docplik PDF - Fundacja dla Wolności
download 
Reklamacja Transkrypt
plik PDF - Fundacja dla Wolności
Rachid MEKHLOUFI „ G r a p o d s z y l d e m [ r e w o l u c y j n e g o ] F L N z n a c z y ł a d l a m ni e w i ę c e j niż jakiekolwiek złote medale możliwe do zdobycia” (w wywiadzie) #wolność #antykolonializm Algierczyk, od 18. roku życia grający we Francji (Algieria była wtedy kolonią francuską). Mekhloufi za młodu był świadkiem dokonanej przez Francuzów masakry w jego rodzinnym mieście Satif. Kluby m.in. AS Saint-Étienne, Servette, SC Bastia. Jeden z najwybitniejszych piłkarzy swojej epoki, najlepszy strzelec w historii Saint-Étienne w złotych latach tej drużyny (m.in. 4 mistrzostwa Francji). W 1957 r. z reprezentacją Francji zdobył tytuł na wojskowych mistrzostwach świata. Z A C O G O C E N I M Y: sensacyjny krok w nieznane: w 1958 r., już w trakcie wojny o niepodległość Algierii, zrezygnował z wielkiej europejskiej kariery i szansy na grę w mistrzostwach świata w barwach Francji. Potajemnie przedostał się do Tunezji i dołączył wraz z dwoma algierskimi kolegami grającymi we francuskich klubach – Mochtarem Arribim i Abdelhamidem Kermalim – do nieuznawanej w świecie reprezentacji Frontu Wyzwolenia Narodowego (FLN), za co został zawieszony na cztery lata. Był prawdziwym pionierem tego typu akcji propagandowej – nikt wcześniej nie zrobił nic podobnego. granie „dla sprawy”: w tym czasie rozgrywał jedynie mecze towarzyskie z reprezentacjami popierającymi niepodległościowe aspiracje Algierii; jeździł po całym świecie, promując algierską kwestię niepodległościową. W reprezentacji Frontu wystąpił aż 40 razy! niezłomne oddanie ojczyźnie: w latach 1963–1968 grał już wnowo powstałej reprezentacji Algierii, zdążył zagrać 11 razy w wyśnionej koszulce. Szybko, bo w 1975 r., został selekcjonerem reprezentacji Algierii i zdobył złote medale na igrzyskach śródziemnomorskich oraz igrzyskach afrykańskich. Potem prowadził jeszcze reprezentację dwukrotnie (m.in. na mundialu w Hiszpanii 1982, kiedy Algieria nie wyszła z grupy po skandalicznym remisie w meczu Niemcy– Austria); aktywność nawet w podeszłym wieku: jako algierska legenda zaangażował się w 2010 r. w projekt rozwoju sieci szkółek piłkarskich w swoim kraju ŹRÓDŁA: sylwetka w filmie Futbolowi buntownicy Pereza i Rofa: youtube.com/watch?v=mbZ05J-Pzq8 sylwetka w prasie: afrik-foot.com/article7733.html; aljazeera.com/programmes/footballrebels/2013/03/201336102359464263.html Projekt Etnoliga realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG. „Doktor” SÓCRATES „Zwycięstwo nie może być celem samym w sobie. Artyzm i piękno to także część tej gry” (w wywiadzie) #aktywizm #demokracja Wybitny Brazylijczyk, uchodzi za jednego ze stu najlepszych piłkarzy w historii futbolu. Kluby m.in. Botafogo, Corinthians, Fiorentina, Flamengo, Santos FC. Nie pochodził z dołów społecznych; miał oczytanego ojca i nieprzypadkowo jego dwaj bracia otrzymali imiona Sófocles i Sóstenes… Intelektualista, felietonista, komentator spraw politycznych i związanych z ochroną środowiska; „doktor Sócrates” – tak go nazywano w Brazylii. Absolwent nauk medycznych, w półmilionowym Ribeirão Preto. pediatra, prowadził klinikę Z A C O G O C E N I M Y: demonstracyjna „demokracja w Corinthians”: w czasach, kiedy w Brazylii rządziła krwawa dyktatura wojskowa, wymusił na władzach jednego z najsłynniejszych klubów, by