jak oceniać budowę fizyczną zawodników

jak oceniać budowę fizyczną zawodników

PRZEPISY SĘDZIOWANIA ZAWODÓW KULTURYSTYCZNYCH IFBB - ZAŁĄCZNIK 2
JAK OCENIAĆ BUDOWĘ FIZYCZNĄ ZAWODNIKÓW
1.1
Uwagi ogólne
Oceniając budowę fizyczną zawodników, sędzia powinien postępować zgodnie z
rutynową procedurą, która pozwala na kompleksową ocenę sylwetki jako całości.
Podczas porównań w pozach obowiązkowych sędzia powinien najpierw przyjrzeć się
głównej grupie mięśniowej, która jest w danej pozie eksponowana. Następnie sędzia
dokonuje przeglądu całej sylwetki, zaczynając od głowy i przyglądając się wszystkim
częściom ciała w sekwencji od góry do dołu. Najpierw zwraca się uwagę na ogólne
wrażenie, a potem ocenia się masę mięśniową, równomierność rozwoju umięśnienia,
gęstość mięśni i ich definicję. Przegląd sylwetki od góry do dołu powinien
obejmować głowę, kark, barki, klatkę piersiową, wszystkie mięśnie ramion, a w
przypadku póz przodem także mięśnie piersiowe, ich połączenie z mięśniami
naramiennymi, mięśnie brzucha, talię, uda, podudzia i stopy. W przypadku póz
tyłem, procedura wygląda podobnie, ale powinna także obejmować górną i dolną
cześć mięśnia czworobocznego, mięśnie obłe i podłopatkowe, prostowniki grzbietu,
mięśnie pośladkowe, mięśnie tylnej części ud, łydki i stopy. Podczas porównań
prowadzi się szczegółową ocenę poszczególnych grup mięśniowych, zwracając
uwagę na kształt mięśni, ich gęstość (twardość) i definicję, mając jednak cały czas na
uwadze zrównoważony rozwój całego umięśnienia zawodnika. Porównania w pozach
obowiązkowych są bezcenną rzeczą dla sędziego, gdyż umożliwiają mu podjęcie
decyzji, który z zawodników jest najlepszy od strony budowy
fizycznej,
uwzględniając masę mięśniową, równomierny rozwój umięśnienia, gęstość i definicję.
1.2.
Męskie pozy obowiązkowe
1.2.1. Bicepsy przodem (Fot. 1)
Stojąc przodem do sędziów, z nogami i stopami w jednej linii, lekko rozstawionymi,
zawodnik unosi ramiona do poziomu barków i zgina je w łokciach. Dłonie powinny
być zaciśnięte i skręcone do dołu, tak aby wywołać napięcie bicepsów i mięśni
przedramion, które są głównymi grupami mięśniowymi do oceniania w tej pozie.
Dodatkowo zawodnik powinien się starać napiąć jak największą liczbę innych mięśni,
gdyż sędziowie będą przyglądać się całej jego sylwetce, od głowy aż po palce stóp.
Sędziowie powinni najpierw przyjrzeć się bicepsom, zwracając uwagę na ich pełny
rozwój, z ukształtowanym wierzchołkiem, a także na to, czy jest wyraźnie zarysowany
przedział pomiędzy obiema głowami bicepsu. Następnie sędzia kontynuuje ocenę
sylwetki od głowy do stóp, patrząc na rozwój przedramion, mięśni naramiennych,
piersiowych i ich połączenia z mięśniami naramiennymi, mięśni brzucha, ud i łydek.
Sędzia zwraca także uwagę na gęstość mięśni, ich definicję i równomierny rozwój.
