Katalog PDF - artlist.pl

Transkrypt

AUKCJA NR
48
AUKCJA
Sobota, 16 IV 2016, godzina 1200
Nautilus Galeria i Dom Aukcyjny, ul. Świętego Jana 12, Kraków
WYSTAWA PRZEDAUKCYJNA
11-15 IV 2016
Od 1993
NAUTILUS Galeria i Dom Aukcyjny
Sp. z o.o. spółka komandytowa
ul. Świętego Jana 12, 31-018 Kraków
REGON:123160754 NIP: 6762477614
tel.: + 48 12 422 91 60
fax: + 48 12 432 94 40
kom.: + 48 668 900 360
e-mail: [email protected]
www.nautilus-art.pl; www.artlist.pl
Konto bankowe:
17 1950 0001 2006 0891 7074 0002
OPRACOWANIE:
Michał Maksymiuk, Roman Marcinek, Maciej
Żywolewski, Agnieszka Mazoń, Michał Pikul
TEKSTY:
Roman Marcinek, Agnieszka Mazoń
ZDJĘCIA:
Maciej Żywolewski
PROJEKT i SKŁAD:
Agnieszka Mazoń, Maciej Żywolewski
DRUK:
Drukarnia Skleniarz
ul. B. Czerwieńskiego 3d
31-319 Kraków
Pierwsza strona okładki: Stryjeńska Zofia, Kurpianka, lata 30. XX w.; poz. 51.
Czwarta strona okładki: Stażewski Henryk, Kompozycja geometryczna, 1930/77; poz. 70.
COPYRIGHT: Nautilus Galeria i Dom Aukcyjny © 2016
Katalog aukcyjny, wszelkie zawarte w nim opisy, zdjęcia i biogramy, podlegają ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim
i prawach pokrewnych. Jakiekolwiek kopiowanie, reprodukowanie i rozpowszechnianie katalogu w całości lub części bez uprzedniej
zgody Galerii i Domu Aukcyjnego NAUTILUS stanowi naruszenie praw majątkowych, zagrożone odpowiedzialnością cywilną i karną.
poz. 14
Zawartość katalogu
Dawni mistrzowie
poz. 1-20
W duchu Młodej Polski
poz. 21-50
Lata międzywojenne
poz. 51-66
W kręgu nowoczesności
poz. 67-117
Z Kraju Kwitnącej Wiśni
poz. 118-126
Indekss. 60-61
Regulamin aukcji
s. 63
Reprodukcje wszystkich prac można zobaczyć na stronach internetowych
www.artlist.pl
oraz
www.artinfo.pl
Dawni mistrzowie
Dawni mistrzowie
1. Reschi Pandolfo (1634-1699), atryb.
Kahlenberg. Epizod bitwy pod Wiedniem 12 IX 1683 roku, koniec XVII w.
Olej, płótno; wym.: 57,5 x 92 cm
Rzadko na naszym rynku pojawiają się dawne obrazy, dokumentujące wydarzenia tak ważne jak Odsiecz Wiedeńska - sławne zwycięstwo polskiego oręża i myśli taktycznej Jana III Sobieskiego. Batalistyczne płótno, obrazujące zmagania armi chrześcijańskich z Turkami, jest tym ciekawsze, że powstało niemal równolegle z przedstawianymi wydarzeniami, a jego autor związany jest z Polską.
Obraz jest częścią tryptyku (lub też pierwotnie większego cyklu 5, 7 obrazów) znajdującego się przez długi czas w Niemczech, którego
elementy przez tamtejszych ekspertów identyfikowane był z trzema epizodami bitwy wiedeńskiej. Polscy muzealnicy i bronioznawcy
uznali jednak, iż kolejne części cyklu ukazują epizody (wybrane bitwy) z całej kampanii przeciw Turkom, a nie pojedynczego, choć
najsławniejszego starcia. Prezentowany przez nas obraz przedstawia epizod bitwy wiedeńskiej - uderzenie lewego skrzydła „chrześcijańskiego”, w pobliżu wzgórza Kahlenberg (12 IX 1683). Tu rzeczoznawcy są zgodni, choć pewne rozbieżności wynikają ze sposobu
przedstawienia zabudowań klasztornych na szczycie wzgórza.
Eksperci podkreślają wysoką jakość malowidła, staranność w przedstawieniu broni i barwy walczących wojsk, dynamiczne, ekspresyjne
wyobrażenia wierzchowców. Mniejsze uznanie budzi przedstawienie pojawiających się na płótnach elementów architektury, ewidentnie
wzorowanych na współczesnych, nie zawsze wiarygodnych, sztychach. Rozległość cyklu (co najmniej 3 części) świadczy o rezonansie,
jakim kampania wiedeńska odbiła się w ówczesnej Europie.
Kahlenberg. Epizod bitwy pod Wiedniem, jak i pozostałe części tryptyku, powstał prawdopodobnie w pracowni Pandolfo Reschiego,
włoskiego malarza-batalisty, urodzonego w Gdańsku, w 1634 roku (zmarł we Florencji w 1699). Edward Rastawiecki pytał retorycznie:
„Czyli Reschi tak na krój włoski przezwany nie był Reskim, może Reszką?”. Także źródła obce często uważają go za Polaka, choć jeszcze
w dzieciństwie wyemigrował wraz z rodzicami do Włoch. W Rzymie zamieszkał w domu malarza Pietera Mulier, zwanego Cavalier
Tempesta (w latach 1663-1666). Był zdolniejszym uczniem Giacomo Borgognone; później kształcił się u Salvatora Rosy, który zainspirował go do malowania scen batalistycznych i kampanii wojskowych. W 1670, po krótkim epizodzie mediolańskim, osiadł w Toskanii.
Tam był uczniem Livio Mehusa i Pietro Dandiniego. We Florencji pracował dla Andrea Geriniego, na którego zlecenie kopiował obrazy.
Stan zachowania: płótno jest w dobrym stanie zachowania, nie było współcześnie konserwowane. Dawna konserwacja (dublarz na
tzw. klajster; punktowania szacowane na 15% powierzchni malatury). Praca była najpewniej przechowywana w dobrych, stabilnych
warunkach. Atrakcyjności dodają jej zachowane antyczne ramy, znakomicie podkreślające walory płócien. Na odwrociu naklejono opisy
w języku niemieckim, stanowiące próbę odczytania i komentarza przedstawionej sceny batalistycznej.
Cena wyw.: 24 000 zł
5
Aukcja nr 48
2. Rembrandt van Rijn (1606-1669)
Kobieta w drzwiach rozmawiająca z mężczyzną i dziećmi [Nauczyciel / Lirnik korbowy], 1641
Akwaforta z retuszowanej oryginalnej płyty Rembrandta (odbitka z lat 1807-1826),
papier czerpany; wym.: 950 x 630 mm;
grafika przycięta do kompozycji. Do grafiki dołączona obszerna ekspertyza autorstwa Krzysztofa Krużla z 2000 roku.
Rembrandt wykonał tę akwafortę w dojrzałym okresie swojej twórczości, kiedy koncentrował się zwłaszcza na tematyce krajobrazowej, portrecie i scenach religijnych. Pośród
powstałych w tym roku kompozycji graficznych jest to jedyna impresja z codziennego
życia, scena rodzajowa, która jednocześnie
stanowi początek eksperymentów artysty
z tonacją nokturnową. Motyw spotkania przy
półotwartych drzwiach, tzw. „sąsiedzkiej pogawędki” w sztuce niderlandzkiej pojawiał
się często. Pośród badaczy twórczości Rembrandta spór wywoływała dokładna interpretacja poszczególnych postaci. Jednak w świetle ostatnich ustaleń, grafika, tytułowana do
niedawna mylnie jako „Nauczyciel”, przedstawia ociemniałego, starego muzyka z lirą kor-
6
bową, którego słuchają z przyjemnością kobieta w drzwiach i gromadka dzieci.
Jak zauważa Krzysztof Krużel: „Wizerunki kalek, wędrownych muzyków i ludzi
z gminu są charakterystyczne dla ikonografii Rembrandta”. W przeciwieństwie
jednak do współczesnych sobie malarzy niderlandzkich, Rembrandt ukazywał ich
bez cienia zlośliwości, realistycznie, skupiając uwagę zwlaszcza na ładunku emocjonalnym. W bogatym, XVII-wiecznym Amsterdamie, rozwój ekonomiczny miasta
i szybkie bogacenie się warstw drobnomieszczańskich potęgowały jednocześnie rozwarstwienie społeczne oraz niechęć wobec najuboższych i kalekich. Nie mniej jednak,
źródła pisane i ikonograficzne z tego czasu pokazują, iż kategorie moralne ubóstwa,
jego wpływ na rozwój duchowy oraz różnice między „prawdziwymi” i „fałszywymi” żebrakami, były częstym tematem rozważań teoretycznych wyrafinowanych umysłów.
Lit.: A. Bartsch, Catalogue raisonné de toutes les estampes qui forment l’oeuvre de Rembrandt, et ceux
de ses principaux imitateurs, Vienna 1797, poz. 128.
Cena wyw.: 3800 zł
Dawni mistrzowie
3. Norblin Jan Piotr
Aleksander u Diogenesa, 1786
Akwaforta, sucha igła; wym.: 243
x 179 mm; nie sygn. Stan zachowania: rycina po konserwacji.
Kompozycja na podstawie obrazu
Ferdinanda Bola, holenderskiego
malarza, rysownika i grafika epoki baroku; dziś w zbiorach Princeton University Art Museum.
Pośród artystów, na których sztuka Rembrandta wpłynęła najmocniej z pewnością
wymienić należy jego ucznia - Ferdinanda
Bola oraz wielkiego admiratora twrczości holenderskiego mistrza - Jana Piotra Norblina.
Ferdinad Bol (1616-1680) w latach 1634-42
pracował w warsztacie Rembrandta w Amsterdamie, a w późniejszym okresie w pracach
o tematyce historycznej i religijnej, pejzażach
oraz licznych portretach z powodzeniem naśladował manierę mistrza.
Jan Piotr Norblin (1745-1830) - francuski
malarz, rysownik i grafik, w 1774 sprowadzony do Polski przez Czartoryskich, uważany jest nie tylko za jednego z najważniejszych malarzy okresu stanisławowskiego,
ojca polskiego malarstwa rodzajowego, ale także prekursora grafiki artystycznej. E.
Rastawiecki za H. Hillemacherem wskazuje na wyraźne inspiracje osiadłego w Polsce
artysty: „Zapalony wielbiciel Rembrandta, pragnąc w pracach własnych rodzaj tamtego przypomnieć, przejął się uroczą wrażliwością, świetniejszą w dziełach sławnego
Holendra, a dosięgną jej nieraz szczęśliwie. Cienie jego są silne i wybitne, światłocienia
wielkiej równości i czystości tonów; postaci zajmujące i oryginalne, zwykle w strojach
polskich lub wschodnich”.
Lit.: H. Hillemacher, Catalogue des Estampes de J.P. Norblin, Paris 1899, poz. 10-II, P. Smolik,
Jan Piotr Norblin. Prace rytownicze, Łódź 1934, poz. 72; E. Rastawiecki, Słownik rytowników
polskich, Poznań 1886, s. 200-201.
Cena wyw.: 1200 zł
7
Dawni mistrzowie
Sztuka flamandzka i holenderska w grafice
Claes Janszoon młodszy Visscher (1587–1652), holenderski grafik, typograf i wydawca; z czasem wyspecjalizował się w edycjach
książki ilustrowanej oraz mapach; prowadził warsztat w Amsterdamie, później dziedziczony przez syna i wnuka. Ilustracje do „The
Holy Bible” wyd. w Oxfordzie w 1686 stanowią przykład trudnej do powtórzenia wirtuozerii i wprawności warsztatowej grafika. Złożone, wieloplanowe i wielowątkowe kompozycje łączą w sobie niesłychaną dbałość o szczegół, humor, nieokiełznaną fantazję i umiejętność
opowiadania historii biblijnej. Bohaterowie Starego i Nowego Testamentu stanowią często jedynie pretekst, sztafaż zagubiony pośród
rozbujałej przyrody i zapierającego dech w piersiach pejzażu. Pierwowzory malarskie dla kompozycji graficznych wyszły spod pędzla
uznanych artystów doby późnego manieryzmu i baroku. Oryginalne płyty z „The Holy Bible”, Oxford 1686 wykorzystywane przez cały
XVII w., były przedmiotem sprzedaży i wymiany między wydawcami.
4. Visscher Claes Janszoon młodszy
Arka Noego (Rdz 6), XVII w.
Miedzioryt; wym. planszy: 440 x 540 mm; sygn. pł. śr.
CJVisscher exudit, Jan van Londerseel scul.; pod kompozycją opis. Stan zachowania: charakterystyczne, wydawnicze zgięcia w połowie grafiki; stan bardzo dobry.
Cena wyw.: 1600 zł
Przypowieść o robotnikach w winnicy (Mt 20, 2), XVII w.
Miedzioryt; wym. planszy: 440 x 540 mm; sygn. pł. śr.:
Clement e Ionghe excudit.; pod kompozycją opis w jęz. holend., fr., niem. i ang. Stan zachowania: charakterystyczne,
wydawnicze zgięcia w połowie grafiki; stan bardzo dobry.
Cena wyw.: 1600 zł
9
Aukcja nr 48
6. Visscher Nicolaas (1618-1709)
Jeroboam spotyka proroka Achiasza z Szilo (1Krl 11,29),
XVII w.
Miedzioryt; wym.: 400 x 510 mm; sygn. pł. poniżej komp.
Davidt Vinckboons Inventor / Joan Londerfeel Schulptor, p.d.
Nic: Visscher excudebat. Stan zachowania: dobry, charakterystyczne, wydawnicze zgięcia w połowie grafiki, w dolnej
części arkusza zaplamienie bez szkody dla kompozycji.
David Vinckboons (ok. 1576-1632) – niderlandzki malarz i projektant, kontynuator twórczości Pietera Bruegla
starszego i Hansa Bola. W swoim czasie zyskał niezwykła
popularność za sprawą pełnych życia scen rodzajowych,
pejzaży i wizerunków zwierząt. Uznaniem pośród sztycharzy cieszyły się jego projekty ilustracji biblijnych.
Cena wyw.: 1600 zł
Przypowieść o chwaście (Mt 13,24), XVII w.
Miedzioryt; wym.: 405 x 515 mm; sygn. pł. l.d. Abraham
Bloemaert inventor, śr. d. Vischer excudit. Stan zachowania:
charakterystyczne, wydawnicze zgięcia w połowie grafiki;
stan bardzo dobry.
Autor pierwowzoru malarskiego - Abraham Bloemaert
(1564-1651) był holenderskim malarzem i rytownikiem
doby późnego manieryzmu i wczesnego baroku. Jako niezwykle płodny artysta tworzył dzieła malarskie o tematyce pejzażowej, religijnej, rodzajowej, zachwycające skalą,
ekspresją, modelunkiem światłocieniowym i rozmachem
kompozycyjnym. Pod wpływem swoich uczniów - Gerarda van Honthorst i Hendricka ter Bruggen, Bloemaert
zbliżył się stylistycznie do Caravaggionistów holenderskich. Uważany jest za jednego z założycieli szkoły malarstwa w Utrechcie.
Cena wyw.: 1400 zł
Uzdrowienie kobiety cierpiącej na krwotok (Mk 5,25), XVII w.
Miedzioryt; wym. planszy: 440 x 540 mm; sygn. pł. w obrębie kompozycji: CJVischer Excudit; l.d.: Egidius Coninloey Inven.; Stan zachowania: charakterystyczne, wydawnicze zgięcia w połowie grafiki; stan bardzo dobry.
Gillis van Coninxloo (1544-1607) był flamandzkim malarzem, jednym z najwybitniejszych pejzażystów przełomu
XVI i XVII w., uznawanym za prekursora nowego podejcia
do malowania lasów. Drzewa, wcześniej sprowadzane do
roli odległego tła dla centralnie posadowionych w kompozycji postaci ludzkich, w dziełach Coninxloo stały się głównym
tematem płócien. Tytułowi bohaterowie biblijnych czy mitologicznych historii stracili na znaczeniu wobec potęgi monstrualnych, dumnych drzewostanów. Twórczość pejzażysty
wywarła przemożny wpływ na Jana Bruegla oraz innych flamandzkich i holenderskich malarzy krajobrazów.
Cena wyw.: 1200 zł
10
Dawni mistrzowie
François Boucher i grafika francuska doby rokoka
Około 1750 w grafice francuskiej rozpoczął się okres niekwestionowanego panowania Françoisa Bouchera (1703-1770), który jak żaden
inny artysta doby rokoka odgadywał najskrytsze marzenia i fantazje rozkapryszonej paryskiej elity towarzyskiej. Jednocześnie w XVIII
wieku wzrosła pozycja kobiety, która w sztuce Bouchera zyskała status nieziemsko pięknej boginki, tchącej erotyzmem, odnajdującej wytchnienie w urokliwych, harmonijnych zakątkach lasów i parków. Artysta odnajdywał się lepiej w roli rysownika niż malarza. Zgodnie
z własnymi słowami stworzył ponad dziesięć tysięcy rysunków, ciągle poszerzając i doskonaląc warsztat, zyskując uznanie i popularność
dzięki łatwości, z jaką kreślił płynne linie, współgrające z subtelnymi efektami świetlnymi i krągłościami kobiecych kształtów. Większość
jego dzieł spopularyzowanych zostało w postaci grafik.
9. Daullé Jean
Niespodzianka przy kąpieli, 1760
Miedzioryt (wg obrazu Françoisa Bouchera); wym.: 366 x 88 mm; sygn. l.d.: Paint par Fr. Boucher, p.d.: Gravé par J. Daullé graveur du Roi 1760.
Grafika z serii sztychów dedykowanych słynnej Madame de Pompadour - markizie i oficjalnej metresie króla Francji Ludwika XV. Królewska kochanka, najbardziej wpływowa kobieta na francuskim dworze swego czasu, upodobała sobie malarstwo Bouchera, przydzielając
artyście rolę prywatnego portrecisty. Znane są liczne wizerunki markizy, zarówno bardziej oficjalne, jak i tchnące erotyzmem, fantazyjnie
zaaranżowane sceny pastoralne czy mitologiczne, w których udział Madame w roli zakochanej pasterki czy kąpiacej się nimfy pozostawiał
pole do domysłów i plotek. Hrabia Dufort du Cheverny pisał o niej: „Nie było takiego mężczyzny, który nie zechciałby mieć jej za kochankę,
gdyby leżało to w jego mocy. Była wysoka, lecz niezbyt wielka; jej twarz była okrągła, a rysy miała regularne i wspaniałą cerę; śliczne dłonie
i ramiona; oczy nie za duże, lecz nigdy nie widziałem drugich tak świetlistych, rozmigotanych i pełnych humoru. Cechowała ją krągłość
gestów jak i figury. W jej obecności gasły wszystkie kobiety, nawet te najpiękniejsze”.
Cena wyw.: 800 zł
Jean Daullé (1703 - 1763)- francuski grafik doby późnego baroku, od 1742 członek Akademii; uznanie zdobył dzięki biegłości warsztatowej, z jaką odtwarzał dzieła nie tylko słynnych artystów swego czasu (Davida, Rigauda, Bouchera, Verneta, Poussina), ale także
mistrzów malarstwa europejskiego epok wcześniejszych (Correggia, Rembrandta, Rubensa, Van Dycka).
11
Aukcja nr 48
Pośród artystów, na których twórczość Bouchera wywarła przemożny wpływ wymienić należy z pewnością Jean-Baptiste Marie Hueta
(1745–1811)- młodszego o blisko pół wieku od mistrza, jednak wyraźnie czerpiącego z jego rokokowej maniery i tematyki. Sielskie
sceny pasterskie i rodzajowe autorstwa obu malarzy odtwarzał w formie graficznej Gilles Demarteau, który od ok. 1750 r. prowadził
poszukiwania w zakresie techniki graficznej naśladującej rysunek światłocieniowy, uwieńczone opracowaniem tzw. sposobu kredkowego
(manière de crayon). Na podstawie cyklu tablic imitujących rysunki Francois Bouchera przyjęty został wstępnie w 1767 do Akademi,
a w 1769 został jej pełnoprawnym członkiem. Głównym dziełem artysty był album (wyd. od 1771) liczący 600 tablic (nie licząc ornamentów), odtważających sposobem kredkowym prace najbardziej znanych akademików.
10. Demarteau Gilles (1722 - 1776)
Sielanka pasterska, 2. poł. XVIII w.
Metoda kredkowa / manière de crayon
(wg François Bouchera); wym.: 194 x
262 mm, sygn. l.d. Boucher del, p. d.: Demarteau sculp.
Rycina do obrazu jednego z najsłynniejszych malarzy francuskich okresu rokoka przez uznanego francuskiego grafika
Demarteau. Praca oprawiona w biedermeierowką ramę.
Cena wyw.: 800 zł
11. Demarteau Gilles (1722 - 1776)
Rozterki miłości, 2. poł. XVIII w.
Metoda kredkowa / manière de crayon
(wg Jean-Baptiste-Marie Hueta); wym.
210 x 260 mm; sygn. l.d. Dessine par J.B.
Huet Peintre du Rei; p.d. Grave par Demarteau, poniżej opis oraz nr planszy:
No 63; Grafika oprawiona w biedermeierowską ramę, za szkłem.
Cena wyw.: 800 zł
12
Dawni mistrzowie
Francesco Bartolozzi (1727-1815) – włoski rytownik; urodzony we Florencji i tam wykształcony (u G. Ferrettiego); wyspecjalizował
się w technice punktowanej (miedzioryt punktowany, akwaforta, retusz rylcem), choć we wczesnym okresie zajmował się też malarstwem; w 1764 na zaproszenie Richarda Daltona, kustosza kolekcji Jerzego III, wyjechał do Londynu; był współzałożycielem Royal
Academy; pozostawił ponad 2500 prac (powstałych również w jego warsztacie, przy udziale współpracowników i uczniów); cieszyły się
one wielkim uznaniem i popularnością ze względu na klarowność rysunku, malarską miękkość i precyzję opracowania.
12. Bartolozzi Francesco
Atalanta i Hippomenes, 1763
