c) szczegółowy program prac konserwatorskich

Transkrypt

KOŚCIELEC PAŁAC
SZCZEGÓŁOWE PROGRAMY PRAC KONSERWATORSKICH - KOREKTA
Autorzy:
Artur Jarkiewicz
Opracowanie chronione jest prawem autorskim publikowanie jest zabronione
Toruń, 22.VI.2013
1. DANE O REALIZACJI ZADANIA:
A. ZLECENIODAWCA:
GPVT Pracownia Architektoniczna s.c. z siedzibą w Poznaniu przy ul. Ryb 6
A. WYKONAWCA: Artur Jarkiewicz, ul. Witebska 14, 51-351 Wrocław
B. DATA OPRACOWANIA: LISTOPAD 2011, CZERWIEC 2013 - korekta
C. ZAKRES ILOŚCIOWY OPRACOWANIA: str. tekstu 42
II. ELEWACJE, WNIOSKI I ZAŁOŻENIA KONSERWATORSKIE
Budynek znajduje się w bardzo złym stanie. Wątek muru w niektórych miejscach jest
pęknięty wskutek niestabilności fundamentów, bądź (co potwierdziła wizja lokalna) ich
niedostatecznej grubości w niektórych miejscach. Tynki w większości są odspojone od
podłoża. Te, które trzymają się podłoża nie wykazują dużej spoistości, posiadają także
naturalne spękania. Górne partie elewacji noszą także ślady erozji eolicznej (wiatrowej),
zarówno na płaszczyznach i krawędziach ciągnionych profili, jak i na detalach i rzeźbach
dekoracji cementowej.
We wszystkich partiach elewacji, tynki były lokalnie reperowane tynkami cementowymi lub
wymieniane i zasolone na skutek przedostawania się wody opadowej w strukturę muru;
przemalowane kilka razy, farbami krzemianowymi oraz polimerowymi. Zakres prac
kamieniarsko-tynkarskich zatem był standardowy dla tego typu obiektów. Powierzchnia rzeźb
była przemalowana, ubytki częściowo kitowane.
Wzmocnienie i izolacja fundamentów powinna być zakończona w okresie temperatur
plusowych, konieczne jest strukturalne wzmocnienie murów ceglanych. Następnie należy
dokonać przeglądu pokrycia dachu, rynien i rur spustowych oraz obróbek blacharskich w celu
wyeliminowania możliwości zalewania elewacji przez wody opadowe. Należy ujednolicić
materiał (obecnie część elementów opierzenia dachów wykonanych jest z blachy cynkowej
część z blachy miedzianej). Przed przystąpieniem do robót elewacyjnych zabezpieczyć okna i
drzwi folią polietylenową.
Jak ilustrują to fotografie oraz przeprowadzone wstępne badania problemy na zewnątrz
budynku można podzielić na:
A. Wstępne prace na zewnątrz budynku przy:
- osuszanie, wzmacnianie fundamentów oraz izolacji murów,
- porządkowanie (ujednolicenie, uzupełnienie) opierzenia i pokrycia dachowego,
- wzmacnianie słabych tynków pierwotnych preparatami krzemianowymi,
- wypełnianie pęknięć tynku preparatami mineralnymi,
- usunięcie wtórnych tynków i łat cementowych,
- odsalanie miejscowe tynków,
- oczyszczenie tynków z warstw wtórnych,
- zastosowanie tynków renowacyjnych,
- uporządkowanie stolarki okiennej (ujednolicenie wyglądu, podziałów i detalu wtórnych
okien z pierwotnymi),
- oczyszczanie i wzmacnianie stolarki okiennej i drzwiowej,
- oczyszczanie rzeźb i detalu architektonicznego z wtórnych warstw i porostów,
- miejscowe wzmacnianie rzeźb wykonanych ze sztucznego kamienia preparatami
krzemianowymi,
- oczyszczanie miejscowe metalowych konstrukcji rzeźb oraz detalu architektonicznego
z nawarstwień malarskich, mineralnych, organicznych oraz korozyjnych,
- oczyszczenie partii przyziemia, schodów, rzeźb z porostów,
- wzmacnianie i uzupełnianie partii schodów i tarasów wg pierwotnych technologii
(uzupełnienie ceramicznych posadzek tam gdzie się zachowały choćby we fragmentach),
- dezynfekcja w miejscach występowania ataku biologicznego na elementach budynku,
- oczyszczanie, dezynfekcja i dezynsekcja drewnianej stolarki okien i drzwi,
- wzmocnienie, reperacje podłoża drewnianych elementów stolarskich.
B. Czynności zaawansowane
- uzupełnianie ubytków zapraw tynkarskich,
- uzupełnianie ubytków zapraw sztukatorskich (detale architektoniczne wykonane z zapraw
murarskich),
- sklejanie luźnych fragmentów, odsalanie oraz rekonstrukcje brakujących elementów oraz
uzupełnianie ubytków zaprawy cementowej rzeźb znajdujących się w obrębie architektury
w technice mineralnej zbliżonej do oryginału wg badań,
- wzmacnianie i reperacje elementów stolarki okiennej i drzwiowej.
C. Czynności wykończeniowe
- gruntowanie i malowanie elewacji budynku,
- hydrofobizacja i scalanie ubytków rzeźb architektonicznych oraz detalu wykonanego
z kamienia sztucznego,
-wykonanie zabezpieczeń antykorozyjnych i warstw wykończeniowych na elementach
metalowych,
- nałożenie warstwy ochronno-dekoracyjnej na podłoże stolarki okiennej i częściowo
drzwiowej,
- uzupełnienie szklenia w oknach i latarniach.
III. HARMONOGRAM PRAC.
1. 1.Wykonanie badań specjalistycznych.
2. Wykonanie zabezpieczeń zagrożonych miejsc – stemplowanie sufitów, wykonanie
opasek odspojonych ubytków tynków oraz zabezpieczenie odspojonych warstw
malarskich.
3. Powiększenie odkrywek pasowych.
4. Oczyszczenie z warstw wtórnych, wszystkich elementów znajdujących się
w pomieszczeniu.
5. Powołanie komisji oceniającej stan zachowania – możliwe zmiany projektowoprogramowe.
6. Wzmocnienie, podklejenie substancji historycznej wymagającej tego zabiegu.
7. Impregnacja, zabezpieczenie powierzchni naprawionej i poddanej procesom
konserwacji.
8. Przeprowadzenie prac instalacyjnych, elektrycznych i sieci teleinformatycznej.
9. Uzupełnienie ubytków podłoży, warstw malarskich punktowanie, scalania
kolorystyczne – rekonstrukcje, aranżacje kolorystyczne przestrzeni bez
historycznych dekoracji.
10. Wykonanie dokumentacji konserwatorskiej i pomiarowej powykonawczej.
IV. PROGRAMY SZCZEGÓŁOWE KONSERWATORSKIE
Wstępne czynności:
A. Wykonanie dokumentacji fotograficznej stanu przed konserwacją.
B. Pobranie próbek do badań szczegółowych ilustrujących stan zachowania i technikę
wykonania.
C. Wykonie inwentaryzacji rysunkowo-pomiarowej.
D. Wykonanie badań z zakresu historii i historii sztuki.
V. SZCZEGÓŁOWY PROGRAM PRAC – ELEWACJE, STOLARKA OKIENNA,
OPIERZENIE, TARASY, SCHODY, DETALE ARCHITEKTONICZNE CIĄGNIONE
W ZAPRAWIE
Do prac związanych z rewaloryzacją elewacji wykorzystano opracowania oraz katalog
materiałów i technologii firmy KEIM. Firmy spełniające wysokie wymogi konserwatorskie to
KEIM, TUBAG, REMMERS. Można wykorzystać materiały innego producenta o takich
samych parametrach technicznych, nie gorszych.
Stosowanie materiałów i technologii jednej firmy jest najbardziej właściwe ponieważ
gwarantuje spójność składników zawartych w poszczególnych produktach o różnym
przeznaczeniu.
Roboty budowlane i rzemieślnicze należy wykonać zgodnie z zasadami sztuki budowlanej
i konserwatorskiej, a także zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie normami i przepisami
wykonawczymi - pod nadzorem osób do tego upoważnionych.
1. Wykonać pionowe izolacje przeciwwodne ścian fundamentowych i piwnicznych.
2. Odsłonić mury piwnic i fundamentów i wykonać pionową izolację. Oczyścić ściany do
poziomu minimum 30 cm powyżej poziomu terenu. Twarde fragmenty mas
tynkarskich usunąć mechanicznie. Wykonać zabieg dezynfekcji powierzchniowej
murów, np. preparatem Adolit M firmy REMMERS wg karty technicznej.
3. Wilgotne mury wysuszyć.
4. Wykonać naprawy powierzchni murów masami mineralnymi i uzupełnienia
brakujących cegieł.
5. Uzupełnić oraz wyspoinować wymagające usunięcia i wykruszone spoiny.
6. Wykonać wielowarstwową izolację przeciwwodną np. wg technologii REMMERS.
7. Wykopy zasypać unikając gruzu, z wierzchnią warstwą wypełnioną piaskiem
o szerokości 25 cm i głębokości 30 cm.
8. Usunięcie spoin muru w strefie cokołowej na głębokość około 2 cm w miejscach
o widocznej degradacji biologicznej i fizykochemicznej.
9. Wzmocnienie spoin kamieni w przyziemiu zaprawami mineralnymi, wapiennymi
z dodatkiem białego cementu portlandzkiego firm Remmers, Tubag, Keim.
10. Punktowe doczyszczenie trudno usuwalnych zabrudzeń przez ponowne miejscowe
zastosowanie środków chemicznych, kompresów z rozpuszczalników organicznych
i innych roztworów itp. wg prób.
11. Dokonać oceny stanu otynkowanej powierzchni murów poprzez opukanie z poziomu
rusztowań.
12. Wzmocnienie starych zapraw i muru preparatem krzemianowym firmy Remmers.
13. Wykonanie napraw murów. Fragmenty zdegradowane biologicznie należy oczyścić
z grzybów, glonów, porostów i wyrosłej roślinności (preparaty Remmers)..
14. Zachowane istniejące tynki należy naprawić poprzez: pogłębienie pęknięć w tynkach
na szerokość 3 mm. Krawędzie szczelin, oraz powierzchnię z siatką spękań
zagruntować oraz wypełnić i pokryć cało-powierzchniowo masą szpachlową np.
w technologii REMMERS.
15. Fragmenty zagrzybione pokryć preparatem grzybobójczym np. Adolit M w technologii
REMMERS.
16. Zdjąć odspojone tynki, odkruszone fragmenty cegieł.
17. Usunięcie elementów metalowych nie związanych z konstrukcją obiektu, klinów
drewnianych, kołków montażowych, starych elementów konstrukcji oświetleniowych
itp.
18. Oczyszczenie mechaniczne elementów metalowych będących częścią konstrukcji
budynku lub z innego powodu koniecznych – odtłuszczenie acetonem, pokrycie metalu
inhibitorem migrującym oraz pokrycie farbą na bazie pyłu cynkowego system Zinga,
Tikurilla.
19. Usunięcie powłok farb elewacyjnych metodą chemiczną (pasty zmydlające
i spęczniające spoiwa), środki wytypowane na drodze prób skuteczności działania oraz
mechaniczne (szpachle).
20. Brakujące fragmenty murów i gzymsów uzupełnić materiałem ceramicznym i nową
zaprawą mineralną.
21. Wykonać naprawy gzymsów cegłą i detalem ciągnionym w zaprawie i elementów
sztukatorskich na elewacjach. W celu odtworzenia profili ciągnionych wykonać
szablony na bazie elementów zachowanych. Do stosowania techniki ciągnionej
zastosować odpowiednie sztukatorskie masy mineralne. Następnie wykonać
ujednolicenie faktury detali architektonicznych poprzez nałożenie masy szpachlowej
po zagruntowaniu.
22. Przeprowadzenie renowacji powierzchni ścian elewacyjnych, poprzez naprawę
i uzupełnienie tynków np. w technologii REMMERS – tynki renowacyjne.
