Registax 6a

Registax 6 - początki zabawy w astrofoto. Jak wiadomo a może i niewiadomo kamery
znajdujące zastosowanie w astrofotografii dzielimy na kolorowe oraz
monochromatyczne. Te pierwsze posiadają specjalny filtr zwany maską Bayera. Maska
ta jest to układ jakby mikrofiltrów przepuszczających tylko odpowiednią dł. fali.
Zazwyczaj układ jest taki że na 4 piksele 2 będą zielone, 1 czerwony, 1 niebieski.
Kamera monochromatyczna nie posiada wbudowanego filtra przed matrycą, przez co
przewyższa czułością oraz uzyskanym efektem kamerę color. Można dzięki temu
stosować z powodzeniem filtry podczerwone IR oraz odpowiednio filtry RGB dające w
efekcie obróbki zdjęcie kolorowe. Filtr podczerwony stosowany często jako luminacja
umożliwi ukazanie i otrzymanie ładnych chmur np. na powierzchni Jowisza. Jednak
kamery jak i filtry to temat na osobny artykuł, do którego miejmy nadzieję niedługo
zasiądę.
Registax 6 jest to program do stakowania, czyli łączenia klatek w celu otrzymania
złożonego materiału. Jak można się domyślić jest to już 6 wydanie tego popularnego
programu. Popularnego gdyż obsługuje zarówno kamery kolorowe, jaki i mono,
większość formatów oraz daje możliwość łączenia filmów planet, słońca i księżyca. Co
prawda do planet używam innego wg mnie lepszego programu jednak czekam tez na
nowszą wersję tegoż programu. Podobno będzie tak elastyczny jak Registax.
Zobaczymy.
Czyli jak już uporaliśmy się ze sprzętem i po kilku próbach mamy kilkuminutowy
filmie powiedzmy naszego naturalnego satelity warto by coś z tego materiału
wyciągnąć. Zakładając że nasza kamerka powiedzmy to popularny webcam nagrywa
około 5 fps (klatek na sekundę) to jak łatwo obliczyć po 3 minutach jest ich już 900.
Dużo z nich będzie co prawda gorszej jakość ale też wiele znajdzie się niezłej. I tu
właśnie z pomocą przychodzi nam Registax. Program jest wręcz prosty w obsłudze.
Na początku otwieramy program oraz kierujemy kursor w górny lewy róg wybierając
interesujący nas avik z filmem. Po otwarciu ukazuje się nam 1 klatka filmu z tych
powiedzmy 900-set.
U dołu ekranu będzie widoczna ilość zdjęć(frame). Przesuwając dolny suwak
wybieramy wg nas najlepszą klatkę zawierająca najostrzejszy obraz i najwięcej
szczegółów. Będzie to wzorcowa klatkę wg której program dopasuje i odrzuci inne
zbędne.
Gdy już wybierzemy ta klatkę naciskamy opcję „set alinpoints”. W ten sposób
program wyznacza punkty odniesienia i pomiaru.
Teraz wciskamy opcję Align, czyli wyrównaj. Program śledzi wszystkie klatki filmu i
porównuje je do klatki wzorcowej. Oczywiście wg swoich odpowiednich algorytmów.
Po opcji align można użyć opcji Stack, czyli łączenie wcześniej wybranych dobrych
klatek.
Otrzymujemy w ten sposób Stack frame czyli jedna klatkę jako sumę łączenia
wszystkich. W tej chwili zapisujemy obraz.
Docieranie-wyostrzanie” wavelety czy Lucy Richardson Deconvoluton”?
Oba sposoby są dobre i tylko od nas zależy czy nasza klatkę potraktujemy suwakami
wavelets w Registaxie czy tez o ile mamy zainstalowany program Astra Imane
(polecam!) zastosujemy wyostrzanie LRD. Jeżeli wyostrzamy suwakami Wavelets to ja
zazwyczaj korzystam z 3 dolnych. Wyciąga nam to jak najwięcej detalu bez otrzymania
niepotrzebnego szumu. Jak daleko wyostrzyć i jak mocno przesunąć suwaki to zależy
tylko od nas czyli metoda prób i błędów. Na końcu, jeżeli istnieje taka potrzeba można
troche przeciągnąc krzywą Gamma oraz zmienić jasność oraz kontrast suwakami w
dolnym prawym rogu.
Korzystając z programu Astra Image oraz opcji LRD wyostrzanie prowadzimy poprzez
korekcję PSF Size oraz Iterations. Zanim zaakceptujemy wynik jest możliwość
sprawdzenia, jaki efekt da wyostrzanie za pomocą dwóch okienek „przed” i „po”
EFEKT KOŃCOWY
REGISTAX
ASTRA IMAGE