Akwaforta (wg Benedetto Lutiego); wym.: 413 x 265 mm; sygn. pł.
p.d. F. Bartolozzi Sculp, l.d. B. Luti invenit, śr. d. tyt., poniżej nota
wydawnicza: T. Bradford Fleet Street, excudit 1st July, 1763. Grafika
wydana w Londynie u Josha Reada; rycina oprawiona w biedermeierowską ramę. Oprawa sygnowana na odwrocie naklejką: Fr.
Kirchner / Hoflieferant / BRESLAU / Grosse Grossengasse Nr. 13.
Lit.: K. Krużel, J. Motyka, „Francesco Bartolozzi”, Kraków 1995; Francesco Bartolozzi: catalogue des estampes et notice biographique, d'après les
manuscrits de A. de Vesme, A. Calabi, A. de Vesme, p. 81, poz. 362.
W mitologi greckiej Atalanta występuje jako piękna uczestniczka
łowów kalidońskich. Jej wyścig ze starającym się o jej rękę Hippomenesem, stanowił temat dzieł malarskich m.in. Guido Reniego,
Petera Paula Rubensa, Nicolasa Poussina, Jacoba Jordaensa czy Benedeto Lutiego). Zakochany młodzieniec wygrał zawody i jednocześnie zyskał rękę wybranki za pomocą podstępu - w czasie biegu
rzucał Atalancie pod nogi złote jabłka z ogrodu Hesperyd, a zaciekawiona dziewczyna zatrzymywała się, aby je podnieść.
Cena wyw.: 1000 zł
13.
Bartolozzi Francesco
Narcyz, 1763
Akwaforta (wg Benedetto Lutiego); wym.: 413 x 265 mm; sygn.
p.d. F. Bartolozzi Sculp, l.d. B. Luti invenit, śr. d. tyt., poniżej nota
wydawnicza: T. Bradford Fleet Street, excudit 1st July, 1763. Grafika
wydana w Londynie u Josha Reada.
Kompozycja obrazuje grecki mit o urodziwym młodzieńcu, który zmarł z niezaspokojonej tęsknoty do własnego odbicia w tafli
wody, nieodwzajemniwszy miłości zakochanej w nim nimfy Echo.
„Narcyz” - imię bohatera historii, ofiary miłości własnej, stało się
w naszej kulturze określeniem osoby skoncentrowanej na sobie,
bufona przekonanego o swojej wyjątkowości, niezauważającego
potrzeb innych.
Cena wyw.: 1000 zł
13
Aukcja nr 48
14. Michałowski Piotr
Stangret powożący, 1835-1837
Akwarela, ołówek, papier; wym.: 22,1 x 30 cm; nie sygn. Papier ze znakiem wodnym morawskiej wytwórni „JANOWITZ” pracującej
na rzecz austriackich urzędów państwowych. Stan zachowania: w narożach ślady po podklejeniu, bez uszczerbku dla kompozycji.
Podmalowany akwarelą szkic tematycznie koresponduje z licznymi pracami Michałowskiego ukazującymi dyliżanse, bryczki, zaprzęgi
towarowe, ekwipaże i notatki z podróży z udziałem konnych zaprzęgów. W latach 1832-35 artysta przebywał Paryżu, a w czerwcu
1935 – w Anglii. W czasie tych podróży, czerpiąc wzory z twórczości Eugène’a Delacroix i Théodore’a Géricault, uległ fascynacji tematyką koni roboczych – jucznych i zaprzężonych do ciężkich pojazdów. Swoje rysunkowe i akwarelowe notatki sporządzał na miejskich
placach, w stajniach i na stacjach dyliżansów. Z wojaży powrócił do Krakowa z zestawem akwarel i szkiców, z których m.in. „Dyliżans angielski”, „Dyliżans francuski”, „Dyliżans z końmi na postoju”, „Czwórka w zaprzęgu” znajdują się obecnie w zbiorach muzealnych
w Krakowie i w Warszawie. Konne zaprzęgi studiował artysta także po powrocie do ojczyzny, na ulicach Krakowa („Powóz zaprzężony
w czwórkę koni”, 1835-1837, Muzeum Narodowe w Warszawie).
Oferowana na aukcji praca przedstawia parę z czwórki zaprzężonych do powozu koni oraz siedzącego na koźle stangreta w angielskim cylindrze. Swobodna i płynna, ale jednocześnie perfekcyjna
kreska, przy pomocy której artysta ukazał smukłe, pełne gracji sylwetki zwierząt, świadczy o utrwalonej przez liczne studia znajomości anatomii i dynamiki ruchu koni. To na nich skupia się główna
uwaga zarówno artysty, jak i widza, podczas gdy kształt powozu
i postać stangreta potraktowane zostały – pomimo użycia koloru
– umownie i szkicowo.
Zob. Piotr Michałowski, „Auriga” Oficyna Wydawnicza w Warszawie,
Warszawa 1959, kat. 140, 141, 160, 161, 266, 267.
14
Dawni mistrzowie
15. Kossak Juliusz (1824-1899)
Szkic konia, 2. poł. XIX w.
Ołówek, papier; wym. w świetle passe partout: 24,5 x 31,5 cm; zapiski kolekcjonerskie dot. atrybucji l.d.; nie sygn. Praca pochodzi z kolekcji Władysława Żurawskiego.
Ulubionym tematem artysty, najstarszego
z malarskiej rodziny Kossaków, były konie. Zwierzęta towarzyszyły bohaterom
płócien, akwareli i rysunków o tematyce
batalistycznej, historycznej czy orientalnej. Często stanowiły jednak samodzielny temat niezwykle wprawnych i lekkich
„końskich portretów”, w których artysta
wyrażał swój szczery, ciepły stosunek do
czterokopytnych modeli.
Cena wyw.: 3600 zł
16. Kozakiewicz Antoni
Zalecanki, szkic do obrazu, 1876
Ołówek, papier, wym.: 325 x 250 mm, sygn. oł. p.d.: A. Kozakiewicz 1876. Stan zach.: praca po konserwacji. Stare, sygnowane
p.partou z zachowaną nalepką wystawową. Wyst.: Malarstwo
Polskie XIX w., Poznań 1932, Muzeum Wielkopolskie.
Cena wyw.: 1000 zł
17. Kozakiewicz Antoni
Drewniane domy w Kazimierzu, 1873
Rysunek ołówkiem, papier; wym.: 297 x 210 mm; sygn. oł. l.d.:
Z Kazimierza / Kraków 1873 / Antoni Kozakiewicz. Praca ze
zbioru krakowskiego przedsiębiorcy i kolekcjonera Tadeusza
Witkiewicza. Stan zachowania: zakwaszenie papieru, foksing.
Cena wyw.: 1000 zł
poz. 17
poz. 16
Antoni Kozakiewicz (1841-1929) – malarz, rysownik, autor polichromii kościelnych;
uczeń Władysława Łuszczkiewicza i Feliksa Szynalskiego; jako uczestnik powstania
styczniowego przebywał w niewoli rosyjskiej; dzięki poparciu Jana Matejki w l. 1868-71
studiował w akademii wiedeńskiej; w 1870 razem z Kotsisem zwiedzał Austrię i Alpy;
w 1871 otrzymał stypendium cesarskie w Monachium, gdzie pozostał przez 30 lat;
w 1900 roku na 5 lat powrócił do Warszawy, następnie zamieszkał w Szawnicy. Kozakiewicz malował sceny historyczne, pejzaże i portrety. Tworzył obrazy o tematyce
rodzajowej, ubarwione folklorem i scenami z życia wsi, Cyganów i Żydów.
15
Aukcja nr 48
18. Płonczyński Ambroży Józef [ Joachim]
Widok na Tatry z lasu Zakopanskiego, 1853
Olej, płótno; wym.: 26,4 x 34,5 cm; opis autorski na odwrocie: Widok na Tatry z lasu
Zakopanskiego J. Płonczynskiego / Kraków dnia 30 czerwca 1853.
Typowo romantyczne przedstawienie z szałasem, postaciami górali, rozległym widokiem na Tatry. Artysta drobiazgowo oddał elementy pejzażu na pierwszym planie - po
lewej stronie drogi białe skały, wyrwany pień drzewa, niską roślinność - trawy, kwiaty, młode drzewka, dalej drewniany szałas drwali, po prawej zaś pasącą się krowę,
przywiązaną postronkiem do prowizorycznego ogrodzenia i suszące się bale drzew.
Płonczyński, zgodnie z XIX-wieczną manierą, odwzorował wiernie także elementy
ubioru rozmawiających na drodze górali. Wijąca się doliną droga prowadzi nas pośród wzniesień w głąb lasu, ku rozbielonym, majaczącym w oddali szczytom Tatr.
Ambroży Płonczyński (1820-1858)- uczeń Jana Nepomucena Głowackiego kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie następnie, od 1847 był
profesorem malarstwa krajobrazowego. Razem z Janem Nepomucenem Głowackim
odbywał częste wycieczki w Tatry. Powstały wtedy liczne obrazy i rysunki o tematyce
tatrzańskiej, z których do naszych czasów dotrwało niewiele. Źródła podają, że już
w 1839 wystawiał dwa widoki z Karpat (z Tatr?). Jeden z jego pierwszych znanych
obrazów tatrzańskich przedstawia Hawrań i Murań widziane z Jurgowa w czasie burzy. W 1845 wystawił obraz Droga do Kościeliska w Tatrach, a w 1847: Widok Karpat
z doliny w Kościeliskach, Widok Tatrów od Zakopanego.
16
Dawni mistrzowie
19. Straszyński Leonard
Zosia [Zosia o poranku], 1863
Akwatinta z akwafortą wg obrazu Leonarda
Straszyńskiego, wym. komp.: 369 x 286 mm,
ark.: 718 x 557 mm; sygn. typogr. poniżej kompozycji l.d.: Malował L. Straszyński, śr. d.: Drukował E. Pfeiffer, p.d.: Sztychował H. Droehmer.
Pod kompozycją umieszczono fragment z „Pana
Tadeusza" A. Mickiewicza. Wczesna premia
krakowskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych dla
swych członków za rok 1863. Niezwykle rzadkie! Obraz L. Straszyńskiego „Zosia o poranku”
znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego
w Krakowie, odział w Sukiennicach.
Lit. Malarstwo polskie XIX wieku. Katalog zbiorów
Muzeum Narodowego w Krakowie. Kraków: MNK,
2001, poz. 959, s. 345.
Cena wyw.: 1000 zł
Leonard Straszyński (1827-1879) - malarz,
rysownik i litograf, autor portretów, obrazów
o tematyce historyczno-rodzajowej i religijnej;
absolwent Carskiej Akademii Sztuk Pięknych
w Petersburgu, od 1856 w Paryżu, następnie
w Brukseli. Zwiedził Niemcy, Włochy (był
członkiem rzymskiej Academia di Quiritta),
Londyn. Po powrocie do kraju mieszkał i tworzył
w Warszawie i Żytomierzu.
20. Radzikowski Walery Eliasz
Góralka na koniu z obońką, 1903
Akwaforta; wym.: 215 x 160 mm; sygn. pł. l.d.:WRE. Grafika
z cyklu “Studia z Tatr”, 1904; Lit. A. Szpakowski, Walery Eljasz Radzikowski, Kraków 1960, Muzeum Historyczne Miasta Krakowa.
Cena wyw.: 700 zł
Walery Eliasz-Radzikowski (1841-1905): malarz, jeden
z ważniejszych twórców 2. połowy XIX w.; popularyzator
Tatr, współzałożyciel Towarzystwa Tatrzańskiego (1873), autor przewodników tatrzańskich; kształcił się w Szkole Sztuk
Pięknych w Krakowie u W. Łuszczkiewicza i w akademii
w Monachium; podróżował po Belgii, Francji, Niemczech,
Szwajcarii i Włoszech, po czym zamieszkał w Krakowie;
malował, głównie techniką akwarelową, pejzaże tatrzańskie,
kompozycje rodzajowo-historyczne i batalistyczne oraz obrazy religijne i widoki zabytków Krakowa; wykonywał ilustracje
książkowe, m.in. do poematów W. Pola czy Marii A. Malczewskiego; był jednym z założycieli Szkoły Przemysłu Drzewnego
w Zakopanem, w której nowoczesność techniczno-wykonawczą
łączono z tradycją ornamentalną Podhala; z inspiracji J.I. Kraszewskiego opracował m.in. Ilustrowany przewodnik do Tatr,
Pienin i Szczawnicy (1870).
17
Słoneczniki - ogniste kwiaty secesji
Artyści doby secesji szukali w naturze - jej fantazyjnych kształtach, kolorach, witalności, ale też sezonowości i przemijaniu - natchnienia
dla własnych twórczych wizji. Pory roku i cykle natury zyskiwały nową symbolikę, oddającą nastroje modernistów, przytłoczonych świadomością „Końca Wieku”. Fantazyjne, nie stworzone ludzką ręką kształty liści (klon, kasztanowiec) i kwiatów (irysy, lilie wodne, słoneczniki), wijące się łodygi roślin i powyginane gałęzie drzew były pretekstem do artystycznej stylizacji w malarstwie, grafice, dekoracji wnętrz
i architekturze. Nowe spojrzenie na naturę przyniosła także fascynacja drzeworytem japońskim, która zaowocowała odwagą kompozycyjną, dekoracyjnością płynnych lini. Artyści czasu Młodej Polski, podążając za obecnymi w sztuce europejskiej tendencjami, szczególnie
chętnie sięgali jednak po kształty rodzimej, polskiej przyrody. Podczas wyjazdów na wieś szukali lekarstwa na dekadencki splin przełomu
wieków i odnajdywali - powiew świeżości prostego życia, folkloru i nowe natchnienie.
21. Sichulski Kazimierz
Słoneczniki. Przed chatą
w Bronowicach, ok. 1905
Olej, płótno; wym.: 71 x 91 cm;
sygn. p. d.: Bronowice/Sichulski.
Na blejtramie naklejka składu papieru i materiałów piśmiennych
Juliana Kurkiewicza przy Małym
Rynku w Krakowie. Stan zachowania: wymaga konserwacji.
Praca pochodzi ze zbiorów Henryka Sienkiewicza.
Bronowice - niegdyś stara podkrakowska wioska, zyskały sławę pod koniec XIX wieku jako prawdopodobnie najważniejszy
plener ówczesnego, polskiego malarstwa. Niezwykle malownicze
niebiesko malowane chaty, otoczone sadami, kolorowe bronowickie stroje i zwyczaje przyciągnęły m.in. Włodzimierza Tetmajera,
który zbudował tu dwór w 1894, po ślubie z córką bronowickiego
chłopa, Anną Mikołajczykówną. W domu tym odbyła się zabawy weselna po ślubie Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną.
Wśród gości przybyłych z miasta obecny był Stanisław Wyspiański. To tu zrodziła się inspiracja do napisania dramatu „Wesele”.
Niezwykły czar podkrakowskiej wsi, jak i nieduża odległość od
miasta, zachęciły także do plenerów Kazimierza Sichulskiego.
Słoneczniki - kwiaty „zatknięte” ma wysokich łodygach okolonych
dużymi, płaskimi liśćmi, obok niemniej malowniczych malw, nasturcji, żonkili czy irysów, znaleźć możemy na płótnach, grafikach
i rysunkach m.in. Jana Stanisławskiego, Wojciecha Weissa czy
Władysława Skoczylasa (patrz s. 20). Uwagę artystów przyciągały drapieżne, płomieniste płatki kwiatów o nasyconej, słonecznej
barwie. W obrazach Sichulskiego kwitnące pola żółtych kwiatów
na Huculszczyźnie (Cerkiew, 1909) czy też bujne, „ogniste krzewy”
w bronowickich, przydomowych ogródkach (por. Przed chatą w Bronowicach i Chata, 1905, MNW), stały się symbolem radości życia,
witalności i idealizmu.
Kazimierz Sichulski (1879-1942): malarz, grafik, wybitny karykaturzysta; studiował malarstwo na ASP w Krakowie (u J. Mehoffera, L. Wyczółkowskiego i S. Wyspiańskiego); podróżował
do Wiednia, Monachium, Drezna, Rzymu, Florencji i Paryża; od
1904 często wyjeżdżał na Huculszczyznę, która stała się jednym
z najważniejszych tematów jego malarstwa; pracował we Lwowie
i w Krakowie, był jednym z twórców kabaretu „Zielony Balonik”,
dla którego wykonywał dekoracje, ilustracje wydawnictw i karykatury; był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” (od
1905); w czasie I wojny światowej służył w Legionach, w 1919 brał
udział w obronie Lwowa; w l. 1920-30 wykładał w Państwowej
Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego we Lwowie, w l. 1903-39 był profesorem ASP w Krakowie; jego twórczość powstawała w kręgu oddziaływania wiedeńskiej Secesji;
w twórczości zwracał uwagę głównie na problem światła kształtującego całość kompozycji, włącznie z grą barw.
19
Aukcja nr 48
22. Weiss Wojciech
Słoneczniki, ok. 1902
Pastel na papierze; wym.: 31x41 cm;
sygn. p. d. WW ; na odwrocie owalna
pieczęć z faksymile podpisu oraz napis:
Ze zbioru dzieł Wojciecha Weissa. Dom
artysty, poniżej numer 237.
Młodopolska kompozycja „Słoneczniki” należy do cyklu przedstawień
słoneczników, będących studiami przygotowawczymi do sławnego obrazu
„Słonecznik. Jesień” (1905, Muzeum
Narodowe w Krakowie). Pastelowe studia słoneczników prezentowane były na
wystawie „Ten krakowski Japończyk…
Inspiracje sztuką Japonii w twórczości Wojciecha Weissa”, która odbyła
się w ramach cyklu „Japonizm polski”
w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie (2008 r.)
Oferowany pastel jest jednym z typowych dla artysty „japonizujacych” ujęć
roślin, o których czytamy tekście katalogu (s. 100): „ Wyjątkowe miejsce pośród tych pastelowych
studiów zajmuje seria przedstawień słoneczników, pełnych
majestatycznego piękna i - przypisywanych im przez modernistów – symbolicznych treści. Zindywidualizowane sylwety
słoneczników Weissa przypominają pełne magicznych mocy
rośliny z cudownego ogrodu Octave’a Mirbeau”.
Pastele z okresu modernizmu są rzadkością na rynku antykwarycznym, zdominowanym przez dzieła z późniejszego
okresu twórczości artysty.
Cena wyw.: 6900 zł
23. Skoczylas Władysław
Pejzaż III [Słoneczniki], ok. 1905
Olej, deska; wym.: 24 x 15 cm; sygn. l.d.: SKOCZYLAS. Na
odwrocie rozpoczęte studium pejzażowe oraz naklejka Towarzystwa Sztuk Pięknych w Krakowie z opisem pracy.
Praca reprodukowana dwukrotnie w pierwszym, całościowo
ujętym, katalogu dorobku twórczego Władysława Skoczylasa
autorstwa Maryli Sitkowskiej. Autorka monografii w rozdziale poświęconym pracom olejnym, wspomina: ”Dziedziną sztuki, w której Władysław Skoczylas zadebiutował w styczniu
1903 i która zajmowała niemal bez reszty do około 1910 roku,
było malarstwo. (…) obrazy Skoczylasa z wczesnego okresu są
dowodem na wszechobecność w ówczesnym malarstwie krakowskim kanonu zaszczepionego przez Jana Stanisławskiego.
Skoczylas, choć sam się u niego nie uczył i nie należał do jego
plenerowego bractwa, przejął charakterystyczne cechy »szkoły
Stanisławskiego«: impresjonistyczne rozproszenie i niedookreśloność form (…)”.
Lit.: M. Sitkowska, „Władysław Skoczylas (1883–1934)”, Warszawa
2015, s. 24 (il.), kat. v. 7.
Cena wyw.: 6000 zł
20
24. Fałat Julian
Polesie (Nieśwież), ok. 1900
Gwasz, karton; wym.: 63 x 98,5 cm; sygn. i tyt. l.d.: JFałat Polesie (Nieśwież). Dołączona dokumentacja konserwatorska. Na odwrocie
pieczątka z 1944 biegłego sądowego dr Tadeusza Dobrowolskiego (docenta historii sztuki UJ).
25. Gałęzowska Jadwiga
Droga wśród brzóz, przed, 1914
Ołówek, papier; wym.: 23 x 20,4 cm; sygn. oł. p.d. monogram
JMG [ Jadwiga Malinowska-Gałęzowska]. Rysunek naklejony
na stary podkład; na odwrocie kartonu naklejki wystawowe,
notatki Autorki oraz obszerna dedykacja z 1914.
Jadwiga Gałęzowska (1896-1948) - malarka, miniaturzystka, córka malarza Adama Malinowskiego. Kształciła się
między innymi w krakowskiej szkole malarstwa Teofilii Certowicz, uczęszczała również na kurs malarstwa do A. Baranieckiego. Malarskie studia kontynuowała w Monachium, pod
kierunkiem węgierskiego artysty S. Hollósy`ego, oraz w 1903
roku w Akademii Colarossi w Paryżu. Odbywała liczne
podróże między innymi do Francji, Włoch, Jugosławii, Norwegi, i Szwecji, z których przywoziła liczne studia pejzażowe.
Gałęzowska utrwalała również widoki polskich miast, między
innymi Krakowa i Warszawy. W dorobku artystki nie brak też
górskich pejzaży, martwych natur oraz kwiatów. Gałęzowska
tworzyła w technice akwarelowej, pastelowej oraz olejnej.
Popularność zdobyła również jako miniaturzystka, tworząc
portreciki na kości słoniowej oraz papierze. W tej technice
również powstały miniaturowe pejzaże.
Cena wyw.: 800 zł
21
Aukcja nr 48
26. Jarocki Władysław
Helka z Poronina, 1915
Olej, tektura; wym.: 80 x 64 cm; sygn. l.d. Wład. Jarocki / 915.
Barwny, ekspresyjny portret młodej dziewczyny z czasów,
kiedy artysta zaczął szukać motywów na Podhalu, w Poroninie i Chochołowie, malując piękne góralki. Tę samą Helenkę (Helkę) z Poronina portretował także w 1913 i 1914.
Na odwrocie dodatkowa sygnatura kredką i tytuł w języku