23. Wykonać obróbki blacharskie, orynnowanie z blachy cynkowo – tytanowej.
24. Instalacje elektryczne w nowych tynkach prowadzić w rurkach podtynkowo.
25. Zawilgocone, osłabione i pozbawione spoistości cegły i spoiny należy wzmocnić
poprzez przesycenie preparatami mineralnymi, krzemianowymi (Kiesol).
26. Wtórne, cementowe reperacje należy usunąć z całej elewacji. Powierzchnie poddać
oczyszczaniu (mechaniczne – myjka ciśnieniowa woda, metoda strumieniowo-ścierna,
piaskowanie).
27. Dezynfekcja i odgrzybianie ścian, detali architektoniczne oraz rzeźby - preparat
Algicid Plus, Aerodesin 2000, Sto Prim Fungal wg karty technicznej produktu.
28. Wykonanie izolacji pionowej fundamentów. Optymalnie systemem tynków
renowacyjnych firmy Remers lub po gruntowaniu preparatem krzemianowymi (Kiesol)
lub wykorzystanie systemu izolacji polimerowo-bitumicznej - naniesienie warstwy
szczepnej preparatem Sulfatexschlämme następnie wyrównanie szpachlówką
Dichtspachtel, naniesienie kolejne międzywastwy z preparatu IK Elastoschlämme oraz
warstwy
polimerowo-bitumicznej
hydroizolacji
Profi
Baudicht
wraz
z zabezpieczeniem z maty, siatki z włókniny.
29. Tynki osłabione pierwotne wzmocnić preparatem krzemianowym (Kiesol).
30. Stabilizowanie rys w murze – szpachlówka mineralna firmy Keim lub Remmers do rys
szerokich i włosowatych.
31. Gruntowanie i tynkowanie ścian tynkiem mineralnym wapienno-piaskowym
o delikatnie zwiększonej spoistości w stosunku do tynków pierwotnych
(wzmocnionym preparatami krzemianowymi) poprzez zwiększenia udziału spoiwa lub
dodatek białego cementu portlandzkiego lub np. KEIM Universalputz Fein.
Odtworzenie uszkodzeń w boniowaniu i innych detalach wykonanych w zaprawie.
Wykonać nowe tynki z uzupełnieniem ubytków tynków i zdobniczych elementów
architektonicznych zaprawą mineralną KEIM Universalputz.
32. Stabilizowanie luźnych fragmentów spoiną mineralną na oczyszczonym mechanicznie
podłożu. Oczyszczanie (metody strumieniowe) detali architektonicznych i rzeźb.
Dezynfekcja i odgrzybianie ścian, detali architektoniczne oraz rzeźby - preparat
Algicid Plus, Aerodesin 2000, Sto Prim Fungal wg karty technicznej produktu.
Miejscowe odsalanie przy użyciu pulpy celulozowej. Wykonanie ochrony
antykorozyjnej dostępnych, odsłoniętych fragmentów stalowego zbrojenia po
wstępnym mechanicznym oczyszczeniu przy użyciu migrujących inhibitorów MCI®
Uzupełnienie ubytków zaprawą mineralną na bazie cementu portlandzkiego oraz
pigmentów suchych – scalenie kolorystyczne z dodatkiem preparatu kompleksującego
MuCis®/EXP. Hydrofobizacja powierzchni rzeźb preparatem Funcosil SNL.
33. Malowanie powierzchni tynków w odsłoniętej pierwotnej kolorystyki oraz wg
wyników badań po wykonaniu odkrywki na powierzchni 8 m2 w technice
krzemianowej farbą bez udziału bieli tytanowej farby Keim Contact Plus
przeznaczonej na zróżnicowane podłoża – wyprawy tynkarskie z uzupełnieniami
i rysami włoskowatymi, zawierającej ziarno kwarcowe, dostosowane do faktury
pierwotnej. Malowanie końcowe– farby KEIM wg prób z lazurami i bez.
34. Usunąć z elewacji budynku instalacje natynkowe oraz wszystkie wbite w mur
metalowe uchwyty, śruby, gwoździe itp. A także zdemontować zniszczone obróbki
blacharskie, ujednolicić – blacha cynkowo-tytanowa. Zapewnić odprowadzenie wód
opadowych i wyeliminować możliwość zalewania elewacji przez wody opadowe.
Prace przy schodach i tarasach koncentrować powinny się na usunięciu starych napraw,
wzmacnianiu pierwotnych warstw preparatami krzemianowymi oraz uzupełnieniach
w technikach pierwotnych. Po uzupełnieniu podłoża i izolacji pionowej tarasu
uzupełnienie/rekonstrukcja płyt ceramicznych wg zachowanych pierwotnych
fragmentów oraz wykonanie ich hydrofobizacji wraz z uzupełnieniami schodów oraz
całego muru przyziemia preparatem Funcosil SNL.
Remont schodów zewnętrznych oraz tarasów.
Po rozebraniu istniejących elementów, usunięciu elementów wtórnych oraz luźnych,
zdegradowanych wykonać: podbudowę betonową, na niej wykonać izolację: 2 x papa
izolacyjna, przekładkę z folii budowlanej, następnie ułożyć 5 cm styropian twardy
ekstradowany i gładź grub. 5 cm zbrojoną siatką stalową ocynkowaną z prętów śr. 4,5 mm,
oczka 15x15 cm. nakładanej pędzlem po uprzednim zagruntowaniu. Oczyszczenie stopni
schodowych metodą delikatnego strumieniowania piaskiem. Flekowanie w miejscach dużych
ubytków, oraz uzupełnienia ubytków zaprawą mineralną. Wypełnienie szczelin pomiędzy
stopniami masą silikonową stosowaną do spoinowania basenów. Gruntowanie i impregnacja
silikonowa przeciw porastaniu mchami i penetracją wody deszczowej. Płytki tarasowe
pierwotne należy wymontować i oddać do konserwacji. Po konserwacji nie mógłby spełniać
wysokich wymagań ekspozycji w warunkach zewnętrznych. Wykonać nowe o zbliżonych
wartościach estetycznych i dobrych parametrach wytrzymałościowych. Pierwotny system
odprowadzania wody w postaci kanałów o kwadratowym przekroju wyłożonych blachą
ołowianą należy udrożnić, oczyścić z luźnych zabrudzeń.
VI. SZCZEGÓŁOWY PROGRAM
PRAC
ARCHITEKTONICZNY – SZTUCZNY KAMIEŃ
–
RZEŹBA
I
DETAL
1. Wstępne oczyszczenie powierzchni na sucho z wykwitów soli rozpuszczalnych w wodzie,
osadów nieorganicznych, organicznych (ziemia, porosty, glony, gniazda i odchody ptasie,
siewki roślin itd);
2. Usunięcie powłok farb elewacyjnych metodą chemiczną (pasty zmydlające i spęczniające
spoiwa), środki wytypowane na drodze prób skuteczności działania.
3. Wykonanie zabiegu odsalania.
4. Usunięcie zasolonych, spękanych fragmentów spoin oryginalnych, cegieł oraz wtórnych
spoin, niespełniających wymogów konserwatorskich pod względem barwy jak i opracowania
powierzchni.
5. Mycie powierzchni wodą pod ciśnieniem, metoda chemiczna wodą z dodatkiem substancji
chemicznych jak np. produkt firmy REMMERS Alkutex Fassadenreiniger-Paste, metoda
strumieniowo-ścierna - mikropiaskowanie w strumieniu wody, po doborze rodzaju ścierniwa
oraz ciśnienia.
6. Dezynfekcja i odgrzybianie ścian, detali architektoniczne oraz rzeźby - preparat Algicid
Plus, Aerodesin 2000, Sto Prim Fungal wg karty technicznej produktu.
7. Uzupełnienie spoin zaprawą wapienno - cementową (zaprawa wapienno - cementowa z
zastosowaniem wapna hydratyzowanego i cementu portlandzkiego białego barwiona w masie
– produkty firm Remmers, Tubag, Keim).
8.Punktowe scalenie kolorystyczne uzupełnień i trwałych przebarwień, odbarwienie
powierzchni farbami laserunkowymi silikatowymi.
9. Hydrofobizacja powierzchniowa (np. produkty firmy Remmers, Keim).
VII. STOLARKA OKIENNA
Stolarka okienna skrzynkowa, dzielona szprosami, zakończona łukiem odcinkowym w górnej
partii na parterze, prosto na piętrze. Wszystkie okna są w złym stanie technicznym,
wypaczone, nieszczelne, w partiach zewnętrznych poddane erozji. Wielokrotnie
przemalowywane, popękana powierzchnia kolejnych farb, osłabiona struktura drewna. Okna
zewnętrzne w dużo gorszym stanie. Na oryginalnych oknach częściowo zachowały się
klamki, zawiasy, okucia, kapitele odlewane ze stopu ołowiu i inne metalowe elementy.
Wtórną stolarkę okienną (wymienioną współcześnie i wcześniej) należy poprawić i uzupełnić,
przywrócić historyczny wystrój okien.
1. Pobranie próbek i przygotowanie ich do badań budowy technicznej.
2. Wykonanie odkrywek schodkowych, w celu określenia stratygrafii.
3. Oczyszczenie powierzchni z zabrudzeń powierzchniowych.
4. Usunięcie przemalowań, wtórnych nawarstwień. Użycie do tego celu metody
mechanicznej (ostry skalpel), łączonej mechanicznej z chemiczną (pasta Skansol lub pasta
Deck, w postaci wodorozcieńczalnego proszku). Nie zaleca się opalania z uwagi na
transparentne wykończenie powierzchni.
5. Dezynfekcja (Per-xil 10).
6. Impregnacja, w celu wzmocnienia zniszczonych fragmentów obiektu. Użycie do tego celu
10 % roztworu Paraloidu B72 w toluenie. Metoda podciągania kapilarnego, metoda iniekcji
za pomocą strzykawek, użycie pędzla. Usunięcie pozostałości po impregnacie acetonem.
7. Uzupełnienie ubytków drewna i rekonstrukcja brakujących elementów snycerskich –
barwiony kit trocinowy, szpachlówki Tikurilla, Araldit - preparat na bazie żywic
epoksydowych. Opracowanie powierzchni uzupełnień przy użyciu skalpela i papieru
ściernego.
8. Pokrycie powierzchni preparatem specjalistycznym Aidol Holzschutz-Creme w kolorze
mahoniowym wg wyników badań.
VIII. STOLARKA DRZWIOWA.
1. Demontaż obiektów /skrzydeł drzwiowych/, należy wykonać inwentaryzację, oznakowanie
poszczególnych elementów.
2. Dezynsekcja i dezynfekcja preparatem Per-xil 10.
3. Oczyszczenie drewna z powłok lakieru, politury: metodą chemiczno-mechaniczną przy
pomocy preparatów typu Skansol, Remosol oraz oczyszczanie „na sucho” skalpelem..
W przypadku skrzydeł mazerowanych należy zwrócić szczególną uwagę na to aby nie
uszkodzić warstwy pierwotnej.
4. Miejscowa impregnacja osłabionego podłoża drewnianego 10 % roztwór Paraloidu B-72
w ksylenie (iniekcje, pędzlowanie, podciąganie kapilarne).
5. Uzupełnienie ubytków drewna – fleki z drewna dobrane do oryginału/ sosna, dębina,
orzech/ i drobnych spękań – szpachlówka akrylowa do drewna, kit trocinowy barwiony na
bazie POW i trocin. Uzupełnienie ubytków forniru wraz z podklejeniem pęcherzy / klej
skórny, POW/.
6. Szlifowanie powierzchni drewna.
7. Scalenie kolorystyczne drewna -patynowanie bejcą. -wykonać próbki barwienia drewna
i przedstawienie do akceptacji komisji konserwatorskiej.
8. Wykończenie powierzchni poprzez położenie szlachetnej powłoki z politury szelakowej
lub lakieru o połysku jedwabistym np. Syntirol.
9. Montaż obiektów /skrzydeł drzwiowych/.
10. Ujednolicenie szyldów klamek w stolarce okiennej i drzwiowej.
Konserwacja elementów wykonanych z metalu – detale na stolarce.
