FRANCJA – OBYCZAJE

FRANCJA – OBYCZAJE
Spis treści
Cechy narodowe
Paryż – podejście Francuzów do stolicy
Mentalność
Zwyczaje Obyczaje
Swieta
Cechy narodowe
Francuzi są bodaj najbardziej specyficznym narodem europejskim, uroczy, choć wielu nie
sposób polubić.
Ich dumę i zbyt wysokie poczucie własnej wartości trzeba po prostu zaakceptować.
Często można się spotkać z określeniem, że Francuzi są nieprzystępni.
Z zewnątrz wydają się niezależni, samodzielni, a nawet egoistyczni.
Słyną ze słabej znajomości języków obcych, co nie jest prawdą a wynika głównie z ich
przekonania, że to inni powinni się uczyć francuskiego.
A jednak to wszystko, co denerwuje Nas u Francuzów może jednocześnie wzbudzać szacunek.
Ich duma i przywiązanie do swojej kultury i kraju powinny być wzorem dla innych
narodowości.
Francja – Paryż, podejście Francuzów do stolicy
http://francja.lovetotravel.pl/
Mówi się, że pod względem podejścia do swojej stolicy, Francja jest bardzo podobna do
Polski.
U nich jest Paryż i potem długo, długo nic, u nas Warszawa, a cała reszta to prowincja.
Jeśli w przypadku kraju nad Wisłą, z tym można się nie zgodzić, to można się zastanowić,
czy z tym Paryżem nie mają racji.
Czy można powiedzieć, że zwiedziło się Francję bez wycieczki do miasta nad Sekwaną?
Czy można twierdzić, że zna się francuską kulturę, nie widząc Wieży Eiffla, nie zwiedzając
Luwru, nie spacerując po ogrodach Wersalu, Centrum Pompidou, cmentarzu Pere Lachaise?
Czy można uważać, że wie się co nieco o Francuzach, gdy nie wtopiliśmy się w tłum
w paryskim metrze, nie przysiedliśmy na skwerze z bagietką i serem.
Ale zostawmy Paryż, udajmy się na poszukiwanie francuskiego ducha w innych miastach.
W europejskiej Francji mamy 22 regiony, 96 departamentów oraz około 36.300 gmin.
Ten podział powstał zaraz po Rewolucji Francuskiej jak wiele innych uregulowań formalnych
i norm obyczajowych.
Opierają się one o rewolucyjne hasła: Wolność, Równość i Braterstwo, z naciskiem na te dwa
pierwsze.
Mentalność
Francuzi są snobami, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu.
Nie do końca jest prawdą, że nie chcą używać języka angielskiego.
Wolą rozmawiać w ojczystym i nie ma w tym nic dziwnego.
Jednak zdają sobie doskonale sprawę z tego, że turystyka przynosi im ogromne dochody i
żeby turystów zadowolić, mówią po angielsku, a nawet włosku czy hiszpańsku.
Mają świadomość swojej wartości, ale jak może być inaczej, skoro wydali na świat sławy
literatury, malarstwa, rzeźby, muzyki, filozofii.
Zwyczaje
Francja zachwyci nas szczególnie wysoką kulturą bycia.
Często odwiedzając nowe państwa podziwiamy architekturę, widoki, ale mamy problem
z kuchnią, zapleczem turystycznym, obsługą.
Tam nie będzie takich kłopotów.
W sklepie, w hotelu, restauracji zostaniemy obsłużeni co najmniej grzecznie, a jeśli mamy
szczęście do wyjątkowego gospodarza, czy właściciela, to z wielką uprzejmością
i starannością.
Jednak trzeba przestrzegać pewnych zasad.
Częściej niż w Polsce używać zwrotów grzecznościowych: bonjour czyli dzień dobry, merci,
czyli dziękuję, au revoir, czyli do widzenia.
Kiedy jesteśmy na targu, w sklepie nie możemy dotykać owoców, warzyw ani kwiatów,
chyba, że sprzedawca wyraźnie to zaproponuje.
Jeśli jeszcze nie poruszymy tematu pensji naszego rozmówcy i nie podepczemy trawników,
wszystko będzie w porządku.
I te zasady obowiązują wszędzie bez względu na to, do którego z pięknych miast się udamy.
Największe z nich, poza Paryżem, to: Marsylia, Lyon, Tuluza, Bordeaux, Strasburg, Lille,
Nicea.
Gdy przed oczami staje nam wspomnienie każdego z tych miast, nie ma już pewności, że jest
tylko Paryż, a potem długo, długo nic.
Każde z tych miejsc ma magiczny klimat i wiele do zaoferowania.
Obyczaje