wszelkie decyzje podejmowali wszyscy pracownicy klubu (od piłkarzy po sprzątaczki). W ramach protestu wobec reżimu przegłosowano m.in., by grać w koszulkach z napisem Democracia aktywność obywatelska: nie wahał się brać udział w manifestacjach przeciwko torturom więźniów politycznych; przyjaciel Luiza Inacio Luli da Silvy, późniejszego lewicowego prezydenta Brazylii (choć jego rządy ocenił dość krytycznie) krytyk obecnego futbolu: wielbiciel ofensywy, uznawał obecne „atletyczne” mecze za pozbawione wdzięku, chciał wprowadzić 9-osobowe składy boiskowa bezkompromisowość: zawsze dążył do pokazania czegoś wyjątkowego i wielu uważa, że właśnie dlatego jego reprezentacja, ceniona i wielbiona, nigdy nie zdobyła mistrzostwa świata (jako kapitan Sócrates kazał Brazylii atakować mimo korzystnego wyniku z Włochami, co skończyło się porażką) KONTROWERSJE: nie miał litości dla zachowawczej Brazylii. W 2002 Felipe Scolarego nazywał mimo sukcesu „kupą gówna”; w 2010 nie kibicował ekipie Carlosa Dungi, a… Hiszpanom ŹRÓDŁA: sylwetka w filmie Futbolowi buntownicy Pereza i Rofa: youtube.com/watch?v=mbZ05J-Pzq8 Projekt Etnoliga realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG. Justin FASHANU „Tr u d n o b ę d z i e k i e d y k o l w i e k z a p o m n i e ć o b ł ę d a c h w ł a s n y c h i i n n y c h , kt ó r e t a k r a n i ł y. A j e d n a k na j w a ż n i e j s z e j e s t u m i e ć wybaczyć” (w wywiadzie) #lgbt #antyrasizm Brytyjczyk , syn Gujanki i Anglika, w latach 80. grał w silnych drużynach na Wyspach, w Norwich zaliczany do klubowej galerii sław. Kluby m.in. Norwich City, Notthingham Forest, Notts County. Pierwszy czarnoskóry piłkarz, za którego zapłacono milion funtów (tyle za 19-latka dało w 1981 r. mocne wówczas Notthingham Forest). Nie spełnił oczekiwań, na co niewątpliwie wpłynęła konieczność prowadzenia podwójnego życia w kipiącym testosteronem futbolowym światku. Z A C O G O C E N I M Y: wysoka cena za pozostawanie sobą: o jego orientacji mówiono już w trakcie kariery. Z powodu podejrzeń o homoseksualizm i uczęszczania do gejowskich barów szykanował go Brian Clough, legendarny angielski menedżer Notthinghamu pierwszy brytyjski ligowiec, który ujawnił orientację homoseksualną: choć zrobił to dopiero w 1990 r., po zakończeniu kariery, to i tak spotkał go ostracyzm ze strony środowisk piłkarskiego, kościelnego, a nawet afroamerykańskiego („zaszkodzi naszej sprawie”). Wyrzekł się go nawet własny brat, również piłkarz przetarcie szlaku innym: przez wiele lat Justin był jedynym tak odważnym człowiekiem w wielkim futbolu. Dopiero w 2013 r. o swoim homoseksualizmie publicznie powiedział amerykański piłkarz Robbie Rogers (ale dopiero w dniu zakończenia swojej kariery w wieku 25 lat; później ją wznowił i obecnie gra w Los Angeles Galaxy). W 2014 roku, rok po zakończeniu kariery, o swojej orientacji poinformował wielokrotny reprezentant Niemiec, Thomas Hitzlsperger KONTROWERSJA: zapowiadał ujawnienie orientacji seksualnej wielu ważnych polityków brytyjskich popełnił samobójstwo po oskarżeniu o napaść seksualną (w liście pożegnalnym utrzymywał, że zarzut jest bezpodstawny, a on – szantażowany w tej kwestii) ŹRÓDŁA: biografia Forbidden Story: justinfashanustory.com BBC „Britain’s Gay Footballers”: bbc.co.uk/programmes/b01bncfg homofobia w piłce: theguardian.com/commentisfree/2012/feb/04/sports-charter-homophobia-football