SAP - Opis - BIP Muzeum w Sosnowcu

Transkrypt

„HAWK” SŁAWOMIR JASTRZĄB
ul. Katowicka 136a/7
41-500 Chorzów
Temat opracowania : Projekt systemu sygnalizacji pożaru
Obiekt : Muzeum w Sosnowcu
41-205 Sosnowiec, ul. Chemiczna 12
Stadium opracowania : Projekt wykonawczy
Branża : SAP
Sprawdził :
mgr inż. Mariusz Gac
Nr ewid. SITP i CNBOP- D1178/07
Data i podpis :
Projektant :
Sławomir Jastrząb
Nr ewid. SITP i CNBOP- D665/00
Data i podpis :
Zlecający : Muzeum w Sosnowcu
41-205 Sosnowiec, ul. Chemiczna 12
Nr egzemplarza :
Numer projektu : 12/2013
Nr rewizji :
PDF stworzony przez wersję demonstracyjną pdfFactory Pro www.pdffactory.pl
Oświadczenie
Dokumentacja projektowa jest wykonana zgodnie z umową, obowiązującymi
przepisami, normami i zasadami wiedzy technicznej, a w swej formie jest
kompletna z punktu widzenia celu, któremu ma służyć i nie narusza praw
autorskich osób trzecich.
Spis treści
1. Strona tytułowa
2. Podstawa opracowania
3. Zakres opracowania
4. Dobór systemu
5. Miejsca instalacji elementów systemu
6. Instalacja przewodowa
7. Warunki eksploatacji systemu i wytyczne
8. Zestawienie aparatury
9. Informacja BIOZ
Załączniki:
- Obliczenie pojemności akumulatora
- Świadectwa, certyfikaty, zaświadczenia
Spis rysunków:
1.
2.
3.
4.
5.
System sygnalizacji pożaru – rzut piwnic
System sygnalizacji pożaru – rzut parteru
System sygnalizacji pożaru – rzut I piętra
System sygnalizacji pożaru – rzut poddasza
System sygnalizacji pożaru – schemat blokowy
rysunek nr : 1
rysunek nr : 2
rysunek nr : 3
rysunek nr : 4
rysunek nr : 5
2. Podstawa opracowania
W projekcie uwzględniono następujące regulacje prawne:
1. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dn. 21.04.2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków,
innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 80, poz. 563).
2. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji
z dn. 16.06.2003r. w sprawie uzgadniania projektu budowlanego pod
względem ochrony przeciwpożarowej (Dz.U. Nr 121, poz.1137).
3. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewn. z dn. 22.04.1992 r. w sprawie wydawania świadectwa dopuszczenia (atestu) użytkowania wyrobów służących
do ochrony przeciwpożarowej (Dz. U. nr 40/92 poz. 172).
4. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12.04.2002 r. w sprawie
warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich
usytuowania (Dz. u. nr 75 poz. 690).
5. Ustawa z dn. 24.08.1991 r. o ochronie przeciwpożarowej ( J.t.: Dz.U.
z 2002 r. Nr 147, poz.1229; zm.: Dz.U. z 2003 r. Nr 52, poz. 452 ).
6. Rozporządzenie Ministra Przemysłu z dn. 08.10.1990 r. w sprawie
warunków jakim powinny odpowiadać urządzenia elektroenergetyczne
w zakresie ochrony przeciwpożarowej (Dz. U. 81/90 poz. 473).
7. Ustawa z dn. 29.11.2000r. „Prawo atomowe”(Dz. U. z 2001r. nr 3 poz.18,
nr 100 poz.185, nr 154 poz. 1800 oraz z 2002r. nr 74 poz. 676).
8. Rozporządzenie Rady Ministrów z dn. 6 sierpnia 2002r. w sprawie
przypadków, w których działalność związana z narażeniem na
promieniowanie jonizujące nie podlega obowiązkowi uzyskania zezwolenia
lub zgłoszenia oraz przypadków w których może być wykonywana na
podstawie zgłoszenia.
9. Przepisy Budowy Urządzeń Elektroenergetycznych.
10. Sieci i instalacje sygnalizacji pożarowej /BISTYP/, Warszawa 1992 r.
11. Norma BN-84/8984 Zakładowe sieci telekomunikacyjno przewodowe.
12. Norma BN-84/8984-10 - Instalacje wewnętrzne. Ogólne wymagania.
13. Norma PN-92/E-05009/41 - Ochrona przeciwporażeniowa.
14. Norma PN-92/E-05009/54 - Uziemienia i przewody ochronne
15.Norma PKN-CEN/TS 54-14:2006 Systemy sygnalizacji pożarowej-Część 14: Wytyczne
planowania, projektowania, instalowania, odbioru, eksploatacji i konserwacji.
16. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12.03.2009 r. zmieniające rozporządzenie
w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowania.
17. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 07.06.2010 r. w
sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów
(Dz. U. 2010 nr 109 poz. 719).
W projekcie wykorzystano poniżej wymienione materiały wyjściowe:
- zlecenie na wykonawstwo projektu systemu sygnalizacji pożaru,
- projekt instalacji sygnalizacji alarmowo-pożarowej opracowany przez
FRUH ”Jupiter” (07.1995r.),
- podkłady budowlane otrzymane od inwestora,
- wizja lokalna obiektu, bieżące uzgodnienia,
- karty katalogowe urządzeń,
- normy i przepisy branżowe.
Założenia ogólne budowy systemu alarmu pożarowego -SAP
Główne zadanie SAP to: wykrycie zagrożenia pożarowego, powiadomienie o tym osoby
pełniącej dyżur (alarm I-go stopnia).
Niebezpieczeństwo powstania pożaru w obiekcie może wynikać m.in. z :
- porzucenia niedogaszonych niedopałków papierosów na materiały łatwopalne lub w ich
pobliżu,
- pozostawienia nie wyłączonych odbiorników energii elektrycznej lub ustawienia ich w
pobliżu materiałów palnych,
- niewłaściwego użytkowania i posługiwania się materiałami palnymi,
- niewłaściwej eksploatacji urządzeń grzejnych,
- nieprzestrzegania przepisów p.poż., szczególnie w czasie remontu,
- wad, uszkodzeń i przeciążenia instalacji elektrycznej,
- aktów sabotażu, wandalizmu.
Założenia ekonomiczne, techniczne i funkcjonalne doboru urządzeń:
- system powinien charakteryzować się możliwie najniższymi kosztami budowy
i eksploatacji oraz łatwością obsługi
- system powinien posiadać długotrwałe zasilanie awaryjne na wypadek zaniku zasilania
sieciowego.
Warunki pracy systemu:
Wpływ atmosfery - przewiduje się, że warunki klimatyczne tj. wilgotność, temperatura,
prędkość ruchu powietrza będą zawarte w granicach dopuszczalnych przez producentów
urządzeń.
Rodzaje zanieczyszczeń atmosfery - koncentracja pyłu, kurzu, i czynników chemicznie
agresywnych takich jak opary, spaliny w typowych dla budynku warunkach nie przekracza
norm dopuszczalnych dla ludzi, a zatem mieści się również w granicach normalnej pracy
urządzeń.
