ja obejmuje (11) naśladując līlā, (12) przyjemności (vilāsa), (13), zwłaszcza nastrój opatrunku (vicchitti), (14) oszołomienie (vibhrama), (15), zwłaszcza mieszanina bhāvy (kila-kiñcita), (16) Przebudzenie z tęsknoty (mottāyita), * 131 * (17) wynika, opozycja (kuṭṭamita), (18) brak szacunku (vivvoka), (19), czułość (lalitā) i (20) bhāvy wyrażona przez aktywności (vikṛta). Vijaya: Jaki jest sens bhāvy w tym kontekście? Gosvāmī: W ujjvala-rasa, kiedy rati, który jest jak ziarno, wydaje po unagītated citta, jego pierwsza transformacja nazywana jest bhāva. Nieprzekształcone etap citta nazywa sattva. Gdy przyczyną transformacji jest obecna, przy transformacji, które jest jak pierwszy kiełkowanie nasion, nazywany jest bhāva. Vijaya: Czym jest Hava (gesty)? Gosvāmī: Hava jest stan, w którym rati jest jaśniej widoczne niż w bhāvy, z pochylenia szyi, gesty brwi i oczy, i inne oznaki. Vijaya: Czym jest Hela? Gosvāmī: Hava nazywa Hela kiedy to wyraźnie wskazuje, zmysłową namiętność. Vijaya: Czym jest śobhā (beauty)? Gosvāmī: Śobhā jest upiększanie kończyn ciała, które powstaje dzięki młodości, Rupa-sambhoga. Vijaya: Czym jest Kanti (połysk)? Gosvāmī: Kanti jest promienny blask, który emanuje w ustawie satysfakcji z tego nadprzyrodzonego Kama. Vijaya: Czym jest dīpti? Gosvāmī: Kanti nazywa dīpti gdy nasila się i staje się bardzo gorące z pasją przez wpływ czynników takie jak wiek, przyjemność, miejsce, czas, cechy, Rupa i strój. Vijaya: Czym jest mādhurja (słodycz)? Gosvāmī: mādhurja jest scena, w której każdy wysiłek jest znakomicie elegancki w każdych okolicznościach. Vijaya: Czym jest pragalbhatā (odwaga)? Gosvāmī: Pragalbhatā jest zupełny brak hamowania lub strachu w czas prayoga, gdy własnych kończyn ciała są na górze członki swego kochanka. * 132 * Vijaya: Czym jest audārya (wielkoduszność)? Gosvāmī: Audārya jest jakość jest opanowany i uprzejmy we wszystkich sytuacjach. Vijaya: Czym jest dhairya (stałość)? Gosvāmī: skłonność serca nazywa dhairya gdy jest stały i niezachwiany. Vijaya: Jaki jest sens līlā w tym kontekście? Gosvāmī: Līlā jest naśladowanie uroczy strój i działalności ukochanym. Vijaya: Czym jest vilāsa (przyjemność)? Gosvāmī: Poszczególne sugestywne wyrazem twarzy i oczy, że jeden sprawia, że podczas jazdy, stoi lub siedzi, do doprowadzić do zjednoczenia z ukochanym nazywa vilāsa. Vijaya: Czym jest vicchitti? Gosvāmī: Vicchitti jest sposób ubierania się, który zwiększa czyjeś splendor, choć zatrudnia bardzo mało w drodze ozdób i ozdoby. Zdaniem niektórych ekspertów, w rasa, czasami, gdy kochanka a nāyikā zbliża ją po tym, popełnił przestępstwo przeciwko niej, bhāva pojawia się w niej serce, że jej ozdoby są po prostu ciężar i ma tylko ubrani i urządzone się na nalegań jej sakhī. Ten rodzaj nastroju zazdrosnego i niedbały jest również nazywany vicchitti. Vijaya: Czym jest vibhrāma (oszołomienie)? Gosvāmī: Vibhrāma jest stan oszołomienia, które jest spowodowane przez potężne impulsy madana gdy nāyikā spotyka się z nią ukochanej. W tym stanie, że zamierza wprowadzić na jej naszyjnik, wianek, i inne ozdoby w określonych miejscach, ale faktycznie stawia ich na w różnych miejscach. Vijaya: Czym jest kila-kiñcita? Gosvāmī: Kila-kiñcita jest stan, w którym pycha, tęsknota, płacz, śmiech, wrogość, lęk i gniew powstaje sama czas z powodu uczucia radości. Vijaya: Czym jest mottāyita? Gosvāmī: Mottāyita jest intensywna tęsknota, która powstaje w nāyikā serce, kiedy otrzymuje wiadomość o jej kochanka i pamięta o Nim. Vijaya: Czym jest kuttamita? * 133 * Gosvāmī: Kuttamita jest złość, że nāyikā feigns zewnętrznie ze względu na godność, nieśmiałości, i tak dalej - mimo, że jest zachwycony w jej sercu gdy jej kochanek dotyka jej piersi lub warg. Vijaya: Czym jest vivvoka? Gosvāmī: brak szacunku Vivvoka jest pokazane w kierunku swojego kochanka z duma i Mana. Vijaya: Czym jest lalitā? Gosvāmī: Lalitā jest czułość, która jest wyrażona przez ruchy z brwiami i gesty wszystkich kończyn ciała. Vijaya: Czym jest vikṛta? Gosvāmī: Vikṛta jest wyrazem działalności - zamiast w słowa - o nastrojach, takich jak nieśmiałość, zazdrości lub mana, które powstają w sercu. Są to dwadzieścia cielesne i psychiczne alankāras. Rasika-bhaktowie także przyjęła dwa alankāras oprócz do ozdoby, które już wymienionych. są to udawał nieznajomość (maugdhya) i udawał strach (cakita). Vijaya: Czym jest maugdhya? Gosvāmī: nāyikā eksponaty maugdhya kiedy udaje nieświadomy czegoś, że faktycznie wie doskonale, i Zapytania od jej kochanka, jak gdyby w niewiedzy. Vijaya: Teraz proszę mi powiedzieć o cakita. Gosvāmī: Cakita robi pokaz jest bardzo boi się kochanka obecność, choć jeden nie jest w rzeczywistości boi w ogóle. Vijaya: Prabhu, I zrozumieli alankāras. Teraz, proszę polecić mi o udbhāsvara. Gosvāmī: Kiedy bhāva serca objawia się w organizmie, manifestacją nazywa udbhāsvara. W mādhura-rasa, udbhāsvaras m.in. poluzowanie lub poślizgu z sznurkiem w czyjejś spódnicy, poluzowanie bluzka nieładzie z warkoczami i itd., utrapienie w ciele, ziewanie, spalanie nozdrzy, wzdychając głęboko, niepokój, śpiew, i potępiając siebie. Vijaya: Nie można wszystkich udbhāsvaras właśnie opisane jest rozważać w kategoriach mottāyita i vilāsa? * 134 * Gosvāmī: Zostały one opisane oddzielnie, ponieważ zwiększenia specjalny typ urody (śobhā). Vijaya: Prabhu, teraz proszę uprzejmie wyjaśnić vācika-anubhāvy. Gosvāmī: Jest dwanaście rodzajów vācika-anubhāvy: ālāpa, vilāpa, saṁlāpa, pralāpa, anulāpa, apalāpa, sandeśa, atideśa, apadeśa, upadeśa, nirdeśa i vyapadeśa. Vijaya: Czym jest ālāpa? Gosvāmī: Ālāpa jest miłe słowa pochlebstwa. Vijaya: Czym jest vilāpa? Gosvāmī: Vilāpa to słowa wypowiedziane z żalem. Vijaya: Czym jest saṁlāpa? Gosvāmī: Saṁlāpa jest rozmowa. Vijaya: Czym jest pralāpa? Gosvāmī: Pralāpa ma sensu mówić. Vijaya: Czym jest anulāpa? Gosvāmī: Anulāpa oznacza wypowiadać te same słowa wielokrotnie. Vijaya: Czym jest apalāpa? Gosvāmī: Apalāpa oznacza podając inny sens słów, które zostały już wypowiedziane. Vijaya: Czym jest sandeśa? Gosvāmī: Sandeśa wysyła wiadomość do swojego kochanka, kiedy udał się do innego kraju. Vijaya: Czym jest atideśa? Gosvāmī: Atideśa mówi: "Jego słowa są moje słowa." Vijaya: Czym jest apadeśa? Gosvāmī: Apadeśa wyraża temat w pytaniu przez inne słowa, a nie mówiąc o tym bezpośrednio. Vijaya: Czym jest upadeśa? * 135 * Gosvāmī: Termin upadeśa odnosi się do słów pełnych instrukcji. Vijaya: Czym jest nirdeśa? Gosvāmī: Nirdeśa wyznaje: "Jestem, który bardzo człowiek." Vijaya: Czym jest vyapadeśa? Gosvāmī: Vyapadeśa ujawnia pragnienie swego serca na Pretekstem mówić coś innego. Wszystkie te anubhāvy są obecne we wszystkich rasach, ale mają Opisano w tym kontekście, ponieważ słodycz ujjvalarasa jest więcej znacznie zwiększona przez te anubhāvy. Vijaya: Prabhu, dlaczego jest to konieczne do opisania anubhāvy oddzielnie w temacie rasy? Gosvāmī: The bhāvy w sercu, które powstały z Połączenie ālambana i uddīpana nazywa anubhāvy gdy pojawiają się na kończynach ciała. Temat ten nie może być rozumieć jasno, nie wyjaśniając ich osobno. Vijaya: Proszę być miłosierny i opisać sattvika-bhāvy w mādhurja-rasa. Gosvāmī: Wspomniałem osiem sattvika-bhāvy, takich jak Stambha, sveda, i tak dalej, a ja mówiłem o zwykłym rasa-tattva. Są one również sattvikabhāvy tej rasy, ale przykłady z tych bhāvy są zupełnie inne w tej rasie. Vijaya: Czym się różnią? Gosvāmī: Zobaczysz, że w vraja-lila, stając oszołomiony (Stambha-bhāva) wynika z radości (Harna), strach (bhaya), cud (āścarya), przygnębienie (visāda) i oburzenie (Amarna). Pot (sveda) wynika z tryumfowanie, strachu i Gniew (krodha). Horripilation (romāñca) pochodzi z podziwem, radość i strach. Drżenie głosu występuje ze względu na przygnębienie, zdumienie (Vismaya), oburzenie i strach. Strach, radość, i oburzenie powodować drżenie. Zmiana Kolor (vaivarnya) wynika z przygnębienia, złości i strachu. Tracenie łez (ACRU) może wystąpić z powodu, złość lub tryumfowanie przygnębienie. Utrata przytomności (pralaya) może wystąpić z powodu szczęście lub cierpienie. Vijaya: Czy są jakieś oznaki sattvika-vikara w tym rasa, które różnią się od tych w innych rasach? Gosvāmī: Tak. Wyjaśniłem sattvika-bhāvy znany jako dhūmāyita, jvalita, Depta i uddīpta w kontekście ogólnie (sādhārana) rasa-vicara. W tym mādhura-rasa, jest jeden Podział uddīpta nazywa sūddīpta-bhāva. * 136 * Vijaya: Prabhu, byłeś nieograniczenie miłosierny dla mnie. Teraz proszę mi powiedzieć, w jaki sposób bhāvy vyabhicārī objawia się w ten rasa. Gosvāmī: Prawie wszystkie trzydzieści trzy sañcārī-lub vyabhicārībhāvy, że już wyjaśnione, począwszy selfdisparagement (nirveda), występują w mādhura-rasa. Ferociousness (augrya) i lenistwo (ālasya) są dwa wyjątki. sañcārī-bhāvy z mādhura-rasa ma kilka wspaniałych cech. Vijaya: Czym jest? Gosvāmī: najbardziej fascynującą cechą jest to, że niezależnie od typu Kṛṣṇa-prema jest obecny w przyjaciół i starszych (Guru-jana) w inne rasy również osiągnął jako sañcārī-bhāvy w mādhurarasa. Innymi słowy, sthāyībhāvy tych innych ras działać jako sañcārī-lub vyabhicārī-bhāvy, w tej rasie. Vijaya: Jakie są inne zaskakujące aspekty? Gosvāmī: Kolejny wspaniały jest to, że vyabhicārī-bhāvy w tej rasie - nawet tych, takich jak marana (śmierci) - nie są za bezpośrednie Aigas o rasie. Całkiem logicznie, że w tej rasie zostały zaliczone do atrybutów (guṇas) o rasie. należy stwierdzić, że rasa sama w sobie jest gunī (ten, który posiada Atrybuty) i vyabhicārī-bhāvy są atrybuty (guṇa) że posiada. Vijaya: W jaki sposób sañcārī-bhāvy powstać? Gosvāmī: Self-uchybienie (nirveda) wynika z trudnej sytuacji, niechęć, zazdrość, przygnębienie, nieszczęście, a przestępstwo. Vijaya: Co jest przyczyną pokory (dainya)? Gosvāmī: dainya pochodzi od smutku, strachu i przestępstwa. Vijaya: Jak osłabienie (glāni) powstają? Gosvāmī: Glāni jest wynikiem wysiłku, lęk, i miłosne stara. Vijaya: Jak wyczerpanie (Crama) powstają? Gosvāmī: CRāma jest wynikiem o wiele wędrówki, taniec, i miłosne wysiłku. Vijaya: Co jest przyczyną zatrucia (mada)? Gosvāmī: Mada jest indukowana przez picie miodu wina. Vijaya: Jak pride (Garvów) pojawiają? * 137 * Gosvāmī: Garvów pochodzi od szczęścia, piękna, osobistego atrybutów, uzyskanie schronienie osoby najbardziej doskonałe i realizacja przedmiotu swego pożądania. Vijaya: Co powoduje lęk (śankā)? Gosvāmī: Przyczyny śankā są kradzieże, przestępstwa, okrucieństwo, uderzenie pioruna, dzikie zwierzęta i przerażające dźwięki. Vijaya: W jaki sposób niepokój i niepewność (Āvega) powstają? Gosvāmī: Āvega jest ostra niepewność, co robić, co wynika z widzenia lub słyszenia przedmiotem czyjegoś uczucia lub czyjaś niechęć. Vijaya: Co jest przyczyną szaleństwa (unmāda)? Gosvāmī: Unmāda może być (mahānanda) lub uczucia rozłąki. spowodowane nadmiernym ekstazy Vijaya: Dlaczego zamieszanie lub brak myśli (apasmṛti) wystąpić? Gosvāmī: Apasmṛti jest zamieszanie, lub brak pamięci, który powstaje od zupełnej distress.1 Vijaya: Czym jest choroba (vyadhi)? Gosvāmī: vyadhi cielesnej transformacji, takie jak gorączka, które powstaje z powodu lęku i niepokoju. Vijaya: Czym jest oszołomienie (moha)? Gosvāmī: Moha jest oszołomienie, które występuje, gdy serce jest oszołomiony z powodu tryumfowanie, separacji, i smutku. Vijaya: Czym jest śmierć (mṛtyu)? Gosvāmī: Nie ma mṛtyu w tej rasie - tylko próba umrzeć. Vijaya: Czym jest lenistwo (ālasya)? Gosvāmī: Nie ma również ālasya w tej rasie. Ālasya udaje być bezsilny, choć jeden ma energię, jednak nie jest jeszcze Najmniejszy pokój dla ālasya w służbie Kṛṣṇy. Można zaobserwować w sensie wtórnym, że między elementami przeciwstawnymi. Vijaya: Co jest przyczyną inercji (jādya)? * 138 * Gosvāmī: Jādya może dojść widząc przedmiot czyjejś miłość, na wieść o Nim lub widząc coś, co jest najbardziej niepożądane. Jādya może również wynikać z poczucia oddzielenia. Vijaya: Dlaczego nieśmiałość (vrīdā) występuje? Gosvāmī: Vrīdā występuje ze względu na spotkaniu po raz pierwszy, zachowuje niewłaściwie lub z powodu słowa pochwały czy pogardy. Vijaya: Co jest przyczyną avahitthā (ukrywania charakter)? Gosvāmī: Avahitthā jest spowodowane dwulicowości, strach, i godność. przez zdrady, nieśmiałość, Vijaya: Co jest przyczyną pamięci (smṛti)? Gosvāmī: Smṛti jest wynikiem widząc coś podobnego lub z powodu do stałego przyzwyczajenia. Vijaya: Jak rozważała logiczne możliwości (vitarka) powstają? Gosvāmī: Vitarka jest wynikiem dochodzenia i zwątpienia. Vijaya: Czym jest lęk (CINTA)? Gosvāmī: CINTA wynika z nie osiągnięcia tego, co się pragnie, i ze strachu przed niepożądaną. Vijaya: Czym jest zamyślenie (mati)? Gosvāmī: Mati jest refleksja, czy narada, na coś. Vijaya: Czym jest męstwo (dhṛti)? Vijaya: Czym jest oszołomienie (moha)? Gosvāmī: Moha jest oszołomienie, które występuje, gdy serce jest oszołomiony z powodu tryumfowanie, separacji, i smutku. Vijaya: Czym jest śmierć (mṛtyu)? Gosvāmī: Nie ma mṛtyu w tej rasie - tylko próba umrzeć. Vijaya: Czym jest lenistwo (ālasya)? Gosvāmī: Nie ma również ālasya w tej rasie. Ālasya udaje być bezsilny, choć jeden ma energię, jednak nie jest jeszcze Najmniejszy pokój dla ālasya w * 139 * służbie Kṛṣṇy. Można zaobserwować w sensie wtórnym, że między elementami przeciwstawnymi. Vijaya: Czym jest Gosvāmī: Dhṛti jest niezłomność serca, który pochodzi z spełnienie swoich aspiracji i wolne od smutku. Vijaya: Czym jest radość (Harna)? Gosvāmī: Harna Wesołość, że jest taka na widzenie lub osiągnięcia Przedmiotem swoich cenionych pragnień. Vijaya: Czym jest pragnienie (autsukya)? Gosvāmī: Autsukya jest gorące pragnienie, aby zobaczyć jeden jest kochany, i intensywna tęsknota i niecierpliwość osiągnąć Go. Vijaya: Czym jest ferociousness (augrya)? Gosvāmī: Przemoc nazywa augrya, i to nie ma miejsca w mādhura-rasa. Vijaya: Czym jest oburzenie (Amarna)? Gosvāmī: Amarna jest nietolerancja, która wyraża się z powodu są lekceważeni lub obraził. Vijaya: Co to jest wrogość (asūyā)? Gosvāmī: Asūyā jest żal dobrej cudzym majątkiem, i to powstaje ze względu na szczęście i cnoty. Vijaya: Co jest przyczyną zaburzeń równowagi (Capała)? Gosvāmī: Capała jest zmienność, czy lekkość umysłu, i to jest spowodowane przywiązania i awersji. Vijaya: Co jest przyczyną snu (nidra)? Gosvāmī: nidra jest wywołane przez zmęczenie. Vijaya: Czym jest supti? Gosvāmī: Supti oznacza marzy. Vijaya: Czym jest czuwanie (bodha)? Gosvāmī: bodha jest daleko od snu. Baba Vijaya, oprócz tych vyabhicārībhāvy istnieją cztery etapy, a mianowicie bhāvotpatti, bhāva-sandhi, bhāvaśābālya i bhāva-Canti. Bhāvotpatti jest pojawienie się bhāvy i bhāva-sandhi * 140 * jest połączenie ze sobą dwóch bhāvy. Sa-rupa-sandhi jest połączeniem dwóch bhāvy, które mają taką samą przyczynę, a bhinna-sandhi jest mieszanie bhāvy, które powstały z oddzielne przyczyny. Mieszanie wielu bhāvy jednocześnie nosi nazwę bhāva-śābālya, a zniszczenie lub jest pacyfikacja bhāvy nazywany bhāva-Canti. Vijaya teraz miał pełną wiedzę na temat komponentów z mādhura-rasa, bo słyszał, że wyjaśnienia jego vibhāvy, sattvika-bhāvy i vyabhicārī-bhāvy. Jego serce było przytłoczony prema, który był jednak nieco niewyraźny. Po dokładnym zrozumieniu tego, upadł do stóp jego Guru. Płacz i płacz, powiedział: "Prabhu, proszę obdarzyć swoją łaską mnie i powiedz mi, dlaczego wciąż nie ma prema zakwitła w moim sercu. " Guru Gosvāmī objął Vijaya i powiedział: "Będziesz w stanie rozumiem prema-tattva jutro. Zrozumieliście składniki prema, ale to wciąż jeszcze nie powstała wyraźnie w Twoje serce. Prema jest sthāyībhāva. Już słyszałem o sthāyībhāva w sposób ogólny, ale można osiągnąć wszelką doskonałość, kiedy słyszysz konkretnie o sthāyībhāva w ujjvala-rasa. Teraz stało się bardzo późno. Wyjaśnię również jutro. " Łzy zaczęły spadać z oczu Vijaya znowu. Zaproponował jego dandavat-prāṇama a następnie wrócił do swojego miejsca zamieszkania, głęboko rozważając wszystko, co słyszał. Tak kończy się trzydziesty piąty rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany Madhura-rasa-vicāra: uddīpana ROZDZIAŁ 36 Madhura-rasa-vicāra: Sthāyībhāva & etapy rati Następnego dnia, Vijaya Kumāra przybył punktualnie o lotosu stóp jego Guru, oferowane sāstānga-dandavat i usiadł na jego miejscu. Śrī Gopala Guru Gosvāmī zauważył Vijaya-tych chęć wiedzieć o sthāyibhāva i powiedział: "Mādhura-rati jeststhāyibhāvaa z mādhura-rasa. " Vijaya: Co powoduje pojawienie się rati? Gosvāmī: Rati wynika z abhiyoga, Vinayi sambandha, abhimāna, tadiyaviśesa, upamā i svabhāva. Każda z tych przyczyn jest stopniowo lepsze od * 141 * poprzedniego, tak, że powstaje rati od svabhāva jest najlepszy ze wszystkich. Vijaya: Czym jest abhiyoga? Gosvāmī: Abhiyoga jest wyrażanie własnej bhāvy. Istnieją dwa typy z abhiyoga: to, co jeden ujawnia osobiście, i to, co ktoś ujawnia. Vijaya: Czym jest vinaya? Gosvāmī: Istnieje pięć typów vinaya, mianowicie dźwięk (śabda), dotykowy (sparśa), uroda (rupa), smak (rasa), a zapach (gandha). Vijaya: Czym jest sambandha? Gosvāmī: sambandha odnosi się do chwały czterech aspektach: rodowych, uroda, cechy i rozrywki. Vijaya: Czym jest abhimāna? Gosvāmī: abhimāna jest definitywna decyzja, aby zaakceptować tylko jeden Szczególnym celem choć wiele innych pięknych obiektów są przedstawić. Na przykład, gdy Kṛṣṇa udał się do Mathury, pewne vraja-gopi obudził jej rati do Kṛṣṇy. Jednak ona miała nie były w stanie mieć Jego stowarzyszenie, bo jeszcze nie osiągnął pełną młodość. Jeden z jej przyjaciół widział wykwintne piękno jej wieku, i mówił do niej w odosobnionym miejscu, aby przetestować jej: "O sakhī, Kṛṣṇa opuścił Vraja i odszedł, a teraz twoja nowa młodość i inne cechy rozwijają. Jest tak wielu młodych ludzi, którzy są w Vrajy przystojny i wykwalifikowanych. Jeśli chcę poślubić jedną z nich, szeptem do mnie, a ja mówić Twoja matka i dokonać wszystkich niezbędnych uzgodnień. " Kiedy to vraja-gopi usłyszał słowa swego przyjaciela, ona odpowiedziała: "O sakhī, to cały świat może mieć tylu ekspertów młodych mężczyzn, którzy są jak fale piękno i słodycz, każdy słodsza piękniejsze niż przed. Niech będzie. Wysoko wykwalifikowanych młode panie mogą je zaakceptować. Jeśli chodzi o mnie, jeśli ktoś nie nosi koronę z pawich piór na jego głowy, jeżeli nie ma muralī wspaniale zdobiące jego usta, a jeśli jego Ciało nie jest upiększony przez tilakiem i innych dekoracji wykonanych z minerały, takie jak gairika-dhātu, to ja uważają go jako nieistotne jak kawałek słomy, a nie będę miał najmniejszego skłonność do niego. " To jest przykład abhimāna. Vijaya: Mam rozumieć abhimāna. Czym jest tadiya-viśesa? Gosvāmī: Kṛṣṇy ślady, z wypasu podstawy Vṛndāvany, i Kṛṣṇy priya-jana nazywa tadiya-viśesa. Kṛṣṇy priya-jana są ci, którzy mają rāgi anurāga i Mahabhāva dla Niego. * 142 * Vijaya: Czym jest upamā? Gosvāmī: Upamā jest podobieństwo między jednym przedmiotem i drugiego. W tym kontekście odnosi się do pewnego podobieństwa do Kṛṣṇy. Vijaya: Czym jest svabhāva? Gosvāmī: svabhāva jest natura, która jest samo-oczywiste i nie nie zależą od jakiejkolwiek innej przyczyny. Istnieją dwa rodzaje svabhāva: nisarga i svarūpa. Vijaya: Czym jest nisarga? Gosvāmī: Nisarga jest pragnienie lub saṁskāra wynikające z mocno ustalone zwyczaje lub praktyki. Słysząc o guṇa Kṛṣṇy, Rupa, i tak dalej jest tylko częściowa przyczyna przebudzenia ra. Nisarga składa się z wrażeń spowodowanych przez niezachwianą raty -ābhāsa rozwinięte w wielu życiach z jīva. To budzi się nagle i niespodziewanie, gdy słyszy opisy guṇa Kṛṣṇy, rupa, i tak dalej. Oznacza to, że przesłuchanie na temat cech Kṛṣṇy i piękno nie tylko przyczyną rati jest. Vijaya: Proszę wyjaśnić Svarūpa. Gosvāmī: Svarūpa jest bhāva, że nie ma narodzin ani pochodzenie, i która manifestuje swoją doskonałość niezależnie. Tam Są trzy rodzaje svarūpa: Kṛṣṇa-niṣṭha, Lalanā-niṣṭha i ubhaya-niṣṭha. Ci, którzy mają demoniczną naturę nie można osiągnąć Kṛṣṇa-niṣṭha-Svarūpa, ale jest łatwo osiągalne dla tych, którzy mają boskie natury. Lalanā-niṣṭha-Svarūpa jest samozamenifestowanym rati które wyraża się jako mimowolne impuls w kierunku Kṛṣṇy, nawet wtedy, gdy jeden nie widział Go ani nie słyszałem o Jego piękno i cechy. svabhāva w którym zarówno Kṛṣṇa-niṣṭha i lalanāniṣṭha przejawiają się nazywa ubhaya-niṣṭha-Svarūpa. Vijaya: Oznacza to, że istnieje siedem przyczyny wszystkie razem: abhiyoga, vinaya, sambandha, abhimāna, tadiya-viśesa, upamā, i svabhāva. Czy wszystkie rodzaje mādhura-ra wynikają z tych siedmiu przyczyny? Gosvāmī: Kṛṣṇa-rati z gopi Gokuli występuje naturalnie i z własnej woli. To jest własny manifest i nie budzi abhiyoga i tak dalej. Jednak te przyczyny również odgrywać rolę w wielu rozrywek. W rati z Sādhana-siddhów i nisargasiddhas budzi się przez te siedem przyczyn, poczynając abhiyoga. Vijaya: Nie byłem w stanie zrozumieć ten temat dokładnie. Proszę podać jeden lub dwa przykłady, które pomogą mi zrozumieć. * 143 * Gosvāmī: rati że mówię wynika tylko z raganuga-bhakti, ale tego typu ra jest bardzo daleko, jak długo jak vaidhi-bhakti nie stać bhāvamayi. Sadhaki którzy rozwija chciwość dla tych nastrojów widząc vraja-gopi " ekstatyczny emocjonalne wykonanie Seva Kṛṣṇy stopniowo osiąga rati wynikające z sześciu przyczyn innych niż svabhāva, a zwłaszcza z priya-jana. Kiedy staje się sādhana siddha, doświadcza sphūrti, chwilowe, wewnętrzne przejawem Lalanā-niṣṭhasvarūpa. Vijaya: Ile rodzajów ra istnieją? Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje ra: sādhārani (ogólnie), samañjasā (właściwego) i samartha (właściwy). Rati z Kubjā jest przykładem sādhāranira. Został on skazany ponieważ jego fundament jest pragnienie, aby cieszyć się związek. rati z mahisis Dvaraki nazywa samañjasā (właściwe), ponieważ spełnia światowe standardy sprawiedliwego postępowania, i to budzą zasadami regulującymi małżeństwa. "Jestem jego żona, On jest moim mężem ", to rati jest ograniczona takimi uczuciami. Rati z mieszkańców Gokuli, bo takie jest samartha rati wspaniale wykracza poza nawet granice społeczne ograniczenia i zasady religijne. Samartha-rati nie jest faktycznie niewłaściwe. Rzeczywiście, z perspektywy ultimate transcendentalny cel (parama-paramārtha), tylko samarthārati jest prawidłowe w najwyższym sensie. Sādhārani-rati jest jak klejnot; samañjasā-rati jest jak cintāmani oraz samartha-rati jest niezwykle rzadkie, jak Kaustubha-mani. Vijaya oczy pełne łez i, płacząc ciągle, powiedział: "Dziś jestem bardzo szczęśliwy, aby usłyszeć takie bezprecedensowy i wywyższony przedmiotem. Prabhu, by Twój bezprzyczynowe miłosierdzia, proszę opisać cechy sādhārani-ra ". Gosvāmī: Sādhārani-rati wynika z chęci sambhoga. To jest stymulowana przez zupełne zaślepienie, gdy widzi Kṛṣṇy twarzą toface, ale to nie jest tak głęboka, i nie jest to gruby, ani trwałe. Kiedy pragnienie sambhoga ustępuje, to rati również ustępuje, dlatego też jest klasyfikowane jako gorsze. Vijaya: Jaki jest charakter samañjasā-ra? Gosvāmī: Samañjasā-rati jest pełny i skoncentrowany rati, że jest budzi słysząc o piękno Kṛṣṇy i jakości, a co wynika z koncepcji "Jestem Jego żona, a On jest mój mąż. "Czasami pragnienie sambhoga występuje również w tym rati. Kiedy pragnienie sambhoga jest oddzielony od samañjasārati, nie jest możliwe, aby kontrolować Kṛṣṇy poprzez wyrażanie własnej nastrój lub przez Hava, bhāvy, Hela, i tak dalej wynikające z Pragnienie sambhoga. * 144 * Vijaya: Jaki jest charakter samartha-ra? Gosvāmī: pragnienie sambhoga z Kṛṣṇy jest obecny w każdym typ ra. W sādhārani i samañjasā-ra, pragnienie sambhoga to dla własnej satysfakcji osobistej. Samartha jest specjalny bhāva, że jest zupełnie bezinteresowna, wolna od egoistyczne pragnienie jedności, i które osiąga stan tad-ātmya lub jedność z pragnienia jedności. Vijaya: Jaki jest charakter tego specjalnego bhāvy? Prosimy o wyjaśnienie ten punkt trochę więcej. Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje pragnienia sambhoga. Pierwszy jest pragnienie sambhoga w której się pragnie, że własna zmysły są spełnione przez ukochanego dla własnego szczęścia. Drugim jest chęć sambhoga że składa się wyłącznie z koncepcją, że należy zaspokoić zmysły ukochanego na Jego szczęście. Pierwszy rodzaj pragnienia można nazwać Kama, ponieważ pragnienie własnego szczęścia tkwi w nim. Drugi rodzaj pragnienia nazwano Prema, ponieważ składa się wyłącznie z pragnieniem szczęścia ukochanym. Pierwszy rodzaj pragnienia, Kama jest mocny i to jest widoczne w sādhārani rati, ale nie dominują w samañjasā. Ta ostatnia cecha, a mianowicie prema lub wyłączne pragnienie szczęście z ukochanym, jest nieodłącznym charakterystyczny function (viśesa-dharma) z pragnieniem sambhoga w samarthārati. Vijaya: Trzeba czuć radość z odrobiną ukochanym w sambhoga. Czy nie ma pragnienie tego szczęścia w samarthārati? Gosvāmī: To jest na pewno bardzo trudno być całkowicie wolne z takiej chęci. Niemniej jednak, chociaż takie pragnienie jest obecne w sercu tego, kto samartha-rati, jest niezwykle słaby. Ten samartha-rati staje się potężnym, przy wsparciu jego viśesa-dharma (specyficzne cechy), gdy obejmuje ono i staje się jednym z pragnieniem sambhoga. Ten typ ra jest obchodzony nazwą samartha (zdolne), ponieważ jest wyposażony z wielką zdolność (kontrolować Kṛṣṇy). Vijaya: Co jest specjalnego chwała samartha-ra? Gosvāmī: Tak szybko, jak to samartha-rati pojawia, staje się nieświadomy wszystkich rodzajów przeszkód, takich jak rodzina, zakonników zasady, cierpliwość i nieśmiałość. To jest, tak, że to, czy budzi sambandhy, tadiya, svabhāvika-Svarūpa lub którykolwiek z inne przyczyny literę abhiyoga które wymieniłem wcześniej. Ten typ ra jest bardzo głęboka. * 145 * Vijaya: Jak pragnienie sambhoga osiągnąć jedność, gdy miesza się z śuddhā-ra? Gosvāmī: samartha-rati z vraja-gopi jest tylko dla dobra szczęścia Kṛṣṇy, a co oni doświadczają w szczęście ich sambhoga również zadowolić Kṛṣṇę. W związku z tym, pragnienie sambhoga łączy się z ra, który jest wyłącznie pragnienie Szczęście Kṛṣṇy, i przyjmuje się najbardziej zdumiewający blask fal vilāsa. Ten rati nie pozwala pragnienie sambhoga istnieć oddzielnie od siebie. Czasami rati może wypowiedzieć się w samañjasā. Vijaya: Aho! Jak niezwykłe to rati jest! Chcę usłyszeć o jego ostatecznym chwały. Gosvāmī: Kiedy ta rati jest dojrzały, to osiąga stan Mahabhāva. Wszystkie wyzwolone osobowości szukają tego ra, i pięć rodzajów bhaktach osiągnięcia stopnia, że są one tego zdolny. Vijaya: Prabhu, chciałbym wiedzieć o kolejności, w której rati ewoluuje. Gosvāmī: syād dṛḍhe ‘yaī ratiḥ premā prodyan snehaḥ kramād ayam syān mānaḥ prāṇayo rāgo’nurāgo bhāva ity api Ujjvala-nīlamaṇi (Sthāyibhāva-prakarana, 53) Znaczenia jest to, że mādhura-rati jest niezachwiana przez Obecność elementów antagonistycznych. Wtedy to się nazywa prema. Ten prema stopniowo objawia swoją słodycz, jak rozwija do sneha, Mana, prāṇaya, rāga, anurāga i bhāva. Vijaya: Prabhu, proszę podać przykład, aby pomóc mi zrozumieć, ten punkt. Gosvāmī: Tak jak nasiona trzciny cukrowej i stopniowo rośnie rozwija się w soku z trzciny cukrowej, guda, khanda, śarkarā, Sita i sitotpala, podobnie rati, prema, sneha, Mana, prāṇaya, rāga, anurāga i bhāva są jedną substancję, w kolejnych etapach rozwoju. W tym kontekście słowo bhāva oznacza Mahabhāva. Vijaya: Czemu dalej tych wszystkich bhāvy jak prema gdy wszystkie one mają różne nazwy? Gosvāmī: Paṇḍitas używali premę słowo na określenie wszystkich etapy począwszy sneha ponieważ są sześć progressive etapy rozwoju totalną sportów motorowych (vilāsa) prema się. Jak prema dla Kṛṣṇy pojawia się w jego bhaktowie, odpowiedni rodzaj prema powstaje również w Kṛṣṇy dla Jego bhaktowie. * 146 * Vijaya: Co jest główną cechą prema? Gosvāmī: W mādhura-rasa, bond emocji między młodzieńczy para, mimo że nigdy nie łamie czym za przyczynę zniszczenie związku. To niezniszczalne emocjonalne bond nazywa prema. Vijaya: Ile rodzajów prema istnieją? Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje: praudha, Madhya i manda. Vijaya: Jaki jest charakter praudha-prema? Gosvāmī: W praudha-prema, serce ukochanych Flounders w lęku na ból, że jej kochanek musi być uczucie, kiedy jest za późno na spotkania. Vijaya: Czym jest Madhya-prema? Gosvāmī: Madhya-prema jest to, w którym ukochana może tolerować cierpienie kochanka. Vijaya: Czym jest manda-prema? Gosvāmī: Manda-prema jest prema w których zapominanie może wystąpić w pewnych konkretnych okolicznościach czasu i miejsca, lub w którym nie ma ofiary lub szacunek, jako kochankowie są zawsze bardzo znane, które się wzajemnie, ze względu na to bardzo intymne i pozostały razem. Chociaż to prema jest łagodny (Manda), nie ma szacunku lub zaniedbania w nim. Vijaya: Jeśli są jakieś ważniejsze punkty na ten temat, należy je wyjaśnić. Gosvāmī: Praudha, Madhya i manda-prema może być łatwo rozumiane przez innego rodzaju właściwości. Prema w których podział jest nie do przyjęcia jest praudha-prema, prema w których ból zadane przez rozdzielenie jest dopuszczalne jest madhyaprema; i prema w których zapominanie może wystąpić w niektórych szczególne okoliczności nazywa manda-prema. Vijaya: Mam rozumieć, prema. Teraz proszę opisać Sneha. Gosvāmī: Kiedy prema osiąga swoją ostateczną granicę i oświetla kontrolka citta (umysł) i topi serce, to się nazywa sneha. Tutaj citta słowo oznacza osiągnięcie obiektu (Vinaya) prema. Marginalne cechą sneha jest to, że nigdy nie jest nasycony, pomimo wielokrotnie patrząc na przedmiot czyjeś uczucia. Vijaya: Czy są jakieś górne i dolne podziały w sneha? * 147 * Gosvāmī: Tak. Są też trzy oddziały zgodnie z gradacji rozwoju sneha. Są uttamā, Madhya i kaniṣṭha. W kaniṣṭha-sneha, serce topi się na dotykając kończyny ukochanym, w Madhya-sneha, serca rozpływa się po prostu widząc ukochanym, a uttamā-sneha, serce topi się tylko słuchając czegokolwiek w związku ze swoją najdroższa ukochana. Vijaya: Ile rodzaje sneha istnieją? Gosvāmī: naturalną cechą sneha jest to, że można przejawia się w dwojaki sposób: ghṛta-sneha i madhu-sneha. Vijaya: Czym jest ghṛta-sneha? Gosvāmī: ghṛta-sneha jest głęboko z dużym szacunkiem miłość. Ghṛta (ghee) nie jest niezależnie słodka jak miód; jest tylko wyśmienitą, gdy zostanie zmieszany z cukrem i innymi składniki. Podobnie ghṛta-sneha słodki nie jest niezależnie jak Madhu-sneha, i to tylko staje się bardzo smaczna, po zmieszaniu z innymi bhāvy jak Garvami (pycha) i asūyā (zazdrość). Ghṛtasneha jest fajne w stanie naturalnym, więc staje się gęsty wzajemne honor i głęboki szacunek. Innymi słowy, ghṛta-sneha krzepnie w zetknięciu z wzajemnym stosunku (ādara) w nāyaka i nāyikā, jak ghee naturalnie zastyga w kontakcie z chłodnym substancja. Ten sneha nazywa ghṛta-sneha ponieważ ma Charakterystyki ghee. Vijaya: Wspomniał pan o Ādara (wyróżnienie). Jaka jest jej natura? Gosvāmī: Ādara rodzi się z gaurava (podziw i cześć), więc Ādara i gaurava są wzajemnie od siebie zależne. Ten zaszczyt (Ādara) staje się wyraźnie manifestują się w sneha, choć jest obecny w ra. Vijaya: Czym jest gaurava? Gosvāmī: Gaurava jest koncepcja: "On jest moim Guru-jana "i bhāva, że budzi to koncepcja nazywa sambhrama. Ādara i gaurava wzajemnie współzależne. Utrzymanie szacunku postawa jest znakiem, że gaurava (podziw i cześć) występuje naturalnie. Vijaya: Jaki jest charakter madhu-sneha? Gosvāmī: Madhu-sneha jest miłość, która jest przepojona nadmierna zaborczość (madīyatva), co sprawia, że kochanka że: "On jest mój." To miłość objawia swoją słodycz bez zależności od innych bhāvy. Jest to niezależnie pełna słodyczy i wiele ras łączy w sobie. To tworzy także ciepła ze względu na jego naturalne skłonności do zła pasja. Nazywano madhusneha ponieważ ma to właściwości miodu. * 148 * Vijaya: Jaki zaborczość (madīyatva)? Gosvāmī: Dwie koncepcje są aktywne w ra. Jeden typ ra jest przepojony ideą, "ja jestem jego", a inny typ ra jest nasycony przekonanie, "On jest mój." dominujący nastrój ghṛta-sneha jest "ja jestem jego", podczas gdy dominującym Nastrój w Madhu-sneha jest "On jest mój." ghṛta-sneha jest Charakterystyczny nastrój Candrāvali, podczas gdy madhu-sneha jest Śrīmati Rādhiki. Oba te bhāvy są madīyatva. Kiedy Vijaya słyszał o tych dwóch rodzajów bhāvy, włosy zaczął stawać na końcu. Dusił z emocji, zaproponował jego dandavat-prāṇama Śrī Guru Gosvāmīego i powiedział: "Dzisiaj mam się szczęście, a moje ludzkie narodziny stały się skuteczne. Chociaż picia nektaru instrukcjami, moje pragnienie, aby nadal nie jest usłyszeć syci. Teraz prosimy bezprzyczynowo miłościw mnie wyjaśniając o Mana ". Gosvāmī: Mana jest sneha że osiągnął szczyt swego doskonałości i zewnętrznie założyć guileful, lub krzywe, Nastrój spowodować Nāyaka i nāyikā zrealizować nową słodycz. Vijaya: Ile rodzajów many istnieją? Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje Mana: udātta i Lalitā. Vijaya: Czym jest udātta-Mana? Gosvāmī: Są też dwa rodzaje udātta-Mana. Jeden typ nabiera uległe nastroju (dākṣiṇya-bhāva) na zewnątrz i wbrew nastrój (vāmya-bhāva) wewnętrznie. Inne wyraża poprzez zachowanie bardzo tajemniczym, to ukrywa bhāvy z głowy i charakteryzuje się głębokim ciężkości, splecione z lekkim Zapach vāmya. Udātta-mana, występuje tylko w ghṛta-sneha. Vijaya: Czym jest Lalitā-Mana? Nie mogę powiedzieć, dlaczego, ale dla niektórych Powodem Mam większe zainteresowanie nim. Gosvāmī: Kiedy madhu-sneha staje się burzliwy ze względu na jego Tendencja do kipieć, niepohamowana przenoszenia i bardzo słodkie crookedness i humor, to się nazywa lalitā-Mana. Są także dwa rodzaje LalitāMana, a mianowicie kautilya-lalitā-Mana i narma-lalitā-Mana. Kiedy serce niezależnie zakłada krzywy natura, to się nazywa kautilya-lalitā-mana i mana, który jest przesycony humorem nazywa narma-lalitā-Mana. Oba typy Lalitā-Mana wynikają z Madhu-sneha. Vijaya: Czym jest prāṇaya? * 149 * Gosvāmī: Kiedy mana jest przeniknięty viśrambha tak, że jeden uważa się różny od ukochanym, to się nazywa prāṇaya. Vijaya: Jaki jest sens viśrambha w tym kontekście? Gosvāmī: Viśrambha jest kameralna zaufanie, i jest nierozerwalnie charakter prāṇaya. Viśrambha nie instrumentalne przyczyną jest (Nimitta-kārana) z prāṇaya, raczej jest przyczyną składnik (Upadana-kārana). Istnieją dwa rodzaje viśrambha: maitra i sakhja. Vijaya: Czym jest maitra-viśrambha? Gosvāmī: Maitra-viśrambha jest niejawna, która jest przepojona zaufanie z uprzejmości i pokory. Vijaya: Czym jest sakhya-viśrambha? Gosvāmī: niejawna zaufanie nazywa sakhya-viśrambha gdy jest wolne ze wszystkich rodzajów strachu i przepojone pełnym zaufaniem tego ukochanym jest kontrolowana przez jednego miłości. Vijaya: Proszę dokładnie wyjaśnić wzajemne oddziaływanie między prāṇaya, sneha i Mana. Gosvāmī: W pewnych okolicznościach, prāṇaya powstaje sneha i następnie rozwija charakterystyczne zachowanie Mana. W innych przypadki, Mana powstaje sneha, a następnie staje się prāṇaya. Dlatego Mana i prāṇaya są zamiennie podobne jak przyczyna i skutek. Dlatego viśrambha został opisany oddzielnie. Wygląd maitra i sakhya jest spowodowane Różnice między udātta i Lalitā. Ponadto, istnieje również Dalsze rozważanie sumaitra i susakhya w prāṇaya (tj. su prefix wskazuje specjalne lub dobre). Vijaya: Proszę, opisz teraz oznaki rāga. Gosvāmī: Prāṇaya nazywa Rāga w najwyższym stanie, gdy nawet skrajne cierpienie wydaje się szczęścia. Vijaya: Ile rodzajów rāga istnieją? Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje Raga: nilimā-rāga i raktimā-rāga. Vijaya: Ile rodzaje nilimā-rāga istnieją? Gosvāmī: Są też dwa rodzaje nilimā-rāga, czyli nīlī -rāga i śyāmā -rāga. Vijaya: Czym jest nīlī - rāga? * 150 * Gosvāmī: Nīlī-Rāga jest rāga, że nie ma możliwości stania osłabiona, gdy jest widoczna z zewnątrz, ukrywa Inne bhāvy, z którym jest połączone. Ten Rāga można zobaczyć w Candrāvali i Kṛṣṇa. Vijaya: Czym jest śyāmā - rāga? Gosvāmī: śyāmā -rāga jest rāga, który jest wyświetlany przez nieśmiałość, ausadhaseka, i tak dalej. Jest oczywiste, nieco bardziej niż Nīlī-rāgi i uzyskuje się po długim czasie. Vijaya: Ile rodzaje raktimā-rāga istnieją? Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje: kusumbha-rāga i mañjisthā sambhāva-rāga. Vijaya: Czym jest kusumbha- rāga? Gosvāmī: Kusumbha-rāga jest rāga, który jest podawany na raz w sercu, i która przejawia swoją piękna według koniecznością, chociaż oświetla blask innych rag na w tym samym czasie. Kusumbha-rāga jest stabilny w sercu, który ma specjalne zdolności to powstrzymać, choć czasem maleje gdy jest mieszany z mañjisthā w ukochanych Kṛṣṇy. Vijaya: Czym jest mañjisthā-Raga? Gosvāmī: Mañjisthā-Rāga jest rāgą saamozamanifestowaną, to znaczy, nie jest zależne od innych, ale nie jest zniszczony, to jest zawsze wytrwali, a to nigdy nie jest przytłumiony, w przeciwieństwie kusumbha. Taka jest Rāga znaleźć w Śrīmati Rādhy i Kṛṣṇy. Konkluzja jest taka, że bhāvy że już opisane - jak ghṛta-sneha, udātta, maitra, sumaitra i nilimā - znajdują się w Candrāvali i mahisis takich jak Rukmini. Wszystkie bhāvy coraz wyższych takie jak madhu-sneha, Lalitā, sakhya, susakhya i raktimā - znajdują się w pełni w Śrī Rādhika. Są one czasami przejawia się w Satyabhama, oraz w szczególnych okolicznościach, w Lakṣmanā również. Kiedy omówione ālambana-vibhāva wcześniej analizowałem działy, takie jak svapakṣa, między różnymi Devès Gokuli, które wynikają z tych różnych typów bhāvy. Naukowe osobistości wziąć wsparcie transcendentalnej inteligencja (moc prajñā), aby zrozumieć różne odrębna, które mogą wystąpić przy wzajemnym połączeniu Te czterdzieści jeden inny mukhya-bhāvy wymienione w Bhaktirasāmṛta- sindhu. I nie daję oddzielnym wyjaśnienie tutaj. Vijaya: Które bhāvy masz na myśli, gdy używany jest termin "Inne bhāvy" (bhāvāntara)? * 151 * Gosvāmī: To oznacza sthāyi-mādhura-bhāvę, trzydzieści trzy vyabhicāribhāvy i siedem bhāvy gauṇa literę hāsya. Określenie "inne bhāvy" (bhāvāntara) odnosi się do tej sumy czterdzieści jeden bhāvy razem. Vijaya: Mam rozumieć temat Rāga. teraz proszę wyjaśnić anurāga. Gosvāmī: anurāga jest wiecznie coraz nowsze i powoduje czyjeś ukochany być zawsze doświadczane jako nowy w każdej chwili. Vijaya: Czy to anurāga oczywisty innych ciekawych funkcji? Gosvāmī: anurāga objawia się w formach, takich jak nastrojów które kochankowie czują, że każdy jest podporządkowana drugiej przez ich miłość, przez prema-vaicittya i chęcią, narodzi się pomiędzy martwe przedmioty. Anurāga powoduje również sphūrti Kṛṣṇy do pojawiają się w czasie separacji. Vijaya: mogę łatwo zrozumieć sens wzajemnego zniewolenia i pragnienie, narodzi się jako obojętny obiektu, takie jak drzewa. Ale proszę łaskawie polecić mi o prema-vaicittya. Gosvāmī: Prema-vaicittya jest w vipralambha; powiem można o tym później. Vijaya: To jest w porządku. Potem łaskawie powiedzieć mi o Mahabhāva. Gosvāmī: Moje dziecko, mój znajomy z vraja-rasa jest zupełnie nieistotne. Gdzie ja jestem, i gdzie jest opis z Mahabhāva najwyższym wzniesieniu? Niemniej jednak, jestem mówiąc o sile miłosierny śiksza Otrzymałem od Śrī Rupa Gosvāmīego i Paṇḍita Gosvāmī. Powinieneś sobie sprawę, że ich łasce sam mogę coś powiedzieć w zgodnie ze specyfikacjami Śrī Rupa Gosvāmī w. kiedy anurāga w postaci yāvad-āśraya-vṛtti osiąga stan z svayaṁvedya-Daca i oczywistych staje (prakāśita), to jest nazywany bhāva lub Mahabhāva. Vijaya: Prabhu, jestem całkowicie bezwartościowe i bez środków do życia. Jestem pyta głupio. Proszę być współczujący i wyjaśnić Objawy Mahabhāva w prostym języku, który jest odpowiedni dla moje rozumienie. Gosvāmī: Śrī Rādhikāji jest āśraya z anurāga, a Kṛṣṇa jest vinaya z anurāga. Śrī Nandanandana w Jego postaci śṛngāra jest ostateczny limit vinaya-tattvie i Śrī Rādhāji jest ostateczny limit āśraya-tattvie. Oznacza to, że Śrī Kṛṣṇa sam jest supermost vinaya z anurāga i Śrī Rādhāji jest