Obiekty wykonane z mosiądzu /detale na stolarce, okucia, klamki/
1. Demontaż elementów metalowych.
2. Oczyszczenie metalu z powłok lakierów przy pomocy preparatu Remosol.
3. Oczyszczenie metalu/mosiądz/ z nawarstwień powierzchniowych kąpiele
statyczne w roztworze czyszczącym winianu sodowo-potasowego w NaOH.
Zabezpieczenie antykorozyjne z 1 % BTA w roztworze etanolu oraz pokrycie
lakierem chemoutwardzalnym np. firmy Depont.
4. Uzupełnienie brakujących elementów detalu– rekonstrukcja. Zabezpieczenie jak
wyżej.
5. Montaż obiektów.
6. W miejscach braku oryginalnych elementów lub wtórnie wstawionych klamek
i okuć zamontować należy nowe kopie z oryginału lub bardzo zbliżone.
Obiekty wykonane ze stopów żelaza /detale na stolarce, okucia, klamki/
Demontaż elementów metalowych.
Oczyszczenie metalu z powłok lakierów przy pomocy preparatu Remosol.
Prostowanie w razie konieczności.
Oczyszczenie metalu/żelazo/ z nawarstwień powierzchniowych – mechanicznie
szczotkami stalowymi, watą stalową, sztyftem szklanym. Zabezpieczenie
antykorozyjne z 10 % taniny w roztworze etanolu oraz pokrycie lakierem
chemoutwardzalnym np. firmy Depont.
wyżej.
7. W miejscach braku oryginalnych elementów lub wtórnie wstawionych klamek
i okuć zamontować należy nowe kopie z oryginału lub bardzo zbliżone.
1.
2.
3.
4.
IX. WNĘTRZA. PROGRAMY SZCZEGÓŁOWE. WNIOSKI I ZAŁOŻENIA
KONSERWATORSKIE
Wnętrza piętra jak można przypuszczać na podstawie zachowanych dekoracji były bardzo
bogato opracowane z podziałem na style, tematykę. Tylko niektóre z nich zachowały dawny,
pierwotny charakter.
Pomieszczenia piętra są w dużo gorszym stanie zachowania niż pomieszczenia parteru. Są
zniszczone, zaniedbane, ale prace koncentrować będą się wokół zagadnień konserwacji czyli
oczyszczania, uzupełniana ubytków podłoży i warstw malarskich. Wiele z nich nie posiada
warstw pierwotnych i ich kolorystyka będzie wypadkową kolorystyki i charakteru wnętrz do
nich przylegających.
Z ważnych spraw konstruktorskich będzie opracowanie i wykonanie systemu zabezpieczenia
stropów pomieszczeń 1 piętra gdzie technologicznie zastosowano podsufitówkę trzcinową,
która miejscami jest zniszczona, bądź zniszczona jest podłoga ponad nią. Należy do tych prac
wykonać stemplowanie sufitów zagrożonych pomieszczeń I piętra.
Aby przywrócić pierwotny charakter bogato dekorowanych, urozmaiconych stylistycznie
wnętrz należy usunąć wszystkie przemalowania. Wpłynęłoby to na wyostrzenie dekoracji
rzeźbiarskich, teraz zmiękczonych przemalowaniami. Jednakże, dużym problemem wydaje
się być zbieżność techniki pierwotniej i wtórnej – olejnej, w wielu miejscach zwłaszcza na
sztukateriach. Jedynie wykonanie wielu prób i wybranie optymalnej – bezpiecznej dla
oryginału oraz wykonującego a także co ważne, efektywnej metody będzie podstawą do
procesu oczyszczania. Uzupełnienie ubytków zachowanych sztukaterii czy ich malarskich
imitacji, a także rekonstrukcje fragmentów brakujących będzie wymagało czasu i biegłości
wykonawców.
Charakter wnętrzom nadają także materiały wykończeniowe. Widoczna u twórców wnętrza
Pałacu kościelskiego dbałość o szczegóły i jakość ujawnia się także w zastosowanych
materiałach. Powinno się dołożyć wszelkich starań aby uzupełnić bądź zrekonstruować
pierwotnie zastosowane materiały tak jak np. marmurowe parapety, fornirowane drzwi,
kamienne i drewniane podłogi. Tylko dobrze wyceniona inwestycja gwarantuje sukces prac
konserwatorskich i restauratorskich na wymagającym tutaj najwyższym poziomie.
Ogólna koordynacja prac wszystkich pomieszczeń powinna pozostać w rękach specjalistów
pod nadzorem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
X. ZAKRES PROPONOWANYCH PRAC:
- dokończenie prac przy instalacjach (c.o. elektryczna),
- lokalne prace wzmacniające sufity i ściany (przywrócenie kohezji i adhezji warstw),
- oczyszczanie z przemalowań sufitów i ścian,
- uzupełnienie dekoracji sztukatorskiej - listwy, gzymsy, detale,
- uzupełnianie ubytków podłoża oraz warstw podkładowych,
- wykonanie rekonstrukcji stiuków,
- uzupełnianie ubytków warstw malarskich i złoceń,
- wykonanie rekonstrukcji warstw malarskich i złoceń (złocenia pierwotne wykonane
szlagmetalem są w dużej mierze skorodowane, wymagają zabezpieczeni oraz rekonstrukcji),
- wykonanie podłóg (pierwotne parkiety połączone z nową podłogą spełniającą wymogi
mechaniczne i estetyczne nowych funkcji użytkowych będące w zgodności z kolorystyką
i dekoracją ścian, odtworzenie drewnianych parkietów, rekonstrukcja lastrico),
- wykonanie listew przypodłogowych w pomieszczeniach z drewnianymi podłogami,
- rekonstrukcje brakujących fragmentów boazerii.
KLUCZOWE BĘDZIE ZNALEZIENIE METODY BEZPIECZNEGO USUWANIA
PRZEMALOWAŃ.
DZIELI JE
NIEDŁUGI OKRES WYKONANIA ORAZ
WYKONANIE W TEJ SAMEJ TECHNICE, CO POWODUJE TRUDNOŚĆ ICH
ROZWARSTWIENIA BEZ ZNISZCZEŃ!!!!!!!!!
WNĘTRZA1 – PARTER. ŚCIANY BEZ POLICHROMII, PODŁOGI
1. Przeprowadzić renowację powierzchni ścian wewnętrznych poprzez wykonanie
powłok tynków renowacyjnych w technologii REMMERS po wykonaniu zabiegów
odsalania czyli wprowadzenia soli rozpuszczalnych w wodzie do środowiska
zewnętrznego (lignina). W miejscach gdzie zdjęty został tynk, wykonać czyszczenie
mechaniczne muru z usunięciem uszkodzonych spoin zawierających sole
rozpuszczalne w wodzie na głębokość 2 cm, następnie przeprowadzić dezynfekcję
murów roztworem zwalczającym grzyby, wykonać narzut pod zaprawę tynkarską,
Nałożyć tynk renowacyjny. Konieczne jest wzmocnienie tynków preparatami
krzemianowymi przed i po zabiegu odsalania.
2. Na pozostałych powierzchniach wykonać naprawę i uzupełnienie tynków wg
technologii REMMERS lub tynkiem wapienno-trasowym TKM-L TRASS KALK
MASCHINENLIECHTPUTZ.
Nałożenie
wyprawy
wykończeniowej
STO
TRASSGLATTPUTZ oraz gruntowanie preparatem STO PRIM GRUNDEX
rozcieńczonym STO FLUID AF 1:1.
3. W miejscach gdzie zdjęty został tynk, wykonać czyszczenie mechaniczne muru
z usunięciem uszkodzonych spoin zawierających sole rozpuszczalne w wodzie na
głębokość 2 cm, następnie przeprowadzić dezynfekcję murów roztworem
zwalczającym grzyby, wykonać narzut pod zaprawę tynkarską, Nałożyć tynk
renowacyjny.
4. Na pozostałych powierzchniach z pozostawionym tynkiem należy usunąć stare
powłoki z farb olejnych i emulsyjnych metodami mechanicznymi wspomaganymi
preparatami chemicznymi. Pęknięcia i ubytki poszerzyć na szer. min.3- 4 mm,
zagruntować i wypełnić masą szpachlową. Następnie na całej powierzchni wszystkie
nowe i naprawione tynki pokryć gładzią po uprzednim zagruntowaniu.
5. Wykonanie poziomej izolacji posadzkowej w części parteru gdzie takiej brak: 2 x
papa izolacyjna na lepiku dopuszczonym do użytku wewnątrz pomieszczeń.
6. Warstwy posadzkowe na izolacji j.w. wykonać przekładkę z folii budowlanej,
a następnie ułożyć 5 cm styropian twardy ekstradowany i gładź grub. 5 cm zbrojoną
siatką stalową ocynkowaną z prętów śr. 4,5 mm, oczka 15x15 cm.
7. Pierwotnie w pomieszczeniach obu kondygnacji znajdowały się dębowe, intarsjowane
parkiety. Obecnie złożone w depozycie w siedzibie Wojewódzkiego Konserwatora
Zabytków w Poznaniu. Po konserwacji parkiety POWINNY WRÓCIĆ NA
PIERWONE LOKALIZACJE, CHOĆBY W FORMIE FRAGMENTU. W innych
pomieszczeniach np. w toaletach , w których parkiety się nie zachowały należy
wykonać podłogi z innego materiału o większej odporności, dostosowanego do nowej
użytkowej funkcji jednostki wychowawczej. Estetycznie jednak musi on nawiązywać
do pierwotnego wyglądu swoim kolorem i fakturą. Mogą to być płytki ceramiczne o
fakturze i kolorze drewna (dane na dzień 10.XI.2011 r.).
1
W przypadku konserwacji złoceo należy prowadzid wzmacnianie i oczyszczanie analogicznie do olejnych partii
opracowania malarskiego za wyjątkiem partii złoconych szlagmetalem, który należy zabezpieczyd po
oczyszczeniu inhibitorem korozji 1 % BTA oraz powłoką z żywicy akrylowej Paraloid B-44).
WNĘTRZA. PROGRAMY SZCZEGÓŁOWE – HALL
(SALA NR 1)
Posadzka i kamienne schody poddać zabiegom konserwacji.
Podłoga – lastriko, widoczne ubytki, zniszczenia powierzchni.
Kamienie naturalne. Widoczne pęknięcia, rysy i ubytki a także późniejsze cementowe
reperacje. Schody marmurowe, kominek marmurowy.
Balustrada żeliwna, malowana.
Kolumny stiukowe, przemalowane. Ściany i sufity malowane sztukaterie i sztablatury,
dekorowane plafonami.
Drzwi wejściowe
Uzupełnić braki w detalach drewnianych.
Ujednolicić szklenie w drzwiach.
Drzwi prowadzące do piwnic wymienić na nowe dopasowane stylowo, zwracając
szczególną uwagę na dopasowanie klamek, szyldów i zawiasów do oryginałów.
DRZWI FRONTOWE WRAZ ELEMENTAMI NADŚWIETLA
1. Inwentaryzacja poszczególnych elementów.
2. Demontaż skrzydeł i elementów metalowych.
3. Starannie oczyścić z nawarstwień farby delikatnie najlepiej na sucho skalpelem, gdyż
technika pierwotna jest zbliżona do techniki przemalowania (olejne). Kolor pierwotny jest
jasny, nawiązujący do kolorystyki elewacji.
4. Uzupełnić ewentualnie brakujące elementy – analogiczne do detali zachowanych.
5. Ubytki i pęknięcia po oczyszczeniu i zaimpregnowaniu żywicą akrylową zaszpachlować
kitem akrylowym (Tikurilla).
6. Kolor uzupełnić farbą akrylową zewnętrzną Tikurilla Pinja Flex 30 (poprzednia nazwa
Akvi Flex 30) w kolorze zachowanego i zbadanego pierwotnego wyglądu.
7. Elementy żelazne poddać oczyszczaniu metodami mechanicznymi (metoda strumieniowościerna, sztyfty. Po czyszczeniu oczyścić acetonem i pokryć 10 % taniną. Po usunięciu jej
nadmiarów pokryć wypolerowany metal lakierem chemoutwardzalnym np. firmy Depont..
Dodatkowo zabezpieczenie uzyskać można poprzez nałożenie powłoki wosku
mikrokrystalicznego Cosmolloid H-80.
