docDzień Pielęgniarki i Położnej 2014 str.5
download 
Reklamacja Transkrypt
Dzień Pielęgniarki i Położnej 2014 str.5
Biuletyn szpital św. wincentego A paulo 26/ 2014 Sp. z o.o. w Gdyni Zastosowanie siatek samoprzylepnych w leczeniu przepuklin str.18 Przypadek Roku 2013: Pierwsza endoproteza stawu barkowego w Naszym Szpitalu str.15 str.6 str.5 Dzień Pielęgniarki i Położnej 2014 Podróż za jeden… rower w w w. s z p i t a l w i n c e n t e g o . p l W numerze: WSTĘPNIAK Szanowni Pacjenci, drodzy Pracownicy Szpitala Św. Wincentego a Paulo Sp. z o.o. 3. Wstępniak 5. Dzień Pielęgniarki i Położnej 2014 6.Przypadek Roku 2013: Pierwsza endoproteza stawu barkowego w Naszym Szpitalu 7.Przypadek Roku 2013: 56-letnia chora z prawdopodobną sporadyczną chorobą Creutzfeldta- Jakoba 10. Wpływamy na zdrowie! Przyłączysz się? 12.Kolonoskopia 15.Zastosowanie siatek samoprzylepnych w leczeniu przepuklin 17. Bezpłatne badania cukru i ciśnienia! 18.Podróż za jeden… rower 20.Szczęśliwe dzieciństwo, a zdrowie dziecka 22. Dzień Dziecka w Szpitalu 23PRACOWNICZE SPRAWY 24Co nowego w Porcie Gdynia? Biuletyn nr 26/2014 Z wielką przyjemnością pragnę powitać nową Przewodniczącą Rady Nadzorczej Szpitala Św. Wincentego a Paulo Sp. z o.o. w Gdyni Panią Annę Stasierską, życząc satysfakcji z pracy i licznych sukcesów na tle prywatnym i zawodowym. Łączę wyrazy ogromnego szacunku dla Pani Beaty Zarębskiej-Cieślewicz, która zakończyła współpracę z naszym Szpitalem. Dziękuję za owocną, pełną wyzwań, jednak zawsze dążącą do kompromisu współpracę i godną naśladowanie rolę Przewodniczącej Rady Nadzorczej Szpitala. W dniu 25 marca b.r. odbyło się w naszym Szpitalu już po raz jedenasty spotkanie pt. „Przypadek Roku”. Akcja umożliwia ukazanie trudnej i pełnej dylematów pracy personelu medycznego, a dodatkowo przypomina o najważniejszej misji Szpitala „Profesjonalnie ku zdrowiu z troską o Pacjenta”. Każdy Oddział Szpitala w trakcie spotkania prezentuje najciekawszy i najtrudniejszy przypadek medyczny ubiegłego roku. Po demonstracjach tradycyjnie głosujemy (tajnie) na najciekawszy przypadek w dwóch kategoriach: zabiegowej i niezabiegowej. Wśród oddziałów zabiegowych zwyciężył przypadek Oddziału Chirurgii Urazowo- Ortopedycznej pt. „Pierwsza endoproteza stawu barkowego w Naszym Szpitalu.” prezentowany przez dr. Macieja Sulima-Gillow, natomiast spośród oddziałów niezabiegowych bezkonkurencyjna okazała się prezentacja dr Magdaleny Bęben pt. „56-letnia chora z prawdopodobną sporadyczną cho- robą Creutzfeldta-Jakoba.”, które zostały opisane również na łamach niniejszego Biuletynu. Kolejny raz akcja „Przypadek Roku” potwierdziła, że pomoc medyczna udzielana w naszym Szpitalu przez profesjonalistów medycznych pozwala na wyleczenie, rozpoznanie i podjęcie leczenia Pacjentów nawet z najrzadszymi najcięższymi przypadkami medycznymi. W poprzednim Biuletynie dr Cezary Adamiec Kierownik Pracowni Endoskopowej przybliżył naszym Czytelnikom wszystkie aspekty związane z badaniem gastroskopii. Tym razem zapraszamy do zapoznania się z artykułem poruszającym tematykę wzbudzającą często lęk pacjentów, a mianowicie kolonoskopią. Dzięki wysokim umiejętnościom zespołu Pracowni Endoskopowej w naszym Szpitalu, badanie nie musi być uciążliwe i bolesne. Szczególnie gorąco zachęcam wszystkich do zapoznania się z artykułem pod hasłem: „Wpływamy na zdrowie. Przyłączysz się?” dotyczącym nowego projektu realizowanego na terenie Województwa Pomorskiego, tj. Wolontariatu Opiekuńczego rozpościerającego swoje skrzydła nie tylko na hospicja i domy opieki społecznej, ale również na szpitale, zakłady opiekuńczo-lecznicze i długoterminową opiekę domową. Szpital Św. Wincentego a Paulo pragnie otworzyć się na wolontariuszy- ludzi pełnych pasji, energii i ogromnego zaangażowania w celu pomocy potrzebującym. Zadania dla wolontariatu są w dużej mierze takie same jak oczekiwania Pacjentów i odwiedzających. Projekt Wolontariat Opiekuńczy jest doskonałym dowodem na to, iż wolontariusz to człowiek w każdym wieku, pragnący się rozwijać, poszukujący satysfakcji i spełnienia w życiu codziennym, to człowiek odważny, otwarty na nowe wyzwania. Artykuł przybliża ideę projektu, podstawowe założenia, Biuletyn nr 26/2014 a także zapoznaje z Oddziałem Pediatrycznym i Rehabilitacji Neurologicznej, których zespoły już czekają na wolontariuszy. Szpital Św. Wincentego a Paulo dzięki współpracy z Gdyńskim Ośrodkiem Sportu i Rekreacji oraz Pracownikami Powiatowej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej już po raz trzeci wziął udział w akcji na rzecz promocji zdrowia: bezpłatnych badań cukru i ciśnienia na Skwerze Kościuszki w Gdyni. Gorące podziękowania dla Pań Doroty Hejmowskiej, Jolanty Szczepańskiej, Bernadety Ulenberg, Emilii Łosińskiej i Ewy Liegman za stworzenie niesamowitej atmosfery podczas przeprowadzanych badań, mimo niesprzyjających momentami warunków atmosferycznych. Akcja nie odbyłaby się bez wsparcia Pani Krystyny Zioła Kierownika Apteki Szpitalnej, Pani Jadwigi Chudzińskiej Pielęgniarki Oddziałowej Oddziału Chirurgii Urazowo- Ortopedycznej oraz Pani Aleksandry Lasockiej Pielęgniarki Oddziałowej Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii, którym to Paniom serdecznie dziękuję. Zapraszam Czytelników do lektury wszystkich publikacji czerwcowego Biuletynu, w którym oprócz medycznych artykułów, w tym autorstwa dr. n. med. Marii Ignacego Pirskiego dotyczącego zastosowania siatek samoprzylepnych w leczeniu przepuklin, zajrzycie Państwo okiem psychologa szpitalnego w psychikę dziecka, której roli na przebieg leczenia dziecka nie można pomijać, a także znajdziecie Państwo niezwykle interesujący materiał przygotowany przez dr. Macieja Różyckiego pt. „Podróż za jeden… rower”. W myśl maksymy „W zdrowym ciele, zdrowy duch” życzę wszystkim Czytelnikom aktywnego i efektywnego wykorzystania wolnego, letniego czasu, a naszym Pacjentom szybkiego powrotu do zdrowia i pełni sił. Dzień Pielęgniarki i Położnej 2014 Św. Wincentego a Paulo Sp. z o.o. Jak co roku Dzień Pielęgniarki i Położnej jest dla całego Szpitala wielkim świętem. Podczas uroczystego spotkania uświetnionego obecnością Pani Anny Wonaszek Przewodniczącej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych oraz Pani Danuty Adamczyk-Wiśniewskiej Koordynatora ds. Szkoleń OIPiP, nie zabrakło licznych podziękowań za ciężką, pełną oddania pracę i ogromne serce okazywane Pacjentom przez Zespół Pielęgniarek i Położnych naszego Szpitala. Święto skłania również do wyróżnienia najbardziej zaangażowanych i aktywnych Pielęgniarek i Położnych, które na co dzień z uśmiechem na twarzy realizują proces pielęgnowania Pacjentów hospitalizowanych w naszym Szpitalu. W tym roku Odznaczenie Złoty Czepek otrzymały Panie: Elżbieta Bruhn (Oddział Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej), Małgorzata Rybak (Oddział Chorób Wewnętrznych) oraz Wiesława Zerka (Oddział Kardiologiczny), natomiast Dyplomy za wzorową pracę w ochronie zdrowia Panie: Anna Dobke (Oddział Udarowy), Krystyna Masalska (Oddział Kardiologiczny), Aleksandra Szeląg (Oddział Chirurgiczny Ogólny), Katarzyna Turowska (Pielęgniarka Epidemiologiczna), Regina Zarębska (Oddział Chirurgii UrazowoOrtopedycznej), Anna Zienkiewicz (Oddział Otorynolaryngologiczny). Wszystkim Pielęgniarkom i Położnym życzymy wiele satysfakcji i spełnienia w życiu zawodowym, dużo sił w podejmowaniu kolejnych wyzwań na ścieżkach rozwoju zawodowego i osobistego oraz licznych, dalszych sukcesów. Lidia Anna Kodłubańska Prezes Zarządu Biuletyn nr 26/2014 Biuletyn nr 26/2014 Przypadek Roku 2013: Pierwsza endoproteza stawu barkowego w Naszym Szpitalu. Pierwsza endoproteza stawu barkowego w Naszym