jego supermost āśraya. Ich anurāga jest sthāyibhāva. Kiedy że anurāga osiągnie ostateczną granicę, to się nazywa yāvadāśraya- vṛtti. W tym stanie, to osiąga svayaṁvedya-Daca, warunkiem, że jest tylko całkowicie zrealizowany przez * 152 * tę specjalną ukochanej. W tym czasie, anurāga świeci przez bhāvy takich jak sūddīpta. Vijaya: Aho! Mahabhāva! Jaki jest sens Mahabhāva - dzisiaj zrozumiałem coś. Mahabhāva jest ostatecznym ograniczenia wszystkich bhāvy. I stały się intensywnie pragnie usłyszeć Przykładem tego Mahabhāva. Proszę być miłosierny i opisać coś zaspokoić moje uszy. Gosvāmī: To śloka jest przykładem Mahabhāva. Śrī Rādhā-Kṛṣṇa nieustannie cieszyć się zabawa w miłości nikuñjas. Vṛndā-devi, zdając sobie sprawę z ich doskonałości anurāga, mówi do Kṛṣṇy: "O Królu wściekłych słoni, który paraduje w gaje na wzgórza Govardhana, jest utalentowanym artystą nazwy śṛngāra-rasa i po pożarze, pochodzących z Ciepło Twoich dwóch bhāvy, on powoli topi Twój shellac-like serca i uczynił je jednym. Następnie mieszając, że z obfitych ilości tej kunkuma Twojej Rāga Everfresh, on jest malowaniezadziwiający obraz na wewnętrznych ścianach świątyni wielkiego wszechświata. " Tutaj Nirdhuta-bheda-bhramam oznacza: "Rādhā i Kṛṣṇa są uwolnić się z ich dwoistości i stać się jednym, zakończone etap svayaṁvedya-Daca. wielka świątynia wszechświata należy rozumieć yāvadāśraya-vṛtti a termin "On jest malarstwo" oznacza stan prakāśita. Vijaya: Gdzie jest ta Mahabhāva można znaleźć? Gosvāmī: Mahabhāva jest niezwykle rzadkie, nawet w mahisis kierowany przez Rukmini. To jest tylko doświadczeni przez vraja-Devès kierowany przez Śrī Rādhy. Vijaya: Jakie jest znaczenie tego? Gosvāmī: Svakiya-bhāva jest obecny wszędzie tam, gdzie nāyikā jest związany do Nāyaka przez przepisy małżeństwa. W svakiya-bhāvy, rati jest samañjasā, więc to nie jest właściwy do osiągnięcia najbardziej wzniosłych warunki, takie jak Mahabhāva. Svakiya-bhāva jest również obecny w niektóre gopi w Vrajy, ale parakija-bhāva jest dominujący. W Vrajy, rati jest samartha, więc rozwija się w pełni, i dochodzi do Warunkiem Mahabhāva. Vijaya: Ile rodzaje Mahabhāva istnieją? Gosvāmī: Mahabhāva, który jest ucieleśnieniem najwyższej nektar, przyciąga serca i powoduje, że aby osiągnąć własne wewnętrzne charakter. Istnieją dwa rodzaje Mahabhāva: rūdha i adhīrūdha. Vijaya: Czym jest rūdha-Mahabhāva? * 153 * Gosvāmī: Rūdha-Mahabhāva to etap, w którym wszystkie sāttvikabhāvas przejawiają się w stanie uddīpta. Vijaya: Bądźcie miłosierni i wyjaśnić anubhāvas z rūdha-Mahabhāva. Gosvāmī: W rūdha-Mahabhāva nawet przemijanie chwili jest nie do zniesienia, to rūdha-Mahabhāva bańkach serca tych, Obecnie, kalpa wydaje się przekazać jak chwilę (kalpa-ksanatva); czuje się przygnębiony z powodu obaw, że Śrī Kṛṣṇa jest przechodzi pewne niedogodności, chociaż jest naprawdę szczęśliwy; jeden staje się zapomina o wszystkim, nawet sobie, chociaż jeden nie jest zdezorientowany, a jedna chwila wydaje się przekazać jak kalpy (Ksana-kalpatā). Niektóre z tych anubhāvas doświadczenie podczas spotkania, a niektóre w separacji. Vijaya: "Nawet upływ chwili jest nie do zniesienia" – proszę dać przykład tego, aby pomóc mi zrozumieć. Gosvāmī: To bhāva jest vaicittya-vipralambha (zwłaszcza przejawem separacji). Nawet w spotkaniu, jest uczucie z są oddzielone, a nawet chwila separacja jest nie do zniesienia. Dlatego, gdy gopi spojrzał Kṛṣṇy po raz pierwszy po tak długo w Kurukszetrze, że przeklęty Brahmāji, Twórcą ich powieki, bo mruganie powiek było zasłaniać swoją wizję Kṛṣṇy. Nawet czas, który upłynął podczas mruganie oczami stał się nie do zniesienia. Vijaya: "To rūdha-bhāva bańkach serca tych, którzy są Obecnie "- co to znaczy? Gosvāmī: Na przykład, w Kurukszetrze, gdy mahisis takie jak Rukmini i królów, takich jak Yudhisthira zobaczył rzadkością anurāga z gopi, którzy przybyli, aby zobaczyć Kṛṣṇę, ich serca były masowo. To jest to, co ta wypowiedź dotyczy. Vijaya: Czym jest kalpa-ksanatva? Gosvāmī: Choć w noc rasa-līlā był tak długo, jak noc Brahmy, to nadal wydaje się być mniej niż sekundę, aby gopi. Taki nastrój jest nazywany kalpa-ksanatva. Vijaya: Proszę mi pomóc zrozumieć bhāvy z przygnębiony uczucie w obawie, że Śrī Kṛṣṇa może ulegać pewne niedogodności, choć w rzeczywistości jest On zadowolony. Gosvāmī: przykład znajdujemy w ślokę: Nawet gdy gopi trzymać lotosowych stóp Kṛṣṇy na ich piersi, myślą: "To jest godne pożałowania, że nasze piersi są tak ciężko. Miękkie nogi Lotos Kṛṣṇy należy czując ból, gdy trzymamy je * 154 * na swoich piersiach. "Taki żal nazywa się przygnębienie z powodu strach trudności dla Kṛṣṇy w czasie Jego szczęścia. Vijaya: Czym jest zjawisko zapominając wszystko, nawet w przypadku braku zdumienia? Gosvāmī: Wszystkie rodzaje oszołomienia (moha) zostały pokonane przez sphūrti Kṛṣṇy w sercu, że jest, istnieje Całkowity brak Moha. Ale kiedy sphūrti Kṛṣṇy występuje, traci się świadomość wszystkiego innego w całym świecie, w tym własne ciało. Vijaya: Czym jest ksana-kalpatā? Gosvāmī: Kṛṣṇa opisuje stan separacji gopi 'do Uddhava, "Uddhava, gdy byłem z Vrajavāsis w Vṛndāvana ich nocy ze mną zdawał się przekazać jak chwilę ale w oderwaniu od mnie, te same noce ukazał się nigdy end i czuli te noce są dłuższe niż kalpy. "W tym sposób, to oni doświadczyć przejścia jednej chwili być jak giną w ogromnym oceanie czasu. Vijaya: Mam rozumieć rūdha-Mahabhāva. Teraz proszę wyjaśnić adhīrūdhaMahabhāva. Gosvāmī: Adhīrūdha-Mahabhāva jest nastrój, w którym wszystkie anubhāvas które przejawia się w zdecydowanej Mahabhāva osiągnięcia szczególne cechy, które są jeszcze bardziej zaskakujące niż anubhāvas w swoich normalnych form. Vijaya: Ile rodzaje adhīrūdha istnieją? Gosvāmī: Istnieją dwa typy, modana i madana. Vijaya: Czym jest modana? Gosvāmī: adhīrūdha-mahabhāva w którym wszystkie sāttvikabhāvas z Nāyaka i nāyikā budzi się znacznie większym stopniu niż w stanie uddīpta nazywa modana. W tym modana-bhāvy, Kṛṣṇa i Rādhā odczuwać bóln i strach. Vijaya: Proszę opisać pozycję modana. Gosvāmī: modana nie występuje w miejscu innym niż w yūtha Śrī Rādhika. modana jest najdroższa i najbardziej zachwycający sport, przyjemność z hlādini-śakti. W pewnych szczególnych warunkach separacji modana staje mohana, a w efekcie tego bezradny stan separacji, wszystko sattvika-bhāvy manifest w stanie sūddīpta. * 155 * Vijaya: Proszę opisać anubhāvy na etapie mohana. Gosvāmī: mdleje Kṛṣṇa natomiast przyjęli od innej kochanki; 1 jeden pragnie szczęścia Kṛṣṇy podczas osobiście przyjmując nieznośne cierpienie; bhāva nazywa brahmānda-kśobhā-Karita powoduje, że cały wszechświat czuć bólu, a nawet ptaki i bestie zaczynają płakać; potężną tęsknotę, że w przypadku śmierć, pięć elementów ciała może skojarzyć z Śrī Kṛṣṇa. Divya-unmāda (Divine Madness) i inne anubhāvy także wystąpić w etapie mohana. Cudowne właściwości z Mahabhāva manifestują w najszerszym zakresie w Śrī Rādhiki mohana-bhāva, nawet bardziej niż w Moha, które jest wliczone w cenę wśród sañcāri-bhāvy. Vijaya: Prabhu, jeśli uznają to za stosowne, uprzejmie opisują dwa objawy divya-unmāda. Gosvāmī: Kiedy mohana-bhāva osiąga niepowtarzalny, nie do opisania Sposób zachowania, rozwijając się w cudownej warunkiem, że przypomina stan zupełnej dezorientacji, to divya-unmāda. To posiada wiele różnych funkcji, takich jak udghūrnā i citra-Jalpa. Vijaya: Czym jest udghūrnā? Gosvāmī: stan divya-unmāda w którym wiele odmian zdumiewające i niekontrolowane starania są oczywiste nazywa udghūrnā. Rādhika doświadczył udghūrnā kiedy Kṛṣṇa wyjechał do Mathura. W tym czasie, jak w pełnej zapomnienia dzięki uczucia rozłąki z Kṛṣṇą, Rādhika pomyślała: "Kṛṣṇa jest nadchodzi, On będzie tu za chwilę "Myślenie, że. sposób, Zrobiła łóżku w jej kuñja. Czasem zgromił ciemne chmury niczym nāyikā który wyraża gniew w kierunku jej niewiernego kochanka (khanditā), a czasem Zabłąkała wokół pośpiesznie w gęstym mroku nocy, jak nāyikā, który sprawia, że tajną podróż na spotkanie z kochankiem (abhisārini). Vijaya: Czym jest citra-jalpa? Gosvāmī: Citra-Jalpa składa się z wykładów, które występują, gdy spotyka przyjaciela z ukochanym. Są one pełne intensywnych tęsknota, a wynikają one z bhāvy takich jak zazdrość, zawiść, niepokój, duma i pragnienie. Vijaya: Ile Aigas z citra-jalpa istnieją? Gosvāmī: Istnieje dziesięć kończyny citra-Jalpa, a mianowicie, prajalpa, parijalpa, vijalpa, ujjalpa, sañjalpa, avajalpa, abhijalpa, ājalpa, pratijalpa i sujalpa. Można znaleźć ich opis w Bhramara-gīta w dziesiątym Canto ŚrīmadBhāgavatam.2 * 156 * Vijaya: Czym jest prajalpa? Gosvāmī: Prajalpa oznacza ujawnić brak taktu własnego kochanka, przy użyciu różnych niedbały maniery są przepojone złość, zazdrość i duma. Vijaya: Czym jest parijalpa? Gosvāmī: Parijalpa pokazuje własnej wiedzy poprzez wyrażenia, które ustanawiają błędy w czyjejś prāṇa-dhana, takie jak Jego okrucieństwo, zdrada i zmienność. Vijaya: Czym jest vijalpa? Gosvāmī: Vijalpa odnosi się do wypowiedzi, w których jedna na zewnątrz sprawia, że złośliwe zarzuty wobec Kṛṣṇy, podczas gdy aspekt many ukryte w sercu. Vijaya: Czym jest ujjalpa? Gosvāmī: Ujjalpa oznacza mówienie o zdradzie Kṛṣṇy, hipokryzja, i tak dalej z zazdrości wynikającej z własnej dumy i zawsze co wrogie zarzuty przeciwko niemu. Vijaya: Czym jest sañjalpa? Gosvāmī: Sañjalpa ustala niewdzięczności Kṛṣṇy, surowość, fałsz, i tak dalej przez tajemniczych żartów oskarżenia lub maniery. Vijaya: Czym jest avajalpa? Gosvāmī: Avajalpa jest wyrażanie własnej mimowolne lub bezradny, przywiązanie do Kṛṣṇy ze strachu przepojone zazdrości, a znalezienie w nim usterek, takich jak dysk niefrasobliwość, krzepkość i nikczemność. Vijaya: Czym jest abhijalpa? Gosvāmī: Abhijalpa oznacza lament z wyrażeń pośrednich takich jak: "Kṛṣṇa nawet daje cierpienie oddzielenia Jego ptaków takich jak jego papugą i pawie, więc przywiązanie do Niego bezużyteczne. " Vijaya: Czym jest ājalpa? Gosvāmī: Ājalpa oznacza narazić dwulicowość Kṛṣṇy i prześladowania z powodu samodzielnego dyskredytowania i powiedzieć, że tylko te przedmioty, inne niż Kṛṣṇy lila-katha dać szczęście. Vijaya: Czym jest pratijalpa? * 157 * Gosvāmī: Pratijalpa oznacza okazywanie szacunku wobec posłańca wysłane przez Kṛṣṇy, i mówiąc: "Kṛṣṇa jest kanalia i dacoit kiedy On szuka miłosne miłość, więc jest to nieodpowiednie spotkać się z Go, bo On jest z innych uroczych pań w tej chwili. " Vijaya: Czym jest sujalpa? Gosvāmī: Sujalpa jest pyta o Kṛṣṇy z prostotą, z nastrój powagi, pokory, niepokój, i zapałem. Vijaya: Prabhu, jestem zakwalifikowany wiedzieć o objawach madana? Gosvāmī: Kiedy prema, który jest ucieleśnieniem istoty z hlādini, zwiększa jeszcze bardziej niż Mahabhāva że mam Dotychczas opisano, że osiąga się bardzo zaawansowane warunek. Najważniejsze emocje, w których staje się radosny (ullasa) ze względu na jednoczesne manifestację wszystkich rodzajów bhāvy nazywa madana. Ten madana jest wiecznie i wspaniale manifest tylko w Śrī Rādhy. To nie wynika z innych gopi, nawet w tych, takie jak Lalitā. Vijaya: Czy zazdrość w Madana-bhāvy? Gosvāmī: Zazdrość jest bardzo widoczne w Madana-bhāvy, jest nawet postrzegane nakierowane obiektów niegodnych lub nieożywionej. Madana słynie również powodując Śrī Rādhā chwalić wszystko że ma nawet najmniejszego zapach relacji z Kṛṣṇą, Mimo, że jest ciągle w głębokiej jedności z Nim. Dla Przykładem, Śrīmati Rādhā staje się zazdrosny o Kṛṣṇy vana-mala (Wieniec z kwiatów leśnych) i ukochanymi Kṛṣṇy z regiony górskie, dziewczyny z plemienia Pulinda. Vijaya: Kiedy madana powstać? Gosvāmī: To fascynujące madana-bhāva występuje tylko w czasie spotkania. Wieczne sportowe rozrywki panowania madana świetnie w niezliczonych formach. Vijaya: Prabhu możemy znaleźć opis tego typu madana w wypowiedziach wszelkich mędrców? Gosvāmī: madana-rasa jest nieograniczona, więc trudno jest nawet transcendentalny Cupid, Śrī Kṛṣṇa, aby zrozumieć, w pełnym zakresie jej działalności. Dlatego nawet Śrī Čuka Muni nie był w stanie opisać go w pełni, a co dopiero mówić o filozofów rasa, takich jak Bharata Muni. * 158 * Vijaya: Twoje wypowiedzi są zdumiewające. Jak to możliwe, że nawet Kṛṣṇą, który jest ucieleśnieniem rasy i konstytucyjnych radości rasa, nie w pełni zrozumieć Zachowanie madana? Gosvāmī: Kṛṣṇa jest rasa sam, a On jest nieograniczona, wszechwiedzący, i wszechmocny. Nic nie jest ukryte przed Nim, i nic nie jest niedostępne lub niemożliwe dla Niego. On jest wiecznie eka-rasa, i w tym samym czasie, jest on również aneka-rasa, ze względu na jego acintya-bhedabheda-dharmy. Jak eka-rasa (obejmuje wszystko w sobie), jest On atmarama, w tym stanie, nie rasa istnieje niezależnie od Niego. Jednak On jest jednocześnie anekarasa. Tak więc, oprócz Atma-gata-rasa (rasa doświadczają się), jest też para-gata-rasa (rasa doświadczyła przez innych) i odmiany mieszanej Atmapara-vicitra-rasa. Szczęście z Jego līlā leży w dwóch ostatnich rodzajów rasy. Kiedy para-gata rozszerza się do ostatecznego stopnia, to się nazywa parakija-rasa, i to najwyższy rozwój przejawia obficie w Vṛndāvany. Tak więc dla Atma-gata-rasa, nieznane, wywyższony, i niepowtarzalny szczęście parakija-rasa jest ostatnia granica madana. Jest przedstawić podczas czysto nieprzejawiony līlā w Goloka, a także do niewielkim stopniu w Vrajy. Vijaya: Prabhu, zostały pokazane nieograniczone miłosierdzie dla mnie. Teraz proszę wyjaśnić istotę wszystkich rodzajów mādhura-rasa w skrócie, tak, że można łatwo zrozumieć. Gosvāmī: Wszystkie bhāvy, które powstają w Vraja-Devès są boskie pod każdym względem, a poza jurysdykcją logiki. W związku z tym, jest to nie tylko trudne, ale da się opisać te bhāvy dokładnie. Stwierdzono w śastry że Śrī Rādhiki Rāga objawia od purva-rāga. W szczególnych warunkach, które bardzo Rāga staje anurāga i od anurāga pochodzi sneha. Wtedy dodatkowo objawia się w postaci Mana i prāṇaya. Wszystkie te punkty nie są stałe, ale stan dhūmāyita jest z pewnością Ostatnia granica sādhārani-ra. Samañjasārati rozwija się w miarę sneha, Mana, prāṇaya, rāga i anurāga, w którym Depta-rati jest objawia się w postaci jvalita. W rūdha-Mahabhāva istnieje uddīpta, i począwszy od modana istnieje sūddīpta-rati. Powinieneś Rozumiemy, że mādhura-rasa jest czasem tak, ponieważ Kolejność stadiów może być również uporządkowane według różnice z czasu, miejsca i okoliczności. Sādhārani-rati rozwija się tak daleko jako prema, samañjasārati miarę anurāga i samartha-ra, jak ile Mahabhāva. Vijaya: Jak daleko rati rozwijać w sakhya-rasa? Gosvāmī: rati z narma-vayasa współpracowników sięga do anurāga, ale rati z Subala i inni sięga Mahabhāva. * 159 * Vijaya: Widzę, że cechy sthāyibhāva że Ciebie opisane wcześniej dotrzeć do granicy Mahabhāva. Jeśli sthāyibhāva jest tylko jeden tattvą od góry do dołu, dlaczego widzimy różnicę między rasach? Gosvāmī: To różnica między ras wynika z różne rodzaje sthāyibhāva. Tajemnicze działania sthāyibhāva nie są oczywiste. Różne kategorie tylko stają się widoczne, gdy składniki są łączone z sthāyibhāva. Sthāyibhāva osiąga stan rasa przez połączenie odpowiednich składników rasa, według jego szczególnym, ukrytej tożsamości. Vijaya: Czy różnica między svakiyā i parakija wieczne w mādhura-ra? Gosvāmī: Tak, różnica między svakiya i parakija jest wieczny, nie arbitralne wyznaczenie jest. Jeśli różnica ta była należy uznać za arbitralne określenie, to wszystkie rasy kierowany przez mādhura rasa będzie również musiała uznać dowolne nazwy. One wieczne i naturalne rasa jest rzeczywiście jego własny charakterystyczny kategoria wiecznej rasy. Ma odpowiadająca ruci i wykonuje bhajana związku i to prowadzi do odpowiedniego rodzaju osiągnięcia. Istnieje również svakiya-rasa w Vrajy. Ci, którzy twierdzą, nastrój, "Kṛṣṇa jest mój mąż," mieć odpowiedni typ ruczi, Sādhana-bhajana i ostatecznym osiągnięciem. Jakość svakiya w Dwarace jest tattvą Vaikuntha, natomiast jakość svakiya w Vrajy jest tattvą Goloka. Istnieje różnica między im. Vasudeva Kṛṣṇa, syn Vasudevy, leży Vrajanātha Kṛṣṇa, a jeden powinien zrozumieć, że najwyższa Warunkiem tego svakiya-tattvie w stosunku do vasudeva Kṛṣṇy rozciąga się tylko w zakresie Vaikuntha. Po wysłuchaniu tego, Vijaya oferowane prāṇama Śrī Gurudewy i powrócił do swojej rezydencji, pogrążony w wielkiej miłości. Tak kończy się trzydziesty szósty rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany Madhura-rasa-vicāra: Sthāyībhāva & etapy rati ROZDZIAŁ 37 Śṛṅgāra-rasa-vicāra: Śṛṅgāra Svarūpa &Vipralambha Vijaya Kumāra rozkoszował się aspektami mādhurya-bhāvy, o których usłyszał dnia poprzedniego. Wciąż jeszcze był pod wpływem tego nastroju * 160 * kiedy ponownie stawił się przed Śrī Gurudewą. Wykonał prāṇamę i wypytywał go pokornie: „Prabhu, pojąłem znaczenia vibhāvy, anubhāvy, sattvika-bhāvy i vyabhicāri-bhāvy, a także svarūpy z sthāyibhāvy. Jednakże, pomimo połączenia tych czterech składników z sthāyibhāvą, nadal nie mogę obudzić rasy. Dlaczego tak jest?” Gosvāmī: Drogi Vijaya, nie będziesz w stanie obudzić rasy w sthāyibhāvie dopóki nie zostaniesz obeznany ze svarupą (wewnętrzną naturą) śrńgārarasy. Vijaya: Czym jest śrńgāra-rasa? Gosvāmī: Śrńgāra to super-doskonały i obfity transcendentalny urok mādhura-rasy. Istnieją dwa rodzaje śrńgāra: vipralambha (miłość w oddzieleniu) i sambhoga (spotkanie i wspólne wykonanie radosnych, transcendentalnych rozrywek). Vijaya: Chciałbym poznać cechy vipralambha. Gosvāmī: Vipralambha to wspaniałe uczucie, które przejawia się kiedy nāyaka i nāyikā nie mogą spełnić swej zachwycającej tęsknoty za rozrywkami, takimi jak obejmowanie się i pocałunki. Vipralambha może wystąpić w każdym stanie, albo podczas spotkania (milana) lub oddzielenia (viyoga). Szczególnie odżywia to nastrój sambhoga. Vipralambha jest również nazywana viraha, lub viyoga. Vijaya: Jak vipralambha odżywia atmosferę sambhoga? Gosvāmī: Moczenie kolorowej szmatki wielokrotnie w tym samym barwniku coraz bardziej zwiększa głębię koloru. Podobnie vipralambha zwiększa super doskonałą głębię sambhoga-rasy. Sambhoga nie może się w pełni rozwijać bez vipralambha. Vijaya: Jak wiele różnych rodzajów vipralambha istnieje? Gosvāmī: Istnieją cztery rodzaje: purva-rāga, mana, prema-vaicittya oraz pravasa. Vijaya: Czym jest purva-raga? Gosvāmī: Purva-rāga jest fascynacją i zauroczeniem, które powstaje, gdy nāyaka i nāyikā widzą i słyszą o sobie wzajemnie, zanim rzeczywiście się spotkają. Vijaya: Jakie są różne sposoby widywania się? * 161 * Gosvāmī: Nāyikā może zobaczyć Kṛṣṇę bezpośrednio, osobiście, ujrzeć Jego formę w obrazie, lub zobaczyć Go w snach. Vijaya: A jakie są sposoby słuchania o sobie? Gosvāmī: Można usłyszeć kogoś recytującego uwielbienie i stuti nāyaka, usłyszeć o Nim z ust sakhī oraz posłańców (dūti), a także słuchać wychwalających Go piosenek. Vijaya: Co powoduje ukazanie się tego rati? Gosvāmī: Kiedy wcześniej wyjaśniłem sthāyibhāvę wspomniałem, że wygląd rati jest spowodowany przez abhijogę, viṣaya, sambandha, abhimāna i tak dalej. Istnieją również przyczyny pojawienia się rati w purva-rāga. Vijaya: Czy purva-rāga ujawnia się jako pierwsza we vraja-nāyaka czy vrajanāyikā? Gosvāmī: Trzeba wziąć pod uwagę wiele aspektów. W przyziemnych sprawach, mężczyzna zazwyczaj inicjuje pragnienie wzajemnego zainteresowania, ponieważ to kobiety są zwykle bardziej nieśmiałe. Jednakże, ponieważ kobiety mają więcej premy, to purva-rāga przejawia się najpierw w gopi. W bhakti-śāstrach stwierdza się, iż purva-rāga przejawia się najpierw w bhaktach, a Śrī Kṛṣṇa odpowiednio reaguje. Vraja-devi to najwyżsi pośród wszystkich bhaktów, więc purva-rāga objawia się idealnie w nich jako pierwszych. Istnieje starożytne powiedzenie w odniesieniu do tej cechy ludzkiego charakteru - „Kobieta czuje pociąg jako pierwsza, a mężczyzna reaguje na jej gest”. Jednak nie jest błędem odwrócenie tego porządku, jeśli natężenie premą jest takie