8. Drzwi posiadają pewne zmiany liniowe i nie będą mogły spełnić wymogów szczelności.
Proponuje się doszczelnić krawędzie zewnętrzne skrzydeł uszczelkami silikonowymi.
Ponadto należy rozważyć aranżację wiatrołapu z tkaniny, który w okresie jesienno-zimowym
pozwoli na oszczędność energii.
HALL. PODŁOGA, LASTRICO, SCHODY KAMIENNE
1.Oczyszczenie powierzchni z zabrudzeń wodą z dodatkiem detergentów – kamień, lastricopreparat Remmers Alkutex Fassadenreiniger Paste.
2. Usunięcie wtórnych uzupełnień.
3. Uzupełnienie ubytków i spękań w kamieniu (10 % pow.) i w sztucznym kamieniu (15 %
pow.) preparatem mineralnym z odpowiednio dobranym kruszywem i pigmentami i zaprawy
mineralnej, np. Funcosil Restauriermortel, Remmers,Keim Malgrundmasse, masa mineralna z
dodatkiem sproszkowanego marmuru carraryjskiego. Wymiana 8 stopnic, uzupełnienie 5
stopnic.
4. Opracowanie i wypolerowanie uzupełnień.
5. Uzupełnienie ubytków –fleki z kamienia naturalnego /marmur np. noski stopni, / fleki
klejone na żywicę epoksydową np. epidian 5, dodatkowo montowane na bolce mosiężne,
szlifowanie fleków pastą polerską do kamienia np. Cynas na bazie tlenków metali).
6. Uzupełnienie brakujących fragmentów marmurowych okładzin kominka i całej płyty
wierzchniej.
6. Impregnacja posadzki środkiem zabezpieczającym powierzchnię Keim – woski syntetyczne
do kamienia, posadzek, np. Cosmolloid.
HALL. PŁTYKI CERAMICZNE PRZY KOMINKU
1. Przemycie powierzchni czystą wodą destylowaną. Mocniejsze zabrudzenia usunąć wodą
destylowaną z dodatkiem etanolu.
2. Klejenie większych pęknięć i szczelin. Nawiercenie drobnym wiertłem otworów
w miejscach pęknięć i przeprowadzenie iniekcyjnego klejenia żywicą epoksydową o niskiej
lepkości po wcześniejszej impregnacji przełomów (Paraloid B-72, 10 %)
3. Uzupełnienie większych ubytków i rekonstrukcji w ceramicznym czerepie kafli.
Przygotowanie masy do uzupełniania na bazie żywicy epoksydowej, piasku szklarskiego i
drobno mielonego jasnego wypełniacza ceramicznego (kaolin). Proporcje spoiwa do
kruszywa 1:10. Kruszywo: 1 cz. zmielonej cegły frakcji poniżej 0,15 mm, 4,5 cz. piasku
szklarskiego frakcji 0,25-0,15 mm, 4,5 cz. piasku frakcji poniżej0,15 mm
4. Szlifowanie i wyrównywanie uzupełnień przy pomocy mikroszlifierki i papierów
ściernych.
5. Wykonanie warstwy podkładowej, będącej „bazą” do rekonstrukcji warstwy zewnętrznej.
Dobór składu odpowiedniej masy, która po związaniu powinna być częściowo transparentna.
Wykonanie szeregu prób pozwalających wybrać najlepszy skład wypełniacza.
Spoiwo - wysoko światło trwała żywica epoksydowa (np. Hxtal NYL-1)
Kruszywo – mieszanina drobno mielonego szkła witrażowego o odpowiednio dobranych
kolorach i proporcjach. Proporcje spoiwo : kruszywo 1:3.
6. Szlifowanie i polerowanie uzupełnień. Oczyszczenie powierzchni z pyłu i odtłuszczenie.
7. Rekonstrukcja warstwy zewnętrznej i punktowanie drobnych uszkodzeń szkliwa przy
użyciu farb do szkła prod. firmy Talens.
8. Zabezpieczenie powierzchni kafli werniks Paraloid B-72– wosk mikrokrystaliczny
Cosmolloid H-80.
HALL. BALUSTRADA ŻELIWNA, KOMINEK – ELEMENTY ŻELIWNE.
1.Oczyszczenie pierwotnych elementów balustrady powierzchni z przemalowań olejnych
metodą mechaniczną (skalpele, mikrościerniwa, pumeks) i chemiczną /np. preparat skansol,
remosol, mieszaniny rozpuszczalników, rozpuszczalniki w formie kompresów i tamponów
z waty,/. NIE NALEŻY UŻYWAĆ WODY.
2. Oczyszczanie metalu w ubytkach farby z produktów korozji żeliwa mechanicznie sztyftami
z włókna szklanego.
3. Odtłuszczenie miejsc metalu z brudu acetonem.
4. Pokrycie metalu preparatem z 90% udziałem pyłu cynkowego w systemie Zinga.
5. Uzupełnienia – punktowanie oraz rekonstrukcja pierwotnej kolorystyki farbami do wnętrz,
do metalu firmy np. Zinga, Tikurilla.
6. Zrekonstruować brakujące dwa dolne odcinki balustrady, jeden górny wzdłuż tarasu
(obecnie drewniane tralki) oraz drobne fragmenty elementy balustrady w technice odlewu
żeliwnego i postępować jak wyżej.
KOMINEK, elementy kamienne
1. Wykonanie dokumentacji fotograficznej i opisowej rejestrującej stan zachowania rodzaje
przyczyny zniszczeń, mapę ubytków i zmian wprowadzonych w czasie wcześniejszych
prac naprawczych.
2. Pobranie próbek do badań specjalistycznych (procentowa zawartość soli rozpuszczalnych
w wodzie, analiza jonów, analiza składu).
3. Oczyszczenie powierzchni z luźnych zabrudzeń.
4. Wstępne wzmocnienie osłabionych partii preparatem krzemoorganicznym.
5. Dezynfekcja dobranymi środkami glono- i grzybobójczymi (na podstawie badań
mikrobiologicznych).
6. Oczyszczenie powierzchni obiektów metodami fizyko – mechanicznymi (woda pod
ciśnieniem, para wodna, rozpuszczalniki organiczne i polarne).
7. Usunięcie wcześniejszych uzupełnień.
8. W zależności od wyników badań na procentową zawartość soli rozpuszczalnych w
wodzie, odsolenie obiektów metodą swobodnej migracji soli do rozszerzonego
środowiska zewnętrznego.
9. Uzupełnienie ubytków i spękań w kamieniu (10 % pow.) preparatem mineralnym z
odpowiednio dobranym kruszywem i pigmentami i zaprawy mineralnej, np. Funcosil
Restauriermortel, Remmers,Keim Malgrundmasse, masa mineralna z dodatkiem
sproszkowanego marmuru carraryjskiego.
10. Scalenie kolorystyczne uzupełnień, pigmenty sypkie Kremer w spoiwie Paraloid B-72.
11. Uzupełnieni brakujący fragmentów okładzin kamiennych ok. 30 % .
12. Hydrofobizacja kamienia, Cosmolloid H-80.
KOMINEK – ELEMENTY ŻELIWNE /założenie, że nie będzie używany/.
1.Oczyszczenie poszczególnych elementów z przemalowań olejnych, brudu, osadów
smółkowych metodą mechaniczną (skalpele, mikrościerniwa, pumeks) i chemiczną /np.
preparat skansol, remosol, mieszaniny rozpuszczalników, rozpuszczalniki w formie
kompresów
tamponów
z waty/. NIE NALEŻY UŻYWAĆ WODY.
2. Oczyszczanie metalu w ubytkach farby z produktów korozji żeliwa mechanicznie sztyftami
z włókna szklanego.
3. Odtłuszczenie miejsc metalu z brudu acetonem.
4. Pokrycie metalu preparatem z 90% udziałem pyłu cynkowego w systemie Zinga.
5. Uzupełnienia – punktowanie oraz rekonstrukcja pierwotnej kolorystyki farbami do wnętrz,
do metalu firmy np. Zinga, Tikurilla.
HALL. ŚCIANY, SUFIT, POWIERZCHNIA POD SCHODAMI
DEKORACJA ŚCIAN I STROPU WRAZ ELEMENTAMI SZTUKATORSKIMI
I STIUKOWYMI PŁYCINAMI. ODSŁONIĆ ORYGINALNE WARSTWY MALARSKIE.
ZACHOWANE ORYGINALNE ELEMENTY PODDAĆ KONSERWACJI
I RESTAURACJI.
KLUCZOWE BĘDZIE ZNALEZIENIE METODY BEZPIECZNEGO USUWANIA
PRZEMALOWAŃ.
DZIELI
JE
NIEDŁUGI OKRES WYKONANIA ORAZ
WYKONANIE W TEJ SAMEJ TECHNICE, CO POWODUJE TRUDNOŚĆ ICH
ROZWARSTWIENIA BEZ ZNISZCZEŃ!!!!!!!!!.
Oczyszczenie w kolejności sufit i jego elementy następnie ściany i jej elementy.
2. Zabezpieczenie powierzchni poddanych konserwacji.
3. Oczyszczenie powierzchni ścian z przemalowań olejnych i klejowych metodą
mechaniczną (skalpele, mikrościerniwa, pumeks), chemiczną /np. preparat Skansol,
Remosol, mieszaniny rozpuszczalników, rozpuszczalniki w formie kompresów
i tamponów z waty, mirkoopalarka – leister z precyzyjną regulacją temperatury
i mocy nawiewu, wytwornica pary T 100oC-110 oC /.
4. Wykonanie konsolidacji wzmacniających oryginalne, osłabione struktury zaprawy
Primal AC 33, POW w dyspersji wodnej.
5. Zabezpieczenie powierzchni ścian, stiuków, detali sztukatorskich, polichromii
plafonów w miejscach pęknięć i odspojeń bibułką japońską, na czas podklejania
zaprawy.
6. Usunięcie starych cementowych, gipsowych i wapiennych łat i kitów.
7. Wykonanie opasek uszkodzonych, odspojonych miejsc zaprawą wapienną w kolorze
lokalnym.
8. Podklejanie odspojonego tynku i spęcherzeń przy pomocy POW w dyspersji wodnej,
zagęszczone trasem lub preparatami Ledan TC1 i Ledan TC1 plus, opartego na wapnie
hydraulicznym z wypełniaczem mineralnym. Brzegi spękań na sufitach po
wzmocnieniu przymocowane do podbitki deskowania za pomocą taśm zaciskowych
z tworzywa sztucznego, podkleić zaprawą mineralna, trasowa np. STO Trass HM 0,1
modyfikowaną dodatkiem Primalu (stemplowanie powierzchni podklejanej).
9. Konsolidacja odspojonych fragmentów warstwy malarskiej z podłożem Paraloid -B72
i Primal AC 33.
10. Usuniecie przemalowań, odsłonięcie pierwotnego opracowania kolorystycznego ścian
i innych malowanych powierzchni.
11. Pogłębienie rys i spękań i wypełnienie elastyczną masą do wypełniania, np.
preparatem STO RISSFULLER.
12. Wypełnienie ubytków zaprawy kitami na bazie zaprawy wapienno-piaskowej,
imitującymi fakturę powierzchni.
13. Uzupełnienie ubytków tynków, tynkiem wapienno-trasowym TKM-L TRASS KALK
14. MASCHINENLIECHTPUTZ PL. Nałożenie wyprawy wykończeniowej STO
15. Punktowanie ubytków warstwy malarskiej farbami akrylowymi (suche pigmenty
i żywica Paraloid B-72) w kolorach określonych na podstawie badań kolorystyki
techniką ustaloną podczas komisji konserwatorskiej z udziałem przedstawiciela WKZ
oraz inspektora nadzoru-doświadczonego konserwatora.
16. Wykonanie rekonstrukcji malarskich na ścianach nie posiadających dekoracji
malarskich (ok. 30 % pow.) farbami akrylowymi do ścian określonymi na podstawie
badań, np. Tikurilla, Beckers, Caparol.
17. Rekonstrukcja listwy sztukatorskiej na ścianie wschodniej ok. 70 cm.
18. Przed przystąpieniem do malowania należy wykonać próby testowe kolorów do
akceptacji komisji.