1.2.2. Najszersze grzbietu przodem (Fot. 2)
Stojąc przodem do sędziów, z nogami i stopami lekko rozstawionymi, zawodnik albo
chwyta otwartymi dłońmi za dolne, boczne partie talii (mięśnie skośne brzucha), albo
opiera na nich zaciśnięte pięści i napina mięśnie najszersze grzbietu. Jednocześnie
zawodnik powinien spróbować napiąć jak największą liczbę mięśni przedniej części
ciała. Surowo zabrania się zawodnikom podciągania spodenek w celu odsłonięcia
górnych krawędzi mięśni czworogłowych ud.
Sędziowie powinni najpierw przyjrzeć się, czy zawodnik potrafi odpowiednio napiąć
mięśnie najszersze grzbietu, pokazując ich maksymalną szerokość, a przez to nadając
górnej połowie ciała kształt litery „V”. Następnie sędziowie powinni dokonać
przeglądu umięśnienia zawodnika od głowy do stóp, zwracając najpierw uwagę na
ogólne zarysy sylwetki, a potem oceniając szczegóły poszczególnych grup
mięśniowych.
1.2.3. Klatka piersiowa bokiem (Fot. 3)
Zawodnik może prezentować tę pozę dowolnym bokiem, wybierając tę stronę, po
której ma „lepsze” ramię. Stoi więc zwrócony swoim lewym lub prawym bokiem w
kierunku sędziów, zgina ramię położone od strony sędziów do kąta prostego, zaciska
pięść tego ramienia, a drugą ręką chwyta za jego nadgarstek. Noga znajdująca się od
strony sędziów jest lekko zgięta w kolanie i opiera się o podłoże palcami. Następnie
zawodnik rozciąga mięsień piersiowy i poprzez wywieranie nacisku od góry na zgięte
ramię, możliwie najmocniej napina biceps. Napina także mięśnie uda, w
szczególności mięsień dwugłowy, a poprzez nacisk palcami stopy na podłoże,
prezentuje również napięte mięśnie łydki.
Sędziowie zwracają szczególną uwagę na rozwój mięśni klatki piersiowej i zarys łuku
żebrowego, na biceps i łydkę. Kończą przeglądem całej sylwetki, od głowy do stóp. W
pozie tej sędziowie mają także możliwość obejrzenia mięśni uda i łydki z profilu, co
pomoże im na bardziej precyzyjne analizy porównawcze budowy fizycznej
zawodników.
1.2.4. Bicepsy tyłem (Fot. 4)
Stojąc tyłem do sędziów, zawodnik zgina przedramiona i nadgarstki podobnie jak w
pozie „Bicepsy przodem” i jedną stopę cofa do tyłu, opierając ją na palcach. Wtedy
napina mięśnie ramion, a także obręczy barkowej, górnego i dolnego grzbietu, uda i
łydki.
Sędziowie dokonują najpierw przeglądu mięśni ramion, a następnie oceniają całą
sylwetkę, od głowy do stóp. Mają wtedy do oceny więcej grup mięśniowych niż we
wszystkich innych pozach. Analiza ta powinna obejmować mięśnie karku, naramienne,
bicepsy, tricepsy, przedramiona, czworoboczny, obłe, podgrzebieniowe, prostowniki
grzbietu, skośne brzucha, najszersze grzbietu, pośladkowe, dwugłowe uda i łydkę.
1.2.5. Najszersze grzbietu tyłem (Fot. 5)
Stojąc tyłem do sędziów, zawodnik umieszcza dłonie na talii, szeroko odwodząc
łokcie od tułowia oraz cofając jedną stopę do tyłu i opierając ją na palcach. Następnie
napina mięśnie najszersze grzbietu, rozszerzając je tak daleko na boki, jak tylko to
możliwe oraz mięśnie łydki, silnie opierając się palcami stopy o podłoże. Zawodnik
powinien starać się pokazywać w tej pozie drugą łydkę, niż tę, którą prezentował w
pozie „Bicepsy tyłem”, co umożliwi sędziom dokładną ocenę mięśni obu łydek.
Surowo zabrania się zawodnikom podciągania spodenek w celu pokazania rozwoju
mięśni pośladkowych wielkich.