kampania przeciw homofobii w piłce: thejustincampaign.com/index.htm Projekt Etnoliga realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG. Carlos CASZELY „ To b y ł o p o w i e d z e n i e w y r a ź n e g o N I E p o t y l u l a t a c h s t r a c h u [przed dyktaturą]” (w wywiadzie) #aktywizm #odwaga Chilijczyk pochodzenia węgierskiego. Kluby m.in. Colo Colo, Espanyol Barcelona. Jeden z pięciu najwybitniejszych piłkarzy w historii Chile, na 3. miejscu w klasyfikacji snajperów chilijskiej reprezentacji, w całej karierze nastrzelał ponad 800 bramek. Zasłynął również z tego, że… po wprowadzeniu kartek w futbolu stał się pierwszym piłkarzem, któremu pokazano czerwona kartkę na mistrzostwach świata (w 1974 r. przeciwko RFN). Z A C O G O C E N I M Y: odważny krytyk dyktatury wojskowej: jego matka już w 1974 r. torturowana była przez chilijskich bezpieczniaków z powodu przekonań politycznych syna słynny gest odmowy powitania Pinocheta: Caszely był tak dobry, że mimo antyreżimowych poglądów znalazł się w kadrze na mundial w RFN 1974, ale na oficjałce przed odlotem jako jedyny nie podał ręki dyktatorowi Chile. Zapłacił za to wysoką cenę – tortury matki, pominięcie przy powołaniach na mistrzostwa w Argentynie 1978, ataki prasy chilijskiej na mundialu w Hiszpanii 1982 za „wątpliwe zaangażowanie patriotyczne” wezwanie do sprzeciwu: w 1980 r., gdy był u szczytu kariery i sławy, zaapelował o odrzucenie proponowanych przez pinochetystów zmian w konstytucji. Po zakończeniu kariery w 1985 r. od razu przeszedł do aktywnej opozycji otwarte „nie” w kluczowym plebiscycie: w 1988 r. wraz z matką wystąpił w sensacyjnej reklamówce opozycyjnej w TV, nakłaniając do wotum nieufności dla starzejącego się Pinocheta (najpierw kobieta opowiadała po raz pierwszy przed kamerą o zaznanych torturach; potem popularny w kraju Caszely stwierdzał na wizji: „ja również głosuję na »nie«, bo ta wspaniała kobieta jest moją matką”) aktywizm w życiu publicznym demokratycznego Chile: za kadencji prezydenta Ricardo Lagosa został włączony – jako jedyny przedstawiciel świata sportu – w skład prestiżowej Komisji Dwusetlecia KONTROWERSJA: jeszcze przed puczem aktywnie wspierał środowiska komunistyczne ŹRÓDŁA: sylwetka w filmie Futbolowi buntownicy Pereza i Rofa: youtube.com/watch?v=mbZ05J-Pzq8 sylwetka w prasie: libertaddigital.com/deportes/futbol/2014-07-11/carlos-caszely-el-futbolista-que-oso-desafiar-a-pinochet-1276523502; aljazeera.com/programmes/footballrebels/2013/03/2013312153742826161.html Projekt Etnoliga realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG. Predrag PAŠIĆ „P o z a b o i s k i e m m i ę d z y i c h o j c a m i p a n o w a ł a n i e n a w i ś ć . Ale tu grali w piłkę, nosili te same koszulki… byliśmy wszyscy razem” (w wywiadzie) #odwaga #wieloetniczność Jugosłowianin (Bośniak) urodzony w Sarajewie. Kluby m.in. FK Sarajewo, VfB Stuttgart. Pseudonim „Paja”, świetny skrzydłowy, w FK Sarajewo stworzył legendarny ofensywny tandem z Safetem Sušiciem (duet „Paja”-„Pape”) i zapewnił klubowi drugie w historii mistrzostwo Jugosławii. W FK Sarajewo poznał Radovana Karadžicia (późniejszego przywódcę bośniackich Serbów, zbrodniarza wojennego odpowiedzialnego m.in. za sarajewskie zbrodnie), który w tamtym czasie pełnił rolę klubowego lekarza i psychologa: „Wtedy był to zupełnie inny człowiek – wspomina po latach. – Karadžić przekonywał nas, że