Przyjęte wyjątki od nadzorowania:
Węzły sanitarne, małe przedsionki i inne niewielkie pomieszczenia – przy założeniu, że nie
będą tam składowane materiały łatwopalne. Zaleca się opróżnienie i uporządkowanie tego
typu pomieszczeń.
System sygnalizacji pożaru ma zapewnić:
- przeciwpożarową ochronę obiektu,
- sygnalizację stanu alarmowego na centrali sygnalizacji pożaru,
- powiadomienie osób przebywających w obiekcie o alarmie pożarowym za pomocą
sygnalizatorów akustycznych.
Uwaga: System sygnalizacji pożaru pozwala na wczesne wykrycie pożaru
umożliwiające jego łatwą likwidację. Nie zabezpiecza jednak przed
powstaniem pożaru i nie zwalnia użytkownika od przestrzegania obowiązujących
przepisów przeciwpożarowych.
Ogólna charakterystyka obiektu
Budynek został wzniesiony na kształt prostokąta o wymiarach 38m x 37,7m i wysokości
15,1m zlokalizowany jest na terenie parku przy ul. Chemicznej 12 w Sosnowcu. Dojazd do
obiektu możliwy jest od ulicy Chemicznej. Ponadto wokół Muzeum zlokalizowane są drogi
wewnętrzne prowadzące wokół obiektu.
Budynek Muzeum w Sosnowcu przy ulicy Chemicznej 12 jest obiektem zabytkowym
wpisanym do rejestru zabytków pod nr A-1241/80. Obiekt dwukondygnacyjny,
podpiwniczony, z poddaszem użytkowym. Układ pomieszczeń w budynku korytarzowy.
Komunikację pionową stanowią otwarte klatki schodowe, z których główna o konstrukcji
żelbetowej łączy poziom parteru i piętra (nie ma połączenia z poziomem piwnicy i poddasza).
W okolicy głównej żelbetowej klatki schodowej na poziomie piętra znajdują się schody
drewniane łączące kondygnację piętra z poddaszem. W północno-wschodniej i północnozachodniej wieży znajdują się klatki schodowe oparte na schodach wachlarzowych
wykonanych na konstrukcji stalowej ze stopniami odpowiednio: drewnianymi i stalowymi.
Klatki te nie łączą wszystkich kondygnacji nadziemnych. Z budynku na zewnątrz prowadzi
pięć wyjść tj. wyjście główne z budynku od strony południowej, od ul. Chemicznej i
gospodarcze od strony północnej. Ponadto dwa wyjścia awaryjne, jedno poprzez klatkę
schodową w północno-wschodniej wieży oraz drugie przez piwnice do wejścia pod schodami
głównymi do budynku. Dodatkowo wyjście z części technicznej budynku – kotłowni i
wymiennikowi. Ze wszystkich pomieszczeń budynku wyjścia prowadzą bezpośrednio na
drogi komunikacyjne służące do celów ewakuacji.
Dane powierzchniowe:
- pow. zabudowy – 1093,20 m2
- pow. użytkowa- 2740,80 m2
- kubatura - 19494,80 m3
Piwnice: integralną część podpiwniczenia stanowi lokal restauracyjny wraz z zapleczem
kuchennym i socjalnym. Ponadto na poziomie piwnic znajdują się magazyny i pomieszczenie
warsztatowe. Pomieszczenie wymiennikowni (węzeł cieplny) i magazyn budowlany, są
wydzielone od pozostałej części podpiwniczenia. Do tych pomieszczeń wejść można z
zewnątrz osobnymi drzwiami znajdującymi się po lewej stronie wejścia głównego
(południowego).
Do piwnic dostać się można czterema drogami:
- z zewnątrz przez drzwi mieszczące się po prawej stronie wejścia głównego (południowego),
- przez klatkę schodową wieży północno – wschodniej zejść możemy z zewnątrz jak i z
wyższych kondygnacji,
- z poziomu parteru schodami z szatni,
- z parteru schodami do holu po stronie warsztatu.
Parter: w przeważającej mierze na poziomie parteru znajdują się sale wystawowe z
eksponatami. Ponadto na tym poziomie znajduje się również biblioteka i portiernia, w
której zainstalowana jest centrala systemu sygnalizacji pożaru.
Piętro: oprócz sal wystawowych na tej kondygnacji znajduje się także część
administracji muzeum tj: gabinet dyrektora, sekretariat i kadry oraz pomieszczenie
socjalne. Ponadto na poziomie I piętra istnieje również archiwum, magazyn sprzętu i
sala audiowizualna.
Poddasze: kondygnacja przeznaczona na cele administracyjno biurowe oraz
pomieszczenia magazynowe eksponatów. Na poziomie poddasza znajduje się również
pokój wypoczynkowy.
Dach: pod budynkiem drewniany wielospadowy pokryty w części środkowej papą, boczne
ukośne połacie stropodachu pokryte blachą. Nad holem w części środkowej świetlik stalowy
pokryty poliwęglanem.
Schody: w klatce schodowej głównej kamienne na płycie żelbetowej, do piwnicy kamienne.
Schody w dużej wieży stalowe ze stopniami dębowymi. W wieży małej stalowe ze stopniami
stalowymi.
Budynek Muzeum w Sosnowcu przy ul. Chemicznej 12 wyposażono w następujące
instalacje zapewniające bezpieczeństwo:
Główny wyłącznik prądu
Wyłącznik usytuowano przy wejściu gospodarczym (północnym) do budynku.
Instalacja odgromowa
Zapewniono ochronę budynku instalacją odgromową w wykonaniu podstawowym, za
pomocą zwodów poziomych niskich, nieizolowanych, z wykorzystaniem naturalnych
elementów przewodzących. Połączenia zostały zabezpieczone przed korozją.
System sygnalizacji pożaru
Obiekt został wyposażony w instalację sygnalizacyjno-alarmową pożaru firmy POLON
ALFA (CSP-35A). Centralka oraz czujki dymu jonizacyjne i optyczne a także pozostała
aparatura firmy POLON. Czujki pożarowe izotopowe i optyczne przekazują sygnał
akustyczny i świetlny do centralki znajdującej się na parterze budynku. W obiekcje znajduje
się 88 czujek dymowych i 2 czujki temperaturowe obsługiwane przez 4 linie dozorowe.
Ponadto w obiekcie znajduje się 7 ostrzegaczy pożarowych ROP.
Z chwilą uruchomienia sygnału pożarowego z czujki pożarowej bądź ręcznego ostrzegacza
pożaru ROP, następuje uruchomienie sygnału akustycznego oraz transmisja sygnału alarmu
pożarowego do PSP.
Oświetlenie awaryjne:
Oświetlenie awaryjno - ewakuacyjne zabudowane jest na poziomie piwnicy.
Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa.
W obiekcie zostały zabudowane hydranty wewnętrzne z wężem półsztywnym 25 - 2 sztuki
Instalacja została wykonana, nawodniona z rur stalowych ocynkowanych, o średnicy nie
mniejszej niż DN 80, odrębna od instalacji wody użytkowej. Instalacja zasilana jest z sieci
wodociągowej. Jeden hydrant znajduje się w części muzealnej na półpiętrze pomiędzy
parterem a piętrem w obrębie klatki schodowej, a drugi w części restauracyjnej.
Obiekt chroniony jest również zewnętrznym hydrantem podziemnym.