polskim, oraz sygnatura ołówkiem i tytuł w języku francuskim. Dodatkowo nalepki wystawowe z TPSP oraz naklejka galeryjna datowana 24 IV 1923 z potwierdzeniem autorstwa i tytułem „Dziewczyna”. Potwierdzenie autentyczności
wydane w chwili zakupu w salonie DESA w 1993.
Lit.: Z. Weiss, K. Łomnicka, „Władysław Jarocki”, Kraków-Zakopane 2015, s. 160 i nn.
27. Wodzinowski Wincenty
Odpoczynek żniwiarek
Olej, tektura; wym.: 69 x 98,5
cm; sygn. p. d.: W. Wodzinowski.
Na odwrocie pieczątka składu
materiałów malarskich Aleksandrowicza przy ul. Basztowej 11.
„Żniwiarki”, w identycznym układzie, występują także na większej
kompozycji
Wodzinowskiego
„Odpoczynek żniwiarzy", reprodukowanej na przedwojennych
pocztówkach.
Cena wyw.: 9800 zł
Wincenty Wodzinowski (1860-1940) - malarz; studiował w Klasie Rysunkowej w Warszawie (u W. Gersona), Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (u L. Löfflera, W. Łuszczkiewicza i J. Matejki) i akademii w Monachium; w 1892 zamieszkał w Swoszowicach pod
Krakowem; realizował studia portretowe, pejzaże, sceny rodzajowe inspirowane folklorem podkrakowskiej wsi. Szczególnym zainteresowaniem i sympatią darzył wiejskie dziewczęta w barwnych, ludowych strojach (Dziewki, po 1893; Dziewczyna z grabiami, ok. 1914;
Zasłuchane, 1927).
22
Hucułka, l. 20. XX w.
Gwasz, akwarela, papier; wym.: 30,1 x 22,9 cm; sygn. p.d. Sichul.
Od 1904 roku Sichulski często wyjeżdzał na Huculszczyznę, która stała się
głównym tematem jego twórczości. Chętnie portretował nie tylko zwyczaje
i barwne stroje mieszkańców, ale także architekturę i pejzaż tej części Karpaty.
Cena wyw.: 1600 zł
29. Stachiewicz Piotr
Madonna z dzieciątkiem w towarzystwie ptaków
Akwarela, ołówek, złota farba, kartonik; tondo, śr.: 17 cm; sygn.
d. w obrębie komp.: P. STACHIEWICZ; stan zachowania: kompozycja ze śladami zalania, do konserwacji.
Cena wyw.: 800 zł
Piotr Stachiewicz (1858-1938) – malarz i ilustrator; studia w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. Łuszczkiewicza i F. Cynka oraz
w Monachium; mieszkał w Krakowie; tworzył obrazy religijne, historyczne, rodzajowe oraz portrety (m.in. „Pięknej Zośki” - Zofi Paluchowej - archetypu dziewczyny w stroju krakowskim.
30. Bukowski Jan
Krakowski zakład witraży S. G. Żeleński, 1909
Plakat reklamowy Krakowskiego Zakładu Witraży S.G. Żeleńskiego
w formie kalendarza; linoryt, papier; wym. komp.: 746 x 518 mm,
całości: 768 x 550 mm; sygn. typograficznie poniżej komp.: rys. J. Bukowski. - linoleoryt F. Rembertowskiego, p. d.: Drukarnia Uniwersytetu
Jagiellońskiego w Krakowie. Stan zachowania: Przycięty dolny margines planszy, przedarcie prawego marginesu zachodzące na kompozycję oraz lewego bez szkody dla kompozycji; ślad po złożeniu na pół.
Cena wyw.: 1000 zł
Jan Bukowski (1873-1943) - malarz i grafik. W latach 18931900 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. W okresie 1904-1915 kierownik artystyczny drukarni uniwersyteckiej
w Krakowie, od 1912 profesor w Szkole Przemysłu Artystycznego. Członek Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i współorganizator Towarzystwa Polskiego Sztuka Stosowana. Projektował
wnętrza, witraże, kilimy, meble i bibeloty. Uprawiał akwarelę oraz
malarstwo olejne i ścienne (np. na początku XX w. polichromie
w czterech kaplicach w kościele Mariackim w Krakowie). Największe zasługi położył w dziedzinie grafiki książkowej i artystycznego introligatorstwa, w których stosował kolor, złocenia
i motywy ludowe.
23
Aukcja nr 48
Portret konny Zygmunta Zubalewicza, 1905
Olej, płótno; wym.: 87 x 109 cm; sygn. p.d.: Kochanemu Zygmuntowi Sichul 05. Na odwrocie opis autorski: „Zubalewicz”.
Obraz po konserwacji.
Portret kolegi artysty, Zygmunta Zubalewicza, urzędnika i oficera łączności (ur. 1878). Sichulski poznał go, gdy bywał w salonie artystycznym Elizy Pareńskiej (Wielopole 4), której Zubalewicz był sąsiadem (Wielopole 5). Panowie byli rówieśnikami, Sichulski studiował
w Akademii, Zubalewicz zaczynał karierę jako urzędnik telegrafu. O pani Pareńskiej mawiano w Krakowie, iż ogarnięta jest “furią
towarzyskości”, przyjmuje bez liku gości zawsze, w każdych okolicznościach. Jej salon, prócz towarzyskiej, pełnił funkcję kulturową. Boy
pisał: Gdyby ktoś w skrócie i z lekceważeniem chronologii sportretował salon pani Lizy, byłby to piękny dokument. Stolik winta, do
którego siadają: Jacek Malczewski, Asnyk, Wyczółkowski, Stanisławski, Feliks Jasieński. Kibicuje Władysław Żeleński, zatykając sobie
uszy, bo właśnie Przybyszewski genialnie znęca się nad wspaniałym bechsteinem. Opodal dysputuje Sewer z Arturem Górskim i z Reymontem; Rydel i Starzewski przekomarzają się z panienkami, a Wyspiański przysłuchuje się roztargniony na pozór, ale utrwalając każde
słowo, a zwłaszcza każdy ton. Trzciński robi minki primadonny, Karol Frycz komponuje z różnobarwnych szmatek kostiumy na jakąś
improwizowaną maskaradę, »Sichul« spotwarza ludzkość swymi karykaturami”.
24
Cmentarzyk wojskowy, 1923
Akwaforta, sucha igła; wym.: 289 x 230; nie sygn.; Zachowane
oryginalne pp., na odwrocie którego znajduje się naklejka wystawowa. Stan zachowania: na odwrocie ślad po podklejeniu.
Lit.: „Wystawa pośmiertna prac Władysława Skoczylasa”, Kraków
1935, kat. met 84, kat. płyt met. 56; M. Sitkowska, „Władysław
Skoczylas (1883-1934)”, Warszawa 2015, kat. mat. 90, s. 201 (il.).
Cena wyw.: 1200 zł
33. Gottlieb Leopold
Legionista, 1916
Litografia barwna; wym.: 194 x 250 mm; sygn. pł. w obrębie
komp. p.d.: Kostiuchnówka L. Gottlieb 5.5.916.
Leopold Gottlieb (1883-1934): malarz, rysownik i grafik
żydowskiego pochodzenia, jeden z ważniejszych twórców
przełomu XIX i XX w.; brat Maurycego; studiował w ASP
w Krakowie u J. Malczewskiego i T. Axentowicza, a następnie
w Monachium i Paryżu; w 1904 osiedlił się w Paryżu i związał
z „École de Paris”; w okresie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich; realizował głównie kompozycje rodzajowe
oraz portrety i obrazy o treści religijnej; stosował repertuar
form symbolizmu oraz ekspresjonizmu; uprawiał akwafortę
i litografię barwną.
Cena wyw.: 450 zł
poz. 34
poz. 33
34. Kowalski Leon
Stara piosenka (Powstanie 63 r), 1911
Akwaforta barwna; wym.: 238 x 176 mm; sygn. oł. p.d.: Leon Kowalski, l.d.: Stara piosenka / powst. 63 r.
Grafika to portret ojca artysty, weterana Powstania Styczniowego. Plansza 23 z teki „L’Art graphique de Leon Kowalski Pologne”, [b.d.,
Kraków]. Stan zachowania: na górnym marginesie białe ślady po podklejeniu.
Lit.: Leon Kowalski: artysta malarz i grafik 1870-1937. Kraków [1939]; Nowoczesna grafika polska. Kraków: Wydawnictwo Towarzystwa
Artystów Grafików. [1937]. nr 1, il. s. 28.
Cena wyw.: 400 zł
25
Aukcja nr 48
35. Wyczółkowski Leon
Panorama Krakowa z Alei Waszyngtona, 1927
Akwarela, papier; wym.: 20,5 x 30 cm; sygn. oł. p.d.: LWyczól / 1927 (ostatnia cyfra zatarta). Praca po konserwacji,
zachowane oryginalne passe-partout.
Subtelna kolorystycznie akwarela ukazuje w prześwitach między drzewami panoramę Starego Miasta - majaczące we mgle
czerwone dachy kamienic, kształty wieży ratuszowej i kościoła mariackiego. Malownicza Aleja Jerzego Waszyngtona,
obsadzona drzewami, z których 31 jest pomnikami przyrody,
stanowi dzisiaj jeden z zabytków Krakowa. Znajduje się w zachodniej części miasta, na Zwierzyńcu. Prowadzi od osiedla
Salwator do Kopca Kościuszki. Po południowej stronie ulicy
powstał w 1865 roku Cmentarz Salwatorski.
Widok z Rothenburga (Galgentor), ok. 1908
Akwarela, papier; wym.: 30 x 22,8 cm, nie sygn. Lit.: M.
Sitkowska, „Władysław Skoczylas (1883-1934)”, Warszawa
2015, kat. V s. 276, poz. 4 (il.)
Akwarela powstała w czasie podróży artysty do Bawarii
w lecie 1908. Skoczylas wyjechał do Monachium (przy okazji zwiedzając inne miasta Bawarii) na głośną wystawę sztuk
zdobniczych i przemysłu artystycznego. Praca została opisana i zreprodukowana w monografii Władysława Skoczylasa
z 2015 r. Maryla Sitkowska - autorka opracowania - podaje,
że w zbiorach prywatnych w Zakopanem znajduje się bliźniacza, sygnowana przez artystę praca.
Cena wyw.: 2400 zł
26
37. Wyczółkowski Leon
Stare domy w Gdańsku II, 1909
Autolitografia kredą na papierze pergaminowym; wym.: 305 x 390 mm; sygn. i dedykowany p.d.: Kozub… / L. Wyczół.
Grafika przygotowana do teki „Gdańsk”, wydanej w 25 egzemplarzach. Autolitografie odbito w krakowskim Zakładzie Litografii Artystycznej Aureliusza Pruszyńskiego. W tym okresie Wyczółkowski odbijał tam wszystkie swoje plansze, co wspominał: „Miałem przytułek u Pruszyńskiego przy Bramie Floriańskiej w Krakowie. Tam powstały: Teka ukraińska i Litewska, Gdańska”. Praca po konserwacji.
Odbitka próbna, dwustronna.
Lit.: M. Grońska, poz. 620 [Nabrzeże ze statkiem z prawej], D. Muszanka, Litografia Leona Wyczółkowskiego, Ossolineum 1958, s. 33-34; Krystyna Kulig-Janarek, Wacława Milewska, Leon Wyczółkowski 1852-1936. W 150. rocznicę urodzin artysty, Kraków: Muzeum Narodowe w Krakowie. 2003. s. 207.
Cena wyw.: 3200 zł
Leon Wyczółkowski (1852-1936): malarz, grafik i rysownik, jeden z najwybitniejszych malarzy polskich, przedstawiciel realizmu,
impresjonizmu i koloryzmu; studiował w Klasie Rysunkowej w Warszawie (m.in. u W. Gersona), w akademii monachijskiej i Szkole
Sztuk Pięknych w Krakowie (u J. Matejki); w l. 1881-83 mieszkał w Warszawie, w l. 1885-94 na Ukrainie, 1895-1911 w Krakowie
(był wówczas profesorem w SSP, później ASP), od 1929 w Poznaniu, od 1934 w Warszawie (prowadził katedrę grafiki w SSP); odbył
liczne podróże artystyczne do Paryża, Wiednia, Włoch, Hiszpanii, Holandii i Anglii; był współzałożycielem Towarzystwa Artystów
Polskich „Sztuka” (1897); w 1916 służył w Legionach Polskich; regularnie wystawiał, m.in. w Warszawie, Wiedniu (wziął udział w wystawie Secesjii wiedeńskiej w 1898), Berlinie, Monachium, Wenecji, Paryżu, Filadelfii i Nowym Jorku; w pierwszym okresie twórczości
pozostawał pod wpływem realizmu, po pobycie w Paryżu inspiracje czerpał z impresjonizmu; po ok. 1883 wykształcił własny styl,
m.in. ok. 1895 zwracając się na krótko w stronę symbolizmu; z powodu alergii na farby olejne stosował technikę pastelu i akwareli; pod
wpływem swego przyjaciela, znanego kolekcjonera krakowskiego F. Jasieńskiego Mangghi, artysta zainteresował się technikami graficznymi; eksperymentował z wieloma z nich, ale najbardziej przypadła mu do gustu litografia (cykle: Tatry, 1900; Teka litewska, 1907;
Gdańsk, 1909; Teka huculska, 1910; Kraków, 1915; Stara Warszawa, 1916; Teka jubileuszowa kościoła Panny Marii w Krakowie,
1926/1927); w twórczości zwracał uwagę głównie na problem światła kształtującego formę kompozycji i delikatną grę świetlistych barw.
27
Aukcja nr 48
38. Pankiewicz Józef
Domy na skałach. Widok wybrzeża w Concarneau, 1908
Akwaforta, papier żeberkowy z filigranem;
wym.: 165 x 235 mm; sygn. oł. p. d.: Pankiewicz. Stan II. Grafika po konserwacji.
Pankiewicz zabierał w „plenaire" pokryte
werniksem matryce, na których rysował igłą.
W stanie I wytrawiony rysunek został wykonany z natury wprost na płytce. W stanie
następnym uzupełniona i dotrawiana została
partia brzegu ze skałami (pogłębione cienie),
zabudowania widoczne nad skałami (rysunek
kamieni na fasadach, pokrycie dachów, kominy), narysowany płotek pod drzewami po prawej stronie kompozycji. Płyta tonowana tamponem (widoczne smugi pozostawione przez
„sztywny muślin"). Płyta częściowo dopracowana drobnymi, trawionymi punkcikami (np.
metodą akwatinty solnej). Lit.: Józef Pankiewicz. Życie i dzieło. Artyście w 140. rocznicę
urodzin, Muzeum Narodowe w Warszawie,
2006, s. 323, poz. 82 (Ewa Milicer).
Cena wyw.: 3200 zł
39. Weiss Wojciech
Samobójczyni nad Wisłą, 1905
Akwaforta z akwatintą, papier żeberkowy;
wym.: 140 x 198 mm; sygn. oł. p.d.: WW.
Niezwykle rzadka grafika, uwzględniona i reprodukowana w podstawowej
literaturze dot. sztuki Młodej Polski
i twórczości Wojciecha Weissa.
Wystawy i literatura:
Praca wystawiana po raz pierwszy XXVI Ausstellung der Vereinigung Bilderner Kunstler Osterreich Secession, Wien 1906, poz. 147 (Selbstmord); R.
Weiss, Wojciech Weiss. Twórczość graficzna, Nautilus Kraków 2006, poz. 19; Grafika Wojciecha Weissa, Katalog wystawy w MNK, 1975, s. 10, poz.39;
Muzeum Etnografi , Kraków, kat. poz. 117; wystawa 1976, Kraków, Ekspresjonizm w grafice polskiej, poz. 356; Szkicownik Wojciecha Weissa, Kraków, 1976,
il. nr 72; Pejzaże Wojciecha Weissa, Kielce 1985, poz. 400; Wojciech Weiss, Poznań, 1977, il. 302, poz. 345; Obrazy śmierci w sztuce polskiej XIX i XX
wieku, Kraków 2000, poz. II/2-58 (w katalogu tym wskazówki do bibliografii: Odchodzącemu światu, Muzeum Narodowe w Warszawie, Zamek królewski
w Warszawie, 1996 s. 109, (E. Micke-Broniarek); I. Jakimowicz, Pięć wieków grafiki polskiej, Muzeum Narodowe w Warszawie, 1997, s. 101 – 103; Kossowski Łukasz, O inspiracji sztuką i naturą w dojrzałej twórczości Wojciecha Weissa, 1901-1939, Rocznik Historii Sztuki, 1996, t. XXII, s. 197; Obrazy
śmierci w sztuce polskiej XIX i XX wieku Muzeum Narodowe w Szczecinie, 2002, katalog s. 34.; Wojciech Weiss. Twórczość graficzna, Renata Weiss, 2006,
kat. poz. 19, il. s.41 opis grafiki s. 16.; Wojciech Weiss. Twórczość graficzna, Kraków, Sopot, Poznań, Warszawa, 2006; A. Król, R. Weiss, Ten krakowski
Japończyk… Inspiracje sztuką Japonii w twórczości Wojciecha Weissa, Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej, Kraków 2008, kat. il. 125, s. 141, opis s. 140; Ł.
Kossowski, Inspiracje sztuką Japonii w malarstwie i grafice polskich modernistów, Muzeum Narodowe w Kielcach, 1981, kat. poz. 145, il. 62.
Cena wyw.: 3200 zł
28
40. Konieczny Włodzimierz
Mrok (Autoportret artysty), 1909
Akwaforta; wym.: 200 x 275 mm; sygn. oł. p.d.:
Włodzimierz Konieczny. Grafika z: Teka graficzna...1, Kraków 1909. Odbito w nakł. 100 egz.
Kompozycja graficzna wyraźnie zainspirowana
stylistyką japońskich drzeworytów, w których
często główny motyw obserwowany jest z niecodziennej perspektywy, poprzez przysłaniające pnie lub gałęzie drzew, strugi deszczu. Zofia
Alberowa porównuje kompozycję grafiki Włodzimierza Koniecznego z wybranymi drzeworytami japońskich artystów (m.in. Hokusai, „Góra
Fuji widziana przez pajęczynę” czy „Góra Fuji
widziana przez bambusowe zarośla”).
Lit.: „Inspiracje sztuką Japonii w malarstwie i grafice polskich modernistów”, Kielce-Kraków 1981, kat.
106, il. s. 44.
Cena wyw.: 1000 zł
41. Konieczny Włodzimierz
Stary znajomy, 1909
Akwaforta; wym.: 200 x 165 mm; sygn. oł. p.d.: ZK, pł. l.d. stylizowany, trudno czytelny tytuł; praca z teki „Teka graficzna 1”, Kraków 1909, odbitej w nakładzie 100 egz.
W realistycznym, ale i bardzo osobistym ujęciu twarzy przyjaciela, artysta sięga do graficznej spuścizny dawnych mistrzów (Rembrandta i Norblina) oraz
- znacznie mu bliższej czasowo twórczości Stanisława Wyspiańskiego. I. Kossowska w „Narodzinach polskiej grafiki artystycznej” zauważa: „W 1909 r. artysta wydał w Krakowie tekę, zawierającą akwaforty i litografie reprezentujące
zróżnicowaną, niemniej zawsze wywodzącą się ze sztuki Wyspiańskiego stylistykę. (…) Znacznie bardziej ekspresyjne są modelowane nerwową, urywaną,
zagęszczającą się kreską portrety starca i »starego znajomego« wydobyte ostrym
światłem z ciemnego, abstrakcyjnego tła”.
Lit.: I. Kossowaska, „Narodziny polskiej grafiki artystycznej 1897-1917”, Kraków 2000,
s.188 (il.); M. Grońska. Grafika w książce ..., Wrocław 1994, s. 246, nr 318.
Cena wyw.: 600 zł
42. Mehoffer Józef
Portret O. Joachima Berthier Dominikanina we Fryburgu (II), 1918
Akwaforta, sucha igła; wym.: 265 x 208 mm (plansza: 435 x 320 mm); nie sygn.
Na odwrocie odręczna dedykacja Jadwigi Mehofferowej.
Lit.: „Józef Mehoffer. Katalog wystawy zbiorowej”, Kraków 1964, poz. 441.
W latach 1895-1936 Józef Mehoffer tworzył sukcesywnie dzieło swojego życia witraże do w katedrze p.w. św. Mikołaja z Flue we Fryburgu w Szwajcarii. Zlecenie to otrzymał po wygranej w międzynarodowym konkursie ogłoszonym przez
tamtejsze Bractwo Najświętszego Sakramentu. Prawdopodobnie właśnie w tych
okolicznościach poznał O. Joachima Josepha Berthier (1848-1924) - dominikanina, profesora teologii na Uniwersytecie we Fryburgu. Berthier, jako twórca
wydziału teologicznego, wydawca źródeł i archiwów dominikańskich, tłumacz
dzieł Dantego oraz wielki mecenas sztuki, zyskał sobie zarówno uznanie współczesnych, jak i miejsce w historii.
Cena wyw.: 1500 zł
29
Aukcja nr 48
43. Weiss Wojciech
Sursum corda – Do młodości, 1899
Litografia kredką; wym. komp.: 160 x 120 mm; sygn. pł. p.g. monogramem WW. Litografia jest pierwszą artystyczną grafiką Wojciecha
Weissa. Praca została zamieszczona na pierwszej karcie czasopisma „Młodość” wychodzącego w Krakowie i we Lwowie w 1899. Kompozycja
utrzymana w klimacie charakterystycznym dla modernizmu, postać mężczyzny dźwigającego się spośród szkieletów.
Cena wyw.: 600 zł
Wojciech Weiss (1875-1950): malarz i grafik, jeden z najwybitniejszych polskich artystów 1. połowy XX w.; studiował w Szkole
Sztuk Pięknych w Krakowie (m.in. u W. Łuszczkiewicza, J. Matejki i L. Wyczółkowskiego) i w Paryżu; odbył podróże artystyczne
do Paryża, Florencji i Rzymu; mieszkał i tworzył w Krakowie, od
1907 był wykładowcą ASP; był członkiem i prezesem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i Secesji wiedeńskiej (1905-06);
początkowo pozostawał pod wpływem symbolizmu i ekspresjonizmu, później inspirację czerpał z impresjonizmu i postimpresjonizmu, ostatecznie wykształcił własny styl; równolegle z malarstwem artysta tworzył grafiki, mistrzostwo osiągając w technice
akwatinty i monotypii; w twórczości stosował repertuar form dynamicznych, zwracając uwagę głównie na problem delikatnego
światłocienia i stonowanych barw kształtujących kompozycję.
poz. 43
44. Błocki Włodzimierz
Złote storczyki (Erotyki), po 1908
Teka 12 grafik o tematyce erotycznej; akwaforta, sucha igła mezzotinta; wym. plansz: 365 x 265 mm (kompozycje różnych formatach);