musimy stanowić jedność, jeden wspólny i zgrany zespół…” Z A C O G O C E N I M Y: założenie szkółki Bubamara w bombardowanym Sarajewie: w czasie krwawego konfliktu etnicznego 1992–1996, podczas oblężenia rodzinnego miasta przez oddziały serbskie, Pašić postanowił zająć się prowadzeniem zajęć w futbolowej szkółce dla sarajewskich dzieciaków wszelkiej narodowości ryzykowanie dla innych: życie w stolicy Bośni oznaczało wtedy wielkie zagrożenie (artyleria serbska na wzgórzach ostrzeliwała dzielnice, zginęło ponad 10 tys. osób, a snajperzy z ukrycia zabili m.in. 60 dzieci). Obiekty sportowe znajdowa ły się blisko jednej z g łównych arterii, ponuro zwanej „Aleją Snajperów”. Pašić zajął się nie tylko szkoleniem, ale i skomplikowaną organizacją transportu dzieci oaza tolerancji: Sarajewo zawsze było prawdziwym tyglem kultur, ale w czasie wojny w Bo śni zapanowała nienawiść. Prawdziwym wyjątkiem była w łaśnie szkółka Bubamara – jedynym kryterium dla kilkuset dzieci były tu umiejętności piłkarskie! wybór nieoczywisty: w tamtym czasie Pašić miał intratną ofertę z Niemiec, która zapewniłaby mu bezpieczeństwo, a mimo to postanowił zostać i pomagać innym dalsze burzenie barier: po wojnie szkółka Bubamara brała i bierze udział w wielu turniejach w republikach byłej Jugosławii: Serbii, Czarnogórze i Chorwacji ŹRÓDŁA: sylwetka w filmie Futbolowi buntownicy Pereza i Rofa: youtube.com/watch?v=mbZ05J-Pzq8 o słynnej szkółce: thft.dx.am/features/bubamara.html Projekt Etnoliga realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG. Éric CANTONA „ N i e c h t o z r o b i k a ż d y w s w o i m k r a j u . Wy p ł a c i p i e n i ą d z e , a u p a d n ą banki, zagrożenie zniknie. Żadnej broni, żadnej krwi. Oto prawdziwa rewolucja” (w wywiadzie) #aktywizm #alterglobalizm #bunt Francuz urodzony w wieloetnicznej Marsylii. Kluby m.in. AJ Auxerre, Olympique Marsylia, Leeds United, Manchester United. Legenda ManU, w 2005 r. uznany najlepszym piłkarzem w historii całej Premier League. Ikona stylu „anty”: niegdyś jego wizytówką był postawiony kołnierzyk trykotu piłkarskiego, dziś są to raczej kolorowe swetry i siwiejąca gęsta broda. Z A C O G O C E N I M Y: zangażowanie na rzecz fair play: twarz ruchu Joga Bonito („Graj pięknie”) przeciw dyktaturze banków: pod szyldem alterglobalistycznego ruchu StopBanque od lat wzywa do bezkrwawej rewolucji wobec finansjery. Apelował w 2010 r. o masowe wycofanie środków z kont, by zdestabilizować światowy system bankowy zwracanie uwagi na problemy wykluczonych: kilka lat temu zapowiedział start w wyborach na prezydenta Francji. Okazało się to jedynie happeningiem na rzecz poprawy położenia osób bezdomnych KONTROWERSJE: zarzut dwulicowości: całą karierę grał w reklamach, a i potem był związany z wielkimi koncernami (np. projekt Joga TV powstał przy współpracy Nike i Google) apel o bojkot młodzieżowej reprezentacji Izraela z powodu polityki tego państwa słynny fruwający kopniak w kibica podczas meczu z Crystal Palace w 1995 r., po którym został zawieszony na niemal rok (co barwnie skomentował na konferencji: „Mewy śledzą łajbę, gdy wiedzą, że sardynki będą wrzucane do morza. Dziękuję”) ŹRÓDŁA: film Szukając Erica, 2009, reż. Ken Loach: alltube.tv/film/szukajac-erica-looking-for-eric-2009-napisy/5532 Lewica.pl: lewica.pl/index.php?id=22891&tytul=Francja:-%C9ric-Cantona-wzywa-do-obalenia-systemu-bankowego Projekt