Francja jest nowoczesnym państwem, wyróżniającym się na tle innych
stylem życia, otwarciem na działania społeczno-kulturalne, a także tradycje,
z którymi żaden mieszkaniec tego wspaniałego kraju nie chce się rozstawać.

Różnice mentalne z pewnością można dostrzec podróżując po prowincjach,
wypoczywając w miejscowościach letniskowych czy też zwiedzając duże
miasta. Mieszkańcom Francji podoba się poczucie bezpieczeństwa, brak
wulgarności, życiowa pewność i stabilizacja, chociaż szczycą się tym, że od
lat uważają się za społeczeństwo bezklasowe.

Domostwa odzwierciedlają najczęściej styl życia swoich właścicieli, gości
zaprasza się najczęściej na kolację, a nie na popołudniową herbatkę.

Jeżeli trafi się do francuskiego domu warto wziąć z sobą prezent (słodycze,
kwiaty, raczej nie brać butelki wina)

i należy pamiętać, że Francuzi są bardzo gościnni, niemniej uwielbiają
poruszać trudne tematy dotyczące religii i obecnej sytuacji politycznej,
a impulsywna konwersacja przy stole jest wręcz obowiązkowym elementem
spotkania.

Słynna zasada konwenansu towarzyskiego savoir-vivre nakazuje
zaangażowania się w rozmowę i wysłuchania poglądów swojego rozmówcy.

Siadając do stołu warto pamiętać, że to jego właściciel wyznacza
odpowiednie miejsce, najczęściej po swojej prawicy, w dobrym tonie leży
sięgnięcie po lampkę wina dopiero wtedy, gdy gospodarz wzniesie toast.

Pozdrowienie i powitanie są we Francji bardziej rozpowszechnione
i przyjacielskie niż w Polsce, dlatego nie należy się dziwić, gdy w każdym
sklepie, na rogu ulicy, w parku czy instytucji usłyszy się przyjazne bonjour
madame / bonjour monsieur czy salut!; normalnością są również często
słyszane pardon czy merci.


Przy powitaniu i żegnaniu Francuzi często całują kobiety w policzek,
a mężczyźni zwyczajnie podają sobie rękę.

Narodowym obyczajem, z którym bardzo często można się zetknąć w wielu
parkach i na wyznaczonych terenach jest gra w kule – petanque.

Kibice i gracze tej charyzmatycznej dyscypliny zbierają się wieczorami
w wielu miejscach i rzucają ołowianymi kulami popijając przy tym pastis –
likier o smaku anyżowym.

Otwartość Francuzów na przyjaciół i nowe

Często umawiają się na wspólne grillowanie, degustację wina, urządzają
pikniki i organizują wspólne wyjścia do restauracji.

Jeżeli turyści mają zacięcie do polowań z pewnością we Francji znajdą
sprzymierzeńców tego specyficznego hobby.
Francuzi uwielbiają polować w różnych formach, z nagonką, łukiem oraz z
sokołem, towarzyszą temu najczęściej myśliwskie imprezy i biesiady.

Francuzi

W gronie rodziny i bliskich, najczęściej ustnie, przekazują z pokolenia na
pokolenie legendy, przesądy, przysłowia, pieśni i tańce.

Podróżując po poszczególnych regionach można zwrócić uwagę na ciekawe
różnice występujące pomiędzy zachowaniem ludzi.
znajomości jest powszechna.
przywiązuję wielką wagę do tradycji i folkloru.

Lista obchodzony świąt, obrzędów
jest bardzo długa.
religijnych i towarzyszących im imprez

Francję zamieszkują w większości katolicy, więc w gronie rodzinnym
obchodzi się Boże Narodzenie, chociaż przez różnorodność kulturową Francja
uchodzi za kraj wielowyznaniowy.