nie sygn.; wśród prac znana kompozycja: Pocałunek i śmierć (akwaforta, sucha igła; wym.: 116 x 116 mm); całość we współcześnie wykonanej, naśladującej oryginalną; nakł. 50 egz. Bardzo rzadkie grafiki.
Lit.: I. Kossowska, „Narodziny polskiej grafiki artystycznej 1897–1917”,
Kraków 2000, il. 225.); M. Grońska odnotowuje istnienie teki, ale nie
miała danych do opisu (M. Grońska, poz. 76 i 77).
Włodzimierz Błocki (1885-1920): malarz i grafik; studiował w krakowskiej ASP (u F. Cynka, K. Laszczki i L. Wyczółkowskiego);
mieszkał we Lwowie, gdzie zyskał największą popularność; w 1911 podróżował po Włoszech (wraz z T. Grottem; wspólnie opublikowali tekę akwafort z widokami Florencji, 1911); w 1914 przebywał w Paryżu; malował głównie portrety (Portret dziewczynki,
1911; Tancerka, 1911; Jasna pani, 1913) i sceny rodzajowe (Hołd trzech króli, 1913), a także pejzaże; uprawiał grafikę, głównie tworzył
akwaforty (seria Erotyki, bd.; Pocałunek śmierci, 1908), akwatinty i litografie.
30
Paryska szkoła grafiki Jana Rubczaka (1884-1942)
Jan Rubczak w l. 1904-1911 studiowa w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, pod kierunkiem F. Cynka, następnie w graficznej pracowni Józefa Pankiewicza. Swe umiejętności warsztatowe doskonalił w Paryżu w l. 1908-1909, następnie w Akademie für Graphische
Künste und Buchgewerbe w Lipsku, i ponownie w Paryżu - w Académie Colarossi w Paryżu, gdzie w 1911 osiadł na wiele lat. Jego sztukę
promował znany paryski marszand Leopold Zborowski. W 1917 otworzył w Paryżu własną szkołę grafiki. Motywów do zobrazowania
dostarczały mu pobyty w Rouen i Chartres, w miasteczkach Normandii, Bretanii i południowej Francji, podobnie jak podróże do Włoch,
Holandii i Hiszpanii. Wniósł istotny wkład w rozwój polskiej grafiki; osiągnął maestrię w zakresie akwaforty i akwatinty. Dominują motywy architektoniczne, często zasnute woalem zmroku, ewokujące nostalgiczne nastroje. W ukazujących widoki Paryża i Rouen
akwafortach Rubczaka dominuje efekt rozedrganej atmosfery uzyskany za pomocą gruboziarnistej akwatinty (Ulica w Paryżu, ok. 1908).
Charakterystycznym rysem wielu kompozycji artysty jest zamknięcie uciekającej w głąb ulicy elewacją kościoła, którego wieża wyrasta
gwałtownie ku górze na tle wąskiego skrawka nieba (Katedra w Rouen, ok. 1912). Motyw wąskich uliczek pozwala najpełniej prześledzić
stylistyczną ewolucję w graficznej twórczości Rubczaka polegającą na stopniowym odchodzeniu od precyzyjnego definiowania form konturem i akcentowania różnorodności efektów fakturowych na rzecz lakonicznego zaznaczania kształtów kreską miękką, porwaną, sugerującą raczej niż opisującą wizualną rzeczywistość. Rubczak, podobnie jak Pankiewicz, opracowywał w rozmaitych wariantach widoki
paryskich mostów. W ujęciach Sekwany subtelne niuanse sugestywnie oddają sfalowanie wody i migotliwe refleksy na jej tafli.
poz. 45
poz. 46
poz. 47
poz. 48
45. Rubczak Jan
Gros-Horloge [zegar astronomiczny] z Rouen, ok. 1912
Akwaforta; wym.: 195 x 140 mm; plansza: 325 x 250 mm; sygn.
oł. p.d.: Jan Rubczak; w p.d.r. zapiski kolekcjonerskie oł. Rzadkość.
Cena wyw.: 2000 zł
46. Rubczak Jan
Paryż. Pont Neuf, ok. 1912
Akwatinta; wym. komp.: 170 x 207 mm; plansza: 328 x 505 mm;
sygn. oł. p.d.: Jan Rubczak. Rzadkość.
Cena wyw.: 3200 zł
47. Rubczak Jan
Wnętrze katedry Notre-Dame w Paryżu, ok. 1912
Akwaforta; wym. komp.: 320 x 220 mm; plansza: 505 x 405 mm;
sygn. oł. p.d.: Jan Rubczak; w p.d.r. zapiski kol. oł. Rzadkość.
Cena wyw.: 3200 zł
48. Rubczak Jan
Motyw z Ogrodów Luksemburskich w Paryżu, ok. 1912
Akwaforta, akwatinta; wym. komp.: 240 x 210 mm; plansza: 505
x 405 mm; sygn. oł. p.d.: Jan Rubczak; w p.d.r. zapiski kolekcjonerskie oł.; grafika przedstawia Fontaine des Quatre parties du monde
(Fontannę Czterech Części Świata), której głównym elementem
jest kula ziemska podtrzymywana przez kobiety symbolizujące
kontynenty - Amerykę, Azję, Afrykę i Europę. Rzadkość.
Cena wyw.: 3200 zł
31
Aukcja nr 48
49. Szymanowski Wacław
Projekt pomnika Artura Grottgera, 1898
Odlew gipsowy patynowany, na metalowym stelażu; wys. całości: 94 cm; cokołu: 70 cm;
popiersia: 24 cm.
Projekt kompozycji pochodzi z 1898 (wtedy rozstrzygnięto konkurs na pomnik
Grottgera). Kompozycja „Ofiary wojny” („zwana także „Geniusz Grottgera na polu
bitwy”) powstała w 1901. Realizacja całości w 1903. Dwuczęściowy cokół, w skład
którego wchodzi: sześcienna baza z płaskorzeźbioną kompozycją Ofiary wojny od
frontu oraz część górna, profilowana, stanowiąca podstawę dla popiersiowego portretu malarza. Postać ukazana frontalnie, z głową zwróconą w ¾ w prawo. Poła płaszcza
przerzucona przez prawe ramię. Kompozycja na cokole (trzy akty). Na pierwszym
planie dwie postaci, leżące w uścisku; w tle trzecia, siedząca bokiem do widza. Zarówno popiersie jak i relief na cokole patynowane przez artystę.
Wacław Szymanowski (1859-1930) - jeden z najwybitniejszych artystów neoromantyzmu i symbolizmu na przełomie XIX i XX w. Realizował pomniki, także
o charakterze kompozycji rodzajowych (Pomnik Artura Grottgera na Plantach w Krakowie, 1898, odsłonięcie w 1903; Pomnik Fryderyka Chopina w Warszawie, projekt
1909, realizacja 1929, rekonstrukcja 1958), rzeźby nagrobkowe i kommemoratywne
(nagrobek J. Słowackiego w kościele parafialnym w Krzemieńcu, 1911; liczne nagrobki w Warszawie na cmentarzu Powązkowskim, m.in. Pomnik nagrobny ojca artysty,
1906); jest także autorem projektu monumentalnej kompozycji Pochód na Wawel
(1911-12), złożonej z postaci historycznych; w twórczości rzeźbiarskiej stosował
repertuar spokojnych form, wywołujących nieco liryczne wrażenia, utrzymanych
w ogólnej stylistyce secesji.
Lit.: „Wacław Szymanowski”, katalog wystawy monograficznej, Muzeum Narodowe w Warszawie,
1981 (tamże obszerna literatura wraz z publikacjami w czasopismach); Katalog wystawy zbiorowej rzeźb i obrazów Wacława Szymanowskiego, Muzeum Wielkopolskie w Poznaniu, 1920.
32
50. Szymanowski Wacław
Juliusz Słowacki, 1909
Gips; wym.: 39 x 41 x 22 cm; sygn. z tyłu na cokole, od prawej: W. Szymanowski; z przodu na cokole napis: ŻEBY TEŻ JEDNA PIERŚ
BYŁA ZROBIONA / NIE PODŁUG MIARY KRAWCA LECZ FIDIASZA! / ŻEBY TEŻ JEDNA PIERŚ JAK PIERŚ MEMNONA / ŻEBY TEŻ JEDNA! / BENIOWSKI PIEŚŃ III.
W związku z setną rocznicą urodzenia Juliusza Słowackiego, która przypadała na rok 1909, Szymanowski stworzył jego rzeźbę, powtórzoną w różnych odlewach. W katalogu wystawy „Wacław Szymanowski 1859-1930” (Muzeum Narodowe w Warszawie 1981) H. Kotkowska-Bareja podała, że Komitet obchodów setnej rocznicy urodzin Juliusza Słowackiego we Lwowie wydał co najmniej sześć egzemplarzy w brązie oraz inne w nieznanym materiale i formie. Inne znane odlewy tej rzeźby: 1) gips, 40,5 x 41 x 24 cm, Muzeum Uniwersytetu
Jagiellońskiego; 2) gips, 39 x 41 x 22 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie. W 1909 odlano w Paryżu pomnik, który odsłonięto w 1910
w kościele w Krzemieńcu na Wołyniu.
Lit.: Wacław Szymanowski, katalog wystawy monograficznej, Muzeum Narodowe w Warszawie, 1981, poz. 25e (tamże obszerna literatura wraz z publikacjami w czasopismach); Katalog wystawy zbiorowej rzeźb i obrazów Wacława Szymanowskiego, Muzeum Wielkopolskie w Poznaniu, 1920; D.
Kaczmarczyk, Rzeźba polska, Warszawa 1973, poz. 477.
33
Lata
międzywojenne
Lata międzywojenne
51. Stryjeńska Zofia
Kurpianka, lata 30. XX w.
Gwasz, papier; wym. w świetle pp.: 42 x 32 cm; sygn. p.d.: Z. STRYJEŃSKA.
Praca po konserwacji.
Cena wyw.: 1200 zł
Stryjeńska Zofia (1894-1976): malarka, graficzka, projektantka tkanin, jedna z najważniejszych artystek XX w., bliska tradycji młodopolskiej, przedstawicielka nurtu art déco
w Polsce; podając się za mężczyznę, studiowała w akademii monachijskiej; mieszkała
w Krakowie, Warszawie i Zakopanem; była członkiem ugrupowania Rytm (od 1922);
w 1925 otrzymała w Paryżu cztery Grand Prix na Międzynarodowej Wystawie Przemysłu Artystycznego (w dziedzinie dekoracji architektonicznej, plakatu, tkaniny i ilustracji
książkowej), w 1932 zdobyła złoty medal na XVIII Biennale w Wenecji, w 1936 została
uhonorowana Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury; jej styl, początkowo bliski secesji, ewoluował w stronę form kubizujących; realizowała kompozycje religijne (cykl
Pascha, 1917-18), rodzajowe, inspirowane głównie mitologią, obrzędowością słowiańską,
a także folklorem polskim (cykl Bożki słowiańskie, 1918-22; panneau Miesiące, 1925; cykl
Kolędy, 1926; cykl Polskie tańce, 1929; cykl Piastowie, 1929; cykl Tatry i Górale, 1930; cykl
Magia słowiańska, 1934), tworzyła portrety (Poranek, 1923, Zmierzch, 1923); wykonywała
również ilustracje do dzieł literatury pięknej (Monachomachia I. Krasickiego, 1921; Rymy dziecięce K. Iłłakowiczówny, 1922; Sielanki Sz.
Szymonowica, 1926; Treny J. Kochanowskiego, 1930); zajmowała się scenografią i projektowaniem kostiumów teatralnych (dekoracje
i kostiumy do baletu Harnasie K. Szymanowskiego, 1938), grafiką warsztatową (zwłaszcza litografią barwną, m.in. Światowid, 1917)
i użytkową; w twórczości stosowała repertuar form uproszczonych i zgeometryzowanych, wywodzących się z tradycji kubizmu i formizmu; realizowała dynamiczne, choć płaszczyznowe kompozycje odznaczające się świetlistą grą jasnych barw.
52. Pronaszko Zbigniew
Rodzina żydowska // Scena przydrożna, lata 30. XX w.
Akwarela, gwasz, tusz; praca dwustronna; wym.: 26,5 x 33,5 cm;
przy pierwszym temacie sygn. Z. Pronaszko.
Cena wyw.: 800 zł
Zbigniew Pronaszko (1885-1958) - malarz, rzeźbiarz, scenograf,
jeden z najważniejszych artystów okresu formizmu; brat Andrzeja;
studiował na ASP w Krakowie; w 1907 odbył podróż artystyczną
do Wiednia, Monachium, Paryża; był znaną postacią awangardowego środowiska; w 1917 współtworzył ugrupowanie Formistów;
był członkiem grupy Zwornik; w pierwszym okresie twórczości
pod wpływem symbolizmu, po 1917 wykształcił indywidualny
styl i zwrócił się ku formom koloryzmu; pracował w Krakowie,
Wilnie (w l. 1923-25 był profesorem na Wydziale Sztuk Pięknych
USB), Warszawie, w Krakowie (od 1945 był profesorem w ASP).
53. Malina Marian
Taniec, l. 30. XX w.
Pastel, papier; wym.: 32 x 60 cm; nie
sygn. Praca z okresu przedwojennej
edukacji w Szkole Przemysłu Artystycznego w Sosnowcu.
Cena wyw.: 1000 zł
Marian Malina (1922 - 1985) malarz i grafik, pracował głównie
w drzeworycie, monotypii i opracowanej przez siebie technice cellografii. Absolwent krakowskiej ASP (u J.
Fedkowicza, K. Srzednickiejgo i A.
Jurkiewicza. Był współzałożycielem
grupy „Zagłębie”, członkiem grupy
MARG (od 1957) oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON w Szwajcarii, a także
Komitetu Narodowego AIAP.
35
Aukcja nr 48
Jan Kaczmarkiewicz i „szkoła wileńska”
Jan Kaczmarkiewicz (1904 – 1989) - polski malarz, historyk sztuki, pedagog. Studiował historię sztuki i architekturę klasyczną na Uniwersytecie Poznańskim. W 1929 wykonywał ilustracje do pism katolickich. Po uzyskaniu stypendium w 1932 wyjechał na studia malarskie
do Wilna, gdzie kształcił się na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego pod kierunkiem Ludomira Sleńdzińskiego. Po
wojnie podjął pracę dydaktyczną w Wilnie, a po wysiedleniu Polaków z Wilna – w Bytomiu i Katowicach. Od 1959 był członkiem ZPAP.
W pracach Kaczmarkiewicza zdumiewa wprawność warsztatowa, perfekcja rysunku, niezauważalnych gołym okiem, milimetrowych
pociągnięć pędzelka, przywodzące na myśl malarstwo miniaturowe. Artysta, na wzór swojego mistrza, inicjatora „szkoły wileńskiej”
- Ludomira Sleńdzinskiego, prowadził dialog z tradycją artystyczną i warsztatową. Sięgając do estetyki i warsztatu włoskiego quattrocenta, podkreślał modelunek twarzy, włosów, muskulatury ciała swoich modeli rozbielonym laserunkiem imitującym trójwymiarowość
form i aksamitną gładkość skóry. Swoje dzieła sygnował często w języku włoskim: Giovanni Kaczmarkiewicz. Zarówno wcześniejsze
studia na wydziale architektury klasycznej, jak i kontakty ze środowiskiem neoklasyków „szkoły wileńskiej”, zaowocowały fascynacją
sztuką antyczną i śródziemnomorską. Częstym tematem jego obrazów były akty męskie i portrety młodzieńców, a ulubionymi motywami elementy architektury wileńskiej.
54. Kaczmarkiewicz Jan
Profil mężczyzny [Ego]
Gwasz, papier; wym.: 31 x 22,7 cm; sygn. na
odwrocie oprawy: Jan Kaczmarkiewicz. Praca
oprawiona, za szkłem. Lit.: Kompozycja ujęta
w rękopiśmiennym katalogu twórczości artysty
sporządzonym w latach 1932-1957.
Cena wyw.: 2100 zł
36
Portret prof. Romualda Twardowskiego, 1953
Gwasz, papier; wym.: 15 x 9,5 cm; Na odwrocie
zapis muzyczny utworu R. Twardowskiego z dedykacją dla Jana Kaczmarkiewicz oraz datą: XII.
1953. Kaczmarkiewicz był znajomym kompozytora, człowieka wprowadzającego go w atmosferę
antyku, o czym kompozytor wspomina w pamiętnikach „Było, nie minęło”, wydanych w 2000 roku.
Stan zachowania: kartonik z rysunkiem naklejony
autorsko na jedwabny podkład. Całość oprawiona
w oryginalną ramkę, za szkłem.
Cena wyw.: 1200 zł
Lata międzywojenne
Akt młodzieńca z tyką, 1936
Gwasz, papier; wym.: 24,3 x 7,8 cm; sygn. oł. poniżej komp.: Giovanni Kaczmarkiewicz 1936. Praca oprawiona i za szkłem.
W całopostaciowo ujętym wizerunku nagiego młodzieńca wyraźnie rysują się inspiracje antycznym kanonem piękna ludzkiego ciała,
w którym najważniejszą rolę odgrywała harmonia poszczególnych
elementów, mierzonych przy użyciu modułu. Kanon ten ulegał modyfikacjom wraz z rozwojem sztuki starożytnej i nowożytnej. Sportretowany mężczyzna, pod względem ujęcia (pozycja kontrapostu - oparcie
ciężaru ciała na jednej, wysuniętej do przodu nodze) i proporcji przywodzi na myśl starożytne posągi młodych atletów - Polikleta (Doryfos
tj. Niosący włócznię), Lizypa (Apoksyomenos) oraz rzeźby wczesnego
renesansowu włoskiego m.in. Dawida Donatella
Cena wyw.: 1500 zł
Portret młodzieńca [Apollo], l. 30. XX w.
Gwasz, papier; wym.: 16,5 x 8 cm; nie sygn. Praca podklejona autorsko na kolorystycznie dobrany karton; oprawiona i za szkłem.Lit.: Portret ujęty w rękopiśmiennym katalogu twórczości artysty sporządzonym w latach 1932-1957.
Malując miniaturowy portrecik młodego mężczyzny artysta zmodyfikowa klasyczną ikonografię starożytnego boga piękna, światła, muzyki, patrona sztuki
i poezji, przewodnika muz, jednocześnie najmłodszego pośród olimpijskiego
zgromadzenia bogów (brak łuku i liry). Przy neorenesansowej formie popiersia
o modelowanych laserunkowo rysach twarzy i linearnych, „ostro ciosanych” fałdach szat, artysta nie zapomniał bowiem o charakterystycznym dla wizerunków
Apolla uczesaniu (por. Apollo Belwederski) - smukłą, androgeniczną twarz otaczają skręcone, złote pukle, część kosmyków została spięta na czubku głowy złotą
broszką, tworząc rodzaj oryginalnej, kokardy czy koka. Także okalająca ramiona
tkanina przywodzi na myśl luźno narzucone draperie antycznych bohaterów.
Cena wyw.: 1500 zł
37
Aukcja nr 48
58. Stańko Michał
Panorama Zakopanego, 1937
Olej, płótno; wym.: 62 x 81 cm; sygn.
i datowany p. d. M. Stańko 937.
Widok miasta od strony Gubałówki
z dominantą kościoła parafialnego; cmentarz na Pęksowym Brzyzku (pierwszy
plan) jeszcze w pierwotnej formie, sprzed
przebicia przez Niemców łącznika między Krupówkami a dolną stacją kolejki.
Cena wyw.: 5500 zł
59. Stańko Michał
Morskie oko, l. 30. XX w.
Olej, tektura; wym.: 35 x 50 cm; sygn. p.
d.: M.Stańko
Cena wyw.: 2500 zł
Michał Stańko zw. „Michałem z Sosnowca” - malarz pejzażysta; we wczesnej młodości mieszkał w Miechowie. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach. W latach 1927-1939 przebywał głównie w Zakopanem; malował liczne krajobrazy tatrzańskie i współpracował
z Januszem Kotarbińskim pracując nad polichromią nowego kościoła parafialnego (1932-1934). Czasowo mieszkał także w Sosnowcu.
Należał do - założonego w 1929 przez Stanisława Szukalskiego - „Szczepu Rogate Serce“, przybierając miano Michała z Sosnowca.
W 1939 ochotniczo wstąpił do wojska, biorąc udział w kampanii wrześniowej. W latach 1942 -1943 wykonał polichromię w kościele
w Koziegłowach k. Częstochowy. Po wojnie związany był ze śląskim środowiskiem artystycznym, ale stale mieszkał w ulubionym Zakopanem, gdzie miał pracownię. Malował pejzaże; w tym szczególnie krajobrazy tatrzańskie, ale także widoki ze Śląska (Pejzaż z okolic Szopienic,
1962). Ponadto tworzył martwe natury, portrety, akty i kompozycje symboliczne. Były to głównie obrazy olejne i - rzadziej - akwarele.
38
Lata międzywojenne
60. Wygrzywalski Feliks Michał
Capri, lata 20. XX w.
Olej, płótno; wym.: 50 x 80 cm; sygn. l.d.: F. M. Wygrzywalski / Isola Capri. Obraz oprawiony. Jeden z ulubionych tematów malarskich
artysty, do którego wracał przez ćwierć wieku. Fascynowała go migotliwość wody, gra refleksów światła na falach, bezkres żywiołu,
skontrastowane skalną ścianą Koziej Wyspy.
61. Borysowski Stanisław
Pejzaż z Francji [Dolina Rodanu],
lata 30. XX w.
Olej, płótno; wym.: 62 x 70 cm;
sygn. l.d.: Borysowski.
Praca z czasów studiów w paryskiej
filii krakowskiej ASP u prof. J. Pankiewicza (1933-35). Efektowna, paryska rama.
Cena wyw.: 9800 zł
39
Aukcja nr 48
Stowarzyszenie Polskich Artystów Grafików „Ryt”
Warszawska grupa artystyczna działająca w l. 1925-39, utworzona z inicjatywy W. Skoczylasa i L. Gardowskiego; skupiała głównie
grafików uprawiających drzeworyt, przystąpili do niej m.in.: E. Bartłomiejczyk, W. Borowski, T. Cieślewski syn, Z. Kamiński, S. Rzecki, W. Wąsowicz, Bogna Krasnodębska-Gardowska, później dołączyli uczniowie Skoczylasa i Bartłomiejczyka, m.in.: W. Podoski, S.
Ostoja-Chrostowski, T. Kulisiewicz, M. Jurgielewicz, K. Srzednicki, S. Mrożewski; początkowo członkowie grupy uprawiali drzeworyt