Etnoliga realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG. Ivan EGRIĆ „Nagroda fair play dla mojej drużyny znaczy dla mnie więcej niż mistrzostwo kraju” (w wywiadzie) #aktywizm #alterglobalizm #antynacjonalizm Serb urodzony w Chorwacji, wychowany w Australii. Kluby m.in. FC Basel, Bursaspor. Zakończył karierę, mając raptem 30 lat (jak sam mówi: „spontanicznie”, już nie czerpał radości z gry). W trakcie kariery przeszedł ciężką depresję związaną z traumą po wojnie w Jugosławii, z życiem uchodźcy, a także z presją nakładaną na piłkarzy. Wyszedł z choroby, ba, potem był kapitanem swoich drużyn i reprezentantem kraju. Z A C O G O C E N I M Y: płomienny felietonista: serbski („Politika”, „Novi Plamen”) i nie tylko („TagesWoche”). Otwarcie potępia szowinizm w sporcie, bajońskie apanaże w piłce, szkodliwy wpływ mediów na styl życia piłkarzy radykalny zwolennik fair play: niezłomny piewca uczciwości i sprawiedliwości, którą cenił wyżej niż trofea (gdy nie był faulowany, zgłaszał to sędziemu, by zmienił decyzję na mniej korzystną dla swojego zespołu) przeciwnik nacjonalizmu w piłce: i dlatego jego występy w reprezentacji Jugosławii były przerywane rezygnacjami z gry. Sam uważa się za Jugosłowianina! nieprzejednany krytyk całego współczesnego świata wielkiej piłki, a zwłaszcza piłkarskich agentów (menedżerów): wielokrotnie pisał o ich negatywnym wpływie na całe środowisko, sam także nie miał agenta przeciwnik rutyny: nie znosi utartych przyzwyczajeń i powtarzalności. W świecie postaci wyróżniających się na siłę – on się wyróżniał pięknie KONTROWERSJA: bywał krytykowany za otwartą fascynację dziełami Karola Marksa ŹRÓDŁA: sylwetka na blogu „A jednak się kręci”: rafalstec.blox.pl/2010/09/Pilkarz-cholernie-nietypowy.html wywiad Emanuela Giulianellego w l’Ultimo Uomo: ultimouomo.com/ivan-ergic-leretico Projekt Etnoliga realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG. Maribel DOMÍNGUEZ „W porządku. O ile ty zrobisz to samo” (riposta pod adresem działaczki, która przed jej rejestracją w 1997 r. zaordynowała „inspekcję płci” Domínguez z racji krótkich włosów i „męskiego” stylu gry. Po tej odpowiedzi nigdy więcej takiego żądania nie ponowiono) #rownouprawnienie #antyseksizm Meksykanka, znana jako „Marigol”, mimo że w jej rodzinnym kraju nie istniała liga kobieca. Legenda meksykańskiej piłki (75 goli w kadrze!), jedna z 25 najlepszych piłkarek w historii. Kluby m.in. FC Barcelona, l’Estartit i wiele najlepszych zespołów północnoamerykańskich. Z A C O J Ą C E N I M Y: upór od zawsze: „mój tata nie lubił nawet, kiedy grałam z braćmi”, ale nic sobie z tego nie robiła. W dzieciństwie udawała chłopca, byle grać z innymi na podwórkach (krótko ostrzyżona, przedstawiała się męskim imieniem „Mario”). Znana nie tylko z talentu piłkarskiego, lecz z silnej woli, uporu i charyzmy prawdziwy symbol walki o równość płci w piłce: jako jedna z pierwszych usiłowała grać w męskim klubie piłki nożnej. W 2004 r. jako pierwsza kobieta w historii podpisała dwuletni kontrakt z drugoligowym meksykańskim klubem Atlético Celaya. Meksykański związek wyraził na to zgodę, niestety FIFA uniemożliwiła Maribel grę w oficjalnych rozgrywkach przeszłość na murawie, przyszłość w polityce: w 2015 r. „Marigol”, od dwóch lat grająca już w nowo powstałej meksykańskiej lidze żeńskiej, zakończyła występy w reprezentacji kraju i w ramach partii PAN wystartuje