samo w obojgu. Vijaya: Proszę wyjaśnić sańcāri-bhāvy purva-rāga. Gosvāmī: Choroba, wątpliwości, zazdrość, wysiłek, zmęczenie, depresja, zapał, pokora, lęk, sen, przebudzenie, przygnębienie, bezwład, szaleństwo, oszołomienie oraz pragnienie śmierci są sańcāri-lub vyabhicāri-bhāvami. Vijaya: Jak wiele różnych rodzajów purva-rāga istnieje? Gosvāmī: Istnieją trzy rodzaje: praudha (w pełni dojrzała), samańjasa (pośrednia) oraz sādhārana (ogólna). Vijaya: Czym jest praudha (w pełni dojrzała) purva-raga? * 162 * Gosvāmī: Purva-rāga jest praudha, gdy występuje ona w opętanych samartha-rati. Na tym poziomie purva-rāga, może się pojawić dziesięć daśās (stanów) począwszy od intensywnej tęsknoty (lālasā) do pragnienia śmierci (marana). Od tego momentu purva-rāga jest praudha (w pełni dojrzała), stany które przejawiają się w niej to również praudha. Vijaya: Jakie jest dziesięć daśā (stanów)? Gosvāmī: Są one następujące: lālasodvega-jāgaryās tānavam jaḍimātra tu vaiyagryaī vyādhīr unmādo moho mṛtyur daśā daśa Ujjvala-nīlamaṇi (Pūrva-rāga division, 9) Dziesięć stanów to: intensywne pragnienie (lālasa), lęk (udvega), bezsenność (jāgarana), wychudzenie (tānava), bezwładność (jadatā), niecierpliwość (vyagratā), choroby (vyadhi), szaleństwo (unmāda), urojenie (moha) oraz pragnienie śmierci (mṛtyu). Vijaya: Czym jest lālasā? Gosvāmī: Lālasā jest intensywną żądzą osiągnięcia szczerego pragnienia (abhista), a jej oznaki to zapał, zmienność, zataczanie się i ciężki oddech. Vijaya: Czym jest udvega? Gosvāmī: Udvega jest zaburzeniem umysłu, przejawiającym się poprzez następujące objawy: głęboki, ciężki oddech; zmienność; bezruch, zamyślenie, łzy, zmiana koloru ciała; poty. Vijaya: Czym jest jāgarana? Gosvāmī: Jāgarana to bezsenność, która prowadzi do bezruchu i suchości zmysłów. Vijaya: Czym jest tānava? Gosvāmī: Tānava to mizerność ciała, a towarzyszą jej objawy takie jak: osłabienie ciała i zataczanie się. Niektórzy ludzie widzą vilāpa (lament) w miejscu tānava. Vijaya: Czym jest jadatā (bezwładność)? Gosvāmī: Jadatā rozpoznaje się poprzez wystąpienie braku reakcji, nawet na pytania oraz przez utratę możliwości postrzegania i słuchu. Jest on również znany jako jadimā. * 163 * Vijaya: Czym jest vyagratā (niecierpliwość)? Gosvāmī: Stan, w którym przemiany wynikające z bhāvy nie ukazują się zewnętrznie nazywa się „powagą”. Vyagratā to stan, w którym ta powaga zostaje wzburzona przez co staje się nie do zniesienia. Objawy vyagratā to nie-reaktywność, przygnębienie, żal oraz zazdrość. Vijaya: Czym jest vyadhi? Gosvāmī: Kiedy jesteś boleśnie rozczarowany, ponieważ nie osiągnąłeś upragnionego celu (abhista) - czyli swej ukochanej – wypadkowy stan objawia się następującymi symptomami: narastająca bladość i rozwój wysokiej gorączki. Nazywamy to vyadhi i powoduje anubhāvy takie jak: zimno i dreszcze; pragnienie; urojenia, głęboki, długi oddech oraz nieprzytomne upadanie na ziemię. Vijaya: Czym jest unmāda (szaleństwo)? Gosvāmī: Unmāda to stan, w którym nāyikā zawsze błędnie postrzega swego ukochanego wszędzie w różnych obiektach - na przykład przyjmuje, że drzewo tamala to Kṛṣṇa i obejmuje je. Jest to wynikiem intensywnego pochłaniania umysłu przez stałe rozmyślanie o ukochanym oraz poprzez przytłoczenie bhāvami np. zniechęcenia, przygnębienia i pokory. Wynikające z tego anubhāvy to niechęć, zazdrosne uwagi kierowane do swego ukochanego, wydłużony oddech, brak mrugania oczami oraz odczucie ekstremalnego bólu spowodowanego przez rozłąkę. Vijaya: Czym jest moha? Gosvāmī: Moha oznacza utratę przytomności, a jej anubhāvy to bezruch, upadek; i tak dalej. Vijaya: Czym jest mṛtyu (pragnienie śmierci)? Gosvāmī: Kiedy nāyikā nie jest w stanie spotkać się z kanta (ukochanym), mimo że wykorzystuje wszystkie środki, takie jak wysyłanie listów miłosnych i wiadomości z pomocą sakhī, to strzała Amora powoduje tak nieznośnie intensywny ból rozłąki, że odczuwająca to osoba zaczyna pragnąć śmierci. W tym stanie, rozdaje ona cenne rzeczy swym sakhī. Uddīpana-vibhāvy, takie jak pszczoły, łagodny wiatr, światło księżyca, drzewa kadamba, chmury, pioruny oraz pawie stymulują rozwój tego stanu mṛtyu. Vijaya: Czym jest samańjasa-purva-raga? Proszę o wyjaśnienie. * 164 * Gosvāmī: Samańjasa-purva-rāga to purva-rāga, która pojawia się przed spotkaniem i to jest specyficzna cecha samańjasā rati. W tym stanie nāyikā może stopniowo przejawiać dziesięć stanów, a mianowicie: tęsknotę (abhilāsa), kontemplację (cinta), pamięć (smṛti), chwalenie zalet kochanka (guṇa-kirtana), pobudzenie i niepokój (udvega), płacz (vilāpa), szaleństwo (unmāda), choroby (vyadhi), bezwładność (jadatā) oraz pragnienie śmierci (mṛtyu). Vijaya: Jaki jest sens abhilāsa w tym kontekście? Gosvāmī: Abhilāsa odnosi się do wysiłków podjętych w celu spotkania swego ukochanego, a jej anubhāvy ozdabiają ciało, zbliżają do ukochanego pod pretekstem robienia czegoś innego i ukazują pociąg (anuraga) do Niego. Vijaya: Jaki jest tu charakter cinta? Gosvāmī: Cinta to medytacja o tym, jak osiągnąć sprzymierzenie z jednym kochankiem, np. poprzez informowanie go o swoim stanie przez bramina lub list. Jej objawy to poruszanie się i obracanie w łóżku, długie, głębokie oddychanie oraz wpatrywanie. Vijaya: Co tutaj oznacza smṛti? Gosvāmī: Smṛti to głębokie pochłonięcie w myślach o ukochanym, którego towarzystwo zostało doświadczone poprzez spojrzenie na Niego i słuchanie o Nim, o Jego pięknie, ozdobach, rozrywkach, a także różnych błogich relacjach oraz wszystkim co z Nim związane. Jego anubhāvy to drżenie, zmęczenie, zmiany w kolorze ciała, łzy, oddzielenie i wyrzeczenie oraz głębokie oddechy. Vijaya: Czym jest guṇa-kirtana? Gosvāmī: guṇa-kirtana to wywyższanie takich cech nāyaka jak: Jego postać i uroda, a jej anubhāvy to m.in. drżenie, gęsia skórka i zdławienie głosu. Niepokój, lament towarzyszące mu szaleństwo, choroby, bezwład oraz pragnienie śmierci - te sześć objawów jest obecnych w samańjasa-pūrvarāga w takim samym stopniu, jak w samańjasā-rati. Vijaya: Teraz proszę wyjaśnić oznaki sādhārana-purva-rāga. Gosvāmī: Sādhārana-purva-rāga jest dokładnie taka jak sādhārani-rati. W tym stanie pierwsze sześć etapów (daśā) - do rozpaczy (vilāpa) przejawia się w sposób łagodny. Nie czuję potrzeby, by podawać tu przykłady, ponieważ są one bardzo proste. W tego typu pūrvarāga, kochanek i ukochana * 165 * wymieniają miłosne listy (kama-lekhapatra), wianki itd. za pomocą dyskretnych towarzyszy. Vijaya: Czym są kama-lecha-patra (listy miłosne)? Gosvāmī: Listy miłosne są wyrazem wzajemnych uczuć zakochania w formie pisemnej. Istnieją dwa rodzaje: sāksara – zapisane z pomocą liter, lub napisów z alfabetu i nirakṣar - stworzone bez użycia liter. Vijaya: Czym są nirakṣara-kama-lecha? Gosvāmī: Przykładem symbolicznego miłosnego listu jest kształt półksiężyca wykonany gwoździem na liściu o czerwonym kolorze bez stawiania jakiegokolwiek innego znaku lub litery. Vijaya: Czym są sāksara-kama-lecha (zapisane listy miłosne)? Gosvāmī: Zapisane listy miłosne to wymieniane między nāyaka i nāyikā wiadomości napisane swoim własnym charakterem pisma, wyrażające szczery stan emocjonalny naturalnym językiem. Te miłosne listy pisane są kolorowymi atramentami, otrzymywanymi z górskich minerałów, wyciskania czerwonych kwiatów, lub z proszku kuńkuma. Duże płatki kwiatów są używane zamiast papieru, a listy są związane włóknami z łodyg lotosu. Vijaya: Czym jest stopniowy rozwój purva-raga? Gosvāmī: Niektórzy mówią, że miłość powstaje początkowo po prostu poprzez spojrzenie na ukochanego. Po tym następuje kontemplacja, przywiązanie, śluby, pragnienie spotkania, bezsenność, wycieńczenie, niechęć do wszystkiego innego, utrata nieśmiałości, szaleństwo, nieprzytomne upadanie oraz pragnienie śmierci - w tej kolejności. Taka jest potęga intensywności kama (premy). Purva-rāga przejawia się zarówno u nāyaka jak i u nāyikā, lecz ukazuje się najpierw u nāyikā, a potem u nāyaka. Vijaya: Czym jest mana? Gosvāmī: Mana jest bhāvą, która zapobiega temu by nāyaka i nāyikā angażowali się w ich umiłowane działania: obejmowanie się, patrzenie na siebie, całowanie, mówienie w przyjemny sposób itd. nawet jeśli znajdują się razem w tym samym miejscu i żywią do siebie głębokie przywiązanie. Mana powoduje powstanie sańcāri-bhāv np. przygnębienia, zwątpienia, złości, niepokoju, dumy, zazdrości, ukrywania uczuć, poczucia winy i poważnego zamyślenia. Vijaya: Jaka jest podstawowa zasada many? * 166 * Gosvāmī: Podstawą many jest prāṇaya; Mana zwykle nie powstaje przed etapem prāṇaya, a nawet jeśli, to tylko w skurczonym lub niedojrzałym stanie. Istnieją dwa rodzaje many: mana z przyczyną (sahetu) i mana bez przyczyny (nirhetu). Vijaya: Czym jest mana z przyczyną (sahetu-mana)? Gosvāmī: Irsyā (uczucia zazdrości) powstają w samym sercu nāyikā gdy widzi lub słyszy, że nāyaka zachowuje specjalne przywiązanie do nāyikā z rywalizującej (vipakṣa) lub marginalnej (tataṣtha) grupy. Kiedy irsyā (zazdrość) zostaje przytłoczona przez prāṇaya, rozwija się sahetu-mana. Jest tak od dawien dawna, tak jak nie istnieje bhaya (strach) bez sneha, podobnie, nie może istnieć irsyā bez prāṇaya. W ten sposób, wszystkie różne przejawy many tylko oświetlają intensywność premy między nāyikā i nāyaka. Serce nāyikā jest przepojone bhāvami takimi jak - intensywna, pełna miłości zaborczość o ukochanego (susakhya). Gdy widzi ona jak nāyaka, który jest niezwykle do niej przywiązany sprzyja rywalizującej nāyikā i bawi się z nią, to staje się niespokojna oraz niecierpliwa. Niegdyś w Dvarace Śrī Kṛṣṇa podarował kwiat parijata Śrī Rukmini. Jednak chociaż wszystkie królowe usłyszały o tym zajściu, to jedynie serce Satyabhamy zostało ogarnięte przez manę. Mana Satyabhamy pobudziła się gdy zrozumiała ona wyjątkową pozycję danej jej rywalce. Vijaya: Jak wiele sposobów odkrycia specjalnej pozycji rywali istnieje (vipakṣa-vaiśistya)? Gosvāmī: Istnieją trzy sposoby: usłyszenie (śruta), wywnioskowanie (anumati) i zauważenie (drsta). Vijaya: Czym jest usłyszenie (śruta)? Gosvāmī: Śruta-vipakṣa-vaiśistya przychodzi, kiedy nāyikā usłyszy od priyasakhī lub papugi o rozrywkach jej ukochanego z nāyikā przeciwnej strony. Vijaya: Czym jest Anumati-vipakṣa-vaiśistya? Gosvāmī: Anumati-vipakṣa-vaiśistya występuje, gdy nāyikā zauważa, że ciało jej kochanka nosi dowody miłosnej rozrywki z inną nāyikā, gdy słyszy swego kochanka niechcący wypowiadającego imię rywalki, lub gdy widzi tą nāyikā w snach. Oznaczenia jedności widoczne na ciałach nāyaka i rywalki nāyikā nazywamy bhogāńka, a wypowiadanie imienia współzawodniczki nāyikā zwiemy gotra-skhalana. Gdy to następuje nāyikā uważa to bardziej bolesne niż śmierć. * 167 * Vijaya: Chciałbym usłyszeć przykład gotra-skhalana. Gosvāmī: Kiedyś, gdy Kṛṣṇa wracał do domu po czasie spędzonym z Śrīmati Rādhą, nagle spotkał się z Candrāvali. Śrī Kṛṣṇa zapytał ją: „O Rādhe, czy wszystko z tobą w porządku?”. Kiedy Candrāvali usłyszała Kṛṣṇa mówiącego w ten sposób, odpowiedziała raczej ze złością: „O Kamsa, dobrze się czujesz?”. Kṛṣṇa był zaskoczony i zapytał ją: „O moja jedyna piękności, czemu jesteś tak zdumiona?”. Candrāvali zaczerwieniła się ze złości i odpowiedziała szybko: „Gdzie tu widziałeś Rādhę?”. Wtedy Kṛṣṇa zrozumiał sytuację i pomyślał Sobie: „Och, przez przypadek nazwałem Candrāvali Rādhą". Zrozumiał Swój własny błąd i ze wstydem opuścił głowę. Uśmiechał się także łagodnie widząc spontaniczną i przebiegłą elokwencję Candrāvali, która wynikała z jej irsyā (zazdrości). Niech Hari, która rozwiewa wszelkie nieszczęścia, chroni nas wszystkich. Vijaya: Czym jest zrozumienie szczególnej pozycji rywalki poprzez sen (svapna-drsta-vipakṣa-vaiśistya)? Gosvāmī: Działalność Kṛṣṇy i jego przyjaciół vidusaka podczas snu są tego przykładam. W jednym przypadku, Kṛṣṇa i Candrāvali spali w tym samym łóżku, po miłosnych rozrywkach w kridā-kuńja. Śpiąc, Kṛṣṇa powiedział: „O Rādhe! Obiecuję Ci, że Ty jedyna jesteś Moją nade wszystko ukochaną, tylko Ty znajdujesz się wewnątrz i na zewnątrz Mojego serca, tylko Ty jesteś naprzeciwko mnie i za mną, wszędzie. Co więcej mogę powiedzieć? Jedynie Ty jesteś obecna w moim domu, w Govardhanie oraz jej zalesionych dolinach”. Gdy Candrāvali usłyszała Śrī Kṛṣṇę mówiącego tak we śnie, wstała z łóżka z powodu many rosnącej w sercu i odeszła. A teraz jeden ze snów Madhumaṅgala. Gdy drzemał na podeście poza kuńja, w którym Kṛṣṇa i Candrāvali byli zaangażowani w rozrywki pełne szczęścia, w swym śnie rzekł: "O Mādhavi, Kṛṣṇa mówi bardzo fachowo i pochlebnie do sakhī Padmy Candrāvali by ją zwieść. Postaraj się doprowadzić Rādhę tutaj szybko, aby mogła spotkać się z Kṛṣṇą. Nie martw się”. Kiedy Candrāvali usłyszała Madhumaṅgala przemawiającego tak we śnie, zmartwiła się. W tym czasie Padma siedziała w pobliskim kuńja, a kiedy zobaczyła stan Candrāvali powiedziała Śaibyā „O sakhī, zobacz tylko, jak nieszczęśliwa stałą się twarz Candrāvali gdy usłyszała ona rozmowy Madhumaṅgala mówiącego we śnie! Spuściła głowę i płonie z żalu”. Vijaya: Czym jest bezpośrednie widzenie (darśana)? Gosvāmī: To znaczy, że nāyikā bezpośrednio widzi udział swego nāyaka w zabawach z inną nāyikā. * 168 * Vijaya: Czym jest bezprzyczynowa mana (nirhetuka-mana)? Gosvāmī: Bezprzyczynowa mana rozwija się pomiędzy nāyaka i nāyikā gdy prāṇaya potęgowana jest przez widoczną przyczynę many, chociaż mana w rzeczywistości nie ma powodu. Paṇḍita doszli do wniosku, że mana jest efektem prāṇaya, oraz że bezprzyczynowa mana jest tylko przedłużeniem prāṇaya wynikającą z jej vilāsa (radosnych rozrywek). Nazywają tę bezprzyczynową manę „prāṇaya-mana”. Poprzednie autorytety (Paṇḍita) również utrzymywały, że ruchy i postępki premy są krzywe niczym ruch węża. Dlatego dwa rodzaje many są oczywiste w kontaktach między nāyaka i nāyikā: mana bez przyczyny (nirhetu) oraz mana z przyczyną (sahetu). Vyabhicāri-bhāva w tej rasie jest ukrywaniem własnych emocji i uczuć (avahitthā). Vijaya: Jak uspokoić bezprzyczynową manę? Gosvāmī: Ta mana jest uspokajana przez siebie, nie potrzebuje środków zaradczych. Gdy pojawia się śmiech, to mana znika samoczynnie. Jednak, aby uspokoić sahetu-manę nāyaka musi użyć wielu odpowiednich środków, takich jak sama (pocieszające słowa), bheda (dyplomatyczne uwagi), krija (złożenie przysięgi), dana (prezentacje), nati (pokłon), upeksā (zaniedbanie i pozorna obojętność) oraz rasāntara (nagła zmiana nastroju). Znakiem stłumienia many nāyikā jest otarcie łez przez nāyaka, następujący po tym śmiech itd. Vijaya: Czym jest sama (pocieszenie słowami)? Gosvāmī: Sama jest wykorzystaniem słodkich, miłych słów i obietnic skierowanych na uspokojenie priya (ukochanej). Vijaya: Czym jest bheda (dyplomatyczne uwagi)? Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje bheda: jeden jest wyrażaniem własnej wielkości przez różne gesty i insynuacje, a drugi cechuje upomnienie nāyikā pośrednio przez sakhī. Vijaya: Co należy rozumieć przez dana (prezentacja)? Gosvāmī: Dana jest podstępną prezentacją ozdób i innych prezentów. Vijaya: Czym jest nati (pokorne poddanie)? Gosvāmī: Nati oznacza padnięcie do stóp nāyikā w całkowitej, największej możliwej pokorze. Vijaya: Czym jest upeksā (zaniedbanie)? * 169 * Gosvāmī: Upeksā (zaniedbanie lub obojętność) jest nastrojem wyraźnego porzucenia nāyikā gdy wszystkie inne środki tłumienia jej many okazały się bezowocne. Inni mówią, że upeksā odnosi się do korzystania z dwuznacznych uwag by uspokoić nāyikā. Vijaya: Co oznacza rasāntara (wymiana myśli)? Gosvāmī: Rasāntara jest nagłym wytworzeniem się strachu w umyśle nāyikā poprzez słowa lub w sposób naturalny. Istnieją dwa rodzaje rasāntara: takie, które występują same oraz to, stworzone dzięki inteligencji nāyaka. Oto przykład zmiany zdania, które odbywa się spontanicznie: Pewnego razu, Kṛṣṇa nie był w stanie uspokoić many Bhadry, pomimo różnych przedsięwzięć. Nagle rozległ się potężny dźwięk grzmotu, który przestraszył Bhadrę na tyle, że ta zaraz objęła, siedzącego przed nią Kṛṣṇę. Oto przykład zdławienia many za pomocą inteligentnego planu: Pewnym razem, Rādhika była głęboko pochłonięta maną. Kṛṣṇa, który jest niezwykle zabawny w Swej naturze, zobaczył, że mimo wszelkich środków – nie jest w stanie jej uspokoić, a zatem zastosował tak uroczą sztuczkę. Osobiście splótł niezwykle piękną girlandę z kwiecia i umieścił ją na szyi Śrīmatiji. Ona ze złością zdjęła wieniec z szyi i odrzuciła daleko, a przez wolę opatrzności spadł on na Kṛṣṇę. Natychmiast zmrużył On oczy, zrobił minę, jak gdyby był ciężko ranny i usiadł w kącie, wyglądając na bardzo przygnębionego. Widząc to, Rādhāji stała się niespokojna i zlękniona. Złapała ramiona Kṛṣṇy obiema rękami. Wtedy Kṛṣṇa roześmiał się i otoczył ją silnym uściskiem. Vijaya: Czy są jakieś inne sposoby, aby uspokoić manę? Gosvāmī: Oprócz tych metod, mana z vraja-gopi może zostać uspokojona w szczególnym czasie i miejscu na dźwięk murali, nawet bez użycia sama itp. Delikatna mana może zostać stłumiona, bez większego wysiłku, lecz pozbywaniu się umiarkowanej many muszą towarzyszyć staranne działania. Najgłębiej zakorzeniona mana (durjaya-mana) jest niezwykle trudna do zdławienia. Gopi stosują różne uwagi by ukarać Kṛṣṇę kiedy są w mana, na przykład, Vāmā (niewdzięcznik, który działa niekorzystnie), Durlila-śiromani (klejnot herbowy intrygantów), Kitava-radża (Król oszustów), Khala-śrestha (wyjątkowo zły), Maha-dhūrta (wielce nieuczciwy zbój), Kathora (okrutny i bezlitosny), Nirlajja (bezwstydny), Atidurlalitā (bardzo trudny do zadowolenia), Gopi-kāmuka (pożądający gopi), Ramani-Cora (złodziej czystości gopi), Gopi-dharma-nāśaka (ten, który przekracza religijne zasady i czystość gopi), Gopa-sādhvi-vidambaka (ten, który szydzi z czystości gopi), * 170 * Kāmukeśvara (Pan pożądania), Gādh-timira (ten, który pozostawia innych w ciemnościach majaczeń), Śyama (obdarzony ciemną karnacją, która stawia innych w ciemności iluzji), Vāstra-cora (kradnący odzież gopi), Govardhanaupatyakā-taskara (ten, który kradnie czystość gopi z wzgórza Govardhana). Vijaya: Czym jest prema-vaicittya? Gosvāmī: Prema-vaicittya odnosi się do szczerego bólu rozłąki odczuwanego przez nāyikā, nawet jeśli jest ona bardzo blisko nāyaka i to jest rzeczywista natura premy w najwyższym stanie. Ta niesamowita cecha tworzy rodzaj bezradności, lub pobudzenia umysłu, które z kolei buduje iluzję bycia oddzielonym od Kṛṣṇy, a ów nienaturalny stan jest nazywany vaicittya. Vijaya: Czym jest pravasa? Gosvāmī: Pravasa jest przeszkodą, lub utrudnieniem pomiędzy nāyaka oraz nāyikā i występuje gdy przebywali oni razem, a następnie zostali rozdzieleni, bądź dlatego, że mieszkają w różnych krajach lub innych miejscowościach, ze względu na różnicę w nastroju (rasāntara) albo ponieważ znajdują się w różnych miejscach. W pravasa doświadcza się wszystkich vyabhicāri-bhāv śrńgāra-rasy oprócz radości, dumy, szaleństwa i nieśmiałości. Istnieją dwa rodzaje pravasa: ta, która jest zamierzona oraz niezaplanowana, lub odbywająca się przez zbieg okoliczności. Vijaya: Czym jest zamierzona pravasa? Gosvāmī: Celowa pravasa ma miejsce, gdy nāyaka odchodzi z powodu jakiegoś obowiązku czy odpowiedzialności. Poprzez naturę Kṛṣṇa jest zobowiązany wobec Swych bhaktów - na przykład, Pāndava i Śrutadeva w Mithili – by dać im pełnię szczęścia oraz dobre instrukcje, a także spełnić pragnienia. Pravasa ma dwa dalsze podziały: pierwszy to, po prostu, zejście z oczu, a drugim będzie odejście w odległe miejsce (sudura). Istnieją trzy rodzaje sudūra-pravāsa, odpowiadające trzem fazom czasu: przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Podczas sudura-pravasa, nāyaka i nāyikā dokonują wymiany wiadomości. Vijaya: Czym jest niezamierzona pravasa? Gosvāmī: Nieumyślna pravasa, to sudura-pravasa spowodowana poprzez podporządkowanie innym lub okoliczności, które są poza naszą kontrolą. Istnieją różne rodzaje podporządkowania, sklasyfikowane jako divya, adivya i divyādviya. Dziesięć stanów, które występują w tej pravasa to: troskliwość, bezsenność, niepokój, chudnięcie, pociemnienie kończyn i twarzy, niespójność mowy, choroba, szaleństwo, oszołomienie oraz pragnienie * 171 * śmierci. W vipralambha spowodowanym pravasa, te dziesięć stanów przejawia się nawet w Kṛṣṇie. Mój drogi Vijaya, choć różnorakie stany przejawiają się jako anubhāvy w różnych rodzajach premy, to nie wspomniałem o nich wszystkich. Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie te stany pojawiają się jako efekt gradacji premy, począwszy od sneha, poprzez manę, prāṇaya, rāga, anurāga i bhāvę aż do mahabhāvy. Jednak etap mohana, niespotykany stan, który już wyjaśniłem, przejawia się w Śrīmati Rādhice. Niektórzy autorzy rasa-śastry zaakceptowali vipralambha związaną ze współczuciem (karunā) jako osobny dział, lecz nie wyjaśniłem tej rasy oddzielnie, ponieważ jest innym rodzajem pravasa. Podczas gdy Vijaya rozważał nauki Śrī Guru Gosvāmīego o vipralambha, rzekł do siebie: „Vipralambha-rasa nie jest niezależnym zjawiskiem lub samodoskonalą rasą, a jedynie wsparciem i pożywką dla nastroju sambhoga. Bowiem dla jiv przywiązanych do doczesności, takie bóle rozłąki (vipralambha-rasa) przejawiają się w szczególny sposób, co ostatecznie sprzyja jego przyjemności w spotkaniu (sambhoga-rasa). Jednak w ponadczasowej, transcendentalnej rasie, bhāva z vipralambha istnieje wiecznie, do pewnego stopnia. W rzeczywistości, różnorodności duchowych rozrywek nie można przywołać w najpełniejszym stopniu bez vipralambha”. Tak kończy się trzydziesty siódmy rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany Śṛṅgāra-rasa-vicāra: Śṛṅgāra Svarūpa &Vipralambha ROZDZIAŁ 38 Śṛṅgāra-rasa-vicāra: Mukhya-sambhoga & aṣṭa-kālīya-līlā Vijaya Kumāra, z założonymi rękami, zapytał jego Gurudeva o sambhogarasa. On odpowiedział czule. Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje Kṛṣṇy-lila: prakaṭa (manifest) i aprakaṭa (nieprzejawiony). Stany separacji (viraha) w vipralambha-rasa, że już opisane odpowiadać do prakaṭa-lila. Jednakże, w Vṛndāvany aprakaṭa, nie ma Oddzielenie vraja-Devès od Śrī Hari, który jest wiecznie udział w Jego barwny, błogi lila, takich jak rasa-lila. Jest napisane w mathura-mahatmya: "Kṛṣṇa gra wiecznie z gopa i gopīs tam. ", ponieważ czasownik" sztuk * 172 * "(KREO) jest w czas teraźniejszy, to należy rozumieć, że Kṛṣṇy Līlās są wieczne. Dlatego w aprakaṭa-līlā Goloka lub Vṛndāvany istnieje Separacja nie jest spowodowany Kṛṣṇy co jego pobytu w odległe miejsce (Dura-pravasa). Miłość w jedności (sambhoga) istnieje wiecznie tam. Nāyaka i nāyikās są odpowiednio vinaya (obiekt) i āśraya (siedziba) miłości, a odnosi się do terminu sambhoga wonderful bhāva, że wynika z zachwytu z ich miłości relacje - jak się widywać, rozmawiać ze sobą, a dotykając siebie przedmiotem działalności jest wyłącznie sprawiać przyjemność do siebie. Istnieją dwa rodzaje sambhoga: mukhya i gauṇa Vijaya: Co to jest mukhya-sambhoga? Gosvāmī: mukhya (zleceniodawca) sambhoga jest sambhoga że odbywa się w przebudzonego stanu. Istnieją cztery rodzaje mukhya-sambhoga: (1) saṅkñipta-sambhoga (krótka sambhoga), która odbywa się po purva-rāga, (2) saṅkīrṇa-sambhoga (Restricted sambhoga), która odbywa się po Mana jest spacyfikowane; (3) sampanna-sambhoga (wzbogacony sambhoga), który odbywa miejsce po Nāyaka i nāyikā być nieco odległe od siebie, przez pewien czas, i (4) samṛddhimān sambhoga (Kwitnące sambhoga), która odbywa się po oddzieleniu przez dużą odległość. Vijaya: Proszę opisać saṅkñipta-sambhoga bardziej szczegółowo. Gosvāmī: Saṅkñipta-sambhoga charakteryzuje się szacunkiem i nieśmiałość między Nāyaka i nāyikā. W wyniku tego wyrażenia ich wzajemnej miłości jak całuje i obejmując - są krótkie i pochopna. Vijaya: Proszę wyjaśnić saṅkīrṇa-sambhoga. Gosvāmī: W saṅkīrṇa-sambhoga r. nāyikā Starania o miłosne rozrywki są wyrażone z jednoczesnym poczuciem ból i przyjemność. Dla porównania, w tej apetytem na gorąco żucia cukier trzcinowy, mimo że jest słodki, ale także spala. Powoduje to stan od niej pamiętać, że Nāyaka oszukał ją z widzenia Oznaczenia miłosne przyjemności na ciele Nāyaka za lub kontakt z innymi o swoich miłosnych działań z innymi kobiet. Vijaya: Co to jest sampanna-sambhoga? Gosvāmī: sampanna-sambhoga ma miejsce, gdy Nāyaka zwraca się z nāyikā po będąc w niewielkiej odległości. Istnieją dwa rodzaje: Agati i prādurbhāva. Agati jest pojawienie z Nāyaka przed nāyikā podczas procedury ogólnej, życie codzienne, na przykład gopīs mieć darśanu Kṛṣṇy regularnie wieczorem, kiedy wraca z wypasu krów. Prādurbhāva odnosi się do nagłego pojawienia się Kṛṣṇy przed gopīs gdy są one bardzo przytłoczeni przez * 173 * prema. Przykład jest nagłe pojawienie Śrī Kṛṣṇy przed gopīs kiedy zostały lamentować w separacji, ponieważ On zniknął z rasa-lila. W prādurbhāva jest festiwal szczęścia wynikające z realizacji wszelkich naszych cenionych pragnień. Vijaya: Co to jest samṛddhimān sambhoga? Gosvāmī: To nie jest możliwe, aby Nāyaka i nāyikās zobaczyć każdy nawzajem i spotkać się przez cały czas, ponieważ są one podporządkowane do innych i są związane etykiety społecznej. Obfita błogość że doświadczenie, kiedy spotykają się nagle, po czym zwolniony z wpływem nacisku zewnętrznego, jest nazywany samṛddhimān sambhoga. Istnieją dwa rodzaje sambhoga-rasa, czyli ukryte (channa) i oczywiste (prakāśa), ale nie ma nie trzeba wyjaśniać je w teraźniejszości. Vijaya: Co to jest gauṇa-sambhoga? Gosvāmī: Gauṇa-sambhoga odnosi się do poszczególnych rozrywek Śrī Kṛṣṇa, które mają doświadczenie w snach. Istnieją dwa rodzaje snów: ogólnego i specjalnego. I już opisane ogólne sny w kontekście vyabhicārībhāvy. Sambhoga w specjalnych marzeń jest odbierane jako realne i wyjątkowo niesamowite, i jest wyposażony w sthāyībhāvas i sañcārī-bhāvy jak te z jawy, innymi słowy, jest dokładnie tak, jak sambhoga a jeden jest aktywny. Gauṇa-sambhoga ma same cztery dywizje jak mukhya-sambhoga: (1) saṅkñipta-sambhoga (krótka sambhoga), (2) saṅkīrṇa-sambhoga (ograniczona sambhoga), (3) sampanna-sambhoga (wzbogacony sambhoga) i (4) samṛddhimān sambhoga (kwitnące sambhoga). Vijaya: Brak faktyczne zdarzenia, gdy jeden marzy, tak jak jest samṛddhimān sambhoga w ogóle możliwe w snach? Gosvāmī: Svarupie (niezbędne) charakter snu jest taka sama jak w stanie czuwania. Świadczy o tym przykład UNA i Aniruddhy. Podczas Una spał w wewnętrznej w króla Baea Komnaty Królewskie na Śoṇitapura, była praktycznie doświadczać Przyjemność jedności z Aniruddhy w jej śnie. W bardzo Jednocześnie Aniruddha śni się w swojej komnacie sypialnej Dvaraka czysta, a także cieszyć się z przyjemności vilāsa Una. Zwykli ludzie doczesnego królestwa nie mają takich doświadczenia. Możemy udowodnić ten fakt jeszcze bardziej przez dowodów bezpośrednia percepcja, bo są przykłady siddhy-bhaktów o niezwykle piękne sny, w których otrzymywane Artykuły takie jak ozdoby, które jeszcze z nimi, kiedy obudź się, to dlatego, że takie marzenia się rzeczywistością. Podobnie, Kṛṣṇa i Jego Kantas także mają swobodny marzenia które sambhoga faktycznie ma miejsce. Te sny są z dwóch rodzaje: (1) sen, który występuje podczas gdy jeden jest aktywny * 174 * (jāgarāyamānasvapna), oraz (2) stan czuwania, który występuje podczas jeden marzy (svapnāyamāna-jāgara). Marzenia gopīs którzy przekroczyli czwarty stan, czyli samadhi, a osiągnął piąte państwo, czyli prema, nie są fałszywe, jak marzenia, które są spowodowane przez pasji. Raczej marzenia gopīs są aprakata, nirguṇa i absolutnie prawdziwe. W związku z tym, że jest całkiem możliwe, samṛddhimān-sambhoga odbędzie się w bardzo zaskakujących, rozrywek aprakata marzeń Kṛṣṇy i Jego gopīs ukochanych. Vijaya: Proszę opisać anubhāvas z sambhoga. Gosvāmī: The anubhāvas z sambhoga są: widywać (Sandarśana), rozmowy (jalpana), dotykając (sparśana), blokując sposób nawzajem w odosobnionym miejscu (raha-vartma-rodhana), rāsalīlā, rozrywki przyjemność Vṛndāvany (Vṛndāvana-krīḍa), grając w Jamuny (Yamunā-jale keli), rozrywkach łodzi (Nauka-vilāsa), rozrywki kwiatów kradzież (puñpa-caurya-lila), rozrywkach wymagających podatki (Dana-lila), hide-and-seek w kuñjas (kuñje lukocurikhelā), wino pije miód (madhu-Pana), Kṛṣṇa opatrunek w stroje kobiece (Stre-VECA-dhāraṇa), udając się spać (Kapaṭa-nidra), hazard (dyūta-krīḍā), ściągając nawzajem " odzież (vastra-ākarñaṇa), pocałunki (cumbana), obejmującego (Ālingana), co sprawia, Nail-towarowych (nakha-arpaṇa), picie nektar warg, które są jak bimba owoców (bimba-adharasudhā- Pana), a korzystających miłosne zjednoczenie (nidhu łopatkowe ramaṇasamprayoga). Vijaya: Prabhu, lila-vilāsa różni się od miłosnego (Samprayoga). Która z tych dwóch daje więcej szczęścia? zjednoczenia Gosvāmī: Nie ma bardziej rozkosz w lila-vilasy niż w samprayoga. Vijaya: Jak ukochane gopīs Śrī Kṛṣṇy rozwiązać go w loving mood (praṇaya)? Gosvāmī: adres sakhī Śrī Kṛṣṇa z wielkim uczuciem, jak, "On Gokulānanda, He Govinda, On Goñṭhendra-Kula-candra (Moon rodu króla pasterzy), który Prāṇeśvara (Pan w moim życiu), On Sundarottaṁsa (którego klatki piersiowej i ramiona są bardzo piękne), On Nagara Śiromaṇi (O klejnotem zakochanych), On Vṛndāvana-candra On Gokula-Raja On Manohara (O złodziej mojego umysłu). " Vijaya: Prabhu, rozumiem, że są dwa rodzaje kṛñṇalīlā, mianowicie prakaṭa (manifest) i aprakaṭa (nieprzejawiony), ale że są one wciąż jedno i to samo tattvą. Teraz, proszę wyjaśnić Dla mnie rodzaje prakaṭa-vraja-lila. Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje prakaṭa-vraja-lila: nitja (wieczne) i naimittika (sporadyczne). Rozrywkach vraja, które mają miejsce w ciągu ośmiu * 175 * okresach dnia i nocy (Anoa-kālīya-lila) faktycznie są nitya-lila, podczas Kṛṣṇy zabijanie Putany i Jego długie przebywanie z dala od Vrajy w Mathury i Dwaraki, są naimittika-Līlā. Vijaya: Prabhu, proszę polecić mi o nitja-lila. Gosvāmī: Znajdziemy dwa rodzaje opisów: jeden przez anyż i wzajemnie przez Gosvāmīch z Vṛndāvany. Które z nich byłoby chcesz usłyszeć? Vijaya: Chciałbym usłyszeć opis w ślokas że Anis nie składa. Gosvāmī: niśāntah prātah pūrvāhno madhyāhaś cāparāhnakaḥ sāyaī pradoṣo-ratriś ca kālāńṭau ca yathā-kṛamam madhyāhno yāminī cobhau yan muhūrttam ito smṛtau tri-muhūrttam itā jñeyā niśānta-pramukhāḥ pare Anoa-kālīya-līlā Vrajy odbywa się w ośmiu okresów dzień i noc. Są to: (1) niśānta (koniec nocy tuż przed świtem), (2) prātaḥ (rano), (3) pūrvāhna (przedpołudnie), (4) madhyāhna (południe), (5) aparāhna (po południu), (6) Sayam (późne popołudnie i zmierzch), (7) pradoña (wieczorem), i (8) Ratri (noc). Ratri-līlā i madhyāhna-Līlās zarówno ostatnio przez sześć muhūrtas, natomiast pozostałe sześć okresów każdy trwa trzy muhūrtas. Śrī Sadāśiva wyjaśnił tę Anoa-kālīya-līlā w Sanat-kumārasaṁhitā. On określił, które usługi mają być świadczone na określonych porach dnia, zgodnie z Anoa-kālīyalīlā. Dlatego należy pamiętać, odpowiedniej līlā w odpowiedni czas. Vijaya: Prabhu, czy mogę usłyszeć wypowiedzi jagad-Guru Sadāśiva? Gosvāmī: Słuchaj uważnie: Sadāśīva powiedział, "ukochane dziewczęta Śrī Hari w Vrajy, którzy mają uczucia parakija-bhāvy wobec Niego, prosimy ulubieńcem ich serca gęstym * 176 * nastrojów divya-prema. On Narada! Należy rozważyć swoją Atma-Svarupie w następujący sposób. Jesteś kiśorī (pre-nastolatków) gopi i znajdują się w samym sercu transcendentalnej Vṛndāvany, wśród ukochane dziewczęta Kṛṣṇy, którzy są obdarzeni kochanka sentyment dla Niego. Masz uroczą młodzieńczą postać i inspirujące, odurzający urody. Jesteś realizowane w wielu sztukach plastycznych dla przyjemności Śrī Kṛṣṇy. Jednak nawet jeśli Kṛṣṇa usilnie prosi, aby spotkać się z tobą, jesteś zawsze przeciwny przyjemności niezwiązane z przyjemności waszego Svāminī. Jesteś sługą najbardziej ukochanego małżonka Śrī Kṛṣṇy Śrīmati Rādhika, i są całkowicie i wyłącznie poświęcony Jej Seva. Zawsze masz więcej prema dla Śrī Rādhiki niż dla Śrī Kṛṣṇa. Codziennie o wiele starań zorganizować dla młodzieńczy Graf Spotkanie i pozostanie na zawsze zadowoleni z ekstatycznej błogości Ich obsługa. Tak więc, gdy poczęcie swojego Atma-Svarupie w tym zwłaszcza sposób, należy starannie czyni Mānasi Seva w transcendentalnym Vṛndāvana z Brahma-muhurta do końca niśānta-līlā (Rozrywki w nocy w końcu). " Vijaya: Jakie działania niśānta-lila? Gosvāmī: Śrī Vanda-devi powiedział: "W środku urokliwego Vṛndāvany, otoczony pięćdziesięciu kuñjas drzew pragnień, leży altana-domek cintāmaṇi perełki. Nie na łóżku pachnących kwiatów, yugala-kiśora Vṛñabhānu-dulālī Śrīmati Rādhārani i Vrajendra-nandana Śyāmasundara Śrī Kṛṣṇa leży śpi w objęciach firmy. Następnie, zgodnie z moim instrukcje, ptaki próbują obudzić je porywający Chór melodyjnych piosenek Warbling. Jednak dwóch kochanków stało się tak samoistnie, nierozerwalnie jeden poprzez swoje głębokie uścisku, że nawet myśl o Podaje się wywołuje alarm. W rzeczywistości są one w stanie Najmniejszy naprawić swoje umysły na wzrost. Jednak przez powtarzające się i pomysłowy namów na Čuka i śārīkā (męski i żeński, papugi), one w końcu obudzić i rośnie Z ich łóżku. Widząc RādhāKṛṣṇa siedzi błogo na łóżku, z sakhī szczęśliwie nich zbliżyć i uczynić z różnych usług Wymagana w tym czasie. Ale potem, przez dalszych działań z śārikā, Boska para nieuchronnie wynikają z tego łóżka i spiesz do swych domów, sprowokowanych przez pełnych lęku transcendentalne rasy strachu i niepokoju. " Vijaya: Jakie są prātaḥ kālīya-līlā (rozrywki rano)? Gosvāmī: Rano, Yaśodā-Maiya apeluje Kṛṣṇa, który następnie staje się z łóżka i szczotki zęby z gałązka w firmie Śrī Baladevy. Potem z jej zgody, idą do obory, chętnie mlekiem krowy. O szałwia, Śrī Rādhā pozostawia łóżku w * 177 * rano obudził Jej sakhī. Po Ona umyła perłowym zęby ściągające gałązka, Jej sakhī masować jej ciało z olejkami aromatycznymi. Później że Ona wchodzi do komory kąpielowy i siedzi na podwyższonym Asana a Lalitā i inne sakhī główne wykonać abhiñeka Jej Boskiego formularzu. Następnie Ona wchodzi pałac ornament. Tam Jej sakhī zastosowania Boskie kremy i zapachy, udekorować nią z różnych boskie odzież i ozdoby, zdobią ją miłe, pachnące girlandy, i schłodzić czoło z miąższu sandałów. Kiedy Śrīmati Rādhika Otrzymane w ten sposób kompletny i uprzejmy Serwis z jej sakhī, na zamówienie Yaśodā-Maiya ona odchodzi na Nanda-bhāvan gotować pyszne jedzenie dla Kṛṣṇy " Słysząc to, Narada zapytał: "On roz. Istnieje wiele kucharzami czele Rohinī-Maiya; dlaczego zatem Matka Yaśodā zaprosić Rādhārani gotować w Nanda-bhāvan? " Śrī Vanda-devi powiedział: "O Narada, I usłyszałem od poprzednio Bhagavate Kātyāyanī że Durwasa Muni nadał następujące dobrodziejstwem na Śrīmati Rādhiki: "On Devi! Według mojego miłosierdzia, co spożywanych gotować będzie rywalizować nektar bogów. Ponadto będzie błogosławić eater z wielką długowieczność. Zatem putra-vatsala Yaśodā, modląc: "Niech mój syn być długowieczne! codziennie zaprasza Śrīmati Rādhika do Nanda-bhāvan gotować. Ona również ma intensywny smak, że chciwość na rozkoszny jedzenie. Mając pozwolenie od matki-in-law, Śrīmati Rādhika błogo przychodzi do domu Nanda towarzyszy jej sakhī do przygotowania w kuchni. Tymczasem Śrī Kṛṣṇa doi kilka krów siebie, a następnie na jego ojca celu, angażuje innych do dojenia krów, a pozostałe wraca do domu z przyjaciółmi. Przybyciu do domu, Jego słudzy radośnie masować Jego boskie ciało z oliwek i kąpać. Potem ubrać go ze świeżych ubrań, rozmaz Jego ciało pięknie z sandałowego pasty i ozdobić go pachnącymi girlandami. Kṛṣṇa nosi dwie szaty. Jeden obejmuje jego dolnej części ciała i jeden Jego pierś. Kaskadowe wokół Jego wdzięku szyi i czoła, Jego uroczy, kręcone włosy doskonale rozszerza Jego bezprecedensowy, słodkie piękno. Na Jego promiennym czole, który przypomina half-moon, Jego słudzy narysować uroczą znak tilakiem które cieszy oczy wszystkich. Na nadgarstkach, Śrī Kṛṣṇa nosi Bejeweled bransolety, a na jego Ramiona szlachetne klejnotami bransolety. Na rękach, sygnety błyszczeć. Na jego klatce piersiowej, naszyjnik błyszczy i olśniewające Makara-szafir huśtawka w kształcie kolczyki z uszu. Po tym, Śrī Kṛṣṇa słyszy Yaśomatī wielokrotnie nazywając Go. Tak więc, otoczony Jego sakhas i przytrzymanie jednego z nich przez Ręka, Baladewę on następująco Jego starszy brat do Bhojanalaya (Jadalnia). Tam, w towarzystwie Swoich sakhas ', który cieszy się wszystkie przygotowania przygotowany przez Rādhika i Jej sakhī. Dokonywanie wielu żartów, On sprawia, że jego śmiech przyjaciół, i On również śmieje się z nich. Kiedy On skończył posiłek, Bierze ācamana (do płukania jamy ustnej) i Jego słudzy ofiarować Mu tāmbūla, którą rozprowadza wśród Jego sakhas. * 178 * Następnie On opiera się na transcendentalnej łóżku przez jakiś czas i chews tāmbūla”. Vijaya: Proszę opisać pūrvāhna-līlā (rozrywki przedpołudnie). Gosvāmī: Śrī Kṛṣṇa, ubrany w gopa-VECA, a następnie opuszcza wieś z krowy za krowy wypasu. W tym czasie wszystkie Vrajavāsīs za Nim w pewnej odległości od wsi, sporządzony przez ich wielkiej miłości i miłość do Niego. Mówiąc szacunkiem, Śrī Kṛṣṇa oferuje prāṇama do ojca i matka. W tym samym czasie, przez kąciku oczu Zerka znacząco na jego ukochanej gopīs i emocji ich serca. Następnie po opłaceniu należytego szacunku dla tych, którzy mają poszli za Nim, Vaṁśīdhārī CYAMA wpływy z Jego sakhas do pastwisk. Po wejściu do lasu, na jakiś czas, który tworzy wiele rodzajów gier i radośnie sportowe z Jego sakhas. Następnie sprytnie angażowanie ich w działania takie jak wypasu krowy, on sztuczki je i pozostawia je wszystkie na bok. Następnie Wpływy radośnie z dwóch lub trzech Priya-sakhas wobec spotkanie (saṅketa) z ukochaną gopīs chcących zobaczyć jego Priya. " Vijaya: Proszę opisać madhyāhna-līlā (mid-dzień rozrywki). Gosvāmī: "Po obejrzeniu Śrī Kṛṣṇa wyjechać do lasu, jego najbardziej ukochany małżonka Śrīmati Rādhika wraca do domu. Następnie na Pretekstem do wykonywania Surya-puja lub zbierając kwiaty, ... ... Ona sztuczki Jej starsi, aby mieć suhak z Jej priyatama CYAMA. Towarzyszy jej sakhī, Ona idzie do tego samego lasu na spotkanie z Nim. Tak więc po wielu starań, Rādhā i Kṛṣṇa spełnia jeszcze raz ... ... I błogo wprowadzają różne sportowy paramananda-līlā razem w lesie. W czasach, Rādhā i Kṛṣṇa usiąść na huśtawce i są zamachnął przez Ich sakhī. Czasami (odczuwając nieco senny) Śrī Hari zrazy veṇu z palców i został skradziony przez jego Priya Śrī Rādhā. Mimo niespokojnie na wszystkie strony szukając dla niej, w końcu staje się rozczarowany i daje nadzieję. W tym momencie ukochane gopīs oferują veṇu do Jego lotosowych rękach, śmieje się i dokonując błyskotliwych uwag. W tym czasie Kṛṣṇa wygląda splendid jak On zachwyca gopīs przez drażni ich, żartując i przeciwdziałanie ich zuchwalca uwagi. Czasami kremacji Rādhika i Śrī Kṛṣṇa wejść na dany odcinek lasu które biorą udział w sezonie uosobieniem wiosny. Nie, one korzystać srebrne strzykawek wypełnionych kolorowymi zmieszanej wody pachnących substancji, takich jak kuṅkuma i candana, do oblać siebie, a innym razem, te pasty smarujemy candana, kuṅkuma, i tak dalej na kończynach innych.W pięknie i wspaniałości tego lasu, który jest podany na wszystko stron przez kojące powiewy wiosny, sakhī również dołączyć w ich transcendentalne sport pomagając im kąpać się nawzajem z tej pachnącej wodzie. O najlepszy z munich, Śrīmati Rādhā i Kṛṣṇa i ich poufne sakhas i sakhī wykonywać różne * 179 * błogie sportów odpowiednio do tego czasu. Uczucie zmęczenia, z wykonania Ich rozrywki w tej tętniącej życiem sposób Siedzą pod drzewem ... ... Na boskim tronie i cieszyć picia wina miodu nektar (Madhu). Staje odurzony tym Madhu Zamykają Ich oczy w sen przez jakiś czas. Trzymając się za ręce Rādhā-CYAMA zostać przebite strzałki z Kamadewa i pragnące cieszyć się ze sobą, Ich stopy lotosu potykać z