inspirowany sztuką ludową, wzorowany na pracach Skoczylasa; z czasem pogłębiło się ich zainteresowanie doskonałością warsztatu,
popularny stał się drzeworyt sztorcowy, pozwalający na subtelniejsze efekty i precyzję przedstawienia przedmiotów; stowarzyszenie
organizowało wystawy, którym towarzyszyły prelekcje i odczyty popularyzujące drzeworyt; od 1933 prowadziło subskrypcję taniej
grafiki. Stylistyka „Rytu” znajdywała odzwierciedlenie także w twórczości uczniów Władysława Skoczylasa bezpośrednio nie związanych z ugupowaniem, ale kontynuujcych przygodę z drzeworytem i grafiką warsztatową przez wiele lat, także po wojnie (Pawła Stellera
i Stanisława Raczyńskiego).
62. Raczyński Stanisław
Tematy ludowe, po 1946
Teka 6 drzeworytów: 1. Śmigus Dyngus;
drzew. barwny, wym.: 160 x 135 mm. 2.
Praczki; drzew. wym.: 145 x 125 mm. 3.
Żniwiarze; drzew; wym.: 155 x 125 mm.
4. Zbójnicy; drzew. barwny; wym.: 160 x
130 mm. 5. Kobziarz; drzew; wym.: 160
x 115 mm. 6. Orkiestra góralska; drzew.
barwny; wym.: 125 x 170 mm. Grafiki
sygn. oł. p. d.: St. Raczyński, oryginalnych, papierowych koszulkach. Całość
w oryginalnej kartonowej tece, z obwolutą zachowaną w stanie dobrym. Grafiki w stanie bardzo dobrym. Poz.: 2, 3,
4 znane w większych wersjach wykonanych w okresie międzywojennym.
Cena wyw.: 800 zł
63. Mrożewski Stefan
Legendy Warszawy, 1938
Teka 10 drzeworytów; wym.: 400 x 258 mm; teksty E. Szelburg-Zarembina, wstęp P. Koczorowski; wydano nakładem Towarzystwa
Bibliofilów Polskich w Warszawie; odbito pod nadzorem A. Półtawskiego; ozdobne inicjały, winiety; oddzielnie 10 prac pełnoformatowym w ppartou, sygn. oł. przez autora: a) Wróżba Panny Wodnej, b) Kocur z kamienicy Książąt Mazowieckich, c) Kochanica diabła, d)
Złota Kaczka, e) Burmistrz i śmierć, f ) Pan Jezus u fary, g) Widmo, h) O Basi Giżance, i) Cud u Św. Anny, j) Przestroga. Stan zach.: brak
oryginalnej teki, część kart zabrudzona. Lit.: M. Grońska, „Grafika w książce, tece i albumie”, Wrocław 1994, poz. 407 Egzemplarz z 30
oznakowanych literą (tu: M) przeznaczonych dla Autorów: Stefana Mrożewskiego i Ewy Szelburg-Zarębiny. Stan bardzo dobry.
40
Lata międzywojenne
64. Szmaj Stefan
Autoportret, 1916
Linoryt; wym.: 170 x 135 mm; sygn. oł. p. d., oraz na pł.
lewy i prawy d. Uszkodzenia prawego oraz dolnego marginesu bez szkody dla kompozycji. Poniżej dedykacja autorska z 1957.
Lit.: Katalog wystawy „Stefan Szmaj. Grafika-Rysunek”, Kraków
2011, poz. 29; „Bunt. Ekspresjonizm poznański 1917-1925”, katalog
wystawy, Muz. Narodowe, Poznań 2004, poz. 218, il.; „Stefan Szmaj.
Wystawa grafiki i rysunku”, Nautilus, Kraków 2012, poz. 7, il.
Cena wyw.: 1200 zł
65. Weiss Wojciech
I Wystawa Niezależnych, 1927
Litografia dwubarwna kredką i pędzlem (barwy: czerwona i czarna); wym.: 997 x 698 mm, sygn. na kamieniu p. d. monogramem wiązanym: WW. Lit.: R. Weiss, „Wojciech Weiss. Twórczość graficzna”, Kraków 2006, s. 62, poz. 20.
Cena wyw.: 3500 zł
66. Weiss Wojciech
Wystawa Sztuki Polskiej w Pradze, 1927
Plakat, litografia barwna pędzlem i prusz na kremowej tincie;
wym.: 700 x 990 mm, sygn. na
kamieniu pośrodku monogramem wiązanym: WW oraz p.
d.: Lit. A. Pruszyński, Kraków.
Opisy w języku czeskim. Stan
zachowania: prawy dół odklejone rozdarcie marginesu bez
szkody dla kompozycji.
Lit.: R. Weiss, „Wojciech Weiss.
Twórczość graficzna”, Kraków
2006, s. 63, poz. 23.
Cena wyw.: 7900 zł
41
W kręgu
nowoczesności
67. Orbitowski Janusz
8/97, 1997
Technika mieszana; wym.: 61 x 40 cm; na odwrocie opis autorski.
Cena wyw.: 5000 zł
68. Orbitowski Janusz
4/95, 1995
Akryl, płótno, tektura, płyta pilśniowa; wym.: 61,5 x 41,5 cm,
na odwrocie opis autorski.
Cena wyw.: 7200 zł
Janusz Orbitowski (ur. 1940) - malarz i grafik. Ukończył Wydział Malarstwa i Grafiki na ASP w Krakowie. Od 1968 wystawia swoje
prace, miedzy innymi w Nowym Jorku. Większość jego obrazów zbudowana jest z rombów i prostokątów. Pod koniec lat 60., artysta
nadał swym geometrycznym konstrukcjom - trójwymiarowość; naklejane na powierzchnie tworzą reliefy. Studiował w krakowskiej
Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa i Grafiki w pracowni A. Marczyńskiego. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w 1967
r. Jest profesorem zwyczajnym macierzystej uczelni; obecnie pełni funkcję kierownika Katedry Rysunku. Miał dwadzieścia wystaw
indywidualnych w kraju i za granicą; uczestniczył w ponad stu wystawach zbiorowych reprezentujących nurt abstrakcji geometrycznej.
Głównym obiektem zainteresowań J. Orbitowskiego są: przestrzeń, światło, ruch i ich wzajemne relacje. Od 1970 r. istotnym środkiem
wyrazu jest dla malarza relief. Obrazy artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, Warszawie, Gdańsku, Wrocławiu, Muzeum Sztuki w Łodzi oraz wielu kolekcjach prywatnych w Polsce, Francji, Szwecji. Niemczech i Stanach Zjednoczonych.
69. Walicki Leszek
Rozrastanie zieleni, 1965
Olej, płótno; wym.: 135 x 100,5 cm. Na odwrocie opis autorski oraz naklejki: Biura
Wystaw Artystycznych z Krakowa oraz Ogólnopolskiej Wystawy Młodego Malarstwa
Rzeźby i Grafiki w Sopocie z 1968 roku.
Cena wyw.: 8000 zł
Leszek Walicki (ur. 1939) - malarz, eseista, poeta; absolwent Akademii Sztuk Pięknych
w Warszawie w pracowni prof. A. Nachta-Samborskiego i prof. E. Eibischa; w 1965 r.
debiut w Galerii "Krzysztofory" wspólnie z malarzem japońskim Koji Kamoji; uczestniczył w wielu wystawach (w kraju i za granicą), spotkaniach autorskich z publicznością,
artystami i teoretykami sztuki. Twórczość Walickiego, zaliczana przez krytyków do
tzw. "abstrakcji aluzyjnej", jest ściśle związana z przyrodą: zjawiskami mikrokosmosu,
wzrostem i podziałem komórek w świecie organicznym. Malarstwo to od kilkudziesięciu lat, jest próbą samotnego poszukiwania własnego tematu w sztuce - poszukiwania
odpowiedzi czym jest organizm materii ożywionej w swym zarodku oraz w spełnieniu
- w kształcie formy biologicznej.
43
Aukcja nr 48
70. Stażewski Henryk
Kompozycja geometryczna, 1930/77
Serigrafia, papier; wym.: 700 x 790 mm; sygn. oł.
p.d.: 71/100 H. Stażewski 1930/1977. Stan zachowania: bardzo dobry.
Cena wyw.: 6000 zł
71. Stażewski Henryk
Teka, 1977
Teka 4 serigrafii, Wydawnictwo: Edition Hoffman,
Friedberg. Grafiki z tekstem Ryszarda Stanisławskiego; wym.: 600 x 600 mm; egz. nr 85/100, plansze sygnowane przez artystę p.d. H. Stażewski 1977,
l.d.: 85/100. Teka w stanie bardzo dobrym, nie zawiera dwóch obiektów przestrzennych.
poz. 71
poz. 70
Henryk Stażewski (1894-1988): malarz, grafik, teoretyk sztuki, scenograf, reprezentant międzywojennej awangardy i konstruktywizmu, jeden z głównych
przedstawicieli abstrakcji geometrycznej; studiował w Szkole Sztuk Pięknych
w Warszawie (u S. Lentza); od 1917 był członkiem ugrupowania Ekspresjoniści Polscy (Formiści) oraz członkiem-założycielem Grupy „Blok” (1924-26);
od 1924 często wyjeżdżał do Paryża, gdzie zaprzyjaźnił się z P. Mondrianem;
w 1931 współtworzył Międzynarodową Kolekcję Sztuki Nowoczesnej w Łodzi;
prezentował prace na licznych wystawach polskiej sztuki współczesnej za granicą, m.in. w Paryżu, Londynie, Mediolanie, Madrycie, Berlinie, Rzymie, Brukseli, Genewie, Wenecji, Nowym Jorku, Chicago, Los Angeles, Tel Awiwie, Tokio;
znaczna część prac artysty została zniszczona w czasie II wojny światowej; początkowo jego twórczość powstawała w kręgu kubizmu i puryzmu, rychło jednak
ewoluowała w kierunku abstrakcji; twórczość z l. 60. i 70. wpisywała się w ramy
abstrakcji geometrycznej; od l. 50. artysta tworzył cykle białych i barwnych reliefów, w których badał współzależność kształtu i barwy, porządku i przypadku; jest autorem licznych wypowiedzi teoretycznych na temat sztuki; w 1980 zainicjował wymianę dzieł między polskimi
i amerykańskimi artystami dla uczczenia 50. rocznicy otwarcia Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej w Łodzi.
72. Berdyszak Jan
Milczenie VII, 1971
Autoheliografia; wym.: 200 x 540 mm;
sygn. i datowany oł. l.d.: Jan Berdyszak
1974; p.d. tytuł.
Lit.: Jan Berdyszak. O antynomiach nowoczesnych;
katalog wystawy V-VIII 1997; Muzeum w Zielonej Górze; Kowalska B., Jan Berdyszak, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1979. W 1974
ukazał się źródłowy katalog Jana Berdyszaka
z okazji jego wystawy retrospektywnej w Muzeum Narodowym w Poznaniu, a w 1996 obszerny katalog towarzyszący wystawie jego prac
w BWA i Muzeum Śląskim w Katowicach.
Cena wyw.: 2200 zł
Jan Berdyszak (ur. 1934): malarz, rzeźbiarz, grafik, twórca instalacji, scenograf, teoretyk sztuki; przedstawiciel sztuki abstrakcyjnej;
należał do organizatorów Centrum Rzeźby w Orońsku (1965); uczestniczył w wielu wystawach, także międzynarodowych (m.in. International Festiwal Exhibition w Edynburgu, 1969; Międzynarodowe Triennale Grafiki w Fredrkstad, 1995); otrzymał liczne nagrody,
m.in. w 1978 Nagrodę imienia Jana Cybisa, 1979 nagrodę na Międzynarodowym Quadriennale Praskim; w 1979 ukazała się monografia artysty autorstwa B. Kowalskiej.
44
73. Wałach Stanisław
Człowiek z pojazdem kosmicznym, lata 60
Olej, blacha; wym.: 120 x 100 cm; sygn. na odwrocie:
S. Wałach; tamże naklejki z wystaw w Biurze Wystaw
Artystycznych oraz Towarzystwie Przyjaciół Sztuk
Pięknych w Krakowie.
Cena wyw.: 6000 zł
Stanisław Wałach (1919-1983): malarz; w latach
1932-35 uczył się w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego; w 1938 rozpoczął
studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, przerwane w czasie wojny; w latach 1941-43 uczył się w tzw.
Kunstgewerbeschule; w 1945 ponownie na Akademii
Sztuk Pięknych w Krakowie (u prof. J. Fedkowicza);
jego twórczość obejmowała malarstwo sztalugowe,
monumentalne świeckie i religijne, rysunek, grafikę;
początkowo malował obrazy realistyczne, następnie
w duchu socrealizmu i wreszcie we własnym, indywidualnym stylu wyrażającym się fakturowością,
syntezą postaci i przedmiotów, abstrakcją, w tym
geometryczną. W latach 60., w dobie przyspieszonego
rozwoju astronautyki, literatury Sci-Fi i pierwszych
filmów o Obcych - zwłaszcza w USA, także artyściplastycy chętnie zaczęli sięgać do motywów “nie z tego
świata”. W sztuce Stanisława Wałacha tematyka “kosmiczna” powracała zarówno w malarstwie, jak i w grafice, korespondując z zamiłowaniem artysty do subtelnej metaforyki i niesamowitości.
74. Wójcik Henryk
Kompozycja, 1967
Olej, płótno; wym.: 137 x 115 cm; sygn. p.d.:
HEN. WÓJCIK.
Cena wyw.: 6000 zł
Henryk Wójcik (1920-2009): malarz; w l. 19451950 studiował w Akademii Sztuk Pięknych
w Krakowie w pracowni prof. Z. Pronaszki;
przez wiele lat pracował jako pedagog w tejże
uczelni; był przewodniczącym ZPAP w Krakowie; dla twórczości Wójcika charakterystyczne
są przede wszystkim symbol i malarska alegoria; znany jako pejzażysta i autor doskonałych
kolorystycznie martwych natur wpisujących się
w nurt tradycji krakowskiego koloryzmu, tworzył takż kompozycje bliskie abstrakcji, o bogatej
kolorystyce i fakturze; jego działalność prezentowana była na ponad 20 wystawach indywidualnych, około 60 wystawach ogólnopolskich i 20
za granicą; obrazy Wójcika znajdują się w muzeach i kolekcjach prywatnych w Polsce, we Włoszech, Niemczech, Francji, Australii, Kanadzie
i Stanach Zjednoczonych.
45
Aukcja nr 48
II Grupa Krakowska (zał. 1959)
Ugrupowanie kontynuujące tradycję przedwojennej Grupy Krakowskiej, do której dawnych członków: M. Jaremy i J. Sterna, dołączyli
nowi twórcy: T. Brzozowski, T. Kantor, K. Mikulski, J. Nowosielski, J. Skarżyński, J. Tarasin, J. Tchórzewski, E. Rosenstein, J. Maziarska,
J. Kraupe, D. Mróz, A. Marczyński, J. Bereś, J. Jończyk, J. Pamuła, M. Stangret, J. Tarabuła, Z. Warpechowski, A. Lenica i in., a siedzibą
grupy stała się piwnica pałacu Pod Krzysztofory; członków grupy łączyła wiara w suwerenność sztuki, przez którą manifestuje się wolność
artysty, wynikająca z niej postawa bezkompromisowości twórczej, tolerancja estetyczna i etyczne zaangażowanie.
75. Jarema Maria
Mątwa - projekty kostiumów, 1955-1956
Gwasz, karton; dwa studia projektowe, z doborem kolorów,
kostiumów do „Mątwy” S. I. Witkiewicza, wystawionej przez
T. Kantora w teatrze Cricot. 1. Clown; wym.: 22,7 x 13 cm;
opis na odwrocie i dodatkowy, oł. szkic postaci. 2. Małgorzata; wym.: 24,5 x 14,5 cm; opis na odwrocie i dodatkowy,
szkic postaci kredką oraz potwierdzenie autentyczności
przez męża artystki, K. Filipowicza (z 1973).
Wybór Mątwy Witkacego na inauguracyjny spektakl podkreślał awangardowy rodowód teatru. Kostiumy i scenografia Jaremianki wyraźnie określiły oblicze teatru. Chociaż
współpraca, przerwana śmiercią artystki, trwała zaledwie
trzy lata, Kantor do końca życia miał wobec niej dług, który
próbował spłacić umieszczając w spektaklu Dziś są moje urodziny jej postać jako Rewolucyjnego Komisarza Abstrakcji.
Lit. Prace reprodukowane w kat.: „Maria Jarema. Katalog wystawy,
listopad 1962”, Kraków, Pałac Sztuki, s. 52, poz. 13.
Cena wyw.: 8000 zł
76. Brzozowski Tadeusz
Śpiąca, 1982
Technika mieszana, papier; wym.: 100 x 67 cm, sygn.. d.: T.B. 82, oraz dedykacja autorska na odwrocie: T. Brzozowski; Kochanej Zosi; T.B. 82.
Cena wyw.: 2900 zł
77. Brzozowski Tadeusz
Toaleta, 1981
Tusz, akwarela, węgiel, papier; wym.: 100 x 70 cm, sygn. d.: T.B.81, oraz dedykacja autorska na odwrocie: Przyjacielowei Zygmuntowi; T. Brozowski.
Cena wyw.: 2900 zł
Tadeusz Brzozowski (1918-1987) – polski malarz i rysownik; profesor malarstwa i rysunku w 1954-1959 i dyrektor 1959-1961
Państwowego Liceum Technik Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem; od 1962 profesor PWSSP w Poznaniu; członek
Grupy Krakowskiej.Uprawiał malarstwo (także ścienne), rysunek i scenografię, projektowal tkaniny. Krytycy łączą jego twórczość z surrealizmem. Cechuje ją groteskowość, baśniowość. Pomimo abstrakcjonizmu kompozycje nawiązują do skomplikowanego, codziennego
życia. Brzozowski zawsze interesował się tajnikami warsztatu, „drapieżną”, haczykowatą, witkacowską formą.
46
78. Kraupe-Świderska Janina
Metamorfozy. Księga przemian, 1997
Linoryt barwny, czarny karton; wym.: 700 x 500 mm; sygn. p.d. J.
Kraupe 1997, l.d. tyt. Odbitka autorska. Praca z teki 18 linorytów
„Metamorfozy. Księga przemian”. Prace z tego cyklu można łączyć
z alchemią: pionowy format prac i pionowe osie kompozycyjne oraz
schody akcentują wznoszenie się ku górze, a zatem samodoskonalenie;
płomienie przywodzą na myśl wspomniany ogień; formy esowato-spiralne mogą sygnalizować zaproszenie do wnikania w głąb świata,
a także symbolizować mądrość i wieczność.
Cena wyw.: 2500 zł
Metamorfozy. Księga przemian, 1997
Linoryt barwny, czarny karton; wym.: 700 x 500 mm; sygn. p.d. J. Kraupe 1997, l.d. tyt. Odbitka autorskie ed. Praca z teki 18 linorytów „Metamorfozy. Księga przemian”.
Cena wyw.: 2500 zł
poz. 78
poz. 81
Wieczór, 1959
Akwarela, czarny karton; wym.:
30,7 x 17,2 cm; sygn. p.d.: J. Kraupe; na odwrocie opis autorski.
Cena wyw.: 800 zł
Saloniki. Kościół śś. Aniołów, 1959
Akwarela, papier żeberkowy; wym.:
24 x 32 cm; sygn. oł. p.d. J. Kraupe;
opis autorski na odwrocie.
Cena wyw.: 800 zł
poz. 80
poz. 79
Janina Kraupe-Świderska (1921-2016): malarka, graficzka; w okresie II wojny światowej członek konspiracyjnego teatru T. Kantora, od
1958 Grupy Krakowskiej; jej styl, ukształtowany pod wpływem surrealizmu, fascynacji magią i astrologią, jest bliski lirycznej abstrakcji;
inspiracją dla lirycznych obrazów i grafik artystki często była muzyka
i poezja, a także kultura Dalekiego Wschodu; cykle poetyckich kompozycji są wypełnione tajemnymi znakami, symbolami, przypominają partytury okultystyczne; jej prace znajdują się w wielu muzeach i kolekcjach prywatnych, polskich i zagranicznych, były eksponowane na kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i ok. 200 zbiorowych; w 2006 odbyła się wystawa retrospektywna w Muzeum
Narodowym w Krakowie.
47
Aukcja nr 48
82. Toegel Stanisław
Polski wojak na obczyźnie, 1946
Teka 4 barwnych rycin, na podkładzie kartonowym z tyt. pracy; wym. komp.: 240 x
320 mm, plansza: 310 x 43 mm, sygn. pł. nazwiskiem autora, oraz datą; każda z rycin
tyt.: Chłopcy jak brzytwy, Sorry… ja się nie fraternizuję, DO nas należy cały świat, Szkoda
mrugać panie strzelec. Całość w oryginalnej kartonowej tece z wykazem publikacji wydawnictwa. Napisy w jęz. polskim. Wydawnictwo Antoniego Markiewicza, Hamburg
1946. Cykl jest rezultatem kontaktów rysownika z polskimi żołnierzami I Korpusu
Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.
Cena wyw.: 600 zł
83. Suberlak Stefan
Skup żywca , 1955
Cykl 7 litografii i linorytów; różne wym. Prace z tego cyklu Suberlak zaprezentował na
wystawie Arsenał w 1955.
Lit.: I. Jakimowicz, Pięć wieków grafiki polskiej, Warszawa 1997, il. 256, kat. 564; Biennale Grafiki
w Krakowie; katalog I krakowskiego Biennale VIII-X 1960; ZPAP TPSP w Krakowie; Katalog wystawy współczesnej grafiki polskiej ze zbiorów Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu; wystawa XI 1970.
Cena wyw.: 1500 zł
poz. 82
84. Suberlak Stefan
Gospodarz IV, 1973
Płyta do litografii “Gospodarz 4”; wym.: 57,5 x 71 cm; sygn. na płycie l.d.: Suberlak 1973.
Lit.: „Przegląd artystyczny”, nr 71-72, Warszawa 1973, s. 204.
Cena wyw.: 1000 zł
85. Suberlak Stefan
Gospodarz VIII, 1986
Płyta do litografii “Gospodarz 8”; wym.: 72,5x 57 cm; sygn. na płycie l.d.: Suberlak 1986.
Cena wyw.: 1000 zł
poz. 83
86. Sobocki Leszek
Z cyklu “Wizyta - Rozmowa I”, 1983
Linoryt; wym.: 291 x 332 mm; sygn. oł. p.d.: L. Sobocki 83 imp.; 3/60.
Cena wyw.: 700 zł
Leszek Sobocki (ur. 1934): współzałożyciel grupy Wprost (1966),
brał udział w 19 jej wystawach; w l. 80. uczestniczył w ruchu kultury
niezależnej; czerpiąc z tradycji polskiego baroku, romantyzmu i modernizmu, komentuje współczesne życie społeczne (Portrety trumienne, 1974-76; Graffiti polskie, 1986); tworzy sylwetowe linoryty w stylistyce pop-artu, stanowiące swoistą kronikę społeczno-narodową.
poz. 86
poz. 84
Stefan Suberlak (1928-1994): malarz i grafik; w 1952 ukończył
filię krakowskiej ASP w Katowicach; uprawiał grafikę artystyczną;
był honorowym członkiem ASP we Florencji; wziął udział w ponad 30 wystawach indywidualnych w kraju i za granicą; zdobył
wiele nagród m.in.: nagrodę na VI Międzynarodowej Wystawie
Grafiki „Bianco e Nero” w Lugano, na IV Międzynarodowym Biennale Grafiki w Lublanie, srebrny medal na XII Międzynarodowym
Salonie Sztuki w Juvisy sur Orge.
48
87. Szancer Jan Marcin
Trębacz karnawałowy, lata 60.
Gwasz, karton; wym.: 35 x 25,5 cm; sygn. p.d. monogr. wiąz. jms.
Cena wyw.: 1000 zł
W greckiej świątyni , lata 60.
Tusz, karton; wym.: 50 x 37 cm; sygn. p.d. monogr. wiąz. jms
Cena wyw.: 1000 zł
Studium architektoniczne z Włoch, lata 60.
Gwasz, ołówek, papier; wym.: 22 x 32 cm; nie sygn.
Cena wyw.: 300 zł
poz. 87
poz. 91
Jan Marcin Szancer (1902-73): rysownik, grafik, scenograf, znany
głównie jako ilustrator książek dla dzieci; studiował w krakowskiej
ASP (u K. Frycza i J. Mehoffera); przed wojną pisał felietony, projektował scenografię filmową i teatralną; podczas II wojny światowej
ilustrował książki dla podziemnych oficyn, w 1944 projektował ulotki
powstańcze; po wojnie zajął się głównie ilustrowaniem literatury dziecięcej (m.in. książki J. Brzechwy, M. Konopnickiej, J. Tuwima, Pinokio
C. Collodiego, Baśnie H.Ch. Andersena), ilustrował też literaturę dla
dorosłych (np. Bajki i Satyry I. Krasickiego, Pan Tadeusz A. Mickiewicza, Trylogia H. Sienkiewicza); od 1951 był profesorem ASP w Warszawie; wypracował własny, rozpoznawalny styl, cechujący się śmiałą
kompozycją, subtelną, wysmakowaną kreską, kolorystyką z przewagą
brązów, smukłymi sylwetkami postaci i dbałością o realia.
Para kompozycji pejzażowych, lata 60.
Gwasz, akwarela; wym.: 24 x 33 cm; nie sygn.
Cena wyw.: 1200 zł
Światła, 1962
Gwasz, karton; wym.: 35 x 25 cm; sygn. p.d.: jms. Projekt okładki
książki H. Januszewskiej „Światła”, wyd. Biuro Wydawnicze „Ruch”.
Cena wyw.: 1200 zł
poz. 90
poz. 92
„Tu cesarz Napoleon kazał zatrzymać konie…”, lata 60.
Projekt ilustracji do książki o tematyce napoleońskiej, tusz, karton; wym.: 35 x 50 cm; nie sygn.
Cena wyw.: 650 zł
Czarni huzarzy pruscy, lata 60.
Tusz, gwasz; wym.: 34 x 49 cm; nie sygn.
Cena wyw.: 650 zł
poz. 96
poz. 96
Para karnetów okolicznościowych, lata 60.
Tusz, akwarela, ołówek; wym. śr.: 23 x 31 cm; nie sygn. Projekty
znanych winiet telegramów okolicznościowych Poczty Polskiej.
Cena wyw.: 400 zł
Aztecki bóg, lata 60.
Technika mieszana, wym.: 60 x 49 cm; nie sygn.
Cena wyw.: 800 zł
Zestaw 6 projektów kostiumów do sztuk teatralnych, lata 60.
Akwarela, gwasz, ołówek; sześć sztuk, wym. śr.: 35 x 24 cm; część sygn.
p.d.: jms. Adnotacje kostiumologiczne ołówkiem. Projekt kostiumów
do spektakli objazdowego teatru Bajka (m.in. Pan Twardowski).
Cena wyw.: 3800 zł
49
Aukcja nr 48
97. Pietsch Andrzej
Widok Krakowa wg. Houfnagla - Kopia, 1965
Akwaforta wg „Panoramy Krakowa” Hogenberga i Braunna
z 1617 roku; wym. komp.: 360 x 1040 mm; egz. autorski; tyt.
i sygn. oł. poniżej kompozycji.
Cena wyw.: 1000 zł
Andrzej Pietsch (1932-2010) - grafik; studiował w krakowskiej ASP (u M. Wejmana), od 1976 profesor tej uczelni; współorganizował Międzynarodowe Biennale Grafiki
w Krakowie; uprawiał głównie techniki metalowe: akwafortę,
akwatintę barwną, cynkografię; realizował cykle, m.in. Aktorki
(1965-69), Podróże (1967-75), często o symbolicznej wymowie; tworzył też plakaty i ilustracje książkowe.
98. Sętowski Tomasz
Babilon
Akwaforta; wym.: 370 x 390 mm; sygn. i tytuł oł. l.d.: T. Sętowski Babilon. e/a. Fantastyczna wizja graficzna wpisująca się
w metaforyczny nurt w sztuce, przypominająca surrealistyczne kompozycje Mauritsa Cornelisa Eschera.
Cena wyw.: 1200 zł
99. Wójtowicz Stanisław
W cyrku, 1955
Sucha igła, akwaforta, tinta; wym.: 185 x 230 mm; sygn. oł. p.d.: S.
Wójtowicz, l.d. tytuł. Rzadka praca artysty w technice metalowej.
Cena wyw.: 450 zł
50
poz. 98
Tomasz Sętowski (ur. 1961) - malarz i grafik; absolwent częstochowskiej WSP; autor prac pokazywanych na wystawach zbiorowych (m.in. “Surrealiści polscy”, Triennale “Sacrum”) i indywidualnych; zaliczany do twórców nurtu zwanego “realizmem magicznym”;
jego płótna wypełniają postacie w fantastycznych, kolorowych strojach, w teatralnych pozach i w baśniowym otoczeniu.
Stanisław Wójtowicz (1920-90): grafik, malarz; klasyk drzeworytu; studiował w Kunstgewerbeschule w Berlinie i krakowskiej
ASP (u E. Eibischa), gdzie w l. 1950-75 wykładał; był członkiem
elitarnego Międzynarodowego Stowarzyszenia Grafików XYLON oraz grupy MARG; tworzył głównie drzeworyty (również
barwne – do czarno-białych kompozycji wprowadzał elementy
czerwieni i błękitu); w grafice zachowywał malarską wrażliwość;
początkowo wzorce czerpał z natury, później tworzył kompozycje
abstrakcyjne i geometryczne; przedstawiał metaforyczne krajobrazy, portrety i kompozycje figuralne, stany uczuć; jest laureatem
licznych nagród na biennale grafiki (w 1959 w Lublanie, w 1968
w Krakowie); jego prace znajdują się w najbardziej prestiżowych
muzeach świata, np. Museum of Modern Art w Nowym Jorku; zajmował się również malarstwem, tworzył martwe natury i portrety.
Krzysztof Skórczewski (ur.
1947) - grafik; jest członkiem Międzynarodowego
Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON w Szwajcarii i Klubu Laureatów Międzynarodowego Biennale
Grafiki w Krakowie.
100. Skórczewski Krzysztof
Lina, 1991
Miedzioryt; papier Fabriano, wym. płyty: 365 x 325 mm; sygn. płyty p.d.: 1991. S, sygn. oł. pod ryc. l.: 20/100, śr. tyt., p.: Skórczewski.
Cena wyw.: 2000 zł
101. Skórczewski Krzysztof
Krator
Miedzioryt, ruletka, papier Fabriano; wym.: 350 x 350 mm; sygn.
oł. p. d.: Skórczewski, l. d.: 33/100, śr.: tyt.
Cena wyw.: 2000 zł
poz. 103
102. Gielniak Józef
Łucznik, 1956
Linoryt na bibule; wym.: 183 x 125 mm; sygn. p.d. oł. J. Gielniak; l.d. tyt. Stan zachowania: ślady
zaplamienia na marginesach, bez szkody dla kompozycji. Bardzo rzadka grafika!
Lit.: Kat. wystawy: Józef Gielniak Grafika, Wrocław 1968, Jakimowicz I., Józef Gielniak, Warszawa 1982, il. 2.
Cena wyw.: 2500 zł
103. Gielniak Józef
Sanatorium VI (Improwizacja V), 1959
Linoryt na bibule; wym.: 200 x 260 mm; sygn. oł. p.d.: Józef Gielniak, tyt. l.d.; śr. d. technika,
data. Cykl „Sanatoria” powstał w szpitalu przeciwgruźliczym w Bukowcu koło Kowar, w którym
artysta przebywał od 1953. Gielniak ograniczył motywy na linorytach do budynku sanatoryjnego. Początkowo fascynowała go architektura budowli ozdobionej wieżyczkami, wykuszami,
z czasem stworzył świat na wpół baśniowej, na wpół fantastycznej architektury.
Józef Gielniak (1932-72): grafik
urodzony i wykształcony we Francji,
jeden z najwybitniejszych polskich
grafików współczesnych; studiował
w École des Beaux-Arts w Valenciennes; w 1950 osiadł w Polsce; od
1953 przebywał w sanatorium przeciwgruźliczym Bukowiec k. Jeleniej
Góry; od 1956 studiował w trybie
indywidualnym u S. Dawskiego we
wrocławskiej Państwowej Wyższej
Szkole Sztuk Plastycznych; tworzył
prawie wyłącznie linoryty, sporadycznie wykonywał też mezzotinty.
Lit.: I. Jakimowicz, „Józef Gielniak”, Warszawa 1982, poz. 7.
Cena wyw.: 3200 zł
51
Aukcja nr 48
104. Wieczorek Karol
Cyrkowy traktorzysta, 1974
Suchy pastel na kartonie;
wym.: 73 x 102 cm, sygn.
w obrębie kompozycji: K.
Wieczorek. Katowice 74.
Cena wyw.: 2900 zł
105. Wieczorek Karol
Kobieta ze szponami, 1972
Suchy pastel na kartonie;
wym.: 75,5 x 100, 5 cm, sygn.
p. d.: 72 Karol Wieczorek. Na
odwrocie pieczątka zezwolenia na wywóz. Rysunek wystawiany na wystawie indywidualnej w 1976 r. w galerii
Bastida Navazo w Paryżu.
Cena wyw.: 2900 zł
Karol Wieczorek (ur. 1949) - absolwent krakowskiej Akademii
Sztuk Pięknych (Wydział Grafiki i Malarstwa w Katowicach).
Zrealizował 11 wystaw indywidualnych w Katowicach, Krakowie,
Warszawie i Paryżu. Udział w kilkudziesięciu wystawach sztuki
polskiej w kraju i za granicą m.in. w: Paryżu, Wiedniu, Bratysławie,
Pradze, Koszycach, Budapeszcie, Moskwie, Berlinie, Düsseldorfie,
Darmstadt, Barcelonie, Madrycie, Ystad, Göteborgu, Dessau, Nowym Jorku, Kuwejcie. Brał udział w aukcjach sztuki polskiej w Palais
Gallerie, Espace Cardin, Targach Sztuki Współczesnej Fiac Grand
Palais w Paryżu. Nagrody na wystawach okręgowych, wyróżnienie
i nagroda na 35 Jubileuszowym Ogólnopolskim Salonie Zimowym
Plastyki — Radom 1981, dwa srebrne medale i dwa wyróżnienia na
„Bielskiej Jesieni”, wyróżnienie na Międzynarodowym Biennale „Wobec wartości”, nagroda Grand Prix International d’art Contemporain
de Monte Carlo, nominacja do Paszportu „Polityki” w 1993 roku.
106. Panek Jerzy
Autoportret, 1973
Kredka, papier zeszytowy w kratkę; wym. w świetle pp.: 27,6 x 19,8 cm; sygn. p.d. oł.:
Panek 73.
Dowodem na oryginalne, groteskowe poczucie humoru artysty i niebywały dystans wobec siebie są cykle rysunkowych autoportretów - śmiało i ekspresyjnie kreślonych kolorowymi kredkami na kartach szkicownika.
Cena wyw.: 1200 zł
Jerzy Panek (1918-2001): malarz, grafik, drzeworytnik, jeden z najwybitniejszych
współczesnych grafików polskich; studiował w Państwowym Instytucie Sztuk Pięknych
w Krakowie (u W. Jarockiego), podczas okupacji hitlerowskiej w Kunstfgewerbeschule
oraz w krakowskiej ASP (u E. Eibischa i Z. Pronaszki); należał do międzynarodowego stowarzyszenia drzeworytników XYLON; zajmował się malarstwem i grafiką, a od
1952 głównie drzeworytem; po powrocie z Chin (1956), gdzie zapoznał się z tradycyjnymi technikami, rytował bezpośrednio na desce; podstawę ekspresji prac artysty
stanowiła prostota, surowość, czystość formy; wypracował własny, charakterystyczny
styl z oszczędną, ostro zarysowaną kreską; czasem posługiwał się kilkoma grubymi cięciami, tworząc syntetyczny skrót; interesował się światem najbliższym: własną twarzą,
mieszkańcami wsi, zwierzętami wiejskimi; tworzył cykle, wielokrotnie powracając do
tych samych motywów.
52
poz. 109
poz. 108
107. Marek Piotr
Ograniczenie, 1968
Tusz, papier; wym.: 28,5 x 20,5 cm, sygn. poniżej
kompozycji: Marek Piotr Fintzi Contini.
Cena wyw.: 800 zł
108. Marek Piotr
Znajomi z wizytą, koniec lat 60.
Tusz, papier; wym.: 32 x 23 cm, sygn. p. d.: PMarek.
Cena wyw.: 1400 zł
poz. 107
Marek Piotr (1950-1985) - gitarzysta, wokalista, poeta, autor tekstów, malarz i rysownik, związany z krakowskim środowiskiem muzycznym, współzałożyciel i lider zespołu Düpą (1981), z którym miał wystąpić na festiwalu
w Jarocinie w 1985. Przed rozpoczęciem kariery muzycznej, zajmował się
malarstwem i rysunkiem. Został przyjęty do ZPAP w Krakowie. Jego prace
malarskie charakteryzowała specyficzna, autorska surrealistyczna wizja świata, nawiązująca formalnie do wczesnej twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. Rysunki, często o mocno satyrycznym wyrazie, stanowią krytykę
otaczającej artystę codzienności.
109. Marek Piotr
Dziwaczne myśli „Szwejka”, 1968
Tusz, papier; wym.: 20,6 x 29,5 cm, nie sygn.
Cena wyw.: 600 zł
110. Malina Marian
Widok na Watykan od strony Tybru, 1958
Tusz, papier; wym.: 32 x 48 cm; l.g. tyt.:
Rzym 9-II-58; praca naklejona na kartonowy podkład, w dolnej części kompozycji - ślady po podklejeniu.
Cena wyw.: 600 zł
53
Aukcja nr 48
111. Fijałkowski Stanisław
Anioł, 1968
Linoryt; wym. komp.: 534 x 352 mm (plansza: 690 x 496 mm);
sygn. oł. p.d.: S. Fijałkowski 68, l.d. tytuł.
Cena wyw.: 1400 zł
Fijałkowski Stanisław (ur. 1922): malarz, grafik, rysownik; studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi
(m.in. u W. Strzemińskiego), której został wykładowcą (1947-93;
od 1983 profesor); pierwsze poszukiwania twórcze podejmował
samodzielnie; początkowo jego prace były inspirowane impresjonizmem, później stylem informel; od l. 60. uprawia malarstwo
metaforyczne, bliskie surrealizmowi, wkraczające w granice znaku-symbolu, aluzji i abstrakcji.
112. Mianowski Lucjan
Słowiański kicz, 1987
Litografia barwna, papier; 560 x 410 mm; sygn. oł. p.d., śr. tyt.
Grafika znana także pod tytułem „Słowiańska pogoda” i „Tęcza”
(ta odbita w technice litoffsetu). Płyty w zbiorach MNK. Lit.:
K. Podniesińska. Lucjan Mianowski, 1933-2009. Poznań: Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu. 2011. poz.232, s. 158.
Cena wyw.: 800 zł
Mianowski Lucjan (1933-2009): grafik, malarz; studiował
w krakowskiej ASP (u K. Srzednickiego i C. Rzepińskiego)
i w École des Beaux-Arts w Paryżu; odbył podróże artystyczne
do Danii, Szwecji, Algierii i Francji; od 1964 r. profesor ASP
w Poznaniu; reprezentant pop-art. Twórczość Mianowskiego
znajduje się w kolekcjach wielu muzeów i galerii w kraju i za
granicą, m.in. w Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Bydgoszczy, Poznaniu, Museum of Modern Art w Nowym
Jorku, Museum de Arte Moderna w Sao Paolo, Muzeum Sztuki
Współczesnej w Tokio, Moderna Museet w Sztokholmie, Library of Congress w Waszyngtonie, Bibliothèque nationale de
France w Paryżu, Albertina w Wiedniu i innych.
113. Nitka Zdzisław
Głowa E. Muncha, 2003
Drzeworyt; wym.: 598 x 410 mm; sygn. oł. p.d.: Z. Nitka 04, l.d. tyt.
Wczesne prace utrzymane były w duchu prac Paula Klee i zdradzały zafascynowanie grafiką Jerzego Panka. Posłużenie się ekspresyjną figuracją przyniosło artyście już w 1987 roku nagrodę za plakat Festival de Mons (Belgia). Kulminacja
doświadczeń Nitki jako grafika nastąpiła w drzeworytach, które można określić
jako “Munchowskie”. To najciekawsze, a zarazem najlepsze warsztatowo dzieła. Sztuka Norwega jest dla Nitki najważniejszym punktem odniesienia, o czym
świadczy np. graficzne przywołanie jego Autoportretu ze szkieletem ręki (1895)
w pracy Głowa E. Muncha (2003).
Cena wyw.: 600 zł
54
poz. 114
poz. 115
poz. 116
114. Lebenstein Jan
Petite Vertu, 1966
Litografia; wym. planszy: 480 x 360 mm; nie sygn. Plansza przeznaczona do teki „Carnet Incomplet”, Paryż 1966, wydanej w nakł.
80 egz. Lit.: Sztuka Polska XX wieku. Katalog zbiorów MN we
Wrocławiu, Wrocław 2000, s. 473.
Cena wyw.: 400 zł
115. Lebenstein Jan
Ballon-Baba, 1966
Litografia; wym. planszy: 480 x 360 mm; sygn. pl. l.d. JL. Plansza
przeznaczona do teki „Carnet Incomplet”, Paryż 1966, wydanej
w nakł. 80 egz. Lit.: Sztuka Polska XX wieku. Katalog zbiorów
MN we Wrocławiu, Wrocław 2000, s. 473.
Cena wyw.: 400 zł
116. Lebenstein Jan
Inassouvissement, 1966
Litografia; wym. planszy: 360 x 480 mm; nie sygn. Plansza
przeznaczona do teki „Carnet Incomplet”, Paryż 1966, wydanej
w nakł. 80 egz. Lit.: Sztuka Polska XX wieku. Katalog zbiorów
MN we Wrocławiu, Wrocław 2000, s. 473.
Cena wyw.: 400 zł
Jan Lebenstein (1930-99): malarz, grafik, rysownik i scenograf;
studiował w warszawskiej ASP (u A. Nachta-Samborskiego i E.
Eibischa); w 1959 otrzymał Grand Prix na I Biennale Młodych
w Paryżu, w tym też roku osiadł na stałe we Francji; jego twórczość – ekspresyjna, aluzyjna i metaforyczna – łączy elementy
przedstawieniowe i surrealistyczne z abstrakcją; malował olejno i gwaszem, często łączonym z pastelem , posługiwał się także
tuszem; początkowo realizował nastrojowe podmiejskie pejzaże,
później cykle ludzkich figur, fantasmagoryczne bestiaria utrzymane w brunatnej gamie barwne, akty; tworzył ilustracje książkowe,
posługiwał się też techniką suchej igły.
117. Srzednicki Konrad
Końskie niebo, 1962
Akwaforta, akwatinta; wym. komp.: 645 x 495 mm; sygn. oł. p.d.
Płyta w zbiorach MNK. Lit.: S. Krzysztofowicz-Kozakowska.
Konrad Srzednicki. Poeta grafiki, Kraków: Międzynarodowe
Centrum Kultury. 2009. s. 94.
Cena wyw.: 800 zł
Konrad Srzednicki (1894-1993): grafik, mistrz litografii i technik miedziorytniczych; studiował w szkole K. Krzyżanowskiego
w Warszawie i w warszawskiej ASP (u T. Pruszkowskiego i W. Skoczylasa); należał do członków Rytu; był współorganizatorem
Międzynarodowego Biennale Grafiki w Krakowie (1960), profesorem warszawskiej i krakowskiej ASP; w jego wczesnych pracach widać
wpływy M. Chagalla, później wykształcił indywidualny styl, cechujący się poetycką interpretacją natury i doskonałością techniczną;
najchętniej podejmował motywy morskie, widoki Krakowa, przedstawiał piękne kobiety i konie; tworzył również obrazy olejne: kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury.
55
Z Kraju
Kwitnącej Wiśni
Z Kraju Kwitnącej Wiśni
118. Utagawa Toyokuni III [Kunisada] (1786-1865)
Letni poranek, 1847-1852
Tryptyk, drzeworyt barwny; wym. całości: 357 x 754 mm; pieczęcie cenzorów Ichiyosai Toyokuni oraz Kochoro Toyokuni (używane w latach
1847-1852) oraz pieczęć wydawcy Sumiyoshiya Masagoro. Grafika znana też jako „Piękności odpoczywające po kąpieli”.
Lit.: R. Lane, Richard, Images from the Floating World, The Japanese Print, Oxford 1978; A. Newland. Hotei Encyclopedia of Japanese WoodblockPrints.
Amsterdam 2005; Merkury.lcs.mit.edu.
Cena wyw.: 1500 zł
 119. Utagawa Toyokuni III [Kunisada] oraz Utagawa
Hiroshige (1797-1858)
Scena aktorska; Bando Shuka I jako Mishima no Osen, 1854
Drzeworyt barwny; wym. planszy: 356 x 242 mm; marginesy
boczne lekko przycięte; widoczna pieczęć aratame oraz owalna pieczęć datująca (rok tygrysa); grafika z cyklu „53 stacje Tokaido namalowane dwoma pędzlami”. Hiroshige był autorem
widocznej w górnej części partii krajobrazowej.
Lit.: R. Lane, Richard, Images from the Floating World, The Japanese Print, Oxford 1978; A. Newland, Hotei Encyclopedia of Japanese
Woodblock Prints. Amsterdam 2005; Merkury.lcs.mit.edu.
Cena wyw.: 2000 zł
120. Utagawa Toyokuni III [Kunisada]
Poemat Onakatomi Yorimoto: Ichikawa Ebizo V jako Kiichi
Hogen, 1852
Drzeworyt barwny; wym. planszy: 364 x 249 mm;
w prawym górnym rogu pieczęcie cenzorów Watanabe
Shoemon oraz Mera Ta-ichiro (używane w latach 18511853) oraz owalna pieczęć datująca (rok szczura). Grafika
z serii „Porównania dla 36 wybranych poematów”.