na stanowisko wiceburmistrza w wyborach lokalnych w stanie Hidalgo (w tych samych wyborach, choć gdzie indziej, startuje również inna legenda, słynny przed laty piłkarz Cuauhtémoc Blanco) ŹRÓDŁA: sylwetka w prasie: espndeportes.espn.go.com/news/story/_/id/2201038/la-futbolista-maribel-dominguez-un-ejemplo-de-romper-paradigmas; oem.com.mx/elsoldetulancingo/notas/n2374771.htm Wikipedia: en.wikipedia.org/wiki/Maribel_Dom%C3%ADnguez Projekt Etnoliga realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG. MARTA Vieira da Silva „Ponad połowa ludzkości jest wykluczona, nie może uczestniczyć i dawać od siebie co najlepsze” (w wystąpieniu jako ambasadorka dobrej woli) #antyseksizm #rownouprawnienie Najsłynniejsza Brazylijka dekady, pięć razy z rzędu wybierana najlepszą piłkarką świata, jej odcisk buta znajduje się w Alei Gwiazd na Maracanie. Kluby m.in. brazylijskie Vasco da Gama, Santa Cruz Recife, Santos FC, amerykańskie Los Angeles Sol, Gold Pride, szwedzkie Umeå IK, Tyresö FF, FC Rosengård. Niedawno uznana za jedną ze stu najbardziej wpływowych osób w Brazylii. Z A C O J Ą C E N I M Y: upór i konsekwencja: zaczynała w slumsach w kraju piłkarskim, w którym krzywo patrzono na kobietę w futbolu, a stała się zdecydowanie najlepsza na świecie. Charakterystyczne, że nawet niedawno, gdy kibice na stadionie śpiewali „Marta jest lepsza niż Kaká”, dziennikarzemężczyźni odebrali to jako żart ambasadorka dobrej woli UNDP ds. równości płci: piastując tę godność, może lepiej wykorzystywać futbol jako narzędzie zmiany. Wizytuje różne kraje, wspierając tamtejsze organizacje walczące o prawa kobiet. M.in. w imię równouprawnienia w 2007 r. jako pierwsza kobieta w dziejach zagrała w oficjalnym międzynarodowym „meczu przeciwko biedzie” w ramach oenzetowskiego Programu ds. Rozwoju (UNDP) pamięć o emancypacji: w 2014 r. otworzyła w Rio de Janeiro wielką wystawę Football for Equality Plaza na rzecz zmiany społecznej i walki o równość płci, m.in. z materiałami ukazującymi 100 lat walki Brazylijek o równouprawnienie przyszła szefowa FIFA? Marta wiele razy podkreślała, że w tej chwili FIFA jest organizacją skrajnie męską, a kobiety traktuje się protekcjonalnie; a przecież „powinny decydować program i umiejętności, niezależnie od płci” ŹRÓDŁA: ambasadorka UNDP: iknowpolitics.org/en/knowledge-library/multimedia/undp-goodwill-ambassador-marta-vieira-da-silva-plays-gender-equality wywiad + o projekcie Football for Equality Plaza: streetfootballworld.org/latest/blog/breaking-down-barriers-women-pitch-interview-marta Projekt Etnoliga realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG. OLEGUER Presas „Po prostu wyjaśniłem [hiszpańskiemu selekcjonerowi] Aragonesowi mój światopogląd. Skoro nie może liczyć na uczucie, pełne z a a n g a ż o w a n i e , l e p i e j p o w o ł a ć i n n y c h . Ta k m i p o d p o w i a d a u c z c i w o ś ć i sumienie” (w wywiadzie) #alterglobalizm #pacyfizm Katalończyk (wyraźnie podkreśla, że nie Hiszpan). Kluby m.in. FC Barcelona, Ajax Amsterdam, zakończył karierę w wieku 31 lat. Obrońca, ponad 100 spotkań w barcelońskich barwach, był częścią składu Barçy w latach sukcesów Franka Rijkaarda (dwukrotnie mistrzostwo Hiszpanii, jeden triumf w Lidze Mistrzów). Magister nauk ekonomicznych. Z A C O G O C E N I M Y: złożony światopogląd: nacjonalista kataloński, lewicowiec światopoglądowy, zdeklarowany alterglobalista, uczestnik