drogi i Wchodzą kuñja. Następnie Śrīmati Rādhika i Śyāmasundara swobodnie przestawać ze sobą w kuñja, jak król słoni i jego kolego. W sakhī, którzy są także odurzeni Madhu, przejdź sennie ... ... Do różnych uroczych kuñjas pobliżu. Pod wpływem swego niepojęta moc, Śrī Kṛṣṇa objawia się w wielu formy, a jednocześnie spełnia indywidualnie z każdym sakhī. Tak jak słoń zaślepiony żądzą nie czuje się zmęczony, kiedy łączy się z wielu samic słoni, w tym samym czasie, że daje dalej i Futher inspirację do Śrī Rādhy, Śrī Kṛṣṇa consorts z wielu ukochanych sakhī. Po takich miłosnych sportu wraz z Śrīmati Rādhiki i jej poufne sakhī, Wchodzą na jezioro do uprawiania sportów wodnych. " Śrī Narada powiedział: "O Vanda, jak to możliwe, na aiśvarya wyposażone manifestować w mādhurja Śrī Nandanandana-tych rozrywki? Proszę rozwiać te wątpliwości. " Śrī Vandadevi powiedział: "O Muni, mādhurja Śrī Hari jest rzeczywiście Jego lila-sakti. Z tego śakti Wykonuje Jego najbardziej atrakcyjne i słodkie rozrywki. Tylko dzięki tej mādhurja-lila-śakti że On sportowych w tym samym czasie z każdego GOPA i gopi, ale w Jego własnej postaci oryginalnej On sportowego z Śrī Rādhy. Jest Śrī Kṛṣṇy mādhurja-sakti nie Jego aiśvarya-sakti. Po wejściu w jeziorze, Rādhā-Kṛṣṇy i Ich sakhī rozpocząć odtwarzanie przez zalewaniem na siebie, a następnie kąpielowa sobą. Po tym, są ozdobione pięknymi szaty, girlandy, pachnący, candana i boskie ozdoby. Następnie, w boskiej altanie klejnotów znajduje się na brzegu że jezioro, oferuję im poczęstunek z owoców i napojów ziołowych, że Przygotowaliśmy się. Śrīmati Rādhika osobiście służy Śrī Kṛṣṇa, jak on z wyróżnieniem świąteczne potrawy pierwszy. Następnie spoczywa na łóżku kwiatów. Na to czasu, dwa lub trzy sakhī uczestniczyć Go ... ... Przez dostarczanie mu betel orzechów (tāmbūla), wachlując Go masuje nogi, i tak dalej. Jak sakhī służyć Kṛṣṇy, On zasypia uśmiechając się, pogrążony w myślach ukochanej Rādhika. Chociaż Śrī Kṛṣṇa opiera, Rādhikę i jej sakhī z wielką miłością i zachwycają smakiem resztki jedzenia i picia w lewo przez Nią kochankiem. Po Śrī Rādhika przyjął trochę resztek Kṛṣṇy, Ona idzie do sypialni i gazes po jej twarzy lotosu Prāṇa-vallabha, Śrī Kṛṣṇa, tak jak ptak cakorī patrzy na moon.W sakhī oferują tam jej tāmbūla żucia przez Śrī Śyāmasundara. Ona również gryzaki resztki, po podzieleniu go wśród jej sakhī. Śrī Kṛṣṇa pragnie usłyszeć słodkie, niehamowane rozmów między Śrī Rādhika i Jej sakhī, więc On zakrył całe ciało szmatką i udaje głęboko śpi, chociaż jest w pełni jawie. W sakhī że Kṛṣṇa jest uśpiony i swobodnie dokonać dowcipny uwagi, śmiejąc się i cięcia * 180 * żarty z siebie. Wkrótce potem jednak, że przypuszczam, że On tylko udaje że śpi, i że On sprytnie słyszał wszystko, co powiedział. Uczucie wstydu, to naciśnij ich języki między ich zębami, a jednocześnie w nieśmiałości, patrzą na siebie nawzajem twarze w zachwycie, w stanie mówić. Jednak bardzo szybko odzyskać swój naturalny stan, rzucając tkaniny z ciałem Kṛṣṇy, mówią: "Co Cię dźwięk spać mają! "To bawi Kṛṣṇa i wszyscy śmieją się razem. O najlepszy z munich, w ten sposób Rādhā Kṛṣṇa i sakhī wykonywać różne zabawy rozrywek, które są pełne dowcipnych żartów i śmiech, a potem cieszyć się błogi sen na jakiś czas. Następnie, w wielkiej radości, wszyscy siedzą na boski, pojemny podniesione siedzenie. Następnie, naszyjniki zakładowe, odzież, pocałunki lub obejmuje, ... ... Z bhāvy prema ich żartobliwie grać w kości. Nawet chociaż Kṛṣṇa jest pokonany, który fałszywie twierdzi, że wygrał. Zatem Podchodzi zabrać naszyjnik Rādhika, ale Ona policzkuje go. Będąc więc uderzył o Niej lotosu ręce, ... Kṛṣṇa staje się smutny. Udawanie, że jest się do wyjścia miejsce, mówi: "O DEVE, zostałem pokonany przez Ciebie. Proszę, weź mój zakład. Są pocałunki i inne rzeczy, które postawili przed. "So mówiąc, Śrī Kṛṣṇa nagrody Śrīmati Rādhika Jej pocałunki i tak dalej. Jest chętny do świadkami krzywe brwi Śrī Rādhā i usłyszeć Jej słowa kara do Śrī CYAMA ... ... Čuka i ptaki opieki przyjść i rozpocząć spór o odpowiednie cnoty Rādhy i Kṛṣṇy. Po usłyszeniu, że Spór między Čuka i opieki, Śrī Śrī Rādhy i Kṛṣṇy wyjazd do ich odpowiednich miejsc. Śrī Kṛṣṇa ma opuścić Jego prāṇa-wallabha Śrīmati Rādhiki, i idzie, by dołączyć krowy, a Śrīmati Rādhika idzie z Jej sakhī w Surya Mandir wykonać Surya-Puja. Tymczasem po Śrī Kṛṣṇa upadł niedaleko, który maskuje Sam jako kapłan bramińskiej, a także wyrusza Surya Mandira. Śrīmati Rādhiki sakhī myślę, że jest pūjārī który pomoże im prowadzenie ich cześć, i zwraca się do niego przeprowadzić Surya-Puja w ich imieniu. Następnie, Śrī Kṛṣṇa zaczyna wykonać Surya-Puja z zabawnymi, mantr wymyślonych wedyjskiej. Gdy inteligentne sakhī usłyszeć te gotowe mantr wedyjskich, natychmiast zrozumieć, że ten ksiądz jest niczym innym niż ich kochankiem Śrī Kṛṣṇą, który jest zmartwiony w separacji od Śrī Rādhika. Wiedząc o tym, utonięcia w oceanie błogość prema, zapominają o własnej tożsamości i innych. (O Muni), gdy wydali dwa i pół praharas wykonywania różnych rozrywek, takich jak ta, Śrīmati Rādhika i jej sakhī wrócić do swoich domów, a Kṛṣṇa przechodzi do jego krowy”. Vijaya: Jakie są aparāhna-līlā (rozrywki po południu)? Gosvāmī: Śrī Vanda-devi kontynuuje: "O Narada, Kṛṣṇa powraca Jego sakhas i powraca do Vrajy. By słodki dźwięk Jego muralī, On montuje wszystkie krowy z każdego kierunku i wykrada sercach Vrajavāsīs. Kiedy Nanda i inne Vrajavāsīs usłyszeć słodki dźwięk Śrī Hari veṇu i zobaczyć niebo * 181 * jest pokryte kurzem podniesiony przez kopyta krowy ', stają się one bardzo chętnie Go zobaczyć i natychmiast postępować w tym kierunku. Po powrocie do domu, i jest skąpany, ubrani, i zdobiona przez Jej sakhī, Śrīmati Rādhika przygotowuje różne rodzajów żywności dla Niej prāṇa-vallabha Kṛṣṇy i niepokojem liście z jej sakhī wziąć Jego darśan. Kiedy Kṛṣṇa wraca do obrzeżach Vrajy na drodze od go-cāraṇa, wszystkie Vrajavāsīs zebrać po obu stronach Królewskiej path. Śrī Kṛṣṇa wita wszystkich i oferuje szacunek według Wiek, cechy, i tak dalej.Niektóre On opowiada, patrząc na nich, niektóre obejmując niektóre przez słodkie słowa, a niektóre przez radosne, słodkie, uśmiechnięte spojrzenia przepełnione prema. On Narada! Śrī Kṛṣṇa oferuje szacunku namaskara zarówno cielesnych gesty i słowa o szacunku dla wszystkich osób starszych gopa. Spadanie w dół, który oferuje sāñṭāṅgadaṇḍavat pod nogi Maharadży Nanda, Yaśodā-Maiya i Rohiṇī-Maiya i daje specjalne rozkoszować się jego ukochana gopīs Jego Kapa-kaṭākña (miłosiernej słodkie ukosa spojrzenia). W zamian za różne Vrajavāsīs ofiarować Mu błogosławieństwa, wymianę słodkie słowa, oddają Mu cześć, i tak dalej. Następnie starannie stada krowy do go-cala. Następnie na wniosek rodziców Kṛṣṇy i Daujī udać się do swoich pokoi i wykąpać i trochę prasāda. Następnie po zwróceniu błogosławieństwa rodziców, dwa boskie bracia ponownie przystąpić ochoczo ku go-Cala wydoić krowy. " Vijaya: Jakie są śāyaṁ-līlā (rozrywki podczas zmierzchu i wczesnym wieczorem)? Gosvāmī: "Następnie Śrī Kṛṣṇa doi niektórych krów siebie i angażuje inni w dojenie reszty. Kiedy to nastąpi, wraca do domu z ojcem, a następnie przez setki pracownikówwykonujących garnki mleka. Po przybyciu do domu, siada obok Nanda Maharaja, wujowie, His kuzyni, Balaramą i sakhas podczas Yaśodā, Rohiṇī i inne starsze gopīs im służyć, a On rozkoszuje odmian żywności preparaty, które są żuć, ssać, lizał, i pijany. " Vijaya: Proszę powiedzieć o pradoña-līlā (rozrywkach pierwszy część nocy). Gosvāmī: "W wielkim podnieceniu, Śrīmati Rādhika kucharze odmian żywności preparaty i wysyła je przez Jej sakhī do Kṛṣṇy w Nandabhāvan, jeszcze przed jej matka, teściowa rozkazuje jej zrobić. Wraz z ojcem i sakhas, Śrī Kṛṣṇa wielokrotnie cieszy się i chwali odmian preparatów wysyłane przez Śrī Rādhā, a także wiele innych, podane przez Yaśodā-Maiya. Następnie Kṛṣṇa idzie z ojcem, przyjaciół i krewnych do zespołu Sala, gdzie śpiewacy i tancerze zabawiać je słodkimi piosenkami i tańce. Tymczasem sakhī wziąć Kṛṣṇy resztki i zaoferowania ich do Rādhika w sekretnym miejscu. Śrīmati Rādhika dystrybuuje je wśród sakhī w kolejności starszeństwa (i głęboko pochłonięty Myśli mu, że szanuje ich z wielką * 182 * radością). Po pysznym te resztki, Jej sakhī ozdobić bardzo uroczo, a ona jest gotowa iść na abhisāra (spotkania z Jej priyatama CYAMA!) ". Vijaya: Prabhu, jestem coraz bardzo chętnie usłyszał o Ratri-līlā (Rozrywkach nocleg). Gosvāmī: Śrī Vanda-devi powiedział: "I wysłać pewną sakhe stąd do kremacji Rādhika, który towarzyszy jej sakhī potem przychodzi do boskie, bejeweled altana wewnątrz nikuñja. Znajduje się na banki Jamuny, gęsto objęte kalpa-vṛkña drzew. Według wskazań posłańca sakhe za, Śrīmati Rādhika ubiera się w ubrania, które odpowiadają jasności księżyca. Podczas ciemny dwa tygodnie (Kṛṣṇa-pakña), Ona ubiera się w ciemne ubrania, natomiast w jasnym dwa tygodnie (śukla-pakña), Nosi światło lub białe ubrania. Tymczasem Kṛṣṇa siedzi ojca auli, obserwując różne rodzaje wspaniałych koncertów i słuchając kātyāyanīsaṅgīta Piosenki, które zniewala umysł. Po tym, odpowiednio wynagradza i spełnia wykonawców z bogactwo lub ziarna, przyjmuje cześć od Nanda Maharaja przedmiotów, a wpływy z jego matką w kierunku sypialni. Po Yaśodā Maiya wprowadziła Kṛṣṇy spać, ona opuszcza swojego pokoju i idzie odpocząć w swoim pokoju. Następnie, Kṛṣṇa, który był tylko udaje, że śpi, cicho opuszcza swego pokoju, biorąc uważać, aby nie zostać zauważonym przez nikogo, Idzie do udziału jego małżonka w wyznaczonym spotkaniu (saṅketa) miejsce. Nie, oni wykonywać różne rozrywki śpiew czele i rasa razem tańczyć w lesie ze swoim sakhī. "Po spędzeniuprawie dwa i pół praharas nocy i wykonywania różnych innych rozrywkach rasa-lila, (takie jak kąpiel w Jamunę), dwóch ugrupowań wprowadzić swój kuñja niezauważone przez ptaki spania. W tym odosobnionym kuñja, Rādhā i Kṛṣṇa położyć się na wzniosłe łóżko z kwiatów, po prostu nadaje się do Ich umysł-urzekające, miłosne rozrywki. Potem odpoczynek, podczas gdy ich najbardziej poufne sakhī czynią odpowiednie usługi. " Vijaya, to jest najbardziej znanym Śrī Kṛṣṇy Anoakālīya-lila,w którym składniki wszystkich typów rasy są obecne. Różne rodzajeras, że mam z tobą wcześniej omówionychsą obecne w tej lila. Należy zachować renderowanieObsługa w swoim wyznaczonym miejscu, w wyznaczonym czasie, w twoimwyznaczony grupa, i konkretnego związku.Kiedy Vijaya Kumāra słyszał te wszystkie opisy zUsta Śrī Guru Gosvāmī w lotus, że pogrążył się wbhāva. Łzy prema spływały mu po policzkach, a włosy najego ciało stało na końcu. Powiedział kilka słów, drżącym głosem,a potem stracił przytomność na lotosu Śrī Gopala Guru Gosvāmī wstopy. Jakiś czas później, gdy odzyskał przytomność, ŚrīGopala Guru Gosvāmī przyjął go z wielkim uczuciem, a pogłaskał głowę. Strumienie łez również spadł z Śrī GuruGosvāmī oczy.Ostatecznie, zdając sobie sprawę, że to było bardzo późno w nocy, VijayaKumāra oferowane daṇḍavat* 183 * prāṇama na lotosu Śrī Guru Gosvāmī wmetrów, składa się i ruszył powoli do siebie. terazrasa-katha zaczęły pojawiać się w jego dzień serca i nocy. Tak kończy się trzydziesty ósmy rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany Śṛṅgāra-rasa-vicāra: Mukhya-sambhoga & asṭa-kālīya-līlā ROZDZIAŁ 39 Wejście do Līlā Vijaya Kumāra został opanowany intensywną tęsknotą. Nic nie zadowalało go i nie potrafił uspokoić swego serca, nawet po darśanie w świątyni od Jagannātha-devy. Już dawno zrozumiał podstawy rasa-tattvy, ale dopiero teraz z pomocą Śrī Gopal Guru Gosvāmīego pojął znacznie mādhura-rasy z jej sthāyibhāvą, vibhāvami, anubhāvami, sattvika-bhāvami i vyabhicāribhāvami. Różne bhāvy przejawiały się w jego sercu w różnych momentach. Przez jakiś czas powstawała bhāva i zanurzała go w szczęściu, a następnie pojawiała się inna bhāva by zaatakować jego serce. W tym stanie mijały dni jego życia a on pozostawał całkowicie bezradny sprawdzając przebudzenie i ruch jakiejkolwiek bhāvy w sercu lub jej przekształcenia w inną bhāvę. W związku z tym pewnego dnia udał się do lotosowych stóp Śrī Guru Gosvāmīego ze łzami w oczach z następującą prośbą: „Prabhu, poprzez twoje nieograniczone pokłady współczucia nauczyłem się wszystkiego, ale nie mogę kontrolować mojego prawdziwego ja, a zatem nie potrafię się odpowiednio ustatkować w Kṛṣṇa-lila. Uprzejmie obdarz mnie swoimi naukami, które są odpowiednie dla mojego obecnego stanu”. Śrī Guru Gosvāmī rozradował się widząc bhāvy Vijayi Kumāra i pomyślał sobie: „Aho! Jakże wspaniały i cudowny jest charakter Kṛṣṇa-prema! Sprawia albowiem, że szczęście wydaje się być niepokojem, a niepokój szczęściem!”. Następnie rzekł do Vijaya Kumāra, „Mój drogi synu, teraz powinieneś poznać środki, dzięki które umożliwią wejście do Kṛṣṇa-lila”. Vijaya: W jaki sposób to zrobić? Gosvāmī: Śrīla Raghunātha dāsa Gosvāmī przepisał sposób, aby wejść do Kṛṣṇa-līlā w następującej śloce: na dharmaī nādharmaī śruti-gana-niruktaī kila kuru * 184 * vraje rādhā-kṛṣṇa-pracura-paricaryām iha tanu śaci-sūnuī nandiśvara-pati-sutatve guru-varaī mukunda-preńthatve smara param ajasraī nanu manaḥ Śrī Manaḥ-śikṣā (2) O mój drogi umyśle! Nie wykonuj, proszę ani dharmy lub adharmy wymienionych w Śruti. Przeciwnie, należy czynić obfitą, miłosną służbę Śrī Śrī Rādhā-Kṛṣṇie Yugala tutaj we Vrajy, bowiem Śruti stwierdzają, że są Oni najwyższą zasadą kultu, oraz Najwyższą Absolutną Prawdą. Zawsze medytuj nad Śaci-nandana Śrī Caitanyi Mahaprabhu, który jest bogato obdarzony uczuciami i charakterem Śrīmati Rādhiki, jako o nieróżniącym się od Śrī Nanda-nandana i pamiętaj zawsze o Śrī Gurudevie jako najdroższym Śrī Mukundy. Nie trać czasu na próżne rozpatrywanie sprawiedliwych i nieprawych działań (dharma i adharma) wymienionych w śastrze. Innymi słowy, winieneś całkowicie zrezygnować ze sposobu rozumowania i logiki śastr oraz zaangażować się w sādhanę raganuga-bhaktów zgodnie z chciwością powstałą w twoim sercu. Oddaj obfitą służbę miłości dla Śrī Śrī Rādhy i Kṛṣṇy we Vrajy. To znaczy - angażuj się w bhajanie vraja-rasy. Jeśli zapytasz, kto nauczy celu i przedmiotu vraja-rasa bhajany, proszę słuchaj. Po vraja-lila, nasz Prānanātha Śrī Nimānanda pojawił się z łona Śrī Śaci-devi w pracchanna (ukrytej) Vrindawanie, Śrī Navadvīpa-dhama. Śacinandana Gaurahari jest nikt innym jak Kṛṣṇą we własnej osobie, synem Pana Nandiśvary - Śrī Nanda Maharadża. Nigdy nie uważaj Śrī Śrīman Mahāprabhu Mahaprabhu za gorszego od Kṛṣṇy w jakimkolwiek aspekcie tattvy. Występował w Navadvīpa i wykazywał wyraźną bhajana-lila, więc nie powinno się rezygnować z vraja-bhajany, myśląc że jest On Navadvīpanagara (kochankiem, który zadowala Swe małżonki w Navadvīpa). On jest w istocie Kṛṣṇą, ale nie powinieneś przeszkadzać tym, którzy są na drodze arcana, medytują nad Nim oddzielnie od Kṛṣṇy i wykonują Jego kult z osobnymi mantrami. Na rasa-marga, On jest jedynym przedmiotem bhajany jako Śrī Rādhā-vallabha i występuje jako Śaci-nandana, jedyny Guru vrajarasy. W związku z tym należy wykonać bhajanę tego Śaci-nandana jako Kṛṣṇa-preṣṭha, rozumiejąc Go jako Guru, który jest bardzo drogi Kṛṣṇie. Przed przystąpieniem do wykonywania rādhā-Kṛṣṇa-smarana, należy zawsze pamiętać gaura-lila, ponieważ będzie stymulować i budzić twe bhāvy z astakāliya-Kṛṣṇa-lila. Zawsze uznawaj bhajana-Gurudewę jako nikogo innego niż vraja-yūtheśvari lub sakhī. Wstąp we vraja-lila, wykonując bhajanę w ten sposób. * 185 * Vijaya: Prabhu, teraz odrzucę wszystkie logiczne argumenty śāstr oraz wszystkie inne ścieżki, bo jestem coraz bardziej chętny do świadczenia odpowiednich usług w asta-kāliya-Kṛṣṇa-lila, tak jak tego nauczał i przedstawił Śrī Gaurānga-deva, pod kierunkiem mojego Guru-rupa sakhī. Proszę polecić mi, jak mogę uczynić mój umysł wytrwałym w tej postawie tak, abym mógł osiągnąć mój cel. Gosvāmī: Dwa tematy powinny być zrozumiane w związku z tym: upāsyapariskrti i upasaka-pariskrti. Upāsya-pariskrti oznacza dopracowanie koncepcji oraz uświadomienia prawdziwego charakteru upāsya, lub cel swego seva. Osiągnąłeś już upāsya-pariskrti, bowiem zrozumiałeś rasatattvę. Istnieje jedenaście bhāv (ekādaśa-bhāvy) w odniesieniu do upasakapariskrti; uzyskałeś prawie wszystkie z nich, ale potrzebujesz być nieco bardziej w nich umocniony. Vijaya: Wyjaśnij uprzejmie te ekādaśa-bhāvy po raz kolejny. Gosvāmī: Ekādaśa-bhāvy to: (1) sambandha (związek) (2) vayasa (wiek), (3) nama (nazwa), (4), rupa (forma ciała i wdzięk), (5) yūtha (grupa), (6) vesa (ubiór), (7) ajńa (szczególne instrukcje), (8) vasa (zamieszkanie), (9) seva (wyłączne usługi); (10) parākāsthā-śvāsa (najwyższy szczyt emocji, który jest oddechem życia aspiranta) i (11) palya-dāsi-bhāva (nastrój służącej pod ochroną Śrī Rādhy). Vijaya: Czym jest sambandha (relacja)? Gosvāmī: Nastrój sambandhy jest fundamentem tego tematu. Nastroje, z których jeden odnosi się do Kṛṣṇy gdy ktoś ustanawia sambandha, określają czyjś odpowiedni stan doskonałości (siddhi). Ten, kto przyjmuje Kṛṣṇę jako pana, gdy utrwali swój związek z Nim staje się dāsa. Ten, kto przyjmuje Kṛṣṇę jako swego sakha lub syna, to kiedy jego związek umocni się, odpowiednio staje się sakha lub rodzicem. Ten, kto akceptuje go jako męża w małżeńskiej (svakiya) relacji staje się piękną, młodą damą w Dwarace. Śanta-rasa jest nieobecna we Vrajy, a nawet dāsya-rasa jest bardzo zahamowana. W każdym razie, relacja ta jest ustanowiona w zgodzie z ruci czciciela. Twoja natura jest kobieca, a twa inklinacja znajduje się w parakiya-rasie, zatem jesteś podporządkowaną druhną Vraja-vaneśvari. Sambandha, którą trzeba ci pielęgnować i pojąć w pełni to: „Jestem sługą najbardziej osobistych służących Śrīmati Rādhiki. Śrīmati Rādhika jest panią mojego życia, a Kṛṣṇa to Jej życie, dlatego Śrī Rādhā-vallabha Śrī Kṛṣṇa jest z pewnością Panem w moim życiu”. * 186 * Vijaya: Słyszałem, że nasz acarya Śrīla Jiva Gosvāmī był zwolennikiem sambandhy w svakiya-bhāvie (związku małżeńskiego). Czy to prawda? Gosvāmī Żaden z wyznawców Śrīmana Mahaprabhu znajdował się poza czystą, transcendentalną parakiya-bhāvą. Śrī Svarupa Gosvāmī jest jedynym Guru tej transcendentalnej parakiya-rasy. Dał on nauki o transcendentalnej, najczystszej parakiya-bhāvie, a Śrīla Jiva Gosvāmī – tak jak Śrīla Rupa Gosvāmī oraz Śrīla Sanatana Gosvāmī – poszli w jego ślady i podtrzymywali tą opinię. Śrīla Jiva Gosvāmī nie cenił nigdy żadnych niezależnych uczuć svakiya-bhajany. Jednak zauważył zapach svakiya-bhāvy w niektórych upāsaka (wiernych) Vrajy. Svakiya-bhāva Vrajy znaleźć można tylko tam gdzie samartha-rati ma w sobie zapach samañjasā-rati. Ci, którzy utrzymują niewielkie wyczucie svakiya-bhāvy gdy ustalą związek z Kṛṣṇą są w istocie svakiya-upāsakas. Śrīla Jiva Gosvāmī posiadał oba typy uczniów: tych z śuddha parakija-bhāvą i tych, których uwielbienie miesza się z poczuciem svakiya-bhāvy. W związku z tym pozostawił oddzielne instrukcje wedle inklinacji jego uczniów. Fakt ten jest wyraźnie ustalony przez ślokę: svecchayā likhitam kińcit w jego Locana-rocani tikā na Ujjvala-nīlamaṇi. Vijaya: Bardzo dobrze. Pojąłem, że tylko czysta parakija-bhajana jest akceptowana w viśuddha (czystej) koncepcji Gaudiya. Teraz zrozumiałem sambandha, rzeknij mi proszę o vayasa (wieku). Gosvāmī: Sambandha, które ustaliłeś z Kṛṣṇą spowodowały twoją wewnętrzną, bezprecedensową i niespotykaną svarupę (vraja-lalanāsvarupa) z vraja-gopi. Teraz, by świadczyć służbę w tej svarupie, trzeba posiadać odpowiedni wiek (vayasa). Właściwy wiek to kaiśora (od dziesięciu do szesnastu lat), a także znany jako vayaḥ-sandhi. W twojej svarupie, zaczniesz od wieku dziesięciu lat i wzrośniesz do lat szesnastu. Vraja-lalanā nie posiadają trzech lat balya (dzieciństwo, lata od zera do pięciu), pauganda (szczenięce lata, wiek od pięciu do dziesięciu lat) i vrddha (dorosłość), więc powinieneś zawsze wspierać duchową tożsamość bycia kiśori. Vijaya: Proszę mi wytłumaczyć nama (nazwa). Otrzymałem nazwę dla mojej svarupy, lecz proszę o dalsze instrukcje w tym zakresie. Gosvāmī: Po zapoznaniu się ze służbą różnych dziewcząt we Vrajy, twa własna tendencja do służby uległa rozbudzeniu. Wedle naturalnej tendencji do służby jesteś sługą Rādhiki-sakhī. Nazwa tej służącej to twe imię. Twój Gurudeva dał ci swoje imię po przeanalizowaniu twoich inklinacji lub ruci. Tą nazwę należy uważać za twoje nitya-nāma. Będziesz zachwycony (manorama) pod tym imieniem pomiędzy bhajana-gopi. * 187 * Vijaya: Prabhu, teraz proszę powiedz mi o rupa (wiecznej formie). Gosvāmī: Twoja wewnętrzna, transcendentalna tożsamość jest tą pięknej, młodej kiśori, co oznacza, że Śrī Gurudeva zdefiniował twoją siddha-rupa w zależności od inklinacji i ruci. Jak można być sługą Śrīmati Rādhiki nie będąc obdarzonym niewyobrażalnie boską formą i osobistym pięknem? Vijaya: Proszę skonsolidować moją wiarę dotyczącą yūtha (grupy). Gosvāmī: Śrīmati Rādhika sama jest yūtheśvari (przywódczynią yūtha) i trzeba żyć jako sługa w grupie jednej z jej ośmiu głównych sakhī. Twój Gurudeva umieścił Cię pod kierunkiem Śrīmati Lality, więc teraz winieneś czynić miłosną służbę Yūtheśvari Śrīmati Rādhice oraz Lilāmaya Śrī Kṛṣṇie, pod przywództwem Śrī Lality. Vijaya: Prabhu, jacy sadhakowie stają się wiernymi w grupach yūtheśvari takich jak Śrī Candrāvali? Gosvāmī: Silne pragnienie by być sługą yūtheśvari budzi się w sercu tylko po zgromadzeniu szczęścia (sukrti) dla wielu wcieleń, a zatem tylko najbardziej szczęśliwi sadhakowie mają dostęp do yūtha Rādhiki. Wysiłki Śrī Candrāvali i pozostałych yūtheśvari służą zwiększaniu līlā i odżywiają transcendentalną rasę Śrī Śrī Rādhā-Madhavy, którą inne yūtheśvari przyjęły nastrój przeciwniczki. W istocie, Śrīmati Rādhika sama jest yūtheśvari. Urozmaicone rozrywki Śrī Kṛṣṇy są pełne abhimāna (duchowa samo koncepcja). Ci, którzy wyróżnieni są szczególną służbą dla Śrī Kṛṣṇy w Jego rozrywkach identyfikują się jako doskonale stworzeni tylko do tych usług. Vijaya: Teraz chciałbym nabrać stanowczości w odniesieniu do guṇa (cech). Gosvāmī: Jesteś ekspertem w różnych rodzajach drobnych umiejętności wymaganych dla przypisanej usługi. Potrzebne ci są odpowiednie cechy i ubiór, aby uczynić twoją służbę perfekcyjną, a twój Gurudeva już je dla ciebie pozyskał. Vijaya: Teraz proszę mi powiedzieć o ajńa (konkretne rozkazy). Gosvāmī: Istnieją dwa rodzaje ajńa: nitya i naimittika. Twój nitya-ajńa to jakikolwiek ajńa, którym współczujący sakhī obdarzył cię w odniesieniu do twego seva podczas asta-kāliya lila, a ty musisz nadal czynić to regularnie w tym szczególnym czasie, bez zaniedbań. Poza tym, od czasu do czasu, może ona dać ajńa o innych usługach, jeżeli zaistnieje taka potrzeba, a nazywamy ją naimittika-ajńa (okazjonalne rozkazy). Należy również wziąć udział w tych usługach z najwyższą gorliwością. * 188 * Vijaya: Czym jest vasa (zamieszkanie)? Gosvāmī: Vasa, to wieczne zamieszkanie we Vrajy. Powinieneś uświadamiać sobie swoją tożsamość jako gopi, która urodziła się w domu gopa w jednej z wiosek Vrajy, poślubionej gopa z jakiejś innej miejscowości Vrajy. Jednak słodki dźwięk murali Kṛṣṇy zachwycił cię. Osobiste sakhī Śrīmati Rādhiki pojęły cię pod jej kierunek oraz wyznaczyły miejsce zamieszkania dla ciebie w pięknym kutira w gaju na brzegu Rādhā-kundy. To miejsce zamieszkania uświadomione przez ciebie wewnętrznie w duchowej tożsamości, to twoja prawdziwa vasa. Twoja parakiya-bhāva jest w istocie nitya-siddha-bhāvą. Vijaya: Proszę, podaj bardziej szczegółowe informacje na temat mojej seva (służby). Gosvāmī: Jesteś sługą Śrīmati Rādhiki, a twoją wieczną służbą jest świadczenie miłości do Niej. Czasami, z konieczności, może cię Ona wysłać sam na sam z Kṛṣṇą w samotnym miejscu, a w tym czasie, Kṛṣṇa może wyrazić swoje pragnienie rozrywki z tobą. Jednak nigdy nie należy zgodzić się na Jego propozycje. Jesteś dāsi Śrīmati Rādhiki i nigdy nie służysz samodzielnie Kṛṣṇie dla Jego przyjemności bez Jej zgody. Posiadasz równe miłosne przywiązanie do Rādhy i Kṛṣṇy, lecz nadal powinieneś utrzymywać większą gorliwość w służbie miłości dla Niej (dāsya-prema) niż dla Kṛṣṇy. To jest sens seva. Twój seva to dbałość o komfort Śrī Rādhiki i przyjemności we wszystkich ośmiokrotnych rozrywkach asta-kāliya-lila. Śrīla Raghunātha dāsa Gosvāmī przedstawił zarys swojej służby w Śrī Vilāpa-kusumāñjali, na podstawie traktatu Śrī Svarupa Damodara. Vijaya: Jak może zostać ustalona parākāsthā-śvāsa (najwyższy szczyt uczucia i każdy oddech aspiranta)? Gosvāmī: Śrīla Raghunātha dāsa Gosvāmī wyjaśnił parākāsthā w dwóch ślokach: āśā-bharair amṛta-śindhumayaih kathañcit kālo mayātigamitaḥ kila sāmprataī hi tvañ cet kṛpāī mayi vidhāsyasi naiva kiī me prāṇair vrajena ca varoru vakāriṇāpi Vilāpa-kusumāñjali (102–103) Ha Varoru Rādhe, spędzam swe dni w wielkim niebezpieczeństwie, przy zachowaniu najwyższego oczekiwania osiągnięcia oceanu nektaru. Teraz proszę ześlij na mnie Swoją życzliwość, bowiem jeśli tego nie uczynisz, to jakim jest wykorzystanie mojego życia, mój pobyt we Vrajy lub nawet służebność Kṛṣṇie? Wszystko pójdzie całkowicie na marne. * 189 * hā nātha gokula-sudhā-kara suprasannavaktrāravinda mādhura-smita he kṛpārdra yatra tvayā viharate praṇayaiḥ prayārāt tatraiva mām api naya priya-sevanāya Ha! Gokulacandra! Ha! Kṛṣṇa, z uśmiechem, błogiego, lotosowego oblicza! Ha! Ty, którego serce jest miękkie i topniejące, chcące nadać miłosierdzie wszystkiemu! Zabierz mnie tam, gdzie pełen miłości wiecznie radujesz się rozrywkami z Śrī Rādhiką i pozwól mi uczynić osobistą służbę miłości dla was obu. Vijaya: Proszę wyjaśnić palya-dāsi-svabhāvę (usposobienie służących, które zaakceptowały ochronę Śrī Rādhy). Gosvāmī: Śrīla Dāsa Gosvāmī wyjaśnił rozmieszczenie palya-dāsi w Vrajavilāsa-stava w następujący sposób: sāndra-prema-rasaiḥ plutā priyatayā prāgalbhyam āptā tayoḥ prāṇa-preńṭha-vayasyayor anudinaī līlābhisāraī kramaiḥ vaidagdhyena tathā sakhīī prati sadā mānasya śikṣāī rasair yeyaī kārayatīha hanta lalitā gṛhṇātu sā māī gaṇaiḥ Vraja-vilāsa-stava (29) Śrī Lalitā-devi tonie w zupełnie niewyobrażalnej prema-rasie. Śrī Śrī RādhāKṛṣṇa są jej prāṇa-preṣṭha (jej najdroższymi umiłowanymi, życiem jej życia), a na co dzień z pragalbhatā (odwagą) rodząca się z miłości do Nich obojga, organizuje Ich miłosne spotkania. Z wielką wiedzą instruuje jej sakhī Śrīmati Rādhikę. Niech przymnie mnie jako palya-dāsi, jedną ze służących towarzyszących jej w osobistej grupie. Vijaya: Jaką postawę palya-dāsi powinien przejawiać w stosunku do innych służących Śrī Lalitā-devi jest towarzyszące i jak z nimi postępować? Gosvāmī: Wszystkie pisma Śrīla Dāsa Gosvāmīego są wzbogacone transcendentalną rasą, która jest tylko ilustracją instrukcji Śrī Svarupa Damodary Gosvāmīego. W związku z tym, napisał on: tāmbūlārpaṇa-pāda-mardana-payodānābhisārādibhir vṛndāraṇya-maheśvarīī priyatayā yās toṣayanti priyāḥ prāṇa-preńṭha-sakhī-kulād api kilāsaṅkocitā bhūmikāḥ kelī-bhūmińu rūpa-mañjarī-mukhās tā dāsikāh saīśraye Vraja-vilāsa-stava (38) Przymuję schronienie Śrī Rupa Mañjarī i innych służek Śrīmati Rādhārani, wielkiej królowej Vrindāvany. Te sługi zadowalają ją wiecznie poprzez miłosne usługi, np. oferując tāmbūla, masując jej stopy, przynosząc wodę, i * 190 * organizując dla niej schadzki z Kṛṣṇą. Prāṇa-preṣṭha-sakhī są droższe Śrīmati Rādhice niż Jej własne życie, lecz są jeszcze droższe, bo bez uczucia nieśmiałości mogą wejść do strefy, gdzie Boska para cieszy się Swymi najbardziej osobistymi rozrywkami. Vijaya: Jakie postawy i relacje powinny być utrzymane wobec innych głównych sakhī? Gosvāmī: Śrīla Dāsa Gosvāmī wskazał to w następującej śloce: praṇaya-lalitā-narma-sphāra-bhūmis tayor yā vraja-pura-nava-yūnor yā ca kaṇṭhān pikānām nayati param adhastād divya-gānena tuńṭyā prathayatu mama dīkṣāī hanta seyaī viśākhā Vraja-vilāsa-stava (30) Śrī Wiśakha-devi jest faworyzowany przez młodą parę dzięki swym cechom intymnej miłości, humoru i śmiałej zabawy oraz miłosnej ciekawości. Jej uroczy, niebiański śpiew drwi ze słodyczy kukułki. Oby Wiśakha miłosiernie trenowała mnie w dziedzinie muzyki. Gopal Guru Gosvāmī dodał. „Należy również zachować podobnie uległą postawę wobec innych sakhī”. Vijaya: Ale jaki rodzaj atmosfery powinien być utrzymany wobec sakhī z konkurencyjnej grupy (vipakṣa)? Gosvāmī: W związku z tym Śrīla Dāsa Gosvāmī stwierdza: sāpatnyoccaya-rajyad-ujjvala-rasasyoccaih samudvṛddhaye saubhāgyodbhaṭa-garva-vibhrama-bhṛtaḥ Śrī -rādhikāyāḥ sphuṭam govindaḥ smara-phulla-vallava-vadhū-vargeṇa yena kṣaṇaī kṛīḍaty eńa tam atra vistṛta-mahā-puṇyañ ca vandāmahe Vraja-vilāsa-stava (41) Wielokrotnie ofiarowuję swe modlitwy bhajana-gopi, na czele z wielce szczęśliwą Candrāvali; one posiadają atmosferę rywalizacji w kierunku Śrīmati Rādhiki. Są obdarzone atrybutami takimi jak: uczucie wielkiego szczęścia, dumy w swej doskonałości oraz miłosnego złudzenia (vibhrama). Śrī Kṛṣṇa przestaje z nimi jedynie przez kilka chwil, po prostu dla wzmocnienia nastroju śrngāra-rasy Śrī Rādhiki. Trzeba utrzymać tego rodzaju uczucie w sercu wobec sakhī należących do przeciwnej grupy, a na czas służby, można radzić sobie z każdą odpowiednio poprzez miłosne uwagi i żarty. * 191 * Podsumowując, należy oddać swój seva według metod i bhāv zilustrowanych w Śrī Vilāpa-kusumāñjali i utrzymywać wzajemne stosunki i relacje z sakhī oraz innymi Vrajavāsi jak to wyjaśniono w Śrī Bhajana-vilāsa-stava. Kontempluj wszystkie zróżnicowane līlā zawarte w asta-kāliya-lila, w taki sposób, w jaki są wyjaśnione w Viśākhānandādi-stotram. Niechaj twój umysł pochłonie Kṛṣṇa-līlā zgodnie z podejściem określonym w Śrī Manaḥśiksā oraz utrzymaj zdecydowaną determinację wobec zasad i przepisów bhaktów według bhāv zaprezentowanych w Sva-niyama-daśakam. W swoich pismach, Śrīla Rupa Gosvāmī rozlegle zilustrował rasa-tattvę. Odkąd Śrī Śrīman Mahāprabhu Mahaprabhu powierzył mu tą szczególna odpowiedzialność, nie wyjaśnił jak działa rasa podczas gdy ktoś czyni seva. Śrīla Dāsa Gosvāmī dokonał tego zadania w swych pismach, które są oparte na kadaca (notatkach) Śrīla Svarupa Damodara. Śrīman Mahaprabhu odpowiednio upoważnił i uprawnił Swoich różnych współpracowników na różnorodne misyjne obowiązki, a pod Jego instrukcjami wypełnili je oni bez zarzutu. Vijaya: Proszę mi powiedzieć jakie były te różne zadania i komu Śrīman Mahaprabhu je powierzył. Gosvāmī: Śrīman Mahaprabhu powierzył Śrī Svarupa Damodara obowiązkiem nauczania procesu seva obdarzonym transcendentalną rasą (rasamayi upasana). Aby spełnić zadania Śrīmana Mahaprabhu, Śrī Svarupa Damodara przedstawił swój traktat w dwóch częściach. Jedna część jest nazywana wewnętrzną ścieżką rasamayi upasana (antaḥpanthā), natomiast druga część jest nazywana zewnętrzna ścieżką (bahih-pantha) rasamayi upasana. Śrī Svarupa Damodara oplótł tą antaḥ-pantha wokół szyi Śrīla Dāsa Gosvāmīego i zostało to zilustrowane i dobrze zachowane w pismach Dāsa Gosvāmīego. Uczył bahih-pantha Śrī Vakreśvara Gosvāmīego i to jest wybitny skarb naszej linii aż do dnia dzisiejszego. Przekazałem ten cenny proces Śrīmanowi Dhyānacandra, a on napisał paddhati (systematyczne metody postępowania, krok po kroku) opierające się na tym, które ty już poznałeś. Śrīman Mahaprabhu uprawnił Śrī Nityānanda Prabhu i Śrī Advaita Prabhu i powierzył im obowiązek głoszenia chwały śrī nama. Rozkazał i uprawnił Śrīla Rupa Gosvāmīego by przedstawiał rasa-tattvę oraz przekazał Śrīla Sanatana Gosvāmīemu odpowiedzialność bogatego ilustrowania zależności pomiędzy vaidhi-bhaktami i raga-bhaktami. Polecił On również Śrīla Sanatana Gosvāmīemu wyjaśnienie ezoterycznego związku między prakata i aprakata Gokula. Poprzez Śrī Nityānanda Prabhu i Śrīla Sanatana Gosvāmīego, Mahaprabhu uprawnił Śrīla Jivę Gosvāmīego do ustalenia tattvy z * 192 * sambandhy, abhidheya i prayojana. W ten sposób, każdy z nich uzyskał tylko te szczególne zadania, które powierzył im Mahaprabhu. Vijaya: Prabhu, jaką odpowiedzialność Mahaprabhu powierzył Śrī Raya Ramananda? Gosvāmī: Śrīman Mahaprabhu powierzył Śrī Raya Ramananda odpowiedzialność bogatego ilustrowania rasa-tattvy i poprzez Śrīla Rupa Gosvāmīego dokonał on tego w pełnym stopniu. Vijaya: Prabhu, co było obowiązkiem powierzone Śrī Sarvabhaumie? Gosvāmī: Był pozostawiony z obowiązkiem nauczania filozoficznych prawd o Absolutnej Rzeczywistości (tattva). On z kolei przyznał tę odpowiedzialność Śrīla Jīva Gosvāmīemu, poprzez połączenie z jednym ze swych uczniów. Vijaya: Jaka były instrukcje, którymi prominentnych wyznawców w Bengalu? Śrīman Mahaprabhu obdarzył Gosvāmī: Na Gaudija mahānta padła odpowiedzialność oświetlania śrī-gauratattvy oraz wzbudzania w sercach jiv transcendentalnej śraddhā dla Kṛṣṇabhakti-rasy, które rozpoczął Śrī Gaura. Ponownie, Mahaprabhu powierzył niektórym wielkim duszom wśród nich odpowiedzialność, komponowania i propagowania specjalnego trybu rasa-kirtana. Vijaya: Jaka była odpowiedzialność powierzona Śrīla Raghunātha Bhatta? Gosvāmī: Powierzono mu nauczać chwały Śrīmad-Bhagavatam. Vijaya: A Śrīla Gopala Bhatta? Gosvāmī: Śrīman Mahaprabhu powierzył mu odpowiedzialność właściwego chronienia i zachowania niezwykle czystej oraz transcendentalnej śrngārarasy od wszelkich zakłóceń, a także sprawdzanie nieuzasadnionych zaniedbań wobec vaidhi-bhaktów. Vijaya: Jaką odpowiedzialność nadano Śrī Prabhodhānanda Gosvāmīemu, Guru i wujowi Śrī Gopala Bhatta Gosvāmīego? Gosvāmī: Został obdarzony obowiązkiem informowania świata, że najwyższym osiągnięciem jest kultywowanie spontanicznego, pełnego miłości przywiązania do vraja-rasy. Gdy Vijaya Kumāra usłyszał nauki dotyczące wszystkich tych tematów, był zachwycony, uważał się także za niezwykle błogosławionego. * 193 * Tak kończy się trzydziesty dziewiąty rozdział Jaiva Dharmy zatytułowany wejście do Līlā Rozdział 40 Najwyższe bogactwo Vijaya zamyślił się głęboko „Słysząc o vraja-lila, chciwości już się obudził w moim sercu dla tej lila, a więc będę stopniowo osiągają stadium pełnego sukcesu (sampatti-dāsa). " Dlatego też do wniosku, że musi wiedzieć o naturze Ten stopniowy rozwój. Myśląc w ten sposób, zbliżył Śrī Guru Gosvāmī i pokornie zapytał: "Prabhu, muszę wiedzieć różne etapy, że bhakta przechodzi, począwszy od etapu przesłuchanie do etapu sampatti-dāsa (sukcesem). " Gosvāmī: W sumie jest pięć etapów: (1) śravana-dāsa (etap rozprawy), (2) varana-dāsa (etap akceptacji), (3) smarana-dāsa (etap pamięci), (4) bhāvapanadaśā (Etap duchowej ekstazy) i (5) prema-sampatti-dāsa (Stan osiągnąć najwyższy sukces prema). Vijaya: Uprzejmie wyjaśnić śravana-dāsa. Gosvāmī: Kiedy jiva rozwija ruci do aparatów Kṛṣṇa-lila-kathā, Należy przez to rozumieć, że stan jego niechęć jest usunięte. W tym czasie, intensywna tęsknota usłyszeć Kṛṣṇa-katha budzi się w nim, a on ma usłyszeć transcendentalna Kṛṣṇa-katha z ust bhakty, który jest o wiele bardziej zaawansowany niż on. Jest powiedziane w Śrīmad-Bhagavatam (29.04.40): tasmin mahan-mukharitā madhu-bhic-caritrapīyūńaśeńa-saritaḥ paritaḥ sravanti tā ye pibanty avitṛńo nṛpa gāḍha-karṇais tān na spṛśanty aśana-tṛḍ-bhaya-śoka-mohāḥ W zgromadzeniach świętych ludzi, nieograniczone rzek czystego nektaru pochodzić z ust wielkich dusz w formie opisów transcendentalnego charakteru, rozrywek, i cechy Śrī Kṛṣṇa. Ci, którzy nigdy nie są zaspokojone, gdy piją te nektariańskie chwała przez ich uszu z wytężoną uwagą może * 194 * nigdy nie może być poddany głód, pragnienie, strach, smutek, urojenia i inne anarthas. Vijaya: Ci, którzy są przeciwni (bahirmukha-dāsa) również od czasu do czasu usłyszeć Kṛṣṇa-katha. Jakie śravana to jest? Gosvāmī: Istnieje ogromna różnica pomiędzy śravana z Kṛṣṇa-katha w stanie awersji (bahirmukha-dāsa) i śravana w stanie ich przychylnie (antarmukhadaśā). Śravaṇa z tych, którzy są bahirmukha odbywa się przez szansa, a nie ze względu na ich śraddhā. Takie śravana rodzi do duchowego szczęścia, które prowadzi do bhakty (bhakty-unmukhī sukṛti), a kiedy to zebrał w ciągu wielu wcieleń, to powoduje transcendentalnej śraddhā. Na etapie tym transcendentalny śraddhā budzi w sercu, śravana z Kṛṣṇa-katha z ust świętych osobistości nazywa śravana-dāsa. Istnieją dwa rodzaje śravanadāsa. Pierwszym z nich jest unmethodical lub nieregularne, słuchu (kramaHena-śravana-dāsa), a drugi jest przesłuchanie metodycznie w zwykłym porządku (krama-śuddha-śravana-dāsa). Vijaya: Co to jest krama-Hena-śravana-dāsa (nieregularne słuchu)? Gosvāmī: krama-Hena-śravana-dāsa słyszy o Kṛṣṇa-līlā w sposób nieregularny i unmethodical. Przesłuchanie w Kṛṣṇa-līlā z niezdecydowany wyników wywiadu w tego rodzaju unmethodical śravana, ponieważ takie przesłuchanie nie pozwala jeden do realizacji rasa związek między różnymi Līlās, a tym samym nie obudzić się w jego sercu. Vijaya: Proszę wyjaśnić, o krama-śuddha-śravana-dāsa (systematyczne słuchu). Gosvāmī: Rasa tylko budzi się w jego sercu, kiedy Kṛṣṇa-līlā jest słyszałem metodycznie, lub w zwykłym porządku, ze zdecydowanymi inteligencji. Kiedy się słyszy asta-kāliya-nitya-līlā (wieczne ośmiokrotnie rozrywki) oddzielonej od naimittika-Līlās (Līlās okazjonalne takich jak boskiego urodzenia Kṛṣṇy i tak dalej), a następnie jego śravana jest krama-śuddha. Tylko ta kramaśuddha śravana jest pożądane na Ścieżka bhajanu. Jeśli słyszy się Kṛṣṇa-līlā w krama-śuddha Sposób, słodycz i urok līlā stopniowo poczęła i skłonność do wykonywania raganuga-bhajana pojawia się w serce słuchacza. W tym czasie on myśli w sobie, „Aho! Subala ma taki wspaniały sakhya-bhāva dla Kṛṣṇy. I będzie również spowodować kochać seva do Kṛṣṇy jak on w sakhyarasa. "To rodzaj silnym powinowactwem nazywa lobha (chciwość). Wydajność Kṛṣṇy-bhajana z takim lobha, po słodkie bhāvy z z Vrajavāsīs, nazywa raganuga-bhakty. Dałem przykład z sakhya-rasa, ale tego typu raganuga-bhakty jest wykonywana we wszystkich czterech ras, począwszy Dāsya. Dzięki łasce mojej Prāṇeśvara Śrī Nimānanda masz naturalną * 195 * skłonność do śrńgāra-rasa. Bo słyszałem o vraja-gopīs wyjątkowe bhāvy i postawa seva do Kṛṣṇy, chciwość do renderowania premamayi-seva do Kṛṣṇy, jak nimi pojawił się w twoim serca, i że bardzo chciwość obdarzył was ścieżkę do uzyskania takiego aprākṛṭa-seva. W rzeczywistości, tylko śravanadāsa tego procesu jest poufna Rozmowa między Guru a uczniem. Vijaya: Kiedy czyjeś śravana-dāsa za zakończoną? Gosvāmī: One-tych śravana-dāsa jest zakończona, gdy zdamy sobie sprawę, wieczność Kṛṣṇy-lila. Ponieważ Kṛṣṇa-līlā jest niezwykle czysta i transcendentalne, to całkowicie zniewala umysł i serce. Jednym z nich jest to dotknięty ostrym niecierpliwością wejść do niego i udziału w nim. Śrī Gurudeva opisuje do śiñya że ekādaśabhāvas które wymieniłem wcześniej. Śravaṇa-dāsa powinny być za zakończone, lub doskonali, gdy uczeń jest usposobienie umysłu jest przepojone urodzie z lila. W owym czasie, uczeń dotknięty intensywnej zapałem i osiąga varana-dāsa (etap akceptacji). Vijaya: Prabhu, proszę mi powiedzieć, o varana-dāsa. Gosvāmī: Gdy spontaniczna zamocowanie serca jest związany w līlā przez okowów ekādaśa-bhāvy że wspomniano wcześniej, uczeń staje się przytłoczony i Upada na lotosowych stóp Gurudewy płacz nieustannie. W tym czasie, Gurudeva manifestuje się w postaci sakhe i uczeń jako jej opiekuna.Istotną cechą tych vrajagopīs jest to, że są one bardzo chętnie czynią miłosnej służby Śrī Kṛṣṇa. Gurudeva jest vraja-Lalanā który osiągnął doskonałości etap tego seva. W tym czasie uczeń pokornie modli się do Śrī Gurudewy z następujących uczuć serdecznych: tvāī natvā yācate dhṛtvā tṛṇaī dantair ayaī janaḥ sva-dāsyāmṛta-sekena jivayāmuī su-duḥkhitam na muñcec charaṇāyātam api duńṭaī dayāmayaḥ ato rādhālike hā hā muñcainaī naiva tādṛśam Premāmbhoja-marandākhya-stavarāja (11–12) O Rādhālike, jestem bardzo zdegradowane. Trzymając źdźbło trawy między zębami, a spada w Twych lotosowych stóp w ogóle możliwe pokora, modlę się, aby łaskawie prysznic Twej łaski na tym pozbawiony duszy i ożywić mnie przyznając nektar usługi pod twoim kierunku i wskazówek. Ci, którzy są obchodzone jak dobry i miłosierny nie odrzucają nawet złych ludzi, którzy przyjąć ich schronienie i oddać im, co jest ich bardzo charakter. Dlatego proszę być dla tej osoby, która złego podporządkowany Tobie. Proszę nie pozbawi mnie twojej bezprzyczynowej łaski. Tęsknię tak intensywnie w służbie miłości Boska para Vrajy pod osłoną Twych lotosowych stóp. To jest typowy bhāva z varana-dāsa. W tym etapie, Guru-Rupa sakhī daje Sadhaka * 196 * zamówienia (Ajia) do prowadzenia asta-kāliya-lila-smaranam biorąc pełną schronienie kṛñṇanāma przebywając na Vrajy i zapewnia go, że jego szczere, cenionych pragnienie zostanie spełnione bardzo szybko. Vijaya: Proszę mi powiedzieć o smarana-dāsa. Gosvāmī: Śrīla Rupa Gosvāmī powiedział: kṛṣṇaī smaran janañ cāsya presṭhaī nija-śamīhitaī tat-tat-kathā-rataś cāsau kuryād vāsaī vraje sadā sevā sādhaka-rūpeṇa siddha-rūpeṇa cātra hi tad-bhāva-lipsunā kāryā vraja-lokānusārataḥ śravaṇotkīrtanādīni vaidha-bhakty-uditāni tu yāny aṅgāni ca tāny atra vijñeyāni manīńibhiḥ Bhakti-rasāmṛta-sindhu (1.2.294–296) Sadhaki powinien stale pamiętać Kṛṣṇy wraz z Jego ukochane wiecznymi towarzyszami. On powinien wchłonąć się w śpiewanie i słuchanie chwalebnej rozrywek, a on powinien zawsze znajdować się w Vrajy. Ci, którzy opracowali żądza ragatmika-bhakty będzie pełnić służbę po mieszkańców Vrajy wewnętrznie przez siddha-Rupa i zewnętrznie w ich sadhaka-rupa. Ci, którzy są dobrze zorientowani w transcendentalnej wiedzy (tattvavit) dobrze wiedzą, że wszystkie różne kończyny bhakty, takie jak śravana i głośno kirtana, powinna być praktykowana w rāgānugābhakty. Jeszcze przed Vijaya Kumāra usłyszał dogłębne wyjaśnienie z tych trzech ślokas, zapytał: "Co to ma znaczyć kuryād vāsaṁ vraje sada? " Gosvāmī: Według Śrīla Jīva Gosvāmīego, oznacza to, że sadhaka powinny znajdować się fizycznie w vraja-maṇḍala, w innych słowa, w miejscach rozrywek Śrī Śrī Rādhy i Kṛṣṇy (līlāmaṇḍala). Jeżeli nie może zostać w Vrajy fizycznie, to powinien on zrobić psychicznie, bo wynik zamieszkały w Vraja psychicznie jest taki sam jak mieszkańcy nie fizycznie. Sadhaki powinien śladami konkretnego sakhe której kochający bhāvy (premika-raga) przyciągnęła go. Powinien znajdować się w Vraja z abhimāna bycia kuñjasevikā (obsługujący pokojówka w kuñja) tego konkretnego sakhe. Powinien stale pamiętam Kṛṣṇy i bhāvy tego sakhī. Z tego ciała wulgarnego sadhaki Aigas należy wykonać z vaidhī-bhakty, takie jak śravana i kirtana. Z jego ciała subtelnego powinien stale pamiętać asta-kāliya-lila, i uczynić jego przypisany seva jako siddha-vraja-Gope zgodnie z jedenastu bhāvy że on osiągnięty. Zewnętrznie sadhaki musi utrzymać swoje życie po ustalone zasady i przepisy, a wewnętrznie powinien pielęgnować z bhāvy które odżywiają swoją duchową formę (siddha-deha). Jeden Procedura ta, która * 197 * wynika w sposób naturalny rozwijać prawidłowo oderwanie się od czegokolwiek innego niż Vrajy. Vijaya: Proszę zilustrować ten seva jaśniej. Gosvāmī: prawdziwe znaczenie vraja-vasa jest pobyt w samotny miejsce z aprakata-bhāvy. Sadhaki powinien uczynić seva według asta-kāliya-lila, podczas gdy regularnie śpiewanie stałe liczba hari-nama. On powinien regulować wszystkie działania na konserwacja ciała, tak aby nie stały się niekorzystne dla jego bhajana. Innymi słowy, życia powinna być formowana w taki sposób, aby Działalność utrzymania ciała stają się korzystne dla własnego bhajanu. Vijaya Kumāra rozważane to głęboko, i powiedział: "Prabhu, I Zrozumiałem to w pełni, ale jak umysł się składa? Gosvāmī: umysł automatycznie staje złożony, jak tylko osiąga raganugabhakty. To dlatego, że tęsknota z umysł na światowe przyjemności automatycznie przestaje, kiedy jest ożywiony wrodzonego przywiązania miłości dla siebie i biegnie w kierunku Vrajy. Innymi słowy, umysł goni przyziemne korzystanie tylko ze względu na jego powinowactwo do niej, ale gdy ta jest ukierunkowana powinowactwa Vrajy, umysł staje się składa się z powodu braku takiego mocowania na światowości. Mimo to, jeżeli istnieje obawa przeszkód pozostaje, jest korzystne przyjąć stopniowe (krama) kurs, o których wspomniałem poprzednio. Potem, kiedy umysł staje się w pełni złożony, rozrywki z doczesności nie może powodować żadnej szkody. Vijaya: Jaki jest sens kRāma (stopniowe) uprawy? Gosvāmī: Należy utrzymywać stałą liczbę hari-nama i trzeba pobożnie intonować Śrī hari-nama na czas określony, co dni w samotności, pogrążony w jego konkretnej bhāvy i zachować jego umysł wolny od przyziemnych myśli. Powoli i stopniowo, jeden powinny zwiększyć czas dla tego Sādhana, a ostatecznie etap przyjdzie kiedy umysł będzie zawsze nasycone alaukikacinmaya-bhāvy, tak, aby nie przyziemne myśli mogą przeważać nad nim. Vijaya: Na jak długo trzeba przestrzegać tej praktyki? Gosvāmī: Należy nadal stosować tę praktykę do czasu, osiągnęła stan umysłu, który jest poza jakichkolwiek zakłóceń. Vijaya: Jak można wykonać nama-smarana z bhāvy? Proszę opracowanie na ten temat. * 198 * Gosvāmī: Najpierw należy intonować nama w ullasa (nastrój radość). Następnie połączyć to radość z zaborczości (Mamata). Po tym, należy związek, który Mamata z viśrambha (Intymność). Gdy to zrobisz, śuddhabhāva stopniowo powstają. Następnie bhāvapana-dāsa pojawi się. Początkowo, w czasie smarana, sadhaki po prostu nakłada bhāvy w swojej praktyce. Jednak na etapie bhāvapana, śuddha-bhāva przejawia się w serca, i to się nazywa prema. To rzeczywiście jest sekwencja dla stopniowego rozwoju niṣṭha w sercu upasaka (Transcendentalna sługa) i praktyka ta obejmuje również Rozwój niṣṭha w koncepcji przedmiotu upāsya (Przedmiot czyjejś seva). Vijaya: Co to jest sekwencja upāsya-niñṭha? Gosvāmī: Jeśli chcesz, aby osiągnąć w pełni rozkwitły etap prema, należy przyjąć następującą instrukcję Śrī Dāsa Gosvāmī. yadīccher āvāsaī vraja-bhuvi sa-rāgaī prati-janur yuva-dvandvaī tac cet paricaritum ārād abhilańeḥ svarūpaī Śrī -rūpaī sa-gaṇam iha tasyāgrajam api sphuṭaī premṇā nityaī smara nama tadā tvaī śṛṇu manaḥ Manaḥ-śikṣā (3) O umyśle! Jeśli cenisz gorącego pragnienia, by żyć w Vrajy z Rāga, a jeśli długo do renderowania bezpośredniego kochającą życie po życiu do seva Vraja-Jugala w Ich parakija rzeczy, które są wolne od wszelkich bondage z zasadami małżeństwa, to musi wyraźnie i stale pamiętać o miłości Śrī Svarupa Gosvāmīego i Śrī Rupa i Śrī Sanatana Gosvāmīch, wraz z ich współpracowników. Należy przyjąć je jako swoje Guru-Rupa-sakhī i oferują im prāṇama. Chodzi o to, że jeśli ktoś wykonuje Sādhana w bhāvy z svakīya-rasa, wynik jest samañjasa-rasa, w której seva-bhāva do Boskiej Pary jest zablokowane i nie w pełni rozkwitła stan. Dlatego należy wykonać bhajana utrzymanie duchowe ego (abhimāna) czystego parakija-rasa według koncepcje Śrī Svarupa, Śrī Rupa i Śrī Sanatana. Nawet na etapie Sādhana, gdy bhāvy są po prostu nakładane, należy tylko przyjąć czystą parakija-bhāvę. Jeśli sadhaki nakłada parakija bhāvy, parakija-rati zamanifestuje i parakija-rasa będzie ostatecznie manifest tego parakija-ra. To rzeczywiście jest nitya-rasa Vrajy aprakata-lila. Vijaya: Co to jest proces rozprawie (krama-śuddha) w Kolejność, w astakāliya-lila? * 199 * Gosvāmī: Po wyjaśnieniu wszystkich fascynujących odmian rasy w astakāliya-līlā Śrī Rupa Gosvāmī powiedział: atalatvād apāratvād āpto’ sau durvigāhatām spṛńṭaiḥ paraī taṭasthena rasābdhīr mādhuro yathā Ujjvala-nīlamaṇi (Gauṇa-sambhoga division, 23) Kṛṣṇa-līlā jest całkowicie transcendentalny od wszystkich aspektach. Jest słodkie ocean rasa.However, ten ocean jest niewyobrażalne i nie ma brzegu. Kṛṣṇa-līlā jest niezrozumiała dla istot to przyziemne świecie, ponieważ jest wyjątkowo trudna do nich wnikać mortal realm i mieć dostęp do śuddhaaprakata-tattvie (pure transcendentalną rzeczywistość).Aprakata-rasa jest tak zadziwiający, barwny i wszechprzenikająca, że nie może być przekroczony. Co więcej, nawet jeśli jeden, który został ożywiony aprākṛtabhāva a kto mieszka w tym czystej tattvie wyjaśnia ezoteryczne Kṛṣṇa-lila, jego opis nie może być bez skazy lub całkowite ponieważ opis zależy od słów, a słowa nie są w stanie w pełni wyrażając tę transcendentalną rzeczywistość. Co mówić takich osób, gdy Bhagavān sam opisuje aprakata-rasa, słuchaczy i czytelników, którzy sami są przytłoczeni przez prozaiczne błędy i ograniczenia dostrzec nawet Jego własny Opis jako uszkodzone. W związku z tym, że jest na pewno bardzo trudne nurkować w głąb oceanu rasa. Jednakże, gdy jedno znajduje się na brzegu tego oceanu w stanie neutralnym, można opisać tylko jedna kropla. Vijaya: Więc jak to jest możliwe do osiągnięcia aprakata-rasa? Gosvāmī: Mādhura-rasa jest niewyobrażalne, bezkonkurencyjny i trudne zrozumieć. To jest natura Kṛṣṇy-lila. Jednak nasi ukochany Kṛṣṇa nieograniczenie obdarzony dwóch specjalnych cech, które są prawdziwą podstawę naszych nadziei: jest sarva-śaktimān (Posiadał wszystkie moce) i Iccha maya (posiadał Jego własny swobodny i niezależna wola). W związku z tym, by Jego słodki będzie On może łatwo Jego ezoteryczne, w tym manifestu Līlās świat doczesny, choć są nieograniczone, niezgłębione, a trudne do zrozumienia. Ta sfera jest bardzo przyziemne niewielkie i drobne, ale nadal, jak autokrata Najwyższego, On pragnie przynieść najwyższej transcendentalne aspekty kṛñṇalīlā do tego świata. To tylko dzięki Jego bezprzyczynowej łasce, że His transcendentalne, wieczne, słodkie Līlās, które są nasycone rasa (aprakata-nitya-mādhura-rasamaya-lila) nie przejawia się w ten świat doczesny. Jak to możliwe, że Śrī mathura-dhama, czyli aprakata (Transcendentalny do tego doczesnego świata), aby zamanifestować w tym świecie, i jak tu istnieć? No argument może być stosowane w tym znaczenia, bo to nigdy nie jest to możliwe dla ograniczonej inteligencji ludzi lub Deva tas zrozumieć działalność Bhagavāna acintya-sakti. Vraja-līlā w tym świecie * 200 * jest prakata-bhāva (manifest doświadczenie) z najwyższej Kṛṣṇa-lila, który jest transcendentalny do ta ziemskiej sfery. Zrealizowaliśmy i osiągnął go, więc nie nie jest przyczyną niepokoju dla nas. Vijaya: Jeśli prakata-līlā i aprakata-līlā są zarówno same tattvą, jak to możliwe, że jeden jest lepszy od drugiego? Gosvāmī: Niewątpliwie są jednakowe. Lila, że jest oczywiste, tutaj rzeczywiście istnieje w całości w transcendentalnego królestwa. Jednak z punktu widzenia uwarunkowanych dusz w Początkowe etapy Sādhana, wydaje się w jedną stronę, a jak awansować pojawia się w postaci stopniowo podwyższony. W etapie z bhāvapana, realizacja tego līlā jest całkowicie czysta. Vijaya, masz prawo, aby usłyszeć ten temat, więc nie mam wahanie w rozmowie z tobą. Jeden osiąga etap bhāvapana jego smarana-dāsa, w wyniku wykonywania Sādhana odpowiednie dawna. Podczas etapu smarana, gdy ktoś staje się całkowicie wolna od wszystkich zanieczyszczonych nastroje swego ziemskiego doświadczenia, etap Apana (realizacja własnego Svarupa) pojawia. Śuddha-bhakty łaskawie pojawia się w sadhaki serca według stopnia odpowiedniego praktyce w smarana-dāsa. Bhakti sam jest Kṛṣṇa-ākarñiṇī (atrakcyjne dla Kṛṣṇa), więc z łaski Kṛṣṇy, wszystkie zanieczyszczenia w postaci nieporozumień jest stopniowo usuwany w smarana-dāsa Jest powiedziane w Śrīmad-Bhagavatam (14.11.26): yathā yathātmā parimṛjyate ‘sau mat-puṇya-gāthā-śravaṇābhidhānaiḥ tathā tathā paśyati vastu sūkṣmaī cakṣur yathaivāñjana-samprayuktam Podobnie jak namaszczenie oczy z balsamem daje im siłę, aby zobaczyć nawet delikatne przedmioty, podobnie, gdy serca jiva jest oczyszczone przez śravana i kirtana of My doskonale oczyszcza lila-katha, on zyskuje zdolność do zrealizowania niezwykle subtelny tattvę, a mianowicie,Prawda o mojej Svarupa i Moich Līlās. Gdy oczy są traktowani z maści, widzą znacznie jaśniej. W ten sam sposób, jiva może realizować aprākṛtasvarūpa (transcendentalny) charakter manifestu Kṛṣṇa-lila, aby stopniu, że oczyszcza się przez kontakt z aprakatawastu (transcendentalna rzeczywistość) przez śravana, kirtana i smarana z Kṛṣṇa-lila-katha. Mówi się w Brahma-saṁhitā (5.38): premāñjana-cchurita-bhakty-vilocanena santaḥ sadaiva hṛdayeṣu vilokayanti yaī śyāmasundaram acintya-guṇa-svarūpaī govindam ādi-puruńaī tam ahaī bhajāmi * 201 * I wykonać bhajana prastarej puruña, Śrī Govinda, który jest Śyāmasundara Kṛṣṇa. Jego forma ma niewyobrażalnie wyjątkowy cechy, a jego śuddhabhaktów nieustannie Go zobaczyć w ich serca z okiem oddanie namaszczony balsamem miłości. Na etapie bhāvapana (svarupa-siddhi), Wydział wizja transcendentalna pojawia, a w tym czasie, sadhaki może mieć darśan jego sakhī, a także yūtheśvarī Śrīmati Rādhika. Nawet po darśan z Golokanātha Kṛṣṇy, sadhaki realizacja nie jest stały przez cały czas, dopóki nie osiągnie stadium sampatti-dāsa (vastu-siddhi), w których jego organy brutto i subtelne są niszczone. W bhāvapana-dāsa, czysta jiva ma pełną kontrolę w ciągu obojętnych ciał i subtelnego. Jednak, średnie Wynik sampatti-dāsa, etap, w którym łaska Kṛṣṇy jest w pełni objawia się to, że podłączenie jiva z tym przyziemne Świat jest całkowicie odcięte. Bhāvapana-dāsa nazywa svarūpasiddhi, w sampatti-dāsa osiąga wastu-siddhi. Vijaya: Jak można doświadczyć Kṛṣṇy Nama, guṇa Rupa, Līlā, i dhama w czasie wastu-siddhi? Gosvāmī: Nie mogę odpowiedzieć na to pytanie. Ja tylko móc zobaczyć je i mówić o nich, gdy osiągnę wastu-siddhi, a będą w stanie zrozumieć i uświadomić sobie te rzeczy, kiedy osiągnięcia sampatti-dāsa. W tym czasie, nie będzie już potrzeby aby zrozumieć różne aspekty Kṛṣṇa-lila, będziesz postrzegają go bezpośrednio, więc nie będziesz miał więcej potrzebę dalszego zapytanie. Poza tym, to jest bezużyteczne dla bhakty wyrazić to, co on widzi w jego svarupa-siddhi - czyli w bhāvapana-dāsa - ponieważ żaden z jego słuchaczy będzie w stanie zrealizować to, co mówi. Śrīla Rupa Gosvāmī opisał objawy Svarupa-siddha-mahāpuruñas w następujący sposób: jane cej jātabhāve’pi vaiguṇyam iva dṛśyate kāryā tathāpi nāsūyā kṛtārthaḥ sarvathaiva saḥ Bhakti-rasāmṛta-sindhu (1.3.59) Można zobaczyć trochę pozornej niedoskonałości lub winy w Zewnętrzne zachowanie bhaktów, którzy osiągnęli etap bhāva. Mimo to konieczne jest, aby nie zazdrość im przypisywanie błędów do nich, gdyż stały się one całkowicie oderwane od wszystkiego innego niż Kṛṣṇy i dlatego są w pełni skuteczne w każdym względem. dhanyasyāyaī navaḥ premā yasyonmīlati cetasi antarvaṇi bhir apy asya mudrā suńṭhu sudurgamā Bhakti-rasāmṛta-sindhu (1.4.17) * 202 * Ten prema pojawia się tylko w sercach tych, którzy są bardzo szczęście. Nawet ci, którzy nauczyli się w śastry uważają, że jest bardzo trudne do zrozumienia działania i ruchy te w którym nowy kiełek prema pojawił. Vijaya: Jeśli tak jest, dlaczego nie próbuje w Śrī Brahmasaṁhitā i inne takie śāstras dać opis Goloka? Gosvāmī: Kiedy wielki sadhu znajdują się na ich svarupa-siddhi, a gdy Brahma i inni Deva tas zostały miłosiernie przyznane Wizja transcendentalnych rozrywek Śrī Kṛṣṇy, próbowali gloryfikować takich rozrywek poprzez ich stavas i stutis, zgodnie do ich wizji. Jednakże, takie opisy są jedynie ograniczony, ponieważ ziemskiej sfery nie ma odpowiednich słów, by wyrazić aprakata-bhāvy. Poza tym, bhaktowie, którzy nie są wystarczająco advanced nie może w pełni zrozumieć te opisy. Bhaktowie jednak nie potrzebują tych wszystkich opisów. Zaleca się, że powinny one wykonywać bhajana biorąc wsparcie prakata-lila, że Śrī Kṛṣṇa bardzo uprzejmie przejawia się w tym świecie, a oni osiągnąć wszelką doskonałość przez ten sam. Ci, którzy wykonują taką bhajana w Gokuli z niñṭhā bardzo szybko otrzymać sphūrti z Goloka w ich sercach. Wszystko divya-līlā Gokuli są wiecznie istnieje w Goloka, w tattvie nie ma różnicy między nimi. Osoby z Wizja materiał dostrzec zjawiska i działań w Gokuli jako przyziemne lub iluzoryczne, ale takie postrzeganie przestaje istnieć w czas Svarupa-siddhi. Trzeba nadal wykonywać bhajana i być zadowoleni z tego co realizacja transcendentalna Rzeczywistość jest nadawany na niego zgodnie z jego adhikara - to naprawdę instrukcja Śrī Kṛṣṇy. Jeśli szczerze się ze swoich instrukcje, w odpowiednim czasie On z pewnością obdarzy nas Jego bezprzyczynowe miłosierdzie, dzięki któremu możemy mieć pełną wizję Jego divya-lila. Teraz Vijaya Kumāra został całkowicie wolny od wątpliwości w każdym względem. On w pełni obudził jego wrodzonego usposobienia i umiejętnie zazębiania wszystkie ekādaśa-bhāvy w Kṛṣṇa-lila. On usiadł w swoim bhajana-kuṭīra na brzegu morza, stał całkowicie złożony i spędził cały czas rozkoszując się premasevā. W tym czasie matka Vrajanātha opuściła ten świat, i Vrajanātha wyjechał do swego rodzinnego miasta wraz z babcią. Sakhya-prema nie powstał w jego czystej serca, iw ten sposób mieszkał w Navadvīpa-dhama w związku szczera Wisznuici i wykonywał swoje bhajana błogo na brzegu Bhagavate Gaṅgā. Vijaya Kumāra, jednak porzucił sukienkę i grhasthy przyjął kaupīna i Bahir Wazy z ascetą. On utrzymuje swoje życie madhukarī, żebractwo Śrī mahāprasāda, pozostając ciągle zaabsorbowany bhajanu. Przez wszystkie osiem praharas z dnia i nocy, on tylko wziął trochę odpocząć w czasie transcendentalnej snu Śrī Śrī Rādhā-Kṛṣṇy. Po Jedli, On uczcić prasāda, a gdy byli obudzony mógłby uczynić odpowiednią seva. Jego hari-nama-mala było w dłoniach w każdej chwili. * 203 * Bywało, że tańczyć i czasami płakał głośno. W innym czasie, podziwiając fale morza, będzie się śmiał. Kto jednak Vijaya sam mógł zrozumieć ruchy jego bhajanu i transcendentalne bhāva jego serca? Zewnętrznie, jego nazwisko stało się Nimaja dāsa Babaji. Nigdy nie pozwolił sobie na mówienie i słuchanie światowe rozmowy. Był bardzo uosobieniem pokory, jego charakter był bez skazy, a jego determinacja w bhajanu było jednoznaczne. Jeśli ktoś zaoferował mu Maha-prasāda lub kaupīna-bahir-vasa, przyjął tylko przynajmniej że potrzebne, i nie więcej. Podczas gdy intonował hari-nama, łzy ciągle spływały mu po policzkach, gardło stał się dusił, a włosy na jego ciele stanął wyprostowany. W ciągu krótkim czasie, osiągnął doskonałość w jego bhajanu i Śrī Kṛṣṇa najbardziej łaskawie obdarzył nim adhikara do renderowania seva w Jego aprakata-lila. Jak Brahma Haridāsa Thakura, jego bhajana-deha (ciało, z którym występował bhajana) było zakopane pod piaskami plaży w Puri. Bolo Bhagavān Śrī Kṛṣṇa candra ki jaya! guru-kṛṣṇa-vaiṣṇavera kṛpā-bala dhari bhaktivinoda dīna bahu yatna kari After striving many days and carrying upon his head the kṛpā-śakti of Śrī Guru, Kṛṣṇa and the Vaiṣṇavas, this lowly Bhaktivinoda… viracila jaiva-dharma gauḍīya-bhāńāya sampūrṇa haila grantha māghī-pūrṇimāya …has composed Jaiva-dharma according to the pure conceptions of Gauḍīya Vaiṣṇava philosophy. This book was fully complete on Māghī-pūrṇimā (the full moon day of the month of Māgha)… caitanyābda cāri-śata-daśe navadvīpe godruma-surabhi-kuñje jāhnavī-samīpe in the year 410 of the Caitanya Era (1896) at Surabhī-kuñja in Godrumadvīpa, near the sacred river Jāhnavī in Navadvīpamaṇḍala. śrī-kali-pāvana-gorā-pade yāṅra āśa e grantha paḍūn tini kariyā viśvāsa Those who desire the shelter of the lotus feet of Śrī Gaurāṅga, the purifier of the age of Kali, should read this book with faith. gaurāṅge jāṅhāra nā janmila śraddhā-leśa e grantha paḍite tāṅre śapatha viśeńa However I take an oath that someone who has not developed even a trace of śraddhā for Śrī Gaurāṅga-deva should not read this book… śuńka-muktivāde kṛṣṇa kabhu nāhi pāya śraddhāvāne vraja-līlā śuddha-rūpe bhāya …for the dry mukti-vādīs can never attain the shelter of Śrī * 204 * Kṛṣṇa, but one endowed with spiritual śraddhā will gradually realize the full esoteric aspects of vraja-līlā. * 205 *