HALL. STIUKI
1. Stabilizacja luźnych elementów bibuła japońska, Primal AC 33.
2. Usunięcie przemalowań – metody mechaniczne, chemiczne. OSTROŻNIE !!!!!!!!
3. .Oczyszczenie powierzchni – delikatne oczyszczenie wodą z dodatkiem łagodnego
detergentu, delikatne pocieranie zwilżoną gąbką, natychmiast wytrzeć do sucha.
4. Usuniecie pozostałości zabezpieczeń, zanieczyszczeń woskowych – tampon zwilżony
terpentyną lub benzyną.
5. Wzmocnienie i utwardzenie zwietrzałych, osłabionych partii -woda wapienna, woda
barytowa lub preparatem Ampli Silan Putzfestiger. f-my Caparol.
6. Konsolidacja tynku z murem /w miejscach występowania rozwarstwień i pęcherzy
podtynkowych/ przy pomocy spoiwa Ledan TC1 i Ledan TC1 plus, opartego na
wapnie hydraulicznym z wypełniaczem mineralnym.
7. Sklejanie rozwarstwień, spęcherzeń, odspojeń w stiuku zastrzyki z wodnej dyspersji
Primalu /dociski/.
8. Uzupełnienie brakujących elementów i reperacje w miejscach uszkodzeń – masa
stiukowa oparta na bazie oryginalnych materiałów /gips z dodatkiem kleju
glutynowego/
9. z zachowaniem odpowiednich barw i motywu wzorniczego -użylenia oryginalnego
stiuku. Uzupełnienia, po stwardnieniu poddać obróbce szlifowanie: przy pomocy
kamieni polerskich, utwardzenie – gorący roztwór kleju glutynowego z niewielkim
dodatkiem gipsu, polerowanie – szlifowanie powierzchni materiałami polerskimi o
wysokiej miałkości /ziemia okrzemkowa, Cynasz. Pumeks/.
10. Zabezpieczenie powierzchni pastą na bazie wosku syntetycznego np. Cosmolloid –-H.
80
SZTUKATERIE
hydraulicznym z wypełniaczem mineralnym. Brzegi spękań na sufitach po wzmocnieniu
przymocowane do podbitki deskowania za pomocą taśm zaciskowych
modyfikowaną dodatkiem Primalu AC-33 (stemplowanie powierzchni podklejanej).
2. Konsolidacja odspojonych fragmentów warstw z podłożem Paraloid -B72 i Primal AC-33.
3. Oczyszczenie powierzchni detalu z przemalowań olejnych i klejowych metodą
mechaniczną oraz chemiczną /np. preparat Remosol, Skansol, rozpuszczalniki, kompresy
i tampony z waty i wody destylowanej, preparat STO HELGOL z doczyszczaniem parą
wodną (100-110 o C ).
4. Wzmocnienie elementów preparatem Ampli Silan Putzfestiger firmy Caparol.
5. Uzupełnienie uszkodzonych fragmentów detalu masą gipsową /gips ceramiczny, gips
sztukatorski/, mniejsze elementy z narzutu, większe elementy z szablonu /wykonanego
z oryginału/ szlifowanie.
6. Zagruntowanie 7 % roztwór Paraloidu B-72 w ksylenie.
7. Uzupełnienie ubytków warstw malarskich- punktowanie oraz malowanie (TYLKO !) w
partiach rekonstrukcji sztukaterii zgodnie z pierwotną kolorystyką, na podmalowaniu
lawowanym np. farby akrylowe firmy Tikurilla, Remmers, Beckers.
STOLARKA OKIENNA I DRZWIOWA
Stolarka okienna skrzynkowa, dzielona szprosami, zakończona łukiem odcinkowym w górnej
partii na parterze, prosto na piętrze. Wszystkie okna są w złym stanie technicznym,
wypaczone, nieszczelne, w partiach zewnętrznych poddane erozji. Wielokrotnie
przemalowywane, popękana powierzchnia kolejnych farb, osłabiona struktura drewna. Okna
zewnętrzne w dużo gorszym stanie. Na oryginalnych oknach częściowo zachowały się
klamki, zawiasy, okucia, kapitele odlewane ze stopu ołowiu i inne metalowe elementy.
Wtórną stolarkę okienną (wymienioną współcześnie i wcześniej) należy poprawić i uzupełnić,
przywrócić historyczny wystrój okien.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Pobranie próbek i przygotowanie ich do badań budowy technicznej.
Wykonanie odkrywek schodkowych, w celu określenia stratygrafii.
Oczyszczenie powierzchni z zabrudzeń powierzchniowych.
Usunięcie przemalowań, wtórnych nawarstwień. Użycie do tego celu metody
mechanicznej (ostry skalpel), łączonej mechanicznej z chemiczną (pasta Skansol lub
pasta Deck, w postaci wodorozcieńczalnego proszku). Nie zaleca się opalania z uwagi
na transparentne wykończenie powierzchni.
Dezynfekcja (Per-xil 10).
Impregnacja, w celu wzmocnienia zniszczonych fragmentów obiektu. Użycie do tego
celu 10 % roztworu Paraloidu B72 w toluenie. Metoda podciągania kapilarnego,
metoda iniekcji za pomocą strzykawek, użycie pędzla. Usunięcie pozostałości po
impregnacie acetonem.
Uzupełnienie ubytków drewna i rekonstrukcja brakujących elementów snycerskich –
barwiony kit trocinowy, szpachlówki Tikurilla, Araldit - preparat na bazie żywic
epoksydowych. Opracowanie powierzchni uzupełnień przy użyciu skalpela i papieru
ściernego.
Pokrycie powierzchni preparatem specjalistycznym Aidol Holzschutz-Creme w
kolorze mahoniowym wg wyników badań.
STOLARKA DRZWIOWA.
1. Demontaż obiektów /skrzydeł drzwiowych/, należy wykonać inwentaryzację,
oznakowanie poszczególnych elementów.
3. Oczyszczenie drewna z powłok lakieru, politury: metodą chemiczno-mechaniczną
przy pomocy preparatów typu Skansol, Remosol oraz oczyszczanie „na sucho”
skalpelem..
4. W przypadku skrzydeł mazerowanych należy zwrócić szczególną uwagę na to aby nie
5. Miejscowa impregnacja osłabionego podłoża drewnianego 10 % roztwór Paraloidu B72
w ksylenie (iniekcje, pędzlowanie, podciąganie kapilarne).
6. Uzupełnienie ubytków drewna – fleki z drewna dobrane do oryginału/ sosna, dębina,
orzech/ i drobnych spękań – szpachlówka akrylowa do drewna, kit trocinowy
barwiony na bazie POW i trocin. Uzupełnienie ubytków forniru wraz z podklejeniem
pęcherzy / klej skórny, POW/.
8. Scalenie kolorystyczne drewna -patynowanie bejcą. -wykonać próbki barwienia
drewna
i przedstawienie do akceptacji komisji konserwatorskiej.
9. Wykończenie powierzchni poprzez położenie szlachetnej powłoki z politury
szelakowej lub lakieru o połysku jedwabistym np. Syntirol.
11. Ujednolicenie szyldów klamek w stolarce okiennej i drzwiowej.
BALKON NAD GŁÓWNYM WEJSCIEM – ELEMENTY DREWNIANE
1. Demontaż obiektów /skrzydeł drzwiowych, WTÓRNEJ BALUSTRADY
TRALKOWEJ/, należy wykonać inwentaryzację, oznakowanie poszczególnych
elementów.
3. Oczyszczenie drewna z powłok lakieru, politury: metodą chemiczno-mechaniczną
przy pomocy preparatów typu Skansol, Remosol oraz oczyszczanie „na sucho”
skalpelem.. W przypadku skrzydeł mazerowanych należy zwrócić szczególną uwagę
na to aby nie uszkodzić warstwy pierwotnej.
4. Miejscowa impregnacja osłabionego podłoża drewnianego –Paraloid B-72 w ksylenie
(iniekcje, pędzlowanie, podciąganie kapilarne).
5. Uzupełnienie ubytków drewna– fleki z drewna dobrane do oryginału/ sosna, dębina,
barwiony na bazie POW i trocin. Uzupełnienie ubytków forniru wraz z podklejeniem
pęcherzy / klej skórny, POW/.
7. Scalenie kolorystyczne drewna -patynowanie bejcą. -wykonać próbki barwienia
drewna i przedstawić do akceptacji komisji konserwatorskiej.
8. Wykończenie powierzchni poprzez położenie szlachetnej powłoki z politury
szelakowej lub lakieru o połysku jedwabistym np. Syntirol
9. Montaż obiektów /skrzydeł drzwiowych
10. NALEŻY WYKONAĆ NOWĄ BALUSTRADĘ NA BALKONIE NAD WEJŚCIEM
GŁÓWNYM
WG
ZACHOWANYCH
ELEMENTÓW,
ZAMONTOWAĆ
ZREKONSTRUOWANE
W TECHNICE ODLEWU ŻELIWNEGO ZABEZPIECZYĆ I MALOWAĆ IDENTYCZNIE
JAK BALUSTRADA PIERWOTNA BIEGÓW SCHODOWYCH.
Inne:
Brakuje żyrandola – należy uzupełnić żyrandol z epoki lub wg odrębnego projektu.
Uzupełnienie ubytków kamiennych parapetów, wymiana drewnianych na marmurowe.
SALA NR 2 (SALA BALOWA NIEBIESKA)
SZTUKATERIE
Sztukaterie znajdują się na suficie oraz ścianach
1. Wykonie wzmocnienia warstw malarskich do podłoża oraz przywrócenie adhezji
tynków (pęcherze, odspojenia) przy zastosowaniu metody iniekcji i stemplowania
materiałami mineralnymi - Ledan TC1 i Ledan TC1 plus, opartego na wapnie
hydraulicznym
z wypełniaczem mineralnym.
mechanicznochemiczną /np. preparat Remosol, Skansol, rozpuszczalniki, kompresy
4. i tampony z waty i wody destylowanej, preparat STO HELGOL z doczyszczaniem
parą wodną (100-110 o C ).
5. Uzupełnienie uszkodzonych i brakujących fragmentów detalu masą gipsową /gips
ceramiczny, gips sztukatorski/, mniejsze elementy z narzutu, większe elementy z
szablonu /wykonanego z oryginału/ szlifowanie.
7. Punktowanie oraz malowanie w partiach rekonstrukcji sztukaterii zgodnie z pierwotną
kolorystyką, na podmalowaniu lawowanym np. farby akrylowe firmy Tikurilla,
Remmers, Beckers.
8. Odtworzenie ok. 50 % dekoracji boazerii w technikach i kolorystyce pierwotnej.
POLICHROMOWANE PLAFONY
1. Wykonanie dokumentacji fotograficznej i opisowej rejestrującej stan zachowania ze
szczególnym uwzględnieniem występujących zniszczeń, ubytków i zmian wprowadzonych w
czasie wcześniejszych prac naprawczych.
2. Pobranie próbek do badań specjalistycznych ( warstw malarskich, procentowej zawartości
soli rozpuszczalnych w wodzie, analizy jonów, analizy składu zapraw oraz badań
mikrobiologicznych) w celu określenia technologii wykonania i budowy technicznej.
3. Oczyszczenie powierzchni z luźnych zabrudzeń pędzlami na sucho.
4. Dezynfekcja obiektów odpowiednio dobranymi środkami glono- i grzybobójczymi (na
podstawie badań mikrobiologicznych).
5. Zabezpieczenie i podklejenie pierwotnych warstw malarskich (MC).
6. Wstępne wzmocnienie osłabionych partii obiektów – preparat zostanie dobrany po
przeprowadzeniu badań warstw malarskich (Primal AC 33, POW).
7. Wykonie wzmocnienia warstw malarskich do podłoża oraz przywrócenie adhezji tynków
(pęcherze, odspojenia) przy zastosowaniu metody iniekcji i stemplowania materiałami
mineralnymi - Ledan TC1 i Ledan TC1 plus, opartego na wapnie hydraulicznym
z wypełniaczem mineralnym (ok. 30 % powierzchni).
8. Usunięcie wcześniejszych uzupełnień nie odpowiadających właściwościom fizykomechanicznym zapraw z których wykonane są obiekty. Usunięcie wtórnych łat i kitów
cementowych, gipsowych i wapiennych,
9. Usunięcie przemalowań metodami chemicznymi wspomaganymi mechanicznie.
10.