manif przeciwko wojnie w Iraku, globalizacji, lokalnym skinheadom… otwartość i dialog: jako jeden z niewielu aktywnych piłkarzy zawsze głosił swoje przekonania. Jest współautorem bogatej literacko książki z 2006 r. Droga do Itaki, w której opowiada o swojej karierze i tłumaczy poglądy na kwestie społeczno-polityczne zaangażowanie na rzecz zmian: po zakończeniu kariery wystartował do parlamentu katalońskiego z dalekiego miejsca na liście w partii niepodległościowców (CUP) bezkompromisowość: po latach przyznał, że mimo perspektywy zdobycia wielu trofeów odmówił gry w reprezentacji Hiszpanii, argumentując, że przecież czuje się i jest Katalończykiem KONTROWERSJE: w 2007 r. w felietonie dla portalu 20minutos.es wsparł przetrzymywanego już po wyroku baskijskiego terrorystę z ETA, który za kratkami prowadził strajk głodowy w imię równości i wolności słowa. Oleguer utracił przez to wielki kontrakt sponsorski ŹRÓDŁA: Wikipedia + mundodeportivo.com/20121115/fc-barcelona/oleguer-presas-da-el-salto-a-la-politica_54354523008.html głośny artykuł Oleguera: 20minutos.es/deportes/noticia/articulo-oleguer-barcelona-199589/0 Projekt Etnoliga realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG. Didier DROGBA „Możemy mieć wspólne cele (…) Błagamy tu i teraz, na kolanach, przebaczcie sobie (…), odłóżcie broń, zorganizujcie wolne wybory” (fragment apelu do narodu, który przyczynił się do wstrzymania walk) #charytatywnosc #braterstwo Iworyjczyk (obywatel Wybrzeża Kości Słoniowej), we Francji od piątego roku życia. Klubsy m.in. Le Mans, Guingamp, Olympique Marsylia, Chelsea Londyn, Galatasaray Stambuł. Absolutna legenda Chelsea (ponad 100 bramek) i reprezentacji WKS (65 goli!), czterokrotny mistrz Anglii, zwycięzca Ligi Mistrzów 2012, dwukrotny król strzelców Premier League, najskuteczniejszy afrykański strzelec w najważniejszym z pucharów europejskich (44 bramki w Lidze Mistrzów). Z A C O G O C E N I M Y: słynny apel o pokój: po zakwalifikowaniu się Wybrzeża na mundial 2006 po raz pierwszy w historii, wystosował wraz z kadrą błagalną odezwę do uczestników wojny domowej w kraju charyzmatyczny mediator: m.in. dzięki temu po 5 latach rozlewu krwi ogłoszono zawieszenie broni, a Drogba spotkał się z przywódcami walczących. Na jego żądanie w Bouake (na partyzanckim obszarze) rozegrano jeden z meczów kadry. Za starania o pokój w Wybrzeżu został zaliczony do setki najbardziej wpływowych ludzi na świecie. W 2011 r. wszedł w skład iworyjskiej Komisji Prawdy i Pojednania jako jedna z najważniejszych postaci budowa szpitala w Abidżanie: w 2009 r. przeznaczył wielomilionową sumę z własnego kontraktu sponsorskiego na powstanie publicznej placówki zdrowotnej w rodzinnym mieście. Ponadto przekonał Chelsea do wyłożenia podobnej sumy! walka z wirusem ebola: w 2014 r. u boku innych najwybitniejszych piłkarzy wziął czynny udział w kampanii „Jedenastu przeciwko eboli”, mającej na celu upowszechnianie wiedzy o tej chorobie. Od 2007 ambasador dobrej woli UNDP KONTROWERSJE: mimo wszystko najczęściej jest kojarzony z okrzykiem komentującym pracę sędziów w półfinale Ligi Mistrzów z FC Barceloną: It’s a fucking disgrace! ŹRÓDŁA: sylwetka w filmie Futbolowi buntownicy Pereza i Rofa: youtube.com/watch?v=mbZ05J-Pzq8 słynny apel: www.youtube.com/watch?v=lf6kLSAM5sA Projekt Etnoliga realizowany w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG.