Podobnie świętuje się daty zakończenia dwóch wojen światowych, w których
Francja odegrała niemałą rolę (8 maj i 11 listopad), a także 14 lipca – dzień
wyzwolenia Bastylii, kiedy na terenie całego kraju odbywają się liczne
imprezy, festyny, koncerty i przedstawienia.

Karnawał jest również obchodzony hucznie, ulice zapełniają się tłumnymi
pochodami zakończonymi pokazami fajerwerków.

Na mapie Francji zapisały się także ważne ośrodki kultów religijnych, do
których pielgrzymują wierni z całego świata, a święte miejsca bardzo często
wymienia się w przewodnikach jako atrakcyjne turystycznie;

najbardziej znane to Lourdes, Lisieux, Chartes i Le Puy.

Bardzo często obchodzone są również lokalne święta jak na przykład święto
lawendy w Prowansji, dzień sera i uroczystość kwitnących cytryn w
Szampanii, święto ostryg w Cental czy kiszonej kapusty w Alzacji.

Jedną z ciekawych tradycji jest corrida – walki byków organizowane
według hiszpańskich zasad z udziałem słynnych torreadorów.

W wielu miejscach można znaleźć specjalne areny
niebezpiecznego widowiska.

Popularna jest również „pogoń za kokardą”, kiedy młodzi mężczyźni próbują
wyrwać bykowi przymocowaną pomiędzy rogami wstęgę.

Specjalnie dla turystów przygotowywane są bardziej bezpieczne wersje
zabawy, kiedy byka zastępuje krowa lub młody cielak.

Jak w każdym kraju, również we Francji obowiązują pewne zasady związane
z zachowaniem się w restauracjach. Chociaż opłata za obsługę wliczona jest
do rachunku service compris, za normalność przyjęło się zostawianie
dodatkowych napiwków, najczęściej wysokości 7-10% zapłaconej kwoty.

W kawiarniach i barach można zostawić napiwek na specjalnym talerzyku
ustawionym na kontuarze.

Turyści zostawiają również napiwki taksówkarzom, przewodnikom i
pokojówkom hotelowym.

We Francji, podobnie jak w Polsce, obowiązują ścisłe zasady dotyczące
palenia papierosów. Zakaz palenia obowiązuje we wszystkich budynkach
użyteczności publicznej, zadaszonych placach, restauracjach, kawiarniach,
środkach komunikacji itp.

Palić można w wyznaczonych do
przystosowane dla tego
tego miejscach zwanych espace fumeur.

Warto
również pamiętać o pewnych zasadach przy kupowaniu napojów.

W przypadku piwa należy poprosić o małe piwo „un demi” lub duże „un
serieux”, przy zamawianiu piwa w języku angielskim czy niemieckim przez
nieporozumienie można dostać litrowy dzban.

Podobnie jest z kawą, należy uważać na samo określenie „kawa”, lepiej
poprosić czarną „un expresso” lub białą „un creme”.

Zwiedzając muzea warto pamiętać, że fotografowanie ich wnętrz jest często
możliwe, ale dopiero po uiszczeniu odpowiedniej opłaty, natomiast
zwiedzając zabytki sakralne dobrze jest być odpowiednio ubranym, niemniej
pod tym względem Francuzi nie są tak restrykcyjni, jak inne narody
udostępniające turystom swoje świątynie.
Święta
Świętem narodowym we Francji jest dzień 14 lipca, który to upamiętnia zburzenie Bastylii w
1789r. Symbolem Republiki jest Marianne, czyli wolność, przedstawiana alegorycznie jako
kobieta w czapce frygijskiej. Można ją zobaczyć np. na znanym obrazie autorstwa Eugene
Delacroix "Wolność wiodąca lud na barykady", a nawet na francuskich znaczkach
pocztowych. Nawet największy ignorant w dziedzinie historii zauważy więc, że Wielka
Rewolucja Francuska była przełomem w historii kraju. Nic w tym dziwnego, gdyż ówczesne
obalenie monarchii dało początek długiemu procesowi, w wyniku którego obecnie Francji jest
krajem demokratycznym, a władza opiera się na systemie pół-prezydenckim.