Lit. R. Lane, Richard, Images from the Floating World, The Japanese
Print, Oxford 1978; A. Newland, Hotei Encyclopedia of Japanese
Woodblock Prints. Amsterdam 2005; Merkury.lcs.mit.edu.
Cena wyw.: 500 zł
57
Aukcja nr 48
Aktor Sawamura Sojuro III jako Date no
Yosaku, 1852
Drzeworyt barwny; wym. planszy: 364 x
246 mm; marginesy boczne lekko przycięte; z lewej pieczęcie cenzorów Watanabe
Shoemon oraz Mera Ta-ichiro (używane
w latach 1851-1853), owalna pieczęć datująca (rok szczura) oraz pieczęć wydawcy
Iseyo Kanekichi. Grafika z serii „53 stacje
Tokaido”.
Lit.: R. Lane, Richard, Images from the Floating
World, The Japanese Print, Oxford 1978; A. Newland, Hotei Encyclopedia of Japanese Woodblock
Prints. Amsterdam 2005; Merkury.lcs.mit.edu.
Cena wyw.: 1000 zł
Aktor teatru kabuki Sawamura Chojuro V jako Choemon, 1852
Drzeworyt barwny; wym. planszy: 364 x 246 mm; marginesy boczne lekko przycięte; z lewej pieczęcie cenzorów Watanabe Shoemon oraz
Mera Ta-ichiro (używane w latach 1851-1853), owalna pieczęć datująca (rok szczura) oraz pieczęć wydawcy Iseyo Kanekichi. Grafika Minakuchi: Sawamura Chojuro V jako Choemon z serii „53 stacje Tokaido”.
Lit. R. Lane, Richard, Images from the Floating World, The Japanese Print, Oxford 1978; A. Newland, Hotei Encyclopedia of Japanese Woodblock Prints.
Amsterdam 2005; Merkury.lcs.mit.edu.
Cena wyw.: 1000 zł
Katagami (kata - forma, szablon oraz kami - papier) to szablony farbiarskie wycinane w długowłóknistym papierze morwowym, nasączonym sokiem z persymony, a następnie uwędzonym. Zabiegi te nadawały mu pożądane właściwości: wytrzymałość na przedarcia i kurczenie się, nienasiąkliwość, co pozwalało na
wielokrotne wykorzystanie tego samego szablonu. Horishi (dosł. rzeźbiarz) wycinał równocześnie w kilku zszytych arkuszach niezwykle precyzyjne, fantazyjne
wzory, stosując pięć różnych technik: kiribori, tsukibori, dōgubori, hikibori, shimabori, różniących się kształtem użytego ostrza i sposobem prowadzenia narzędzia.
Wyjątkowo filigranowe i delikatne wzory po wycięciu wzmacniano dodatkowo, rozwarstwiając szablon i wklejając do środka jedwabną pajenczynę (itoire), którą
po 1922 roku zastąpiono siateczką z gazy, tzw. shabari. Katagami wykorzystywane były w Japonii od bardzo dawna nie tylko do barwienia kimon, ale także ceramiki, skóry czy nawet japońskich ciastek (najstarszy zachowany szablon datowany jest na rok 1694, jednak elementy odzieży i uzbrojenia zdobione tą techniką
pochodzą jeszcze z XII i XIII wieku). W 1952 katagami zaliczone zostało do Niematerialnych Zabytków Kultury Japonii. Szablony stanowić mogą nie tylko
ozdobę kolekcji, ale także - przy odpowiedniej ekspozycji i oświetleniu - oryginalną, wysmakowaną dekorację mieszkania czy biura.
123. Wróble pośród wiązek ściętej trawy i liści konopii, XIX w.
Japoński szablon farbiarski (ise-katagami), wycinany ręcznie,
wędzony papier morwowy; wym.: 32 x 40 cm. Bardzo dobry stan
zachowania.
Cena wyw.: 900 zł
58
124. Lilie wodne na tle spienionych fal, XIX w.
Japoński szablon farbiarski (ise-katagami), wycinany ręcznie,
wędzony papier morwowy; wym.: 24,8 x 41 cm. Bardzo dobry
stan zachowania.
Cena wyw.: 900 zł
125. Karpie Koi pośród spienionych fal morskich, XIX w.
Japoński szablon farbiarski (ise-katagami), wycinany ręcznie, wędzony
papier morwowy; wym.: 23,8 x 40,3 cm. Bardzo dobry stan zachowania.
Cena wyw.: 900 zł
126. Liście konopi i pędy sosny, XIX w.
Japoński szablon farbiarski (ise-katagami), wycinany ręcznie, wędzony
papier morwowy; wym.: 31,4 x 40,7 cm. Bardzo dobry stan zachowania.
Cena wyw.: 900 zł
Indeks
Honthorst Gerarda van 10
Huet Jean-Baptiste-Marie 12
J
B
Baraniecki Adrian 21
Bartolozzi Francesco 13
Berdyszak Jan 44
Berthier Joachim 29
Błocki Włodzimierz 30
Bloemaert Abraham 10
Bol Ferdinand 7
Bol Hans 10
Borysowski Stanisław 39
Boucher François 11, 12
Bruegel Jan 10
Bruegel Pieter 10
Bruggen Hendricka ter 10
Brzozowski Tadeusz 46
Bukowski Jan 23
C
Certowicz Teofilia 21
Cheverny Dufort du 11
Coninxloo Gillis van 10
K
Kaczmarkiewicz Jan 36, 37
Konieczny Włodzimierz 29
Kossak Juliusz 15
Kotsis Aleksander 15
Kowalski Leon 25
Kozakiewicz Antoni 15
Kraszewski Józef Ignacy 17
Kraupe-Świderska Janina 47
Kunisada 57, 58
L/Ł
Lebenstein Jan 55
Löffler Leopold 22
Luti Benedetto 13
Łuszczkiewicz Władysław 15, 17, 22
M
Fałat Julian 21
Ferretti Giovanni Domenico 13
Fijałkowski Stanisław 54
Malczewski Antoni 17
Malina Marian 35, 53
Malinowski Adam 21
Marek Piotr 53
Matejko Jan 15, 22
Mehoffer Józef 19, 29
Mianowski Lucjan 54
Michałowski Piotr 14
Mikołajczykówna Anna 19
Mikołajczykówna Jadwiga 19
Mrożewski Stefan 40
G
N
Gałęzowska Jadwiga 21
Géricault Théodore 14
Gerson Wojciech 22
Gielniak Józef 51
Głowacki Jan Nepomucen 16
Gottlieb Leopold 25
Gottlieb Maurycy 25
Nitka Zdzisław 54
Norblin Jan Piotr 7
H
Panek Jerzy 52
Pankiewicz Józef 28
Pietsch Andrzej 50
Płonczyński Ambroży Józef [Joachim] 16
D
Dalton Richard 13
Delacroix Eugène 14
Demarteau Gilles 12
Dobrowolski Tadeusz 21
F
Hiroshige 57
Hollósy Simon 21
60
Jarema Maria 46
Jarocki Władysław 22
Jordaens Jacob 13
O
Orbitowski Janusz 43
P
Półtawski Adam 40
Pol Wincenty 17
Pompadour Madame de 11
Poussin Nicolas 13
Pronaszko Zbigniew 35
R
Raczyński Stanisław 40
Radzikowski Walery Eliasz 17
Read Josh 13
Rembrandt van Rijn 6
Reni Guido 13
Reschi Pandolfo 5
Rubczak Jan 31
Rubens Peter Paul 13
Rydel Lucjan 19
S
Sętowski Tomasz 50
Sichulski Kazimierz 19, 23, 24
Sienkiewicz Henryk 19
Skoczylas Władysław 19, 20, 25, 26
Skórczewski Krzysztof 51
Sobocki Leszek 48
Srzednicki Konrad 55
Stachiewicz Piotr 23
Stanisławski Jan 19, 20
Stańko Michał 38
Stażewski Henryk 44
Straszyński Leonard 17
Stryjeńska Zofia 35
Suberlak Stefan 48
Szancer Jan Marcin 49
Szelburg-Zarembina Ewa 40
Szmaj Stefan 41
Szymanowski Wacław 32, 33
Szynalski Feliks 15
T
Tetmajer Włodzimierz 19
Toegel Stanisław 48
Twardowski Romuald 36
U
Utagawa Hiroshige [patrz: Hiroshige]
Utagawa Toyokuni III [patrz: Kunisada]
V
Vinckboons David 10
Visscher Claes Janszoon młodszy 9
Visscher Nicolaas 10
W
Wałach Stanisław 45
Walicki Leszek 43
Weiss Wojciech 19, 20, 28, 30, 41
Wieczorek Karol 52
Wodzinowski Wincenty 22
Wójcik Henryk 45
Wójtowicz Stanisław 50
Wyczółkowski Leon 19, 26, 27
Wygrzywalski Feliks Michał 39
Wyspiański Stanisław 19
Z
Zubalewicz Zygmunt 24
Żurawski Władysław 15

Notatki
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
1
Regulamin
Od 1993
1. Przedmiotem aukcji są dzieła sztuki, przedmioty o wartości artystycznej i historycznej, oddane w komis lub będące własnością Galerii i Domu Aukcyjnego
NAUTILUS sp. z o.o. spółka komandytowa.
2. Ceny podane w katalogu są wyrażone w złotych polskich i są cenami wywołania.
3. Ceną nabycia jest cena wylicytowana, do której NAUTILUS Galeria i Dom Aukcyjny dolicza 15 % opłaty organizacyjnej.
4. Nabywcą przedmiotu staje się osoba oferująca najwyższą cenę. Bibliotece Jagiellońskiej, Bibliotece Narodowej oraz rejestrowanym placówkom
muzealnym przysługuje prawo pierwokupu zabytku sprzedawanego na aukcji po cenie wylicytowanej. Oświadczenie w sprawie skorzystania z prawa
pierwokupu powinno być złożone przez ww. instytucje niezwłocznie po licytacji zabytku, nie później jednak niż do zakończenia całej aukcji. W przypadku
złożenia oświadczenia o skorzystaniu z prawa pierwokupu przez więcej niż jedno muzeum rejestrowane lub Bibliotekę przysługuje ono instytucji, która
wcześniej złożyła takie oświadczenie.
5. W Aukcji można uczestniczyć osobiście lub poprzez wysłanie pisemnego zamówienia. W zamówieniu prosimy podać numer pozycji w katalogu, nazwisko
autora, pierwsze wyrazy tytułu oraz najwyższą oferowaną cenę (limit). Niezbędne jest podanie dokładnych danych identyfikacyjnych przez osoby lub instytucje
składające zamówienie, a także złożenie odręcznego podpisu. W imieniu osób i instytucji składających zamówienie licytację przeprowadzi osoba upoważniona przez
Gelerię i Dom Aukcyjny NAUTILUS. Wysokość limitów oraz nazwiska osób lub nazwy instytucji biorących udział w licytacji drogą korespondencyjną są
informacjami poufnymi.
6. Do udziału w licytacji upoważnione są osoby, które złożyły pisemne polecenie kupna najpóźniej na 24 godz. przed rozpoczęciem licytacji.
Organizatorzy nie ponoszą odpowiedzialności za właściwą realizację zleceń pisemnych, które napłynęły po tym terminie.
7. Zgłoszenie chęci licytacji telefonicznej jest równoznaczne z akceptacją ceny wywoławczej.
8. Zamówienia prosimy kierować na adres NAUTILUS Galeria i Dom Aukcyjny (ul. św. Jana 12, 31-018 Kraków), drogą elektroniczną na adres: nautilus@antique.
com.pl lub [email protected], lub w formie faksu na numer +48 12 432 94 40.
9. W sprawie licytacji telefonicznej prosimy o wcześniejszy kontakt z Domem Aukcyjnym. Udział telefoniczny możliwy jest jedynie w przypadku obiektów o
cenie wywoławczej równej lub wyższej niż 1000 zł.
10. Prowadzący aukcję ustala tzw. postąpienie w licytacji i ma prawo do dowolnego rozdzielania lub łączenia obiektów wystawionych do sprzedaży, zmiany
kolejności licytowanych przedmiotów oraz do ich wycofania z aukcji bez podania przyczyny. Aukcjoner w imieniu ma prawo zaproponować do
sprzedaży przedmioty, których nie ma w katalogu.
11. W przypadku uzasadnionego sprzeciwu, co do oferty kończącej licytację wyrażonego przez uczestnika licytacji bezpośrednio po jej zakończeniu,
prowadzący aukcję ma prawo do ponownego przeprowadzenia licytacji lub do jej kontynuowania.
12. W przypadku takich samych ofert pisemnych, decyduje kolejność ich doręczenia. Gdy w trakcie licytacji najwyższą zgłoszoną ofertą jest oferta
pocztowa, zakup przedmiotu następuje za wylicytowaną cenę, która może być niższa od kwoty pocztowej. Jeżeli są, co najmniej dwie oferty
pocztowe na ten sam obiekt, aukcjoner może rozpocząć licytację od maksymalnego limitu przedostatniej oferty pocztowej powiększonego o jedno
postąpienie (licytacja dla zwycięskiej oferty pocztowej).
13. Organizatorzy zastrzegają sobie prawo wykluczenia z aukcji osób, które wcześniej nie wywiązały się z przyjętych zobowiązań.
14. Zakupione pozycje mogą zostać wysłane pocztą:
* dla instytucji – kredytowo
* dla osób prywatnych – za pobraniem bankowym (doliczając opłaty za wartość przesyłki wg taryfy pocztowej lub opłat firm kurierskich).
15. Osoby odbierające pozycje osobiście zobowiązane są wykupić je w ciągu 7 dni od daty aukcji. Po tym terminie naliczane będą ustawowe odsetki.
16. Płatników podatku VAT prosimy o wcześniejsze podanie danych do faktury.
17. W przypadku nieodebrania zakupionego obiektu w ciągu 30 dni od daty aukcji, nabywca zobowiązany jest do uiszczenia opłaty w wysokości 0,5% (pół
procenta) wylicytowanej przez niego ceny za każdy dzień opóźnienia w odbiorze licząc od 7 dnia od daty aukcji, na której obiekt nabyto. Po 7 dniach na nabywcę
przechodzi ryzyko utraty, zniszczenia lub uszkodzenia zakupionego, a nieodebranego obiektu.
18. Nabywca może w terminie 14 dni od dnia aukcji odstąpić od umowy kupna w przypadku, gdy opis katalogowy pozycji w sposób ewidentny odbiega
od stanu faktycznego. W sprawach spornych roszczenia nabywcy zostaną uwzględnione po dostarczeniu przez niego w tym terminie wiarygodnej
ekspertyzy.
19. Organizator, z zastrzeżeniem punktu 17, nie ponosi odpowiedzialności za ukryte wady fizyczne oraz wady prawne licytowanych pozycji, co nie wyłącza
roszczeń wobec sprzedającego.
NAUTILUS Galeria i Dom Aukcyjny
Sp. z o.o. spółka komandytowa
ul. Świętego Jana 12, 31-018 Kraków
REGON:123160754 NIP: 6762477614
Konto bankowe:
17 1950 0001 2006 0891 7074 0002
tel.: + 48 12 422 91 60
fax:+ 48 12 432 94 40
kom.:+ 48 668 900 360
e-mail: [email protected]
www.nautilus-art.pl; www.artlist.pl

Katalog PDF - artlist.pl

Transkrypt

Podobne dokumenty

Oferta - WOSiR

Pobierz katalog

Pobierz katalog

Pobierz katalog

Pobierz katalog

Pobierz katalog

Pobierz katalog

Pobierz katalog

Pobierz katalog

Pobierz katalog