Szpitalu. Historia nowoczesnej alloplastyki stawu barkowego jest długa i zaczęła się w latach siedemdziesiątych poprzedniego stulecia w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Amerykański chirurg Charles Neer opracował system narzędzi i zaprojektował endoprotezę stawu barkowego, która przez następne lata poddawana była rożnym modyfikacjom i udoskonaleniom aż do dnia dzisiejszego. Systemy narzędzi chirurgicznych i endoprotez stawu barkowego ostatecznie znalazły zastosowanie w trzech głównych nurtach problematycznych dotyczących stawu barkowego, mianowicie w chirurgii urazowej i leczeniu skomplikowanych złamań w obrębie końca bliższego kości ramiennej, w leczeniu zmian zwyrodnieniowych stawu barkowego oraz w patologii stożka rotatorów czyli mięśni łopatki poruszających ramieniem. Kierownik Oddziału Ortopedii dr n. med. Paweł Cieśla bardzo dążył do wprowadzenia alloplastyki stawu barkowego w Naszym Szpitalu przede wszystkim z powodu dużej liczby złamań części bliższej kości ramiennej w rejonie zaopatrywanym przez Nasz Szpital. W leczeniu złamań kości ramiennej w obrębie stawu barkowego zabieg alloplastyki barku polega na zastąpieniu złamanej głowy kości ramiennej pacjenta głową endoprotezy osadzoną na trzpieniu zamocowanym w trzonie kości ramiennej za pomocą cementu kostnego czyli specjalnego kleju. Stosuje się go u pacjentów, u których ze względu na duże zniszczenia kości w wyniku złamania operacja zespolenia nie jest możliwa do przeprowadzenia oraz ryzyko wystąpienia pourazowej martwicy głowy kości ramiennej jest duże. Wprowadzeniem alloplastyki barku zajęło się dwóch lekarzy z Oddziału Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej: dr Maciej Sulima-Gillow i dr Rafał Curyło. Do Naszego Szpitala endoprotezoplastyka stawu barkowego trafia w grudniu 2013 roku. Zostaje przeprowadzony pierwszy zabieg tego typu w historii Oddziału Ortopedii. Zanim do tego doszło minęło trochę czasu na przygotowania i szkolenia zarówno teoretyczne jak i praktyczne. Zanim rozpoczęliśmy operowanie odbyliśmy kilka kursów w kraju i zagranicą oraz dzięki współpracy z firmą dostarczającą implanty w Naszym Szpitalu przeprowadzono zabiegi szkoleniowe pod okiem instruktora dr Marka Kulczyka ze Szpitala św. Rodziny z Rzeszowa. Zaczęliśmy od najtrudniejszego przypadku operacji rewizyjnej naszej pacjentki, która doznała wieloodłamowego złamania stawu barkowego ze zwichnięciem głowy kości ramiennej w styczniu 2013 r. Wtedy zastosowano leczenie operacyjne polegające na zespoleniu złamania płytką i śrubami. Niestety doszło do martwicy niedokrwiennej głowy kości ramiennej w ciągu kilku miesięcy od zabiegu. Takie powikłanie złamania może zdarzyć się nawet u 30% pacjentów wg niektórych autorów. Operacja została przeprowadzona w grudniu 2013 roku. Po usunięciu płytki pacjentce została implantowana endoproteza odwrócona barku, której mechanizm polega na zamianie funkcji panewki łopatki z kością ramienną. Jest to najbardziej wymagający zabieg z „ rodziny” alloplastyk stawu barkowego, który wykonaliśmy w asyście dr Marka Kulczyka. Biuletyn nr 26/2014 Przypadek Roku 2013: 56 latka z chorobą CREUTZFELDTA - JAKOBA Od tego czasu wykonaliśmy jeszcze sześć zabiegów zaopatrując złożone złamania końca bliższego kości ramiennej w pacjentów u których operacja zespolenia z zachowaniem własnego stawu była po prostu technicznie niemożliwa z powodu ogromnych zniszczeń dokonanych przez siłę urazu w osteoporotycznej kości. Założyliśmy również jedną protezę odwróconą barku z powodu zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych stawu barkowego, jakie współwystępowały ze złamaniem. Pacjent z urazem wymagającym pierwotnej alloplastyki urazowej jest przyjmowany do Oddziału w trybie ostrego dyżuru i ma wykonany zabieg w ciągu kilku dni po przygotowaniu chorego oraz zamówieniu i sprowadzeniu instrumentarium. Statystycznie częstość występowania złamań w obrębie części bliższej kości ramiennej jest stała i oprócz przypadków wysokoenergetycznych związana jest głównie z osteoporozą a populacja naszego regionu się starzeje. Przytoczona metoda jest jednym z możliwych rozwiązań leczenia tego typu złamań i uzupełnia nasz garnitur zabiegów obok zespoleń śródszpikowych oraz zespoleń z życiem specjalnych płytek blokowanych dedykowanych do kości ramiennej. Stanowi również wstęp do wykonywania zabiegów alloplastyki połowiczej lub totalnej w leczeniu zmian zwyrodnieniowych i martwicy głowy kości ramiennej powstającej na innym podłożu niż urazowe. Wspólnie z dr Rafałem Curyło mamy nadzieję rozwinąć również te kierunki chirurgii barku. lek. med.Maciej Sulima-Gillow specjalista ortopedii i traumatologii PRZYPADEK 56 – LETNIEJ CHOREJ Z PRAWDOPODOBNĄ SPORADYCZNĄ POSTACIĄ CHOROBY CREUTZFELDTA - JAKOBA Choroba Creutzfeldta - Jakoba jest postępującą, śmiertelną chorobą układ nerwowego powodowaną przez priony. Jej właściwe zdiagnozowanie nadal pozostaje wyzwaniem ze względu na niestały obraz kliniczny i niską częstość występowania, oszacowaną na 1–1,6:1 000000 osób. Zdecydowana większość zachorowań powstaje w wyniku sporadycznych, losowo zdarzających się mutacji genetycznych – zamiast normalnie funkcjonujących białek wytwarzane są w organizmie chorobotwórcze priony (tzw. postać sporadyczna, klasyczna choroby). W około 15% przypadków choroba ta wywołana jest dziedzicznymi mutacjami genu (postać rodzinna choroby). Opisano także przypadki nabytych postaci choroby - wariant choroby Creutzfeldta – Jakoba ( vCJD) związany przypuszczalnie z przeniesieniem z bydła oraz postać jatrogenną. Początek choroby Creutzfeldta – Jakoba może być nagły lub stopniowy – w ciągu tygodni. U około 1/3 chorych jako pierwsze objawy pojawić się mogą: osłabienie, spadek apetytu, zaburzenia snu (bezsenność), u 2/3 chorych występują objawy deterioracji intelektualnej oraz zaburzenia zachowania. Klasyczna triada objawów w CJD to otępienie, mioklonie i typowy obraz w EEG. Występują one łącznie u około 70% pacjentów. Niezależnie od typu objawów klinicznych Biuletyn nr 26/2014 Przypadek Roku 2013: 56 latka z chorobą CREUTZFELDTA - JAKOBA proces chorobowy jest we wszystkich przypadkach postępujący. W klasycznej postaci CJD postępujący deficyt neurologiczny i otępienie kończą się śmiercią chorego w 1. roku choroby. Około 5% to przypadki o długim, przewlekłym przebiegu. Istotą choroby jest nagromadzenie w mózgowiu nieprawidłowej izoformy białka prionowego, powodującej zaniki neuronów oraz zwyrodnienie gąbczaste. Jak dotąd mechanizm infekcji nie został całkowicie poznany – nie dowiedziono w jaki sposób konformacja nieprawidłowego prionu może zaburzyć funkcję lub przekształcić formę prawidłową. Diagnostyka w kierunku choroby Creutzfeldta – Jakoba obejmuje badania obrazowe (TK, MRI mózgowia), badania laboratoryjne (wykrywanie białka 14-3-3 w płynie mózgowo – rdzeniowym) oraz EEG. Na podstawie wyżej wymienionych badań rozpoznanie stawiane jest przyżyciowo. Rozpoznanie pewne można postawić jedynie wobec potwierdzenia w badaniu neuropatologicznym. OPIS PRZYPADKU 56 – letnia pacjentka obciążona wieloletnim reumatoidalnym zapaleniem stawów została przyjęta do Oddziału Neurologii z powodu szybko postępujących zaburzeń poznawczych. Pierwsze objawy miały miejsce na około 6 miesięcy przed przyjęciem – chora prezentowała objawy zaburzeń lękowych. Dołączyło się pogorszenie pamięci świeżej oraz zaburzenia koncentracji uwagi. W ramach opieki ambulatoryjnej rozpoznano depresję. Pacjentka była leczona citalopramem, bez wyraźnej poprawy. W obrazie chorobowym na kilka dni przed przyjęciem pojawiły się objawy gwałtownie postępującej deterioracji intelektualnej, zaburzenia czynności wykonawczych i wzrokowo – przestrzennych, apraksja (czyli zaburzenia wykonywania czynności złożonych) oraz zaburzenia mowy. Wywiad co do urazów głowy, stanów infekcyjnych, narażenia na czynniki toksyczne oraz uwarunkowań rodzinnych pozostawał negatywny. Do momentu zachorowania chora była całkowicie samodzielna, dobrze funkcjonująca społecznie. W badaniu neurologicznym przy przyjęciu chora pozostawała przytomna, z powierzchownym kontaktem słownym, z nasilonym niepokojem ruchowym. Obserwowano ruchy mimowolne pod postacią drżenia spoczynkowego w zakresie kończyn górnych i dolnych oraz ruchy pląsawicze, głownie kończyny górnej prawej. Stwierdzono także obustronne objawy piramidowe, wygórowane odruchy skokowe oraz rzepkotrząs i stopotrząs. Mimo tak rozbudowanej symptomatologii oraz znacznych odchyleń w badaniu przedmiotowym badania obrazowe nie wykazały strukturalnego podłoża tych zaburzeń. Wprawdzie tomografia komputerowa z podaniem kontrastu pozwoliła na uwidocznienie tętniaka na lewej tętnicy środkowej mózgu, to uznano tę zmianę jako przypadkowe znalezisko, które wobec narastającego otępienia oraz niepewnego rokowania pozbawione możliwości leczenia operacyjnego. Podstawowe badania laboratoryjne wykluczyły somatyczne podłoże występujących objawów. Wykonano także panel badań serologicznych w kierunku czynników infekcyjnych (Borrelia burgdorferi, Toxoplasma gonidii, CMV, HIV, kiła) oraz ewentualnego procesu paraneoplastycznego jednakże wyniki pozostawały negatywne. Ocena neuropsychologicz na oraz neurologo- Biuletyn nr 26/2014 pedyczna ujawniła znacznego stopnia zaburzenia poznawcze, głównie w zakresie funkcji językowych. W trakcie hospitalizacji pacjentka wykazywała narastające cechy otępienia, zaburzenia równowagi. Pacjentka wymagała pomocy przy wykonywaniu prostych czynności (jedzenie, ubieranie się), jak również pomocy przy chodzeniu. Dołączyły się mioklonie w obrębie prawej polowy twarzy i prawych kończyn oraz epizody znacznego pobudzenia psychoruchowego. Początkowo wstępna diagnostyka nie pozwalała na postawienie diagnozy. Dopiero pozytywny wynik na obecność białka 14-3-3 w płynie mózgowo – rdzeniowym zbliżył do postawienia rozpoznania. Białko 14-3-3 jest wynikiem degradacji komórek nerwowych, charakterystyczne dla choroby Creutzfeldta – Jakoba. Badanie to jest realizowane w Zakładzie Patologii Molekularnej i Neuropatologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Kolejnym elementem diagnostyki było badanie EEG. Pierwsze zapisy elektroencefalograficzne były nieswoiste dla choroby Creutzfeldta – Jakoba, lecz w miarę postępu choroby uzyskano charakterystyczny obraz kompleksów iglicy – fali wolnej. Ważnym badaniem była również tomografia rezonansu magnetycznego – MRI, gdzie w kolejnych badaniach zobrazowano zmiany typowe dla choroby Creutzfeldta – Jakoba. Na podstawie obrazu klinicznego oraz badań dodatkowych rozpoznano prawdopodobną sporadyczną postać choroby Creutzfeldta – Jakoba. Pacjentka została wypisana do domu pod opiekę rodziny, a następnie trafiła do placówki opiekuńczej. Ponowna hospitalizacja w Szpitalu Św. Wincentego a Paulo odbyła się po około 1,5 miesiąca po wypisie z Oddziału Neurologicznego. Pacjentka została przyjęta do Oddziału Chorób Wewnętrznych z powodu zapalenia płuc, gdzie pomimo intensywnego leczenia zmarła. W wykonanym badaniu neuropatologicznym wykazano zmian patognomoniczne dla choroby jednocześnie potwierdzając pewne rozpoznanie. W każdym przypadku szybko postępującego otępienia, szczególnie u osób młodych należy przeprowadzić szeroką diagnostykę – również w kierunku chorób występujących bardzo rzadko. Niejednokrotnie różnorodność zgłaszanych objawów i tym samym niejasny obraz zaburzeń utrudnia właściwe rozpoznanie. Historia chorej stanowiła wyzwanie, które jedynie dzięki wnikliwej i rozbudowanej diagnostyce mogło doprowadzić do trafnego rozpoznania. Lek. Magdalena Bęben Oddział Udarowy Biuletyn nr 26/2014 Woluntariat dla każdego w Szpitalu Św. Wincentego Wpływamy na zdrowie! Przyłączysz się? Niejednokrotnie życie przypomina szaleńczo rozpędzoną karuzelę, w której nie ma miejsca na chwilę odpoczynku. Jesteśmy doskonale zorganizowani i bardzo zajęci. Praca, dom, rodzina i mnóstwo wydarzeń, których nie sposób przewidzieć. Gdy przychodzi chwila odpoczynku, w zasadzie trudno nam się zrelaksować. Nie potrafimy oderwać się od codziennych spraw, otworzyć na nowe wyzwania. Poddajemy się rutynie, bojąc się jakichkolwiek zmian. W każdym momencie życia: począwszy od pełnych energii, szukających swojego miejsca u progu dorosłego życia studentów, przez osoby aktywne zawodowo, jednak z ogarniającym uczuciem pustki, braku pełnego zadowolenia, po osoby przebywające na emeryturze, aczkolwiek stale poszukujące satysfakcji, mamy dla Ciebie propozycję… Ze świadomością, iż życie jest darem jedynym w swoim rodzaju, niezwykle cennym, jedynym i niepowtarzalnym, zatrzymaj się, obejrzyj za siebie. Jesteś szczęśliwy? Cytując słowa Ghandiego, które brzmią: „Najlepszą drogą do odnalezienia samego siebie jest zagubienie się w służeniu innym”, warto pokusić się o ukazanie wolontariatu w zupełnie nowym świetle. Wolontariat Opiekuńczy Niejednokrotnie motywowani chęcią pomocy, aktywnego zaangażowania się na rzecz innych, nie wiemy, od czego zacząć. Zagubienie i niepewność zmniejszają motywację. W marcu br. ruszyła pierwsza edycja 10 kursu wolontariatu medycznego poszerzonego o aspekty związane z pracą wolontariuszy w szpitalach, a także w Zakładach Opiekuńczo- Leczniczych, Domach Pomocy Społecznej i domowej opiece długoterminowej. Kurs przygotowuje chętnych merytorycznie i praktycznie na rozpoczęcie pracy w każdym z ww. ośrodków i podmiotów leczniczych na terenie pomorza. Kursanci zdobywają wiedzę i doświadczenie potrzebne każdemu człowiekowi również w życiu codziennym, zwłaszcza w sytuacjach trudnych, wymagających zachowania zimnej krwi, podejścia psychologicznego do chorych i cierpiących. Warto zaznaczyć, iż liderami projektu są Fundacja Hospicyjna i Fundacja Lubię Pomagać, zaś Patronat Honorowy objął Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu Pani Wicemarszałek Hanny Zych Cisoń, Pana Andrzeja Kowalczysa, Pani Alicji Stolarczyk i Pani Anny Janowicz oraz wielu innych osób projekt wolontariatu jest obecnie realizowany pilotażowo w naszym Szpitalu oraz w Pomorskim Centrum Chorób Zakaźnych i Gruźlicy Sp. z o.o., Szpitalu Specjalistycznym w Kościerzynie Sp. z o.o. oraz oddziale w Dzierżążnie, Copernicus Podmiot Leczniczy Sp. z o.o. oraz Domu Pomocy Społecznej w Sopocie, a także w długoterminowej opiece domowej. Docelowo projekt Wolontariatu Opiekuńczego zostałby wdrożony i realizowany we wszystkich szpitalach województwa pomorskiego, a także w długoterminowej opiece domowej oraz w placówkach ochrony zdrowia i pomocy społecznej. Wolontariat w Szpitalu Św. Wincentego dla każdego! W kontakcie z Pacjentem należy wziąć pod uwagę ogromny wpływ emocji i procesów psychologicznych, z jakimi zmagają się ludzie trafiający do szpitala. Zarówno chorzy jak i ich bliscy oczekują kompetencji i wiedzy od pra- Biuletyn nr 26/2014 cowników medycznych, ale i opieki psychologicznej. W momencie zaburzenia podstawowej potrzeby człowieka, jaką jest poczucie bezpieczeństwa, zachowania ludzkie są bardzo trudne do przewidzenia. Aspekt psychologiczny jest zatem nierozłącznym elementem pracy personelu medycznego, co niewątpliwie stanowi ogromne wyzwanie dla wolontariuszy w naszym Szpitalu. Koordynatorami Wolontariatu w naszym Szpitalu są Panie: Mariola Więckowska Pielęgniarka Oddziałowa Oddziału Pediatrycznego oraz Pani Agnieszka Dynek- Pielęgniarka Oddziału Rehabilitacji Neurologicznej. Oddział Rehabilitacji Neurologicznej czeka na Wolontariuszy. Do