Sędziowie oceniają szerokość mięśni najszerszych grzbietu oraz ich twardość, a także
dokonują przeglądu całej sylwetki, od głowy aż do stóp.
1.2.6. Triceps (Fot. 6)
Zawodnik może wykonywać tę pozę dowolnym bokiem, aby pokazać swoje „lepsze”
ramię. Staje lewym lub prawym bokiem do sędziów i umieszcza oba ramiona za
plecami, albo splatając palce, albo obejmując nadgarstek przedniej ręki palcami tylnej
ręki. Noga znajdująca się od strony sędziów powinna być zgięta w kolanie, a cała
stopa płasko przylegać do podłoża. Poprzez wywieranie nacisku na przednie ramię,
zawodnik powoduje napięcie tricepsu tej ręki. Jednocześnie wypycha klatkę piersiową
oraz napina mięśnie brzucha, uda i łydki.
Sędziowie najpierw oceniają triceps, a następnie przechodzą do oceny sylwetki od
głowy aż do stóp. W tej pozie sędziowie mogą dobrze przyjrzeć się mięśniom uda i
łydki z profilu, co pozwoli im na kontynuowanie precyzyjnej analizy porównawczej
zawodników.
1.2.7. Mięśnie brzucha i ud (Fot. 7)
Stojąc przodem do sędziów, zawodnik splata obie ręce na karku i wysuwa jedną nogę
do przodu. Następnie napina mięśnie brzucha, pochylając lekko tułów do przodu.
Jednocześnie napina mięśnie uda wysuniętej nogi.
Sędziowie oceniaj najpierw mięśnie brzucha i uda, a potem przechodzą do przeglądu
całej sylwetki, od głowy do stóp.
1.3.
Sędziowanie półfinałów
Podczas oceny półfinałowej ważny jest kształt całej sylwetki oraz kształty
poszczególnych grup mięśniowych. Sędziowie powinni preferować zawodników z
harmonijnie rozwiniętą klasyczną sylwetką. Sędziowie biorą pod uwagę zarówno
prawidłową postawę i atletyczny wygląd, jak i właściwą budowę anatomiczną (w tym
ogólną budowę szkieletową, szerokość barków, wysoką i wypukłą klatkę piersiową,
właściwą krzywiznę kręgosłupa, właściwe proporcje długości kończyn do tułowia
oraz proste nogi - ani pałąkowate, ani iksowate). Sędziowie powinni także brać pod
uwagę wygląd skóry, która nie powinna nosić śladów pooperacyjnych ani innego
rodzaju blizn, plam, trądzika ani tatuaży, które IFBB uznaje za wadę skóry. Zawodnik
powinien mieć też schludnie uczesane włosy, ładnie ukształtowane stopy i palce. Jeśli
sędzia ma kłopot z przyznaniem miejsc dwóm lub więcej zawodnikom, którzy wydają
się prezentować zbliżony poziom, powinien skoncentrować się na szukaniu wyżej
wymienionych wad, co pomoże mu sprecyzować różnice pomiędzy zawodnikami.
1.4.
Ocena budowy fizycznej kobiet
Najpierw i przede wszystkim sędzia powinien uświadomić sobie, że ocenia zawody
kulturystyki kobiecej i że głównym jego zadaniem jest znalezienie idealnie
zbudowanej kobiety. A więc najważniejszym aspektem oceny jest kształt sylwetki umięśnionej, ale wciąż kobiecej sylwetki. Inne aspekty oceny podobne są do tych,
jakie opisano przy zasadach oceny męskiej budowy fizycznej, ale rozwój umięśnienia
nie może nadmierny, aby nie przypominał masywnego umięśnienia męskich sylwetek.
Definicja kobiecych mięśni nie może być mylona z wychudzeniem, wynikającym z
nadmiernego zbijania wagi. Zawodniczki powinny być także oceniane pod względem
elegancji, z jaką poruszają się po scenie, wchodzą na nią i schodzą z niej.
1.5.
Kobiece pozy obowiązkowe
1.5.1. Bicepsy przodem (Fot. 8)
Stojąc przodem do sędziów, z nogami i stopami ustawionymi w jednej linii i prawą
nogą odsuniętą na bok, zawodniczka unosi oba ramiona do poziomu barków i zgina je
w stawach łokciowych. Dłonie powinny być zaciśnięte i skręcone do dołu, tak aby
możliwe było napięcie bicepsów i mięśni przedramion, które są głównymi grupami
mięśniowymi ocenianymi w tej pozie. Dodatkowo zawodniczka powinna dołożyć
starań, aby napiąć jak największą liczbę innych mięśni, gdyż sędziowie oceniają także
całą sylwetkę, od głowy aż po palce stóp.
Sędziowie najpierw przyglądają się bicepsom, zwracając uwagę na ich pełny kształt, z
widocznym wierzchołkiem oraz rozdziałem pomiędzy długa i krótką głową, a
następnie przechodzą do przeglądu całej sylwetki, od głowy do palców stóp,
włączając w to ocenę mięśni przedramion, naramiennych, piersiowych, połączenia
mięśni piersiowych z naramiennymi, mięśni brzucha, ud i łydek. Sędziowie zwracają
także uwagę na gęstość mięśni, definicję i ich równomierny rozwój.
1.5.1
Klatka piersiowa bokiem (Fot. 9)
Zawodniczka może wykonywać tę pozę dowolnym bokiem, aby zaprezentować swoje
„lepsze” ramię. Staje lewym lub prawym bokiem do sędziów i zgina bliższe sędziom
ramię do kąta prostego, trzymając zaciśniętą dłoń. Palce drugiej ręki obejmują
nadgarstek przedniego ramienia. Noga znajdująca się od strony sędziów jest zgięta w
kolanie i opiera się palcami na podłożu. Następnie zawodniczka wypycha klatkę
piersiową i naciskając od góry na zgięte ramię, napina jak najsilniej biceps.
Jednocześnie napina także mięśnie uda, w szczególności dwugłowy uda, a naciskając
palcami stopy na podłoże, wywołuje napięcie mięśni łydki.
Sędziowie zwracają najpierw uwagę na mięśnie piersiowe i zarys żeber, biceps,
dwugłowy uda oraz łydkę, a następnie przechodzą do przeglądu całej sylwetki, od
głowy do stóp. W pozie tej sędziowie mogą ocenić mięśnie uda i łydki z profilu, co
pozwoli im na bardziej szczegółową analizę porównawczą zawodniczek.
1.5.3. Bicepsy tyłem (Fot. 10)
Stojąc tyłem do sędziów, zawodniczka zgina ramiona i zaciska dłonie, podobnie jak w
pozie „Bicepsy przodem”, i odsuwa jedną nogę do tyłu, opierając ją na palcach stopy.
Następnie napina mięśnie ramion, a także mięśnie obręczy barkowej, górnego i
dolnego grzbietu, ud i łydek.
Sędziowie najpierw przyglądają się mięśniom ramion, a potem dokonują przeglądu
całej sylwetki, od głowy do stóp, mając do oceny więcej grup mięśniowych niż w
jakiejkolwiek innej pozie. Obejmuje to mięśnie karku, naramienne, bicepsy, tricepsy,
przedramiona, mięsień czworoboczny, mięśnie obłe, podgrzebieniowe, prostowniki
grzbietu, zewnętrzne skośne brzucha, najszersze grzbietu, pośladkowe, dwugłowe ud i
łydek. Ta poza, prawdopodobnie w większym stopniu niż inne pozy, pozwala sędziom
na ocenę jakości umięśnienia zawodniczek,włączając w to gęstość i definicję.