W zależności od wyników badań na obecność soli rozpuszczalnych w wodzie oraz
spoiwa warstw malarskich, odsolenie obiektów metodą swobodnej migracji soli do
rozszerzonego środowiska zewnętrznego.
11.
Wykonanie pogłębienia rys i spękań oraz ich wypełnienie masą elastyczną,
wypełnienie ubytków kitami imitując oryginalną fakturę powierzchni. Uzupełnienie ubytków
występujących w obiektach zaprawą mineralną, uzupełnienia tynków tynkiem wapienno –
trasowym o właściwościach i kolorze dobranych na podstawie badań składu zaprawy.
12. Zabezpieczenie oryginalnej warstwy malarskiej werniksem retuszerskim (Paraloid B-72,
5% roztwór w acetonie )
13. Wykonanie złoceń w technice matowej na mikstion 24 godz. (izolacja szelakiem,
szlagmetal) 30% powierzchni.
14. Zabezpieczeń dwukrotne złoceń (inhibitor korozji BTA roztwór 1 % w etanolu, werniks
akrylowy Paraloid B-44).
15. Wykonanie uzupełnień warstw malarskich farbami akrylowymi (żywica Paraloid B-72
oraz pigmenty suche) techniką imitatorską na lawowanym podmalowaniu.
16. Zabezpieczenie polichromii werniksem końcowym
(werniks akrylowy satynowy
w sprayu firmy Schmincke).
17. Odtworzenie ok. 50 % dekoracji drewnianej imitującej boazerię w technikach
i kolorystyce pierwotnej.
SALA NR 2. KOLUMNY. PILASTRY. STIUKI
1 Stabilizacja luźnych elementów bibuła japońska, Primal AC 33.
2.Oczyszczenie powierzchni – delikatne oczyszczenie wodą z dodatkiem łagodnego
detergentu, delikatne pocieranie zwilżoną gąbką, natychmiast wytrzeć do sucha.
3. Wzmocnienie i utwardzenie zwietrzałych, osłabionych partii -woda wapienna, preparaty
krzemianowe lub preparatem Ampli Silan Putzfestiger. firmy Caparol.
podtynkowych/ przy pomocy spoiwa Ledan TC1 i Ledan TC1 plus, opartego na wapnie
hydraulicznym z wypełniaczem mineralnym.
5. Sklejanie rozwarstwień, spęcherzeń, odspojeń w stiuku -woda wapienna, mleko wapienne z
dodatkiem gipsu, zastrzyki z wodnej dyspersji polioctanu winylu /dociski/.
6. Uzupełnienie brakujących elementów i reperacje w miejscach uszkodzeń – masa stiukowa
oparta na bazie oryginalnych materiałów /gips z dodatkiem kleju glutynowego/ z
zachowaniem odpowiednich barw i motywu wzorniczego -użylenia oryginalnego stiuku.
7. Uzupełnienia, po stwardnieniu poddać obróbce.
8. Szlifowanie: przy pomocy kamieni polerskich, utwardzenie – gorący roztwór kleju
glutynowego z niewielkim dodatkiem gipsu, polerowanie – szlifowanie powierzchni
materiałami polerskimi o wysokiej miałkości /ziemia okrzemkowa, Cynasz. Pumeks/.
9. Pokrycie stiuków warstwą wosku (mikrowosk Cosmolloid-H-80).
10. Polerowanie powierzchni woskowanych.
11. Zabezpieczenie powierzchni stiuków.
12. Odtworzenie obwodowych wałków wykonanych z drewna, bejcowanie, woskowanie
(j.w.).
SALA NR 2. OKNA. DRZWI
pomocy preparatów typu Skansol, Remosol oraz oczyszczanie „na sucho” skalpelem.. W
przypadku skrzydeł mazerowanych należy zwrócić szczególną uwagę na to aby nie
bazie POW i trocin. Uzupełnienie ubytków forniru wraz z podklejeniem pęcherzy / klej
skórny, POW/.
7. Scalenie kolorystyczne drewna -patynowanie bejcą. -wykonać próbki barwienia drewna i
przedstawić do akceptacji komisji konserwatorskiej.
8. Wykończenie powierzchni poprzez położenie szlachetnej powłoki z politury szelakowej
lub lakieru o połysku jedwabistym np. Syntirol
SALA NR 2. ELEMENTY METALOWE
Stolarka okienna elementy mosiężne przemalowane oczyścić z przemalowań olejnych
zmywaczami powłok olejnych ostrożnie aby nie porysować metalu. Postępowanie z
mosiądzem jak poniżej. Elementy ołowiane (oczyszczanie na sucho sztyftem szklanym przy
ochronie górnych dróg oddechowych).
SALA NR 2. ŻYRANDOL
Elementy metalowe mosiężne powinny być oczyszczone w kąpieli chemicznej (winian
sodowo potasowy), zabezpieczony inhibitorem korozji 1 % alkoholowym roztworem BTA
orz powłoką z 10 % roztworem żywicy akrylowej Paraloid B-44 w ksylenie. Szklane klosze
umyć ciepłą wodą z dodatkiem łagodnego detergentu, pęknięcia skleić żywica epoksydową
Araldite 2020.
SAL NR 2. INNE
Kaloryfery powinny być w kolorze otoczenia Sali czyli białe, tak jak wewnętrza strona
stolarki okiennej i drzwiowej wg zachowanych pierwotnych warstw.
Posadzka – na posadzki betonowe wykonane wg wcześniejszego projektu budowlanego
wykonać warstwę wyrównawczą, cienkowarstwową, zaimpregnować, przygotować pod
układanie parkietu, zamontować pierwotny parkiet poddany konserwacji wg osobnej
dokumentacji.
Kominek – na ścianie, na której znajduje się wejście do Sali istnieje miejsce do kominku ??
Należy wykonać rekonstrukcję prawdopodobnie kamiennego kominka (analogiczny pod
drugiej stronie ściany (hall) wg odrębnego projektu uzgodnionego z inwestorem
i przedstawicielem Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Poznaniu.
Żyrandol – żyrandol należy uzupełnić, dopasować z epoki lub zaprojektować j.w.
PARTER. SALA 3. DREWNIANA (JADALNIA)
pomocy preparatów typu Skansol, Remosol oraz oczyszczanie „na sucho” skalpelem.. W
przypadku skrzydeł mazerowanych należy zwrócić szczególną uwagę na to aby nie uszkodzić
warstwy pierwotnej.
bazie POW i trocin.
6. Odtworzenie brakujących elementów drewnianej boazerii (długość 15 m)
7. Uzupełnienie ubytków forniru wraz z podklejeniem pęcherzy / klej skórny, POW/.
9. Scalenie kolorystyczne drewna -patynowanie bejcą. -wykonać próbki barwienia drewna i
przedstawić do akceptacji komisji konserwatorskiej.
10.
Wykończenie powierzchni poprzez położenie. szlachetnej powłoki z politury
szelakowej lub lakieru o połysku jedwabistym np. Syntirol
11.
Montaż obiektów /skrzydeł drzwiowych/.
12.
Wykonanie odkrywek na ścianach powyżej lamperii drewnianej.
13.
Usunięcie wtórnych warstw malarskich (mechanicznie, chemicznie).
14.
Uzupełnienie ubytków zaprawy.
15.
Opracowanie powierzchni kitów.
16.
Uzupełnienie ubytków polichromii.
ŚCIANY POWYŻEJ LAMPERII (malowana imitacja deskowania)
5. Zabezpieczenie powierzchni polichromii w miejscach pęknięć i odspojeń bibułką
japońską, na czas podklejania zaprawy.
lokalnym.
w ksylenie (pudrowanie) i Primal AC -33 (odspojenie).
MASCHINENLIECHTPUTZ.
Nałożenie
wyprawy
wykończeniowej
STO
malarskich (o. 30 % pow.) farbami akrylowymi do ścian określonymi na podstawie
akceptacji komisji.
3. Oczyszczenie metalu/mosiądz/ z nawarstwień powierzchniowych, kąpiele statyczne w
roztworze czyszczącym 10 % winianu sodowo-potasowego w 10 % NaOH. Zabezpieczenie
antykorozyjne z 1 % BTA w roztworze etanolu oraz pokrycie lakierem chemoutwardzalnym
np. firmy Depont.
4. Uzupełnienie brakujących elementów detalu– rekonstrukcja. Zabezpieczenie jak wyżej.
6. W miejscach braku oryginalnych elementów lub wtórnie wstawionych klamek i okuć
zamontować należy nowe kopie z oryginału lub bardzo zbliżone.
PODŁOGA
1. Ułożyć parkiet dębowy pierwotny po konserwacji (wg odrębnego opracowania) na
przygotowanej betonowej wylewce.
2. Wykonać listwy obwodowe przypodłogowe drewniane, dębowe o ustalonym dla
wszystkich wnętrz profilu i wysokości (prosty profil zakończony na górze półwałkiem
wys. 10 cm., lakierowany wg koloru parkietu.
PARTER. SALA 4 (MAURETAŃSKA)
Oczyszczenie w kolejności sufit i jego elementy następnie ściany i jej elementy.
Podklejanie odspojonego tynku i spęcherzeń przy pomocy POW w dyspersji wodnej,
wzmocnieniu przymocowane do podbitki deskowania za pomocą taśm zaciskowych z
tworzywa sztucznego, podkleić zaprawą mineralna, trasowa np. STO Trass HM 0,1
Powierzchnia odspojona ok. 30 %.
3. Oczyszczenie powierzchni ścian z przemalowań olejnych metodą mechaniczną
(skalpele, mikrościerniwa, pumeks), chemiczną /np. preparat skansol, remosol,
mieszaniny rozpuszczalników, rozpuszczalniki w formie kompresów i tamponów z
waty, mirkoopalarka – leister z precyzyjną regulacją temperatury i mocy nawiewu,
wytwornica pary T 100oC-110 oC /.
zaprawy.
lokalnym.
i Primal AC 33.
13. MASCHINENLIECHTPUTZ . Nałożenie wyprawy wykończeniowej STO
14. Wykonanie złoceń w technice matowej na mikstion 24 godz.(izolacja szelakiem)
(szlagmetal) 30% powierzchni.
15. Zabezpieczenie złoceń (inhibitor kontaktowy 1 % roztwór BTA w etanolu, werniks
akrylowy, 0 % Paraloid B-44 w ksylenie).
16. Punktowanie farbami akrylowymi w kolorach określonych na podstawie badań
kolorystyki
techniką ustaloną podczas komisji konserwatorskiej z udziałem
przedstawiciela WKZ oraz inspektora nadzoru-doświadczonego konserwatora
malarskich farbami akrylowymi do ścian określonymi na podstawie badań, np.
Tikurilla, Beckers, Caparol.
akceptacji komisji.
zaprawy.
lokalnym.
27. Konsolidacja odspojonych fragmentów warstwy malarskiej z podłożem Primal AC
33.
28. Konsolidacja pudrującej się warstwy malarskiej z podłożem Paraloid B-72.
malarskich (o. 30 % pow.) farbami akrylowymi do ścian określonymi na podstawie
akceptacji komisji.
34. Wykonie konserwacji i rekonstrukcji złoceo w technice matowej na mikstion 24 godz.
(izolacja szelakiem, szlagmetal) 30% powierzchni.
35. Wykonanie antykorozyjnego zabezpieczenia folii mosiądzu (szlagmetal) – 1 %
roztwór BTA w etanolu inhibitor korozji, dwie warstwy żywicy akrylowej Paraloid B44 w ksylenie 10 %.
36. Zabezpieczenie polichromii werniksem końcowy (werniks akrylowy satynowy w
sprayu firmy Schmincke).
37. Odtworzenie ozdobnej drewnianej listwy na wys. ok. 110 cm.
38. Odtworzenie ozdobnej drewnianej listwy dębowej o ustalonym dla wszystkich wnętrz
profilu i wysokości (prosty profil zakończony na górze półwałkiem wys. 10 cm.,
lakierowany wg koloru parkietu.