Oddziału Rehabilitacji Neurologicznej trafiają Pacjenci z uszkodzeniem centralnego układu nerwowego, czyli mózgu i rdzenia kręgowego. Czas hospitalizacji Pacjentów wynosi zwykle od 3 do 4 tygodni. Oddział powstał w odpowiedzi na potrzeby zdrowotne mieszkańców Gdyni i okolic i jest najmłodszym w Szpitalu. Kompleksowość podejścia do Pacjenta jest widoczna w każdym wymiarze, oprócz opieki lekarskiej i pielęgniarskiej zapewniamy opiekę fizjoterapeutów, pomoc psychologa, zajęcia z neurologopedą i terapeutą zajęciowym. Dysponujemy możliwością konsultacji w zakresie wszystkich specjalności zlokalizowanych w szpitalu. Oddział został otwarty 19.11.2010 r. Od tej pory hospitalizowaliśmy blisko 3000 Pacjentów. Kierownikiem Oddziału jest lek. med. Marta Frankowska specjalista rehabilitacji neurologicznej, Pielęgniarką Oddziałową mgr Dorota Hejmowska, zaś Kierownikiem Fizjoterapeutów mgr Łukasz Bławat. Lubisz pracę z dziećmi? Oddział Pediatryczny zaprasza! Kierownikiem Oddziału jest Pani dr n. med. Danuta CzarneckaRudnik, specjalista chorób dziecięcych, Z-cą Kierownika lek. med. Krystyna Jabłońska, specjalista chorób dziecięcych, Pielęgniarką Oddziałową Pani Mariola Więckowska, specjalista pielęgniarstwa pediatrycznego. Na Oddziale prowadzi się diagnostykę i terapię schorzeń : • układu oddechowego, • układu moczowo-płciowego, • układu pokarmowego, • układu nerwowego, • układu sercowo-naczyniowego, Odbywają się konsultacje: • kardiologiczne, • neurologiczne, • psychiatryczne z zakresu psychologii klinicznej. Oddział współpracuje z innymi Oddziałami i komórkami organizacyjnymi Szpitala Św. Wincentego a Paulo Sp. z o.o., w tym z : Oddziałem Otorynolaryngologicznym, Oddziałem Okulistycznym, Oddziałem Chirurgii Urazowo- Ortopedycznej, Pracownią Diagnostyki Obrazowej, Laboratorium i innymi. Dla dzieci przeznaczona jest dobrze wyposażona świetlica, umożliwiająca zwiększenie aktywności poznawczej oraz zabawę i zajęcia dydaktyczne, prowadzone przez Nauczycielki Szkoły Przyszpitalnej, wyposażona w komputery, TV i video. Na Oddziale Pediatrycznym organizowane są liczne akcje mające na celu przeniesienie naszych małych Pacjentów w świat baśni i zapomnienia. W 2013 r. Dzień Dziecka uświetniła wizyta Aktorów Teatru Muzycznego im. D. Baduszkowej w Gdyni, jak co roku odwiedzili nas aktorzy i twórcy filmowi biorący Biuletyn nr 26/2014 11 KOLONOSKOPIA KOLONOSKOPIA udział w Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w towarzystwie Prezydenta Miasta Gdyni Wojciecha Szczurka. Odbyły się dwa spektakle na terenie Oddziału: pierwszy zorganizował Teatr Lalek ze Słupska w połączeniu z warsztatami dla dzieci, drugi Teatr Za Jeden Uśmiech z Krakowa. Ponadto dzieci przebywające na Oddziale Pediatrycznym odwiedzili wraz z prezentami reprezentanci Bałtyku Gdynia. Mikołajki uświetnił występ iluzjonisty. Bal Karnawałowy zorganizowały Nauczycielski Szkoły Przyszpitalnej dla Pacjentów Oddziału Pediatrycznego, połączony z występem uczniów Zespołu Szkół Katolickich w Gdyni. W lutym br. Koszykarze z drużyny Asseco w Gdyni odwiedzili z uśmiechem dzieci na Oddziale Pediatrycznym wraz z Panem Markiem Wysoczyńskim. Wolontariusz: sposób na nowy życia scenariusz. Misją Szpitala: PROFESJONALNIE KU ZDROWIU Z TROSKĄ O PACJENTA odpowiada na pytania: Kim jesteśmy? Po co istniejemy? I ma na celu uświadomienie pracownikom podstawowego fundamentu związanego z kulturą organizacji. Szpital prosperuje przede wszystkim dla PACJENTA profesjonalnie, ale jednocześnie z troską. Szpital Św. Wincentego a Paulo Sp. z o.o., wpisany w system ratownictwa medycznego, zabezpiecza opiekę medyczną dla ok. 260 tys. mieszkańców miasta Gdyni i okolic. Oferujemy: całodobowe świadczenia szpitalne w 16 oddziałach, rehabilitację, profilaktykę i promocję zdrowia. Czekamy właśnie na Ciebie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na tematu wolontariatu w naszym szpitalu, zapraszam do kontaktu: e-mail: [email protected] Jest to badanie endoskopowe oceniające błonę śluzowa jelita grubego. Stanowi ono ukoronowanie długiego procesu rozwoju technologicznego aparatów, od sztywnych rektoskopów, poprzez sigmoidoskopy, aż po zaawansowane kolonoskopy pozwalające na ocenę całego jelita grubego. Aparat jest giętkim przewodem średnicy około 10-12 mm i długości około 140-160 cm. Posiada kanał roboczy pozwalający na pobranie wycinków do badania hist-pat za pomocą kleszczyków. Różnorodny zestaw specjalistycznych mikronarzędzi pozwala na wykonywanie bardzo zaawansowanych zabiegów endoskopowych. Ewa Liegman Do badania pacjent przyjmuje pozycję leżącą na lewym boku, a lekarz przeprowadzający badanie stoi za jego plecami. Inspektor ds. marketingu i promocji Koordynator Wolontariatu w Szpitalu Św. Wincentego a Paulo Sp. z o.o. 12 Wprowadzanie aparatu wymaga podawania powietrza do jelita, aby uwidocznić światło cewy pokarmowej. Trwają badania nad zastosowaniem dwutlenku węgla do insuflacji jelita. Ma to zmniejszać dyskomfort spowodowany pozostawieniem gazu w jelicie i jego łatwiejsze usuwanie, oraz wytwarzać niepalną atmosferę w trakcie używania prądu diatermicznego, lub plazmy argonowej. Wprowadzanie powietrza do okrężnicy i pokonywanie naturalnych, często bardzo ostrych, zagięć okrężnicy może być źródłem dyskomfortu dla pacjenta. W naszym ośrodku stosujemy rutynowo analgosedację. Niewielki odsetek pacjentów wymaga przeprowadzenia badania w znieczuleniu ogólnym, a w pojedynczych przypadkach badanie jest technicznie niewykonalne. Najtrudniejsze warunki badania występują u pacjentów po rozległych zabiegach operacyjnych w jamie brzusznej, szczególnie dotyczących narządów miednicy, oraz po radioterapii obejmującej tę okolicę (pacjentki po leczeniu raka szyjki i trzonu macicy, pacjenci po leczeniu raka prostaty). Biuletyn nr 26/2014 Wskazania: Badanie to jest wykonywane z bardzo wielu wskazań, obejmujących zarówno wskazania diagnostyczne, jak i wykonanie procedur terapeutycznych. W trakcie badania pacjent może być poproszony, czasem kilkukrotnie, o zmianę pozycji. Niektórzy lekarze zaczynają badanie od razu od pozycji leżącej na plecach. Badanie rozpoczyna się od obejrzenia okolicy odbytu. Pozwala to ocenić stan skóry w okolicy odbytu, stwierdzić obecność szczeliny odbytu, powiększonych guzków krwawniczych, przetok. Następnie wykonywane jest badanie palcem per rectum, które pozwala na ocenę kanału odbytu. Następnie delikatnie, pod kontrola wzroku wprowadza się aparat. Często zachodzi potrzeba ucisku powłok brzucha przez asystującą pielęgniarkę endoskopową. Zapobiega to nadmiernemu wypętaniu się aparatu i ułatwia jego wprowadzenie do kątnicy. Badanie kolonoskopowe jest badaniem trudnym technicznie i uzyskanie wystarczających umiejętności przez lekarza zajmuje około 2 lat. Istnieje kilka „szkół” wykonywania badania : technika skracania przez skręt w prawo, technika potrząsania kolonoskopem, immersja wodna. Doświadczeni endoskopiści stosują wszystkie te techniki zależnie od potrzeby chwili. Wskazania diagnostyczne: • badania przesiewowe w zdrowej populacji celem profilaktyki raka jelita grubego • niedokrwistość z niedoboru żelaza o niejasnej etiologii • przewlekła biegunka • ocena zaawansowania choroby zapalnej jelita • poszukiwanie ogniska pierwotnego choroby nowotworowej Wskazania terapeutyczne • tamowanie krwawień • usuwanie polipów • poszerzanie zwężeń • usuwanie ciał obcych • dekompresja jelita z powodu toksycznego rozdęcia okrężnicy • założenie zgłębników do dojelitowego podawania leków Przygotowanie: Z uwagi na fizjologiczna rolę jelita grubego niezbędne jest przygotowanie do badania Biuletyn nr 26/2014 13 KOLONOSKOPIA siatki samoprzylepne Adhesix w leczeniu przepuklin polegające na dokładnym oczyszczeniu okrężnicy. Zazwyczaj na kilka dni przed planowanym wykonaniem badania zalecane jest unikanie pokarmów zawierających drobne ziarna: owoce drobnopestkowe, niektóre warzywa, chleb z dodatkiem ziaren. Zawartość ziaren w treści jelitowej utrudnia odessanie treści jelitowej i może spowodować zablokowanie kanału roboczego endoskopu. Bardzo często dotychczas stosowane przez pacjenta leczenie farmakologiczne musi zostać zmodyfikowane, co czasem wymaga przyjęcia do szpitala i nadzorowania stanu pacjenta w czasie przygotowania jelita, bezpośrednio po badaniu, jak i w czasie wdrażania poprzednio stosowanego leczenia. Pacjenci leczeni przewlekle powinni ustalić ze swoim lekarzem prowadzącym tryb i formę przygotowania do badania i modyfikacje stosowanego leczenia. Niezbędne jest powiadomienie personelu Pracowni Endoskopowej o wszystkich stosowanych lekach, gdyż wpływa to na bezpieczeństwo badania. Zazwyczaj przygotowanie polega na przyjęciu preparatu oczyszczającego jelito w formie płynnej, co przy jednoczesnym wstrzymaniu się od przyjmowania posiłków pozwala na oczyszczenie okrężnicy z zalegających mas kałowych. Ważne jest ścisłe przestrzeganie zaleceń otrzymanych w Pracowni Endoskopowej dotyczących sposobu i czasu spożycia preparatu oczyszczającego. Pacjenci uskarżający się na uporczywe zaparcia mogą wymagać zintensyfikowanego przygotowania i przyjęcia większej dawki leków oczyszczających niż rutynowa. BEZPIECZEŃSTWO Jak każde badanie, również kolonoskopia, jest związana z ryzykiem wystąpieniem powikłań. Najczęściej zdarza się perforacja jelita. W czasie badań diagnostycznych częstość tego powikłania jest oceniana na ok. 0,17 %. W czasie zabiegów endoskopowych częstość perforacji 14 jest większa - ok. 0,41%. W naszym ośrodku w roku 2013 wystąpiła jedna perforacja związana z polipektomią, a w roku bieżącym jedna perforacja związana ze spontanicznym pęknięciem uchyłka esicy. Oba przypadki wymagały leczenia chirurgicznego. Kolejnym z powikłań jest krwawienie, zazwyczaj związane z procedurą usuwania polipów. Jego częstość jest szacowana na 0,1-1,5%. Krwawienie występujące bezpośrednio po zabiegu jest zazwyczaj zaopatrywane endoskopowo w trakcie tego samego zabiegu. Dużo groźniejsze jest krwawienie odroczone, mogące wystąpić nawet kilkanaście dni po polipektomii. Mając na uwadze potencjalne, lecz niestety, co pokazało życie, realne ryzyko wystąpienia powikłań i ich leczenia, za wielki atut naszego Szpitala należy uznać posiadanie Oddziału Chirurgicznego pracującego w trybie ostrodyżurowym. Kolejnym z powikłań są zaburzenia metaboliczne związane ze środkiem przeczyszczającym, które w przypadku niektórych preparatów mogą przyjąć formę ciężkiego uszkodzenia nerek – nefropatii fosforanowej – stanu wymagającego leczenia nerkozastępczego. WYNIK BADANIA Pacjent otrzymuje pisemny wynik bezpośrednio po zakończeniu badania. Zawiera on opis stwierdzonych nieprawidłowości i zalecenia co do dalszego postępowania. Niezmiernie ważnym elementem opisu jest ocena stopnia oczyszczenia jelita, gdyż wpływa to bezpośrednio na możliwość wykrycia zmian patologicznych. W naszej pracowni stosujemy w tym celu skalę Boston. Jeśli w trakcie badania pobierano wycinki do badań histopatologicznych, to pacjent otrzymuje informacje o czasie i miejscu odebrania ich wyniku. Na podstawie wyniku badania endoskopowego i histopatologicznego wyznaczany jest czas kolejnego badania. Biuletyn nr 26/2014 Zastosowanie siatek samoprzylepnych w leczeniu przepuklin W dniu 6.05.2014 r. w Oddziale Chirurgii kierowanej przez dr med. Zbigniewa Łobodzińskiego odbyły się kolejne warsztaty leczenia przepuklin, tym razem z użyciem nowoczesnych siatek samoprzylepnych Adhesix. Zabiegi wykonał dr hab. Maciej Śmietański –specjalista leczenia przepuklin ze Szpitala w Wejherowie. Uważa się, iż w ciągu życia u około 15-25% mężczyzn i 2-3 % kobiet może pojawić się przepuklina pachwinowa. W USA roczna liczba operacji przepuklin przekracza 800 tysięcy, w Niemczech 200 tysięcy, w Wielkiej Brytanii ok.80 tysięcy , a w Polsce ponad 40 000. Jest to poważny problem zdrowotny, a przede wszystkim ekonomiczny. Stąd też istnieje potrzeba stosowania metod operacyjnych względnie prostych, o dużej skuteczności , o względnie niskich kosztach. Kluczowym krokiem milowym było opracowanie w 1887 r. przez Bassiniego plastyki tylnej ściany kanału pachwinowego . Metoda ta , jak kilka innych modyfikacji tzw. metody klasyczne , wykorzystywały do plastyki przepukliny własne tkanki, szwy były zakładane niejednokrotnie pod napięciem, w przebiegu pooperacyjnym w ranie występował silny ból, a nawrotowość wynosiła nawet 15-25%. W 1984 r. Irvin Lichtenstein zapoczątkował erę techniki z użyciem siatki tzw. metody „bez szwów, bez napięcia”. Chory mógł być operowany w trybie chirurgii jednego dnia, w znieczuleniu miejscowym , ból rany po zabiegu jest mniejszy, można szybciej powrócić do pracy, do uprawiania sportów. Zdecydowanie zmniejszyły się nawroty po tego typu zabiegu, zmalały do 2-3 %. Należy pamiętać , że od lat 90-tych równolegle do technik z użyciem siatek „na otwarto” rozwijały się również techniki laparoskopowe /wszczepianie siatek od strony jamy brzusznej pod kontrolą toru wizyjnego/. W obecnej chwili jednak dominują zabiegi z użyciem siatek syntetycznych co jest tzw. złotym standardem, wszczepianych poprzez nacięcie skóry, a odsetek ich wykonywania wzrósł z 20% do 90%. Współcześnie cały czas pracuje się nad różnymi rodzajami siatek. Idealny wszczep nie powinien być modyfikowany przez płyny ustrojowe, musi być chemicznie obojętny i daje się go sterylizować. Implant nie powinien dawać odczynu zapalnego, nie może mieć działania karcinogennego ani uczulającego. Powinien wytrzymywać określone napięcia, mieć łatwą postać do użycia i rozsądną cenę. Korporacje medyczne dostarczają obecnie ponad 100 gotowych rodzajów siatek, zbudowane głównie z polipropylenu i poliestru. Mogą mieć różną wytrzymałość, rozciągliwość, kurczliwość, lepkość, plastyczność. Obecnie implanty możemy podzielić na syntetyczne niewchłaniane i powlekane, o strukturze warstwowej i wchłaniane. W latach 90-tych XX wieku Amid podzielił siatki wg wielkości oczek : mikroporowe, małe , duże i bardzo duże. Inny podział tzw. siatki lekkie i ciężkie. Jednym z dokuczliwych powikłań po zabiegu wszczepienia siatki /oprócz nawrotu przepukliny/ jest przewlekły ból w obrębie pachwiny, który może występować u 3-4 % operowanych. Jest on spowodowany najczęściej uchwyceniem przez szew lub naciek nerwów, mięśni w obrębie kanału pachwinowego. Stąd też niektórzy chirurdzy do ufiksowania siatki do podłoża używają kleju tkankowego, a najnowszą nowością są tzw. siatki samoprzylepne Adhesix. Biuletyn nr 26/2014 15 Bezpłatne badania cukru i ciśnienia Bezpłatne badania na Skwerze Kościuszki w Gdyni W październiku 2013 wraz z dr Barbarą Bocian , w Modenie we Włoszech mieliśmy przyjemność uczestniczyć w kursie zastosowania siatek samoprzylepnych w leczeniu przepuklin pachwiny. Na nasze warsztaty w dniu 6.05.2014 przybyli znani chirurdzy Województwa Pomorskiego m.in. dr Żółtowski, dr Orzelski, dr Makarewicz, dr Skonieczny . Zostały wykonane zabiegi z użyciem siatek samoprzylepnych. Zalety zastosowania tych siatek to: 1. skracają czas operacji, 2. minimalny uraz tkanek /atraumatyczne/, 3. nie przemieszczają się, 4. zmniejszają ryzyko zakażeń, 5.zmniejszają ryzyko przewlekłego występowania bólu pooperacyjnego, 6. działają hemostatycznie, zmniejszają krwawienie w miejscu operacji . Takie siatki zastosowano w leczeniu przepukliny pachwinowej sposobem Lichtensteina, a ranę zamknięto szwem podskórnym samowchłanialnym. Był to trzeci zabieg tego typu wykonany w naszym Oddziale. 16 Dodatkowo pokazową operację dużej przepukliny brzusznej przeprowadził dr hab. Maciej Śmietański. Ubytek powłok jamy brzusznej zrekonstruowano odpowiednio przyciętą siatką. W 2011 roku opublikowano we Francji pracę leczenia przepuklin pachwinowych z użyciem siatki Adhesix u 186 chorych. Ok. 1/3 chorych w okresie bezpośrednio po zabiegu nie wymagało podawania środków przeciwbólowych, ból ustąpił całkowicie u ok. 50% chorych po tygodniu , a u prawie wszystkich po miesiącu. Chorzy ci przeciętnie powracali do zajęć zawodowych w ciągu 4 dni. W przeprowadzonej ankiecie po 3 miesiącach 98 % było bardzo zadowolona z operacji i poleciłaby ten zabieg innym. Miejmy nadzieję, że zastosowanie siatek samoprzylepnych będzie u nas bardziej powszechne, mimo nieco większych kosztów zabiegu. Dr med. Maria Ignacy Pirski Specjalista chirurgii ogólnej i transplantologii klinicznej Oddział Chirurgii Ogólnej Szpital św. Wincentego a Paulo w Gdyni Biuletyn nr 26/2014 Szpital Św. Wincentego a Paulo Sp. z o.o. dzięki uprzejmości i otwartości Gdyńskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji oraz Powiatowej Stacji Sanitarno- Epidemiologicznej w Gdyni już po raz trzeci przeprowadził bezpłatny pomiar cukru i ciśnienia na Skwerze Kościuszki w Gdyni. Akcja promocji zdrowia odbyła się w czasie wielkiego sportowego święta: Biegu i Marszu Europejskiego. Przebadane osoby otrzymywały broszury tematyczne JAK ROZPOZNAĆ UDAR MÓZGU? oraz Biuletyn. Nie zabrakło również balonów i naklejek dla najmłodszych. Akcje promocji zdrowia mają na celu zwiększanie świadomości społeczeństwa, gdyż niewiedza w dużym stopniu przyczynia się do zbyt późnego przyjazdu Pacjenta do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w sytuacjach, gdy czas odgrywa kluczową rolę. Szpital Św. Wincentego a Paulo jest jedynym szpitalem ratunkowym w Gdyni, trafiają do nas Pacjenci w ostrych przypadkach, bezpośrednio zagrażających zdrowiu i życiu, w tym chorzy z zawałem serca i udarem mózgu, dlatego tak istotna jest wiedza każdego człowieka dotycząca profilaktyki, przyczyn i pierwszych objawów, zwłaszcza chorób cywilizacyjnych XXI w. Systematyczne mierzenie cukru i ciśnienia pozwala na zapobieganie w porę możliwemu katastrofalnemu w skutkach przebiegowi choroby. Pożądana wartość ciśnienia nie powinna przekraczać 140/90 mmHg, zaś cukru: na czczo 70-110 mg% HbA1c < 6,5%, natomiast 2 h po posiłku do 146 mg% max. Do 160 mg%. Przeprowadzając akcję promocji zdrowia, zachęcamy wszystkich do jakiejkolwiek aktywności fizycznej, zwłaszcza że za oknem coraz cieplej. Choć dla większości z nas maraton jest wysiłkiem nie do pokonania, stawiajmy sobie coraz to nowe wyzwania na miarę naszych możliwości, by cieszyć się jak najdłużej zdrowym i silnym ciałem. Ewa Liegman Inspektor ds. marketingu i promocji Szpital św. Wincentego a Paulo w Gdyni Biuletyn nr 26/2014 17 Podróż za jeden… rower „Podróż za jeden…rower” W ostatnich latach na ulicach polskich miast coraz bardziej widoczna jest nowa moda, moda na zdrowy tryb życia. I tak Polacy coraz więcej czasu spędzają na tzw. aktywnym wypoczynku. Coraz większa liczba obywateli biega, korzysta z siłowni, klubów fitness, a także wsiada na rower. Osobiście z powyższych, w pierwszej kolejności, wybrałbym ostatnią pozycję, czyli rower. O trafności i słuszności takiego wyboru postaram się przekonać Czytelników kilkoma akapitami poniższego tekstu. Pierwsze pojazdy „roweropodobne”, niejako prototypy dzisiejszych rowerów, powstawały już na początku XIXw. Około roku 1840 Thomas McCall skonstruował pierwszy pojazd jednośladowy, napędzany siłą ludzkich mięśni z napędem na tylne koło. Kilkanaście lat później Pierre Michaux zbudował słynny welocyped, napędzany pedałami osadzonymi na osi ogromnego przedniego koła. W kolejnych latach konstrukcje, kształty, ale przede wszystkim materiały wykorzystywane do produkcji rowerów ewoluowały w tempie iście sprinter- 18 skim. Dziś praktycznie każdy znajdzie rower odpowiedni do swoich potrzeb. Do wyboru mamy cała gamę możliwości, od rowerów miejskich, poprzez rowery turystyczne, szosowe, do sprzętu, który pozwala poruszać się po bezdrożach lub w terenie górskim. Jazda na rowerze to obecnie, jak pisałem wcześniej, jedna z najpopularniejszych form rekreacji. Jest to nie tylko doskonały sposób na spędzanie wolnego czasu, ale także wspaniały trening poprawiający kondycję, wzmacniający mięśnie i rzeźbiący sylwetkę. W zależności od masy ciała i intensywności jazdy, w ciągu jednej godziny można pozbyć się około 400-500 kcal. W trakcie jazdy pobudzone do pracy mięśnie pobierają zapasy energii z komórek tłuszczowych, dzięki czemu nie tylko uatrakcyjniamy swoje sylwetki, ale także pozbywamy się nadmiernych kilogramów. Równy, jednostajny wysiłek podczas jazdy rowerem sprawia, że stopniowo zwiększa się pojemność płuc, krew jest zasobniejsza w tlen, wzmacnia się siła mięśnia sercowego. Biuletyn nr 26/2014 Jazda na rowerze, to typowy wysiłek aerobowy, dzięki czemu poprawia się ogólna wydolność organizmu. Wzrasta wytrzymałość i siła mięśni, szczególnie mięśni ud i podudzi, jednak podczas jazdy rowerem pracują również inne partie mięśni, np.: mięśnie rąk, grzbietu czy brzucha. Jazda na rowerze chroni również stawy przed przeciążeniami, ponieważ w pozycji siedzącej nogi nie dźwigają całego ciężaru tułowia. Rytmiczne ruchy stawów poprawiają natomiast produkcję mazi stawowej. Rowerowe przejażdżki to także sposób, by utrzymać kręgosłup w dobrej formie, oczywiście pod warunkiem jazdy w prawidłowej pozycji. Aby pozytywne efekty spędzania wolnego czasu na rowerze były zauważalne, ale przede wszystkim trwałe, należy taki wysiłek podejmować regularnie. Wydaje się, że umiarkowana aktywność trwająca około 90 minut 3 dni w tygodniu, jest optymalna. Poza zbawiennym wpływem roweru na organizm człowieka, warto wspomnieć o innych, również niepodważalnych zaletach takiej aktywności. Rower umożliwia bliski kontakt z otaczającą naturą, szybkie przemieszczanie się, co w dobie wiecznie zakorkowanych ulic jest szczególną zaletą. Daje nam możliwość dotarcia do ciekawych miejsc niedostępnych dla samochodu i trudno osiągalnych dla piechurów z uwagi chociażby na odległości. Biorąc pod uwagę wszystkie pozytywne aspekty przedstawione powyżej powinniśmy czym prędzej wsiadać na rowery, tym bardziej, że nasze województwo i najbliższe otoczenie samego Trójmiasta są do tego typu aktywności miejscami wprost wymarzonymi. Od kilku lat wszystkim remontom i modernizacjom dróg, chodników towarzyszy budowanie ścieżek rowerowych na naprawdę wysokim poziomie. W chwili obecnej ścieżkami rowerowymi można w kilku wariantach poruszać się pomiędzy Gdynią, Sopotem i Gdańskiem. Do wyboru mamy trasy biegnące przez środek aglomeracji, ale także ścieżki biegnące przy samej plaży czy niedaleko terenów leśnych. Dla bardziej wymagających i ceniących sobie mniej ruchliwe dukty można zarekomendować gęste tereny leśne okalające Trójmiasto od południa. Ten kompleks leśny tworzący Trójmiejski Park Krajobrazowy jest bardzo zasobny w znakowane szlaki, szerokie, szutrowe drogi oraz w całą sieć leśnych ścieżek i ścieżynek, które dają alternatywę dla ścieżek rowerowych w terenach miejskich. Rower warto również wykorzystać na całodzienne wycieczki „za miasto”, gdyż tak jak pisałem wcześniej nasze województwo, to istna skarbnica pięknych terenów oraz ciekawych zabytków. I tak kierując się na Kaszuby będziemy mieli okazję podziwiać piękne rynnowe jeziora, które z kolei otaczają imponujące morenowe wzgórza. Całość dopełnia kaszubska kultura czy regionalna kuchnia. Dla tych co rozkochali się w morzu warto polecić północny skrawek Kaszub czyli rejon Juraty, Władysława czy Pucka. Alternatywą dla Kaszub niech będą Żuławy. Tereny płaskie „jak stół”, ale bogate w stare gotyckie kościoły, liczne zapomniane przez czas mennonickie cmentarzyska czy słynne domy podcieniowe - perełki architektury. Biorąc pod uwagę wszystko powyższe, cieszy fakt, ze nasz Szpital kolejny rok z rzędu, bierze udział w cennej akcji propagowanej przez Urząd Miasta w Gdyni - „dojeżdżam do pracy rowerem”. W obecnej edycji chęć udziału zadeklarowało 4 pracowników, ale sądząc po tłoku przy stojaku dla rowerów na szpitalnym parkingu, do pracy dojeżdża znacznie więcej pracowników naszej placówki, co niezmiernie cieszy. Do zobaczenia zatem na rowerowych szlakach! Lek. med. Maciej Różycki Biuletyn nr 26/2014 19 Szczęśliwe dzieciństwo a zdrowie... Szczęśliwe dzieciństwo a zdrowie dziecka „Na ogół nie uzmysławiamy sobie w pełni, od ilu ludzi zależny jest zwykły dzień naszego życia i czym grozi przerwanie łańcucha wzajemnych usług”. (A. Kępiński) W 2013 r. na Oddziale Pediatrii było hospitalizowanych ok. 1000 pacjentów. Niepokojący wydaje się fakt, że coraz większą liczbę pacjentów (41 przypadków, czyli ok. 4%) stanowią osoby, które trafiają do szpitala z dolegliwościami mającymi podłoże psychosomatyczne. Liczba ta jest niedoszacowana, gdyż nie wszyscy tego typu pacjenci trafiają na oddział. Niektórzy, u których od razu wiadomo, że jest to „psychosomatyka” są odsyłani do domu, osoby po zatruciach (często w celu popełnienia samobójstwa) są kierowane do Kliniki Zatruć, jeszcze inni na oddział psychiatryczny. Ale wszyscy prezentowanymi objawami, zachowaniami wołają o pomoc. Tylko często nie zdają sobie z tego sprawy. Jednym z takich przypadków był dziesięcioletni B. B. został skierowany do Oddziału Pediatrii przez lekarza POZ z powodu niepokojącej, nadmiernej senności i licznych dolegliwości bólowych, trudnych do interpretacji. Objawy utrzymywały się od 3 miesięcy. Przy przyjęciu do szpitala ciśnienie krwi wynosiło 127/87 (wysokie ciśnie rozkurczowe mogło świadczyć o doświadczanym przez chłopca stresie związanym ze znalezieniem się w nowym miejscu), podczas pobytu unormowało się do 100/60, natomiast w dniu wypisu znowu wzrosło do 118/96 … 20 Podczas hospitalizacji chłopiec czuł się dobrze, nie zgłaszał skarg bólowych ani innych dolegliwości, nie był osłabiony, ani nie demonstrował nadmiernej senności. Wobec braku uzasadnienia dolegliwości (wszystkie wyniki badań były w normie), zebrano wywiad i uzyskano informację o trudnej sytuacji rodzinnej. Zalecono konsultację psychologiczną, podczas której zostało potwierdzone, że wszystkie objawy pacjenta mają podłoże psychosomatyczne, powstały na wskutek nieodpowiednich strategii radzenia sobie ze stresem oraz emocjami. A prezentowane przez chłopca objawy były próbą zwrócenia na siebie uwagi. Wynikało to z faktu, że zadania, z którymi miał się zmierzyć chłopiec, przerosły go. Nic dziwnego. Przerosłyby niejedną dorosłą osobę, a na pewno nie były wpisane w zadania, z którymi ma się zmierzyć 10 latek w okresie dzieciństwa, powoli wkraczający w okres dojrzewania. „istnieją pewne granice przeżyć ludzkich i bezkarnie nie można ich przekraczać; ...” Przyczyny zaburzeń psychosomatycznych są złożone. Mogą wynikać z powodu: zbyt dużych wymagań nieadekwatnych do umiejętności lub możliwości; wpędzanie w poczucie winy; chłód wobec dziecka; patologie w rodzinie; konflikty z domownikami; rówieśnikami w szkole; niedojrzałość emocjonalna. Te same przyczyny generują bóle głowy, brzucha, w klatce piersiowej, zaburzenia oddychania, utratę przytomności, itd. Wczesne rozpoznanie zaburzeń psychosomatycznych, pokierowanie pacjenta lub całej rodziny pacjenta na kompleksowe leczenie, może w dość krótkim okresie czasu przyczynić się do redukcji lub likwidacji doskwierających dolegliwości. Biuletyn nr 26/2014 B. nie jest jedynym przypadkiem, u którego prezentowane objawy były wołaniem o pomoc na sytuację rodzinną. B. był zamknięty w sobie, starał się przekonywać, że wszystko jest dobrze, ale jego zachowanie niewerbalne zdradzało, co tak naprawdę czuje. Zdarzali się również pacjenci, którzy w przeci- wieństwie do B. mieli ogromną potrzebę porozmawiania o swoich problemach i rozmawiali. Ale po wyjściu z gabinetu, ku zdziwieniu psychologa i pacjenta, natrafiali na podsłuchującego, starającego się kontrolować całą sytuację rodzica. Czasem wszystkich członków rodziny przerasta jakaś sytuacja, każdy chce mówić, ale wszyscy mówią swoją prawdę, która nie znajduje odzwierciedlania w wypowiedzi innego rozmówcy… A jak wiadomo „istnieją pewne granice przeżyć ludzkich i bezkarnie nie można ich przekraczać; jeśli się to stanie, gdy wyjdzie się „poza”, wówczas już nie ma powrotu do dawnego. Zmienia się coś w zasadniczej strukturze; człowiek już nie jest ten sam, co kiedyś”. mgr Ilona Bidzan, dr n. med. Danuta Czarnecka-Rudnik Biuletyn nr 26/2014 21 Dzień Dziecka w szpitalu Pracownicze sprawy Dzień Dziecka w Szpitalu PRACOWNICZE SPRAWY Witamy nowych pracowników W ostatnim czasie w naszym szpitalu zostali zatrudnieni: PIELEGNIARKI i POŁOŻNE – Pani Alina Razganowa, Pani Marzena Linda, Pani Agnieszka Przystasz, Pani Elżbieta Garstecka, Pani Anna Kucharska, Pani Marzena Talaśka oraz na stanowisku PIELĘGNIARZA – Pan Tomasz Karczmarczyk; Lekarze : – Pani Dominika Kowal – Gładkowska, Pan Bartłomiej Płuciennik oraz Pan Dariusz Krajewski; a także: Pan Jacek Sobiech – główny specjalista ds. analiz, Pani Katarzyna Krzyżankowska – psycholog, Pani Anna Wiśniewska – terapeuta zajęciowy, Pani Dorota Wincukiewicz – koordynator działu dokumentacji medycznej. Życzymy sukcesów oraz zadowolenia z pracy w naszym zespole! dane teleadresowe szpitala Pan Kazimierz Wierzbicki Prezes Zarządu i Właściciel Grupy Trefl obdarował naszych Małych Pacjentów licznymi prezentami. Serdecznie dziękujemy! Na zdjęciu Pani dr Danuta Czarnecka-Rudnik, Kierownik Oddziału Pediatrycznego, która od lat z wielkim oddaniem czuwa nad zdrowiem naszych małych Pacjentów. Obchody Dnia Dziecka w Szpitalu uświetnił występ Aktorów Teatru Muzycznego im. D. Baduszkowej w Gdyni Nauczycielki Szkoły Przyszpitalnej wraz z Panią Dyrektor Różą Konkel, dzięki którym nasi Mali Pacjenci odrywają się od choroby, bólu i cierpienia podczas nauki, organizowanych gier i zabaw każdego dnia w roku. Oddział Chorób Wewnętrznych tel. sekretariat: 58 666 55 70, fax 58 666 55 78 e-mail: [email protected] Oddział Kardiologiczny tel. sekretariat: 58 666 55 80 e-mail: [email protected] Oddział Chirurgii Ogólnej tel. sekretariat: 58 666 55 42 e-mail: [email protected] Oddział Urologiczny tel. sekretariat 58 666 55 54, fax: 58 620 16 97 e-mail: [email protected] Oddział Anestezjologii i Intensywnej Terapii tel. 58 666 56 63 e-mail: [email protected] Oddział Ginekologiczny tel. 58 666 55 06 e-mail: [email protected] Szpitalny Oddział Ratunkowy rejestracja 58 666 56 00 email: [email protected] Oddział Neurologiczny tel. sekretariat 58 666 55 13 e-mail: [email protected] Oddział Rehabilitacji Neurologicznej tel. 58 666 55 58 e-mail: [email protected] PAMIĘTAJ, NOCNA I ŚWIĄTECZNA POMOC MEDYCZNA W GDYNI! miejscowość GDYNIA 22 Biuletyn nr 26/2014 Oddział Chirurgii Urazowo– Ortopedycznej tel. sekretariat: 58 666 55 27 e-mail: [email protected] Oddział Otorynolaryngologiczny tel. 58 666 55 32 e-mail: [email protected] Oddział Pediatryczny tel. 58 666 55 65 e-mail: [email protected] Oddział Okulistyczny tel. 58 666 55 92 e-mail: [email protected] Pracownia Kardiologii Inwazyjnej tel. 58 666 56 49 e-mail: [email protected] Planowa Izba Przyjęć tel.: 58 666 58 60 Poradnie Przyszpitalne: poradnia okulistyczna tel. 58 666 55 93 Pracownia Diagnostyki Obrazowej (rtg, usg, tk) tel. rejestracja 58 666 56 24 e-mail: [email protected] Poradnia Chirurgii Przewodu Pokarmowego (badania endoskopowe) tel. 58 666 55 47 Pokój wypisów tel. 58 666 55 67 NAZWA śWIADCZENIObiorcy Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej Śródmieście MIEJSCE UDZIELANIA śWIADCZEń NR TELEFONU ul. Żwirki i Wigury 14 58 660-22-05 58 660-22-06 58 620-00-01 ul. Białowieska 1 58 660-22-05 58 660-22-06 58 620-00-01 (BUDYNEK POGOTOWIA RATUNKOWEGO) Biuletyn nr 26/2014 23 Co nowego w Porcie Gdynia? Kolejny sezon turystyczny - 18 czerwca najdłuższy wycieczkowiec w historii polskich portów! fot. T. Urbaniak ZMPG-a S.A. Kolejny sezon turystyczny w gdyńskim porcie trwa. Wraz z jego rozpoczęciem do Gdyni zawitały statki wycieczkowe z całego świata. 7 maja do Gdyni przybył pływający pod japońską banderą wycieczkowiec Asuka II - inaugurując tym samym tegoroczny sezon. W zeszłym roku statki wycieczkowe cumowały w Porcie Gdynia aż 57 razy, przywożąc na swoich pokładach ponad 80 tysięcy gości. W tym roku liczba zawinięć nieznacznie się zmniejszy – do 52, zostało to jednak zrekompensowane w inny sposób. Tak więc pasjonaci „pływających miasteczek” doczekali się wizyty najdłuższego statku pasażerskiego, jaki kiedykolwiek zacumował w polskim porcie. 18 czerwca do gdyńskich nabrzeży przybył „Celebrity Eclipse” - pływający pod maltańską banderą statek o długości 317 metrów (GT 121,878), wybudowany w 2010 roku. Wśród licznych atrakcji na pokładach luksusowego statku znajdują się m.in. 3 baseny (w tym 1 kryty), luksusowe Aqua SPA, sklepy i butiki, restauracje, bary oraz The Lawn Club – dwa tysiące metrów kwadratowych przystrzyżonego trawnika na najwyższym pokładzie – jedyna taka atrakcja na 24 morzu – doskonałe miejsce na piknik lub gry na świeżym powietrzu: boule, krykieta lub mini golf. Pasażerowie mogą również skorzystać z pokazów wyrobu szkła ozdobnego „The Hot Glass Show”. Dwiema najczęściej odwiedzającymi w tym roku Gdynię jednostkami będą: znana już znakomicie z poprzednich sezonów AIDAbella (9 zawinięć) oraz MSC Orchestra (9 zawinięć), która zawinęła w tym roku do Portu Gdynia po raz pierwszy! Pływający pod banderą Panamy MSC Orchestra ma 15 pięter pasażerskich i 4 załogowe, 292 m długości oraz 32 m szerokości. Operatorem i armatorem kolosa jest firma MSC Cruises. Restauracje, dyskoteki, baseny i jacuzzi, teatr, kasyno, kort tenisowy, trasa do joggingu oraz galeria sztuki to tylko część atrakcji luksusowego statku. Zakończenie tegorocznego sezonu wycieczkowców w Porcie Gdynia nastąpi 27 września, kiedy to odwiedzi Gdynię ostatni z awizowanych statków, pływający pod banderą Bahama, Seven Seas Voyager. Ciekawostka: średnia długość statków wycieczkowych awizowanych na ten sezon to 223,36 m, To o 18 metrów więcej, niż w zeszłym sezonie! Biuletyn nr 26/2014 MSC Orchestra - fot. T. Urbaniak ZMPG-a S.A. ASUKA II - fot. T. Urbaniak ZMPG-a S.A. Biuletyn nr 26/2014 25 PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. zmodernizują stację kolejową Gdynia Port 12 maja br. w siedzibie Zarządu Morskiego Portu Gdynia S.A. zarządca narodowej sieci infrastruktury kolejowej - PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. podpisały umowę z WYG International Sp. z o.o. na opracowanie studium wykonalności, które wskaże optymalny zakres modernizacji stacji kolejowej obsługującej port morski w Gdyni. Zamówienie o wartości prawie 1,4 mln zł netto to ważny krok do poprawy dostępu transportu kolejowego do portu. Studium wykonalności obejmie swoim zakresem stację kolejową, aktualnie obsługującą Port Kolejny etap budowy Centrum Logistycznego w Porcie Gdynia 27 maja 2014 r. przy ulicy Kontenerowej 27 w Gdyni nastąpiło uroczyste przekazanie do użytkowania nowego magazynu wysokiego składowania. W trakcie budowy, realizowanej przez firmę Gdynia wraz z infrastrukturą towarzyszącą oraz jej powiązania z siecią kolejową. To obszar około 70 ha, na którym znajduję się ponad 160 km torów i 400 rozjazdów. Jest ono pierwszym etapem kompleksowego przedsięwzięcia polegającego na poprawie dostępu kolejowego do portu morskiego w Gdyni. Prace nad studium zakończą się we wrześniu 2015 r. Projekt jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej, z Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013. Przembud Gdańsk S.A, nastąpił etap pozyskiwania najemców, dzięki czemu końcowe roboty mogły być realizowane zgodnie z ich potrzebami. Najemcy nowego magazynu: Chiquita Poland Sp. z.o.o., Agencja Celna COMPLEX SAD Małgorzata Sochaj, PEKAES S.A., Solid Logistics Sp. z o.o.. Magazyn wysokiego składowania usytuowany jest w bezpośrednim sąsiedztwie dwóch terminali kontenerowych: BCT – Bałtyckiego Nowy magazyn wysokiego składowania przy ul. Kontenerowej 27 - fot. T. Urbaniak ZMPG-a S.A. 26 Biuletyn nr 26/2014 Terminalu Kontenerowego oraz GCT – Gdynia Container Terminal. Obiekt o kubaturze 243 266 m3, powierzchni użytkowej 18 840 m2 oraz powierzchni zabudowy 17 513 m2, przystosowany będzie do prowadzenia usług logistycznych związanych z przyjęciem, kompletacją, składowaniem oraz dystrybucją towarów drobnicowych wysoko przetworzonych w opakowaniach z wyłączeniem ładunków niebezpiecznych. Zarządu Morskiego Portu Gdynia S.A. odbyło się uroczyste podpisanie umowy zbycia 100% udziałów spółki BTDG – Bałtyckiego Terminalu Drobnicowego Gdynia Sp. z o.o. na rzecz spółki OT Logistics S.A. Umowa opiewa na kwotę 57.830.000,00 złotych. Zarząd Morskiego Portu Gdynia S.A. dostrzegając rosnące potrzeby rynku rozpoczyna już prace nad koncepcją budowy kolejnego magazynu w obrębie Centrum Logistycznego - tym razem przy ul. Logistycznej. Prywatyzacja w gdyńskim porcie w fazie finałowej. Minęły prawie 133 miesiące od momentu sprzedaży przez Zarząd Morskiego Portu Gdynia S.A. 100% udziałów w pierwszym prywatyzowanym podmiocie eksploatacyjnym gdyńskiego portu. Na podstawie umowy podpisanej 30 maja 2003 roku całość udziałów w spółce BCT – Bałtycki Terminal Kontenerowy Sp. z o.o. zakupiła międzynarodowa korporacja ICTSI, z siedzibą na Filipinach. Podpisana 26 czerwca br. umowa prywatyzacji gdyńskiego terminalu drobnicowego jest uwieńczeniem ostatniego etapu prywatyzacji terminali portowych grupy kapitałowej ZMPG-a S.A., w których Zarząd Portu był właścicielem 100 % udziałów. Celem trwającej od lat w gdyńskim porcie prywatyzacji podmiotów grupy kapitałowej ZMPG-a S.A. jest rozdzielenie sfer zarządzania i eksploatacji, zgodnie z przyjętym w Polsce modelem zarządzania portami. 26 czerwca br. o godzinie 13.00 w siedzibie Prywatyzacja w gdyńskim porcie w fazie finałowej. Fot. H. Sagan ZMPG-a S.A. Proces prywatyzacji BTDG Sp. z o.o. rozpoczął się w roku 2012 i obejmował 100% pakiet udziałów. Przyjętym trybem prywatyzacji były negocjacje prowadzone na podstawie publicznego zaproszenia. Nowy właściciel terminalu drobnicowego - OT Logistics S.A. to nowoczesna firma logistyczna operująca na rynku europejskich przewozów towarowych, wokół której powstała Grupa Kapitałowa składająca się z kilkudziesięciu spółek. Grupa jest obecnie właścicielem ponad 95% udziałów Portu Handlowego Świnoujście. W dniu 18 lipca 2013 r. spółka zadebiutowała na giełdzie, jako 444 spółka notowana na rynku głównym. Środki finansowe pozyskane przez Zarząd Portu ze zbycia udziałów BTDG Sp. z o.o. będą przeznaczone na statutowe cele działalności, tj. rozbudowę i modernizację infrastruktury portowej. Biuletyn nr 26/2014 27
Podobne dokumenty
nr 22/2013 SZPITAL NA PLACU KASZUBSKIM
Pacjentów, a w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym ponad 7000 chorych! Pragniemy otoczyć każdego Pacjenta należytą i fachową opieką,
co wymaga wykonania licznych badań i przeprowadzenia specjalistycznyc...