Jednostka modułowa 514[03]. - BQ

Transkrypt

Autorzy:
Joanna Dylewska-Grzelakowska
mgr Joanna Gręda
inż. Elżbieta Tuszyńska
Recenzenci:
Urszula Dudzińska
Małgorzata Polkowska
Opracowanie redakcyjne:
mgr Bożena Stadnicka-Graboś
2
Spis treści
Wprowadzenie
I. Założenia programowo-organizacyjne kształcenia
w zawodzie
1. Opis pracy w zawodzie
2. Zalecenia dotyczące organizacji procesu dydaktycznowychowawczego
II. Plany nauczania
III. Moduły kształcenia w zawodzie
1. Działalność usługowa
Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
oraz ochrony przeciwpożarowej
Nawiązywanie i utrzymywanie kontaktów międzyludzkich
Stosowanie prawa w działalności usługowej
Ocena jakości świadczonych usług
Prowadzenie marketingu usług
Prowadzenie korespondencji biurowej
2. Kosmetyka pielęgnacyjna
Organizacja stanowisk pracy w gabinecie kosmetycznym
Wykonywanie masażu pielęgnacyjnego
Pielęgnowanie zdrowej skóry
Pielęgnowanie kończyn górnych
Pielęgnowanie kończyn dolnych
Pielęgnowanie oczu i ich oprawy
3. Kosmetyka lecznicza
Pielęgnowanie skóry zmienionej patologicznie
Wykorzystywanie światła w kosmetyce
Wykorzystywanie prądu w kosmetyce
Stosowanie zabiegów cieplnych
4. Kosmetyka upiększająca
Wykonywanie usług związanych z usuwaniem zbędnego
owłosienia
Wykonywanie makijażu
Wykonywanie zabiegów zdobniczych na ciele
Wykonywanie zabiegów zdobniczych paznokci
5. Praktyka zawodowa
Wykonywanie zabiegów kosmetycznych pielęgnacyjnych
Wykonywanie zabiegów kosmetycznych leczniczych
Wykonywanie zabiegów upiększających
3
4
6
6
7
16
18
18
24
27
30
32
35
37
40
43
46
49
52
55
58
60
63
66
69
72
75
78
81
84
87
90
92
95
98
Wprowadzenie
Programy modułowe znalazły zastosowanie w kształceniu
zawodowym większości krajów Unii Europejskiej. Od kilku lat są również
upowszechniane w Polsce, ze względu na możliwość dostosowania do
oczekiwań pracodawców i potrzeb rynku pracy.
Celem kształcenia w zawodzie technik usług kosmetycznych jest
przygotowanie aktywnego, mobilnego i skutecznie działającego
pracownika. Efektywne funkcjonowanie na rynku pracy wymaga
przygotowania ogólnego, opanowania podstawowych umiejętności
zawodowych oraz kształcenia ustawicznego.
Absolwent współczesnej szkoły powinien charakteryzować się
otwartością, wyobraźnią, zdolnością do ciągłego kształcenia
i doskonalenia swoich możliwości.
Wprowadzenie do systemu szkolnego modułowych programów
nauczania zapewni:
− przygotowanie ucznia do wykonywania zawodu, głównie przez
realizację zadań pożądanych na stanowiskach pracy,
− korelację i integrację treści kształcenia z różnych dyscyplin wiedzy,
− pozyskanie na rynku pracy aktywnych, otwartych oraz zdolnych do
ciągłego kształcenia i doskonalenia się pracowników.
W kształceniu modułowym występuje dominacja procesu uczenia się
nad procesem nauczania. Programy nauczania są elastyczne,
poszczególne jednostki można wymieniać, modyfikować, uzupełniać
oraz dostosowywać do poziomu wymaganych umiejętności i potrzeb
lokalnego rynku pracy. Umiejętności opanowane w ramach
poszczególnych modułów dają możliwość wykonywania określonego
zakresu pracy, a rozwiązania programowo - organizacyjne dają
możliwość kształtowania umiejętności zawodowych różnymi drogami.
Realizacja modułowego programu nauczania zapewnia opanowanie
umiejętności określonych w podstawie programowej kształcenia
w zawodzie.
Modułowy
program
nauczania
składa
się
z
modułów
i odpowiadających im jednostek modułowych, wyodrębnionych na
podstawie ustalonych kryteriów.
Program jednostki modułowej stanowi element modułu kształcenia
w zawodzie, obejmujący logiczny i możliwy do wykonania wycinek pracy,
o wyraźnie określonym początku, zakończeniu, który nie podlega
dalszym podziałom, a jego rezultatem jest produkt, usługa lub istotna
decyzja.
4
W strukturze programu wyróżnia się:
− założenia programowo - organizacyjne kształcenia w zawodzie,
− plany nauczania,
− programy modułów i jednostek modułowych.
Moduł kształcenia w zawodzie zawiera: cele kształcenia, wykaz
jednostek modułowych, schemat układu jednostek modułowych,
literaturę.
Program jednostki modułowej zawiera: szczegółowe cele kształcenia,
materiał nauczania, ćwiczenia, środki dydaktyczne, wskazania
metodyczne do realizacji programu jednostki oraz propozycje metod
sprawdzania i oceny osiągnięć edukacyjnych ucznia.
Dydaktyczna
mapa
programu
nauczania,
zamieszczona
w założeniach programowo - organizacyjnych, stanowi schemat
powiązań między modułami i jednostkami modułowymi, wyodrębnionymi
w programie nauczania dla zawodu.
W programie przyjęto system kodowania modułów i jednostek
modułowych, zawierający elementy:
− symbol cyfrowy zawodu, zgodnie z obowiązującą klasyfikacją
zawodów szkolnictwa zawodowego,
− symbol literowy, oznaczający grupę modułów:
− O- dla modułów ogólnozawodowych,
− Z- dla modułów zawodowych,
− cyfrę arabską oznaczającą kolejny numer modułu z danej kategorii
oraz numer wyodrębnionej w module jednostki modułowej.
Przykładowy zapis kodowania modułu:
514[03].O1
514[03]- symbol cyfrowy zawodu: technik usług kosmetycznych
O1pierwszy moduł ogólnozawodowy: działalność usługowa
Przykładowy zapis kodowania jednostki modułowej:
514[03].O1.01
514[03]- symbol cyfrowy zawodu: technik usług kosmetycznych
O1pierwszy moduł ogólnozawodowy: działalność usługowa
01pierwsza jednostka modułowa wyodrębniona w module O1:
przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
ochrony przeciwpożarowej.
5
I. Założenia programowo-organizacyjne kształcenia
w zawodzie
1. Opis pracy w zawodzie
Typowe stanowiska pracy
Absolwent szkoły policealnej, kształcącej w zawodzie technik usług
kosmetycznych, może być zatrudniony w gabinetach kosmetycznych,
gabinetach odnowy biologicznej, firmach kosmetycznych, studiach
paznokci i wizażu, na stanowiskach: kosmetyczki, manikiurzystki,
pedikiurzystki i wizażystki. Może także prowadzić własną działalność
gospodarczą.
Zadania zawodowe
Zadania zawodowe technika usług kosmetycznych obejmują:
− wykonywanie zabiegów z zakresu kosmetyki pielęgnacyjnej,
− wykonywanie zabiegów z zakresu kosmetyki leczniczej,
− wykonywanie zabiegów z zakresu kosmetyki upiększającej,
− wykonywanie manicure,
− wykonywanie pedicure,
− wykonywanie różnych rodzajów makijaży,
− udzielanie porad kosmetycznych,
− prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług
kosmetycznych.
Umiejętności zawodowe
W wyniku kształcenia w zawodzie, absolwent szkoły powinien umieć:
− organizować i wyposażać stanowisko pracy,
− postępować zgodnie z obowiązującymi zasadami bezpieczeństwa
i higieny pracy, wymaganiami ergonomii oraz normami etycznymi,
− wykonywać dezynfekcję narzędzi i sprzętu zgodnie z obowiązującymi
zasadami aseptyki i antyseptyki,
− posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu prawa
i marketingu dotyczącymi działalności technika usług kosmetycznych,
− obsługiwać aparaturę i sprzęt stosowany w kosmetyce, zgodnie
z obowiązującymi przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
ochrony przeciwpożarowej,
− dobierać zabiegi kosmetyczne,
− dobierać rodzaj zabiegu kosmetycznego zgodnie z rozpoznaniem,
− wykonywać zabiegi fizykoterapeutyczne z uwzględnieniem wskazań
i przeciwwskazań,
6
−
−
−
−
−
−
−
−
określać skład podstawowych preparatów kosmetycznych,
sporządzać proste środki kosmetyczne,
oceniać jakość wykonanego zabiegu,
udzielać porad z zakresu kosmetyki i kosmetologii,
udzielać pierwszej pomocy w stanach zagrożenia zdrowia i życia,
pozyskiwać informacje o nowościach w kosmetologii,
nawiązywać i utrzymywać kontakty interpersonalne z klientami,
stosować
procedury
związane
z
działalnością
gabinetu
kosmetycznego,
− oceniać jakość świadczonych usług.
Wymagania psychofizyczne właściwe dla zawodu
− dobry stan zdrowia,
− dobry wzrok,
− sprawność manualna,
− zrównoważenie emocjonalne,
− rozróżnianie barw,
− komunikatywność,
− odpowiedzialność i zdyscyplinowanie,
− poczucie estetyki,
− zdolność do samodzielnego podejmowania decyzji.
2. Zalecenia dotyczące organizacji procesu dydaktycznowychowawczego
Proces kształcenia w zawodzie technik usług kosmetycznych według
modułowego programu nauczania jest realizowany w szkole policealnej,
dla której podbudowę powinno stanowić liceum ogólnokształcące lub
liceum o profilu usługowo - gospodarczym.
Program nauczania obejmuje kształcenie ogólnozawodowe
i zawodowe. Kształcenie ogólnozawodowe stanowi pierwszy moduł
programu nauczania. Moduł ten może być realizowany w dwuletniej
szkole policealnej dla absolwentów liceum ogólnokształcącego.
Kształcenie ogólnozawodowe ma na celu przygotowanie absolwenta
do prowadzenia działalności usługowej.
Ogólne i szczegółowe cele kształcenia wynikają z podstawy
programowej kształcenia w zawodzie.
Treści programowe zawarte są w pięciu modułach: działalność
usługowa, kosmetyka pielęgnacyjna, kosmetyka lecznicza, kosmetyka
upiększająca, praktyka zawodowa.
7
Moduły uwzględniające zadania zawodowe są podzielone na
jednostki modułowe. Każda jednostka zawiera treści programowe
stanowiące określoną całość, a ich realizacja umożliwia opanowanie
umiejętności niezbędnych do wykonania określonego zakresu pracy.
Czynnikiem sprzyjającym nabywaniu umiejętności zawodowych jest
wykonywanie ćwiczeń zawartych w jednostkach modułowych. Ćwiczenia
zapisane w programach poszczególnych jednostek modułowych są
propozycją do wykorzystania przez nauczycieli. Tematyka ćwiczeń
powinna być uzupełniana przez nauczyciela realizującego program.
W module ogólnozawodowym 514[03].O1 - Działalność usługowa,
wyodrębniono sześć jednostek modułowych, zawierających treści
programowe umożliwiające opanowanie umiejętności pożądanych na
stanowiskach pracy: technika usług kosmetycznych, technika usług
turystycznych, technika usług hotelarskich, technika żywienia
i gospodarstwa domowego.
W wyniku realizacji programu nauczania jednostek, uczeń powinien
umieć:
− stosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej, ochrony środowiska oraz wymagania ergonomii,
− nawiązywać i utrzymywać kontakt z klientem,
− posługiwać się aktami prawnymi w działalności usługowej,
− oceniać jakość świadczonych usług,
− stosować w pracy elementy marketingu,
− prowadzić korespondencję biurową,
− przechowywać i archiwizować dokumentację.
Moduły 514[03].Z1, Z2, Z3, Z4 zawierają treści typowe dla kształcenia
w zawodzie technik usług kosmetycznych.
Program modułu 514[03].Z1 - Kosmetyka pielęgnacyjna - składa się
z sześciu jednostek modułowych i zawiera treści zawodowe dotyczące
pielęgnacji zdrowej skóry.
W wyniku realizacji programu jednostek modułowych uczeń powinien
umieć:
− organizować stanowisko pracy,
− wykonywać masaż pielęgnacyjny,
− wykonywać zabiegi pielęgnacyjne w obrębie zdrowej skóry,
− wykonywać zabiegi pielęgnacyjne kończyn górnych,
− wykonywać zabiegi pielęgnacyjne kończyn dolnych,
− wykonywać zabiegi pielęgnacyjne oczu i ich oprawy.
8
Program modułu 514[03].Z2 - Kosmetyka lecznicza - składa się
z czterech jednostek modułowych i zawiera treści zawodowe dotyczące
kosmetycznych zabiegów leczniczych oraz poprawiania funkcji skóry
zmienionej patologicznie.
W wyniku realizacji programu uczeń powinien umieć:
− wykonywać zabiegi pielęgnacyjne w obrębie skóry zmienionej
patologicznie,
− wykorzystywać światło w zabiegach kosmetycznych,
− wykorzystywać prąd w zabiegach kosmetycznych,
− wykonywać zabiegi cieplne.
Program modułu 514[03].Z3 - Kosmetyka upiększająca - składa się
z czterech jednostek modułowych zawierających treści zawodowe
dotyczące upiększania ciała.
− wykonywać zabiegi usuwania zbędnego owłosienia,
− wykonywać makijaż,
− wykonywać zabiegi zdobnicze na ciele,
− wykonywać zabiegi zdobnicze na paznokciach.
Program modułu 514[03].Z4 - Praktyka zawodowa - składa się
z trzech jednostek modułowych, zawiera zawodowe treści kształcenia
niezbędne do wykonywania zadań technika usług kosmetycznych.
− wykonywać zabiegi kosmetyczne pielęgnacyjne,
− wykonywać zabiegi kosmetyczne lecznicze,
− wykonywać zabiegi zdobnicze.
Podczas realizacji programu nauczania modułów zawodowych:
514[03].Z1, 514[03].Z2, 514[03].Z3, 514[03].Z4 należy wykorzystywać
wiedzę i umiejętności z modułu ogólnozawodowego programów
jednostek modułowych: 514[03]O1.01- 06.
W trakcie realizacji programu nauczania jednostek zawartych
w modułach zawodowych, należy zwracać uwagę na korzystanie
z najnowszych osiągnięć z dziedziny kosmetyki i kosmetologii oraz na
ustawiczne doskonalenie umiejętności zawodowych.
Wykaz modułów i jednostek modułowych zamieszczono w tabeli.
9
Wykaz modułów i jednostek modułowych
Symbol jednostki
modułowej
514[03].O1.01
514[03].O1.02
Zestawienie modułów i jednostek
modułowych
514[03].O1
Działalność usługowa
Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa
i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpożarowej
Nawiązywanie i utrzymywanie kontaktów
międzyludzkich
514[03].O1.03
514[03].O1.04
514[03].O1.05
514[03].O1.06
514[03].Z2.02
514[03].Z1
Kosmetyka pielęgnacyjna
Organizacja stanowisk pracy w gabinecie
kosmetycznym
514[03].Z2
Kosmetyka lecznicza
Pielęgnowanie skóry zmienionej
patologicznie
514[03].Z2.03
514[03].Z2.04
514[03].Z3.02
514[03].Z3
Kosmetyka upiększająca
Wykonywanie usług związanych
z usuwaniem zbędnego owłosienia
514[03].Z3.03
514[03].Z3.04
Wykonywanie zabiegów zdobniczych
paznokci
514[03].Z1.01
514[03].Z1.02
514[03].Z1.03
514[03].Z1.04
514[03].Z1.05
514[03].Z1.06
514[03].Z2.01
514[03].Z3.01
10
Orientacyjna liczba
godzin na
realizację
468
60
78
85
80
85
80
396
30
84
90
100
46
46
452
150
100
100
102
384
82
106
98
98
514[03].Z4.01
514[03].Z4.02
514[03].Z4.03
514[03].Z4
Praktyka zawodowa
Wykonywanie zabiegów kosmetycznych
pielęgnacyjnych
leczniczych
Razem
140
40
60
40
1840
Na podstawie wykazu opracowano dydaktyczną mapę programu
nauczania dla zawodu, na którą składają się schematy układów
jednostek modułowych w modułach.
11
Dydaktyczna mapa programu nauczania
514[03].O1
514[03].O1.01
514[03].O1.02
514[03].O1.03
514[03].O1.04
514[03].O1.05
514[03].O1.06
514[03].Z1
514[03].Z1.01
514[03].Z1.03
514[03].Z1.02
514[03].Z1.04
514[03].Z1.05
514[03].Z1.06
514[03].Z2
Kosmetyka lecznicza
514[03].Z2.01
514[03].Z2.02
514[03].Z2.03
514[03].Z2.04
514[03].Z3
514[03].Z3.01
514[03].Z3.02
514[03].Z3.03
12
514[03].Z3.04
514[03].Z4
Praktyka zawodowa
514[03].Z4.01
514[03].Z4.02
514[03].Z4.03
Dydaktyczna mapa modułowego programu nauczania stanowi
schemat powiązań i zależności między modułami i jednostkami
modułowymi oraz określa kolejność ich realizacji.
Nauczyciele realizujący program nauczania powinni być przygotowani
z zakresu metodologii kształcenia modułowego, aktywizujących metod
nauczania, pomiaru dydaktycznego oraz projektowania i opracowywania
pakietów edukacyjnych.
W szczególności do zadań nauczyciela należy:
− kierowanie procesem dydaktyczno - wychowawczym,
− udzielanie pomocy w realizacji zadań,
− rozwijanie zainteresowań zawodowych,
− wskazywanie możliwości i potrzeb dalszego kształcenia,
− kształtowanie postaw zawodowych u uczniów: odpowiedzialności za
jakość wykonywanej pracy, poczucia estetyki, dbałości o porządek,
racjonalnego wykorzystywania materiałów i środków kosmetycznych,
przestrzegania zasad etyki zawodowej.
Nauczyciel powinien uczestniczyć w organizowaniu bazy technicznodydaktycznej oraz ewaluacji programu nauczania, wynika to
z dynamicznego rozwoju współczesnej kosmetyki i kosmetologii.
Wskazane jest opracowywanie przez nauczycieli pakietów
edukacyjnych dla nauczyciela i ucznia, zgodnie z metodologią
kształcenia modułowego. Stanowią one dydaktyczną obudowę
programów nauczania jednostek modułowych.
W realizacji modułowego programu nauczania zaleca się stosowanie
aktywizujących metod nauczania, takich jak: metoda tekstu
przewodniego, sytuacyjna, dyskusji problemowej, samokształcenia
kierowanego i ćwiczeń praktycznych.
Dominującą formą nauczania powinny być ćwiczenia praktyczne
w pracowni kosmetycznej.
Wskazane jest organizowanie wycieczek dydaktycznych do gabinetów
i salonów kosmetycznych oraz na targi i wystawy materiałów i sprzętu
kosmetycznego.
Podczas procesu dydaktycznego, należy zwracać uwagę na
samokształcenie z wykorzystywaniem takich materiałów, jak:
podręczniki, czasopisma, foldery, poradniki, Internet oraz pozatekstowe
źródła informacji. Ćwiczenia należy prowadzić z wykorzystaniem
materiałów, narzędzi i nowoczesnego sprzętu kosmetycznego.
13
Prowadzenie zajęć aktywizującymi metodami nauczania wymaga
przygotowania środków dydaktycznych, w tym: tekstu przewodniego,
instrukcji stanowiskowych do wykonywania ćwiczeń, karty instrukcyjnej
do samokształcenia kierowanego.
W procesie kształcenia modułowego realizowane są zintegrowane
teoretyczno - praktyczne treści programowe.
Istotnym elementem organizacji procesu dydaktycznego jest
sprawdzanie i ocenianie osiągnięć edukacyjnych ucznia. Wymaga to od
nauczyciela określenia kryteriów oceny, opracowania testów osiągnięć,
arkuszy obserwacji i arkuszy oceny postępów.
Szkoła podejmująca kształcenie w zawodzie technik usług
kosmetycznych powinna posiadać odpowiednie warunki lokalowe oraz
wyposażenie dydaktyczne i techniczne. Pracownie ćwiczeń powinny być
wyposażone w nowoczesny sprzęt, zapewniający realizację
skorelowanych teoretyczno - praktycznych treści programowych.
Wskazane jest zorganizowanie pracowni:
− masażu,
− manicure i pedicure,
− kosmetycznej,
− fizykoterapii,
− makijażu i zdobnictwa.
Zaleca się, aby ćwiczenia były prowadzone w grupach 4 - 6 osobowych.
Pracownia ćwiczeń, w której realizowany jest proces dydaktyczny
powinna posiadać:
− stanowiska ćwiczeń praktycznych, wyposażone w sprzęt, urządzenia
i aparaturę,
− stanowiska pracy uczniów, dostosowane do różnych form
organizacyjnych,
− stanowisko pracy nauczyciela, wyposażone w sprzęt multimedialny,
− podręczną
biblioteczkę
służącą
potrzebom
samodzielnego
i grupowego uczenia się,
− magazyn wyposażony w materiały i środki kosmetyczne.
Na podstawie zadań i umiejętności określonych dla zawodu, można
określić następujące stanowiska pracy:
− kosmetyczki,
− manikiurzystki,
− pedikiurzystki,
− wizażystki,
− fizykoterapii,
− masażu.
14
Wskazane jest, aby uczniowie mieli możliwość zapoznania się
z rzeczywistymi warunkami i procesem pracy, zasadami dezynfekcji
sprzętu, zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpożarowej.
W kształceniu modułowym niezbędne są systematyczne działania
szkoły na rzecz:
− organizowania stanowisk pracy wyposażonych w nowoczesny sprzęt,
materiały i środki kosmetyczne,
− współpracy z gabinetami i firmami kosmetycznymi, związanymi
z kierunkiem kształcenia zawodowego, w celu aktualizacji treści
programowych spełniających wymogi współczesnej kosmetyki,
− doskonalenia nauczycieli w zakresie metodologii kształcenia
modułowego,
aktywizujących
metod
nauczania,
pomiaru
dydaktycznego oraz projektowania pakietów edukacyjnych dla
nauczyciela i ucznia.
15
II. Plany nauczania
PLAN NAUCZANIA
Szkoła policealna
Zawód: technik usług kosmetycznych 514[03]
Podbudowa programowa: szkoła dająca wykształcenie średnie
Dla
młodzieży
Lp.
Moduły kształcenia w zawodzie
Liczba
godzin
tygodniowo
w dwuletnim
okresie
nauczania
Semestry
I – IV
1.
2.
3.
Kosmetyka lecznicza
4.
Razem
Praktyka zawodowa: 4 tygodnie
16
Dla dorosłych
Liczba
godzin
tygodniowo
w dwuletnim
okresie
nauczania
Liczba
godzin
w
dwuletnim
okresie
nauczania
Semestry I -IV
Forma
Forma
stacjonarna
zaoczna
13
10
177
11
8
150
14
10
191
12
9
164
50
37
682
PLAN NAUCZANIA
Szkoła policealna
Zawód: technik usług kosmetycznych 514 [03]
Podbudowa programowa: liceum profilowane o profilu wywodzącym się
z tej samej, co zawód dziedziny gospodarki
Dla młodzieży
Lp.
Moduły kształcenia w zawodzie
Liczba godzin
tygodniowo
w rocznym
okresie
nauczania
Semestry I - II
1.
2.
Kosmetyka lecznicza
3.
Razem
Praktyka zawodowa: 4 tygodnie
17
Dla dorosłych
Liczba
Liczba
godzin
godzin
tygodniowo
w rocznym
w rocznym
okresie
okresie
nauczania
nauczania
Semestry I – II
Forma
Forma
stacjonarna
zaoczna
10
7
135
12
9
162
10
8
135
32
24
432
III. Moduły kształcenia w zawodzie
Moduł 514[03].O1
1. Cele kształcenia
W wyniku procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:
− przestrzegać przepisów bezpieczeństwa, higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej oraz wymagań ergonomii,
− zapobiegać zagrożeniom w pracy,
− stosować procedury udzielania pierwszej pomocy w stanach
zagrożenia zdrowia i życia,
− rozpoznawać potrzeby i oczekiwania klienta,
− komunikować się z klientem,
− postępować zgodnie z przyjętymi systemami wartości etycznych,
− korzystać z aktów prawnych,
− stosować przepisy ochrony konsumenta,
− stosować normy jakościowe świadczenia usług,
− oceniać jakość usług,
− planować działania marketingowe,
− korzystać z instrumentów marketingowych,
− przeprowadzać określone badania marketingowe,
− przygotowywać pisma i dokumenty urzędowe,
− archiwizować dokumenty urzędowe,
− korzystać z urządzeń biurowych.
2. Wykaz jednostek modułowych
Symbol jednostki
modułowej
514[03].O1.01
514[03].O1.02
514[03].O1.03
514[03].O1.04
514[03].O1.05
514[03].O1.06
Nazwa jednostki modułowej
i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpożarowej
międzyludzkich
Razem
18
Orientacyjna
liczba godzin
na realizację
60
78
85
80
85
80
468
3. Schemat układu jednostek modułowych
514[03].O1
514[03].O1.01
i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej
514[03].O1.02
międzyludzkich
514[03].O1.03
514[03].O1.04
514[03].O1.05
514[03].O1.06
Realizację programu należy rozpocząć od jednostki modułowej
514[03].O1.01 - Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy oraz ochrony przeciwpożarowej i kontynuować według kolejności
przedstawionej na schemacie.
19
4. Literatura
Albin K.: Reklama, Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2000
Argyle M.: Psychologia stosunków międzyludzkich. Wydawnictwo
naukowe PWN, Warszawa 1999
Bangs D.G.:Plan marketingowy. PWE, Warszawa 1999
Bank J.: Zarządzanie przez jakość. Fleberg SJA, Warszawa 1999
Barlow J., Mǿller C.: Reklamacja, czyli prezent. Wydawnictwo Naukowe
PWN, Warszawa 2001
Bierach A.: Sztuka czytania z twarzy. Wyd. ASTRUM, Wrocław 1997
Bierach A.J.: Mowa ciała kluczem do sukcesu. Wyd. ASTRUM, Wrocław
2001
Birkenbihl V.F.: Vademecum psychologii społecznej. Wyd. ASTRUM,
Wrocław 2000
Bloos J.: Marketing praktyczny. Buyar Marketing. Warszawa 1992
Bonstingl J.J.: Szkoły jakości. Wprowadzenie do TQM w edukacji.
CODN, Warszawa 1999
Brocki M.: Język ciała w ujęciu antropologicznym. Wyd. ASTRUM,
Wrocław 2001
Bryś J.: Podstawy biurowości. Format - AB. Warszawa 1999
Buchfelder M. A.: Podręcznik pierwszej pomocy. Wydawnictwo Lekarskie
PZWL, Warszawa 1999
Bułhak A.: Obsługa komputera. Help, Warszawa 1997
Corman D.Mc.: Sztuka sprzedaży. Wyd. ASTRUM, Wrocław 2000
Czarnecki A., Korsak R.: Planowanie mediów w kampaniach
reklamowych. PWE, Warszawa 2001
Dahlgaard J.J.,Kristensen K. Kanji G.K.: Podstawy zarządzania jakością.
PWN, Warszawa 2000
Daszkowska M.: Usługi - produkcja, rynek, marketing. Warszawa
PWN 1998
Denisson D., Tobey L.: Podręcznik reklamy. M & A Communications,
Lublin 1994
Dmowski S., Rudnicki S.: Komentarz do Kodeksu cywilnego, Księga
pierwsza - Część ogólna. Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 2001
Dobek-Ostrowska B.: Podstawy komunikowania społecznego. Wyd.
ASTRUM, Wrocław 1999
Duliniec E.: Badania marketingowe w zarządzaniu przedsiębiorstwem.
Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995
Foxall G.R., Goldsmith R.E.: Psychologia konsumenta dla menadżera
marketingu. PWN, Warszawa 1998
Garbarski L., Rutkowski I., Wrzosek W.: Marketing. Punkt zwrotny
nowoczesnej firmy. PWE, Warszawa 2001
Geffroy G.K.: Clienting - jedyne, co przeszkadza to klient. Agencja
Wydawnicza Placet, Warszawa 1996
20
Hamrol A., Mantura W.: Zarządzanie jakością. Teoria i praktyka. PWN,
Warszawa-Poznań 1998
Hansen A.: Bezpieczeństwo i higiena pracy. WS i P, Warszawa 1998
Holtz I.: Technika doskonalenia jakości ISO 9000. WSiP S.A.,
Warszawa 1999
Jachnis A.,Terelak J.F.: Psychologia konsumenta i reklamy. Oficyna
Wydawnicza Branta, 1998
Kachniewska M.: Jak odnieść sukces w turystyce. Kultura jakości.
Wydawnictwo Eurosystem, Warszawa 2002
Kaczmarczyk S.: Badania marketingowe. PWE, Warszawa 2002
Kall J.: Reklama, PWE, Warszawa 2002
Kamiński B., Dziak A.: Postępowanie w stanach zagrożenia życia.
Podręcznik dla szkół medycznych, Wydawnictwo Lekarskie PZWL,
Warszawa 1997.
Karasiewicz G.: Marketingowe strategie cenowe. PWE, Warszawa 1997
Kidyba A.: Prawo handlowe. Wyd. CH Beck, Warszawa 2001
Kienzler I.: Korespondencja handlowa w języku polskim. Wzory pism,
umów i innych dokumentów. IVAX Sp. z.o.o, Gdynia 1996
Killisch H.J.: Logistyka sposobem na osiągnięcie jakości totalnej
w przedsiębiorstwie. Systemy Logistyczne kluczem do rozwoju
gospodarczego.
Wyd.
Polskie
Towarzystwo
Logistyczne,
Warszawa 1996
Kinel K.,Mikołajewska G.: Piszę na maszynie. Ćwiczenia. Ethos,
Warszawa 1996
Kinel K.: Pisze na maszynie. Podręcznik. Ethos, Warszawa 1996
Kopmeyer M.: Praktyczne metody osiągania sukcesu. Bellona,
Warszawa 1994.
Kosikowski C.: Prawo działalności gospodarczej - komentarz.
Wydawnictwa Prawnicze, Warszawa 2000
Kothler Ph., Dubois B.: Marketing Management. Publi - Union Ėditions,
Paris 1989
Kothler Ph.: Marketing. Analiza, planowanie, wdrażanie i kontrola.
Gebethner & Ska, Warszawa 1994
Kramer T.: Podstawy marketingu. PWE, Warszawa 1994
Król- Fijewska M.: Stanowczo, łagodnie, bez lęku. Intra, Warszawa 1995.
Król- Fijewska M.: Trening asertywności. PTP, Warszawa 1994.
Kuciński J., Trzciński Z.: Prawo gospodarcze. Wyd. CH Beck,
Warszawa 2002
Leland K., Bailey K.: Obsługa klienta. Wydawnictwo RM,
Warszawa 1999
Leszczyński W., Zakrzewska K.: Bezpieczeństwo i higiena pracy.
PROEGRO, Warszawa 1993
Lewandowski J.: Elementy prawa. WSiP, Warszawa 1994
21
Łazarska T.: Pisanie na maszynie w języku polskim i w językach obcych
cz.1-4. FBC, Warszawa 1993
Łętowska E.: Podstawy prawa cywilnego. ECOSTAR Warszawa 1993
Łętowska E.: Prawo umów konsumenckich. C.H. Beck, Warszawa 1999
Łętowska E.: Ustawa o ochronie niektórych praw konsumentów komentarz. Wyd. CH Beck, Warszawa 2000
Markowski W.J.: ABC small business’u. Wyd. Marcus s.c., Łódź 1998
Maslow A.: Motywacja i osobowość. Instytut Wydawniczy PAX,
Warszawa 1996
Müller R., Rupper P.: Proces reengineering. Optymalizacja procesów
zorientowanych na klienta. Wyd. ASTRUM, Wrocław 2000
Pease A.: Język ciała. Wyd. Gemini, Kraków 1992.
Pietkiewicz E. Asystentka menedżera. CIM, Warszawa 1995
Pietkiewicz E.: Nowoczesny menedżer. Wydawnictwo Infor,
Warszawa 1996
Pietrzykowski K. red.: Kodeks cywilny. Komentarz, tom II. Wydawnictwa
Prawnicze, Warszawa 1998
Rączkowski B.: BHP w praktyce. ODDK, Warszawa 2003
Rączkowski B.: Omówienie zmian w zakresie przepisów bhp. ODDK,
Warszawa 2003
Rogoziński K.: Usługi rynkowe. AE, Poznań 2000
Russel J. TH., Lane W.R.: Reklama. Fleberg SJA, Warszawa 2000
Sarna P.: Kultura zawodu dla ekonomistów. Wyd. eMPi, Poznań 1996
Simon H.: Zarządzanie cenami. Wydawnictwo Naukowe PWN,
Warszawa 1996
Sobczak K.: Działalność gospodarcza. Uregulowania prawne.
Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 2001
Sommer J., Stoga K., Potrzeszcz R.: Prawo działalności gospodarczej komentarz. Twigger, Warszawa 2000
Stankiewicz J.: Komunikowanie się w organizacji. Wyd. ASTRUM,
Wrocław 1999
Sternberg R.: Wprowadzenie do psychologii. WS i P, Warszawa 1995.
Tatarkiewicz Ł.: Excel 5.0 opis działania. Exit, Warszawa 1996
Tautz-Wiessner G.: Savoir-vivre w życiu. Dobre obyczaje kluczem do
sukcesu. Wyd. ASTRUM, Wrocław 2000
Thomson P.: Sposoby komunikacji interpersonalnej. Zysk i S-ka,
Poznań 1998.
Wiśniewski A.: Marketing. WSiP, Warszawa1997
Wiśniewski M.: Technika biurowa. eMPi², Poznań 1993
Withers J., Vipperman C.: Na czym polega i jak robić marketing usług.
M & A Communications, Lublin 1994
Witkowski S. red. Psychologia sukcesu. PWN, Warszawa 1994
22
Wojciechowski E.: Pierwsza pomoc w nagłych wypadkach. Ośrodek
Doradztwa i Doskonalenia Kadr Sp. z o.o. Gdańsk 1998.
Wołowik A. M.: Jakościowe badania marketingowe. PWE,
Warszawa 1999
Zdyb M.: Publiczne prawo gospodarcze. Zakamycze, Kraków 1998
Zdyb M.: Prawo działalności gospodarczej - komentarz. Zakamycze,
Kraków 2000
Ziembiński Z.: Logika praktyczna. Wydawnictwo Naukowe PWN,
Warszawa 1996
Zimbardo P. G., Ruch F. L.: Psychologia i życie. PWN, Warszawa 1994.
Żurawik B., Żurawik W.: Zarządzanie marketingiem w przedsiębiorstwie.
PWE. Warszawa 1996
Poradnik opracowania, wdrożenia systemu jakości wg ISO-9000. Polskie
Forum ISO 9000, Warszawa 1996
Praktyczne zarządzanie jakością. ALFA-WEKA, 1997
Czasopisma: Sekretarka, ENTER, Chip
Czasopismo: Bezpieczeństwo Pracy: nauka i praktyka. CIOP
Czasopisma prawne
Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26.09.1997 r.
w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, Dz. U. Nr
129, poz. 884
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 3.11. 1992 r.
w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków i innych obiektów
budowlanych i terenów, Dz. U. Nr 92, poz. 460 oraz Dz. U. z 1995 r. Nr
102, poz. 507
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28.07.1998 r. w sprawie
ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich
dokumentowania, a także zakresu informacji zamieszczanych w
rejestrze wypadków przy pracy, Dz. U. Nr 115, poz. 744
Wykaz literatury należy aktualizować w miarę ukazywania się nowych
pozycji wydawniczych
23
Jednostka modułowa 514[03].O1.01
Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy oraz ochrony przeciwpożarowej
1. Szczegółowe cele kształcenia
− zastosować obowiązujące przepisy prawne dotyczące obowiązków
pracownika i pracodawcy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy,
− określić wymagania nadzoru państwowego nad warunkami pracy
w Polsce,
− zastosować podstawowe zasady higieny i fizjologii pracy oraz
wymagania ergonomii,
− określić skutki negatywnych czynników w środowisku pracy,
− zapobiec zagrożeniom życia i zdrowia pracowników,
− rozpoznać źródła i czynniki niebezpieczne w środowisku pracy,
− dobrać środki ochrony osobistej,
− zabezpieczyć się przed czynnikami szkodliwymi w pracy,
− zinterpretować przepisy, regulaminy, zasady i procedury związane
z bezpieczeństwem poza pracą,
− rozpoznać przyczyny i okoliczności wypadków poza pracą,
− zareagować w przypadku zagrożenia pożarowego zgodnie
z instrukcją przeciwpożarową,
− zastosować procedury udzielania pierwszej pomocy w stanach
zagrożenia zdrowia i życia.
2. Materiał nauczania
Prawna ochrona pracy.
Higiena pracy.
Klasyfikacja czynników szkodliwych w środowisku pracy.
Zagrożenia życia i zdrowia pracownika.
Metody i środki zapobiegania czynnikom szkodliwym.
Środki ochrony osobistej.
Zagrożenia poza pracą: techniczne, organizacyjne i ludzkie.
Wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa
przeciwpożarowego w zakładach usługowych.
Pierwsza pomoc.
3. Ćwiczenia
• Dobieranie środków ochrony osobistej stosownie do rodzaju pracy.
• Stosowanie sprzętu podręcznego i środków gaśniczych do gaszenia
zarzewia pożaru.
24
• Wykonywanie sztucznego oddychania na fantomie zgodnie
z obowiązującymi zasadami.
• Wykonywanie masażu zewnętrznego serca na fantomie zgodnie
z zasadami udzielania pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia
i zdrowia.
4. Środki dydaktyczne
Instrukcje i teksty przewodnie do ćwiczeń.
Kodeks pracy.
Wzory regulaminów: bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej, przeprowadzania ewakuacji w zakładzie usługowym.
Filmy dydaktyczne dotyczące udzielania pierwszej pomocy oraz sprzętu
i środków gaśniczych.
Środki ochrony osobistej.
Apteczka pierwszej pomocy.
Fantom do nauki resuscytacji.
Plany ewakuacyjne przykładowych zakładów usługowych.
Podręczny sprzęt gaśniczy.
Techniczne środki kształcenia.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu jednostki
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest kształtowanie
umiejętności rozpoznawania źródeł i czynników niebezpiecznych
w środowisku pracy, dobierania środków ochrony osobistej, reagowania
w sytuacjach zagrożenia życia i zdrowia oraz udzielania pierwszej
pomocy osobom poszkodowanym.
Program powinien być realizowany przez nauczyciela specjalistę do
spraw bezpieczeństwa i higieny pracy.
Szczególną uwagę należy zwrócić na samodzielne wykonywanie
przez uczniów ćwiczeń dotyczących udzielania pierwszej pomocy osobie
poszkodowanej oraz przeprowadzania reanimacji w sytuacjach
zagrożenia życia. Niezwykle ważne jest kształtowanie postawy
odpowiedzialności, sumienności i umiejętności współdziałania w grupie.
Zajęcia należy prowadzić aktywizującymi metodami nauczania: tekstu
przewodniego, inscenizacji oraz ćwiczeń. Grupy ćwiczeniowe mogą
liczyć do 6 osób. Ważne jest, aby każdy uczeń wykonał ćwiczenie
udzielania pierwszej pomocy na fantomie.
Wskazane jest, by uczniowie korzystali z różnych źródeł informacji:
instrukcji, poradników, norm.
Realizację
programu
jednostki
modułowej
może
ułatwić
zorganizowanie zajęć dydaktycznych w straży pożarnej i punktach
pomocy medycznej.
25
6. Propozycje metod sprawdzania i oceny osiągnięć
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie osiągnięć edukacyjnych uczniów powinno odbywać się
na podstawie określonych kryteriów w trakcie i po zakończeniu realizacji
programu jednostki. Sprawdzanie umiejętności praktycznych może
odbywać się przez obserwację czynności uczniów podczas
wykonywania zadań zawodowych. Szczególną uwagę należy zwrócić na
poprawne wykonywanie ćwiczeń.
Oceniając osiągnięcia uczniów należy zwracać uwagę na:
− przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz
ochrony przeciwpożarowej,
− stosowanie procedur udzielania pierwszej pomocy w stanach
zagrożenia życia i zdrowia pracowników,
− dobór środków ochrony osobistej,
− wykonywanie reanimacji na fantomie.
W procesie sprawdzania i oceniania osiągnięć można zastosować
testy dydaktyczne oraz sprawdziany ustne i pisemne. Podstawą do
uzyskania przez ucznia pozytywnej oceny jest przede wszystkim
poprawne i samodzielne wykonanie ćwiczeń.
Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno być dokonywane
z uwzględnieniem obowiązującej skali ocen.
26
międzyludzkich
− określić potrzeby klienta,
− przewidzieć oczekiwania klienta,
− pokonać bariery w procesie komunikowania,
− porozumieć się skutecznie z klientem,
− przeprowadzić konstruktywną dyskusję,
− zastosować argumentację racjonalną i emocjonalną do określonej
sytuacji,
− rozwiązać konflikty międzyludzkie,
− podjąć decyzje w trudnych sytuacjach zawodowych,
− zastosować ogólnie przyjęte normy etyczne,
− zastosować zasady kodeksu etyki zawodowej.
Klasyfikacja potrzeb.
Charakterystyka potrzeb.
Komunikacja interpersonalna.
Język i style komunikowania się.
Techniki komunikacji werbalnej i niewerbalnej.
Bariery komunikacji.
Dyskusja konstruktywna, zasady dyskusji.
Rodzaje argumentacji.
Konflikt. Rozwiązywanie konfliktów.
Negocjacje. Techniki negocjacji.
Systemy wartości etycznych.
Kodeks etyki zawodowej.
3. Ćwiczenia
• Prowadzenie z klientem rozmowy bezpośredniej, telefonicznej.
• Prezentowanie klientowi wybranej oferty zakładu usługowego.
• Przekonywanie klienta do określonej oferty.
27
Filmy dydaktyczne dotyczące mowy ciała, autoprezentacji, asertywności,
psychologii obsługi klienta, obsługi klienta przez telefon.
Programy na płytach CD: Profesjonalna obsługa klienta, Telefon
w firmie.
Jednym z najważniejszych warunków efektywnej działalności
usługowej, jest właściwa relacja między usługodawcą a usługobiorcą.
Kształtowanie umiejętności nawiązywania kontaktów interpersonalnych
w oparciu o właściwe rozpoznanie potrzeb i oczekiwań klienta, jest
głównym celem realizacji programu jednostki.
Program jednostki powinien być realizowany przez nauczyciela
psychologii.
Podczas realizacji programu wskazane jest, aby nauczyciel dążył do
ukształtowania następujących postaw:
− tolerancji,
− odpowiedzialności za skutki własnych zachowań w kontakcie z drugim
człowiekiem,
− akceptacji zachowań klientów,
− asertywności,
− dążenia do profesjonalnego rozpoznawania potrzeb klientów.
Przed przystąpieniem do realizacji programu jednostki, nauczyciel
powinien dokładnie przeanalizować treści zawarte w programie
nauczania, określić związki między podstawowymi pojęciami: potrzeba,
kontakt interpersonalny, dyskusja, konflikt, argumentacja, negocjacja,
mowa ciała. Na podstawie powyższej analizy, powinien dobrać metody
nauczania oraz środki dydaktyczne. Dobór odpowiedniej metody
nauczania ma służyć osiągnięciu aktywności uczniów na zajęciach.
Wśród metod aktywizujących zaleca się: metodę tekstu
przewodniego, dyskusję dydaktyczną, ćwiczenia, zajęcia warsztatowe,
psychodramę, inscenizację.
Wskazane jest także wykorzystywanie nowoczesnych środków
dydaktycznych, w tym multimedialnych oraz wzbogacenie zajęć
o prezentację wideokaset lub płyt CD z nagraniami dotyczącymi różnych
form treningu umiejętności społecznych.
Zasadnicze znaczenie dla kształtowania umiejętności nawiązywania
kontaktów interpersonalnych mają ćwiczenia. Grupy ćwiczeniowe
powinny liczyć do 6 osób.
28
W trakcie realizacji programu powinno unikać się stresu, szczególnie
tego związanego z ocenianiem, a umiejętności psychologiczne powinny
być nabywane w atmosferze zaufania i akceptacji w relacji uczeńnauczyciel.
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie osiągnięć edukacyjnych uczniów powinno być
dokonywane według podanych kryteriów i zgodne z obowiązującą skalą
ocen. W procesie sprawdzania i oceniania można zastosować
obserwację ukierunkowaną.
Obserwując pracę uczniów podczas wykonywania zadań, należy
zwrócić uwagę na:
− opanowanie umiejętności porozumiewania się,
− wykorzystanie teorii w praktyce,
− postawę i zachowanie na zajęciach,
− stosowanie technik komunikacji werbalnej i niewerbalnej,
− samoocenę uczniów.
Poprawność realizacji wykonywanych ćwiczeń należy oceniać
zarówno w trakcie, jak i po ich wykonaniu. Wskazane jest, aby
nauczyciel na bieżąco analizował popełniane błędy oraz zachęcał
uczniów do poszukiwania prawidłowych rozwiązań.
Podstawą do uzyskania pozytywnej oceny przez ucznia jest poprawne
i samodzielne wykonanie ćwiczeń zaproponowanych w programie
jednostki modułowej.
29
− zastosować obowiązujące przepisy kodeksu cywilnego,
− zastosować przepisy prawa pracy dotyczące praw i obowiązków
pracodawcy,
− zastosować przepisy prawa pracy dotyczące praw i obowiązków
pracownika,
− określić organy ochrony konsumenta,
− zastosować przepisy dotyczące ochrony praw konsumenta,
− zastosować przepisy dotyczące rękojmii i gwarancji,
− zastosować procedury określone przepisami o rękojmii i gwarancji,
− wykonać czynności związane ze świadczeniem usługi,
− sporządzić umowę o świadczenie usług z konsumentem,
− sporządzić umowę o świadczenie usług z przedsiębiorcą,
− zaspokoić uzasadnione roszczenia konsumenta związane ze
świadczeniem usług.
Kodeks cywilny. Kodeks pracy.
Konsument. Ochrona konsumenta.
Organy
ochrony
konsumenta:
Urząd
Ochrony
Konkurencji
i Konsumentów, Inspekcja Handlowa, Rzecznik Praw Ubezpieczonych,
Rzecznik Konsumentów, Organizacje Konsumenckie.
Rękojmia i gwarancja - procedury.
Roszczenia.
Przedawnienie roszczeń.
Prawa i obowiązki pracownika.
Prawa i obowiązki pracodawcy.
Rodzaje umów o pracę.
Rodzaje umów cywilno - prawnych: o dzieło, zlecenia, sprzedaży,
agencyjna.
3. Ćwiczenia
•
•
•
•
Dobieranie podstawy prawnej do określonej sytuacji lub problemu.
Sporządzanie umowy z klientem dotyczącej sprzedaży usługi.
Analizowanie praw i obowiązków pracownika.
Analizowanie praw i obowiązków pracodawcy.
30
Ustawy i rozporządzenia.
Wzory umów cywilno-prawnych.
Foliogramy: wzorów umów.
Prawnicze programy komputerowe.
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest opanowanie
przez uczniów umiejętności związanych z formalno - prawną obsługą
i organizacją usług. Znajomość zagadnień cywilno - prawnych jest
niezbędna w pracy zawodowej pracownika świadczącego usługi.
Zaleca się, aby zajęcia prowadził nauczyciel specjalista z zakresu
prawa. Wskazane metody realizacji zajęć to: wykład, pogadanka,
dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia.
Realizację
programu
jednostki
modułowej
może
ułatwić
zorganizowanie zajęć dydaktycznych z udziałem specjalistów z zakresu
prawa cywilnego i prawa pracy oraz przedstawiciela Urzędu Ochrony
Konkurencji i Konsumentów.
Zaleca się także zorganizowanie wycieczki dydaktycznej do sądu,
kancelarii prawniczej lub dużego przedsiębiorstwa.
Program jednostki modułowej powinien być realizowany w grupach
ćwiczeniowych do 6 osób, w pracowniach wyposażonych w stanowiska
komputerowe z zainstalowanymi programami prawniczymi.
edukacyjnych ucznia
Sprawdzenie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno dostarczać
informacji dotyczących zakresu i poziomu opanowania umiejętności
określonych w programie jednostki modułowej.
Podczas oceniania należy zwrócić uwagę na:
− stosowanie zasad ochrony prawa konsumentów w Polsce,
− korzystanie z aktów prawnych dotyczących obowiązków i praw
producenta i konsumenta,
− postępowanie wobec konsumentów niezadowolonych z zakupu
towaru lub usługi,
− sporządzanie umów cywilno-prawnych.
Poziom opanowania umiejętności należy oceniać na podstawie
przeprowadzonych testów, sprawdzianów pisemnych, odpowiedzi
ustnych, wykonanych projektów. Podczas oceniania należy stosować
obowiązującą skalę ocen.
31
− wyjaśnić podstawowe pojęcia dotyczące jakości,
− zastosować normy jakościowe w sferze usług materialnych,
− zastosować normy jakościowe w sferze usług niematerialnych,
− zastosować normy ilościowe,
− ocenić jakość usług według określonych kryteriów,
− posłużyć się narzędziami do badania jakości usług,
− zaplanować działania doskonalące jakość usług.
Jakość. Wyznaczniki jakości.
Kryteria oceny jakości usług.
Jakość usług materialnych.
Jakość usług niematerialnych.
Norma. Normy ilościowe. Normy jakościowe.
Procesy tworzenia jakości.
Koszty jakości.
Certyfikaty jakości. Zarządzanie przez jakość TQM.
3. Ćwiczenia
• Ocenianie jakości określonej usługi zgodnie z normami.
• Opracowywanie narzędzi do badania jakości usługi.
• Badanie jakości usługi z zastosowaniem narzędzi pomiaru.
Filmy dydaktyczne dotyczące zapewnienia jakości usług i jakości
wewnętrznej.
Plansze i foliogramy: terminologia ISO 8402: terminy i definicje używane
w normach dotyczących jakości; normy ISO - podział i charakterystyka;
zestawienie elementów systemu zapewnienia jakości według normy ISO
9001; wzajemne zależności między normami ISO serii 9000; system
kompleksowego zarządzania jakością TQM.
Normy ISO serii 9000 i 10000.
Materiały Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji.
32
Program jednostki modułowej obejmuje treści dotyczące jakości
świadczonych usług oraz oceny tej jakości. Należy uświadomić uczniom,
że system zapewnienia jakości prowadzi do pełnego zaspokojenia
wymagań klienta i spełnienia jego oczekiwań.
Realizując program jednostki modułowej, należy zwrócić uwagę na
opanowanie przez uczniów podstawowych pojęć dotyczących jakości.
Globalne zarządzanie jakością, stanowi dzisiaj podstawowy sposób
spełniania oczekiwań klienta i zwiększania zysków przedsiębiorstw.
Pracownicy poszczególnych działów przedsiębiorstwa usługowego
powinni traktować siebie jak klientów wewnętrznych. Należy uświadomić
uczniom, że na jakość usług decydujący wpływ ma praca całego
personelu, wzajemna komunikacja i zaangażowanie.
Zaleca się realizację programu metodami aktywizującymi: dyskusji
dydaktycznej, projektu, tekstu przewodniego i ćwiczeń.
Należy stosować zarówno indywidualną, jak i grupową formę pracy.
Praca w grupie sprzyja efektywności procesu kształcenia, pozwala na
ukształtowanie umiejętności komunikowania się, współpracy w zespole,
prezentowania wyników.
Wykonanie ćwiczeń praktycznych powinno być poprzedzone analizą
jasno sformułowanej instrukcji ich wykonania.
Należy zwracać uwagę na posługiwanie się przez uczniów poprawną
terminologią dotyczącą jakości towarów i usług. Szczególną uwagę
należy poświęcić procedurom zapewnienia jakości z uwzględnieniem
norm ISO 9000.
Wskazane jest zorganizowanie wycieczki dydaktycznej do firmy
usługowej wprowadzającej normy jakościowe lub firmy certyfikującej.
Ćwiczenia powinny odbywać się grupach od 3 do 6 osób.
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się
przez cały okres realizacji jednostki modułowej, na podstawie ustalonych
kryteriów. Należy uwzględnić obowiązującą skalę ocen.
Sprawdzanie osiągnięć uczniów powinno dostarczyć informacji
dotyczących zakresu i poziomu opanowanych umiejętności określonych
w programie jednostki modułowej.
Osiągnięcia edukacyjne uczniów należy oceniać na podstawie
sprawdzianów ustnych i pisemnych oraz prezentowanych projektów.
Podczas oceniania należy sprawdzać umiejętność posługiwania się
przyswojoną wiedzą, zwracać uwagę na merytoryczną jakość
wypowiedzi oraz poprawność wnioskowania.
33
Sprawdzanie umiejętności praktycznych może być realizowane
poprzez obserwację czynności uczniów podczas wykonywania zadań
zawodowych.
Proces oceniania powinien obejmować umiejętności:
− posługiwania się podstawowymi pojęciami dotyczącymi jakości,
− oceny jakości usług według określonych kryteriów,
− posługiwania się narzędziami do badania jakości usług,
− planowania działań zmierzających do poprawy jakości usług.
W końcowej ocenie osiągnięć uczniów należy uwzględnić uzyskane
wyniki sprawdzianów oraz poziom i zakres wykonywanych ćwiczeń.
Nauczyciel powinien systematycznie sprawdzać postępy i oceniać
jakość wykonywanych ćwiczeń.
34
Jednostka modułowa 514[03].01.05
− zdefiniować podstawowe pojęcia marketingowe,
− zaplanować działania marketingowe,
− scharakteryzować koncepcje marketingowe,
− określić kryteria segmentacji rynku,
− określić instrumenty marketingu mix,
− określić cel badań marketingowych,
− dobrać metody badań marketingowych do programu promocji usług,
− przeprowadzić analizę marketingową,
− opracować strategię działania firmy.
Podstawowe pojęcia marketingowe.
Analiza marketingowa.
Segmentacja rynku.
Strategie marketingowe.
Badania marketingowe.
Planowanie działalności marketingowej.
3. Ćwiczenia
• Określanie orientacji marketingowych dla wybranych podmiotów
gospodarczych.
• Prezentowanie różnych rodzajów reklamy produktów i usług.
• Charakteryzowanie segmentu odbiorców dla określonego rodzaju
usług.
Filmy dydaktyczne dotyczące marketingu, mowy ciała, obsługi klienta
przez telefon, sukcesu w sprzedaży, psychologii obsługi klienta, savoirvivru w biznesie, technik negocjacji, telemarketingu czyli sprzedaży
przez telefon.
Programy na płytach CD: Profesjonalna obsługa klienta, Telefon
w firmie, Projekt Management.
Plansze: Marketing mix, Piramida potrzeb, Model gościnności.
Foliogramy: Marketing mix, Elementy promocji usług.
35
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest uzyskanie przez
uczniów umiejętności posługiwania się regułami i działaniami
marketingowymi w praktyce. Należy zwrócić uwagę na rolę zarządzania
w procesie gospodarowania zasobami, ze szczególnym uwzględnieniem
zarządzania jakością.
Wskazane jest kształtowanie umiejętności wykorzystywania miar
statystycznych i działań marketingowych w procesie podejmowania
decyzji. Poznanie i zrozumienie działalności marketingowej jest
kluczowym elementem gospodarki rynkowej nie tylko w sferze
produkcyjnej, ale i usługowej. Szczególną uwagę należy zwrócić na piąty
element marketingu mix - pracownika w sektorze usług.
Zaleca się stosowanie następujących metod nauczania: dyskusji
dydaktycznej, projektu, tekstu przewodniego, ćwiczeń.
Wszystkie ćwiczenia powinny być wykonywane w małych grupach
3-6 osobowych.
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno dostarczyć
informacji dotyczących zakresu i poziomu opanowania umiejętności
Nauczyciel powinien przedstawić na początku zajęć kryteria
oceniania.
Podczas oceniania, szczególną uwagę należy zwrócić na:
− planowanie działań marketingowych,
− promocję produktu, usługi i firmy,
− wyszukiwanie i selekcję informacji,
− opracowanie strategii firmy.
Obserwując uczniów podczas ćwiczeń, należy zwracać uwagę na
samodzielne wykonywanie ćwiczeń, aktywność oraz zaangażowanie
podczas zajęć.
Opanowanie umiejętności można oceniać na podstawie: odpowiedzi
ustnych, prac pisemnych, wykonanych grupowych projektów. Podczas
oceniania należy stosować obowiązującą skalę ocen.
36
− zorganizować stanowisko pracy biurowej zgodnie z wymaganiami
ergonomii, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpożarowej,
− posłużyć się urządzeniami technicznymi w pracy biurowej,
− wykonać czynności związane z przyjmowaniem i wysyłaniem
korespondencji,
− zastosować zasady redagowania pism i dokumentów,
− zastosować zasady archiwizacji dokumentów,
− odebrać i przekazać informacje za pomocą poczty elektronicznej
i innych nośników informacji,
− posłużyć się wyszukiwarką internetową oraz pozyskać informacje
zawarte w portalach internetowych.
Stanowisko pracy biurowej.
Eksploatacja urządzeń biurowych.
Rodzaje dokumentów biurowych.
Zasady redagowania pism.
Zasady prowadzenia korespondencji.
Zastosowanie komputera w pracy biurowej.
3. Ćwiczenia
• Projektowanie stanowiska pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii
i estetyki, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpożarowej.
• Przyjmowanie i wysyłanie korespondencji.
• Sporządzanie protokołu, notatki, sprawozdania.
• Pozyskiwanie informacji z sieci Internet.
Film dydaktyczny: Sekretariat menadżera.
Wzory dokumentów biurowych.
Wzory protokołów.
Wzory układów pism.
Książka korespondencji.
Instrukcja dotycząca pracy kancelarii.
37
Słownik poprawnej polszczyzny.
Słownik ortograficzny.
Materiały biurowe: papier, teczki, skoroszyty, segregatory.
Techniczny
sprzęt
biurowy:
telefax,
kserokopiarka,
telefon
z automatyczną sekretarką, komputer, laminator, gilotyna do cięcia
papieru, bindownica, termobindownica.
5. Wskazania metodyczne do realizacji programu
Celem realizacji programu jednostki modułowej jest nabycie przez
uczniów umiejętności obsługi i eksploatacji urządzeń biurowych,
redagowania treści i formatowania tekstu różnych pism, prowadzenia
rejestru i archiwizowania korespondencji.
Przed przystąpieniem do wykonywania ćwiczeń, należy zapoznać
uczniów z zasadami bezpiecznej pracy, instrukcjami obsługi urządzeń na
stanowisku pracy, a także poinformować o systemie i kryteriach
oceniania.
Program jednostki modułowej powinien być realizowany metodą
tekstu przewodniego, pokazu z objaśnieniem i ćwiczeń praktycznych.
Nauczyciel powinien rozpocząć ćwiczenia od instruktażu, a w trakcie
ich realizacji udzielać pomocy i na bieżąco sprawdzać poprawność
wykonania. Ważnym zadaniem nauczyciela jest zwrócenie uwagi na
dokładność i staranność wykonywanych prac biurowych.
Ćwiczenia powinny odbywać się w grupach do 6 osób, na
stanowiskach pracy biurowej. Do osiągnięcia założonych celów
kształcenia konieczne jest wyposażenie stanowiska pracy w komputer
z niezbędnym oprogramowaniem.
Realizację
programu
jednostki
modułowej
może
ułatwić
zorganizowanie wycieczki dydaktycznej do sekretariatu wybranej firmy
usługowej.
edukacyjnych ucznia
przez cały okres realizacji programu jednostki modułowej, według
kryteriów podanych na początku zajęć. Należy uwzględnić obowiązujący
system oceniania i skalę ocen.
Ocenianie osiągnięć uczniów powinno dostarczyć informacji
dotyczących zakresu i poziomu nabytych umiejętności określonych
w programie jednostki modułowej.
Umiejętności praktyczne należy sprawdzać poprzez obserwację
czynności wykonywanych przez uczniów podczas realizacji zadań oraz
stosowanie testów praktycznych z zadaniami typu próba pracy.
38
Obserwując czynności ucznia i dokonując oceny jego pracy, należy
zwrócić szczególną uwagę na:
− organizowanie stanowiska pracy biurowej,
− eksploatację urządzeń biurowych,
− wykonywanie czynności biurowych,
− redagowanie i formatowanie pism,
− sporządzanie dokumentów biurowych.
Nauczyciel powinien systematycznie obserwować pracę uczniów
i oceniać jej efekty.
39
Moduł 514[03].Z1
− organizować stanowiska pracy,
− zakładać i prowadzić karty zabiegów,
− charakteryzować preparaty kosmetyczne,
− charakteryzować surowce stosowane w przemyśle kosmetycznym,
− wykorzystywać wiedzę psychologiczną w obsłudze klienta,
− przestrzegać zasad higieny,
− pozyskiwać informacje o nowościach w kosmetyce i kosmetologii,
− określać warunki wykonywania masażu,
− określać cechy i właściwości skóry zdrowej,
− stosować metody pielęgnacji skóry twarzy,
− stosować metody pielęgnacji oczu i ich oprawy,
− stosować metody pielęgnacji skóry zdrowej,
− stosować metody pielęgnacji kończyny górnej,
− stosować metody pielęgnacji kończyny dolnej,
− określać wpływ odżywiania na funkcjonowanie skóry i paznokci,
− określać wpływ higienicznego trybu życia na wygląd skóry,
− określać uwarunkowania zdrowotne funkcjonowania i wyglądu skóry.
Symbol jednostki
modułowej
514[03].Z1.01
514[03].Z1.02
514[03].Z1.03
514[03].Z1.04
514[03].Z1.05
514[03].Z1.06
kosmetycznym
Razem
40
Orientacyjna
liczba godzin
na realizację
30
84
90
100
46
46
396
514[03].Z1
514[03].Z1.01
kosmetycznym
514[03].Z1.03
514[03].Z1.02
514[03].Z1.04
514[03].Z1.06
514[03].Z1.05
4. Literatura
Arct J., Chatizow J., Prystupa K, Przybyszewska-Kujawa B.:
Encyklopedia kosmetyki. Oficyna Wydawnicza SPAR
Biernat J.: Żywienie a uroda. Wydawnictwo ASTRUM, Wrocław 1995.
Bohumir H., Staey F., Pospisil F.: Rośliny Kosmetyczne. Państwowe
Wydawnictwo Rolnicze i Leśne. Warszawa 1984.
Brud W., Konopacka I.: Pachnąca apteka. Tajemnice aromaterapii.
Wydawnictwo Pagina. Warszawa 1998.
Burda P., Gutowska - Jabłońska M., Rudowska A.: Witaminy
i mikroelementy. Przewodnik USP. Prószyński i S - ka, Warszawa 1998.
Callan A. \red.\ : Zdrowa skóra. Wydawnictwo Medycyna Praktyczna,
Kraków 1999.
Chlebińska H.: Anatomia i fizjologia człowieka. WSiP, Warszawa 1990,
wyd. IV.
41
Dylewska-Grzelakowska
J.:
Kosmetyka
stosowana.
WSiP,
Warszawa 1999.
Glinka R., Góra J.: Związki naturalne w kosmetyce. Biblioteka Salonu
i Elegancji-Kosmetik International, Warszawa 2000.
Hasik J., Hryniewiecki L., Grzymisławski M.: Dietetyka. Wydawnictwo
Lekarskie PZWL, Warszawa 1999.
Jaroszewska B.: Kosmetyka pielęgnacyjna. Zakład Wydawnictw CZSR,
Warszawa 1998.
Jurkowska S.: Surowce kosmetyczne. Dąbrowa Górnicza 1999.
Kiss F., Szentagothai J.: Atlas anatomii człowieka. Wydawnictwo
Lamer-Zarawska E., Noculak-Parczewska A.: Kosmetyki naturalne.
Przewodnik dla zielarzy, farmaceutów i zakładów kosmetycznych.
Wydawnictwo ASTRUM 1994.
Marcinkowski J.T. \red.\: Podstawy higieny. Wolumen, Wrocław 1997.
Michajlik A., Ramatowski W.: Anatomia i fizjologia człowieka.
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1994.
Owczarczyk van Oyen J.: Młodość i uroda na długie lata. Zarys
nowoczesnej kosmetyki. Oficyna Wydawnicza SPAR, Warszawa 1994.
Pichler J.: Pracownia chemii kosmetycznej. Zakład Wydawnictw CZSR,
Warszawa 1975.
Piekarska J., Łoś-Kuczera M.: Skład i wartość odżywcza produktów
spożywczych. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1983.
Prochowicz Z.: Podstawy masażu leczniczego. Wydawnictwo Lekarskie
PZWL, Warszawa 1991.
Sokołowska Pituchowa J. \red.\: Anatomia człowieka. Podręcznik dla
studentów medycyny. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2000,
wyd. VI.
Winyaard G.: Przewodnik zdrowia i urody. Wydawnictwo Lekarskie
PZWL, Warszawa 1994, Tom I, II.
Zborowski A.: Drenaż limfatyczny. Wydawnictwo AZ, Kraków 1998.
Ziemiański S., Budzyńska-Topolowska J.: Tłuszcze, pożywienia i lipidy
ustrojowe. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991.
Czasopisma specjalistyczne:
Kosmetyka i Kosmetologia
Beauty Forum
Salon i Elegancja
Les Nouvelles Esthetiques- nowości w kosmetyce
pozycji wydawniczych.
42
Jednostka modułowa 514[03].Z1.01
kosmetycznym
− zorganizować stanowisko kosmetyczne zgodnie z wymaganiami
ergonomii,
− zorganizować stanowisko pracy zgodnie z zasadami bezpieczeństwa
i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej,
− zorganizować stanowisko do masażu,
− zorganizować stanowiska do wykonania zabiegów pielęgnacyjnych,
− zorganizować stanowisko do pielęgnacji kończyny górnej i dolnej,
− zorganizować stanowisko do wykonania makijażu,
− dostosować wyposażenie stanowiska pracy do wieku i stanu klienta,
− zapewnić odpowiednie warunki mikroklimatyczne,
− dobrać sprzęt i narzędzia pracy,
− zastosować zasady aseptyki i antyseptyki,
− zadbać o zdrowie własne i klienta.
Wymagania higieniczno-sanitarne gabinetu kosmetycznego.
Wyposażenie gabinetu kosmetycznego.
Wyposażenie stanowiska pracy kosmetyczki, manicurzystki,
pedicurzystki i wizażystki.
Zasady ergonomii.
Wentylacja i klimatyzacja pomieszczeń.
Mikroklimat.
Pojęcie aseptyki i antyseptyki.
Zagadnienia higieny – higiena osobista.
3. Ćwiczenia
• Projektowanie gabinetu kosmetycznego zgodnie z wymaganiami
ergonomii, bezpieczeństwa i higieny pracy.
• Organizowanie
stanowiska
pracy
pedicurzystki
zgodnie
z wymaganiami ergonomii, bezpieczeństwa i higieny pracy.
• Organizowanie
stanowiska
pracy
manicurzystki
zgodnie
• Organizowanie stanowiska pracy wizażystki zgodnie z wymaganiami
ergonomii, bezpieczeństwa i higieny pracy.
43
• Organizowanie
stanowiska
pracy
kosmetyczki
zgodnie
Meble: fotel kosmetyczny, taboret, regał, szafki, półki, pojemniki na
brudną bieliznę zabiegową i śmieci, lustro, stolik podręczny.
Lampa bezcieniowa.
Aparat do galwanizacji.
Aparat do jonoforezy.
Aparat do mechanicznego złuszczania skóry.
Aparat do nawilżania skóry i powietrza.
Aparat do dezynfekcji.
Sprzęt jednorazowego użytku. Bielizna zabiegowa.
Preparaty i środki kosmetyczne.
Instrukcje do wykonania ćwiczeń.
Filmy edukacyjne.
Celem realizacji programu jest ukształtowanie umiejętności
organizowania stanowisk pracy w gabinecie kosmetycznym, zgodnie
z obowiązującymi zasadami. Program jednostki stanowi podbudowę do
prowadzenia zajęć i realizacji treści nauczania wszystkich jednostek
modułowych.
Szczególną uwagę należy zwrócić na przestrzeganie zasad
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz wymagań ergonomii.
Zaleca się stosowanie aktywizujących metod nauczania w trakcie,
których uczeń mógłby wykazać się logicznym myśleniem, inicjatywą
twórczą oraz znajomością obowiązujących zasad.
Wiodącą metodą powinny być ćwiczenia praktyczne realizowane
w grupach liczących do 6 osób.
Wskazane jest przygotowanie przez nauczyciela instrukcji
stanowiskowych oraz tekstów przewodnich do ćwiczeń.
Zajęcia należy wzbogacić wycieczką dydaktyczną do zakładów
i salonów kosmetycznych, wyposażonych w nowoczesny sprzęt
i aparaturę.
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno być
dokonywane systematycznie, zgodnie z obowiązującą skalą ocen
i ustalonymi kryteriami.
44
Zalecane są następujące metody sprawdzania osiągnięć uczniów:
sprawdziany ustne, sprawdziany pisemne, obserwacja ukierunkowana.
Należy zwrócić uwagę na teoretyczne przygotowanie się ucznia do
ćwiczeń praktycznych. Podstawą do zaliczenia zajęć powinno być
samodzielne zorganizowanie stanowiska pracy kosmetyczki zgodnie
Obserwując czynności ucznia szczególną uwagę należy zwrócić na:
− organizację stanowiska pracy,
− dobór narzędzi i sprzętu,
− przestrzeganie zasad aseptyki i antyseptyki.
− przestrzeganie wymagań ergonomii.
Ocenianie osiągnięć uczniów powinno być zgodne z obowiązującą skalą
ocen.
45
− scharakteryzować budowę i funkcję układu kostnego,
− scharakteryzować budowę i funkcję układu mięśniowego,
− scharakteryzować budowę i funkcję układu nerwowego,
− scharakteryzować budowę i funkcję układu krążenia,
− scharakteryzować budowę i funkcję układu chłonnego,
− scharakteryzować budowę i funkcję skóry,
− określić funkcję masażu,
− określić rodzaje masażu,
− określić kolejność i rodzaj czynności podczas wykonywania masażu,
− określić wskazania i przeciwwskazania do wykonywania masażu,
− zastosować różne techniki masażu twarzy, szyi i dekoltu,
− zastosować różne techniki masażu całego ciała,
− scharakteryzować wschodnie techniki masażu,
− określić topografię punktów biologicznie aktywnych na ciele,
− określić preparaty do masażu,
− przygotować klienta do zabiegu masażu,
− wykonać zabieg zgodnie z zasadami bezpieczeństwa.
Anatomia i fizjologia układu kostnego.
Anatomia i fizjologia układu mięśniowego.
Anatomia i fizjologia układu nerwowego.
Anatomia i fizjologia układu krążenia.
Anatomia i fizjologia układu chłonnego.
Anatomia i fizjologia skóry.
Fizjologia masażu.
Rodzaje masażu.
Funkcje masażu.
Techniki masażu.
Preparaty stosowane do masażu.
46
3. Ćwiczenia
• Wykonywanie masażu twarzy, szyi i dekoltu, poprawiającego wygląd
skóry.
• Wykonywanie masażu wybranych okolic ciała.
• Wykonywanie masażu zintegrowanego całego ciała.
Plansze z układami: kostnym, mięśniowym, nerwowym, krążenia,
i chłonnym.
Plansza - budowa skóry.
Schematy, foliogramy przedstawiające techniki masażu.
Atlasy anatomiczne.
Szkielet człowieka, modele narządów.
Łóżko do masażu.
Fotel kosmetyczny, taboret.
Stolik podręczny.
Preparaty do masażu.
Instrukcje do wykonania zabiegu.
Filmy edukacyjne.
Realizację programu należy rozpocząć wykładem informacyjnym
z anatomii i fizjologii układów: kostnego, mięśniowego, nerwowego,
krążenia, chłonnego, budowy i fizjologii skóry.
Podstawową metodą realizacji zajęć powinny być ćwiczenia
indywidualne prowadzone w pracowni - gabinecie kosmetycznym,
wyposażonym w stanowiska do masażu. Podczas ćwiczeń należy
przestrzegać zasad wykonywania, kolejności ruchów i kierunku masażu.
Wskazane jest, by każdy uczeń miał możliwość wykonania
wszystkich ćwiczeń przewidzianych w programie. Ćwiczenia należy
wykonywać pod kierunkiem nauczyciela specjalisty, według określonych
zasad masażu na poszczególnych partiach ciała.
Należy zwracać uwagę uczniom na zagrożenia związane
z nieumiejętnym wykonywaniem masażu. Wskazane jest przygotowanie
tekstów przewodnich do ćwiczeń oraz algorytmu zabiegu.
Ćwiczenia powinny przebiegać w dwóch etapach. Pierwszy etap
to wykonywanie masażu na modelach. Drugi etap polega na opanowaniu
umiejętności wykonywania masażu w parach.
Zaleca się wzbogacenie zajęć wycieczkami dydaktycznymi
do gabinetów odnowy biologicznej.
47
edukacyjnych uczniów
Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć edukacyjnych uczniów powinno
odbywać się w trakcie i na zakończenie realizacji programu jednostki
modułowej według określonych kryteriów.
Wiadomości
teoretyczne,
niezbędne
do
realizacji
ćwiczeń
praktycznych z masażu, mogą być sprawdzane za pomocą testów
osiągnięć oraz odpowiedzi ustnych. Umiejętności praktyczne
wykonywania masażu proponuje się sprawdzać poprzez obserwację
pracy uczniów oraz przygotowanie zadań sprawdzających do
samodzielnego wykonania.
Ćwiczenia powinny być poprzedzone ustnymi i pisemnymi
sprawdzianami wiadomości z anatomii i fizjologii narządu ruchu, anatomii
i fizjologii układu krążenia, układu chłonnego i budowy skóry oraz
teoretycznych podstaw masażu.
Podczas sprawdzania i oceniania umiejętności wykonywania masażu,
należy na bieżąco korygować błędy i niedociągnięcia, zwracać uwagę
na poprawność i biegłość wykonania zadania.
Wyniki pracy ucznia należy kontrolować z arkuszem oceny postępów,
prowadzonym zarówno przez nauczyciela, jak i ucznia. Obserwując
czynności ucznia i dokonując oceny jego pracy, szczególną uwagę
należy zwrócić na:
− samodzielne wykonywanie masażu,
− dobór technik masażu,
− dobór preparatów,
− przestrzeganie obowiązujących zasad,
− nawiązywanie kontaktu z klientem,
− dbanie o estetykę na stanowisku pracy,
− wykonanie zintegrowanego masażu całego ciała z masażem twarzy,
szyi i dekoltu.
Ocenianie osiągnięć uczniów powinno być dokonywane zgodnie
z obowiązującą skalą ocen.
48
− określić rodzaje cer,
− dostrzec związki przyczynowo-skutkowe między budową i funkcją
organizmu a środowiskiem,
− zastosować zasady pielęgnowania w warunkach domowych
i w gabinecie kosmetycznym,
− sporządzić kartę klienta,
− określić wpływ odżywiania na organizm człowieka,
− scharakteryzować diety,
− określić rolę relaksu,
− określić wpływ ruchu na organizm człowieka,
− określić przeciwwskazania do wykonania zabiegu,
− zastosować metody pielęgnacji cery normalnej,
− zastosować metody pielęgnacji cery suchej,
− zastosować metody pielęgnacji cery tłustej,
− zastosować metody pielęgnacji cery mieszanej,
− zastosować metody pielęgnacji cery wrażliwej,
− wykonać zabieg pielęgnacyjny w obrębie zdrowej skóry,
− dobrać i wykonać zabiegi w zależności od rodzaju skóry i potrzeb
klienta,
− udzielić porady z zakresu kosmetyki zachowawczej,
− scharakteryzować skład preparatów stosowanych w kosmetyce,
− sporządzić podstawowe kosmetyki,
− przygotować i nałożyć różne rodzaje masek kosmetycznych.
Rodzaje cer.
Wskazania i przeciwwskazania pielęgnacyjne dla poszczególnych cer.
Zasady pielęgnacji skóry w warunkach domowych i w gabinecie
kosmetycznym.
Karta klienta.
Poradnictwo w zakresie pielęgnacji zdrowej skóry.
Zabiegi pielęgnacyjne.
Czynniki środowiskowe warunkujące wygląd skóry.
Higiena żywienia. Diety.
Wpływ higieny żywienia na stan skóry.
Relaks.
49
Aktywność ruchowa.
Preparaty pielęgnacyjne.
Maski kosmetyczne.
3. Ćwiczenia
•
•
•
•
•
•
Rozpoznawanie rodzajów cer.
Sporządzanie karty klienta.
Wykonywanie zabiegu pielęgnacyjnego w obrębie skóry twarzy.
Wykonywanie zabiegu higienicznego czyszczenia twarzy.
Dobieranie diet warunkujących zdrowy wygląd skóry.
Opracowywanie zasad pielęgnacji poszczególnych rodzajów cer.
Fotel kosmetyczny, taboret, lustro, szafki, stolik pomocniczy, pojemnik
na brudną bieliznę i śmieci.
Lampa bezcieniowa.
Aparaty do nawilżania skóry i pomieszczenia.
Aparat do dezynfekcji.
Aparat do wykonania zabiegu galwanizacji i jonoforezy.
Aparat do wykonania zabiegu darsonwalizacji.
Aparat do wykonania zabiegu mechanicznego złuszczania skóry.
Aparat do diagnostyki kosmetycznej.
Lampa Sollux.
Preparaty do pielęgnacji skóry.
Filmy edukacyjne.
Realizację programu jednostki należy rozpocząć przypomnieniem
wiadomości z anatomii i fizjologii skóry, kosmetyki pielęgnacyjnej,
kosmetologii, dietetyki i chemii kosmetycznej. Podstawową metodą
nauczania powinny być ćwiczenia praktyczne, prowadzone w pracowni
kosmetycznej w grupach 6 osobowych. Każdy uczeń powinien wykonać
ćwiczenie pod kierunkiem nauczyciela. Wskazane jest przygotowanie
instrukcji stanowiskowych i tekstów przewodnich do ćwiczeń oraz
algorytmów zabiegów.
Podczas prowadzonych ćwiczeń, należy zwrócić uwagę na
bezwzględne przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
przepisów przeciwpożarowych oraz estetykę pracy. Należy uwrażliwić
uczniów na racjonalne wykorzystywanie preparatów i środków
stosowanych w zabiegach pielęgnacyjnych na skórze.
50
Zajęcia powinny być prowadzone w dwóch etapach. Etap pierwszy to
pokaz zabiegu przez nauczyciela, etap drugi to ćwiczenia uczniów
w parach, a następnie wykonywanie określonych zabiegów u klientów.
Podczas zajęć należy zwrócić uwagę na poprawność i kolejność
wykonywanych
czynności,
na
bieżąco
korygować
błędy
i nieprawidłowości.
W celu uatrakcyjnienia zajęć i uzupełnienia treści programowych
o nowości w kosmetyce, zalecane są wycieczki edukacyjne do salonów
kosmetycznych oraz udział w sympozjach kosmetycznych. Wskazane
jest stymulowanie uczniów do samokształcenia.
edukacyjnych ucznia
odbywać się w trakcie i na zakończenie realizacji programu jednostki
modułowej, na podstawie wcześniej określonych kryteriów.
Zaleca się następujące metody sprawdzania osiągnięć: sprawdziany
ustne i pisemne, testy dydaktyczne, obserwacje wykonywanych ćwiczeń.
Obserwując czynności ucznia i dokonując oceny jego pracy,
szczególną uwagę należy zwrócić na:
− wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych zgodnie z zasadami,
− dobór właściwych preparatów,
− technikę wykonywania zabiegu pielęgnacyjnego określonej okolicy
ciała,
− poprawne wypełnienie karty klienta.
Na ocenę znaczący wpływ powinno mieć samodzielne wykonanie
przez ucznia zabiegu pielęgnacyjnego. Należy także zwracać uwagę na
przestrzeganie zasad etyki i kultury zawodu.
51
− opisać budowę kończyny górnej,
− określić rodzaje zabiegów pielęgnacyjnych wykonywanych w obrębie
kończyny górnej,
− zaplanować kolejność podstawowego zabiegu pielęgnacyjnego dłoni,
− określić przeciwwskazania do wykonywania zabiegu pielęgnacyjnego
dłoni,
− określić przeciwwskazania do zabiegów cieplnych,
− scharakteryzować preparaty stosowane w zabiegu cieplnym
na dłoniach,
− zaplanować kolejność zabiegu cieplnego,
− wykonać zabieg cieplny na dłoniach,
− dobrać preparaty do pielęgnacji dłoni i paznokci,
− określić przeciwwskazania do wykonania zabiegu manicure,
− scharakteryzować preparaty stosowane do manicure klasycznego
i biologicznego,
− wykonać manicure klasyczny,
− wykonać manicure biologiczny,
− wykonać zabieg pielęgnacyjny na kończynie górnej, z zachowaniem
zasad aseptyki i antyseptyki,
− określić wpływ higieny na zapobieganie przenoszeniu chorób skóry,
− udzielić porady kosmetycznej.
Anatomia i fizjologia kończyny górnej.
Cechy zdrowej skóry.
Zabiegi pielęgnacyjne kończyny górnej.
Zabiegi cieplne.
Preparaty do pielęgnacji dłoni i paznokci.
Manicure - rodzaje.
Zasady aseptyki i antyseptyki.
3. Ćwiczenia
• Wykonywanie zabiegu cieplnego z parafiny na dłoniach.
• Wykonywanie manicure biologicznego.
• Wykonywanie manicure klasycznego.
52
• Wykonywanie
paznokciową.
zabiegu
pielęgnacyjnego
wzmacniającego
płytkę
Stanowisko do manicure: stolik, taboret, lampa.
Środki do manicure.
Aparatura do zabiegów cieplnych.
Preparaty do pielęgnacji dłoni i paznokci.
Narzędzia i preparaty do wykonywania manicure klasycznego.
Narzędzia i preparaty do wykonywania manicure biologicznego.
Plansze, poradniki, foldery.
Instrukcje do wykonywania ćwiczeń.
Filmy dydaktyczne.
Realizację programu jednostki modułowej należy rozpocząć
wykładem informacyjnym. Podstawową metodą realizacji zajęć będą
ćwiczenia prowadzone w grupach do 6 osób. Podczas ćwiczeń należy
zwrócić uwagę na kolejność i poprawność wykonywanych czynności.
Ogromny nacisk należy położyć na przestrzeganie przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz zasad aseptyki w czasie
wykonywania czynności pielęgnacyjnych na kończynie górnej.
Podczas całego cyklu nauczania należy kształtować u uczniów
poczucie odpowiedzialności za wykonywanie pracy zgodnie z etyką
zawodową, dbałość o ład i porządek, estetykę oraz właściwy stosunek
do klienta.
Wskazane jest przygotowanie tekstów przewodnich do ćwiczeń oraz
algorytmu zabiegu. Należy zwrócić szczególną uwagę na racjonalne
wykorzystanie środków, preparatów i sprzętu jednorazowego użytku oraz
na zagrożenia wynikające z nieumiejętnego wykonania zabiegu
i nieprawidłowo wysterylizowanych narzędzi.
Zajęcia powinny być prowadzone w dwóch etapach. Pierwszy etap
to ćwiczenia wykonywane przez uczniów w parach, drugi to
wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych kończyn górnych u klientów.
Wskazane jest, by każdy uczeń miał możliwość wykonania wszystkich
ćwiczeń przewidzianych w programie jednostki. Zaleca się wzbogacenie
zajęć wycieczkami do salonów stylizacji paznokci oraz udział
w sympozjach kosmetycznych. Zajęcia powinny być prowadzone przez
nauczyciela specjalistę.
53
edukacyjnych ucznia
odbywać się zarówno w trakcie, jak i na zakończenie realizacji programu
jednostki modułowej, na podstawie określonych kryteriów.
Sprawdzanie umiejętności praktycznych może odbywać się przez
obserwację czynności uczniów podczas wykonywania zabiegów
pielęgnacyjnych na kończynach górnych.
Szczególną uwagę należy zwrócić na:
− przygotowanie stanowiska do zabiegu,
− dobranie preparatów i środków,
− przestrzeganie obowiązujących zasad,
− staranność wykonania zabiegu,
− estetykę pracy,
− nawiązywanie kontaktu z klientem.
Ocenianie
osiągnięć
uczniów
powinno
być
dokonywane
systematycznie, zgodnie z obowiązującą skalą ocen.
Podstawą do uzyskania pozytywnej oceny jest samodzielne
wykonanie kompleksowego zabiegu pielęgnacyjnego na kończynie
górnej.
54
− opisać budowę kończyny dolnej,
− scharakteryzować zabiegi pielęgnacyjne stóp,
− dobrać preparaty do pielęgnacji stóp,
− określić przeciwwskazania do pedicure,
− dobrać preparaty do wykonania pedicure,
− dobrać sprzęt i narzędzia do pedicure,
− wykazać różnicę pomiędzy pedicure leczniczym a kosmetycznym,
− wykonać pedicure kosmetyczny,
− wykonać pedicure leczniczy,
− wykonać zabieg pielęgnacyjny na kończynie dolnej zgodnie
z zasadami aseptyki oraz bezpieczeństwa i higieny pracy,
− udzielić porady kosmetycznej.
Anatomia i fizjologia kończyny dolnej.
Cechy zdrowej skóry.
Higiena stopy.
Rodzaje zabiegów pielęgnacyjnych kończyny dolnej.
Pedicure kosmetyczny, przeciwwskazania.
Pedicure leczniczy, przeciwwskazania.
Zasady pielęgnacji paznokci.
Preparaty do pielęgnacji kończyny dolnej.
Poradnictwo w zakresie pielęgnacji kończyn dolnych.
3. Ćwiczenia
•
•
•
•
•
Dobieranie preparatów do pedicure i pielęgnacji stóp.
Przygotowywanie kąpieli ziołowej stóp.
Wykonywanie pedicure kosmetycznego zgodnie z zasadami aseptyki.
Wykonywanie pedicure leczniczego zgodnie z zasadami aseptyki.
Wykonywanie zabiegu leczniczego na płytce paznokciowej.
55
Stanowisko do pedicure: fotel, podnóżek, wanienka do moczenia stóp,
lampa bezcieniowa.
Preparaty do pedicure.
Narzędzia: frezarka, cążki, dłuta, pilniki, polerki, tarki do stóp, nożyk do
ścinania zgrubiałego naskórka.
Instrukcje do wykonania zabiegu.
Filmy edukacyjne.
Zajęcia powinny być prowadzone w pracowniach kosmetycznych
wyposażonych w sprzęt do pielęgnacji kończyn dolnych.
Grupy ćwiczeniowe powinny liczyć maksymalnie do 6 osób, po dwie
osoby do każdego stanowiska.
W trakcie realizacji programu jednostki modułowej, należy zwrócić
szczególną uwagę na przepisy bezpieczeństwa pracy oraz na
stosowanie zasad aseptyki. Przed przystąpieniem do zabiegów należy
sprawdzić wiadomości dotyczące przeciwwskazań i wskazań do
wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych w obrębie kończyn dolnych.
Podstawową metodą realizacji zajęć są ćwiczenia, które należy
rozpocząć
wykładem
informacyjnym
dotyczącym
zabiegów
wykonywanych na kończynach dolnych.
Każdy zabieg powinien być wykonany przez nauczyciela,
a następnie przećwiczony przez uczniów w parach, według instrukcji
zawartych w tekstach przewodnich do ćwiczeń i w przygotowanych
algorytmach. Wskazane jest, by każdy uczeń miał możliwość wykonania
wszystkich ćwiczeń pod kierunkiem nauczyciela.
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno być dokonywane
systematycznie zgodnie z obowiązującą skalą ocen. Zaleca się, by było
ono poprzedzone pisemnym lub ustnym sprawdzianem wiadomości
z anatomii i fizjologii oraz zasad pielęgnacji kończyny dolnej.
Obserwując czynności ucznia i dokonując oceny jego pracy, szczególną
uwagę należy zwrócić na:
− organizację i estetykę stanowiska pracy,
− kontakt z klientem,
− przestrzeganie obowiązujących zasad na stanowisku pracy,
− dobór odpowiedniej metody wykonania zabiegu,
− dobór preparatów i środków,
56
− dokładność, staranność, oraz sprawność wykonania zabiegu,
− jakość wykonanej pracy.
Podstawą do uzyskania pozytywnej oceny jest samodzielne,
kompleksowe i sprawne wykonanie ćwiczeń.
57
− opisać budowę oka,
− zastosować zasady higieny oczu,
− scharakteryzować zabiegi wykonywane na powiekach i pod oczami,
− określić przeciwwskazania do zabiegów pielęgnacyjnych,
− określić zasady pielęgnacji oczu w warunkach domowych,
− wykonać demakijaż oczu,
− dobrać preparaty stosowane w zabiegach na powiekach i pod oczami,
− wykonać próbę uczuleniową,
− wykonać zabiegi pielęgnacyjne wokół oczu,
− wykonać zabieg pielęgnacyjny w okolicy oka zgodnie z zasadami
aseptyki oraz bezpieczeństwa i higieny pracy.
Anatomia i fizjologia oka.
Cechy zdrowej skóry wokół oczu.
Higiena oka.
Próba uczuleniowa.
Rodzaje zabiegów pielęgnacyjnych.
Preparaty do pielęgnacji oczu i ich oprawy.
3. Ćwiczenia
• Wykonywanie demakijażu preparatem dobranym do rodzaju skóry
wokół oczu.
• Wykonywanie próby uczuleniowej.
• Wykonywanie okładów ziołowych na oczy.
• Wykonywanie zabiegu pielęgnacyjnego wokół oczu.
• Wykonywanie gimnastyki oczu.
• Wykonywanie masażu relaksacyjnego wokół oczu.
Fotel kosmetyczny.
Lampa bezcieniowa.
Lustro, stolik podręczny, szafki.
Preparaty do pielęgnacji oczu.
Filmy edukacyjne.
58
Podstawowymi metodami realizacji zajęć będą ćwiczenia prowadzone
w pracowni kosmetycznej wyposażonej w minimum trzy stanowiska
pracy dla grupy 6 osobowej oraz pokaz.
Wskazane jest, by każdy uczeń miał możliwość wykonania zabiegu
pielęgnacyjnego wokół oczu pod kierunkiem nauczyciela.
Ze względu na bardzo dużą wrażliwość okolicy oka, na której
wykonywane są zabiegi, należy w sposób szczególny zwrócić uwagę
na poprawność wykonywanych czynności i uwrażliwić uczniów
na działania niepożądane, mogące wystąpić w trakcie wykonywanych
zabiegów.
Niezwykle ważne jest zwrócenie uczniom uwagi na przestrzeganie
zasad aseptyki, bezpieczeństwa i higieny pracy, jak również na
precyzyjność i dokładność wykonywania zabiegów.
edukacyjnych ucznia
odbywać się przez cały czas realizacji programu jednostki modułowej,
zgodnie z określonymi kryteriami.
Zaleca się następujące metody sprawdzania osiągnięć uczniów:
sprawdziany ustne, pisemne, testy dydaktyczne oraz obserwacje
wykonywanych ćwiczeń.
− samodzielne zorganizowanie stanowiska pracy,
− dobór materiałów i środków kosmetycznych,
− wykonywanie zabiegów zgodnie z zasadami,
− przestrzeganie zasad aseptyki, bezpieczeństwa i higieny pracy,
− kontakt z klientem.
Ocenianie osiągnięć uczniów powinno być zgodne z obowiązującą
skalą ocen.
59
Moduł 514[03].Z2
Kosmetyka lecznicza
− określać czynniki wpływające na skórę,
− charakteryzować choroby objawiające się zmianami skórnymi,
− określać zaburzenia organizmu wpływające na funkcjonowanie skóry,
− charakteryzować zmiany skórne i wybrane choroby skóry,
− określać czynniki fizykalne stosowane w kosmetyce,
− wykorzystywać prąd w kosmetyce,
− określać rodzaje zabiegów zwalczających cellulit,
− określać przeciwwskazania do wykonania zabiegów,
− wykonywać zabiegi zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny
pracy.
Symbol jednostki
modułowej
514[03].Z2.01
514[03].Z2.02
514[03].Z2.03
514[03].Z2.04
Razem
Orientacyjna
liczba godzin
na realizację
150
100
100
102
452
514[03].Z2
Kosmetyka lecznicza
514[03].Z2.01
Pielęgnowanie skóry
zmienionej patologicznie
514[03].Z2.02
Wykorzystywanie
światła w kosmetyce
514[03].Z2.03
Wykorzystywanie prądu
w kosmetyce
60
514[03].Z2.04
Stosowanie zabiegów
cieplnych
4. Literatura
Garnuszewski Z.: Renesans akupunktury. Wydawnictwo Sport
i Turystyka, Warszawa 1988.
Glinka R.: Nowe idee w recepturze kosmetycznej. Akademia Medyczna
w Łodzi, Łódź 1998.
Glinkowski W., Pokora L.: Lasery w terapii Laser Instruments. Centrum
Techniki Laserowej, Warszawa 1993.
Herold J., Brody M.D.: Peelingi i Resurfacing skóry. Wydawnictwo
CZELEJ, Lublin 2001.
Jabłońska S., Chorzelski T.: Choroby skóry. Podręcznik dla studentów
i lekarzy. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1998, wyd. IV
unowocześnione.
Koźmińska-Kubarska A.: Zarys kosmetyki lekarskiej. Wydawnictwo
Kuan H.: Hiński Masaż i akupresura. Wydawnictwo Lekarskie PZWL,
Warszawa 1992.
Lange-Ernest M.E.: Kosmetyki naturalne. Geo Centem, Warszawa 1995.
Leibold G.: Masaż shaitsu. Wydawnictwo AWM, Warszawa 1995.
Malinka W.: Zarys chemii kosmetycznej. Wolumen, Wrocław 1999.
Mika T.: Fizykoterapia. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1996.
Mindell E.: Biblia witamin. Wydawnictwo Wiedza i życie,
Warszawa 1993.
Mindell E.: Żywność jako lekarstwo. Wydawnictwo Wiedza i Życie,
Warszawa 2000.
Neinmann M.: Akupresura- łagodzenie najcięższych dolegliwości.
Klub dla Ciebie, 1997.
Opalińska M., Prystupa K., Stąpór W.: Dermatologia praktyczna.
Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 1997, wyd. I.
Peters B., Kerkhoff E., Kuska S., Schweig W., Wulfhorst B.: Kosmetyka.
Stam REA, Warszawa 2002.
Plichta S., Kwiatkowska-Wesner M.: Immunologiczny wyścig po zdrowie.
New York 2000. Koszalin, ul. Bożka 20.
Price S.: Aromaterapia pospolitych dolegliwości. Oficyna Wydawnicza
Delta W-Z, Warszawa 1993.
Prochowicz Z.: Podstawy masażu leczniczego. Wydawnictwo Lekarskie
PZWL, Warszawa 1991.
Rassner G.: Dermatologia. Podręcznik i atlas. Urban & Partner,
Wrocław 1999.
Sankowski A., Łoń S.: Sztuka czy medycyna. Przewodnik po chirurgii
estetycznej. Prószyński i S- ka, Warszawa 1995.
Siergoń A., Cieśla G., Adamek M.: Magnoterapia i laseroterapia. Śląska
Akademia Medyczna, Katowice 1994.
61
Stander Ch.: Zarys dermatologii i wenerologii. Wydawnictwo Medyczne
Urban & Partner, Wrocław 1999.
Szymański A.: Kosmetyka naturalna i terapia skóry. Wydawnictwo
W.A.B., Warszawa 1994.
Toru N.: Shiatsu. Wydawnictwo ETOS, Warszawa 1997.
Wąsik F., Baran E., Szepietowski J.: Atlas chorób skóry. Wydawnictwo
Wolumen, Wrocław 1999.
Weyergans R.: Cellulit - zapobieganie i leczenie. Wydawnictwo W.A.B.,
Warszawa 1995.
Beauty Forum
Salon i Elegancja
Les Nouvelles Esthetiques- nowości w kosmetyce
62
W wyniku realizacji procesu kształcenia uczeń/słuchacz powinien umieć:
− rozpoznać zmiany na skórze,
− określić rodzaje zmian na skórze,
− rozpoznać zmiany alergiczne,
− sklasyfikować choroby skóry,
− określić przyczyny powstawania cellulitu,
− określić metody i środki stosowane w zwalczaniu cellulitu,
− wykonać zabieg zwalczający cellulit,
− określić przyczyny powstawania rozstępów,
− wykonać zabiegi zwalczające rozstępy,
− dobrać kosmetyki do rozpoznanych zmian patologicznych na skórze,
− określić różnice pomiędzy klasycznym a leczniczym oczyszczaniem
skóry,
− scharakteryzować metody głębokiego złuszczania naskórka,
− wykonać zabiegi zmniejszające nadmiar tkanki tłuszczowej,
− wykonać zabiegi opóźniające procesy starzenia się skóry,
− określić skład preparatów leczniczych stosowanych w kosmetyce
skóry,
− wykonać zabiegi z wykorzystaniem kosmeceutyków,
− wykonać zabiegi lecznicze na twarzy, szyi i dekolcie,
− wykonać zabiegi lecznicze na skórze biustu,
− zastosować metody profilaktyki chorób skóry,
− udzielić porady kosmetycznej,
− wykorzystać informacje o nowościach w kosmetyce leczniczej,
− wykonać zabiegi zgodnie z zasadami aseptyki, bezpieczeństwa
higieny pracy.
63
Klasyfikacja chorób skóry.
Cellulit. Rozstępy.
Otyłość.
Wykwity skórne.
Łojotok. Trądzik.
Alergie.
Zmiany nowotworowe.
Proces starzenia się skóry, profilaktyka.
Metody zwalczania zmian patologicznych na skórze.
Metody opóźniające starzenie się skóry.
Zabiegi i preparaty kosmetyczne.
3. Ćwiczenia
• Różnicowanie zmian patologicznych na skórze.
• Dobieranie zabiegów leczniczych do cery tłustej, trądzikowej, suchej,
dojrzałej, starczej, z problemem naczyniowym i trądzikiem
różowatym.
• Wykonywanie zabiegów zwalczających cellulit.
• Wykonywanie zabiegów zwalczających rozstępy.
• Dobieranie preparatów kosmetycznych do rozpoznanych zmian
patologicznych na skórze.
• Udzielanie porad kosmetyczno - leczniczych w przypadku trądziku,
trądziku różowatego, łojotoku i skóry z problemem naczyniowym.
Fotel kosmetyczny.
Sprzęt kosmetyczny jednorazowego użytku. Bielizna zabiegowa.
Preparaty i środki lecznicze.
Sprzęt do zwalczania cellulitu.
Aparatura stymulująca pracę mięśni.
Lampy bezcieniowe.
Plansze, ryciny, tablice przedstawiające zmiany na skórze.
Atlasy dermatologiczne.
Sprzęt multimedialny.
Filmy dydaktyczne.
64
Realizacja programu jednostki modułowej powinna odbywać się
w pracowni kosmetycznej, wyposażonej w aparaturę i sprzęt stosowany
w kosmetyce leczniczej.
Wskazane jest rozpoczęcie zajęć wykładem informacyjnym,
wzbogaconym filmami dydaktycznymi oraz wycieczką do wybranych
poradni dermatologicznych.
Podstawową metodą nauczania powinny być ćwiczenia prowadzone
w grupach do 6 osób. Podczas ćwiczeń uczniowie nabywają
umiejętności rozpoznawania zmian na skórze oraz wykonywania
zabiegów kosmetycznych.
Zadaniem nauczyciela jest uświadomienie uczniom zakresu
kompetencji zawodowych dotyczących kosmetyki leczniczej, wskazań
i przeciwwskazań do wykonywania zabiegów w obrębie skóry zmienionej
patologicznie.
Wskazane jest również zorganizowanie pogadanki z lekarzem
specjalistą na temat przyczyn, objawów i leczenia chorób skóry.
Wykład informacyjny i pogadanka powinny być prowadzone przez
lekarza dermatologa, a ćwiczenia przez nauczyciela.
edukacyjnych ucznia
Bardzo ważnym elementem sprawdzania i oceny osiągnięć
edukacyjnych uczniów jest umiejętność samodzielnego rozpoznawania
zmian patologicznych na skórze oraz doboru odpowiednich zabiegów
kosmetycznych.
Zaleca się następujące metody sprawdzania osiągnięć edukacyjnych
ucznia: sprawdziany ustne i pisemne, obserwację wykonywanych
ćwiczeń.
W procesie oceniania uczniów należy zwracać uwagę na:
− dobór preparatów i sprzętu leczniczego,
− obsługę aparatury,
− wykonywanie zabiegów zwalczających cellulit i rozstępy,
− dobór i wykonywanie zabiegów leczniczych na skórze zmienionej
patologicznie,
− udzielanie porad kosmetycznych,
− przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpożarowej,
− estetykę na stanowisku pracy.
Ocenianie
osiągnięć
uczniów
powinno
być
dokonywane
65
− określić wpływ światła na organizm człowieka,
− określić wpływ promieni słonecznych na organizm człowieka,
− zastosować promieniowanie podczerwone w zabiegach
kosmetycznych,
− zastosować promieniowanie ultrafioletowe w zabiegach
kosmetycznych,
− zastosować wiązkę światła o bardzo dużym natężeniu w zabiegach
kosmetycznych,
− wykorzystać działanie światła spolaryzowanego w kosmetyce,
− określić wskazania i przeciwwskazania do zastosowania różnego
rodzaju promieniowania,
− obsłużyć urządzenia emitujące różne typy promieniowania,
− wykonać zabiegi kosmetyczne w okolicy twarzy, z zastosowaniem
promieniowania podczerwonego i ultrafioletowego,
− wykonać zbiegi kosmetyczne zgodnie z zasadami bezpieczeństwa
i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej.
Właściwości fizyczne promieniowania świetlnego.
Zastosowanie lecznicze światła w kosmetyce.
Promieniowanie ultrafioletowe.
Mechanizm powstawania opalenizny.
Promieniowanie podczerwone.
Światło spolaryzowane.
Laser.
Urządzenia emitujące promieniowanie.
Rodzaje lamp.
Zabiegi kosmetyczne z wykorzystaniem promieniowania podczerwonego
i ultrafioletowego.
66
3. Ćwiczenia
• Wykonywanie zabiegów kosmetycznych w obrębie twarzy
z wykorzystaniem lamp emitujących promieniowanie ultrafioletowe.
• Wykonywanie zabiegów kosmetycznych w obrębie twarzy
z wykorzystaniem promieniowania podczerwonego.
• Wykonywanie zabiegów kosmetycznych z wykorzystaniem światła
spolaryzowanego na wybranych okolicach ciała.
Lampy emitujące różne rodzaje promieniowania.
Fotel kosmetyczny.
Laser.
Instrukcje obsługi urządzeń emitujących światło.
Poradniki, slajdy, plansze, foliogramy przedstawiające wykorzystywanie
światła w kosmetyce.
Filmy dydaktyczne.
Przed przystąpieniem do realizacji programu jednostki modułowej,
należy dokonać analizy treści nauczania i wyjaśnić podstawowe pojęcia
fizyczne dotyczące światła.
Nauczyciel powinien uświadomić uczniom, że promieniowanie
świetlne ma nie tylko lecznicze właściwości, ale również negatywny
wpływ na organizm ludzki. Należy zwracać uwagę na niebezpieczeństwa
związane z emisją światła. Niezbędne jest określenie wskazań
i przeciwwskazań do stosowania światła w kosmetyce leczniczej.
Zaleca się aktywizujące metody nauczania, wzbogacone wycieczką
dydaktyczną do zakładu fizykoterapii i odnowy biologicznej.
Każdy zabieg z zakresu światłolecznictwa kosmetycznego powinien
być poprzedzony wykładem informacyjnym oraz zapoznaniem uczniów
z instrukcją obsługi aparatury, a następnie pokazem przez nauczyciela.
Ćwiczenia powinny być prowadzone pod kierunkiem nauczyciela,
w grupach liczących do 6 osób.
Szczególną uwagę należy zwrócić na kształtowanie u uczniów
odpowiedzialności za wykonywaną pracę, na przestrzeganie zasad
bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej.
67
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie umiejętności może odbywać się przez obserwację
czynności uczniów podczas wykonywania ćwiczeń i zadań praktycznych.
Wskazane jest stosowanie sprawdzianów ustnych i pisemnych, testów
typu próba pracy.
zwrócić uwagę na:
− dobór aparatury emitującej różne rodzaje promieniowania do
określonego zabiegu,
− dobór odpowiednich rodzajów światła,
− wykonywanie zabiegów z wykorzystaniem światła,
− przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony
przeciwpożarowej,
− znajomość instrukcji obsługi aparatury.
Ocenianie
osiągnięć
uczniów
powinno
być
dokonywane
Podstawą do uzyskania pozytywnej oceny jest poprawne wykonanie
ćwiczeń.
68
− określić zastosowanie prądu stałego w kosmetyce,
− określić zastosowanie prądu wielkiej częstotliwości w kosmetyce,
− określić wskazania i przeciwwskazania do stosowania różnego
rodzaju prądów,
− wykonać zabieg galwanizacji na twarzy,
− wykonać zabieg jonoforezy na twarzy,
− wykonać zabieg D`arsonwalizacji na wybranej okolicy ciała,
− wykonać zabieg kosmetyczny z wykorzystaniem ultradźwięków,
− wykonać
zabieg
z
wykorzystaniem
prądu
faradycznego,
neofaradycznego,
− wykonać zabieg diatermii na wybranej okolicy ciała,
− wykonać zabieg elektrostymulacji na wybranym odcinku ciała,
− wykonać zabiegi kosmetyczne na bazie prądów wielkiej
częstotliwości,
− zastosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy przy obsłudze
urządzeń wytwarzających pole elektromagnetyczne,
− zastosować zasady postępowania w przypadku porażenia prądem
elektrycznym.
Prąd stały, zmienny, wielkiej częstotliwości faradyczny i neofaradyczny,
diadynamiczny, interferencyjny, średniej i wielkiej częstotliwości.
Elektroliza.
Diatermia krótkofalowa.
Ultradźwięki.
Mikroprądy.
Zabiegi elektrolecznicze - wskazania i przeciwwskazania.
Przepisy
bezpieczeństwa
i
higieny
pracy
oraz
ochrony
przeciwpożarowej.
69
3. Ćwiczenia
• Wykonywanie zabiegu galwanizacji na twarzy zgodnie z zasadami.
• Wykonywanie zabiegu jonoforezy na twarzy zgodnie z zasadami.
• Wykonywanie zabiegu D`Arsonwalizacji na twarzy zgodnie
z zasadami.
• Wykonywanie zabiegu elektrostymulacji na wybranej okolicy ciała
zgodnie z zasadami.
• Wykonywanie zabiegu z wykorzystaniem ultradźwięków na wybranej
okolicy ciała zgodnie z zasadami.
brudną bieliznę zabiegową i śmieci, lustro, stolik podręczny, stolik pod
aparaturę.
Lampa bezcieniowa, aparat do galwanizacji i jonoforezy, aparaty do
zabiegów z wykorzystaniem: ultradźwięków, prądu neofaradycznego,
prądu diadynamicznego, prądu interferencyjnego średniej częstotliwości,
aparat do diatermii aparat do elektrostymulacji.
Preparaty kosmetyczne.
Instrukcje stanowiskowe.
Filmy edukacyjne.
Zajęcia powinny być prowadzone w grupach 6 uczniów,
w
pracowniach wyposażonych w nowoczesną aparaturę do
wykonywania zabiegów kosmetycznych z zastosowaniem prądu.
Nauczyciel prowadzący zajęcia powinien posiadać uprawnienia
w zakresie obsługi aparatury wytwarzającej pole elektromagnetyczne.
Wprowadzeniem do zajęć powinien być wykład informacyjny na temat
różnego rodzaju prądów stosowanych w kosmetyce.
Wskazane jest, by każde ćwiczenie było poprzedzone dokładnym
omówieniem przez nauczyciela instrukcji obsługi danego urządzenia,
zasad bezpieczeństwa oraz techniki wykonania zabiegu z zachowaniem
wszelkich środków ostrożności.
Każdy uczeń powinien mieć możliwość wykonania ćwiczenia pod
kierunkiem nauczyciela.
Wskazane jest zastosowanie tekstów przewodnich do ćwiczeń oraz
algorytmów zabiegów.
70
W trakcie prowadzonych ćwiczeń, nauczyciel powinien zwracać
uwagę na stopień opanowania przez uczniów fachowej terminologii, na
przestrzeganie
wskazań
i
przeciwwskazań
do
wykonania
poszczególnych zabiegów, przepisów bezpieczeństwa pracy oraz na
umiejętność doboru odpowiednich zabiegów do określonych potrzeb
klientów.
Ze względu na wysoką cenę nowoczesnej aparatury, nie zawsze
dostępnej na terenie placówki szkolenia, wskazane jest zorganizowane
wycieczki
do
salonów
odnowy
biologicznej
i
pracowni
fizykoterapeutycznych.
Pożądany jest udział uczniów w sympozjach, targach i wystawach
sprzętu kosmetycznego.
Podczas prowadzonych zajęć, należy zwracać uwagę na
przestrzeganie zasad etyki zawodowej.
edukacyjnych ucznia
odbywać się systematycznie, zgodnie z obowiązującą skalą ocen
i określonymi kryteriami.
− sprawdziany ustne,
− sprawdziany pisemne,
− testy dydaktyczne,
− obserwacje wykonywanych ćwiczeń.
− przygotowanie stanowiska pracy,
− obsługę aparatury zgodną z instrukcją,
− samodzielne wykonywanie zabiegów,
− jakość wykonanego zabiegu,
− przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
− utrzymanie porządku na stanowisku pracy.
ćwiczeń.
71
− określić działanie ciepła i zimna na organizm człowieka,
− określić działanie gorącego powietrza na organizm człowieka,
− scharakteryzować zabiegi cieplne,
− określić wskazania i przeciwwskazania do wykonywania zabiegów
cieplnych,
− określić rodzaje zabiegów wodoleczniczych i ich wpływ na organizm,
− wykonać zabiegi z zastosowaniem pary wodnej,
− wykonać zabiegi z wykorzystaniem ciepła i zimna,
− wykonać okład parafinowy,
− określić działanie peloidów wodoleczniczych,
− określić ogólne i miejscowe działanie zabiegów krioterapii,
− wykonać
zabiegi
zgodnie
z
obowiązującymi
zasadami
bezpieczeństwa i higieny pracy.
Wpływ ciepła na organizm.
Wpływ zimna na organizm.
Zabiegi cieplne: nagrzewania, kąpiele, okłady, kataplazmy, okłady
parafinowe.
Zabiegi wodolecznicze.
Zabiegi kriochirurgiczne.
Wskazania i przeciwwskazania do zabiegów cieplnych.
3. Ćwiczenia
•
•
•
•
Wykonywanie zabiegu na twarzy z wykorzystaniem pary wodnej.
Wykonywanie kąpieli rozgrzewającej zgodnie z zasadami.
Wykonywanie zabiegów parafinowych zgodnie z zasadami.
Wykonywanie okładów borowinowych na dłonie.
Meble: leżanka, taboret, szafki, półki, pojemnik na brudną bieliznę
zabiegową i śmieci, stolik podręczny.
Wanna.
Parafina.
Wody lecznicze.
72
Filmy edukacyjne.
Podstawową metodą nauczania powinny być ćwiczenia praktyczne
realizowane
w
pracowni
kosmetycznej,
urządzonej
zgodnie
z wymaganiami ergonomii oraz wyposażonej w aparaturę i sprzęt do
zabiegów cieplnych. Grupy ćwiczeniowe powinny liczyć maksymalnie do
6 osób. Realizację każdego ćwiczenia należy rozpocząć wykładem
informacyjnym. Nauczyciel prowadzący zajęcia powinien posiadać
doświadczenie zawodowe.
Wskazane jest opracowanie instrukcji stanowiskowych, tekstów
przewodnich do ćwiczeń oraz algorytmu zabiegu. Bardzo ważne jest,
by każdy uczeń miał możliwość wykonania ćwiczenia pod kierunkiem
nauczyciela.
Podczas prowadzonych
ćwiczeń, należy
zwracać uwagę
na przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, estetykę
wykonywanych zabiegów oraz racjonalne stosowanie preparatów
kosmetycznych. Każde ćwiczenie powinno być udokumentowane
w karcie klienta.
Zajęcia należy wzbogacać wycieczkami dydaktycznymi do gabinetów
odnowy biologicznej i fizykoterapii.
edukacyjnych ucznia
odbywać się systematycznie, zgodnie z określonymi kryteriami
i obowiązującą skalą ocen.
− obserwacje ukierunkowane.
− samodzielne zorganizowanie stanowiska pracy,
− poprawne wykonywanie zabiegów cieplnych,
− jakość wykonanej pracy,
− dbałość o estetykę na stanowisku pracy,
− kontakt z klientem,
− przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.
73
Ocenianie i sprawdzanie postępów uczniów powinno być prowadzone
w trakcie wykonywania ćwiczeń oraz po ich wykonaniu. Nauczyciel
powinien na bieżąco korygować błędy popełniane przez uczniów.
74
Moduł 514[03].Z3
− charakteryzować środki stosowane do usuwania zbędnego
owłosienia,
− stosować metody usuwania zbędnego owłosienia,
− określać cele wykonywania makijażu,
− charakteryzować środki do wykonywania makijażu,
− wykonywać makijaż,
− klasyfikować zabiegi zdobnicze,
− wykonywać zabiegi zdobnicze na całym ciele,
− wykonywać zabiegi zdobnicze na paznokciach,
− określać
przeciwwskazania
do
wykonywania
zabiegów
upiększających i zdobniczych,
− wykorzystywać nowości w kosmetyce upiększającej,
− udzielać fachowej porady z zakresu kosmetyki zdobniczej,
− wykonywać zabiegi upiększające i zdobnicze zgodnie z zasadami
bezpieczeństwa i higieny pracy.
Symbol jednostki
modułowej
514[03].Z3.01
514[03].Z3.02
514[03].Z3.03
514[03].Z3.04
Wykonywanie usług związanych z usuwaniem
zbędnego owłosienia
Razem
75
Orientacyjna
liczba godzin
na realizację
82
106
98
98
384
514[03].Z3.01
514[03].Z3.01
Wykonywanie usług związanych z
usuwaniem zbędnego owłosienia
514[03].Z3.02
514[03].Z3.03
Wykonywanie zabiegów
zdobniczych na ciele
514[03].Z3.04
Wykonywanie
zabiegów zdobniczych
paznokci
4. Literatura
Areline E. Chorguerand J.: Tatuaże zmywalne. Larousse Polska.
Wrocław 2002.
Arant M.: Księga piękności Oficyna Wydawnicza Kaliope.
Warszawa 1997.
Begoun P.: Biblia urody. Przewodnik po sztuce makijażu i pielęgnacji
skóry dla każdej kobiety. Wydawnictwo MADA, Warszawa 1999.
Jackson C.: Sztuka makijażu. Twój Styl, Warszawa 1995.
Delio M.: Tatuaż-egzotyczna sztuka dekorowania skóry. Warszawski
Dom Wydawniczy. Warszawa 1995.
Kirchberger H.: Make up-nowa szkoła makijażu. Delta. Warszawa 1995.
Kuβ E.M., Sedlmaier S.: Stylizacja twarzy. Wydawnictwo Diogenes.
Warszawa 2001.
Mack D.: Piękne paznokcie. Wydawnictwo Astrum. Wrocław 1993.
Mellbin H.: Makijaż od A do Z. Wydawnictwo Studio 806. Gdańsk 1997.
Menner C., Renate von Samson.: Makijaż idealny dla Twojej urody
i osobowości. Wydawnictwo Amber. Warszawa 2000.
Meredith L.: Makijaż i jego magia. Warszawski Dom Wydawniczy.
Warszawa 1995.
Rüdiger M.: Doskonały Makijaż. Warszawski Dom Wydawniczy.
Warszawa 1993.
Watermann G., Singel F.: Znajdź swój nowy kolor. Wydawnictwo
Diogenes. Warszawa 2002.
Wälde R.: Odkryj swój styl i kolory. Wydawnictwo Diogenes.
Warszawa 2002.
76
Beauty Forum
Salon i Elegancja
Les Nouvelles Esthetiques - nowości w kosmetyce
77
Wykonywanie usług związanych z usuwaniem
zbędnego owłosienia
− opisać budowę włosa,
− określić postacie nadmiernego owłosienia,
− określić różnicę pomiędzy depilacją a epilacją,
− sklasyfikować zabiegi usuwania zbędnego owłosienia,
− określić przeciwwskazania do zabiegów usuwania zbędnego
owłosienia,
− określić przyczyny i skutki wrastających włosów,
− przygotować skórę do zabiegów usuwania zbędnego owłosienia,
− wykonać zabieg usuwania zbędnego owłosienia za pomocą wosku,
− wykonać zabieg usuwania zbędnego owłosienia za pomocą
elektrolizy,
− wykonać zabieg usuwania zbędnego owłosienia metodą blend,
− wykonać zabieg usuwania zbędnego owłosienia za pomocą
ultradźwięków,
− wykonać zabieg usuwania zbędnego owłosienia za pomocą mikrolizy,
− wykonać zabieg usuwania zbędnego owłosienia laserem,
− wykonać zabieg zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy.
Budowa i fizjologia włosa.
Zasady depilacji i epilacji.
Depilacja mechaniczna i chemiczna.
Depilacja prądem galwanicznym.
Depilacja prądem wysokiej częstotliwości.
Depilacja prądem diatermicznym.
Depilacja ultradźwiękami.
Depilacja laserem.
3. Ćwiczenia
• Wykonywanie depilacji łuku brwiowego wybraną metodą.
• Wykonywanie zabiegu usuwania nadmiernego owłosienia kończyny
dolnej depilatorem mechanicznym zgodnie z zasadami.
• Wykonywanie zabiegu usuwania nadmiernego owłosienia kończyny
górnej depilatorem chemicznym.
78
• Wykonywanie zabiegu usuwania nadmiernego owłosienia pach i bikini
za pomocą wosku zgodnie z zasadami.
• Wykonywanie zabiegu usuwania nadmiernego owłosienia twarzy za
pomocą wosku.
• Wykonywanie depilacji kończyn dolnych ultradźwiękami zgodnie
z zasadami.
brudną bieliznę zabiegową i śmieci, lustro, stolik podręczny.
Lampa bezcieniowa.
Aparat do podgrzewania wosku.
Aparat do usuwania nadmiernego owłosienia za pomocą elektrolizy.
Aparat do usuwania nadmiernego owłosienia metodą blend.
Aparat do usuwania nadmiernego owłosienia za pomocą ultradźwięków.
Aparat do usuwania nadmiernego owłosienia metodą laserową.
Aparat do depilacji mechanicznej.
Wosk kosmetyczny.
Filmy edukacyjne.
Program jednostki powinien być realizowany metodą ćwiczeń,
w grupach liczących maksymalnie do 6 osób. Zabiegi wykonywane za
pomocą lasera powinny być prowadzone pod kierunkiem nauczyciela
specjalisty lub osoby uprawnionej, ponieważ działanie lasera jest
ingerencją w skórę. Jedynie lasery neodymowo - yagowe może
obsługiwać technik usług kosmetycznych. Nadzór medyczny przy tego
typu epilacji jest nieodzowny. Realizację każdego ćwiczenia należy
rozpocząć wykładem informacyjnym na temat stosowania i obsługi
danego depilatora oraz preparatów używanych do depilacji.
Zajęcia powinny być prowadzone w trzech etapach. Etap pierwszy to
pokaz zabiegu przez nauczyciela, etap drugi to ćwiczenia uczniów
w parach. Ostatni etap to praca z klientami zgłaszającymi się do
pracowni kosmetycznej. Warunkiem przystąpienia do trzeciego etapu
jest opanowanie techniki i poprawne wykonanie zabiegu na drugim
etapie.
Podczas prowadzenia zajęć, nauczyciel powinien zwracać uwagę na
przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisów
przeciwpożarowych oraz na jakość i estetykę wykonanego zabiegu.
79
Ćwiczenia powinny być wzbogacane wycieczkami dydaktycznymi
do gabinetów kosmetycznych, wyposażonych w nowoczesną aparaturę
i sprzęt do depilacji.
edukacyjnych ucznia
odbywać się na początku, w trakcie i na zakończenie realizacji programu
jednostki modułowej.
Przed przystąpieniem do realizacji zajęć, należy sprawdzić wiedzę
ucznia z zakresu metod usuwania zbędnego owłosienia.
Ocenianie powinno dotyczyć opanowania umiejętności określonych
w szczegółowych celach kształcenia.
Zaleca się następujące metody sprawdzania osiągnięć edukacyjnych
uczniów:
szczególną uwagę należy zwrócić na umiejętności:
− zorganizowania stanowiska pracy,
− przeprowadzenia wywiadu z klientem,
− prawidłowego wypełnienia karty klienta,
− doboru odpowiedniej metody do wykonania zabiegu,
− doboru preparatów niezbędnych do wykonania zabiegu,
− starannego i dokładnego wykonania zabiegu,
− przestrzegania obowiązujących zasad,
− dbania o estetykę na stanowisku pracy.
Ocenianie osiągnięć edukacyjnych uczniów powinno być dokonywane
zgodnie z obowiązującą skalą ocen.
80
− scharakteryzować preparaty kosmetyczne do wykonania makijażu,
− wykonać makijaż zgodnie z zasadami podziału twarzy,
− zaplanować kolejność czynności przy wykonywaniu makijażu,
− przeprowadzić analizę kolorystyczną,
− wykonać korektę twarzy,
− wykonać różne rodzaje makijażu,
− udzielić fachowej porady z zakresu wykonywania makijażu,
− wykonać makijaż zgodnie z obowiązującymi zasadami.
Historia makijażu.
Analiza kolorystyczna.
Makijaż - zasady wykonywania.
Kosmetyki upiększające.
Poradnictwo w zakresie wykonywania makijażu.
3. Ćwiczenia
• Dobieranie kolorów do typu urody na podstawie analizy
kolorystycznej.
• Przeprowadzanie analizy symetrii twarzy z wykorzystaniem wzorców.
• Korygowanie kształtu twarzy i jej elementów wybranymi kosmetykami
upiększającymi.
• Wykonywanie makijażu dziennego.
• Wykonywanie makijażu wieczorowego.
• Wykonywanie makijażu fantazyjnego.
• Wykonywanie makijażu okolicznościowego - ślubnego.
• Wykonywanie makijażu kamuflującego technikami tuszowania
defektów skóry.
Meble: fotel, regał, szafki, półki, lustro, stolik podręczny, kosz na śmieci.
Lampy emitujące światło dzienne.
Narzędzia do aplikacji preparatów kosmetycznych.
Preparaty i środki używane w kosmetyce kolorowej.
Chusty do analizy kolorystycznej.
81
Slajdy tematyczne.
Albumy.
Fotografie wzorcowe.
Filmy edukacyjne.
Podstawową metodą nauczania powinny być ćwiczenia praktyczne
prowadzone w pracowni kosmetycznej wyposażonej w stanowiska pracy
do wykonywania makijażu. Wielkość grup ćwiczeniowych powinna być
nie większa niż 6 osób.
Realizację zajęć należy rozpocząć wykładem informacyjnym na temat
historii makijażu oraz rodzaju i składu preparatów stosowanych
w kosmetyce upiększającej. Każdy uczeń powinien mieć możliwość
wykonania ćwiczenia pod kierunkiem nauczyciela.
Wskazane jest opracowanie instrukcji stanowiskowych, tekstów
przewodnich do ćwiczeń oraz algorytmów zabiegów. Ważne jest
stymulowanie uczniów do samokształcenia i zachęcanie ich do
aktywnego udziału w sympozjach i targach kosmetycznych, dotyczących
charakteryzacji i wykonywania makijażu.
Zajęcia mogą być wzbogacane wycieczkami do firm produkujących
kosmetyki i spotkaniami z przedstawicielami handlowymi firm
zajmujących się kosmetyką kolorową.
Wskazane jest organizowanie konkursów makijażu, służących
rozwijaniu zainteresowań, inicjatywy i pracy twórczej uczniów. Konkursy
można przeprowadzać w trzech etapach. Pierwszy etap ma na celu
wyłonienie najzdolniejszych uczniów w grupie, drugi to konkurs szkolny,
trzeci etap - konkurs międzyszkolny z udziałem liderów
konkursów i sympozjów kosmetycznych.
Podczas całego cyklu nauczania należy kształtować u uczniów
poczucie odpowiedzialności za wykonywanie pracy zgodnie
z etyką zawodową, dbałości o ład i porządek, estetykę oraz właściwy
stosunek do klienta.
edukacyjnych ucznia
dostarczyć informacji dotyczących zakresu i poziomu nabytych
umiejętności, określonych w programie jednostki modułowej.
82
− obserwację ukierunkowaną.
− przeprowadzanie analizy kolorystycznej,
− dobór makijażu do okoliczności i wieku klienta,
− dobór odpowiednich preparatów,
− jakość i dokładność wykonywanego zabiegu,
− dbałość o estetykę na stanowisku pracy,
− przestrzeganie obowiązujących zasad.
Ocenianie
osiągnięć
uczniów
powinno
być
dokonywane
83
Wykonywanie zabiegów zdobniczych na ciele.
− określić niebezpieczeństwa wynikające z wykonywania zabiegów
zdobniczych,
− określić przeciwwskazania do zabiegów zdobniczych,
− wykonać zabieg farbowania brwi i rzęs,
− wykonać zabieg farbowania ciała henną,
− wykonać zabieg przekłuwania uszu,
− określić różnice pomiędzy makijażem permanentnym a tatuażem,
− scharakteryzować makijaż permanentny,
− wykonać zabieg body painting,
− scharakteryzować zabiegi kolczykowania na ciele,
− wykonać zabiegi zgodnie z zasadami aseptyki, bezpieczeństwa
i higieny pracy.
Próba uczuleniowa - zasady wykonywania.
Zabiegi zdobnicze na ciele.
Przeciwwskazania do wykonywania zabiegów zdobniczych.
Malarstwo arabskie i techniki henny.
Body painting.
Makijaż permanentny.
Tatuaż.
Kolczykowanie.
3. Ćwiczenia
•
•
•
•
•
Wykonywanie próby uczuleniowej przed zastosowaniem henny.
Wykonywanie zabiegu farbowania brwi i rzęs henną.
Wykonywanie regulacji brwi wybraną metodą.
Wykonywanie zabiegu zdobniczego - body painting.
Wykonywanie zabiegu przekłuwania uszu.
Meble: fotel kosmetyczny, taboret, stolik podręczny, szafki, lustro.
Lampa bezcieniowa.
84
Pęseta do regulacji brwi.
Pędzle różnej wielkości.
Preparaty do zabiegów zdobniczych na ciele.
Szablony.
Aparat do przekłuwania powłok skórnych.
Fotografie wzorcowe dotyczące zabiegów zdobniczych na ciele.
Filmy edukacyjne.
Realizacja programu jednostki powinna być poprzedzona
sprawdzianem wiadomości z zakresu pielęgnowania zdrowej skóry oraz
oczu i ich oprawy.
Nauczyciel prowadzący zajęcia powinien przedstawić uczniom
wszystkie metody wykonywania zabiegów zdobniczych na ciele i jasno
określić aspekty prawne wykonywania zabiegów naruszających ciągłość
skóry, a ponadto określić przeciwwskazania do wykonywania tych
zabiegów.
Podczas ćwiczeń prowadzonych w grupie 6 osób, należy zwrócić
uwagę na bezwzględne przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny
pracy. Należy uwrażliwić uczniów na racjonalne wykorzystywanie
preparatów i środków do zabiegów zdobniczych.
Ćwiczenia ciemnienia brwi i rzęs powinny być prowadzone w trzech
etapach. Etap pierwszy to praca w parach, a zabieg ciemnienia brwi
i rzęs uczniowie powinni wykonywać za pomocą kakao. Drugi etap,
nadal praca w parach, zabiegi powinny być wykonywane preparatami do
ciemienia brwi i rzęs. Po opanowaniu tych umiejętności uczniowie mogą
rozpocząć pracę z klientami.
Wykonywanie zabiegów zdobniczych na ciele jest stosunkowo nową
dziedziną kosmetyki, wymagającą od nauczyciela ciągłego doskonalenia
zawodowego. Zajęcia powinny rozpoczynać się od malowania ciała
henną według szablonu, a w następnej kolejności z wyobraźni.
Makijaż permanentny, tatuaż i body piercing to zabiegi, które
naruszają powłoki ciała. Należy pamiętać, że zabiegi te mogą
spowodować okaleczenie i szereg powikłań. Klient może wszcząć
postępowanie o wypłacenie odszkodowania, w związku z tym należy
także pamiętać o prawnych aspektach zabiegów. Jeśli zabiegi są
przeprowadzane prawidłowo, zgodnie z przepisami bezpieczeństwa
i higieny pracy, zasad aseptyki, a klient został poinformowany
o możliwościach wystąpienia powikłań, to zabieg nie jest obarczony
większym ryzykiem.
85
Osoby wykonujące zabiegi zdobnicze na ciele powinny ukończyć
kursy, szkolenia, po których uzyskają świadectwa-certyfikaty dające
uprawnienia. Nauczyciel prowadzący zajęcia powinien być specjalnie
przeszkolony.
edukacyjnych ucznia
odbywać się zarówno w trakcie, jak i na zakończenie realizacji programu
jednostki modułowej, zgodnie z obowiązującą skalą ocen i wcześniej
ustalonymi kryteriami.
zwrócić szczególną uwagę na:
− dbałość o ład, porządek i estetykę na stanowisku pracy,
− dobór właściwych narzędzi i preparatów,
− przeprowadzenie wywiadu i prawidłowe uzupełnienie karty klienta,
− udzielanie klientowi wskazówek dotyczących pielęgnacji w warunkach
domowych,
− jakość wykonanego ćwiczenia,
− staranność wykonywanego ćwiczenia,
− stopień zadowolenia klienta z wykonanego zabiegu,
− przestrzeganie obowiązujących zasad na stanowisku pracy.
wszystkich ćwiczeń.
86
− scharakteryzować preparaty do zdobienia paznokci,
− określić sposoby i metody malowania paznokci,
− określić przeciwwskazania do zdobienia paznokci,
− dobrać środki i przybory do zdobienia paznokci,
− dobrać metodę zdobienia paznokci,
− wykonać zabieg zdobienia paznokci wybraną metodą,
− wykonać zabieg przedłużania paznokci,
− nałożyć tipsy na paznokcie,
− dokonać rekonstrukcji paznokci,
− nałożyć klamrę korygującą na wrastające paznokcie,
− zastosować zasady aseptyki,
− scharakteryzować choroby dłoni i paznokci,
− określić metody postępowania z osobą posiadającą zmiany w obrębie
dłoni i paznokci,
− pozyskać informacje o nowościach w zakresie zdobienia paznokci,
− wykonać zabiegi zgodnie z zasadami.
Metody przedłużania paznokci.
Metody rekonstrukcji paznokci.
Metody malowania paznokci.
Zasady aseptyki.
Choroby dłoni i paznokci.
Preparaty do zdobienia paznokci.
Poradnictwo w zakresie zdobienia paznokci.
3. Ćwiczenia
•
•
•
•
Nakładanie tipsów na paznokcie.
Przedłużanie paznokci metodą akrylową i żelową.
Rekonstrukcja paznokcia za pomocą fiberglasu.
Zdobienie paznokci wybraną metodą.
Meble: stolik do manicure, fotele, lustro.
Lampa bezcieniowa.
Aparat do nawilżania pomieszczenia.
87
Aparat do suszenia paznokci.
Lampa do utwardzania żelu.
Szlifierka. Odpylarka.
Preparaty i środki kosmetyczne.
Sprzęt do manicure.
Instrukcje do ćwiczeń.
Filmy edukacyjne.
Zajęcia powinny być prowadzone w pracowniach wyposażonych
w minimum trzy stanowiska do manicure. Grupy ćwiczeniowe powinny
liczyć maksymalnie do 6 osób, po dwie osoby do każdego stanowiska.
W trakcie realizacji programu jednostki modułowej, należy zwracać
uwagę na przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz na
przestrzeganie zasad aseptyki. Każde ćwiczenie powinno być
poprzedzone instruktażem wstępnym oraz uzupełniane bieżącym.
W trakcie wykonywanych ćwiczeń, nauczyciel powinien dokładnie
objaśniać i kontrolować poszczególne czynności ucznia, korygować
błędy, wyjaśniać przyczyny ich powstawania. W prowadzeniu ćwiczeń
należy stosować zasadę stopniowania trudności.
Realizując program jednostki należy pamiętać, że metody zdobnictwa
i przedłużania paznokci ulegają ciągłym innowacjom, a zadaniem
współczesnej kosmetyczki jest ustawiczne doskonalenie umiejętności
w tej dziedzinie.
Wskazane jest, by każdy uczeń miał możliwość wykonania wszystkich
ćwiczeń przewidzianych w programie jednostki pod kierunkiem
nauczyciela. Ćwiczenia dotyczące zdobnictwa paznokci mogą być
zakończone
konkursami:
klasowymi,
międzyklasowymi
i międzyszkolnymi. Po wyłonieniu najzdolniejszych uczniów, zalecany
jest ich udział w konkursach dla profesjonalistów organizowanych przez
firmy kosmetyczne.
edukacyjnych ucznia
odbywać się systematycznie, zgodnie z obowiązującą skalą ocen.
88
− dobór metody zdobienia paznokci,
− dobór właściwych narzędzi i preparatów,
− jakość wykonanego ćwiczenia,
− dbałość o ład, porządek i estetykę na stanowisku pracy,
− stopień zadowolenia klienta z wykonanego zabiegu,
Podstawą do uzyskania pozytywnej oceny jest samodzielne,
kompleksowe i sprawne wykonanie zabiegu w przewidzianym przez
nauczyciela czasie.
89
Moduł 514[03].Z4
Praktyka zawodowa
− stosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska,
− organizować stanowiska pracy zgodnie z wymaganiami ergonomii,
− stosować metody zapobiegania i przeciwdziałania zagrożeniom
związanym z wykonywaną pracą,
− wykonywać zabiegi pielęgnacyjne na zdrowej skórze,
− stosować metody pielęgnacji kończyn górnych,
− stosować metody pielęgnacji kończyn dolnych,
− wykonywać pielęgnację oczu i ich oprawy,
− wykonywać zabiegi pielęgnacyjne skóry zmienionej patologicznie,
− wykorzystywać w kosmetyce światło, prąd i ciepło,
− wykonywać zabiegi usuwania zbędnego owłosienia,
− wykonywać różne rodzaje makijażu,
− wykonywać zabiegi zdobnicze,
− udzielać porad kosmetycznych,
− sporządzać dokumentację klienta.
90
Symbol
jednostki
modułowej
514[03].Z4.01
514[03].Z4.02
514[03].Z4.03
pielęgnacyjnych
leczniczych
Razem
Orientacyjna
liczba godzin na
realizację
40
60
40
140
3. Schemat układu jednostek modułowych.
514[03].Z4
Praktyka zawodowa
514[03].Z4.01
kosmetycznych
pielęgnacyjnych
514[03].Z4.02
kosmetycznych
leczniczych
91
514[03].Z4.03
upiększających
pielęgnacyjnych
− zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej
oraz
ochrony
środowiska
obowiązujące
w gabinecie kosmetycznym,
− zorganizować stanowisko do wykonania zabiegów pielęgnacyjnych
zgodnie z wymaganiami ergonomii,
− zapewnić odpowiednie warunki mikroklimatyczne w gabinecie
kosmetycznym,
− przygotować sprzęt i narzędzia pracy,
− zastosować zasady aseptyki i antyseptyki podczas wykonywania
zabiegów,
− wykonać próbę uczuleniową na skórze,
− zdiagnozować stan skóry klienta,
− sporządzić kartę klienta,
− dokonać doboru zabiegu do rodzaju skóry i potrzeb klienta,
− wykonać zabiegi pielęgnacyjne na skórze suchej, tłustej i mieszanej,
− wykonać zabiegi pielęgnacyjne na skórze trądzikowej,
− wykonać zabiegi pielęgnacyjne na skórze z problemem naczyniowym,
− wykonać zabiegi pielęgnacyjne na skórze dojrzałej,
− przygotować i nałożyć różne rodzaje masek kosmetycznych,
− wykonać masaż twarzy, szyi i dekoltu różnymi technikami,
− wykonać zabiegi pielęgnacyjne na powiekach i okolicy oczu,
− określić przeciwwskazania do wykonania zabiegu pielęgnacyjnego
dłoni i stóp,
− wykonać peeling, masaż oraz nałożyć maskę pielęgnacyjną na dłoń,
− wykonać podstawowe zabiegi pielęgnacyjne stóp,
− udzielić porady dotyczącej wpływu prawidłowego odżywiania na
organizm człowieka,
− udzielić porady dotyczącej wpływu zabiegów wykonywanych na całe
ciało,
− udzielić porady z zakresu kosmetyki pielęgnacyjnej.
92
Stosowanie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska obowiązujących w gabinecie
kosmetycznym.
Organizowanie stanowiska pracy do wykonywania zabiegów
kosmetycznych pielęgnacyjnych zgodnie z zasadami ergonomii.
Zapewnianie odpowiednich warunków mikroklimatycznych w gabinecie
kosmetycznym.
Przygotowanie sprzętu i narzędzi do pracy.
Przestrzeganie zasad aseptyki i antyseptyki podczas wykonywania
zabiegów.
Wykonywanie próby uczuleniowej
Diagnozowanie stanu skóry.
Sporządzanie karty klienta.
Wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych na różnych rodzajach skóry.
Stosowanie masek kosmetycznych.
Wykonywanie masażu pielęgnacyjnego twarzy, szyi i dekoltu.
Wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych oczu i ich oprawy.
Wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych dłoni i stóp.
Udzielanie porad z zakresu kosmetyki pielęgnacyjnej.
Celem praktyki zawodowej jest rozwijanie umiejętności praktycznych
w rzeczywistych warunkach pracy oraz kształtowanie umiejętności
organizowania stanowisk pracy.
Treści programowe jednostki obejmują podstawowe zagadnienia,
z jakimi uczeń spotka się w gabinecie kosmetycznym.
Podczas realizacji programu należy zwrócić uwagę na przestrzeganie
zasad higieny, aseptyki i antyseptyki. Ważne jest, aby uczniowie
uczestniczyli w bezpośredniej organizacji stanowisk pracy, na których
będą wykonywać kosmetyczne zabiegi pielęgnacyjne.
Należy zapoznać uczniów z obowiązującymi regulaminami, przepisami
bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony
środowiska.
Prezentując sposób wykonywania zadań, opiekun praktyk powinien
określić zasady przygotowania klienta do poszczególnych zabiegów
pielęgnacyjnych.
Wskazane jest, aby każde zadanie, które ma wykonać uczeń było
poprzedzone instruktażem połączonym z pokazem.
Zaleca się, aby uczniowie wykonywali zabiegi pielęgnacyjne pod
nadzorem opiekuna praktyk.
93
Istotne jest kształtowanie cech osobowości niezbędnych w zawodzie
takich jak dokładność, odpowiedzialność, kultura pracy, poczucie estetyki
oraz przestrzeganie tajemnicy zawodowej.
Wskazane jest, aby praktyka zawodowa była prowadzona w grupach
do 2 osób.
edukacyjnych ucznia
Sprawdzanie i ocenianie osiągnięć uczniów powinno odbywać się na
bieżąco w trakcie realizacji programu jednostki modułowej według
ustalonych kryteriów oraz zgodnie z obowiązującą skalą ocen.
Z kryteriami oceniania uczeń powinien być zapoznany w chwili
rozpoczynania realizacji programu. Kryteria oceniania powinny dotyczyć
poziomu oraz zakresu opanowania przez uczniów wiadomości
i umiejętności wynikających ze szczegółowych celów kształcenia.
zawodowych.
Oceniając osiągnięcia uczniów, szczególną uwagę należy zwracać na:
− wykonywanie zabiegów zgodnie z zasadami aseptyki i antyseptyki,
− diagnozowanie stanu skóry,
− sporządzanie karty klienta,
− dobór właściwych preparatów,
− realizowanie potrzeb i oczekiwań klientów,
− dbanie o estetykę na stanowisku pracy,
− jakość wykonywanego zbiegu,
− kulturę obsługi klienta.
Oceny osiągnięć ucznia z zakresu programu jednostki modułowej
dokonuje opiekun praktyk na podstawie obserwacji wykonywanych
czynności podczas realizacji zadań zawodowych. Na zakończenie
praktyki zawodowej opiekun powinien przedstawić uczniowi opinię o jego
pracy oraz zapoznać z oceną końcową.
94
Wykonywanie zabiegów kosmetycznych leczniczych
− określić przeciwwskazania do wykonywania zabiegów,
− zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej podczas wykonywania zbiegów z wykorzystaniem
prądu, światła i ciepła,
− rozpoznać zmiany patologiczne na skórze,
− rozpoznać zmiany alergiczne,
− dokonać doboru kosmetyków do rozpoznanych zmian patologicznych
na skórze,
− wykonać lecznicze czyszczenie skóry,
− wykonać zabiegi opóźniające procesy starzenia się skóry,
− wykonać zabiegi galwanizacji, jonoforezy i D’Arsonwalizacji na twarzy,
− wykonać maski lecznicze na twarzy, szyi i dekolcie,
− wykonać zabiegi zwalczające cellulit,
− wykonać zabiegi zwalczające rozstępy,
− wykonać zabiegi zmniejszające nadmiar tkanki tłuszczowej,
− wykonać zabiegi kosmetyczne na określone okolice ciała
z zastosowaniem promieniowania podczerwonego i ultrafioletowego,
− wykonać zabiegi kosmetyczne z wykorzystaniem ultradźwięków,
− wykonać zabiegi kosmetyczne z zastosowaniem prądów na określone
okolice ciała,
− wykonać zabiegi z zastosowaniem pary wodnej,
− wykonać zabiegi z zastosowaniem ciepła i zimna,
− wykonać okład parafinowy na dłoń,
− zastosować metody profilaktyki chorób skóry,
− udzielić porady kosmetycznej w przypadku łojotoku, trądziku
pospolitego, skóry z problemem naczyniowym, trądziku różowatego.
95
Określanie przeciwwskazań do wykonywania kosmetycznych zabiegów
leczniczych.
Stosowanie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony
przeciwpożarowej podczas wykonywania zabiegów z wykorzystaniem
prądu, światła i ciepła.
Rozpoznawanie zmian no skórze.
Dobieranie kosmetyków do rozpoznanych zmian na skórze.
Wykonywanie zabiegów zwalczających różne postacie trądziku.
Wykonywanie zabiegów opóźniających starzenie się skóry.
Wykonywanie masek leczniczych.
Wykonywanie zabiegów zwalczających cellulit.
Wykonywanie zabiegów zwalczających rozstępy.
Wykonywanie zabiegów zwalczających łojotok.
Wykonywanie
zabiegów
z
wykorzystaniem
promieniowania
podczerwonego i ultrafioletowego.
Wykorzystywanie w zabiegach światła spolaryzowanego.
Wykonywanie zabiegów z wykorzystaniem ultradźwięków.
Wykorzystywanie w zabiegach prądu stałego, zmiennego, wielkiej
częstotliwości, mikroprądów.
Wykonywanie zabiegów z zastosowaniem pary wodnej, ciepła i zimna.
Stosowanie profilaktyki chorób skóry.
Celem praktyki jest kształtowanie umiejętności związanych
z realizacją zadań zawodowych technika usług kosmetycznych na
różnych stanowiskach pracy.
Podczas realizacji programu uczniowie powinni poznać zabiegi
lecznicze wykonywane w gabinecie kosmetycznym.
Program praktyki zawodowej obejmuje wiadomości i umiejętności
niezbędne do realizacji zadań zawodowych. Wskazane jest, aby każde
zadanie, które ma wykonać uczeń było poprzedzone instruktażem
połączonym z pokazem.
Prezentując sposób realizacji zadania, opiekun praktyk powinien
określić zasady przygotowania klienta do zabiegu, technikę wykonania
zabiegu, oraz udzielić wskazówek dotyczących przestrzegania zasad
aseptyki i antyseptyki, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpożarowej.
Wskazane jest, aby uczniowie wykonywali zabiegi pod nadzorem
opiekuna praktyk. Samodzielnie powinni przygotować stanowisko pracy.
Należy kształtować u uczniów postawę odpowiedzialności za zdrowie
własne i klienta.
96
Wskazane jest, aby praktyka zawodowa była prowadzona w grupach
do 2 osób.
edukacyjnych ucznia
przez cały okres realizacji programu praktyki zawodowej, na podstawie
określonych kryteriów.
Kryteria oceniania powinny dotyczyć poziomu oraz zakresu
opanowania przez uczniów wiadomości i umiejętności wynikających
ze szczegółowych celów kształcenia.
zawodowych.
− porozumiewanie się z klientem,
− realizację potrzeb i oczekiwań klientów,
− dobór preparatów,
− sporządzanie karty klienta,
− wykonywanie zabiegu zgodnie z zasadami aseptyki i antyseptyki,
− dbanie o estetykę stanowiska pracy,
− samodzielność podczas wykonywania zabiegów,
− jakość wykonywanych zabiegów,
− udzielanie porad klientom.
czynności podczas realizacji zadań zawodowych. Na zakończenie
praktyki zawodowej opiekun powinien przedstawić uczniowi opinię o jego
pracy oraz zapoznać z oceną końcową.
W procesie sprawdzania i oceniania edukacyjnych osiągnięć uczniów
należy uwzględniać obowiązującą skalę ocen.
97
− wykonać zabiegi upiększające zgodnie zasadami bezpieczeństwa
i higieny pracy,
− zastosować zasady aseptyki i antyseptyki,
− przygotować skórę do zabiegu usuwania zbędnego owłosienia,
− wykonać zabieg depilacji mechanicznej,
− wykonać zabieg depilacji chemicznej,
− wykonać zabieg depilacji za pomocą wosku,
− zastosować określone metody usuwania wrastających włosów,
− dokonać podziału twarzy przed wykonaniem makijażu,
− przeprowadzić analizę kolorystyczną,
− wykonać korektę twarzy,
− wykonać różne rodzaje makijażu,
− udzielać fachowej porady dotyczącej wykonywania makijażu,
− wykonać zabieg farbowania brwi i rzęs,
− wykonać zabieg zdobienia paznokci wybraną metodą,
− udzielić porady z zakresu kosmetyki zdobniczej.
Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy podczas
wykonywania zabiegów zdobniczych.
Stosowanie zasad aseptyki i antyseptyki podczas wykonywania
zabiegów zdobniczych.
Wykonywanie próby uczuleniowej.
Wykonywanie zabiegów depilacji i epilacji różnymi metodami.
Przeprowadzanie analizy kolorystycznej.
Wykonywanie makijażu dziennego, wieczorowego, okolicznościowego.
Udzielanie porad w zakresie wykonania makijażu.
Wykonywanie zabiegu farbowania brwi i rzęs.
Wykonywanie zabiegów zdobienia paznokci.
Udzielanie porad z zakresu kosmetyki upiększającej.
98
Podczas realizacji programu uczeń powinien mieć możliwość
poznania określonych zabiegów upiększających. Celem realizacji
programu jest kształtowanie umiejętności wykonywania makijażu,
usuwania nadmiernego owłosienia oraz farbowania brwi i rzęs.
Opiekun praktyk powinien objaśnić sposób wykonania zabiegu
a następnie wykonać zabieg u klienta.
Uczniowie powinni wykonywać zabiegi pod nadzorem opiekuna
praktyk. Po zdobyciu doświadczenia w wykonywaniu zabiegów
upiększających wybrane zabiegi uczniowie mogą wykonywać
samodzielnie.
Podczas realizacji zadań zawodowych należy zwracać uwagę na
przestrzeganie zasad aseptyki i antyseptyki, przepisów bezpieczeństwa
i higieny pracy oraz na kulturę pracy.
Praktyka zawodowa powinna być prowadzona w grupie do 2 osób.
edukacyjnych ucznia
dostarczyć informacji dotyczących zakresu i stopnia realizacji celów
Z kryteriami oceniania uczeń powinien być zapoznany w chwili
rozpoczynania realizacji programu.
− porozumiewanie się z klientem,
− realizację potrzeb i oczekiwań klientów,
− dobór preparatów, narzędzi i sprzętu do wykonania zabiegu,
− wykonanie zabiegu zgodnie z zasadami aseptyki i antyseptyki,
− dbanie o estetykę stanowiska pracy,
− udzielanie porad klientom,
czynności podczas realizacji zadań zawodowych.
Na zakończenie praktyki zawodowej opiekun powinien przedstawić
uczniowi opinię o jego pracy oraz zapoznać z oceną końcową.
W procesie sprawdzania i oceniania edukacyjnych osiągnięć uczniów
należy uwzględnić obowiązującą skalę ocen.
99

Jednostka modułowa 514[03]. - BQ

Transkrypt

Podobne dokumenty

Regulamin zabiegów

etykieta strefy relaksu