MAM HAKA NA CHŁONIAKA

MAM HAKA NA
CHŁONIAKA
CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA
Chłoniaki są to choroby nowotworowe,
w których następuje nieprawidłowy wzrost
komórek układu limfatycznego (chłonnego).
Podobnie jak inne nowotwory, chłoniaki są
chorobą komórek organizmu. Komórki w różnych
częściach ciała działają w inny sposób, ale
wszystkie naprawiają się i rozmnażają w ten sam
sposób.
Normalnie, komórki dzielą się w organizmie
w sposób uporządkowany i kontrolowany. Jeśli
jednak z jakiegoś powodu proces ten wymyka
się spod kontroli i komórki zaczynają dzielić się
i wzrastać, bez zachowania jakiegokolwiek
porządku, formując się w jedną lub więcej
grup węzłów chłonnych, tworzą w ten sposób
chłoniaka.
CHŁONIAK SKÓRY
KLASYFIKACJA CHŁONIAKÓW
Jeśli chodzi o rodzaje chłoniaków, wyróżniamy
postacie agresywne oraz przewlekłe.
Chłoniaki przewlekłe rozwijają się bardzo
wolno i nie wymagają leczenia przez miesiące,
a nawet lata i nie da się ich trwale wyleczyć. Jednak
często można osiągnąć stan remisji choroby, który
może utrzymywać się długo i czas życia chorych
może być podobny do osób zdrowych w tym samym
wieku.
Chłoniaki agresywne z kolei rozwijają się
szybciej, zazwyczaj dają także objawy i wymagają
natychmiastowego leczenia. Przeżycie chorych bez
leczenia wynosi od kilku do kilkunastu miesięcy. W
przypadku chłoniaków agresywnych istnieje
możliwość trwałego wyleczenia. Odsetek
uzyskiwanych całkowitych remisji przekracza 60%,
natomiast wyleczeń około 40-50%. Najczęściej
spotykanym chłoniakiem agresywnym jest
chłoniak rozlany z dużych komórek B.
ZACHOROWANIA NA CHŁONIAKA
 Według ostatnich danych Światowej Organizacji Zdrowia
(WHO), co roku wzrasta o około 4-5% liczba zachorowań na
chłoniaki, które stanowią 5-6 przyczynę zgonów pośród
wszystkich chorób nowotworowych. W Polsce szacuje się, że
co roku zachorowuje ponad 6000 osób na chłoniaki, w tym
około 1000 na chłoniaka Hodgkina
 Według ostatnich danych pochodzących z Wielkiej Brytanii
w ostatnim okresie nastąpił wyraźny wzrost zachorowań na
chłoniaki w grupie młodszych pacjentów: w wieku 13-19 lat
chłoniaki stanowią około 25% nowotworów, a w grupie 20-24
lat nastąpiło podwojenie liczby nowych rozpoznań chłoniaka
w okresie ostatnich 20 lat
 Ryzyko zachorowania na chłoniaki nieziarnicze według
danych epidemiologicznych Krajowego Rejestru
Nowotworów wzrasta wraz z wiekiem i dotyczy najczęściej
osób po 55. roku życia. Chłoniak Hodgkina występuje w 510% wszystkich przypadków. W tym typie występują
charakterystyczne komórki Reed-Sternberga. Typ ten
występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet i jest najczęściej
diagnozowany u osób poniżej 35 roku życia
 Wśród najczęściej występujących nowotworów w Polsce
chłoniaki zajmowały 6. pozycję u mężczyzn i 7. u kobiet
 Udział chłoniaka Hodgkina w zachorowaniach na
nowotwory w Polsce wynosi 0,5%. W 2010 roku
zanotowano ponad 700 zachorowań na to
schorzenie
 W 2010 roku w Polsce częstość zachorowań na
chłoniaka Hodgkina była niższa niż średnia dla
krajów Unii Europejskiej (dane z 2009 roku):
o około 40% u mężczyzn i prawie 20% u kobiet
CHŁONIAK
BURKITTA
OBJAWY
Jeżeli jakiekolwiek objawy sugerują chłoniaka,
konieczna jest wizyta u lekarza pierwszego
kontaktu. Najczęściej powiększenie węzłów
chłonnych spowodowane jest zwykłą infekcją dróg
oddechowych, a nie chorobą nowotworową. Wiele
chorób przebiega z powiększeniem węzłów
chłonnych np. grypa czy przeziębienie, jeżeli
jednak wyżej wymienione objawy utrzymują się
dłużej niż przez trzy tygodnie należy zdecydowanie
udać się do lekarza!
PRZYCZYNY POWSTANIA
Wśród możliwych mechanizmów mogących przyczynić się do wystąpienia
chłoniaka zwraca się przede wszystkim uwagę na:
 zaburzenia regulacji immunologicznej (biorcy allo
przeszczepów szpiku, zespoły niedoborów
immunologicznych, schorzenia autoimmunologiczne,
infekcje wirusem HIV)
 infekcje wirusowe (EBV, HTLV-1, HCV)
 promieniowanie jonizujące
 przyjmowanie leków immunosupresyjnych
 ekspozycja na środki chemiczne owado- i grzybobójcze
(pestycydy, herbicydy), rozpuszczalniki chemiczne farb,
karcinogeny zawarte w dymie tytoniowym
 infekcje bakteryjne
 dieta bogata w tłuszcze i związki azotowe
Wskutek przewlekłego działania wyżej
wymienionych czynników, może dochodzić
do zmian w układzie genetycznym i do
aktywacji onkogenów.
ROZPOZNANIE I DIAGNOSTYKA
W przypadku podejrzenia chłoniaka, lekarz kieruje
pacjenta do specjalistyczego ośrodka w celu wykonania badań
diagnostycznych. Najważniejszym badaniem jest badanie
histopatologiczne węzła chłonnego lub innej tkanki
chorobowo zmienionej. W celu wykonania takiego badania,
konieczna jest biopsja (wycięcie chirurgiczne) węzła lub
wycinek pobrany z odpowiedniego miejsca (np. migdałek,
żołądek, śródpiersie). Zazwyczaj jest to niewielki zabieg
umożliwiający usunięcie całego węzła chłonnego lub jego
części. Zabieg ten można wykonać w znieczuleniu
miejscowym (lub ogólnym).
W szczególnych lokalizacjach choroby, materiał jest
pobierany drogą mediastinoskopii (badanie polega na
bezpośrednim oglądaniu – wziernikowaniu śródpiersia
z użyciem specjalnego urządzenia optycznego) lub
laparoskopii (jest to mało inwazyjna metoda polegająca na
wykorzystaniu mikro kamery i zestawu mikro narzędzi do
wykonywania zabiegów operacyjnych w jamach ciała bez
konieczności nacinania rozległego powłok).
PROFILAKTYKA
Nie udało się dotychczas ustalić
konkretnych działań, które mogą uchronić
przed chłoniakami. Warto jednak zwrócić
uwagę na te działania, które mają związek ze
wszystkimi chorobami nowotworowymi i są
polecane jako działania profilaktyczne.
Należy pamiętać o:
Regularnej aktywności fizycznej, która ma
wpływ na prawidłowe funkcjonowanie
organizmu
Na co dzień należy dbać o jakość wody
i pokarmów, które się spożywa
Szczególną wagę w walce z chłoniakiem
ma niezwłoczne i prawidłowe rozpoznanie
NIE NALEŻY WIĘC
LEKCEWAŻYĆ
OBJAWÓW, KTÓRE NIE
SĄ W SPOSÓB
OCZYWISTY ZWIĄZANE
Z JAKĄŚ ZNANĄ
PRZYCZYNĄ
ZIARNICA ZŁOŚLIWA
KONIEC