Posadzka – na posadzki betonowe wykonane wg wcześniejszego projektu budowlanego
wykonać warstwę wyrównawczą, cienkowarstwową, zaimpregnować, przygotować pod
układanie parkietu, odtworzyć parkiet wg detalu wątku parkietowego, ułożyć parkiet
zgodnie z pierwotnym układem, szlifowanie mechaniczne, lakierowanie (lakier
chemoutwardzalny odporny na ścieranie).
SALA NR 5 (Dawny ogród zimowy)
SALA NR 6 (Dawny ogród zimowy – korytarz)
W obu salach dominują wtórne tynki wykonane podczas dawnych remontów, brak materiału
badawczego.
1. Wykonanie nowej aranżacji malarskiej farbą akrylową wg odrębnego projektu
inwestora. Stanowić to będzie odrębną część nie związaną z częścią historyczną
budynku.
PODŁOGA
1. Ułożyć parkiet dębowy na przygotowanej betonowej wylewce.
PIĘTRO. SALA NR 7 (korytarz z plafonem B. Żebrowskiego).
STIUKI
1 Stabilizacja luźnych elementów bibuła japońska, Primal AC 33.
2.Oczyszczenie powierzchni – delikatne oczyszczenie woda z dodatkiem łagodnego
detergentu delikatne pocieranie zwilżoną gąbką, natychmiast wytrzeć do sucha.
3. Wzmocnienie i utwardzenie zwietrzałych, osłabionych partii –Primal AC 33.
podtynkowych/ przy pomocy spoiwa Ledan TC1 i Ledan TC1 plus, opartego na wapnie
5. Sklejanie rozwarstwień, spęcherzeń, odspojeń w stiuku - zastrzyki z wodnej dyspersji
polioctanu winylu /dociski/.
6. Uzupełnienie brakujących elementów i reperacje w miejscach uszkodzeń – masa stiukowa
oparta na bazie oryginalnych materiałów /gips z dodatkiem kleju glutynowego/ z
zachowaniem odpowiednich barw i motywu wzorniczego -użylenia oryginalnego stiuku.
Uzupełnienia, po stwardnieniu poddać obróbce
szlifowanie: przy pomocy kamieni
polerskich, utwardzenie – gorący roztwór kleju glutynowego z niewielkim dodatkiem gipsu,
polerowanie – szlifowanie powierzchni materiałami polerskimi o wysokiej miałkości /ziemia
okrzemkowa, Cynasz, pumeks/.
SZTUKATERIE
1. Wykonie wzmocnienia warstw malarskich do podłoża oraz przywrócenie adhezji
tynków (pęcherze, odspojenia) przy zastosowaniu metody iniekcji i stemplowania
materiałami mineralnymi - Ledan TC1 i Ledan TC1 plus, opartego na wapnie
mechanicznochemiczną /np. preparat Remosol, Skansol, rozpuszczalniki, kompresy i
tampony z waty i wody destylowanej, preparat STO HELGOL z doczyszczaniem parą
wodną (100-110 o C ).
sztukatorski/, mniejsze element z narzutu, większe elementy z szablonu /wykonanego z
oryginału/ szlifowanie.
Remmers, Beckers.
POLICHROMOWANE PLAFONY
1. Wykonanie dokumentacji fotograficznej i opisowej rejestrującej stan zachowania
ze szczególnym uwzględnieniem występujących zniszczeń, ubytków i zmian
wprowadzonych w czasie wcześniejszych prac naprawczych.
2. Pobranie próbek do badań specjalistycznych ( warstw malarskich, procentowej
zawartości soli rozpuszczalnych w wodzie, analizy jonów, analizy składu zapraw oraz
badań mikrobiologicznych) w celu określenia technologii wykonania i budowy
technicznej.
podtynkowych/ przy pomocy spoiwa Ledan TC1 i Ledan TC1 plus, opartego na
wapnie hydraulicznym z wypełniaczem mineralnym.
przeprowadzeniu badań warstw malarskich (Primal AC 33, POW).
8. Usunięcie
przemalowań metodami fizykochemicznymi wspomaganymi
mechanicznie.
9. Usunięcie wcześniejszych uzupełnień nie odpowiadających właściwościom fizykomechanicznym zapraw z których wykonane są obiekty.
10. W zależności od wyników badań na obecność soli rozpuszczalnych w wodzie oraz
11. Uzupełnienie ubytków występujących w obiektach zaprawą mineralną o
właściwościach i kolorze dobranych na podstawie badań składu zaprawy.
12. Zabezpieczenie oryginalnej warstwy malarskiej werniksem retuszerskim (Paraloid B72).
oraz pigmenty suche) techniką imitatorską na lawowanym podmalowaniu
Zabezpieczenie polichromii.
14. Zabezpieczenie polichromii werniksem końcowy (werniks akrylowy satynowy w
sprayu firmy Schmincke).
PIĘTRO. SALA NR 7 (korytarz z plafonem B. Żebrowskiego2).
3. Oczyszczenie metalu/mosiądz/ z nawarstwień powierzchniowych kąpiele statyczne w
roztworze czyszczącym winianu sodowo-potasowego w NaOH. Zabezpieczenie
antykorozyjne z 1 % BTA w roztworze etanolu oraz pokrycie lakierem
chemoutwardzalnym np. firmy Depont.
wyżej.
6. W miejscach braku oryginalnych elementów lub wtórnie wstawionych klamek i okuć
zamontować należy nowe kopie z oryginału lub bardzo zbliżone.
POSADZKA
2
Malarz ten nie jest znany, należy sądzid, że był pomocnikiem wykonującego dekorację malarską w Pałacu
Augusta Bertelmana (A. Strzałko (2002), s. 107
SALA NR 8 (korytarz część północna)
1. WZMOCNIENIE
SUFITU,
PODBITKI
TRZCINOWEJ
poprzedzone
wykonaniem stempli.
2. Oczyszczenie w kolejności sufit i jego elementy następnie ściany i jej elementy.
mechaniczną (skalpele, mikrościerniwa, pumeks) I chemiczną /np. preparat
skansol, remosol, mieszaniny rozpuszczalników rozpuszczalniki w formie
kompresów i tamponów z waty, mirkoopalarka – leister z precyzyjną regulacją
temperatury i mocy nawiewu, wytwornica pary T 100oC-110 oC /.
Primal AC 33 w dyspersji wodnej.
zaprawy.
9. Wykonanie opasek uszkodzonych, odspojonych miejsc zaprawą wapienną w
kolorze lokalnym.
10. Podklejanie odspojonego tynku i spęcherzeń przy pomocy POW w dyspersji
wodnej, zagęszczone trasem lub preparatami Ledan TC1 i Ledan TC1 plus,
opartego na wapnie hydraulicznym z wypełniaczem mineralnym. Brzegi spękań na
sufitach po wzmocnieniu przymocowane do podbitki deskowania za pomocą taśm
zaciskowych z tworzywa sztucznego, podkleić zaprawą mineralna, trasowa np.
STO Trass HM 0,1 modyfikowaną dodatkiem Primalu (stemplowanie powierzchni
podklejanej).
11. Konsolidacja odspojonych fragmentów warstwy malarskiej z podłożem Paraloid B72 i Primal AC 33.
14. Uzupełnienie ubytków tynków, tynkiem wapienno-trasowym TKM-L TRASS
KALK
kolorystyki techniką ustaloną podczas komisji konserwatorskiej z udziałem
akceptacji komisji.
PODŁOGA
SALA NR 9
3. WZMOCNIENIE SUFITU, PODBITKI TRZCINIWEJ poprzedzone wykonaniem
stempli.
4. Oczyszczenie w kolejności sufit i jego elementy następnie ściany i jej elementy.
mechaniczną (skalpele, mikrościerniwa, pumeks) I chemiczną /np. preparat skansol,
remosol, mieszaniny rozpuszczalników rozpuszczalniki w formie kompresów i
tamponów z waty, mirkoopalarka – leister z precyzyjną regulacją temperatury i mocy
nawiewu, wytwornica pary T 100oC-110 oC /.
Primal AC- 33 w dyspersji wodnej.
9. Zabezpieczenie powierzchni ścian, w miejscach pęknięć i odspojeń bibułką japońską,
na czas podklejania zaprawy.
lokalnym.
i Primal AC 33.
14. Pogłębienie rys i spękań i wypełnienie elastyczną masą do wypełnienia, np.
kolorystyki
akceptacji komisji.
WYKONANIE IMITACJI WEJŚCIA DRZWI WRAZ Z DREWNIANYM OBRAMIENIEM
(ZAMASKOWANIE INSTALACJI ).
SALA NR 10
1. WZMOCNIENIE SUFITU, PODBITKI TRZCINOWEJ poprzedzone wykonaniem
stempli. Oczyszczenie w kolejności sufit i jego elementy następnie ściany i jej
elementy.
mechaniczną (skalpele, mikrościerniwa, pumeks) , chemiczną /np. preparat skansol,
remosol, mieszaniny rozpuszczalników, rozpuszczalniki w formie kompresów i
tamponów z waty, mirkoopalarka – leister z precyzyjną regulacją temperatury i mocy
nawiewu, wytwornica pary T 100oC-110 oC /.
Primal AC 33 w dyspersji wodnej.
6. Zabezpieczenie powierzchni ścian w miejscach pęknięć i odspojeń bibułką japońską,
na czas podklejania zaprawy.
lokalnym.
i Primal AC 33.
11. Pogłębienie rys i spękań
i wypełnienie elastyczną masą do wypełniania, np.
kolorystyki
Tikurilla,
17. Beckers, Caparol.
akceptacji komisji.
PODŁOGA
PIĘTRO. SALE NR 11, 12, 13
PODŁOGA
Brak oryginalnych polichromii. Wtórne tynki cementowo-wapienne i farby. Brak podłóg. Za
wyjątkiem:
PIĘTRO. SALA NR 11 (dawna łazienka). Zachowany drewniany sufit kasetonowy,
przemalowany. Pierwotna kolorystyka błękitna.
PODŁOGA
PIĘTRO. SALA NR 11. DREWNIANY POLICHROMOWANY STROP
1. Oczyszczenie drewna z powłok farb i
lakieru, metodami chemicznymi
i
mechanicznymi przy pomocy zmywaczy typu Skansol, Remosol oraz oczyszczanie
„na sucho” skalpelem.. Należy zwrócić szczególną uwagę na to aby nie uszkodzić
warstwy pierwotnej.
barwiony na bazie POW i trocin.
4. Wypełnienie nierówności kitem miękkim akrylowym.
5. Opracowanie powierzchni kitów.
6. Uzupełnienie ubytków warstwy barwnej farby akrylowe np. firmy Tikurilla, Beckers.
PIĘTRO. SALA NR 11. ŚCIANY
1. Zabezpieczenie drewnianego stropu na czas prac przy ścianach..
Tikurilla,
Beckers, Caparol w tonacji niebieskiej nawiązującej do zachowanego niebieskiego
stropu.
akceptacji komisji.
PODŁOGA
PIĘTRO. SALA NR 14
Sala zniszczona, dużo wtórnych tynków cementowo-wapiennych. Udało się odnaleźć
pierwotne warstwy w części fasety (ściana północna). Kolorystyka ciepła, ugrowo-brązowa.
Przemalowana wielokrotnie. Można przypuszczać, że na ścianach również są podziały
geometryczne. Prawdopodobnie dekoracja nawiązuję sufitu do dekoracji sztukatorskiej z sali
nr 15. Brak podłóg
PIĘTRO. SALA NR 14. Stolarka drzwiowa.
1. Demontaż drzwi
2. Oczyszczenie drewna z powłok farb i
i
warstwy pierwotnej.
orzech/ i drobnych spękań – szpachlówka akrylowa do drewna, kit trocinowy barwiony
na bazie POW i trocin.
5. Wypełnienie nierówności kitem miękkim akrylowym.
7. Uzupełnienie ubytków warstwy barwnej, farby akrylowe np. firmy Tikurilla, Beckers.
8. Montaż drzwi.
2. Wykonanie opasek uszkodzonych, odspojonych miejsc zaprawą wapienną w
kolorze lokalnym.