W obiekcie nie występują strefy zagrożone wybuchem. Pod względem wysokości obiekt
zalicza się do grupy budynków średniowysokich.
Ilość kondygnacji:
- część nadziemna – trzy kondygnacje
- część podziemna – jedna kondygnacja
Parametry pożarowe występujących materiałów
Wykończenie wnętrz zostało wykonane przy użyciu materiałów niepalnych lub co najwyżej
trudno zapalnych, których produkty rozkładu termicznego nie są bardzo toksyczne ani
intensywnie dymiące. Sufity podwieszane niepalne lub niezapalne, niekapiące i
nieodpadające pod wpływem ognia. Na terenie obiektu dostępny jest szeroki asortyment
towarów. Pod względem palności w przeważającej części są to materiały stale.
Kategoria zagrożenia ludzi.
Budynek Muzeum zgodnie z określonym programem użytkowym zakwalifikowano do
kategorii zagrożenia ludzi ZL III. W budynku nie ma pomieszczeń, w których jednocześnie
mogłoby przebywać powyżej 50 osób.
Ponadto na kondygnacji piwnicznej (restauracja) należy przyjąć kategorię zagrożenia ludzi
ZL I z uwagi na możliwość przebywania tam do 80 osób łącznie. W pomieszczeniach
archiwum natężenie obciążenia ogniowego zawarte jest w przedziale do 500 MJ/m2.
Klasa odporności ogniowej
Dla budynku Muzeum w Sosnowcu przy ul. Chemicznej 12 , uwzględniając ilość kondygnacji
oraz wysokość budynku poniżej 25 metrów stawia się wymóg klasy „ B” odporności
pożarowej. Wysokość budynku policzono od poziomu terenu przy najniżej położonym
wejściu do budynku do górnej płaszczyzny stropu nad najwyższą kondygnacją użytkową.
3. Zakres opracowania
Niniejszy projekt został opracowany na podstawie zlecenia Muzeum w Sosnowcu. Projekt
obejmuje wykonanie systemu sygnalizacji pożarowej obejmującego cały obiekt. Centrala
sygnalizacji pożaru przygotowana jest do włączenia w system monitoringu pożarowego PSP
(UTA, istniejące – Noma 2000).
Projekt techniczny zawiera :
Dobór i lokalizację urządzeń.
Warunki wykonania i plan instalacji przewodowej.
Warunki eksploatacji systemu.
4. Dobór systemu
Po przeanalizowaniu potrzeb technicznych oraz kosztów inwestycyjnych przyjęto do ochrony
urządzenia produkcji krajowej:
ZUD POLON-ALFA, Bydgoszcz, ul. Glinki 155
oparte na centrali POLON 4200 spełniającej aktualne wymogi stawiane przez CNBOP
w Józefowie k/Otwocka.
Centrala sygnalizacji pożarowej (CSP)
Centrala POLON 4200 jest zalecana do ochrony przeciwpożarowej rożnego rodzaju
obiektów, niedużych lub średniej wielkości, np. hoteli, banków, magazynów, obiektów
zabytkowych, "inteligentnych" budynków itp.
Możliwość adresowania elementów liniowych pozwala na identyfikację miejsca powstania
pożaru z dokładnością do pojedynczej czujki. Centrala umożliwia ponadto sterowanie i
kontrolę zewnętrznych urządzeń zabezpieczających takich jak bramy pożarowe, klapy
oddymiające itp. oraz przekazanie informacji o pożarze do stacji monitoringu zarówno w
postaci cyfrowej jak i analogowej. Po otrzymaniu sygnału alarmu, zgodnie z
zaprogramowanym wariantem alarmowania, centrala może uruchamiać m.in. sygnalizatory
oraz przekaźniki wyjściowe wewnątrz centrali jak również na liniach dozorowych w postaci
liniowych elementów sterujących. Centrala nie ma możliwości pracy w sieci.
Współpracujące elementy:
a) adresowalne czujki pożarowe szeregu 4040:
- optyczne dymu DUR,
- optyczne dymu DOR,
- nadmiarowo-różniczkowe ciepła TUP,
- optyczno-temperaturowa DOT,
- czujka dymu i płomienia DPR,
- czujka radiowa DUR-4047,
b) konwencjonalne czujki pożarowe szeregu 40 (na linii bocznej za adapterem ADC-4001M):
- temperaturowo-płomieniowa TOP,
- płomienia (ultrafiolet) PUO,
- iskrobezpieczne (wg instrukcji producenta),
- liniowe dymu DOP
c) ręczne ostrzegacze (przyciski) pożarowe:
- wnętrzowe ROP-4001M,
- zewnętrzne ROP-4001MH
d) elementy kontrolne, sterujące:
- element kontrolno-sterujący EKS-4001,
- wielowyjściowy element sterujący EWS-4001,
- wielowejściowy element kontrolny EWK-4001
e) adaptery:
- adapter linii bocznej ADC-4001M,
- adapter czujek radiowych ACR-4001
f) adresowalne sygnalizatory akustyczne SAL-4001
g) terminal sygnalizacji równoległej TSR-4000
Specyfikacja
Zasilanie podstawowe
Zasilanie rezerwowe akumulatory
Pobór prądu w stanie dozorowania
Liczba linii dozorowych
Max ilość czujek na linii
Liczba stref dozorowych
Liczba wariantów alarmowania
Wyjścia przekaźnikowe
Linie sygnałowe (potencjałowe)
Linie kontrolne
Temperatura pracy
230V
2x12V (17 - 38Ah)
max. 700mA
4
64
265
17
bezpotencjałowe w centrali 8 (obciążalność 1A 30V)
2
2
-5°C ÷ +40°C
Ostrzegacze automatyczne (czujki)
Czujka DUR-4043 to adresowalna, optyczna uniwersalna czujka dymu typu
rozproszeniowego. Czujka przeznaczona jest do wykrywania dymu pojawiającego się w
pierwszej fazie pożaru. W momencie wykrycia zagrożenia czujka przekazuje sygnał alarmu
do centrali sygnalizacji pożarowej. Czujki instalowane są na liniach dozorowych centrali
POLON 4100, POLON 4200
Specyfikacja
Prąd dozorowania
150μA
Zasilanie
z centrali sygnalizacji pożarowej
Wykrywane pożary testowe
TF1 do TF5 oraz TF8
Temperatura pracy
-25ºC ÷ +55ºC
Gniazdo
G-40
Czujka liniowa DOP-6001 jest przeznaczona do wykrywania dymu powstającego we
wczesnym stadium rozwoju pożaru. Nadaje się zwłaszcza do ochrony pomieszczeń, gdzie w
pierwszej fazie pożaru spodziewane jest pojawienie się dymu i tam, gdzie ze względu na dużą
powierzchnię pomieszczenia należałoby dla jego ochrony, zastosować dużą liczbę
punktowych czujek dymu. Czujki DOP-6001 mogą pracować na liniach dozorowych central
sygnalizacji pożarowej, produkowanych przez POLON-ALFA: bezpośrednio w pętlach
adresowalnych central systemu POLON 4000, na liniach konwencjonalnych central systemu
IGNIS 1000 oraz na liniach adresowalnych za adapterami ADC-1 (w systemie TELSAP
2100) i ADC-38 (w systemie ALFA 3800).
