Wyrok z dnia 17 maja 2000 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie III AUa

Wyrok
z dnia 17 maja 2000 r.
Sąd Apelacyjny w Warszawie
III AUa 1062/99
Zasada ochrony praw słusznie nabytych nie zakazuje dokonywania waloryzacji emerytur i rent w
przyszłości, w sposób mniej korzystny od dotychczasowych zasad, pod warunkiem zachowania istoty tych
uprawnień do waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych.
OSA 2001/2/6
45336
Dz.U.04.8.66: art. 6
Wojskowe Biuro Emerytalne w O., decyzją z dnia 22 lutego 1999 r., dokonało waloryzacji emerytury
wojskowej należnej L.Ż. od stycznia 1999 r. za pomocą wskaźnika waloryzacji 104,30%, ustalając jej
wysokość na kwotę 1.638,77 zł miesięcznie.
W odwołaniu od tej decyzji, wnioskodawca wnosił o jej zmianę i przeprowadzenie waloryzacji
emerytury według zasad określonych w decyzji z dnia 18 listopada 1996 r., przyznającej prawo do tego
świadczenia, tj. w takim samym stopniu i terminie, w jakim następuje wzrost uposażenia zasadniczego
żołnierzy zawodowych pozostających w służbie. Zdaniem wnioskodawcy, zmiana przepisów w tym
zakresie pozbawia go praw nabytych.
Wojskowy organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania podnosząc, że zaskarżona decyzja została
wydana w oparciu o przepis art. 6 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy
zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 10 z 1994 r., poz. 36 ze zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 159
pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.).
Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w O., wyrokiem z dnia 28 czerwca 1999 r.,
oddalił wniesione odwołanie.
Sąd Okręgowy ustalił, że Wojskowe Biuro Emerytalne przyznało wnioskodawcy emeryturę wojskową,
która była waloryzowana decyzjami z dnia 10 marca 1997 r. i 24 lutego 1998 r. Ostatnia decyzja
waloryzacyjna została wydana w dniu 22 lutego 1999 r. i wysokość emerytury została w niej
zwaloryzowana według nowych zasad, które wynikają z art. 159 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o
emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118), w myśl którego
emerytury i renty wojskowe podlegają waloryzacji na zasadach i w terminach przewidzianych w
przepisach o emeryturach i rentach z FUS. Zaskarżona decyzja została wydana zgodnie z tymi
przepisami, a ocena słuszności zmiany zasad waloryzacji, dokonanej przez ustawodawcę, nie może być
aktualnie brana pod uwagę przez organ rentowy i sąd orzekający.
W apelacji od tego wyroku, L.Ż. wnosił o jego zmianę twierdząc, że nowe zasady waloryzacji są
mniej korzystne niż te, jakie obowiązywały uprzednio - co pozbawia go praw słusznie nabytych.
Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:
Na mocy art. 159 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.), przepis art. 6 ustawy z dnia 10 grudnia
1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. Nr 10 z 1994 r., poz.
36 ze zm.) otrzymał nowe brzmienie. Dotychczasowa jego treść określała zasady waloryzacji emerytur i
rent żołnierzy zawodowych stanowiąc, że podlegają one waloryzacji w takim samym stopniu i terminie, w
jakim następuje wzrost uposażenia zasadniczego żołnierzy zawodowych, pozostających w służbie.
Natomiast od dnia 1 stycznia 1999 r., w myśl znowelizowanego przepisu art. 6 ustawy z dnia 10 grudnia
1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych, emerytury i renty podlegają waloryzacji na
zasadach i w terminach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z FUS.
W odwołaniu od decyzji z dnia 22 lutego 1999 r., wnioskodawca w istocie podważa prawo
ustawodawcy do zmiany dotychczas obowiązujących zasad waloryzacji świadczeń, podnosząc brak
zgodności takiego działania z Konstytucją. Stanowisko to podtrzymał również w apelacji.
Z poglądem takim zgodzić się nie można.
Trybunał Konstytucyjny, wyrokiem z dnia 20 grudnia 1999 r. w sprawie o sygn. akt K 4/99 orzekł, że
art. 159 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych, jest zgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Orzeczenie to zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw Nr 106, poz. 1215 bez uzasadnienia, ale już
wcześniej, przy rozpoznawaniu konstytucyjności zmian zasad waloryzacji emerytur i rent w systemie
pracowniczym (orzeczenia z dnia 20 listopada 1995 r. sygn. K 23/95 i z dnia 17 lipca 1996 r. - sygn. K
8/96) Trybunał Konstytucyjny uznał, że konstytucyjna dyrektywa rozwoju ubezpieczeń społecznych nie
wyklucza zmian regulacji prawnych, przewidzianych we wcześniejszych ustawach, pod warunkiem
zachowania istoty tych uprawnień, przy czym nie zawsze te zmiany muszą iść w kierunku korzystnym dla
ich adresatów.
W świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 1999 r. i powyższych rozważań, nie
można się zgodzić z poglądem wnioskodawcy, jakoby zasada ochrony praw słusznie nabytych
obejmowała także ochronę prawa do waloryzacji emerytury lub renty w przyszłości, w określony sposób;
co skutkuje brakiem podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku.
Z podanych względów, Sąd Apelacyjny, uznając apelację za bezzasadną, na mocy art. 385 k.p.c.
orzekł, jak w sentencji wyroku.