1.5.4. Triceps (Fot. 11)
Zawodniczka może wykonywać tę pozę dowolnym bokiem, aby móc zaprezentować
swoje „lepsze” ramię. Staje lewym lub prawym bokiem do sędziów i umieszcza oba
ramiona za plecami, albo splatając palce, albo chwytając tylną ręką nadgarstek
przedniej ręki. Noga znajdująca się od strony sędziów powinna być zgięta w kolanie,
a stopa płasko spoczywa na podłożu. Zawodniczka wywiera nacisk na swoje przednie
ramię, wywołując w ten sposób napięcie tricepsu. Jednocześnie zawodniczka
wypycha klatkę piersiową i napina mięśnie brzucha, a także mięśnie ud i łydek.
Sędziowie najpierw przyglądają się tricepsowi, a następnie dokonują przeglądu całej
sylwetki, od głowy do stóp. W tej pozie dobrze widoczne są mięśnie uda i łydki z
profilu, co pozwala na dokładniejsze prowadzenie analizy porównawczej
zawodniczek.
1.5.5. Mięśnie brzucha i ud (Fot. 12)
Stojąc przodem do sędziów, zawodniczka splata obie ręce za głową i wysuwa jedną
nogę do przodu. Następnie napina mięsnie brzucha, lekko pochylając tułów do
przodu. Jednocześnie napina mięśnie uda nogi wysuniętej do przodu.
Sędziowie oceniają mięśnie brzucha i ud, a potem dokonują przeglądu całej sylwetki,
od głowy do stóp.
1.6.
Ocena budowy fizycznej par
Sędziowie oceniają każdą parę jako całość. Pary pasujące do siebie budową fizyczną,
zharmonizowane i uzupełniające się powinny być oceniane wyżej niż pary, których
budowa fizyczna jest wyraźnie odmienna i niedopasowana, bądź pary złożone z
wysokiego ektomorfika i niskiej, mezomorficznej kobiety, albo na odwrót. Te
czynniki brane są także pod uwagę w rundzie drugiej. Jeśli partnerzy wykonują
podobne pozy i ruchy kończyn, tak jak w pozach obowiązkowych, wyższe miejsce
powinno być przyznane parze, która osiąga wyższą dokładność i zgranie. Pary
wykonują następujące pozy obowiązkowe:
- Bicepsy przodem (Fot. 13)
- Klatka piersiowa bokiem (Fot. 14)
- Bicepsy tyłem (Fot. 15)
- Triceps (Fot. 16)
- Mięśnie brzucha i ud (Fot. 17)
1.7.
Strój startowy dla par
Dla par obowiązują takie same stroje startowe jak dla konkurencji indywidualnych
kobiet i mężczyzn, jednakże sędziowie powinni preferować te pary, które mają
współgrające ze sobą kostiumy, podkreślające budowę fizyczną partnerów i ich
wygląd jako sprzężonej całości. Każdy z członków pary powinien nosić ten sam
numer startowy, przypięty do lewej strony spodenek lub majteczek kostiumu bikini.
1.8.
Ocena rundy finałowej
W finale sędziowie oceniają jak zawodniczka i zawodnik prezentują swoje sylwetki
na tle podkładu muzycznego. Sędziowie powinni preferować programy płynne,
artystyczne i dobrze zaprojektowane od strony choreograficznej, które mogą się
składać z dowolnej ilości póz, ale muszą także obejmować pozy obowiązkowe.
Zawodnicy powinni także włączyć do programu sporadyczne przerwy, aby pokazać
rozwój umięśnienia swojej sylwetki. Leżenie płasko na scenie, wypinanie pośladków
w stronę widowni oraz podciąganie spodenek w celu pokazania górnej części ud lub
pośladków jest surowo zabronione. W konkurencji par partnerzy oceniani są zarówno
indywidualnie oraz jako para, ze zwróceniem szczególnej uwagi na to jak dobrze ich
sylwetki uzupełniają się i na ile zgrane są ich ruchy.