Czujka DOP-6001 składa się z nadajnika i odbiornika promieniowania podczerwonego,
umieszczonych w jednej obudowie oraz współpracującego reflektora pryzmowego lub
zespołu reflektorów. Zasada działania czujki polega na analizie przezroczystości optycznej
powietrza w przestrzeni pomiędzy czujką a lustrem/reflektorem. Jeżeli w powietrzu znajdzie
się pewna, określona zawartość aerozoli (dymu), zmniejszająca przezroczystość, to czujka,
zgodnie z ustawionym progiem czułości, wejdzie w stan alarmowania. Całkowite przerwanie
strumienia promieniowania jest sygnalizowane jako stan uszkodzenia, ponieważ nawet
największe stężenie dymu w powietrzu, nie powoduje całkowitego przerwania toru
optycznego czujki. Jeżeli powietrze jest czyste, czujka znajduje się w stanie dozorowania.
Czujka ma wbudowane układy automatycznej kompensacji zabrudzenia własnego układu
optycznego i kompensacji wpływu warunków otoczenia powodujące, iż zachowuje stałą
czułość i zdolność do wykrywania zagrożenia pożarowego w długim okresie czasu. Przy
pewnym poziomie zabrudzenia, czujka zgłasza stan uszkodzenia, oznaczający konieczność
podjęcia prac serwisowych i jej oczyszczenia.
Komunikacja pomiędzy centralą systemu POLON 4000 a czujką odbywa się za
pośrednictwem adresowalnej dwuprzewodowej linii dozorowej. Czujka wyposażona jest w
wewnętrzny izolator zwarć. W celu poprawnej pracy czujki należy zestroić tor optyczny. W
przypadku czujki adresowalnej odbywa się to przez zainicjowanie takiego procesu z poziomu
centrali adresowalnej serii POLON 4000, a w przypadku pracy czujki jako konwencjonalnej
lub na liniach bocznych adapterów – przez wciśnięcie przycisku START umieszczonego na
czujce.
Czujkę DOP-6001 i reflektor lub zespół reflektorów instaluje się na przeciwległych ścianach
pomieszczenia. Do precyzyjnego zestrojenia czujki i zespołu reflektorów w torze optycznym
wykorzystywane są odpowiednie wkręty regulacyjne podstawy czujki i zespołu reflektorów
oraz specjalny celownik laserowy, uaktywniany w momencie zestrajania toru optycznego.
Reflektor pryzmowy i zespół reflektorów nie wchodzą w skład kompletu czujki - zamawiane
są oddzielnie.
Do testowania czujek należy wykorzystać folię testującą FT-40; do ustawienia toru
optycznego czujki z zespołem reflektorów - lustro serwisowe LS-40.
Najwyższa czułość przy ustawieniu progu 18 %.
Specyfikacja
Napięcie pracy czujki adresowalnej
16,5 - 24,6 V
Maks. pobór prądu czujki z linii adresowalnej
< 300 µA
Napięcie pracy czujki w linii konwencjonalnej
10,5 - 24 V
Prąd dozorowania w linii konwencjonalnej (do wyboru):
- zwora w pozycji ADC-1
2,2 mA
- zwora w pozycji ADC-38
5 mA
Prąd alarmowania przy 20 V
20 mA
Prąd przy przerwie strumienia świetlnego
< 0,3 mA
Prąd sygnału serwisowego
< 0,3 mA
Zasięg pracy z reflektorem E39 - R8
od 5 do 50 m
Napięcie pracy czujki adresowalnej
Zasięg pracy z zespołem reflektorów
Progi czułości (do wyboru)
Liczba czujek na linii adresowalnej
Liczba czujek na jednej linii konwencjonalnej
Liczba czujek za adapterem ADC-1, ADC-38
Klasa urządzenia laserowego
Zasilanie celownika laserowego (podczas zestrajania)
Zakres temperatur pracy
Wilgotność względna
Masa (z podstawą regulacyjną)
Wymiary
16,5 - 24,6 V
od 50 do 100 m
18 %, 30 %, 50 %
64
1
1
3R
bateria 6F22 9 V
-25 oC - +55 oC
do 95 % przy 40 oC
0,35 kg
129 x 80 x 84 mm
Reflektor pryzmowy E39-R8 przeznaczony jest od pracy z czujkami liniowymi DOP-6001.
Zasięg pracy czujki z reflektorem wynosi od 5 do 50m.
Uniwersalna czujka ciepła TUN-4043
Adresowalna, uniwersalna czujka ciepła, nadmiarowo –różniczkowa. Czujka przeznaczona
jest do wykrywania wzrostu temperatury pojawiającego się w pierwszej fazie pożaru. W
momencie wykrycia zagrożenia czujka przekazuje sygnał alarmu do centrali sygnalizacji
pożarowej. Czujka posiada możliwość zaprogramowania klasy temperaturowej.
Czujki instalowane są na liniach dozorowych centrali POLON 4100, POLON 4200
Specyfikacja
Prąd dozorowania
120μA
Zasilanie
Klasy temperaturowe
A1, A2, B, A2S, BS, A1R, A2R, BR
Temperatura pracy
-25ºC ÷ +55ºC
Gniazdo
G-40
Ręczne ostrzegacze pożarowe (ROP)
Ręczny ostrzegacz pożarowy ROP-4001M to adresowalny element przeznaczony do
ręcznego uruchomienia systemu sygnalizacji pożarowej przez osobę, która zauważyła pożar.
Uruchomienie ostrzegacza przebiega dwuetapowo i polega na uderzeniu w szybkę
zabezpieczającą i wciśnięciu przycisku. Ręczne ostrzegacze pożarowe produkowane są w
wersji do instalowania wewnątrz tynku. Instalowanie ostrzegaczy na tynku wymaga użycia
ramki maskującej. Ręczne ostrzegacze pożarowe instalowane są na liniach dozorowych
central systemu POLON 4000.
Specyfikacja
Prąd dozorowania
135μA
Zasilanie
Szczelność obudowy
ROP-4001M
IP 30
ROP-4001MH
IP 55
Temperatura pracy
ROP-4001M
-25ºC ÷ +55ºC
ROP-4001MH
-40ºC ÷ +70ºC
Sygnalizatory akustyczne
Adresowalne sygnalizatory akustyczne SAL-4001 są przeznaczone do lokalnego
akustycznego sygnalizowania pożaru. Są załączane na polecenie wysłane przez centralę, po
spełnieniu zaprogramowanych kryteriów zadziałania np. po wykryciu pożaru w wybranej
strefie dozorowej, alarmu ogólnego w centrali, itp.
Współpraca: centrale sygnalizacji pożarowej POLON 4100, POLON 4200, POLON 4800,
POLON 4900 i POLON 4500.
Specyfikacja
Zasilanie
z linii dozorowej
z zewnętrznego zasilacza
z baterii 9V
Pobór prądu z linii dozorowej:
w stanie dozorowania 150 μA
w stanie sygnalizowania 600 μA
Pobór prądu z zewnętrznego zasilacza:
w stanie dozorowania <200 μA
w stanie sygnalizowania 16 mA
Pobór prądu z baterii 9 V:
w stanie dozorowania 3 μA
w stanie sygnalizowania 10 mA
Poziom dźwięku przy zasilaniu z:
Temperatura pracy
Gniazdo
linii dozorowej 85 dB
baterii 94 dB
zewnętrznego zasilacza 100 dB
-25ºC ÷ +55ºC
w komplecie
Gniazda
Gniazdo G-40 przeznaczone jest do instalowania:
- czujek szeregów 40, 4043, 4046,
- adaptera linii bocznej ADC-4001M,
- adaptera czujek radiowych ACR-4001.
Zasilanie urządzeń:
Zasilanie podstawowe
Centrala zasilana powinna być odrębnym obwodem 230V AC poprowadzonym sprzed
głównego wyłącznika prądu. Połączenie to wykonane powinno być przewodem HDGs 3x1,5.
Zgodnie z wymogami przewód podłączyć do odrębnego wyłącznika z zabezpieczeniem 6A
(np. C6A/0,03A). Wyłącznik powinien być wyraźnie oznakowany w celu łatwej identyfikacji
przez obsługę lub pracowników serwisu. Trzecią żyłę (ochronną) podłączyć do szyny
uziemień wyrównawczych obiektu (PE). Wskazanie odpowiedniego wyłącznika oraz
podłączenie zasilania centrali od jego strony leży po stronie użytkownika obiektu (inwestora).
Zasilanie rezerwowe
Do zasilania rezerwowego centrali (wewnątrz) przewidziano akumulatory żelowe
o pojemności 38Ah. Akumulatory te nie mogą być wykorzystywane do zasilania odbiorników
nie związanych z systemem.
Uaktywnienie jakiegokolwiek sygnalizatora pożaru (czujka, przycisk) spowoduje zadziałanie:
sygnalizacji akustyczno-optycznej na CSP z jednoczesnym wyświetleniem komunikatu
pożarowego ze wskazaniem numeru linii, detektora i strefy w której powstało zagrożenie
pożarem
włączenie sygnalizatora akustycznego (alarm II-go stopnia)
Wariant I - alarmowanie jednostopniowe:
Zadziałanie ręcznego ostrzegacza pożaru wywołuje natychmiast (bez zwłoki) alarm pożarowy
II-go stopnia (przekazanie sygnału alarmu poprzez wyjścia monitoringu na zewnątrz).
Wariant II - alarmowanie dwustopniowe:
Zadziałanie czujki wywołuje alarm I-go stopnia sygnalizowany akustycznie i optycznie przez
nastawiony na centrali czas, przeznaczony dla personelu w celu stwierdzenia prawdziwości
alarmu. W przypadku nie zlikwidowania alarmu w ustawionym czasie centrala przechodzi w
stan alarmu II-go stopnia.
5. Miejsca instalacji elementów systemu
Montaż elementów instalacji systemu wykonać zgodnie z poniższymi zaleceniami oraz
instrukcjami montażowymi i dokumentacjami techniczno-ruchowymi, a także kartami
katalogowymi urządzeń.
Centrala
Centralę sygnalizacji pożaru (CSP) zainstalować w miejscu dogodnym dla obsługi, łatwo
dostępnym i umożliwiającym prace serwisowe (portiernia, parter- rys. nr 2). Centrala
powinna być zamontowana tak, aby wskaźniki optyczne (wyświetlacz ekranu) nie znajdowały
się wyżej niż 1,8m od podłogi. W trakcie montażu urządzenia, a potem eksploatacji systemu
należy zapewnić swobodny dostęp do elementów manipulacyjnych centrali.
Gniazda czujek
Gniazda czujek montować na suficie, z uwzględnieniem zaleceń dotyczących powierzchni
dozorowych i promienia działania.
Gniazda czujek należy montować w gniazdach instalowanych w następujący sposób :
-bezpośrednio na stropie, w ten sposób, aby dioda sygnalizacyjna znajdująca się na czujce
była widoczna od strony wejścia do pomieszczenia
- w centralnym punkcie pomieszczenia (o ile to możliwe) lub w miejscu na stropie oddalonym
od najdalszego punktu na stropie nie większym niż 7,5m dla czujek punktowych dymu i 5m
dla czujek ciepła
-gniazda czujek montować z zachowaniem 50 cm odstępu (o ile to możliwe) od opraw
oświetleniowych, ścian, podciągów i belek, innych urządzeń i składowanych przedmiotów
mających wpływ na poprawne działanie systemu oraz min 100 cm od kratek nawiewnowywiewnych wentylacji (klimatyzacji).
Gniazda połączyć elektrycznie zgodnie z rysunkami niniejszej dokumentacji oraz kartami
katalogowymi urządzeń.
Czujki liniowe
Przy instalacji czujek liniowych dymu należy tak dobrać miejsce montażu, aby
zminimalizować prawdopodobieństwo przesłonięcia wiązki świetlnej i tym samym
fałszywych alarmów. Miejsce montażu dobrać pod kątem eliminacji ewentualnych wibracji i
w niektórych przypadkach przemieszczeń konstrukcji w celu zapewnienia stabilności
położenia. Optyczne liniowe czujki dymu powinny być tak rozmieszczone, aby żaden punkt
w chronionej przestrzeni nie był położony dalej niż na odległość 6,5m (pozioma odległość
dowolnego punktu na powierzchni dozorowania od najbliższej wiązki czujki). Odległość
czujki liniowej dymu od dachu powinna wynosić (w zależności od nachylenia dachu ) w
granicach od 0,3m do 0,7m (kąt do 20 st.) i od 0,4 m do 1 m (kąt powyżej 20 st.). Czujka i
pryzmat w górnej części pomieszczenia powinny być zamontowane pod konstrukcją
świetlika. Czujki nie powinny być narażone na bezpośrednie promieniowanie słońca.
Ręczne ostrzegacze pożaru
Ręczne ostrzegacze pożaru zamontować na ścianach, w miejscach łatwo dostępnych i dobrze
widocznych na wysokości 1,2 do 1,6 m od podłoża, w rejonie dróg ewakuacyjnych (w miarę
możliwości oddalonych od innych wyłączników, przycisków itp.).
Sygnalizatory akustyczne
Sygnalizatory akustyczne pożaru montować w miejscach zapewniających możliwość
wielokierunkowego rozchodzenia dźwięku i nie narażonych na zasłonięcie, na ścianach, na
wysokości ok. 3 m od posadzki.
6. Instalacja przewodowa
Wykonanie instalacji przewodowo-kablowej obejmuje:
- montaż okablowania dla linii dozorowych, sterujących i zasilających
- montaż gniazd czujek, sygnalizatorów i ręcznych ostrzegaczy pożaru
- podłączenie przewodów i kabli.
Połączenia pomiędzy poszczególnymi elementami systemu wykonywać w miarę
możliwości pełnymi odcinkami kabli. Przepusty przez stropy, ściany zabezpieczyć rurą
karbowaną , giętką (peszlem) i zaprawić zgodnie z funkcją oddzielenia (z zachowaniem
wymaganej odporności ogniowej) –w przypadku otworów o średnicy powyżej 4cm. W
przypadku prowadzenia kabli o cechach PH90 należy kable mocować obejmą metalową za
pomocą dybli metalowych (np.OBO1015) kotwionych bezpośrednio do ściany lub
konstrukcji.
Linie dozorowe
Linie (pętle) dozorowe wykonać przewodem telekomunikacyjnym YnTKSY ekw 1x2x1mm2
jako podtynkowe w rurkach układając je zgodnie z planami instalacji.
Lokalizację elementów, adresy oraz opis w centrali nadać zgodnie z oznaczeniami na planach
instalacji.
Wszelkie roboty należy wykonywać zgodnie z obowiązującymi przepisami i normami oraz
" Warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlano-montażowych. Instalacje
elektryczne ".
Uwagi
W miejscach montażu elementów instalacji należy pozostawić nie przeciętą pętlę (zapas)
przewodu o minimalnej długości 2x0,25m (w przypadku wyprzedzającego montaż elementów
montażu instalacji przewodowej). Nie należy wykonywać żadnych połączeń przewodów poza
tymi, które przewiduje projekt.
Jeśli wykonawca instalacji uzna, że względy konstrukcyjne budynku, kolizje z innymi
instalacjami lub inne względy uniemożliwiają wykonanie wyżej wymienionej instalacji
według załączonych rysunków, zaproponowane trasy kabli i przewodów na planach mogą
ulec zmianie – po zaakceptowaniu przez projektanta. Wszystkie uszkodzenia tynku powstałe
przy pracach montażowych powinny być zagipsowane i ewentualnie podmalowane. Przy
podłączeniach kabli należy zwrócić szczególną uwagę na dobrą jakość połączeń w listwach
zaciskowych urządzeń
Elementom adresowalnym należy nadać adresy zgodnie z oznaczeniami na rysunkach oraz
opisem funkcjonalnym centrali CSP.
Przy prowadzeniu linii dozorowych zachować przewidziane normami odległości od instalacji
silnoprądowych i rurociągów (ok.25cm).
Ekrany kabli systemu sygnalizacji pożaru uziemić w jednym miejscu, od strony centrali.
Trasy kablowe prowadzić w sposób minimalizujący ingerencję w elementy o charakterze
artystycznym bądź zabytkowym.
Należy skonsultować przebieg tras kablowych z przedstawicielem inwestora (inspektorem
nadzoru) ze zwróceniem szczególnej uwagi na mogące kolidować z ich przebiegiem
instalacje i elementy budowlane. Przewody należy prowadzić równolegle lub prostopadle do
podłóg.
7. Warunki eksploatacji systemu i wytyczne
1. Instalacja przewodowa powinna spełnić następujące warunki :
- rezystancja przewodów linii dozorowej adresowalnej : max. 2x100 Ohm
- pojemność przewodów linii : max. 300nF.
2. Obsługę i konserwację należy prowadzić w oparciu o dokumenty, które otrzyma Inwestor
w czasie przekazywania systemu do eksploatacji. Obowiązuje norma PKN-CEN/TS 54-14.
3. Do obowiązku Użytkownika należy zlecenie konserwacji systemu. Do zakresu konserwacji
należą: naprawy bieżące, okresowe sprawdzanie skuteczności działania systemu.
4. Użytkownik jest odpowiedzialny za prowadzenie zeszytu kontrolnego (dziennika
operacyjnego), w którym należy zamieszczać wszelkie uwagi dotyczące pracy systemu :
regularne kontrole instalacji i urządzeń, dokonywane naprawy, zmiany i uzupełnienia w
instalacji, wszystkie alarmy rzeczywiste, pozorowane i fałszywe oraz uszkodzenia.
Wydruk z centrali przechowywać jako dokument.
5. Osoby, którym powierzono stałą obsługę systemu powinny być przeszkolone w zakresie
czynności, które należy wykonać w przypadku jakiegokolwiek alarmu. Obsługa systemu
powinna dysponować instrukcją obsługi oraz ewentualnie DTR systemu oraz powinna mieć
możliwość wejścia do każdego dozorowanego czujkami pomieszczenia w celu weryfikacji
ewentualnego alarmu.
Uwaga
Ustawienie globalnych parametrów czasowych :
T1- czas potrzebny na potwierdzenie alarmu I stopnia: 30 sek.
T2 – czas potrzebny na rozeznanie sytuacji po potwierdzeniu i ewentualne skasowanie alarmu
(po upływie tego czasu centrala przechodzi w alarmowanie II stopnia): 180 sek.
Obliczanie pojemności akumulatora
Wg załącznika.
Dobrano baterie akumulatorów 2 x 38Ah/12V.
Algorytm sterowania systemu sygnalizacji pożaru.
alarm
I stopnia
II stopnia
II stopnia z czujek
automatycznych i ROP
II stopnia z czujek
automatycznych i ROP
urządzenie
centrala sygnalizacji
pożaru
centrala sygnalizacji
pożaru
sygnalizatory
akustyczne
urządzenie transmisji alarmu
(UTA)
sposób reakcji
alarm akustyczno-optyczny na
centrali CSP
alarm akustyczno-optyczny na
centrali CSP
uruchamianie alarmu
akustycznego w obiekcie
Przesłanie sygnału alarmu
pożaru do stacji
monitorowania
Zgodnie z przyjętym rozwojem przebiegu scenariusza zdarzeń pożarowych po
wykryciu zadymienia (II stopień) system włącza pożarową sygnalizację akustyczną w
obiekcie i przesyła sygnał alarmu pożaru do stacji monitorowania.
8. Zestawienie aparatury
Lp.
1
2
3
4
5
6
7
8
Wyszczególnienie
Centrala sygnalizacji pożaru
Bateria akumulatorów +pojemnik PAR-4800
Czujka optyczna dymu + gniazdo
Czujka liniowa + reflektor pryzmowy
Uniwersalna czujka ciepła + gniazdo
Ręczny ostrzegacz pożaru + ramka
Sygnalizator akust.-opt. +gniazdo + bateria
Urządzenie transmisji alarmów
Typ
Polon 4200
38Ah/12V
DUR-4043 + G-40
DOP-6001 + E39 - R8
TUN-4043 + G-40
ROP-4001M +RM-60-R
SAL-4001 + G-40S + 6F22
UTA (istniejące)
Ilość
1 kpl.
2 szt.
147 kpl.
1 kpl.
5 kpl.
15 kpl.
12 kpl.
Z uwagi na wymagania Prawa zamówień publicznych dopuszcza się ofertowanie
urządzeń innego producenta systemu sygnalizacji pożaru z zachowaniem poniższych
warunków:
- ochrony wszystkich pomieszczeń chronionych wg niniejszego projektu (nie zmieniona in
minus ilość urządzeń),
- zastosowania systemu adresowalnego oraz centrali z drukarką ,
- zastosowania systemu fabrycznie nowego, posiadającego aktualny certyfikat CNBOP.
W trakcie montażu projektowanego systemu należy zdemontować urządzenia istniejącego
systemu sygnalizacji pożaru:
- centrala p.poż. CSP-35A
- 1 kpl.
- izotopowa czujka dymu DIO-31A-2
- 88 szt.
- czujka temperatury TUP-35
- 2 szt.
- ręczny ostrzegacz pożaru ROP-35A
- 7 szt.
Czujki izotopowe należy utylizować.
WSZELKIE NAZWY WŁASNE PRODUKTÓW I MATERIAŁÓW PRZYWOŁANE W
PROJEKCIE I SPECYFIKACJI SŁUŻĄ OKREŚLENIU POŻĄDANEGO STANDARDU
WYKONANIA I OKREŚLENIU WŁAŚCIWOŚCI I WYMOGÓW TECHNICZNYCH
ZAŁOŻONYCH W DOKUMENTACJI TECHNICZNEJ DLA DANYCH ROZWIĄZAŃ
ZALECENIA DLA INWESTORA
o Wykonawca instalacji
- wybór wykonawcy instalacji powinien być przeprowadzony w sposób zapewniający jej
poprawne wykonanie. Zaleca się, aby wykonawca posiadał:
- doświadczenie w realizacji instalacji sygnalizacji pożaru,
- pozwolenie Prezesa PAA na obrót i instalowanie jonizacyjnych czujek dymu,
- osoby posiadające kwalifikacje w zakresie projektowania instalacji sygnalizacji pożaru
(świadectwo ukończenia kursu projektantów instalacji sygnalizacji pożaru wystawione przez
CNBOP lub ITB, lub SITP),
- osoby posiadające świadectwo kwalifikacyjne „E” i „D” urządzeń, instalacji i sieci
elektroenergetycznych o napięciu do 1 kV,
- świadectwa autoryzacji wystawione przez producentów zaproponowanych do montażu
urządzeń,
- zaświadczenie o ukończeniu kursu organizowanego przez Ośrodek Ochrony Zborów
Publicznych dla projektantów i instalatorów systemów zabezpieczających przed
przestępczością i pożarem obiekty zabytkowe.
o Warunki przystąpienia do przetargu
zaleca się wprowadzenie wymogu przeprowadzenia obowiązkowej wizji obiektu w celu
zapoznania się potencjalnych wykonawców z zakresem robót i wymaganiami szczególnymi
związanymi z zabytkowym charakterem budynku.
o Warunki odbioru
- zaleca się, aby odbiór prowadzić zgodnie z zaleceniami specyfikacji technicznej Polskiego
Komitetu Normalizacyjnego: „PKN-CEN/TS 54-14:2006 Systemy sygnalizacji pożarowej –
część 14: Wytyczne planowania, projektowania, instalowania, odbioru, eksploatacji i
konserwacji”, w szczególności powinny być dołączone protokoły uruchomienia,
- oświadczenie zgodności i książka eksploatacji
- wykonawca opracuje dokumentację techniczną powykonawczą, przeszkoli użytkownika w
zakresie obsługi instalacji.
o Eksploatacja instalacji
- z systemem, zasadami jego działania i sposobem reagowania na sygnały alarmowe należy
zapoznać cały personel pracujący w obiekcie. Należy wyznaczyć osoby odpowiedzialne za
codzienne sprawdzenie stanu instalacji (czy działa poprawnie) i reagowanie na sygnały
alarmowe: to jest rozpoznanie zagrożenia, zaalarmowanie i rozpoczęcie ewakuacji.
o Po zainstalowaniu systemu należy wprowadzić stosowne zmiany w instrukcji
bezpieczeństwa pożarowego z uwzględnieniem sposobu reagowania na sygnały alarmowe.
o Przeglądy, naprawy i konserwacje
- warunkiem niezawodnej pracy instalacji bezpieczeństwa jest jej systematyczna konserwacja.
Przeglądy okresowe i obsługa techniczna powinny być prowadzone zgodnie z zaleceniami
specyfikacji technicznej Polskiego Komitetu Normalizacyjnego: „PKN-CEN/TS 54-14:2006
Systemy sygnalizacji pożarowej – część 14: Wytyczne planowania, projektowania,
instalowania, odbioru, eksploatacji i konserwacji”, oraz dtr i aprobaty technicznej. W
szczególności do zakresu konserwacji oprócz napraw bieżących wchodzi kontrola i
testowanie systemów wykonywane jeden raz na kwartał. Przeprowadzenie konserwacji,
przeglądów, napraw i wszelkich zdarzeń powinno być potwierdzone wpisem do książki
konserwacji.
o Wszelkie usługi i czynności powinny być wykonywane przez podmiot uprawniony, to jest
posiadający świadectwo kwalifikacyjne eksploatacji urządzeń i sieci elektroenergetycznych
„D” i „E”, oraz autoryzację producenta urządzeń.
9. Informacja BIOZ
I. ZAKRES ROBÓT
Zakresem inwestycji jest:
Projekt montażu systemu sygnalizacji pożaru.
II. KOLEJNOŚĆ WYKONYWANYCH ROBÓT
- przygotowanie tras kablowych
- montaż tras kablowych
- wykonanie otworów i bruzd
- układanie przewodów
- montaż elementów systemu
- podłączenie elementów
- uruchomienie systemu
II. WYKAZ ISTNIEJĄCYCH OBIEKTÓW BUDOWLANYCH
Budynek istniejącego Muzeum zlokalizowany jest w Sosnowcu przy ul. Chemicznej 12, jest
budynkiem wolnostojącym. Istniejący budynek jest obiektem dwukondygnacyjnym,
podpiwniczonym, z poddaszem użytkowym. Stan techniczny budynku jest dobry.
III. WSKAZANIE ELEMENTÓW KTÓRE MOGĄ STWARZAĆ ZAGROŻENIE
BEZPIECZEŃSTWA I ZDROWIA LUDZI
Elementy stwarzające zagrożenie to:
- kable energetyczne niskiego napięcia i telekomunikacyjne
Zagospodarowanie terenu budowy wykonuje się przed rozpoczęciem robót budowlanych, co
najmniej w zakresie:
a) wyznaczenia stref niebezpiecznych,
b) ustalenia tras kablowych,
Teren budowy lub robót powinien być w miarę skutecznie zabezpieczony przed osobami
postronnymi. Na terenie budowy powinny być wyznaczone oznakowane miejsca do składania
materiałów i wyrobów. Składowiska materiałów, wyrobów i urządzeń technicznych należy
wykonać w sposób wykluczający możliwość wywrócenia, zsunięcia, rozsunięcia się lub
spadnięcia składowanych wyrobów i urządzeń. Materiały drobnicowe powinny być ułożone
w stosy o wysokości nie większej niż 2,0 m. Teren budowy powinien być wyposażony w
sprzęt niezbędny do gaszenia pożarów, który powinien być regularnie sprawdzany,
konserwowany i uzupełniany, zgodnie z wymaganiami producentów i przepisów
przeciwpożarowych. Ilość i rozmieszczenie gaśnic przenośnych powinno być zgodne z
wymaganiami przepisów
przeciwpożarowych.
IV. PRZEWIDYWANE ZAGROŻNIA WYSTĘPUJĄCE PODCZAS REALIZACJI
ROBÓT BUDOWLANYCH OKREŚLAJĄCE SKALĘ I RODZAJE ZAGROŻEŃ
ORAZ MIEJSCE I CZAS ICH WYSTĘPOWANIA.
4.1 Maszyny i urządzenia techniczne użytkowane na placu budowy
Zagrożenia występujące przy wykonywaniu robót budowlanych przy użyciu maszyn i
urządzeń
technicznych:
- pochwycenie kończyny górnej lub kończyny dolnej przez napęd (brak pełnej osłony
napędu),
Maszyny i inne urządzenia techniczne oraz narzędzia zmechanizowane powinny być
montowane,
eksploatowane i obsługiwane zgodnie z instrukcją producenta oraz spełniać wymagania
określone w przepisach dotyczących systemu oceny zgodności.
Maszyny i inne urządzenia techniczne, podlegające dozorowi technicznemu, mogą być
używane na terenie budowy tylko wówczas, jeżeli wystawiono dokumenty uprawniające do
ich eksploatacji. Wykonawca, użytkujący maszyny i inne urządzenia techniczne,
niepodlegające dozorowi technicznemu, powinien udostępnić organom kontroli dokumentację
techniczno – ruchową lub instrukcję obsługi tych maszyn lub urządzeń.
V. INSTRUKTAŻ PRACOWNIKÓW PRZED PRZYSTĄPIENIEM DO REALIZACJI
ROBÓT SZCZEGÓLNIE NIEBEZPIECZNYCH
Szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy dla pracowników zatrudnionych na
stanowiskach robotniczych, przeprowadza się jako:
- szkolenie wstępne,
- szkolenie okresowe.
Szkolenia te przeprowadzane są w oparciu o programy poszczególnych rodzajów szkolenia.
Szkolenia wstępne ogólne („instruktaż ogólny”) przechodzą wszyscy nowo zatrudniani
pracownicy przed dopuszczeniem do wykonywania pracy. Obejmuje ono zapoznanie
pracowników z podstawowymi przepisami bhp zawartymi w Kodeksie pracy, w układach
zbiorowych pracy i regulaminach pracy, zasadami bhp obowiązującymi w danym zakładzie
pracy oraz zasadami udzielania pierwszej pomocy. Szkolenie wstępne na stanowisku pracy
(„Instruktaż stanowiskowy”) powinien zapoznać pracowników z zagrożeniami
występującymi na określonym stanowisku pracy, sposobami ochrony przed zagrożeniami,
oraz metodami bezpiecznego wykonywania pracy na tym stanowisku. Pracownicy przed
przystąpieniem do pracy, powinni być zapoznani z ryzykiem zawodowym związanym z pracą
na danym stanowisku pracy.
Fakt odbycia przez pracownika szkolenia wstępnego ogólnego, szkolenia wstępnego na
stanowisku pracy oraz zapoznania z ryzykiem zawodowym, powinien być potwierdzony
przez pracownika na piśmie oraz odnotowany w aktach osobowych pracownika. Szkolenia
wstępne podstawowe w zakresie bhp, powinny być przeprowadzone w okresie nie dłuższym
niż 6 – miesięcy od rozpoczęcia pracy na określonym stanowisku pracy. Szkolenia okresowe
w zakresie bhp dla pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, powinny być
przeprowadzane w formie instruktażu nie rzadziej niż raz na 3 – lata, a na stanowiskach
pracy, na których występują szczególne zagrożenia dla zdrowia lub życia oraz zagrożenia
wypadkowe– nie rzadziej niż raz w roku. Na placu budowy powinny być udostępnione
pracownikom do stałego korzystania, aktualne instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy
dotyczące:
- wykonywania prac związanych z zagrożeniami wypadkowymi lub zagrożeniami zdrowia
pracowników,
- obsługi maszyn i innych urządzeń technicznych,
- postępowania z materiałami szkodliwymi dla zdrowia i niebezpiecznymi,
- udzielania pierwszej pomocy.
W/w instrukcje powinny określać czynności do wykonywania przed rozpoczęciem danej
pracy, zasady i sposoby bezpiecznego wykonywania danej pracy, czynności do wykonywania
po jej zakończeniu oraz zasady postępowania w sytuacjach awaryjnych stwarzających
zagrożenia dla życia lub zdrowia pracowników. Nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do
której wykonywania nie posiada wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych umiejętności, a
także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad BHP. Bezpośredni nadzór nad
bezpieczeństwem i higieną pracy na stanowiskach pracy sprawują odpowiednio kierownik
budowy (kierownik robót) oraz mistrz budowlany, stosownie do zakresu obowiązków.
VI. ŚRODKI TECHNICZNE I ORGANIZACYJNE ZAPOBIEGAJĄCE
NIEBEZPIECZEŃSTWOM WYNIKAJĄCYM Z WYKONYWANIA ROBÓT
BUDOWLANYCH.
Bezpośredni nadzór nad bezpieczeństwem i higieną pracy na stanowiskach pracy sprawują
odpowiednio kierownik budowy (kierownik robót) oraz mistrz budowlany, stosownie do
zakresu
obowiązków. Nieprzestrzeganie przepisów bhp na placu budowy prowadzi do powstania
bezpośrednich zagrożeń dla życia lub zdrowia pracowników.
6.1. Wydzielenie i oznakowanie miejsca prowadzenia robót
Roboty będą prowadzone w budynku we wszystkich pomieszczeniach i należy
poinformować ludzi i tak planować prace żeby nie kolidowały z funkcjonowaniem muzeum.
6.2 Przechowywanie i przemieszczanie materiałów na terenie budowy.
W przypadku okresowego przechowywania, wydzielić pomieszczenia budowy zabezpieczone
przed dostaniem się osób przypadkowych. Materiały transportować i składować zgodnie z
instrukcją producenta i specyfikacją techniczną wykonania robót. Zapewnić środki transportu
mające odpowiedni certyfikat bezpieczeństwa oraz uprawnione osoby obsługujące sprzęt.
6.3. Zapobieganie niebezpieczeństwom wynikającym z wykonywania robót budowlanych
na wysokości.
Przy wykonywaniu robót montażowych oraz na wysokości zarówno projektanci jak i
wykonawcy
specjalną uwagę powinni zwrócić na zapewnienie odpowiednich warunków bezpieczeństwa
pracy, gdyż roboty te należą do najbardziej niebezpiecznych robót budowlanych. Roboty
montażowe oraz na wysokości stanowią trudny i skomplikowany technologiczny proces
roboczy w wysokim stopniu zmechanizowany.
Sposobem zapobiegania wypadkom jest:
znajomość ze strony robotników prawidłowego przebiegu procesu technologicznego,
stosowanie właściwych maszyn i urządzeń montażowych oraz prawidłowe ich użytkowanie,
prawidłowe podwieszenie i zamocowanie elementów, stosowanie urządzeń
zabezpieczających i ochronnych w czasie montażu, stosowanie się załogi i kierownictwa do
obowiązujących przepisów bezpieczeństwa pracy przy robotach montażowych i pracach na
znacznej wysokości.
W związku z tym wykonywanie robót montażowych należy zabezpieczyć przede wszystkim
przed możliwościami występowania wypadków powstałych z wymienionych przyczyn.
Warunkiem właściwego zorganizowania pracy przy robotach montażowych jest poznanie i
całkowite opanowanie procesu technologicznego tych robót i to zarówno przez kierownictwo,
jak i przez wszystkich członków załogi roboczej.
Podstawa prawna opracowania:
- ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t. jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz.94 z
późn. zm.)
- art.21 „a” ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106
poz.1126 z
późn. zm.)
- ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. Nr 122 poz.1321 z póź.
zm.)
- rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 27 sierpnia 2002 r. w sprawie szczegółowego
zakresu i formy planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia oraz szczegółowego zakresu
rodzajów robót budowlanych, stwarzających zagrożenia bezpieczeństwa i zdrowia ludzi.

SAP - Opis - BIP Muzeum w Sosnowcu

Transkrypt

Podobne dokumenty

SYSTEMY SYGNALIZACJI POŻAROWEJ Centrale

Broszura - KIDDE Polska

Spis treści