3. Podklejanie odspojonego tynku i spęcherzeń przy pomocy POW w dyspersji
wodnej, zagęszczone trasem lub preparatami Ledan TC1 i Ledan TC1 plus,
opartego na wapnie hydraulicznym z wypełniaczem mineralnym. Brzegi spękań na
sufitach po wzmocnieniu przymocowane do podbitki deskowania za pomocą taśm
zaciskowych z tworzywa sztucznego, podkleić zaprawą mineralna, trasowa np.
STO Trass HM 0,1 modyfikowaną dodatkiem Primalu (stemplowanie powierzchni
podklejanej).
4. Konsolidacja odspojonych fragmentów warstwy malarskiej z podłożem Paraloid B72 i Primal AC 33.
7. Uzupełnienie ubytków tynków, tynkiem wapienno-trasowym TKM-L TRASS
KALK
9. Odsłonięcie polichromii z przemalowań metodami chemicznymi i mechanicznymi.
10. Miejscowa konsolidacja polichromii – Paraloid B-72 w ksylenie.
kolorystyki techniką ustaloną podczas komisji konserwatorskiej z udziałem
Tikurilla,
13. Beckers, Caparol.
akceptacji komisji.
PODŁOGA
Tikurilla,
2. Beckers, Caparol wg zbadanego różowego koloru.
akceptacji komisji.
PIĘTRO. SALA NR 15. SUFIT. SZTUKATERIE POLICHROMOWANE
wodną (100-110 o C ).
oryginału/ szlifowanie,
4. Pogłębienie rys i spękań i wypełnienie elastyczną masą do wypełniania rys STO
RISSFULLER
TRASSGLATTPUTZ.
7. Zagruntowanie 7 % roztwór Paraloidu B-72 w ksylenie lub preparatem STO PRIM
GRUNDEX rozcieńczonym STO FLUID AF 1:1.
Remmers, Beckers.
9. Wykonanie konserwacji i rekonstrukcji złoceń w technice matowej na mikstion 24
godz. (izolacja szelakiem, szlagmetal) 30% powierzchni.
10. Zabezpieczeń dwukrotne złoceń (inhibitor korozji BTA w 1 % etanolu, werniks
akrylowy Paraloid B-44).
PODŁOGA
PIĘTRO.SALA NR 16. DRZWI (Po konserwacji ?)
PIĘTRO.SALA NR 16. ŚCIANY, SUFITY
1. Wykonanie aranżacji malarskich na ścianach nie posiadających dekoracji malarskich
farbami akrylowymi do ścian określonymi na podstawie badań, np. Tikurilla,
2. Beckers, Caparol np. wg zbadanego w salach 14,15,17 różowego koloru.
Przed przystąpieniem do malowania należy wykonać próby testowe kolorów do akceptacji
komisji
PIĘTRO.SALA NR 16. NACZÓŁKI NAD DRZWIAMI. SZTUKATERIE
wodną (100-110 o C ).
sztukatorski/, mniejsze elementy z narzutu, większe elementy z szablonu /wykonanego
z oryginału/ szlifowanie,
RISSFULLER
TRASSGLATTPUTZ.
Remmers, Beckers.
PODŁOGA








Konserwacja i restauracja drewnianych okiennic wewnętrznych wraz z kasetami
drewnianymi:
Oczyszczenie drewna z powłok farb i
i
warstwy pierwotnej.
Miejscowa impregnacja osłabionego podłoża drewnianego –Paraloid B-72 w ksylenie
Uzupełnienie ubytków drewna – fleki z drewna dobrane do oryginału/ sosna, dębina,
Wypełnienie nierówności kitem miękkim akrylowym.
Opracowanie powierzchni kitów.
Uzupełnienie ubytków warstwy barwnej, bejce, woski/farby akrylowe np. firmy
Tikurilla, Beckers.
Montaż drzwi.
PIĘTRO. SALA NR 17 (dawny Apartament Pana Domu/Salon Muzyczny łączący dwa
apartamenty małżonków?)
Zachowany w całości tylko pierwotny wystrój sufitu, sztukatorski, polichromowany. W części
centralnej plafon – Orszak Apollina malowany w technice olejnej na tynku oraz gipsowej
warstwie wyrównującej autorstwa A. Bertelmana. W północno-wschodnim i północnozachodnim narożu stropu umieszczono putta z atrybutami. Nowe tynki na ścianach. Być
może, że pod wtórnymi tynkami częściowo resztki pierwotnych warstw. Pierwotne drzwi
drewniane, fornirowane, z dekoracyjnym, płaskorzeźbionym naczółkiem. Perełkowanie
wokół obrazu, sztukatorski odlew, pokryty warstwa białą warstwą olejną, złocenia –
szlagmetal na mikstion.
zaprawy.
lokalnym.
i Primal AC 33.
kolorystyki
akceptacji komisji.
PIĘTRO.SALA NR 17. SZTUKATERIE
tampony z waty i wody destylowanej, preparat STO HELGOL z doczyszczaniem parą wodną
(100-110 o C ).
2. Oczyszczanie powierzchni złoceń delikatnie acetonem. Wykonanie zabezpieczenia
antykorozyjnego 1 % roztworem BTA w etanolu i powłoka żywicy akrylowej Paraloid B-44.
oryginału/ szlifowanie,
RISSFULLER
TRASSGLATTPUTZ.
kolorystyką, na podmalowaniu lawowanym np. farby akrylowe firmy Tikurilla, Remmers,
Beckers.
PIĘTRO. SALA NR 17. POLICHROMOWANE PLAFONY
1. Wykonanie dokumentacji fotograficznej i opisowej rejestrującej stan zachowania
ze szczególnym uwzględnieniem występujących zniszczeń, ubytków i zmian
wprowadzonych w czasie wcześniejszych prac naprawczych.
2. Pobranie próbek do badań specjalistycznych ( warstw malarskich, procentowej
zawartości soli rozpuszczalnych w wodzie, analizy jonów, analizy składu zapraw oraz
badań mikrobiologicznych) w celu określenia technologii wykonania i budowy
technicznej.
3. Wstępne ustabilizownie spękań i odspojeń warstwy malarskiej Paraloid B072, Primal
AC 33 przy systemie zwilżania powierzchni wodnym roztworem etanolu.
Stemplowanie poprzez folie estrofolową.
4. Mechaniczne ostrożne usunięcie skrystalizowanych na powierzchni malowidła soli
rozpuszczalnych w wodzie pędzelkiem szczecinowym.
5. Przeprowadzenie zabiegu odsalania wprowadzenia soli rozpuszczalnych w wodzie do
rozszerzonego środowiska przy użyciu okładów z ligniny. Powtórzenie zabiegu do
czasu osiągnięcie bezpiecznych stężeń potwierdzonych badanami na zawartość soli.
przeprowadzeniu badań warstw malarskich (Primal AC- 33).
10. Usunięcie
przemalowań metodami fizykochemicznymi wspomaganymi
mechanicznie.
11. Usunięcie wcześniejszych uzupełnień nie odpowiadających właściwościom fizykomechanicznym zapraw z których wykonane są obiekty.
12. W zależności od wyników badań na obecność soli rozpuszczalnych w wodzie oraz
13. Uzupełnienie ubytków występujących w obiektach zaprawą mineralną o
właściwościach i kolorze dobranych na podstawie badań składu zaprawy.
14. Zabezpieczenie oryginalnej warstwy malarskiej werniksem retuszerskim (Paraloid B72).
oraz pigmenty suche) techniką imitatorską na lawowanym podmalowaniu
Zabezpieczenie polichromii.
16. Zabezpieczenie polichromii werniksem końcowy (Werniks akrylowy satynowy w
spray firmy Schminkce).
PIĘTRO. SALA NR 17. STOLARKA DRZWIOWA.
1.Demontaż drzwi.
2.Oczyszczenie drewna z powłok farb i lakieru, metodami chemicznymi i mechanicznymi
przy pomocy zmywaczy typu Skansol, Remosol oraz oczyszczanie „na sucho” skalpelem..
Należy zwrócić szczególną uwagę na to aby nie uszkodzić warstwy pierwotnej.
3.Miejscowa impregnacja osłabionego podłoża drewnianego –Paraloid B-72 w ksylenie
bazie POW i trocin.
5.Wypełnienie nierówności kitem miękkim akrylowym.
7. Uzupełnieni ubytków warstwy barwnej bejce, woski/ farby akrylowe np. firmy Tikurilla,
Beckers.
PODŁOGA
3. Wykonać konserwację i restaurację wewnętrznych okiennic wg programu –
konserwacja stolarki drzwiowej i okiennej.
PIĘTRO.SALA NR 18 (korytarz część południowa)
Przebudowany. Korytarz z zachowanymi warstwami pierwotnymi na ścianach (w formie
kamiennych okładzin w kolorze brązowo-ugrowym), przemalowanie po formie oraz gładki
kolor obecny. Sufit pierwotne opracowane analogiczne do korytarza w części północnej sala
nr 8.
1. 3.Zabezpieczenie powierzchni ścian, stiuków, detali sztukatorskich, polichromii
zaprawy.
3. 5.Wykonanie opasek uszkodzonych, odspojonych miejsc zaprawą wapienną w kolorze
lokalnym.
i Primal AC 33.
kolorystyki
akceptacji komisji.
TECHNIKA ORYGINAŁU NA ŚCIANACH I SZTUKATERIACH JEST ZBLIŻONA DO
TECHNIKI PRZEMALOWAŃ – OLEJNA
Nowoprojektowana ścianka działowa pozostawiona w jednolitym kolorze,
szpachlowanie, szlifowanie i malowanie w kolorze ścian.
Konserwacja i restauracja drewnianych okiennic wewnętrznych wraz z kasetami
drewnianymi:
 Oczyszczenie drewna z powłok farb i
i
warstwy pierwotnej.
 Miejscowa impregnacja osłabionego podłoża drewnianego –Paraloid B-72 w ksylenie
 Uzupełnienie ubytków drewna – fleki z drewna dobrane do oryginału/ sosna, dębina,
 Wypełnienie nierówności kitem miękkim akrylowym.
 Opracowanie powierzchni kitów.
 Uzupełnienie ubytków warstwy barwnej, bejce, woski/farby akrylowe np. firmy
Tikurilla, Beckers.
 Montaż drzwi.
PODŁOGA
PIĘTRO południowo-zachodni narożnik. SALA NIE NUMEROWANA BYŁA
BADANA. NIE POSIADAŁA PIERWTONYCH WARSTW. Sala pod nią na parterze nie
badana – brak dostępu.
KOŃCOWE INFORMACJE I UWAGI
1. Obecnie część okien została wymieniona na nowe (26.06.2013). Parapety kamienne lub
drewniane należy poddać zabiegom konserwatorskim wg programu do marmurowych stopni
oraz stolarki okiennej i drzwiowej. Wszystkie elementy drewniane ( w tym drzwi, okiennice,
parapety, szafy, etc.) znajdujące się w pomieszczeniach nie będących przedmiotem badań
powinny zostać poddane zabiegom konserwacji i restauracji wg programów „stolarka okienna
i drzwiowa”.
2. Wszystkie prace należy wykonać zgodnie z instrukcjami zawartymi w kartach
technicznych produktów zastosowanych.
2. Roboty budowlane muszą być wykonane zgodnie ze sztuką budowlaną oraz zasadami
konserwatorskimi dotyczącymi renowacji obiektów zabytkowych pod nadzorem uprawnionej
osoby z zachowaniem przepisów BHP i stosownych środków ochrony osobistej.
3. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do zaproponowanych rozwiązań
renowacyjnych w dokumentacji projektowej należy kontaktować się z projektantem
niniejszego opracowania lubprzedstawicielem danej firmy, której dotyczy opis.
4. Prace należy wykonać w sposób prawidłowy z przestrzeganiem reżimów technologicznych
oraz zachowaniem właściwej kolejności robót wg harmonogramu i programów prac.

c) szczegółowy program prac konserwatorskich

Transkrypt

Podobne dokumenty

DORADCA HANDLOWY

Okiem Ucznia- ,,Studniówka`` Tak, to już tylko sto dni do egzaminu

20 Jahre Paris-Berlin

Będąc małym dzieckiem, niejednokrotnie wpadałem w zadumę

odpowiedzi na pytania 2 - Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny